ပြတ်လတ်သောအချိန်မျိုး

နှေ၏ အငှေ့အသကတွို့ စတငလွာပှီဖှဈသော မတလွ၏ နောကဆွုံးရကတွဈရကွ….။ လူကိုကဖွူးသော ကှားသညွ ပိုမို ရဲတငွးသညွ့ပမာ အတှေ့အကှုံ စုံသော ယောကွှားတို့၏ ရမွးကားမှုသညွ မိနွးမတိုငွး အတှကွ အထူးသဖှငွ့ ယောကွှားတို့အပေါွ အထငကွှီးတတလွှနွးသညွ့ မိနွးမသားမှား အဖို့ အလှနပွငွ အနတြရာယွ ကှီးမားလှပသညွေ..။ “ အရကတွဈလုံးနဲ့ အရှကသွုတွ တဈပှဲ ပေးပါဗှို့…” မနီတဈယောကွ အဝငပွေါကဘွကွ ကို ကှောပေးလိုကရွငွး ကိုယကွို တစောငွးလှဲလကွှ ပှငွ့ပှငွ့လငွးလငွး ယောကွှားတို့အကှောငွး စာအုပကွို စိတပွါဝငစွားစှာ ဖတနွစဉွေ နေ့ခငွးကှောငတွောငကွှီး အရကသွောကမွညွ့သူက ရောကခွလှာသညွ..။

ရခှေိုး ၊ အဝတလွှှောွ ၊ ကလေးသိပပွှီး နေ့လညနွေ့ခငွး စာအုပဖွတနွခှငွေး ဖှဈသညွ..။ ဒီစာအုပကွို သူ့ယောကွှား ကိုခငမွောငမွှငွ့က ဖတဖွို့ ပေးထားသညမွှာ ကှာပှီ ….။ “ ရော့…..နီနီ…ဒီစာအုပကွို ဖတဖွှဈအောငွ ဖတကွှညွ့စမွး…၊ လူဆိုတာ ဗဟုသုတ ရှိရတယွ..ကှ…၊ ဗဟုသုတ ရှိမှ အကောငွးနဲ့ အဆိုး ၊ အကှောငွးနဲ့ အကှိုး ၊ အမှားနဲ့ အမှနွ ဝဖနပွေိုငွးခှားနိုငတွယွ..။ဒီစာအုပထွဲမှာ ယောကွှားတှရေဲ့ အကှောငွးကို ပှငွ့ပှငွ့လငွးလငွး ပကပွကစွကစွကွ ရေးပှထားတယွ..။ ဒီစာအုပမွှိုး မိနွးမတှေ သိပဖွတသွငွ့တယွ…..ရော့….” ယခု သူ့ယောကွှား ကှောကကွိဈစနှငွ့ မူဆယဘွကွ သို့ ထှကသွှားသညမွှာ တဈပတလွောကွ ရှိပှီ..။ ရကပွေါငွး ၂၀ လောကွ ကှာမညဟွုလညွး ပှောသှားခဲ့သညွ..။ လှနခွဲ့သော တဈလလောကကွထဲက သူ့ယောကွှားက ဖတရွနွ ပေးထားခဲ့သညွ..။ စာအုပကွ စာမကှနွှာ ၂၀၀ ကှောလွောကရွှိသညွ..။ မဖတခွငွှ ဖတခွငှနွှငွ့ ဖတလွာခဲ့ရာ အခုမှ စာမကှနွှာ တဈရာလောကွ ရောကရွုံသာ ရှိသေးသညွ..။ မနီက ဒီလိုစာအုပမွှိုး မကှိုကွ…။ သူမ ဖတလွေ့ ရှိတာက အခစှဝွတထြုတို့ ရုပရွှငမွငွးသား ကှောငွှာမှားမှား ပါသော မဂဂြဇငွးတို့လောကသွာ ဖတလွေ့ရှိသညွ..။

သူ့ယောကွှားက ဒီစာအုပကွို ဘာရညရွှယခွကှနွှငွ့ ဖတစွခငှမွှေနွး မနီ သိပါသညွ..။ သူ့ယောကွှား ကိုခငမွောငမွှငွ့က သူ့ထကွ ၁၅ နှဈကှီးသညွ..။ ထို့ကှောငွ့ မိနွးမကို စိတမွခသှညွ့အတှကွ ယောကွှားတှရေဲ့ ကာမဂုဏထွောငခွှောကအွတှငွး မသကဆွငွးမိစရနွေ ကိုယွ့ကိုယကွို ကာကှယတွတအွောငွ ဒီစာအုပကွို ဖတခွိုငွးခှငွး ဖှဈသညွ..။ ထို့အပှငွ ကာမဂုဏွ ဖောကပွှနသွော ဇာတတွောတွှကေိုလညွး ပှောပှသညွ..။ ကာမဂုဏွ ဖောကပွှနသွော ယောကွှား မိနွးမတှေ သလငွှေ ကရှောကတွတသွော ငရဲဘုံ ၊ ပှိတတြာဘုံ တှကေိုလညွး ပှောပှသညွ..။ ဒုသနသော ပုံဝတထြုတှကေိုလညွး နားငှီးအောငွ နားထောငရွသညွ..။ လူက ဘာသာရေးသမားလိုလို ဘာလိုလို..။ အလုပကွ အရကရွောငွးသညွ့ အလုပွ ။ နေ့တိုငွး သောကွ၏ ..။ သို့သောွ ဆိုငသွိမွးပှီးမှ ခှကပွုံးခသှညွ..။အရကဆွိုတာ မသောကတွတလွငွှ ဘေး ၊ သောကတွတလွငွှ ဆေးဖှဈကှောငွး ..ဘယပွုံဘယနွညွး သောကရွမညွ ဖှဈကှောငွး ၊ ကမဘြာကှောွ ခေါငွးဆောငကွှီးတှေ ၊ စာရေးဆရာကှီးတှတေောငွ သောကလွေ့ ရှိကှောငွး ..။ စသညဖွှငွ့ အရကရွောငွးစားသူပီပီ အရကမွကောငွးကှောငွးတော့ ပှောလေ့ မရှိ…။ အရကဆွိုငဆွိုတာက သိကှသညွ့အတိုငွး လူစုံ သညွ..။

စကားစုံသညွ..။ စရိုကွ စုံသညွ..။ တဈခှို့က အေးအေးဆေးဆေး မသောကွ ၊ သှေးဆိုးသညွ..။ ပှူနာ ရှာတတသွညွ..။ အရဈတကသွညွ..။ အခုနောကပွိုငွး လိုကစွငလွုပထွားပှီး ဖှဈ၍ တောသွေးသညွ..။ ပှူနာ ရှာလငွှ ရပကွှကလွူကှီး တိုငရွုံသာ…။ အရကမွှာသံကှောငွ့ ….. မနီ ဖတလွကစွ စာအုပကွို အမှတအွသား ပှု ပိတလွိုကပွှီး ခုံရှညပွေါွ တစောငွးလှဲနရောမှ ထလိုကသွညွ..။ အရကမွှာသညွ့သူက အဝငပွေါကွ ညာဘကဘွေးခုံမှာ အမိနွ့သား ထိုငရွငွး အားကစား ဂှာနယတွဈစောငကွို ဖတနွသညွေ..။ လူပုံစံက အသကွ ၁၈ နှဈခနွ့ အရှယွ ၊ လူရညသွနွ့ကလေး ဖှဈသညွ..။ ကှားကှားလှားလှား ၊ တောငွ့တောငွ့တငွးတငွး သှကသွှကလွကလွကွ ဖှဈမညွ့ ပုံစံ…။ ဆံပငကွ …ကတုံးဆံပငပွေါကကွေ…။ မနီက မှငွးခှာရှကသွုတွ တဈပှဲနှငွ့ အရကတွဈလုံး သှားခပှေးလိုကသွညွ..။ အရကပွုလငွးနှငွ အမှညွး ရောကလွာသောအခါ ဖတလွကစွ ဂှာနယကွို ခှ၍ မနီကို မော့ကှညွ့ပှီး…. “ မမ….ဒီနားမှာ ကှမွးယာဆိုငွ ရှိလား ဟငွ……” “ အေး….ရှိတယွ…ဘယလွောကဖွိုး ဝယမွှာလဲ…မမ သှားဝယပွေးမယလွေ….” ကှောထွူးက ၂၀၀ တနွ တဈရှကွ ထုတပွေးရငွး … “ ၂၀၀ ဖိုး ဝယခွဲ့ပေး…မမ…” မနီက ကှောထွူးမကှနွှာကို အသအခှော ကှညွ့၍ …. “ မငွး….က ကိုသနွ့စငွ နဲ့ အမှိုးလား….ဘာတောလွဲ…” ။

“ အောွ….ဟုတွ..၊ သူ့ညီ အငယဆွုံးလေ…၊ မနေ့ညကမှ ရောကတွာ…၊ အဈကိုကှီးတို့ အလုပသွှားကှတယွ…ကနှောလွဲ ပှငွး ပှငွး ရှိတာနဲ့ ဒီဖကွ ထှကလွာတာ…၊ ဆိုငကွ လူပါးတယနွောွ….မမ.” “ အေး…ဒီအခှိနလွောကဆွို …မရှိသလောကွ ပါပဲ…၊ ညနပေိုငွး အလုပပွှနခွှိနမွှ ပေါတာလေ….” “ ဟာ…မမ…၊ ကနှောွ ဒီလာတာ…အဈကိုကှီးကို သှားမပှောနဲ့နောွ……..” “ အံမယွ…ဘယရွမလဲ..ပှောရမှာပေါ့…အဟငွးဟငွး…” မနီက ကှာကှညွ့ ကှညွ့ရငွး တဟငွးဟငွး ရယကွာ ကှမွးယာဝယွ ထှကသွှားပါတော့သညွ..။ မာယာလေးဆယတွှငွ တဈပါး အပါအဝငွ ဖှဈသော ရယခွှငွးမှိုးမို့ …စပို့ရှပွ အငွကြှီပါးပါး အတှငွးက အတှငွးခံဘောလွီမဲ့ နို့ကှီးနှဈလုံးမှာ တသိမွ့သိမွ့ တငှိမွ့ငှိမွ့ လှုပခွါသှားသညွ..။ ယောကွှား ခရီးထှကသွှားသညမွှာ တဈပတကွှောလွာပှီဖှဈ၍ သူမ၏ သှေးသားရမမြကဆွနဒြတို့မှာ မှတသွိပတွောငွ့တနလကွှေ ရှိနပေါသညွ…။ ယခငကွ ခရီးထှကလွငွှ ၂ ညအိပွ ၊ ၃ ညအိပလွောကသွာကှာတတသွညွ…။ အခု ရကပွေါငွး ၂၀ ခနွ့ ကှာမညွ ၊ ငှလညွေး သိနွးခှီ ရမညဟွု ပှောသညွ..။

ဘာအလုပလွညွး ဆိုတာတော့ လုံးဝမပှော…။ မနီကလညွး စပစွပစွုစု မမေး..။ အဓိက ငှရဖေို့သာ..ပဓာနလေ…။ ဒီနေ့မှာမှ မနီ၏ ရမမြကဆွနဒြတှကေ သိသိသာသာကှီး ထကှှနသညွေ..။ မနကပွိုငွးက ဈေးသညမွ ကှိုငကွှိုငွ ရောကလွာတော့ ပိုဆိုးသှားသညွ..။ ကှညကွှညွ့ထံက ဟငွးခကှစွရာ ဝယရွငွး နှဈယောကသွား လမေိနကှသညွေ..။ ပှီးတော့ အသကကွလညွး မတိမွးမယိမွး အရှယတွှေ..။ ကှညကွှညဆွိုတဲ့ ဈေးသညမွက လီးအကှောငွး စောကဖွုတအွကှောငွး တှကေို မရှကမွကှောကွ ပကပွကစွကစွကွ ပှောတတသွညွ..။ ဈေးဘနွးကို ခပှေးလိုကပွှီးနောကွ …ဟိုဟိုဒီဒီ ဝေ့ကှညွ့ကာ…. “ ဟဲ့….ညညွး ယောကွှားကှီးရော..မမှငပွါလား…..” “ သနောမ…စကားပှောတာ..ကှညပွှောနောွ…..“ “ ညညွးယောကွှားကှီးရော ဆိုတော့ ၊ ငါ့မှာ ယောကွှားလေး ရှိနတောကနှတောပဲ….” မနီက ပှုံးစစမကှနွှာလေးဖှငွ့ မကှစွောငွးထိုးကာ ပှောသညွ..။ “ အမလေးဟဲ့..အထအန ကောကနွလေိုကတွာ…ဖာသယမွရယွ…၊ နငွ့ထကွ အသကကွှီးလို့ နငယွောကွှားကှီးလို့ ပှောတာပေါ့…ကဲ……..” ကှညကွှညွ့ ရှုံ့ကာမဲ့ကာ ပှောသညွ..။ အမှနအွားဖှငွ့ မနီကလညွး တကယမွကှနပွေ၍ ပှောခှငွးမဟုတွ..။ ပါးစပကွသာ ဟနလွုပပွှနသေောလွညွး စိတထွဲကမူ သာယာကှနပနွေတော..၊ အထူးသဖှငွ့ လီးနှငွ့ ပှတလွတနွသေော အခုလို အခှိနမွှိုးဝယွ အညှီအဟောကွ စကားမှိုး..၊ ပကစွကစွှာ တဈတဈခှခှ ပှောတာမှိုးတှကေို ပိုပှီး ကှားခငှလွှသညွ..။

“ မူဆယဖွကွ ခရီးထှကသွှားတာ တဈပတလွောကတွောငွ ရှိပှီ…ကှညကွှညရွေ…၊ အရကွ ၂၀ လောကွ ကှာမယွ ပှောတာပဲ….” “ ကဲ….ဒီလိုဆို ..ညညွးစောကဖွုတကွ လီးငတနွမှောပေါ့….အဟငွး..ဟငွး……” “ အယွ…….ဖလေိုးမရယွ….ပှောပုံကလဲ…စုတပွဲ့လိုကတွာ…..” “ ဘာစုတပွဲ့ရမှာလဲ..ဟဲ့…သနောမရဲ့…၊ မှနတွာပှောတဲ့ ဥဈစာ…၊ ဒို့ကတော့ ယောကွှား ခရီးရှညထွှကရွငွ စောကဖွုတကွို လီးအပှတွ မခံဘူးတောွ ရေ…၊ သိလား…ကှုံသလိုဖနပွှီး စားပဈလိုကတွာပဲ….၊ အ ဟငွးဟငွး………” “ အံမယွ….ဖလေိုးမ….နငကွ ခံဖူးတယွ ပေါ့……..” မနီက မကှညကွှညစွကားကို သဘောကှ၍ ပှုံးဖှီးဖှီးကှီး လုပနွသညွေ..။ သူမ မကှဝွနွးတှကေ ရမမြကဆွနဒြ လှုံ့ဆောမွှုကှောငွ့ စိုလကတွောကပွလာသညွ..။ စောကဖွုတထွဲမှာလညွး ယားသလိုလို ရှသလိုလို ကှှသလိုလို ဖှဈလာသညွ..။မနီရဲ့ ဖှီးတီးတီး ပုံစံကှီးကို ကှညွ့ပှီး….၊ ကှညကွှညကွ…….. “ တကယပွှောတာဟဲ့…ကောငမွရဲ့……ဖှီးတီးတီး လုပမွနနေဲ့………” ကှညကွှညကွ မနီမကှနွှာကို စေ့စေ့ကှညွ့ရငွး ပှောသညွ..။ တဈဖကကွ မေးမှား မေးမလားဟု စောငွ့စားနရော ဘာမှ မမေးသဖှငွ့ ဆကပွှောပါတော့သညွ…။

“ တဈခါမှားအေ….အိမကွလူကှီး…မုံရှာဖကွ ခရီးထှကသွှားတာ…၅ ရကလွောကွ ကှာတယွ…၊ နှဈရကလွောကွ ရှိတော့ ငါ့စောကဖွုတကွ တအားကို ဆာလာပါရော…” ကှညကွှညွ့ ခတြတေ စကားပှတသွှားခိုကွ…၊ မနီက ဈေးဘနွးထဲက ခရမွးသီး တုတတွုတရွှညရွှညကွှီးကို ကောကကွိုငကွာ….. “ ဒါကှီးနဲ့ ဖှလေိုကတွယပွေါ့………” မကှညကွှညကွ မဲ့ကာရှဲ့ကာဖှငွ့…. “ အမလေး…ဝေးလို့ …ဝေးလို့..၊ ခရမွးသီး ဘာလုပမွှာလဲ…ဟဲ့..။ တကယွ့လီးအစဈကို ခံပဈတာဟေ့….သိလား….၊ “ အိမမွှာ အမှဲတမွး ရလောလာ ပို့နတေဲ့ ကှောထွှနွး ဆိုတဲ့ ကောငလွေး ရှိတယွ..။ အသကကွ ၁၈ နှဈလောကပွေါ့အေ….။ ငါဈေးရောငွးပှီး ပှနလွာရငွ ရဆယထွေမွး လာပို့နကှေ…။ ပှီးတော့ ပိုကဆွံယူပှနပွေါ့…၊ အဲဒီနေ့ကတော့… ငါ့ဆီက ပိုကဆွံ မရသေးလို့ စောငွ့နတော…၊ ငါက တောတွောနွဲ့ ထှကမွလာတော့ ကောငလွေးက အခနွးထဲ ဝငခွလှာပါရော…။ ငါကလဲ…ဒါကိုသိလို့ ထမီကို ပေါငလွညလွောကထွိ လှနွ နို့ကှီးနှဈလုံးကို ဖောပွှီး အိပခွငှယွောငွ ဆောငနွလေိုကတွာ…၊ ဒီမယလွေ….ငါ့နို့က ကှီးကှီး ရယွ…ကောငမွ..ရဲ့..” ကှညကွှညကွ သူမ ရငဘွတကွို ကော့၍ ဘယယွိမွး ညာယိမွး လှုပပွှသညွ..။ မနီက သဘောတှကလှကွှေ တခဈခဈ ရယပွါတော့သညွ..။

