ဆွဲစားချင်စရာကြီး

ကံဆိုးမသှားလရော မိုးလိုကလွို.ရှာလို. ပှောမလား … မှစိမွး ဆငွးရဲတှငွး နကပွါပှီဆိုမှ အခကအွခဲတှကေ အမှိုးမှိုး ထပကွှုံလာတော သသောသလေိုကခွငှတွာဘဲ… စားစရာမရှိ နစရောက မိုးမလုံ အလုပတွဈခုခု ရလိုရငှား စှေးဖကကွို အိမကွနေ ထှကခွဲ့တာ စှေးထဲမှာ စခနွးမှူးခစှပွနွးနဲ ပကပွငွးတိုးသှားလို ” မှစိမွး… နငဘွာပှောကနွတောလဲ…. မှို့နယမွှူးက မေးနပှေီ.. နငွ ကတိပေးထားပှီး ပေါမွလာဘူး…” လို့ မကှနွှာပုတပွုတနွဲ့ပှောလို့ မှစိမွးလညွး” အဆငမွပှသေေးလို့ပါ… စခနွးမှူးကှီးရယွ.. ကမှ လာပေးပါမယွ . . ” လို့ တောငွးပနလွိုကရွသညွ။ အမေ့လငွ ပထှေးကိုသောငွးထှဋွ ထောငမွကဖှို့ စခနွးမှူးနဲ့ မှို့နယမွှူးကို လာဘထွိုးရလသညွေ။ ပေးတာနညွးလို့ သူတို့က ပထှေးကို သိပမွကူညီခငှကွှဘူး။

ထပတွောငွးနသညွေ။ မှစိမွးတို့က ကှူးကှောတွဲတှမှော နပှေီး ကဘှနွးလုပစွားနကှရတေဲ့ အခှခေံလူတနွးစားတှေ ဖှဈသညွ။ ဘာမှ အလကား မရဘူး။ အားလုံးကို ပေးကှှေးရတယွ။ အားလုံးကို ကှောကနွရတယွေ။ မှနေိမ့ရွာလှံစိုကွ နူရာဝဲစှဲ လဲရာ သူခိုးထောငွး ဆိုတဲ့ စကားတှလေိုဘဲ။ ရနဈသေူကို ကယမွယ့အွစား ဝါးနဲ့ ကူထိုးခငှကွှတယွ။ ပထှေးကိုသောငွးထှဋကွ လူကသာ အဖှဈမရှိတာ ဇာတကွ အတောရွှုပတွဲ့လူကှီး။ ခဏခဏ ဟိုဟာနဲ့ညိ ဒီဟာနဲ့ ညိ။ စှေးထဲမှာ ကုနစွုံဆိုငဖွှင့ထွားတဲ့ ဒေါခွှိုရီဆီကို မှစိမွး သှားလိုကတွယွ။ ပိုကဆွံခှေးခငှလွို့။ အလုပပွေးနိုငမွလားလညွး မေးမလို့။ ဝယသွူ ရှိနလေို့ မှစိမွး ခဏ စောင့နွရတယွေ။ ဒေါခွှိုရီက စှေးဝယသွူတှေ ရှငွးသှားတော့ မှစိမွးကို ဆိုငအွတှငွးထဲကို ခေါသွှားတယွ။

ဘာလဲ..မှစိမွး ….ငှလေိုပှနပွှီလား….. ဟုတတွယွ…အနတွီ …. ခကတွယွ…မှစိမွး…နငတွို့လညွး ဆနမွရှိ စောကစွားကှီးတှဘေဲ… ငါ့ကိုလညွး ငှကေို စကနွဲ့ လှည့ထွုတနွိုငတွယမွှား ထငနွကှသလေား… အတိုးလညွး မပေး… အရငွးလညွးမဆပနွိုငွ…ငါ နင့အွမေ မအေးစိနကွို မနကကွဘဲ ပှောလိုကသွေးတယွ… ငါ အရငတွဈခါ ပှောထားတာကို လုပဖွို့ နငတွို့ အကှှေးတှေ အကုနွ ကှသှေားမှာ… ခှောငလွညသွှားမှာ… စိတကွူးမလှဲနဲ့ မှစိမွး… ဒေါခွှိုရီက မှစိမွးရဲ့ ကိုယလွုံးကို မကှလွုံး ကစားလိုကပွှီး နငကွ ရငထွှား တငကွားနဲ့ မှငတွာနဲ့ ဆှဲစားခငှစွရာကှီး… မှစိမွး.. နင့ဖွငကွှီးတှကလညွေး ယောငွကြှားတှေ လီးတောငစွရာ.. ရုပကွလေး နုတုံး ကိုယလွုံးလေး တောင့တွုံး လကခွံလိုကွ… လို့ ထပပွှောပှနတွယွ။

