News

မဆွနဲ့တော့ကွာသူများစိတ်ထလာပြီ

ဟဲ့ .. မိုးဇာ .. နင္က ပစၥည္းေတြ မသိမ္းပဲနဲ႔ အျပင္ထြက္ဦး မလို့လား .. သြားခါနီးမွ ဟိုဟာက်န္ခဲ့ ဒီဟာက်န္ခဲ့ ျဖစ္ဦးမယ္. . မနက္ျဖန္တြင္ ေခ်ာင္းသာသြားရေတာ့မွာမို့ လိုအပ္မည့္ ပစၥည္းေတြကို ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲ ထည့္ေနသူ ရွင္ေႏွာင္းတစ္ေယာက္ အခုထက္ထိ မွန္တင္ခုံ ေရွ႕မွ မခြာေသးသူ ေနာ္မိုးဇာကို မ်က္စိစပါးေမႊးစူးစြာႏွင့္ လွမ္းေမးသည္။ ေနာ္မိုးဇာတစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳးၿပီးလို့ မွန္တင္ခုံေရွ႕မွာ ထိုင္ေနသည္မွာ အခ်ိန္နာရီ၀က္ မကေတာ့။ မ်က္ႏွာေလး တစ္ခု ရွိပါတယ္ .. ျပင္လို့ဆင္လို့က မၿပီးနိုင္ေသး။ မွန္တင္ခုံေပၚရွိ သူမပိုင္ အလွျပင္ ပစၥည္းေတြ အားလုံး ေကာက္မကိုင္တာ မရွိေတာ့။ “ခ်စ္ခ်စ္နဲ႔ ခ်ိန္းထားတယ္ေလ ကြာ .. ရွင္ေႏွာင္းရာ ..“ “ဟဲ့ .. နင့္ခ်စ္ခ်စ္နဲ႔က ဒီေန႔မွ ေတြ႕ဖူးတာမွ မဟုတ္တာ .. ခါတိုင္း နင္ ဒီေလာက္ အလွမျပင္ပါဘူး …“ “ခါတိုင္းလို မဟုတ္ဘူး ဟ .. ခ်စ္ခ်စ္က ဒီေန႔ၿပီးရင္ ျမ၀တီဘက္ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ခန သြားရမွာ .. ဟိုမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာဦးမလဲ မသိဘူး …။

အဲဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ တစ္ေနကုန္လည္မယ္ .. လည္လို့အားရရင္ ေအးေအးေဆးေဆး ႏွပ္မယ္ ေလ .. သိတယ္မွတ္လား ..“ ေနာ္မိုးဇာက ႏွုတ္ခမ္းနီေထာင့္ရဲရဲေလးကို ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးေပၚမွာ သာသာေလး လွိမ့္ကာဆိုးရင္း မွန္ထဲမွ လွမ္းျမင္ေနရသည့္ ရွင္ေႏွာင္း၏ ပုံရိပ္ကို မ်က္စိတစ္ဖက္ မွိတ္ျပသည္။ သူမလုပ္သမၽွကို မ်က္ေထာင့္ခ်ီၿပီး စိုက္ၾကည့္ေနသူ ရွင္ေႏွာင္း .. ဒါကို အတိအက် ျမင္ပါသည္။ ခက္ပါၿပီေကာ ဆိုသည့္ အမူအယာႏွင့္ .. “နင္ .. ဘာျဖစ္လို့ နင္ခ်စ္ခ်စ္ စိုးေမာ္ ကို ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ ငါ တကယ္ စဥ္းစားလို့ မရဘူး သိလား .. မိုးဇာ ..“ ရွင္ေႏွာင္းဆီမွ ဒီစကားေၾကာင့္ .. ေနာ္မိုးဇာ ညာဘက္ႏွုတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေလးတြင္ ႏွုတ္ခမ္းနီ ပိုပိုသာသာေလးေတာင္ ဆိုးမိသြားသည္။ တစ္အိမ္ထဲတြင္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေနလာခဲ့သည္မွာ အေတာ္ၾကာၿပီမို့ ရွင္ေႏွာင္းႏွင့္ သူမသည္ အေတာ္ပင္ ပြင့္လင္းပါသည္။ သူတို့ႏွစ္ေယာက္၏ ပြင့္လင္းမွုကို သူတို့ႏွစ္ေယာက္သာ နားအလည္ဆုံးမို့။

ရွင္ေႏွာင္း၏ စကားက သူမကို သံသယျဖစ္ေစသည္။ ပုံမွန္အတိုင္းသာဆိုလၽွင္ ရွင္ေႏွာင္းသည္ ေနာ္မိုးဇာ ဘာလုပ္လုပ္ ကန္႔ကြက္တတ္သူမဟုတ္။ တစ္အူထုံဆင္း ညီအစ္မရင္းမ်ား မဟုတ္သည့္တိုင္ သူမအေပၚတြင္ ညီအစ္မအရင္းထက္ေတာင္ ပို၍ ဂ႐ုစိုက္ကာ လိုက္ေလ်ာတတ္သူ ျဖစ္သည္။ ယုယၾကင္နာမွုေတြ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ဖလွယ္ထားၾကသူမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ အတြင္းသိ အစင္းသိဆိုတာ သူတို့ႏွစ္ေယာက္ကို ေခၚဆိုရမည့္ စကားျဖစ္သည္။ “ဘာျဖစ္လို့လဲ ရွင္ေႏွာင္း .. ခ်စ္ခ်စ္မွာ ဘာျပစ္ခ်က္ေတြ ရွိေနလို့လဲ … စိုးေမာ္က ငါ့အေပၚမွာ ေကာင္းပါတယ္ဟ ..“ “ေကာင္းပါတယ္ ရွင္ .. ေကာင္းပါတယ္ .. ဘာေတြ ေကာင္းေနလဲဆိုတာ မသိရင္ ခက္မယ္ .. “ ရွင္ေႏွာင္းက အေငၚတူးသည့္ ေလသံႏွင့္ တုံ႔ျပန္သည္။ ေနာ္မိုးဇာ လက္ထဲကိုင္ထားသည့္ ႏွုတ္ခမ္းနီေထာင့္ကို မွန္တင္ခုံေပၚ ျပန္တင္လိုက္သည္။ လက္လြန္ၿပီး ေပးသြားေသာ ႏွုတ္ခမ္းေထာင့္နားမွ ႏွုတ္ခမ္းနီကို လက္သန္းဖ်ားေလးႏွင့္ အသာတို့၍ ဖ်က္သည္။

