ယနေ့ ထွန်းလူ အဖေနှင့် အမေတို့ အနောက်ရွာ ညအိပ်သွားကြသည်..။ အဖေ့ အစ်ကိုအရင်း၏ သား မင်္ဂလာဆောင် ဖြစ်သည်..။ နံနက် ၉ နာရီခန့်လောက်ကတည်းက လှည်းနှင့် ထွက်သွားကြခြင်းဖြစ်သည်..။ ထွန်းလူ တစ်ယောက်တည်း သည်အခွင့်အရေးမျိုး စောင့်နေသည်မှာ ကြာပြီ..။ ထွန်းလူ အသက်က ၁၈ နှစ်ထဲ ဝင်စမို့ လူပျိုသွေး လူပျို ဗီဇ လူပျို အတောင်အလက်တွေ စုံလင်လာပြီ ဖြစ်သည်..။ သူအစ်မ ချိုလွင်က မနှစ်က အိမ်ထောင် ခွဲသွားပြီ ဖြစ်၍ မိဘများ ညအိပ်ညနေ ခရီးသွားသောအခါ သူတစ်ယောက်ထဲသာ အိမ်မှာ ကျန်နေခဲ့လေ့ ရှိသည်..။ သူတို့အိမ် နောက်ဖေးက မနှင်းသွယ်ကြီးကို ထွန်းလူ စိတ်ဝင်စားနေသည်မှာ ကြာပြီ..။
မနှင်းသွယ်က အသက် ၃၀ ခန့်ရှိပြီး တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့် လုံးကြီးပေါက်လှ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သည်..။ အိမ်ထောင်သည် ဆိုသော်လည်း သားသမီး တစ်ယောက်မျှ မထွန်းကား ..။ သူ့ယောက်ျား ကိုသိန်းစိုးက သူမထက် ၅ နှစ်ခန့် ကြီးပြီး အရောင်းအဝယ် ကိစ္စနှင့် မကြာ မကြာ ခရီးထွက်လေ့ ရှိသည်..။ တစ်ခါ တစ်ခါ ထွက်လျင် ၁၅ ရက် တစ်လခန့် ကြာတတ်သည်..။ အတိအကျတော့ မထွက်..။ သူ့ယောက်ျား ကိုသိန်းစိုးမှာ မုံရွာဘက်တွင် မယားငယ် ရှိသည်ဟု သတင်းသဲ့သဲ့ ကြားထားသည်..။ ထိုမယားငယ်နှင့် ကလေး ၂ ယောက်ပင် ရနေပြီဟုလည်း သတင်းထွက်နေသည်.။ သို့သော် မျက်စိရေး နားရေး ကျဉ်းမြောင်းသော ကျေးလက်နေ တောသူတောင်သား တွေမို့ ဤမျှ ခရီးဝေးသော အရပ်ကို ကျကျနန စုံစမ်း မနေကြတော့..။
ကောလဟာလဟုသာ သတ်မှတ်လိုက်ကြသည်..။ ထွန်းလူ ရွာသို့ ပြန်ရောက်သည်မှာ မနှစ်ကမှ ဖြစ်သည်..။ စောစောက မန္တလေးတွင် နေထိုင်သော ဦးလေး ဝမ်းကွဲအိမ်မှာ နေထိုင်ပြီး ကျောင်းတက်သည်..။ ကိုးတန်း ၂ ခါကျပြီးသောအခါ ထွန်းလူအဖေက ကျောင်းဆက်မထားတော့ပဲ ပျက်စီးမှာစိုး၍ ကျောင်းနှုတ်ပြီး ရွာပြန်ခေါ်လာခဲ့သည်..။ ထွန်းလူတို့က ဂျုံမြေတွေ ဧကများစွာရှိ၍ စီးပွားရေး ချောင်လည်ကြသည်..။ အကောင်ရေ ၃၀ ခန့်ရှိသော နွားခြံတစ်ခြံလည်း ရှိရာ ဤရွာတွင် တောသူဌေး စာရင်းဝင်များ ဖြစ်သည်..။ မိဘများကပျက်စီးမှာစိုး၍ ရွာပြန်ခေါ်သည့်တိုင် ထွန်းလူကတော့ ပျက်စီးပြီးသား ဖြစ်ခဲ့သည်..။ တောသူဌေးသားပီပီ စာမေးပွဲ ၂ ခါကျသည့်တိုင် မိန်းမပွေနည်း အတတ်ကို ကောင်းစွာ တတ်ကျွမ်းခဲ့သည်..။
ဘယ်ဘဝက ဆုတောင်းကြောင့်လည်း မသိ..ပိုးတိုင်းစွံ ကြံတိုင်းအောင်ခဲ့သည်..။ လူအထွေထွေ အကြိုက်အမျိုးမျိုး ရှိရာ ထွန်းလူ ဗီဇစိတ်က ရွယ်တူ အပျိုမိန်းမတွေအပေါ် စိတ်ဝင်စားမှု တပ်မက်စွဲလန်းမှု နည်းပြီး လင်ရှိမိန်းမ ၊ တစ်ခုလပ် မုဆိုးမ အအိုတွေကိုသာ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကြိုက်နှစ်သက်လေ့ ရှိသည်..။ မန္တလေးတွင် နေထိုင်စဉ်က အပြာကားတွေ ကြည့် ၊ အပြာစာအုပ်တွေ ဖတ်ဖြစ်ခဲ့ရာမှ လက်တွေ့ ကွင်းဆင်းနိုင်ခဲ့သော အဆင့်သို့ပင် ရောက်ခဲ့သည်..။ သူ ပေါင်းသင်းသော သူငယ်ချင်းများကလည်း မိန်းမပွေ ဆော်ရှုပ်သော ဇော်တွေသာ ဖြစ်သည်..။ သို့ဖြစ်ရကား တရားဝင် အိမ်ထောင် မကျသေးသည့်အတွက် လူအိုဟု မခေါ်နိုင်သေးသည့်တိုင် လူပျိုကား လုံးဝမစစ်တော့..။
သူ့ပေါင်ကြားရှိ ငယ်ပါမှာ မိန်းမတို့၏ ကာမလှိုဏ်ခေါင်းသို့ ကိန်းအောင်း ခိုလှုံဖူးပြီး ဖြစ်သည်..။ မြို့ အရပ်ဆိုသည်က တောအရပ်လို မဟုတ်..။ နယ်စုံ ဒေသစုံမှ ဖြစ်၍ အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်ခြင်းဟု ဆိုအပ်သော လင်ငယ်နေ နောက်မီးလင်း မျောက်ဇာတ်ခင်းသော ကိစ္စများကို မျက်နှာပြောင် တိုက်ရဲသည်..။ ပေါ်ပေါ်တင်ထင် ပြုလုပ်ရဲကြသည်..။ ထိုကဲ့သို့ ပြုလုပ်သည့်အတွက် တောအရပ်ဒေသလို အတင်းအဖျင်း အပြောခံရခြင်းလည်း နည်းပါးသည်..။ ထွန်းလူ စိတ်ထဲတွင် ဤအချက်အပေါ် လေးလေးနက်နက် မှတ်ချက် ရှိခဲ့သည်..။ ပြီးတော့ တောအရပ်မှာလို ခြံဝင်းကျယ်ကျယ်ဖြင့် နေထိုင်ကြသည် မဟုတ်..။ များသောအားဖြင့် တစ်အိမ်နှင့် တစ်အိမ် ဝင်းထရံတစ်ချပ်သာ ခြားကာ ထူထပ်ပြွတ်သိပ်နေသည်.။
အထွေအထူးပင် ချောင်းကြည့်စရာ မလိုပဲ ဖိုမ လိင်စိတ်ကို နိုးကြွစေသော မြင်ကွင်းတွေ မကြာမကြာ မြင်တွေ့ရသည်..။ ထွန်းလူတို့ အိမ်နှင့် ကပ်လျက် အိမ်မှာ ဗန်းမော်နှင့် မန္တလေးလိုင်း သင်္ဘောသား လင်မယား အငှားနေသော အိမ်ဖြစ်သည်..။ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံး အသက် ၃၀ ကျော် ဝန်းကျင်တွေ ဖြစ်သည်.။ မိန်းမက ချောချောတောင့်တောင့် ရှမ်းတရုတ်မ ဖြစ်သည်.။ သမီးတစ်ယောက် ရှိသည်..။ စာအုပ်ဆိုင်လည်း ဖွင့်ထားသည်.။ ဝတ္ထု မဂ္ဂဇင်း ကာတွန်း သာမက အပြာစာအုပ်ပါ ရသည်.။ အပြာစာအုပ် ငှါးကြောင်း လူတိုင်း မသိ..။ လူရင်း အဆက်အသွယ် ရှိမှ ငှါးလို့ ရသည်..။ ထိုသင်္ဘောသား မိန်းမ နာမည်က မနန်းမွန် ဖြစ်သည်.။
အသားဖြူပြီး ခေတ်ဆန်ဆန် ဝတ်စားပြင်ဆင် တတ်သည့်အတွက် ပင်ကိုယ်ရှိပြီးသား အလှမှာ ပို၍ ပေါ်လွင်တောက်ပလာသည်.။ ယောက်ျားက ဝင်ငွေကောင်းသူဖြစ်ရာ အလုပ်ဆို၍ စာအုပ်ဆိုင် ထိုင်ခြင်း ၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တသသ နေခြင်း အလုပ်မှ တစ်ပါး အခြား မရှိ..။ သူ့သမီးက ငါးတန်း ရောက်နေပြီ ဖြစ်သည်..။ တစ်နေ့ ထွန်းလူ တုတ်ကွေးဖျား၍ ကျောင်းမတတ်ဖြစ်..။ အိမ်အပေါ်ထပ်ရှိ အခန်းထဲတွင် ချွေးအောင်းရင်း ဂမ္ဘီရ ဝတ္ထု တစ်ပုဒ် ဖတ်နေသည်.။ အချိန်ကလည်း နေ့လည်တစ်နာရီခန့်အချိန်..။ မနန်းမွန်တို့ အိမ်အပေါ်ထပ်နှင့် ထွန်းလူနေထိုင်သော အခန်းမှာ ဝင်းထရံ တစ်ချပ်သာ ခြား၍ အလွန်နီးကပ်နေသည်ဖြစ်ရာ စကားသံတွေကို အတိုင်းသား ကြားနေရသည်..။
ထွန်းလူ ခေါင်းရင်းထရံပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်ရာ မနန်းမွန်နှင့် ဘဲတစ်ပွေ ခုတင်ပေါ်တွင် ပွေ့ဖက်နေကြသည်ကို အထင်းသား မြင်လိုက်ရသည်..။ ဒီဘက်အိမ်တံခါး ပိတ်ထားသည်..။ အန္တရာယ်မရှိဟု ထင်မှတ်ကာ တံခါးဖွင့်ပြီး ပေါ်ပေါ်တင်တင်ကြီး အချစ်နယ် ကျူးဖို့ အစပျိုးပလူးနေကြခြင်း ဖြစ်သည်.။ ဘဲ က ဗလတောင့်တောင့် အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဖြစ်သည်.။ ကုတင်ပေါ် ခြေတွဲလောင်း ချထိုင်ရင်း မနန်းမွန်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲထားကာ ပွေ့ဖက်ထားပြီး ကိုယ်ကို ဘယ်ညာ ယိမ်းနွဲ့၍ လှုပ်ရှားနေသည်..။ အနေအထားက သူ့လီးဖြင့် မနန်းမွန်ဖင်ကြားကို ထောက်ထားခြင်း ဖြစ်သည်.။ မနန်းမွန် ဝတ်ထားသော အင်္ကျီက အညိုရောင် စပို့ရှပ် အပျော့စား ဖြစ်ရာ အင်္ကျီအတွင်း လက်လျှိုသွင်းပြီး နို့နှစ်လုံးကို ဆုတ်ချေပေးနေသည်..။