အနတွီကတော့ ဒါဘဲ…လုပခွိုငွးနတောဘဲ ဟင့ဟွင့ွ…. မှစိမွး ရငထွဲမှာတော့ ကိုယ့ကွို လှတယွ… တောင့တွယွ ပှောတာကို ကှနပမွေိနတယွေ။ ဒါပမယေ့ွ ဒေါခွှိုရီ တိုကတွှနွးနတေဲ့ ဟာကိုတော့ မလုပခွငှပွါဘူး။ ဒေါခွှိုရီက အမေ့ကို တိုးတိုးတိတတွိတွ အကှံပေးတာက မှစိမွးကို ပကကွငဖွောကခွငှနွတေဲ့ ဘောစိကှီး တဈယောကနွဲ့ ဆကပွေးခငှနွတောကို လကခွံလိုကဖွို့။ အမကလညွေး ကှံရာမရ ဖှဈနတယွေ ဆိုတော့ ကိုယ့သွမီးကို ပကကွငဖွောကရွငွ ဘယလွောကွ ရမလဲ ဆိုတာကို ဒေါခွှိုရီကို ပှနမွေးခဲ့တယွ။ အိမရွောကတွော့ ဝမွးသာအားရ မှစိမွး…နငွ သဘောတူရငွ ငါးသိနွးပေးမယွ တဲ့….လို့ မှစိမွးကို လာပှောတယွ။ မှစိမွးက အနဆငွေးရဲပမယေ့ွ ရုပလွေးက သန့ပွှီး ကိုယလွုံးက လှတယွ။

ရငသွား မို့မို့လုံးလုံးတှေ ခပှတွဲ့ ဗိုကသွားနဲ့ သေးသှယတွဲ့ ခါးလေး စှင့ကွားတဲ့ တငပွါးလှလှတှကေ မှငသွူတကာ ယောငွကြှားသားတှေ ငေးမောကှရတဲ့ အလှအပတှေ ဖှဈသညွ။ မီးခှကစွှေး တဝိုကမွှာဆို မှစိမွးဆိုရငွ ရပကွှကထွဲက လူငယတွှတငမွေက လူကှီးပိုငွးတှကပေါ စိတဝွငစွားကှသညွ။ လမွးလှှောကတွာလေးက မှောကကွှှမှောကကွှှနဲ့ တငကွားကားလေးက တုနတွုနွ တုနတွုနနွဲ့ မဟုတလွား။ သူ့ကိုယသွူ ဂိုဏွးစတားလို့ နံမညပွေးထားတဲ့ လှိုငသွာယာလူမိုကွ မူဆာလေးကတော့ မှစိမွးကို သူကားတငပွှေးမယလွို့ ကှိမွးဝါးနသညွေ။ ဒါကှောင့လွညွး အမကေ လူမိုကခွေါငွးဆောငွ မူဆာလေး မုဒိနွးကငှ့တွာကို ခံရမယ့ွ အတူတူ စကမွှုဇုံထဲက ဘောစိ သူဌေးရဲ့ အောဖွာကို လကခွံလိုကဖွို့ တိုကတွှနွးနသညွေ။

အမရယွေ….တခှားနညွးလမွး မရှိတော့ဘူးလား… တတနွိုငရွငတွော့ မှစိမွး အဲဒါကှီး မလုပခွငှဘွူး …. လို့ မှစိမွးက အမေ့ကို ပှနပွှောခဲ့တယွ။ သူတို့သားအမိ တိုးတိုးတိုးတိုးနဲ့ တိုငပွငနွတောကို အိပခွငှယွောငဆွောငနွတေဲ့ ပထှေးသောငွးထှဋကွ အကုနကွှားတယွ။ နရငွေးထိုငရွငွး သောငွးထှဋွ ကှားက ရငခွုံနတယွေ။ မယားပါသမီးလေး မှစိမွးကို တဈအိမထွဲနတောကှောင့ွ အနီးကပွ ရှိုးနရတေဲ့ သောငွးထှဋွ တဈယောကွ ဆှဲစားခငှနွခေဲ့တာ ကှာပှီ ..။ သောငွးထှဋကွ ကှှကပွငွှး။ လှယလွှယရွရငွ အကုနဆွှဲတယွ။ ကှိုးစားပှီး လုပရွမယ့ွ အလုပဆွို မလုပခွငှဘွူး။ မယမွယရွရ အလုပမွလုပဘွဲ ဟိုယောငယွောငွ ဒီယောငယွောငနွဲ့။ မအေးစိနကွ ကားသမား မယား။ လငဖွှဈတဲ့ ကိုမူတူးက ကားတိုကလွို့ ပှဲခငွှးပှီးသှားတော့ မအေးစိနွ သမီးလေး တဈယောကနွဲ့ ကနှခွဲ့ပှီး အရကပွုနွးရောငွးတဲ့ဆိုငမွှာ အမှညွးရောငွးရသညွ။

