Category: Knowladge

ဇေယျသီရိ တက္ကသိုလ်မှာ လက်ထောက် ပါမောက္ခ ဟန်နရီ ရာဇဝင် ဘာသာရပ်ကို လာပြနေသည်မှာ ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုနီးပါး ကြာမြင့်ခဲ့ပြီ။ ပရော်ဖက်ဆာဟု ဆိုသော်လည်း ဟန်နရီမှာ အသက် ၃၀ ကျော်ကျော် ၄၀ မပြည့်သေး၊ အသက်က ငယ်ငယ် အားကစားလိုက်စားသူဖြစ်၍ ဗလတောင့်တောင့်၊ ပါးသိုင်းမွှေးခပ်ရေးရေးနှင့် ဟန်နရီမှာ ကျောင်းဆရာနှင့်မတူပဲ ဘိုင်စကုပ် ဓာတ်ရှင်မင်းသားနှင့် ပိုတူနေသည်။

ဆယ်နာရီကျော် လေယာဉ်ပေါ်မှာ ညှောင်းညှာလာခဲ့ လို့ လေဆိပ်ထဲ ဆင်းလာတော့ စိတ်ချမ်းသာလိုက်တာ၊ နေရောင်တောက်တောက် နဲ့ မိုးဖွားလေး တွေ စိုစွတ်စွတ် မို့ လေယာဉ် ပြတင်းပေါက်က စိမ်းစိမ်းစိုစို သစ်ပင် တွေမြင်ရတော့ အင်း ငါဒီလို ရာသီမျိုး နဲ့ မတွေ့ရတာ ကြာလှပြီလို့ တွေးလိုက်မိပါတယ်။ လေဆိပ်က လူဝင်မှု တို့

ကျနော်လည်း နေ့တိုင်းလိုလို လိုးချင်စိတ်ပေါ်လာတတ်သလို လိုးစရာ ချစ်သူလည်းမရျိခဲ့ဘူးလေ သိတယ်မဟုတ်လာ မလေးရှာမှာတော့ ကျားတွေသာျားတော့ မိန်းခလေး တွေ လူလွတ်ဆိုတာမရှိခဲ့ဘူးလေ ကျနော့လို ရုပ်မလှတော်ကီ မကောင်းတဲ့ သူအတွက် မလေးရှားမှာ မြန်မာ မိန်းခလေး တစ်ယောက် ချစ်သူရ ဖို့ ခက်ခဲလွန်းပါ့ဒီလိုနဲ့ပဲ အားတိုင်း ကေအယ်စင်တာ/ကိုတာရာယာ/ ပူဒူး/ ဂျလန်အလော့/ စသဖြင့် ဖာမတွေရှိတဲ့

ကဲ ဗျာ ပြော တော့ မယ် ခယ်မဆိုတာ လိုက်ပွဲတော့ မကြုံ ဖူးသေးဘူး မရီးကိုတော့ ဖုတ်လိုက်ရတယ် ကျွန်တော် နဲ့ကျွန်တော့မရီးက ကျွန်တော့်ထက် အသက် တစ်နှစ်လောက် ပဲ ကြီးတယ် ဗျ ကျွန်တော့အစ်ကို ရဲ့မိန်းမ လေ အစ်ကိုနဲ့က အသက် ရှစ် နှစ်လောက်ငယ်တယ် နေတာကတော့ ကျွန်တော်တို့ခြံဝင်းထဲ

ကျွန်တော့အမည်ကို မိတ်မဆက်တော့ပါဘူးဗျာ။ မိတ်ဆက်လို့လည်း ကျွန်တော့မိတ်က ပိုမရှည်တော့ပါဘူးဗျာ ။ ဟုတ်တေဟုတ် ခိ.. ခိ… အခုဇတ်လမ်းက.. ဒီလိုဗျ…….. ကျွန်တော်က ပထမနှစ်ကျောင်းသားပါ (…)မေဂျာပေါ့ဗျာ။ ကျွန်တော်နှင့် အခန်းတူတဲ့ သဉ္ဇာကို ကျွန်တော်က အရမ်းကြွေမိပါတေဗျာ။ သူကလည်း အရမ်းကို ပွင့်လင့်သူလေဗျာ။ ကျောင်းကို သူလာရင် ကြွေတဲ့ဘဲတွေကလည်း ပရမ်းများတာကိုဗျ။ သူကကျွန်တော့လို ကောင်ကိုသိပ်ဂရုမစိုက်ပေမဲ့လည်း