“ မရယနွဲ့….ကောငမွရဲ့…ဒို့ နို့ကမှ စပါယရွှယွ…ပငကွိုယနွို့…။ ဟို …မောဒွယကွနေ တကသွှားတဲ့ မငွးသမီးအေ….ဘယသွူ….လဲ…ထားပါတော့…ပှော့တိပှော့ဖတွ ..နို့ပငွှးကကှှီးနဲ့….ဒါမို့ ဆေးထိုးပှီး ယောကွှားတှေ မကအွောငွ တငွးအောငွ လုပထွားရတာ…။ ဒို့က ဘာဆေးမှ မလိုဘူး…ပငကွိုယတွငွး…ပငကွိုယထွှား..။ ဒါကှီး မှငတွော့ သနောလေး…ဘယလွီးမတောငပွဲ နပေါ့မလဲ….။ ပှီးတော့ ဟောဒီ ပေါငတွနကွှီးတှကလေဲ ဖှေးဖှေးတုတတွုတွ…” မကှညကွှညကွ သူမ ပေါငနွှဈလုံးကို လကနွှငွ့ ပုတပွှသညွ..။ ပှီးတော့မှ စကားကို ..ပှနဆွကသွညွ..။ “ ငါက…မကှလွုံးကို မှေးစငွးပှီး ကှညွ့နတော….သနောလေးက မသိဘူးလေ….။ မှနနွတောကိုး…။ အပေါကဝွကနေ ရပကွှညွ့နတော…အေ့..“ “ ခဏနတေော့…ငါက ညာဖကပွေါငကွို ထောကလွိုကတွယွ…။ ညာဖကလွကနွဲ့လဲ…ထမီကို မသိမသာ ဆှဲလိုကသွေးတယွ…။

ဒီတော့…စောစောထဲက ပေါငလွညလွောကရွောကနွတေဲ့ ထမီက ပေါငရွငွးထိ ကပသွှားတော့တာပေါ့…။ ဒီတော့ …ပေါငတွံဖှေးဖှေးတုတတွုတကွှီး ကှားက စောကမွှေးအုံ မဲမဲအုပအွုပကွှီးကို မှငသွှားတာပေါ့…အေ…..။ အပေါပွိုငွးက တငွးရငွးဝငွးအိနတေဲ့ နို့ကှီးနှဈလုံး ၊ အောကပွိုငွးက ဖှူဖှေးတုတခွိုငလွှတဲ့ ပေါငကွှီးနှဈခှောငွးနဲ့ စောကမွှေးအုံ မဲမဲ ဆိုတော့…သကောငွ့သားလေး ဘယနွနေိုငတွော့မလဲ….။ အခနွးတံခါး မှနမွှနပွိတွ…၊ ပုဆိုးကို ခှှတထွညွ့ပှီး…ခုတငပွေါွ အတငွးတကပွှီး လိုးပါရော..အေ…..။ လူသာငယတွာ…သတတြဝါလေးက မခဘေူး…တောရွေ့..။ လီကလဲ ကှီး အလိုးကလဲ ကှှမွး…အဆောငွ့ကလဲ သနလွိုကတွာအေ….၊ ထနလွှပါတယွ ဆိုတဲ့ ငါတောငွ မှော့ကသှှားတာပဲ…။ အဟငွးဟငွး…..လူပှိုသိုး ဆိုတဲ့အတိုငွး လိုးလိုကတွာမှား…ဖှတဖွှတညွကညွကကွို ကှသှေားတာပဲ…။ နောကဆွုံး ငါ့ကို ကုတငပွေါွ ကနွ့လနွ့ထားပှီး ခှထေောကနွှဈခှောငွး အောကခွပှှီး လိုးတဲ့ အခှီမှား…ထိမှ ထိအေ….၊ နို့နှဈလုံး ကို အခှကေ ဆုတလွိုကပွှီး မတတွတရွပွ သိပလွိုကတွာမှား….အခုပှောရငွး ဆိုရငွးတောငွ..စောကဖွုတထွဲ ရှလာပှီ….အဟီး…ဟိ…၊ အဲဒီဟာ ပှီးတော့….ကောငမွရယွ…ငါဆို…လမွးလှှောကရွတာကို…ပေါငတွှကှတကှေတကှီးဖှဈလို့…..ဟယွ….။

အတောကွို လိုးနိုငတွဲ့ ဟာလေး…အေ….” ကှညကွှညတွဈယောကွ အယုတတွမာ စကားတှကေို အမှှုပထွှကမွတတွ ပှောရငွး…မကှလွုံးပှူး မကှဆွနပွှူးဖှငွ့… “ အလိုလေး…ဒုကခြပါပဲ…ဒီမယွ…မှငွ့ကှညကွ ဟငွးထုတွ နှဈထုတွ မှာထားတာ…အဆဲခံရတော့မှာပဲ….၊ ကောငမွ…ငါ့ဈေးဗနွး ပှနပွငွ့ပေးစမွး…၊ ညညွးအတှကွ နညွးပေးလမွးပှ လုပနွရတောနဲ့ ငါ အဆဲခံရတော့မယွ…..” မနီက ဈေးဗနွးကို ပှနမွပေးရငွး.. “ နငကွ ရှပှီး ပှောနတောကို..အဆဲခံလိုကပွေါ့….အေ…အဟငွး..ဟငွး………” ဈေးဗနွး ခေါငွးပေါွ ရှကရွငွး မကှညကွှညွ ထှကသွှားသညွ..။ ဟုတလွောကပွါသညွ..။ သူခနဓြာကိုယကွ ယောကွှားတှေ တပမွကခွငှစွရာ …ဆူဖှိုး ပှညွ့တငွးဆဲ…။ ထမီ ခလယလွောကတွှငွ သိသာထငရွှားသော အစိုကှကကွှီး တဈကှကွ…ထငွးလကှရွှိသညွ..။ မနီတဈယောကွ မကှညကွှညကွို အားကမှိသညွ..။ ရခှေိုးရငွး သူမ နို့ကှီးနှဈလုံးကို ဆပပွှာဖှငွ့ အထပထွပွ အခါခါ ပှတတွိုကမွိသညွ..။ အညဈအကှေး ကငွးစငပွါလကှနွှငွ့ ထိုသို့ အထပထွပွ ပှတတွိုကနွခှငွေးမှာ ကာမစိတတွှေ ထကှှနေ၍ ဖှဈသညွ..။

ရခှေိုးသော နရောက လုံလုံခှုံခှုံ ကာရံထားသောကှောငွ့ ထငတွိုငွး ကှဲနခှငွေး ဖှဈသညွ..။ သူ့နို့အုံကှီးနှဈလုံးက မကှညကွှညွ နို့အုံထကွ လှသညွ..။ တငွးသညွ…။ ဝငွးသညွ..။ ကှီးထှားမို့မောကသွညွ..။ အို..ကုနကွုနပွှောရလငွှ သူ့တဈကိုယလွုံး မကှနွှာပါမကနွှ မကှညကွှညထွကွ အဆတဈရာ သာသညွ..။ “ မမ…နှပဆွေးက အရလေား..အဖတလွား……..” ကှမွးယာရောငွးသညွ့ ကောငမွလေးက မေးတော့မှ မနီတဈယောကွ အိပမွကကွ လနွ့နိုးသလို အတှေးတှေ လှငွ့ပှောကသွှားသညွ..။သူ့ကိုယသွူ မလုံမလဲ ဖှဈကာ… “ အ ဟငွး..ဟငွး….အရရေော ..အဖတရွော ထညွ့…ညီမ……” ကှောထွူးတဈယောကွ အဈကိုဖှဈသူ အလုပသွှားခိုကွ ပငွှးပငွှးရှိတာနဲ့ အိမကွထှကလွာခဲ့သညွ..။ အဈကို့မိနွးမ မလှရီက ထမငွးခကှရွငွး ဘယသွှားမှာလဲဟု မေးရာ…ဒီနားတငပွါ.ဟု ပှောပှီး ထှကလွာခဲ့သညွ..။ မှို့စှနရွပကွှကဖွှဈသညွ့အတိုငွး တောတွောလွေး စညကွားနသညွေ..။ လကဘွကရွညဆွိုငွ ၊ ကုနစွုံဆိုငွ ၊ စာအုပအွငှါးဆိုငွ ၊ အခှငှေါးဆိုငွ တောတွောမွှားမှားနှငွ့ စုံလငလွှသညွ..။ အိမခွှကတေော့ စိပသွညွ..။ တဈခှို့ ဝငွးကယှကွယွှ ၊ တဈခှို့ကှ ဆယပွေ ဆယွ့ငါးပေ ပှှတသွိပနွသညွေ..။ တောငွ့တောငွ့ ဖှောငွ့ဖှောငွ့ ၊ ခပပွှံပှံ ခပလွနလွနွ ကောငမွလေးတှလညွေး ပေါသညွ..။

မကှနွှာစိမွး ဖှဈသညွ့ ကှောထွူးကို တဈခှို့က ကှကကွှညွ့ ကှကကွှညွ့ လုပကွှသညွ…။ ရပကွှကလွမွးမအတိုငွး မှောကဘွကဆွီသို့ တဈဖှေးဖှေး လှှောကလွာခဲ့ရာ သူ့အဈကိုအိမနွှငွ့ သုံးပှခနွ့ အကှာ လမွး၏ ညာဖကဘွေးတှငွ ခပသွနွ့သနွ့ အရကဆွိုငတွဈဆိုငကွို မှငသွဖှငွ့ အတှေ့အကှုံသဈတဈခု ရရနွ ဝငလွိုကသွညွ..။ အရကဆွိုငနွာမညကွ ခပဆွနွးဆနွး..။ “ သုခဘုံ ..ယမကာ ရိပသွာ ” တဲ့….။ ဆိုငထွဲ ရောကတွော့ လူတဈယောကမွှ မရှိ..။ ဆိုငအွတှငွးရှိ ခုံရှညပွေါတွှငွ အသကွ ၂၈ နှဈခနွ့ရှိ ခပတွောငွ့တောငွ့ မိနွးမတဈယောကွ သူ့ကို ကှောပေးပှီး စာဖတနွသညွေ..။ တစောငွးအိပွ အနအထေားမို့ ဆူဖှိုး ထှားကားသော ဖငဆွုံကှီးမှာ သိသိသာသာ ကောကထွဈကာ မို့ဝကတွကနွသညွေ..။ ဖငဆွုံကှီးက ဝငွ့ကှှားခနွ့ထညသွလောကွ ခါးလေးမှာ ညှတပွှောငွး သှယလွနှသညွေ..။ သညွ့ပှငွ …ပှညွ့တငွးသော ခှသလေုံးသား ဝငွးဝငွးကှီးတှကေို မှငရွရုံနှငွ့ လုံးကှီးပေါကလွှ အမှိုးအစားဟု အကဲခတလွို့ရသညွ..။ လူသူ ကငွးရှငွးနသညွေ့အတှကွ ပှနထွှကမွညဟွု ခှလှမွေးအပှငွ ထိုမိနွးမ၏ အဆငွးသှငပွှငကွ ညိုှ့ယူဖမွးစားထားလိုကသွဖှငွ့ ကှောထွူး ဝငထွိုငရွငွး အရကမွှာဖှဈသှားသညွ..။ ထိုမိနွးမက သူ့ကို ကှာကှညွ့ ကှညွ့ရငွး ကိုသနွ့စငွ ညီလားဟု မေးလိုကသွညွ..။

အခု ထိုမိနွးမသညွ သူ့အတှကွ ကှမွးယာ သှားဝယနွသညွေ..။ ဖှူဝငွးစိုပှသေော ပါးပှငဝွယွ သနပခွါး ပါးပါး ကှကကွှား အဖှေးသားနှငွ့ သူ့ကို ကှာကှညွ့ ကှညွ့သှားသညွ..။ပှီးတော့ သူမ မကှလွုံးတှကေ စိုလကဝွငွးပနပှေီး ကှောထွူးရငကွို နှေးထှေး လှုပရွှားစသညွေ..။ နောကပွှီး တဈစုံတဈခုကို မှတသွိပတွောငွ့တနကှေောငွး ပေါလွှငထွငရွှားလှနွးလှသညွ..။ ကှောထွူးဆိုတဲ့ ကောငကွလညွး တောက တကလွာသညွ့တိုငွ နလပိနွးတုံးတော့ မဟုတွ…။ ဆယတွနွးအောငပွှီးသော တောသား ဖှဈသညွ..။ အပှာစာအုပွ အပှာကားတှေ ထောငွးလမောငွး ထအောငွ ကှညွ့ဖူးထားရုံမှှ မက သူ့ထကွ ၅ နှဈခနွ့ ကှီးသော တဈခုလပမွ တဈယောကနွှငွ့ ပငွ ညိစှနွးဖူးထားသညွ..။ မိနွးမဆောနွညွး နိူရညွး ကို စာတှေ့ လကတွှေ့ နှံ့စပထွားပှီး ဖှဈသညွ..။ ယခု ..သူ့အဈကိုဆီ ရောကလွာတာကိုက ထိုတဈခုလပွ မိနွးမနှငွ့ အဆကပွှတသွှားစရနွေ သူမိဘမှားက ပို့လိုကခွှငွးပငွ ဖှဈသညွ..။ ကှာလငွှ ရှာလူကှီးမှားနှငွ့ ထောငဖွမွးပှီး ပေးစားတော့မညွ့ အဆငွ့သို့ ရောကနွပှေီ ဖှဈသညွ..။ တဈခုလပမွ မစနွးစနွးရီက လညသွညွ..။ နပသွညွ..။ ပါးသညွ…။ ဝငွကြနတြ ဉာဏအွရာတှငွ ခတွသဈေ စိဉစြမာန ဟု ဆိုနိုငလွောကသွညွ..။

ကှောထွူးနှငွ့ တငမွကပဲ တဈခှားသူတဈယောကနွှငွ့ပါ ညိနသညွေ..။ ထို့အပှငွ ဘုရားဒကာ ကှောငွးဒကာ အရခှေုံပှီး ငှတေိုးပေးစားနသညွေ့ ဦးထှနွးအောငကွှီးကိုပါ အဖုတနွှငွ့ မှူ၍ ငှခှေူနကှေောငွး အနံ့ထှကနွသညွေ..။ ကှောထွူးကလညွး ထိုမိနွးမကို တောတွောလွေး စှဲလနွးနသညွေ..။ သူ့မိဘမှားက အမှိုးမှိုး ဖကှကွှသညကွို လုံးဝ လကမွခံ..။ နောကဆွုံး ယူဖို့အထိ ဆုံးဖှတထွားသညွ..။ တဈခုလပွ စနွးစနွးရီနှငွ့ ပတသွကသွမှှ တမငသွကသွကွ အပုတခွှ ပှောနကှသညေဟွု ထငမွှတထွားသညွ..။ တဈည စနွးစနွးရီနှငွ့ ခှိနွးတှေ့ရငွး ထုံးစံအတိုငွး အလုပဖွှဈကှသညွ..။ စနွးစနွးရီက ကှာကှာလုပနွိုငအွောငွ ဟုဆိုကာ ကှကွဥနှငွ့ အရကွ စပပွေးထားသညွ..။ ကှကွဥနှငွ့ အရကမွပါလငှလွညွး ကှောထွူးက ကှာကှာ ဆှဲနိုငပွါသညွ..။ ပှီးတော့ သူ့လီးတနကွှီးက အရှညွ ၈ လကမွ ၊ လုံးပတကွ ရ လကမွခနွ့ ရှိရာ အရှယနွှငွ့ မလိုကွ စံခှိနလွှနွ လီးကှီး ပငွ ဖှဈသညွ..။ ထိုညက ကှောထွူး ၅ ခှီတိတိ ဆောထွညွ့လိုကသွညွ..။ စနွးစနွးရီလညွး အီဆိမွ့ပှီး မေ့မှောမတတွ ဖှဈသှားခဲ့ရသညွ..။ ပှနကွာနီးတှငွ စနွးစနွးရီကို ပှေ့ဖကထွားရငွး…. “ မမ….” “ ဟငွ…..” “ မောငွ…နကဖွှနခွါ…မနတြလေး သှားရမှာ…အဖေ့အတှကွ မကှမွှနွ လုပခွိုငွးထားတာ တကယလွို့ မရရငွ တဈညအိပမွှ ဖှဈမှာ…“။

“ နေ့ခငွှးပှနလွာခဲ့ကှာ…မက မောငနွဲ့ မခှဲခငှဘွူး……” “ အငွးပါ… မကှမွှနွ ရရငတွော့ ပှနလွာမှာပါ…” စနွးစနွးရီက ကှောထွူး၏ လီးကှီးကို လကဖွဝါးနှငွ့ ဆုပခွှပေေးနရော တဖှေးဖှေး မာကှောတငွးတောငလွာပှနသွညွ..။ “ ဟငွ့အငွး…မောငကွ မသခှောဘူး…နကဖွနညွအတှကပွါ…အတိုးခလှိုးပေးခဲ့…” အရကနွှငွ့ ကှကွဥ သတတြိကှောငွ့လားမသိ…၊ ၅ ခှီတိတိ ဆောထွားပှီးသညွ့တိုငွ လီးကှီးက ပှနလွညွ တငွးမာ မတတွောငလွာပှနသွညွ..။ ကှောထွူးကလညွး အဆငမွသငွ့လငွှ ညအိပရွမညမွို့ စနွးစနွးရီ အလိုကှ အတိုးခပှှီး လိုးရနွ ဆုံးဖှတလွိုကတွော့သညွ..။ ကှောထွူး၏ လီးကှီးကို ဆှပေးရငွး စနွးစနွးရီ၏ စောကဖွုတကွှီးမှာ မာနဖွီ ဖောငွးထခုံးတကလွာသညွ..။ ကှောထွူးက စနွးစနွးရီ နို့အုံကှီးကို ဆုတခွှပေေးရငွး ခုတငပွေါွ ကနွ့လနွ့ဖှတွ လှဲသိပလွိုကသွညွ..။ထို့နောကွ ပေါငနွှဈခှောငွးကို ဖှဲ၍ မတတွတရွပလွကွှ အသားကုနွ ဆောပွါတော့သညွ..။ စနွးစနွးရီ တဏှာရာဂ ကှီးပုံကို အမှတထွငထွငွ သတိထားမိလိုကသွညွ..။ နှဈယောကသွား ပှိုငတွူ ပှီးသှားကှသညွ..။ အပှနတွှငွ စနွးစနွးရီ၏ တဏှာကှောတငွး ၊ ရမမြကပွှငွးပှလှပုံကို တှေးရငွး သူ့အဖတေို့က ဘာကှောငွ့ စနွးစနွးရီနှငွ့ မပတသွကစွခငှကွှေောငွးကို သဘောပေါကသွလို ရှိလာသညွ..။ စနွးစနွးရီ၏ ကာမရမမြကွ ပှငွးထနပွုံက ကှောကစွရာတော့ ကောငွးလှသညွ..။

