Knowladge

ကျုပ်နံမယ်က သာဟန်ပါ.. နေတာက မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသက ဇရက်ကုန်း ဆိုတဲ့ ရွာကြီးမှာပါ…။ ဇရက်ကုန်းရွာက ဒေးဒရဲ နယ်ထဲမှာပါ…။ ကျုပ်အသက်က အခုဆို ၄၅ နှစ်ထဲ ရောက်နေပါပြီ…။ ဒါပေမယ့် ငယ်ငယ်ထဲက လယ်အလုပ် ၊ ချောင်းအလုပ်တွေကို လုပ်ခဲ့တဲ့လူဆိုတော့ ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တောင့်တင်းတင်း ရှိပါတယ်..။ ပြီးတော့ အရက်ကို စွဲစွဲမြဲမြဲ မသောက်တတ်ပဲ တခါတရံမှ အနည်းငယ်သာ မသောက်မဖြစ်တော့မှ သောက်တတ်တော့ အခုချိန်ထိ တော်ရုံလူငယ်တွေတောင် ကျုပ်ရဲ့ သန်မြန်မှုကို မမှီပါဘူး…။ အသားအရောင်ကတော့ ခပ်ညိုညိုပါ…။ အရပ်က ပုတဲ့ အရွယ်အစားထဲ မပါ ပါဘူး…။ အဲ….တစ်ခုပြောဖို့ ကျန်သေးတယ်…။ အဲဒါက ကျုပ်ကို တစ်ရွာလုံးက လက်မြန်သာဟန် လို့ခေါ်တဲ့ဟာပါဘဲ…။ တစ်ခြားတော့ မထင်နဲ့…။ ကျုပ်ဒီအသက်အရွယ်ထိ ဘယ်သူနဲ့မှ […]

ဟေ့လူတွေ မယုံမရှိနဲ့ဗျခုပြောနေတာတွေက တကယ့်ဖြစ်ရပ်မှန်နော်မကောင်းတတ်လို့ နာမည်တွေသာပြောင်းထားတာ …တကယ့်ကိုကြုံးခဲ့ရတာတွေတော့ အမှန်တကယ်တွေ …..တကယ်လို့သာ အဖိုးကြီးတွေသိလျင် သူတို့လီးကို ခုတ်ဖြတ် ချင်စိတ်ပေါက်သွားမယ် ….ကျွန်တော်ဆွဲခဲ့ရတာတွေလည်း အဖိုးကြီးတွေရဲ့ကတော် တွေလေ ….ဖြစ်ပုံကဒီလိုဗျ………..ကျွန်တော်ကျောင်းဆင်းကာစ မိခင်တပ်ရင်းကိုရောက်ရောက်ချင်းဘဲပေါ့တပ်ရင်းမှူးက သူ့အနားမှာဘဲခေါ်ပြီး အလုပ်အကြောင်းတွေသိအောင်ဆိုပြီး ခေါ်ထားတယ် ….အေးကွ … အောင်စိုး မင်းညနေရုံးဆင်းပြီးလို့ ရေချိုးပြီးလျင် ငါ့အိမ်လာခဲ့ ဥိးကွာ …. တပ်ထောက်က သစ်ဆိမ့်ပင်စိုက်ခင်းဖိုင် ယူခဲ့ကွာ……တပ်ရင်းမှူးမှထိုကဲ့ သို့ပြောသောကြောင့် ကျွန်တော်လည်းဟုတ်ကဲ့ အဘ ကျွန်တော်လာခဲ့ပါ့မယ် …ညနေရုံးဆင်းပြီး ရိပ်သာမှာရေမိုးချိုးပြီးတော့ ဖိုင်ကိုကိုင်ပြီး ….. ရင်းမှူးအိမ်ကိုလာခဲ့တယ်…တပ်ရင်းမှူး ခင်ဗျ တပ်ရင်းမှူး ခင်ဗျာ ….။ ကျွန်တော်အော်ခေါ်သော်လည်း ဘာအသံမှ မကြားရ …..နောက်မှ တပ်ရင်းမှူးအိမ်မှာ နေတဲ့ ရဲဘော်လေးပြေးထွက်လားပြီး ….ဗိုလ်ကြီး ဘာအကြောင်းရှိလို့လည်း?အေးကွ တပ်ရင်းမှူး ဂေါက်ရိုက်ကပြန်လာပြီလားကွ……အော် ပြန်လာပြီ […]

