ေအး…ဟုတ္တယ္…..ငါလဲၾကားဖူးတယ္…..ေစာက္ေခါင္းနက္တဲ့ မိန္းမကို ေခါင္းအုံး ခုၿပီး လုပ္မွအားရဆိုဘဲ….ခါးေအာက္ ေခါင္းအုံးခုလိုက္ေတာ့ သားအိမ္ဝက ျမင့္တက္လာၿပီး လီးထိပ္နဲ႔ေဆာင့္မိေတာ့ ပိုေကာင္းဆိုဘဲကြ….” တူးတူးက သူၾကားဖူးသမွ်ကို အားပါးတရေျပာေနစဥ္ ေအာင္ထြန္းက… “….ေခါင္းအုံးခုလိုးတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ……မိန္းမတစ္ေယာက္ ေစာက္ေခါင္းနက္ မနက္ ဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲ…..သူ႔ထမီလွန္ၿပီး လက္နဲ႔ထိုးၾကည့္ရမွာလား…” “…..နင့္..အေမကလြြားမွဘဲ….လက္နဲ႔ထိုးၾကည့္လို႔ရမလားဟ….ပါးက်ိဳး ေထာင္က်သြားမွာေပါ့……ခြီးစ္ တဲ့မွာဘဲ….တုံးလိုက္တာ….” တူးတူးကေအာင္ထြန္းကိုကေလာ္တုတ္လိုက္သည္။“…..ဒါျဖင့္ရင္….ေစာက္ေခါင္းနက္ မနက္သိဘို႔ ေျပာေလကြာ…” ေအာင္ထြန္းက သူ႔အေမကို ထိပါးၿပီးေျပာလာေသာ တူးတူးကို မေက်မနပ္သံျဖင့္ ေမးလိုက္၏။ “…..ေျပာလိမ့္မေပါ့ကြာ…မင္းကိုက ေလာေနတဲ့ဥစၥာ “ ဘာစကားမွ မေျပာဘဲၿငိမ္နားေထာင္ေနေသာ စိုးလြင္က ၾကားဝင္ေျပာလိုက္သည္။
ငါဖတ္ဖူးတဲ့ ကာမသွ်တၱရ စာအုပ္ထဲမွာ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ေပါ့ေလ…. ဖင္ေကာက္တဲ့မိန္းမဟာ…ေစာက္ေခါင္းနက္သတဲ့ကြ……သာမာန္ကိုမဟုတ္ဘဲ… သိသိသာသာေကာက္တဲ့မိန္းမေပါ့ကြာ…” “…..ေအာ္….ေအး..ေအး…႐ြာေတာင္ပိုင္းက ပဲျပဳတ္သည္ မရင္မိ လို္ေပါ့ေနာ္..” ေအာင္ထြန္းကလည္း သူ႔ဝသီအတိုင္း ဝင္ေထာက္ခံသည္။ စိုးလြင္က ေအာင္ထြန္းကို မေက်မနပ္ႏွင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္၏။ “….ေနာက္တစ္ခါကိုျမင့္ေက်ာ္တို႔ေျပာတာလဲၾကားဖူးတယ္ကြ….ခ်က္နဲ႔ေစာက္ဖုတ္ဟာ သိသိသာသာႀကီးသာမာန္ထက္ေဝးကြာေနရင္လဲေစာက္ေခါင္းနက္ဆိုဘဲငါေတြးၾကည့္တယ္ေပါ့ကြာ…..ဖင္က အဆမတန္ေကာက္မွေတာ့…ခ်က္နဲ႔ ေစာက္ဖုတ္က အလိုလိုေဝးၿပီးေပါ့ကြ…ဒီေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ကို ေစာက္ေခါင္းနက္တဲ့ အမ်ိဳးအစားလို႔သိရမွာဘဲ….ေစာက္ေခါင္းနက္တဲ့မိန္းမရဲ႕ေယာက်ာ္းဟာလီးတိုအမ်ိဳးအစားဆိုရင္ေတာ့ ေသခ်ာၿပီေမာင္ေရ…..ဒီမိန္းမ အားမရလို႔ လင္ငယ္ေနမွာဘဲ…..”။
ေတာက္…ဟုတ္လိုက္ေလကြာ….တူးတူး….တူးတူးနဲ႔ တို႔အထဲမွာ ထူးျခားေနတာက ဒီလိုမ်ိဳးဗဟုသုတေတြ ႏွ႔ံစပ္လို႔ကိုး….ေစာေစာကေျပာတဲ့မရင္မိႀကီးကလင္ငယ္ေနတယ္ေမာင္….ကိုေက်ာ္ေဆြရယ္ကိုနက္ႀကီး..ရယ္..ဦးစံျမင့္ရယ္…. (၃)ေယာက္ေတာင္ဘဲ ခင္မ်ာ…..” “…..ေခြးမသား….မသိပဲနဲ႔ရမ္းေျပာေန…ေစာက္ျပႆနာတက္ေနမယ္….” တူးတူးက ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ႏွင့္ ေျပာျပစ္လိုက္သည္။စိုးလြင္ကေတာ့ ဘာမွမေျပာ ေအာင္ထြန္းက အလြန္ေစာက္ျမင္ကပ္စြာမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္။“…ေအးမင္းေျပာတဲ့ေပတံနဲ႔ေထာက္ၿပီး မွန္းဆၾကည့္ရင္ မရင္မိေယာက်ာ္း ကိုသန္းေဆြဟာေသခ်ာေပါက္လီးတိုရမယ္ကြ…တို႐ုံေတာင္မကဘူး…ေသးေတာင္ ေသးခ်င္မွာ….”ေအာင္ထြန္းကေတာ့ မ်က္ေစာင္းထိုးထိုး…..ဆဲဆဲ..သူ႔ညဥ္ကိုေတာ့ လုံးဝမေဖ်ာက္။အခုၾကည့္ သူေျပာခ်င္ရာကို ဇြတ္ေျပာသည္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးဉာဥ္စ႐ိုက္ျခင္း မတူၾကေသာ္လည္း ငယ္ငယ္ကထဲက လည္ပင္းဖက္ႀကီးလာေသာ တစ္႐ြာတည္းေန တစ္ေရတည္းေသာက္ သက္တူ-႐ြယ္တူ-အတန္းတူဘဝတူသူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ေတြ မဟုတ္ပါလား။
ဒါနဲ႔…ေနစမ္းပါအုံး…ကိုေက်ာ္ေဆြ…ကိုနက္ႀကီး…ဦးစံျမင့္တို႔ သုံးေယာက္နဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ မရင္မိ ဇာတ္လမ္းေျပာစမ္းပါအုံး…ဟုတ္ေကာ ဟုတ္လို႔လားကြ…မင္းက သိပ္စိတ္ခ်ရတာ မဟုတ္ဘူး…” တူးတူးက ေအာင္ထြန္းကို အေရးတယူေမးလာသည့္အတြက္ ေအာင္ထြန္းတစ္ေယာက္ ဘဝင္ျမင့္သြားသည္။ ဒီေကာင္က ေျမႇာက္ေပးရင္ ေဂြးေပၚေအာင္ကမည့္လူစား။ ဆဲဆဲဆိုဆို ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးေနတတ္တဲ့ အေကာင္။ အခု သူ႔ကို တူးတူးက အေရးတယူ ေမးလာေသာအခါ သေဘာေတြ စြတ္က်သြား၏။ ႏြဳတ္နည္းေသာ စိုးလြင္သည္ပင္ ေအာင္ထြန္းစကားကို အလြန္သိခ်င္ၾကားခ်င္ ေနေၾကာင္း သူ႔မ်က္လုံးေတြက သက္ေသခံေန၏။ “…ဒီလိုကြ…ကိုေက်ာ္ေဆြတို႔နဲ႔ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ အေမရယ္…မခ်စ္ရယ္… မႏုရယ္ သုံးေယာက္သား ဝိုင္းဖြဲ႕ေျပာေနတာကို ငါကၾကားလိုက္ရတာ..အဲဒီေန႔က ငါေနမေကာင္းလို႔ အခန္းထဲမွာ အိပ္ေနတာ…သူတို႔သုံးေယာက္က သန္းရွာရင္း မရင္မိ ေစာက္တင္းေတြ ခ်ေနၾကတာေပါ့ကြာ…”။
ဟား..ဟား…ဟိုသီခ်င္းလိုေပါ့ေနာ္…သူမ်ားအေၾကာင္းလဲ မေျပာတတ္ပါ… စပ္မိစပ္ရာ…ဘာညာကြိကြ…ဟားဟား ေအးေအး လုပ္စမ္းပါအုံး…ဒို႔ကလဲ တဆင့္ ကြိကြရေအာင္…” တူးတူးအေျပာေၾကာင့္စိုးလြင္မ်က္ႏွာႀကီးသည္ပင္ ၿပဳံးၿပဳံးၿဖီးၿဖီးႀကီးျဖစ္လာေတာ့၏။ အားပါးတရ နားေထာင္မည့္ဟန္ကအျပည့္။ ေအာင္ထြန္းက တက္ႂကြေသာ အသံႏွင့္ သူ႔စကားကို ျပန္ဆက္သည္။ “….မရင္မိ အေၾကာင္းကို သူေတြ႕သမွ် ေဖာက္သည္ခ်တာက မႏုရယ္….သူေျပာတာက ဒီလိုကြ…..” သည္ေန႔ ကိုေက်ာ္ေဆြထံမွ ယူထားေသာ ေငြတစ္ေသာင္းအတြက္ တစ္လျပည့္၍ အတိုးသတ္ရန္ မႏုထြက္လာသည္။ေစာေစာေပးၿပီး ေအးတာပဲဟူေသာ စိတ္ကူးျဖင့္ေန႔လည္စာထမင္းစားၿပီးထြက္လာသည္။ကိုေက်ာ္ေဆြသည္ ႐ြာထဲက အိမ္တြင္မေနဘဲ ႐ြာအျပင္ဘက္ရွိ သူပိုင္ သရက္ၿခံထဲတြင္ ေနထိုင္၏။သရက္ၿခံက ေပႏွစ္ရာေက်ာ္ပတ္လည္ရွိ၍ အေတာ္ က်ယ္ဝန္းသည္။အဓိကအားျဖင့္ ရင္ကြဲမ်ိဳးသန႔္မ်ားကို စိုက္ပ်ိဳးထားသည္။