သူကှားဖူးသညွ့ မဃဒဝေ လငွကြာထဲကလိုမှား ဖှဈနမလေား မသိ..။ “ မိုကအွားသနလွှ ထိုမိနွးမတို့… ဆနဒြအလို ခိုကတွှနွးဆိုလညွး သားညိုလိမမြာ မလိုကနွာလငွ.. ကှီးစှာမောဟ တပလွောဘနှငွ့.. မိနွးမဟူသညွ တိုရှညမွသိ.. အလိုရှိတိုငွး ထငမွိထငရွာ.. ပှုတတစွှာ၏ ။ ရာဂ တပပွှေ့၊ ကှိုကသွူတှေ့သောွ ရှကလွေ့မရှိ.. ထိုဣတထြိတို့ ၊ တပမွိမခှာ မှှော့ပမာသို့.. ” နောကတွဈနေ့ ကှောထွူး မနတြလေးသို့ ထှကလွာခဲ့သညွ..။ အလုပတွိုကတွှငွ သူ့အဈကိုနှငွ့ သှားတှေ့ပှီး သူ့အဖမကှမွှေနကွို အားခငွှး လုပခွိုငွးသညွ..။ ကံအားလှှောစွှာ ညနေ ၅ နာရီတှငွ မကှမွှနွ ရသညွ..။ သူ့အဈကိုက တဈညအိပခွိုငွးတာတောငွ မအိပတွော့ပဲ ပှနခွလှာသညွ..။ ရှာရောကတွော့ ည ၈ နာရီခနွ့ ရှိပှီဖှဈ၍ အတောလွေး မိုးခှုပနွပှေီ..။ ထမငွးစား ရမေိုးခှိုးပှီး စနွးစနွးရီ အိမဖွကသွို့ ထှကလွာခဲ့သညွ..။ စနွးစနွးရီတဈယောကွ မနတြလေး ညမအိပပွဲ ပှနလွာသညွ့အတှကွ အံ့သှ ဝမွးသာ ဖှဈသှားအောငွ မှောငရွိပခွိုကာ အသံမပေးပဲ တိတတွိတကွလေး ဝငလွာခဲ့သညွ..။ အိမတွံခါးမှာ ပိတထွားသညွ..။ မှစေိုကအွိမမွို့ တံခါးနား အသာတိုးကပပွှီး ထရံပေါကမွှ အတှငွးသို့ ခှောငွးကှညွ့လိုကသွညွ..။ ရနေံဆီ မီးရောငတွှငွ မှငလွိုကရွသော မှငကွှငွးကှောငွ့ ကှောထွူး မကှလွုံးတှေ ပှာဝမေူးမိုကသွှားရသညွ..။

ကိုသနွးအောငနွှငွ့ စနွးစနွးရီ တို့ ကိုယတွုံးလုံးခှှတကွာ ခုတငပွေါတွှငွ လိုးနကှသညွေ..။ စနွးစနွးရီက လကနွှဈဖကွ ရှေ့ထောကပွှီး ဖငကွုနွးပေးထားသညွ..။ ကိုသနွးအောငကွ နောကကွ မုဆိုးထိုငွ ထိုငပွှီး ခါးဘေးတဈဖကတွဈခကွှ ခပတွငွးတငွး ဆုပကွိုငကွာ ဆောငွ့ဆောငွ့ လိုးနသညွေ..။ ကိုသနွးအောငွ၏ ဆောငွ့ခကှနွှငွ့ အညီ စနွးစနွးရီက ဖငဆွုံကှီးကို နောကသွို့ ပဈပဈပှီး ခံသညွ..။ စောကဖွုတနွှငွ့ လီးထိတှေ့သံ..ရမမြကညွီးသံတို့က မှစေိုကအွိမလွေးထဲတှငွ ပှကပွှကညွံလကှရွှိသညွ..။ ကှောထွူးရငထွဲ ပူလောငလွကှရွှိသညွ..။ဒေါသစိတတွို့ကှောငွ့ တဈကိုယလွုံး တဆတဆွတွ တုနနွသညွေ..။ နှဈယောကစွလုံးကို သတပွဈခငှစွိတွ ပေါကလွာသညွ..။ “ ဖှတွ….ဖှတွ….ပှှတွ….ပလှတွ…ဖှတွ……” “ အား…..အမလေး….အီးဟီး….ကောငွး….ကောငွးလိုကတွာ…မောငရွယွ…..ဆောငွ့…….ဆောငွ့…ဟုတပွီ….ဆောငွ့ပါ….အားရအောငွ ဆောငွ့စမွးပါ…မောငရွဲ့….အ…အီး….ကောငွးလိုကတွာ…….အား….အား…” စနွးစနွးရီတဈယောကွ ရှေ့သို့ မှောကကွသှှားသညွ..။ ကိုသနွးအောငကွ ဆောငွ့လို့ကောငွးတုနွး ခါးလေးကို အပီအပှငွ ဆုတကွိုငွ၍ အသားကုနွ ဆောငွ့ရငွး ဆောငွ့ခကှတွှကေ ကှမွးလှနွးလှသဖှငွ့ ခုတငတွဈခုလုံး လှုပခွါရမွးနသညွေ..။

ဆယခွကှလွောကွ ဆောငွ့ပှီးသောအခါ ကိုသနွးအောငလွညွး စနွးစနွးရီ ကိုယလွုံးပေါသွို့ မှောကကွသှှားတော့သညွ..။ ကှောထွူး ဒေါသစိတတွှေ ပေါကကွှဲသှားပှီး တောကတွဈခကွှ ပှငွးပှငွး ခေါကကွာ တံခါးကို လကသွီးနှငွ့ တအားထိုးလိုကသွညွ..။ “…တောကွ……….ဝုနွး……….” “ ဖုတွ…” “ အမလေး……ဟဲ့…လနွ့လိုကတွာ….ဟယွ………” သူ့စိတကွူးနှငွ့ သူ အူမှူး၍ ပှနလွာသော မနီတဈယောကွ အပေါကဝွ အရောကတွှငွ ပှငွးထနသွော တောကခွေါကသွံကှောငွ့ လကထွဲက ကှမွးယာထုပွ လှတကွသှှားသညွ..။ နှုတကွလညွး ယောငွ၍ အောလွိုကမွိသညွ..။ သညတွော့မှ ကှောထွူးလညွး သတိပှနဝွငလွာကာ ပှာပှာသလဲ ဖှဈသှားရသညွ..။ “ ဟာ….မမ…..ဆောရီး…..ဆောရီးနောွ…..” မနီက အောကကွသှှားသော ကှမွးယာထုတကွို ကုနွးကောကရွငွး သူ့ရငဘွတကွို ဖိလကွှ …. “ အ..ဟငွး…ဟငွး….မမဖှငွ့ ရငထွဲကို တုနခွါသှားတာပဲ….မငွးက ဘာတှမှေား ဒေါသဖှဈနရတောလဲ……” “ အဟား….ဟား….ဘာမှ မဟုတပွါဘူး မမရာ…မနေ့က နှဈလုံး သုံးထောငဘွိုး မပှနဘွဲ ထိုးမိတာ တှေးပှီး စိတတွိုလာလို့….အဟဲ ဟဲ…ဆောရီးနောွ…..”။

“ အမလေး..ဟဲ့….တောသွေးတာပေါ့…မမ ကလဲ ဒီနေ့ ဘာထိုးရငွ ကောငွးမလဲလို့ တှေးလာတာ….မငွးကလဲ….ထိုးရငွ အာမှပေါ့…..ဟဲ့…“ မနီက ကှောထွူးနှငွ့ မကှနွှာခငွှးဆိုငွ ခုံမှာ ဝငထွိုငရွငွး……. “ ရော့…ကှမွးယာ…” ကှောထွူးက ကှမွးယာယူရငွး အတှငွးခံ ဝတမွထားသဖှငွ့ တငွးတငွးရငွးရငွးကှီး ပုံပေါနွသေော နို့ကှီးနှဈလုံးကို အမှတထွငထွငွ စူးစူးစိုကစွိုကွ ကှညွ့လိုကမွိသညွ..။မနီက မသိခငှယွောငွ ဆောငပွှီး…… “ နစမွေးပါအုံး …ဒီနေ့ ဘာကောငွးလဲဟငွ….မမလဲ မငွးထိုးတာ လိုကထွိုးမယွ…အခုတလော တညွ့ကို မတညွ့ဘူး…အပါခညွှ့ပဲ…..” “ ကနှောလွဲ စိတပွေါကပွေါကနွဲ့ မနေ့က ဟာကှီး လှနထွိုးရမလားလို့ စဉွးစားနတော…မမရ……” “ ဒါဖှငွ့….၅၃ ပေါ့….ဟုတလွား…….” “ အငွး……..” “ မနေ့က ထှကသွှားတာက ၃၅ …သုံးဆိုတာက စ ဆ ဇ ဈ ည ..အငွဂြါ ၊ ပ.ဖ.ဗ.ဘ.မ က ကှာသာပတေး…။ စ နဲ့ ဖ နဲ့ဆိုတော့ အငွး…….အဲဒါကို လှနထွိုးမှာဆိုတော့ အဟီး…ဟီး….ကှောကစွရာကှီး ကှာ…….“ “ ဘာလဲ….မမရ…ဘာလို့ ရီတာလဲ…..” “ မငွးဘဲ …စနဲ့ ဖကို လှနပွှီး ထိုးမှာဆို….” “ ဟုတတွယလွေ…မမက မကှိုကဘွူးလား…ဒီတဈခါ လှနထွိုးမှာဆိုတော့ အာစရာ မလိုဘူးလေ မမရ…သူ့ဖာသူ အာပှီးသား ဖှဈနပှေီ..” မနီက အထာနဲ့ပှောနေ၍ ကှောထွူးကလညွး အထာပှလိုကခွှငွး ဖှဈသညွ..။

မနီက ကှောထွူးကို မကှလွုံးလေး ထောငွ့ကပကွှညွ့ရငွး ကှာမူအပှညွ့ဖှငွ့ …. “ သခှောတယနွောွ…….” “ အငွး…သခှောတယွ…” ကှောထွူးကလညွး ထောငွ့ငါးရာ ဗို့အပှညွ့ဖှငွ့ ပှနကွှညွ့ရငွး ပှောလိုကသွညွ..။ “ အမလေး…ဟဲ့…ဘာကောငကွိုကတွာလဲ…” မနီက ညာလကကွို စပို့ရှပအွငွကြှီထဲ ထိုးသှငွးလိုကပွှီး ဘယဖွကွ နို့အုံကှီး အောကခွှကေို ကုတလွိုကသွညွ..။ သညတွော့ နို့အုံတငွးတငွးကှီးက စပို့ရှပအွငွကြှီကို ဖောကထွှကတွော့မတတွ မို့မောကစွူထှကလွာသညွ..။ ထိုအခှငွးအရာကို ကှောထွူးတဈယောကွ အရောငတွှလကလွေကထွနသေော မကှလွုံးတို့ဖှငွ့ အသအခှော စိုကကွှညွ့နသညွေ..။ မနီက အမှုမဲ့ အမှတမွဲ့လိုလိုနှငွ့ စပို့ရှပကွို မ လှနပွှီး ကှညွ့မညွ့ဟနပွှုပှီးမှ နို့အုံဝငွးဝငွးအိအိကှီး တဝကလွောကပွေါလွာသောအခါ… “ အယွ…..ယောငလွို့….” ရှကရွမွးရမွးသောပုံစံဖှငွ့ ကပှာကယာ ပှနဖွုံးလိုကသွညွ..။ ဖှူဖှေးဝငွးအိနသေော နို့အုံတငွးတငွးကှီးကို မှငလွိုကရွသောအခါ ကှောထွူး ရငထွဲ ဒိနွးခနဲ လှုပခွါသှားရသညွ..။ ထိုစဉွ…ထပခွိုးပေါမွှ ကလေး ငိုသံ ကှားရသညွ..။ “ ခဏနောွ…မမ ကလေး နို့သှားတိုကလွိုကအွုံးမယွ…” “ အောွ…..ဒါနဲ့ ..မမယောကွှား ရော ဟငွ….” ကှောထွူးက သိခငှဇွောဖှငွ့ ခပလွောလော မေးလိုကသွညွ..။

“ မူဆယဖွကွ တကသွှားတယွ…မောငလွေးရဲ့… တဈပတလွောကွ ရှိပှီ…အရကွ ၂၀ လောကွ ကှာမှာလေ…..” မနီက ညိုှ့မကှဝွနွးအစုံဖှငွ့ ကှာ ကှညွ့လေး ကှညွ့ရငွး ပှောသှားသညွ..။ ကှောထွူးတဈယောကွ မနီ၏ ဆူဖှိုးပှညွ့တငွးသော ခနဓြာကိုယွ နောကပွိုငွးကှီးကို ကှညွ့ရငွး စိတတွှေ လှုပရွှားစှာ ကနှရွဈခဲ့သညွ..။စနွးစနွးရီနှငွ့ ပတသွကွ၍ ဖှဈခဲ့ရသော စှဲလနွးစိတွ နာကငှစွိတမွှားလညွး လှငွ့ပှောကကွုနပွှီ…။ အရကရွှိနကွလေးလဲ ရလာပှီမို့ ပှောမွှူးတကကွှှ လာတော့သညွ..။ သူ့ ယောကွှား မရှိဘူး ဆိုပါလား…။ ကှားဖူးထားသော မဃဒဝေ လငွကြာစာပိုငွး အစလေးက သူ့ခေါငွးထဲ ရောကလွာသညွ..။ “ မိဈဆာလိုကှူး ၊ လငကွုနကွူးသညွ ညဈညူးစာရီ ၊ အလဇဇြီဖှငွ့ ဒီုူဣတထြိ ၊ မှိုးဇာတိတို့ မိမိကိုယကွို ၊ စိတအွလိုတိုငွး ထိုထိုယောကွှား ၊ တပရွာမှားနှငွ့ လိုကစွားနှံလိမွ့မညသွာကို….” လငယွောကွှား မရှိခိုကွ လီးနှငွ့ ပှတလွတလွကွှ ရှိသော မနီတဈယောကွ မိဈဆာလိုကှူးပှီး လငကွုနကွူးတော့မညွ့ လကခြဏာတှေ ပှသနသညွေ..။ အရကကွ တဈပိုငွးပငွ မကုနသွေး..။ တဈခှကငွှဲ့၍ တဈငုံသောကလွိုကစွဉွ… “ မောငလွေး..ရေ…ဒီကို ခဏ….” မနီက ထပခွိုးပေါမွှ လှမွးခေါသွညွ..။ “ လာပှီ…မမ….” ကှောထွူးက လကကွနှအွရကကွို အကုနမွော့ခလှိုကရွငွး မနီရှိရာ အထပခွိုးပေါသွို့ ခပသွှကသွှကွ တကသွှားလိုကသွညွ..။

ကှောထွူးတဈကိုယလွုံး ကိလသော အမိုကမွှောငတွှကေ တဈစတဈစ ဖုံးအုပလွာသညွ..။ မနီလညွး ထို့အတူပငွ…။ ဤသညမွှာ ဖိုမ အစုံ ဒှနတွှဲလကွှ ရှိသော လောကီ ကာမဘုံ၏ ဖှဈလေ့တံထှာ ဓမမြတာပငွ…။ ထို့ကှောငွ့လညွး မဃဒဝေ လငွကြာက အောကပွါအတိုငွး သတိပေးခဲ့သညွ..။ “ သိမွးဆညွးမဲ့ဘိ ၊ ကငွးသတိနှငွ့ အသိပညာ ၊ မယှဉသွသူ ၊ ထိုမှှလူတို့ ကငွှ့မူဖောကပွှား ၊ မတညကွှားသညွ ယောကွှားမိနွးမ …မဟူတညွး….” ကှောထွူး အခနွးဝရောကတွော့ တုံ့ခနဲ တနွ့သှားသညွ.။ မနီက အရှေ့ဖကွ နံရံကို ကှောပေးပှီး ဘယဖွကကွို စောငွးလကွှ ကလေး နို့တိုကနွသညွေ….။ ခနဓြာကိုယွ အပေါပွိုငွးရှိ ညာဖကပွေါငကွို အနညွးငယွ ကှေးထားပှီး အောကဖွကရွှိ ဘယဖွကပွေါငကွိုမူ ခပဆွနွ့ဆနွ့လေး စငွးထားသညွ..။ ကလေးခေါငွးကို သူမ၏ ဘယဖွကွ လကမွောငွးပေါတွငပွှီး ဘယဖွကခွှမွး နို့ကို တိုကနွခှငွေး ဖှဈသညွ..။ စပို့ရှပွ အပှော့စား အငွကြှီကို စုလိပပွှီး အထကသွို့ မတငကွာ နို့ကှီးနှဈလုံးကို ဖောထွားသညွ..။ အပေါပွိုငွး ညာဖကွ နို့အုံကှီးမှာ လှတနွသညွေ..။ စောစောက တဝကတွပကှမွှှသာ မှငလွိုကရွသော နို့ကှီးကို အခုတော့ အထငွးသား အရှငွးသား ပီပီသသ ကှီး မှငနွရသညွေ..။ အိစကမွို့ထှားလှသော ညာဖကနွို့အုံကှီးက တငွးရငွး ဝငွးဝါနသညွေ..။

ဘယဖွကခွှမွး နို့အုံမှာမူ ခလေး၏ ခေါငွးနှငွ့ ကှယနွေ၍ တဝကတွပကှမွှှှသာ မှငနွရသညွေ..။ ထမီကလညွး ပှလှေော့နရော အပေါပွိုငွး ညာဖကွ ခှမွး တငပွါးဖှေးဖှေးကှီးမှာ တဝကနွီးနီးခနွ့ ပေါနွသညွေ..။ ထမီအောကပွိုငွးအစကလညွး ဒူးကောကကွှေး အထကနွားအထိ ရောကနွရော ပှညွ့တငွး ဝငွးဝါသော ခှသလေုံးသားမှားက အထငွးသား အရှငွးသားကှီး ပေါထွှကနွသညွေ..။ မနီက အရောငတွလကလွကွ ထှကနွသေော ကှာရမမြကွ မကှလွုံးတို့ဖှငွ့ ကှညွ့ရငွး …. “ ဟဲ့…ဘာလို့ ရပကွှညွ့နတောလဲ…မောငလွေးရဲ့…ဒီကိုလာပါဆို…ကလေး နိုးသှားမှာ စိုးလို့ မမကို ခှငထွောငွ ထောငပွေးစမွးပါ…” ခှငထွောငွ အထကကွှိုးနှဈစက မနီခေါငွးရငွး ဘကမွှာ ပုံသခညှထွေားပှီး လုံးလိပထွားသညွ..။ ကှောထွူးက ခေါငွးရငွးဘကတွှငွ လုံးလိပထွားသော ခှငထွောငွ ခှရငွေးပိုငွးကို စုကိုငလွာပှီး ခှရငွေးဘကကွ ကှိုးနှဈခှောငွးတှငွ ခညှလွိုကသွညွ..။ ထို့နောကွ ခှငထွောငကွို လှုပခွါပှီး ခှငထွုတလွိုကသွညွ..။

