Knowladge

မို့မို့တဈကိုယလှုံး ကိုငအှရိုကခှံထားရသလို ကိုကခှဲနာကငှလှို့နသညှေ။ အခှိနအှခါမဟုတပှမယှေ့ အိပခှနှးနှင့တှှဲလကှပှေးထားသော ရခှေိုးခနှးထဲဝငပှှီး ရကေိုတဝကှီး စိမခှှိုးပဈလိုကတှော့မှ လူက အနညှးငယပှှနလှညလှနှးဆနှးလို့သှားသညှ။ ညအိပဝှတသှည့ှ ဂါဝနရှှညတှဈထညကှို လဲလှယဝှတဆှငလှိုကပှှီး အိပလှို့လညှးပှောမှှာမဟုတသှည့ှ အတူတူ ရီဆကပှရှှငအှခနှးထဲသှားပှီး ဂှိုဟတှုစလောငှးမှလာသည့ှ တီဗှီဇာတလှမှးတှဲတှကေို စိတမှပါလကမှပါ ထိုငကှှည့နှလေိုကသှညှ။ သူမနှင့ခှှိနှးဆိုထားသူက ဒီနေ့ရောကလှာဦးမညှ မဟုတပှါ။ ရနကှုနကှို ကှောကအှရောငှးအဝယကှိဈစနှင့လှာခှငှးဖှဈ၍ သူမ၏ လောပနတှဈဦး ဖှဈသည့ှ ဦးတိတစှှမနှှင့အှတူ လယောဉတှဈစီးတညှး အတူတကှ စီးနငှးလိုကပှါလာခဲ့ပှီး လှနခှဲ့သော သုံးလေးရကခှန့ကှ ရနကှုနကှိုစတငရှောကရှှိလာခဲ့ခှငှးပငှ။ ဦးတိတစှှမမှှာ သူမနှင့မှကငှးရာမကငှးကှောငှးဖှဈသော လူခမှှးသာတှထေဲက တဈဦးဖှဈပှီး မို့မို့နှင့သှူ မိုးကုတကှ ကှောကဝှိုငှးတဈခုမှာ စတငဆှုံဆညှးခဲ့ကှသညှ။သူနှင့လှပေါငှး အတောကှှာကှာ လကတှှဲ လုပကှိုငဖှှဈခဲ့သညှ။ သူမှတဆင့ှ နောကထှပှ ကှောကလှောကမှ ကုနသှညတှခှို့နှင့သှူမ ပလဲနံပသင့စှှာ ဆကဆှံခှင့ရှခဲ့ပှနပှါသညှ။ ယခုဆိုလှှငှ မို့မို့အနနှငေ့အှလှနအှမငှးခမှှးသာလှသညှ ဟုမဆိုနိုငသှည့တှိုငအှောငှ […]

မနက်စောစော နိုးလာကတည်းက ဦးမင်းမောင်တယောက် စိတ်ကတော်တော်ထန်နေမိသည်။ အိမ်ကနေ ငါးကန်ကိုရောက်နေတာ ၃ ရက်ရှိသွားပြီ။ အိမ်မှာတုံးက မိန်းမကို နေ့တိုင်း ဆက်ဆံဖြစ်သည်။ ရာသီလာသည့်နေ့တွေတောင် အစပိုင်း အလာများသော ရက်နှစ်ရက်လောက်သာရှောင်ဖြစ်သည်။ နောက်ရက်များမှာတော့ ဆက်ဆံဖြစ်သည်ချည်းပင်။ ချစ်ဇနီးကလည်း လုံးကြီးပေါက်လှ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေး ငါးကြီး အသွင် အရွယ်ကလည်းကောင်းတုံးဆိုတော့ ကိုယ်က ဘယ်အချိန်လိုချင်ချင် အမြဲတန်း အဆင်သင့်၊ ဘယ်တော့မှ ငြင်းသည်မရှိ။ မစားရတာ ၃ ရက်သာရှိသေးသည် ဖွားဘက်တော်က မနက် ကတည်းက ဒုက္ခ ပေးနေသည်။ တဲပေါ်တွင်ထိုင်ရင်း ဖွဲစာရင်းတွက် ငါးမျိုး စာရင်းတွက်လုပ်ရင်း စိတ်ကို တခြားဘက်ပို့လဲ ခနပင်၊ ဒီစိတ်က ထ ထ နိုင်လွန်းသည်။ အိမ်ကိုပြန်ပြီး အိမ်က မိန်းမကို ပြန်လုပ်ရအောင် ကလည်း […]

