ကျမတို့မသင့်တော်ပါဘူး ဘာလို့မသင့်တော်ရမှာလည်း တစိမ်းမဟုတ်ဘူးလေ..မမယောက်ျားဆိုတော့ အော် ခယ်မနှင့်ခဲအိုဆိုတာဒီလိုပဲ

ကျနော့်မိန်းမနာမည် အေးအေးသင်း၊အသက်နှစ်ဆယ်အရွယ်လောက် ၃၄/၂၄/၃၆ ဆိုဒ်ဘော်ဒီလှတဲ့အပျိုချော ခယ်မနာမည်က အေးအေးနှင်း၊သင်းသင်း နှင့်နှင်းနှင်းပေါ့။ အရှက်ကုန် ဆိုသလောက်ကျနော်တို့ လင်မယားကဲခဲ့တာပြောပြမယ်၊၊ မင်္ဂလာဦးညမှာကိုသင်းသင်းကိုကျနော်လိုးတာ၊ခလေးတွေအိပ်ပေမယ့်ခယ်မကမအိပ်သေးဘူး၊သူ့အသံမကြားရတော့အိပ်ပြီဆိုပြီးတွယ်တာ၊၊နယ်မှာဆိုတော့လင်မယားခန်းအတွက်သင်းသင်းနှင့်နှင်းနှင်းတို့အိပ်တဲ့အခန်းကိုယူလိုက်ရတယ်ဝါးထရံကာလေးတွေနဲ့ပေါ့။ မိဘတွေနှင့်ခလေးတွေကအောက်ထပ်မှာအိပ်ကြပြီ း။

ကျနော်တို့ကအပေါ်ထပ်ခိုးလေးပေါ်မှာနှင်းနှင်းကတော့ကျနော်တို့အခန်းဘေးကအပြင်မှာခြင်ထောင်ပြီးအိပ်နေတယ်သူကတော့အိပ်ရာပြောင်းလို့မအိပ်နိုင်သေးဘူး။ကလေးတွေအသံတိတ်သွားမှကျနော်လည်းသင်းသင်းကိုနမ်းပြီးအဝတ်အစားတွေချွတ်လိုက်ကြတယ်၊၊ မီးမှောင်နေပေမယ့်ပူမှာစိုးလို့ခေါင်းရင်းကပြူတင်းတံခါးဖွင့်ထားတာလရောင်လေးကအခန်းထဲဝင်နေတာလေ၊၊အဝတ်အစားတွေချွတ်တော့ကျနော့်မိန်းမကိုယ်လုံးလေးကပေါ်လာတယ်၊၊လရောင်လေးနှင့်အရမ်းမိုက်တယ်ဗျ၊၊နို့လေးကလုံးပြီးမာနေတာပဲ၊၊အပေါ်ကခွပြီးနို့စို့ပစ်လိုက်တယ်၊၊

” ယားတယ် ကိုကျော်” တဲ့အေးလေသူမှနို့စို့မခံဘူးတာ၊၊သမီးရည်းစားဘဝကကျနော်လည်းလူမလစ်လို့နို့မစို့ခဲ့ရဘူးလေ၊၊နို့လေးကိုအင်္ကျီအောက်ကပဲလက်နှိုကိပြီးပဲကိုင်ခဲ့ရတာကိုး၊၊ ကျနော်လည်းအားပါးရစို့တော့ သင်းသင်းကအသံလေးတွေထွက်လာတယ်၊ဒီတော့ကျနော်လည်းအောက်ဆင်ပြီးအဖုတ်ကိုယက်ပစ်လိုက်တယ်၊ “မရွံဘူးလား…ကိုကျော်” လို့အသံတိုးလေးနှင့်ပြောတော့ “မရွံပါဘူးကိုယ့်မိန်းမဟာပဲ ရွံပါဘူး သင်းသင်းလည်းရွံလို့မရဘူးနှော်” “အင်းပါ..ကိုကျော်တောင်လုပ်ပေးတာ မရွံပါဘူး” ကျနော်လည်းအကွဲကြောင်းတလျောက်ယက်ပေးတာသင်းသင်းကအသံတွေထွက်နေတယ်၊၊

အိမ်မှာအဖေအမေတွေနိုးသွားမှာစိုးလို့သာသိပ်အသံမထွက်တာလေ၊၊ကျနော်မိန်းရပြီဆိုတော့ကာမစည်းစိမ်အပြည့်အဝခံချင်တယ်လေ၊၊ ကိုယ်ယက်ပေးမှသင်းသင်းကိုနောက်ဆိုစိတ်တိုင်းကျခိုင်းလို့ရမှာမို့ကျနော်ကအပျိုစင်အဖုတ်ကိုအားရပါးရယက်ပေးနေတာ၊၊အဖုတ်ကိုဖြဲပြီးလျှာကိုမွှေပစ်လိုက်တော့ “အင်း ဟင်းအင်းဟင်းနှင့်မြည်တယ်၊၊လျှာနှင့်ယက်တော့လည်းအသံက” ပလပ်..ပလပ်အသံတောင်ထွက်တယ်၊၊ ထွက်မှာပေါ့သင်းသင်းကလည်းအရည်တွေထွက်နေတာကိုး၊ကျနော်ကကာမစိတ်နည်းနည်းထန်တယ်၊၊လူပျိုဘဝမှာတောင်ဂွင်းထုရင်အနည်းဆုံးသုံကြိမ်လောက်ထုနိုင်တယ်၊၊

လေးကြိမ်မြှောက်ထုတဲ့အချိန်မှာပုံမှန်သွားလာနိုင်ပေမယ့်လှေကားအဆင်းမှာမလွယ်ဘူး။ အတက်မှာတက်နိုင်ပေမယ့်အဆင်းမှာဒူးခွေပြီးလဲချင်သလိုဖြစ်တာကြောင့်လေးကြိမ်မထုတော့ဘူး၊သုတ်ထွက်လည်းထိန်းထားနိုင်တယ်လေ၊၊ကျနော်ကသင်းသင်းအစေ့ကိုလျှာဖျားနှင့်ထိုးဆွပေးတာသင်းသင်းတစ်ယောက် “အီး ဟီး” ဆိုပြီးတုန်တုန်သွားတယ်၊၊ အစေ့ကိုနှစ်မိနစ်လောက်စုပ်ပေးတာသင်းသင်းတစ်ယောက်တုန်ပြီးအဖုတ်ထဲကအဖြူနှစ်ကလေးတွေထွက်ပြီးသူမပြီးသွားတယ်။ပြီးတော့ဘာမှမလုပ်ရဘဲ၊၊အသက်ရှူသံတွေထွက်ပြီးမောနေတယ်ဗျို့။