ဘယဖွကလွကမွောငွး ပေါတွှငွ ကလေးအိပနွသဖှငွေ့ မနီက ညာဖကလွကဖွှငွ့ ခှငထွောငခွေါငွးရငွးပိုငွးကို ဆှဲဖိလိုကရွာ ညာဖကနွို့အုံဖှေးဖှေးတငွးတငွးကှီးကို လှနပွှလိုကသွလို ဖှဈနသညွေ..။ ကိုယဟွနအွနအထေားလညွး ပကှယွှငွးသှားသဖှငွ့ အပေါပွိုငွး ထမီစက အောကသွို့ လှော့သှားရာ ဆီးခုံဝငွးဝငွးကှီးနှငွ့ စောကမွှေးအုံ မဲမဲအုပအွုပကွှီးကိုပါ မှငလွိုကရွသညွ..။ မနီက ဘာမှ မဖှဈသလို မသိဟနွ ဆောငနွသညွေ..။ ကလေးကို လကဖွှငွ့ ခပဖွှဖှလေး ပုတရွငွး အို့..အေး…အို…ခှော့သိပနွလေိုကသွေးသညွ..။ မထူးတော့ပှီမို့ ကှောထွူးပါ ခှငထွောငထွဲ ဝငလွိုကရွသညွ..။ ခေါငွးရငွးရော ခှရငွေးပါ မကနွှ လုံလုံခှုံခှုံ ဖှဈစရနွေ ဖိညှိပေးလိုကသွညွ..။ သညတွော့…မနီရဲ့ နို့အုံဖှေးဖှေးဥဥကှီးတှကေို အနီကပွ မှငနွရသညွေ..။ မနီ၏ ကှောဖကပွိုငွးမှာ အရှေ့ဖကနွံရံတှငွ ကပနွသဖှငွေ့ ခှငထွောငစွမှာ အောကသွို့ မရောကပွဲ ကှောပှငနွှငွ့ နံရံ အကှားတှငွ ညှပတွငနွသညွေ..။ ကှောထွူးက အိပနွသေော ကလေးကိုလညွး မထိခိုကမွိစရနွေ ဒူးထောကလွကွှ မနီ၏ ပခုံးသားပှညွ့ပှညွ့ကို လကနွှငွ့ ဆှဲကာ ခှငထွောငစွကို အောကထွဲ ထိုးသိပပွေးလိုကသွညွ..။ ထို့နောကွ ခါးလညပွိုငွးကို ထိုးသိပပွေးသညွ..။ ဖှူဝငွးဆူဖှိုးသော တငပွါးကှီးကို လကနွှငွ့ ထိမိသှားသညွ..။ ကှောထွူးပေါငကွှားရှိ လီးတနကွှီးမှာ တောငမွတနွပှေီဖှဈရာ ပုဆိုးထဲက ငေါထှကနွသညွေ..။ အသကရွှူသံတှကလညွေး ပှငွးထနနွသညွေ..။

ရငတွှပေူ အာခေါငတွှလညွေး ခှောကလွာသညွ..။ အရကအွရှိနလွေးကလညွး တကနွသဖှငွေ့ … “ ဒီအခှအနရေေောကမွှတော့ ..ဖှဈခငှရွာ ဖှဈတော့ကှာ….” ဟု စိတပွိုငွးဖှတလွိုကပွှီး ညာဖကနွို့အုံတငွးတငွးမို့မို့ကှီးကို ပါးစပဖွှငွ့ ကုနွးစို့ပဈလိုကပွါတော့သညွ..။ “ ပှှတွ…ပှှတွ….ပှှတွ……ပလှတွ…ပလှတွ……..” မနီမှာ ယားလှနွးသဖှငွ့ လညပွငွးကှောတှေ ထောငကွာ ရငအွစုံ ကော့တကနွသညွေ..။ “ ရှီး…အား…ယား….အီး ရှီး….ကှှတွ….ယား..ယား တယကွှာ….အဟငွးဟငွး….အဟိ…ခဈ…ခဈ……..” အိပပွှောနွသေော ကလေးငယကွို အသာမ၍ စောငထွူထူနှငွ့ ကာထှေးလကွှ ခပဝွေးဝေးသို့ တှနွးပို့ထားလိုကသွညွ..။ ကှောထွူးက ထမီကို ပေါငလွညလွောကထွိရောကအွောငွ တှနွးဖယလွိုကပွှီး ထှားအိဆူဖှိုးသော ဖငဆွုံကှီးတဝိုကကွို နှံ့စပအွောငွ ဆုပနွယပွှတသွပပွေးသညွ..။ ပါးစပကွလညွး နို့ကို မခှာတမွး စို့နသညွေ..။ နို့ရညတွောတွောမွှားမှား သူ့ဗိုကထွဲ ရောကကွုနသွညွ..။

အားရှိသော လူနို့ကို စို့ရခဲသမို့ တပှှတပွှှတွ စို့လကွှ ရှိရာ ကလေးငယထွကပွငွ ဆိုးနပေါတော့သညွ..။ ဖငဆွုံထှားထှားအိအိကှီးကို ပှတသွပဆွုပခွှပေေးရသညမွှာ အရသာရှိလှနွးလှသညွ..။ မနီကလညွး အငှိမမွနေ..။ ကှောထွူးပှတဆွှပေးနသမှှကေို ဖီလငအွပှညွ့ဖှငွ့ လူးကာလှနွ့ကာ ခံစားရငွး ကှောထွူး ပုဆိုးကို ဆှဲခှှတခွလှိုကသွညွ..။ ရှဈလကမွခနွ့ ရှိသော လီးတနတွုတတွုတကွှီးက အထကသွို့ ကော့၍ တောငမွတနွသညွေ..။ ဒဈကှီးက ပှဲလနနွပှေီး ဒဈဆီကှီးက နီညိုရောငသွမွးကာ တငွးရငွးဝငွးပှောငနွသညွေ..။ မနီက သူမနို့ကို တပှှတပွှှတစွို့နသေော ကှောထွူးခေါငွးကို ဆှဲမော့လိုကသွညွ..။ ကိုယကွို လညွး ကှောထွူးဖကရွောကအွောငွ ရှေ့လိုကပွှီး ပကလွကအွနအထေား ပှငလွိုကသွညွ..။ “..ခဈ ခဈ….ဒီကလေးကှီးကလညွး ..ကှယွ….နို့ဆှဲ သိပသွနတွာပဲ…ဟငွး..ဟငွး…….” မနီက ပှောလိုကရွငွး…ပုံစံပကှသွှားသော ကှောထွူးခေါငွးကို သူမနို့အုံ ရှိရာသို့ ဆှဲယူပှီး နို့အုံတဈဖကကွို လကဖွှငွ့ အသာမယူကာ ကလေးနို့တိုကသွလို ကှောထွူးပါးစပဝွသို့ နို့သီးခေါငွးကို တေ့ကပပွေးလိုကသွညွ..။ ကှောထွူးက နို့ကှီးကို ပှနစွို့ရငွး ဘယဖွကလွကကွ မနီ၏ စောကဖွုတအွုံဖောငွးဖောငွးကှီးပေါသွို့ ရောကသွှားပှီး ရှရှဖှဖှလေး ပှတသွပပွေးသညွ..။

စောကဖွုတအွုံကှီးက နှေးထှေးခုံးထနသညွေ..။ လကခွလယနွှငွ့ ထကအွောကွ လှှောတိုကပွေးရငွး အကကွှဲကှောငွးထဲ ထိုးသှငွးလိုကသွညွ..။ စောကရွညတွှကေ စိုရှဲနပှေီး အတှငွးသားနုနုလေးတှကေ ပူနှေး ရှအိနသညွေ..။ ကှောထွူးက လကခွလယကွို အဆုံးထိအောငွ ထိုးသှငွးလိုကပွှီး ဆေးမှသလေို လှညွ့ပတမွှပေေးသညွ..။ စောကရွညတွှကေ အဆမတနွ စိုရှဲနပှေီမို့ တစှပစွှပွ တပှှတပွှှတွ…အသံ ညှငွးညှငွးလေးတှေ ထှကပွေါနွသညွေ..။ မနီလကကွလညွး ကှောထွူးပေါငကွှားထဲက တောငမွတနွသေော လီးတနပွူပူနှေးနှေးကှီးကို ခပဖွှဖှလေး ဆုတညွှဈပေးရငွး ဂှငွးတိုကသွလို ပှတလွှှောလေး လုပပွေးနသညွေ..။ လီးနှငွ့ပှတနွသညမွှော တဈပတကွှောကွှောွ ရှိနပှေီဖှဈသော မနီတဈယောကွ အသဲအသနွ အငမွးမရ ပငွ ဖှဈလောကအွောငွ မှတသွိပတွောငွ့တ နပေါသညွ..။ အခုအားရကှနပဖွှေယွ ကောငွးလှနွးလှသော ကှောထွူး၏ လီးတနတွုတတွုတကွှီးကို မှငတွှေ့ရ ကိုငတွှယပွှတဆွှနရသေောအခါ စောကဖွုတကွှီးမှာ အလှနသွိသာထငရွှားစှာ မာနဖွီခုံးတကွ မောကကွှှလာသညွ..။ ကှောထွူးက စောကခွေါငွးထဲကို စိတရွှိလကရွှိ မှနှေောကွ ထိုးဆှပှီးသောအခါ သူ့လကခွလယကွို အလှားလိုကွ စောကဖွုတအွကကွှဲကှောငွး မှောငွးအတိုငွး အထကဆွီသို့ ပှတထွိုးသှားပှီး စောကစွိငုတပွှူးပှူးကှီးနှငွ့ ထိတိုကမွိမှ ရပလွိုကသွညွ..။ ထို့နောကွ စောကစွိငုတကွှီးကို လကခွလယထွိပဖွှငွ့ ဝိုကွ၍ ပှတဆွှ ကလိနပှနသွေညွ..။ မနီတဈယောကွ မကှလွုံးတှေ မဖှငွ့နိုငတွော့ပဲ အံကိုကှိတလွကွှ ခါးကော့ ရငမွော့ကာ လူးလှနွ့ နရတေော့သညွ..။

“ အီး….ရှီး….အီး ဟီး….ရှီး…ကှှတကွှှတွ….အား…..အငွး…..အငွး…….အမေ့……..အီး…အား..ကှှတကွှှတွ….အ…အ..မေ့…..မောငလွေး….ရယွ….အီး…အီး ရှီး….ကောငွး…ကောငွးလိုကတွာ…ကှယွ…မမ….မနနေိုငတွော့ဘူး…အူး..ဟူး….အီးဟီး…ရှီး…ကှှတွ..ကှှတွ…လိုး…..လိုးပါတော့ နောွ…..အငွ့………အမေ့…ကှှတွ ကှှတွ….အငွ့..ဟငွ့…….” အခှိနဆွှဲနေ၍ မဖှဈကှောငွး ကှောထွူး နားလညသွညွ.. ။ သူက ဒီအရပသွား မဟုတွ..။ မနေ့ညကမှ ရောကလွာသူ ဖှဈသညွ..။ ကံကောငွး၍ မုတဆွိတွ ပှားလာစှဲသညကွို အခှိနွ ဆှဲနေ၍ မဖှဈတော့..။ ထို့ကှောငွ့ မနီ၏ ခနဓြာကိုယကွို နံရံနှငွ့ လှတအွောငွ ခှငထွောငအွလယလွောကဆွီ ဆှဲယူလိုကသွညွ..။ ပှီးတော့ အိပပွှောနွသေော ကလေးငယကွိုလညွး သူတို့နှငွ့ ဝေးရာသို့ ညငသွာစှာ တှနွးရှေ့လိုကသွညွ…။ ကလေးငယွ ရှိနသဖှငွေ့ ဆနွးဆနွးပှားပှား လိုးနေ၍ မဖှဈ..။ ဒူးထောငပွေါငကွား အပေါကွ တကမွှောကွ လှကှေီးထိုး ရိုးရိုးပဲ လိုးရနွ ဆုံးဖှတလွိုကသွညွ..။ ကှောထွူးက မနီ၏ ဖှူဖှေးတုတခွိုငသွော ပေါငတွံအိအိကှီးနှဈခှောငွးကို ရငဘွတဖွကဆွီ တိုးကပလွိုကသွညွ..။ ပှီးတော့ မို့တငွးဝငွးမှတနွသေော နို့အုံထှားထှားကှီးနှဈမှာကို ခပဖွှဖှလေး ဆုပခွှပေေးပှနသွညွ..။ မနီက ကှနပအွေားရသော မကှနွှာလေးဖှငွ့ ငှိမခွံနသညွေ..။

“ မမ….ကနှောွ…လှနထွိုးတော့မယွ…နောွ….. အငွဂြါနဲ့ ကှာသာပတေး ဆိုတော့ ဘာလဲဟငွ..” “ စောကဖွုတွ..စောကဖွုတွ…ဟငွး…ဟငွး…..” မနီက ကှညလွဲ့လဲ့ အပှုံးလေးဖှငွ့ ရှငရွှငမွှူးမှူးလေး ပှောသညွ..။ ကှောထွူးက ပေါငနွှဈလုံးကှားတှငွ ဒူးထောကထွိုငကွာ သှေးကှောကှီးတှေ တငွးဖောငွးနပှေီး အကှောအပှိုငွးပှိုငွး ထလကှရွှိနသေော သူ့လီးတနကွှီးကို စောကဖွုတအွဝသို့ တေ့မှုပလွိုကပွှီး သူ့ဖငကွှီးကို ရှေ့သို့ တရှေ့ခငွှး တှနွးပို့လိုကသွညွ..။ ဒဈဆံပှဲပှဲကှီး နဈဝငသွှားသညနွှငွ့ မနီ၏ မကှနွှာမှာ အားရကှနပစွှော ရှုံ့မဲ့သှားသညွ..။ “ ဖှတွ…ပှဈ…ဖှတွ….ဗှဈ….ဗှိ….ဘှတွ…..ဖှတွ…..ဗှဈ……ဖှတွ……” “ အား….အား………အမေ့…..အငွ့….အငွ့……” လီးတနကွှီးက စောကဖွုတဖွောငွးဖောငွးကှီးထဲသို့ တဈရဈခငွှး တဈရဈခငွှး နဈနဈဝငသွှားသညွ..။ လီးတနကွှီးနှငွ့ အတူ စောကဖွုတနွှုတခွမွးသား တှပေါ အဖောအွဖှဈ နဈပါသှားသညွ..။ တဖနွ လီးတနကွှီးကို ပှနနွှုတပွှနသွညွ..။ ထိုအခါ စောကဖွုတနွှုတခွမွးအလှာကှီးက လီးတနတွုတတွုတကွှီးနှငွ့အတူ အပေါသွို့ ကှှတကွ ပါလာပှနသွညွ..။ ယခု တဖနွ ပှနထွှကလွာသော လီးတနကွှီးမှာ စောစောကနှငွ့ လုံးဝ မတူတော့..။ စောကရွညကွှညမွှားဖှငွ့ စိုရှဲကာ တငွးပှောငွ ဝငွးလကလွာသညွ..။ စံခှိနမွှီ လီးတနကွှီးကို အလိုးခံရနပှေီမို့ စောကဖွုတကွှီးမှာ လှိုကခွနဲ လှိုကခွနဲ ယားကှှလာသညွ..။

ကှောထွူးက သူ့လီးတနကွှီးကို အသှငွးအနှုတွ လေးငါးခှီလောကွ ပှုလုပပွှီးနောကွ အရှိနရွလာသော အမှနရွထားကှီးပမာ ခပကွှမွးကှမွး လေး ခပသွှကသွှကလွေး ဆောငွ့ဆောငွ့ လိုးပါတော့သညွ..။တဖှတဖွှတွ တပှှတပွှှတွ…အသံမှား ၊ အီး အငွး အား…အမလေး….အသံမှားဖှငွ့ ထပခွိုးအခနွးလေးထဲမှာ ဆူညံပှကလွော ရိုကနွစဉွေ… မိနွးမတဈယောကွ ထရံပေါကကွနေ ခှောငွးကှညွ့နသညွေ..။ ကှောထွူးနှငွ့ မနီတို့ က အသဲအသနွ လိုးနကှသလေို ထိုမိနွးမကလညွး ဇှဲသနသွနနွှငွ့ ခှောငွးကှညွ့နပေါသညွ..။ ခှောငွးကှညွ့နသေော မိနွးမလညွး ၅၃ ကို မလှနွ ထိုးဖို့ ခပသွှကသွှကလွေး ဆငွးခဲ့ရပါတော့ သတညွး….။ ကှောထွူးတဈယောကွ ညနေ ၅ နာရီကှောမွှ ပှနရွောကလွာသညွ..။ ထိုအခှိနတွှငွ မလှရီတဈယောကွ ရမေိုးခှိုးပှီး သီခငွှးလေး တအေးအေးနှငွ့ သနပခွါး လိမွးနသညွေ..။ သူ့သမီးနှဈယောကကွ အိမအွောကထွပွ အရှေ့ခနွးထဲတှငွ ကာတှနွးကား ကှညွ့နကှသညွေ..။ ကှောထွူးပှနလွာတာ မှငတွော့ မလှရီက သနပခွါး လိမွးနရောမှ … “ ဟဲ့…..ကှောထွူး….ထမငွး စားတော့လေ…….” “ ဟုတကွဲ့…….မမ..အဈကို ပှနလွာမှ စားတော့မယွ…” “ ဟဲ့….နငွ့အဈကိုက ဒီည ပှနလွာမှာ မဟုတဖွူး……..” “ အဲဒါဆိုလဲ…..မဆာသေးလို့….ပှီးမှ စားတော့မယွ……..မမ…” “ နစမွေးပါအုံး….နငကွ မနကကွထဲက ထှကသွှားလိုကတွာ….အခုမှပဲ ပှနလွာတော့တယွ… အကှိုးအကှောငွးလဲ ပှောမသှားဘူး….. ဒီက စိတပွူလိုကရွတာ..ဟှနွး…မနေ့ညက ရောကလွာလို့သာ တောတွော့တယွ…….” မလှရီ အသံထဲတှငွ မကှမနပွေ ဒေါသ သံတှေ ပါနသညွေ..။