“ရွင္ေႏွာင္း .. နင္ ငါတို့ႏွစ္ေယာက္ကို မနာလို ျဖစ္ေနတာလား … စိတ္မပူပါနဲ႔ဟာ .. ခ်စ္ခ်စ္နဲ႔ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ခ်စ္ .. ငါ နင့္ကိုေတာ့ မေမ့ပါဘူး .. သူေကာင္းတယ္ဆိုတာ နင္ လၽွာေကၽြးသေလာက္ မထိေရာက္ေသးပါဘူး .. ခိ .. ခိ ..“ ပစၥည္းေတြကို ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲ ထည့္ေနသည့္ ရွင္ေႏွာင္း၏ ေဘးကို ေလၽွာက္လာရင္း ေနာ္မိုးဇာ သူမကို လွမ္းစသည္။ ရွင္ေႏွာင္းရွိရာ ကုတင္စြန္းတြင္လဲ တင္ပါးေလးခ်ိတ္ကာ ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။ စပ္ျဖဲျဖဲ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ ေနာ္မိုးဇာကို ရွင္ေႏွာင္း လက္ထဲကိုင္ထားသည့္ အရာႏွင့္ လွမ္းေပါက္သည္။ မ်က္ႏွာတည့္တည့္သို့ ဝဲပ်ံလာသည့္ ထိုအရာကို ေနာ္မိုးဇာ တိမ္းေရွာင္ၿပီး လက္ႏွင့္ဖမ္းယူသည္။ အစေလး ႏွစ္စကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ကိုင္ကာ ဆြဲယူလိုက္ၿပီး .. “ဟဲ့ မေတာ္တေရာ္ေတြ မေပးနဲ႔ .. ငါ အဲဒီဆိုက္ မ၀တ္ဘူးဆိုတာ နင္ အသိသားနဲ႔ .. ခိ .. ခိ .. “ အပိုးမက်ိဳးသည့္ မ်က္ႏွာႏွင့္ လက္ထဲရွိ ပန္းေရာင္ဘရာေလးကို ျဖန္႔ျပေနသူ ေနာ္မိုးဇာကို ရွင္ေႏွာင္း မေက်နပ္စြာ မ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးသည္။

ဘယ္လိုအေၾကာင္းအရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အျမဲတမ္း ေပ်ာ္စရာဘက္ကသာ ေတြးတတ္သူ ေနာ္မိုးဇာ .. အခုလဲ သူမက အတည္အတန္႔ေျပာေနတာကို သိလ်က္ႏွင့္ တမင္တကာ အ႐ူးကြက္နင္းၿပီး သူမကို လိုက္စေနသည္။ အဖက္လုပ္ကာ မေျပာခ်င္ေတာ့သည္မို့ အစီအရီေခါက္ထားသည့္ အ၀တ္ေတြကိုသာ ခရီးေဆာင္ေသတၱာထဲ ထည့္ေနလိုက္သည္။ ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ ေနာ္မိုးဇာ ေနာက္ေနာက္ရႊတ္ရႊတ္ ဆက္မေျပာရဲေတာ့။ “စိုးေမာ္ကို ဘာျဖစ္လို့ နင္ မေကာင္းျမင္ေနတာလဲ ရွင္ေႏွာင္းရာ .. ခ်စ္ခ်စ္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေနတတ္ကလဲ လြဲလို့ မဆိုးပါဘူး .. ငါ့အေပၚလဲ ၾကင္နာသားပဲ .. ေနာက္ၿပီး သူရဲ့ေမြးရာပါက ျပည့္စုံတယ္ဟ …“ အေျပာင္အပ်က္ မေျပာေတာ့ပါဘူးဆိုမွ အဆုံးသတ္မွာ ေနာ္မိုးဇာပါးစပ္က မဟုတ္ကဟုတ္က ထြက္သြားေသးသည္။ ရွင္ေႏွာင္းဆီမွ မ်က္ေစာင္းတစ္ခုက အခ်ိန္မဆိုင္းပဲ ပ်ံဝဲကာ ေရာက္လာသည္။“ေအး .. အဲဒီ ေမြးရာပါေတာ့ ငါ မျမင္ဘူးလို့ မသိဘူး .. ငါသိတာ ျမင္ဖူးတာကိုပဲ ေျပာရမယ္ဆိုရင္။

