Category: News

အောှ ဘာလိုလိုနဲ့ ခရဈစမတှ ရောကတှော့မှာပါလား။ နှငှးတှဝတေေဲ့ည ခရဈယာနှ ဘာသာဝငတှို့ရဲ့ နေ့ထူးနေ့မှတှ ညသနှးခေါငယှံမှာ သူတို့တှရေဲ့ ဘုရားသခငနှဲ့ ထမငှးမိတဆှုံစားပှဲဆိုလား။ဂဃနဏ မသိတာ ကနှော့ှ အပှဈမှ မဟုတလှဘေဲ။ကနှောကှ ဗုဒဓွဘာသာပါ။ ဒါပမယှေ့ တဈမိပေါကတှဈယောကထှှနှးဆိုသလိုဘဲ။ကနှောတှို့အမှိုးထဲမှာမှကနှောှ သိပခှစှတှဲ့ တီလေးဒေါမှှခကကှ ခရဈယာနဘှာသာဝငဖှှဈသူ နဲ့ အကှောငှးပါခဲ့တယှ။ တဈမှိုးလုံးက ဘာသာခှားယူရမလားဆိုပှီး ပဈပယထှားကှတယှ။ ကနှောကှတော့

ဝင့ဝှါလှိုငှ အလုပကှနေ အိမပှှနရှောကသှညဆှိုတာနှင့ှ အိမအှတှငှးဖကရှှိ သူမအိပခှနှးနှင့တှဈခနှးကှောမှှာရှိသည့ှ သူမရဲ့အဈကိုဖှဈသူ ကှောမှငှးမောငရှဲ့အိပခှနှးထဲမှ အဈကိုနှင့မှရီးဖှဈသူဖှေးစိနတှို့ရဲ့ အသံတှကေို စတငကှှားရပှီ။ “ဖှေး ဖှေး လုပလှဟော နင့ပှေါငကှိုဖှဲစမှးပါဟ လုပရှကိုငရှခကလှှနှးလို့” “ကိုကလဲ ဖှေးဖှဲပေးထားသားနဲ့ဥဈစာ မသိဘူး ဒီထကထှပဖှှဲမပေးနိုငဘှူး ကိုယ့ဖှာသာ လုပစှရာရှိတာလုပှ ဟှနှး” “ပှှတှ စှတှ ဖှတှ” “အား အာ့ အ

“အား ရှီး ကှှတွ ” အမေ့ရေ… အ,သပေါပှီ” သငဇွာ့ပါးစပကွနေ ညညွးညူ သံတှေ တရစပထွှကပွေါနွသညွေ။ ယောကွှားဖှဈသူ ကိုမငွးနှင့လွကထွပပွှီးလို့ သုံးနှဈလောကွ ကှာတာတောငွ ဒီလောကထွူးကဲတဲ့ အရသာကို သငဇွာမခံစားဖူးသေး။ အဘိုးကှီးဦးရဲဝငွး၏ လှှာစှမွးကကောငွးလှသညွ။ တဈနှဈလောကအွိပယွာထဲလဲနပှေီး လှနခွဲ့သည့ွ တဈလလောကမွှ နာလနပွှနထွူလာသည့ွ ခှောကဆွယကွှောအွဖိုးကှီးဆိုတာ ယုံနိုငစွရာမရှိ။သငဇွာ့ပေါငကွှားက အမှှေးပှောငအွောငွ ရိတထွားသည့ွ အဖုတအွကကွှဲကှောငွး

“တစ်ခြားသူတွေရောက်ကြပြီလား စပယ်” အအေးဆိုင်လေးတစ်ခုရဲ့ ကောင်တာမှာ ငွေရှင်းဖို့တန်းစီနေတုန်း နာမည်ခေါ်ပြီး မေးလိုက်တဲ့အသံ ကြောင့် ကျွန်မလှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ကျွန်မတစ်ခါမှမမြင်ဖူးတဲ့လူတစ်ယောက်…… ဦးထုတ်ကိုခပ်ငိုက်ငိုက် ဆောင်းထားတော့ မျက်နှာကိုလည်းသေချာမမြင်ရဘူးလေ။ သူကကျောပိုးအိတ်ခပ်ကြီးကြီးတစ်ခုလည်း လွယ်ထားသေးတယ်။ ရုတ်တရက်ကြောင်သွားပေမဲ့ ဘယ်သူဆိုတာ ကျွန်မမှတ်မိလိုက်ပါတယ်။ “ အော်……ကိုလတ်ဇင်လား…..ဘယ်သူမှမရောက်ကြသေးဘူး စပယ်ပဲရောက်သေးတာ” အလိုက်သင့်ပြန်ဖြေရင်းသူ့ကိုအကဲခတ်ကြည့်လိုက်တယ်။ သူက အွန်လိုင်းကနေ ခင်မင်ခဲ့တဲ့ ကျွန်မသူငယ်ချင်းပါ။ မနေ့တနေ့ကမှ နိုင်ငံခြားက