သည္သရက္ၿခံကရေသာေငြမွာ တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ သိန္းခ်ီဝင္သည္။ ဂ်ဳံ-ပဲ-ေျမပဲ ပဲစင္းငုံမ်ားေလွာင္၍ ေစ်းေကာင္းရမွ ထုတ္ေရာင္းသျဖင့္ သူ႔လက္ဖ်ားတြင္ ေငြသီးေနသည္။တစ္႐ြာလုံး သူ႔အေႂကြးႏွင့္ ကင္းသူရွားသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္ခန႔္က သူ႔မိန္းမဆုံးသြားရာ….. ေနာက္အိမ္ေထာင္မျပဳေတာ့ဘဲ မုဆိုးဖိုဘဝႏွင့္ေနထိုင္လွ်က္ ရွိသည္။ အသက္က ၄၀ ေက်ာ္႐ုံသာရွိၿပီ….အ႐ြယ္တင္ က်န္းမာသန္စြမ္း၏။ အိမ္ေထာင္ျပဳလွ်င္ ရေသးေသာ္လည္း အပိုဒုကၡမရွာေတာ့ဘဲအေခ်ာင္ရႏိုင္သည့္စားကြင္းစားကြက္မ်ားႏွင့္သာေပ်ာ္ေမြ႕ေနသည္သားသမီးႏွစ္ေယာက္ရွိရာ သမီးအႀကီးက ၂၀ ေက်ာ္၊သားအငယ္က ၁ရ ႏွစ္ ႐ြာထဲကအိမ္တြင္ ကိုေက်ာ္ေဆြ႕အမ အပ်ိဳႀကီးႏွင့္ အတူေနၾကသည္။ သူကမူ သရက္ၿခံထဲတြင္ ႏွစ္စဥ္ ၃ ခန္းေျမစိုက္အိမ္တစ္လုံးေဆာက္၍ လြတ္လပ္စြာ ေနထိုင္သည္။ မႏုတစ္ေယာက္ ကိုေက်ာ္ေဆြထံအလာတြင္ အိမ္သာတက္ခ်င္၍ သရက္ၿခံ အေနာက္ဖက္ကပ္လွ်က္ရွိ ေခ်ာင္းထဲသြား၍ အိမ္သာတက္သည္။
ကိစၥဝိစၥၿပီးေတာ့ ေခ်ာင္းဘက္ကတက္လာၿပီး သရက္ၿခံေနာက္ေဖးဘက္က အလြယ္တကူ ဝင္လာခဲ့သည္။ေန႔လည္ေန႔ခင္းျဖစ္၍ လူသူတိတ္ဆိတ္ေနသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ကိုေက်ာ္ေဆြ ေျမစိုက္အိမ္နားေရာက္လာသည္။ ဘာရယ္ ညာရယ္မဟုတ္ မိန္းမပီပီ စပ္စုခ်င္၍ ကိုေက်ာ္ေဆြ႕ အိမ္အတြင္းသို႔ ထရံအေပါက္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။သူေခ်ာင္းၾကည့္ေသာ ေနရာက အိမ္ေနာက္ခန္း။ အခန္းတြင္း ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းက မႏုကို ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားေစသည္။ အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚတြင္ မရင္မိႏွင့္ ကိုေက်ာ္ေဆြတို႔ အဝတ္အစားမပါဗလာကိုယ္တုံးလုံးႀကီးႏွင့္ကာမဇာတ္ခင္းေနၾကသည္။ မရင္မိက ခါးေအာက္တြင္ ေခါင္းအုံးတစ္လုံးခုထားၿပီး ဒူးေထာင္ေပါင္ကား အေနအထားျဖင့္ ခံလွ်က္ရွိၿပီး………. ကိုေက်ာ္ေဆြက ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို မရင္မိ ကိုယ္ေပၚမွ ေက်ာ္ခြၿပီး ကုန္း၍ ကုန္း၍ ေဆာင့္လိုးေနသည္။ ကိုေက်ာ္ေဆြ၏ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက မာန္ပါျပင္းထန္လွသည္။
မရင္မိ ကလည္း ကိုေက်ာ္ေဆြ၏ခါးကို တင္းေနေအာင္ဖက္လွ်က္ ဖင္ဆုံႀကီးကို ပင့္ထိုး ေျမႇာက္ေကာ့လွ်က္ အားရပါးရခံေနသည္။ “…ဖြတ္…ဖြတ္…ဖြပ္…ဘြတ္….” “….ဖြတ္….ဖြတ္…ဖြပ္….ဘြတ္….” “….အေမ့….အမေလး….ေကာင္းလိုက္တာ ကိုေက်ာ္ေဆြရဲ႕…အင့္…ရွီး ကြၽတ္.. ကြၽတ္ လိုးပါ…ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးစမ္းပါ…” သည္မွ်အထိ ေဆာင့္လိုးေနတာေတာင္ ေဆာင့္ခိုင္းပုံေထာက္၍ မရင္မိ ကာမရာဂ စိတ္ေတြ မည္မွ်ထႂကြေသာင္းၾကမ္းေနေၾကာင္း သိသာလြန္းလွသည္။ ေတာသူဆိုေသာ္လည္း မရင္မိ အသားအရည္ေတြက တ႐ုတ္မတစ္ေယာက္လို အလားနီးစပ္သူျဖစ္၏။ရင္၊တင္၊အသားအေရာင္….ကိုယ္ဟန္အေနအထားကို ၾကည့္ေသာအားျဖင့္ တဏွာရာဂ အလြန္ႀကီးမားေသာ ဟတၳနီအမ်ိဳးအစား ျဖစ္သည္။ ကိုေက်ာ္ေဆြက လက္ႏွစ္ဖက္ေထာက္၍ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနရာမွဘယ္လက္ကို႐ုတ္လိုက္ၿပီးမရင္မိႏို႔အုံေဖြးေဖြးမို႔မို႔တင္းတင္းႀကီးေပၚအုပ္တင္လိုက္လွ်က္ပြတ္ေခ်လူးလွိမ့္လိုက္သည္။
ထိရဲ႕လား….ရင္မိ…အား…အေမ့….အင္း….ထိ…ထိတယ္…..ကိုေက်ာ္ေဆြရဲ႕….အီး..ရွီး….ကြၽတ္…ကြၽတ္….ေကာင္းလိုက္တာရွင္…..” ေစာက္ဖုတ္ႀကီး….လီးႀကီးေတြမို႔လားမသိ….ဖြတ္…ဖတ္…ဘြတ္… ဟူေသာ အသံႀကီး ေတြက ၾကက္သီးထအသဲယားစရာ ေကာင္းလြန္းလွပါသည္။မႏုတစ္ေယာက္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရင္းကပင္ေစာက္ဖုတ္အုံတစ္ခုလုံး ပု႐ြက္ဆိတ္အေကာင္တစ္ရာ တက္လာသလို တ႐ြ႐ြႏွင့္ ထႂကြလာသည္။ ရင္ေတြပူ အာေခါင္ေတြ ေခ်ာက္လာသျဖင့္ တံေတြးကို မၾကာခဏ မ်ိဳခ်ေနရ၏လည္ပင္းေၾကာႀကီးေတြေထာင္ကာ သူကလည္း အသည္းအသန္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေန၏ ကိုေက်ာ္ေဆြ ဖင္ေၾကာႀကီးေတြက က်ဳံ႕ဝင္႐ြဳံ႕ခြက္ေနၿပီး ခပ္သြက္သြက္ႀကီး ကပ္ေညႇာင့္ေနသည္။ “….ဖြတ္…႐ြြတ္…ဖြစ္…ဖြတ္….” “….အား….အမေလး….ထိ….ထိလိုက္တာရွင္….သားအိမ္ဝကို ပူရွိန္းက်ဥ္ဆိမ့္ေနတာဘဲ အ…ဟ….ဟင့္…အေမ့…အမေလး….ေအ့…..ေစာက္စိပါထိသေတာ့….အားလားလား… အီးအီးရွီး…အ……” မရင္မိတကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္တုန္လွ်က္ ကိုေက်ာ္ေဆြခါးႀကီးကို တင္းက်ပ္ ေနေအာင္ ဖက္ထားသည္။
