လူ့လောကဇာတ်ခုံပေါ်မှာ ဇာတ်လမ်းတွေက အဖုံဖုံ တချို့ဆိုမယုံချင်စရာ။ကိုယ်တိုင်ကြုံမှ ယုံရမယ့်အဖြစ်မျိုးတွေလည်း ရှိကြစမြဲပါ။ ကျနော်သည်ပင် သူများတွေကိုပြောရင် ထွင်ပြီးပြောတာပါလို့ အပြောခဲ့ရမယ့် ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ခု ရှိခဲ့ဖူးပါတယ် ။ ယုံချင်မှယုံပါ ကြုံခဲ့ဖူးတာတော့အမှန်။ တစ်ခုသော တနဂ်နွေကျောင်းပိတ်ရက်။မှတ်မိနေပါတယ် ကျနော်လေးတန်းနှစ် ကျောင်းစနေတော့ အဲ့ဒီခေတ်ရဲ့ ပညာရေးစနစ်အရ သူငယ်တန်းလေး သူငယ်တန်းကြီးဆိုပြီး သူငယ်တန်းကိုပဲ နှစ်နှစ်နေရတာမို့အခု လေးတန်းရောက်တော့ ကျနော့်အသက်က ၁၀ နှစ်ရှိပြီ။ ကျနော်တို့နေတဲ့မြို့လေးက နာမည်ကသာမြို့ ပုံစံကရှာသာသာပါ။ ကျနော့်အဖေက ဌာနဆိုင်ရာဝန်ထမ်း ကျနော်တို့ဝန်ထမ်းအိမ်ရာတွေက မြို့အစွန်မှာ ။အဖေဆိုလို့ ပြောရအုန်းမယ် အဖေအရင်းမဟုတ်ဘူး။ကျနော့်အဖေနဲ့အမေကွဲကြတော့ ကျနော် နှစ်တန်းနှစ်။ဘာလို့ကွဲကြသလဲဆိုတာမသိပေမယ့် ကျနော်ပြန်ကြားနေတာကတော့ အမေ ကဖေါက်ပြန်လို့ လို့ပြောကြတာပဲ။ခလေးဆိုတော့ အာ့တွေလဲသိတ်ဂရုမပြုအားဘူး။သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဆော့ဖို့နဲ့ စားဖို့လောက်ပဲ စိတ်သန်တယ်။
အဖေရင်းနဲ့တုန်းကကျနော်တို့နေတာ မြို့ထဲမှာ အဖေကအရောင်းအဝယ် သမား အဲ့ခေတ်ကမှောင်ခိုတွေခေတ်စားတယ်။အထည်ပိတ်စတွေတောင်ခုလိုအလွယ်တကူဝယ်မရဘူး မော်လမြိုင်ဖက်ကနေ မှောင်ခိုသွင်းရတယ် ကျနော်မှတ်မိသလောက်ဆို လှိုင်းကြီး လှိုင်းလေး ဆိုတဲ့ပိတ်စတွေနာမည်ကြီးတယ် အချိုမှုန့် ရေဒီယို တွေလည်းရေပန်းစား တဲ့ ကုန်ပစ္စည်းတွေပါပဲ။အဖေက မော်လမြိုင်ဖက်ကနေအာ့ကုန်တွေသယ်ပြီး မြို့ကဆိုင်တွေပြန်သွင်းတာတဲ့။ မှောင်ခိုခေတ်ဆိုတော့ အာ့လုပ်ငန်းကဝင်ငွေဖြောင့်တယ်။ အဖေနဲ့အမေကအသက်လဲဆယ်နှစ်သာသာကွာတယ်။အမေအသက်၁၆နှစ်ကျော်ပဲရှိသေးတယ်။အဖေကအမေ့ကိုခိုးပြေးတာ အဖိုးအဖွားတွေက အမေငယ် လွန်းသေးလို့သဘောမတူဘူးပြောတာပဲ။အမေပြန်ပြော တာကတော့ အဖေက အမေ့ကိုချိန်းတွေ့ပြီး အတင်းမယားလုပ်တာတဲ့။အာ့နဲ့အမေကလည်းမထူးဘူးဆိုပြီးအဖေခိုးရာလိုက်ခဲ့တာတဲ့ တကယ်က အဲ့အချိန်အမေ့မှာ ကရီးစားကသုံးလေးယောက်တောင်ရှိတယ်ဆိုပဲ အမေပြောတာကျနော်ယုံပါတယ်။
အခုတောင် ခလေးအမေဆိုတာ မသိတဲ့သူဆိုယုံမှာမဟုတ်ဘူး။အရပ်ကလည်း၅ပေ၄လက်မဆိုတော့ မြန်မာမိန်းခလေးထဲတော့မြင့်တယ်ဆိုရမယ်။အရပ်ရှည်သလို ခါးကသွယ်ပြီးရှည်တယ် အဲ့သွယ်နေတဲ့ခါးအောက်က တင်သားတွေ ကကားပြီးစွင့်နေသလို လမ်းလျောက်လိုက်တိုင်းတစ်လုံးဆင်းတစ်လုံးတက်နဲ့ တုန်ခါရမ်းနေတာကို မြင်သူတိုင်းနောက်ပြန်ကြည့်ရတယ်။အသားကမဖြူသလိုမညိုပဲ ဝါနေတာလေးကတစ်မျိုးကြည့်ကောင်းတယ်။နို့တွေကြည့်အုန်းမလား အိမ်နေရင်း ဘရာစီယာမဝတ်ထားရင်တောင် မတွဲလို့မသိသာဘူး တအားကြီးမကြီးပေမယ့် လူကြီးလက်နဲ့ဆုပ်လို့မဆန့်နိုင်တဲ့အနေအထား ကျနော်တစ်ယောက်ပဲနို့တိုက်ခဲ့ရလို့နေမယ် မသိမသာလေးလျော့နေတာကလွဲရင်အပျိုစင်နို့အတိုင်းပဲ။ မျက်နှာကြည့်လိုက်အုန်းအမေတို့ခေတ်က ခေတ်စားတဲ့ ခင်သီတာထွန်းနဲ့ တူတယ်လို့အများကပြောကြတယ်။အမေ့နှာခေါင်းကဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ကုလားမလေးတွေနှာခေါင်းနဲ့သွားတူသလဲမသိဘူးဗျာ။ချွန်ချွန်လေး မျက်လုံးအိမ်ကကျယ်ပြီးရွန်းနေတာ။
သူများတွေကတော့ အမေ့ကိုကြာမျက်လုံးတဲ့။အာ့လိုပြောတာကိုတော့ကျနော်မကြိုက်ပါဘူး။ကျနော်မြင်တာကတော့အမေ့မျက်လုံးလေးတွေလှတာပဲမြင်တယ်။နှုတ်ခမ်းကိုကြည့် အပေါ်နှုတ်ခမ်းထက် အောက်နှုတ်ခမ်းကကြီးပြီးတွဲတွဲလေးနဲ့ ချစ်စရာလေး။ဆံပင်ကလည်းကောင်းတာ မဲမှောင်ပြီး ဖြန့်ချထားရင် တင်ပါးဖုံးတယ်။ အဲ့တော့ကြိုက်သူပေါတာပေါ့။အမေကိုယ်တိုင်ကလဲအပျံသင်စအရွယ် ကိုယ့်ကိုယစ်မူးကြတာကိုသဘောကျတာ အပြစ်မဟုတ်ဘူးလေ။ရီးစားတစ်ထောင်လင်ကောင်တစ်ယောက်ဆိုတဲ့ စကားပုံနဲ့အညီ အမေလည်းရီးစားအစားစားထားတာမှာ အဖေလည်းပါသွားတယ်တကယ်ဆိုအမေက အဖေကိုယူဖို့အထိမတွေးထားဘူး ဘယ်တွေးမလည်း အသက်ကလည်းကြီး ရုပ်ကလည်းရွက်ကြမ်းရေကြိုအဆင့်လေ။ အဖေကလည်းအာ့ကိုသဘောပေါက်တယ်။ဒါကြောင့်အမေ့ကိုမရမက အသနားခံပြီး ချိန်းတွေ့ဖြစ်အောင်ကျိုးစားတာ။တွေ့တဲ့အခါကြတော့လဲ အမေ့ကိုပန်းဦးရအောင်ချွေလိုက်တော့ အမေဘာမှမတတ်နိုင်ပဲ အဖေ့ဇနီးမယားဘဝရောက်သွားတာ။
အဖေကအမေ့ကိုချစ်ရှာပါတယ် မျောင်ခိုကုန်ကူးလို့ဝင်ငွေကလည်းကောင်းနေတော့ အမေ့ကို ရွှေပေါ်မြတင်ထားတာ။အဲ့ခေတ်က ပါတိတ်ဝတ်နိုင်ဖို့မလွယ်တဲ့အချိန် ။အမေကတော့ပါတိတ်ကိုထည်လဲနဲ့ အရောင်မထပ်စေရဘူး ။လှိုင်းကြီးတို့ လှိုင်းလေးတို့ကအမေ့ကိုယ် ပေါ်မှာ ပုံအမျိုးမျိုးနဲ့။တောင်းမှာအကွပ် လူမှာအဝတ်တဲ့ ။လှပြီးသားအမေ အဝတ်အစားကပံ့ပို့လိုက်တော့မြို့မှာဆိုအမေ သတင်းကသင်းနေတာ။ အိမ်မကပ်တန်းအပြေးအလွှား စီးပွားရှာနေတဲ့အဖေ။အရွယ်ရောက်လို့ကျောင်းတက်နေရတဲ့ ကျနော်။အဲ့ဒီတော့ အမေက အဖေါ်မဲ့။အပျော်ရှာတော့ သူတို့ခေတ်ကရေပန်းစားတဲ့ စီးပွားအဆင်ပြေတဲ့အိမ်ရှင်မတွေရဲ့ ပိုကာဝိုင်းဆိုတာဆီ အမေရောက်တော့တာပဲ။ အဲ့ပိုကာဝိုင်းမှာ ပျော်နေတတ်တဲ့ အမေနဲ့။ကုန်ကူးလို့အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့ အဖေ။ မကြာခဏစကားများတာကိုလဲမှတ်မိနေတယ်။ဒါပေမယ့် အမေ့ကိုအဖေကပဲအလိုလိုက် အလျော့ပေးရတာပါပဲ။မိန်းမငယ်ငယ်ယူထားတာရော။တစ်မြို့တစ်ရွာကိုအိုးပစ်အိမ်ပစ်စီးပွားရှာနေရတာရောဆိုတော့ အမေ့ကိုအနီးကပ် ကြီးကြပ်တာမလုပ်နိုင်ခဲ့ဘူး။ အဲ့ပိုကာဝိုင်းကပဲ အမေ့ကိုချဉ်းကပ်ခွင့်ပြီးဖေါက်ပြန်တာလို့ စကားသဲ့သဲ့ကြားခဲ့ရတယ်။
ကျနော်မှတ်မိတာကတော့ အဖေနဲ့အမေကွဲပြီး အဖေတစ်ယောက်မြို့ကနေပျောက်သွားခဲ့တယ်။အမေလည်းအဖေမရှိတော့မှ သူ့သူငယ်ချင်းဆိုတာနဲ့ ဈေးမှာဆိုင်လေးဖွင့်ပြီးဈေးရောင်းတယ်။မကြာပါဘူးအခု နောက်အဖေနဲ့လက်ထပ်ကြတော့ မြို့ထဲကအိမ်ကို အိမ်ငှားတင်ပြီး အစိုးရဝန်ထမ်းအိမ်ယာမှာလိုက်နေကြတာ။ ကျနော်ကတော့ ခုနေရာမှာပိုပျော်တယ်။မြို့ထဲမှာကသူငယ်ချင်းမများဘူး။ဝန်ထမ်းအိမ်ယာဆိုတာကတော့အလုပ်မရှိခလေးမွေးနေကြသလားပဲ။ခလေးအင်အားကအားလုံးရဲ့သုံးပုံနှစ်ပုံလောက်ရှိမယ်။အပေါင်းအသင်းများလို့ပျော်တယ်။ဒါပေမယ့် ဝန်ထမ်းဆိုတာကမတစ်ထောင်သားတွေလေ။အပြောအဆိုစရိုက်လဲကြမ်းတယ်။ ခလေးချင်းကစားလို့ ရန်ဖြစ်ရင် ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ဆဲကြ၏တယ်။ကျနော့်ဆို ရန်ဖြစ်ရင် မင်းအမေက နှစ်ချောင်းထိုးကြီးကွ လို့အပြောခံရတယ် အစကနားမလည်လို့ မောင်သိန်းကိုမေးကြည့်ရတယ်။မောင်သိန်းက ဒီလိုလေကွာ မင်းအမေက အရင်က မင်းအဖေနဲ့ အခုမင်းပထွေးနဲ့ လိုးတော့ လီးနှစ်ချောင်းထိုးခံရတာကိုပြောတာကွ ဟာ ကျနော် ဟာ ပဲပြောနိုင်တယ် သူတို့မို့ကြံကြံဖန်ဖန်ပြောတတ်တယ်ဗျာ။ ပြောနေရင်းက ပေရှည်ကုန်ပြီ။
ပြောမယ့်အကြောင်းကိုမရောက်တော့ဘူး။အဲ ကျနော် ပြောခဲ့သလိုပေါ့။ကျောင်းပိတ်ရက် အမေနဲ့ကျနော် ဈေးသွားကြတယ်။မြို့မဈေးတော့မဟုတ်ဘူး။မြို့အစွန်ကဈေးလေးလို့ခေါ်တဲ့ ဈေးကိုပါ။မြို့မဈေးကြီးလောက်မစုံပေမယ့် ကျနော်တို့ မြို့အစွန်ကလူတွေကတော့ ဒီဈေးလေးမှာပဲ ဈေးသုံးကြတာများတယ်။ဒီဈေးမှာမရှိ တဲ့ ပစ္စည်းမျိုးဝယ်မှ မြို့မဈေးကြီးကိုသွားကြတယ်။ ဈေးမှာ အမေနဲ့ကျနော် ဈေးဝယ်ကြတယ် ပြီးသားအမိနှစ်ယောက်မုန့်ဟင်းခါးစားကြတယ်။ အားလုံးပြီးတော့ အမေကဈေးခြင်းတောင်းကိုတစ်ဖက်ဆွဲ ကျနော့်လက်ကိုတစ်ဖက်ကိုင် သားအမိနှစ်ယောက် အိမ်ပြန်လာကြတယ်။ ဈေးကထွက်လို့ ဘောလုံးကွင်းကြီးဘေးနားလည်းရောက်ရော ဟာ ခင်တို့က ပြန်တောင်လာပြီလား လို့ ပြောရင်းမျက်နှာချင်းဆိုင်က ရောက်လာတဲ့ ဦးလှမင်း ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ဦးလှမင်းဆိုတာက အဖေ့သူငယ်ချင်းပါ။သူတို့ လိုင်းခန်းနဲ့ ကျနော်တို့လိုင်းခန်းကမျက်နှာချင်းဆိုင် ပြီးကျနော်တို့က လေးခန်းတွဲမှာအစွန်ဆုံးအခန်းဖြစ်သလို ဦးလှမင်းတို့အခန်းကလဲ အစွန်ခန်းမို့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပဲ။လိုင်းခန်းတွပေ၃၀၀လောက် ခွာဆောက်ထားပြီးကြားမှာကကားလမ်းဖေါက်ထားတယ်။
ဒါပေမယ့် အော်ခေါ်ရင်ကြားတဲ့အနေအထား ဦးလှမင်းတို့လင်မယားက တစ်ခါတစ်လေ ညဖက်ထမင်းစားရင်ကျနော်တို့ အိမ်မှာစားဖြစ်တယ်။အမေဟင်းချက်တာ ကောင်းလို့ လို့ပြောတာပဲ။ ဟင်းကောင်းချက်ရင်အဖေကလည်းထမင်းစားမယ်ဆို လှမင်း ရေ ထမင်းစားချင်လာဟေ့ လို့ ခေါ်တတ်တယ်။ဦးလှမင်းမိန်းမက ဒေါ်ကြည်အေးခလေးကသုံးယောက် အသက်ကတော့အမေတို့နဲ့ရွယတူတွေ။ မတူတာက သူတို့လင်မယားက အသားလည်းမဲသလိုရုပ်လည်းဆိုးကြတယ်။အမေ့ကိုတော့ကျနော်ပြောပြလို့သိလောက်ပါပြီ။အဖေလို့ကျနော်ခေါ်နေတဲ့ အမေ့ရဲ့နောက်လင်က ဦးစန်းဝင်း တဲ့။အမေ့လိုပဲအသားလတ်လတ် အရပ်ကလည်း၅ပေ၇လက်မ နှုတ်ခမ်းမွှေးစစနဲ့ လူချောတစ်ယောက်ပါ။အာ့ကြောင့်လဲအမေကြိုက်တာနေမယ်။ ဦးလှမင်းတို့လင်မယားကြတော့ အသားကညိုတာမဟုတ်မဲတဲ့ဖက်ပါအုန်းမယ်။ဦးလှမင်းအရပ်ကအမေ့ထက်ပုတာမို့ ၅ပေ၁လက်မ၂လက်မလောက်ပဲရှိမယ်။ လူကပိန်ညောင်ကပ်။သူ့မိန်းမ ဒေါ်ကြည်အေးလည်းတူတူပဲအသားအရည်အရောင်အသွေး ခန္ဓာကိုယ်ကြည့်လိုက်အုန်း ဝါးခြမ်းပြားထမိန်ပတ်ထားသလို။ဒါပေမယ့်ခလေးကြသုံးယောက်တောင်ရနေပြီဗျ။
