Category: Entertainment

”ပြွတ်” ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ မွန့်စောက်ပတ်ထဲ ကထွက်သွားတဲ့ လီး မဲမဲချောင်းကြီးကို ကြည့်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ ဟာတာတာ ခံစားလိုက်ရတယ်။ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေတဲ့ ဆားငံရေလေ။ စာမေးပွဲတွေ အဲလောက် အများကြီး ရှိတဲ့ ကြား က နေ လာပြီး အလိုးခံရတဲ့ ဘဝလေ။ အရင်ကတော့ မဖြစ်သင့်ဘူး နောက်

အသား စိုင်ချင်း အား ပါပါ ရိုက်သံ က တိတ်ဆိတ် သည့် ည ထဲ စည်းချက် မှန်မှန် ထွက်ပေါ် နေသည် ။ ပြွတ်ပြတ် ပြွတ်ပြတ် နှင့် ငဖယ် ထောင်းချိန် ငရုပ်ဆုံ ထဲ စေးကပ် နေသည့် ကျည် ပွေ့ လို အသံမျိုး

ယောက္ခမနဲ့မစခင် သမီးနဲ့အရင်စမယ် မိုးနဲ့ဆောင်းကူးပြောင်းကာလ ဥာဉ့်နက်သန်းခေါင်ယံအချိန် သူမနဲ့ကျုပ် ဆိုင်ကယ်တစ်စီး မိုးနဲ့လေနဲ့ မြူနှင်းများကြား အံတုလို့ တောင်ပေါ်မြို့လေးရှိ အသင့်ပြင်ထားသော သူငယ်ချင်းအိမ်သို့ ခရီးနှင်ခဲ့တာ သန်ခေါင်ယံ မနက်၂နာရီကျော်မှ ရောက်တယ် သူငယ်ချင်းလင်မယားကလဲ မအိပ်ပဲ စောင့်နေရှာတယ် ထမင်းဟင်း အဆင်သင့်ပြင်ထားပေးပေမယ့် မစားနိုင်တော့ဘူး သူငယ်ချင်းရဲ့ အလိုက်တသိပြင်ထားတဲ့ အိပ်ယာထဲ သူမနဲ့ကျုပ် အတူအိပ်ယာဝင်ခဲ့တယ် သူမက

အိပ်မရတာနဲ့ဖေ့ဘုတ်ပွတ်နေတုန်းမက္ဆေ့ကနေ ကလင်ဆိုတဲ့အသံကြားတော့ဘယ်သူစာပို့လာ တုန်းလို့ကြည့်မိလိုက်တယ် အကောင့်စိမ်းမလို့ ပြန်မဖြေတော့ပဲ ဟိုဟိုဒီဒီဆက်ကြည့်နေတုန်း စာထပ်ဝင်လာတယ် နင်ကမာနကြီးနေတယ်ပေါ့ ဆိုတာနဲ့ကိုနဲ့သိတဲ့လူတစ်ယောက်ယောက်ဖြစ် ဖို့သေချာတယ်ဆိုပြီး မဟုတ်ပါဘူးမအားသေးလို့ မပြန်တာစိတ်ထဲမထားနဲ့လို့ စရင်းဘယ်သူလဲလို့ စမေးလိုက်တယ် အကောင့်တုနဲ့ပုံမတင်ထားပဲရင်းနှီးတဲ့အထာနဲ့ ဆိုတော့ကို့မြို့ကဆိုတာသေချာနေပြီလေ profile ထဲဝင်ကြည့်တော့မိန်းခလေးဖြစ်မယ်လို့ထင်နေ တုန်း အိပ်မရလို့ဟာနင်ပဲမီးစိမ်းနေတာစကားပြော ဖော်မရှိလို့စကားပြောချင်လို့ပြောလာတယ်။       နင်ငါ့ကိုသိလို့လားဆိုတော့သိပါ့နင်လိုငပွေငရှုပ်ကို မသိတဲ့လူမရှိဘူးဆိုပြီးစကားစတာနဲ့အထာတစ်ခုခု ပဲလို့ချက်ဆိုမီးတောက်လိုက်တယ် ပွေရှုပ်မှန်းသိရင်

ရုံးပိတ်ရက်တစ်ရက်… ရုံးပိတ်သော် လည်း ဘယ်မှ မသွားချင် သဖြင့် အိပ်ရာထဲတွင် ဇိမ်နဲ့ နှပ်နေရင်း ဖေ့စ်ဘုတ်ဖွင့်ကာ တောင်တောင်အီအီ လျှောက် မွှေနေလိုက်သည်။ New Feed တွင် တက်လာသော ဓာတ်ပုံတစ်ပုံကြောင့်… ပူတူး.. သူမအကောင့်က ကျွန်တော့် Friend ဖြစ်နေတာကြာပြီ။ ဘယ်သူမှန်း မသိခဲ့။ ပုံလေးတစ်ပုံ တက်လာတော့မှ သူမပုံမှန်း