ကျနော်လည်းသင်းသင်းပြီးသွားတော့ရပ်လိုက်ပြီးသင်းသင်းဘေးပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ “သင်းသင်းကိုကျော်လီးကိုစုပ်ပေးဦ” ဆိုပြီးလီးအရေပြားကိုလှန်လိုက်တယ်၊၊သင်းသင်းလည်းအိပ်ရာကထလာပြီးတပြွတ်ပြွတ်နှင့်စုပ်တယ်၊၊ဘယ်အရသာရှိပါ့မလဲ၊၊ တောင်တော့တောင်နေတာပေါ့လီးနှင့်လျှာနှင့်တွေ့တာမတောင်ပဲနေပါ့လား၊အင်းရန်ကုန်ရောက်မှသင်ပေးရမယ်၊၊သုံးမိနစ်လောက်ပဲစုပ်ပြီးအာညောင်းတယ်ဆိုပြီးရပ်လိုက်တယ်၊၊ အဲဒါကြောင့်နှင်းနှင်းကိုလိုးဖို့ကြံရတော့တာပေါ့ကုတင်မရှိတော့မွေ့ယာမှာပဲပက်လက်လှန်ပြီးလှေကြီးထိုးပြီးဆွဲရတယ်၊၊

အစေ့နှင့်အဖုတ်ကိုလီးနှင့်ကလော်ပြီးသုံးမိနစ်လောက်အထဲကိုမထည့်ပဲလုပ်လိုက်တယ်၊၊သင်းသင်းဆီကအသံလေးထွက်လာမှအဖုတ်ထဲလီးစသွင်းတာ၊အပျိုဆိုတော့တန်းပြီးသွင်းပစ်လို့ရတယ်အရမ်းနာသွားမယ်၊၊ဒီတော့အဖျားလောက်ပဲသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နှင့်သုံးမိနစ်လေးမိနစ်လောက်အချိန်ဆွဲပြီးလိုးပေးပြီးသင်းသင်းအသံလေးခပ်စိပ်စိပ်ထွက်လာမှာဆက်ကနဲထိုးသွင်းပစ်လိုက်တာ “အာ့….ကိုကျော်” ဆိုပြီးအသံကျယ်ကျယ်ထွက်သွားတယ်၊၊အပြင်မှာ နှင်းနှင်းတောင်အိပ်နေရင်းကလန့်နိုးသွားလောက်တယ်။ပြီးတော့ကျနော့်ရင်ဘတ်ကိုတွန်းသေးတယ်၊၊

ကျနော်လည်းခဏတော့ရပ်ပစ်လိုက်ပြီးနို့ပြန်စို့ရတာပေါ့၊၊ သင်းသင်းဆီကအသံထွက်လာတော့ထပ်ပြီးအဆုံးထိသွင်းပစ်ရတာပေါ့၊၊ ဒီတော့လည်း သင်းသင်းက တဟီးဟီးအသံထွက်လာတာပေါ့၊၊ကျနော်ကအားနှင့်မဆောင့်ရတော့အားမရဘူးဗျ၊၊ဆယ်မိနစ်လောက်တွယ်ထည့်လိုက်ပြီးရပ်လိုက်တယ်၊၊ ပြီးတေားသင်းသင်းကိုကုန်းခိုင်းပြီးနောက်ကနေလိုးတော့”နာတယ် ကိုကျော်ဆိုတော့တဖြေးဖြေးကြိတ်လိုးလေးလိုးရတာပေါ့နောက်ထပ်ဆယ်မိနစ်လောက်လိုးပြီးတော့ကျနော်လည်းပြီးချင်လာတာလေ၊၊ကျနော်အဆုံးထိထည့်ပြီးပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တာပေါ့ဗျာ၊၊လူလည်းနည်းနည်းတော့ဟိုက်သွားတာပေါ့ဗျာ။

“သင်းသင်းကောင်းရဲ့လား” “အင်း” ကျနော်တို့နှစ်ယောက်အဝတ်အစားထဝတ်ပြီးဖက်ကာအိပ်လိုက်ကြတာပေါ့။ နောက်တစ်ရက်မိုးလင်းတော့စင်းသင်းတို့အဖေအမေကိုကန်တော့ပြီးရန်ကုန်ကိုလာလိုက်တယ်၊၊ရန်ကုန်မှာကျတော့စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်လိုးရတော့အရမ်းကောင်းတာပေါ့သင်းသင်းလည်းလီးစုပ်တတ်လာသလိုဖင်တောင်ချလို့ရလာတယ်၊၊ချစ်စခင်စကြင်နာစပဲလေအပီအပြင်ဆော်လို့ရလာတာ့ပေါ့ဗျာ။ ကျနော်လည်းအလုပ်ကငွေရနေတော့ပျော်ပျော်ရွှင်ပါပဲ၊၊တစ်လနောက်တော့သင်းသင်းအဖေကားတိုက်ခံရပြီးဒူးခေါင်းရိုးကျိုးတယ်၊၊

ကျန်တဲ့နေရာကျိုးပေမယ့်ကျောက်ပတ်တီးစည်းလိုက်တာကောင်းသွားပေမယ့်၊ဒူးခေါင်းရိုးကျိုးတာကျတော့မကောင်းတော့ပဲချိုင်းထောက်ကြီးနှင့်နေရတာဘာအလုပ်မှမလုပ်နိုင်တော့ဘူးခလေးတွေကလူလားမမြောက်သေးတော့အားလုံးကျနော့်တာဝန်ဖြစ်လာတယ်၊၊ ငွေရတဲ့ကာလမို့လို့သင်းသင်းတို့မိသားစုကိုထောက်ပံ့ထားနိုင်တယ်လေ၊၊သင်းသင်းကသူ့အဖေအမေမိသားစုကိုထောက်ပံ့ထားတဲ့ကျနော်ကိုရွှေပေါ်မြတင်ဆိုသလိုပဲ၊၊ကျနော်ဘယ်လိုလုပ်လုပ်ခွင့်ပြုတာပဲ၊၊ကျနော်လည်းလိုးရင်းဆော်ရင်းသင်းသင်းကကိုယ်ဝန်ရလာတယ်၊၊အစောပိုင်းခြောက်လအထိကျနော်လုပ်ဖြစ်တယ်၊၊

နောက်တော့မလုပ်ရဲတာနှင့်လီးစုပ်ခိုင်းရတာပေါ့၊၊ဒါပေမယ့်သိပ်အားမရတော့ဘူး။သင်းသင်းကစျေးဝယ်ဘာဝယ်တာလမ်းလျောက်တော့ဝယ်နိုင်သေးတယ်၊၊ကျနော်ကရှစ်နာရီလောက်ရုံးသွားရလို့သူနှင့်မလိုက်ဖြစ်ဘူး၊သင်းသင်းပဲမနက်စောစောထတမင်းကြော်ပဲပြုတ်ဝယ်ကော်ဖီဖျော်ပြီးစျေးသွားလေ့ရှိတာပေါ့၊၊ ခြောက်လလောက်ကြာတော့သင်းသင်းကိုစောင့်ရှောက်ရအောင်နှင်းနှင်းကိုကျနော်တို့ဆီလွှတ်လိုက်တယ်၊၊ကျနော်လည်းနှင်းနှင်းရောက်လာ့သင်းသင်းပြောတာနှင့်အခန်းတွေကန့်ရတာပေါ့နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်လည်းတစ်လုံးထပ်ဝယ်ရတာပေါ့၊၊