သူရဲ့မ်က္လုံးေတြကို သေဘာမက်ဘူး .. ငါ လူ အမ်ားႀကီးနဲ႔ မဆက္ဆံဖူးဘူး မိုးဇာ .. ဒါေပမယ့္ စိုးေမာ္ရဲ့အၾကည့္ေတြကို သိပ္သေဘာမေတြ႕ဘူး .. ေျမေခြးတစ္ေကာင္ရဲ့မ်က္လုံးမ်ိဳးလို့ ငါထင္တယ္ .. အဲဒါ ငါျမင္တာ ေျပာတာပဲ .. နင္ စိတ္ဆိုးလဲ မတတ္နိုင္ဘူး …“ ေျပာခ်င္ရာကို ေျပာၿပီးေနာက္ ေနာ္မိုးဇာကို ဂ႐ုစိုက္မေနေတာ့ပဲ ရွင္ေႏွာင္း ပစၥည္းေတြ ထည့္ၿပီးသြားၿပီျဖစ္ေသာ ခရီးေဆာင္အိတ္ကို ပိတ္လိုက္သည္။ ရွင္ေႏွာင္း တကယ္လဲ ေနာ္မိုးဇာ၏ ရည္းစား စိုးေမာ္ဆိုသည့္လူကို သေဘာမက်။ ယေန႔ေခတ္စားေနသည့္ ကိုရီးယားဆံပင္ေက အနီေရာင္ႏွင့္ မိန္းမေခ်ာေခ်ာေသာ စိုးေမာ္သည္ အားကိုးရေလာက္မည့္ လူမဟုတ္ဟု ရွင္ေႏွာင္း ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းကတည္းက ယူဆထားသည္။ အနားမွာ ေနာ္မိုးဇာ ရွိေနပါလၽွက္ႏွင့္ လစ္လၽွင္လစ္သလို သူမကိုယ္ေပၚရွိ အစိတ္အပိုင္းေတာ္ေတာ္မ်ားကို လွမ္းေငးေနတတ္သည့္ စိုးေမာ္၏ မ်က္လုံးမ်ားကိုလဲ မႀကိဳက္။

စိုးေမာ္၏ ပုံစံက ဘယ္ေလာက္စတိုင္လ္မိမိ မတည္ၿငိမ္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားက ဘနဖူး သိုက္တူးမည့္ အသြင္ေဆာင္ေနသည္။ ေနာ္မိုးဇာ ကံေကာင္းပါေစဟုသာ သူမ ဆုေတာင္းေပးခဲ့ရသည္။ သူမကို ထပ္မံ၍ စကားမဆိုေတာ့ပဲ အ၀တ္တန္းတြင္ လႊားထားသည့္ သဘက္ကို ေကာက္ဆြဲၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ၀င္သြားေသာ ရွင္ေႏွာင္းကို ေနာ္မိုးဇာ ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္း မသိ။ အဘက္ဘက္က မိန္းမပီသေသာ အေနအထား ရွိပါလၽွက္ႏွင့္ ရွင္ေႏွာင္း ဘာျဖစ္လို့ ေယာက္်ားေတြကို စိတ္မ၀င္စားရတာလဲဆိုတာကို နားမလည္။ ေနာ္မိုးဇာကေတာ့ ရွင္ေႏွာင္းလို မေနတတ္။ မိန္းကေလးအခ်င္းခ်င္း ပြတ္သီးပြတ္သပ္ႏွင့္ ဒီေဂ်လုပ္ရတာေကာင္းသလို၊ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ စိတ္တူကိုယ္တူ ခ်စ္ပြဲႏႊဲရတာကလဲ အရသာရွိလွသည္ဆိုတာ သူမ ေကာင္းေကာင္း သိပါသည္။ ရွင္ေႏွာင္းတစ္ေယာက္ ဒီအခ်က္ကို သေဘာမေပါက္ေသးလို့ပဲဟုသာ ႏွလုံးသြင္းလိုက္ၿပီး ခ်စ္ခ်စ္နဲ႔ သြားေတြ႕ဖို့ပဲ သူမအာ႐ုံကို ႏွစ္ထားလိုက္သည္။

နာမည္ေက်ာ္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္ရင္း အ၀တ္ဗီဒို ရွိရာသို့ ဦးတည္ကာ ေလၽွာက္သြားလိုက္ေတာ့သည္။“ခ်စ္ .. ဒီအခန္းက ဘယ္သူ႔ဟာလဲ .. တစ္ခါမွလဲ သူမ်ားကို ေခၚမလာဖူးဘူး ..“ စိုးေမာ္ေခၚရာ အိပ္ခန္းထဲသို့ လိုက္၀င္လာၿပီးမွ ေနာ္မိုးဇာ စူးစမ္းသလို ဟိုဟိုဒီဒီ ေငးၾကည့္ရင္း ေမးသည္။ စိုးေမာ္ႏွင့္ သူမ ခ်ိန္းေတြ႕ေနၾကဆိုေပမယ့္ စိုးေမာ္ထံတြင္ ဒီလိုမ်ိဳး တိုက္ခန္းရွိသည္ဟု မသိထားခဲ့ပါ။ အရင္တုန္းက ေနာ္မိုးဇာတို့ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ခန္းဖြင့္ၾကသည္က မိုတယ္ အေသးစားမ်ားတြင္သာ။ ဒီေန႔က်မွ စိုးေမာ္က ထူးထူးဆန္းဆန္း တိုက္ခန္းလြတ္တစ္ခုရွိသည္ဆိုၿပီး ေခၚလာခဲ့တာ ျဖစ္သည္။ “မေလးရွားက ကိုယ့္ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္ ၀ယ္လိုက္တဲ့ တိုက္ခန္းေလ .. သူက တိုက္ခန္း ၀ယ္ၿပီးၿပီးျခင္း ခြင့္ကုန္သြားလို့ မေလးကို ျပန္သြားရတယ္ .. အဲဒါ ကိုယ့္ကို အိမ္ေထာင္ ပရိေဘာဂေတြ ၀ယ္ေပးဖို့ဆိုၿပီး ေသာ့အပ္သြားလို့ ကိုယ္က ဒီကို ေခၚလာတာ .. ဒီမွာက ေအးေဆး အခ်ိန္ရတယ္ေလ …..။

