News

“နောင်ရဲရေ… မနက်ဖန်ကျရင် မင်းအဖေ ရှိရာ လားရှိုးဘက်ကို လိုက်ရမယ်… ကားနဲ့ပဲ သွားမှာ ဆိုတော့ လမ်းမှာ တစ်ည အိပ်ရမယ်ကွ… မေလေးကတော့ မန္တလေးမှာ တစ်ည ဝင်အိပ်မယ် စဉ်းစားထားတယ်… မန္တလေးည လျှောက်လည်ကြတာပေါ့… မင်း… အထုပ်အပိုးတွေ မေလေး ပြင်ပေးထားတယ်… မင်းလည်း စာမေးပွဲ ပြီးနေပြီဆိုတော့… အေးဆေးပဲမလား…” “ဟုတ်… မေလေး… အေးဆေးပါပဲ… အဖေက ဘာလို့ ခေါ်တာလဲဗျ…” “သြော်… သူလည်း တို့တွေနဲ့ ခွဲနေရတာ ၄ လ လောက် ရှိတော့ လွမ်းလို့ နေမှာပေါ့… မင်းလည်း ကျောင်းပြီးတာနဲ့ တခါထဲ ခေါ်လိုက်တာ… ဘာလဲ… ရည်းစားတွေ လွမ်းကျန်ခဲ့မှာ စိုးလို့လား…” “ဟုတ်တယ်… မေလေးရ… စောစော ပြောရောပေါ့ဗျာ… […]

အချိန်က ညနေဆည်းဆာ အချိန်ဖြစ်သည်။ ရွာလမ်းတလျှောက် အသက်သုံးဆယ်လောက်ရှိသော အသားနီစပ်စပ်နှင့် တရုတ်ကပြားပုံပေါက်နေသော လူတယောက် လျှောက်လို့လာသည်။ ထိုသူမှာ ခြံတခြံရှေ့သို့ရောက်လျှင် ရပ်၍ ခြံထဲသို့လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ခြံထဲတွင် သုံးပင်နှစ်ခန်း ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးတလုံးရှိနေသော်လည်း အိမ်ရှေ့တွင် ခြံစပ်ထိ စိုက်ပျိုးထားသည့် ရွက်လှပင်များ၊ ကိုရန်ကြီးပင်များ၊ ဖလံတောင်ဝှေးပင်များကြောင့် ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးမှာ အိမ်ရှေ့ဖိနပ်ချွတ်၏ လည်ပေါ်နေရာလောက်သာဖြစ်၍ ေ့နရလေသည်။ ခြံစည်းရိုးမှာ မဒမတိုင်နှင့် ဝါးကပ်တိုင်များ ကာရံထားပြီး ခြံတံခါးမှာမူ ဖွင့်ထားသဖြင့် ထိုသူမှာခြံဝင်းအတွင်းသို့လျှောက်ဝင်ခဲ့လေသည်။ ” တင္လေွရ.. ဟေ့ တင္လွ “ခြံထဲသို့ လှမ်းမျှော်၍ ခေါ်လိုက်ပြီး အတန်ငယ်မျှ နားစွင့်လိုက်သည်။ အထဲမှ အသံမကြားရသဖြင့် ထိုသူက ထပ်၍ ခေါ်ပြန်သည်။ ” တေ့င္လွရ.. တင္လွ မရွိဘူးလား “” အကိုခင်ရွှေလား.. လာလေဝင်ခဲ့လေ.. “အထဲမှ […]