အလုံလမ်းရှိ မြနန္ဒာဆေးရုံ …။ မိန်းမပျိုကလေးတစ်ယောက်ဆင်းလာသည်။ခြံဝင်းထဲသို့ လေးဘီးတက္ကဆီတစီးက ဝင်ရောက်ဆိုက်ရပ်လာသည်။ ကားပေါ်မှ ဖွံ့ဖြိုး လှပသော လက်ထဲတွင် သားရေသေတ္တာ၊အိပ်ယာလိပ်၊ အထုတ်အပိုးများကို မနိုင်မနင်းဆွဲ၍ ဆေးရုံရှိရာသို့ ကနွဲ့ကလျ လျှောက်လှမ်းလာပါသည်။ သူမကို အပေါ်ထပ်ရုံးခန်းရှိ ဆရာဝန်ဒေါက်တာမင်းဒင် နှင့် အောက်ထပ်တံခါးဝတွင် စောင့်နေသော ကွန်ပေါင်ဒါ အီစမိုင် တို့က မြင်နေရ၏။ ကုလားဒိန်အီစမိုင်က မချောလေးကို ခေါ်တောတစ်ထောင်အား မျက်လုံးဖြင့် စိုက်ကြည့်နေ၏။ မိန်းမလှလေး၏မျက်နှာသည် ချောမွေ့နုနယ်လှ၏။ မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်းပါးအို့လေးများကို ပိုင်ဆိုင်ထား၏။ တိုင်းရင်းသူအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်ဟန်တူ၏။ အသားအရည်မှာ ဝါဂွမ်းလိုဖြူနုနေသည်။ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာ အသက်အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ဝါးပိုးမျှစ်စို့ပေါက်ကြီးလို ထွားကြိုင်း ဖွံ့ထယ်လှပေသည်။ ရှည်သွယ်မြင့်မားသော အရပ်အမောင်းနှင့် လိုက်ဖက်ညီစွာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်အချိုးအစားကတောင့်တင်းလှပေသည်။ ကောင်မလေးက မိမိအားငမ်းနေသော အီစမိုင်ရှိရာသို့ ရဲတင်းစွာလျှောက်လှမ်းလာပါသည်။ သူ့ရှေ့တွင် ခြေစုံရပ်၏။ လက်ထဲမှ အထုပ်အပိုးများကို ချလိုက်၏။ […]

ကျနော့်မိန်းမနာမည် အေးအေးသင်း၊အသက်နှစ်ဆယ်အရွယ်လောက် ၃၄/၂၄/၃၆ ဆိုဒ်ဘော်ဒီလှတဲ့အပျိုချော ခယ်မနာမည်က အေးအေးနှင်း၊သင်းသင်း နှင့်နှင်းနှင်းပေါ့။ အရှက်ကုန် ဆိုသလောက်ကျနော်တို့ လင်မယားကဲခဲ့တာပြောပြမယ်၊၊ မင်္ဂလာဦးညမှာကိုသင်းသင်းကိုကျနော်လိုးတာ၊ခလေးတွေအိပ်ပေမယ့်ခယ်မကမအိပ်သေးဘူး၊သူ့အသံမကြားရတော့အိပ်ပြီဆိုပြီးတွယ်တာ၊၊နယ်မှာဆိုတော့လင်မယားခန်းအတွက်သင်းသင်းနှင့်နှင်းနှင်းတို့အိပ်တဲ့အခန်းကိုယူလိုက်ရတယ်ဝါးထရံကာလေးတွေနဲ့ပေါ့။ မိဘတွေနှင့်ခလေးတွေကအောက်ထပ်မှာအိပ်ကြပြီ း။ ကျနော်တို့ကအပေါ်ထပ်ခိုးလေးပေါ်မှာနှင်းနှင်းကတော့ကျနော်တို့အခန်းဘေးကအပြင်မှာခြင်ထောင်ပြီးအိပ်နေတယ်သူကတော့အိပ်ရာပြောင်းလို့မအိပ်နိုင်သေးဘူး။ကလေးတွေအသံတိတ်သွားမှကျနော်လည်းသင်းသင်းကိုနမ်းပြီးအဝတ်အစားတွေချွတ်လိုက်ကြတယ်၊၊ မီးမှောင်နေပေမယ့်ပူမှာစိုးလို့ခေါင်းရင်းကပြူတင်းတံခါးဖွင့်ထားတာလရောင်လေးကအခန်းထဲဝင်နေတာလေ၊၊အဝတ်အစားတွေချွတ်တော့ကျနော့်မိန်းမကိုယ်လုံးလေးကပေါ်လာတယ်၊၊လရောင်လေးနှင့်အရမ်းမိုက်တယ်ဗျ၊၊နို့လေးကလုံးပြီးမာနေတာပဲ၊၊အပေါ်ကခွပြီးနို့စို့ပစ်လိုက်တယ်၊၊ ” ယားတယ် ကိုကျော်” တဲ့အေးလေသူမှနို့စို့မခံဘူးတာ၊၊သမီးရည်းစားဘဝကကျနော်လည်းလူမလစ်လို့နို့မစို့ခဲ့ရဘူးလေ၊၊နို့လေးကိုအင်္ကျီအောက်ကပဲလက်နှိုကိပြီးပဲကိုင်ခဲ့ရတာကိုး၊၊ ကျနော်လည်းအားပါးရစို့တော့ သင်းသင်းကအသံလေးတွေထွက်လာတယ်၊ဒီတော့ကျနော်လည်းအောက်ဆင်ပြီးအဖုတ်ကိုယက်ပစ်လိုက်တယ်၊ “မရွံဘူးလား…ကိုကျော်” လို့အသံတိုးလေးနှင့်ပြောတော့ “မရွံပါဘူးကိုယ့်မိန်းမဟာပဲ ရွံပါဘူး သင်းသင်းလည်းရွံလို့မရဘူးနှော်” “အင်းပါ..ကိုကျော်တောင်လုပ်ပေးတာ မရွံပါဘူး” ကျနော်လည်းအကွဲကြောင်းတလျောက်ယက်ပေးတာသင်းသင်းကအသံတွေထွက်နေတယ်၊၊ အိမ်မှာအဖေအမေတွေနိုးသွားမှာစိုးလို့သာသိပ်အသံမထွက်တာလေ၊၊ကျနော်မိန်းရပြီဆိုတော့ကာမစည်းစိမ်အပြည့်အဝခံချင်တယ်လေ၊၊ ကိုယ်ယက်ပေးမှသင်းသင်းကိုနောက်ဆိုစိတ်တိုင်းကျခိုင်းလို့ရမှာမို့ကျနော်ကအပျိုစင်အဖုတ်ကိုအားရပါးရယက်ပေးနေတာ၊၊အဖုတ်ကိုဖြဲပြီးလျှာကိုမွှေပစ်လိုက်တော့ “အင်း ဟင်းအင်းဟင်းနှင့်မြည်တယ်၊၊လျှာနှင့်ယက်တော့လည်းအသံက” ပလပ်..