ပက်လက်အိပ်..ပေါင်ကားထား …. လှလှမူသည်မွှေ့ယာလေးပေါ်ပက်လက်အိပ်ချလိုက်သည်။ “ပေါင်ကိုစင်းပြီးကားမထားနဲ့လေ..။ ဒူးနှစ်ဖက်ထောင်ပြီးကားပေးထား.” “ဒီလိုမျိုးလား” “ဟုတ်တယ်” မိမိအပေါ် တက်ကာလုပ်တော့မည်ဟုတွေးကာ လှလှမူမျက်စေ့စုံမှိတ် ထားသည်။ မျက်နှာသာမက တစ်ကိုယ်လုံးပင် သွေးရောင်လျှမ်းကာ ရဲတွတ်နီမြန်းနေ သည်။ ကိုတင်ထွန်းက ကောင်မလေး၏နိူ့နှစ်လုံးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ဆွဲနယ် ညှစ်သည်။ နိူ့သီးခေါင်းနှစ်ခုကို တစ်လှည့်စီခပ်ကြမ်းကြမ်းကုန်းစို့သည်။ ထို့နောက် ရှပ်ဟိုက်သောဝမ်းပျဉ်သားတစ်လျှောက် လျှာလေးနှင့်တို့လိုက်၊ နူတ်ခမ်းများနှင့်ခပ်ဖိဖိ စုတ်ပေးလိုက်လုပ်ရင်း အောက်သို့ရွေ့ဆင်းသည်။ လှလှမူ တုန်တခိုက်ခိုက်နှင့် တဟင်းဟင်းဖြစ်နေသည်။ “လုပ်ပါဦးလေးရဲ့..လုပ်ပါတော့..အမလေးနော်..အိုးအမေ့.. ယားတယ်ဦးလေး ရဲ့..ယားတယ်..ကြည့်ပါလား..လုပ်ပါလို့ဆိုနေမှ..အဟင့်ဟင့်” ကိုတင်ထွန်းသည် ချက်နက်နက်လေးထဲ လျှာထိုးမွှေကာတစ်ချက်ကလိလိုက် သေးသည်။ အောက်သို့ပို၍လျှောကျသွားကာနောက်ဆုံးတွင် လှလှမူပေါင်ကြား ခေါင်းရောက်သွားလေသည်။ “ဟာ..ဦးလေး..အဲဒါမလုပ်ပါနဲ့။ မကောင်းပါဘူး။ ငရဲကြီးလိမ့်မယ်..ဟာ.. မလုပ်ပါနဲ့ဆို..အီး.” မိမိစောက်ပတ်ကိုရက်ပေးတော့မှသိသည်နှင့် လှလှမူ အမောတကော တောင်းပန်သည်။ မိမိထက်အသက်များစွာကြီးသော ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်က မိမိ စောက်ပတ်အား ကုန်းရက်ပေးမှာကို အတော်လေးလည်းအားနာသည်။ […]

ကျွန်တော်အလုပ်သင်ဆင်းရမယ်လဲဆိုရောလိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းလေးတွေဝယ်တာနဲ့ဘာနဲ့အလုပ်တွေရှုပ်နေခဲ့တာပေါ့။အမှန်တကယ်ကျောင်းပြီးလို့ရှေ့နေချိန်ဘာဆင်းရမယ်ဆို တော့ရင်တော့ခုန်မိတယ်။အမှန်တကယ်လဲရှေ့နေအလုပ်ကိုဝါသနာပါတာကတစ်ကြောင်း၊အလုပ်သင်ဆင်းရမှာကလဲ ကျွန်တော်အဒေါ ်ရဲ့သူငယ်ချင်းရှေ့နေမ အပျိုကြီးဆီမှာဆိုတော့က တော်တော်လေးတော့ရင်ခုန်မိပါတယ်လေ။အဲ့ဒီရှေ့နေအပျိုကြီးဆိုတာအိမ်ကိုလာလည်နေကျပေါ့။ နာမည်ကတော့ဒေါ်ကေသီတဲ့။အသက်ကတော့၃၅ကျော်ပြီလေ။သူနဲ့အတူတူတွဲပြီးအလုပ်သင်ဆင်းရမှာပေါ့။သူ့ဆရာကကျွန်တော့်ကိုထောက်ခံချက်ပေးတယ်လေ။ ဒေါ်ကေသီနဲု့ကျွန်တော်တို့မိသားစုနဲ့ကခင်ပါတယ်။ကျွန်တော်တို့အိမ်ကိုအမြဲဝင်ထွက်နေတဲ့သူပေါ့။ကျွန်တော်တို့ကလေးဘဝကတည်းကဆိုပါတော့ဗျာ။ဒေါ်ကေသီဟာအပျိုကြီးမမတစ်ယောက်ဘာလို့ဖြစ်နေတာလဲဆိုတောစဉ်းစားလို့မရပါဘူး။ အင်မတန်မှချောမောလှပပြီးတော့ကျက်သရေရှိတဲ့အလှပိုင်ရှင်မျိုးတော့မဟုတ်ပေမဲ့သူအလွာနဲ့သူတော့ကြည့်လို့ကောင်းပါတယ်။အသားလေးကလဲညိုစိမ့်စိမ့်နဲ့။ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲတောင့်ပါတယ်။ထူးခြားတဲ့မျက်လုံးပိုင်ရှင်လို့ဆိုလို့လဲရပါတယ်။ထူးခြားတဲ့မျက်လုံးပိုင်ရှင်ဆိုတာကတော့ သူ့အကြည့်တွေဟာ ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်လို့ထင်ပါတယ်။ ကျွန်တော်ကိုတစ်ခါတစ်လေများ အော်..ရဲထက်တစ်ယောက်..ဒီအရွယ်တောင်ရောက်နေပြီ .. ဒီကလေးကငါတို့လက်ပေါ်မှာကြီးလာတာ စတဲ့ စကားတွေကပြောတိုင်းသူ့မျက်လုံးမှာအမျိုးအမည်အသိတဲ့ဘာသာစကားတွေပါဝင်ရောယှက်နေတယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်အလိုလိုသိနေခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော်မနက်စောစောထပြီးတော့မကေသီနဲ့ချိန်းထားတဲ့ဘာလမ်းကမစ္စတာဘရောင်းကိုထွက်လာခဲ့ပါတယ်။သူ့ကိုကျွန်တော်ငယ်ငယ်ကတည်းကမကေသီ..မကေသီလို့ခေါ ်လို့နှုတ်ကျိုးနေတာပါ။အမှန်ကတော့အဒေါ်ရဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်လို့အန်တီလို့ခေါ ်ရမှာပေါ့လေ။ ဒါပေမဲ့အပျိုကြီးဆိုတော့လဲမကေသီလို့ခေါ့ ်တာကြိုက်တယ်လို့ထင်ပါတယ်။ထားပါလေ.အခေါ်အေဝါ်တွေကအရေးမှမကြီးတာ။မစ္စတာဘရောင်းကိုရောက်တေ့ာနဲနဲစောနေတာနဲ့ကျွန်တော်ကော်ဖီတစ်ခွက်မှာသောက်ပြီးတော့မကေသီအလာကိုထိုင် စောင့်နခဲ့ပါတယ်။့ြ့မိဲု့တော်ခမ်မနဲ့နီးတာကြောင့် မြိဲု့တော်ခမ်းမမှာအလုပ်တက်ဖို့လာကြတဲ့ဝန်ထမ်းမမတွေရဲ့ ခရမ်းရောင်ထမိန်အောက်မှာထင်းနေတဲ့အိုးကြိး၊အိုးလတ်။ အိုးကောက်တွေကို(ညစကားနဲ့ေပြောရရင် နောက်ပိုင်းအလှများ)ခံစားရင်းကော်ဖီသောက်ကာမျက်စိအစာကျွေးနေမိပါတော့တယ်။ ဟေး..ရဲထက်…ရောက်နေတာကြာပြီလားကွ… အသံလာရာဘက်ဆီကိုကြည့်လိုက်တော့မကေသီပါ။ ဟုတ်..အစ်မ..မကြာသေးပါဘူး..လာထိုင်လေ…ဘာသောက်မလဲ ကော်ဖီပဲသောက်မယ်… ကျွန်တော်..