မောင်တုတ်အသက်(၂၀)ကျော်အရွယ်တုန်းကပေါ့။ကျောင်းကကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ရည်းစားဖြစ်တယ်။ဒါလဲသိပ်အဆန်းကြီးတော့မဟုတ်လှပါဘူး။လူငယ်သဘာဝချစ်ကြ၊ကြိုက်ကြ၊ဟော်တယ်ခေါ်ဆွဲလိုက်ကြဆိုတော့မထူးတော့မထူးဆန်းပါဘူး။အဲ့ဒီကောင်မလေးနဲ့ကြိုက်ပြီး(၃)လလောက်နေတော့သူမအိမ်ကိုမောင်တုတ်ဝင်ခွင့် ထွက်ခွင့်လက်မှတ်ရသွားတယ်ပေါ့ဗျာ။ အဲ့ဒီကောင်မလေးနာမည်ထက်ထက်လို့ပဲမှတ်လိုက်ပါတော့။ထက်ထက်တို့အိမ်ကိုဝင်ထွက်ခွင့်ရပြီဆိုတာနဲ့မောင်တုတ်တစ်ယောက်ချောင်းပေါက်မတက်သွားတော့တာပေါ့။မနက်ပိုင်းဆို ကျောင်းသွားဖို့ဝင်ခေါ်တယ်။ညနေဆိုပြန်ပို့တယ်။ကျောင်းပိတ်ရက်တွေဆိုကျူရှင်အကြောင်းပြပြီးဟော်တယ်ဒိုး တယ်ပေါ့။မောင်တုတ်မိဘတွေကလဲ သူတို့သားလေးသွားလာရေးအဆင်ပြေအောင်ဆိုပြီးတော့ကားအစုတ်တစ် စီးဝယ်ပေးထားတော့ မြင်းကိုအတောင်ပံတပ်ထားသလိုစိတ်သွားတိုင်းကိုယ်မြန်မြန်ဆန်ဆန်သွားဖြစ်တယ်ပေါ့။ ဇာတ်လမ်းကိုပြန်ဆက်ပေးပါ့မယ်။ထက်ထက်အိမ်ကိုဝင်ထွက်ခွင့်ရတာနဲ့မနက်တိုင်းကျောင်းသွားဖို့ကြိုပေးရတာ ပေါ့။အဲ့ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာ ထက်ထက်တစ်ယောက်အိပ်ယာထနောက်ကျနေတဲ့နေ့ဆိုရင်မောင်တုတ်တစ်ယောက် အိမ်ထဲမှာထိုင်စောင့်ပေရော့ပဲ။ယောက္ခမကြီးကတော့စကားကိုတစ်ခွန်းစနှစ်ခွန်းစလာပြော၊ပြီးတော့ကော်ဖီဖျော် ပေး၊ပြီးသူမလဲရေမိုးချိုးဖို့ပြင်ရတာပဲဗျ။ဘာလို့လဲဆိုတော့ မောင်တုတ်ယောက္ခမကြီးဟာ နာမည်ကြီးမြို့လယ်က ဟော်တယ်တစ်ခုမှာရာထူးအကြီးကြီးမန်နေဂျာမကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်နေလို့ပေါ့ဗျာ။ထက်ထက်တို့ကအဖေဆုံးသွားပြီဆိုတော့ အမေတစ်ခု သမီးတစ်ခုပေါ့။ (အင်းလေ..တစ်ခုစီပဲပါမှာပေါ့။အပိုတော့ဘယ်ပါမလဲဗျ…နော့)။ ပြန်ဆက်မယ်ဗျာ….း) ထက်ထက်တစ်ခါတစ်လေ အရမ်းကြာနေတဲ့နေ့မျိုးဆိုရင်တော့သူ့အမေကပဲအရင်အလုပ် ကိုထွက်သွားတာဗျ။ကျနော်နဲ့ထက်ထက်နဲ့နှစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့တာပေါ့။ ဒီလိုနေ့မျိုးဆိုရင်တော့ မောင်တုတ်တစ် ယောက်ကျောင်းမှန်မှန်တက်စာမခက် ခက်ချင်လဲခက်ဒို့မတက်ဆိုပြီးတော့ကျောင်းမတက်တော့ဘူးပေါ့ဗျာ။ယောက္ခမအ လုပ်ကိုထွက်သွားပြီဆိုတာနဲ့