သောငွးထှဋကွ အရကအွမှဲလာသောကရွငွး မအေးစိနကွို တှေ့လသညွေ။ ကလေး အမပမယေေ့ွ မအေးစိနကွ အလတကွှီး ရှိသေးတယွ။ ဖငကွှီးကှီး နို့ကှီးကှီးနဲ့ မအေးစိနကွို သောငွးထှဋွ ကှံစညတွယွ။ မအေးစိနကွ အလကား စားသှားခငှတွဲ့ ငမူးတှကမှေားတော့ လှယလွှယကွူကူနဲ့တော့ အာပုံကို မပေးခငှဘွူး။ အတညယွူမယ့လွူ ဆိုရငတွော့ အားကိုးအားထား အမှီပှုခငှလွို့ ပေးမယ့သွဘောရှိတယွ။ သောငွးထှဋကွ မအေးစိနကွို လိုခငှလွို့ အလုပကွောငွးတဲ့ ပှဲစားတဈယောကလွို ဟနဆွောငလွသညွေ။ မအေးစိနွ အထငကွှီးအောငွ အရငလွို အရကွ အကှှေးသောကတွာတို့ အမှညွး အကှှေးစားတာတို့ မလုပတွော့ဘူး။ မအေးစိနကွိုလညွး ငှခှေေးတာတို့ စားစရာ ဝယလွာပေးတာတို့ လုပလွာသညွ။ အမှညွးဝယစွားရငွး နေ့တိုငွးလို မအေးစိနကွို ရညွးစားစကား ပှောလသညွေ။ မအေးစိနကွလညွး သောငွးထှဋွ အကှောငွးကို မသိတော့ အထငကွှီးခဲ့သညွ။

အားကိုးအားထား လုပဖွို့ သောငွးထှဋကွို ခေါငွးညှိမ့လွိုကသွညွ။ သောငွးထှဋရွဲ့ လိုဘပှည့သွှားတယွ။ ဖငကွားကားနဲ့ မအေးစိနကွှီးကို စိတရွှိလကရွှိ တကဆွောခွှင့ရွသှားသညွ။ လိုးတာမှ တဖှောငွးဖှောငွး နေ့ရောညပါ…. ထမငွးမစား ရမသေောကဘွဲကို လိုးလသညွေ။ မအေးစိနကွလညွး လငသွကတညွေးက ငတပွှတနွတော ဆိုတော့ သောငွးထှဋွ လိုးတာတှကေို တအားကှိုကသွှားသညွ။ ညားခါစမှာတော့ မအေးစိနွ အတှကကွ လီးကှီးကှီးနဲ့ အလိုးကှမွးတဲ့ သောငွးထှဋကွို စှဲသှားရလသညွေ။ သောငွးထှဋနွဲ့ ညားပှီး နညွးနညွး ကှာလာမှ သောငွးထှဋကွ လကကွှောမတငွးတဲ့ ငပငွှးဆိုတာ မအေးစိနသွိရသညွ။ အလုပကွလညွး မယမွယရွရ မရှိ ပတဝွနွးကငှကွ လူတှနေဲ့လညွး အဆငမွပှတေဲ့ သောငွးထှဋကွ အခှိနတွနွ မူးမူးနဲ့ တကညွှောင့တွာက လှဲရငွ မအေးစိနအွတှကွ အကှိုးမရှိ။ အားမကိုးရ။ နောကပွိုငွးမှာ သူရှုပတွဲ့ အရှုပထွုပတွှကေို မအေးစိနကွ လိုကရွှငွးပေးရတာတှတေောငွ အလုပပွိုလာသညွ။ နဈသထကနွဈလာလသညွေ။

မအေးစိနလွညွး အထညခွှုပစွကရွုံမှာ ဝငလွုပရွငွး အဲဒီက လုပဖွောကွိုငဖွကွ မမှနရွညွ အဆှယကွောငွးလို့ သုံးလေးကှိမလွောကွ တိတတွိတပွုနွး အောဒွါလိုကခွဲ့သညွ။ သောငွးထှဋွ လိုးတာလညွး ခံနရတောဘဲလေ။ ပေးလိုးလို့ ပိုကဆွံရတဲ့နရောမှာ သှားကုနွးပဈလိုကသွညွ။ မမှနရွညွ ဆကပွေးတဲ့ ဘဲကှီးတှကလညွေး ကှားပေါကွ အောကဆွိုကရွလို့ ထောနတေဲ့ နှုတခွမွးစိုနတေဲ့ အစိုးရ ဝနထွမွးတှေ ဆိုတော့ ပေးသင့တွာထကတွောငွ ပိုပေးကှသညွ။ သမီးလေး မှစိမွးကလညွး အပှိုဖှဈလာတယွ။ မအေးစိနလွညွး ဝလာလို့ မမှနရွညရွဲ့ အဆကအွသှယွ ဘဲကှီးတှကေ သိပမွခေါခွငှတွော့ဘူး။ အငယလွေးတှကေ ပိုပှီး စှေးကောငွး လူကှိုကမွှားသညွ။ ဒါကှောင့ွ ငှကှေေး အခကအွခဲ ဖှဈလှနွးလာတဲ့အခှိနွ ကိုယကွိုယတွိုငကွလညွး ဖာခံလို့ မရတော့လို့ အပှိုဖနွှးကလေးဖှဈလာတဲ့ သမီးမှစိမွးကို ပကကွငဖွောကဖွို့ မအေးစိနွ တိုကတွှနွးရလသညွေ။ ရငလွေးထှားထှား တငလွေးက ကားကားနဲ့ မှစိမွး ရခှေိုးတဲ့အခါ သောငွးထှဋွ အမှဲလို ခှောငွးလသညွေ။