“ အ….အ………..အ ဟင့်….အင်း.ယား…….ယားတယ် ကွာ….” ကြည့်ရသည့်ပုံက နို့သီးခေါင်းကို ဖွဖွချေမွပေးနေပုံ ရသည်..။ “ ကိုတိုး ဘယ်နေ့ ပြန်လာမှာလဲ….” ထွန်းလူက အခန်းတွင်းရှိ ရွက်ဆုတ်ပြက္ခဒိန်ကို အမှတ်တမဲ့ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ၅ လပိုင်း ၁၇ ရက် ဖြစ်သည်..။ “ ဒီလိုဆို…အတော်ကြာကြာ တွေ့ခွင့် ရသေးတာပဲ…” “ မောင့် အိမ်က မရိပ်မိဘူးလား….” “ ပိုင်ပါတယ်…မွန်ရာ….အကြောင်းပြစရာတွေ ပြည့်လို့်…. ” “ ဟွန်း….ဒီလို အကြောင်းပြချက်များစွာနဲ့ ဘယ်နှစ်အိမ် များ ရောက်ခဲ့ပြီလဲ မသိဘူး…” “ အဟင်း….ဟင်း..မရှိပါဘူး…မွန်ရာ…မွန့်ကိုသာ မောင်က တကယ်ချစ် တကယ်မြတ်နိုးလွန်းလို့ပါ….” “ ဟင့်….အင်း….ယုံပါဘူး…တွေ့တုန်းမို့ ဒီစကားပြောတာပါနော်…..”။
မနန်းမွန်က ပါးစပ်နှင့် ပြောရုံမျှ မကပဲ သူမဘယ်လက်ဖြင့် ကြာကူလီကောင်၏ ဗိုက်ခေါက်ကို ဆွဲဆိတ်လိုက်သည်..။ “ အား….လာ…လာ….နာတယ်….မွန် ရ……” “ နာ….သေလိုက်….” “ မောင့်ကို မချစ်ဘူးလား….မောင် စိတ်တိုလာပြီ….နော်….” “ စိတ်တိုရင် ပြန်တော့…..” “ ကဲ….ဒီလောက်တောင် ရှိလှတာကွာ….” ကြာကူလီကောင်မှာ မရိုးမရွနှင့် ရာဂမာန်တွေ ထလာပုံရသည်..။ မနန်းမွန်ကို ဖက်ထားလျက်ကပင် ကုတင်ပေါ် နောက်ပြန်လှန်၍ တစောင်း လှဲချလိုက်သည်..။ နှစ်ယောက်သား တစောင်းကွေး အနေအထား ဖြစ်သွားသည်..။ မင်းသားက သူ့ပုဆိုးကို အရင်ချွတ်သည်..။ ထို့နောက် မနန်းမွန်၏ ထမီကို ချွတ်သည်..။ ဆူဖြိုးထွားကားသော တင်ဆုံကြီးနှင့် ငြိနေသဖြင့် မနန်းမွန်က ကိုယ်ကို ကြွပေးလိုက်သည်.။
ထမီ ကွင်းလုံးကျွတ်သွားသည်နှင့် ဖြူဝင်းပြည့်တင်းသော ဖင်ဆုံဖွေးဖွေးကြီးက အထင်းသား ပေါ်လာသည်..။ ကြာကူလီကောင်က သူ့အပေါ်ပိုင်းကိုယ်ကို အနည်းငယ် ခွာ၍ သူ့ပေါင်ရင်းကို မနန်းမွန် ဖင်ဆုံကြား တိုးကပ်ပြီး လီးကြီးကို ကိုင်၍ စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်နေသည်..။ ထို့နောက် မကြာခင်မှာပဲ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့် ဆောင့်လိုးတော့သည်..။ ထွန်းလူတစ်ယောက် ချောင်းကြည့်နေရင်းကပင် လီးက တဆတ်ဆတ်နှင့် တောင်မတ်လာသည်..။ တစောင်းအနေအထားဖြင့် နောက်မှ လိုး၍ ရကြောင်း ဗဟုသုတ ရသွားသည်..။ သူချောင်းကြည့်နေသော “ လ ကုန်ပိုင်းလောက်မှ ပြန်လာမှာ…” နေရာနှင့် မနန်းမွန်တို့ နှစ်ပါးသွားနေကြသော နေရာမှာ တစ်အိမ်စီဖြစ်သော်လည်း လေးငါးပေခန့်သာ ကွာသည်ဖြစ်၍ ရုပ်ရော အသံပါ အထင်းသား အရှင်းသား ကြားနေမြင်နေရသည်..။
အမှန်အားဖြင့် ထွန်းလူ တကယ် နေမကောင်းခြင်း မဟုတ်..။ ကျောင်းသွားရမှာ ပျင်းသည့်အတွက် နေမကောင်းဟု အကြောင်းပြထားခြင်းသာ ဖြစ်သည်..။ သူ့ဦးလေးဝမ်းကွဲက မန္တလေးမြို့တွင်းရှိ ပုံနှိပ်စက်တစ်ခုတွင် စာရိုက်သမား ဖြစ်သည်.။ မနက် ၇ နာရီမှ အလုပ်သွားရာ ညနေ ၆ နာရီကျော်မှ အိမ်ပြန်ရောက်လေ့ ရှိသည်..။ အပြန်တွင် အရက်တစ်ပိုင်းလောက် သောက်သောက် လာတတ်သည်..။ သူ့ဦးလေးမိန်းမ မကြည်ကြည်က နံနက်ပိုင်းတွင် မုန့်တီသုတ် ၊ ခေါက်ဆွဲသုတ်များ ရောင်းသည်..။ ၁၁ နာရီလောက်ဆိုလျင် ဆိုင်သိမ်းမြဲ ဖြစ်သည်..။ မိန်းမပီပီ ယောက်ျားဘက်က ဝမ်းကွဲတော်စပ်သော တူမို့ အမြင်တို သဘောတို ရှိသည့်တိုင် ထွန်းလူမိဘများက စားစရိတ် ငွေ လုံလုံလောက်လောက် ပေးထားသဖြင့် မကြည်ကြည်၏ အပေါ်ယံ မျက်နှာထားက ထွန်းလူအပေါ်တွင် ချိုမြနေတတ်သည်..။
အရွယ်ကလည်း မနန်းမွန်နှင့် ရွယ်တူလောက်မို့ ၃၀ ဝန်းကျင်ခန့် ရှိပြီ..။ မနန်းမွန် နှင့် မကြည်ကြည်တို့က တစ်ယောက် တစ်မျိုးစီ လှပပြီး စွဲမက်စရာကောင်းသည်..။ ရှမ်းတရုတ်မပီပီ မနန်းမွန်က အသားဖြူသည်..။ ပန်းနုရောင် ပြေးသော အသားအရေဖြစ်သည်.။ မကြည်ကြည်က အသားဝါ အသားလတ်ဖြစ်သည်..။ မနန်းမွန်က အိမ်မှာ အငြိမ်းစားနေပြီး သူ့ကိုယ်သူ တသသ နှင့် နေတတ်သည်..။ မကြည်ကြည်က အလုပ်နှင့် လက်ပြတ်သူမဟုတ်..။ ထို့ကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်တည်ဆောက်ပုံမှာ အဖုအထစ် အရှိုက်အဟိုက် အမို့အမောက် ရှိတာချင်း တူသည့်တိုင် မကြည်ကြည်က ပို၍ အချိုးအဆစ်ကျနကာ ကျစ်လျစ်သန်မာလှသည်..။ အသားအရေကလည်း တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိလှသည်.။
ထွန်းလူတစ်ယောက် မနန်းမွန်တို့ နောက်မီးလင်း နှစ်ပါးသွားနေကြပုံကို ကြည့်ရင်း သူ့ပေါင်ကြားက လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်နှင့် တောင်မတ်လာသည်..။ သူချောင်းကြည့်နေပုံက ဘယ်ဖက်ဒူးကို ကုတင်ကြမ်းပေါ်ထောက်ပြီး ညာဖက်ဖဝါးကို ခုတင်ကြမ်းပေါ် ချထားသည်ဖြစ်ရာ မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်နည်း ဖြစ်သည်..။ ပြီးတော့ ဘယ်ဖက်တတောင်ကိုလည်း ဘယ်ဖက် ဒူးခေါင်းပေါ် တင်ထားလိုက်သေးသည်..။ ကြာကူလီကောင်က နောက်ကနေ ဆောင့်လိုးနေရာမှ ထထိုင်လိုက်ပြီး မနန်းမွန် ခန္ဓာကိုယ်ကို ပက်လက်လှန်လိုက်သည်..။ မနန်းမွန်က ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် ကြာကူလီကောင်ကို ရာဂရမ္မက် ဝင်းလက်သော မျက်လုံးတို့ဖြင့် ကြာကြည့် ကြည့်နေသည်..။
မနန်းမွန် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ စောက်မွှေး တစ်ပင်မှ မရှိအောင် ပြောင်ရှင်းသန့်နေသည်..။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ လိပ်ခုံးသဏ္ဍာန် ရှိပြီး ခုံးကြွ ဖောင်းမို့နေသည်..။ အညိုရောင်သန်းနေသော နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာက အနည်းငယ် ပြဲနေပြီး ခပ်ဟဟ ဖြစ်နေသည်..။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက နီရဲ စိုလက်နေသည်.။ ကြာကူလီကောင်က ကုတင်အောက်သို့ ဆင်းလိုက်သည်.။ သူ့ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးမှာ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီး တောင်နေသည်.။ အရှည်က ၆ လက်မကျော်ကျော်လောက် ရှိမည်..။ ဒစ်ရော လချောင်းကြီးပါ ညိုမဲနေသည်.။ ထွန်းလူက ပုဆိုးကို မလှန်လိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားက လီးကြီးကို လက်နှင့် ဆကြည့်သည်..။ သူ့လီးက ကြာကူလီကောင်လီးထက် အလုံးရော အရှည်ပါ သာသည်..။
