weeklysnews

”ပြွတ်” ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ မွန့်စောက်ပတ်ထဲ ကထွက်သွားတဲ့ လီး မဲမဲချောင်းကြီးကို ကြည့်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ ဟာတာတာ ခံစားလိုက်ရတယ်။ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေတဲ့ ဆားငံရေလေ။ စာမေးပွဲတွေ အဲလောက် အများကြီး ရှိတဲ့ ကြား က နေ လာပြီး အလိုးခံရတဲ့ ဘဝလေ။ အရင်ကတော့ မဖြစ်သင့်ဘူး နောက်

အသား စိုင်ချင်း အား ပါပါ ရိုက်သံ က တိတ်ဆိတ် သည့် ည ထဲ စည်းချက် မှန်မှန် ထွက်ပေါ် နေသည် ။ ပြွတ်ပြတ် ပြွတ်ပြတ် နှင့် ငဖယ် ထောင်းချိန် ငရုပ်ဆုံ ထဲ စေးကပ် နေသည့် ကျည် ပွေ့ လို အသံမျိုး

ယောက္ခမနဲ့မစခင် သမီးနဲ့အရင်စမယ် မိုးနဲ့ဆောင်းကူးပြောင်းကာလ ဥာဉ့်နက်သန်းခေါင်ယံအချိန် သူမနဲ့ကျုပ် ဆိုင်ကယ်တစ်စီး မိုးနဲ့လေနဲ့ မြူနှင်းများကြား အံတုလို့ တောင်ပေါ်မြို့လေးရှိ အသင့်ပြင်ထားသော သူငယ်ချင်းအိမ်သို့ ခရီးနှင်ခဲ့တာ သန်ခေါင်ယံ မနက်၂နာရီကျော်မှ ရောက်တယ် သူငယ်ချင်းလင်မယားကလဲ မအိပ်ပဲ စောင့်နေရှာတယ် ထမင်းဟင်း အဆင်သင့်ပြင်ထားပေးပေမယ့် မစားနိုင်တော့ဘူး သူငယ်ချင်းရဲ့ အလိုက်တသိပြင်ထားတဲ့ အိပ်ယာထဲ သူမနဲ့ကျုပ် အတူအိပ်ယာဝင်ခဲ့တယ် သူမက

အိပ်မရတာနဲ့ဖေ့ဘုတ်ပွတ်နေတုန်းမက္ဆေ့ကနေ ကလင်ဆိုတဲ့အသံကြားတော့ဘယ်သူစာပို့လာ တုန်းလို့ကြည့်မိလိုက်တယ် အကောင့်စိမ်းမလို့ ပြန်မဖြေတော့ပဲ ဟိုဟိုဒီဒီဆက်ကြည့်နေတုန်း စာထပ်ဝင်လာတယ် နင်ကမာနကြီးနေတယ်ပေါ့ ဆိုတာနဲ့ကိုနဲ့သိတဲ့လူတစ်ယောက်ယောက်ဖြစ် ဖို့သေချာတယ်ဆိုပြီး မဟုတ်ပါဘူးမအားသေးလို့ မပြန်တာစိတ်ထဲမထားနဲ့လို့ စရင်းဘယ်သူလဲလို့ စမေးလိုက်တယ် အကောင့်တုနဲ့ပုံမတင်ထားပဲရင်းနှီးတဲ့အထာနဲ့ ဆိုတော့ကို့မြို့ကဆိုတာသေချာနေပြီလေ profile ထဲဝင်ကြည့်တော့မိန်းခလေးဖြစ်မယ်လို့ထင်နေ တုန်း အိပ်မရလို့ဟာနင်ပဲမီးစိမ်းနေတာစကားပြော ဖော်မရှိလို့စကားပြောချင်လို့ပြောလာတယ်။       နင်ငါ့ကိုသိလို့လားဆိုတော့သိပါ့နင်လိုငပွေငရှုပ်ကို မသိတဲ့လူမရှိဘူးဆိုပြီးစကားစတာနဲ့အထာတစ်ခုခု ပဲလို့ချက်ဆိုမီးတောက်လိုက်တယ် ပွေရှုပ်မှန်းသိရင်