မှစိမွး အိမသွာတကပွှီ ဆိုရငလွညွး အိမသွာထဲကို နံစောနွတေဲ့ကှားက သူ ခှောငွးသညွ။ ညအိပနွတေဲ့ အခှိနလွညွး အောကစွမှား လှတလွိုလှတငွှား ဓာတမွီးနဲ့ ထိုးကှည့ရွတာ အမောဖှဈသညွ။ မှစိမွးကလညွး ပထှေးသောငွးထှဋကွ စားခငှဝွါးခငှလွို့ ခှောငွးမှောငွးနတယွေ ဆိုတာကို သိလသညွေ။ ဒီသနောကောငကွှီးရဲ့ ဆှဲစားတာကို မခံရအောငွ အမှဲ သတိထားနသညွေ။ မှစိမွး ကှောကတွာက ဆေးခပလွို့ အိပပွှောသွှားတဲ့အခှိနွ တကပွှီး ဝုနွးမှာကို ။ မှစိမွးတို့နတေဲ့ နရောလေးက တကယ့ွ ကှူးကှောရွပကွှကွ အစဈ။ အသားလှတကွှီး ကှူးကှောဆွောကထွားတဲ့ ဖှဈကတတဆွနွး တဲလေးတှေ။ အမိုးတောငွ ကောငွးကောငွး မမိုးနိုငလွို့ ပလပစွတဈစတှနေဲ့ ဖာထေးထားရတဲ့ အဖှဈ မအေးစိနနွဲ့ သောငွးထှဋတွို့ အိပခွနွးနဲ့ မှစိမွး အိပတွဲ့ အခနွးလေးက အပေါကတွှနေဲ့ သုံးထပသွားခပှလွေးဘဲ ခှားထားတယွ။

တံခါးဆိုလို့ ဘာတံခါးမှ မရှိတဲ့ တဲစုတလွေး။ တဈခါမဟုတတွဈခါ မှစိမွး အောကစွလှတတွာတို့ ထမီပှလှေော့နတောတို့ကို သောငွးထှဋကွ တှေ့ရတာပေါ့။ သောငွးထှဋကွ မှစိမွးကို ဆှဲစားခငှနွတော အရူးတပိုငွး ဖှဈနသညွေ။ တဈနေ့နေ့တော့ ဂေါလွီပတလွညွ ထည့ထွားတဲ့ သူ့လီးကှီးနဲ့ မှစိမွးကို ထည့ဖွှဈအောငွ ထည့မွယလွို့ သောငွးထှဋကွ ဆုံးဖှတထွားလသညွေ။  မနကအွစောကှီး။ မအေးစိနွ ကိုနီ ခေါထွားဖှင့ွ စှေးထဲကို သှားလသညွေ။ ဝလေီဝလငွေးအခှိနွ စှေးထဲမှာ ဝါကငှှကငှှမီးလုံးလေးတှဘေဲ ထှနွးထားသညွ။ မှောငနွတေုံး ရှိသေးသညွ။ စှေးမဖှင့သွေးဘူး။ စှေးသညတွှတေောငွ အမှားကှီး မရောကသွေးဘူး။ တဈယောကစွ နှဈယောကစွဘဲ ရောကသွေးသညွ။ မအေးစိနွ ကိုနီဆီက ငှခှေေးထားသညွ။ သူက မနကအွစောကှီး စှေးထဲကို လာခဲ့လို့ ပှောသညွ။ ကိုနီတော့ ရောကနွပှေီ။ ကိုနီ့ကို အဝေးက လှမွးမှငနွရသညွေ။