ပလပ်အသံတောင်ထွက်တယ်၊၊ ထွက်မှာပေါ့သင်းသင်းကလည်းအရည်တွေထွက်နေတာကိုး၊ကျနော်ကကာမစိတ်နည်းနည်းထန်တယ်၊၊လူပျိုဘဝမှာတောင်ဂွင်းထုရင်အနည်းဆုံးသုံကြိမ်လောက်ထုနိုင်တယ်၊၊ လေးကြိမ်မြှောက်ထုတဲ့အချိန်မှာပုံမှန်သွားလာနိုင်ပေမယ့်လှေကားအဆင်းမှာမလွယ်ဘူး။ အတက်မှာတက်နိုင်ပေမယ့်အဆင်းမှာဒူးခွေပြီးလဲချင်သလိုဖြစ်တာကြောင့်လေးကြိမ်မထုတော့ဘူး၊သုတ်ထွက်လည်းထိန်းထားနိုင်တယ်လေ၊၊ကျနော်ကသင်းသင်းအစေ့ကိုလျှာဖျားနှင့်ထိုးဆွပေးတာသင်းသင်းတစ်ယောက် “အီး ဟီး” ဆိုပြီးတုန်တုန်သွားတယ်၊၊ အစေ့ကိုနှစ်မိနစ်လောက်စုပ်ပေးတာသင်းသင်းတစ်ယောက်တုန်ပြီးအဖုတ်ထဲကအဖြူနှစ်ကလေးတွေထွက်ပြီးသူမပြီးသွားတယ်။ပြီးတော့ဘာမှမလုပ်ရဘဲ၊၊အသက်ရှူသံတွေထွက်ပြီးမောနေတယ်ဗျို့။ ကျနော်လည်းသင်းသင်းပြီးသွားတော့ရပ်လိုက်ပြီးသင်းသင်းဘေးပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ “သင်းသင်းကိုကျော်လီးကိုစုပ်ပေးဦ” ဆိုပြီးလီးအရေပြားကိုလှန်လိုက်တယ်၊၊သင်းသင်းလည်းအိပ်ရာကထလာပြီးတပြွတ်ပြွတ်နှင့်စုပ်တယ်၊၊ဘယ်အရသာရှိပါ့မလဲ၊၊ တောင်တော့တောင်နေတာပေါ့လီးနှင့်လျှာနှင့်တွေ့တာမတောင်ပဲနေပါ့လား၊အင်းရန်ကုန်ရောက်မှသင်ပေးရမယ်၊၊သုံးမိနစ်လောက်ပဲစုပ်ပြီးအာညောင်းတယ်ဆိုပြီးရပ်လိုက်တယ်၊၊ အဲဒါကြောင့်နှင်းနှင်းကိုလိုးဖို့ကြံရတော့တာပေါ့ကုတင်မရှိတော့မွေ့ယာမှာပဲပက်လက်လှန်ပြီးလှေကြီးထိုးပြီးဆွဲရတယ်၊၊ အစေ့နှင့်အဖုတ်ကိုလီးနှင့်ကလော်ပြီးသုံးမိနစ်လောက်အထဲကိုမထည့်ပဲလုပ်လိုက်တယ်၊၊သင်းသင်းဆီကအသံလေးထွက်လာမှအဖုတ်ထဲလီးစသွင်းတာ၊အပျိုဆိုတော့တန်းပြီးသွင်းပစ်လို့ရတယ်အရမ်းနာသွားမယ်၊၊ဒီတော့အဖျားလောက်ပဲသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နှင့်သုံးမိနစ်လေးမိနစ်လောက်အချိန်ဆွဲပြီးလိုးပေးပြီးသင်းသင်းအသံလေးခပ်စိပ်စိပ်ထွက်လာမှာဆက်ကနဲထိုးသွင်းပစ်လိုက်တာ “အာ့….ကိုကျော်” ဆိုပြီးအသံကျယ်ကျယ်ထွက်သွားတယ်၊၊အပြင်မှာ နှင်းနှင်းတောင်အိပ်နေရင်းကလန့်နိုးသွားလောက်တယ်။ပြီးတော့ကျနော့်ရင်ဘတ်ကိုတွန်းသေးတယ်၊၊ ကျနော်လည်းခဏတော့ရပ်ပစ်လိုက်ပြီးနို့ပြန်စို့ရတာပေါ့၊၊ သင်းသင်းဆီကအသံထွက်လာတော့ထပ်ပြီးအဆုံးထိသွင်းပစ်ရတာပေါ့၊၊ ဒီတော့လည်း သင်းသင်းက တဟီးဟီးအသံထွက်လာတာပေါ့၊၊ကျနော်ကအားနှင့်မဆောင့်ရတော့အားမရဘူးဗျ၊၊ဆယ်မိနစ်လောက်တွယ်ထည့်လိုက်ပြီးရပ်လိုက်တယ်၊၊ […]