အဲသူတို့အကြောင်းပြောနေတာနဲ့ လိုရင်းပျောက်နေပြန်ပြီ။အမေ့နာမည်က မခင်တင့် မို့ လိုင်းထဲကတော့ ခင် ခင် နဲ့ခေါ်ကြတယ်။ခုလဲ ဦးလှမင်းက အမေ့ကို ခင်လို့ ခေါ်ပြီးပြောလာတာ။ ဟုတ်တယ် ကိုလှမင်း ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ ဟာ ခင်ကလည်း ကိစ္စရှိမှလား ဒီနေ့အလုပ်အားနေတာ ခင်တို့အိမ်သွားတော့ ဘေးအခန်းက ဈေးသွားတယ်ဆိုလို လိုက်လာတာ အဲ့အချိန်ထိ ကျနော်ဘာမှနားမလည်သေးတာအမှန်ပဲ။ ဆယ်နှစ်ဆိုတဲ့အရွယ်ဆိုတော့တော်ရုံတန်ရုံကိစ္စတွေကို နားလည်တဲ့အရွယ်လေ။ ပေးးခင့်ဈေးခြင်း မောင်ဆွဲပေးမယ် အို ခလေးရှေ့မှာ ဦးလှမင်းအပြောကြောင့် ကျနော်အံ့အားသင့်သွားသလိုအမေလည်းမျက်နှာပျက်သွားသလို မျက်နှာတွေလည်းနီပြီးကျနော့်ကို မလုံမလဲကြည့်လာတယ်။ ဘာဖြစ်လည်း ခင်ကလည်း သက်ပိုင်က ခလေးပဲ ခလေးမလုပ်နဲ့ သိတတ်နေပြီ သိလည်းသိကွာ မောင်ကတော့ ခင့်ကိုချစ်တယ် ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ ဇွတ်ပဲ အမေ့ကမျက်စောင်းထိုးအပြစ်တင်သလို ပြောနေပေမယ့် မျက်နှာပြင်မှာကတော့ သူ့ကိုချစ်တယ်ဆိုတာကိုကျေနပ်နေတဲ့အရိပ်အရောင်တွေမြင်နေရတယ်။
ပေး ပေး မောင်ဈေးခြင်းဆွဲမယ် ဆိုပြီးအမေ့လက်ကဈေးခြင်းတောင်းကိုအတင်းဆွဲယူတော့အမေက လည်းပြောမရတဲ့အတူတူ ဆိုတဲ့ပုံနဲ့ပေးလိုက်တယ်။ကျနော်တို့ အိမ်နဲ့ဈေးလေးက အေးအေးသက်သာသွား ရင်မိနစ်၂၀လောက်သွားရတယ်။ဘောလုံးကွင်းတစ်ခုကလွဲရင် လမ်းမှာက လူနေအိမ်မရှိဘူး နေကြာရိုင်းပင်တွေ စိန်နားပန်ခြုံတွေပဲရှိတယ်။ဦးလှမင်းကအမေ့လက်ကဈေးခြင်းတောင်းကိုလက်တစ်ဖက်ကဆွဲပြီးလက်တစ်ဖက်က အမေ့ပုခုံးကိုဖက်ပြီးလျှောက်တယ်။ အမေကကျနော့်လက်ကို ဆွဲထားပြီး ဦးလှမင်းဖက်ထားပြီးလမ်းလျှောက်နေတာကိုလက်ခံနေတယ်။ ဟားးဒီပုံသာ စန်းဝင်း မြင်ရင် ဘယ်လောက်အူတိုနေမလဲပဲ သူ့ဟာသူသဘောကျပြီးရီရင်းပြောလာတော့ အမေက ဟွန့် လို့ နှာခေါင်းလေးရှုံ့ပြီးလုပ်ပြတော့ ဘာဖြစ်တာလဲ လို့ဉီးလှမင်းက ပြောတော့ ဘာဖြစ်ရမလဲ သူ့ပစ္စည်းလေ တိုမှာပေါ့ လို့အမေက ပြောတော့။ အဲ့ ပစ္စည်းကိုစွဲနေတာခက်တာ ဆိုပြီး ပုခုံးပေါ်တင်ထားတဲ့လက်ကို အမေ့ဖင်ပေါ်တင်ပြီးတုန်ခါနေတဲ့ အမေ့ဖင်တွေကို ဆုပ်နယ်ရော။
ဟာ မလုပ်နဲ့လေကွာ လမ်းကြီးမှာ သူများတွေမြင်ရင်ခက်ကုန်မယ် ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး ခင်ကလည်း ခင်ကလှလွန်းတော့စိတ်ကထိန်းမရဘူး ဟုတ်လည်းဟုတ်တယ်ဗျ။တောမြို့လည်းဖြစ်အစွန်လဲကျတာမို့ အသွားအလာပြတ်တာက ပုံမှန်လိုဖြစ်နေတာ တော်ပါ စကားတတ်တိုင်း အမေ့ကအမူပိုပိုပြန်ပြောတော့ ခင်ရယ် မောင်မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ လာခဏအထဲဝင်ကြရအောင် ဦးလှမင်းက အမေ့လက်ကိုဆွဲပြီးလမ်းဘေးက နေကြာရိုင်းတောထဲဆွဲခေါ်နေလို့ ဟာ မလုပ်နဲ့လေ မရဘူးနော် အမေကအသဲအသန်ငြင်းရှာပါတယ်။ဒါပေမယ့်ဦးလှမင်းက တကယ်မရတာ ကြည့်အုန်းဖြစ်နေတာ ဆိုပြီးသူ့ပုဆိုးထဲကငေါပြီးဒုတ်ကြီးထွက်နေသလိုဖြစ်နေတာကိုပြတော့ အမေမျက်လုံးတွေကအရောင်တွေတောက်နေသလိုပဲ။ကြားထဲကကျနော်က ရှက်ရမလိုလို ဦးလှမင်းကိုပဲရန်လုပ်ရမလိုလို။ရန်လုပ်ရအောင်ကလဲအမေက မကြည်ဖြူရင်ဟုတ်သေး။ခုအနေအထားကကျနော်နားလည်လိုက်ပြီ။သူတို့အစရှိလို့ဆိုတာ ဒီတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ယောင်တောင်တောင်ပေါ့။
အမေကရုန်းတော့ရုန်းတာပဲ ဦးလှမင်းက အတင်းဆွဲနေတော့ ရုန်းရင်းနဲ့ပဲ လမ်းဘေးကနေကြာရိုင်းတောထဲကိုရောက်သွားကြတယ်။ ခက်တာပဲ မောင်ရယ် တဲ့။ကျနော့်ရှေ့ ပထမဆုံးဦးလှမင်းကို မောင် လို့အမေစခေါ်တာ။ဦးလှမင်းကလည်းအမေ့အခြေအနေကိုသိပြီမို့ မခက်ပါဘူးကွာ မောင်ခင့်ကိုချစ်လွန်းလို့ ပါ ဟင့် သူချစ်တာကလည်း ခင်ကလည်း ချစ်တာထဲလိုးတာပါတယ်လေ ဟာ ခလေးရှေ့ကို အမေ့ကတော့ဟန့်သေးတယ်။ကာမဘီလူးစီးနေတဲ့ဦးလှမင်းကတော့ဘာမှဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘူး။အမေ့ကိုလိုးဖို့ပဲအားသန်နေတယ်။အမေ့ကိုဟိုဖက်လှည့်ခိုင်းပြီး ကုန်းလိုက် ခင် ကုန်း တဲ့ ။ အမေက မနိုင်လို့လက်လျော့လိုက်ပုံပဲ။မတ်တပ်ရပ်ပဲကုန်းပြီး သူ့ဆပ်စမိုင်ဒါလေးကို ဒူးလောက်ထီချွတ်ချပြီး ထမိန်ကိုလှန်ပြီးခါးပေါ်တင်လိုက်တော့ ဝင်းအိနေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကြားက အမွှေးမဲမဲနဲ့ပြူးနေတဲ့အ မေ့စောက်ဖုတ်က နောက်ကိုပစ်ပေးထားတာပေါ့။ဦးလှမင်းကအာ့ကို ကြည့်ပြီးအသက်ရှုသံတွေကနွားနှာမှုတ်သလိုတရှူးရှူးနဲ့ သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလိပ်လိုက်ပြီးခါးမှာပတ်လိုက်တော့ တစ်ထွာလောက်ရှည်ပြီး ဓါတ်မီးလုံး လောက်ရှိတဲ့ လီးမဲမဲကြီးကတရမ်းရမ်းနဲ့။
သူ့လီးမြင်တော့ ကျနော်တောင်လန့်သွားတယ်။လူဗလံလေးရဲ့လီးကထွားချက်။အဖေနဲ့လိုးတာမြင်ဖူးတာမို့အဖေလီးလည်းမြင်ဖူးတယ်။အရပ်လည်းရှည်ဗလလည်းရှိတြ့အဖေ့လီးတောင် သူ့လီးနဲ့ကြငယ်သွားရော။ ဦးလှမင်းက အမေ့ဖင်ကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီးထိန်းထားရင်းလက်တစ်ဖက်က သူ့လီးကိုကိုင်လို့ အမေ့ ရဲ့နောက်က မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဒူးတွေကိုညွတ်ပြီးလီးနဲ့အမေ့စောက်ပတ်ဝတည့်အောင် ချိန်ဆပြီးလီးကိုစမ်းသွင်းနေသလို အမေကလည်းသူ့စောက်ပတ်ထဲလီးတည့် အောင် ဖင်ကိုရမ်းပြီးပြင်ပေးနေတယ်။ နောက်တော့ တည့်သွားဟန်တူပါတယ် ဦးလှမင်းကလီးကိုင်ထားတဲ့လက်ကိုလွှတ်ပြီး လက်နှစ်ဖက်လုံးအမေ့ဖင်တွေကိုစုံကိုင်ပြီး လီးကိုဖင်ကော့ပြီးစောက်ဖုတ်ထဲသွင်းတော့ အားးမောင်။ ဖြေးးဖြေးးးကျွတ်ကျွတ် စောက်ပတ်ကအရေမစိုသေးတော့အမေ့နာတယ်နဲ့တူပါတယ်။ အင်းပါ ခင်ရဲ့ ပြောသာပြောနေတာ ဦးလှမင်းတစ်ကိုယ်လုံးစောက်ပတ်လိုးရလို့တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ အသက်ရှုသံကတဖူးဖူးနဲ့ ဒါပေမယ့် အိမ်ထောင်သည်ဆိုတော့ အထာတော့နပ်ပါတယ် အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကလီးကိုတစ်ဝက်လောက်ပဲအနှုတ်အသွင်း တဆတ်ဆတ်လိုးပေးလိုက်တော့အမေ့စောက်ဖုတ်ကအရေထွက်လာပါရော။
လီးအထုတ်အသွင်းမှာ ပလောက် ပလပ်ဆိုတဲ့ရေသံထွက်လာပြီ။ အမေ့ရဲ့ တအင်းးးအင်းးးငြီးသံလေးလည်းထွက်လာပြီ။ ခင် မောင်ပြီးလိုက်မယ်နော် တဲ့။ခိုးလိုးရတော့အချိန်မဆွဲနိုင်ကြတော့ဘူး။ အင်း းပြီးးလိုက်မောင် ပြီးလိုက် အမေ့ခွင့်ပြုချက်လည်းရရော။ဦးလှမင်းကဖင်ကိုစုံကိုင်ပြီးဆောင့်တာ။အမေရှေ့ကိုဟပ်ထိုးကျပြီးမြေကြီးကိုလက်နဲ့ထောက်ထားရသလို သေပြီ သေပြီ အမလေးးးသေပါပြီမောင်ရယ် အမေအော်နေလည်းဦးလှမင်းကတော့ အမေ့ဖင်ကြီးမလွတ်သွားအောင်စုံကိုင် မ ထားပြီးလီးကိုတဒိုင်းဒိုင်းတဖောင်းဖောင်းမြည်အောင်ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေပါတော့တယ်။အမေကလည်း အောက်ကနေခေါင်းတခါခါနဲ့ အမလေး တ ပြီးလူးနေပါတော့တယ်။နောက်တော့ဦးလှမင်းကပြီးသွားဟန်ပါပံ အမေ့ဖင်ကြီးကိုသူ့လီးဆီဆွဲကပ်ထားပြီး ဖင်တရှုံရှုံနဲ့ လီးထဲကသုတ် ရေတွေကိုအမေစောက်ဖုတ်ထဲညှစ်ပန်းထည့်နေတယ် ။ ခဏနေမှ အမေ့ကိုကုန်းနေတာကိုခါးကနေဆွဲမပေးလိုက်မှ လီးလည်းကျွတ် အမေလည်းမတ်တပ်ပြန်ရပ်နိုင်တော့တယ်။
အမေမတ်တပ်သာရပ်တယ် အားတွေပြတ်သွားဟန်ပဲ ဦးလှမင်းလည်ပေါ်မေးတင်ထားပြီး ဦးလှမင်းကိုဖက်ထားပြီးအမောဖြေနေရှာတယ်။ ဦးလှမင်းကလည်းအမေ့ ကျောလေးကိုပွတ်ပေးပြီး မော သွားလား ခင် တဲ့။ မောင်တအားဆိုးတာပဲ ချစ်လို့ပါ ခင်ရယ် သူကချစ်နေ တအားလုပ်တာပဲ အောင့်တောင်အောင့်တယ် မကောင်းလို့လား သွားးမမေးနဲ့ ဆိုပြီးးနှစ်ယောက်ရီနေကြပေမယ့်။ ကျနော်ကတော့ သူငယ်ချင်းတွေပြောတာက နှစ် ချောင်းထိုး။ခုက သုံးချောင်းထိုးတောင်ဖြစ်နေပြီလို့သာတွေးနေမိတယ်။ သူတို့ကိစ္စပြီးသွားတော့ အဝတ်အစားတွေသေသပ်အောင်ပြန်လုပ်ပြီး လမ်းပေါ်ကို ပြန်ထွက်လာကြတယ်။လမ်းပေါ်ရောက်တော့အမေက မောင် ခင်တို့နဲ့မလိုက်တော့နဲ့လေ သူများတွေမြင်ရင်တစ်မျိုးထင်နေမယ် အာ့ဆို မောင်ဈေးပြန်သွားလိုက်မယ် ခင်ဘာလိုချင်လဲပြောလေ ဟင့်အင်းးမလိုချင်ပါဘူး နေပစေ ဦးလှမင်းကလည်း သူလိုးချင်တာလိုးလိုက်ရလို့ ကျေနပ်သွားပုံပါပဲ။အမေ့စကားနားထောင်ပြီး ဈေးကိုပြန်သွားခဲ့တယ်။
အာ့တောင် အကဲပိုပြီးအမေ့ကို ဖက်နမ်းနေလို့ အမေ့က သွားးပါဆို မောင်နော် တော်တော်ကဲနေ ချစ်တာကို ခင်ကလည်း ဟွန့် သူတို့ကိုကြည့်ပြီးကျနော်ကရှက်သလိုလိုခံစားနေမိပါတယ်။ဦးလှမင်းထွက်သွားတော့မှ အမေက သား အခုကိစ္စ ကိုဘယ်သူ့မှပြန်မပြောရဘူးနော် မင်းအခုအဖေဆိုတာက အဖေရင်းမဟုတ်ဘူး ပထွေး ပြေးရင်ကြည့် အမေနဲ့သားပဲ အရင်းအချာ ရှိတာ အမေ့ကိုချစ်ရင် အမေ့စကားကိုနားထောင်နော်တဲ့။ အမေ့ကို ချစ်တာပေါ့ သားအမှန်ပြောမယ်နော် အမေ့ကိုနှမြောတယ်။သားအမေကချောချောလေး အဲ့ဦးလှမင်းက ရုပ်ဆိုးကြီးပြီးခလေးသုံးယောက်အထေကြီး ကျနော်လည်းရင်ထဲရှိတဲ့အတိုင်းပြောချလိုက်တယ် အမေက ကျနော့်ခေါင်းလေးပွတ်ပြီး အော် သားလေးရယ် လို့ သက်ပြင်းချရင်းငြီးတွားတော့အမေ့ကို သနားသွားပြီး အမေ့ကိုဖက်ပြီး အမေ့ပါးကိုခြေဖျားထောက်ပြီးနမ်းလိုက်တယ်။ကျနော်အရပ်ကအမေ့ပုခုံးလောက်ပဲရှိသေးတယ်လေ။