ရုံးပိတ်ရက်တစ်ရက်… ရုံးပိတ်သော် လည်း ဘယ်မှ မသွားချင် သဖြင့် အိပ်ရာထဲတွင် ဇိမ်နဲ့ နှပ်နေရင်း ဖေ့စ်ဘုတ်ဖွင့်ကာ တောင်တောင်အီအီ လျှောက် မွှေနေလိုက်သည်။ New Feed တွင် တက်လာသော ဓာတ်ပုံတစ်ပုံကြောင့်… ပူတူး.. သူမအကောင့်က ကျွန်တော့် Friend ဖြစ်နေတာကြာပြီ။ ဘယ်သူမှန်း မသိခဲ့။ ပုံလေးတစ်ပုံ တက်လာတော့မှ သူမပုံမှန်း

No 12 ဦးရွှေ ၀င်လို့ ရပါပြီရှင့် စာရေးမလေး စုစုမှ ခေါ်လိုက်သည်။ ဦးရွှေ လည်း မိန်းမနဲ့ အတူ စမ်းသပ်ခန်းထဲသို့ ၀င်သွားသောအခါ ဦးလေး ၀င်လာပါ၊ ဗိုက်အောင့် ပြန်ပီလားရှင်၊ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမလေးရေ အရက်ပြန်သောက်နေတာလား မသောက် အယ် ဟုတ် နည်းနည်း ပါပဲ ဆရာမလေးရယ် သောက်တယ်

မန္တလေးမြို့ ကန်တော်ကြီးအရှေ့ဖက်ခြမ်း တစ်ခုသောတိုက်ခန်း၏အစွန်ဆုံးရှိ တတိယအလွှာတွင် အမျိုးသမီး၃ဦး တိုးတိုးတိတ်တိတ်နှင့် ကျိတ်၍ တိုင်ပင်နေကြသည်။ မည်မျှအရေးကြီးသောစကားမို့ ယခုလိုကျိတ်၍ တိုင်ပင်နေကြသည် မသိ။ အဝင်တံခါးမကြီးကိုအသေအချာ ဂျက်ထိုးပိတ်၍ တကယ့်ကိုတိုးတိတ်စွာလေး။ အသားညိုညို ခပ်တောင့်တောင့် မျက်နှာခပ်ချောချော မိန်းမနာမည်က မညိုရှိန်။ အသားညိုသော်လည်း ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ယောက်ျားတွေမက်လောက်သည့် အဖုအထစ် အမို့အမောက် အစွင့်အကား အင်္ဂါရပ်တွေနှင့် အားလုံးပြည့်စုံသည်။

