Category: Knowladge

ဇာခြည်နဲ့ ဦးခင်ညိုက အသက်ကွာသည် ။ ဇာခြည် အသက်၂၅ အရွယ်မှာ မိဘတွေက အသက်၆၀ အရွယ် မုဆိုးဖို ဦးခင်ညိုနဲ့ နေရာချထားပေးသည် ။ အခု ဇာခြည်က အသက်၄၀ ဖြစ်လာတဲ့အချိန် ဦးခင်ညိုက အသက်ရ၅နှစ် ဖြစ်နေပြီ ။ ဦးခင်ညိုသည် အသက် ရဝအရွယ်လောက်က စပြီး လိင်ကိစ္စ မှာ

ကွှနမြမှာ အပွိုကှီးတဈယောကဖြှဈပါသညြ။ လူတဈကာက ကွှနမြကို အပွိုကှီးလို့အသိအမှတပြှုထားကှပါသညြ။ အမှနတြော့ လငရြယလြို့ တဈကောငတြဈမှီးမှမယူရသေးသော အပွိုကှီးတဈယောကပြငဖြှဈပါသညြ။ ကွှနမြ ယခုအသကြ(၃၈)နှဈရှိပါပှီ။ ကွှနမြကိုယလြုံးကိုယပြေါကြ ကွှနမြပဈစညြးအနနှငြေ့ဆိုလွှငြ ကွှနမြသညြ လငတြဈယောကကြို ကောငြးကောငြးကှီး ခေါငြးခေါကြ ယူနိုငပြါသညြ။ ကွှနမြကှှားပှောသညမြဟုတပြါရှငြ…….ဘုရားစူးရစရေဲ့………ကောလိပကြွောငြးသား လူပွိုခွောကလေးက အစ တညကြှညခြနြ့ငှား အရာရှိမငြးဘုရားအဆုံး ကွှနမြ လငတြဈယောကကြိုတော့ ကောငြးကောငြးကှီး ခေါငြးခေါကယြူနိုငပြါသေး တယရြှငြ့…..။

တခှား မိနွးခလေး တှနေူင့ွ ယှဉလွိုကလွှှငွ ယောကကွှားတှေ ရဲ့ မကှလွုံးက သူ့ အပေါမွှာ အမှားဆုံးရောကနွတော ကို အမှဲတမွး သတိထားမိနသညွေ၊ လူကလညွး အမှဲတမွး လနွးဆနွးနသလေို၊ ယောကကွှားမှား၏ အာသာငမွးငမွး အကှည့တွှကေို လညွး သာယာမိသညွ၊ သှေးသား လှုပရွှားမှုအား ကောငွးသလို ကာမဆနဒြ နိူးကှှမှု မှာလညွး အားမသေး

စိုးခိုင်ကျော်၏ စိတ်တွေ မရိုးမရွ ဖြစ်နေသည်..။ သည်နေ့ ပန်းအိဖြူ ဝတ်စားထားသည့် အဝတ်အစားတွေကလည်း အတော်လေးကို ဟော့နေသည်ကိုး..။ အသက် ( — ) နှစ်ကျော်ကျော်သာ ရှိသေးသော်လည်း ပန်းအိဖြူသည် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ဆူဆူဖြိုးဖြိုးလေး ဖြစ်သည်..။ အရပ်အမြင့် (၅) ပေ (၃) လက်မ လောက်ပင် ရှိနေသည်..။ အရပ်မြင့်မွုကြောင့်

တကယ်တော့ဒီဇတ်လမ်းကလေးသည်သိပ်ထူးထူးဆန်းဆန်းတော့ မဟုတ်လှပါ။ဖြစ်တတ်သည့်ဇတ်လမ်းကလေးသာဖြစ်ပါသည်။သို့ သော် အမှန်ဖြစ်ပျက်ခဲ့ဘူးသည့်ဇတ်လမ်းကလေးဖြစ်ပါသည်။ ဤဇတ်လမ်းစတော့မေသူမှာအိမ်ထောင်ကျပြီးဖြစ်ပါသည်။အသက် လည်း ၂၃ နှစ်ရှိပါပြီ။မေသူစအိမ်ထောင်ကျတော့ အသက်၂၀ ခန့်သာ ရှိပါသေးသည်။မေသူမှာအရပ်မနိမ့်မမြင့် အသားညိုညို တောင့်တင်း ကားထွက်နေသောတင်ပါးများဖြင့်ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကျနသူလေး ဖြစ်ပါသည်။ဆယ်တန်းတုန်းကရည်းစားနှင့်ပင်အိမ်ထောင်ကျပြီးသူနဲ့ ကျမှဘဲမေသူ့အပျိုစင်ဘဝကိုပေးအပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။မေသူဆယ် တန်းမှာကျောင်းကမဟုတ်သောအပြင်လူ သူနှင့်ချစ်ကြိုက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး သူကမေသူ့ထက်အသက်လေးငါးနှစ်ကြီးပါသည်။ မေသူ၏ယောက်ကျား နာမည်မှာကိုမြင့်ဖြစ်ပြီး ကုမ္ပဏီတခုတွင်အလုပ်လုပ်ပါသည်။နောင် မေသူဆယ်တန်းအောင်တော့ ကိုမြင့်ကမေသူကိုတက္ကသိုလ်တွင် ကျောင်းဆက်ထားပေးပါသည်။မေသူသည်အဝေးသင်တက္ကသိုလ် သို့တက်ရောက်သည်ဖြစ်သဖြင့် အနီးကပ်တစ်လသင်တန်းကိာတက္ကသိုလ်အနီးအမျိုးသမီးအဆောင်တခုမှနေရပါသည်။ပြောရလျင်တော့မေသူသည် ယောက်ကျားမရခင်အထိ