သော်တာအိမ်ထဲကနေထွက်လာပြီး သူမချစ်သူမိုးဟိန်းရှိရာကားလေးဆီသို့ ခပ်သွက်သွက်လေးလှမ်းလာနေသည်။ သော်တာ့အရပ်က သာမန်မိန်းကလေးတွေထက်မြင့်သည် နက်မှောင်နေသည့်ဆံနွယ်တွေကလည်း ခါးလယ်လောက်ထိရှည်ကျနေသည်။ ယခုလည်း သူမဆံပင်လေးတွေကိုစုပြီးခပ်မြင့်မြင့်စည်းနှောင်ထားသည်။ မိုးဟိန်း သူ့ချစ်သူသော်တာရဲ့ တင်းရင်းဆူဖြိုးပြီး အချိုးတကျဖြစ်နေတဲ့ သော်တာရဲ့ ရင်တွေတင်တွေကိုအရမ်းသဘောကျသည် သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံးမှာ သော်တာ့လောက်လှတဲ့မိန်းကလေးမတွေ့ခဲ့ဖူးဟုပင်ထင်နေသည်။ သော်တာကားတံခါးလေးဖွင့်ပြီးဝင်ထိုင်လိုက်တော့ သင်းပျံ့နေတဲ့ရေမွှေးနံ့လေးက ဃဏာရုံကိုဝင်ရောက်ကျီစယ်သွားသည်။ “ဟား ကို့အချစ်လေးကြည့်ရတာ ဒီနေ့ထူးဆန်းနေသလိုပဲ၊ စိတ်လှုပ်ရှားစရာတွေဘာတွေများရှိနေလို့ပါလိမ့်” “ဟုတ်တယ်ကိုရေ ဒီနေ့သော်တာအရမ်းပျော်နေတာ၊ သော်တာ့မောင်လေးကိုပြန်တွေ့ပြီကိုရဲ့၊ ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူးကိုရယ်” “ဒါဆိုဝမ်းသာစရာပေါ့အချစ်လေးရဲ့” စကားအပြန်အလှန်ပြောရင်းနဲ့ မိုးဟိန်းသူ့ကိုသော်တာပြောပြဖူးတဲ့ နောက်ကြောင်းလေးကိုပြန်စဉ်းစားမိလိုက်သည်။ သော်တာနဲ့သူ့အမွှာမောင်လေးကို မိသားစုနှစ်ခုကမွေးစားခဲ့ကြလို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကွဲကွာခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ သော်တာသိတတ်စအရွယ်ကတည်းကရင်း သူ့မောင်လေးရှိနိုင်မယ့်နေရာကိုစုံစမ်းခဲ့တာဖြစ်သည်။ သော်တာ့မွေးစားမိဘတွေက သော်တာ့မောင်လေးကိုမွေးစားသွားတဲ့လင်မယားရဲ့နာမည်တွေ ကိုမသိတော့ သော်တာကိုယ်တိုင်ပဲ အစအဆုံးစုံစမ်းခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ “အင်းပေါ့ကိုရဲ့၊ မောင်လေးနာမည်က သူရိန်တဲ့ အခုရန်ကုန်မှာနေတာ၊ အဲဒါလေ သော်တာမနက်ဖြန်ပဲမောင်လေးကိုတွေ့ဖို့ရန်ကုန်ဆင်းမယ်ကို” သော်တာ့စကားကြားတော့ မိုးဟိန်းမျက်နှာအနည်းငယ်ညှိုးသွားခဲ့သည်။ “အဲဒါဆိုရင် သော်တာကဟိုမှာဘယ်လောက်တောင်ကြာမှာလည်း” “ဒါတော့ဘယ်ပြောလို့ရမလည်းကိုရဲ့ တစ်လလောက်ဖြစ်ဖြစ်ကြာချင်ကြာမှာပေါ့၊ မောင်နှမနှစ်ယောက်အခုမှပြန်တွေ့ရတာဆိုတော့ […]