အဲယားကြန္းလဲ ရွိေတာ့ အဆင္ေျပတာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား ..“ “ေအာ္ … ဒီလိုလား … ဒါေၾကာင့္ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာလဲ ဘာပစၥည္းမွ မေတြ႕တာ ကိုး ..“။ေနာ္မိုးဇာက သေဘာေပါက္ဟန္ႏွင့္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္ၿပီး အခန္းအလယ္ရွိ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ကုတင္ႀကီး၏ အစြန္းတြင္ ၀င္ထိုင္သည္။ ဘာပစၥည္းမွ ေသခ်ာ မရွိေပမယ့္ အိပ္ခန္းထဲရွိ ေမြ႕ယာႏွင့္ ကုတင္ႀကီးကေတာ့ အခန္႔သားျဖစ္သည္။ ေရျမဳပ္ေမြ႕ယာကလဲ အေကာင္းစား ျဖစ္ရမည္။ သူမတင္ပါးခ်ရာ ေနရာက အိခနဲ ႏွစ္၀င္သြားသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေမြ႕ယာေပၚ ေနာက္ျပန္ေထာက္ၿပီး ေျခတန္ႏွစ္ဖက္ကို တစ္ခုေပၚတစ္ခု ခ်ိတ္၍ ထိုင္လိုက္သည္။ အသားျဖဴေဖြးလွသည့္ ပိုးကရင္မေလးမို့ ဂါ၀န္တိုေလးေအာက္မွ ေပါင္တန္ေလးမ်ားသည္ ဆင္စြယ္လို ေျဖာင့္စင္းစြာ ေပၚထြက္ေနသည္။ စိုးေမာ္ သူ၀တ္လာသည့္ ရွပ္အကၤ်ီ၏ ၾကယ္သီးကို ျဖဳတ္ေနရာမွ ေနာ္မိုးဇာ၏ တကိုယ္လုံးကို သိမ္းက်ဳံး၍ မက္မက္ေမာေမာ ၾကည့္သည္။

သူ႔အၾကည့္ကို ေနာ္မိုးဇာ တန္ျပန္ၾကည့္ရင္း လၽွာနီတာရဲေလးကို ထုတ္ကာ ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးေတြေပၚ ေျပးလႊားျပသည္။ ျမန္ျမန္လာပါေတာ့ဟု ဖိတ္ေခၚေနသည့္အထာ။စိုးေမာ္ သူ၀တ္လာသည့္ ရွပ္အကၤ်ီႏွင့္ ေဘာင္းဘီကို ခပ္သြက္သြက္ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးသာ ခ်န္ထားၿပီး ညိဳ့ျမဴသည့္ အသြင္ျပေနေသာ ေနာ္မိုးဇာ ရွိရာသို့ တိုးလာသည္။ ဒီပိုးကရင္မေခ်ာေလးကို အားရပါးရ ခ်စ္ပစ္ရမည္။ “မိုးေလး .. ဒီဘက္ကိုလာ … အဲဒီဘက္မွာ မထိုင္နဲ႔ ..“ သူမေဘးတြင္ ၀င္ထိုင္လိုက္လၽွင္ ျဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္ ကုတင္၏ တျခားဘက္အစြန္းသို့ ဆြဲကာေခၚေနသည့္ စိုးေမာ္ကို ေနာ္မိုးဇာ နားမလည္စြာ ၾကည့္သည္။ စိုးေမာ္က သူမအၾကည့္ကို သေဘာေပါက္ဟန္ႏွင့္ ရယ္က်ဲက်ဲလုပ္ျပသည္။ “ဒီဘက္မွာက ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ ရွိတယ္ေလ .. ကိုယ္တို့ႏွစ္ေယာက္ လုပ္ေနတာကို မွန္ထဲက တဆင့္ျပန္ၾကည့္လို့ရတယ္ .. အဲဒါေၾကာင့္ ..“ စိုးေမာ္စကားက သိပ္ေတာ့ ယုတၱိမတန္ပါ။

ခါတိုင္း မိုတယ္ မွာ ခ်ိန္းေတြ႕လၽွင္ေတာင္ စိုးေမာ္က ဒီလိုမ်ိဳး ဟိုနားေတြ ဒီနားေတြ ေတာင္းဆိုဖူးတာမဟုတ္။ ဒီေန႔မွ ထူးဆန္းေနသည္။ သို့ေသာ္ အခုအခ်ိန္တြင္ ေနာ္မိုးဇာ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ေတြးမေနနိုင္အားပါ။အခန္းထဲကို ေရာက္ကတည္းက စိတ္ေတြနိုးၾကားထႂကြေနၿပီမို့ စိုးေမာ္ႏွင့္ ခ်စ္ပြဲႏႊဲဖို့က သူမအတြက္ အဓိက ျဖစ္ေနသည္။ စိုးေမာ္ေခၚရာေနာက္သို့ ပါသြားၿပီး သူေနရာခ်ေပးသလို ထိုင္လိုက္မိသည္။ စိုးေမာ္က ေနာ္မိုးဇာႏွင့္ ေဘးတိုက္ ၀င္မထိုင္။ ေမြ႕ယာေပၚတက္လာၿပီး သူမ ေနာက္ေက်ာဘက္သို့ ေရႊ႕ကာ ကပ္ထိုင္သည္။ ထို့ေနာက္ ေနာ္မိုးဇာ၏ ကိုယ္ကေလးကို ေနာက္မွေန၍ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ သိမ္းက်ဳံးေပြ႕ဖက္သည္။ ဆံႏြယ္ေလးေတြ ဖုံးအုပ္ေနေသာ သူမ၏ နားရြက္တစ္ဖက္ကို သူ႔ပါးစပ္ႏွင့္ လိုက္လံရွာေဖြၿပီး လၽွာႀကီးႏွင့္ ထိုးဆြကာ နမ္းလိုက္သည္။ “ဟင့္ .. ခ်စ္ … ယားတယ္ကြာ … “ “မိုးေလး .. မွန္ထဲကို ၾကည့္ၾကည့္စမ္း .. ကိုယ္တို့ႏွစ္ေယာက္ပုံကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ေနရတယ္ မဟုတ္လား ..“ ။