မုတသွုနလွမငွး ..မနေ့ညက စိတတွှေ တအား ထနခွဲ့ရ သညွ .. ။ ကာမစိတတွှေ ထကှှ ခဲ့ရ သညွ . .။ ပေါငကွှားဂှဆုံက ရတနာရှကှေုတွ က အရတှေေ စိုစိုရှဲ ရတဲ့အထိပါဘဲ . .။ ဇောဇွောလွတကွှောငွ့ပေါ့ ။ သူ ..သူ ..မုတသွုနကွို အပီကိုငလွို့

ခင်မီမီကျော့်ကိုယ်ပေါ်မှာဝတ်ဆင်ထားသော တီရှပ်အင်္ကျီပါးကလေးအောက်မှ ရွှေရင်နှစ်မြွှာက တင်းတင်းအိအိ မို့မောက်ကြွရွနေပြီး အခုအခံမပါသော နို့သီးခေါင်းကလေးနှစ်ခုကိုပါ ထင်းထင်းရှင်းရှင်းကြီး မြင်တွေ့နေရလေသည်။ သူမခါးအောက်ပိုင်းဆီမှာတော့ ပေါင်လယ်လောက်အထိသာရှိသော မရမ်းစေ့ရောင် မီနီစကပ် တိုနံ့နံ့ ကလေးကြောင့် သူမ၏အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် လုံးဝိုင်းကားစွင့်နေသော တင်ပါးအိအိနှစ်ဖက်ကို ဘယ်လိုမှပင် လုံခြုံအောင် မဖုံးဖိထားနိုင်ရှာဘဲ ဖြစ်နေပေသည်။ ကျော်မောင်နှင့်သိန်းအေးတို့နှစ်ယောက် ဆက်တီခုံရှည်ကြီး ပေါ်မှာထိုင်ရင်း သူတို့ရှေ့က ထိုင်ခုံကလေးတစ်လုံးမှာ ကျုံ့ကျုံ့ရုံ့ရုံ့ကလေး

“နင်ကလဲ မောနေပြီလား၊ လုပ်ပါအုံးဟ၊ ငါဒီမှာကောင်းတုန်း” လုပ်နေရင်း တန်းလမ်း သူ့ကိုယ်ပေါ်ပိကျလာသော ကိုရဲသူကို လှမ်းဖက်ရင်း နှင်းပွင့်ကပြောလိုက်သည်။ ခု နောက်ပိုင်း နှင်းပွင့် နှင့် သူ ဒီကိစ္စ အပေးအယူ တည့်နေသည်။ သူ့ မိန်းမနှင့် လားလားမှ မတူ။ နှင်းပွင့်က ဒီကိစ္စ စိတ်ပါသည်။ သူနှင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရှိသည်။

သီတာတဈယောကစွိတညွဈညူး စှာဖှင့အွောငမွငွဂြလာကားဝငွးထဲ Taxiကိုလိုကပွို့ခိုငွးပှီးELiteကားဂိတကွိုရောကခွဲ့ရတယွ။မိမိဘဝ အခှအနကှေေောင့ခွရီးမထှကထွှကဖွှဈရတာကှောင့စွိတမွောလူမောဖှဈကာခရီးဆောငအွိတကွိုဆှဲ၍ခ ရီးသညနွားနခနွေးထံဝငွ လိုကပွှီးထိုငလွို့ရမယ့နွရောကိုရှာ လိုကတွော့သူငယခွငွှးတဈယောကွ ကိုတှေ့ပှီးဝမွးသာသှားကာ “ဟယကွှောဇွငွ” “ဟေ့ သီတာမ ဘယသွှားမလို့လဲ” “ဟယွ ကှောဇွငွ နငကွောဘယသွှား မလို့လဲ” “အေး ငါမုံရှာသှားမလို့” “ဟယွ ငါလဲမုံရှာကိုသှားမှာဟ” “ဟုတလွား နငတွဈယောကတွညွး လား” “အေးလေ တဈယောကတွညွး၊ နငရွောတဈယောကတွညွးလား”။ “အေးနငနွဲ့ အဖောရွပှီ”

ဒီနေ့ တနင်္ဂနွေနေ့ အလုပ်အားရက်မို့ သူငယ်ချင်းခင်မောင်ထူးဆီကို သွားဖို့ သတိရလိုက်ပါတယ်။ ခင်မောင်ထူးဆီ မရောက်ဖြစ်တာ (၂)လလောက်ပင်ရှိသွားပြီဖြစ်တဲ့အတွက် ကျွန်တော်လည်း သူငယ်ချင်းတွေ မဆုံရတာကြာပြီက တစ် ကြောင်း၊ ကျွန်တော်နေထိုင်သည့် အလုပ်မှပေးထားသည့် အခန်းမှာလည်းနေ၍ မဖြစ်သည်က တစ်ကြောင်းတို့ကြောင့် အပြင် သို့ထွက်ရန် စဉ်းစားလိုက်ရခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလို အလုပ်အားရက်မျိုးတွင် ကျွန်တော်၏ အခန်းကို ကျွန်တော်တို့ သူဌေး