မိသူဇာတစ္ေယာက္တပင္လဲလို႔တပင္ထူမွာ မွာပါ။လင္သားမရွိတဲ့ဘဝကအဆင္မေျပဘူး အခုသမီးေလးကရွစ္တန္းတက္ေတာ့မယ္။ေက်ာင္းစားရိတ္ေတြႏွင့္အိမ္ငွားခေတြႏွင့္အဆင္မေျပေတာ့ၾကာရင္သမီးေလးကိုပညာဆက္မသင္ႏိုင္မွာစိုးတယ္။မိသူဇာအသက္က၃၂ႏွစ္ရွိၿပီ။တစ္သားေမြးတစ္ေသြးလွဆိုသလိုသူဇာအလွကပိုလွလာတယ္။မိန္းကေလးဆိုတာသုံးဆယ္ေက်ာ္မွအလွကျပည့္စုံတာမို႔အခုေတာ့သူဋာအလွကပိုၿပီးျပည့္စုံေနတာေပါ့။မုဆိုးမဆိုေတာ့လိုခ်င္သူေတြလက္ေတြ႕စမ္းခ်င္သူေတြကလည္းမ်ားတယ္။လင္မရွိတဲ့မိန္းမတံခြန္မရွိတဲ့ဘုရားဆိုတာမတင့္တယ္ဘူးေလ။ေယာက္်ားဆုံးတာကေလးႏွစ္ရွိေလာက္ရွိၿပီဆိုေတာ့မုဆိုးမအေနႏွင့္ေနခဲ့တာ။တခ်ိဳ႕ကၾကားေအာင္တစ္မ်ိဳးမၾကားေအာင္တမ်ိဳးရိသဲ့သဲ့ေတြႏွင့္အေနခက္လွတယ္။အခုေတာ့ကိုစိုးမင္းဆိုတဲ့သူႏွင့္ေတြ႕ခဲ့ရေတာ့ငယ္စိတ္ေတြျပန္ေပၚလာခဲ့ၿပီ။ကိုစိုးမင္းဆိုတာကလဲ ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့သူျဖစ္တဲ့အျပင္သမီး ေလးအေပၚမွာလည္းေကာင္းတယ္။   ဒီေတာ့လဲကိုစိုးမင္းအေပၚမွာသာယာမိခဲ့တယ္။သာယာမိေတာ့လည္းလာမည့္အေရးေျပးမၾကည့္မိေတာ့ဘူး။စဥ္းစားစရာလည္းမလိုဘူး။လိုအပ္ေနတဲ့ကြက္လပ္ကေလးကအခုျပည့္စုံၿပီေလ။အခုေတာ့ကိုစိုးမင္းႏွင့္တစ္အိုးတစ္အိမ္ထူေထာင္လိုက္ၿပီ “သူဇာ အကိုတို႔အိပ္ရေအာင္” “အင္းပါသမီးေလးအိပ္ေအာင္ေစာင့္ဦးေလ” “အင္းအကိုစိတ္ေတြအရမ္းျဖစ္ေနၿပီ” “အင္းပါအကိုရယ္ခနေလးပဲေစာင့္ေပး” လင္မယားျဖသ္ေနၿပီမို႔ဒီကိစၥကိုလုပ္မွာကိုသူဋာနားလည္မိတယ္။ ကိုစိုးမင္းကေတာ့သူဇာကိုဖက္ၿပီးနမ္းတယ္။ႏို႔ေတြကိုစို႔ေပးေနတယ္။ၿပီးေတာ့သူဇာအဖုတ္ကိုလည္းပြတ္ေပးေနတယ္။သူဇာဒီလိုမ်ိဳးလုပ္တာကိုမႀကဳံဖူးဘူး။အရင္ေယာက္်ားကလိုးဖို႔တစ္ခုတည္းပဲသိတာ။သူေတာင္လာရင္လိုးလိုက္တာပဲ။သူဇာလည္းေတာင္းရက္ေပးလိုက္တာပဲေလ။အခုေတာ့ကိုစိုးမင္းရဲ႕တဏွာႂကြမြဳ႕ေတြကသူဇာ့ကိုပါကူးစက္ေစတယ္။သူဇာလည္းကိုစိုးမင္းေၾကာင့္ရာဂစိတ္ေတြထေနတယ္။အဖုတ္လည္းယားေနၿပီေလ။တဖက္ခန္းမွာအိပ္ေနတဲ့ျဖဴႏွင္းေလးကေတာ့ေမေမေယာက္က်ားကိုစိုးမင္းေရာက္လာ ေတာ့ေမေမႏွင့္အခန္းခြဲအိပ္ရတဲ့အတြက္ ေၾကာက္လဲေၾကာက္လို႔ခ်က္ခ်င္းအိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ေမေမတို႔အခန္းကတိုးတိုးေလးစကား းေျပာသံၾကားတဲ့အတြက္မၾကားရေအာင္ ေစာင္ေခါင္းၿမီးၿခဳံၿပီးအိပ္လိုက္ေတာ့တယ္။ “သူဇာသမီးေလးအိပ္ၿပီထင္တယ္” “အင္းအသံေတာ့မၾကားဘူး” “စၾကရေအာင္ ” “အင္းစေလအကို” သူဇာကိုယ္တိုင္လိုခ်င္ေနတာေၾကာင့္ကိုစိုး မင္းေျပာလာေတာ့အလိုက္သင့္ေလးေျပာ လိုက္တယ္။သူဇာေျပာၿပီးေတာ့အဝတ္ေတြ ခြၽတ္လိုက္တယ္။  