အမေကကျနော်နမ်းတာကို ပြုံးပြီးကျေကျေနပ်နပ်ကြီးခံရင်းက အမေ့ကိုတအားချစ်တာပဲလား ကျနော်ခေါင်းအတွင်တွင်ငြိမ့်ရင်းက ချစ်တာပေါ့ သားအမေကိုသားအချစ်ဆုံး ချစ်ပါရှင် ချစ်ပါ အမေ့ကရီမောရင်းပြောလာတော့ အမေ့ကို သူငယ်ချင်းတွေပြောတာ သားမခံချင်ဘူး သားသူငယ်ချင်းတွေက ဘာပြောလို့ အမေ့ကို နှစ်ချောင်းထိုးကြီးတဲ့ ဟင် ကျနော်စကားကြောင့်အမေ ဟင် ဆိုပြီးမျက်နှာပျက်သွားသလို မျက်နှာလည်းနီသွားတော့ အမေ့ကိုသနားလိုက်တာ ခုလိုဟာသာသိရင် အမေ့ကိုသုံးချောင်းထိုးလို့ပြောကြတော့မှာ သားရယ် အမေ့အသံတွေက ဝမ်းနည်းသံတွေစွက်နေမှန်းကျနော်သိပါတယ်။ နေပါအုန်းအမေရယ် ဒီလောက်ရုပ်ဆိုးတဲ့ ဦးလှမင်းကိုအမေ့ဘာလို့ကြိုက်ရတာလဲ မကြိုက်ပါဘူး သားရယ် မကြိုက်လို့တော်သေး မကြိုက်တာတောင်ကုန်းး ကျနော်စကားတစ်ဝက်တစ်ပျက်နဲ့ အမေ့အားနာလို့ရပ်လိုက်တယ်။အမေကလည်းသဘောပေါက်ပါတယ် ။
ကျနော့်ခေါင်းလေးပွတ်ရင်း ကံပေါ့ သားရယ် ဘာ ကံလည်း ကံမဟုတ်ပါဘူး သားကငယ်သေးတယ်လေ သားလည်းမငယ်တော့ပါဘူး ဒီလောက်တော့သိပါသေးတယ် တကယ်ပါသားကလည်း ကံပါလို့ပါ ကဲ ကံဆိုပြောပြပါအုန်းဘယ်လိုဖြစ်တယ်ဆိုတာ ကျနော်အမေးကို အိမ်အပြန်လမ်းမှာ အမေကပြန်ပြောပြခဲ့ပါတယ်။ အဲ့နေ့ကနေ့လည်ပူတာနဲ့ ညနေထိမစောင့်တော့ပဲ အမေကဝန်ထမ်းတွေအတွက် လုပ်ပေးထားတဲ့ စုပေါင်းရေချိုးအဝတ်လျော်ကြတဲ့ အုတ်ရေကန်မှာ ညစ်နေတဲ့အဝတ်တွေလျော်ရင်းရေချိုးတယ်တဲ့။ပြီးတော့လျော်ပြီးသားအဝတ်တွေကို အဝတ်တန်းမှာလှမ်းပြီး အိမ်ပေါ်ကို ပြန်တက်လာတယ်။အိပ်ခန်းထဲမှာပဲသနပ်ခါးလူးနေကြမှန်တင်ခုံလည်း အိပ်ခန်းထဲပဲလေ ။အမေကအိမ်နေရင်းဆိုသနပ်ခါးပဲလိမ်းတယ်။သနပ်ခါးကြိုက်တယ်။ခုလဲအမေကသနပ်ခါးအရင်သွေးလိုက်တယ်။သနပ်ခါးသွေး ပြီးတော့မှ အဝတ်ဘီဒိုထဲက ဘော်လီပန်းရောင်လေးကိုဖွင့်ယူလိုက်တယ်။
ထမိန်ရင်လျားထားတဲ့ အပေါ်ကပဲဘော်လီကို ရှေ့ဖက်လှည့်ပြီးချိတ်တပ်လိုက်တယ်။ပြီးမှဘော်လီကိုလှည့်ပြီးချိတ်ကနောက် နို့အုံကရှေ့ထားပြီးဘော်လီကြိုးကိုပုခုံးလျိုဝတ်ရတာ။ ခု ချတ်တပ်နေတုန်း အခန်းဝက လူရိပ်မြင်လို့ ကြည့်လိုက်တော့ ဉီးလှမင်း ဖြစ်နေတယ်။အရင်လည်းအိမ်ကိုဝင်နေကြထွက်နေကြတရင်းတနှီးမို့ အမေက အော် ကိုလှမင်း ဘာလဲဟင် လို့ ပုံမှန်ပဲမေးလိုက်တယ် အမေကပုံမှန်နေပေမယ့်ဦးလှမင်းက ပုံမမှန်တော့ အမေ့အမေးကိုမဖြေပဲ နို့အုံတစ်ဝက်လောက်ကိုသာ ရင်လျားထားတာကြောင့် ထမိန်စည်းထားတဲ့ထဲက လျှံထွက်နေတဲ့ အမေ့နို့အုံဝင်းဝင်းတွေကိုစူးစူးရှရှကြည့်ရင်း အမေ့ဆီတိုးလာတဲ့ဦးလှမင်း ကိုကြည့်ပြီး မိန်းမသားတို့ရဲ့ပင်ကိုယ်အစွမ်းနဲ့ ဦးလှမင်းအနေအထားကို သိလိုက်လို့ ထမိန်အပေါ်ကလွတ်နေတဲ့ရင်သားတွေကို အမေကလက်နဲ့အုပ်ဖုံးရင်း ကိုလှမင်း အပြင်ကစောင့်နေပါ ကျမအဝတ်လဲလိုက်အုန်းမယ် လို့ပြောလိုက်ပေမယ့်။
ဦးလှမင်းကနောက်မဆုတ်ပဲ အမေ့ဆီအရောက်တိုးလာသလို အမေ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုစုံကိုင်ပြီးသူ့ရှေ့ဆွဲလိုက်တော့ တအံ့တဩဖြစ်နေတဲ့အမေက သူ့မျက်နှာကိုကြည့်ပါးစပ်လေးဟလို့ အံ့ဩနေတာ။သူကအမေ့ရဲ့ဟနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းကို ငုံခဲပြီးစုပ်ပလိုက်တယ် ပြွတ် ပြွတ် အဲ့ကြမှအမေအသိဝင်ပြီး သူ့ကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ရင်ဝကိုတွန်း ခေါင်းလွဲလို့ ဟင့်အင်းးးဟင့်အင်းးမလုပ်နဲ့ ခေါင်းလွဲလိုက်တာမို့ နှုတ်ခမ်းစုပ်တာကလွတ်သွားပေမယ့် ပုခုံးနှစ်ဖက်စုံကိုင်ထားတာမို့ဘယ်လောက်တွန်းတွန်းယောက်ျားနဲ့မိန်းမ အားကမမျှတာမို့ဦးလှမင်းရဲ့လက်ကလွတ်အောင်မရုန်းနိုင်ပါဘူး။ဦးလှမင်းက အမေ့ကိုနှုတ်ခမ်းမစုပ်ရတော့ သူ့ရင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး အမေ့ရဲ့ လာ်တိုင်တွေကိုစုပ်နမ်းနေပြန်ရော။အမေကသူအနမ်းတွေကိုမသာယာပါဘူး ရှိသမျှအားနဲ့ရုန်းကန်ရင်းက ရှင်နော် မယုတ်မာနဲ့နော် ယုတ်မာတာမဟုတ်ဘူး ခင့်ကိုချစ်တာ အို ချစ်လို့ရမလားးရှင့်မှာမိန်းမနဲ့ခလေးတွေနဲ့ ဘာဖြစ်လဲ အာ့ ကျမ မှာလဲ လင်နဲ့သားနဲ့ သိတယ်လေ မတော်ပါဘူးရှင် လွှတ်ပါ မသိဘူးကွာ ငါချစ်တယ် မရဘူးနော် ကျမအော်လိုက်မယ် အော်ကွာ အော် အားလုံးကြားအောင်အော် ကာမဘီလူးစီးနေတဲ့ ဦးလှမင်းကတော့ ဘာမှဂရုမစိုက်ဘူး။
အမေ့မှာသာ အော်လို့လူ သိရင်ရှက်စရာ အခုလင်ကလဲငယ်လင်ငယ်မယားမဟုတ်ပဲ နောက်အိမ်ထောင်ဆိုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်က အမေ့ပဲအပြစ်မြင်ကြမှာ ရှိခိုးဆိုရှိခိုးပါ့မယ်ရှင် မလုပ်ပါနဲ့နော် ကျမကိုသနားပါ သနားရုံမကဘူး ချစ်တာပါဆို အိုရှင် ဒုက္ခပါပဲ အဲ့လိုရုန်ကန်ငြင်းဆိုနေတဲ့ကြားက ဦးလှမင်းကအမေထမိန်ကိုချွတ်ချတာကြောင့် အမေကတုံးလုံးကြီးဖြစ်နေပြီဒါပေမယ့်နှစ်ယောက်လုံးအဝတ်ဘီဒိုရှေ့မှာ မတ်တပ် ပဲရှိသေးတယ်။ဦးလှမင်းက သူ့ပုဆိုးကိုပါချွတ်ချလိုက်ပြန်တော့ သူ့အောက်ပိုင်းက လီးတန်းလန်းနဲ့ဗလာကျင်းနေပြီ။အမေ့ကရုန်းသူကအတင်းရင်ခွင်ထဲဆွဲထည့်နဲ့ ဆို တော့ သူ့လီးက အမေ့ဗိုက်ကိုထိုးလိုထိုး ပေါင်တွေနဲ့စောက်ဖုတ်ကိုပါ ထိုးမိလိုထိုးမိဖြစ်နေတယ်။အမေ့ကိုနောက်ကသိုင်းဖက်ထားပြီး အမေ့လည်ပင်းကိုစုပ်သလို လက်နှစ်ဖက်လည်း စောက်ပတ်ကိုအတင်းဖြဲပြီး လက် ညိုးထိုးထည့်နေတော့ အားးမလုပ်နဲ့ဆို ဟင့်ဟင့် အမေရဲ့ငြင်းဆိုသံက သူ့အတွက်ပိုထန်စေလားမသိဘူးအသက်ရှုသံတွေကတရူးရူးနဲ့ ချစ်တယ်ကွာ ချစ်တယ် ဟင့်အင်းးမရဘူးနော် မရဘူး အမေကမရဘူးဆိုနေတဲ့ကြားကအမေ့ကိုကုတင်ဆီဆွဲသွားပြီးကုတင်ပေါ်ဆောင့်တွန်းလိုက်တော့ အမေကုတင်ပေါ်ကိုယ်တစ်ပိုင်းနဲ့ ပက်လက်လေးပစ်ကျသွားရော။
ဦးလှမင်းကအမေ့ခြေထောက်တွေကိုဖမ်းကိုင်ပြီး အားနဲ့ ဖြဲလိုက်တော့ ကုတင်စောင်းမှာ အမေ့စောက် ပတ်က ဖြဲထားပေးသလိုဖြစ်နေရော။အမေကပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအတင်းစေ့ပြီးလိမ်ဖို့ကျိုးစားပေမယ့် ဦးလှမင်းကိုယ်လုံးကအမေ့ပေါင်ကြားရောက်နေပြီမို့ စေ့လို့မရနိုင်တော့ဘူး အမေအလိုးခံရတော့မယ်ဆိုတာသိလို့ အကြောက်ကြီးကြောက်ပြီး မရဘူးးမရဘူးမလုပ်ပါနဲ့ အကြောက်အကန်ငြင်းနေပါသေးတယ်။ဦးလှမင်းကဘာဆိုဘာမှမမြင်မကြားသူသိတာက အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲသူ့လီးသွင်းဖို့ပဲ အာရုံရှိနေတယ်။အမေကကုန်းထ မယ်လုပ်နေတာကို သူ့ကိုယ်နဲ့ဖိထားပြီးသူ့လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး အမေ့စောက်ဖုတ်ကိုစမ်းထိုးနေတယ်။အမေကလည်းအောက်ကနေတတ်နိုင်သမျှဖင်ကို ဝှေ့ရမ်းပြီးလီးကိုရှောင်နေလို့ တော်တော်နဲ့လိုးလို့မရဘူးဖြစ်နေတာ လိုးမရလေ ဦးလှမင်းကစိတ်ထလေ။တရူးရူးတရှဲရှဲနဲ့သူ့လီးကိုမရမက သွင်းနေတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ အိမ်ထောင်သည် အလိုးကျွမ်းကျင်နေသူပီပီ သူ့လီးကိုအမေ့စောက်ပတ်ထဲ အောင်မြင်စွာသွင်းလိုက်နိုင်ပါတော့တယ်။ ဖွတ် အမေ့ ဖွတ်ဆိုတာက လီးစောက်ပတ်ထဲဝင်သွားတဲ့အသံ။
အမေ့ဆိုတာက အမေ့ရဲ့နာကျင်မှုကြောင့်အော်လိုက်တဲ့အသံ။လင်နှစ်ယောက်ရငြားသော်လည်း စိတ်တူကိုယ်တူအပေးအယူမျှမျှ လိုးတာမဟုတ်တော့ လီးကစောက် ဖုတ်ထဲကိုအလိုက်သင့်ဝင်တာမဟုတ်ပဲ အတင်းကော်ထိုးတာဖြစ်သလို အမေခံဖူးတဲ့လီးတွေထက်ထွားနေတာမို့ ကျနော့်ကိုမွေးပြီးပြန်ချုပ်ထားတဲ့အတွက်ကျဉ်းနေတဲ့စောက်ပတ်က ပြဲတောင်သွားတယ်တဲ့။ပြဲလို့စပ်ဖျင်းဖျင်းအရသာရော ထွားလို့တစ်ဆို့ဆို့အရသာပါခံ စားလိုက်ရပေမယ့်။ ဖေါက်ပြန်တယ်လို့လူသိမှာကြောက်တဲ့ အသိနဲ့ကာမအရသာကိုမခံစားနေနိုင်ပါဘူး။ ဟင့် မလုပ်ပါနဲ့တော့ တော်ပါတော့ ဦးလှမင်းကတော့ သူလိုလားချက်အောင်မြင်ပြီမို့ သူ့လီးကိုအဆုံးထိဆောင့်လိုးလိုက်အဆုံးထိပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ အမေ့စောက်ဖုတ်အရသာ ကောင်းကောင်းခံစားနေပါတော့တယ် ပါးစပ်ကလည်း ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကွာ လိုးရတာဆိမ့်နေတာပဲ မင်းကြိုက်လားငါ့လီးကို မကြိုက်ဘူး အော် မကြိုက်ဘူးလားအေးသိရသေးတာပေါ့ ဆိုပြီး အမေ့ကိုတဒိုင်းဒိုင်းနဲ့ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာအမေ့ခမြာ ဟင့် အင့် အမလေးးဟင့်ဟင့် နဲ့အော်နေရတယ်။
လူကစိတ်မပါအောင်ဘယ်လိုနေနေစောက်ပတ်ကတော့လီးနဲ့တွေ့နေရတော့ စောက်ရေတွေရွဲလို့ လီးထုတ်လီးသွင်းရင် ပလပ်ပလောက်နဲ့ ရေသံပါနေတယ်။အမေကအသားပဲလတ်လို့လားမသိဘူး။ လိုးရင်အရေတအားထွက်တာ။သူတို့လင်မယားလိုးရင်မနက်ဆိုအိပ်ရာခင်းလဲမှရတယ်။ခုလည်းအရေတွေနဲ့စောက်ပတ်ကဗွက်ပေါက်နေရော။ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်ပေမယ့် စောက်ဖုတ်အသစ်လိုးရ လို့ ခဏနေတော့ ဦးလှမင်းအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲလီးတစ်ဆုံးထည့်ပြီးး သုတ်ရေတွေပန်းလိုက်တယ်။လူလည်းအမေ့ပေါ်မှောက်ပြီး ငြိမ်သွားရော။အမေက တွန်းဖယ်ပြီး ဖယ်တော့ မရမက ယုတ်မာပြီးး အမေပြောတာကိုစိတ်မဆိုးပဲ ဦးလှမင်း ကရီပြီး ချစ်တာပါ အမေ့ပေါ်ကဆင်းလိုက်တော့ လီးကစောက်ဖုတ်ထဲကကျွတ်ပြီး အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲက သုတ်ရေတွေအန်ထွက်လာတယ်။
အမေက အမြန်ထပြီးသူ့ထမိန်နဲ့စောက်ပတ်ကိုသုတ်နေတာကိုကြည့်ပြီးဦးလှမင်းက ငါ့ သုတ်တွေအများကြီးးနင့်ဗိုက်ကြီးမယ်ထင်တယ် ဘယ်တော့မှမကြီးဘူး ဘာလို့မကြီးရမှာလဲ ကျမ ဆေးသုံးလို့ပေါ့ အော် ဒါကြောင့်ကို ငါက စန်းဝင်းမျိုးမအောင်လို့မကြီး တာထင်နေတာ ငါလိုးပြီးကြီးခိုင်မလို့ အမေကမျက်နှာမဲ့ပြီး ကြီးစရာလား အဲ့လိုပြောနေချိန်မှာအမေကထမိန်တစ်ထည်ယူပြီးထမိန်ရင်လျားပြီးပေမယ့် ဦးလှမင်းကတော့ ပုဆိုးပြန်မဝတ်သေးလို့ ကုတင်ပေါ် လီးတန်းလန်းနဲ့ထိုင်နေတုန်း အမေက ပုဆိုးဝတ်လေ အရှက်မရှိဘူး သွားတော့ မသွားဘူး ထပ်လိုးအုန်းမှာ မ ဝ သေးဘူး ဟာ ဦးလှမင်းစကားကြောင်ုအမေလန့်သွားပြီး အခန်းထဲကပြေးထွက်ဖို့လုပ်လိုက်တယ်။အမေအနေအထားကိုမျက် ခြေမပျက်ကြည့်နေတဲ့ ဦးလှမင်းက အမေ့ပြေးအထွက်ကို တံခါးဝအရောက်ခါးကနေဖမ်းဆွဲပြီး ကုတင်ဆီပြန်ခေါ်သွားလို့ ယက်ကန်ယက်ကန်နဲ့ အမေပြန်ပါသွားပြန်ရောတဲ့။ အဲ့နေရာရောက်တော့ ကျနော်တို့လည်းအိမ်ပြန်ရောက်ပြီမို့ အမေက ကျန်တာ နေ့လည်မှပြောပြမယ်နော်တဲ့ ကျနော်လည်းခေါင်းငြိမ့်အဖြေပေးလိုက်ပါတယ်။