“လိုးစမ်းကွာ … လိုးလိုး … နင်ဘယ်လောက်လိုးမလဲ ကြည့်စမ်းမယ် အောင်မောင်း … ငါ့တစ်ကိုယ်လုံးလည်း နင် တစ်ညလုံးဆော်ချင်သလို ဆော်နေတာနဲ့တင် … ငြီးစော်နံနေပြီ … လိုးစမ်း … ဒီလောက်လိုးချင်နေတာ နင့် အိမ် မပြန်နဲ့ တော့ … ဒီမှာပဲ မိုးလင်းတဲ့အထိ အပြီးသာ လိုးသွားလိုက် ကြားလား” အောင်မောင်း မသိန်းတင်စကားကို ကြားတော့ ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်လိုက်မိသည်။ မသိန်းတင် ပြောမယ်ဆိုလည်းပြောချင်စရာ။ သူ မသိန်းတင်အိမ်မှာ တစ်ညလုံး သောင်တင်နေပြီး အရက်သေစာများ သောက်လိုက်စားလိုက် မသိန်းတင်ကို ဖီးလ်လာလျှင်လာသလို တစ်ချီပြီးတစ်ချီ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးလိုက်နှင့် သူ့ထက်အသက်အများကြီး ပိုကြီးသည့် မသိန်းတင်ကို အစ်မကြီးတစ်ယောက်ကို မောင်ငယ်လေးတစ်ယောက်က နွဲ့ဆိုးဆိုးနေသလို ဂျီကျချင်တိုင်းကျကာ နိုင်ထက်စီးနင်းလုပ်နေပေသည်။ မသိန်းတင်က လင်မရှိ။ […]

သာယာကြည်လင်တဲ့ မနက်ခင်း လေးရဲ့အေးမြတဲ့လေညင်းလေးတွေနဲ့အတူသားသားတစ်ယောက် နိုးထလာခဲ့တယ်။ ဒီနေ့ဆိုရင်ဒီအိမ်ကိုပြောင်းလာတာတစ်ပတ်တိတိရှိပြီလေ။ ဖေဖေရယ်မေမေရယ်တစ်ခန်း ကျွန်တော်ကတစ်ခန်း ၊ မမနဲ့ညီမလေးကတော့ကျွန်တော့်ဘေးကအခန်းမှာပေါ့။ ရန်ကုန်မြို့ရဲ့အထင်ကရနေရာတစ်ခုဖြစ်တာနဲ့အညီ လူတွေလဲသွားလာလို့ မနက်ခင်းလေးကသက်ဝင်လှုပ်ရှားနေပြီ။ အိပ်ရာထဲမှာဟိုဒီတွေနေရင်းနဲ့ အခန်းအပြင်ကမေမေအသံကိုကြားလိုက်ရတယ်။ ခဏဆိုမနက်စာစားပြီးဖေဖေ စက်ရုံသွားတော့မယ်လေ။ မေမေလဲဆိုင်သွားတော့မှာဆိုတော့အိမ်မှာမမရယ်ကျွန်တော်ရယ်ညီမလေးရယ်သုံးယောက်ထဲကျန်ခဲ့ရတဲ့ရက်တွေကများတယ်။ မမက မေမေ အမရဲ့သမီးပေါ့ ငယ်ငယ်ထဲကမိဘတွေမရှိတော့ ဖေဖေနဲ့မေမေပဲသမီးလေးလိုစောင့်ရှောက်လာခဲ့တာလေ။ အခုဆို မမက ၂၈ ကျွန်တော်က ၂၃ ၊ညီမလေးက ၁၉ ရှိပြီပေါ့။ အားလုံးငယ်ငယ်ထဲကသိုက်သိုက်ဝန်းဝန်းပါပဲ ချစ်လဲ ချစ်ကြတယ်။ ကျွန်တော်တို့အောက်အလွှာမှာတော့ မေမေမောင်အငယ်တို့လင်မယားနေကြတယ်လေ။ ဒီလိုနေလာကြရင်းနဲ့ တစ်နေ့ပေါ့မေမေအကိုအကြီးဆုံးကဖုန်းဆက်လာတယ်။ သူလျေှှာက်ပေးထားတဲ့ Green Card ကရပြီတဲ့လေ။ အဲ့ဒီတော့အိမ်မှာလဲတစ်မျိုးပြောင်းစဉ်းစားရတော့တာပေါ့။   သူတို့သွားမယ်ဆိုရင်ကျွန်တော်တို့သုံးယောက်ပဲကျန်ခဲ့မှာလေ။ ဖြစ်ရဲ့လားပေါ့။ နောက်ဆုံးတော့သွားဖြစ်ပါတယ် သူတို့အရင်သွားကြည့်မယ် ညီမလေးက၂၁ နှစ်မကျော်သေးတော့လိုက်သွားလို့ရတယ်အဆင်ပြေပြီဆိုလာခေါ်မယ်ပေါ့။ အဲ့လို့နဲ့ ကျွန်တော်တို့မောင်နှမသုံးယောက်နေလာကြတာ သုံးလေး လလောက်ရှိလာတဲ့တစ်နေ့ပေါ့၊ အဲ့ဒီနေ့ကညီမလေးမွေးနေ့လေ ။အိမ်မှာ […]