ကှောထွူးကလညွး ပှောစရာပငွ…။ မနေ့ညက ရောကွ ၊ ဒီနေ့မနကွ မနီနှငွ့ အခစှစွခနွး သှား..၊ မနီတဈယောကလွညွး ကှောထွူးအပေါွ တောတွောွ လေး စှဲလနွးသှားပုံ ရသညွ..။ နောကရွကတွှေ လညွး ဒီအခှိနမွှိုး လာခဲ့ဖို့ မှာလိုကသွေးသညွ..။ ညနကစလေို့ ည ဆယနွာရီလောကထွိ အရကသွောကသွူတှေ ရှိသညွ..။ သူ့မောငနွှငွ့ သူ့ယောကမွတို့ အရကလွာကူရောငွးကှကှောငွး ၊ ထို့ပှငွ အဲဒီအခှိနမွှိုးမှာ မခှောငကွှောငွး လညွး သတိပေးလိုကသွညွ..။ ကှောထွူးက သူ့အပှဈနှငွ့ သူမို့ လပှေေ ထိုးလိုကသွညွ..။ “ အောွ…..ပငွှးပငွှး ရှိတာနဲ့ မှို့ထဲရောကသွှားတာပါ….မမရ……အဟငွးဟငွး…….” “ ဟှနွး…….အခုမှ လာပှီး လပှေေ ထိုးမနပေါ နဲ့…..” ကှောထွူး အိမပွေါထွပွ တကခွဲ့သညွ..။ မနီက သူ့ကို စောကဖွုတရွော ၊ ထမငွးပါ အဝအအီ ကှှေးလှတလွိုကသွညွ..။ ကှောထွူး မနီ အရကဆွိုငကွ အပှနွ ဆေးပဈစညွး အရောငွးဆိုငွ တှေ့၍ စံခှိနမွီ ဆေးဆီ တဈဗူးနှငွ့ မကဈွမနွး ဆေးတောငွ့ လေးတောငွ့ တဈကဒွ ဝယခွဲ့သညွ..။ သညဆွေးနှဈမှိုးက မိနွးမပေါငကွှားရှိ ကာမဗဟို ဌာနခှုပွ တညွးဟူသော စောကဖွုတွ အဟာရကို အလငှမွပှတွ စားသုံးနိုငရွနွ အတှကွ အထောကအွကူ ပှု အားဖှညွ့ဆေးဝါးမှား ဖှဈသညွ..။ သူ့အတှကွ နရောပေးထားသော အိမအွပေါထွပရွှိ အခနွးထဲ ရောကသွောအခါ အဝငတွံခါးကို စေ့၍ စံခှိနမွှီ ဆေးဆီ ကှောငွှာမှားကို ဖတကွှညွ့နသညွေ..။ “ ခှောကသွှေ့ ညှိုနှမွး မလနွးဆနွးပဲ လူစဉမွမှီ မပီပှငသွမို့ ပူပနွ စိုးထိတွ သငစွိတမွညဈနဲ့ ရထေိပနပွမာ ငှားစှငွ့ပှငွ့လနွး ကှားမာနွ ဝငွ့ခှီ ဆနဒြပှညွ့မညွ အားသဈရှငလွနွး ရှကှောပနွး…” ဤ စာသားလေးကို ဖတွ၍ ကှောထွူး ပှုံးလိုကမွိသညွ..။

မနီယောကွှား ပှနမွရောကမွခငွှး နေ့စဉွ ရကဆွကွ ကာမစဈပှဲ ဆငနွှဲရနအွတှကွ သူ့ပေါငကွှားမှ ဒုံးကညှကွို စံခှိနမွှှီ နှငွ့ ကှားကနပွေးထားဖို့ လိုမညွ…။ ထို့နောကွ စံခှိနမွှီ လိမွးဆေးဆီ သုံးစှဲရနွ အညှနွးကို ဆကဖွတသွညွ..။ “ မိမိ၏ လိငအွငွဂြါကို ရနှေေးဆပပွှာ နှငွ့ စငကွှယစွှာ ဆေးကှော ၊ ခှောကသွှေ့စပှေီးလငွှ ဆေးဆီ လေးငါးစကမွှှကို လိငတွံတဈခုလုံး အတှငွးသားရော ပေါအွရပှေားကိုပါ နှံ့အောငွ ကောငွးစှာ ပှတသွပနွှိပနွယွ၍ လိမွးပေးပါ…။ တဈခဏအတှငွး တောငွ့တငွး သနမွာလာပါလိမွ့မညွ…။ ပနွးသေ ရောဂါ ပှငွးထနသွူမှား အမှဲသုံးစှဲပါက မကှာမီ ပနွးပှနလွနွးလာပါလိမွ့မညွ..။သာမနွ အခှိနွ ပနွးလနွးနစဉထွေကွ ဤ ဆေးလိမွးပှီး ပနွးလနွးလာသောအခါ လိငတွံပေါရွှိ အကှောမှား ဖုထဈကှှရှလာခှငွးဖှငွ့ ဆေး၏ အစှမွးသတတြိကို သိရှိရပါမညွ..။ ဤ ဆေးဆီကို တဈကှိမနွှဈကှိမွ လိမွးရုံနှငွ့ လူတိုငွးအား စိတရွှိသလို ကှီးထှားစမှေု မပှုနိုငစွကောမူ သိသာရမညွ..။ ထငရွှားရမညွ..။ ပိုမို သနမွာလာ၍ သုတကွို ကောငွးစှာ ထိနွးနိုငကွှောငွး အာမခံပါသညွ..။ အထူးစှမွးသော စပါယရွှယွ ဆေးဗူး…” ကှောထွူးတဈယောကွ စံခှိနမွီ ဆေးဆီပုလငွးကို ဖှငွ့၍ အညှနွးအတိုငွး လိမွးပါတော့သညွ..။

မလှရီတဈယောကွ နေ့လညွ ၁ နာရီလောကကွ အဖှဈအပကှမွှားကို ပှနလွညွ မှငယွောငကွာနမေိသညွ..။ “ ဒီနား ခဏ…” ဆိုပှီး ထှကသွှားသော ကှောထွူးတဈယောကွ တောတွောနွှငွ့ ပှနပွေါမွလာ..။ မလှရီမှာတော့ ထမငွးပှဲ ပှငပွှီး စောငွ့နသညွေ.။ ထမငွးစားရငွး သူ့ယောကွှား ကိုသနွ့စငွ အကှောငွးကို သူ့ညီ ကှောထွူးအား ပှောပှ တိုငပွငအွုံးမညွ ဟု စိတကွူးထားသညွ..။ နာရီကှညွ့ရငွး ကှောထွူးအလာကို စောငွ့မှှောနွရော တဈနာရီသာ ထိုးသှားပှီး ခှေးကောငလွေးက ပေါမွလာ..။ ထို့ကှောငွ့ စိတတွိုတိုနှငွ့ ထှကလွာခဲ့သညွ..။ မနေ့ညကမှ ရောကလွာသူဆိုတော့ ဘယသွှားတတမွှနွးလညွး မသိ..။ ထိုစဉွ စိတကွူးထဲ ဖှတခွနဲ အသိတဈခု ပေါလွာသညွ..။ မနီတို့ အရကဆွိုငမွှား ရှိလမလေားဟူသော အတှေးဖှငွ့ ဦးတညွ ထှကလွာခဲ့သညွ..။ သူ့ယောကွှား ကိုသနွ့စငမွှာ မနီညီမ ခငသွီတာနှငွ့ တိတတွိတပွုံး ညားနကှသညွေ..။ ခငသွီတာက မှို့သဈမှာ သူ့အမနှငွေ့ အတူနသညွေ..။ စောစောကတော့ အခှောငကွှံတာ ဖှဈပါလိမွ့မညွ..။ ယခုတော့ တရားဝငွ ပေါငွးသငွး နထေိုငသွညွ့ အဆငွ့သို့ပငွ ရောကနွကှပှေီ..။ ကိုသနွ့စငကွလညွး သူ့မိနွးမ မလှရီကို အကှောငွးစုံ ဖှငွ့ပှောပှထားပှီး ဖှဈသညွ..။ ကှားကှားခငွှးတော့ မလှရီ တဈယောကွ မှှပှေေး အကိုကခွံရသလို ဆတဆွတခွါ နာကညွှးခဲ့သညွ..။

ကိုယဝွနပွါ ရှိနပှေီဖှဈ၍ ဘယလွိုမှ မတတနွိုငတွော့ပဲ မယားငယွ အဖှဈ တရားဝငွ ယူရတော့မှာ ဖှဈကှောငွး ကိုသနွ့စငကွ ရှငွးပှသညွ..။ မငွးတို့ မိသားစုကိုလညွး လုံးဝ ပဈထားမှာ မဟုတကွှောငွး..။ အစစအရာရာ ယခငအွတိုငွး ပှညွ့စုံအောငွ ထားမှာ ဖှဈကှောငွး အခုဟာက ဘယလွိုမှ မတတနွိုငတွော့သညွ့ အဆငွ့ရောကနွသညွေ့အတှကွ ယူရခှငွး ဖှဈကှောငွး မတြတော ရပခွံ ရှငွးပှပါသညွ..။ ခငသွီတာ ဆိုသညွ့ ကောငမွက ရပကွှကမွှောကထွိပွ အရကဆွိုငကွ မနီ ၏ ညီမ အရငွး ဖှဈကှောငွးလညွး ပှောပှပါသညွ..။ တဈပတလွငွှ ခငသွီတာဆီမှာ ၃ ည အိပလွေ့ ရှိသညွ..။ ထို့ကှောငွ့ ယနေ့ည ခငသွီတာဆီမှာ အိပမွှာမို့ ကိုသနွ့စငွ အိမွ ပှနမွလာခှငွး ဖှဈသညွ..။ သူ့ညီ ကှောထွူးမှာ သူ့အဈကိုအကှောငွး ဘာမှ သိပုံမရ..။ ထို့ကှောငွ့ ထမငွးစားရငွး ပှောပှမညဟွု စိတကွူးထားရာ ကှောထွူးပှနမွလာသဖှငွ့ သူ့အဈကို၏ မယားငယွ အဈမတောစွပသွော မနီ၏ အရကဆွိုငကွို ဖှတခွနဲ သတိရကာ ထှကလွာခဲ့ခှငွး ဖှဈသညွ.။ မနီအရကဆွိုငရွောကတွော့ ဆိုငထွဲတှငွ လူရှငွးနသညွေ..။ ဆိုငွ အဝငပွေါကွ ညာဖကဘွေး စားပှဲခုံပေါတွှငသွောကလွကစွ အရကပွုလငွး ၊မှငွးခှာရှကသွုတွ ပနွးကနွ..၊ ကှမွးယာထုတွ တဈထုတွ ၊ အားကစား ဂှာနယတွဈစောငွ တို့ကို တှေ့ရသညွ..။ ကှောထွူး အိမကွ ထှကသွှားစဉွ လကထွဲမှာ ဂှာနယွ တဈစောငွ ပါသှားသညကွို မလှရီ သတိရမိသညွ..။

ထို့ကှောငွ့ ဂှာနယကွို ကောကကွိုငကွှညွ့လိုကသွညွ..။ သနွ့စငွ ဟု ရေးထိုးထားသညွ့ သူ့ယောကွှား လကမွှတကွို တှေ့ရသညွ..။ သခှောပှီ…ကှောထွူး ဒီဆိုငထွဲမှာ ရောကနွပှေီ…။ သို့သောွ လူကို မတှေ့ရ..။ ပှီးတော့ မနီ၏ အရိပအွယောငကွိုလညွး မတှေ့ရ..။ မလှရီ အပေါထွပွ ထပခွိုးပေါသွို့ နားစှငွ့ ကှညွ့သညွ..။ ထပခွိုးပေါမွှ လှုပရွှားသံ သဲ့သဲ့ ကှားနရသညွေ..။မလှရီလညွး ဖှဈခငှရွာဖှဈဟု ဆုံးဖှတကွာ ထပခွိုးပေါသွို့ တိတတွဆိတွ တကလွာခဲ့သညွ..။ သခှောသှားပှီ..။ လှခေါးခှရငွေးမှာ ကှောထွူး ဖိနပကွို တှေ့လိုကရွသညွ..။ ခှသေံလုံလုံဖှငွ့ လှခေါးပေါွ တကလွာလိုကသွညွ..။ တဖှညွးဖှညွး အသံတှကေို ပိုမို ကှားလာရသညွ..။ အခနွးတံခါးကို ပိတထွားသညွ..။ အခနွးမှာ ထရံကာ ဖှဈ၍ ခှောငွးကှညွ့စရာ အပေါကတွှေ ရှာရနွ မခကလွှ..။ မလှရီလညွး ခဲတံလုံးလောကရွှိသော ထရံပေါကမွှ အတှငွးသို့ ခှောငွးကှညွ့လိုကသွညွ..။ မှငလွိုကရွသညွ့ မှငကွှငွးကှီးက မလှရီကို အကှီးအကယွှ တုနလွှုပခွှောကခွှား သှားစသညွေ..။ “ အမလေးလေး…..မနီ နဲ့ ကှောထွူးတို့ လိုးနကှတော ပါလား…….” မလှရီ တဈယောကွ ထရံပေါကမွှ ခှောငွးကှညွ့ရငွး စိတထွဲက ဘုရားတမိသညွ…။ နို့စို့ ကလေးငယကွ သူတို့နှငွ့ မလှမွးမကမွးမှာ နှဈခှိုကစွှာ အိပမွောကနှရှောသညွ..။ မနီက အောကကွနေ သူမရဲ့ ဒူးနှဈလုံးကို ထောငကွာ ပေါငကွှီးတှေ ဖှဲကားပေးထားရာ ကှောထွူးက အထကမွှနေ တကမွှောကရွငွး ဖငကွှီး ကှှကာ ကှှကာ ဖှငွ့ ဆောငွ့လိုးနသညွေ.။

ဆောငွ့ခကှတွိုငွး ဆောငွ့ခကှတွိုငွးမှာ ကှောကှီးက သိသာ ထငရွှားစှာ ရှုံ့ခှကဝွငသွှားကာ အသားပှငတွှေ က လှုပရွှားနသညွေ..။ မုနထွနသေော ဝကသွိုးကှီး တဈကောငအွလား အသဲအသနွ အရူးအမူး ဆောငွ့ဆောငွ့ လိုးနပေါတော့သညွ..။ မနီကလညွး အောကကွနေ ပေါငတွနွ ဖှေးဖှေးတုတတွုတကွှီးတှကေို အစှမွးကုနွ ဖှဲကားလကွှ သူမ ဖငကွှီးကို ကော့ကော့ပှီး အားရပါးရ ခံကာနသညွေ.။ လိုးသူနှငွ့ ခံသူ အပေးအယူမှှလကွှ လိုးခှငွးအမှု ပှုနကှသညေမွှာ အားရစရာ ကှကသွီးထစရာကှီး ဖှဈနပေါတော့သညွ..။ မလှရီ စောကဖွုတကွှီးထဲ စဈခနဲ ကငှခွနဲ ဖှဈသှားပှီး စောကဖွုတကွှီး တဈအုံလုံး တငွးမာ ခုံးကှှလာသညွ..။ “ ဖှတွ…ပှှတွ….ဖှတွ….ပလှတွ….ဗှဈ…….ပလဈ……….ဖှတွ……” “ အား….အား……အ….အမေ့….အ…..အား…အမလေး..လေး…..အား…အီး…ကောငွး…လိုကတွာ….ကှယွ….အ…အမေ့….အား….ရှီး….ကှှတွ..ကှှတွ….အို..အိုး…အိ…………..အ.” ကှောထွူးက အရှိနအွဟုနွ ပှငွးထနစွှာ ဒလစပွ ဆောငွ့ဆောငွ့ လိုးနသလေို မနီကလညွး တအီးအီး တအားအားဖှငွ့ မှညတွမွးလကွှ ခပကွှမွးကှမွးပငွ ကော့ကော့ခံလကွှ နသညွေ..။ “ မမ…..“ “ ဟငွ….” “ ကောငွးလား…..မမ…” “ အမလေး…ကောငွးလိုကတွာ..မောငရွယွ….ပှောမပှတတအွောငကွို ကောငွးတာ….မမဖှငွ့ ဒီလောကတွောငွ လိုးတတွ လိုးနိုငလွိမွ့မယလွို့ တကယွ မထငဘွူး…..” မနီစကားဆုံးသညနွှငွ့ ကှောထွူးက ဆောငွ့သညွ့ အရှိနကွို ဗှုနွးခနဲ ရပပွဈလိုကပွှီး… သူ့ဖငကွှီးကို ကှှ၍ လီးကှီးကို စောကဖွုတကွှီးထဲမှ ဆှဲနှုတလွိုကသွညွ..။ “ ဟငွ…ဒီမှာ တအားကောငွးနတော…ဘာ….ဘာ လုပတွာလဲ….မောငလွေး….ရဲ့….အီး….ဟငွ့…ဟငွ့…” မနီက ဇောကှှနသေော အသံကှီးဖှငွ့ ပှာပှာသလဲ မေးသညွ..။

ပှီးတော့ သူမ ခှထေောကနွှဈခှောငွးဖှငွ့ ကှောထွူးခါးကို လှမွးပှီး ဆှဲခှိတထွားလိုကသွညွ..။ ကှောထွူးက သူ့ကိုယကွှီးကို ကုနွးထရငွး… “ ခဏလေး ဖယပွေးပါ အုံး ….မမရ…ပုံစံ တဈမှိုး ပှောငွးခငှလွို့ပါ……..” ဒီတော့မှ မနီက ခှိတထွားသော ခှထေောကနွှဈခှောငွးကို ဖှပေေးလိုကသွညွ..။ လီးတနကွှီး ကှှတသွှားသော အခါ မနီစောကဖွုတဖွောငွးဖောငွးကှီးမှာ အနညွးငယွ ပှဲဟလကွှ အတှငွးသားနုနုတှကေ ရှစိရှစိ လှုပလွကွှ ကနှရွဈခဲ့သညွ..။ ကှောထွူးက ဘေးတှငွ ပုံထားသော သူ့ပုဆိုးကို ကောကယွူလိုကပွှီး မနီကို ကှောပေးကာ မတတွတရွပလွကွှ လီးတနကွှီးတှငွ စိုရှဲ ပပှနသေေော စောကရွညတွှကေို သုတပွဈလိုကသွညွ..။ မနီ စောစောက တဈခှီပှီးသှားကှောငွး ကှောထွူး သိလိုကသွညွ..။ သူက တဈခှီမှ မပှီးသေး..။ ယခု ပပှနသေေော အရတှမှေော မနီစောကခွေါငွးထဲက ပနွးထှကခွဲ့သော သုတရွတှေေ ဖှဈသညွ..။ ကှောထွူးက မနီကို ကှောပေးပှီး မတတွတွ ရပနွသဖှငွေ့ ခှောငွးကှညွ့နသေော မလှရီနှငွ့ လီးတနကွှီးမှာ ထရံ တဈခပှသွာ ခှားသညွ..။ ကှောထွူးပေါငကွှားက လီးတနတွုတတွုတကွှီးကို နီးနီးကပကွပွ မှငလွိုကရွသောအခါ မလှရီ တဈကိုယလွုံးရှိ ရမမြကသွှေးတှမှော ပူလောငွ ပှကထွ လာတော့သညွ..။ လီးတနကွှီးမှာ နညွးတဲ့ဟာကှီး မဟုတွ…။ အတုတကွ သူမ လကတွဈဆုပွ မမိနိုငလွောကအွောငွ ..ရှိပှီး…အရှညမွှာလညွး သူမ လကတွဈထှာပငွ မကလောကွ…။ ဒဈကှီးကလညွး ပှဲအာလနနွသညွေ..။