ကိုေက်ာ္ေဆြ႕ လက္ႏွစ္ဖက္က အနည္းငယ္တုတ္သေယာင္ေယာင္ရွိေသာ ရင္မိခါးကို ဆုတ္ကိုင္လွ်က္ ေခါင္းေမာ့ကိုယ္မတ္ကာ သူ႔လီးႀကီးကို အဆုံးထိ ဖိကပ္ထားလိုက္ၿပီး လေရေတြကို ပန္းထည့္ေနသည္။သူ႔ကိုယ္လုံးႀကီးလည္း ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တုန္တုန္သြား၏။ အေျခအေနအခ်ိန္အခါ သိသူပီပီကိုေက်ာ္ေဆြကသူ႔လီးႀကီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္သည္အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလွ်က္အညိဳေရာင္သမ္းေနေသာလီးတုတ္ရွည္ႀကီးကမေက်နပ္ေသာဟန္ႏွင့္မာန္ဟုန္မေျပေသးသည့္ အမူအယာကိုျပေနေသး၏။ မႏုတစ္ေယာက္ဆုံးခန္းတိုင္ေရာက္ထိ ၾကည့္ခ်င္လြန္းလွေသာ္လည္း အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေစာေစာက သူမ ခ်ီးပါခဲ့ရာ ေခ်ာင္းထဲသို႔ ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ လီးအေတြ႕အႀကဳံေနာေက်ထားၿပီးျဖစ္ေသာ အိမ္ေထာင္သည္ မိန္းမပင္ ျဖစ္လင့္ကစား ကိုေက်ာ္ေဆြ႕ လီးႀကီးကို ျမင္လိုက္ရေသာအခါ ဖင္ယားအဖုတ္ေတာင္ ရမၼက္ေသြးေတြ ပူေလာင္ဆူပြက္ခဲ့ရ၏။
မင္းဇာတ္လမ္းက ေကာင္းလြန္းလို႔ မ်က္လုံးထဲမွာ ကြင္းကနဲ…ကြက္ကနဲကို ျမင္လာေတာ့တာပဲကြာ…ငါေတာင္ မရင္မိႀကီးကို ခ်ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္လာၿပီ…” “…အလကားေတာ့ မရေလာက္ဘူး ကိုယ့္လူ…ေငြေခ်းႏိုင္မွ… ဒါမွ အတိုးမယူဘဲ လိုးလြြတ္လို႔ရမွာေပါ့ကြ….” ေအာင္ထြန္းက သူ႔ထင္ျမင္ခ်က္ကို ခပ္ဆဆေလး ေျပာလိုက္၏။ “….တဏွာႀကီးတဲ့မိန္းမအဖို႔ ေငြကပဓာန မဟုတ္ပါဘူးကြာ…လီးက အဓိကပါ..” အခု ဝင္ေျပာသူက စိုးလြင္…စိုးလြင္က သည္ပြဲတြင္ သူ႔ဉာဥ္အတိုင္း ဘာမွဝင္မေျပာဘဲ အသာနားေထာင္ခဲ့သည္။သည္လိုလူမ်ိဳးက အေျပာသမားမဟုတ္ လက္ေတြ႕လုပ္မည့္ သူမ်ိဳး။ေနာက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ေသာဟန္အျပည့္ႏွင့္ ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္၏။ “…..ေအး….ဒါလဲ …..ဟုတ္ပါရဲ႕….” စိုးလြင္စကားကို တိုးတိုးက ေထာက္ခံလိုက္၏။ “…ဘယ္ေလာက္ပဲ တဏွာႀကီးႀကီး အညႇာကိုင္တတ္ရင္ အရည္ေတာင္ ေပ်ာ္သြားႏိုင္ပါတယ္ကြာ…”တိုးတိုးက စိုးလြင္စကားကိုပင္ ေသခ်ာေအာင္ထပ္ဆင့္၍ ေထာက္ခံေျပာလိုက္သည္။
လုပ္ပါအုံး…တိုးတိုးရ….အညႇာဆိုတာ ဘာတုံးဟ…ထုံးစံအတိုင္း ေအာင္ထြန္းက သိခ်င္ေဇာႏွင့္အေမာတေကာ ေမးလိုက္၏။ သည္တခါေတာ့ စိုးလြင္က သူ႔ကို မ်က္ေစာင္း မထိုးေတာ့ပါ…အူေၾကာင္ေၾကာင္ ေျမာက္ႂကြႂကြသူငယ္ခ်င္းကို ၿပဳံးလွ်က္သာ ၾကည့္လိုက္ပါေတာ့သည္။ “…..အညႇာဆိုတာ ေစာက္စိေပါ့ကြာ….ေစာက္စိကလိတတ္ရင္…ကာမမီးေတြ ပြင့္ထြက္ၿပီး ဘယ္မိန္းမခံႏိုင္မွာလဲ…ဒါေပမဲ့ မရင္မိလိုဟာႀကီးကေတာ့ အေထြအထူး ေတာင္ ကလိစရာလိုမွာမဟုတ္ဘူး…လီးႀကီးဖို႔နဲ႔ခပ္ၾကာၾကာအလိုးသန္ဘို႔ဘဲလိုမွာ.. မင္းက ဒီမိန္းမႀကီးကို…ၿဖိဳႏိုင္လို႔လား….” တိုးတိုးက ေအာင္ထြန္းကို အဓိကဦးတည္ၿပီး ေမးေငါ့ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ စိုးလြင္ကလည္း ဘယ့္ႏွယ့္လဲဟူေသာ အမူအရာႏွင့္ ေအာင္ထြန္းကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ စကားေပါ ႏြဳတ္သြက္ေသာ ေအာင္ထြန္းတစ္ေယာက္ အသံတိတ္ ႏြဳတ္ဆိတ္ရင္း ေခတၱေတြးေနသည္။ “…..အင္း…မလြယ္ေလာက္ဘူးထင္တယ္….တိုးတိုးေရ…အလိုးသန္တယ္ပဲ ထားအုံး…။
ကိုယ့္ဒင္က စံခ်ိန္မွီ႐ုံပဲ..ရွိတယ္ေလ….ဒီေတာ့ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အယားေဖ်ာက္ ေပးသေလာက္ပဲရွိမွာေပါ့…ဟီး…ဟီး…..ေအး…မင္း မဆိုးဘူး….ကိုယ့္ပမာဏကို သိတယ္…”စိုးလြင္က ေအာင္ထြန္းစကားကို ဝင္ေထာက္ခံလိုက္၏။ေအာင္ထြန္းက သူ႔ကို သေရာ္သည္ထင္၍ ဘုၾကည့္ၾကည့္ေနစဥ္ တိုးတိုးကဝင္၍… “…..စိုးလြင္ ေျပာတာအမွန္ပဲ ေအာင္ထြန္းရ….မင္းက သူ႔ကို တလြဲမထင္နဲ႔….မင္း မေျပာနဲ႔…ငါလဲ မရင္မိကို မၿဖိဳႏိုင္ဘူးေမာင္….တကယ္ေျပာတာ သူ႔အသားအေရၾကည့္ အသားနီစပ္…ဖင္ဆုံႀကီးကလဲ..နဲတာႀကီးမဟုတ္ဘူး…ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေကာက္ထြက္ ေနတာလဲအထင္အရွားလိုးေတာ့လိုးခ်င္စရာႀကီးေပါ့ကြာ….ဟား ဟား…ဒါေပမဲ့ ဟတၳနီရဲ႕ သဘာဝက အလိုးလဲၾကမ္း…လီးလဲႀကီးမွ…ေက်နပ္တာဘဲကြ… ဒီေတာ့ မႏိုင္ဝန္သြားထမ္းရင္ မင္းတို႔ငါတို႔ဘဲ ေျခကုန္လက္ပမ္း က်သြားမွာေပါ့ဟ…” “….အင္း ဒီလိုဆို…..သူ႔ကိုၿဖိဳႏို္င္တာ ကိုေက်ာ္ေဆြဘဲ ေနမွာေပါ့ေနာ္…” “…..လူလတ္ပိုင္းအ႐ြယ္ထဲမွာေတာ့ ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မွာေပ့….မင္းတို႔ငါတို႔ တက္ေခတ္လူေတြထဲမွာ……။