သူတို့ရွိရာ တည့္တည့္တြင္ ရွိေနေသာ နံရံကပ္ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ႀကီးကို ေနာ္မိုးဇာ ေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ ၾကည္လင္ျပတ္သားလွသည့္ မွန္သားျပင္ထဲတြင္ ျပန္ျမင္ေနရေသာ သူမတို့ႏွစ္ေယာက္ ပုံစံက စိတ္လွုပ္ရွားဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ေနာ္မိုးဇာ စိုက္ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ စိုးေမာ္၏ လက္ႏွစ္ဖက္က သူမ၏ ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးႏွစ္ဖက္ေပၚ ေရာက္သြားသည္။ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ သုံး၍ ေပါင္တန္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ရြရြေလး ပြတ္ေပးသည္။ ထို့ေနာက္ ေပါင္သားမ်ားအလည္တြင္ ရွိေနေသာ ဂါ၀န္ေအာက္နားစကို လွမ္းကိုင္လိုက္တာေတြ႕သည္။ အနီရဲရဲ အသားကပ္ ဂါ၀န္ေလး ေအာက္ေျခနားမွေန၍ အေပၚဘက္သို့ လိပ္ကာ တက္လာသည္မွာ ဇာတ္၀င္ခန္းတစ္ခုကို ကန္႔လန္႔ကာ ဖြင့္ျပသည္ႏွင့္ေတာင္ တူလွသည္။ စြင့္ကားေနသည့္ တင္ပါးျဖဴျဖဴေလးေတြ ေပၚလာသည့္အခ်ိန္တြင္ ေနာ္မိုးဇာ ကိုယ္ကို ႂကြေပးလိုက္သည္။ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ရွိေသာ ဗိုက္သား၀င္း၀င္းေလးေတြႏွင့္ ခ်က္နက္နက္ကေလး ေပၚလာျပန္သည္။

ထို့ေနာက္တြင္ေတာ့ မို့၀န္းေမာက္ႂကြေနေသာ ရင္ႏွစ္မႊာကို ထုပ္ထားသည့္ မရမ္းေရာင္ ဘရာေလး ေပၚလာသည္။ ေနာ္မိုးဇာ သူမကိုယ္ကို သူမ ရင္ခုန္တက္ႂကြစြာ စိုက္ၾကည့္ရင္း လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္ေပးလိုက္သည္။ ျဖဴ၀င္းေက်ာ့ရွင္းလွသည့္ သူမကိုယ္ေပၚတြင္ မရမ္းေရာင္ ၀မ္းဆက္ဘရာႏွင့္ အတြင္းခံပင္တီေလးသာ က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။စိုးေမာ္၏ လက္ႏွစ္ဖက္က မရမ္းေရာင္ဘရာႏွင့္ ထုပ္ပိုးထားရေသာ ေဖြးေဖြးရင္အစုံေပၚသို့ ေရာက္လာသည္။ ေနာ္မိုးဇာက ဒီေနရာတြင္ အေတာ္ထြားလွသည္။ ကန္ဒီရိန္းဂ်ားတစ္ဖြဲ႕လုံးတြင္ အလယ္ပိုင္းရပ္၀န္း၌ အားအေကာင္းဆုံးမွာ သူမသာလၽွင္ ျဖစ္သည္။ ထို့အျပင္ ေနာ္မိုးဇာ၏ စေနႏွစ္ခိုင္သည္ ဖြံ့ထြားသည္ဆိုေပမယ့္ တြဲက်ေနျခင္းမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္။ အသက္အရြယ္ ငယ္ေသးသည့္အေလ်ာက္ တင္းတင္းအိအိႏွင့္ တင့္တင့္တယ္တယ္ ရွိသည္။ စိုးေမာ္တစ္ေယာက္ ဘရာေပၚမွေန၍ မိမိရရဆုပ္ကိုင္ရင္း အားႏွင့္ညႇစ္လိုက္၊ အသာအယာေလး ျပန္ပြတ္ေပးလိုက္ႏွင့္ ေဆာ့ကစားေနသည္။

နဂိုကမွ မနိုင့္တနိုင္ႏွင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားရပါသည္ဆိုေသာ မရမ္းေရာင္ဘရာေလးသည္ အေနအထား မမွန္ေတာ့။ “ဟင့္ .. အင့္ … ခ်စ္ .. မဆြနဲ႔ေတာ့ကြာ .. သူမ်ား စိတ္ထလာၿပီ … အင့္ ..“ “အိုေကေလ .. မိုးေလး .. ဒါဆို ဒီမွာ လွဲအိပ္လိုက္ …“ ကုတင္ေခါင္းရင္းတြင္ ရွိေနေသာ ေခါင္းအုံးတစ္လုံးကို ဆြဲကာ ယူေပးလိုက္ရင္း။စိုးေမာ္တစ္ေယာက္ သူလိုခ်င္သည့္ အေနအထားျဖစ္ေအာင္ ေနရာခ်သည္။ ေနာ္မိုးဇာက ဘာမွ မေျပာ။ စိုးေမာ္ ပုံစံျပင္ေပးထားသည့္ေနရာတြင္ ပက္လက္ကေလး အိပ္ေပးရင္း ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကိုပါ တဆက္ထဲ ေကြးေထာင္ကာ ကားေပးထားသည္။ ေနာ္မိုးဇာ၏ ညာဘက္ျခမ္း လြတ္ေနသည့္ဘက္တြင္ စိုးေမာ္ ကပ္လ်က္ ၀င္လွဲအိပ္သည္။ မွန္ရွိရာ ေျခရင္းဘက္သို့ တစ္ခ်က္ ေခါင္းေစာင္း၍ ၾကည့္သည္။ မွန္ထဲတြင္ ျပန္ျမင္ေနရသည့္ သူတို့အရိပ္မ်ားကို အေတြ႕တြင္ ေက်နပ္အားရစြာ ျပဳံးၿပီးေနာက္ ဘရာရင္ပုံခြက္လြတ္ေနၿပီ ျဖစ္သည့္ ရင္သားတစ္ဖက္ကို ကုန္း၍ စို့သည္။