ကျွန်မနဲ့ ကျွန်မ အမျိုးသားဟာ မြို့အစွန် ကွန်ဒိုအခန်းတစ်ခုမှာ နေရင်း ရိုးရှင်းတဲ့ဘဝလေး တစ်ခုကို ဖြတ်သန်းနေပါတယ်။ ကျွန်မတို့မှာ ငါးနှစ်အရွယ် ကလေးတစ်ယောက် ရှိပါတယ်။ ကျွန်မ အမျိုးသားက ဆရာဝန်တစ်ယောက်ပါ။ သူအလုပ်လုပ်တဲ့ ဆေးရုံက မြို့ထဲမှာဆိုတော့ အသွားအပြန် အချိန်တော်တော်ပေးရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီနေရာလေးက ဆိတ်ငြိမ်တာကြောင့် ကျွန်မတို့ သဘောကျပါတယ်။ ကျွန်မတို့ကလေးကို ဒီနားက ကျောင်းမှာပဲ ထားပါတယ်။ ကျွန်မ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားကတော့ စိုင်းစိုင်းခမ်းလှိုင် သီချင်းထဲကလိုပါပဲ။ ၃၄-၂၄-၃၆ အလှအပ အရပ်အမြင့်ကတော့ ၅’ ၆” ပါ။အမို့အမောက် အရှိုက်အဖောင်းတွေက သူ့နေရာနဲ့သူလှလှပပပါပဲ။ အသားကတော့ မဖြူမညိုပေါ့။ ကျွန်မရဲ့ ဖြောင့်စင်းနေတဲ့ ပေါင်တံတွေကတော့ ပုရိသတွေကို အဓိကဆွဲဆောင်ပါတယ်။ ရင်သားနှစ်မြွှာကြားမြောင်းက ခပ်နက်နက်နဲ့။ သိမ်ကျင်တဲ့ခါး စွင့်ကားနေတဲ့တင်တွေက ကျွန်မကို […]

ကျမယောင်္ကျားက ကိုအောင်ထွေး အသက်က ၄၂ထဲမှာ ကျမထက် ၅နှစ်ထဲ ကြီးပေမယ့် ဆီးချိုဝင်တော့ လူက တဖြည်းဖြည်း ပိန်လာပြီး အားအင်မရှိတော့ သလိုပဲရှင်။မရှက်တမ်း ပြောရရင် ကျမတို့ မလိုးဖြစ်တာ ၆လလောက်ရှိပြီ အိမ်ထောင် စကျကတည်းက ကိုထွေးနဲ့ မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးခဲ့တဲ့ကျမ ညဘက်ဆို သွေးသားဆန္ဒက တောင်းတော့တာပဲ။ ကိုထွေးက အရင် ကိုယ်ပိုင်ကားဝယ်ပြီး မြို့ထဲ ကယ်ရီလိုက်တာ။ရောဂါဖြစ်တော့ ကားရောင်းပြီး ရေးတဲ့ငွေ ဘဏ်အပ် ဘဏ်တိုးယူနေတာပေါ့။စီးပွားရေးက အဆင်ပြေပါတယ်ရှင်။အဆင်မပြေတာက အိမ်ထောင်ရေးသုခပဲ။ ညပိုင်း အိပ်ယာထဲ ဖုန်းဖွင့် အောကားကြည့် လက်နဲ့ပဲ အာသာဖြေနေရတာပေါ့။တရေးနိုးတော့လည်း မနေနိုင်တာနဲ့ ကိုထွေး ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးစုပ်ပေးလိုက်တယ် ၁၀မိနစ်လောက် စုပ်တာကို လီးက မာတယ်ဆိုရုံလေးပဲ ပါးစပ်က ထုတ်တာနဲ့ ပြန်ပျော့သွားတာ။ ကျမ စိတ်ဓတ်ကျလာရတယ် […]