ေလာေလာဆယ္..ဒီ္မိန္းမႀကီးကို အျပတ္ၿဖိဳႏိုင္မွာကေတာ့.. ေဟာဒီ စိုးလြင္ဘဲ ေမာင္ရင္….” “…..ဟာ…ဟုတ္ပါ့မလားကြာ…” “….မင္းကဲ…ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္း…သိရက္သားနဲ႔…ဒီေကာင့္ေလာ္က ငယ္ငယ္ကထဲက ဒို႔ထက္ႀကီးတယ္ေလ…သူကလက္ေတြ႕သမား…အေျခခံ စံခ်ိန္မွီ လီးႀကီးကို နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ေလ့က်င့္ေပးေနတာ…အခုဆိုရင္ စံခ်ိန္ေတာင္ အေတာ္လြန္ ေနၿပီ….ၿပီးေတာ့ မင္းတို႔ ငါတို႔ထက္ လူေကာင္ကထြားၿပီးေတာင့္တင္းႀကံ့ခိုင္တယ္ေလ လက္လွဲရင္…..ဒို႔….သူ႔ကို ဘယ္တုံးကႏိုင္ဘူးလို႔လဲ….” “….ေအး…အဲဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္…ဒါေပမဲ့…ဒီေကာင့္ဒုတ္ႀကီး စံခ်ိန္လြန္ ျဖစ္သြားတာေတာ့ တကယ္မသိဘူးကြ…” “….သူငယ္ခ်င္း….ေသခ်ာသြားေအာင္ ျပလို္က္စမ္းပါကြာ…” တိုးတိုးက စိုးလြင္ကို တိုက္တြန္းလိုက္သည္။ စိုးလြင္က ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး ပုဆိုးကို ခပ္ဟဟ လွန္ျပလိုက္သည္။ အားပါးပါး…..နည္းတဲ့လီးႀကီး မဟုတ္ပါလား… အတုတ္က ႐ုပ္ပ်ိဳေဆးဗူးခန႔္ရွိၿပီး အရွည္က ရွစ္လက္မခန႔္ရွိမည္။
လီးႀကီးက ေအာက္ေျခတြင္ကြပ္ျပစ္ႀကီးေပၚတြင္ ေခါင္စင္းစင္းႀကီးလဲေလ်ာင္း တြဲလဲက်ေန၏။ ဒစ္လည္းမၿပဲေသး….ထိပ္ဖူးခြၽန္ႀကီးႏွင့္ျဖစ္၏။လီးႀကီးက အဝါဘက္လုေသာ အညိဳေရာင္ျဖစ္၏။စိုးလြင္က ျပန္ဖုံးၿပီး ထိုင္လိုက္သည္။သူ႔မ်က္ႏွာမွာလည္း ပန္းႏုေရာင္ ေျပး၍ ၿပဳံးေရာင္သန္းေနသည္။ “….ေအး…ဟုတ္ပါၿပီ…..မရင္မိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ၿဖိဳႏိုင္မဲ့လီးႀကီးဆိုတာ ယုံပါၿပီကြာ ဟား..ဟား…ဟား….” ေအာင္ထြန္းက သူငယ္ခ်င္းအတြက္ ဂုဏ္ယူေက်နပ္စြာ ေျပာလိုက္သည္။တိုးတိုး ကလည္း ေအာင္ထြန္းစကားကို ျဖည့္စြက္ေထာက္ခံ၏။ “……အခုခ်ိန္မွာေတာ့ မရင္မိရဲ႕ေစာက္ဖုတ္သရဖူႀကီးကို ခ်န္ပီယံ ကိုေက်ာ္ေဆြကပိုင္ခ်င္ပိုင္ထားမွာေပါ့ကြာ….ဒါေပမဲ့ ဒီေစာက္ဖုတ္သရဖူႀကီးကို ၿပိဳင္လုမဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ခ်န္ပီယံစိုးလြင္ရွိေနၿပီေလ….ၿပီးေတာ့ဟိုကေလးဆယ္ေက်ာ္က်လူပါ….ဒို႔ေကာင္က အားေကာင္းေမာင္းသန္ ပ်ိဳ႐ြယ္ဟန္ အျပည့္ရွိတဲ့ (၁၈)ႏွစ္ေက်ာ္ လူပ်ိဳသိုးပဲကြ…..ဟား ဟား…ဟား…” “…..ဟာ….ဒီလိုဆို…ဟုတ္ပီကြ….”။
တိုးတိုးစကားႏွင့္ ရယ္သံအဆုံးတြင္ ေအာင္ထြန္းအလန႔္တၾကားထေအာ္ပါေတာ့သည္။“….ဟ..ဘာလဲဟ….လခြီးတဲ့မွဘဲ….မင္းဟာက အလန႔္တၾကားကြာ…” စိုးလြင္က ေအာင္ထြန္းကို ထႀကိမ္းသည္။အရယ္အေမာအရွိန္ေၾကာင့္သာ။ေအာင္ထြန္း ထေအာ္လိုက္ပုံက တိုးတိုးသည္ပင္ လန႔္သြား၍ ေထာင္းကနဲ ေဒါခီးသြားမိသည္။ “….ဒီလို…ဒီလို…ငါ့စိတ္ကူးက ဒီလို…မရင္မိကို ကိုေက်ာ္ေဆြနဲ႔ စိုးလြင္တို႔ ၿပိဳင္လိုးၾကမယ္ကြာ….ေလာင္းေၾကးကို သိန္းခ်ီတင္မယ္ေလ…” “….ေအး..ေကာင္းတယ္…” ေအာင္ထြန္း တင္ျပခ်က္ကို တိုးတိုးက ေထာက္ခံ၏။တိုးတိုးက တဆက္တည္း စိုးလြင္ ဘက္ကိုလွည့္၍ “…..ဘယ္ႏွယ့္လဲ….ေဟ့ေကာင္….” “….လုပ္လိုက္ေလ….ၾကာသလားလို႔….” ကိုေက်ာ္ေဆြႏွင့္ အေက်အလည္ညိွၿပီး ၿပိဳင္ပြဲက်င္းပရန္ ရက္သတ္မွတ္သည္။ မရင္မိႏွင့္ညႇိရန္ ကိုေက်ာ္ေဆြကို သေဘာတူ တာဝန္ေပးၾကသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ သတ္မွတ္ရက္တြင္ ၿပိဳင္ပြဲကို စတင္က်င္းပ၏။
ကိုေက်ာ္ေဆြ-တူးတူး-ေအာင္ထြန္း+စိုးလြင္ တို႔သည္ ေအာက္ပါ စည္းကမ္းခ်က္မ်ား သတ္မွတ္ထားၿပီးျဖစ္၏။ ပထမအခ်ီတြင္ အႏြဳးအႏွပ္မပါဘဲ တစ္နာရီခြဲဆက္တိုက္လိုးရမည္။ ႀကိဳက္သလို ပုံစံႏွင့္လိုးႏိုင္သည္။လိုးခြင့္ရွိသည္။အလိုးခံသူက ေတာ္ပါေတာ့ဟုဆိုမွ ပြဲရပ္မည္။ ဒုတိယအခ်ီတြင္ အႏြဳးအႏွပ္ အႏြိဳက္အဆြ စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ႏိုင္သည္။ အခ်ိန္လည္း အကန႔္အသတ္မရွိ။သို႔ေသာ္ ၂ နာရီထက္ေက်ာ္လွ်င္ အ႐ြဳံးဟု သတ္မွတ္သည္။ မိန္းမကိုယ္တိုင္က ေတာ္ပါၿပီဟု အေလးအနက္အဆိုျပဳလာမွ ပြဲရပ္မည္။အလိုးခံမည့္သူသည္ ေနာက္တစ္ရက္ဆက္တိုက္ခံႏိုင္လွ်င္ အ႐ြဳံး။မခံႏိုင္ေလာက္ ေအာင္ေပ်ာ့ေခြခ်ိနဲ႔၍ မလုပ္ပါေသးႏွင့္ဦးဟု ေတာင္းပန္ပါက အႏိုင္။ ဤအ႐ြဳံးအႏိုင္သတ္မွတ္ခ်က္သည္ အလိုးခံသူမိန္းမႏွင့္ မည္သို႔မွ် သက္ဆိုင္ျခင္း မရွိေစရ။ ၿပိဳင္ပြဲမစမီ ရက္မ်ားတြင္ စားေဆး-လိမ္းေဆး ႀကိဳက္ရာသုံးႏိုင္ၿပီး ၿပိဳင္ပြဲစမည့္ေန႔တြင္မူ မည္သည့္အရာမွ မသုံးစြဲရ…အထူးသျဖင့္လိမ္းေဆးလုံးဝမသုံးရ။ မိမိကိုယ္ကို ေယာက်ာ္းပီသသူဟု ရဲရဲဝံ့ဝံ့ယုံၾကည္လွ်င္ လိမ္းေဆးလုံးဝ မသုံးသင့္ေၾကာင္း အထူးသတိျပဳပါ။
ေလာင္းေၾကးေငြကို သုံးသိန္းခြဲစီ သတ္မွတ္သည္။ႏိုင္သူက မရင္မိကို တစ္သိန္းတိတိေပးရမည္။ထိုေန႔က သူတို႔ေလးေယာက္ ည ၁၁ နာရီခြဲေက်ာ္မွ စည္းမ်ဥ္းေရးဆြဲၿပီးၾကသည္။ ကိုေက်ာ္ေဆြက သူ႔ကိုယ္သူအပိုင္တြက္၍ အကယ္၍ သူ႐ြဳံးခဲ့လွ်င္ ေဟာဒီ သရက္ၿခံႀကီးတဝက္ပါ ထပ္ေလာင္း၍ ေပးဦးမည္ဟု ေျပာ၏။ထိုအခ်က္ကိုလည္း စည္းမ်ဥ္းထဲတြင္ ေနာက္တိုးအျဖစ္ ျဖည့္စြက္လိုက္သည္။ အကယ္၍ သူႏိုင္ခဲ့လွ်င္ မင္းတို႔(၃)ေယာက္ရဲ႕ အေမေတြကို (၃)ညစီ လိုးရလိမ့္မည္။မင္းတို႔ကိုယ္တိုင္ ေခၚခဲ့ရမည္ဟု အဆိုျပဳသည္။ သုံးေယာက္သား ေခါင္းျခင္း႐ိုက္၍ သေဘာတူလိုက္ၾကသည္။ မတတ္ႏိုင္ သူ႔ဘက္ကလည္း ရက္ေရာသည္မဟုတ္လား။ “ေနအုံးဗ်…..ခင္မ်ားအဆိုကို က်ဳပ္တို႔မကန႔္ကြက္ပါဘူး….ဒါေပမဲ့ ခင္မ်ားေျပာတဲ့ မိန္းမသုံးေယာက္က က်ဳပ္တို႔ရဲ႕အနႏၲဂိုဏ္းဝင္ ေက်းဇူးရွင္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။က်ဳပ္တို႔မွာ ဂိုဏ္းသင့္ႏိုင္တယ္…….ဒီေတာ့ သရက္ၿခံ တဝက္မလုပ္ပါနဲ႔.. သရက္တစ္ၿခံလုံးလုပ္လိုက္ပါ….” ဤစကားကို စိုးလြင္က ဝင္ေျပာျခင္းျဖစ္၏။