ကြာကူလီကောင် လီးအတုတ်မှာ ဘားပလက် ဆေးရည်ဗူးလောက်သာ ရှိပြီး သူ့လီးအတုတ်က အလှဆီ ပုလင်း လောက်ရှိသည်..။ အလှဆီ Glycerin ပုလင်းမှာ ၇ လက်မလောက် ပတ်လည် ရှိသည့်အတွက် ပမာဏအားဖြင့် လုံးပတ်ချင်း မှာ အတော်ပင် ကွားခြားလှသည်..။ ထွန်းလူတစ်ယောက် သူ့လီးကြီးကို လက်နှင့် ဆကိုင်ထားလျက်ကပင် ထရံပေါက်က ချောင်းကြည့်လိုက်ပြန်သည်..။ ကြာကူလီကောင်က မနန်းမွန် ဖင်ဆုံကြီးကို ကုတင်စောင်းပေါ် တင်၍ ဒူးကောက်ကွေးနှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှင့် ဖိကာ မတ်တတ်ရပ်ပြီး ဆော်နေသည်.။ မနန်းမွန် လက်နှစ်ဖက်က ကြာကူလီကောင်၏ လက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်၍ ဖင်ဆုံကြီးကို ကြွ၍ ကြွ၍ ကော့ကော့ခံသည်..။
ကြာကူလီကောင်၏ ဆောင့်ချက်တွေက အားမာန်ပါပြီး အရှိန်တွေ ပြင်းထန်လာသည်.။ စောက်ဖုတ်နှင့် လီးတို့ ပွတ်ထိုးသွင်းနှုတ်ရာမှ ပေါ်ထွက်လာသော အသံတွေကို ခပ်သဲ့သဲ့ ကြားနေရသည်..။ ထွန်းလူလည်း ဘယ်လိုမှ မအောင့်နိုင်တော့သည့်အတွက် သူ့လီးကြီးကို ညာလက်ဖြင့် ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်ညှစ်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်း ဂွင်းတိုက်ပစ်လိုက်သည်..။ တစ်ဖက်ကို ချောင်းကြည့်ရင်း လက်ကလည်း ဂွင်းတိုက်ရင်း ထွန်းလူတစ်ယောက် ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်နေစဉ်…၊ မကြည်ကြည် ထမီရင်လျားကြီးဖြင့် အိမ်အပေါ်ထပ် တက်လာသည်..။ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကို ပထမ ကြောင်ကြည့်နေမိသည်..။ နောက်မှ သဘောပေါက်သွားသည်..။
သွေးသားဆူဖြိုးပြီး ကာမရာဂအားတွေ ပြည့်လျှမ်းနေသော အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတစ်ယောက်အဖို့ ကာမခရီးလမ်းကို အကြိမ်ကြိမ် အခါခါ ဖြတ်သန်းပြီးသော မိန်းမပီပီ မီးနှင့်တွေ့သော ထောပတ်ကဲ့သို့ ကာမသွေး ကာမအဆီတွေ လှိုက်ဆူ ပွက်ထလာသည်..။ တစ်နည်းပြောရလျင် မကြည်ကြည်သည် တဏှာရာဂ အားကြီးပြင်းထန်သလောက် ကာမဆန္ဒ ပြည့်ဝရှာသူ မဟုတ်..။ သူ့ယောက်ျား ကိုသိန်းမြင့်မှာ တစ်နေကုန် အလုပ်လုပ်ရ၍ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း လိုးပေးနိုင်သူ မဟုတ်..။ လိုးပေးပြန်လျင်လည်း မြန်မြန် ပြီးသွားလေ့ ရှိသည်..။ ပြီးလျင်လည်း တစ်ချီ ပြန်ကျော့လေ့ မရှိ..။ ကြက်ဥနှင့် အရက်စပ်သောက်ပြီး လုပ်သည့်နေ့မျိုးမှာတော့ နောက်တစ်ချီ ပြန်ကျော့လေ့ ရှိသည်..။
သူ့ဆန္ဒပြည့်ဝသွားလျင် မောမောပန်းပန်းနှင့် တစ်ချိုးတည်း အိပ်တော့သည်..။ နှူးခြင်း နှပ်ခြင်း တစ်ဖက်သား ဆန္ဒကို အလေးထားခြင်း မရှိ..။ ကာမဗဟုသုတ ခေါင်းပါးလွန်းလှသည်..။ မကြည်ကြည်အနေဖြင့် မနန်းမွန်ကို အားကျ၍ နောက်မီးလင်းချင်သော်လည်း အိတ်ချ်အိုင်ဗွီ ပိုးကူး၍ အေအိုင်ဒီအက်စ် ရောဂါရမှာ အသေအလဲ ကြောက်လှသဖြင့် လက်တွေ့တွင်တော့ မနန်းမွန်လို မလုပ်ရဲပါ..။ ထို့ကြောင့် တိုးလို့တန်းလန်းကြီး ကျန်ရှိနေသော သူမ၏ ကာမဆန္ဒကို လက်နှင့် တစ်ခါတစ်ခါ ၊ ခရမ်းသီးနှင့် တစ်ခါတစ်ရံ ဖြေဖျောက်ရတော့သည်.။ ယခုလည်း နေမကောင်း၍ ကျောင်းမတတ်သော ထွန်းလူ အခြေအနေ သိချင်၍ ရေမချိုးခင် ထမီရင်လျားနှင့် အပေါ်ထပ် တက်ခဲ့သည်..။
ကိုယ်တော်ချောက မနန်းမွန်တို့အိမ်ဖက် ချောင်းကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေသည်..။ ထွန်းလူ လီးကို မျက်စိဖြင့် တပ်အပ်မမြင်ဖူးသော်လည်း ကြီးမှန်းတော့ သိသည်..။ တစ်ခါ ကျောင်းပိတ်ရက် နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး အိပ်ပျော်နေစဉ် ပုဆိုးတွင်းက မတ်ထောင်နေသော လီးကြီးကို မြင်ဖူးသည်..။ ခန့်မှန်းချေ တစ်ထွာကျော်ကျော်လောက်ကို ရှိသည်..။ ထိုစဉ်ကလည်း မကြည်ကြည်၏ ကာမရာဂစိတ်တွေ တားမနိုင်ဆီးမရ ထကြွခဲ့ရသေးသည်..။ သူမယောက်ျား ကိုသိန်းမြင့် ရှိနေ၍ စိတ်တွေ မနည်းထိန်းချုပ်ကာ ဟန်ဆောင်နေခဲ့ရသည်..။ ထိုနေ့က ပိတ်ရက်ဖြစ်သဖြင့် ကိုသိန်းမြင့်လည်း အလုပ်နားသည်..။ သည်နေ့တော့ အခွင့်အရေးကို လုံးဝလက်လွှတ်ခံလို့ မဖြစ်..။
ထွန်းလူ မိန်းမအတွေ့အကြုံ လုံးဝမရှိသေးကြောင်း မကြည်ကြည် သိသည်..။ ဒီတော့ အိတ်ချ်အိုင်ဗီ ပိုးကူးမှာလည်း မကြောက်ရ..။ ထွန်းလူကတော့ တစ်ဖက်ကို သဲကြီးမဲကြီး ချောင်းကြည့်ရင်း ဂွင်းတိုက်နေသည်မို့ မကြည်ကြည် တက်လာသည်ကို လုံးဝမသိ..။ လူပျိုသိုးပီပီ ကာမဇောတွေ မွှန်ကာ သူထင်ရာ ဇွတ်လုပ်နေသည်..။ မကြည်ကြည် စောက်ခေါင်းထဲက လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ယားကြွတက်လာနေသည်..။ ရိုးရိုးတန်းတန်း ချဉ်းကပ်လျင် အရှိန်နှင့် လန့်နေမည် စိုး၍ သူမ၏ အလိုးခံချင်စိတ်ကို ပေါ်ပေါ်တင်တင်ပြသရန် ထွန်းလူနှင့် ၅ ပေခန့်လောက် အရောက်တွင် ထမီကို ကွင်းလုံးချွတ်ချပစ်လိုက်သည်..။ ကျွတ်သွားသော ထမီကို ကောက်ယူလိုက်စဉ် ထွန်းလူ ဖျတ်ခနဲ နောက်လှည့်ကြည့်မိသည်..။
မကြည်ကြည်တစ်ယောက် ကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြင့် ကုန်းကုန်းကွကွကြီး ဖြစ်နေသည်ကို ဗြုန်းခနဲ မြင်လိုက်ရသောအခါ အစပထမ ကြောင်သွားသည်..။ နောက်တော့ သဘောပေါက်သွားသည်..။ ယောက်ျားဗီဇ ယောက်ျားသတ္တိတွေ ဟုန်းခနဲ ကြွတက်လာပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်း၍ မကြည်ကြည် ရှိရာသို့ အလောတကြီး သွားသည်.။ ကျားကိုက်ပါသည်ဆိုမှ ဘာအနာလည်းလို့ မေးစရာမလိုတော့ပါ..။ ဒီအရိပ်ပြမှတော့ ဘာအကောင်လည်းဆိုတာ ထွန်းလူ သဘောပေါက်သည်..။ ကောင်းကောင်းကြီးကို သဘောပေါက်သည်..။ ထို့ကြောင့် သူကလည်း ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်..။ ဂွင်းတိုက်ရတာထက်စာလျင် စောက်ဖုတ်စစ်စစ်ကိုပဲ လိုးတော့မည်ပေါ့…။