နှင်းနှင်းကသူ့အမအိမ်မှာနေရပြီးတိုက်ခန်းဆိုပြီးလုံခြုံတာကြောင့်လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေတယ်၊၊သူ့အမစျေးသွားတဲ့အချိန်သူကထမင်းကြော်ကော်ဖီဖျော်ပြီးကျနော်ကိုလည်းကျွေးသူလည်းစားပေါ့၊၊ သူကညအိပ်ရင်ဘရာရောပင်တီပါချွတ်အိပ်လေ့ရှိတယ်။သူ့အခန်းဘက်ကပြူတင်းပေါက်မရှိတော့ပူတယ်လေ၊၊ အဝတ်ပါးလေးဝတ်ပြီးတော့ပေါ့မနက်ကမှဘရာဝတ်ပြီးအိပ်ခန်းထဲကထွက်လာပြီး မျက်နှာသစ်သွားတိုက်ပြီထမင်းကြော်တာ။ ကြာလာတော့ကျနော်နှင့့်ပိုပြီးရင်းနှီးလာသလိုကျနော်လည်သွားရည်တမျှားများကျနေမိတယ်။

ကျနော်လည်းအချစ်ကတစ်ယောက်တည်းနှင့်မလုံလောက်တော့ဘူးအချစ်များများလိုချင်လာတယ်။ဒီတော့ခယ်မချောချောလှလှကိုလိုးချင်လာတယ်၊၊ဆိုရိုးစကားတောင်ရှိသေး၊ခဲအိုဆိုတာခယ်မပေါင်တစ်ခြမ်းကိုပိုင်တယ်ဆိုတာ၊ကျနော်ကတစ်ကိုယ်လုံးရအောင်ကြံမယ် ကျနော်လည်းနေမြင့်လေအရူးထလေဆိုသလိုသင်းသင်းကိုယ်ဝန်ရင့်လေတဏှာပိုးထလေပေါ့ဗျာ။ဘာလို့လည်းဆိုရင်တရက်တရက်လီးစုပ်ခံရတာနှင့်အာသာမပြေဘူး၊တညတလေတံခါးလေးစေ့ရုံစေ့ထားပြီးအားမရတဲ့ညဆိုရင်မိန်းမကိုကုန်းခိုင်းပြီးဖင်ကိုဖြေးဖြေးလေးလိုးသေးတယ်၊၊ကိုယ်ဝန်ရှစ်လလောက်အထိသင်းသင်းကိုစည်းရုံးပြီးလိုးတယ်၊၊

သင်းသင်းကလည်းကိုယ်ဝန်ရှိပေမယ့်၊ကျနော့်တောင်းဆိုချက်ကိုလိုက်လျောရတယ်၊၊ သူကလည်းကျနော်အမြန်ပြီးအောင်အသံလေးတွေထွက်ပြီးအော်ရတာပေါ့လေ၊၊ကျနော်လည်းတမင်တကာနှင်းနှင်းသိအောင်အီးအားအီးအားပေါ့၊နှင်းနှင်းကသိတယ်မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာ၊၊တခါတလေမိန်းမမရှိတုန်းလေးတဏှာစကားတွေပြောပြောနေတော့နှင်းနှင်းကတံခါးပိတ်အိပ်တာဗျ၊ဂျက်ထိုးထားတော့ဝင်မရဘူးပေါ့၊၊ တနေ့မှာမနက်အစောကြီးနှင်းနှင်းဝမ်းသွားတယ်။ သုံးလေး ကြိမ်သွားတော့ဆေးသောက်ပြီးဆက်အိပ်တယ်၊နှင်းနှင်းတံခါးပိတ်ဖို့မေ့သွားတာပေါ့၊၊

သူ့အမ သင်းသင်းစျေးသွားတယ်လေ၊ကျနော်လည်းအိပ်ရာကထပြီးထမင်းကြော်ကြော်ပေးမယ့်သူမရှိတော့။ နှင်းနှင်းအခန်းကိုကြည့်တဲ့အခါတခါးစေ့ထားရုံသာတွေ့တော့ကျနော်ဝင်သွားလိုက်တယ်၊ဒီအကွက်ကကျနော်ကျားချောင်းချောင်းနေတာလေနှင်းနှင်းကိုလီးကြိုက်သွားအောင်လိုးလိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်ထားတာကိုး၊၊ ပင်ပန်းလို့လားမသိဘူးပက်လက်ကလေးခြေပစ်လက်ပစ်အိပ်ပျော်နေတယ်၊။လုံချည်ကမကျွတ်ပေမယ့်ဖြေလျော့နေတာပေါ့၊၊အင်္ကျီပါးပါးအောက်မှာစီကာ့လောက်နို့လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးတွေ့ရတော့စို့ချင်လိုက်တာ၊၊

ကျနော်ဆုံးဖြတ်ချက်ကနို့စို့ဖို့မဟုတ်ဘူးလေ၊နောက်ဆိုအဖုတ်ရရင်နို့ကကြိုက်သလောက်စို့လို့ရတယ်မဟုတ်လား ဒီတော့အဖုတ်ကိုလုပ်ဖို့ထမီလေးဖြေပြီးအပေါ်ကအောက်ကိုလျောချလိုက်တာပေါ့၊အိပ်ရေးပျက်လို့လားမသိဘူးမနိုးဘူးဗျ၊၊ကျနော်နှင်းနှင်းအဖုတ်ကိုကြည့်တော့သိပ်လှတယ်။အမွှေးကလည်းနုနုလေး၊အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကသိပ်လှတယ်၊၊ ကျနော်လျှာနှင့်အကွဲကြောင်းတစ်လျောက်ယက်ပေးလိုက်တယ်ဗျ။မနိုးသေးဘူး၊ဆယ်ချက်လောက်ယက်ပေးလိုက်တာအဖုတ်မှာကျနော့်သွားရေတွေနှင့်ချွဲလာတယ်။

ကျနော်အားမရဘူးခြေနှစ်ချောင်းထောင်းလိုက်တော့အင်းအင်းဆိုပြီးတချက်လှုပ်သွားတယ်မနိုးသေးဘူး၊လျှာနှင့်ကုန်းပြီးအကွဲကြောင်းထဲမွှေလိုက်တော့နှင်းနှင်းလန့်နိုးလာပြီး “ဟာ….ကိုကျော်ဘာလုပ်တာလဲ” “ဖယ်မမသိရင်အားလုံးပြသနာပဲ” ဆိုပြီးရုန်းထွက်ဖို့လုပ်တယ်၊ဝမ်းသွားထားတော့သိပ်မလှုပ်နိုင်ဘူး၊ကျနော်ကလည်းသိတယ်၊ဒါကြောင့်သူ့ရင်ဘတ်ကိုခွမျက်နှာကိုနှင်းနှင်းခြေဖက်ကိုမျက်မှာမူထိုင်လိုက်တယ်၊၊ကျနော့်ကိုယ်လုံးဖိထားတော့နှင်းနှင်းမလှုပ်နိုင်တော့ဘူး၊၊လူကသာမလှုပ်နိုင်မယ့်လက်ကကျနော့ကျောကိုလက်နှစ်ဘက်နှင့်ရိုက်ပြီ။