အိမ်ရောက်ပြီး အမေ့ကိုကူပြီး သားအမိနှစ်ယောက် ထမင်းဟင်းချက်ကြတယ် အရင်ကအမေ့ကိုဘယ်လိုမှစိတ်ထဲ မဖြစ်ပါပဲနဲ့ ခုမနက်ညအမေ့ကို ဦးလှမင်းလိုးတာမြင်ပြီး အမေ့ကိုကြည့်ရင် အာ့မြင်ကွင်းပဲမျက်လုံး ထဲမြင်နေမိတယ်။အသက်သာ ဆယ်နှစ်ရှိသေးပေမယ့်အမေသွေးပါလို့လားမသိဘူး။မနက်ကအမေတို့လိုးနေတာကြည့်တော့လည်း ကျနော့်လီးတောင်နေမှန်းသတိထားမိနေတယ်။ခုလဲမီးဖိုထဲအမေနဲ့ ထမင်းဟင်းချက်နေတော့လည်း အမေထိုင်လိုက်ထလိုက်လုပ်တိုင်းအ မေ့ရဲ့ တင်းကားနေတဲ့ဖင်ကြီးကိုကြည့်မိတိုင်း ရေဆာသလိုလို အာတွေခြောက်တယ်။အမေဆိုတဲ့အသိနဲ့ စိတ်ကိုဖျောက်နေရတယ်။ ချက်ပြုတ်ပြီးတော့ သားအမိနှစ်ယောက် ရေကန်မှာရေသွားချိုးကြတယ် အများသုံးကန်မို့ တခြားသူတွေလဲရှိတာမို့ အာရုံကအမေ့ဆီသိတ်မရောက်တာတောင်တစ်ချက်တစ်ချက် ရေစိုလို့ ထမိန်ကကိုယ်မှာကပ်နေတဲ့ ကိုယ့်အမေကို ကိုယ်ပြန်ခိုးကြည့်နေမိတယ်။
နေ့လည်ထမင်းစားချိန်အလုပ်ဆင်းလာတော့ အဖေနဲ့အတူထမင်းပွဲစားဖို့ပြင်တုန်း ဦးလှမင်းရောက်လာပြီး ဒီနေ့ မခင်တင့် ဈေးသွားတယ်မဟုတ်လား လို့မေးလာတော့ အမေကလည်းမင်သေသေနဲ့ သွားတယ်လေ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဈေးသွားမှတော့ ဟင်းကောင်းပြီပေါ့ အမလေးးးငါးမြင်းပဲဝယ်နိုင်တယ် မကောင်းဘူးဟင်း အို မခင်တင့်ချက်ရင်ကောင်းပြီးသားပဲ အမေနဲ့ဦးလှမင်းတို့ အခြေအတင်ပြောနေတာကို ကြည့်ပြီး အဖေက ကဲပါ ခင်ရယ် မင်းလဲသူ့အကြောင်းသိနေတာပဲ သူ့ကိုထမင်းတစ်ပန်းကန်သာ ခူးပေးလိုက်ပါ တဲ့။ ဦးလှမင်းက တဟားဟားးရီရင်း ငါ့သူငယ်ချင်းလောက်တောင်မသိတတ်ဘူး ငါကအာ့ကြောင့် ငါ့ကောင်ကြီးကိုချစ်တာ လို့ပြောတော့ အဖေက စားရရင်တော့ချစ်တယ်ပေါ့ စားရမှမချစ်ရင် ဘယ်ဟုတ်တော့မလဲ မဟုတ်ဘူးလား မခင်တင့် ဆိုတော့ အမေက မျက်စောင်းထိုးပြီး မသိဘူး ရှင်တို့သူငယ်ချင်းတွေပဲပြောကြတဲ့။ အနှောင့်မလွတ်တဲ့စကားကို ကျနော်နဲ့အမေသာသိပြီးအဖေကမသိရှာဘူး။ အဲ့လိုနဲ့ စားသောက်ပြီးအလုပ်ပြန်တက်ဖို့ အဖေရောဦးလှမင်းပါ ထွက်သွားကြတယ်။အမေနဲ့ကျနော်လည်းစားထားတဲ့ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေဆေးကြောရတာပေါ့။
အားလုံးပြီးတော့ ကျနော်က ကဲ အလုပ်ရော အစားရောပြီးပြီ အိပ်ရင်းနဲ့ ဆက်ပြောပြ လို့ ကျနော်တောင်းဆိုလိုက်တော့ အမေက ဒီခလေး အာ့ဒါပဲသိချင်နေ ဟင်းးး လို့ တစ်ကယ်မဟုတ်ပဲ မာန်သံနဲ့ပြောတော့ သိချင်တာပေါ့ သားမေမေလှလှလေးကို ဘယ်လိုလုပ်အပိုင်ကိုင်သွားသလဲလို့ ဆိုတော့ ဟဲ့ ဒီခလေးနော် လို့ ပြောပေမယ့်ပြုံးနေတာမို့ အမေစိတ်မဆိုးဘူးဆိုတာသိလို့ အမေ့လက်ဆွဲလို့ လာပါဆို အမေကလည်း ဆိုတော့ အေးပါ လာပါပြီ ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ အတင်းအဓမ္မနဲ့ ဆိုပြီး သားအမိအိပ်ခန်းထဲဝင်လာတယ်။ပြောရအုန်းမယ် ဝန်ထမ်းအိမ်ယာက ဆယ်ပေခန်း နှစ်ခန်းနဲ့အနောက်ဖက်မှာတော့ မီးဖိုခန်းတစ်ခန်းပါတယ်။အရှေ့ကနှစ်ခန်းက တစ်ခန်းကိုဧည့်ခန်းနဲ့ဘုရားခန်းလုပ်လိုက်တော့ အိပ်ခန်းက တစ်ခန်းပဲရှိတယ်။အိပ်ခန်းထဲမှာကနံရံအစွန်းနှစ်ဖက်မှာ အမေတို့ကတစ်ဖက် ကျနော်က တစ်ဖက်ပေါ့ အမေတို့ကတော့ ကုတင်နဲ့ ကျနော်ကတော့ကြမ်းပြင်ဖျာခင်းပေါ့။
အဖေ ခရီးသွားတာမျိုး တာဝန်နဲ့ညကင်းစောင့်တဲ့အခါမျိုးနဲ့ အခုလိုနေ့ခင်းသားအမိနှစ်ယောက်ထဲဆို အမေနဲ့အတူကျနော်က အမေတို့ကုတင်ပေါ်အိပ်နေကြ။ခုလဲအမေကိုလက်ဆွဲပြီး အမေတို့ကုတင်ပေါ်တက်လိုက် တယ် အမေရင်ခွင်ထဲဝင်ပြီးအမေ့ခါးလေးဖက်ပြီး အမေ့မျက်နှာကိုငေးကြည့်နေတဲ့ ကျနော့်နဖူးလေးကိုအမေကငုံ့နမ်းပြီး ကြားချင်နေပြီလား ဆိုတော့ ကျနော်ခေါင်းငြိမ့်ပြရင်း အင်းးပြောပြ ဆိုတော့ အမေက မနက်ကအမေပြောတာဘယ်နားရောက်သွားပြီလဲတဲ့ကျနော့်ကဟိုလေ အမေထွက်ပြေးတာကို ဦးလှမင်းကဖမ်းပြီးကုတင်ဆီပြန်ခေါ်တဲ့နေရာရောက်ပြီ ဆိုတော့ အမေက ကျနော့်ခေါင်းကို လက်နဲ့ပုတ်ပြီးး ဟင်းးဒါမျိုးကြ တော်တော်မှတ်ဉာဏ်ကောင်း ဆိုတော့ ကျနော်က အဟီးလို့ပဲရီပြလိုက်တယ်။အမေကကျနော့်ခေါင်းကဆံပင်လေးတွေကိုဖွပေးရင်းသူတို့ဇာတ်လမ်းလေးကိုဆက်ပြောသလို ကျနော်ကလည်းအမေ့ခါးလေးကိုဖက်ရင်းပြောပြနေတဲ့အမေ့မျက်နှာ popလေးကိုငေးရင်းနားထောင်နေမိတယ်။
အမေ့ကိုဖမ်းပြီး ကုတင်ဆီပြန်ခေါ်လာတဲ့ဦးလှမင်းက အမေ့ကိုနှုတ်ခမ်းစုပ်နမ်းတော့ အမေကအနမ်းမခံပဲခေါင်းရှောင်နေလို့ နမ်းမရဖြစ်နေတယ်။သူကနမ်းမရလို့စိတ်တိုလာပြီးအမေ့ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ချုပ်ပြီးအ မေ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုအပိုင်စုပ်နမ်းတော့တာ ။မလှုပ်သာလို့အနမ်းခံနေရပေမယ့် အမေကနှုတ်ခမ်းကိုစေ့စေ့ပိတ်ထားတော့ နမ်းရတာအရသာမရှိဖြစ်နေတာပေါ့။အာ့လို လုပ်ရပါ့မလားလို့ အမေ့ကိုလည်းစိတ်တိုနေတယ်။ပြီးအကြောမာနေတဲ့ အမေ့ကိုမမာနိုင်အောင်ပညာပြမယ်လို့ စိတ်ထဲကကြံနေတာပေါ့။အမေ့ရဲ့တုန့်ပြန်တာမခံရတော့နှုတ်ခမ်းမနမ်းတော့ပဲ ထမိန်ချွတ်ပြီး နို့တွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ညှစ်နယ်ရင်းစို့တော့တာ။အမေကအတင်းရုန်းတာပဲ။ တော်တော့ မလုပ်နဲ့ မတော်ဘူးးအားမရသေးဘူး အားမရရင် ရှင်မယားသွားလုပ် ကျမလာမလုပ်နဲ့ ကြည်အေး မလုပ်ချင်လို့ မင်းကိုလုပ်တာပေါ့ လုပ်စရာလား ကျမကသူများမယား ရှင့်မယားမဟုတ်ဘူး ဘယ်သူ့မယားဖြစ်ဖြစ်ကွာ လိုးချင်လို့လိုးတာ လိုးချင်စရာလား အေးးးလိုးချင်တာကြာနေပြီ စိတ်ထိန်းနေရတာသူငယ်ချင်းမယားဆိုပြီးး အဲ့လိုဆိုလဲ ဆက်ထိန်းပါလားး မရတော့လို့ပေါ့ မရလို့ရမလားး ဟာကွာ မင်းကလည်း ခုလည်းလိုးပြီးနေပြီဟာ။
မထူးတော့ပါဘူး ဆက်လိုးရအောင် ဟင့်အင်းးးမရဘူး မလုပ်နဲ့ တော်တော့ အမေ့ကတူးတူးခါးခါးငြင်းနေတာကို လက်မလျော့ပဲအမေ့ကိုပက်လက်လှန်ပြီး ပေါင်ဖြဲလို့ စောက်ပတ်ကိုကုန်းယက်တော့ အားးး ဘာလုပ်တာလဲ မလုပ်နဲ့ အမေတစ်ခါမှစောက်ဖုတ်အယက်မခံဖူးဘူးတဲ့။လင်နှစ်ယောက်သာရတယ် ဘယ်သူမှမယက်ပေးဘူး။အခုလိုအယက်ခံရတော့ ရှက်လည်းရှက် အားလည်းနာတဲ့စောစောကလိုးထားတဲ့ဟာကိုရေတောင်မဆေးရသေးပဲ။လျှာနဲ့ယက်တယ်ဆိုတော့ အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့အမေက အားနာတာပေါ့ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် ရွံ့စရာကြီးးမလုပ်ပါနဲ့ မရွံ့ဘူး ငါကမင်းကိုချစ်တာ ချစ်လို့လုပ်ပေးတာ ဟင့်အင်းးဟင့်အင်းး ခက်တာပဲရှင် ပြောမရဆိုမရ အမေအားနာနေပေမယ့်ဦးလှမင်းကတော့ အမေ့စောက်ပတ်ကိုသေချာဖြဲပြီး လျှာအစွမ်းပြတော့တာပဲ။စောနကလိုးတုန်းကစိတ်တင်းထားနိုင်ပေမယ့် အခုထပ်ပြီးတစ်ခါမှမခံစားဖူးတဲ့အရသာကိုခံစားရတော့ အမေ့စိတ်တွေပျော့ချင်လာတယ် ဦးလှမင်းလျှာနဲ့ ပင့်ပင့်ပြီးယက် လိုက်တိုင်း အမေ့ဖင်ကြီးကကြွကြွပြီးအပေါ်ကိုကော့ကော့သွားသလို။
ပါးစပ်ကလည်း အားး ကျွတ် အို ဟင့် နဲ့အသံမျိုးစုံတွေထွက်နေသလို စောက်ဖုတ်ထဲကလှိုက်လှိုက်ပြီးယားလာလို့ တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ခါပြီး လူးလွန့့်နေတာပေါ့။အမေလူးလေ ဦးလှမင်းက အစိကို ပါးစပ်ထဲပါလာအောင်ဆွဲစုပ်ပြီးလွှတ်လိုက်ရင် ဖတ် ဆိုသား ရေပင်ပစ်လိုက်သလိုစောက်ဖုတ်ဆီပြေးကပ်သလိုအမေ့ခမြာ အားး အီးးနဲ့အော်နေရတယ်။စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးလည်းစောက်မွှေးတွေမှာစောက်ရေတွေနဲ့ရွဲနေရော။စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးပါးစပ်ထဲငုံပြီးလျှာနဲ့မွှေနေတဲ့ ဦးလှမင်းခေါင်းကိုအမေကစုံကိုင်ပြီး ဖင်ကြီးကိုကော့နေတော့ ဘေးကကြည့်ရင် ဦးလှမင်းမျက်ခွက်ကို ခေါင်းကိုင်ပြီးစောက်ဖုတ်နဲ့ပွတ်သလိုဖြစ်နေတယ်။ အားးမရတော့ဘူးးမလုပ်နဲ့ အီးးး အမေ့ငိုသံတောင်ပါတယ် အမေ့အသံကြောင့် ဦးလှမင်းက စောက်ဖုတ်ကနေမျက်နှာခွာပြီး အမေ့စောက်ဖုတ်ကိုကြည့်တော့ စောက်ဖုတ်က ရှုံချည်ပွချည်နဲ့ ရွနေတာမြင်တော့ သိတ်သဘောကျသါားပြီး ခင် ကောင်းလား မောင်လုပ်ပေးတာ ဆိုတော့ အမေကရှက်လို့ မျက်နှာလွဲထားပြီး မမေးနဲ့ ဘာမေးနေမှန်းမသိပူး ခင်ကလည်း ရှက်စရာမဟုတ်တာ သိပူးးရှက်တယ်။
သမီးရီးစားကအချစ်ကုန် လင်မယားကအရှက်ကုန်တဲ့ရှက်စရာမှမလို အို ကျမတို့က လင်မယားမှမဟုတ် ဟာ ခင်ကလည်း လိုးပဲလိုးနေပြီဟာ လင်မယားပေါ့ ဟင့်အင်းးဟင့်အင်းး မသိပူး အမေရှက်နေမှန်းသိလို့ ဦးလှမင်းက ဆက်မပြောပဲအမေ့ပေါင်ကိုဆွဲထောင်လိုက်တော့ အမေက အလိုက်သင့်လေးကားပေးလိုက်တယ်။အလိုးခံချင်နေပြီဆိုတာသိလိုက်တော့ ဦးလှမင်းပြုံးပြီးသဘောကျနေတာပေါ့့ အမေကားထားပေးတဲ့ပေါင်ကြားမှောက်ပြီး သူ့လီးကိုစောက်ဖုတ်အုံပေါ်တင်ပြီးအပေါ်ကဖိပြီးကြိတ်တော့အမေ့စောက်စိကိုဖိချေသလိုဖြစ်နေတာပေါ့့။အမေက ဟင်းးးဟင်း နဲ့ အလိုးတအားခံချင်နေရှာပြီ အမေ့ကိုကြောင်ကကြွက်ကလေးကစားသလို ကစားချင်တဲ့ ဦးလှမင်းက လီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲမထည့်ပဲအကွဲကြောင်းကြီးကို အလျားလိုက်ကပ်ထားပြီးကိုယ်လုံးနဲ့ဖိပြီအထက်အောက်ဘေးဘယ်ညာ နှဲ့ကစားနေတော့ အမေ့မှာလီးအချောင်းနဲ့သူ့ စောက်ပတ်ကိုထိုးမွှေနေသလိုဖြစ်နေပြီး စောက်ခေါင်းထဲက တအားယားနေတာမို့ အို။