“ထြက္ၿပီေဟ့” “ကုန္ပါၿပီကြာ” “ဘယ္ဂဏန္းလဲ ကိုေအာင္ေလး” “၃၇၆တဲ့” “ဟဲ့နင္တို႔ဂဏန္းကဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားဟယ္” “အာ..မမခ်ိဳကလည္းမဟုတ္ဘဲေျပာမလား” “ထြက္တဲ့ဂဏန္းလဲၾကည့္အုံးေလ” “ဟုတ္ပါတယ္ဗ်။ဒီဂဏန္းမထြက္ေလာက္ဘူး ထင္ေနတာေလ၊အခုထြက္သြားၿပီ၊ဒါႏွင့္မမခ်ိဳ ေရာပါသြားၿပီလား” “ဒီဂဏန္းသာဆိုပါၿပီေပါ့ဟယ္” ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳေအာင္ စိတ္ညစ္သြားတယ္။ဒီခ်ဲႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးကုန္ေနၿပီ။ေယာက္က်ားမသိေအာင္တမ်ိဳးသိေအာင္တမ်ိဳးထိုးေနတာ၊ညဘက္မနက္ဘက္ဘုရားရွိခိုးဆုေတာင္းရတာ အေမာႏွင့္သူမ်ားေတြလိုအိမ္မက္ဂဏန္းေလး မ်ားရမလားဆိုၿပီးဘုရားေန႔တိုင္းရွိခိုးေနတာ။ ကံဇာတာအလွည့္မေပးလို႔လားမသိ၊ေပါက္လဲအရံကြက္ပဲေပါက္ဖူးတယ္။အလုပ္လည္း မယ္မယ္ရရမရွိေတာ့ဒီခ်ဲကိုပဲစိတ္ကေရာက္ ေနတာ။ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳေအာင္ကအသက္ေလးဆယ္ေလာက္ရွိၿပီ။လုံးႀကီးေပါက္လွေလ။ရင္ထြားထြား။အေခ်ာအလွႀကီးမဟုတ္ေပအယ့္အလွအပကထင္ေပၚတယ္။အိမ္ကေယာက္က်ားႏွင့္ညားလာတာလည္း၂၂ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။မိဘေတြကသေဘာတူလို႔ေပးစားၾကတာ။   ယူတဲ့ေယာက္်ားက႐ိုးသားတယ္ဆိုၿပီးမိဘေတြသေဘာတူလို႔ညားခဲ့ၾကတာ။ေယာက္က်ားကအသက္ခုႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ႀကီးတယ္။သမီးေလးကလည္းအိမ္ေထာင္က်သြားလို႔ေယာင္ေနာက္ဆံထုံးပါဆိုၿပီးသူ႔ေယာက္်ားဘက္မွာလိုက္ေနတယ္ေလ။ေယာက္က်ားကလည္းအသက္ႀကီးလာလို႔လားမသိဘူး။အခ်စ္ေတြေပါ့တာၾကာေပါ့။အလုပ္မလုပ္ရင္မျဖစ္ဘူးဆိုၿပီးကုမၸဏီတစ္ခုမွာညေစာင့္သြားလုပ္ေနတာ။တစ္လတစ္ေခါက္ေလာက္ပဲျပန္လာတယ္။ဒီေတာ့အိမ္မွာပ်င္းေနတာႏွင့္ခ်ဲထိုးတာကေနခ်ဲကိုဘိန္းစြဲသလိုျဖစ္ေနတာပဲေလ။အခုလည္းေယာက္က်ားမသိေအာင္ထိုးတာႏွင့္ကုန္ထားတဲ့ေငြကဆယ္သိန္းနီးပါးကပ္ေနၿပီ။ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲႀကံ စည္ေနရတယ္။တေန႔ေတာ့မနက္လက္ဘက္ရည္ထြက္ေသာက္ေနတုန္းလက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာခ်ဲအေၾကာင္းေျပာသံၾကားတယ္။ဒါေၾကာင့္အသာေလးနားစြင့္ေနလိုက္တယ္ “ဘယ္ေလာက္ရလိုက္လဲကိုျမသာ” “ငါးေထာင္ကြက္ရတာဗ်” “ခမ်ားလည္းခဏခဏေပါက္တယ္ေနွာ္” “ကံစပ္လို႔ပါဗ်ာ” “ခင္မ်ားတြက္နည္းေလးျပစမ္းပါဗ်ာ”