“ကိုကျော် မလုပ်ပါနဲ့သမီးကိုလွှတ်ပါ” “မမသိသွားလိမ့်မယ်” ကျနော်ကမလွှတ်တဲ့အပြင်ဖင်ကိုဆွဲမကာဖင်အောက်ခွခေါင်းအုံးသွင်းလိုက်တယ်၊၊ဖင်ကြီးပေါ်ကိုမြောက်တက်လာတယ်။ကျနော်အားရပါးရယက်ပေးလိုက်တယ်၊ငိုနေတဲ့အသံတိတ်သွားတ်၊၊အရည်တွေလည်းထွက်လာတယ်၊၊သူမရုန်းနိုင်တော့ပါဘူး၊အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားဖြဲပြီးအစေ့ကိုစုပ်ပစ်လိုက်တယ်၊၊ ငါးမီနစ်လောက်ယက်ပေးလိုက်တာနှင်းနှင်းတစ်ယောက်တဆက်ဆက်တုန်ပြီးပြီးသွားတယ်၊၊ကျနော်နေရာပြောင်းပြီးပေါင်ကြားဒူးထောက်လိုက်တော့ မလုပ်ပါနဲ့ကိုကျော်မမသိရင်မိုးမီးလောင်ပါ့မယ်၊၊

“ငါရှင်းနိုင်တယ်နှင်း”ဆိုပြီးအဖုတ်ထဲလီးသွင်းလိုက်တယ်၊၊ ပြီးတော့အင်္ကျီကိုအပေါ်တွန်းတင်တင်ပြီးနို့သီးခေါင်းသေးသေးလေးတွေကိုစို့ရင်းလီးဒစ်ဖျားလေးနဲ့အဆုံးအထိမသွင်းဘဲအရည်လိုက်လာအေင်တဖြေးဖြေးနဲ့ငါးမီနစ်လောက်အသားကျအောင်လိုးနေလိုက်တယ်၊၊နှင်းနှင်းလဲမရုန်းကန်နိုင်တော့ဘဲမျက်စိပဲမှိတ်ထားရတာပေါ့လေ။ ဘယ်လောက်ပဲငြင်းဆန်ဆန်လီးနှင့်အဖုတ်တွေ့ရင်အဖုတ်ကသူ့အလုပ်ကိုသူသိတာပေါ့၊၊မကြာပါဘူးနှင်းနှင်းတယောက်ညည်းသံတိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်လေ၊ဒီတော့ကျနော်အချိန်မဖြုန်းတော့ဘူးအမှေးပါးဟိုင်မင်ကိုထိုးခွဲလိုက်တော့။

နှင်းနှင်းမျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး “အားးးနာလိုက်တာကိုကျော်ရယ်” တဲ့၊”ခဏလေးပါနှင်းနှင်းမကြာခင်ကောင်းသွားမှာပါ” “မမလာလို့မိသွားရင်ကျမပြသနာတက်ပါ့မယ်” “သင်းသင်းလာဖို့အဝေးကြီးပါ” ကျနော်လည်းအေးအေးဆေးလုပ်လို့ရပြီလေ ဒီတော့လည်းနှင်းနှင်းကောင်းအောင်နို့စို့ရင်းလိုးလိုက်တယ်၊ပထမတော့ဖြေးဖြေးနောက်တော့အားလည်းသုံးရတာပေါ့၊၊နှင်းနှင်းကကျနော့်ခါးကိုခြေထောက်နှစ်ဘက်နှင့်တောင်ချိတ်လိုက်သေးတယ်၊၊ ပါးစပ်ကလည်းတအင်းအင်းတဟင်းဟင်းညည့်းလို့ဒါတောင်သူဝမ်းသွားထားလို့အာလျော့နေတာ၊၊

သူသာနေကောင်းရင်အရမ်းကောင်မှာအချိန်အေးအေးဆေးဆေးရလို့သုတ်ထိန်းလိုးတာတောင်ကျပ်ထုပ်နေလို့မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်မှာနှင်းနှင်းရောကျနော်ရောပြီးသွားတယ်။ ပြီးသွားတော့ရပ်လိုက်တဲ့အခါမှာ”ကိုကျော်ကျမ ဗိုက်ကြီးသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ” “ဗိုက်ကြီးသွားရင် နင့်ကိုငါယူမယ်” “ဘယ်လိုဖြစ်မှာလဲ ကိုကျော်” “ငါ့တာဝန်ထားစမ်းပါ၊ညနေငါဆေးဝယ်လာခဲ့မယ်” ဆိုပြီးအခန်းအပြင်ထွက်လိုက်တယ်၊သတိရလို့သနပ်ခါးတုံးကိုယူပြီးတခါးဂျက်ထိုးတဲ့ဂွင်းကိုထုပစ်လိုက်တယ်၊၊နောက်နေ့အေးအေးဆေးဆေးဝင်လို့ရအောင်လေ။ ကျနော်လည်းရေမိုးချိုးပြီးရုံးကိုလစ်လာလိုက်တယ်နှ။

င်းးနှင်းကတော့အိပ်ရာကမထနိုင်တော့ဘူးအိပ်ပြီးကျန်ခဲ့တော့တယ်။ညနေပြန်ရောက်တော့ သင်းသင်းမရိပ်မိအောင်နှင်းနှင်းကိုဆေးဝယ်ပေးလိုက်တယ်၊၊နောက်တနေ့နံနက်သင်းသင်းစျေးသွားချိန်ရောက်တော့နှင်းနှင်းကထမင်းကြော်လေးထကြော်တော့ကျနော်နှင်းနှင်းနောက်ကနေဖက်ပြီးမွှေးမွှေးပေးလိုက်တယ်နှင်းနှင်းက “ကိုကျော်ရယ်….ကျမတို့မသင့်တော်ပါဘူး” “ဘာလို့မသင့်တော်ရမှာလည်းနှင်းနှင်း” “ကိုကျော်တစိမ်းမဟုတ်ဘူးလေ..မမယောက်ျားဆိုတော့” “အော်နှင်းနှင်းကလဲ ခယ်မနှင့်ခဲအိုဆိုတာဒီလိုပဲ၊ကိုကျော်က နှင်းနှင်းကိုချစ်နေတာလေ၊” “မမသိသွားရင်မခက်ဘူးလား”။

“သိသွားတော့လည်းကိုကျော်နှစ်ယောက်ပေါင်းမှာပေါ့” “ကိုကျော်ကလည်း မနှင်းကရပါ့မလား” “ရအောင်ကြံမှာပေါ့” “ကျမရှက်တယ်ကိုကျော်၊အမယောက်ျားနှင့်ဖြစ်တာ” “အော် ဖြစ်ပြီးမှတော့ဘာလို့ရှက်နေရအုံးမှာလည်း” “ကျမနယ်ပြန်တော့မယ်ကိုကျော်” “မင်းအမဗိုက်ကြီးနှင့်ဘယ်လိုထားခဲ့မှာလည်းနေ့စေ့လစေ့ ဖြစ်နေပြီငါအလုပ်သွားတုန်းဗိုက်နာနေရင်ဒုက္ခမဟုတ်လား” “အင်း…ကျမဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းတောင်မသိဘူး”ဆိုရင်းမီးဖိုပေါ်ကထမင်းကြော်အိုးကိုချလိုက်တယ် “ကဲလာပါနှင်းရယ်”ဆိုပြီးနှင်းနှင်းအခန်းထဲဆွဲခေါ်လိုက်တော့နှင်းနှင်းလည်းမထူးဇာတ်ခင်းကာပါလာတယ်။

