ခယ်မချောနဲ့အမှား

“ ကၽြီ ”ကနဲ ကားဘရိတ္ ဆြဲသံရွည္ႀကီးက ထြက္ေပၚလာၿပီးခဏတြင္ သူ႔ကိုယ္သူ အနိုင္နိုင္သယ္ကာ လမ္းျဖတ္ကူးလာေသာ သူသည္ကားေရွ႕မွာပင္ ေမွာက္ရက္လဲၿပီး က်သြားေလသည္။ ႏွင္းေဝ တစ္ေယာက္ကမန္းကတမ္းကားေပၚမွဆင္းလိုက္ရင္း ထိုသူအနားသို့ ေရာက္သြားေလသည္။ ကားမီးေရာင္ေအာက္တြင္ေမွာက္ရက္လဲေနေသာ သူ႔ကို ႏွင္းေဝ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး မွ စိတ္ထဲတြင္စိုးထင့္ကာသြားေလသည္။ ေနာက္တဖန္ေသခ်ာေအာင္ၾကည့္လိုက္မိမွ ႏွင္းေဝ တစ္ေယာက္ အံ့ၾသတုန္လွုပ္ကာသြားေလသည္။ ထိုစဥ္တြင္ ပလက္ေဖါင္းဆီမွ တဖုံးဖုံးေျပးကာလာေနေသာေျခသံမ်ားကို ၾကားလိုက္ရၿပီး ထိုေျပးလာေသာလူမွပင္ လဲက်ေနေသာ သူ႔အားဆြဲကာထူလိုက္ေလသည္။ ထိုသူသည္ ႏွင္းေဝ ဖက္သို့လွည့္ကာ ၾကည့္လိုက္ၿပီး “ဟာ … ႏွင္းေဝပါလား ” “ ဟင္ … ကိုစိန္တင္ … ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ ? ” “ သူ႔ဖာသာသူသြားမယ္ဆိုၿပီး လမ္းျဖတ္ကူးသြားတာပဲ …” ထိုသူႏွင့္ စကားအျပန္အလွန္ေျပာရင္း ႏွင္းေဝ တစ္ေယာက္သူတို့ႏွစ္ေယာက္အနားသို့ ကပ္သြားသည္။ “ သူဘာျဖစ္သြားေသးလဲ ဟင္? ” “ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး၊အမူးလြန္ေနတာပါ ” “ ဒါဆိုရင္လည္း မထူးေတာ့ပါဘူး … ကိုစိန္တင္ရယ္ ကားေပၚသာတင္ေပးလိုက္ပါေတာ့ … ” ေျပာရင္းမွပင္ ႏွင္းေဝ က အမူးလြန္ေနသူကို တဖက္မွဝင္ကာ တြဲလိုက္ေလသည္။ “ ကိုစိန္တင္ပါလိုက္ခဲ့ပါလား။

ကၽြန္မတစ္ခါတည္း ပို့ေပးခဲ့မယ္ေလ ” “ မလိုက္ေတာ့ပါဘူး ႏွင္းေဝရယ္ … ႏွင္းေဝတို့သာ ျပန္ႏွင့္ပါ … ” “ကဲ…ဒါဆိုလည္း ကၽြန္မသြားေတာ့မယ္ ကိုစိန္တင္ ” ကိုစိန္တင္ကေခါင္းၿငိမ့္အျပတြင္ ႏွင္းေဝ ကားကေလးကို ေမာင္းကာထြက္ခဲ့ေလသည္။ အိမ္တြင္လည္း မမႏြယ္ ျပန္ေရာက္ဦးမည္မဟုတ္၊ အန္တီကလည္း ျပည္ သို့ ခဏျပန္သြားသည္မွာ (၂)ရက္ရွိသြားၿပီျဖစ္သည္။အိမ္ေရွ႕ေပၚတီကိုေအာက္သို့ ကားရပ္ၿပီးေနာက္ ႏွင္းေဝ ကားဟြန္းကို ေလးငါးခ်က္ အဆက္မျပတ္တီးလိုက္ေလသည္၊ တိုက္ႀကီး၏ေဘးရွိကားဂိုေဒါင္ေလးတြင္ေနေသာ လွျမင့္တို့ လင္မယား ေျပးထြက္လာသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ႏွင္းေဝ ကားတံခါးကိုဖြင့္ကာဆင္းလိုက္ၿပီး ကားေနာက္ခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္စဥ္မွာပင္ လွျမင့္တို့ လင္မယားႏွစ္ဦးစလုံး အနားသို့ေရာက္လာၾကသည္။ “ ဟင္ … အကိုေလးပါလား … ” “ ဟုတ္တယ္ … ရွင္တို့အကိုေလးကို ရွင္တို့ပဲတြဲၿပီး အခန္းထဲက ခုတင္ေပၚတင္ေပးခဲ့ပါဦး … ” ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ႏွင္းေဝက သူမ၏ စလင္းဘက္ေလးကိုဖြင့္ကာ အတြင္းမွ ေသာ့ကိုထုတ္ၿပီး တံခါးမႀကီးကိုဖြင့္လိုက္ေလသည္။ လွျမင့္တို့ လင္မယားက မူးေနေသာ သူ႔ကို မနိုင္မနင္းႏွင့္တြဲလာၾကေလသည္။ အမူးလြန္ေနေသာ သူမွာ တအင္းအင္း တအဲအဲ ႏွင့္ ျဖစ္ေနေလသည္။ေစာေစာကလိုေတာ့ သတိလစ္ကာမေနေတာ့၊သူ႔ကို ခုတင္ေပၚသို့ တင္ေပးၿပီးေသာအခါ “ ကဲ … ရွင္တို့ တာဝန္ေက်ၾကပါတယ္၊ျပန္အိပ္ၾကေပေတာ့ … ” ဟု ႏွင္းေဝ ကေျပာလိုက္ၿပီး ခပ္ကုပ္ကုပ္ ထြက္သြားေသာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္အေနာက္မွလိုက္ကာ အိပ္ခန္းတံခါးကို ပိတ္လိုက္သည္။

ႏွင္းေဝ တစ္ေယာက္အဝတ္အစားလဲၿပီးေသာအခါ ဧည့္ခန္းဖက္သို့ ထြက္လာ ၿပီး ေရခဲေသတၱာထဲမွ ေရခဲအိတ္ကိုရွာၿပီး ေရခဲတုံးေလးမ်ားအားအိတ္အတြင္းသို့ ထည့္ၿပီးအိပ္ခန္းအတြင္းသို့ ျပန္ဝင္လာခဲ့ေလသည္။ခုတင္ေပၚတြင္ရွိေသာ အမူးလြန္သူကား တလူးလူးတလြန္႔လြန္႔ ျဖစ္ကာေနေခ်သည္။သို့ေသာ္ မ်က္စိကားမပြင့္ေသး။ ထိုသူ၏နဖူးကို ေရခဲတင္ေပးရန္ ႀကံရြယ္လိုက္စဥ္မွာပင္ ထိုသူသည္ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ခုတင္ႀကီး၏အလယ္တြင္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ႏွင္းေဝ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္ရင္း ခုတင္ႀကီးေပၚလွမ္းကာတက္လိုက္ေလသည္။ထိုသူ၏နဖူးေပၚသို့ ေရခဲအိတ္ကို အသာအယာတင္လိုက္ၿပီး အိပ္ခန္းအတြင္းရွိ နာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည(ဂ) နာရီေက်ာ္ေက်ာ္သာရွိေသးသည္။ ဒီအတိုင္းဆို မမႏြယ္ ျပန္ေရာက္မည့္အခ်ိန္မွာ ေဝးေသးသည္။ မေန႔ညကလည္း သန္းေခါင္ေက်ာ္မွျပန္ေရာက္လာသည္။ ခုတင္ေပၚတြင္ အမူးလြန္ေနေသာ ျမသိန္း တစ္ေယာက္ အသိအာ႐ုံထဲတြင္သိသလိုလို မသိသလိုလို ျဖစ္ေနလ်က္ ေခါင္းထဲတြင္ အုံခဲကာေနေလသည္။ သူ၏အသိကို စုစည္းနိုင္ေသာအခ်ိန္တြင္ ပထမဆုံးသိလိုက္ရသည္က သူ၏နဖူးေပၚတြင္ေအးစက္ေနေသာ ေရခဲအိတ္၊ ၿပီးေတာ့ အိစက္ညက္ေညာေသာ အေတြ႕အထိ၊ ေမႊပ်ံ႕သင္းႀကိဳင္ေသာ ရနံ့ စသည္တို့ကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ၾကဳံေတြ႕ခံစားလိုက္ရေလသည္။ျမသိန္းသည္ ခဏတာမၽွၿငိမ္ေနလိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႔မ်က္လုံးမ်ားကို အားယူၿပီးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေလသည္။