တိုးတိုးႏွင့္ေအာင္ထြန္းတို႔မွာေခါင္းေတြပူထူေနသျဖင့္ ဘာမွ စဥ္းစားလို႔အႀကံမရ…သူတို႔အေမေတြကိုထိပါးမည့္အေရးႀကဳံလာေတာ့ ေျခာက္ျခားတုန္လြဳပ္သြားၾကသည္။ စကားနည္းလွေသာ စိုးလြင္ကသာ ေထာက္ျပအဆိုျပဳႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုေက်ာ္ေဆြက မည္သို႔မွ စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ……….. “….ေအး….စိမ္လိုက္ကြာ…..တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ေနာ္….အဲဒီေန႔က် ငါအရင္ဖိုက္မွာ…” “….ေက်နပ္ပါတယ္……” စိုးလြင္ကပင္ အတည္ျပဳေထာက္ခံလိုက္သည္။ ဒီေန႔…..ကိုေက်ာ္ေဆြ စတင္ၿပိဳင္ပြဲဝင္ရမည္ေန႔ မရင္မိတစ္ေယာက္ ေရမိုးခ်ိဳး သနပ္ခါး လိမ္း၍ ခါတိုင္းလိုပင္ ပဲျပဳတ္ေရာင္းထြက္သည္။ ခါတိုင္းလည္း လူသူမကြဲမွီ ေဝလီေဝလင္း အေနာက္ဖက္႐ြာသို႔ ပထမ ေရာင္းေလ့ရွိသည္။ အေနာက္ဖက္႐ြာေရာင္းမကုန္မွ ႐ြာထဲလိုက္ေရာင္းသည္။အနည္းဆုံး ၉ နာရီေက်ာ္မွသာ အိမ္ျပန္ ေရာက္ေလ့ရွိသည္။ အနည္းဆုံး သူေစ်းေရာင္းခ်ိန္ ၃ နာရီေက်ာ္ ပုံမွန္ၾကာေလ့ရွိသည္။ ဤသည္ကား ကေလးလူႀကီးပါမက်န္ တ႐ြာလုံးသိေနေသာ မရင္မိေစ်းေရာင္းခ်ိန္ ျဖစ္သည္ထိုအခ်ိန္ကိုတမင္ေ႐ြးလိုက္ၾကသည္။
သည္ေတာ့မည္သူမွမသိႏိုင္မရိပ္မိႏို္င္ေတာ့… ေစာေစာကမူ အခ်ိန္ေ႐ြးဘို႔အတြက္ အခက္ေတြ႕ေနၾကရာ သည္အႀကံကို စိုးလြင္က ေပးလိုက္မွ အဆင္ေျပ ေျပလည္သြားေတာ့၏။ ကိုေက်ာ္ေဆြတစ္ေယာက္ သူ႔ၿပိဳင္ဘက္စိုးလြင္ကို ေလွ်ာ့မတြက္ သာေတာ့……သို႔ေသာ္ သူ႔ကိုယ္သူ သိပ္အထင္ႀကီးေန၍ ႏြားပ်ိဳသန္လွ…. ႏြားအိုေပါင္က်ိဳးဟူေသာ စကားပုံကို အေသစြဲကိုင္ထား၍ သိပ္ေတာ့မၿဖဳံလွပါ။ လူလုံးမကြဲခင္မွာပင္ မရင္မိတစ္ေယာက္ ပဲျပဳတ္ေတာင္းေလးေခါင္းေပၚ ႐ြက္၍ သရက္ၿခံအေနာက္ဘက္ေခ်ာင္းထဲမွ ဝင္လာသည္မၾကာခင္လုပ္ငန္းစပါေတာ့သည္။ တိုးတိုးတို႔ ၃ ေယာက္က သီးသန႔္ လုပ္ထားေသာေနရာမွ ၾကည့္ေနၾကသည္။ဤေနရာကို မရင္မိ မသိေအာင္ ဝွက္ထားၾက သည္။သိလွ်င္ စိတ္အေနွာက္အယွက္ျဖစ္ၿပီး ဖီလင္မလာမွစိုး၍ ျဖစ္၏။ မရင္မိက သူ႔ကိုေပၚက အဝတ္အစားမ်ားကိုတခုျခင္းခြၽတ္သည္သူ႔ကိုယ္မွာဖုံးထားေသာအရာဟူ၍ထမီပါးပါးတထည္…..အေပၚအက်ီလၤက္တိုတထည္ႏို႔အုံပင္လုံေအာင္မဖုံးႏိုင္ေသာဘရာစီယာခပ္ေသးေသးတစ္ထည္သည္သာ….။
ထို႔ေၾကာင့္ စကၠန႔္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ကမ ၻာဦးလူမကဲ့သို႔ တုံးလုံးႀကီးျဖစ္သြားၿပီ။ အခန္းထဲတြင္ ပုံစံမ်ိဳးစုံလုပ္ႏို္င္ရန္ ၂ ေပခြဲအျမင့္ စားပြဲခုံရွည္…. ေနာက္မွီ ခုံရွည္အလတ္စားတစ္လုံးအဆင္သင့္ခ်ထား၏။တိုးတိုးတို႔သုံးေယာက္ကို အလယ္ခန္း အထက္စီးမွၾကည့္ႏိုင္ရန္လွ်ိဳ႕ဝွက္စီစဥ္ေပးထား၏။စိုးလြင္ကမူ ၿပိဳင္ဘက္မင္းသားျဖစ္၍ အျပင္ဘက္မွာသာေနၿပီး အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္အကဲခတ္ရန္သတ္မွတ္ထားသည္။ ကိုေက်ာ္ေဆြက မရင္မိကို ခုတင္ေဘာင္တန္းေပၚ လက္ေထာက္ၿပီး ေရွ႕့သို႔ ဖင္ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္။သူက ေနာက္မွေန၍ သူ႔လီးတုန္ႀကီးကို လက္ႏွင့္ကိုင္ကာ တစ္ရစ္ခ်င္းဖိသြင္းလိုက္သည္ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ တိုးတိုးႏွင့္ေအာင္ထြန္းတို႔ မ်က္လုံးျပဴးသြားၾက၏။ ကိုေက်ာ္ေဆြ လီးႀကီးက နည္းတဲ့ဟာႀကီးမဟုတ္။လီးေခ်ာင္းႀကီးက နက္ေမွာင္ေနၿပီး ေသြးေၾကာ ဖုႀကီးေတြ ယွက္သမ္းေနသည္။စိုးလြင္ လီးႏွင့္မတိမ္းမယိမ္းပင္………ဒစ္ၿပဲ အသားဆိုင္ႀကီးက နဲတာႀကီးမဟုတ္…သံခေမာက္ႀကီးလို ဝင္းေျပာင္ေန၏။
သမာၻရင္…ဝါရင့္ဆရာႀကီးလည္းျဖစ္…လီးႀကီးကလည္း စိုးလြင္ႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းမို႔ တိုးတိုးႏွစ္ေယာက္ ရင္ခုံေနသည္ဖီလင္တက္စရာအလြန္ေကာင္းေသာ မရင္မိကိုယ္လုံးႀကီးကို ျမင္ေနရလွ်က္ကပင္ ဖီးလ္မႂကြႏိုင္ဘဲ ရင္တမမျဖစ္ေနၾကသည္။ သူတို႔႐ြဳံးခဲ့လွ်င္ သူတို႔အေမမ်ားကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ေခၚခဲ့ၿပီး ကိုေက်ာ္ေဆြထံ ဆက္သရမည္ကို ေတြးမိတိုင္း စိတ္ေတြေခ်ာက္ျခားေန၏။သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ဆပ္ေဆာ့မိသည့္ အမွားမို႔ ေနာင္တစိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာ၏။ ေစာေစာကပင္ ခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး တအုံလုံးႂကြ႐ြေနၿပီး ေစာက္ေရေတြကလည္း ထြက္ႏွင့္ၿပီးသားမို႔ လီးႀကီးက ထစ္ေငါ့ ထစ္ေငါ့ႏွင့္ အဆုံးထိ ဝင္သြားသည္။ သည္လီးႀကီးကို ခံဘူးထားေသာ္လည္း စံခ်ိန္လြန္လီးမဟာႀကီးမို႔ မရင္မိ တစ္ေယာက္ တစ္ထစ္ျခင္း တစ္ထစ္ျခင္းတိုးဝင္လာေသာ လီးႀကီးကို မ်က္လုံးမွိတ္ အံႀကိတ္ရင္းခံေနရွာသည္။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဖင္ဆုံႀကီးေတြ ေကာ့တက္သြား၏။ ကိုေက်ာ္ေဆြက ခါးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္တင္းတင္းဆုတ္၍ ခပ္ျပင္းျပင္းပင္ ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။