“ကိုကျော်ကလည်းနေ့တိုင်းပဲလုပ်ချင်နေတာပဲလား” “နှင်းနှင်းကလည်း နင့်အမဗိုက်ကြီးကတည်းကငါ့မှာငတွနေတာလေ” “ကိုကျော်မငတ်ပါဘူး၊ကျမသိပါတယ်” “ဟင်းနှင်းနှင်းကဘယ်လို သိလဲ” “နေ့တိုင်းနီးပါးလောက်အသံကြားနေရတာ” “အဲဒါနင့်အမလီးစုပ်ပေးနေတာလေ” “ငါ့မှာသူလီးစုပ်ပေးရုံနှင့် အားမရဘူး” “ဒါဆို ဟိုတနေ့ကမမအော်သံကြားရတယ်” “ငါလည်းမနေလို့နင့်အမဖင်ကို လိုးရတာဟ” ‘”ဟင် ကိုကျော် မမက ဖင်လည်းအလုပ်ခံတာလား” “သူလည်းအစောတုန်းကတော့မကြိုက်ဘူး၊နောက်နော့ကြိုက်လာတာပေါ့” “အမလေးကြောက်စရာ ကိုကိုကျော်ရယ်”။

“သူလည်းနင့်လိုပဲအစပိုင်းတုန်းကကြောက်တယ်နောက်ကျတော့ကောင်းမှန်းသိတော့ဖင်ကိုအမြဲတန်းချခိုင်းတယ်” “ကိုကိုကျော်ကရောမရွံမရှာချတာပဲလား” “ရွံစရာလား ကိုယ့်မိန်းမပဲ သူကောင်းအောင် ငါဆိုဖင်တောင်ယက်ပေးတာ” “မနေ့တုန်းကကိုကိုကျော်ယက်တုန်းကခံလို့ကောင်းတယ်၊ဒါပေမယ့်ဖင်ချခံမှာတော့ကြောက်တယ်” “ဒါဆိုနှင်းနှင်းကအဖုတ်ယက်ခံရတာကိုကြိုက်တယ်ပေါ့” “အင်း…တခါမှလည်းအဖုတ်အယက်မခံဘူးတော့တမျိုးပဲနောက်ပြီးကိုကိုကျော်အဖုတ်ယက်ပေးလို့သာကျမလည်းအလုပ်ခံလိုက်တာ” ‘”ကဲလာဒီနေ့ရှယ်ယက်ပေးမယ်”။

ကျနော်လည်းနှင်းနှင်းအဖုတ်ကိုအထူးတလည်ရှယ်ယက်ပစ်လိုက်တယ်မနေ့ကရုန်းနေလို့သိပ်မလွတ်လပ်ပေမယ့်၊ဒီနေ့ကတော့ရှယ်ယက်လိုက်တယ်၊ဆယ်မိနစ်လောက်ပဲယက်ရသေးတယ်၊နှင်းနှင်းကတအီးအီးတအားအားအော်ပြီးပြီးသွားတာ။ “နှင်းနှင်းပြီးသွားပြီလား” “အင်းကိုကိုကျော်” “ကောင်းလား””ကောင်းတယ်” “ဒီလိုဆိုကိုကျော်လီးကိုစုပ်ပေးပါလား” “အင်းစုပ်ပေးပါ့မယ်”ဆိုပြီးစုပ်ပေးတယ်” စုပ်ပေးရင်းအားမရဘူးထင်ပါရဲ့ကျနော့်တင်ပါးကိုဆွဲပြီးသူ့ဘက်ကိုအတင်းကပ်တော့ကျနော်လည်းသဘောက်ပြီးအဆုံးနီးပါးဆောင့်ပေးသေးတယ်။

ငါးမိနစ်လောက်အစုပ်ခံပြီးနှင်းနှင်းကိုကုတင်စောင်းပေါ်ခေါင်းအုံးခံပြီးကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်၊၊ကျနော်ကပြောလက်စစကားအတိုင်းနှင်းနှင်းဖင်ကုန်းပေးတော့နှင်းနှင်းအဖုတ်နှင့်ဖင်ကိုယက်ပေးသေးတယ်၊၊နှင်းနှင်းကဖင်ယက်ခံရတာပိုကြိုက်တယ်၊တဟင်းဟင်းအသံကိုထွက်လို့။ ဒီနေ့တော့ဖင်ကိုမချသေးဘူးအဖုတ်ကိုအီဆိမ့်နေအောင်ချမယ်ဆိုပြီးနောက်ကနေတဖြေးဖြေးချင်းသွင်းလိုက်တယ်၊၊လီးဝင်တာကိုလည်းအားမရဘူးထင်ပါရဲ့၊လက်ကိုနောက်ပြန်နှင့်ကျနော်ကိုဆွဲတယ်၊၊ကျနော်လည်းအားပြင်းပြင်းနှင့်ဆောက်လုပ်တာသိပ်မကြာဘူးဆယ်မိနစ်လောက်မှာသူပြီးသွားတယ်၊၊

ကျနော်လည်းနှင်းနှင်းခါးကဆွဲပြီးငါးမိနစ်လောက်မှာပြီးသွားတယ်လေ၊၊နောက်တော့ကျနော်လည်းရေမိုးချိုးထမင်းကြော်စားပြီးရုံးသွားတယ်၊၊ အလုပ်ကခွင်ရှိနေတာမို့မအားဘူး၊ကျနော်နဲ့နှင်းနှင်းဟာသင်းသင်းမသိအောင်မနက်ပိုင်းကာမဆားငံရေအတူတူသောက်လာတာပုံစံမျိုးစုံသာမကဖင်ပါချလာနိုင်တယ်၊ဒါပေမယ့်သင်းသင်းကမွေးခါနီးဖြစ်လာတဲ့အခါစျေးမသွားနိုင်တော့ပဲနှင်းနှင်းကိုသာသွားခိုင်းတော့ တာကြောင့်ကျနော်လည်းငတ်လာတယ်၊၊ဒီတော့ညဘက်မှာသင်းသင်းအိပ်ချိန်နှင်းနှင်းအခန်းထဲအတင့်ရဲပြီးလုပ်တော့တယ်၊

၊နှင်းနှင်းက” အာ….ကိုကိုကျော်မမသိသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မှာလည်းတဲ့ကျနော်က”မကြားအောင်လုပ်မယ်”ဆိုပြီးတွယ်တယ်၊ပထမတော့သင်းသင်းမသိပေမယ့်နောက်တော့ရိပ်မိလာတယ်၊၊ လက်ပူးလက်ကြပ်မိအောင် ဖမ်းဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်၊ တနေ့သူအိပ်ချောင်ယောင်ဆောင်နေတာကို မသိဘူးဘဲ။ နှင့်ကျနော်ကနှင်းနှင်းကို လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနှင့်လိုးနေတုန်း ကျနော့်နောက်ကဝင်လာတာမသိဘူးလေ။ကျနော်ကကိုယ်ရှူးကိုယ်တာပါတံခါးဂျက်ပေါက်ကိုပိတ်မရအောင်ထုခဲ့တာကိုး။ “ချောက်”လို့အသံကြားပြီးမီးလင်းလာတော့ကျနော်ရပ်လိုက်ပြီးကြည့်လိုက်တော့သင်းသင်း “ဟင်..မမ”။