“ ဟင္ အကို … သတိရလာၿပီလား? ” လွိုက္ေမာပုံရေသာ တုန္ခါေနသည့္အသံေလး၊ ဒီအသံအဆုံးတြင္ေတာ့ ျမသိန္း၏ မ်က္လုံးမ်ားျပန္မွိတ္ကာသြားေလသည္။ ျမသိန္းတစ္ေယာက္ စကားစုမ်ားကိုၾကားေနရသည္မွာ မယုံနိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။သူႏွင့္စိတ္သေဘာထားခ်င္းမတိုက္ဆိုင္သျဖင့္ ခြဲခြာေနေသာသူ၏ ဇနီးအလွ ေဝ၀ ၏ခ်စ္စဖြယ္ ႏွုတ္ခမ္းလွလွေလးမ်ားမွ ထြက္ေပၚလာေသာ စကားစုမ်ားပင္ျဖစ္ေလသည္။ ေဝ ႏွင့္ ျမသိန္းတို့ စိတ္သေဘာထားခ်င္းမတူညီၾကပဲ သေဘာကြဲၾကသည္မွာလည္း အျခားမဟုတ္၊ ေဝ သည္ ငယ္စဥ္ကတည္းကပင္ ဘာမဆို သူ႔ေျခသူ႔လက္ လုပ္ကိုင္တတ္ေသာညဥ္ရွိသူပီပီ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို တစ္စင္ခြဲေထာင္ကာ လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ထိုအခါတြင္ လုပ္ငန္းသေဘာအရ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမွု၊ လူမွုေရးေတြက ဝင္လာေတာ့သည္။ ေက်ာင္းသူဘ၀ထဲကပင္ ေယာကၤ်ားေလးအေပါင္းအသင္းမ်ား ရွိခဲ့ တြဲခဲ့ေသာ ေဝ သည္ ကိုယ္တိုင္အလုပ္ လုပ္လာၿပီဆိုေတာ့ ေယာကၤ်ားမ်ားႏွင့္ ရဲဝံ့စြာပင္ တန္းတူရင္ေဘာင္တန္းကာဆက္ဆံလာခဲ့သည္။ ခဏတာ ကာလအတြက္ေတာ့အေၾကာင္းမဟုတ္၊ ၾကာရွည္လာေတာ့ ျမသိန္း၏စိတ္တြင္ ေဝ သည္ ေယာကၤ်ားေတြကိုလိုသည္ထက္ပိုၿပီးဆက္ဆံေနသည္ဟု ျမင္လာသည္။

အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျမသိန္း သတိေပးခဲ့သည္။ ေဝ ကလည္းလုပ္ငန္းအေၾကာင္းကို အရင္းခံကာ ဆင္ေျခေတြေပးခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံးတစ္ႀကိမ္ေျပာမိစဥ္တြင္ေတာ့ ေဝ ကလည္း ျမသိန္း ကို စိတ္မရွည္ေတာ့သျဖင့္လား မေျပာတတ္၊ ျပန္လွန္ကာအေခ်အတင္ စကားမ်ားခဲ့ၾကသည္။ ျမသိန္းလည္း အိမ္ေပၚမွဆင္းသြားခဲ့ၿပီး စိတ္ေလကာေနခဲ့သည္။ လုပ္ငန္းေတြကို သူ၏လက္ေထာက္ျဖင့္ လႊဲထားၿပီး အရက္ခ်ည္းဖိေသာက္ကာေနေလသည္။ ယခုေတာ့ ျမသိန္းတစ္ေယာက္ သူ၏ခ်စ္ဇနီး ေဝ ႏွင့္ ခ်စ္ရည္လူးခဲ့ေသာ ဖဲေမႊယာထူႀကီးထက္သို့ ျပန္ေရာက္ကာေနေလသည္။ ခ်စ္ဇနီးကလည္း သူ႔ ကို ၾကင္ၾကင္နာနာႏွင့္ ျပဳစုကာေနသည္။ မျမင္ရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္လားမသိ၊ ျမသိန္း၏စိတ္ထဲတြင္ ေဝ ၏ ေရႊရင္ႏွစ္ခိုင္မွာ ခါတိုင္းထက္က်စ္လစ္ေနသည္ဟုထင္ရသည္။ တီရွပ္အက်ပ္အျဖဴလးကို ဝတ္ထားသျဖင့္ ရင္ဘတ္တြင္အသီးေလးေတြမွာ အတိုင္းသားထကာေနေလသည္။ကာမအရသာျဖင့္ ျပတ္လာတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ျမသိန္း၏ရမၼက္ဆႏၵမ်ားသည္ ဟုန္းကနဲထကာလာရေခ်ၿပီ၊ ျမသိန္း ၏ အၾကည့္စူးစူးေတြေၾကာင့္ ႏွင္းေဝ လည္းမ်က္လႊာခ်ကာ ေနရေလသည္၊ သူမကိုၾကည့္ေနရင္းကပင္ ျမသိန္းသည္ ပက္လက္အေနအထားမွ သူ၏ဒူးတစ္လုံးကို ဆြဲကာေထာင္လိုက္ေလသည္။ျမသိန္း၏ အၾကည့္မ်ားကား ႏွင္းေဝ၏ ေသးက်င္ေသာ ခါး ဆီသို့ ရာက္သြားျပန္၏။