ပထမေဆာင့္ေသာအခ်ိန္ကို စတင္သတ္မွတ္သည္မို႔ တစ္ဖက္နံရံရွိတိုင္ကပ္နာရီကို ၾကည့္လိုက္သည္။ (၆)နာရီမတ္တင္း….။ “……ဖြပ္…႐ြြတ္…ဖြတ္….႐ြြတ္….ဖြတ္…..” “….အင့္….အေမ့…အီး…အား….ဟား… ဟင္း….အင့္..အင္း…အ….အား…” ခပ္သြက္သြက္ ခပ္မွန္မွန္ႀကီးေဆာင့္လိုးလာရာ မိနစ္ ၂၀ ခန႔္မွ်ေက်ာ္လာၿပီခါတိုင္းဆိုလွ်င္ၿပီးလိုက္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္းမၿပီးရဲေသး….အဝင္အထြက္မွန္လာၿပီးလီးႀကီးႏွင့္ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတို႔ သဟဇာတျဖစ္သြားၿပီမို႔ မရင္မိလည္း တစတစ ေကာင္းေကာင္းလာကာဇိမ္ႏွင့္ခံေနေတာ့သည္။ နာရီဝက္ေလာက္ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ ကိုေက်ာ္ေဆြက သူ႔လီးႀကီးကို ႁပြတ္ကနဲ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။လေခ်ာင္းမဲႀကီးမွာ ေစာက္ေရေတြႏွင့္ ပို၍ေျပာင္လက္ တင္းေတာင္ေနေတာ့သည္။ မရင္မိက မတ္တပ္ရပ္ကာ ကိုေက်ာ္ေဆြကိုၾကည့္၍ ေမးေငါ့ျပသည္။ ဘယ္လိုပုံစံႏွင့္ခံရမလဲဟူေသာ သေဘာျဖစ္သည္။ကိုေက်ာ္ေဆြက ကုတင္ေပၚ ကန႔္လန႔္သိပ္လိုက္ၿပီး မရင္မိတံေကာက္ေကြးႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ႔ပုခုံးေပၚ မတင္ လိုက္သည္။
အံက်ျဖစ္မျဖစ္ သူ႔လီးႏွင့္ခ်ိန္ၾကည့္ရာ ေစာက္ဖုတ္အဝက ေအာက္သို႔ ေတာ္ေတာ္ေလးေရာက္ေနသည္မို႔ ေခါင္းအုံးတစ္လုံးဆြဲခုေပးလိုက္သည္။ သည္ေတာ့မွ အံကိုက္ျဖစ္သြားသည္။ ကိုေက်ာ္ေဆြက သူ႔လီးႀကီးကို ေစာေစာကလို ျပန္ထိုးလိုက္သည္။ေပါင္ႏွစ္လုံးက စိေနသည္မို႔ ေစာက္ဖုတ္က ညပ္ေနၿပီး ဇြတ္တိုးဝင္လာေသာ လီးႀကီးဒဏ္ကို မခံႏိုင္ဘဲျဖစ္ေနသည္။ “……အင့္…အင့္…အ….အေမ့….ရွီး…ကြၽတ္….ကြၽတ္….နာ…နာတယ္…ကိုေဆြ…” သည္ေတာ့ ကိုေက်ာ္ေဆြက ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပုခုံးေပၚမွ ခ်လိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္ကာ ေဘးသို႔ခပ္ကားကားျဖစ္ေအာင္ ၿဖဲေပးထားလိုက္သည္။ သည္ေတာ့မွ အသားဆိုင္ထူထူ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးက ျပဴးကနဲ ပြင့္အာထြက္လာသည္။ျဖဴဝင္းေသာ ဆီးခုံမို႔မို႔တစ္ဝိုက္ရွိ ေစာက္ေမြြးအုံႀကီးမွာ မဲေမွာင္ေနသည္။အေပၚစီးမွ အထင္းသားျမင္ေနရေသာ တိုးတိုးႏွင့္ေအာင္ထြန္းတို႔မွာ ႏွလုံးတုန္ ရင္ခုံ အာေခါင္ေတြေခ်ာက္ၿပီး လီးေတာင္ ၾကလာ၏။
ကိုေက်ာ္ေဆြက သူ႔လီးႀကီးကို ဇြပ္ကနဲ ဗ်ိကနဲ ဖိသြင္းလိုက္ၿပီး အရပ္အဆိုင္းမရွိဘဲ ဒလစပ္ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။..ဖြပ္…ဖြတ္….ဖြိ……ဘြတ္….ဖြပ္….ဖြိ…ဖြတ္….ဘြတ္…” ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အ႐ြယ္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ အားပါလွ၏။၁၅ မိနစ္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ ကိုေက်ာ္ေဆြတေယာက္ ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ လေရေတြကို ဗ်င္းကနဲ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့၏။ တနာရီျပည့္ရန္ ၁၅ မိနစ္သာလိုေတာ့သည္မို႔ ဘယ္လိုမွ ထိန္းမထားႏိုင္ေတာ့..ကိုေက်ာ္ေဆြတစ္ေယာက္ သူ႔လေရေတြကို ပန္းထည့္ရင္း မ်က္စိစုံမွိတ္ကာ အရသာ ယူေနပါသည္။ စည္းကမ္းခ်က္ကလည္းရွိေနသည္မို႔ လီးႀကီးကိုအျမန္ခြၽတ္၍ ပုံစံတမ်ိဳး ေျပာင္းရန္ အားထုတ္ရျပန္သည္။ေနာက္ထပ္ ၄၅ မိနစ္လိုးေပးရဦးမည္။အသက္က ေျပာ၍လားမသိ… ကိုေက်ာ္ေဆြလီးႀကီးမွာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ျပန္မထေသးဘဲ ေငါင္ေငါင္စင္းစင္းႀကီး ျဖစ္ေန၏။ ေငါင္စင္းစင္းႀကီးျဖစ္ေနေသာ လီးႀကီးကိုၾကည့္၍ တိုးတိုးႏွင့္ေအာင္ထြန္းတို႔ သေဘာေတြက်ေနသည္။
ကိုေက်ာ္ေဆြက သူ႔လီးႀကီးကို ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန႔္ ဂြင္းတိုက္ျပစ္လိုက္ရာ လီးႀကီးက ေစာေစာကထက္ေတာင့္တင္းျပန္မတ္လာသည္။မာန္ျပည့္ဟန္ျပည့္ကား မဟုတ္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲကိုျပန္သြင္းထည့္ရာ မဝင္ခ်င့္ဝင္ခ်င့္ႏွင့္ဝင္သြားသည္။ အရင္းကိုမေရာက္မွီ ၂ လက္မေက်ာ္ေလာက္ တြန႔္ေကာက္ၿပီးထစ္ခံေနသည္။ ကိုေက်ာ္ေဆြက အဆုံးထိ မသြင္းေတာ့ဘဲ ဝင္သေလာက္ႏွင့္သာ ခပ္မွန္မွန္ ခပ္ျဖည္းျဖည္းေဆာင့္ေပးေနသည္။အားမာန္သြင္း၍ေဆာင့္ေနရေသာ္လည္း ေစာေစာကလို မထန္မသြက္ေတာ့။ ၁၅ မိနစ္ေက်ာ္ေသာအခါ အျပည့္အဝမေတာင္ပါဘဲ လီးတခုလုံး ယားႂကြလာၿပီးလေရေတြထြက္ကုန္ပါေတာ့သည္။မာမာထန္ထန္သြက္သြက္ဆိုလွ်င္ မရင္မိလည္း မၾကာမွီ ၿပီးေတာ့မည္မွာ ေသခ်ာေန၏။ အခုေတာ့ ကိုေက်ာ္ေဆြကသာ ၿပီးသြားၿပီး မရင္မိက မၿပီးေသးဘဲ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ဟန္လုပ္၍သာ ေဆာင့္ေနရေသာ္လည္း လီးႀကီးက အဝင္အထြက္ မမွန္ေတာ့ တြန႔္ေခါက္၍ ထစ္ေငါ့ထစ္ေငါ့ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။