မကေသီအတွက်ကော်ဖီတစ်ခွက်မှာပေးလိုက်ပါတယ်။အဲ့ဒီနောက်မှာတော့မကေသီက ကျွန်တော့်ကိုအမှုတွဲတွေနဲ့ဒီကနေ့သွားရမဲ့ အမှုကိစ္စတွေကို ရှင်းပြပါ တယ်။ မကေသီဟာရုံးတက်တဲ့နေမို့လို့လာမသိဘူး၊ရင်ဖုံးအကျီ င်္လေးနဲ့ထမိန် ပန်းရောင်လေးကိုဝတ်လာတာကိုတွေ့ရပါတယ်။ရင်ဖုံးအကျီ င်္အဖြူလေး အောက်ကနေပြီးစွံ့ ကားပြီးဖုဖောင်နေတဲ့သူရဲ့ရွေရင်အစုံကိုခိုးကြည့်ပြီးတဲ့သကာလမှာတော့ ကျွန်တော်ရဲ့ရင်ခုန်သံတွေမြန်ဆန်လာပါတယ်။အဲ့ဒီလိုဖုဖောင်းနေတဲ့ရွေရင်အစုံကို ဖုံးအုပ်ထားတာ ကတော့ ကျောပြည့်ဘရာ အမဲရောင်လေးပါ။သူ့ရဲ့ထမိန်ပန်းရောင်လေးအောက်မှာတော့ဘာလိုမျိုးအရောင်လေးနဲ့ ပိပိလေးကိုဖုံးအုပ်ထား လေလိမ့်မလဲ ဆိုတာကိုတော့ကျွန်တော်မှနိးဆကြည့်နေမိမပါတယ်။ ဟဲ့…ရဲထက်..ဘာတွေတွေးနေတာလဲ…ကော်ဖီသောက်ပြီးရင်သွားကြမယ်..ရုံးချိန်းကနောက်ကျနေပြီ..အော်..ဟုတ်..မကေသီကပဲကျသင့်ငွေရှင်းပြီးတော့ရှေ့ကနေပြီးဦးဆောင်ပြီသွားပါတယ်။ကျွန်တော်ကတော့အမှုတွဲစာရွက်တွေကိုင်ပြီးတော့ နောက်ကနေပေါ့။ပန်းရောင်ထမိန်အပျော့ သားအောက်မျာလမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်းမှာ။ နိမ့်တုန်မြင့်တုန်ဖြစ်နေတဲ့ […]

ဆရာကြီးစိန် ဆိုလျှင် မသိသူမရှိသလောက်ပင်။ ဆရာကြီးစိန် သည်ပျောက်စေဆရာကြီးဖြစ်သည်။ ဆရာကြီး ဟုသာခေါ်နေရသောလည်း အသက်မှာ(၃၄)နှစ်ခန့် သာရှိသေးသည်။ အရပ်ရှည်ရှည်၊ ဗလကောင်းကောင်း၊ အသားညိုညိုဖြစ်ကာ နှုတ်ခမ်းမွှေးစစ မဟာနဖူးဖြင့် ခန့်ထည်သူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ သူသည် တစ်ချိန်က ဘိုးတော်ကြီးတစ်ဦး၏နောက်တွင် ဝေယျာဝစ္စလုပ်ရင်း နှစ်နှင့်ချီလိုက်ပါခဲ့ရာမှ ပျောက်စေအတတ်ကို တတ်မြောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ သူ၏ အမည်ရင်းမှာ ဂျင်အောင်ဖြစ်ပြီး ရန်ကုန်သားဖြစ်လေသည်။ သူ၏ဆရာ ဘိုးတော်ကြီးမှာ ဘယ်ရောက်လို့ ဘယ်တောင်တက်သွားသည်မသိ၊ ဂျင်အောင် ကတော့သူ့ဝမ်းသူကျောင်းကာ ဆရာကြီးတစ်ဆူဖြစ်၍ပင်နေတော့သည်။ ယခုလည်း ဆရာကြီးစိန် သည် မြို့ကြီးတစ်မြို့နှင့်မနီးမဝေး ကျေးရွာကြီးတစ်ရွာနှင့် တစ်ခေါ်လောက်ဝေးသော တောင်ကုန်းလေးပေါ်ရှိ စေတီတစ်ဆူဘေးတွင် ခိုင်ခန့်သောတဲကြီးတစ်လုံး ဆောက်ကာ သတ္တဝါများကို ကယ်မနေလေသည်။ ဆရာကြီးစိန် သည် ယောဂီရောင်အင်္ကျီ နှင့် ယောဂီရောင်ပုဆိုးကိုသာ အမြဲတမ်းဝတ်ဆင်လေ့ရှိပြီး ပုတီးခပ်ကြီးကြီးတစ်လုံးကို လည်ပင်းတွင် ဆွဲထားတတ်သည်။ သူ၏ […]