ဘဝဆိုတဲ့အရာႀကီးသည္ခ်ိဳၿမိန္မြဳထက္ခါးသီးမြဳကိုသာပို၍ ေပးစြမ္းတတ္ပါသည္။ ဘဝႀကီးဟာ အၾကမ္း ေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္ကႏုေနလို႔ ဘယ္ရေတာ့မလဲ။ ကိုယ္တိုင္လည္း လိုက္ၾကမ္းရေတာ့မေပါ့။ ဒါကို ပတ္ဝန္းက်င္က ႐ိုင္းတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ႐ိုင္းတယ္ဆိုေတာ့လည္း ႐ိုင္းတယ္ေပါ့ တခ်ိန္က ကိုယ္ခံေနရခ်ိန္ တုန္းကေရာ သူတို႔ဘာမ်ားကူညီခဲ့လို႔လဲ။ လူေလာကထဲ မေရာက္ခင္မွာပင္အေဖေသၿပီး ေယာက်ၤားမရွိရင္မေနတတ္တဲ့အေမက ေနာက္ေယာက်ၤား ယူခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေအးမအသက္မွာ ၂ ႏွစ္အ႐ြယ္သာ

ထိုေန႔ကမိုးအႀကီးအက်ယ္႐ြာသည္၊၊ မေမဝက မဂၤလာေဆာင္ တခုသို႔ ကားေမာင္းပို႔ေပးရန္ ဖုန္းဆက္၍ ေခၚထားသျဖင့္ မိုးသည္းသည္း ထဲမွာပင္ အေရာက္သြားခဲ့ရသည္။ ေဇာ္ထက္ အိမ္ေရာက္သြားေသာအခါ ဝတ္ေကာင္းစားလွမ်ား ဝတ္ဆင္ထားေသာ မေမဝကို ေတြ႕ရသည္၊၊ တံခါးဖြင့္ေပးၿပီး တကိုယ္လုံး တုပ္တုပ္နစ္ေအာင္႐ြဲေနေသာ ေဇာ္ထက္ကို အဝတ္လဲေစသည္၊၊ အိပ္ခန္း တခုသာပါေသာ တိုက္ခန္းမို႔ ေရခ်ိဳးခန္း၊ အိမ္သာတြဲရက္က အိပ္ခန္းထဲမွာဘဲရွိ သည္။

ေဇာ္ရဲသည္ ရန္ကုန္မွာေမြးေသာ ရန္ကုန္သားတေယာက္၊ ရန္ကုန္ကေန ေအ၀းသင္ႏွင့္ ဘြဲ႕ရထားသူ။ ႐ုပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္၊ ဗလေတာင့္ေတာင့္။ အသားကခပ္လတ္လတ္၊ ရည္းစားရယ္လို႔ အတည္တက်မထားဘဲ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ထည္လဲတြဲတတ္သည္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းကေလးႏုႏု႐ြ႐ြေလးေတြကိုေတာ့ အနမ္းေလးေတြေပး႐ုံshopping ထြက္ရင္တြဲေကာင္း႐ုံမွ်သာေနတတ္ၿပီး၊ ခပ္ကဲကဲေတြႏွင့္ဆိုလွ်င္ေတာ့ သူကလည္း ကဲေပးလိုက္သည္။ သူ႔မိဘေတြက အေဖက ဌာနတခုက ၫြြန္မႉးတေယာက္ အေမက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းတြင္ ရတနာကုန္သည္တေယာက္။ တဦးတည္းေသာသား