Category: Knowladge

တကယ်တော့ဒီဇတ်လမ်းကလေးသည်သိပ်ထူးထူးဆန်းဆန်းတော့ မဟုတ်လှပါ။ဖြစ်တတ်သည့်ဇတ်လမ်းကလေးသာဖြစ်ပါသည်။သို့ သော် အမှန်ဖြစ်ပျက်ခဲ့ဘူးသည့်ဇတ်လမ်းကလေးဖြစ်ပါသည်။ ဤဇတ်လမ်းစတော့မေသူမှာအိမ်ထောင်ကျပြီးဖြစ်ပါသည်။အသက် လည်း ၂၃ နှစ်ရှိပါပြီ။မေသူစအိမ်ထောင်ကျတော့ အသက်၂၀ ခန့်သာ ရှိပါသေးသည်။မေသူမှာအရပ်မနိမ့်မမြင့် အသားညိုညို တောင့်တင်း ကားထွက်နေသောတင်ပါးများဖြင့်ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကျနသူလေး ဖြစ်ပါသည်။ဆယ်တန်းတုန်းကရည်းစားနှင့်ပင်အိမ်ထောင်ကျပြီးသူနဲ့ ကျမှဘဲမေသူ့အပျိုစင်ဘဝကိုပေးအပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။မေသူဆယ် တန်းမှာကျောင်းကမဟုတ်သောအပြင်လူ သူနှင့်ချစ်ကြိုက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး သူကမေသူ့ထက်အသက်လေးငါးနှစ်ကြီးပါသည်။မေသူ၏ယောက်ကျား နာမည်မှာကိုမြင့်ဖြစ်ပြီး ကုမ္ပဏီတခုတွင်အလုပ်လုပ်ပါသည်။နောင် မေသူဆယ်တန်းအောင်တော့ ကိုမြင့်ကမေသူကိုတက္ကသိုလ်တွင် ကျောင်းဆက်ထားပေးပါသည်။မေသူသည်အဝေးသင်တက္ကသိုလ် သို့တက်ရောက်သည်ဖြစ်သဖြင့် အနီးကပ်တစ်လသင်တန်းကိာတက္ကသိုလ်အနီးအမျိုးသမီးအဆောင်တခုမှနေရပါသည်။ ပြောရလျင်တော့မေသူသည် ယောက်ကျားမရခင်အထိ

“ဘယ်က ပြန်လာတာလဲ မိုးငယ်” “ဈေးက အမရေ ဆပ်ပြာ၊ သွားတိုက်ဆေး၊ အမွှေးရေတွေ သွားဝယ်တာ အမရေ ညနေစောင်းနေပြီ ဆိုပေမယ့် တော်တော်ပူတယ်အမရယ်” “ဟုတ်တယ် ပူလာပြီ မိုးငယ်ရေ အပြင်ထွက်ရင် ထီးယူသွားမှပါကွယ်” ဘေးအခန်းက အမကြီးကိုပြောရင်း မိုးငယ် တိုက်ခန်းတံခါးသော့ဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်လေသည်။ မိုးငယ်ကတို့ တိုက်ခန်းက ၃လွှာမှာရှိလေသည်။ ကွန်ဒိုနီးနီး အပြင်အဆင်

ကျုပ်သမီး သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့အတူ ခြံထဲကားမောင်းဝင်လာတာကိုကျုပ်အိမ်ဝရန်တာကနေရပ်ကြည့်နေမိတယ်။ သမီးပြောခဲ့ဘူးတာကတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ဒီကောင်မလေးက သူ့အိမ်ကနယ်မှာတဲ့၊ ပြီးခဲ့တဲ့၂လ ၃လလောက်တုန်းက၊ သူ့မိဘနှစ်ယောက်လုံးကား မတော်တဆမှုဖြစ်ပြီးဆုံးပါးသွားကြတယ်တဲ့၊ တခြားမှီခိုစရာဆွေမျိုးသားချင်းရင်းချာကလဲမရှိဘူးတဲ့၊ ဒါကြောင့်သူနဲ့ အတော်လေရင်းနှီးတဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကျုပ်သမီးဆီမှာ ခဏအတူခိုလှုံနေထိုင်ခွင့်တောင်းတယ်။ လောလောဆယ်သူ့ခမြာမှာလဲ ငွေကြေးကမလုံလောက်ရှာတော့ အဆောင်လေး အခန်းလေးငှားနေဖို့တောင်မတတ်နိုင်ရှာဘူး။ အလုပ်တစ်ဘက်နဲ့ကျောင်းတက်နိုင်ဖို့ ကျောင်းချိန်ပြင်ပ အလုပ်တစ်ခုကြိုးစားရှာနေတယ်တဲ့။ ကျောင်းစရိတ်နဲ့ အသုံးစရိတ်တွေအတွက်ငွေလိုတယ်လေ။ ကျုပ်သမီးလေးနာမည်က ချယ်ရီတဲ့၊ အသက်က၁၉နှစ်၊ အလှပန်းတွေအစွမ်းကုန်ဖူးပွင့်တဲ့အရွယ်ပေါ့၊ သမီးက