သ်ွင္ေသြး သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူ ထံ မွ ဖုန္း ျဖင့္ ကူးယူ ထားေသာ အျပာကားမ်ား ကို နားက်ပ္ တပ္ကာ ေဆးလိပ္ဖြာ ရင္း ႀကည့္ရန္ ဆံုးျဖတ္ကာ အိမ္ ခန္းဆီး ကို မွီၿပီး ထိုင္လိုက္သည္ ။ မိန္းမ ျဖစ္သူ အိတံု က ေတာ့ အခန္း ထဲ တြင္ အိပ္ေမာက် ေနေလသည္ ။ ေႏြ ရာသီ မို ့ အိုက္စပ္စပ္ ျဖစ္ေနသည္ ။ သ်ွင္ေသြး အျပာကား မ်ားကို စတင္ ႀကည့္ရႈ ေနရင္း ဇာတ္ဝင္ ခန္း တစ္ခ်ိဳ ႕ေႀကာင့္ အမည္မသိ ေသာ ခံစားမႈ မ်ား […]

ဇော်ထွန်းနိုင်ဆိုတဲ့ကျနော်ကအခုတစ် ကောင်ကြွက်ဖြစ်နေပြီ။ငယ်ငယ်ကတည်းကအမေဆုံးတယ်။ကျောင်းပြီးတော့အဖေဆုံးပါးသွားပြန်တယ်။လူ့လောကအလယ်မှာတစ်ယောက်တည်းကျန်နေတယ်။ပျင်းရိစရာအရမ်းကောင်းတယ်။ဒါတောင်မှအဖေကနေစ ရာအခန်းလေးတခန်းပေးထားခဲ့ပြီးပညာ လေးတတ်အောင်ကျောင်းထားပေးခဲ့လို့ပါ။တကယ်တမ်း တစ်ယောက်တည်းသမားဆိုတာကအကွပ်မရှိတဲ့ကြမ်း ပရမ်းဗတာလို့ပြောပေမယ့်ကျနော်အဲဒီလိုမနေခဲ့ဘူး။ဘာလို့မနေတာလဲမေးရင်ကျနော်မိမဆုံးမဖမဆုံးမလို့အပြောမခံနိုင်တာ။တကယ်စဉ်းစားကြည့်ရင်မိဘမရှိတော့တဲ့ကျနော်ကိုအဲဒီလိုပြောရင်မှန်နေတာလေ။ဆုံးမပေးမယ့်မိဘမှမရှိတော့တာ။ကျနော်သာဆိုးသွမ်းနေရင်ကျနော့်ဘဝကအချုပ်ထဲရောက်ရင်လည်းလာထုတ်ပေးမယ့်သူကမရှိဘူးလေ။အခုတော့ကျနော်လေတမလွန်ဘဝရောက်နေတဲ့မိဘတွေ စိတ်မပူစေရဖို့ဘဝကိုရိုးရိုးသားသားကြိုးစား ပြီးရပ်တည်တယ်။ အဖေအမေတို့ဆုံးမခဲ့တဲ့ ရိုးသားမှု့ဂုဏ်ကတသက်စားမကုန်ဆိုတာကို လက်တွေ့ကြုံရတော့တယ်။ကျနော်မှာနေ ထိုင်ဖို့အိမ်ရှိတယ်။အဲဒီအတွက်စိတ်မပူရဘူး၊ ဒါပေမယ့်ငွေမရှိဘူး။ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာအလုပ်ဝင်ရင်းကခင်ခင်ငြိမ်းဆိုတဲ့မိန်းကလေးနှင့်တွေ့ကြတယ်။ခင်ခင်ငြိမ်းကလည်းနယ်ကပဲအဆောင်မှာနေရင်းအလုပ်လာလုပ်တာပါ။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ဖေးမကူညီကြရင်းနီးစပ်လာခဲ့တယ်။ ကုမ္ပဏီကCEOကလည်းသဘောကျတယ်။ရိုးသားတဲ့အပြင်လုပ်ငန်းစီစဉ်တာကောင်းမွန်တဲ့အတွက်သူ ဌေးကလည်းချစ်တယ်။အစကတော့ ကျနော်ခင် ခင်ငြိမ်းအပေါ်ရိုးရိုးသားသားပဲခင်တယ်။စနောက်တာတော့ရှိတယ်။ခင်ငြိမ်းလဲဒီလိုပဲနေမှာပါ။ဒါပေမယ့်ခင်ငြိမ်းကကျနော့်အတွက်ဆိုရင်စေတနာပိုပါတယ်။ယောက်ကျားလေးကတစ်ယောက်တည်းဘဝဆိုတော့ကောင်းကောင်းချက်မစားနိုင်ဖြစ်သလိုပဲချက်ပြုတ်စားသောက်တတ်တာ။သူကတော့သူ့ဘာသာချက်ပြုတ်စားတတ်တဲ့အတွက်အမြဲပဲကျနော့်အတွက်ဟင်းပိုထည့်ခဲ့တယ်။ ခင်ငြိမ်း ဘာချ က်လာသလဲ” ကိုဇော် ကရောဘာချက်လာသလဲ “ကြက်ဥကြော်ပဲ” ထင်သားပဲ” အင်းလေငါလဲဒါပဲချက်တတ်တယ်” လာပါခင်ငြိမ်းမှာစုံတယ်၊ခင်ငြိမ်းအပိုချက်လာတယ်” ဟ့ခင်ငြိမ်းနင်ကကိုဇော့်အတွက်ပဲချက်လာသလား၊ငါတို့အတွက်မပါဘူးလား” CEOကလှမ်းစတယ်။ “အာဆရာကလည်းဆရာမှာကအစစအရာရာပြည့်စုံတယ်။ သမီးဟင်းဆရာဘယ်စားမလဲ””နင်ကမကျွေးချင်ရင်ဒီလိုပဲ””မဟုတ်ပါဘူးဆရာရယ်၊ဆရာစားချင်တာပြောခင်ငြိမ်းသေချာချက်လာပါ့မယ်””ဟားးးဟားးစတာပါခင်ငြိမ်းရာ၊ကိုဇော်ကိုပဲသေချာချက်ကျွေးလိုက်ပါ။ဒီကောင်ဟင်းကြည့်လိုက်ရင်ကြက်ဥကြော်ပဲ””ဟုတ်တယ်ဆရာရေ” “ကိုဇော် မင်းငါ့ဆီကဟင်းလာယူ၊မင်းအမလဲ မင်းအတွက်ပိုထည့်ပေးလိုက်တယ်””ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ” “ခင်ငြိမ်း နင်နှော်ငါမပြောမရှိနဲ့၊ကိုဇော်ကငါ တွေ့ဖူးတဲဝန်ထမ်းထဲမှာ တော်တဲ့လူထဲပါတယ်” “ဆရာကလည်းမြှောက်နေပြန်ပြီ””တကယ်ပြောတာ။ ဥက္ကဌကလည်းမင်းကိုမျှော့်လင့်ချက်ထားတယ်ကွ” “ဆရာရယ် ကျတော်ကဘာကောင်မှမဟုတ်ပါဘူး” “မဟုတ်ဘူးကိုဇော်မင်းကရိုးသားတယ်ထက်မြက်တယ်၊ငါတို့ကုမ္ပဏီအတွက်အားကိုးရတယ်””ကျေးဇူးပါဆရာရေ” ကျနော်CEOဆီကဟင်းသွားယူတယ်။သူကလည်းပိုပိုသာသာထည့်ပေးတယ်။ကျနော်ခင်ငြိမ်းဆီပြန်လာပြီး “ခင်ငြိမ်းစားတော့မလား””စားမယ်လေကိုဇော်” “အင်းစားလေ”ထမင်းဘူးတွေကိုဖွင့်လိုက်တယ်။ခင်ငြိမ်းကသူ့ထမင်းချိုင့်ထဲကဟင်းကိုကျနော့်ကိုအရင် ဦးချ ပြီး”ရော့ကိုဇော်စားလေ””စားပါ့မယ်ခင်ငြိမ်း “၊ခင်ငြိမ်းလဲစားလေ”ဟုတ်ကိုဇော်” ခင်ငြိမ်းဟာကျနော့်အပေါ်မှာအကိုကြီးတစ် ယောက်လိုတွယ်တာတယ်။ကျနော်လည်း ညီမတစ်ယောက်လိုခင်တယ်။ ဒီလောက်ပဲ လားဆိုတော့လည်းမဟုတ်ဘူး၊သဘောလည်း ကျပါတယ်။ခင်လေးရုပ်က […]