“ရော့….ဦးလေးစောသင်္ဘောသီး…..စားချင်တယ်ဆိုလို့” ” အာ…..ဦးလေးစောပြောတာ….ဒါမဟုတ်ပါဘူး…..” ကိုဘစော.အိမ်ရှေ့မှာ.စဉ်းစားနေဆဲ.တူမဖြစ်သူ.မိုးမိုးက.သင်္ဘောသီးစိတ်.တစ်ပန်းကန်ကိုင်လျက်လာပေးသည်။ဘစော.ယောင်ချာချာဖြင့်မယူပဲ.ပြန်ငြင်းလိုက်မိတော့.မိုးမိုးက.မျက်စောင်းလေးတစ်ချက်ထိုး.တစ်ခိခိရယ်ရင်း အိမ်ထဲပြန်ဝင်သွားသည်။ ပါးစပ်ကလည်း မကြားတကြား ပြောသွားလိုက်သေးသည်။ “ဟင့်…..အညိုးညိုးပဲ ဦးလေးစောတို့က…..ခုဟိုဟာ….ခုဒီဟာ…..” မိုးမိုးက.တူမအကြီးဆုံး….။.အသက်နှစ်ဆယ်ရှိပြီ။.၁၅ နှစ် ၁၆ နှစ်နဲ့.အိမ်ထောင်ကျပြီး သူ့ယောင်္ကျားနဲ့.လိုက်နေသည်။ ကလေးတစ်ယောက်.မွေးခဲ့သော်လည်း.အဖတ်မတင်…..လေးငါးလနှင့်.ဆုံးသွားခဲ့သည်။ အခု.သူ့ယောင်္ကျား.ဆေးမှုနဲ့ထောင်ကျတော့….ဦးလေးစော့အိမ်.ပြန်လာနေရသည်။.ဒေါ်လေးက.မရှိတော့….။.ဆုံးသွားတာကြာပါပြီ။.ညီမနှစ်ယောက်ဦးလေးစောနဲ့အတူ.ကျန်ခဲ့ကြသည်။.သူနဲ့ဆို.သုံးယောက်။ဦးလေးစောနဲ့သူက.ငယ်ကတည်းက.ဇာတ်လမ်းရှိသည်။.ပြောမယ်ဆို…..ဦးလေးစောနဲ့သူ….သုံးနှစ်လောက်ခိုးခိုးအလိုးခံခဲ့ဘူးသည်။.လင်ယူပြီးမှ ပြတ်သွားသည်မှာ.ယနေ့ထိ။ အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့.တစ်လကျော်အချိန်အတွင်း.ဦးလေးစောက.သူနဲ့….ဇာတ်လမ်း.ပြန်စ,ချင်သလိုလို.ဖြစ်နေတာ.သတိပြုမိသည်။ မီးဖိုထဲ.ချက်ပြုတ်ရင်း.ဟိုတုန်းက.ဖြစ်ခဲ့လိုးခဲ့တာတွေ အတွေးထဲ.ပြန်ဝင်လာသည်။ ဦးလေးစောက.ပန်းရံလုပ်ရင်း….အလုပ်ခွင်ထဲ အတူလုပ်သည့်.ဒေါ်လေးနဲ့ညားခဲ့ကြတာဆိုပဲ။ ဒေါ်လေးနဲ့ညားတော့….ဒေါ်လေးက ၁၉ နှစ်ဦးလေးစောက.၁၆ နှစ်တဲ့။.၁၆ နှစ်ဆိုပေမယ့်

ဖိုးတုတ်အခုအသက် ၂၅ နှစ်ရှိပြီ။ ဖိုးတုတ် ၁၄ နှစ်သားတွင်သူ့အဖေဆုံးပြီး သူ့အမေ မုဆိုးမဖြစ်သည်။ ရွာတွင် ဖိုးတုတ်လယ်သူရင်းငှားဘဝဖြင့် ဝမ်းရေး ကြောင်းနေခဲ့ရပြီး ဖိုးတုတ် သူရင်းငှားလုပ်ရသည့် လယ်ကလည်း မစန်းကြည်၏ မိဘများလယ်တွင် ဖြစ်သည်။ ဖိုးတုတ် အသက် ၁၈ နှစ်လောက်တွင် ဘအေးနှင့် မစန်းကြည်ညားခဲ့ပြီး သူတို့ လင်မယား ကောင်းမှုကြောင့် နေစရာ

ပှကွီးတဈယောကျ ၁၀ တနျးဖွပွေီးတညျးကအိမျမွဲနသေညျ။ကြောငျးတကျကတညျးက အိမျမှကြောငျး ကြောငျးမှကြူရှငျ ကြူရှငျမှအိမျ ဤသုံးနရောဖွင့ျသာအခြိနျကုနျနခေဲ့သညျ။ မိဘမြားက အပွငျထှကျခွငျးကိုခှင့ျမပွုသည့ျအပွငျ ပှကွီးကိုယျတိုငျကလညျး အိမျမှာပဲ အိမျတှငျးပုနျးနရေသညျကိုသာ သဘောကြ၏။ ၁၀ တနျးပွီးတော့ သူငယျခငြျးမြားက ခရီးထှကျဖို့ခေါျတာတောငျ မလိုကျပဲဇှတျကနြျနခေဲ့၏။အိမျက အမကေတောငျမှ “သားရယျပငြျးနမှောပေါ့ လိုကျသှားလိုကျပာ” လို့ပွောတာတောငျ မလိုကျပဲနခေဲ့သညျ။အခုလညျးပှကွီးအဖေ သငျ်ဘောထှကျလို့လဆေိပျပို့ဖို့ကို မလိုကျခငြျဘူးဟုဇှတျငွငျးနသေညျကို အမကေ။ “ဟဲ့သား ကိုယ့ျအဖခေရီးထှကျမှာကို