ထဘီေလးကို ကပိုကရို ဝတ္ထားေသာ္လည္း ထိုေသးေသာခါးေအာက္တြင္ရွိေသာ မို့ေမာက္ကာေဖါင္းကားေနေသာ တင္သားတို.၏ အလွကိုကားမဖုံးကြယ္နိုင္ေပ၊ႏွင္း ေဝ သည္ ပဆစ္တုပ္ကာထိုင္ေနျခင္းေၾကာင့္ ဆင္စြယ္ပမာ အရင္းတုတ္ၿပီးအဖ်ားသို့ သြယ္ဆင္းလာေသာ လွပလြန္းသည့္ ေပါင္တံ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အထင္းသား တင္းတင္းေျပာင္ေျပာင္ ျမင္ေနရသည္။ ျမသိန္းသည္ သက္ပ်င္းတစ္ခ်က္ကို ခပ္မၽွင္းမၽွင္းခ်လိုက္ရင္း အျပဳံးခ်ိဳခ်ိဳျဖင့္ သူ႔အား ျပဳစုေနသည့္ ခ်စ္ဇနီးေခ်ာေလးအား အတိုးခ်ကာ ခ်စ္စခန္းဖြင့္ေတာ့မည္ဟု အရက္ရွိန္ႏွင့္ရမၼက္ေသြးရွိန္ေရာကာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ေလသည္။ ​ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ႏွင္းေဝ ကလည္း သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ျမသိန္း ဖက္သို့ ကိုင္းကာ လက္တစ္ဖက္ကို ဆန္႔ကာ ျမသိန္းနဖူးေပၚမွ ေရခဲအိတ္ကိုလွမ္းယူလိုက္ေလသည္။ အခုအခံ အစည္းအေႏွာင္မပါေသာ ရင္သားစိုင္ႏွစ္ခု ျမသိန္း ၏ မ်က္ႏွာေရွ႕နားတြင္ သိမ့္ကနဲလွုပ္ရွားစဥ္မွာပင္ ျမသိန္း ၏ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ခါးကေလးကိုဖက္ကာ ႏွင္းေဝ ၏ကိုယ္လုံးေလးကို ဆတ္ကနဲ သူ႔ကိုယ္ေပၚသို့ဆြဲယူလိုက္ရာ ​ “ အို … အကို …” ဟူေသာအထိတ္တလန္႔ အသံေလးျဖင့္ ႏွင္းေဝ မွာ ျမသိန္း၏ ကိုယ္ေပၚသို့ ၿပိဳလဲကာက်လာေလသည္။ ထိုကဲ့သို့ ျမည္တမ္းၿပီးေနာက္ ႏွင္းေဝ ၏ႏွုတ္ဖ်ားမွ ေနာက္ဆက္တြဲ စကားမ်ားထြက္မလာေတာ့။ သူမ၏ နီတ်ာတ်ာ ႏွုတ္ခမ္းအစုံသည္ ျမသိန္း၏ ႏွုတ္ခမ္းေတြၾကားေရာက္ကာသြားေခ်ေလၿပီ။ ျမသိန္း ၏လက္ေတြက ၿငိမ္မေနဘဲ အခုအခံမဝတ္ထားေသာ သူမ၏ရင္သားႏွစ္မႊာကို တီရွပ္ေပၚမွ အသာအယာဆုပ္နယ္ဖ်စ္ညႇစ္ေပးေနသည္။

ခါတိုင္းထက္ပင္ လုံးက်စ္ကာ မာတင္းေနေသာ ရင္ႏွစ္မႊာ၏အေတြ႕ထူးေၾကာင့္ ျမသိန္း ၏လက္ေတြက ႏွင္းေဝ ၏ တီရွပ္အတြင္းသို့ တီရွပ္၏ေအာက္ဖက္ဆီမွ လွမ္းလိုက္ေလသည္။ ႏွင္းေဝ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ထိုက်ဴးေက်ာ္လာေသာ ျမသိန္း၏လက္ကို ကမန္းကတမ္းဖယ္ရန္ႀကိဳးစားေသာ္လည္းမမွီလိုက္ေတာ့ပါ၊ ရင္ႏွစ္မႊာကိုသိမ္းပိုက္ရန္ အေပၚသို့ဆန္တက္သြားေသာ ျမသိန္း ၏လက္ဖဝါးမ်ားက သူမ၏ႏူးညံ့လွေသာ ဝမ္းဗိုက္သားႏွင့္တကြ နံေစာင္းမ်ားကို ေလ်ာတိုက္သြားရာ တစ္ကိုယ္လုံး ဖ်င္းကနဲ ၾကက္သီးထသြားရေသာ ႏွင္းေဝ၏ ခါးကေလးမွာတြန္႔ကာတက္သြားေလသည္။ မ်ိဳးမတူေသာ ဖို ႏွင့္ မ ဆန္႔က်င္ဘက္အေတြ႕အထိေၾကာင့္ ႏွင္းေဝ ၏ ႏုေထြးေသာအသားစိုင္မ်ားမွာ ဆူပူကာလာၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးမွာလည္း ႏုံးေခြကာသြားေလသည္။ ျမသိန္း၏ လက္က လုံးက်စ္ၿပီးတင္းေနေသာ သူမ၏နို့အုံေလးမ်ားကို ညင္သာစြာ ဆုတ္ညႇစ္ေပးရင္းကပင္ သူမ၏ နိုးသီးေခါင္းေလးမ်ားကိုလည္း လက္ဖဝါးထိပ္ေလးျဖင့္ ဖြဖြေလးပြတ္ေပးျခင္း၊ လက္ဖဝါးထဲထည့္ကာ လွိမ့္ၿပီးပြတ္ေပးျခင္း တို့ကို ဆက္တိုက္ဆိုသလိုပင္ လုပ္ေပးေနရာ ျမသိန္း၏ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းငုံကာ စုတ္ယူေပးေနေသာအျပဳအစုမ်ားၾကားမွ ႐ုန္းမထြက္နိူင္ျဖစ္ေနေသာ ႏွင္းေဝခမ်ာ ေက်ာေကာ့လိုက္၊ ခါးတြန္႔လိုက္ျဖင့္ လွုပ္လွုပ္ရြရြျဖစ္ေနသလို ႏွင္းေဝ ၏ စိတ္ထဲတြင္လည္း မရိုးမရြျဖစ္ကာ ရမၼက္ေသြးမ်ား ဆူပြက္ကာတက္လာေနေလသည္။

မိန္းမႏွင့္တစ္လေက်ာ္ၾကာေအာင္ ခြဲခြာေနခဲ့ရေသာ ျမသိန္း မွာေတာ့ ငံ့လင့္ကာေနခဲ့ရေသာ ေန႔ရက္မ်ားတြင္ မ်ိဳသိပ္ကာေနခဲ့ရေသာ သူ၏ဆႏၵမ်ားကိုလက္ေတြ႕ေပါက္ကြဲခြင့္ ရေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ ေျပာမျပနိူင္ေသာ အရသာထူးကို အပီအျပင္ ခံစားကာေနေလသည္။ ႏွင္းေဝ၏ နို့ႏွစ္လုံးကို သုံးသပ္ကာ ကစားေနေသာ ျမသိန္း ၏လက္သည္ သူမ၏ခါးဆီသို့ ေရာက္ကာသြားေလသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ေက်ာျပင္ေပၚက လက္ကိုေရာ၊ ခါးေပၚကလက္ကိုပါ ႏွင္းေဝ ၏ ကိုယ္လုံးက်စ္က်စ္ေလးကို တင္းၾကပ္စြာ ရစ္သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး ပက္လက္လွန္လွဲခ်လိုက္ေလသည္။ ႏွင္းေဝေက်ာျပင္ ေမႊ႕ယာေပၚသို့ ထိကပ္မိသည့္အခ်ိန္တြင္ ျမသိန္း၏ ႏွုတ္ခမ္းေတြက ႏွင္းေဝ ႏွုတ္ခမ္းေလးမ်ားကို လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲတြင္ထြန္းထားေသာ ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ စားပြဲတင္ စာၾကည့္မီးလုံး၏အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ ႏွင္းေဝ မ်က္ႏွာေလးကို အာသာငမ္းငမ္းျဖင့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ႏုငယ္လွေသာ ႏွင္းေဝ မ်က္ႏွာေလးသည္ ပန္းေသြးေရာင္ထေနၿပီး မ်က္လုံးအစုံကိုကားမွိတ္ထားေလသည္။ ျမသိန္း၏ ႏွာေခါင္းက ႏွင္းေဝ ၏ပါးျပင္အႏွံကိုဖိကပ္ကာသရမ္းျခင္းအမွုကို ျပဳေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ဝင္းမႊတ္ေနေသာ ႏွင္းေဝ၏ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ကို ျမသိန္း ႏွုတ္ခမ္းအစုံက ဖိကပ္ကာစုပ္နမ္းလိုက္ခ်ိန္တြင္မေတာ့ ႏွင္းေဝ မ်က္ႏွာေဖြးေဖြးေလးမွာ ေမာ့တက္ကာသြားေလသည္။