ကျွန်တော့်နာမည် မင်းနောင်ပါ ကျွန်တော်ကဆရာဝန်တစ်ယောက်ပါ ကျွန်တော့် ဘဝက အခုချိန်မှာ အကောင်းဆုံးအချိန်ကို ရောက်နေပြီလို့ပြောလို့ရတယ်ဗျ ဘာလို့ဆို အခုခင်ဗျားကြည့်လေ ကျွန်တော့်မှာ ဆရာဝန်ဆိုတဲ့ဂုဏ်လည်းရှိတယ်ကိုယ်ပိုင်တိုက်တွေ တိုက်ခန်းတွေနဲ့ကိုယ်ပိုင်ကားတွေရှိတယ် မိန်းမလည်းရှိတယ် နိုင်ငံခြားမှာ ပါရဂူ ဒီဂရီဘွဲ့တွေဆက်တက်ဖို့လည်းရှိတယ် …..ဆရာဝန်အပေါင်းအသင်းတွေ ၊ မိန်းမရဲ့ ဂုဏ်သရေရှိမိတ်ဆွေပတ်ဝန်းကျင်တွေရှိတယ် ကဲဘာလိုသေးလဲဗျာ သည်ကြားထဲ အငယ်မယားတွေလည်းရှိသေးတယ်ဗျ …..ဟဲဟဲ ကျွန်တော်ကတော့ ကျွန်တော်အခုရောက်နေတဲ့ ဘဝကိုကျေနပ်တယ်ဗျ

ေအာင္မိုးတေယာက္ဝက္သိုးသားတင္ဘို႕ တဖက္ရြာက ေက်ာ္ခင္တို႕အိမ္ေရွ႕ေရာက္လာသည္ ” ေဟ့ ေက်ာ္ခင္ေရ ငါေရာက္လာပီ ” ေနာက္ေဖးခန္းထဲမွာေရခ်ိဳးမလို႕ျပင္ေနတဲ႕ မိခ်ိဳတေယာက္ ေအာင္မိုးအသံႀကားတာနဲ႕ ထမီရင္ရွားကို ပုဆိုးအေဟာင္းေလးပတ္တင္ျပီး ထြက္လာတယ္ ” ရွင္႕လူ ေက်ာ္ခင္က ႀကက္ဝိုင္းသြားတယ္ ကိုေအာင္မိုးေရ လာ လာေနာက္ေဖးျခံထဲမွာ ဝက္မက” မိခ်ိဳကေရွ႔႕ကေနေကာ့ပက္ေကာ့ပက္သြားေနတာမ်ား တင္ပဆံုသားေကာက္ေကာက္တင္းတင္းမ်ားက ေအာင္မိုးကို ရင္ဖိုသြားေစတယ္ အားပါးးးမိုက္စ္ မိခ်ိဳကဝက္ျခံတခါးဖြင့္ေပးေတာ့

ခြံထဲကားဝင်လာသံကြားတော့ ဘုရားရှိခိုးနေတာ ကမန်ကတန်း ရပ်ပြီး ဘုရားခန်းထဲကထွက် လှေကားထိပ်ကနေ တိတ်တိတ်လေး သွားချောင်းကြည့်မိတယ်။ ဆင်ဝင်အောက်မှာတည်းက ပျင်းရိပျင်းတွဲ အသံနဲ့ စကားပြောလာတာဆိုတော့ မင်းစိုးမှန်း တန်းသိတယ်။ သူသိချင်တာက မင်းစိုးနဲ့ပါလာမယ့်သူ။ ခေါင်းကို ဒီထက်ပိုငုံ့မရတော့ လက်ရန်းမှာ ကိုယ်ကို ဒီထက်ပို ကိုင်းလိုက်တယ်။ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကတော့ တင်းနေတဲ့ ထမီသားအောက်က ပြူးပြီး ထွက်နေမှာပဲ။ တော်သေးတာပေါ့