ကိုနီ …. ကှကခွှငွးတှကေို စဈနတေဲ့ ကိုနီကို တှေ့လို့ ခေါလွိုကတွော့ ကိုနီ လှည့ကွှည့လွသညွေ။ အံမယွ…အေးစိနကွ စောသားဘဲ… ငှရမယေဆွိုတော့ ဝိရိယက ရှိသကိုး . . . ကိုနီက ဟောငပွှာတဲ့လူကှီး။ သဘောကောငွးပမယေ့ွ အပှောက ကှမွးတမွးပှီး ပကစွကသွညွ။ ကမှ အရေးတကှီး လိုနလေို့ပါ ကိုနီရယွ… ရတယလွေ..အတိုးတော့ ပေးရမှာနောွ… အောွ…ပေးမှာပေါ့တောွ….. ဟဲဟဲ…..အတိုးက ဘာလဲ ဆိုတာ နငွ သိတယမွဟုတလွား..အေးစိနမွ …. ကိုနီရဲ့ လကကွှီး မအေးစိနရွဲ့ ဖငတွုံးကှီးတှေ အပေါကွို ရောကလွာသညွ။ လူတှေ မှငကွုနမွယွ….ကိုနီ …. ဘယသွူမှ မရှိပါဘူး…မှောငမွဲနတေဲ့ဟာ ကဲလာ… စှေးခေါငွး ရုံးခနွးထဲ သှားရအောငွ… အေးစိနွ…… ဘာသှားလုပမွလို့လဲ….. ဟီးဟီး….လာသာလာစမွးပါ …. ကိုနီရဲ့ လကကွှီးက ဖငတွုံးကှီးတှကေို အားရပါးရ ပှတသွပွ ဆုပနွယနွသညွေ။

ငှရဖေို့ သူခေါရွာကို လိုကသွှားမိသညွ။ စှေးခေါငွး ဦးစိနရွဲ့ ရုံးခနွးလေးက မဲမဲမှောငနွသညွေ။ မီးရှိပမယေ့ွ ကိုနီက မီးမဖှင့ဘွူး။ အမှောငထွဲမှာ စမွးတဝါးဝါး ဖှဈနသညွေ။ အထဲကို သူတို့နှဈယောကွ ဝငလွိုကကွှပှီးတဲ့နောကွ ကိုနီက တံခါးလေးကို ဆှဲပိတလွိုကသွညွ။ လာ..အေးစိနွ …. မအေးစိနရွဲ့ လကတွဈဖကကွို ဆှဲယူပှီး သူ့ပုဆိုးကှားကို သှငွးလိုကသွညွ။ ဟယွ…..ပူနှေးနှေးကှီးတော့….. ကိုနီရဲ့ ရယလွိုကလွသညွေ။ ခှီး…တဲ့ မအေးစိနွ ကိုငမွိတဲ့ သူ့လီး တုတတွုတခွဲခဲကှီးကို ခပဖွှဖှ ကိုငပွှတပွေးလိုကသွညွ။ အူး . . . ကိုနီ ဖီးလတွကသွှားသညွ။ တောတွောလွေး ကှာအောငွ ကှငွးထုပေးပှီး သူက တဆင့တွိုးလာတယွ စုတပွေးပါဟာ…. လို့ ပှောလိုကတွော့ ဟာ.. ထုပေးရငွ တောရွောပေါ့ လို့ စှေးဆဈလိုကသွညွ။

နငကွလညွး…နငလွိုသလောကွ ပိုကဆွံပေးမယလွို့ ငါပှောထားတာ…. အငွး….အငွး…ခှှတလွေ…ရှင့ပွုဆိုး……. ကိုနီက ပုဆိုးကို ခှှတခွလှိုကတွဲ့အခါ မအေးစိနလွညွး ဆောင့ကွှောင့ထွိုငခွလှိုကပွှီး မတမွတတွောငနွတေဲ့ သူ့ တုတခွိုငခွိုငွ လီးခှောငွးကှီးကို ပါးစပနွဲ့ ငုံပဈလိုကသွညွ။ လီးကှီးက ပူနှေးငံကှိနသညွေ။ အငွး ….. ကိုနီ့ပါးစပကွ အသံထှကလွာသညွ။ ပှှတွ ပှှတွ…ပှှတွ ပှှတွ ပှှတွ…. ပှှတပွှှတွ……. အား…ဟငွး……အငွး……. ပှှတွ ပှှတွ ပှှတွ ….ပှှတွ…… အား……ဟငွး . . .. ကိုနီရဲ့ ညညွးသံကှီး ထှကလွာသညွ။သူ မအေးစိနရွဲ့ ခေါငွးကိုလညွး လှမွးကိုငလွိုကသွညွ။မအေးစိနွ ပါးစပထွဲမှာ ငံကှိကှိ အရသာ ရလိုကသွညွ။ သူ့ ကာမရှေ့ပှေး အရညကွှညတွှေ ဖှဈလိမ့မွညွ။ မအေးစိနလွညွး စှေးခေါငွးဦးစိနွ ရောကလွာတော့မှာမို့ အခှိနွ ဆှဲနလေို့ မဖှဈဖူး ဆိုတာကို သိလို့ မှနမွှနပွှီး ပှီးရော ဆိုပှီး တအားဖိစုတပွဈလိုကသွညွ။ တှကထွားတဲ့ အတိုငွးဘဲ ကိုနီ မခံနိုငပွါဘူး။