ကိုယ်တိုင် လက်တွေ့ မလိုးဖူးသေးသော်လည်း အခုပင် မနန်းမွန်တို့ လိုးနေတာကို မြင်တွေ့ထားသည်မို့လား..။ အပြာကားလည်း လေးကား ငါးကားလောက် ကြည့်ထားဖူးရာ လိုးပုံလိုးနည်း တော်တော်များများကို မျက်ရေးပေါက်ထားပြီးသား..။ ထွန်းလူက မကြည်ကြည်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်ကာ ခါးဆီမှ သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်သည်..။ မကြည်ကြည်ကလည်း သူ့ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ထားသည်..။ ထွန်းလူပေါင်ကြားရှိ လီးတန်ကြီးက မကြည်ကြည်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အောက်ဖက်မှ ပင့်ထောက်ထားသည်..။ မကြည်ကြည်တစ်ကိုယ်လုံး ရာဂပိုးတွေ တရွရွနှင့် လှိုက်လှိုက်ကြွလာသည်..။ နည်းတဲ့ လီးတန်ကြီး မဟုတ်ကြောင်း စိတ်က ခန့်မှန်းသိလိုက်သည်..။
ထွန်းလူက နှုတ်ခမ်းကို စုတ်သည်..။ မကြည်ကြည်ကလည်း ပြန်စုပ်သည်..။ မကြည်ကြည်က သူ့လျှာကို ထိုးထည့်ပေးရာ ထွန်းလူက ပြန်စုပ်ပေးသည်..။ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်စီ ပွတ်သပ်နေရင်း အတော်ကြာကြာ နှုတ်ခမ်းစုပ်နေကြသည်..။ နှစ်ဦးစလုံး ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းနဲ့ကို ခုန်နေကြသည်..။ တွဲခြင်း အိခြင်း အလျှင်းမရှိပဲ ဝိုင်းဝန်းမို့မောက်နေသော နို့အုံတင်းတင်းအိအိကြီးက အသက်ရှူနေသည့် စည်းချက်အလိုက် နိမ့်ချီမြင့်ချီ ဖြစ်နေသည်..။ “ ငါကဖြင့် ..တကယ်နေမကောင်းတာမှတ်လို့ …ဟင့်…သူကတော့ … ဟို ဖက်ကဟာမကို ချောင်းကြည့်ပြီး တဏှာရူးကြော ထနေတယ်….” “ မမ..တက်လာတာ ကြာပြီလား…..” “ အင်း…..” ထွန်းလူက အဒေါ်ဟု မခေါ်ပဲ ယခင်ကတည်းကပင် မမဟု နှုတ်ကျိုးနေသည်..။
“ဘာလို့ အသံမပေးတာလဲ….” “ ကြည့်ကောင်းလို့….” မကြည်ကြည်က ထွန်းလူ၏ ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့် ခပ်ဖွဖွ ဆုတ်ကာ တစ်ခါတစ်ခါ ညှစ်ညှစ်ပေးရင်း ခပ်ညုညုပြောသည်..။ “ ခုတင်ပေါ် သွားစို့ဗျာ….လုပ်ချင်လှပြီ……” “ အလိုတော်….ရာရာစစ…ဟင့်…လူကိုများ ဖာသယ်မှတ်နေ….” လီးကြီးက တုတ်လွန်းသဖြင့် မကြည်ကြည် လက်တစ်ဆုပ်ပင် မကချင်..။ ပြီးတော့ သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မာကျောလွန်းလှသည်..။ “ လာပါ….မမရာ…ဦးလေးပြန်လာရင် ပြဿနာ တက်နေပါဦးမယ်…” “ ဘယ်တော့မှ ခုချိန် ပြန်မလာဘူး… စိတ်ချ….” “ လုပ်မယ် ..နော်….” “ ဘယ်သူက ခံမယ် ပြောလို့လဲ…..” “ ဟောဒါကြီးက ခံမယ် ပြောတာဗျာ….ကဲ…” ထွန်းလူက ပြောပြောဆိုဆို မကြည်ကြည် စောက်ဖုတ်ကြီးကို အောက်မှပင့်ကုတ်ထည့်လိုက်သည်..။
လက်ခလယ်က စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားသည်..။ စောက်ဖုတ်ကြီးက မာတင်း ခုံးထနေသည်..။ စောက်ရေတွေကလည်း စိုရွှဲ အိုင်ထွန်းနေသည်..။ ထွန်းလူက လက်ခလယ်ကို အဆုံးထိ မြှုပ်သွင်းပြီး ရစ်၍ ဝိုက်၍ မွှေပေးသည်..။ မကြည်ကြည် တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ခနဲ တုန်ခါသွားပြီး ဖင်ဆုံကြီးလည်း ရမ်းခါသွားသည်..။ “ ပြောအုံးဟယ်…..ပြောအုံးဟယ်……ကဲ ကဲ….” မကြည်ကြည်ကလည်း အားကျမခံ ထွန်းလူ လီးတန်ကြီးကို ဆုတ်ညှစ်၍ အရေပြားအရင်းထိတွန်း၍ ဂွင်းတိုက်သလိုမျိုး လုပ်ပေးသည်..။ “ အား…….အ……အား……ကျွတ်…ကျွတ်……” ကောင်းလွန်းသဖြင့် ထွန်းလူနှုတ်မှ အသံတွေ ထွက်သွားသည်..။ ထွန်းလူက အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် ထွားကြိုင်းလျက် ရှိရာ မကြည်ကြည် အရပ်အမောင်းက သူအရပ်ထက် ၅ လက်ခန့် နိမ့်နေသည်..။
ဗလကလည်း မကြည်ကြည်ထက် များစွာ ဖွံ့သည်..။ ထွန်းလူက မကြည်ကြည်ခါးကို ဆွဲလှန်လိုက်ရာ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ရှေ့သို့ပြူး၍ ကော့တက်လာသည်..။ ထိုအခိုက်ဝယ် လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့် ဖိနှိပ်၍ စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ ခါးကိုနှိမ့်၍ ပင့်ထိုးထည့်လိုက်သည်..။ “ဗျစ်….ဖွတ်……..ဖွတ်…ပြွတ်……ဗြစ်……” “ အင့်…အမေ့……အား….အား..ကျွတ်..” အအိုစောက်ဖုတ်ဖြစ်ပေသည့်တိုင် လီးတန်ကြီးက ကြီးမားတုတ်ရှည်လွန်းသဖြင့် မကြည်ကြည်တစ်ယောက် သဲအူခိုက်မျှ ကျဉ်ဆိမ့် ရှိန်းဖိန်းသွားရသည်..။ တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိဖိသွင်းရာ လီးတန်ကြီးက တဝက်ကျော်ကျော် နစ်ဝင်သွားသည်..။ သည်အတိုင်းစွတ်ထိုးနေရုံဖြင့် အချိုးကျကျ ဝင်မည်မဟုတ်ပါ..။
မကြည်ကြည် က အလိုက်သင့် ကွ၍ ကား၍ ကော့ပေးသဖြင့် ဟန်ကျပန်ကျ ဝင်သွားခြင်း ဖြစ်သည်..။ “ မမ…လက်နှစ်ဖက်ကို ကျနော့်လည်ပင်းမှာ ချိတ်ဖက်ထား….” မကြည်ကြည်က ထွန်းလူပြောသည့်အတိုင်း လုပ်သည်..။ လက်နှစ်ဖက်က လည်ပင်းကို ခိုင်မြဲစွာ ချိတ်မိသောအခါ ထွန်းလူက ကိုယ်ကို တောင့်မတ်၍ ဆန့်လိုက်သည်..။ မ ကြည်ကြည်တစ်ကိုယ်လုံး မြောက်ပါလာပြီး ခြေထောက်နှင့် ကြမ်းပြင်က တစ်ထွာကျော်ကျော် ကွာဟသွားသည်..။ ထို့အပြင် မကြည်ကြည် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ထွန်းလူခါးကို ချိတ်ထားလိုက်သည်..။ သူ့ခါးတွင် ချိတ်ထားသော ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ထွန်းလူက သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပင့်မထားလိုက်သည်..။
မကြည်ကြည် တစ်ကိုယ်လုံး ကာမအရသာတွေ ဆိမ့်ဆိမ့်ထုံနေပြီး လှုပ်တိုင်းလှုပ်တိုင်း ပူခနဲ ရှိန်းခနဲ ဖိန်းခနဲ ကျင်ခနဲ လှိုက်ဆူပွက်ထသော ကာမအရသာထူးကြီးကို ခံစားလိုက်ရသည်..။ ခါးထစ်ခွ ပုံစံကြီးဖြင့် လီးနှင် စောက်ဖုတ်မှာ ကပ်လျက်ရှိသည်..။ မကြည်ကြည်မှာ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး ဒေါင်ကောင်းကောင်း မိန်းမဖြစ်သည့်တိုင် ထွန်းလူက သက်သောင့်သက်သာ ချီပွေ့ထားနိုင်သည်.။ ထိုအချက်က စွမ်းအားနှင့် ပြည့်စုံသော ယောက်ျားဖြစ်ကြောင်း လက်တွေ့သက်သေပြရာ ရောက်နေသည်..။ တစ်ချို့က ခွန်အားဗလနှင့် ပြည့်စုံသည့်တိုင် ယောက်ျားဟု သိသာထင်ရှားစေသော အဓိက အင်္ဂါရပ်ဖြစ်သည့် လိင်တန်မှာ သေးလွန်းကြသည်..။ ထွန်းလူမှာမူ အသက်ငယ်သေးသည့်တိုင် ကာယဗလကလည်း တောင့်သည်..။