ကျွန်တော်နာမည် မောင်မောင်ဖြစ်ပြီး အသက်က၂၆နှစ်ပါ …ကျွန်တော်သည် companyတစ်ခုကဝန်ထမ်းဖြစ်သောလည်း..အပိုလက်ဖက်ရည်ဖိုးခရီးသွားဖို့ အစရှိသောဘေးပေါက်အလုပ်ကလေးတွေလုပ်ရန်အတွက်ဌာအပိုအလုပ်တစ်ခု လုပ်ပါတယ် ဒီအလုပ်ကတော့ အရပ်အခေါ်ယောကျာ်းဖာခေါင်း (…မိမိကိုယ်ကိုတော့ဖြည့်ဆည်းပေးသူတစ်ယောက်ဟုခံယူ)ဖြစ်ပါတယ်…..ကျွန်တော်သည်ငယ်ကတည်းကလိင်ကိစ္စအင်မတန်ဝါသနာကြီးပြီး လိင်တန်ဆာမှာလည်း တချို့အောစာအုပ်များမှာကဲ့သို့ ၈လက်မ ၇လက်မမရှိပါ ၅လက်မခွဲသာသာရှိပါသည်…သို့သော်လိုးနေရရင်ရွံရွာမူမရှိအကုန်ကျေနပ်အောင်လုပ်ပေးခြင်း ဆေးလိပ်အရက် ရှောင်ရှားခြင်း..(အရင်ကတော့ဆေးလိပ်သောက်တယ်ဗျ ဒါမယ့်လိုးတယ့်အချိန်သိသာတယ်..မောတယ် တခါတလေမတောင်နိုင်တာ..မောတာ..၂ချီ ၃ချီမဆွဲနိုင်တာရှိတော့ဘဒိုတို့ကိုဆေးလိပ်ဖြတ်စေချင်တယ်ဗျာ) ……ထမင်းစားရာတွင် လိင်ကျန်းမာရေးအတွက်ကြက်သွန်နီကြက်သွန်ဖြူပုံမှန်စားပေးခြင်း )စသည်တို့ကြောင့် ဖောက်သည်အများအပြားလက်ခံရရှိပါတယ် ဒီထဲမှမိမိကြိုက်နှစ်သက်ဆုံးသူများကိုရေးသားဖော်ပြပါမည်…တစ်နေ့ မိမိသူငယ်ချင်းများနှင့်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွေထိုင်နေစဉ် ဖုန်းဝင်လာသောကြောင့် နားထောင်လိုက်ရာ …( မိမိမှာကိုယ်ပိုင်နာမည်မသုံးဘဲ မောင်မောင်ဆိုတာနဲ့ဖြည့်ဆည်းခံဖောက်သည်များအတွက်သုံးသောနာမည်ဖြစ်သည် ဖေ့ဘုတ်အကောင့်မှာလည်းမောင်မောင်အကောင့်တုဖြစ်ပြီးမိတ်ဆွေတို့လိုရင်လာရောက်ဆွေးနွေးနိုင်ပါတယ်) … ‘ဟယ်လို…မောင်မောင်ဆိုတာလားရှင့်” တစ်ဘက်မှအလိုချိုမြိန်သောအသံနှင့်……. ဟုတ်ကဲ့…ခင်မျ..ကျွန်တော်မောင်မောင်ပါ … ‘မောင်မောင်ကလေ …ဟိုဟာလည်းမသိရှင့်….” ဘယ်ဟာလည်းခင်မျ ……… ‘ဖာခေါင်းလားမသိရှင်…..’ ဟာဗျာ ဒဲ့တိုးကြီး..။   ဟုတ်ပါတယ် ခင်မျ….. ဘယ်နေ့အားလဲမသိဘူးရှင့် …. ရပါတယ် ဒီကအမအားတဲ့အချိန်ပြောပါ…… ဟုတ်ကဲ့ ဒီအပတ်တနင်္ဂနွေနေ့လည် ၁၂နာရီလောက်လေတစ်ခုခုစားသောက်ပြီး အလုပ်ဖြစ်မလားမသိရှင့် […]