ထိုမွတဖန္ ျမသိန္း သည္ ႏွင္းေဝ တီရွပ္ကို အေပၚသို့ လွန္တင္လိုက္ရာ တုန္ကာလွုပ္ကာျဖင့္ ထြက္က်ကာလာေသာ ႏွင္းေဝ ရင္သားႏွစ္မႊာမွာ အပ်ိဳရွုံးေလာက္ေအာင္ပင္ လုံးဝန္းမာတင္းကာေနေလသည္။ ထိုအျမင္ေၾကာင့္ ျမသိန္း မွာ စိတ္ပိုထလာၿပီး ႏွင္းေဝ ၏ နို့တစ္ဖက္ကိုငုံကာ နို့သီးေလးကို ႁပြတ္ကနဲေနေအာင္ စုပ္ယူလိုက္ေလသည္။ ​ “ အို အကို … ဟင့္ ဟင့္ … အင္း ” ႏွင္းေဝ၏ ရင္ဘတ္ကေလးမွာ ေကာ့ကာတက္သြားၿပီး ႏွုတ္ဖ်ားမွလည္း ၿငီးညဴသံေလး မပြင့္တပြင့္ထြက္အံလာခဲ့သည္။ ျမသိန္း လက္တစ္ဖက္က က်န္ေနေသာ သူမနို့အုံေလးတစ္ဖက္ကိုအုပ္ကာဆုပ္နယ္ေပးေနသလို နို့သီးေလးေခါင္းေလးေတြကိုလည္း ေခ်မါကွာေပးေနေလသည္။ ႏွင္းေဝ ေပါင္တံ ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ လိမ္ကာသြားလိုက္ ကားသြားလိုက္ျဖင့္ ခံစားရအေတာ္ခက္ေနပုံရေလသည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ ရမၼက္ေသြးဆူေဝစြာျဖင့္ ျမသိန္း လွန္ကာတင္ ထားေသာ တီရွပ္သည္ ႏွင္းေဝေမးဖ်ားအထိဖုံးေနေလရာ ေနရထိုင္ရအေတာ္ခက္လာေသာ ႏွင္းေဝ သည္ တီရွပ္ကိုသူမ၏ဦးေခါင္းမွဆြဲကာ ခၽြတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။ ႏွင္းေဝ ရင္သားႏွစ္ဖက္ကို တစ္လွည့္စီစို့လိုက္ ဖၽွစ္ညႇစ္လိုက္ျဖင့္ အလွုပ္ရွုပ္ေနေသာ ျမသိန္းသည္ ဆက္လက္ေစာင့္စားနိုင္ေတာ့သျဖင့္ လက္တစ္ဖက္က သူဝတ္ထားေသာ ရွပ္အကၤ်ီၾကယ္သီးမ်ားကို အလ်င္စလိုဆြဲျဖဳတ္ေနသလို က်န္လက္တစ္ဖက္ကလည္း ကားကားေလးျဖစ္ေနေသာ ႏွင္းေဝပါင္တံေလးမ်ားခြဆုံရွိ ဖုေဖါင္းကာေနေသာေနရာကို။

ထဘီေပၚမွ ဖြဖြေလးအုပ္ကိုင္လိုက္ေလရာ….. “ အ… ကို … အို …အို ” ႏွင္းေဝ ၏ကိုယ္ေလးမွ ထြန္႔ထြန္႔လူးသြားရေလသည္။သူမ၏ ရတနာေရႊၾကဳတ္ေဖါင္းေဖါင္းကေလးကိုအုပ္ကိုင္ထားေသာ ျမသိန္း ၏လက္ေတြက ၿငိမ္ၿငိမ္မေနပဲ ဖိလိုက္၊ဆုပ္လိုက္၊ဖ်စ္လိုက္၊ ညႇစ္လိုက္ လုပ္ေနသည္။ ျမသိန္းက ႏွင္းေဝ မ်က္ႏွာေလးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အပ်ိဳျဖန္ုမေလးတစ္ေယာက္ပမာ မ်က္လုံႏွစ္လုံးကိုမဖြင့္ပဲ စုံမွိတ္ကာထားၿပီး ေအာက္ႏွုတ္ခမ္းေလးကိုဖိကိုက္ကာထားေလသည္။ ျမသိန္းသည္ သူ႔ရွပ္အကၤ်ီကၽြတ္သြားသည္ႏွင့္ ႏွင္းေဝ ၏ထဘီေလးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ေလရာ ​ “အို … အကို … မလုပ္နဲ႔ေလ ” ေၾကာက္လန္႔တၾကားျဖင့္ ႏွင္းေဝ လက္မ်ားက သူမ၏ထဘီကို လွမ္းဆြဲပါေသးသည္၊ ဒါ့အျပင္ ထဘီကၽြတ္ထြက္သြားမည္ကို ဟန္႔တားလိုေသာ သေဘာျဖင့္ သူမ၏ဒူးႏွစ္ဖက္ကို တၿပိဳင္တည္း ေထာင္လိုက္ေသးသည္။ သို့ေသာ္လည္း လွုပ္ရွားလူးလြန္႔သြားေသာသူမ၏ကိုယ္လုံးေလးေၾကာင့္ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ႂကြေပးလိုက္သလိုျဖစ္ၿပီး ထမိန္ေလးမွာျမသိန္းလက္ထဲ ပါသြားရွာသည္။ “ ကၽြတ္ …” စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ ႏွင္းေဝခမ်ာ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးအားစုံမွိတ္ထားရင္းကပင္ ေအာက္ႏွုတ္ခမ္းကိုမေက်မနပ္ျဖင့္ကိုက္ထားလိုက္ေသးသည္။ ထဘီ ဆြဲခၽြတ္သည္ကို တြန္႔တိုေနရွာေသာ သူမျဖစ္အင္ကိုၾကည့္ကာ သူႏွင့္ခ်စ္ရည္လူးခဲ့စဥ္က ဒီလိုပင္အထိတ္တလန္႔ျဖင့္ တြန္႔တိုတတ္သည္ကို သြားသတိရကာ ဇနီးျဖစ္သူ ေဝ တစ္ေယာက္ ငယ္မူငယ္ေသြးေတြ ျပန္ဝင္ေနၿပီဟု ျမသိန္း ေက်နပ္စြာေတြးလိုက္မိသည္။