ကောင်းကင်မှ မှိတ်တုတ် မှိတ်တုတ် ကြယ်များကိုကြည့်ရင်း ငြီးငွေ့စရာ ကောင်းလှသော ပင်လယ်ပြင်ကြီးအား နောက်ထပ် ခြောက်ရက်ခန့်မျှ သူစီးရဦးပေတော့မည် ယခုတာဝန်အားပေစေသော ရဲချုပ်ကြီးအား မင်းမင်း တယောက် စိတ်ထဲမှ ကြိမ်ဆဲနေမိတော့သည် သူ ရဲထဲဝင်ခဲ့သည်မှာ ဖာ များ မာဆက်မှဆော်များအား အမြဲမပြတ်လိုးရန်အတွက်ပင်ဖြစ်သည် သူလိုးခဲ့တဲ့ ဆော်တိုင်းလည်းသူအားအစွဲကြီးစွဲလမ်းသွားကြသည် စွဲသွားအောင်လည်း လိုးနည်းပေါင်စုံ သူကျွမ်းကျင်သည်မဟုတ်ပါလား သူ့အရပ်မောင်းမှာ ခြောက်ပေရှိကာ အားကစားလိုက်စားသောကြောင့် ရင်အုပ်ကြယ်ကာ ယေက်ျားပီသကာ အသားရည်မှာလည်း မညိုသော်လည်း ဖြူသည့်ဘက်မပါချေ အထူးခြားဆုံးက ၇ လက်မခန့်ရှည်သော သူ့လီးပင် လုံးပတ်မှာ လက်မနှင့် လက်ခလယ်ပင် မထိချင် ထိုမျှကောင်းလွန်းသော သူ့လီးအား ခံဖူသူတိုင်းစွဲလမ်းသွာတာ မဆန်းပေ။ အခုရက်ပိုင်း အလုပ်တွေရှုပ်နေသောကြောင့် မလိုးရသည်မှာ ကြာခဲ့ချေပြီ ယခုလည်း ဆရာသမား သမီးချော ၂ […]

“ဖြန်းးး!!!”လွှတ်စမ်း..ရသ နင်ငါ့ကို ခု လွှတ်…… ထူပူသွားတဲ့ ဘယ်ဘက်ပါးကြောင့် မမနဲ့ လူချင်းခွာပြီး ကျနော်အမြတ်တနိုးကြည့်ခဲ့ဖူးတဲ့ မျက်နှာလေးကို ငေးရင်း…..။ နင် ငါ့ကို ဒီနေရာကို ချိန်းတာ ငါ့ကိုဖက်ပြီး ငါ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းဖို့လား?နင့်ရဲ့ အရေးတကြီး ကိစ္စရှိတယ်ဆိုတာ ဒါလားးးး? “မဟုတ်ဘူး မမ” မမနဲ့သန့်စင်ဆိုတဲ့ ဘီးကြဲ လက်ထပ်ဖို့တစ်ပတ်အလိုမှာ ကျနော့်ဘဝနဲ့ရင်းပြီးချစ်ခဲ့ရတဲ့ မမကို ခနတဖြုတ်အဖြစ်တွေ့ခွင့်မရှိတော့ ဘူးလား? “ပြောစမ်းပါအုံး ဒေါ်စုစုမောင်” ငြိတွယ်ခဲ့ဖူးတဲ့ သံယောဇဉ် တွေက သဲထဲရေသွန် ဖြစ်ကုန်တာလား၊အသွေးအသားတွေပုံအောပြီး ချစ်ခဲ့ရတာတွေက တိမ်ပေါ် အရုပ်ရေးသလိုလား? “ခင်ဗျား ဗျာ”ရက်စက်လွန်းမနေဘူးလား? စကားလုံးတွေကို နှုတ်ခမ်းဝမှ တရစပ်ဖွင့်ဟရင်း ကျနော့်ပါးပြင်ထက်ဆီမှာ မျက်ရည်တွေ စကျလာပြန်တယ်….။ “နေရာကား အထင်ကရနယ်မြေ အင်းလျားကန်ဘောင်” ထိုကန်ဘောင်ထက်မှာ အင်းလျားရေပြင်ကိုဘေးခိုင်းပြီး မျက်ရည်စတွေနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်နေတဲ့ “ရသနဲ့စုစုမောင်” […]