” အ … အမေ့ … ကိုမင်းနိုင် … ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါရှင် … အဟင့် ဟင့် ” ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် သူမတို့ လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဖက်ထောက်ကာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးထားရ၏။ ကော့ထွက်ဝိုင်းစက်နေသော ဖင်သားစိုင် ဖွေးဖွေး ၂ခြမ်းကြား စောက်ပတ်မှာ ဖေါင်းကြွ

ငစော် ရေ ………ဗျာ….တီခိုင်…. မင်းကလဲ တစ်နေ့ တစ်နေ့ ကွန်ပြူတာရှေ့ကမထတော့ဘူး ကျောင်းမသွားသေးဘူးလား သွားမှာ ပါ ဗျာ ဘာလုပ်မလို့လဲ ……. ….မင်းအမေ ကော ဈေးသွားတယ် အန်တီခိုင် အေး အေး မနက်ကတည်းကမမြင်လို့ပါ ကဲ ကဲ သွားပြီ မောင်စော်…. ရေ ဟုတ် ..က ဲ့

ကျွန်တော်က အားရင်အားသလို ရွားဦးဘုန်းကြီးကျောင်းက ခရေပင်ကြီးကို ဝန်းရံထားတဲ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာ သွားပြီးနေလေ့ရှိပါတယ်။ဘုန်းကြီးကျောင်းဆိုတာ နိမ့်မြင့်မရွေး လက်ခံပေးနေတဲ့နေရာဆိုတော့ စဏ္ဍာလ လို့ခေါ်တဲ့တောင်းစားတဲ့သူတွေလာရင်လည်း အဲဒီဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ လာရောက်တည်းခိုလေ့ရှိတယ်။ကျွန်တော်က ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာနေရင် သူတို့က. ကွပ်ပျစ်နားက ဇရပ်ပေါ်မှာနေကြပြီး ချက်ပြုတ်စားသောက်နေကြတယ်။တစ်ရက်မှာတော့ ကျွန်တော်ရယ် သူငယ်ချင်းသုံးလေးယောက်ရယ် ကွပ်ပျစ်ပေါ်ထိုင်နေတုန်းမှာပဲ “ညီလေးတို့…ဆေးလိပ်လေးမပါဘူးလား”ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ စဏ္ဍာလကြီးတစ်ယောက်က ဆေးလိပ်လာတောင်းတယ်။”လာဘ်သိပ် လိုက်တာကွာ””မပါဘူး ဗျာ ပါလည်းမတိုက်ဘူး”အသံမျိုးစုံနဲ့အတူ နှာခေါင်းရှုံ့သူကရှုံ့ပြီး

အချိန်က ညနေဆည်းဆာ အချိန်ဖြစ်သည်။ ရွာလမ်းတလျှောက် အသက်သုံးဆယ်လောက်ရှိသော အသားနီစပ်စပ်နှင့် တရုတ်ကပြားပုံပေါက်နေသော လူတယောက် လျှောက်လို့လာသည်။ ထိုသူမှာ ခြံတခြံရှေ့သို့ရောက်လျှင် ရပ်၍ ခြံထဲသို့လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ခြံထဲတွင် သုံးပင်နှစ်ခန်း ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးတလုံးရှိနေသော်လည်း အိမ်ရှေ့တွင် ခြံစပ်ထိ စိုက်ပျိုးထားသည့် ရွက်လှပင်များ၊ ကိုရန်ကြီးပင်များ၊ ဖလံတောင်ဝှေးပင်များကြောင့် ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးမှာ အိမ်ရှေ့ဖိနပ်ချွတ်၏ လည်ပေါ်နေရာလောက်သာဖြစ်၍ နေရလေသည်။ ခြံစည်းရိုးမှာ မဒမတိုင်နှင့်