တဖက္က ဖီလင္မလာေတာ့ တြန႔္ေခါက္သြားေသာ လေခ်ာင္းတံႀကီးက မရင္မိ ေစာက္ဖုတ္ႏြဳတ္ခမ္းသားေတြကို ဖိပြတ္သလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနသည္။ ေအာင့္သက္သက္ႏွင့္နာက်င္႐ုံမွအပ အရသာထူးမေတြ႕လွပါ။ မရင္မိက စိတ္ညစ္စြာႏွင့္ “….ဟို…ဟို….ကိုေဆြ…မရရင္လဲ…မလုပ္နဲ႔ေတာ့နာတာပဲရွိတယ္….ဘာအရသာမွ မရွိဘူး……”မရင္မိေျပာေသာစကားကို တိုးတိုးႏွင့္ေအာင္ထြန္းတို႔က ပီပီသသႀကီး ၾကားလိုက္ရသည္။သူတို႔မ်က္ႏွာေတြ ဝင္းထိန္လင္းလက္သြားသည္။ပထမပြဲစဥ္မွာပင္ ကိုေက်ာ္ေဆြႀကီး ၉၅ ရာခိုင္ႏြဳန္း ႐ြဳံးနိမ့္သြားၿပီ။ သူႀကိဳတင္စားထားေသာ အားေဆး စိတ္ႂကြေဆးေတြက သူ႔ကိုပညာ ေကာင္းေကာင္းျပေန၏။ ႏွလုံးေသြးခုန္ႏြဳန္းေတြ ျမန္ဆန္လာၿပီး ေမာဟိုက္လာသည္။မတတ္သာသည့္အဆုံး သူ႔လီးႀကီးကို ဆြဲႏြဳတ္လိုက္ၿပီး မရင္မိေဘးတြင္ ပက္လက္လွန္အိပ္ကာ အေမာေျဖ ေနလိုက္သည္။၁ နာရီျပည့္ရန္ ၃၀ မိနစ္သာလိုေတာ့သည္။ “……ရင္မိ…မၿပီးေသးဘူးလား…”။
ဟင့္အင္း….ၿပီးေတာ့မလို႔ဘဲ…ကိုေက်ာ္ေဆြကမွ ဆက္မလိုးႏိုင္ဘဲ…” အခုမွ တိုးတိုးႏွင့္ေအာင္ထြန္းတို႔ ဟင္းခ်ႏို္င္ေတာ့သည္။စိုးလြင္ အႀကံေပးခ်က္အရ ကိုေက်ာ္ေဆြႏွင့္မရင္မိတို႔ ေျပာစကားမ်ားကိုကက္ဆက္ႏွင့္ဖမ္းယူထားၿပီးျဖစ္သည္အေျခအေနမဟန္ေတာ့မွန္းသိေနေသာ ကိုေက်ာ္ေဆြတစ္ေယာက္ သည္အတိုင္းႀကီး ေပေနလို႔မျဖစ္ေတာ့။သည္စည္းဝိုင္းကထြက္ၿပီး ဝီစကီႏွင့္ စိမ္ထားေသာ ဖ်ံသိုေဆးအရက္ကို ေသာက္မွျဖစ္ေတာ့မည္။ သည္ထဲက မထြက္သမွ် ေသာက္ခြင့္ရွိမည္မဟုတ္။ၾကာလွ်င္ သည့္ထက္ပိုဆိုးလာမည္။ “….မရင္မိ….ၿပီးခ်င္လား….” ‘….ေဟာေတာ္….ၿပီးခ်င္တာေပါ့လို႔….ေစ်းေရာင္းအပ်က္ခံၿပီး ေတာ္တို႔အလိုးခံမွေတာ့ မၿပီးဘဲမျပန္ႏိုင္ပါဘူး…..” မရင္မိက စိတ္ေပါက္လာၿပီး ဘုဂလန႔္ေျပာခ်လိုက္သည္။သည္အသံေတြက ကက္ဆက္ထဲမွာ အကုန္ဝင္ေနသည္။သည္မွ်ဆိုလုံေလာက္ၿပီမို႔ တိုးတိုးက ကက္ဆက္ ခလုပ္ကို ပိတ္ပစ္လိုက္၏။မၾကာမွီ ကိုေက်ာ္ေဆြတစ္ေယာက္ ပုဆိုးႏွင့္အက်ီ ေကာက္ဝတ္ၿပီး အခန္းထဲမွထြက္လာသည္။
အခန္းထဲကခုတင္ထက္တြင္ အဝတ္အစားကင္းကြာၿပီး ျဖဴေဖြးဝင္းဝါေသာ ကိုယ္လုံးႀကီးႏွင့္ ေျခပစ္လက္ပစ္ ပက္လက္ႀကီးအိပ္လွ်က္ရွိေသာ မရင္မိကို ၾကည့္ရင္း ေအာင္ထြန္းတံေတြးကို ဂြတ္ကနဲမ်ိဳခ်လိုက္သည္။အေျခအေနမဟန္ေတာ့မွန္းသိသြားေသာ ကိုေက်ာ္ေဆြက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အခ်က္ျပၿပီး အျပင္ေခၚထုတ္ခဲ့သည္။သူ႔ေခါင္းထဲမွာ စိုးလြင္ကို အပိုင္ျပန္ခ်ည္ေနွာင္ဘို႔ စီမံကိန္းေတြ တထပ္ႀကီးခ်ၿပီးသားျဖစ္သြား၏။ အျပင္ဘက္က တန္လ်ားခုံရွည္ႀကီးေပၚတြင္ စိုးလြင္တေယာက္ ေအးေအး ေဆးေဆး ႏွပ္ေနသည္။ “….ကဲ….ငါ့တူ…ေလးေလးကေတာ့ မိနစ္ငါးဆယ္နဲ႔တပြဲၿပီးသြားၿပီ….မင္းရဲ႕အေျခအေနေပၚမွာမူတည္ၿပီးအႏိုင္အ႐ြဳံးသတ္မွတ္ရမွာပဲ….အခုေတာ့ ေလးေလး ေဆးေသာက္မွ ျဖစ္မွာမို႔ငါ့ရဲ႕အခန္းက႑ကဒီမွာတင္တခန္းရပ္သြားၿပီ….ဒါေပမဲ့ စည္းကမ္းထဲမွာ မပါတဲ့ျပႆနာတစ္ခုကငါသာ၂ခ်ီၿပီးသြားတယ္ရင္မိကမၿပီးေသးဘူးတဲ့ကြသူကလဲမၿပီးရင္မေက်နပ္ဘူးလို႔အေရးဆိုလာတယ္….။
ဒါေၾကာင့္မထင္မွတ္ဘဲ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ဒီက႑ကို မင္းျဖည့္ေပးလိုက္အုံး……” “…ဟုတ္ကဲ့…ရပါတယ္…..ေလးေလးေဆြ…” ကိုေက်ာ္ေဆြက ဖ်ံသိုႏွင့္စိမ္ထားေသာ ဝီစကီတစ္ခြက္ကို ငွဲ႔ေသာက္လိုက္သည္။ သည္ေတာ့မွ အေတာ္ေနသာထိုင္သာ ရွိသြားသည္။ “….ကဲ…စိုးလြင္……..မရင္မိ ဆႏၵျပည့္ဝသြားေအာင္ျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္ပါကြာ..”စိုးလြင္မရင္မိရွိရာအခန္းထဲသို႔ဝင္သြားသည္။“…..ဒီတခါ…ေအာင္ထြန္းကအျပင္က ေစာင့္အုံး တိုးတိုးနဲ႔ ငါ အေျခအေန ေလ့လာအုံးမယ္…”စိုးလြင္ ဝင္လာစဥ္ မရင္မိတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေမွးစင္းလွ်က္ ေျခပစ္လက္ပစ္ ကားယားပက္လက္ႀကီး အိပ္လွ်က္ရွိသည္။ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားရွိ မရင္မိေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ခုံးႂကြမို႔ေမာက္ေနၿပီး ႏြဳတ္ခမ္းသားထူထူမ်ားကေဘးသို႔အနည္းငယ္လန္ကာ ခပ္ဟဟႀကီးၿပဲလွ်က္ရွိသည္။စိုးလြင္ တံေတြးတစ္ခ်က္မ်ိဳခ်လိုက္ၿပီးမရင္မိတကိုယ္လုံးကို ရာဂကသိုဏ္း ႐ြဳရင္းျဖင့္ပင္ သူ႔ပုဆိုးႏွင့္အက်ီကႋု ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ မရင္မိက စိုးလြင္မွန္းမသိေသး။
ကိုေက်ာ္ေဆြ ျပန္ဝင္လာသည္ဟု ထင္မွတ္ေန၏။သို႔ေသာ သူမဆႏၵျပည့္ဝေအာင္လုပ္မေပးေသးသျဖင့္ မေက်နပ္စိတ္ေတြ ဝင္ကာ မ်က္စိကိုမွိတ္၍ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။ စိုးလြင္ကမရင္မိ၏ႏို႔အုံတင္းတင္းအိအိႀကီးကို လက္ဖဝါးႏွင့္ခပ္႐ြ႐ြေလး ပြတ္ေပးလိုက္သည္။စူတင္းေနသည့္ ႏို႔သီးေခါင္းညိဳညိဳေလးကို လက္ညႇိဳးလက္မႏွင့္ အသာေလးညႇပ္ကာ ခပ္႐ြ႐ြေလး ပြတ္ေခ်ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ မာန္တုန္ႂကြ၍ ခုံးထပြ႐ြေနေသာေစာက္ဖုတ္အကြဲႀကီးအတြင္းသို႔ သူ႔လက္ညႇိဳးကို ထိုးသြင္းကာ လြဳပ္၍လြဳပ္၍ ႏွဲ႔ေပးလိုက္၏။ေစာက္ေရေတြေရာ လေရေတြပါ အိုင္ထြန္းစို႐ြြဲေနသျဖင့္ၿပိြႃပြိ…..ႁပြစ္….ႁပြစ္….ပြပ္…ျပလပ္ဟူေသာ အသံေတြ ထြက္လာသည္ ေစာက္ဖုတ္တစ္အုံလုံး ယားႂကြလာၿပီး တကိုယ္လုံး မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္ကာ မရင္မိတကိုယ္လုံးလူးလြန႔္တုန္ခါသြား၏။ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုေက်ာ္ေဆြမဟုတ္ဘဲ စိုးလြင္ ျဖစ္ေန ပါေတာ့သည္။စိုးလြင္ေပါင္ၾကားက လီးႀကီးမွာ ဆတ္ကနဲဆတ္ကနဲမတ္ေတာင္ေနပါေတာ့သည္။