လီးတန်ကလည်း အံ့သြစရာ ကောင်းလောက်အောင် အရှည် ၇ လက်မ ကျော်ကျော်ရှိပြီး လုံးပတ်က ၆ လက်မ တင်းတင်း ရှိသည်..။ သို့ဖြစ်ရကား ကလေးတစ်ယောက်အမေ အအိုဖြစ်သည့်တိုင် မကြည်ကြည်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ထွန်းလူလီးနှင့် တွေ့သောအခါ ချောင်ချောင်ချိချိ မဟုတ်ပဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး ဖြစ်နေသည်..။ ထွန်းလူက လီးနှင့် စောက်ဖုတ်တပ်လျက်သား ပွေ့ချီကာ ကုတင်ဆီသို့ လာသည်..။ တအိအိ တငြိမ့်ငြိမ့်ဖြင့် မကြည်ကြည်တစ်ယောက် ရင်တလှပ်လှပ် ခုန် ဖင်တဆတ်ဆတ် တုန်လျက် လီးအရသာကို တနင့်တပိုးကြီး ခံစားရင်း ပါလာသည်..။ ကုတင်ဆီသို့ ရောက်သောအခါ ကုတင်ပေါ်တွင် ကန့်လန့်ဖြတ်အနေအထားဖြင့် ချထားလိုက်သည်..။
မကြည်ကြည်က အရောင်တလက်လက် ထွက်သော ရမ္မက်ခိုးများအပြည့်ဖြင့် မျက်လုံးတို့ဖြင့် ထွန်းလူကို စိုက်ကြည့်ကာ…. “ ဟွန်း….လူကဖြင့် နို့နံ့တောင် မစင်သေးဘူး..၊ တတ်လိုက်တာက လွန်ရော…..ပြော..မိန်းမ ဘယ်နှစ်ယောက် လိုးဖူးလဲ…….” “ ဒါ…ပထမဆုံးပဲ…မမရဲ့….” “ ဒီလောက်တောင် တတ်နေမှတော့ ..ယုံပေါင်…..” “ တကယ်ပြောတာ မမရ…မမစောက်ဖုတ်ကို ပထမဆုံး လိုးဖူးတာပဲ..၊ ဒါက အပြာစာအုပ်ထဲမှာ ဖတ်ဖူးလို့ စမ်းကြည့်တာ…” “ ဟွန်း….စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထည့်ထားတာပဲ ရှိသေးတာ ဘယ်မှာ လိုးသေးလို့လဲ..၊ လုပ်တော့…..မမ တအားခံချင်လာပြီ….” ထွန်းလူက မကြည်ကြည် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်ဖက်ဆီသို့ ဖိတွန်းလိုက်သည်..။
အထာ အကြော သိနေသော မကြည်ကြည်က သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဒူးကောက်ကွေးကို ချိတ်ထားလိုက်သည်..။ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ပြူးမောက် ကြွတက်လာပြီး ဖင်အိုးကြီးနှစ်မွှာမှာလည်း အက်ကွဲ ကားထွက်သွားသည်..။ ထွန်းလူက သူ့လီးတန်ကြီးကို တဝက်ကျော်ကျော်မက ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်..။ ကြီးမားတုတ်ရှည်သော လီးတန်ကြီးဖြစ်သည့်အတွက် ရိုးရိုးထွက်မလာပဲ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို တပါတည်း ဆွဲခေါ်လာသည့်နှယ် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးများက ကြွတက်ပါလာသည်..။ ပြန်သွင်းလိုက်သည့်အခါ လီးတန်ကြီးနှင့် အတူ စောက်ဖုတ်အုံကြီးက ချိုင့်ခွက်နစ်ဝင်သွားသည်..။ ဤပုံဤနည်းဖြင့် လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ပြုလုပ်ပေးရာ စောက်ရေတွေက စိုရွှဲအိုင်ထွန်းနေပြီမို့ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းကြီး ဖြစ်နေသည့်တိုင် လီးဝင်လီးထွက်က ချောမွေ့နေသည်..။
တစ်သက်နှင့် တစ်ကိုယ် သည်မျှလောက် ကြီးမားတုတ်ရှည်သော လီးမျိုးကို မခံဖူးသေးသဖြင့် စူးစူးနင့်နင့် ရှိလွန်းလှပြီး တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောမှန်သမျှ တဖြိုးဖြိုး တဖျင်းဖျင်း တဖျပ်ဖျပ် တလှပ်လှပ် ဖြစ်လို့နေသည်..။ မကြည်ကြည်ခမျာ ကောင်းလွန်းလှသည့်အတွက် သွားရည်များပင် ထွက်ကျလုမတတ် ဖြစ်နေရှာသည်..။ မကြည်ကြည်အနေဖြင့် ပုဆိုးအတွင်းမှ တောင်မတ်နေသော ထွန်းလူလီးကြီးကို မြင်မိကတည်းက ခံချင်စိတ်တွေ မွတ်သိပ်ပြင်းပြခဲ့ရသည်..။ ယခုတော့ ဆန္ဒတို့ ပြည့်ဝခဲ့ရပြီ..။ ထွန်းလူကိုယ်နှိုက်ကလည်း တစ်ဖက်အိမ်က မနန်းမွန်တို့၏ နောက်မီးလင်းအတွဲကို ကြည့်ပြီး လီးတောင်ဂွင်းတိုက်နေခိုက်မို့ ပို၍ အဆင်ပြေသွားသည်..။
သို့မဟုတ်က သည်အခွင့်အလမ်းမျိုး ပေါ်ပေါက်ဖို့ အလွန်ခဲယဉ်းလှပါသည်.။ ယောက်ျားနှင့် စပ်၍ တော်ရသော တူမို့ ထွန်းလူဖက်က အရှိန်နှင့် လန့်နေသည်မှာ သေချာသည်..။ အခုတော့ တစ်ဖက်အိမ်က အတွဲကိုချောင်းကြည့်ရင်း ထွန်းလူကိုယ်တိုင် ကာမမီးတောင်ကြီး တဝုန်းဝုန်းနှင့် ပေါက်ကွဲနေချိန်လည်း ဖြစ်သည်..။ ကိလေသာရမ္မက် ချော်ရည်တွေ တပွက်ပွက် တဘွမ်းဘွမ်း လှိုက်ဆူပွက်ထနေခိုက်လည်း ဖြစ်တော့သည်..။ ယခုတော့ အစစအရာရာ အကြောင်းတရားတွေ တိုက်ဆိုင်လာသည်မို့ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ လိုးနေကြရပြီ..။ ထွန်းလူက သူ့လီးတန်ကြီးကို မှန်မှန် ဖြေးဖြေးချင်းသာ အသွင်းအနှုတ်လုပ်ပြီးနောက် မကြည်ကြည်၏ တင်းတင်းမို့မို့ ဝင်းဝင်းစို့စို့ ဖွေးအုနုရွနေသည့် နို့အုံကြီးနှစ်မွှာကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အရင်းမှ ဆွဲကိုင်လိုက်သည်..။
သူ့ပုံစံက အသားကုန်ကြုံးဆော်တော့မည့်ဟန် ပေါက်နေသည်..။ တကယ်လည်း ဆော်ပါတော့သည်..။ “ ဖွတ်….ပြွတ်…ဗြစ်……ပလွတ်…စွပ်…ဖွတ်……….ဘွတ်….ပြွတ်……” “အင့်….အ…..အမေ့….အီး….အ…..အင့်……….အ……မေ့….” “ အင့်…အ….ကျွတ်..ကျွတ်….အ…..အီး….အမေ့….” ထွန်းလူလီးတန်ကြီး ဝင်ထွက်နေပုံက ပီပြင်လွန်းလှသည်..။ မကြည်ကြည် လက်နှစ်ဖက်က ဒူးကောက်ကွေးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲချိတ်ထားသဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ပြူးထွက်အက်ကားနေသည်..။ ၆ လက်မလုံးပတ်အတုတ်ရှိသော လီးတန်ကြီး တိုးဝင်သွားတိုင်း စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ထူထူကြီးနှစ်မွှာမှာ လီးတန်ကြီးနှင့်အတူ ကြုံ့ဝင်သွားပြီး လီးတန်ကြီး ပြန်ထွက်လာသည့်အခါ ကြွတက်လာသည်..။
အတွင်းသားနုနုတွေကို ဖောက်ထွင်းတိုးဝင်သွားရသည်မှာ ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် စီးစီးပိုင်ပိုင် နှင့် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ရှိလွန်းလှသည်..။ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးသေးသော စောက်ဖုတ်အရသာကို တစိမ့်စိမ့် ခံစားရင်း ထွန်းလူ ကာမရာဂမာန်တွေ ကြွသထက် ကြွလာသည်..။ ထိုသို့ကြွကြွတက်လာသော ကာမဆန္ဒတွေက ဆောင့်ချက်အရှိန်ကို ပြင်းထန်စေသည်..။ နို့အုံဝင်းဝင်းမို့မို့ကြီးတွေကို အခြေအရင်းမှ အကျအန ဆုပ်ကိုင်၍ အားမာန်ပါပါ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသော ထွန်းလူပုံစံက ကျားရိုင်းပျိုတစ်ကောင် မာန်ဖီနေသည့်အလား ဖြစ်သည်.။ လီးချောင်းတလျှောက်လုံး ပူရှိန်းကျင်ဆိမ့်နေသည်..။ ထွန်းလူက အချက် ၅၀ ခန့် မီးကုန်ယမ်းကုန် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပြီးနောက် လီးတန်ကြီးကို အရင်းထိကပ်အောင် ဖိသွင်းထားလိုက်ပြီး ကိုယ်ကို ကုန်း၍ မကြည်ကြည်၏ နို့အုံမို့မို့ကြီးအပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ ပါးစပ်ဖြင့် စို့လိုက်သည်..။