ထဘီကြတ္သြားၿပီဆိုေတာ့ ျမသိန္း အၾကည့္စူးစူးေတြက သူမ၏ ရတနာေရႊၾကဳတ္ ဆီမွ လုံး၀မခြာေတာ့၊ ယခင္က အေမႊးနက္မ်ားျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းထားေသာ ေဝ ရတနာေရႊၾကဳတ္ေလးက အခု အေမႊတစ္ပင္မၽွမရွိပဲ ျဖဴေဖြးတင္းမာကာ မုန္႔ေပါင္းအလား မိုေဖါင္းေနပါလားဟု ျမသိန္း ေတြးမိသည္။ သူပုဆိုးကိုခၽြတ္ခ်လိုက္ရင္း သူ၏လက္မ်ားက ႏွင္းေဝ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလ်က္ ရြရြေလး ပြတ္ေပးလိုက္ရာ ဒူးႏွစ္ဖက္လုံးေထာင္ထားေသာ ႏွင္းေဝ ေျခဖ်ားႏွစ္ဖက္မွာ အတန္ငယ္ေဘးသို့ ကားသြားသည္။တစ္ဖန္ သူ၏ မာေတာင္ေနေသာ အတံႀကီးကို ႏွင္းေဝ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလ်ာက္ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ပြတ္ေပးလိုက္ရာ ကားအယ္ျဖဴေဖြးလွေသာ ႏွင္းေဝ ၏ဖင္သာႀကီးမွာ လွုပ္လွုပ္ရွားရွာျဖစ္လာရေလသည္။ အဲဒီေနာက္ ျမသိန္းက သူမ၏ စိကပ္ကာ ေဖါင္းထေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းသားႏွစ္ဖက္ကို လက္ညႇိုး လက္မတို့ျဖင့္ အသာေလးဖိကာ ျဖဲလိုက္သည္။ ​ “ အား … ကၽြတ္ … အို …” ႏွင္းေဝ ညည္းသံေလးထြက္လာသည္။သည္လိုျဖဲလိုက္ေတာ့ ထင္ထင္ရွားရွားထြက္ေပၚလာေသာ သူမ၏ အစိေလးကို သူ၏အတံထိပ္ဖူးျဖင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးေပးလိုက္သည္။ “ အို … အေမ့ … အင့္ … အ အ…အား …” ႏွင္းေဝ ဝင္းဝင္းဝါဝါ ကိုယ္လုံးတီးေလးမွာ လူးလြန္႔လွုပ္ရွားသြားရေလသည္။ ႏွင္းေဝ တစ္ေယာက္ထူးျခားလွသည္ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ တိမ္ေပၚပ်ံတက္သြားသလိုခံစားလိုက္ရေလသည္။ထိုစဥ္မွာပင္ ျမသိန္းလက္ျဖင့္ ျဖဲထားေသာေၾကာင့္ နီရဲကာေနေသာသူမ၏အေခါင္းအတြင္းမွ ခ်စ္ေရွ႕ေျပး အရည္ၾကည္မ်ား တစ္စိမ့္စိမ့္ထြက္လာေလသည္။

ျမသိန္း လက္တစ္ဖက္က ႏွုတ္ခမ္းသာေဖါင္းေဖါင္းေလးကို ျဖဲထားရင္း သူမ၏ ဂူ၀သို့ သူ၏ထိပ္ဖူးကိုေတ့ကာ အသာဖိၿပီးသြင္းလိုက္ေလသည္။ “ အို … အို … အား … ကၽြတ္ ကၽြတ္ ကၽြတ္ ေသပါၿပီ အကိုရယ္ …” ​ ထိုးေနက် တြင္းျဖစ္သျဖင့္ ျမသိန္း မညႇာေတာ့ပဲ တစ္ဆုံးထိုးသြင္းလိုက္ရာ က်ဥ္းေျမာင္းက်ပ္တည္းစြာ ၀င္သြားသည္။ခံစားခ်က္ေၾကာင့္စိတ္ထဲမွာ ပိုထႂကြလာၿပီး ေလး ငါး ခ်က္ေလာက္ ဇြတ္ေဆာင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ႏွင္းေဝကိုယ္လုံးေလးမွာ အေတာ္ပင္ေကာ့တက္လာကာ မွိတ္ထားေသာ သူမ၏မ်က္ခြံေလးမ်ားေအာက္မွ မ်က္ရည္မ်ားစိမ့္ထြက္ကာလာေလသည္။ ႏွင္းေဝ ႏွုတ္ခမ္းသားႏွစ္ဖက္က တင္းၾကပ္စြာ ျမသိန္း ဒုတ္ေခ်ာင္းကို ညႇပ္ထားၿပီး ဆြဲဆုပ္ထားသလိုျဖစ္ေနသျဖင့္ က်ပ္ထုပ္သည့္အရသာကို ျမသိန္း ၿမိန္ယွက္စြာ ခံစားေနရသည္။ၿပီးေတာ့မွ ရွုံမဲ့ေနေသာ ႏွင္းေဝ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္လိုက္ရင္း ေဝ သည္လည္း သူႏွင့္မေတြ႕ရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အသစ္အဆန္း သဖြယ္ ျဖစ္ေနတာ ေနမွာပါ ဟူေသာအေတြးျဖင့္ သူမအေခါင္းေလးထဲမွ သူ၏အတံႀကီးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆြဲထုတ္လိုက္ျၿပီး တစ္ဝက္ေလာက္အေရာက္တြင္ ခပ္သာသာေလးေဆာင့္ကာ ထိုးထည့္လိုက္ျပန္သည္။ၿပီးေတာ့ ျမသိန္း၏ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ ရင္ႏွစ္မႊာကိုတစ္လွည့္စီဆုပ္နယ္ေပးကာ နို့သီးေခါင္းေလးမ်ားကို ေခ်မြေပးေနသလို လက္တစ္ဖက္ကလည္း သူမ၏ ဆီးခုံ၊ေပါင္တံမ်ားတစ္ေလ်ာက္ကိုလက္ျဖင့္ ပြတ္သပ္ေပးေနေလသည္။

တစ္ခ်က္ခ်င္းေဆာင့္ကာေနေသာ ျမသိန္း အဂၤါသည္ သူမ၏အေခါင္းအတြင္းမွ ထုတ္လိုက္ သြင္းလိုက္ ျဖစ္သြားတိုင္း ခ်စ္အရည္ၾကည္မ်ားကလည္း ပြက္ကနဲ ပြက္ကနဲထြက္လာေလသည္။ထိုသို့ လုပ္ရင္းမွပင္ အားမရနိုင္ျဖစ္လာေသာ ျမသိန္း သည္ သူ၏ထိပ္ဖူးကို အျပင္ေရာက္သည္အထိ ဆြဲထုတ္ၿပီး ႏွင္းေဝ အပါက္ေလးကို ခ်ိန္ကာ အားပါးတရဖိသိပ္ကာခ်ေလေတာ့သည္။ “ အို … အို … အာ … အင္း … ကၽြတ္… ကၽြတ္ … ကၽြတ္ ” ျမသိန္း၏ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီ ႏွင္းေဝ ခမ်ာ အင့္ကနဲ အင့္ကနဲ ေမြ႕ယာအတြင္းသို့ နစ္ဝင္သြားလိုက္ ေကာ့တက္ကာလာလိုက္ႏွင့္ ျဖစ္ေနေလသည္။ ၿပီးေတာ့လည္း ႏွင္းေဝတစ္ေယာက္ သူမ၏ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေပါင္တံစင္းစင္း ေတြကို တတ္နိုင္သမၽွ ကားေပးထားရာ ေပါင္တြင္းေၾကာမ်ားပင္ ေထာင္ထေနေလသည္။ၾကပ္ညပ္စီးပိုင္ကာ အသစ္အဆန္းျဖစ္ေနေသာ အဖုတ္ေလး၏အရသာေၾကာင့္ ျမသိန္းတစ္ေယာက္ ရမၼက္စိတ္မ်ားျပင္းထန္ကာလာၿပီး မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္လာသည့္အဆုံး ျမသိန္းသည္ ႏွင္းေဝ ကိုယ္လုံးေပၚသို့ ေမွာက္ခ်ကာ ကိုယ္လုံးေလးအားတင္ၾကပ္စြာသိမ္းၾကဳံးၿပီးဖက္လိုက္ေလသည္။ ႏွင္းေဝကလည္ျးျမသိန္း ၏ကိုယ္ကိုျပန္ကာဖက္ထားလိုက္ေလသည္။ ထိုအခါမွသူမ၏အသားေလးမ်ားတဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္ကို ျမသိန္း သတိထားလိုက္မိၿပီး ရင္ထဲတြင္ ေႏြးကနဲျဖစ္သြားသည္။ထို့ေနာက္ သူမ နို့တစ္ဖက္ကိုငုံကာ စို့လိုက္ၿပီး ဖင္ႂကြကာ အားရပါးရပင္ ေဆာင့္ကာလိုးေလေတာ့သည္။