ကျနော်ကစိတ်မပူပါဘူးကျနော်မှာနိုင်ကွက်ရှိတယ်၊ကိုယ်တိုင်အလုပ်လုပ်ပြီးရှာကျွေးထားတဲ့မိန်းမတွေပဲလေ၊ “ကိုကိုကျော်..ရှင်အကြံပက်စက်လှချည်လား”နှင်းနှင်းကတော့ငိုနေရှာတယ်” “ငါဘာအကြံပက်စက်လို့လဲ” “ရှင်လက်ပူးလက်ကြပ်မိနေတာတောင်မုံလာဥလုပ်ချင်သေးတယ်” “နှင်းနှင်း ညည်းကလည်းမိုက်လိုက်တာအေ”” “ညည်းကအငယ်ကိုကိုကျော်မှာအပြစ်ရှိတာ” “ဟ ငါကနင့်ကိုမလိုးရလို့နင့်နင့်ညီမကိုလိုးတာငါ့အပြစ်လား” “ရှင်လူယုတ်မာ ၊ရှင်ကျမဗိုက်မကြီးခင်ကရှင်ဘယ်လောက်ပဲလုပ်လုပ်ကျမခံခဲ့တာ၊ကျမဗိုက်ကြီးတဲ့ခဏလေးတောင်မစောင့်နိုင်ဘူးလား”။

အေးလေငါအကြာကြီးမစောင့်နိုင်ဘူးမင်းကလေးမွေးပြီးတော့လည်းတစ်လခွဲနှစ်လစောင့်နေရအုံးမှာ၊ “ကိုကိုကျော် ရှင်သာလူယုတ်မာခွေးကျင့်ခွေးကြံကြံတယ်” “အေးငါဟာခွေးမဟုတ်ဘူး၊နွားသိရဲ့လား နွားဟ” “နွားတစ်ကောင်လိုကျင့်ပြီးညည်းတို့တအိမ်သားလုံးကိုထောင်နှုတ်ခမ်းလမ်းလျောက်ပြီးရှာကျွေးနေတာ” “ကျမရှင်နှင့်မပေါင်းနိုင်ဘူး” “မပေါင်းရင်လည်းနေလေ၊နင်တို့ထွက်သွား၊နင်တို့တစ်မိသားစုလုံးငတ်လိမ့်မယ်” “ဟုတ်ပါတယ်မမရယ်..မောင်လေးတွေညီမလေးတွေကိုကြည့်ပါဦး” ဆိုတော့သင်းသင်းကချာကနဲထွက်သွားပြီးသူ့အခန်းထဲဝင်ငိုနေတော့တယ်၊၊

ကျနော်လည်း “နှင်းနှင်းခဏနေအုံးဆိုပြီးသင်းသင်းအခန်းထဲလိုက်သွားတယ်။နှင်းနှင်းလည်းငိုကျန်ခဲ့တယ်၊၊သင်းသင်းအခန်းရောက်တော့သင်းသင်းကိုဖက်လိုက်ပြီးသင်းသင်းကို” မငိုပါနဲ့သင်းသင်းကိုယ်တို့သားသမီးလေးဗိုက်ထဲမှာစိတ်ညစ်နေရလိမ့်မယ်၊” “သွား ရှင်ကျမအနားမလာနဲ့” “သင်းသင်း နေ့စေ့လစေ့ကြီးကွာမငိုပါနှင့်တော်ကြာခေါင်းကိုက်စွဲသွားပါ့မယ်” “စွဲစွဲ ..ရှင်ကျမအပေါ်သစ္စာဖောက်ရက်တယ်” “သစ္စာဖောက်တာမဟုတ်ရပါဘူး၊ ကိုယ်တကယ်မနေနိုင်လို့ပါ” “ရှင်မနေနိုင်တာကဘာအရေးလည်း…..ကျမညီမလေးဘဝပျက်ပြီ” “ငါမင်းတို့မိသားစုအားလုံးကိုစောင့်ရှောက်ပါ့မယ်”။

“ရှင်မစောင့်ရှောက်လို့လဲမရဘူး၊ကျမတို့တစ်မိသားစုလုံးဒုက္ခရောက်ကုန်မှာပေါ့၊အဖေကဒုက္ခိတကလေးတွေကအရွယ်မရောက်သေးဘူး” “အေးပါငါ့တာဝန်ထားစမ်းပါ၊မင်းရောနှင်းနှင်းရောငါစောင့်ရှောက်ပြီးမင်းတို့မိဘနှင့်မောင်နှတွေကိုငါ့မိသားစုလိုစောင့်ရှောက်ပါ့မယ်” “ရှင်တကယ်လား” “အော်အရင်ကလည်းထောက်ပံ့နေတာပဲအခုလည်းဘာထူးမှာလည်းအခုလည်းထောင်ပံ့နေတာပဲလေ၊နောက်မင်းမိဘအိမ်ကိုတိုက်သစ်ဖြစ်အောင်ငါပြန်ဆောက်ပေးပါ့မယ်” သင်းသင်းလည်းကျေနပ်သွားတယ်။ နောက်မှခလေးအမေဖြစ်သွားမှကျမကိုပစ်မသွားနှင့်” “အေးပါကွာ၊မငိုနဲ့တော့အိပ်တော့နော် “။

ရှင်ကဘယ်သွားမလို့လည်းဟိုဘက်မင်းညီမငိုနေတယ်ခဏချော့ပြီးပြန်လာခဲ့မယ်” “ကျမကညီမလေးကိုမျက်နှာပူတယ်” “နှင်းနှင်းလည်းအဲလိုဖြစ်နေမှာတော်ကြာစိတ်ညစ်ပြီးမတော်တရော်လုပ်သွားမှာစိုးလို့” “ကျမမျက်နှာပူတယ်ရှင်ဘာသာရှင်သွားပြီးပြော” ကျနော်လည်းဗိုလ်တိုက်ချွန်းထုံးနှလုံးမူပြီးနှင်းနှင်းအခန်းကူးလိုက်တယ်၊၊ ကျနော်လည်းသင်းသင်းနှင့်ပြေလည်သွားပြီဆိုတော့နှင်းနှင်းအခန်းဘက်ကူးရပြန်တယ်၊၊နှင်းနှင်းကကျနော်နှင့်သင်းသင်းပြောနေတာကိုကြားပြီးဖြစ်နေတယ်၊၊ “ကိုကိုကျော်မမနှင့်အဆင်ပြေသွားပြီလား” “ပြေသွားပြီလေ၊အခုတော့နှင်းနှင်းနဲ့လည်းတရားဝင်နေလို့ရသွားပြီ၊နှင်းနှင်းတို့အိမ်ကိုလည်းပြန်ဆောက်ပေးမှာ”။