“ ပြွတ်….ပြွတ်…ပလွတ်…ပြွတ်……..” “ အား….အ….အား…ရှီး…ကျွတ် ကျွတ်…အမလေးလေး….ကောင်း…ကောင်းလိုက်တာ..မောင်လေး…ရယ်…ဘယ်လိုများ လုပ်နေတာတုန်း…..ဟယ်…….အင်း…ဟင့်…ဟင့်..ကျွတ် ကျွတ်…အမလေး…နော်..ဟင့်……..” လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဖိကပ်သွင်းထားပြီး ဆက်မဆောင့်သေးပဲ နို့သီးခေါင်းကို စို့ပေးနေသည့်အတွက် မရိုးမရွကြီးဖြစ်လာရာက တအီးအီး တအားအား အသံတွေထွက်လျက် မကြည်ကြည်တစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို တဆတ်ဆတ်တုန်လျက် တဖျတ်ဖျတ် လူးလွန့် တွန့်လိမ်နေတော့သည်..။ အလိုးခံရသည်မှာ ပေါ့ပေါ့ရွှတ်ရွှတ် မဟုတ်ပဲ တနင့်တပိုးကြီးဖြင့် အီဆိမ့်လွန်းလှသည်..။
“ အားလား လား…..အာ့…..ယား….ယားတယ်…ကွာ….ဟင့် ဟင့်….ဟင့်.အင်း…အမေ့….ကျွတ် ကျွတ်….အင့်…..ရှီး….” မကြည်ကြည်တစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော။ ဤမျှ ခံစားရခက်လောက်အောင် ဆိမ့်ကျင်နေအောင် ကောင်းလွန်းလှသော အတွေ့အကြုံကို ရှေးယခင်က ခံစားခဲ့ရဖူးသည်မှ မဟုတ်ပဲ…။ ထွန်းလူတစ်ယောက် မိန်းမနှင့် မတွေ့ဖူးသေးပါဘဲ ယခုကဲ့သို့ ကာမဗဟုသုတတွေ ပြည့်ဝနေခြင်းမှာ အပြာကားများနှင့် အပြာစာအုပ်တွေ ကျေးဇူးကြောင့် ဖြစ်သည်..။ လူကလည်း ယောက်ျားပီသသည့်အပြင် ကိုယ်ခန္ဓာကလည်း အရွယ်နှင့် မမျှအောင် ကြံ့ခိုင်ထွားကြိုင်းလှသည်..။ ထို့အပြင် တဏှာရာဂစိတ်ကလည်း ပြင်းထန်သည်..။
ယခုတော့ အထန် အထန်ချင်း ၊ အသန် အသန်ချင်း တွေ့နေကြပြီ..။ မကြည်ကြည်ကလည်း အသက် ၃၀ အရွယ်ဆိုသည့်တိုင် ဖွံ့ဖြိုးကျစ်လျစ်သော ခန္ဓာကိုယ်အဆက်အပေါက်နှင့် ထိုကိုယ်ခန္ဓာကို တန်ဆာဆင်မွမ်းမံသော အသားအုံ ၊ အသားဆိုင်တွေက အဖုအထစ် အမို့အမောက် အရှိုက်အဟိုက် အစွင့်အကား အင်္ဂါရပ်တွေနှင့် ပြည့်စုံလွန်းသည်..။ ယောက်ျားနှင့် လိုးတိုင်း လိုးတိုင်း အားရကျေနပ်ခဲလှသည်..။ ကာမဆန္ဒ ပြည့်ဝခဲသည်..။ နောက်ဆုံးတော့ လက်တို့ ၊ ခရမ်းသီးတို့ဖြင့် မပြီးနိုင် မစီးနိုင်လွန်းသော ရမ္မက်မီးတောက်တွေကို ငြိမ်းသတ်ခဲ့ရပေါင်းလည်း မနည်းလှပေ..။ တစ်ခုတော့ အံ့သြစရာကောင်းသည်..။ မကြည်ကြည်မှာ တဏှာရာဂ အားကြီးလှသည့်တိုင် ယခု ထွန်းလူနှင့် လွန်လွန်ကျူးကျူးဖြစ်ခဲ့သည်မှ အပ အရင်အချိန်တွေက နောက်မီးလင်း ၊လင်ငယ်နေခြင်း အလျဉ်းမရှိခဲ့..။
ထိုသို့နေနိုင်ခဲ့ခြင်းမှာလည်း တခြားကြောင့် မဟုတ်..။ မကြည်ကြည်သည် အေအိုင်ဒီအက်စ် ပညာပေး တီဗီဇာတ်လမ်းတွေ ကြည့်ပြီး အိတ်ချ်အိုင်ဗီပိုးကူးမှာ အလွန်ကြောက်သည်..။ ထို့ အပြင် သူ့ယောက်ျားကိုလည်း လန့်သည်.။ သူယောက်ျားက အနေ ရိုးအေးသည်မှန်သော်လည်း ဒေါသထွက် စိတ်တိုလာပြီဆိုလျင် ဘာကိုမှ စဉ်းစားချိန်ဆမနေပဲ သေလုမတတ်ဖြစ်အောင် ရိုက်တတ်သည်..။ ယခု ထွန်းလူနှင့် လွန်ကျူးခဲ့မိခြင်းမှာလည်း ဘယ်လိုမှ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပဲ ကာမလိုအင်တွေကို ထိန်းချုပ်ခြင်းငှာ မစွမ်းနိုင်တော့၍သာ ဖြစ်သည်..။ ထွန်းလူ မိန်းမနှင့် မတွေ့ဖူးသေးကြောင်း မကြည်ကြည်က သိသည်..။ ထို့ကြောင့် ရောဂါပိုးနှင့် ပတ်သက်၍ စိတ်ချရသည်..။
ပြီးတော့ ပတ်ဝန်းကျင်က လူစိမ်းသူစိမ်းလည်း မဟုတ်..။ ကိုယ့်အိမ်မှာနေသည့် ယောကျ်ားနှင့် စပ်၍ တော်ရသော တူ…။ ဤသို့သော အကြောင်းကြောင်းတွေကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်က ရိပ်မိသိရှိဖို့ မလွယ်..။ တောင်ဖက်အိမ်က မနန်းမွန် နောက်မီးလင်း လင်ငယ်နေတာ တစ်ချို့က သိကုန်ကြပြီ..။ ပြီးတော့ မနန်းမွန်က သည်တစ်ယောက်နှင့်ပင် မက..။ သူ့သမီး ရည်စားနှင့် ပင် လွတ်သူ မဟုတ်..။ နို့ကို အားရပါးရ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စို့ပေးနေခြင်းကို ရပ်လိုက်ပြီး ထွန်းလူက သူ့လီးကြီးကို တဝက်ကျော်ကျော် ပြန်နှုတ်သည်..။ စောက်ဖုတ်ထဲ နှပ်ပြီး အငွေ့ခံထားရသည်မို့လား မသိ ၊ လီးတန်ကြီးမှာ စောစောကထက်ပင် ပိုထွားလာပြီး ပို၍ မာတောင့်လာသည်..။
ထွန်းလူက တဝက်ကျော်ကျော် ထွက်လာသော သူ့လီးကို ပြန်သွင်းသည်..။ ဤသို့ အသွင်းအနှုတ်ကို လေးငါးဆယ်ခါ ခပ်မှန်မှန် ပြုလုပ်ပြီးနောက် စောစောကအတိုင်း ခပ်သွက်သွက် ခပ်ပြင်းပြင်း ပြန်ဆောင့်လိုးပြန်သည်.။ “ ဖွတ်….ပြွတ်…ဘွတ်…ပြွတ်……..ဖွတ်…..” “ အမလေး…အင့်….အင့်…အား….အ…အမေ့..အင့်….အီး…….” မကြည်ကြည်တစ်ယောက် နှုတ်ကလည်း ငြီး ၊ ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း ပြင်းအားကောင်းသော ဆောင့်ချက်များနှင့် အညီ ကော့၍ ကော့၍ ပစ်ပစ်ခံသည်.။ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် တချက်တချက် အိမ်ပင် တသိမ့်သိမ့် ခါခါသွားသည်..။ မကြည်ကြည် စောက်ခေါင်းထဲ တလှိုက်လှိုက်နှင့် ယား ယားကြွတက်လာသည်..။
စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးလည်း ကျင်ဆိမ့် ပူရှိန်းနေသည်..။ နို့သီးခေါင်းတဝိုက်ရှိ အညိုဝိုင်းလေးမှာ စူဖောင်းမို့တက်နေသည်..။ နောက်ဆုံးဆောင့်ချက်က သားအိမ်ခေါင်းကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆောင့်ထည့်မိရာ နှစ်ယောက်စလုံး ဆတ်ခနဲ တုန်ခါသွားကြသည်..။ မကြာခင်မှာပင် ဒူးကောက်ကွေးကို ချိတ်ထားသော မကြည်ကြည် လက်မှာပြုတ်ထွက်သွားပြီး ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးနှစ်ချောင်းကလည်း ဘေးသို့ ကားထွက်သွားသည်..။ စောက်ခေါင်းထဲ ကျင်ခနဲ စစ်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး သုတ်ရေပူတွေ ပန်းထွက်ကုန်သည်..။ လက်နှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်၍ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ကာမအရသာကို ခံစားနေစဉ် ထွန်းလူ လရေပူပူတွေက သားအိမ်ဝကို ဗျင်းခနဲ ဗျင်းခနဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်ကို နွေးခနဲပင် ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်.။