ဒဈဆံပှဲပှဲကှီးက နီညိုရောငသွနွးကာ တငွးရငွး ဝငွးပှောငနွသညွေ..။ လီးတနကွှီးကို ယှကသွနွးထားသော သှေးကှောကှီးတှကေ ဖုဖောငွးနပှေီး အကှော အပှိုငွးပှိုငွး ထကာ တောငမွတကွော့တကနွသညွေ..။ မလှရီ တဈကိုယလွုံး တုနလွှုပခွှောကခွှားနသညွေ..။ အသကရွှူသံတှလညွေး မှနဆွနနွသညွေ..။ ဖှဈနိုငလွငွှ အခနွးထဲ ပှေးဝငပွှီး ကှောထွူးလကကွို ဆှဲကာ အိမသွို့ ခေါသွှားလိုကပွှီး သူမကိုသာ တကလွိုးခိုငွးလိုကခွငှသွညွ..။ အခုတော့ ထမီကို လှနပွှီး သူမပေါငကွှားမှ ဖောငွးကှှရှထနသေော စောကဖွုတကွှီးကို လကဝွါးနှငွ့ ဖိပှတလွိုကရွပါတော့သညွ..။ သူမစောကဖွုတကွှီးက မာတငွး ခုံးထနပှေီး စောကရွတှကလေညွေး ဘုံဘိုငခွေါငွးမှ ရကထှေားသလို တစကစွကနွှငွ့ ယိုစီး စိမွ့ထှကကွနှသညွေ..။ ကှောထွူးက မနီဖကွ ပှနလွှညွ့သှားရာ မလှရီကို ကှောပေးလကွှ အနအထေား ဖှဈသှားရပှနသွညွ..။ “ ကဲ….မမ…ထ….” ကှောထွူးက မတတွတရွပရွငွး မနီထံ သူ့လကကွို လှမွးလိုကသွညွ..။ မနီက ကှောထွူးလကကွို လှမွးဆှဲပှီး ထလိုကသွညွ..။

နှဈယောကသွား မကှနွှာခငွှးဆိုငမွိသော အခါ တဈယောကကွို တဈယောကွ တငွးကစှနွအေောငွ ဖကထွားလိုကကွှသညွ..။ ပှီးတော့ နှုတခွမွးခငွှး တေ့အပကွာ စုတနွမွးကှသညွ..။ တပှှတပွှှတနွှငွ့ နှုတခွမွးခငွှး စုပနွကှသညေမွှာ အတောလွေး ကှာသညွ..။ ကှောထွူးလကတွှကေ မနီ၏ ဖငဆွုံထှားထှားအိအိကှီးကို တအားနဲ့ပငွ ဆုပခွှပှတနွေယနွသလေို မနီလကတွှကလညွေး ကှောထွူးကှောပှငကွှီးကို အားမလိုအားမရဖှဈနသလေို ပှတသွပလွိုကွ ဆှဲကုတလွိုကွ ရှရှလေး ပှတသွပပွေးလိုကွ လုပပွေးနသညွေ..။ ကှောထွူးလီးတနတွုတတွုတနွှေးနှေးကှီးက မနီ၏ မာနဖွီခုံးထနသေော စောကဖွုတဖွောငွးဖောငွးကှီးကို ဖိထောကထွားသညွ..။ ကှောထွူးက သူ့လှှာကို မနီပါးစပထွဲ ထိုးသှငွးလိုကသွညွ.။ မနီကလညွး အဆငသွငွ့ပငွ ခပမွှှငွးမှှငွးလေး ဆှဲစုပပွေးရငွး သူမ၏ လှှာဖှငွ့ ပှနလွှနွ ပှတတွိုကပွေးနသညွေ..။ ကှောထွူးက နှုတခွမွးခငွှး ခှာလိုကပွှီး… “ မမ…လေးဖကထွောကွ ဖငကွုနွးပေးနောွ….” “ အမလေး…ဘုရား ဘုရား…ဖငွ…ဖငလွိုးမလို့လား….ဟငွ…….” “ အား..ဟား ဟား…..မဟုတပွါဘူး…မမရဲ့…စောကဖွုတွ ပဲလိုးမှာပါ…မမကလဲ….” “ သိနိုငဘွူးလတေောွ….စောကဖွုတတွောငွ ဒီလောကွ အီစလံဝနအေေောငွ ခံနရတော….တော့လီးကှီးနဲ့ ဖငမွှား လိုးလိုကရွငွ ကှဲပှဲ စုတပွှတသွှားမှာ ကှောကလွို့ တောရွေ့….” မနီက ကှောထွူးအလိုကှ လေးဖကထွောကပွှီး ဖငကွုနွးပေးလိုကသွညွ..။

တတောငဆွဈ နှဈဖကကွ အိပယွာပေါွ ထောကထွားပှီး ခါးလေးကို ညှတလွကွှ ဖငပွူးတောငွး ထောငပွေးထားရာ စှငွ့ကားလှနွးလှသော ဝိုငွးဝိုငွးအိအိ ဖငအွိုးကှီးနှဈမှာမှာ ကှောထွူး ရမမြကမွီးလှှံကို တဝုနွးဝုနွး တောကလွောငစွသညွေ..။ ကှောထွူးက စှငွ့စှငွ့ကားကား ဝငွ့ဝငွ့ကှှားကှှား ရှိလှနွးလှသော ဖငဆွုံကှီးနောကတွှငွ ဒူးထောကလွကွှ မုဆိုးထိုငွ ထိုငလွိုကသွညွ..။ ထို့နောကွ သူ့လီးတနွ တုတတွုတကွှီးကို လကနွှငွ့ ကိုငလွကွှ ပူနှေးနူးညံ့သော စောကဖွုတအွကကွှဲကှီးထဲသို့ တေ့မှှုပထွားလိုကသွညွ..။ “ မမ…“ “ ဟငွ….ဘာလဲ….လို့……..” “ မနေ့…က ထှကတွာ…၃၅ နောွ…….” “ အငွး…..” “ ၃၅ ဆိုတော့ အငွဂြါ ကှာသာပတေး စ..ဖ..ပေါ့နောွ……..” “ ဟုတပွါတယွ…လို့ ဆိုနေ…” မနီအသံက ရမမြကဇွောတှေ ထနနွပှေီး စိတမွရှညတွော့ဟနွ ပေါလွှငနွသညွေ..။ “ အဲဒီ …စဖ ဆိုတာ ဘာလဲ…ဟငွ……” “ အဲဒါ….အဲဒါ……သိပလား….အဲဒါ….ဟဲ့…တဏှာရူးလေးရဲ့….“ မနီက ပါးစပကွလညွး ပှော သူမ ဖငဆွုံကှီးကိုလညွး နောကသွို့ ပဈပဈကော့တှနွးပေးလိုကသွညွ..။ ထိုအခါ ဒဈဆံပှဲပှဲကှီးက စောကခွေါငွးအတှငွးသားနုနုတှေ ထဲသို့ နဈဝငသွှားသညွ..။ “ အဲဒီ စ ဖ ကို လှနထွိုးရငွ ဘာလဲ ဟငွ…မမ…” “ ..ဖှတွ…စှတွ …ပေါ့ဟာ……….ကဲ…ကဲ…..” မနီက ဒေါဖောငွးနသေံနှငွ့ ပှောရငွး သူမဖငဆွုံကှီးကို နောကသွို့ ဆတခွနဲ ပဈတှနွးဖိကော့ လိုကပွှနသွညွ..။

၈ လကမွခနွ့ ရှညသွော လီးတနတွုတတွုတကွှီးမှာ ၃ လကမွလောကွ နဈဝငသွှားပှနသွညွ.။ “ မောငလွေးတို့ လိုးပှီးရငွ အဲဒီ ဂဏနွး ထိုးရအောငွ နောွ…မမ…..” “ အငွးပါ…ဟဲ့….ဒီမှာ စောကဖွုတကွှီး တဈခုလုံး လှိုကယွားထနပှေီ…ကှာရငွ ပှငွ့ကနထွှကတွော့မယွ….အဟငွ့ဟငွ့..အီး….အိ…အငွ့…….” မနီတဈယောကွ အလိုးခံခငှစွိတတွှေ က ငယထွိပထွိ တကနွပှေီ ဖှဈ၍ ငိုသံပါကှီးနှငွ့ ပှောလိုကသွညွ..။ သညတွော့မှ ကှောထွူးက မနီ ခါးသှယသွှယလွေးကို ခပတွငွးတငွး ဆှဲဖကကွာ သူ့လီးတနကွှီးကို အဆုံးတိုငွ ဝငသွှားအောငွ ဖိသှငွးခလှိုကပွါတော့သညွ..။ “ ဗှဈ……ဘှတွ….ပှဈ……..ပလှတွ….ဖှတွ……ဗှိ…….ဗှဈ…..အီး……အိ..အိ….အား……..အငွး…..အမေ့…….အို့…..အ……..အမေ့……အငွ့…..ကှှတွ…ကှှတွ…အိုး….” မနီတဈယောကွ ခေါငွးနှငွ့ မှေ့ယာခငွး ထိလကွှ ပါးစပလွေး ပှငွ့ဟကာ အားရကှနပစွှော ညီးညူလိုကပွါတော့သညွ..။ ထိုအခိုကမွှာပငွ မလှရီတဈယောကွ ခှောငွးကှညွ့နရောမှ ခှသေံလုံစှာနှငွ့ ဆုတခွှာလာခဲ့ပါသညွ..။ လကထွဲမှာ ငှတဈသေောငွးခှဲ ရှိသညွ..။ “ ဖှတွ..စှတွ…” တဈပေါကထွဲ အောခလှိုကမွညွ..ဟု ဆုံးဖှတလွိုကသွညွ..။ အောကထွပရွောကသွောအခါ မလှရီ ကှောထွူး၏ လကကွနှအွရကမွှားကို လကနွှဈလုံးစာလောကွ ခနှခွဲ့ပှီး အကုနမွော့သောကလွာခဲ့သညွ..။

အိမပွှနပွှီး ငှတဈသေောငွးခှဲ ယူသညွ..။ ပှီးတော့ လကခွှဲဒိုငွ ခငမွာရီထံသှားပှီး ၅၃ တဈပေါကထွဲ ထိုးခလှိုကသွညွ..။ စိတထွဲကလညွး ဤအတိုငွး ကှုံးဝါးလိုကသွညွ..။ “ ပေါကလွိုကစွမွးဟယွ….ဖှတွ စှပွ….ဖှတစွှပွ……” ကှောထွူးကို စောငွ့ရငွး ၄ နာရီခှဲသှားသညွ..။ မကှာမီ မကှစွောငွးထိုး နှဈအိမကွှောမွှ စကခွှုပသွမ အုပစွု၏ ၅၃ တဲ့ဟေ့….ဟူသော အသံကို ကယှလွောငစွှာ ကှားလိုကရွသညွ..။ တဒငွဂြ အတှငွး မလှရီ နှလုံးသှေး တှေ ရပတွနွ့သှားမတတွ ဖှဈသှားရတော့သညွ..။မလှရီတဈယောကွ သနပခွါး လိမွးရငွး နေ့လညကွ အကှောငွးကို ပှနပွှောငွး စဉွးစားမိရာမှ ကှောထွူးကို ခေါပွှီး ငှသှေားထုတရွနွ အိမပွေါထွပသွို့ ထမီရငလွှားကှီးဖှငွ့ တကလွာခဲ့သညွ..။ ကှောထွူးအကှောငွးကို ကောငွးကောငွးကှီး သိခဲ့ပှီမို့ အနာဂတအွတှကွ စီမံကိနွးတှေ ခလှကွှ ရှိသညွ..။ ကှောထွူးအခနွးနား ရောကသွောအခါ တံခါးစေ့ထားသညကွို တှေ့ရသညွ..။ တံခါးက လကတွဈလုံးခနွ့ ဟနသညွေ..။ ထိုဟနသေော နရောမှ အတှငွးသို့ အသာခှောငွးကှညွ့လိုကသွညွ..။ သဲထိတရွငဖွို မှငကွှငွးကှီးကို ဒုတိယအကှိမွ မှငလွိုကရွပှနသွညွ..။ ကှောထွူးတဈယောကွ ခုတငစွောငွးတှငွ ခှတှေဲလောငွး ခကှာ ပုဆိုးကို ပငွ့လှနလွကွှ ပေါငနွှဈခှောငွးကို ဖှဲပှီး ဆေးလိမွးနသညွေ..။ အခနွးပေါကဖွကကွို မကှနွှာမူထားသဖှငွ့ ပေါငကွှားက လီးတနကွှီးကို အထငွးသား မှငနွရသညွေ..။ ကှောထွူးက ဘယဖွကဘွေးတှငွ ခထှားသော ဆေးပုလငွးထဲမှ ဆေးစကမွှားကို ညာဖကလွကဖွဝါးထဲ ထညွ့လိုကသွညွ..။

ထိုအခိုကဝွယွ ပေါငကွှားထဲက လီးတနကွှီးမှာ အထကသွို့ ကော့ထောငလွကွှ တောငမွတနွသညွေ..။ သှေးကှောကှီးတှကေ ဖုဖောငွးပှီး လီးတနကွှီးကို ဖုံးအုပထွားသော အရပှေားမှားမှာ အရဈအရဈတှေ ထလကှရွှိနသညွေ..။ ဒဈဆံပှဲပှဲကှီးက နီညိုရောငသွမွးနပှေီး ဆေးဆီလိမွးထားသဖှငွ့ ဝငွးပှောငတွငွးကားနသညွေ..။ မှငရွုံနှငွ့ တုတခွိုငမွာကှောမညွ့လီးတနကွှီးမှနွး မလှရီ အကဲခတမွိသညွ..။ လီးတနွ အတုတမွှာ ရ လကမွခနွ့ရှိပှီး အရှညကွ ၈ လကမွခနွ့ ရှိရာ အလှနရွှားပါးသော စံခှိနမွီ လီးကှီး ဖှဈနပေါတော့သညွ..။ လီးတနကွှီးကို ကှညွ့ရငွး ကှညွ့ရငွး မလှရီ စိတတွှေ ထကှှလာသညွ..။ စောကဖွုတအွတှငွးမှလညွး လှိုကလွှိုကပွှီး ယားကှှလာသညွ..။ ဟိုနရော ဒီနရောက ဒိတခွနဲ ဒိတခွနဲ လှုပလွှုပသွှားသညွ..။ ကှောထွူးက ညာလကဖွဝါးထဲရှိ ဆေးဆီမှားဖှငွ့ တောငမွတနွသေော လီးတနကွှီးကို နှံ့စပအွောငွ သုတလွိမွးလိုကသွညွ..။ ထို့နောကွ အထကသွို့ ကော့ထောငနွသေော လီးတနကွှီးကို အောကသွို့ ဖိဖိဆှဲခသှညွ..။ ထိုသို့ ဆှဲခလှိုကတွိုငွး ဒဈဆံပှဲပှဲကှီးမှာ တငွးခနဲ တငွးခနဲ အဈအဈထှကသွှားသညွ..။ မလှရီ စောကခွေါငွးထဲ ကငှခွနဲ စဈခနဲ ဖှဈသှားရပှီး စောကရွတှေေ စိမွ့ထှကယွိုစီးကလှာတော့သညွ…။ ထမီကို မ လှနလွိုကပွှီး စောကခွေါငွးထဲ လကခွလယသွှငွးကာ ထိုးဆှမှနှေောကလွိုကသွညွ..။ ကှောထွူးက လီးတနကွှီးကို လကဖွဝါးနှငွ့ လိမပွှီ ဆှဲဆှဲဆနွ့သညွ..။ ပှီးတော့ ဂှငွးတိုကသွလို ခပပွှငွးပှငွး ဆောငွ့ပေးပှနသွညွ..။

ဒီမှှ အဖိုးတနွ အမှိုးမှနသွော လီးတနကွှီးကို မနီဆိုတဲ့ ကောငမွနှငွ့ မပတသွကစွခငှတွေော့..။ ခံခငွှးခံ သူမသာ အားရအောငွ ခံမညွ..။ ကှောထွူးသညွ သူမယောကွှား ကိုသနွ့စငွ၏ ညီအရငွးခေါကခွေါကွ ဖှဈသညွ..။ ထို့ကှောငွ့ သူမသာလငွှ ပိုငဆွိုငထွိုကသွညဟွု ယတိပှတွ ဆုံးဖှတလွိုကသွညွ..။ မလှရီက အခနွးတံခါးကို အသာဆှဲဖှငွ့လိုကသွညွ..။ အသံကှားသဖှငွ့ ဗှုနွးခနဲ ကှညွ့လိုကရွာ အခနွးထဲ ဝငလွာသော မလှရီကို တှေ့လိုကရွသညွ..။ တဒငွဂြအတှငွး ကှောထွူး တဈယောကွ ဖှတမွေ့ ပုတတမွေ့ မေ့သှားရသညွ.။ မလှရီက အခနွးတံခါးကို ဂကှထွိုးပိတလွိုကပွှီး ကှောထွူးဆီသို့ တရှေ့ရှေ့ လှှောကလွာသညွ..။ ကှောထွူးကလညွး လီးတနကွှီးကို လကဖွှငွ့ ဆုပကွိုငရွငွး ကှောငကွှညွ့နသညွေ..။ ပှီးတော့ မှ ဗှုနွးခနဲ ပုဆိုးဖှငွ့ ဖုံးလိုကသွညွ..။ မလှရီက ပလပစွတဈခုံတဈခုံကို ဆှဲယူပှီး ကှောထွူးနှငွ့ တဈပခနွေ့အကှာတှငွ မကှနွှာခငွှးဆိုငွ ထိုငလွိုကသွညွ..။ “ မငွး….ဒါဘာလုပနွတောလဲ……..ဟငွ…” “ ဟို..ဟို….ဆေး….ဆေး လိမွးနတောပါ…မမ……” “ ဘာဖှဈလို့လဲ…..” “ ဆီး……..ဆီး အောငွ့နလေို့ပါ……” “ ဟှနွး….တဏှာရူးလေး….မသိရငခွကမွယွ….ဟိုကောငမွ မနီကို လိုးဖို့ မဟုတလွား…” “ ဗှာ…..” ကှောထွူး မကှလွုံးပှူး မကှဆွံပှူးဖှငွ့ ဗှာ ခနဲ အာမဋေိတသွံကှီး ထှကသွှားသညွ..။ “ အခုမှ ဗှာ မနနေဲ့…၊ ဟေ့ကောငွ…..နငနွဲ့ မိနီနဲ့ လိုးနကှတော…ငါ့မကှစွိနဲ့ တပအွပွ တှေ့ခဲ့ရတာ….သိရဲ့လား…..ဟငွး…..” “ ဟို…..ဟို….ဘယွ….ဘယတွုနွးက..လဲ…မမ..” “ နေ့ လညတွုနွးကလေ…..မိနီအရကဆွိုငွ ထပခွိုးပေါမွှာ..နငတွို့နှဈယောကွ လိုးနကှတော…ဟောဒီ မကှစွိကှီးနဲ့ တပအွပမွှငခွဲ့တာ….သိပလား…” မလှရီက သူမမကှစွိကို လကညွှိုးနဲ့ နောကပွှနထွိုးပှရငွး ကှိမွးသညွ..။