နို့သီးေခါင္း စူစူေလးကို လၽွာျဖင့္ ထိုးဆြၿပီး လ်က္သည္။ အေပၚဘက္တြင္ ပါးစပ္ကို ထိုသို့ အလုပ္ေပးလိုက္သလို ေအာက္ဘက္တြင္လည္း လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားႏွင့္ ေပါင္ခြဆုံကို လွမ္းစမ္းသည္။ မရမ္းေရာင္ဇာပင္တီေလး၏ အနားသတ္ႀကိဳးစကို လက္ျဖင့္ ေဘးတစ္ဖက္သို့ ဆြဲဖယ္လိုက္သည္။ဖုံးကြယ္ထားရာမွ လြတ္ကင္းထြက္ျပဴလာသည့္ ေျမာင္းေလး၏ ႏွုတ္ခမ္းသားမ်ားတေလၽွာက္ စိုးေမာ္၏ လက္ေခ်ာင္းေတြက စုန္ဆန္ ေျပးလႊားသြားသည္။ “အီး .. ခ်စ္ရယ္ … သူမ်ားကို ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ ကြယ္ … အင့္ …“ ထိမိေသာ စိုးေမာ္၏ ႏွိုးဆြခ်က္မ်ားတြင္ ေနာ္မိုးဇာ တကိုယ္လုံး ငါးရံ့မေလး ျပာလူးခံရသလို ထြန္႔ထြန္႔လူးကာ လွုပ္ရွားေနသည္။ စႏၵယားတီးသလို ေျပးလႊားေနသည့္ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားေၾကာင့္လဲ အကြဲေၾကာင္းေလးေအာက္ေျခရွိ တြင္းဝေလးသည္ အရည္ၾကည္ေတြ စို့ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ စိုးေမာ္ အခ်ိန္ၾကၿပီလို့ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီး နို့စို့ေပးရာမွ ထထိုင္လိုက္သည္။

အေနအထား မမွန္ေတာ့သည့္ ေနာ္မိုးဇာကိုယ္ေပၚမွ လက္က်န္အ၀တ္ႏွစ္ခုကို အရင္ခၽြတ္သည္။ ေနာ္မိုးဇာ ရင္ကို ေကာ့ေပးသလို၊ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကိုလဲ အလိုက္သင့္ႂကြေပးသည္။ ေနာ္မိုးဇာ ၿပီးေတာ့ သူ႔အလွည့္။ ေဖာင္းထေနသည့္ သူ႔အေကာင္က ေအာက္ခံေဘာင္းဘီထဲမွ လြတ္သည္ႏွင့္ ေဇာင္းထဲမွ ထြက္လာသည့္ ျမင္းရိုင္းလို ေျခကုန္ေျပးဖို့ တာစူေနသည္။ကုတင္စြန္းတြင္ အရန္သင့္တင္ထားခဲ့ေသာ အေဖာ္ထုပ္ကို ေဖာက္ၿပီး အထဲမွကြန္ဒုံးကို ယူလိုက္သည္။ အဝိုင္းကြင္းေလးကို တင္းေျပာင္ေနသည့္ ထိပ္ဖူးေပၚဖိထားၿပီး လိပ္ထားသည့္ အေခါက္ေလးကို ေျဖကာ လိင္တန္ေပၚစြပ္သည္။ အားလုံးၿပီးစီးေသာအခါ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို ကားကာ အသင့္အေနအထားႏွင့္ ရွိေနေသာ ေနာ္မိုးဇာ၏ ရတနာတြင္းေလးဆီသို့ မာန္ဟုန္အျပည့္ႏွင့္ တိုးကပ္သြားသည္။ “ခ်စ္ .. ေကာင္းေကာင္း ေဆာင့္ေပးေနာ္ … သူမ်ားကို စိတ္ႀကိဳက္ခ်စ္ သိလား ..“။

“စိတ္မပူနဲ႔ မိုးေလး .. မိုးေလးနဲ႔ မခြဲခင္ ကိုယ္က အေသအခ်ာ ခ်စ္ေပးဖို့ စဥ္းစားၿပီးသား ..“ “အင္း .. အင္း ..“ အရည္ၾကည္ေတြ ရႊဲစိုေနေသာ ေနာ္မိုးဇာ၏ ရတနာတြင္းေလးထဲသို့ စိုးေမာ္၏ တင္းမာေနေသာ လိင္ေခ်ာင္း တိုး၀င္သြားသည္။ စိုးေမာ္၏ ဖြားဖက္ေတာ္က သိပ္ၿပီးေတာ့ ႀကီးလွသည္ဆိုေသာ အေနအထားေတာ့ မရွိပါ။ သို့ေသာ္ မာေၾကာမွုတြင္ေတာ့ စံခ်ိန္မီလွသည္။ ထို့အျပင္ စိုးေမာ္သည္ ေဆာင့္အား၊ ေညႇာင့္အားေကာင္းသည္။ထိုအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ေနာ္မိုးဇာက သူ႔ခ်စ္ခ်စ္ကို အသည္းစြဲေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ အခုလဲ လိင္တန္တစ္၀က္ေလာက္ ေခ်ာေခ်ာခ်ဴခ်ဴ ၀င္သြားၿပီးေနာက္ က်န္သည့္တစ္၀က္ကို ေနာ္မိုးဇာ၏ ခါးေလးကို လက္ႏွင့္ဆုပ္ကိုင္၍ အားႏွင့္ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။ ဆီးစပ္ခ်င္း ဖတ္ခနဲ ရိုက္ခတ္မိၿပီး ေနာ္မိုးဇာတစ္ေယာက္ မို့ယာေပၚမွ ေက်ာကေလး ေကာ့တက္သြားသည္။ “အား … ခ်စ္ … ထိတယ္ကြာ .. အကုန္သြင္းလိုက္တာလား .. အင့္ ဟင့္ …“။