အို ဟင့် ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ အမေပြောတာကိုမသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဘာလုပ်လို့လဲ ခင်ရဲ့ ဟာ အဟင့်ဟင့် သိပူးး အမေ့တအားလိုချင်နေမှန်းသိလို့ သူ့လီးကို ခါးမြှောက်ပြီး အမေ့စောက်ပတ်ဝ တေ့ရုံပဲရှိသေးတယ် အလိုးခံချင်လွန်းနေတဲ့အမေက အောက်ကနေကော့ပြီးသူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုလီးဝင်အောင် ပင့်ဆောင့်လိုက်တော့ လီးက ပြွတ်ခနဲ့ စောက်ရေတွေရွဲနေတာမို့ ရှောခနဲ့ဝင်သွားရော။နွေးနေတဲ့လီးကြီးကစောက်ဖုတ်ထဲလည်းထိုးဝင်သွားရော အမေ့ပါးစပ်က အီးးးး ဆိုတြ့မချိတင်ကဲအသံနဲ့ ဦးလှမင်းရဲ့ခါးကို သူ့ခြေတွေချိတ်ပြီးအောက်ကနေကော့နေလိုက်တာ ဖျတ်ဖျတ်လူးဦးလှမင်းကလည်းမညှာပါဘူးရွနေတဲ့စောက်ဖုတ်အယားပြေအောင် အသားကုန်ဆောင့်လိုးတာ ကုတင်သံတွေတောင်တစ်ဖက်အခန်းကကြားလောက်တယ်။လိုးရင်းကနေ ဦးလှမင်းက ကောင်းလားးခင် ဆိုတော့ ဟင့် မမေးနဲ့ကွာ ခင်ကလည်း မောင်ကသိချင်တာကို ဟင့်အင်းးဟင့်အင်းးကွာ မောင့်လီးနဲ့ စန်းဝင်းလီး ဘယ်သူကြီးလဲ ဟာ ဘာတွေမေးမှန်းလဲမသိပူး ပြောပါ ခင်ရဲ့ ကြားချင်လို့ ဘယ်သူကြီးလဲ အတင်းမေးနေတော့ မတတ်သာသာနဲ့ အမေက သူ လို့ဖြေတော့။
ဘယ်က သူ လဲ ဟာ ခုအိပ်နေတဲ့သူပေါ့ ဟင် ဘယ်မှာအိပ်နေတာလည်း မောင်တွေ့တာတော့လိုးနေတာပဲတွေ့တယ် ဟင့် တော်တော်ကြားချင် ဆိုပြီးဦးလှမင်း ရင်ဘတ်ကိုအောက်ကနေအမေကလက်သီးဆုပ်နဲ့ထုပါလေရော နာအောင်ထုတာမှမဟုတ်တော့ ဦးလှမင်းကသဘောကျပြီးတဟဲဟဲနဲ့ အလိုးမပျက်ပေါ့။အဲ့လိုနဲ့သူတို့လိုးလိုက်တာတစ်နာရီလောက်ကြာတယ်တဲ့ အမေဆို သုံးခါတောင်ပြီးသွားတယ်တဲ့။ လိုးလိုက်တာလဲ ပုံစံမျိုးစုံသွားတာပဲတဲ့။ဖြစ်မိမှတော့အစရှိအနှောင်နှောင်ပေါ့သားရယ် လို့ ပြောပြနေတဲ့အမေ့ကို ကျနော်သနားလိုက်တာ အမေ့ပါးကိုအားရပါးရရှိုက်နမ်းတော့ အမေကလည်းကျနော့်ကိုပြန်နမ်းပါ တယ်။သားအမိနှစ်ယောက်ဖက်ပြီးအိပ်လိုက်ကြတယ်။ အဲ့နေ့ညက အဖေလုံခြုံရေးကျတယ်တဲ့ညစာကို မိသားဖသားသုံးယောက်စားပြီး ညနေ၆နာရီထိုးခါနီးတော့ ကင်းစောင့်ဖို့အဖေထွက်သွားတော့ ကျနော်နဲ့အမေပဲကျန်ရစ်တယ်။သားအမိနှစ်ယောက်TVကလာတဲ့ဇာတ်လမ်းကြည့်ပြီး ကိုးနာရီလောက်ကြတော့ အိပ်ရာဝင်ကြတယ်။
အဖေမရှိတော့ အမေနဲ့အတူကုတင်ပေါ် တက်အိပ်တာပေါ့ အမေ့ကိုဖက်ပြီးအိပ်နေတာ အိပ်လို့ပျော်ခါနီးမှာ ခေါင်းရင်းပြူတင်းပေါက်ကို လာခေါက်သံကြောင့် မှေးနေတဲ့ကျနော့်မျက်လုံးပြူးလာပြီ ခေါင်းထောင်ပြီးနားစွင့်လိုက်တယ်။ ဒေါက် ဒေါက်ဒေါက် ဒေါက် ခေါက်သံက ပထမတစ်ချက် နောက်နှစ်ချက်ဆက်တိုက် ပြီးမှတစ်ချက်။ကျနော်အမေမျက်နှာကြည့်လိုက်တော့ အမေကပြုံးနေတာတွေ့တယ်။ပြီး ကျနော့်နားဆီကပ်ပြီး သား အိပ်ရာမှာသားပြန်အိပ်လိုက်နော် သားကလိမ်မာပါတယ်တဲ့။ အဲ့ကြမှ ကျနော်သဘောပေါက်လိုက်တယ်။ဘာဖြစ်ဖြစ်ကျနော်က အမေမွေးထားတဲ့သားလေ။အမေစကားကိုငြင်းပယ်ခွင့်မှမရှိတာ။ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး ကျနော့်ရဲ့အိပ်ရာဆီဝင်အိပ်လိုက်တယ်။အမေက သူ့ဆံပင်တွေကို သိမ်းပြီးတစ်ပတ်လျိုထုံးရင်းထပြီး အိပ်ခန်းထဲကထွက်ပြီး နောက်ဖက်အပေါက်ဖွင့်သံကြားရတယ်။ဘေးကအခန်းကလူတွေကြားရင်မြင်ရင်လည်း အပေါ့ထွက်ပေါက်တယ်ပေါ့။ ခဏနေမှ ပြန်ဝင်လာသံ တံခါးပိတ်သံကြားရတယ်။
ပြီးအိပ်ခန်းထဲကို အမေနဲ့ဦးလှမင်းအတူတူဝင်လာကြပြီးကျနော့်ဆီကိုဦးလှမင်းလှမ်းကြည့်တော့ ကျနော်မျက် လုံးမှိတ်ပြီးအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။ သက်ပိုင် အိပ်ပြီလားလို့သူမေးတော့ အမေကပြုံးပြီး အိပ်ပြီလေတဲ့။ ကျနော်မအိပ်သေးမှန်းသိပေမယ့် ညာပြောနေတယ်။ကံကောင်းတာက အမေကအမှောင်ကြောက်တယ် မီးရောင်မရှိရင်အမေအိပ်မရဘူး။သူများတွေနဲ့မတူတာ။သူများတွေကြမီးရောင်နဲ့ဆို အိပ်မရလို့တဲ့။ အာ့က ကျနော့်အတွက် ပြတ်ပြတ်သားသားမြင်ခွင့်ရတာပေါ့။ ဦးလှမင်းက ကုတင်စောင်းမှာခြေချထိုင်ပြီးပေါင်ကားပေးထားတယ်။အမေကအဲ့ပေါင်ကြားထဲမတ်တပ်ရပ်ပြီး ဦးလှမင်းရဲ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်လက်တင်ပြီး ဦးလှမင်း နဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေကြတယ်။ဦးလှမင်းက နှုတ်ခမ်းစုပ်နေရင်းသူ့လက်နှစ်ဖက်က အမေ့ကျောပြင်ကနေဖင်အထိ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ကစားပေးနေတယ်။အစကပုံမှန်ပေမယ့် ကြာလာတော့အမေ စိတ်ထလာဟန်တူပါ တယ် အသက်ရှူလည်းပြင်းလာသလို ဦးလှမင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရစုပ်နမ်းနေရော သူလူးလာသလိုစည်းချက်ညီညီနဲ့ ဦးလှမင်လက်ကလည်း အမေ့ဖင်နှစ်လုံးကိုဖြဲပြီးလက်က ထမိန်အပေါ်ကနေပဲဖင်ကွဲကြောင်းထဲ ထိုးထိုးထည့်နေတယ် အဲ့လိုထိုးလိုက်တိုင်းအမေက ကော့ကော့သွားပြီး ဦးလှမင်းလည်ကုပ်ပေါ်ခေါင်းတင်လက်တွေကဦးလှမင်းကျောကြီးကိုတင်းနေအောင်ဖက်ဖက်ထားတယ်။
ခဏနေမှ စိတ်တွေပြန်လျော့သွားကြတယ်ထင်တယ်မျက်နှာချင်းခွာပြီး တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်နေကြတယ်။ပထမဆုံးဦးလှမင်းကအသက်ဝင်လာပြီးအမေ့မေးလေးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီးပင့်လိုက်တော့ အမေက အလိုက်သင့်လေး မော့ပေးထားတယ်။အမေ့ရဲ့နှင်းဆီငုံလေးလိုလှပတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြွတ် ဆိုတစ်ချက်ဆွဲစုပ်နမ်းပြီးလွှတ်လိုက်ရင်း ချစ်လိုက်တာ ခင်ရယ်တဲ့ အမေကခေါင်းလေးငဲ့ပြီးအပျိုပေါက်ချိန်းတွေ့တဲ့ပုံလေးနဲ့ဟင့် ဟုတ်ဖဲနဲ့ ဟုတ်လို့ပဲ မောင် ခင့်ကိုမတွေ့ရမနေနိုင်ဖြစ်နေတာ မောင်ကလွန်ပါတယ် မနက်ကလည်းတစ်ခါ ဆိုပြီးအမေကစကားဖြတ်ထားတယ် ဆက်ရမှာရှက်သလိုလိုဟန်လေး။ဦးလှမင်းက အာ့ပုံကိုသဘောကျနေပြီး ခင့် ကိုလိုးလို့ကို မဝတာ ဆိုတော့ အမေက ဟာ မောင်နော် ဆိုပြီး ဦးလှမင်းရဲ့ ရင်ဘတ်ကိုတဘုတ်ဘုတ်ထုနေရောဦးလှမင်းက အမေ့လက်တွေဖမ်းဆုပ်ထားပြီး အမေ့ဝတ်ထားတဲ့ ယောက်ျားလေးရှပ်အကျီကြယ်သီးတွေကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်တော့ အမေကကြယ်သီးဖြုတ်နေတဲ့ လက်တွေကိုသာကြည့်ပြီးဖြုတ်ပေးတာကိုငြိမ်ခံနေပါတယ်။
ကြယ်သီးတွေပြုတ်သွားတော့ချွတ်တဲ့အခါအမေကလက်တွေဘေးကားပေးလိုက်တော့ အခံမဝတ်ထားတဲ့အမေ့နို့ဝင်းဝင်းအိအိကြီးတွေက မီးရောင်ရဲ့အောက်မှာ လှချင်တိုင်းလှနေတော့တာပဲ။အာ့ကိုဦးလှမင်းက သေချာကြည့်ပြီးသူ့ညာလက်နဲ့ အမေ့ဘယ်ဖက် ကနို့ကိုပင့်ကိုင်ရင်း လှလိုက်တာ ခင်ရယ် ဆိုပြီးငုံ့စိုတော့အမေကသူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့သူ့နို့ကိုထိန်းကိုင်ထားပေးပြီးလက်တစ်ဖက်ကဦးလှမင်းရဲ့ခေါင်းကိုဆံပင်တွေထဲလက်ချောင်းတွေဖွပေးနေတာက သားကိုနို့ချိုတိုက်ကျွေးနေတဲ့ မိခင်ပုံပေါ်နေတယ်။ဦးလှမင်းကနို့ကိုလက်နဲ့ပါညှစ်ပြီးအားရပါးရစို့နေတာ ပြွတ်ခနဲ့ပြွတ် ခနဲ့အသံထွက်ထွက်လာတယ်။နို့စို့နေရင်းကနေအမေ့ခါကထမိန်စကို ဖြည်ချလိုက်တော့ မီးရောင်အောက်မှာအမေ့ရဲ့ပင်ကိုယ်အလှတွေက အတားအဆီးအဖုံးအကွယ်မဲ့စွာမြင်နေရတယ်။ သားအမိချင်းပေမယ့် ကိုယ့်အမေအလှကို အဝတ်နဲ့ပဲမြင်ဖူးတယ်။
ခုလိုမြင်ရတာကပထမဆုံးပဲ။ဦးလှမင်းကနို့စို့ရင်းက အမေ့စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ကစားပေးနေတော့ အမေ့ခေါင်းတစ်ချက်တစ်ချက်လန်သွားပြီးပါစပ် ကလည်းရှီုးးးရှီုးးနဲ့အသံထွက်နေတယ်။နောက်ဦးလှမင်းက ကုတင်ပေါ်နောက်ဆုတ်လိုက်ပြီး နံရံကိုကျောမှီထားပြီးအမေ့ကိုသူရင်ခွင်ထဲ နောက်ပြန်သွင်းလိုက်ပြီး အမေ့ကိုဒူးထောင်ပြီးပေါင်ကားထားခိုင်းတယ်။ ကျနော်နဲ့က ဆယ်ပေခန်းထဲ ဟိုဖက်နံရံနဲ့ဒီဖက်နံရံ ပြီးကုတင်ကတစ်ပေခွဲသာသာအမြင့် ကျနော့်ကအောက်ကဆိုတော့ ပွဲကြည့်စင်ကိုအနားကပ်ကြည့်နေရသလိုပဲအမေကကျနော်ဖက်မျက်နှာလှည့်ထားတာဆိုတော့သူ့ စောက်ဖုတ်ကိုသေချာဖြဲပြထားသလိုဖြစ်နေရော။ မနက်က လိုးတုန်းက သူတို့နဲ့အလှမ်းလဲကွာ မြင်ကွင်းလဲမရှင်းသလို ကုန်းပေးတာမို့ နောက်ကိုပြူထွက်နေတဲ့အနေအထားပဲမြင်ရတာ။ခုကသေသေချာချာပြတ်ပြတ်သားသားမြင်ရပြီ။ကျနော်လည်းရတဲ့အခွင့်အရေးအလွတ်မခံဘူး။အမေ့စောက်ဖုတ်ကိုမှတ်မိအောင်သေချာ ကြည့်လိုက်တယ်။
အမေကအသားလတ်သလောက်အမွှေးသန်တယ်စောက်မွှေးတွေကမဲပြောင်ပြီးကွေးကွေးကောက်ကောက်နဲ့ ပြီးပေါက်တာကလည်းစောက်ဖုတ်နခမ်းဘေးတွေတင်မကဘူး ဆီးခုံတစ်ခုလုံးမဲသဲနေတာပဲ ပြီးအမေ့စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းကြီးကတစ်ထွာလောက်ရှိမလားပဲ အထူးခြားဆုံးက စောက်စိပဲ စောက်စိကလက်မလောက်ကြီးပန်းရောင်ထနေတာပြူးလို့။အဲ့အမေ့စောက်ဖုတ်ကိုဦးလှမင်းက မညှာမတာ လက်နဲ့မွှေနှောက်ဆော့ကစားပေးတာ အစကမသိသာပေမယ့်နဲနဲကြာလာတော့အရေတွေရွဲရွဲစိုနေရော ဦးလှမင်းကအ မေ့စောက်ဖုတ်ကြီးအာ့လိုဖြစ်နေတာမြင်လေ စိတ်ထလေပေါ့ လက်တစ်ချောင်းသွင်းရာကနှစ်ချောင်းပူးပြီးလီးနဲ့လိုးသလို တစွပ်စွပ်ထိုးလိုးပေးတော့ အမေကော့ကော့ပြီး အမလေးးးအား နဲ့ အမလေးတပေါင်တွေတဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေတယ်ဦးလှမင်းက ပိုစိတ်ထလာပြီးအမေ့စောက်ဖုတ်ကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲတာ။