ျမသိန္း၏ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကား ျပင္းလွသလိုသူမခမ်ာ ေခါင္းကို ဘယ္ညာလူးလွိမ့္ကာ ႀကိတ္မွိတ္ခံေနရရွာသည္။ ဒါ့အျပင္ သူမ၏လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ျမသိန္း ၏ကိုယ္လုံးႀကီး သူမအေပၚမွေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာကို စိုးရိမ္သည့္အလားအတင္းပင္ဖက္ကာထားေလသည္။သိပ္မၾကာေသာအခ်ိန္ကာလ အတြင္းပင္ ႏွင္းေဝ မ်က္ႏွာေလးရွုံ႔မဲ့လာရာက ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာဟလာၿပီး “ ဟယ္ … အ အ … အင့္ အင့္….အြန္ အြန္း … ” ညည္းညႇူေအာ္ဟစ္ရင္း ႏွင္းေဝ တစ္ကိုယ္လုံးတဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ေကာ့ကာေကာ့ကာ တက္သြားၿပီး ဟင္း ကနဲသက္ပ်င္းခ်ကာ တစ္ကိုယ္လုံးရွိအေၾကာမ်ားေျပေလ်ာ့သြားေလသည္။ ေဝ တစ္ေယာက္ တစ္ခ်ီၿပီးသြားၿပီကို သိလိုက္ရေသာ ျမသိန္း ကလည္း သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကိုတင္းၾကပ္စြာတိုးဖက္လိုက္ရင္း လီးတန္ႀကီးကို ဒစ္ေပၚလာသည္အထိဆြဲကာဆြဲကာ ထုတ္ၿပီး အားကုန္ေဆာင့္ကာ လိုးလိုက္ေလသည္။ ျမသိန္း ၏အသက္ရွုသံမ်ားမွာလည္း ျပင္းထန္ျမန္ဆန္လာၿပီး ၁၀ခ်က္မၽွ ဖိသိပ္လိုက္ကာ သူ၏အတံႀကီးအား ႏွင္းေဝ ၏အေခါင္းေလးထဲသို့ တဆုံးဖိသြင္းလိုက္ၿပီး ပူေႏြးေသာ သုတ္ရည္မ်ားကို အားပါးတရ ပန္းထည့္လိုက္ေလသည္။ ငါးမိနစ္ခန္႔ၾကာသည္အထိ တစ္ဦးကိုတစ္ဦးဖက္ကာ မွိန္းၿပီးဇိမ္ယူေနၾကၿပီးေနာက္ ျမသိန္းသည္ ႏွင္းေဝ၏ေဘးဖက္သို့ ပက္လက္လွန္ကာလွဲခ်လိုက္ေလသည္။

ႏွင္းေဝခမ်ာ သူမရတနာေရႊၾကဳတ္အတြင္းမွ ကၽြတ္ထြက္သြားေသာ ျမသိန္း၏အတံႀကီးေၾကာင့္ သူ႔မရင္ထဲမွာ ဟာကနဲ႔ ျဖစ္သြားၿပီး ျမသိန္းကို မ်က္လုံးေလး၀င့္ၾကည့္လိုက္ရာ အိပ္ယာေပၚတြင္ပက္လက္လွန္ကာ လွဲေနေသာ ျမသိန္း၏ေပါင္ၾကားတြင္ အရွိန္မေသေသးဘဲ မိုးေမၽွာ္ကာ ေထာင္မတ္ေနေသာ အတံႀကီးကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ၿပီးေတာ့အတံႀကီးမွာ စိုရႊဲေနၿပီးေပပြေနေသာအရည္မ်ားေၾကာင့္ တင္းေျပာင္ၿပီးအသည္းယားစဖြယ္ေကာင္းလွေပသည္။ ႏွင္းေဝ တစ္ေယာက္ မ်က္ေတာင္ေတာင္ မခတ္နိုင္ပဲ ၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုေနာက္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း မာန္ေလၽွာ့ကာ ညႇိူးက်သြားမွ သက္ျပင္းေလးခ်ကာ ျမသိန္း ကို ၾကည့္မိသည္။ မ်က္လုံးအစုံကိုမွိတ္ကာ ဇိမ္ယူေနေသာ ျမသိန္း သည္လည္းတစ္ေနကုန္နီးပါးေသာက္ထားေသာအရက္ရွိန္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ကာမဂုဏ္ကိုခံစားၿပီး အားကုန္သြားသည္ကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ခဏအတြင္းမွာပင္ ေဟာက္သံေပးၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။ႏွင္းေဝ လည္း ျမသိန္း မ်က္ႏွာကို ေငးၾကည့္ၿပီးေနာက္ ေလးကန္စြာျဖင့္ အိပ္ယာေပၚမွ မထခ်င္ ထခ်င္ျဖင့္ထကာ ထိုင္လိုက္ေလသည္။ နံနက္အိပ္ယာမနိုးၿပီး ျမသိန္း၏အၾကည့္မ်ား တိုင္ကပ္နာရီဆီသို့ ေရာက္သြားသည္။ မနက္ (၈) နာရီေတာင္ထိုးသြားၿပီပဲ။ မ်က္လုံးကို ေပကလပ္ ေပကလပ္ လုပ္ၿပီး ညကအေၾကာင္းေတြကို စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အိမ္သို့ ျပန္ေရာက္လာသည္ကို မေတြးတတ္ေတာ့၊ ေသခ်ာသည္ကား သူႏွင့္ ေဝ တို့ အိပ္စက္ေသာ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေမႊ႕ယာႀကီးေပၚသို့ ျမသိန္းတစ္ေယာက္ ေရာက္ေနေခ်ၿပီ။

ျမသိန္း ကိုယ္ေပၚတြင္ လႊားထားေသာ ေစာင္ကိုခြာလိုက္ေသာအခါ အေပၚအကၤ်ီကား မရွိ၊ သို့ေသာ္ ေအာက္ပိုင္းတြင္ပုဆိုးတစ္ထည္ကားစြပ္လ်က္သား၊ ျမသိန္း ေက်နပ္စြာျပဳံးလိုက္သည္၊ သူဝတ္လစ္စလစ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ကိုကား မွတ္မိလိုက္သည္။ ေဝ က သူ႔ကို ပုဆိုးစြပ္ေပးခဲ့႐ုံသာမက ေစာင္တစ္ထည္ကိုပါ ျခဳံသြားေပးခဲ့သည္။ ျမသိန္း ကုတင္ေဘးက စားပြဲေပၚသို့ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အုပ္ေဆာင္းအဝါေရာင္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထို့ေၾကာင့္ ကုတင္ေပၚမွဆင္းၿပီး အုပ္ေဆာင္းကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ နန္းႀကီးသုပ္တစ္ပြဲ၊ ၾကက္ဥေၾကာ္(၂)လုံး၊ ေပါင္မုန္႔ႏွစ္ခ်ပ္ ၿပီးေတာ့ ေကာ္ဖီ ပန္းကန္တစ္စုံ တို့ကို ေတြ႕ရသည္။ ျမသိန္း နန္းႀကီးသုပ္ႀကိဳက္သည္ကို သိေသာ ေဝ က စီစဥ္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အုပ္ေဆာင္းေဘးတြင္လည္း ဓါတ္ဘူးအေသးတစ္လုံးႏွင့္ အႀကီးတစ္လုံးကို ျမင္လိုက္ရာ တစ္ဘူးက ေကာ္ဖီ သို့မဟုတ္ ေဟာလစ္၊ ေနာက္တစ္ဘူးက ေရေႏြးၾကမ္း ျဖစ္ေနမည္ဆိုတာ ျမသိန္း အတတ္သိေနေလသည္။ ျမသိန္း ေရခ်ိဳးခန္းသို့ဝင္ကာ ေရကိုတျဝကီးခ်ိဳးပစ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အဝတ္အစားလဲကာ နန္းႀကီးသုပ္ ႏွင့္ ေကာ္ဖီကို မနက္စာအျဖစ္စားလိုက္သည္။ စားၿပီးေတာ့ ပန္းကန္မ်ားကို မီးဖုခန္းသို့ ယူလာခဲ့သည္။ အိမ္ေဖၚေကာင္မေလး မိေအးကိုလည္းမေတြ႕၊ ေစ်းသြားေနတာျဖစ္မည္။ ေဝ တစ္ေယာက္လည္း(ဂ) နာရီထိုးလၽွင္ထြက္ေနၾကမို့ မေတြ႕။ ဒါေပမယ့္လည္း ျမသိန္း တစ္ေယာက္ ၾကည္ႏူးေနမိသည္။