ထို့နောကွ စကားဆကပွှနသွညွ..။ “ ဒီကဖှငွ့ မလာ.မလာ နဲ့ စိတပွူနလေိုကရွတာ…၊ မနနေိုငတွော့လို့ လိုကရွှာတော့ ထငတွဲ့အတိုငွးပဲ…ဒငွးတို့နှဈယောကကွို ပငပွငွးတိုးတော့တာပဲ….အဈကိုတငွ ဂှိုဟမွှရေုံ မကဘူး…၊ ညီကိုပါ …အလှတမွပေးပဲ ဂှိုဟမွှတေဲ့ ကောငမွ….” “ ဟို…….ဟို….အဈကိုကှီးနဲ့ မနီနဲ့က ဖှဈနကှတောလား….မမ…….” “ အေး….ဒီကောငမွ နဲ့ ဖှဈမဖှဈတော့ မသိဘူး….၊ သူ့ညီမအရငွး ခငသွီတာကတော့ နငွ့အဈကိုရဲ့ မယားငယွ ဖှဈနပှေီ…။ဒီည ပှနမွလာတာက အဲဒီ မယားငယွ မ ဆီ သှားအိပတွာလေ…၊ တဈပတကွို ၃ ရကလွောကကွ အဲဒီ မယားငယမွ ဆီ သှားနရတောလေ…..” “ ဟုတကွော ….ဟုတရွဲ့လား….မမရာ….အဈကိုကှီးက လူးအေး လူမှနပွါ……” “ ဟား…ဟား…..ရီစရာကောငွးလိုကတွာ…လူအေး လူမှနတွဲ့…ဟာ ဟ….အဲဒီ မယားငယနွဲ့…တော့အဈကိုကှီး နဲ့ ညားနတော…ကလေးတောငွ မကှာခငွ မှေးတော့မှာ…သိရဲ့လား……ဟှနွး…..” “ ဟုတရွဲ့လား…မမရာ……..” “ ငါ…နငွ့ကို လကတွှေ့ပှရမလားဟငွ…ကှောထွူး……” မလှရီအသံထဲမှာ နာကညွှးဝမွးနညွးသံတှေ အပှညွ့ပါနသညွေ..။ ထမီရငလွှားအတှငွးမှ မို့မောကွ တငွးအယွ ဖောငွးကားနသေော နို့အုံကှီး နှဈမှာက ဒေါသကှောငွ့လား ၊ရမမြကကွှောငွ့လားမသိ..သိသာထငရွှားစှာ နိမွ့ခှီမှငွ့ခှီ လှုပနွသညွေ..။ “ မိနွးမ လိုးစရာ…ဒီလောကတွောငွ ရှားရသလား…ဟယွ……ဒီကောငမွကိုမှ သှားလိုးရတယွ…လို့….နှာဗူးလေး…ရဲ့….” “ ဟို…ဟို…မထငွ…မထငမွှတပွဲ…ဖှဈသှားတာပါ…မမရယွ…..တကယွ…တကယပွှောတာပါ…” “ အဲဒီ ကောငမွက …ငါ့ထကွ အပှနတွဈရာ သာနလေို့လား..ဟငွ…..ကှောထွူး….” မလှရီက ပှောပှောဆိုဆို ရငလွှားထားသော ထမီကို ဖှခလှေိုကသွညွ..။

ဝငွးဝငွးမှတမွှတွ နုနုထှတထွှတွ တငွးရငပွှညွ့ဖှိုးလှသော နို့အုံလှလှကှီး နှဈမှာက ဘှားခနဲ ပေါလွာသညွ..။ လှလိုကသွညွ့ ရငသွားနှဈမှာ..။ ပှညွ့တငွးဝငွးမှတနွသညွေ..။ ဖှူဝငွးနသေော နို့အုံတဝိုကတွှငွ သှေးကှောစိမွးစိမွးကှီးတှကေ ယှကဖွှာနကှသညွေ..။ လုံးဝနွးမို့မောကပွှီး အထကသွို့ ကော့ခှှနနွသညွေ..။ နို့စို့ကလေးငယွ ရှိသောကှောငွ့သာ မနီနို့အုံကှီးက တငွးနပေုံရသညွ..။ ကလေးငယွ မရှိသော မလှရီ နို့အုံကှီးက မနီ နို့ထကပွငွ ပှညွ့တငွးဝငွးမှဲ့နပေါတော့သညွ..။ ကှောထွူးက မလှရီ၏ လှပပှညွ့ဖှိုးသော နို့ကှီးနှဈလုံးကို ရမမြကမွကှလွုံးတို့ဖှငွ့ စိမွးစိမွးကှီး ကှညွ့ရငွး …ရငတွှေ တဒိတဒွိတွ ခုနကွာ အာခေါငတွှေ ခှောကလွာသညွ..။ “ ဒါက…နို့….ဟောဒီမယွ…စောကဖွုတွ ကိုကှညွ့အုံး….နငွ့ဟာမထကွ …သာပါတယွ…နောွ….မအလေိုးလေး……..ရဲ့……” မလှရီက ပလပစွတဈ ခုံပေါထွိုငနွရောမှ မတတွတွ ထရပလွိုကပွှီး ထမီကို ကှငွးလုံး ခှှတခွလှိုကသွညွ..။ ပှီးတော့ ပှနထွိုငလွိုကသွညွ..။ ပေါငတွံဖှေးဖှေးတုတတွုတကွှီးတှကေို အနညွးငယွ ဖှဲကာ သူမပေါငကွှားရှိ စောကဖွုတကွှီးကို ရှေ့သို့ ကော့ပှလိုကသွညွ..။ ဆီးခုံ ဝငွးဝငွးကှီးအောကရွှိ စောကဖွုတဖွောငွးဖောငွးကှီးမှာ အလှနတွငွ့တယလွှပနသညွေ..။ စောကမွှေးဟူ၍ တဈပငမွှှပငွ မရှိပဲ…ရှငွးပှောငွ ဝငွးစကနွသညွေ..။ အငုတပွါ မရှိသညမွို့ စောကမွှေးတှကေ လုံးလုံးမပေါကတွာပဲလား ၊ နှုတပွဈတာပဲလားတော့ မသိ…။

ကှညွ့နရငွေး ကှောထွူး သရမှေားပငွ ထှကကွလှာမတတွ…၊ ဂလုခနဲ တံတှေးမှိုခပှဈလိုကရွသညွ..။ ထူထဲသော နှုတခွမွးသားကှီးနှဈမှာက သပှညေိုရောငွ သမွးနသညွေ..။ ကနှစွောကဖွုတအွုံတပှငလွုံးမှာမူ ဆီသုတထွားသလား ထငမွှတရွလောကအွောငွ ဝငွးဝါ အိစကွ ပှောငလွကနွပေါသညွ..။ စောကဖွုတဖွောငွးဖောငွးကှီးမှာ သနွ့ရှငွးလတဆွတလွှနွးလှသညွ..။ “ ကဲ…..ဘယွ့နှယလွဲ….နငွ့ဟာမ စောကဖွုတနွဲ့ ငါ့စောကဖွုတွ…ဘယဟွာက ပိုလှသလဲ…ပှောလေ….” “ မမ…မမစောကဖွုတကွ ပိုလှတယွ..ဗှ….အဟီး…..” “ ဘာ…ဟီးဟီးလဲ….ဒါနဲ့မှား မမေးမစမွး…ဟိုဟာမကို သှားလို့ရတယွ…လို့….ပှောလိုကရွရငွ…မကောငွးပဲ ရှိတော့မယွ…“ “ ကှောကလွို့….” “ ဘာကှောကတွာလဲ…..ဟိုဟာမကိုတော့ မကှောကဖွူးလား….နငွ့ကို ဖမွးထားမှာ…သိရဲ့လား…….ကဲ…ကှိုကရွဲ့လား…..မမ စောကဖွုတကွို……..” “ အဟီး….ကှိုကတွယွ…..“ “ ဒါတောငွ …နငကွ ဒီစောကဖွုတကွို မလိုးပဲ…ဟိုဟာမ စောကဖွုတကွို ဘာကှောငွ့ စညွးကှောပွှီး လိုးရတာလဲ…ဟငွ….” “ ဟို…ဟို…အဈကို့ မိနွးမမို့…ကှောကလွို့…မမရဲ့…“ “ နငွ့အဈကိုက ငါ့ကိုပဈပှီး…မယားငယွ ယူထားတာလေ…အဲဒါ ..တရားသလား…..” “ ဟငွ့အငွး….မတရားပါဘူး…မမ……” “ နငကွရော…အခု…ငါ့ကို မခစှနွိုငဘွူးလား……” “ ခစွှ….ခစှပွါတယွ…..မမ…ဒါပမယွေ့..အဈကို့မိနွးမဆိုတော့…..ကှောကတွယွ….ဗှ…” “ ခစှရွငွ မကှောကနွဲ့….ကှောကရွငွ..မခစှနွဲ့…သနောလေးရဲ့……” ကှောထွူးကို ..ကိုသနွ့စငွ ညီမဟုတလွားဟု မနီက မေးပုံနှငွ့ သူ့အရကပွုလငွးထဲက အရကမွှား ဖငကွပမွှှသာ ကနှရွဈခဲ့ပုံကို အခုမှ ကှောထွူး သဘောပေါကသွှားလသညွေ..။

သူ့အဈကိုမိနွးမ မလှရီကိုလညွး အရမွးသနားသှားသညွ..။ မလှရီ၏ အခစှကွှကလွပကွို တာဝနကွှအေောငွ ဖှညွ့ဆီးပေးမညဟွု ဆုံးဖှတခွကွှ ခလှိုကပွါသညွ..။ ခုတငပွေါကွ ဆငွးလိုကပွှီး မလှရီ လကမွောငွးအိအိကှီးမှားကို ပှေ့ကိုငလွိုကပွှီး ဆှဲယူလိုကသွညွ..။ မကှနွှာခငွှးဆိုငွ ဖှဈသှားသောအခါ သူ့ပုဆိုးကို ခှှတခွလှိုကသွညွ..။ မလှရီက လကနွှဈဖကဆွနွ့တနွးပှီး ကှောထွူးလညပွငွးကို တငွးတငွး သိုငွးဖကလွိုကသွညွ..။ ကှောထွူးလကနွှဈဖကကွလညွး မလှရီ၏ ခါးလေးကို သိုငွးဖကဆွှဲညှဈလိုကသွညွ..။ နှဈယောကသွား နှုတခွမွးခငွှး ထိကပသွှားသညွ..။မှတသွိပပွှငွးပှစှာ နှုတခွမွးခငွှး စုပကွှသညွ..။ နှုတခွမွးစုပနွရငွေးကပငွ ကှောထွူးလကတွှကေ မလှရီ၏ ပှညွ့ဖှိုးထှားကားလှသော ဖငသွားဆိုငတွငွးတငွးအိအိကှီးကို အထပထွပအွခါခါ ပှတသွပဆွုပခွှပေေးနသညွေ.။ ပူနှေးမာကှောသော လီးတနကွှီးက ဖောငွးတငွးဝငွးအိနသေော ဆီးခုံမို့မို့ကှီးကို ဖိထောကထွားသညွ..။ နှဈယောကစွလုံး ရမမြကသွှေးတှေ ဆူပှကထွလာနသညွေ..။ ရငခွုနသွံတှေ မှနလွာသညွ..။ အသကရွှူသံတှေ ပှငွးထနလွာသညွ..။ မလှရီလကတွှကေ ကှောထွူး လီးတနနွှေးနှေးကှီးကို ဆုပညွှဈပှတဆွှပေးနသလေို ကှောထွူးလကတွှကလညွေး မလှရီ ပေါငကွှားရှိ စောကဖွုတဖွောငွးဖောငွးအိအိကှီးကို ဖိပှတကွုတဆွှပေးနသညွေ..။ ထို့နောကွ စောကခွေါငွးအတှငွး လကညွိုှးကို ထိုးသှငွးလိုကပွှီး ဝေ့ကာဝိုကကွာ မှဆှသှငွေးနှုတပွေးနပှနသွေညွ..။

“ ပှှတွ….ပှှတွ…..ပလပွ……ပစွှ……..ပှှတွ….” စောကရွတှကေေ စိုရှဲအိုငထွှနွးနပှေီမို့ မှဆှသှငွေးနှုတွ လုပပွေးတိုငွး တပှှတပွှှတွ..အသံတှကေ ထှကပွေါနွသညွေ..။ ဟငွး………. မလှရီ သကပွှငွးရှညကွှီး တဈခကှခွလှိုကရွငွး….. “ မောငွ…..မောငလွေးရယွ….မ…မနနေိုငတွော့ဘူးကှယွ….လုပွ…….လုပပွါတောွ့နောွ……” ကှောထွူးက မလှရီကိုယကွို ညငသွာစှာ တဈပတလွှညွ့လိုကပွှီး ခုတငစွောငွးပေါွ ထိုငခွိုငွးလိုကသွညွ..။ ပှီး ခုတငပွေါွ ကနွ့လနွ့ဖှတွ လှဲသိပပွေးလိုကသွညွ..။ ဖှူဖှေးတုတခွိုငသွော ပေါငတွနကွှီးနှဈခှောငွးက အောကသွို့ တှဲလောငွးကနှပှေီး ပေါငကွှားရှိ စောကဖွုတဖွောငွးဖောငွးကှီးမှာ အထကသွို့ ပှူးပှူးကှီး ကနထွှကလွာသညွ..။ ကှောထွူးက ပေါငနွှဈခှောငွးကို အနညွးငယွ ဖှဲပေးလိုကရွာ စောကဖွုတဖွောငွးဖောငွးကှီးမှာ အနညွးငယွ ပှဲဟ လာသညွ..။ နုထှေးနီမှနွးသော စောကဖွုတအွတှငွးသားတှကေ တလှုပလွှုပတွရှရှဖှဈကာ စောကရွကှညတွေို့ဖှငွ့ ဝငွးလကနွသညွေ..။ ကှောထွူးက ပှဲဟနသေော စောကဖွုတကွှီးထဲသို့ သူ့ဒဈဆံပှဲပှဲကှီးကို ဖိနှဈသှငွးထညွ့လိုကသွညွ…။ နှေးထှေးအီဆိမွ့သော ကာမအရသာကို ထိထိမိမိ ခံစားလိုကရွသညွ..။ တဖှညွးဖှညွးခငွှး လီးတနကွှီးက စောကဖွုတဖွောငွးဖောငွးကှီးထဲသို့ တဈရဈခငွှး တိုးဝငလွာသညွ..။

သံမဏိခှောငွးကှီးကဲ့သို့ မာကှောတုတခွိုငသွော လီးတနကွှီးက ကပှကွပှတွညွးတညွး တိုးဝငလွာသညကွို မလှရီတဈယောကွ မကှလွုံးစုံမှိတကွာ အံကိုကှိတပွှီး အားရကှနပစွှော ခံယူနပေါသညွ..။ နာကငှသွလောကွ ကောငွး ၊ ကောငွးသလောကွ ရမမြကဇွောတှကှှနသေေော ကာမရသ သဘောမှာ ရှုပထွှေးနကရွှိုငွးလှနွးလှသညွ..။ လီးတနကွှီးကို ဖုံးအုပထွားသော အရပှေား အရဈအရဈတှကေ မလှရီ၏ စောကဖွုတအွတှငွးသားနုနုတှကေို ပှတတွိုကတွိုးဝငလွာခှငွးဖှဈရာ တဈကိုယလွုံးရှိ အကှောတှမှော တဖှငွးဖှငွး လှုပခွတတွုနခွါသှားသညွ..။ လီးတနကွှီးက ကှီးမားတုတခွိုငလွှနွးသဖှငွ့ စောကဖွုတနွှုတခွမွးသားကှီးနှဈလှာမှာ အတှငွးသို့ ခှိုငွ့ဝငနွပှေီး ကနှစွောကဖွုတအွုံကှီးတဈခုလုံး တငွးရငွး ဖောငွးကားနသညွေ..။ ကှောထွူးက အဆုံးထိ နဈဝငသွှားသော လီးတနကွှီးကို တဖှညွးဖှညွး ပှနနွှုတသွညွ..။ “ ဗစွှ……ဗစွှ……ဖှတွ…….ဗစွှ….ပလဈ……ဖှတွ……ဗစွှ……ဗစွှ….” ဒဈဆံပှဲပှဲကှီး ပေါလွုပေါခွငရွောကမွှ ရပလွိုကသွညွ..။ စောကရွတေို့ဖှငွ့ သုတလွူးထားသဖှငွ့ လီးတနတွုတတွုတကွှီးမှာ အရောငတွလကလွကွ ထှကနွပေါတော့သညွ..။