ကျနော် ပြဲသွားမလားလို့တောင်ထင်သွားမိတယ်။တရှူးရှူးးနဲ့ စောက်ပတ်ကိုဖြဲနေတဲ့ ဦးလှမင်းကို အမေက မောင် မောင့် ဟင့် ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွာ အသဲယားလွန်းလို့ ခင်စောက်ပတ်ကိုဖြဲပစ်ချင်တာ ဟင့် မောင်ကလည်းးး တကယ် ကြည့်ပါအုန်းစောက်ပတ်ကြီးက ရွနေတာပဲ အာ့ မောင်လုပ်လို့ မောင်လုပ်ပေးတာမကောင်းလို့လား ဟင့် သိပူးး ကဲ မသိရင် သိအောင်မောင့်လီးစုပ်ပေး ပြောရင်းသူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီးကျနော်ရှိတဲ့ကုတင်အောက်ပစ်ချလိုက်တော့ ပုဆိုးရှိရာလိုက်ကြည့်မိတြ့အမေသူတို့ကိုမျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ကြည့်နေတဲ့ ကျနော့်ကို မြင်ပြီးရှက်ပြီး မျက်နှာလွဲသွားတယ်။ပြီးမှခေါင်းငဲ့လို့ကြည့်ပြီး ကျနော့်ကိုပြုံးပြတော့ ကျနော်လဲပြန်ပြုံးပြလိုက်တယ်အာ့ကိုဦးလှမင်းတော့မသိဘူး။ပက်လက်အိပ်ပြီးလီးထောင်ပေးထားတဲ့ ဦးလှမင်းလီးကိုကြုံ့ကြုံ့ လေးနဲ့စုပ်နေတဲ့အမေကကျနော်ဖက်ဖင်ပေးထားသလိုဆိုတော့ အမေအလှတွေကိုကျနော်ဖက်ပေါင်းစုံကတစ်ဝကိုကြည့်ရှုခံစားနေရတယ်။ အမေကလည်းလီးကိုဝတ်ကြေတန်းကြေစုပ်တာမဟုတ်ဘူးဗျ။
အားရပါးရအသံတွေထွက်အောင်ကိုစုပ်တာ အမေနှုတ်ခမ်းလှလှလေးထဲ မဲပြောင်ပြီးအကြော တွေထောင်နေတဲ့လီးကြီးဝင်နေတာကို မနာလိုဖြစ်နေမိသေးတယ် အမေလီးဒစ်တွေကိုလျှာနဲ့ပတ်ဆွဲပေးတော့ဦးလှမင်း အားးးးကောင်းတယ်ခင် အားးးငါလိုးးမတော်လိုက်တာစုပ်စုပ် ဆိုပြီးအမေ့ခေါင်းကိုစုံကိုင်ပြီးလီးဆောင့်သွင်းနေရောနောက်တော့ အမေ့ကို လိုးတော့မလားး ဆိုတော့ အမေက မောင့် သဘော တဲ့။ဦးလှမင်းကအမေ့ကိုပုခုံးနှစ်ဖက်ကဆွဲပြီးသူ့ရင်ဘတ်ပေါ်တင်လိုက်တော့ အမေကအလိုက်သင့်လိုက်တက်သွားတယ် လီးနဲ့စောက်ပတ်ကထပ်လျက်သားဖြစ်သွားတော့ ဦးလှမင်းကအမေ့ဖင်နှစ်လုံးကိုစုံကိုင်ဖိပြီးဘယ်ညာဖိကြိတ်ပေးတော့စောက်ပတ်ကိုကျည့်ပွေ့နဲ့လှိမ့်သလိုမို အမေ ဟင့်။ ဟင့် မောင်ရယ် ဟင့် နဲ့ လီးခေါ်သံပေးနေရော ဦးလှမင်းကလက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုအားရပါးရဖြဲတော့ အာ ကွာ ဘယ်လိုတွေလုပ်နေမှန်းလဲမသိပူး တဲ့။
ဦးလှမင်းကသူ့လီးကိုလက်နဲ့နှိုက်တော့အမေကဖင်လေးကြွထားပေးတယ် လက်ဝင်သာအောင် ဦးလှမင်းကလီးကိုကိုင်ပြီးထောင်ထားပေးတော့ အမေ့က ဖင်ကို ကြွလိုက်ချလိုက်လုပ်ပြီး လီးနဲ့အပေါက်တည့်အောင်လိုက်စမ်းနေသလို ဦးလှမင်းကလဲလီးကိုကိုင်ပြီးစမ်းထိုးပေး နေတာ။နောက်တော့အပေါက်တည့်လို့လီးခေါင်းလဲတစ်ရော။ဦးလှမင်းကသူ့လက်ပြန်ထုတ်ပြီးအမေ့ဖင်ပေါ်လက်တင်ပြီးဖိချ အမေကလည်းဆောင့်ချတော့ လီးကစောက်ပတ်ထဲတစ်ဆုံးပြေးဝင်သွားရော အားးးအီးးးး နှစ်ယောက်လုံးအသံတွေထွက်သွားသလိုတယောက်နဲ့တယောက်ဖက်ထားပြီးခနလေးငြိမ်ပြီးတွင်းစိမ်နေကြသေးတယ် ကောင်းလိုက်တာ ခင်ရယ် မောင်ရယ် အထဲမှာပြည့်သိပ်နေတာပဲ တယောက်ခံစားချက်တယောက်ရင်ဖွင့်နေကြသေး။
ကောင်းလား ခင်မောင့်လီးက အမေကမဖြေဘူး ခင့်စောက်ပတ်ကကောင်းချက်ကွာ အကြောအချဉ်တွေတောင်တဖျဉ်းဖျဉ်းထတယ် ဟင့် ပိုတာ မပိုပါဘူး ခင်စောက်ပတ်ထဲ လီးတဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေတာမသိဘူးလား သိတယ်လေ အာ့ကကောင်းလို့ပေါ့ ခင်ရဲ့ ခင်ရော မောင့်လီးကိုကြိုက်လား အမေကမပြောသေးဘူး ပြောပါဆိုကွာ ကြိုက်လား ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ ကြားချင်တာကို ပြောပါဆို မကြိုက်ပဲနေပါ့မလား မရဘူး ပြောပါဆို ကြိုက်တယ်ကြိုက်တယ် ကဲကျေနပ်လားး အာ့ကြောင့် ခင့်ကို ချစ်တာ ဟင့် ချစ်တယ်ပြောပြီးလာလာလုပ်နေ ခင် ကမခံချင်ဘူးလား မောင်ကလွန်လွန်းတယ် ဘာလွန်လို့ ခင့်မှာ ကိုစန်းဝင်းရော မောင်ရော ကြာရင်သေမယ် မသေပါဘူး ခင်စောက်ပတ်က ဆင်လိုးတောင်မဖြုံဘူးမသေဘူး ဟာ မောင်နော် ပြောလဲပြောလိုးလည်းလိုးနဲ့ ခဏနေတော့နှစ်ယောက်လုံးတထွန့်ထွန့်လူးလို့ ပြီးသွားကြတယ်။လီးမထုတ်ပဲဦးလှမင်းရင်ဘတ်ပေါ် အမေတစ်ယောက်မှောက်လျက်လေးအိပ်လို့ ကာမစည်းစိမ်ခံစားနေပါတော့တယ်။
မနက်အိပ်ရာကကျနော်နိုးတော့ အမေကမီးဖိုချောင်ထဲချက်ပြုတ်နေပြီမျက်နှာသစ်ပြီး အမေထည့်ပေးတဲ့ ထမင်းကျော်နဲ့လက်ဖက်ရည်ကိုစားသောက်ရင်း ပန်းကန်ဆေးနေတဲ့ အမေကိုကြည့်နေမိတယ်။ ကိုယ့်အမေမို့ပြောတာမဟုတ်ဘူး။ဆံပင်ရှည်နဲ့ယဉ်ယဉ်လေးလှနေတဲ့ အမေ့ကို ညကလိုသာမမြင်ဖူးရင် တခြားသူတွေပြောရင်ယုံမှာမဟုတ်ဘူး။ ကျနော်နားရောက်လာတဲ့အမေ့ကို ဦးလှမင်း ဘယ်ချိန်ပြန်သွားလဲအမေ ကျနော့်အသံက နဲနဲကျယ်တာမို့ အမေကသူ့နှုတ်ခမ်းကိုလက်ညိုးလေးထောင်လို့ထိရင်း ရှူးးးတိုးတိုးး သူများကြားသွားမယ် အဲ့ကြမှ ကျနော်လည်းသတိရပြီး ပြုံးပြီးလျှာလေးကိုထုတ် ဇက်ကလေးပုပြလိုက်တော့ အမေကကျနော့်ရဲ့ခေါင်းလေးကို မနာအောင်လက်ကလေးနဲ့ ပုတ်ရင်း ခွေးကလေးတဲ့။ ဘယ်ချိန်ပြန်သွားတာလဲ အမေ့ကိုထပ်လုပ်သေးလား ဟယ် ဒီခလေး ဘာတွေမေးနေလဲ အမေကို အဲ့အမေက သားရှေ့ သူများအလိုးခံနေတာကို ဟင် အမေ့မျက်နှာချက်ချင်းညိုးသွားပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားတာမြင်လိုက်တော့ ကျနော်ပြောတာလွန်သွားပြီလို့သတိဝင်တာမို့။
ထိုင်ခုံကထပြီး ကျနော်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံမှာထိုင်နေတဲ့ အမေ့ဘေးနားသွားရပ်လို့ အမေ့ရဲ့ ပုခုံးလေးအပေါ်လက်တင်လိုက်ပြီး ခေါင်းငုံ့နေတဲ့အမေ့မျက်နှာကို မေးစိကနေကိုင်လို့ ပင့်လိုက်တော့ မျက်ရည်ဝဲနေတဲ့ အမေ့မျက်နှာကိုမြင်ရတော့ ကျနော်လည်းအလိုလိုငိုချင်လာမိတယ်။အမေ့ပါးကိုနမ်းလိုက်ပြီး အမေရယ် သားပြောမိတာစိတ်မဆိုးနဲ့နော် သားအမေ့ကိုဘယ်လိုသဘောနဲ့မှပြောတာမဟုတ်ပါဘူးအမေ အမေကလည်းသူ့ဘေးမှာရပ်နေတဲ့ ကျနော့်ကိုခါးကပိုက်ဖက်ပြီး ကျနော့်နဖူးကဆံပင်တွေကိုနောက်လှန်သပ်ပေးပြီး နဖူးကိုဖွဖွလေးနမ်းရင်း သား အပြစ်မဟုတ်ပါဘူး မေမေမှားတာ မေမေ့အပြစ်ပါ သားပြောလည်းဘာမှမဖြစ်ဘူး ဟင့်အင်းဟင့်အင်း အမေ့အပြစ်မဟုတ်ပါဘူး အမေပြောသလိုကံကြောင့်ပါ သားအမေ့ကိုချစ်တယ် အမေဘာလုပ်လုပ်အပြစ်မထင်ဘူး သားမေမေစိတ်ချမ်းသာ ရင်သားလည်းပျော်တယ် အော် သားလေးရယ် လိမ်မာလိုက်တာ ဆိုပြီးကျနော့်ကိုဖက်ပြီးပါးကိုထပ်ခါထပ်ခါနမ်းပါတယ်။
အမေ့အနမ်းတွေကြောင့်ကျနော်ကြည်နူးရသလိုအမေ့ကိုလည်း ပြန်ဖက်ထားလိုက်တယ်။သားအမိနှစ်တွေအလွမ်းသယ်နေတုန်းအဖေရောက်လာပြီး ဟေ့ သားအမိတွေမနက်အစောကြီး အကဲပိုနေကြပါလား ဆိုတော့ အမေက သားအမိတွေချစ်တာကို မောင်ကမနာလိုတာလား မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ ချစ်ကြပါ ချစ်ကြပါ ချစ်တာကမဂ်လားတစ်ပါးပါဗျာ ဆိုတော့ မိသားစုလေးရီမောလို့မနက်ခင်းလေးက သာယာနေပါတယ်။ ကျနော်ကသာ အဖေ့ကိုကြည့်ပြီး ချစ်တာမှ အဖေ့မိန်းမ အဝတ်တောင်မကပ်ဘူးဗျ လို့ ရင်ထဲကပြောလိုက်မိတယ်။ အဲ့လိုနဲ့နေလာကြပြီးနှစ်လလောက်မှာ ကျနော်ညနေကျောင်းဆင်းလို့ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လာတဲ့ အခါ အိပ်ခန်းထဲက အသံတွေကြားရတယ်။အသံက ကျနော်နားယဉ်နေကြ အမေအလိုးခံရတိုင်းညည်းးတွားတဲ့အသံမို့ အမေကတော့လုပ်ပြီလို့ စိတ်ထဲကပြောပြီး ကျောင်းလွယ်အိပ်ကိုချိတ်နေကြနေရာချိတ်ပြီး အိမ်သာတက်ချင်တာနဲ့ အိမ်သာသွားလိုက်တယ်။ ကျနော်အိမ်သာကထွက်တော့ ကျနော်တို့ အခန်းကနေထွက်လာပြီး ဘေးအခန်းထဲဝင်သွားတဲ့ ဦးမောင်မောင် ကိုတွေ့လို့ ကျနော်ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားမိတယ်။
ဦးမောင်မောင်ဆိုတာက အဖေ့အထက်ကလူကြီး ကျနော်တို့နဲ့ အခန်းကပ်လျက် သူ့မှာသမီးနှစ်ယောက်ရှိတယ် နွေ ကျောင်းပိတ်ရက်တုန်း ကလာလည်လို့မြင်ဖူးတယ်အချောအလှလေးတွေ သူတို့ကအဖိုးအဖွားတွေနဲ့ပဲနေတာအဖိုးအဖွားအသဲကျော်တွေတဲ့။ရန်ကုန်မှာနေကြတယ်ပြောတာပဲ ဦးမောင်မောင်မိန်းမကလည်းအမေ့လိုပဲလှတယ်အသက်ကတော့ကြီးတာပေါ့37/38လောက်ဖြစ် မယ်ဘာလို့လဲဆိုတော့ဦးမောင်မောင်ထက်5နှစ်လောက်ငယ်တယ်လို့ ပြောသံကြားဖူးတယ်။ဦးမောင်မောင်ကလည်းလူချောပဲငယ်ငယ်က အလေးမအားကစားလိုက်စားတယ်တဲ့။သူရေချိုးဖို့အပေါ်အကျီချွတ်ထားရင် ရင် အုပ်ကြီးတွေက ကြည့်ကောင်းသလို လက်မောင်းကြွက်သားကြီးတွေက အားရစရာမို့ ခလေးပီပီအားကျမိတာပေါ့။ နေပါအုန်းအခုက ကျနော်တို့အိမ်ထဲက ထွက်လာတယ် ဆိုတော့ စောစောကကျနော်ကြားခဲ့ရတဲ့အသံတွေက ဦးမောင်မောင်နဲ့အမေလိုးကြတာလား ဟာ ဟုတ်ရောဟုတ်ရဲ့လား။ ကျနော်တစ်ယောက်ထဲအတွေးချာချာလည်လို့ပေါ့။
အိမ်ထဲကျနော်ဝင်လာတော့အမေက အိပ်ခန်းထဲကသူ့ဆံပင်တွေကိုပြင်ထုံးရင်းထွက်လာရင်း ကျောင်းဆင်းပြီလား သားရေချိုးမှာဆိုသွားချိုးခဏနေလူများလာမယ် ဟုတ်လည်းဟုတ်တယ်ဗျ ဝန်ထမ်းအိမ်ယာဆိုတော့လူပေါင်းစုံသလို မိသားစုတွေပေါင်းနေတော့အများသုံးရတဲ့နေရာမျန်သမျှက လူစည်နေကြ။ ကျနော်အမေ့ကိုခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်လာခဲ့တယ်။ကုတင်ပေါ်ကအိပ်ရာ ကိုအကဲခတ်လိုက်တော့အမေကပြန်ပြုပြင်ထားပြီမို့ အနေအထားမပျက်ဘူး။ ကျနော်အဝတ်အစားချွတ်ပြီး ဘီဒိုထဲက အဝတ်လဲဖို့အကျီနဲ့ဘောင်းဘီတစ်ထည်ထုတ်ယူပြီး ဘီဒိုကိုပြန်ပြီးအပိတ်။မျက်လုံးက ကုတင်ခြေရင်းအောက်မှာ အမေ့ ထမိန်အဟောင်းလေးတွေ့လိုက်တယ်။ကျနော်ထိုင်ပြီးကုတင်အောက်ကထမိန်ကိုဆွဲယူလိုက်တယ် ဟာ ပါးစပ်ကအလိုလို ဟာလို့ထွက်သွားရအောင် အမေ့ထမိန်မှာက သုတ်ရေတွေနစ်နေအောင်ရွဲနေတာကြောင့်ပေါ့ဗျာ။ အမေ အမေ ကျနော့်ခေါ်သံကြောင့် အမေအိပ်ခန်းထဲဝင်လာပြီး အထိတ်တလန့် နဲ့ သားရယ် ဘာများလဲ ကျနော် အမေ့ကိုစကားနဲ့မပြောပဲ လက်ထဲက ထမိန်ကိုရှေ့ထိုးပြလိုက်တယ်။