အိမ္ေထာင္သက္ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ ၃ႏွစ္အတြင္း ေဝ တစ္ေယာက္ သူ႔အေပၚတြင္ ယခုေလာက္ ဂ႐ုတစိုက္မရွိခဲ့။ ပန္းကန္မ်ားကို ေဘစင္ ေပၚသို့ တင္ထားေပးၿပီးေသာအခါ ျမသိန္း ဧည့္ခန္းဖက္သို့ ထြက္လာခဲ့ၿပီး သတင္းစာကိုဖတ္ေနလိုက္သည္။ သတင္းစာဖတ္ရင္း ျမသိန္းရဲ့စိတ္မ်ား ညကခ်စ္ရည္လူးခဲ့သည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားဆီသို့ ျပန္ေတြးမိသြားသည္။ ေဝ သည္အရင္ကႏွင့္မတူ အေတာ္ပင္ႏုပ်ိဳလန္းဆန္းကာ စြဲမက္စရာေကာင္းလာသည္။ ကားစြင့္ကာေနေသာ သူမ ဖင္သားႀကီးမ်ားသည္ ယခင္ကလို အိတြဲတြဲမေနဘဲ မာတင္းကာအားရဖြယ္ ပိုေကာင္းလာသည္။ ၿပီးေတာ့က်ပ္ညပ္ကာေနေသာ အေခါင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာလည္း သူ႔ အတံႀကီးကို အတင္းပင္ရစ္ပတ္ကာေနသည့္အေတြ႕ထူးေၾကာင့္အင္မတန္ပင္အရသာရွိလွသည္။ တဖန္ ေဝ တစ္ေယာက္ၿပီးသြားေသာအခါ သူမေစာက္ေခါင္းက ျမသိန္းအတံကို ဇတ္ကနဲ ဇတ္ကနဲ ေဆာင့္ဆြဲကာ ညႇစ္လိုက္ပုံေၾကာင့္ ျမသိန္း တစ္ေယာက္ ညကအေတာ္ပင္ထိန္းလိုက္ရသည္ကို ျပန္သတိရလာေလသည္။ ေတြးရင္း ေတြးရင္းျဖင့္ ျမသိန္း ေဝ့ ကို တမ္းတေနမိသည္။ သက္ုပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္ရင္း ေဝ တစ္ေယာက္ ညေနေစာေစာျပန္လာလၽွင္ေကာင္းမည္ဟုေတြးေနမိသည္။ ထိုစဥ္ အိမ္ေရွ႕ သံဘာဂ်ာတံခါးကို ေသာ့ဖြင့္သံၾကားရသျဖင့္ ျမသိန္း လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိေအး ေစ်းမွျပန္လာသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။

မိေအး ဧည့္ခန္းထဲသို့ ဝင္လာေသာအခါ သတင္းစာဖတ္ေနေသာ ျမသိန္း ကို ေတြ႕ရသျဖင့္ “ ေဟာ … အကိုေလး နိုးေနၿပီလား ” “ ေအး …” “ မမႏြယ္ မေန႔က ဖုန္းဆက္တယ္၊အကိုေလး … ကိစၥေတြမၿပီးေသးလို့ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ရက္ သုံးရက္ေလာက္ၾကာမယ္လို့ ေျပာတယ္ ” ၾကားလိုက္ရေသာစကားေၾကာင့္ ျမသိန္းတစ္ေယာက္နားေတြရွုပ္သြား၏။ မိေအးကေတာ့ သူ႔စကားကို ဆက္ေျပာေန၏။ “ အဲဒါကို မေန႔ညကတည္းက ေျပာုပမလို့ပဲ၊ ကၽြန္မတို့ လင္မယားလည္း အံ့အားသင့္ေနတာနဲ႔ မေျပာမိတာ၊ ဒီမနက္ ႏွင္းေဝကို ေမးေတာ့ အကိုေလး နိုးလာရင္ေျပာျပလိုက္ပါဆိုလို့ ” ျမသိန္း တစ္ေယာက္ ရွင္းသင့္သေလာက္ရွင္းလာၿပီျဖစ္၍ ရင္ေတြတဒိန္းဒိန္း ခုံလာေလသည္။ သူ၏အနားမွ သြားေတာ့မည့္ဟန္ျပင္ေနေသာ မိေအးကို ျမသိန္းက ေျခာက္ေသြ႕ေသာေလသံျဖင့္ လွမ္းေမးလိုက္ေလသည္။ “ နင့္ မမႏြယ္ က ဘယ္တုံးက သြားတာလဲ ? ” “ မေန႔မနက္ပိုင္းကတည္းက ထြက္သြားတာ အကိုေလး ” ျမသိန္း၏ေခါင္းထဲတြင္ မူးေဝလုမတတ္ ျဖစ္သြားရသည္။ မိေအးက ခ်ထားေသာ ေစ်းျခင္းေတာင္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ “ ဒါနဲ႔ ႏွင္းေဝ ေရာ … မိေအး ” “ မနက္က အကိုေလးစားဖို့ နန္းႀကီးသုပ္ ျပင္ေပးၿပီးကတည္းက သူ႔သူငယ္ခ်င္း အိမ္မွာ အလွူရွိလို့ သြားအုံးမယ္ဆိုၿပီးထြက္သြားတယ္၊ ညေနမွျပန္လာမယ္လို့ ေျပာသြားတယ္ အကိုေလး ..”. “ ေၾသာ္ … ေအးေအး ….” မိေအးက ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ မီးဖိုထဲသို့ ဝင္သြားေလသည္။

ျမသိန္း တစ္ေယာက္သာဧည့္ခန္းထဲတြင္ ငိုင္ကာ က်န္ခဲ့ေလသည္။ ၾကားလိုက္ရေသာ စကားမ်ားကို ျပန္ဆက္စပ္ၿပီးေသာအခါ ျမသိန္း တုန္လွုပ္ေျခာက္ျခားစြာုဖင့္ ေခါင္းနားပန္းႀကီးသြားေလသည္။ ျမသိန္း ဘာလုပ္လို့ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိေအာင္ ျဖစ္ေနၿပီး ေရွ႕တြင္ဘာေတြဆက္ျဖစ္လာမည္ကိုႀကိဳတင္မေတြးရဲေတာ့ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ညက သူမူးမူးႏွင့္ ခ်စ္ရည္လူးခဲ့သူမွာ သူ၏ဇနီး ႏြယ္ႏြယ္ေဝ မဟုတ္ဘဲ တစ္ဦးတည္းေသာ ခယ္မေခ်ာေလးျဖစ္သူ ႏွင္းႏွင္းေဝ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ျမသိန္း၏ ဇနီးျဖစ္သူ ႏြယ္ႏြယ္ေဝ သည္ အသက္၂၆ ႏွစ္ခန္႔ ရွိၿပီး ႏြယ္ႏြယ္ေဝ၏ ညီမျဖစ္သူ ႏွင္းႏွင္းေဝ ကားအသက္ ၂၀ ခန္႔ပင္ရွိေသးသည္။သူမတို့၏ မိခင္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ၇ ႏွစ္ခန္႔က ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၿပီး ဖခင္ျဖစ္သူမွာမူ ၿပီးခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္ခန္႔ကမွ ဒီအိမ္မွာပင္ ဆုံးပါးသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ျမသိန္း ႏွင့္ ႏြယ္ႏြယ္ေဝ တို့ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသိပ္မၾကာခ်ိန္တြင္ ႏွင္းႏွင္းေဝ သည္ ရန္ကုန္တြင္ အေဆာင္ငွားကာ တကၠသိုလ္ေနာက္ဆုံးႏွစ္ တက္ေနခ်ိန္လည္းျဖစ္သည္။ အိမ္ႀကီးကလည္းႀကီးသည့္အတြက္ ႏြယ္ႏြယ္ေဝက သူမ၏အေဖႏွင့္ ညီမျဖစ္သူတို့အား အိမ္တြင္ေခၚထားခ်င္သည္ဟု ဆိုလာေသာအခါ ျမသိန္း ေခါင္းသာညိမ့္ခဲ့သည္။