အားရကျေနပ်ခြင်းနှင့် အတူ သူမ၏ ပူလောင်ပြင်းပြခဲ့၇သော ကာမဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝသွားပါတော့သည်.။ ထွန်းလူတစ်ယောက် ထိုနေ့မှစ၍ သူ့ဦးလေး မရှိခိုက်အချိန်တိုင်း မကြည်ကြည်နှင့် လစ်လျင် လစ်သလို လင်မယားလုပ်တန်း ကစားလာခဲ့သည်မှာ ကိုးတန်း ၂ နှစ်ကျ၍ ရွာပြန်ခေါ်သည်အထိပင် ဖြစ်တော့သည်..။ ပိပိရိရိ လုပ်ကိုင်ခဲ့သည်ကြောင့် သူ့တူနှင့် သူ့မိန်းမတို့ မျောက်နှစ်ပါးသွားခင်းနေသည်ကို မကြည်ကြည် ယောကျ်ားခမျာ လုံးလုံးမသိရှာခဲ့ပါ..။ ထွန်းလူ ရွာပြန်သွားစကဆိုလျင် မကြည်ကြည်တစ်ယောက် နေမထိ ထိုင်မသာ ဖြစ်ကာ လင်တရူးရသည့် ရက်တွေ အတော်ကြာခဲ့၇သည်.။ ရွာသို့ အလည်ပြန်ကာ ထွန်းလူထံ သွားကုန်းချင်သည့်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်ခဲ့ရသေးသည်.။
ထွန်းလူကလည်း ရွာပြန်သွားချိန်မှ စ၍ တစ်ခေါက်တစ်ခါမှ ပေါ်မလာတော့..။ ထွန်းလူလည်း ရွာပြန်ရောက်ခါစ ရက်တွေမှာ ရူးမတတ် ခံစားရသည်..။ တဖြည်းဖြည်း နေသားကျလာကာမှ သူ့စိတ်က ဤဝန်းကျင်ရှိ အာရုံများအပေါ် ပျော်မွေ့ကျက်စားလာနိုင်သည်..။ မန္တလေးက ပြန်ရောက်ကတည်းက မိန်းမ မချရသည်မှာ ယနေ့အချိန်ထိဖြစ်သည်..။ အဖေတို့ လင်မယား လှည်းနှင့် ထွက်သွားသည်မှ စ၍ ထွန်းလူ အပြာစာအုပ် ဖတ်တော့သည်..။ အပြာစာအုပ်က အဖေတို့ မရှိခိုက်တွင်သာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖတ်ရသည်..။ မန္တလေးမှာ နေစဉ်ကတည်းက စုဆောင်းထားခဲ့သော စာအုပ်များဖြစ်သည်..။ စုစုပေါင်း အုပ်တစ်ရာလောက်ရှိသည်။ အပေါ်ထပ်ရှိ သူအခန်းထဲက သေတ္တာထဲတွင် အသေအချာ သိမ်း၍ သော့ခတ်ထားသည်..။
ထွန်းလူ အောက်ထပ်မဆင်းတော့ပဲ အပေါ်ထပ်ရှိ သူ့အခန်းထဲမှာပင် စာအုပ်ဖတ်နေ၏ ..။ တံခါးဖွင့် လေညှင်းခံရင်း တစ်အုပ်ပြီးတစ်အုပ် ဖတ်လာရာ သုံးအုပ်ကျော်လာတော့ မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားသည်..။ အပြာစာအုပ်ဖတ်စဉ်ကပင် သူ့လီးကြီးမှာ ထောင်မတ်နေသည်ဖြစ်ရာ အိပ်ပျော်စဉ်မှာလည်း ဆက်လက် ထောင်မြဲသာ ထောင်နေ၏ ။ အိပ်မက်ထဲတွင် သူစိတ်ဝင်စားနေသော မနှင်းသွယ်တို့ အိမ်ဖက်ရောက်သွားသည်..။ သူရောက်သွားတော့ မနှင်းသွယ် ထမင်းချက်နေသည်..။ ထမီရင်လျားကြီးနှင့် ဖင်ထိုင်ခုံပေါ် ကားယားကြီး ဖင်ချထိုင်ရင်း ထမင်းအိုး ငှဲ့နေသည်..။ အသေအချာကြည့်တော့ ထမီအောက်စကြီးက လွတ်နေပြီး ပေါင်ကြားအတွင်းရှိ စောက်မွှေးမဲမဲ အုပ်အုပ်တွေကို မြင်နေရသည်..။
ထိုအခြင်းအရာကို မြင်ရသည့်အတွက် ထွန်းလူလီးကြီးမှာ တောင်မတ်လာ၏ ။ ထိုစဉ် မနှင်းသွယ်က ထမင်းအိုးကို မီးဖိုပေါ်ပြန်တင်ရင်း… “ ထွန်းလူရေ…မမကို စဉ့်အိုးထဲက ရေတစ်ခွက်လောက် ခပ်ပေးစမ်းပါ…” “ ဟုတ်ကဲ့…..ဟုတ်ကဲ့……” ထွန်းလူ စဉ့်အိုးထဲ ရေခပ်ရင်း အတွေးတစ်ခု ဝင်လာသည်..။ ထောင်မတ်နေသော သူ့လီးကြီးကို မနှင်းသွယ်မြင်အောင် ပြချင်သည်..။ သည်တော့ ပုဆိုးကို ခပ်လျော့လျော့လေး ချိတ်ရုံသာ ချိတ်ထားသည်..။ သူက ရေခွက်လှမ်းအပေး မနှင်းသွယ်က ရေခွက်လှမ်းအယူ ကိုယ်ကိုလှုပ်ပြီး သူ့ပုဆိုးကို ကျွတ်ကျသွားအောင် လုပ်ရမည်..။ သို့မှသာ တောင်မတ်နေသော သူ့လီးကြီးကို မနှင်းသွယ် အနီးကပ်မြင်နိုင်ပြီး သဘောကျ နှစ်ခြိုက်သွားမှာ ဖြစ်သည်..။
“ ရော့….မမ…..” “ အေး……အေး….” ထွန်းလူက ကိုယ်ကိုကုန်း၍ ရေခွက်ကိုလှမ်းအပေး မနှင်းသွယ်က လှမ်းအယူ ထွန်းလူက မြေကြီးတွင်တိုက်နေသော သူ့ပုဆိုးစကို ခြေဖဝါးနှင့် ဖိဆွဲချလိုက်သည်..။ ချိတ်ရုံသာ ချိတ်ထားသော ပုဆိုးစက အောက်သို့ ပုံကျသွားသည်..။ “ ဟာ…ဟာ…လုပ်….လုပ်ပါ..အုံး……. ထွန်းလူက တဟာဟာ နှင့် အသံပြုရင်း သူ့ပုဆိုးကို အားနေသော လက်တစ်ဖက်နှင့် လှမ်းဆွဲသော်လည်း မမှီတော့..။ ကျန်လက်တစ်ဖက်က မနှင်းသွယ်ထံ ရေခွက်လှမ်းပေးနေရသဖြင့် ဘာမှ လုပ်လို့မရ..။ ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးက မနှင်းသွယ်မျက်နှာနှင် အနီးလေး..။ တရမ်းရမ်းနှင့် ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ကြည့်ရင်း မနှင်းသွယ်တစ်ယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် မင်သက် အံ့သြနေ၏..။
ဤမျှ ကြီးမားသော လီးတန်ကြီးကို တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် အခုမှ မြင်ဖူး၏ ..။ သူ့ယောက်ျားလီးထက် အဆပေါင်းများစွာ ကြီးသည်..။ လီးကြီးကို စိုက်ကြည့်နေသော မနှင်းသွယ်မျက်လုံးတွေက ကိလေသာ ရမ္မက်အရောင်တွေ တလက်လက် ဝင်းပြောင်လာသည်..။ အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ကြီးမားတုတ်ခိုင်လွန်းသည့် လီးတန်ကြီးကို မြင်လိုက်ရသည့်အတွက် မနှင်းသွယ် တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ ဖျင်းခနဲ ထသွားသည်..။ မနှင်းသွယ်လက်ထဲ ရေခွက်ရောက်သွားသည်နှင့် ထွန်းလူက ပုဆိုးကို ကပျာကယာ ကောက်ဝတ်ပြီး နောက်သို့လုံးဝလှည့်မကြည့်တော့ပဲ သူ့အိမ်ဖက်ဆီသို့ ထွက်ပြေးခဲ့သည်..။ “ ဟဲ့…ဟဲ့…အဟင်း…ဟင်း….ဟဲ့..ဟဲ့ …အို…ထွန်းလူ….ဟဲ့ကောင်လေး….” ကပျာကယာပြေးထွက်သွားသော ထွန်းလူကို မနှင်းသွယ်က လှမ်းခေါ်ရင်း တဟင်းဟင်းနှင့် ရယ်မောနေသည်..။
မျက်လုံးက တဆင့် လီးကြီးနှင့် ပတ်သက်သော အချက်အလက်များကို စောက်ဖုတ်ထံ သတင်းပို့လိုက်ပြီဖြစ်ရာ သူမစောက်ဖုတ်ကြီးမှာ စောက်ရေတွေ တစိမ့်စိမ့် ထွက်လျက် ဖောင်းကြွပြဲအာလာသည်..။ မနှင်းသွယ်စိတ်ထဲမှာ ထွန်းလူတစ်ယောက် ရှက်လွန်း၍ ထွက်ပြေးသည်ဟုသာ ထင်မှတ်နေသည်..။ ထွန်းလူအသေအချာ အကွက်ဆင်၍ တမင်ရွအောင် လုပ်ထားခဲ့သည်ကို လုံးဝမရိပ်မိခဲ့..။ စောစောက ဟင်းချက်မည်ဟု စိတ်ကူးထားရာ ဟင်းမချက်တော့ဘဲ ပဲတစ်အိုးသာ မီးဖိုပေါ် ကပျာကယာတင်ပြီး ထွန်းလူနောက်သို့ ခပ်သုတ်သုတ် လိုက်လာခဲ့သည်..။ မနှင်းသွယ်မှာ အတွင်းခံဘော်လီမပါပဲ ထမီရင်လျားသက်သက်ကြီးနှင့် ဖြစ်သည်..။
ထွန်းလူကို တကြော်ကြော်အော်ခေါ်ရင်း အူယားဖားယားကြီးနှင့် လိုက်လာ၏ ။ မနှင်းသွယ် အပေါ်ထပ်တက်လာပြီဖြစ်ကြောင်း ခြေသံတွေကြားနေရသည်..။ ထွန်းလူက ပက်လက်လှန် မျက်စိမှိတ် အိပ်နေသည်..။ ပုဆိုးတွင်းမှ ငေါက်တောက်ကြီး မတ်တောင်နေသော လီးကြီးကိုကြည့်၍ မနှင်းသွယ် စောက်ခေါင်းထဲ လှိုက်လှိုက်ကြီး ယားကြွလာသည်..။ မနှင်းသွယ် အခန်းတံခါးကို ဂျက်ထိုးပိတ်လိုက်သည်..။ ထို့နောက် ခုတင်အောက်တွင် သူမထမီကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်..။ မို့မောက်ချွန်ကော့နေသော နို့အုံကြီးက ဖွေးဥပြီး ဝင်းအိတင်းပြောင်နေသည်…။ မနှင်းသွယ်က ထွန်းလူပုဆိုးကို လီးတန်ကြီးပေါ်အောင် ပင့်လှန်လိုက်သည်..။
အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထကာ သွေးကြောကြီးတွေ တင်းဖောင်းလျက် နီညိုရောင်သမ်းနေသော လီးတန်ကြီးက ဘွားခနဲ ပေါ်လာသည်..။ လန်နေသော လီးဒစ်ဆံကြီးက အားကောင်းလှသော ကာမသွေးကြောတွေကြောင့် ပြဲအာဝင်းပြောင်နေသည်..။ မနှင်းသွယ် စောက်ခေါင်းထဲ ယားကြွသော ဝေဒနာကြီးက တလှိုက်လှိုက်ကြီး ထလာသည်..။ စောက်ဖုတ်တစ်အုံလုံးတဆတ်ဆတ်လှုပ်လျက် စောက်ရေတွေက တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျနေသည်.။ အဖုတ်ကြီးက သိသိသာသာ အာလာသည်.။ မနှင်းသွယ် ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ထွန်းလူကိုယ်ပေါ် ကားယားခွကာ သူမစောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နှင့်ဖြဲ၍ ဒစ်ဆံကြီးထိပ်၌ တေ့ကာထားလိုက်ပြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းယူသည်..။
လီးတန်ကြီးက တင်းတင်းကြပ်ကြပ် အနေအထားဖြင့် တိုးဝင်လာသည်..။ “ ဗြစ်…….ဗြိ….ဖွတ….ပလွတ်…..ပြွတ…….ဖွတ်….ဗြစ်…..” တစ်ဝက်လောက်ရောက်သောအခါ မနှင်းသွယ်က ကိုယ်ကို မကြွ၍ ပြန်နှုတ်သည်..။ နာသည်ဟု မဆိုသာသော်လည်း လီးတန်ကြီးက တုတ်ရှည်လွန်းပြီး သူမစောက်ခေါင်းကလည်း သည်မျှလောက် ထွားသောလီးဟူ၍ တစ်ခါမျှ မဝင်ဖူးသေးသဖြင့် တဖြည်းဖြည်းချင်း ချော့ချော့ မျှင်းမျှင်း သွင်းနေရလေသည်..။ လေးငါးခါလောက် ပြုလုပ်ပြီးသောအခါ လီးနှင့် စောက်ဖုတ်မှာ မဟာမိတ်ဖြစ်လာပြီး အဝင်အထွက် ချောမွတ်လာသည်..။ လီးနှင့် ကင်းပြတ်နေသူမို့ မနှင်းသွယ်၏ ကာမဇောတွေ အလွန်အမင်း ထန်ပြင်းနိုးကြွလာသည်..။
သည်တော့ ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းနေရတာ အားမရတော့သည့်အတွက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်တော့သည်..။ “ ဖွတ်…ပလွတ်…….ပြွတ်…..ဘွတ်…..ဗြစ်…..ပလွတ်……ဖွတ်…..” “ အင့်….အင့်…..အ……..အီး….အ.အား…….” ဆောင့်ချက်တွေက ကြောက်ခမန်းလိလိ ပြင်းထန်လာပြီး စောက်ရေတွေ ဒလဟောထွက်ကျလာသည်မို့ ဖိထိုင်ချလိုက်သည်..။ ဤမျှ ဆူဖြိုးထွားကြိုင်းသော ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဖြင့် အားရပါးရ ဖိချလိုက်ရာ အရှိန်ပြင်းလွန်းသဖြင့် ထွန်းလူ နှုတ်မှ အင့်ခနဲ ပင်အသံထွက်သွားပြီး အိပ်မက်က လန့်နိုးသွားရတော့သည်..။ သူ့လီးတန်ကြီးမှာ နွေးထွေးနူးညံ့သော အခေါင်းလိုလိုအရာက ညှစ်ကာဆုတ်ပေးနေသလို ခံစားနေရမှုကို သတိထားမိရာ စိတ်ထဲ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားမိသည်..။
အိပ်ချင်မူးတူးအခိုက်မို့ မျက်လုံးကို မှိတ်ထားဆဲ ဖြစ်သည်..။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုဥဥတွေက အလွန်သန်စွမ်းသော ညှစ်အားဖြင့် သူ့လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်ပေးနေသည်ဖြစ်ရာ ထွန်းလူတစ်ယောက် အကောင်းကြီးကောင်းလျက် အီဆိမ့်နေရပါတော့သည်..။ အခုချိန်ထိ သူ့စိတ်ထဲမှာ ဝေခွဲမရသေးပေ..။ အိပ်မက်လိုလို ဘာလိုလို အီလည်လည် အူကြောင်ကြောင် ဖြစ်နေသေးသည်..။ ထွန်းလူက လက်နှင့် သူ့လီးကို ကိုင်စမ်းကြည့်လိုက်ရာ လီးကိုမစမ်းမိပဲ မနှင်းသွယ်၏ အသားဆိုင် နုနုထွေးထွေး နွေးနွေးအိအိအုံကြီးကို စမ်းမိလိုက်သည်..။ အံ့သြလွန်းသဖြင့် မျက်လုံးကို ဗြုန်းခနဲ ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ… “ ဟာ….ဟာ…..တကယ်…တကယ်…ဟာ..မမ….နှင်းသွယ်….အား အား……” ထွန်းလူက အတင်းလူးလဲထမည်ပြုရာ ၊မနှင်းသွယ်က အထမခံပဲ ထွန်းလူရင်ဘတ်ကို လက်နှင့်ဖိထားသည်..။
ထွန်းလူက မျက်လုံးကြီးပြူးလျက်… “ မမ….မနှင်းသွယ်…၊ ဟာ…တကယ်…တကယ်…တကယ် မနှင်းသွယ်ကြီးဟ….” မနှင်းသွယ်မှာ ကောင်းလည်းကောင်း ၊ ပြူးပြူးပြဲပြဲ ရုန်းထရန် ကြိုးစားနေသော ထွန်းလူကို ကြည့်၍ တခစ်ခစ် ရယ်မောနေသည်..။ “ ဟဲ့…တကယ်နှင်းသွယ် မဟုတ်လို့ နင့်အမေ စောက်ပတ် နှင်းသွယ်ဖြစ်ရမှာလား….ဟဲ့….အဟင်း….ခစ်ခစ်…..ခစ်…..” မနှင်းသွယ်က ကြာမျက်စောင်းဖြင့် ထိုးရင်း ညုတုတု ပြောလိုက်သည်..။ “ အိပ်မက်….အိပ်မက်ထဲက …မ…မဟုတ်ဘူးလား….” “ ငါ့နှယ်နော်…လူတစ်ယောက်လုံး တက်ခွလိုးနေတာ မြင်လျက်နဲ့ ဘယ့်နှယ် အိပ်မက် ဟုတ်ရမှာလဲ…လို့….” “ ဟော….ဗျာ….တကယ်….” ထွန်းလူက တကယ့်ကို မယုံကြည်နိုင်သော မျက်လုံးတို့ဖြင့် ကြည့်ရင်း အံ့သြစွာ ပြောသည်..။
“ ကဲ…ဒီလောက်တောင် ဖြစ်လှတာ…ဟောဒီမယ်ဟယ်…စောက်ဖုတ်… ၊ ဟောဒီမယ်ဟဲ့…စောက်ဖုတ်…..” မနှင်းသွယ်က စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် တဖွတ်ဖွတ်မြည်အောင် ဆောင့်ဆောင့်ပြလိုက်သည်..။ သည်တော့မှ အိပ်မက်မဟုတ်ပဲ တကယ်စောက်ဖုတ်ကြီး ဖြစ်မှန်း သိတော့သည်..။ “ ကျနော်…အိပ်မက်ထဲမှာ မနှင်းသွယ်ကို လိုးနေတာလို့…အိပ်မက် မက်နေတာ…တကယ် …တကယ်…” ထွန်းလူက သူ့အိပ်မက်အကြောင်းပြန်ပြောပြတော့ တခစ်ခစ် တဟင်းဟင်းနှင့် သဘောတွေ ကျနေကြသည်..။ “ မမက ဘာလာလုပ်တာလည်း…ဟင်….” “ ကိုသိန်းစိုးဆီက စာလာလို့ ငါကလည်း သိပ်စာမတတ်..၊ ရေးထားတာတွေကလည်း ရှုတ်ရှက်ခတ်နေလို့ နင့် ဖတ်ခိုင်းမလို့ အလာ…၊ နင့်လီးကြီး တောင်မတ်နေတာမြင်တော့ ခံချင်စိတ်တွေ တအားကြီးဖြစ်လာတာနဲ့ အပေါ်ကနေ တက်ခွလိုးပစ်လိုက်တာ..။
အခု တစ်ချီတောင် ပြီးသွားပြီ…သိရဲ့လား…ဟွန့်…….” မနှင်းသွယ် ထိုသို့ပြောရင်း သုံးလေးချက်လောက် ကပ်ကပ်ပြီး ဆောင့်လိုက်သေးသည်..။ “ ဘယ်မလဲ…စာ…” “ ဟောဒီ မယ်..” ထွန်းလူဘေးတွင် ချထားသော စာကိုယူပေးသည်..။ ထွန်းလူက ဖတ်ကြည့်လိုက်သည်..။ “ မမ…အခုနကလို ဆောင့်ပေးစမ်းပါ…ဇိမ်နဲ့ ဖတ်ချင်လို့….” မနှင်းသွယ်က ထွန်းလူပြောသည့်အတိုင်း မှန်မှန်ကလေး တစ်ချက်ချင်းဆောင့်ကာ ရှေ့နောက် ယိမ်းထိုးကာ နှဲ့နှဲ့ပေးလိုက်သည်..။ သို့ ………/ မိန်းမ…ငါ ဆယ်ရက်လောက် ကြာအုံးမယ်..၊ မန္တလေးကားကြီးကွင်း ဂိတ်မှာ ငွေသုံးသိန်း လွှဲထားတယ်..။ လက်မှတ်ထိုး ထုတ်လိုက်ပါ..။ နားမလည်ရင် ထွန်းလူကို ခေါ်သွား..။ သူ့ကိုလည်း မုန့်ဘိုး ကောင်းကောင်းပေးလိုက်….ပုံ/သိန်းစိုး ….ပြီး။