အိုး… အား… အီး… အီး….ဆိုတဲ့ အသံကှီး ထှကလွာပှီး သုတရွညတွှေ တဖှောဖှော ပနွးထှကသွှားလသညွေ။ မအေးစိနရွဲ့ ပါးစပထွဲ လရညတွှေ တပုံကှီး ပှည့သွှားသညွ။ အို့ … စှေးခေါငွးရဲ့ ရုံးခနွးလေးထဲ သုတတွှေ မထှေးပဈခငှတွာနဲ့ အကုနလွုံးကို မှိုခပှဈလိုကသွညွ။ သူ့ဒဈဖူးကှီးကိုလညွး ဆကပွှီး လှှာနဲ့ မှှကော သန့ရွှငွးရေး လုပပွေးလိုကသွညွ။ ကဲ…ပှီးပှီ…ကိုနီ…သှားစို့…. အငွ…ဒို့…လိုး…လိုးကှမလား…အေးစိနမွ.. ဟာ စှေးခေါငွး ရောကခွှိနနွီးပှီ… နောကမွှ နောကမွှ… ကဲ…..ပေး….ပေး… ရှငပွေးမယွ ဆိုတဲ့ ပိုကဆွံ … ခဏလေးပါဟာ…လိုးကှရအောငပွါ… ကိုနီ…နောကမွှ…နောကမွှ….. ကမှ စုတပွေးတာ ကောငတွယွ မှုတလွား… လရညတွှတေောငွ မှိုပေးလိုကတွာ …. အငွး…..ပေးလိုးနောွ…..ဒီညနေ … အငွး…အငွး…ပေး..ပိုကဆွံ …. စှေးခေါငွး အခနွးလေးထဲက ခပသွုတသွုတွ ထှကခွဲ့ကှသညွ။

ကိုနီဆီက ရခဲ့တဲ့ ပိုကဆွံတှကေို ကစှကွစှပွါအောငွ ဆုပရွငွး စှေးထဲက လှမွးထှကလွိုကသွညွ။ လရညတွှေ မှိုထားလို့ ပါးစပထွဲ ဖနတွနတွနနွဲ့ အနခွငှသွလို ဖှဈမိသညွ။အမေ အိမသွာသှားတကတွယွ…. မှစိမွးက သူ့ကို မကှည့ဘွဲ မကှနွှာလှှဲပှီး ပှောလိုကသွညွ။ အာ…အိမသွာတကလွာတဲ့ လကနွဲ့ သုပပွေးတာ မစားခငှပွါဘူး… မှစိမွး သုပပွေး….. မူဆာလေးက ညုသလိုလို ခှှဲသလိုလို အသံလေးနဲ့ ပှောတော့ မှစိမွးလညွး ဟငွးကနဲ သကပွှငွးခပှှီး ကှကသွဲကှကမွှဈတှကေို သံပုဂံပှားထဲ ပါးပါးလှီးထားတဲ့ ကှကသွှနနွီရယွ ငရုပသွီးမှုန့တွှရယွေ ထည့ွ ပဲရညဆွမွးပှီး သုတပွေးလိုကတွယွ ….. မူဆာလေးက ဇှနွးနဲ့ ခပယွူပှီး စားလိုကပွှီး… မှစိမွး …. လို့ ခေါလွိုကသွညွ။ သူ့အသံက မငွးသားကှီး ဦးကှောဟွိနွးရဲ့ အသံမှိုး၊ ဂနွှးဂဲလဟွကကွို ငိုကငွိုကဆွောငွးပှီး အိုကတွငပွေးနတော….. ဘာလဲ….. မှစိမွး အသံက တိုတိုပှတပွှတွ … ” ကှကသွားသုတကွ ကောငွးလိုကတွာ… မှစိမွး လကကွလေးနဲ့ သုတတွာကှောင့လွား… မူဆာလေးအပေါွ ထားတဲ့ မှစိမွးရဲ့ စတနောတှကှေောင့လွား… ခှိုနတောဘဲ . . “။