ဘခက်အသက်၄၀အရွယ်လူပျို ကြီး…  တွေ့မရှောင်ဆိုတဲ့ဘွဲ့ကတော့ ရင်းနှီးသူများပေးထားတာပါ။ ဟုတ်တော့လဲဟုတ်သည်။ ဘခက်ဆိုတဲ့လူက နုရွယ်စဉ်လူပျို ပေါက် ကတည်းက ပျို ပျို အိုအိုမရွေး ဘယ်မိန်းကလေးမဆို အထာပေးပါက ရှောင်လွှဲခဲ့ခြင်း အလျ ဉ်းမရှိခဲ့ပါ။ ဘခက်သဘောကျသော မိန်းခလေးများဆိုလျှင်လဲ တနည်းနည်းနဲ့ ရအောင်ဖန်တီးယူတတ်သည်။ ထိုကြောင့် ရင်းနှီးသူများက တွေ့မရှောင်ဘွဲ့ပေးထားကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ဘခက်ကိုယ်တိုင်ကလဲ ထိုဘွဲ့အမည်ကို သဘောကျ

ရွင္းရွင္းေျပာ႐င္ ၁၀ တန္းေျဖပီးေတာ့ေပါ့ အလုပ္မရွိ လို့ ေလ်ွာက္ပတ္လည္စားလုပ္ေနတုန္း ဆရာမကေခၚပီး ဂိုက္လုပ္ခိုင္းေတာ သူငယ္ခ်င္း ေတ်ာက္လည္းပါတယ္ သူကမလုပ္ျခင္လို႔ျပန္ထြက္သြား ကိုေတကေတ်ာက္တည္းေပါ့ အစတည္းက သိပ္လုပ္ျခင္တာ မဟုတ္ဘူး ေဆာ္ေဘးေတ ဆိလို႔သြားတာ ဆရာမကလဲအေသၾကမ္းတာ့ လူလဲသိပ္မရွိဘူး ၉ တန္း ၁၀ တန္း ေပါင္းေတာင္ ၂၀ မျပည့္ဘူး ေအာင္ခ်က္က်ေတာ့ေကာင္းျပန္တာေပါ့ ကဲထားပါေတာ့

မိုးရွာပြီးစ ညနေခင်းလေးတစ်ခုပါ။ စိမ်းစိုနေတဲ့ လယ်ကွင်းပြင်တွေကို လေနုအေးက ညင်ညင်သာသာ ဖြတ်သန်း တိုက်ခတ်နေတယ်။ ကောင်းကင်ပြာပေါ်မှာ ရောင်စုံသက်တန့်နဲ့ အားအင်ကုန်ခမ်းနေတဲ့ နေရောင်ခြည်ရဲ့ အလှက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပိုမို သစ်လွင်စေပါတယ်။ လေညှင်းရဲ့အေးမြတဲ့ ထိတွေ့မှုကလည်း စိတ်ကို ကြည်နူးစေတာ အမှန်ပါ။ သာယာအေးမြတဲ့ ညနေလေးကို ပိုပြီး ပြည့်စုံသွားစေတာကတော့ ချစ်သူရဲ့အပြုံးလို့ ပြောရမှာပဲ။ ကျွန်တော်နဲ့သူ

ကျွန်တော် ကိုမောင်မောင်ကို အတော်မကျေမနပ်ဖြစ်မိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ….ကျွန်တော့်ပိုင်နက်ထဲက အစာကို လက်ရဲ ဇက်ရဲနဲ့ မခန့်လေးစား လုယူခဲ့တာကိုး။ ဒါကတော့….မဖြစ်သင့်ဘူး….။ သူဘယ်လောက် ချမ်းသာချမ်းသာ… ကျွန်တော့်ထက် ဘယ်လောက်ဘဲ အဆင့်မြင့်မြင့်ပေါ့။ အခုတော့….ကျွန်တော့်မှာ နေရခက်….တွေးရခက်နဲ့ သူပေးထားတဲ့ လခကလဲ မနည်းဘူးလေ။ နောက်ပြီး ဆိုင်တစ်ခုလုံးမှာ ကျွန်တော် အခွင့်အရေးအရဆုံးပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ကို စော်ကား ခဲ့တယ်။