“ဝမ်းသာပါတယ်ကိုကိုကျော်အဖေတို့လည်းအေးအေးချမ်းချမ်းနေရပြီပေါ့” “ကဲပါဒီလိုဆိုပြန်စရအောင်” “ကိုကိုကျော်ဒီနေ့တော့နားလိုက်၊မမနားသွားနေလိုက်သူဝမ်းနည်းနေမယ်” ကျနော်လည်းသင်းသင်းဆီပြန်သွားပြီးအိပ်ရတာကြောင့်သင်းသင်းလည်းဝမ်းသာနေတယ်။နောက်ရက်တွေမှာ သင်းသင်းနှင့်နှင်းနှင်းတို့တစ်ယောင်နှင့်တစ်ယောက်မျက်နှာမဆိုင်ဘူး၊နှင်းနှင်းကသူချက်ပြုတ်စရာရှိချက်ပြုတ်ပြီးသူ့အခန်းထဲဝင်နေတာပေါ့၊၊သင်းလည်းစားစရာရှိသွားစားသွားစားပြီးသူလည်းသူ့အခန်းဝင်တယ်၊၊ ကျနော်ကတော့ညကျတော့အခန်းကူးရတာပေါ့၊၊သင်းသင်းကအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာပေါ့။

ဒီလိုနှင့်ကျနော်အလုပ်သွားနေတုန်းသင်းသင်းဗီုက်နာလာတာပေါ့၊၊ သင်းသင်းကနှင်းနှင်းကိုမခေါ်လို့မရတော့ခေါ်ရတော့တယ်။ သွေးရင်းချာတွေဆိုတော့လည်းနှင်းနှင်းလည်းပြာတိပြာရာဖြစ်ပြီးကျနော်ကိုဖုန်းခေါ်ပြီးအကျိူးအကြောင်းဖုန်းဆက်ပြောကာဆေးရုံသွားကြတယ်၊၊ကျနော်လည်းအလုပ်ကဖြတ်မရတော့ညနေမှရောက်ဖြစ်တယ်၊၊သင်းသင်းကမမွေးနိုင်တော့အရေးပေါ်ခွဲမွေးရတာပေါ့၊၊သွေးလိုတော့လည်းနှင်းနှင်းဆီကယူရတယ်၊၊ဆေးရုံစောင့်တော့လည်းနှင်းနှင်းပဲစောင့်ရတာပေါ့။သေးချေးကအစအားလုံးလုပ်ပေးရတာပေါ့၊၊ကလေးအတွက်လည်းနှင်းနှင်းကပဲလုပ်ပေးရရှာတယ်၊၊ သင်းသင်းကဗိုက်ခွဲထားတော့သိပ်မလုပ်နိုင်ဘူး၊ဆေးရုံမှာချုပ်ရိုးဖြေပြီးတဲ့အထိနေပြီတော့ဆေးရုံကဆင်းလာရတယ်၊၊

သင်းသင်းဗိုက်ခွဲနေရာကအနာမကျက်တော့အိမ်မှာလဲလျာင်းနေရတယ်။နှင်းနှင်းကလည်းသူ့တူလေးကိုချစ်မှချစ်ညတိုင်းခလေးအသံကြားရင်လာလာလုပ်ပေးရတယ်၊၊ ကျနော်လည်းသင်းသင်းအနားအိပ်နေရပေမယ့်ကုတင်ကြပ်လို့အိပ်ရအဆင်မပြေသလိုတစ်ခါတဘေနှင်းနှင်းအိပ်ပျော်နေရင်ခလေးငိုသံသိပ်မကြားရတော့သင်းသင်းကိုပြောပြီးအခန်းအလယ်ကာထားတဲ့အထပ်သားနံရံကိုဖျက်လိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့နှင်းနှင်းကုတင်ကိုပူးပြီးနှင်းနှင်းကိုကျနော်ဘေးအိပ်ခိုင်းလိုက်တာပေါ့ဗျာ၊၊ကျနော်အကြံကတော့ကွက်တိပဲ။ဒါပေမယ့်နှင်းနှင်းကိုလိုးမယ်ဆိုတော့ငြင်းတယ်၊၊

“အာကိုကိုကျော် မလုပ်ပါနှင့်အမရှိတယ်” သင်းသင်းကဗိုက်ခွဲဒဏ်ရာရှိနေလို့စောင်းအိပ်မရဘူးလေ။ပက်လက်ကလေးနှင့်နေရတယ်။ “ကိုကျော်ရှင်ဟာလေကျမရှေ့မှာနေပြီးကျမညီမကိုလုပ်ချင်နေပါလား၊သွားအပြင်မှာသွားလုပ်” “အေးရှေ့မှာဘုရားခန်းဖြစ်နေတယ်မဖြစ်ဘူး” “ရှင်အဲလောက်မှအရှက်မရှိရင်တော့ကျမတို့ညီအမလည်းတယောက်ရှေ့တယောက်လုပ်ခံနေတာအရှက်မရှိထိုင်ကြည်နေရရင်ရှင်လည်းအရှက်မရှိနှင်းနှင်းစောက်ပတ်သာယက်ပြီးမှလုပ်၊နှင်းနှင်းနင်လည်းအယက်မခံရရင်မခံနှင့်” “ကဲကိုကိုကျော် မမပြောတာနော်ရှင်လုပ်ရဲရင်လုပ်ပေါ့။

“ငါက..နှစ်ယောက်လုံးယက်ပေးဖူးတယ် မလုပ်ရဲစရာမရှိဘူး” “ကိုကျော်…ရှင်ကတော့လေ၊နှင်းနှင်းညီမလေးညည်းအယက်သာခံလိုက်တော့အဲလောက်အရှက်မရှိတာလုပ်ပါစေငါလည်းကြည့်နေမယ်” “ဒီယုန်မြင်လို့ဒီခြုံထွင်တဲ့ကျနော်ဘယ်ရှက်မလဲ၊လင်မယားတွေချည်းလုပ်တာဘယ်သူသိတာမှတ်လို့။ ကျနော်ကသင်းသင်းတစ်ယောက်ကကြည့်မယ်ဆိုတာကြောင့်စိတ်ပိုလှုပ်ရှားရသလိုနှင်းနှင်းလည်းကျနော့်လိုပင်ဖြစ်နေသည်၊၊ ထို့ကြောင့်”သင်းသင်း..မိန်းမမင့်ကြည့်မယ်ဆိုရင်လည်းကြည့်ပေါ့ကွာ၊မင်းစိတ်ပါလာတယ်ဆိုရင်လည်းနောက်များမှပေါ့၊ဆိုပြီးသင်းသင်းကိုယ်အားခေါင်းအုံးကျောမှီပေးလိုက်သည်”။