အမွတ္ရစရာ အေၾကာင္းေတြ ေတြးမိတိုင္း က်မစိတ္ထဲ မေန႔တေန႔ကလိုပါပဲ။ ပထမဆံုးႏွင့္ ငယ္ခ်စ္ဦးမို႔ တသက္တာ ေမ့မရႏိုင္ခဲ့ပါ။ သူ႔ကို သတိရလြမ္းဆြတ္တိုင္း အင္းအားမဲ့ ခ်ိ႕နဲ႔ေစေပမဲ့ တခါတေလေတာ့ စိတ္အစဥ္က တက္ၾကြလန္းဆန္း တက္ျပန္တယ္။ ခုလို သူၿမိဳ႕က ျပန္ေရာက္ေနတယ္လို႔ ၾကားလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ကစလို႔ က်မရင္ေတြ ခုန္လြန္းလွပါတယ္။ ထမင္းအိုးအား ထမင္းရည္ငဲ့ခါ မီးဖိုေပၚျပန္တင္လိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ ေရေလး နည္းနည္းေတာက္ခါ အဖုန္းျပန္ဖံုးထားလိုက္၏။ ေအာက္က မီးေလးေတြကို နည္းနည္းေလ်ာ့ မီးခဲေလးေတြခ်ဲေနတုန္း က်မရဲ႕ လတ္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို ေႏြးေထြးတဲ့ လတ္တစံုက ဖမ္းဆုတ္ကိုင္ျခင္း ခံလိုက္ရ၏။ ရင္ထဲ တခ်က္ဒိန္းကနဲ႔ လန္႔သြားၿပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူရယ္ပါ။ “ … ဟင္… ကိုၿမႀကီး …” ျပန္မေျဖပဲ က်မကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆဲြသြင္းလိုက္ၿပီး […]

“မရဘူး၊ မရဘူး၊ ထပ်မထုတ်ပေးနိုင်တော့ဘူး။ ခု နင်ကြိုယူထားတာ နှစ်လ စာတောင်ရှိပြီ။ ပြောလိုက် နင့်အမေကို မရတော့ဘူးလို့၊ လကုန်မှ ထပ်ပေးနိုင်မယ်၊ ခု လကုန်ဘို့ ၂ ပတ်တောင်လိုသေးတယ်၊ မပေးနိုင်ဘူး” မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် ကျုပ်မိန်းမ ပြောသမျှ နားထောင်နေသော ခင်ဝိုင်းက ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ခေါင်းသာ အသာညိတ်ပြသည်။ ခင်ဝိုင်းတို့ မိသားစု အားလုံး အလုပ်လုပ်ကြသော်လည်း ဘယ်တော့မှ လောက်ငသည် မရှိ။ ခုလဲ သူ့အမေက သူ့လခ တလစာ ထပ်ကြိုထုတ်ခိုင်းသည်ဟု ခင်ဝိုင်းကတောင်းသဖြင့် ကျုပ်မိန်းမက မပေးနိုင်ဘူး ငြင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ ကျုပ်သိသလောက် ခင်ဝိုင်း တို့ မိသားစုမှာ ဖခင်က ဆိုက်ကားနင်းစားသော်လည်း အရက်သမား။ သူရှာသည့်ငွေက သူ့အရက်ဖိုးဖြင့်တောင် မလောက်ချင်။ မိခင်ကတော့ ခေါင်းရွက်ဗျပ်ထိုး ဈေးသည် ဆိုပေမဲ့ […]