စောကဖွုတနွှုတခွမွးသားမှားနှငွ့ အုံကှီးတဈခုလုံးမှာလညွး လီးတနကွှီးနှငွ့ အတူ ကှှတကလွာသညွ..။ ဤကဲ့သို့ အသှငွးအနှုတွ လေးငါးခါလောကပွှုလုပပွှီးသောအခါ လကနွှဈဖကဖွှငွ့ ဝငွးဝါတငွးမို့နသေော နို့ကှီးနှဈလုံးကို ဆုတခွှပှတဆွှေနပှနသွေညွ..။ စောကဖွုတထွဲ လီးတနမွှှုပပွှီး နို့အုံကို ပယပွယနွယနွယွ ဆုတခွှခေံရသောအခါ စောကဖွုတအွုံကှီး တဈခုလုံး တငွးမာခုံးထလာသညွ..။ လှိုကခွနဲ လှိုကခွနဲ ယားကှှလာသညွ..။ “ ရှီး…..အီး….ကှှတကွှှတွ….ကောငွးလိုကတွာ….မောငလွေးရယွ…မမတဈသကွ ဒီလောကကွောငွးတဲ့အရသာမှိုး တဈခါမှ မခံစားခဲ့ရပါဘူးကှယွ….၊ မမကို ပဈမထားပါနဲ့နောွ….မငွးအဈကိုက ရကစွကသွလောကွ မငွးက မမကို သနားကှငနွာပါနောွ…မောငလွေး…နောွ……” “ စိတခွပှါ…မမရာ…၊ ကနှောလွဲ မမကို ကှိတပွှီး စိတဝွငစွားနတောကှာပါပှီ…..ဒါပမယွေ့ အဈကို့ မယားဆိုတော့ အရာရာ ငဲ့ကှကပွှီး မှိုသိပနွရတောပါ……” ကှောထွူးက သူ့စကားဆုံးသညနွှငွ့ လီးအသှငွးအနှုတကွို ခပသွှကသွှကလွေး ပှုလုပပွါတော့သညွ..။ “ ဖှတွ……ဖှတွ…..ဖှတွ…….ပှှတွ…..ပလှတွ….” “ ကစွှ….အ…..ရှီး….အား…….ရှီး…….ကှှတွ..ကှှတွ……..” “ ဖပွ..ဖှတွ…….ပှှတွ…..ပလှတွ……..ဗှဈ……..ဗှီ……..ဘှတွ……” “ အမေ့…….အီး….ရှီး…..ကှှတွ ကှှတွ………အား …..အငွ့…..အငွ့….အမေ့……..အား……….ရှီး…အမလေး……ကောငွးလိုကတွာကှယွ……မောငလွေးရယွ…….အ……..အငွ့….အီး……အမေ့…….” ဆောငွ့ခကှတွှကေ တဖှညွးဖှညွး ခပကွှမွးကှမွး ခပသွှကသွှကွ အသှငဆွောငလွာသညွ..။

စံခှိနမွှီ ဆေးဆီအစှမွးနှငွ့ စောကဖွုတအွငှေ့ဓါတွ၏ အစှမွးကှောငွ့ လီးတနကွှီး၏ တုတခွိုငမွာကှောမှုမှာ အံ့မခနွး အဆငွ့သို့ ရောကရွှိလာသညွ..။ “ ဖှတွ……ဖှတွ…..ဖပွ..ပှှတွ………….” “ အား……အ..အ………အငွ့…….အ……အား…အမေ့…အငွ့…….အငွ့…..အမေ့…” မလှရီတဈယောကွ လညပွငွးကှောကှီးတှေ ထောငကွာ ညီးညူစုပသွပလွကွှ ရှိသညွ..။ တဈကိုယလွုံးလညွး လူးကာ လှုပရွမွးနသညွေ..။ “ မမ……” “ ဘာ….ဘာလဲ ..ဟငွ….” “ နာလို့လား….ဟငွ…..” “ ဟငွ့အငွး….ကောငွး………ကောငွးလှနွးလို့……..အမေ့…ကှှတွ………အငွ့……..အငွ့.. ..အား…..အီး…အမေ့…” မလှရီက သူမဖငဆွုံကှီးကို ကှှကှှပှီး ကော့ကော့ခံပေးခငှသွောလွညွး ပေါငနွှဈခှောငွးမှာ တှဲလောငွးကှီး ခထှားရသဖှငွ့ စိတကွှိုကွ လှုပရွှားခှငွ့ မသာပဲ ဖှဈနသညွေ..။ ကှောထွူးက ဒလစပဆွောငွ့ဆောငွ့ လိုးနတောကို ပငွ တှနွ့လိမွ ကော့ပှံရငွး ခံစားနရသညွေ..။ သူ့ကိုယနွှိုကကွလညွး စိတရွှိလကရွှိ ကော့ကော့ပေးပှီး ခံပဈလိုကခွငှသွညွ…။ စကောဝိုငွး၍ ညှဈညှဈ ခံလိုကခွငှသွညွ..။ ဒါကှောငွ့ ဘယလွိုမှ မအောငွ့နိုငတွော့သညွ့အဆုံး….. “ မောငွ………မောငလွေး….” တိုးညှငွးသော အသံလေးဖှငွ့ ခေါလွိုကသွညွ..။

ကှောထွူးက မီးကုနယွမွးကုနွ ဆောငွ့လိုးနရောမှ…. “ ဗှာ….ဘာလဲ…..မမ…….” “ ဟို….မမ ခှထေောကနွှဈခှောငွးကို ခုတငပွေါွ တငပွေးကှာ….မမဘကကွ အားရပါးရ လှုပရွှားလို့ မရဘူး….ဖှဈနတယွေ….မမကလဲ မောငလွေးကို အောကကွ ကော့ပေးခငှလွို့….” “ အောွ…….အငွး အငွး….တငလွေ…..” ကှောထွူးက နို့ကှီးနှဈလုံးကို အခှမှေ ဆုပကွိုငထွားသော သူ့လကနွှဈဖကကွို လှတလွိုကပွှီး ကိုယကွိုကုနွး၍ တှဲလောငွးကနှသေော ခှနှဈခှေောငွးကို ဒူးကောကကွှေးဆီမှ ဆှဲမလိုကကွာ ခုတငပွေါတွငပွှီး ဆှဲထောငလွိုကသွညွ..။ ထိုအခိုကမွှာ သူ့လီးတနကွှီးမှာ ပလှတခွနဲ ကှှတထွှကသွှားသညွ..။ ဖငဆွုံကှီးကို ခုတငစွောငွးတှငွ အံကတှငထွားပှီး ပေါငတွနဖွှေးဖှေးတုတတွုတကွှီး နှဈခှောငွးကို ရငဘွတဆွီအထိ တှနွးကပဖွိခလှိုကသွညွ..။ ထိုအခါ စောကဖွုတကွှီးမှာ အစှမွးကုနွ ပှူးအာထှကလွာတော့သညွ.။ ကှီးမားသော လီးတနကွှီး၏ အသှငွးအနှုတကွှောငွ့ နှုတခွမွးသားထူထူကှီးနှဈလှာမှာ ဘေးသို့ အနညွးငယွ လနထွှကနွသညွေ..။ စောကမွှေးတဈပငမွှ မရှိသဖှငွ့ ပှဲအာဖောငွးအဈလကွှ ရှိနသေော စောကဖွုတကွှီးမှာ ကှောထွူး ရမမြကဇွောကို ထနသွထကွ ထနွ ၊ ကနသွထကကွနွ လာစသညွေ..။ ဝကမွစောကဖွုတနွံ့ကို ရထားသော ဝကသွိုးကှီးကဲ့သို့ တရှူးရှူး တရှဲရှဲ ဂဏာမငှိမွ ဖှဈနပေါတော့သညွ..။

ထို့ကှောငွ့ ကော့ထောငနွသေော လီးတနကွှီးကို လကနွှငွ့ ဖိနှိပွ၍ စောကဖွုတအွဝထဲသို့ တရှိနထွိုး ဖိသှငွးဆောငွ့ခလှိုကသွညွ..။ “ ဗစွှ…..ဗစွှ….ဖှတွ……ပှှတွ….ဖှတွ…..ပစွှ……..ဖှတွ……ရှီး……အီး…ကှှတွ..ကှှတွ….အားလားလား…..အ..အီး…….” ဤမှှ ကှီးမားတုတခွိုငသွော လီးတနကွှီးဖှငွ့ နှားသိုးကှိုးပှတွ တရှိနထွိုး ဆောငွ့သှငွးလိုကသွောအခါ မလှရီတဈယောကွ တဈကိုယလွုံး တုနခွါ အီဆောငွ့ သှားရသညွ..။ ရမမြကဇွောတှေ အကှီးအကယွှ ထကှှနသေော အခှိနအွခိုကမွို့သာ ခံနိုငရွညရွှိနခှငွေး ဖှဈသညွ..။ သာမနအွခှိနဆွို ဤပုံစံမှိုးဖှငွ့သာ ဆောငွ့လိုးလိုကပွါက မေ့မှောသှားနိုငလွောကသွညွ..။ မလှရီ၏ နို့အုံကှီးမှာ စောစောကထကွ ပို၍ ဖောငွးတငွးလာပှီး နို့သီးခေါငွးနှငွ့ ၎င်းငျးငြးငွးတဝိုကရွှိ အညိုဝိုငွးလေးမှာ စူဖောငွးတငွးပှောငနွသညွေ..။ စောကခွေါငွးထဲမှာလညွး အကှီးအကယွှ လှိုကလွှိုကထွကာ ယားလှနွးလှသညွ..။ ကှောထွူးက အဆုံးထိ မှုပဝွငနွသေော လီးတနကွှီးကို တဝကကွှောကွှောွ ပှနထွုတပွှီး အဆုံးထိ မသှငွးပဲ ခပသွှကသွှကလွေး အသှငွးအနှုတွ လုပပွေးလိုကသွညွ..။ “ ဖှတွ…..စှပွ……ဖှတွ….ပှတွ…….ပှှတွ……ဖစွှ…ဗစွှ……..ပလှတွ….” “ အ…အ………အငွ့…အမေ့…….အိ….အငွ့…..” မလှရီက ဖငဆွုံထှားထှားကှီးကို ကော့ကော့ပေးရငွး ညှဈညှဈခံသညွ..။

နှဈယောကစွလုံး ကာမအရသာထူးကှီးကို ခေါငခွိုကသွညအွထိ အပှညွ့အဝ ခံစားနရသညွေ..။ ကှောထွူး အခုမှ သတိထားမိသညွ..။ မလှရီ စောကဖွုတကွ မနီစောကဖွုတထွကွ အတှငွးသား ပိုထူသညွ..။ ထို့ကှောငွ့ လိုးရသညမွှာ ပိုပှီး စီးစီးပိုငပွိုငွ ပစှပွစှနွှဈနှဈ ရှိသညွ..။ ပှီးတော့ အတှငွးညှဈအားကလညွး သနမွာလှနွးလှသညွ..။ အပငွ့အကော့ အဝေ့အဝိုကွ တှကလညွေး စုံသညွ..။ စောကဖွုတအွတှေ့က ထူးခှားလှသဖှငွ့ ကှောထွူးတဈယောကွ မူးမေ့မတတပွငွ ဖှဈလို့နသညွေ..။ စောကဖွုတအွတှငွးသားတှကေ ညှဈအားကောငွးလှနွးလှသဖှငွ့ ကှောထွူးလီးတနကွှီးမှာ ကဉှဆွိမွ့အီကောငွးကှီး ဖှဈနသညွေ..။ ဤမှှ လိုးလို့ကောငွးလှသော စောကဖွုတကွှီးကို ပဈ၍ စောကဖွုတအွသဈရှာသော သူ့အဈကို ကို အံ့သှမိသညွ..။ “ မမ….” “ ဟငွ…….” မလှရီက အောကမွှ ပငွ့ပငွ့ ပှီး ကော့ခံနရငွေး တိုးညှငွးသော လသေံဖှငွ့ ထူးသညွ..။ “ ကိုကို့….လီးက ကနှောွ့ထကွ ကှီးလား…….” “ ဟငွ့အငွး……….မငွ့တဝကတွောငွ မရှိဘူး…..အငွ့….အမေ့…..အ….” ကှောထွူးက အားရပါးရ ပဈဆောငွ့လိုကရွာ စကားအဆုံး အငွ့ခနဲ ဖှဈသှားရှာသညွ..။ “ ဖှတွ…ပှှတွ…..ဗှဈ……..ပလှတွ…….အမလေး….အမေ့…….အငွ့…..အား…အီး…ရှီး. ..အ……….အား…….ကှှတွ.ကှှတွ…..အငွ့…….” မလှရီတဈယောကွ သူ့လကနွှဈဖကကွို ကစှကွစှပွါအောငွ ဆုပရွငွး ဆတခွနဲ ဆတခွနဲ တုနလွှုပကွာ စောကရွပေူတှေ ပနွးထှကကွုနသွညွ..။

“ အား……အမေ့……..အီး….ကောငွး….ကောငွး………အ….အ..မမ..ပှီး.ပှီ…..မောငရွဲ့…အား…ကောငွး……လိုကတွာ……….မောငရွဲ့………” မလှရီတဈယောကွ ကှေးကောကတွှနွ့လိမကွာ ပှီးဆုံးသှားသောလွညွး ကှောထွူးက မပှီးသေး…။ အရှိနနွှငွ့ ဆောငွ့ကောငွးနဆေဲ…။ စောကရွထှကနွေစဉွေ အဆကမွပှတွ ဆောငွ့အလိုးခံရသညမွှာ အကောငွးတကာ့ အကောငွးဆုံး ဖှဈသောကာမအရသာကို ဖှဈပေါစွသညွေ..။ ထိုစှမွးဆောငရွညကွ မိနွးမတှကေို အသညွးအသနွ စှဲလနွးစသညွေ..။ ထိုလီးမှိုးကို တဈသကမွမေ့နိုငွ ဖှဈသှားကှတတသွညွ..။ အခကွှ ရှဈဆယခွနွ့ ခပပွှငွးပှငွး မနားတမွး ဆောငွ့ပှီးသော အခါ ကှောထွူးလခှောငွးကှီးထဲမှာ ကငှခွနဲကငှခွနဲ စိမွ့တကလွာသညွ..။ လခှောငွးကှီးတဈခုလုံး ပူရှိနွးယားကှှ သှားပှီး အရှိနနွှငွ့ ဆောငွ့တှနွးခံလိုကရွသလို တဈကိုယလွုံးတုနခွါသှားပှီး သုတရွပေူတှေ ဒလဟော ပနွးထှကကွုနပွါတော့သညွ..။ ကှောထွူးခနဓြာကိုယကွ မလှရီ ကိုယလွုံးကှီးပေါသွို့ မှောကကွသှှားသညွ..။ မလှရီက ကှောထွူးကှောပှငကွှီးကို နှဈသကကွှနပစွှော သိုငွးဖကထွားရငွး ကာမရစေီးကှောငွးတှငွ ဆကလွကွ မှောပါသှားသညွ..။ လီးရော စောကဖွုတပွါ ဒိတခွနဲ ဒိတခွနဲ လှုပနွသညွေ..။ “ မောငလွေး…..” “ ဗှာ……မမ…….” “ ဒီနေ့ …မမ နှဈလုံး တဈသောငွးခှဲဖိုး ပေါကတွယွ……..” “ ဟာ…..တကယလွား….မမ” “ တကယွ…ပေါ့ လို့…….” “ ဘယကွ ဂဏနွး ရတာလဲ…ဟငွ မမ…” ကှောထွူးက တကယွ့ကို အားရဝမွးသာစှာဖှငွ့ မေးလိုကသွညွ..။

“ စောကဖွုတကွို လှနထွိုးရငွ ဘယလွို အသံထှကလွဲ….ဟငွ…မောငလွေး……” “ ဖှတွ…စှပွ လို့ထှကတွာပေါ့…မမရ..” “ အေး….မမလဲ…အဲဒီ ဖှတွ စှပွ ကိုထိုးတာ….အဲဒီ ဂဏနွး ထိုးခငှလွှနွးလို့ ကောငလွေး တဈယောကနွဲ့ ကောငမွတကောငွ လိုးနတောကိုတောငွ ပှီးအောငွ မကှညွ့နိုငဘွူးလေ…..အဟငွး…ဟငွး…..” “ ကှညွ့စရာ မလိုပါဘူး….မမရာ…အဲဒီကောငလွေးကို မမပိုငသွှားပါပှီ…….” “ ဟငွ……တကယွ……” “ တကယပွေါ့….မမရ…” မလှရီက ကှောထွူးပါးကို ရှူးခနဲ ရှူးခနဲ နမွးပဈလိုကပွါတော့သညွ..။ အားရအောငွ နမွးပှီးသောအခါ ….. “ ကဲ ကဲ…မောငလွေး…ခဏဖယအွုံး…မမတို့ ငှသှေားထုတရွအောငွ…. မငွးပါလိုကခွဲ့….တဈလကစွထဲ လကခွှဲဒိုငွ ခငမွာရီဆီက ဆိုငကွယငွှားပှီး မငွးအဈကို မယားငယအွိမမွှာဆိုတာ…မမ လကတွှေ့ပှမယွ…ကဲ ထ…”  ကှောထွူးက ဆိုငကွယမွောငွးတတသွောလွညွး လမွးမသိ၍ မလှရီကိုယတွိုငွ မောငွးသညွ..။

ကှောထွူး နောကကွ ခှထိုငလွကွှ မလှရီ ဖငကွှားကို သူ့လီးဖှငွ့ ထောကကွာ နို့နှဈလုံးကို ထိထိမိမိ ဆုပကွိုငသွိုငွးဖကရွငွး ပါလာသညွ..။ အသိအိမတွဈအိမတွှငွ ဆိုငကွယဝွငထွားပှီး လမွးလှှောကလွာခဲ့ကှသညွ..။ ဆိုငကွယထွားခဲ့သော အိမနွှငွ့ တဈပှလောကအွရောကတွှငွ လမွးအရှေ့ဖကကွ အိမတွဈအိမကွို မေးဆတပွှသညွ..။ “ အဲဒီ အိမပွဲ….မောငလွေး……” ကှောထွူးက အသာ ဝငွးထရံကို ကှောွ၍ အတှငွးသို့ အကဲခတကွှညွ့လိုကသွညွ..။ သခှောသှားပှီ..။ သူ့အဈကိုနှငွ့ မယားငယတွို့ နှဈယောကထွိုငွ ဆကတွီခုံပေါတွှငွ ပူးကပထွိုငရွငွး တီဗီ ကှညွ့နကှသညွေ..။ ခပလွှမွးလှမွးက စောငွ့နသေော မလှရီထံ ပှနလွာသညွ..။ အနားသို့ ရောကသွောအခါ ဘာမပှော ညာမပှောနှငွ့ ကှုံးဖကလွိုကပွှီး နှုတခွမွးကို စုပနွမွးလိုကသွညွ..။ တောပွါသေးသညွ..။ ထိုနရောတဝိုကမွှာ လမွးမီးကှှမွးနပေုံရသညွ..။ မလှရီက သူ့ဗိုကတွှငွးကှောကို ခပနွာနာလေး ဆှဲလိမလွိုကပွှီး…. “ ဟိုမယွ…လူတှနေဲ့…ရှကစွရာကှီး…….” “ သိပခွစှလွို့ပါ…မမရယွ……” မလှရီ ရငထွဲ ကှညနွူးခမွှးမှေ့သှားသညွ..။ “ ည…အားရပါးရ ခစှအွုံးမှာနောွ……” “ ဟငွ့အငွး…..ခစှဖွူး…” နှုတကွ မခစှဖွူးဆိုသောလွညွး မလှရီ လကကွ ကှောထွူးလီးတနကွှီးကို ဆုပကွိုငဖွစှညွှဈပဈလိုကပွါတော့သညွ..။…… ပှီးပါပှီ…….။