သူမတို့ ညီအစ်မ သုံးယောက်ရှိသည်။ မိဘဆုံးသွားတော့ ညီအစ်မသုံးယောက် အတူတူနေကြသည်။ ပထမ အလတ်တယောက်ဖြစ်သူ ခင်မူ အိမ်ထောင်ကျသည်။ အိမ်ဝိုင်းက နည်းနည်းကျယ်သဖြင့် ထိုအိမ်ဝိုင်းထဲတွင်ပင် အိမ်တလုံးဆောက်သည်။ နောက် အကြီးဆုံး ခင်ဦးအိမ်ထောင်ဆက်ကျသည်။ သူမက အိမ်ခွဲမည်လုပ်သော်လည်း ခင်စီကို စိတ်မချသေးသဖြင့် အိမ်မခွဲသေး။ အစ်မတို့နှင့် သူမက ကိုးနှစ်ကွာသဖြင့် ခင်စီက ခုမှ ကိုးတန်းကျောင်းတက်နေဆဲ ဖြစ်ရာ တယောက်တည်း ကျန်ခဲ့၍ မဖြစ်နိုင်သဖြင့် ခင်ဦးယောက်ျားကို အိမ်ပေါ် ခေါ်တင်ထားသည်။ ခင်ဦးယောကျာ်းက ဖိုးဆိုးဟုခေါ်ပြီး ခင်မူယောက်ျားက သန်းနိုင်ဟုခေါ်သည်။ အားလုံး တောင်ယာလုပ်ကြသူ ဖြစ်သဖြင့် အမြဲခြံသွားလေ့ရှိကြသည်။ ယောက်ျားများက မနက်ခင်းစောစော ထဆင်းပြီး မိန်းမများက နေ့လည်ပိုင်း ဆက်ဆင်းသည်။ညနေပိုင်းတွင် မိန်းမပြန်လာတော့ ယောက်ျားက ယာထဲသွားသည်။ အလုပ်ကြမ်းကို နေအေးချိန်လုပ်ပြီး သိမ်းဆည်းသည့် […]

ထပသွှငွးပေးဦး “ရပှီလား” “ထပသွှငွးပေးဦး” “ဒီလောကဆွိုရငကွော” “ထပသွှငွးပေးဦး” “ရော့” “ထပသွှငွးပေးဦး” ဖူးဖူးရောငကွာ မို့မောကပွှီး နီတှတနွသေော ခငမွှတမွှနွ၏ စောကဖွုတထွဲသို့ ဦးမငွးမောငကွ သူ့လီးကို တဈဆငွ့ခငွှး သှငွးနခှငွေး ဖှဈသညွ။ ဦးမငွးမောငမွှာ အသကွ ၅၀ ကှောနွပှေီ ဖှဈသော အဘိုးကှီးဖှဈသညွ။ ခငမွှတမွှနမွှာ ဦးမငွးမောငမွှ မှေးစားထားသော သမီးဖှဈသညွ။ ဦးမငွးမောငမွှာ အိမထွောငရွှိစဉကွာလက သားသုံးယောကွ ထှနွးကားခဲ့သညွ။ သမီးလိုခငှခွဲ့သောလွညွး မိနွးမဖှဈသူမှာ သားသုံးယောကွ မှေးပေးပှီးနောကွ ဆုံးသှားသညွ။ သမီးလိုခငွှ၍ ရူးနသေော ဦးမငွးမောငအွတှကွ တဈရကတွှငွ အိမရွှေ့တှငွ မှေးကငွးစ ကလေးငယလွေး ပဈခထှားသညကွို တှေ့ရသဖှငွ့ မဖှဈမနေ မှေးစားလိုကရွသညွ။ သမီးလေး လိုခငှနွခေိုကမွို့ နတပွေးသညွ့ သမီးလေးအဖှဈ မှေးစားခဲ့သညွ။ သမီးလေးကို သားသုံးယောကနွှငွ့ တနွးတူ […]