“ဟုတ္တယ္ .. အကုန္ ၀င္သြားၿပီ .. မိုးေလး .. ေဆာင့္လို့ရၿပီလား ..“ “အင္း .. ေဆာင့္ေပး … သူမ်ားကို မညႇာနဲ႔ ..“ ဒါမ်ိဳးက စိုးေမာ္တို့ အႀကိဳက္ေပါ့။ ဖိုသတၱဝါေတြ မက္ေမာ ေသြးဆူဖြယ္ေကာင္းသည့္ အလွအပေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ ၀တ္လစ္စလစ္ ပိုးကရင္မေလးက အႀကိဳက္ဆြဲ ဆိုမွေတာ့ ဘယ္ညႇာေနပါ့မလဲ။ အသားခ်င္း ထိရိုက္သံ တဖုန္းဖုန္း တဖတ္ဖတ္ေတြ ညံပြက္ေနေအာင္ကို ခါးအားေရာ၊ ေပါင္အားပါ သုံးၿပီး ေဆာင့္သည္။ငါးရံ့ကိုယ္လုံးပိုင္ရွင္ေလး ေနာ္မိုးဇာ ..ေနာက္ထပ္ အခ်ိန္ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔အၾကာတြင္ ငါးဖယ္ပ်ံသလို ေကာ့ေကာ့တက္ၿပီး တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားရသည္။ စိုးေမာ္၏ ခါးကို ၾကက္ေျခခတ္ကာ လိမ္ယွက္ထားသည့္ သူမ၏ ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားကို အေသအခ်ာၾကည့္လၽွင္ ေကြး၍ေတာင္ ေနသည္ကို ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္သည္။ “မိုးေလး .. ၿပီးသြားၿပီ မွတ္လား ..“ “အင္း .. ၿပီးသြားၿပီ … ေကာင္းတယ္ ခ်စ္ရာ .. သူမ်ားက အဲဒီလိုေဆာင့္ေပးမွ ႀကိဳက္တာ .. ခ်စ္ မၿပီးေသးဘူးေနာ္ …..။

သူမ်ား ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ .. ေလးဘက္ေထာက္ကုန္းေပးရမလား …“ အထဲကို ၀င္ေအာင္းေနေသာ အတန္ႀကီးက မေပ်ာ့ပဲ မာေနေသးသည္မို့ စိုးေမာ္ ခရီးဆက္ရေအာင္ ေနာ္မိုးဇာ အလိုက္တသိႏွင့္ ေမးသည္။ “မကုန္းေပးနဲ႔ကြာ .. မိုးေလး အေပၚက တစ္လွည့္ေဆာင့္ .. ျဖစ္လား …“ “ျဖစ္တယ္ေလ … ဒါဆို ခၽြတ္ ..“ စိုးေမာ္က ဖင္ႀကီးကို ေနာက္ဆုတ္လိုက္သည္တြင္ ဦးထုပ္ေဆာင္းထားေသာ သူ႔ေကာင္က ခိုေအာင္းေနရာ ကၽြင္းထဲမွ ျပန္ထြက္လာသည္။ဦးထုပ္၏ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ျဖဴျဖဴက်ဲက်ဲ အရည္ေတြက ဆီလိမ္းထားသလို ေတာက္ေျပာင္စြာ ရွိေနသည္။ ဦးထုပ္ေအာက္ရွိ စိုးေမာ္၏ အသားေခ်ာင္းႀကီးကေတာ့ အလံတိုင္ႀကီးလို မားမားမတ္မတ္ ေထာင္လ်က္သားရွိသည္။ ေနာ္မိုးဇာ မ်က္လုံးေလးမ်ား အေရာင္တလက္လက္ႏွင့္ ျပန္ျဖစ္လာသည္။ လက္ျမန္ေျချမန္ႏွင့္ စိုးေမာ္၏ ပခုံးကို လွမ္းဆြဲၿပီး ေမြ႕ယာေပၚသို့ လွဲခ်သည္။ ပက္လက္ကေလး ျဖစ္သြားသူ စိုးေမာ္ေပၚသို့ ဆီးစပ္မွ ခ်က္ခ်င္း တက္ခြရန္ ျပင္သည္။

“မိုး .. မိုးေလး ေနဦး .. အဲဒီိလို မခြနဲ႔ ..“ “ဘာျဖစ္ရျပန္တာလဲ .. ခ်စ္ရာ .. “ “မဟုတ္ဘူးေလကြာ .. မွန္ႀကီးဘက္ကိုလွည့္ၿပီး ေနာက္ျပန္ထိုင္လိုက္တာ ပိုမေကာင္းဘူးလား .. မိုးေလးရဲ့ခ်စ္စရာ ကိုယ္လုံးေလးကို မွန္ထဲမွာ ျပန္ျမင္ရတာေပါ့ …“ “ၿပီးေရာ .. ၿပီးေရာ ..“ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ ေနာ္မိုးဇာ စိုးေမာ္ေျပာသလိုပင္ ေနာက္ျပန္အေနအထားႏွင့္ ေနရာယူလိုက္သည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ လိင္တန္ကို လက္ျပန္ကိုင္လိုက္ၿပီး စိုရႊဲေနသည့္ အဝေလးႏွင့္ ေတ့သည္။ထိုင္ခ်လိုက္မည္ ျပဳၿပီးမွ စိုးေမာ္ ေျပာခဲ့သည္ကို သတိရၿပီး ေရွ႕တည့္တည့္ေနရာမွ ၾကည့္မွန္ကို လွမ္းၾကည့္မိသည္။ မွန္ထဲတြင္ ျပန္ျမင္ရေသာ ပုံရိပ္ေၾကာင့္ ရင္ခုန္သံေတြ ဝုန္းဒိုင္းက်ဲလာၿပီး စိတ္ေတြ တအားကို ထလာသည္။ အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ ပင့္ႂကြထားေသာ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ေအာက္သို့ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ “အင္း … အား …. ခ်စ္ … ၀င္ .. ၀င္သြားၿပီ ..“ ရင္ထဲတြင္ အသစ္တဖန္ အစပ်ိဳးလားသည့္ မီးကို ၿငိမ္းသတ္ဖို့ ေနာ္မိုးဇာ အားစိုက္ကာ ႀကိဳးစားသည္။