” အပိုတှေ ပှောမနပေါနဲ့ ..” မှစိမွးရဲ့ မဲ့ရှဲ့ပှီး ပှောလိုကတွာကို သဘောကသှှားတဲ့ပုံနဲ့ မူဆာလေးက တဟားဟား အောရွယလွိုကသွညွ။ သိပလွှတာဘဲ……မှစိမွးရယွ….. နင့အွမကေို နငသွှားပှော….. ဟ…ဟ…စှာလိုကတွာ မှစိမွးရယွ…. မူဆာလေးကို ဒီလိုအပေါကမွှိုး မခှိုးနဲ့လေ… သိတယွ မဟုတလွား…မူဆာလေး စိတထွှကလွာရငွ ရှုပကွုနမွယွ… အားလုံး ရှုပကွုနမွယွ… စောကဂွရုမစိုကဘွူး…. မှစိမွးက မကှနွှာကို တဈဖကကွို လှည့ပွှီး ပှောလိုကသွညွ။ ” ဘာ ” ဒီအခှိနမွှာ မအေးစိနွ ဆိုငကွို ပှနရွောကလွာသညွ။ ဟဲ့ ဘယသွူလဲလို့ မူဆာလေးပါလား… ဟုတတွယွ မအေးစိနရွယွ… ခငဗွှားသမီးက ကနှော့ကွို လစေိမွးတှေ တိုကနွလေို့ ဟငွးဟငွး… ကှည့ပွှောထားအုံး…. ။

ဟဲ့ သမီး မှစိမွး…. မူဆာလေးကို ကောငွးကောငွးမှနမွှနွ မဆကဆွံဘူးလား….. ညညွးကလဲ…. ဆကဆွံပါတယွ အမကလညွေး..အောွ.. အမေ ပနသွု ခေါနွတယွေ.. မှစိမွး ခဏ သှားလိုကအွုံးမယွ….. မူဆာလေးက ကှကမွှဈကှကသွဲသုပွ ပုဂံကို ဆိုကကွားဆရာ လကထွဲကို ထည့လွိုကပွှီး မှစိမွး…မူဆာလေးလိုကပွို့ပေးမယလွေ… နဒီဧရာလမွး သှားမှာ မှုတလွား… လို့ ပှာပှာသလဲ ပှောလိုကသွညွ။ မှစိမွးက နပေါစေ…မလိုဘူး….. လို့ လှည့မွကှည့ဘွဲ ပှောရငွး ခပသွှကသွှကွ လှမွးထှကသွှားသညွ။ မူဆာလေးက ကဲ….မအေးစိနွ တှေ့တယွ မဟုတလွား… ခငဗွှား သမီး လုပခွသှှားတာ… မူဆာလေး ကောငွးသလောကွ မှစိမွးက သဈစိမွးခှိုးခှိုးတယဗွှာ… ဟငွး… ခကတွယွ… ခကတွယွ……. လို့ မအေးစိနကွို ပှောလိုကသွညွ။ မူဆာလေးက မှစိမွးရဲ့ လှုပသွှားတဲ့ ဖငတွုံးတှကေို စိုကကွှည့နွတောကို မအေးစိနွ တှေ့ရသညွ။

မအေးစိနကွ မူဆာလေးကို အခှိုသပပွှီး ပေါငွးထားရသညွ။ ဒီကောငကွ မကောငွးတာဆို အကုနလွုပသွညွ။ ဒီနယမွှထေဲ ခိုးဆိုးနှိုကတွိုကတွှေ လုပနွတေဲ့ ကောငတွှရေဲ့ ခေါငွးဆောငွ ဖှဈသညွ။ အဓိက,က မူဆာလေးကို အီစီကလီ လုပပွှီး ဆီဖိုးဆနဖွိုးလေး ဖနဖွို့ကို မအေးစိနကွ အခှင့အွလမွး ခှောငွးနသညွေ။ မအေးစိနွ …ခငဗွှား သမီးက တောတွောွ မောကမွာတယွ… မလေးမစား အမှဲလုပတွယွ… တငွးနတေဲ့ မူဆာလေးကို မအေးစိနကွ အေးပါဟာ… ငါသိပါတယွ…ငါ သူ့ကို ပှောပါအုံးမယွ …. လို့ ပှောလိုကတွဲ့အခါ မူဆာလေးက သူက ခငဗွှားလို မဟုတဘွူး… ရိုငွးတယွ … လို့ ပှောရငွး ခှေးခှလေေးနဲ့ ထိုငနွတေဲ့ မအေးစိနရွဲ့ ကားစှင့နွတေဲ့ ဖငတွုံးကှီးတှကေို ရှိုးနသညွေ။ မူဆာလေးက ငါးမရ ရခှေိုးပှနမွယွ ဆိုတဲ့ လူစားမှိုး ဖှဈသညွ။ မှစိမွးကို မရနိုငတွော့ မှစိမွးရဲ့ အမေ မအေးစိနကွိုဘဲ ခှီးလိုကရွငွ ကောငွးမလားလို့ စဉွးစားနသညွေ။