အမေသူ့ထမိန်လေးမြင်တော့မျက်နှာပျက်ပြီး စကားတော့မထွက်လာပဲ ထမိန်လေးကိုသာ အငေးသားကြည့်နေတယ်။ ကဲ ပြောပါအုန်းဒါကဘာလဲလို့ အို သားကလည်း သားကမလည်းနဲ့လေ ဒါကဦးလှမင်းနဲ့မဟုတ်ဘူး ကျနော်စောနက အိမ်သာကထွက်တော့ ဦးမောင်မောင်ကို မြင်လိုက်တယ် ဟင် သားမြင်လိုက်တာလား ဟုတ်တယ် မြင်တယ် တကယ်ကကျနော်ကျောင်းကပြန်လာထဲက အမေတို့စခန်းသွားနေတာကိုသိတယ် ဒါပေမယ့် ဦးလှမင်းနဲ့ထင်လို့ သားမသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးအိမ်သာတက်ချင်လို့ အိမ်သာသွားတာ အိမ်သာကအထွက်ဦးမောင်မောင်ကျနော်တို့အိမ်ထဲက ထွက်သွား တာမြင်တယ် ဒါပေမယ့်အကြောင်းရင်းတော့မသိဘူးအခုမှအမေ့ထမိန်တွေ့လို့ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲအမေရယ် သားကိုပြောပါအုန်း ကျနော့်ရဲ့ဝမ်းနည်းသံပါတဲ့ အပြောကြောင့်အမေလည်းကျနော့်ကိုသနားသွားတယ်ထင်တယ်။ကျနော့်ကိုဖက်ပြီး ကုတင်အစွန်းမှာထိုင်လိုက်တယ်။ သားလေးကို အမေအကုန်ပြောပြမယ်နော် စိတ်မဆိုးနဲ့ သားစိတ်မကောင်းဖြစ်မှာစိုးလို့ အမေမပြောပဲထားတာပါသားရယ် ဆိုပြီးကျနော့်ခေါင်းလေးပွတ်ပြီး ဆံပင်လေးတွေကိုဖွပြီးပြောလာတော့ ကျနော်လည်းစိတ်ပြေသွားတယ်အစောကတော့ အမေ့ကိုစိတ်ဆိုးအမျက်ထွက်တာအမှန် ခုလိုချော့မော့ပြောလာတော့ာစိတ်ဆိုးပြေပြီးအမေ့ရင်ခွင်ထဲကနေအမေ့ခါးကိုဖက်ပြီးအမေ့မျက်နှာလေးကိုမော့ကြည့်ရင်း အမေပြောပြတဲ့ အကြောင်းကိုပုံပြင်နားထောင်တဲ့ခလေးငယ်လို နားထောင်နေမိတယ်။။
နေ့ခင်းဆို အိမ်မှာကျမတစ်ယောက်တည်း။သားကလဲကျောင်းတက် လင်တော်မောင်ကအလုပ်သွားဆိုတော့အိမ်မှုကိစ္စတွေလုပ်စရာရှိတာလုပ်ပြီးရင် တခါတလေ တရေးတမောအိပ် တခါတလေကြလည်း အောက်စက်နဲ့ဇာတ်လမ်းခွေထိုးကြည့်ပေါ့။ကျမက တခြားမိန်းခလေးတွေလို အိမ်လည်တာ ဝိုင်းဖွဲ့စားသောက်ပြီး သူများမကောင်းကြောင်း ကိုယ်ကောင်းကြောင်းတွေလဲပြောတတ်တဲ့ အကျင့်ကမရှိ။ ဒီနေ့လည်း နေ့လည်စာ စားသောက်ပြီးတဲ့ ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေ ဆေးကြောသိမ်းဆည်းပြီးတာမို့ ပျင်းတာနဲ့ အောက်စက်နဲ့ ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲဖွင့်ကြည့်နေမိတယ်။ ခင်တင့် ရေ ခင်တင့် အိမ်ရှေ့ပေါက်ဆီက ကျမနာမည်ကိုအော်ခေါ်နေတဲ့ ဦးမောင်မောင်အသံကြောင့် ရှင် အကိုကြီး လို့ပြန်ထူးရင်းထိုင်ခုံကထလို့ အိမ်ပေါက်ဝကိုသွားလိုက်တယ်။ဦးမောင်မောင်ဆိုတာက ကျမတို့ နဲ့အခန်းချင်းကပ်လျက် ပြီးကိုစန်းဝင်းရဲ့ အထက်လူကြီး အသက် ကလည်းလေးဆယ်ကျော်မို့ ကျမတို့မိသားစုအပေါ်အစ် ကိုကြီးတစ်ယောက်လိုပဲ စောင့်ရှောက်ပါတယ် ရုပ်ရည်သန့်ပြန့်သလို လင်ရောမယားရောစိတ်ထားကောင်းကြပါတယ် ဒါပေမယ့် မမထား ကမကြာခဏသမီးတွေရှိတဲ့သုမိဖတွေဆီသွားတတ်တယ်တခါတလေ တစ်လ လောက်ထိကြာသွားတတ်တယ်။
အဲ့အချိန်ကြရင် ဦးမောင်မောင်ကို စားရေးသောက်ရေးအကူအညီပေးမယ် ဆိုတာတောင် အားနာလို့တဲ့ ဝန်ထမ်းသက်သာဆိုင်မှာပဲစားတယ်။ကိုစန်းဝင်းကို ညီလေးလို့ခေါ်ပေမယ့် ကျမကိုတော့ ညီမလေးတစ်ယောက်လိုပဲသဘောထားလို့ခင်တင့် လိုပဲခေါ်ပါတယ်။ခုလဲဘာကိစ္စရှိလို့လဲဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ကျမအိမ်ပေါက်ဝရောက်တော့ ဦးမောင်မောင် ရပ်နေတာတွေ့တာမို့ လာလေ အကိုကြီး ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ ကျမမေးလည်းမေး အိမ်ထဲဝင်ဖို့လည်းဖိတ်ခေါ်လိုက်လို့ ဦးမောင်မောင်အိမ်ထဲလိုက်ဝင်လာပြီး ဧည့်ခန်းကထိုင်ခုံတစ်လုံးမှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ကျမလည်းကြည့်လက်စ ဇာတ်ကားကိုအပေါ်စက်အောက်စက်တွေပိတ် လိုက်ပြီး ဦးမောင်မောင်ထိုင်တဲ့ခုံရဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံ မှာဝင်ထိုင်ရင်း ပြောပါ အကိုကြီး ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ လို့ထပ်မေးလိုက်ပါတယ်။ဦးမောင်မောင်ကချက်ချင်းမဖြေသေးပဲ ကျမကိုစိုက်ကြည့်နေလို့ ကျမ မနေတတ်သလိုဖြစ်ပြီး ခေါင်းငုံ့လိုက်မိတယ်။အဲ့ကြမှ ပြောစရာတော့ရှိတယ် ခင်တင့်ရဲ့ ပြောရမပြောရစဉ်းစားနေတာ အကိုကြီးကလည်းပြောစရာရှိပြောပါ အားနာစရာမှမဟုတ်တာ ကိုယ့်ညီတွေညီမတွေပဲဟာ အေးးအဲ့ဒါကြောင့်ပိုခက်နေတာ။
ဟင် အကိုကြီးကလည်း ပြောမှာသာပြော ကျမတိုက်တွန်းလိုက်တော့ ကဲ မထူးဘူးပြောမယ်ဟာ ဟုတ် ပြော အကိုကြီး ကျမကသူပြောအားရှိအောင်ထောက်ပေးလိုက်တယ် နင်နဲ့ လှမင်းတို့အကြောင်းငါသိနေတယ် ဟင် ပြောမယ့်ပြောတော့ ဦးမောင်မောင်စကားက ကျမတစ်ကိုယ်လုံးလေထဲမြောက်သွားသလိုပါပဲ။ရင်ထဲလဲ ဒိန်းးဆိုပြီးခုန်ပေါက်သွားသလို မျက်နှာတွေလဲနီရဲနေမှာပါ ဘာလို့လဲဆိုတစ်ကိုယ်လုံးထူပူနေပြီလေ။ ဟုတ်တယ် ခင်တင့် ငါသိပေမယ့် စန်းဝင်းကိုလည်းမပြောတာက နင်တို့အိမ်ထောင်လေးပြိုကွဲသွားမှာစိုးလို့ ပြီးတော့ နင့်ကိုညီမလေးလိုလဲချစ်တယ် ကျမ ထိုင်ခုံကနေ ချက်ချင်းထပြီး ဦးမောင်မောင်ရှေ့ ဒူးတုပ်ထိုင်လက်အုပ်လေးချီလိုက်တယ် ကျေးဇူးပါအကိုကြီးရယ် ရှိခိုးပါတယ် ကျမလက်အုပ်ချီထားတဲ့ လက်အစုံကို ဦးမောင်မောင်ကသူ့လက်တွေနဲ့ဖမ်းဆုပ်ထားပြီး ဟာ မရှိခိုးပါနဲ့ ရှိခိုးပါရစေအကိုကြီးရယ် ကျေးဇူးတင်လွန်းလို့ပါ ဟာနေအုန်းဟ ငါ့စကားမဆုံးသေးဘူး ရှင် ဟုတ်တယ် ငါနင့်ကို ညီမလေးလိုလည်းချစ်တယ် ပြီးလင်မယားလိုလဲချစ်တာ။
အို ကျမအလန့်တကြား သူ့လက်တွေထဲရောက်နေတဲ့ ကျမလက်အစုံကို ပြန်ရုတ်ပေမယ့် သူကမလွတ်တမ်းဆုပ်ထားပြီး အခွင့်အရေးယူတယ်လို့မထင်ပါနဲ့ဟာ အို မသိပူးးအဲ့လိုမှမဖြစ်သင့်တာ မသင့်လဲငါနင့်ကိုချစ်တယ် ဟာ ကျားကြောက်လို့ရှင်ကြီးကိုးမှ ကျားထက်ဆိုးနေပြီ ကျမစကားကြောင့် သူစိတ်ဆိုးသွားပြီး စောနကရုန်းလို့ မရအောင်ဆုပ်ထားတဲ့ လက်တွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီးထရာကနေ ဝုန်းဆိုထရပ်လိုက်တယ် ပြီး ငါကို မစော်ကားနဲ့ ငါအဲ့လောက်တော့မယုတ်မာဘူးနင့်ကိုတွေ့ထဲက စိတ်ပါတယ် အမှန်ပဲ။ဒါပေမယ့် ငါ့ရဲ့လက်အောက်ငယ်သားရဲ့ ဇနီးမယားဖြစ်နေလို့ ငါ့မပြစ်မှားခဲ့ဘူး ငါမပြစ်မှားတဲ့ မိန်းမက တခြားယောက်ျားနဲ့ဖေါက်ပြန်နေတာတွေ့ရတော့ ငါထိန်းသိမ်းတာအလ ကားပဲ။ငါလဲယောက်ျားလေ ရရင်လိုချင်တာဓမ္မတာပဲ နင်ပြောသလို ယုတ်မာတာမဟုတ်ဘူးဆိုတာတော့မှတ်ထားလိုက်ပါ ပြောပြောဆိုဆို အိမ်ထဲကထွက်သွားတဲ့ ဦးမောင်မောင်ကိုကျမ ဘာတစ်ခွန်းမျမပြောနိုင်ပဲ။ကြောင်တောင် တောင်နဲ့ ဧည့်ခန်းထဲ ဒူးတုပ်ထိုင်လျက်သားကျန်ခဲ့ပါတော့တယ်။
ငုတ်တုပ်လေးကျန်နေတဲ့ ကျမ ။လူကသာ မလှုပ်မရှားပေမယ့် စိတ်ကတော့ ဆောက်တည်ရာမရ ပြေးလွှားနေပါတယ်။ဦးမောင်မောင် ကျမနဲ့ကိုလှမင်းတို့အကြောင်းဘယ်လိုများသိသွားသလဲ။သိပြီး တော့ ကိစန်းဝင်းကို မပြောလို့ ကျေးဇူးတင်ရမလား။ပြီး သူ က လည်းကျမကို နှစ်သက်နေတာဖွင့်ပြောလာတော့ ကျမရဲ့ ပျော့ကွက်နှိုက်ပြီး အသားယူချင်တာများလား။ကျမအပြောကို တကယ်စိတ်ဆိုးသွားတာလား။ကျမပြော လိုက်မိတာ လွန်းများသွာသလား။လားးပေါင်းများစွာနဲ့ကျမ ဗျာများနေမိတယ်။ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ။ကျမကိုတကယ်စိတ်ဆိုးသွားပြီးကိုစန်းဝင်းကို ကျမတို့ဇာတ်ထုပ်ဖြည်ချလိုက်ရင် ဘာတွေဖြစ်သွားမလဲ။သူကျေနပ်အောင်တောင်းပန်ရမလားတကယ်ဆို ကျမတို့မိသားစုအပေါ် ဆရာသမားလိုရော အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်လိုပါ စောင့်ရှောက်ခဲ့တာကဖြင့်ငြင်းမရတဲ့အမှန်တရားပါ။ဒါပေမယ့် ကျမကိုဇနီးမယားလိုပါချစ်တယ်လို့ အပြောခံလိုက်ရတဲ့ခဏမှာ ကျမသူ့ ကိုရှက်ရမ်းရမ်းပြောလိုက်မိတာနေမယ်။
အားလုံးကိုသေချာပြန်ဆင်ခြင်တော့ ကျမသူကျေနပ်အောင်တောင်းပန်သင့်တယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ဒါကြောင့်သူ့ကိုတောင်းပန်မယ်ဆိုပြီး သူ့အိမ်ပေါက်ကနေ အကိုကြီး ကျမခေါ်သံကလည်ချောင်းထဲကပ်နေသလိုပဲ။အိမ်ထဲက ပြန်လည်တုန့်ပြန်မှုမရှိတာမို့ အကိုကြီး ကျမအသံနဲနဲမြှင့် ပြီးခေါ်လိုက်တယ်။ကျမခေါ်သံအဆုံးမှာ အိပ်ခန်းဝက ခန်းစီးစဖယ်ပြီးထွက်လာတဲ့ ဦးမောင်မောင်က ခင်တင့် ဘာလဲ သူ့စကားသံက စိတ်ဆိုးမပြေသေးမှန်းသိသာနေတယ်။ ကျမလည်းပေါက်တဲ့နဖူးမထူးတော့ဘူးလေ။တောင်းပန်မယ်လို့ဆုံးဖြတ်ထားမှတော့ ဆုံးခန်းတိုင်ဖို့လိုတာပေါ့ ဟို ခင်တင့် အကိုကြီးကိုတောင်းပန်ချင်လို့ပါ မဝံ့မရဲပြောလည်းပြော လူကလည်းအိမ်ထဲကိုဝင်သွားလိုက်ပါတယ်။ဦးမောင်မောင်က ဘာမှမပြောပဲထိုင်ခုံတခုမှာဝင်ထိုင်လိုက်တော့ ကျမလည်းသူ့ခြေရင်းမှာကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင် လက်အုပ်လေးချီရင်းကျမ မှားသွားပါတယ်အကိုကြီး ကျမကိုခွင့်လွှတ်ပါနော် ရပါတယ် တောင်းပန်မနေနဲ့ သူကမတောင်းပန်နဲ့သာပြောနေတာ အသံကမကြေနပ်တဲ့အသံနဲ့ ဟာ ဘယ်ဟုတ်မလဲ ခင်တင့်က အကိုကြီးကိုစော်ကားသလိုဖြစ်သွားတယ်။