သူမ တင္ပါး၏ အနိမ့္အျမင့္ အႂကြအထုတ္ႏွင့္အညီ ႏွစ္ဦးသား အဂၤါမ်ား ထိစပ္ထားရာမွ ဇြိကနဲ ဖြတ္ကနဲ အသံေတြ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ ထြက္လ်က္ရွိသည္။ တစတစ ေနာ္မိုးဇာ၏ လွုပ္ရွားမွုက ပို၍ ျမန္ဆန္လာသည္။ အထိုင္အခ် လုပ္ေပးယုံသာမက တင္ပါးကို စေကာဝိုင္းသလို ေမႊ႕ရမ္း၍လဲ ကစားေပးသည္။ သူမ၏ ကိုယ္ပိုင္တြင္းေလးမွ ထြက္က်ေသာ အရည္မ်ားႏွင့္ စိုးေမာ္၏ ဆီးစပ္တစ္ခုလုံး ရႊဲရႊဲစိုေနသည္။ ရင္ခုန္လွိုက္ေမာဖြယ္ ခံစားခ်က္ေနာက္သို့ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားမိသူ ေနာ္မိုးဇာ .. မွန္ခ်ပ္ထဲမွ ပုံရိပ္ကိုေတာင္ ျပန္မၾကည့္နိုင္အားေတာ့ပါ။ေခါင္းကိုေမာ့၊ မ်က္စိႏွစ္လုံးကို စုံမွိတ္ကာထားၿပီး အတြင္းသားမ်ားကို ထိုးေမႊေနေသာ စိုးေမာ္၏ အေခ်ာင္းႀကီးဆီသို့သာ အာ႐ုံလႊတ္ထားသည္။ အ၀င္အထြက္က တအားျမန္လာၿပီးေနာက္ ေနာက္ဆုံးတစ္ခ်က္တြင္ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ စိုးေမာ္၏ ဆီးစပ္ေပၚမွ ေနာ္မိုးဇာ ျပန္မႂကြနိုင္ေတာ့။

ကာမလမ္းဆုံးသို့ ေရာက္ရွိသြားသည့္ ေနာ္မိုးဇာ စိုးေမာ္၏ ကိုယ္ေပၚသို့ ေနာက္ျပန္လန္ကာ ပစ္က်သြားေလသည္။ “မိုးေလး .. ေကာင္းလား … “ “ေကာင္းတယ္ .. ခ်စ္ .. ေကာင္းမွေကာင္း .. အရမ္းေကာင္း …“ “ကိုယ္လဲ ေကာင္းတယ္ ခ်စ္ရယ္ .. ခ်စ္ေဆာင့္ေပးတာ ထိလြန္းလို့ ကိုယ္ေတာင္ မထိန္းနိုင္ပဲ ၿပီးသြားတယ္ ..“ ႏွစ္ဦးသား တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဖက္တြယ္ထားရင္း တီတီတာတာ စကားဆိုမိၾကသည္။ စိုးေမာ္ ေနာ္မိုးဇာ၏ ပါးျပင္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို တစ္ခ်က္ နမ္းလိုက္ၿပီး သူမေအာက္မွ ျဖစ္ေနရာမွ လိမ့္ကာ ထြက္လိုက္သည္။ ဗလြတ္ဆိုၿပီး သူ႔လိင္တန္က ကၽြတ္ထြက္သြားသည္တြင္ တပ္ထားေသာ ကြန္ဒုံး၏ ထိပ္တြင္ သုတ္ရည္ေတြႏွင့္ ေဖာင္းကား၍ေနသည္။စိုးေမာ္၏ အေခ်ာင္းႀကီး မိန္းမကိုယ္ထဲမွ ထြက္သြားမွ ေနာ္မိုးဇာလဲ သူမ၏ အဖုတ္၀တြင္ အရည္ေတြႏွင့္ ေပပြေနသည္ကို သတိထားမိသည္။

ေစးကပ္ကပ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနရာ မေနတတ္သျဖင့္ ေမြ႕ယာေပၚမွ လူးလဲထလိုက္ရင္း .. “ခ်စ္ .. သူမ်ား ေရခ်ိဳးခန္း ခန ၀င္လိုက္ဦးမယ္ .. ခ်စ္ေရာ လိုက္ဦးမလား ..“ “အင္း .. ရတယ္ မိုးေလး … မိုးေလး ဘာသာပဲ သီးသန္႔လုပ္ .. ၿပီးမွ ကိုယ္၀င္လိုက္မယ္ ..“ ေနာ္မိုးဇာ စိုးေမာ္ကို ထူးဆန္းသလို စိုက္ၾကည့္ၿပီး အိပ္ခန္းႏွင့္တြဲလ်က္ ပါေသာ ေရခ်ိဳးခန္းဘက္သို့ ေလၽွာက္သြားသည္။ အရင္တုန္းကဆိုလၽွင္ ခ်စ္ခ်စ္သည္ သူမႏွင္ ကိစၥဝိစၥၿပီးတိုင္း အျမဲအတူ ေရခ်ိဳးေနၾက။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳးဆပ္ျပာတိုက္ရင္း က်ီစယ္ပြတ္သပ္ရတာကို သူမတို့ႏွစ္ေယာက္စလုံး သေဘာက်ခဲ့သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ စိုးေမာ္က သူမႏွင့္အတူ လိုက္မလာပါ။ စိုးေမာ္တစ္ေယာက္ ဘာျဖစ္လို့ ထူးဆန္းေနပါလိမ့္ဟု႕ေတြးမိေနေလေတာ့သည္  ….…ျပီးပါျပီ။