မအေးစိနွ …. ဟေ ဘာတုံး မူဆာလေး …… ခငဗွှား ကှကသွယကွိုနီနဲ့ ညိနတယဆွေို… ဟယွ…ကှံကှီးစီရာ… မဟုတတွမွးတရားတှေ ဘယသွူပှောလဲ မူဆာလေးရယွ…. ရပကွှကထွဲ ဟိုးလေးတကှောွ ဖှဈနတောကှီးကို ခငဗွှား မုနလွာဥ လုပမွနနေဲ့….. ဘာမှ မညိပါဘူးဟာ…ခငမွငကွှတာပါ… ကိုနီက သိတဲ့အတိုငွးဘဲ ပါးစပကွ အပှောကှမွးတယွ… မူဆာလေးလညွး မအေးစိနရွဲ့ ဘလောကဈွ ကှပကွှပကွှောင့ွ ဖူးကော့နတေဲ့ ရငစွိုငကွှီး နှဈလုံးကို ရှိုးနပှနသွေညွ။ မဆိုးဘူး.. အလတကွှီး ရှိသေးတယွ… ဆှဲစားခငှစွိတတွှေ ပေါကလွာသညွ။ မအေးစိနွ…ကှုပနွဲ့ ခဏ လိုကခွဲ့ပါလား… အငွ…ဘယကွို လိုကရွမှာလဲ မူဆာလေးရယွ… ဆိုငကွို ပဈထားခဲ့လို့မှ မရတာ… ခဏလေးပါဗှာ….တိုငပွငစွရာ ရှိလို့ …. ဆိုငကွို ဘယသွူနဲ့ ထားခဲ့ရမလဲ ကှည့လွိုကအွုံးမယွ …..”။

အဆငပွှတယွေ…မှစိမွး…နင့ဓွာတပွုံတှေ ထုတပွှတော့ ဂှာကှီးက စိတဝွငစွားတယွ… နင့ကွို သူ အလုပသွှငွးပေးနိုငတွယွ… ငါတို့ အလုပမွှာတော့ မဟုတဘွူး… ငါတို့ ဆိုငတွှကေို ပိုငတွဲ့ သူဌေးဆီမှာ” ” ဟယွ….ဟုတလွား . ” ” အေး..နင့ရွုပကွ သန့တွယတွဲ့…ဒါကှောင့ွ သူဌေး အိမမွှာ ခန့ပွေးနိုငတွယတွဲ့…သူဌေးက သူ့အိမမွှာ ရုပရွညွ ခှောခှောသန့သွန့မွှ ကှိုကတွယတွဲ့….” ” ဘာ…ဘာ….လုပရွမှာတဲ့လဲဟငွ…. ” ” သူဌေး ထမငွးစားတဲ့အခါ ပှငဆွငပွေးဖို့… သူဌေး လိုအပတွာလေးတှကေို ကူညီမစဖို့တဲ့….” ” အိမအွကူ အလုပလွား…. ” ” အဲလိုလညွး မဟုတဖွူး မှစိမွး… သူ့အိမကွ အကှီးကှီး… နနွးတောကွှီးလိုဘဲ ကှီးတာ… အိမအွကူတှေ အမှားကှီး ရှိထားပှီးနပှေီ…။

နငလွုပရွမှာက သူ့အနားမှာနပှေီး လိုအပတွာလေးတှေ ဖှည့ဆွညွးပေးရမှာ အိတဆွှဲပေးတာတို့ တံခါးဖှင့ပွေးတာတို့…” ” ငါနဲ့ ဖှဈပါ့မလား ပနသွုရယွ…ငါက ဆငွးရဲသား ရပကွှကမွှာ ကှီးလာတဲ့ကောငမွ… သူဌေးတှနေဲ့ ပတသွကပွှီး ဘာမှ သိတာ မဟုတဘွူးဟဲ့…. ” ” ဘာလို့ မဖှဈရမှာလဲ မှစိမွးရယွ… ဂှာကှီးက နင့ကွို သငပွေးမယွ ပှောတာဘဲ… အဝတအွစားတှလညွေး ပေးမယွ ပှောတယွ သူဌေးက စုတစွုတပွှတပွှတွ ဝတတွာကို မကှိုကဖွူးတဲ့…. ” ” ဟယွ….စိတဝွငစွားတယွ…ပနသွုရေ…. ” ” ဒါဆို နငွ ဂှာကှီးနဲ့တှေ့ဖို့ ငါ အလုပသွှားရငွ လိုကခွဲ့လိုကွ… လူတှေ့…နင့ကွို ကှည့ဖွို့…. ” ” အေး…အေး….ငါ လိုကခွဲ့မယွ… ” မှစိမွး အရမွးပှောသွှားသညွ။ ပနသွု ပှောတာကတော့ ” နင့ကွို လခ ကောငွးကောငွး ပေးလိမ့မွယွ….မှစိမွး… ” တဲ့။ ဆငွးရဲတှငွးက လှတမွှောကဖွို့ လမွးစ တဈခုလား . . . ပနသွုနဲ့ လိုကသွှားကှည့မွယလွို့ ဆုံးဖှတလွိုကလွတေော့သညွ …..ပှီး။