ဒါနှင့်ကျနော်လည်းနှင်းနှင်းအား “နှင်းနှင်းရေအင်္ကျီလေးချွတ်ကွာ” “အာ ကိုကိုကျော်ကလည်း” “ညီမ ဘာမှရှက်မနေနှင့်နှင့်ချွတ်သာပေးလိုက်” နှင်းနှင်းလည်းအဝတ်အစားတွေချွတ်ပစ်လိုက်တော့ကျနော်လည်းနှင်းနှင်းနို့ကိုစို့ပေးပြီးနောက်နှင်းနှင်းပေါင်ကြားဝင်ကာသင်းသင်းတစ်ယောက်စိတ်ပါလာအောင်တမင်ပင်အထူးယက်ပေးလိုက်သည်၊၊နှင်းနှင်းလည်းပထမတော့အသံမထွက်ပေမယ့်နောက်တော့အသံကလေးထွက်လာသည်၊၊ကျနော်ကဖင်ကိုနှိုက်ပြီးအစေ့ကိုသေသေချာချာစုပ်ပေးသည်၊၊နှင်းနှင်းမှာမျက်စိမှိတ်ပြီးသူ့အမကိုမေ့ကာတရှီးရှီးအော်လာသည်၊၊

ကျနော်လည်းအမှန်အကန်စိတ်ပါလာပြီးဆယ်မိနစ်လောက်စုပ်ပေးရာနှင်းနှင်းတစ်ယောက်ပြီးသွားလေသည်၊၊ကျနော်လည်းရပ်လိုက်ပြီးနှင်းနှင်းအား “နှင်းနှင်းရေကိုကျော်လီးစုပ်ပေးဦးနော်ပြောပြောပြီးသင်းသင်းဘေးနာကပ်ထိုင်ပြီးသင်းသင်းနှုတ်ခမ်းနမ်းလျက်”ကိုကျော်လည်သင်းသင်းကိုအရမ်းလွမ်းနေပြီ” ဟုပြောလိုက်ကာ နှင်းနှင်းအားလီးစုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။သင်းသင်းလည်းအလိုးမခံရတာကြာပြီမို့ စိတ်ကလေးပါလာပြီးမျက်လုံကလေးတောင်အရောင်လက်လာသည်၊၊ကျနော်လည်းနှင်းနှင်းလီးစုပ်တာခံပြီးနှင်းနှင်းအားလိုးရန်ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်အိပ်စေပြီးလိုးလိုက်သည်၊၊

နှင်းနှင်းလည်းမရှက်တော့ပြီမို့အော်ညည်းကာခံလေသည်၊၊ ကျနော်လည်းသားလေးနိုးသွားမည်စိုရိမ်ပြီးအရမ်းမဆောင့်ရဲပါ၊၊ဆယ်မိနစ်ခန့်ဆောင့်လိုက်ကာခဏမျှရပ်လျက်နှင်းနှင်းအားလီးပြန်စုပ်စေသည်၊သင်းသင်းလည်းအံ့ဩစွာကြည့်နေသည်၊၊နှင်းနှင်းလီးစုပ်ပြီးသင်းသင်းဘက်လှည့်ကာလီးအားမျက်နှာနားကပ်ပေးလိုက်ရာသင်းသင်းကလက်နှင့်ပုတ်ပြီး “မစုပ်ချင်ပါဘူး” “လုပ်ပါကွာမိန်းမကလည်း” “အာအခုမီးတွင်းထဲမှာမလုပ်ပေးဘူး”ဟုဆိုသဖြင့်ကျနော်လည်းဆက်ပြီးမတိုက်တွန်းတော့ပါ၊၊နှင်းနှင်းကိုသာကုန်းခိုင်းပြီးတွယ်လေသည်၊၊နှင်းနှင်းလည်းညည်းသံများပေးကာခံလေသည်၊၊

ကျနော်တောင်သံလည်းတဖြေးဖြေးထွက်လာသဖြင့်သင်းသင်းက”ကလေးနိုးသွားမယ်ဖြေးဖြေးလုပ်” ဟုပြောသဖြင့်ကျနော့်မှာအရှိန်လျှော့ချပြီးလုပ်ရလေသည်၊၊သုတ်ထိန်းပြီးလုပ်သဖြင့်ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်တွင်နှင်းနှင်းပြီးသွားသည်၊၊ကျနော်လည်းနောက်ထပ်ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့်ဆက်လုပ်လိုက်ပြီးသုတ်လွှတ်လိုက်လေသည်၊၊ သင်းသင်းကသူ့ညီမအား”နှင်းနှင်း နင်ကတော်တော်ခံနိုင်တာပဲ” “အာ…မမကလည်း” “ငါသာအဲလောက်ကြာရင်ကျိမ်းစပ်နေတော့မှာ” “ကိုကျော်ကလည်းတော်တော်ကိုလုပ်နိုင်နိုင်တယ်အိမ်ထောင်သက်ကြာလေတဏှာကကြီးလေ” ။

“သင်းသင်း ..နင်လည်းအရင်တုန်းကကြာကြာလိုးမှကြိုက်တယ်ဆို” “ဟီးဟီး..မမကအဲလိုပြောလို့လားကိုကျော်ရဲ့” “ဟေ့..နှင်းနှင်းတော်ပြီ၊တော်ကြာခလေးနိုးလာလို့” “ကိုကိုကျော် မမရှက်သွားပြီ” “ဟာဒီကောင်မလေးတော့၊အဝတ်အစားတွေဝတ်လိုက်ဦး” ဆိုသဖြင့်ကျနော်တို့လည်းအဝတ်အစားဝတ်လိုက်ပြီး၊သင်းသင်းကိုအိပ်ရာပေါ်ပြန်သိပ်လိုက်ပြီးအိပ်လိုက်ကြသည်၊၊ နောင်နေ့တွေမှာတော့သင်းသင်းအနာလည်းကျက်လာပြီးလမ်းလျောက်လာနိုင်သည်။ကျနော်နှင့်နှင်းနှင်းလိုးကြပြီဆိုလျှင်သင်းသင်းကအပြင်ဘက်ထွက်ကာတီဗီကြည့်ပြီးရှောင်နေလေ့ရှိသည်၊၊

ကျနော်လည်းနှစ်ယောက်တွဲလိုးချင်သောဆန္ဒရှိနေသော်လည်းဆန္ဒမပြည့်သေးချေ၊၊သို့သော်မကြာမှီလေးဆယ့်ငါးရက်လည်းပြည့်တော့မည်၊၊ ကျနော်အလုပ်မှာ ဆယ်သိန်းရပ်ကွက်ပြီးစီးပြီး တခြားမြို့နယ်ဘက်ရွှေ့ရပြီးရာထူးလည်းတိုးကာ ဦးစီးအရာရှိပင်ဖြစ်လာသည်၊၊သင်းသင်းတို့အိမ်ကိုလည်းပြင်ဆောက်ရန်စီမံရသည်၊၊သင်းသင်းမှာညီမဖြစ်သူ အတွက် လက်ဝတ်လက်စားများဆင်ပေးရန် ပူဆာသဖြင့် ကျနော်လည်း ဝယ်ပေးရလေသည်၊၊ အိမ်ဆောက်ရန်အတွက် ဆယ်သိန်းရပ်ကွက်မှ မြေအချို့ကိုပါရောင်းထုတ်လိုက်ပြီး တချို့ကိုချန်ထားပြီး ယခုလုပ်ရသောရပ်ကွက်တွင်လုပ်ပိုင်ခွင့်ပိုရလာသည်၊၊ထို့ကြောင့်မယားနှစ်ယောက်အပြင် သူတို့မိဘများကိုပင်ကောင်းစွာထားနိုင်လေသည်…. ပြီး။

Related Articles

အရသာထူးကဲနေသလို