လုံးပါတ္ေရာအရွည္ပါကိုေက်ာ္ေဆြထက္ ေရာင္ေရာင္ေလးႀကီးပုံရသည္။ ထူးျခားတာက ကိုေက်ာ္ေဆြ႕လီးႀကီးက ဒစ္လန္ေနၿပီး စိုးလြင္လီးက ဒစ္မလန္ဘဲ အေရျပားဖုံးထားေသာ ဒစ္ထိပ္ဖူးႀကီးျဖစ္၏။ၿပီးေတာ့ ညိဳဝါေရာင္သမ္းၿပီး ႏုထြား လွေသာ လီးႀကီးျဖစ္၏။ မရင္မိက စိုးလြင္ကို ၿပဳံးရင္း မ်က္စိတဖက္မွိတ္ျပသည္။အာ႐ုံအသစ္အဆန္း မို႔ မရင္မိစိတ္ေတြ ျမဴးႂကြသြက္လက္လာသည္။ေစာက္ဖုတ္ႏြိဳက္ေနေသာ စိုးလြင္ လက္ကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီးသူမကိုယ္လုံးေပၚေမွာက္ခ်ေစလိုက္သည္။ စိုးလြင္ကို တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားရင္း ပါးကို နမ္း၏။ “….မမ…က မၿပီးေသးဘူးဆို….” “….အင္း….” “…ဒါမို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ပြဲသိမ္းေပးဖို႔ ေလးေဆြက လြြတ္လိုက္တာ…” စိုးလြင္က မရင္မိ ဖက္ထားေသာလက္မ်ားကို အသာေျဖလိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဝင္ရပ္လိုက္သည္။မရင္မိလည္း ကာမစိတ္ေတြျပန္လည္ႏိုးႂကြလာၿပီး သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ႂကြသထက္ႂကြ ႐ြသထက္႐ြလာသည္။
စားေသာက္ရန္ အသင့္ျဖစ္ေနေသာေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးထဲသို႔ သူ႔လီးႀကီးကို ဖိႏွစ္၍ သြင္းလိုက္သည္။ ေစာေစာကပင္ လီးအထိုးခံထားရၿပီးမို႔ အဝင္မွာထင္သေလာက္ မနာက်င္ေတာ့ အရသာရွိရွိႏွင့္ခံလို႔ေကာင္း႐ုံသာ။ စိုးလြင္က လီးႀကီးကို တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ျပန္ႏြဳတ္လိုက္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ ျပန္သြင္းသည္။ ဤကဲ့သို႔ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန႔္ေစာက္ပတ္ႏွင့္လီးမိတ္ဆက္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္က မရင္မိ၏ႏို႔အုံႀကီးကို တလုံးစီဆုတ္ကိုင္ကာ ကိုယ္ကိုကိုင္း၍အသားကုန္ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။“ …….ဖြတ္….ဖြပ္….ဖြတ္….ႁပြတ္…..ဖြတ္….ဖပ္…..ဗ်စ္…ဘြတ္….ဖြတ္….ဖြတ္….” လီးႏွင့္ေစာက္ဖုတ္ပြတ္တိုက္ရာမွထြက္ေပၚလာေသာအသံမ်ားလဥႏွစ္လုံးကဖင္႐ိုက္သံမ်ားျဖင့္ တခန္းလုံးဆူညံသြားေတာ့သည္။ မရင္မိကလည္း ေအာက္မွေန၍ ဖင္ဆုံႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ၿပီးခံသည္။စိုးလြင္ ကလည္း ကုန္း၍ ကုန္း၍ အသားကုန္ႀကဳံးႀကဳံးၿပီးေဆာင့္သည္။
၁၅ မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေဆာင့္လိုးၿပီးေသာအခါ မရင္မိတကိုယ္လုံး ဓာတ္လိုက္သလို တုံခါသြားၿပီး ၿပီးဆုံးသြားပါေတာ့သည္။စိုးလြင္က မရင္မိၿပီးမွန္း သိေသာ္လည္း မရပ္နားဘဲ ဒလစပ္ဆက္၍ ေဆာင့္သည္။ ၿပီးလို႔ေကာင္းတာကတစ္မ်ိဳး မနားတမ္းဆက္ေဆာင့္ေပးေနသည့္အတြက္ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးတစ္ခုလုံး က်ဥ္အီဆိမ့္ကာ အတားအဆီးအကြယ္အမဲ့ ေလဟာနယ္ထဲသို႔ လြင့္ေမ်ာေနသလိုမ်ိဳး ခံစားရတာကတဖုံ လူပ်ိဳသိုးတစ္ေယာက္၏ လီးႏုထြားႀကီးကို အလိုးခံလိုက္ရလို႔ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္ရတာက တစ္နည္း………. အသီးသီး မၿငီးႏိုင္ေသာ ေဝဒနာေတြဆက္ကာ ဆက္ကာ ခံစားေနရပါေတာ့သည္။ ၁၀ မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္အေရာက္တြင္ စိုးလြင္က တစ္ခ်ီၿပီးသြား၏။ မရင္မိက ခံေကာင္းဆဲ……… ဤကဲ့သို႔ သဲႀကီးမဲႀကီး အခ်စ္ပြဲဆင္ႏြြဲလာရာ ေနာက္ထပ္ ၁၅ မိနစ္ခန႔္ အေရာက္တြင္ ႏွစ္ေယာက္လုံးၿပိဳင္တူ ၿပီးဆုံးသြားၾက၏။ ၿပိဳင္တူၿပီးလွ်င္ ေကာင္းႏိုင္ပါသည္။ မရင္မိလည္း ေပ်ာ့ေခြႏြမ္းေၾကသြားသည္။
သို႔ေသာ္ သူမမ်က္ႏွာမွာ အၿပဳံးေတြေဝလွ်က္…… စိုးလြင္က သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ဆြဲႏြဳတ္လိုက္သည္။လီးႀကီးက မာန္ထေနဆဲ ျဖစ္၏။ထို႔ေၾကာင့္ ဘလြတ္ ဟု အသံမျမည္ဘဲ ႁပြတ္ ဟု အသံျမည္သြား သည္။အေျခအေနက ေနာက္ထပ္နာရီဝက္ေလာက္ဆြဲႏိုင္ေသးသည့္သေဘာကို လက္ေတြ႕ျပေန၏။ ကိုေက်ာ္ေဆြႏွင့္တိုးတိုးတို႔ႏွစ္ေယာက္ စိုးလြင္ကို ၾကည့္၍ အံၾသေန၏။ အခ်ိန္အားျဖင့္ တစ္နာရီ ျပည့္ရန္ မိနစ္ ၂၀ လိုေသး၏။ေနာက္ထပ္ မိနစ္ ၃၀ ထပ္ထည့္လိုက္လွ်င္ မိနစ္ ၇၀ တစ္နာရီ ၁၀ မိနစ္…..ကိုေက်ာ္ေဆြ စိုးလြင္ကို ႐ြဳံးသြားပါၿပီ….။ “…..ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ေလးရယ္…..ေဆြေမ့မ်ိဳးေမ့ပါဘဲ…..အသားေတြေတာင္ တုန္တယ္ကြယ္….မင္း…မိန္းမလိုးဘူးလားဟင္…” “……ဟုတ္ကဲ့….ေလးေဆြသမီး…..ရီရီမြန္ကို ၅ ခါမက လိုးဖူးပါတယ္…..” စိုးလြင္စကားေၾကာင့္ တိုးတိုးမ်က္လုံးအစုံျပဴးက်ယ္ သြားသည္။သူ႔ထက္ပို၍ ကိုေက်ာ္ေဆြ႕ မ်က္လုံးႀကီးေတြက အဆတစ္ရာပို၍ ျပဴးက်ယ္သြားပါေတာ့သည္ …… ၿပီးပါၿပီ။