ကှှနတွောွ အမညွ ကိုဖှိုးမောငပွါ။ ကှှနတွော့သွူငယခွငွှး အမညကွ စညသွူ ပါ။ အသကကွ ၂၈ နှဈ ရှိပှီ။ စညသွူက အသကွ ၂၀ လောကမွှာ မိနွးမယူသှား သညွ။ ကှှနတွောထွကွ မိနွးမအရငရွပှီး ဘဝကို ကှိုးစားနသေူတဈယောကွ ဖှဈပါသညွ။ သူငယခွငွှး စညသွူ့ မိနွးမ အမညကွ သကစွု အသကကွ

ဝေလွင်နှင့်ကလျာတို့သည်ညားခါစ . လင်မယားများဖြစ်သည်.. ။ ထို့ကြောင့်နှစ်ဖက်မိဘများနှင့် အတူမနေချင်ကြပေ… ..ကြင်စဦးမို့လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဝုန်းချင် သလို ကုတင်ကျိုးသွားအောင်အထိစောင့် ချင်ကြလေသည်…. ..ထို့ကြောင့်နှစ်ဦးသားအလုပ်ပိတ်ရက်မှာ အိမ်ငှါးအရှာထွက်ကြလေသည်… …အိမ်ခြံမြေအကျိုးဆောင်အကူအညီနှင့် လှလှဟုခေါ်သော်အပျိုကြီးအိမ်သို့သွားကြည့်ကြသည်..။ အိမ်သည် နှစ်ထပ် ပျဉ်ထောင် ပျဉ်ခင်း အိမ်ဖြစ်သည်.. အိမ်အောက်ထပ်ဝင်သော တံခါးဘေးတွင် အပေါ်ထပ်လှေကားထားသလို.. အိမ်နောက်တွင်လည်း မီးဖိုဂျောင်ဘေးမှ အပေါ်တက်သောလှေကားရှိလေသည်.. ။ ရေချိုးလျှင် အိမ်ခြေရင်းဘေး.အောက်ထပ်ခြေရင်းပြတင်းပေါက်

” ခုန … ဖုန်းဆက်တာ … ဒီအိမ်လား မသိဘူး ” ” ဟုတ် … ရေဗူး မှာထားတာပါ ” ” ကျနော် ဒီရပ်ကွက် လမ်းထိပ်ကပါ … ရေသန့် ရောင်းတာ … အမြဲတမ်းယူရင် အိမ် လိုက်ပို့ပေးပါတယ် ” ခင်ချိုနွယ် တယောက်

ကျွန်တော် က နယ်က ဗျ။ ဒါပေမဲ့ ဆယ်တန်းရောက်တော့ တက္ကသိုလ်ကောင်းကောင်းရောက်အောင် ရန်ကုန်မှာသွားနေ ဆိုပြီး ကျွန်တော့် အဒေါ်ဆီကို လွှတ်ထားလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် အဒေါ်ကလည်း သူတယောက်ထည်းမို့ အဖေါ်ရတယ် ဆိုပြီး ခေါ်လိုက်တာလည်းပါပါတယ်။ ကျွန်တော့် အမေရဲ့ ညီမပေါ့။ သူကလည်း အထက်တန်းပြကျောင်းဆရာမ ဆိုတော့ တခြားကျူရှင်တက်စရာမလိုပဲနဲ့ အိမ်မှာတင် စာလုပ်လို့လဲ ရတာပေါ့။

‘‘ဓါတဆှီ နှဈဂါလံ . . . အငဂှငှဝှိုငှ တဈလုံး’’ ‘‘ကိုဇောကှှီး မနေ့ကဆီဖိုး ပေးပှီးပှီလား’’ ‘‘ဟာ အိုးစှပှ ခှကစှှပှ မနေ့က မကနှပှါဘူး’’ ‘‘ဟဲ့ ရီနှယှ . . ဇောကှှီးကနှတှာ မဟုတဘှူး . . . ကိုတငသှနှး’’ ‘‘မသိဘူးလေ အမတေို့ဟာက’’ ‘‘ငါ့

ရှပ်အင်္ကျီ လက်တိုပွပွ နဲ့ ထမီလေးဝတ်ပြီး အပျိုလုပ်လာတဲ့ မီးမီး သနပ်ခါး ပါးကွက် ကျဲနဲ့ ကျနော့်အိမ်ထဲ ခြေ ဆောင့်ပြီးဝင် လာပါတယ်။ဟေ့ အမှိုက်အီးမှန်လာတယ် ထင် တယ် လို့ လှမ်းစလိုက်တာ အတင်းပြေးလာပြီးလက်မောင်း ကိုထုပါတော့တယ်။ အပျိုကလေး ပေါက်စ လေးဖြစ်လာတဲ့မီးမီး သူ့အိမ်ကဆူလိုက်တာ နဲ့ ကျနော့် အိမ်ကို ခုလိုပဲ