အကိုကြီးပြောတာကြားလိုက်ရတော့ ရှက်လည်းရှက်သွားလို့ပါ အေးပါ ထားလိုက်တော့ ငါကလည်းအရှိအတိုင်းပဲပြောလိုက်မိတာ အကိုကြီးရယ် ခင်တင့်တို့က အကိုကြီးကို ကိုယ့်အကိုရင်းလိုသဘောထားတာပါ အေးးနင်ကအဲ့လိုသဘောထားလည်း ငါကမထားနိုင်ဘူး အို အကိုကြီးကလည်း မတော်ပါဘူးအဲ့လိုဖြစ်ဖို့ ဘာ ငါနဲ့ကြမတော်ဘူး ဟုတ်လား ဟိုကောင်လှမင်းနဲ့ကြတော့တော်တယ်ပေါ့ အို အကိုကြီးကလည်း ကျမဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိတာကြောင့် အကိုကြီးကလည်း လို့ပြောပြီးရှက်တာကြောင့် ခေါင်းလေးငုံ့နေမိတယ်။ ကျမကိုကြည့်ပြီး ဦးမောင်မောင် မချင့်မရဲဖြစ်လာဟန်တူပါတယ် ကျမပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ပြီး တကယ်ပါခင်တင့်ရယ် နင့်ကိုစတွေ့ထဲကသဘောကျတာ အရာရာချင့်ချိန်ပြီး မြိုသိပ်ထားခဲ့တာ ဟာ အကိုကြီးကလည်း တကယ် တကယ် ငါကတော့ မြိုသိပ်ပြီးညီမလေးတယောက်လိုစိတ်မွေးပြီး စောင့်ရှောက်နေလာတာ အဲ့လိုထိန်းသိမ်းမြတ်နိုးခဲ့တဲ့ပန်းကို အခုတော့ တစ်ပါးသူကခူးချင်သလိုခူး နမ်းချင်သလိုနမ်းနေတာ အိုကျမသူ့မျက်နှာကိုကြည့်တော့ သူ့မျက်လုံးမှာအကြင်နာအရိပ်တွေမြင်နေရလို ကျမရင်ဖိုသလိုခံစားနေရပြန်ပါတယ်။
မတော်ပါဘူး အကိုကြီးရယ် နော် ကျမသူ့ကိုစကားနဲ့ဖြေသိမ့်ဖို့ကျိုးစားလိုက်ပါတယ်။ ခင်တင့်ရယ် ခုမှတော့မတော်တာတွေတော်တာတွေမပြောနေနဲ့တော့ တစ်တက်စားလည်းကြက်သွန် နှစ်တက်စားလည်း ကြက်သွန်ပါပဲ အကိုကြီးကိုကြည်ဖြူပါလား ဟင့်အင်းး မဖြစ်ပါဘူးအကိုကြီးရယ် ဘာလို့မဖြစ်ရမှာလည်းကွယ် နော်ခင်တင့် ဟင့်အင်းးဟင့်အင်းမကောင်းပါဘူး ကျမအငြင်းစကားတွေကို ဥပေက္ခာပြုလို့ သူကထိုင်ရာကထပြီး အစထဲကဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ပုခုံးတွေကိုသူ့ဆီဆွဲယူလိုက်တော့ မျက်နှာချင်းအပ်အမိ ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အာသာငမ်းငမ်းဖမ်းစုပ်လို့ နမ်းလိုက်တော့ သူ့ ရင်ဘတ်ကြီးကိုလက်လက်ဖက်နဲ့စုံကန်တွန်းသော်ငြား လည်း အားကောင်းလှတဲ့ သူ့ကိုတွန်းလှန်နိုင်စွမ်းမရှိပါ ဘူး။ကျမပါးစပ်ထဲကို သူ့လျှာထည့်ပြီးအထဲကိုမွှေနေနှောက်နေတော့ တစ်ကိုယ်လုံးတဖျန်းဖျန်းနဲ့ အသက်ရှုရတာမဝသလိုလို အာခေါင်တွေခြောက်လာသလို ရင် သားတွေကတင်း စောက်ဖုတ်ထဲကပါ တစစ်စစ်နဲ့ဖြစ်လာတာကိုတော့ ကိုယ့်ဟာကိုသိနေတယ်။
အာ အကိုကြီးကလည်း ကျမရဲ့ ငြင်းဆန်အားတွေလျော့ကျသွားတာသိသွားတဲ့ဦးမောင်မောင်က ကျမကို ခလေးလေးတစ်ယောက်ကိုပွေ့ချီသလို ကောက်ပြီးပွေ့ချီလိုက်တော့အမေ့ ကျမအလန့်တကြား အမေ့လို့နှုတ်ကထွက်သွားသလိုသူ့လည်တိုင်ကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖက်ထားမိလိုက်တယ် ကျမရဲ့ ပါးတွေကိုတရှိုက်မက်မက်နမ်းရင်း ချစ်လိုက်တာကွာတဲ့ ဟင့် လို့ပဲကျမတုန့်ပြန်နိုင်တော့တယ်။သူကကျမကိုပွေ့ချီပြီးသူတို့အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားပါတယ်။အိမ်ခန်းချင်းကပ်ပြီးနေကြပေမယ့် သူ့မိန်းမ မမထားရှိစဉ်ကလည်းအဝင်အထွက်လုပ်ဖူးပေမယ့် အခုလိုအိပ်ခန်းထဲတော့တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးပါဘူး။ ကျမကို သူတို့အိပ်ရာပေါ်အလိုက်သင့်လေးချလိုက်တော့ လက်လေးလုံးလောက်အထူ မွေ့ယာနဲ့ ထိတွေ့လိုက်တော့ မမထားကို ဒီပေါ်မှာလိုးတာလို့အသိဝင်ပြီးစိတ်ခ့စားမှုပိုလာသလိုပဲ။ပက်လက်လေးဖြစ်နေတဲ့ ကျမကိုဘေးတိုက်လှဲအိပ်ရင်းကျမကိုအပေါ်ကမိုးလို့ နှုတ် ခမ်းတွေကိုစုပ်လာပြန်တယ်။ဒီတခါတော့ ကျမကိုယ်တိုင် အချစ်ခရီးစဉ်ကိုသဘောတူကြည်ဖြူနေမိပြီမို့။
သူ့အနမ်းတွေကို တုန့်ပြန်နေမိတယ်။သူကနမ်းနေသလိုကျမရဲ့ နို့တွေကို စပိုစ့်ရှပ်အကျီလေးအပေါ်ကနေ ဆုပ်နယ်ကစားပေးလေတော့ အိမ်နေရင်းဆိုအတွင်းကဘာမှခံ မဝတ်တတ်တဲ့ကျမရဲ့ တင်းနေတဲ့နို့တွေကသူ့အတွက်အကောင်းဆုံးလက်ဆောင်ဖြစ်နေမှာပေါ့။ နှုတ်ခမ်းတွေနမ်းလို့အားရတော့ ကျမအကျီလေးကိုအောက်ကနေအပေါ်ကို မ ချွတ်လာတော့ ခါးလေးကော့ပြီးကိုယ်လေးကြွပေးရင်းလက်နှစ်ဖက်ပါမြှောက်ပေးလိုက်တော့ ခလေးငယ်ကိုအကျီချွတ်ပေးလိုက်သ လို အပေါ်ပိုင်းကအကာအကွယ်မဲ့ပေါ့။ကျမနို့တွေကိုသေချာကြည့်ပြီးလက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားရပါးရဆုပ်နယ်ရင်း လှလိုက်တဲ့နို့ကြီးတွေကွာ ပိုမနေပါနဲ့နော် မမထားလဲလှတာပဲ ထားနို့လဲလှပါတယ် ဒါပေမယ့် နင့်နို့တွေကပိုလှတာ ဟွန့် တော်တော်အပြောကောင်း သူကဘာမှမပြောပဲနို့တွေကိုစို့လိုက်နယ်လိုက်ဆိုတော့ကျမရင်ထဲကာမမီးတွေတစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်တိုးလို့တောက်နေရပြီ စောက်ဖုတ်ထဲကရှေ့ပြေးအရေတွေစိမ့် ကျနေရပြီ အားးကိုကြီးကလည်း နာတယ်လေ နို့သီးတွေပြတ်ကျတော့မယ် ဟင့် ကျမဘာပြောပြောသူကတော့သူ့အလုပ်သူလုပ်နေတာပါပဲ။
နို့တွေစို့နေရာက ကျမစောက်ဖုတ်ပေါ်သူ့လက်ကရောက်လာပြီး အကွဲကြောင်းကိုလက်ညိုးနဲ့ဆွဲတော့ အဟင့် ဆိုပြီးဖင်လေးကော့သွားရတာ ကျမပါ။သူ့လက်တွေကိုအတင်းလိုက်ဖမ်းပေမယ့် သူကရုန်းကန်ရင်းစောက်ဖုတ်ကိုမွှေနေတော့ အရေတွေကသူ့လက်ပါရွဲရွဲစိုနေလို့ အားနာနေမိတယ်။တော်တော့ကိုကြီးရယ် နော် မလုပ်နဲ့တော့ ကျမအစက အကိုကြီးလို့ခေါ်နေရာက ခု ကိုကြီးလို့ခေါ်နေမိမှန်း ကိုယ့်ဟာကိုပြန်သတိပြုမိတယ်။ကျမကတော်တော့ဆိုလို့ သူအမွှေရပ်လိုက်ပြီး ငုတ်တုပ်ထထိုင်လိုက်ပါတယ်။ကျမကတော့သူ့ကိုသာငေးပြီးသူဘာ လုပ်မလဲကိုသာ စောင့်နေမိတယ်။ ကျမကိုပြုံးပြပြီးထမိန်ကိုဆွဲတော့ ကျမသဘောပေါက်ပါပြီ။သူ့ထမိန်ချွတ်မယ်ပေါ့ ရှက်ပေမယ့်မရှောင်သာလို့နှုတ်ခမ်းလေးတွန့်ပြီးမဲ့ပြရင်း ဖင်ကြွပေးလိုက်ရတယ်။ကျမဖင်အကြွမှာသူကထမိန်ကို ကွင်းလုံးကျွတ်ဆွဲချွတ် ပြီးကုတင်အောက်ပစ်ချလိုက်တယ်။မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြစ်နေတာမို့ ရှက်ရှက်နဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကိုစေ့ထားမိတယ်။
သူကဆီးခုံပေါ်ကစောက်မွှေးတွေကို လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ပွတ်ပေးပြီး ကျမပေါင်ကြားကိုလက်ထည့်ပြီး ဖြဲလိုက်လေ လို့ပြောတော့ ဟင့်အင်းးးဟင့်အင်းး လို့ခေါင်းခါငြင်းရင်းသူ့မျက်နှာကိုသာစေ့စေ့ကြည့်နေမိတယ်။သူက ဖြဲပါ ခင်တင့်ရဲ့ ဟွန့် လုပ်ပါ ဖြဲလိုက် လိမ်မာတယ် တော်တော်ဆိုးတဲ့လူကြီး ချော့ပြီးခိုင်းနေတယ်။မလွန်ဆန်နိုင်တဲ့ကျမ မဝံ့မရဲပေါင်လေးဟ ပြီးဖြဲပေးလိုက်တော့ သူလေ ကျမစောက်ပတ်ကိုလက်နဲ့သေချာကိုဖြဲစပြီး ကြည့်နေလို့ ဟာ ကိုကြီးနော် ဘာလုပ် ရှက်ပါတယ်ဆို ဟာ မထင်ရဘူးသူ့စကားကြောင့် ဘာကိုလဲ ကိုကြီး ခင်တင့်ရယ် နင့်စောက်ပတ်ကြီးကကြီးလိုက်တာ အို ရှက်လိုက်တာရှင် ဘယ်လိုကြီးပြောမှန်းမသိဘူး တကယ်ဟာ ကွဲကြောင်းကလည်းတစ်ထွာလောက်အစိကလည်းလက်မလောက်ကြီး ဟာ ဘာတွေပြောမှန်းမသိပူး ကိုကြီးနော် တကယ်ဟ ဒီစောက်ဖုတ်မျိုးလိုးပြီးရင် တခြားဟာ တွေမတိုးတော့ဘူး ကြဲကြံဖန်ဖန် ကိုကြီးနော် ဒါကြောင့် ဟိုကောင်လှမင်း သူ့မိန်းမ အေးကြည်ကို မလိုးပဲ နင့်ချည်းလာလိုးနေတာနေမယ် ကိုကြီးနော် ငါကအာ့သိလို့မဟုတ်ဘူး။
နင်လမ်းလျှောက်လို့ဖင်ကြီးတွေတုန်နေတာနောက်ကကြည့်ရင် လီးကတောင်ရော ဟာ ကိုကြီးကတော့ ခုတော့ လိုးချင်တဲ့စောက်ဖုတ် လိုးရပြီ ပျော်လိုက်တာခင်တင့်ရာ ပြီးသူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ချပြီး ကျမမျက်နှာရှေ့ လီးလာပြတယ်။ကျမမြင်ဖူးတဲ့လီးတွေထဲမှာ အမျန်အတိုင်းဝန်ခံရရင် သူ့လီးကအလှဆုံး အရောင်ကလည်းကိုလှမင်းတို့လိုမမဲဘူး အသားရောင်အတိုင်း ကွမ်းသီးခေါင်းကြီးကတော့ ရေခဲမုန့်ပန်းရောင်အတိုင်းပဲ အဲ အလုံးအရပ် ကြတော့ ကိုလှမင်းကိုမမီဘူး။ဒါပေမယ့်စံဝင်တယ်လို့ပြောရမှာပေါ့။ စုပ်ပေးအုန်း သူ့အလိုလိုက်ပြီး ကျမပါးစပ်ထဲရောက်လာတဲ့လီးကိုစိတ်ပါလက်ပါပြုစုပေးလိုက်ပါတယ် လျှာနဲ့ပတ်ပြီးရစ်ရစ်ပြီးစုပ်လိုက်တိုင်းအီးးအီးးရှီုးးး နဲ့ခေါင်ကြီးမော့မော့ပြီးအရသာခံနေတဲ့သူ့ပုံမြင်လေကျမစိတ်တွေကိုပြင်းလာလေပါပဲ။နောက်တော့သူမနေနိုင်တော့ပါဘူး လိုးမယ် လိုးမယ် ဆိုလို့ကျမ ပေါင်လေးထောင်ပြီး ကားပြီးစောက်ဖုတ်ကိုဖြဲထားလိုက်တယ်။သူလည်းပေါင်ကြားဝင်ပြီးလီးကိဍဋ္ဌဈစောက်ဖုတ်ထဲတန်းထိုးထည့်တော့တာပဲ။အမလေးးးပူနွေးနွေးမာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးကစောက်ဖုတ်ထဲထိုးဖြဲပြီးဝင်လာတဲ့အရသာကို ပုံပေါ်အောင်မပြောတတ်လောက်ပါပဲ။
ကောင်းလိုက်တာရှင်။မိန်းမနဲ့ ခွဲနေရလို့ မလိုးရရက်ကြာနေတဲ့ ဦးမောင်မောင်။သူတအားလိုးချင်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကိုလိုးနေရပြီမို့ မညှာမတာ တဖုန်းဖုန်းမြည်အောင်လိုးနေသလို ဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်းတခါတလေအောင့်အောင့်သွားပေမယ့် စောက်ပတ်ယားနေတာအယားပြေသလိုခံစားရလို့အကောင်းကြီးကောင်းနေတဲ့ကျမကလည်း အားးအဟင့်ဟင့် နဲ့ ဦးမောင်မောင်လိုးအားသန်အောင်စေ့ဆော်ပေးမှုတို့ကြောင့် အိမ်ထောင်သည်တွေဖြစ်ပေမယ့် အသစ်အဆန်းမို့ နာရီဝက်တောင်မခံပဲ နှစ်ကိုယ်တူကြည်ဖြူစွာချစ်ပန်းတိုင်တူတူဝင်သွားကြပါတော့တယ်။ အဖြစ်ကအဲ့လိုရယ်လို့ အမေပြန်ပြောတာကိုနားထောင်နေတဲ့ကျနော် အမေ့ကိုလည်းအပြစ်မတင်ရက်ပါဘူး။ယောက်ျားလေးတွေမြင်ရင် စိတ်ကြွစေတဲ့အလှပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့အမေ့ကို ကျနော်သနားနေမိတယ်။ ကြုံခဲ့ဖူးသည် ဆိုတာကိုညကျနော်ကတော့ ပြန်ပြောပြပြီးပါပြီ။ ယုံတာမယုံတာတော့ခင်ဗျားတို့အပိုင်း ပြောရမယ့်တာ ဝန်ကျေပြီမို့ ကျနော်ကတော့ ကျေနပ်ပါပြီလေ….. ပြိး။