ႏြယ္ႏြယ္ေဝ၏ ဖခင္ႀကီးအား ဖခင္ကဲ့သို့ပင္ ေလးစားရိုေသၿပီး ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည္။ ထို့အုပင္ ႏွင္းႏွင္းေဝအားလည္း ကားေမာင္းသင္ေစၿပီး ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္အဆင္ေျပေစရန္ ကားတစ္စီးပင္ဝယ္ေပးခဲ့သည္။ သို့ေသာ္ သူတို့လက္ထပ္ၿပီး ၈) လခန္႔ ၾကာေသာအခါ တစ္စခန္းထလာသည္က ႏြယ္ႏြယ္ေဝ။ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရး သီးျခားလုပ္ခ်င္သည္တဲ့ေလ။ ျမသိန္း တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဇနီးျဖစ္သူ၏အလိုကိုလိုက္ကာ စိတ္တိုင္းက်စီမံေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ေလသည္။သည္လိုႏွင့္ သူမတို့၏ဖခင္ႀကီး ကြယ္လြန္ၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း ႏြယ္ႏြယ္ေဝ တစ္ေယာက္ ခါတိုင္းလိုအခ်ိန္မွန္ အိမ္သို့ ျပန္မေရာက္။ ကိုယ့္အလုပ္ႏွင့္ကိုယ္ရွုပ္ေနေသာ ျမသိန္း ကလည္းသူမကို အခ်ိန္ျပည့္လိုက္မၾကည့္နိုင္၊ ႏြယ္ႏြယ္ေဝ ကလည္း ျမသိန္း ေမးျမန္းေသာအခါ အလုပ္ကို အေၾကာင္းျပၿပီး ဆင္ေျခေတြေပးခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္မေတာ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စကား အေခ်အတင္စကားမ်ားခဲ့ၾကၿပီး ျမသိန္း အိမ္မွထြက္သြားကာ စိတ္ေလေနခဲ့သည္။ ႏြယ္ႏြယ္ေဝ ႏွင့္ ႏွင္းႏွင္းေဝ သည္ အသက္ ၆ ႏွစ္ခန္႔ ကြာေသာ္လည္း လုံးတူေဒါက္တူျဖစ္သည္။ သို့ေသာ္ အစ္မျဖစ္သူ ႏြယ္ႏြယ္ေဝက ေက်ာလည္ေလာက္ဆံပင္ရွည္ႏွင့္ ျဖစ္ၿပီး ႏွင္းႏွင္းေဝ ကေတာ့ဂုတ္ဝဲဆံပင္ႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ညကအေတာ္ပင္မူးေနေသာေၾကာင့္ ျမသိန္း သတိမမူမိသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူတို့ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္လုံးကလည္း ျမသိန္းကို အကို ဟုသာေခၚၾကေလသည္။ေမြးခ်င္းမရွိေသာ ျမသိန္းသည္ ႏွင္းေဝကို ႏွမတစ္ေယာက္လို ခင္မင္ခဲ့သည္ကားအမွန္ပင္။

ေဖါင္းကားတင္းေနေသာ တင္သားႀကီးမ်ား လမ္းေလၽွာက္လၽွင္ တျဖတ္ျဖတ္ခါၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ သြားပုံမ်ား၊ ငယ္မူငယ္ေသြးအျပည့္ျဖင့္ အလွေသြးေတြႂကြယ္၊ေသာႏွင္းေဝ၊ သူ သည္ေလာက္ထိန္းခဲ့ကာ စိတ္ရိုင္းမ်ားကိုတတ္နိူင္သေလာက္ဖယ္ထုတ္ခဲ့သည္ခ်ည္းပင္၊ သိုေသာ္လည္း တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ အတူတကြ လက္ပြန္းတတီးေနလာေသာ ေသြးမေတာ္သားမစပ္ မိန္းမပ်ိဳကိုၾကည့္ကာ ရမၼက္စိတ္မ်ားထႂကြလာတတ္သည္။စဥ္းစားရင္းမေန႔ညက ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရသည့္ အေတြ႕ကလည္း အလြန္တစ္ရာမွ မက္ေမာစြဲလန္းဖြယ္ရာေကာင္းလွသည္။ ဝင္းဝါ စိုျပည္က်စ္လစ္ေသာ အသားအရည္ေလးျဖင့္ လွခ်င္တိုင္းလွေနေသာ ႏွင္းေဝ၏ ၀တ္လစ္စလစ္ပုံစံေလးကို ျပန္လည္ကာ ျမင္ေယာင္မိေနသည္။ ၿပီးေတာ့ အေမႊးအမၽွင္မ်ားပကင္းရွင္းကာ တင္းေဖါင္းေနေသာ မက္ေမာဖြယ္ရာေကာင္းလွသည့္ ႏွင္းေဝ၏ ရဲရဲနီေနေသာ မုန္႔ေပါင္းေရႊၾကဳတ္…၊ ဒါေတြအားလုံး ျမသိန္း စိတ္မ်က္စိတြင္ ျပန္လည္ျမင္ေယာင္လာၿပီး ျမသိန္း ၏စိတ္မ်ားသည္ ႏွင္းေဝ အေပၚသို့ စုျပဳံကာေရာက္ရွိေနေလၿပီ။ ဧည့္ခန္းမွတိုင္ကပ္နာရီႀကီးက ညေန ၅နာရီ ထိုးသြားေၾကာင္းညႊန္ျပၿပီးသြားခဲ့ေပၿပီ။ ေစာေစာေလးကပင္ မိေအးလည္း သူမေနထိုင္ရာ ကား႐ုံးေလးသို့ ျပန္သြားခဲ့ေခ်ၿပီ။ ျမသိန္း တစ္ေယာက္တည္း ဧည့္ခန္းထဲတြင္ စိတ္မပါ့တပါျဖင့္ တီဗီအစီအစဥ္မ်ားကို ထိုင္ကာၾကည့္ေနသည္။ ခုခ်ိန္ထိ ႏွင္းေဝ အိမ္သို့ ျပန္မေရာက္လာေသး၊ ဘာျဖစ္လို့မ်ားလဲ ဟုေတြးကာ ျမသိန္း စိတ္ေတြပူေနမိသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကားတစ္စီးၿခံတြင္းသို့ ေမာင္းဝင္လာသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။

ျမသိန္း သူ၏ ထိုင္ခုံမွထကာ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖင့္ သူၾကည့္ေနေသာ တီဗီကို ပိတ္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးမွ မဟုတ္ေသးပါဘူးဟု သူ႔ ကိုယ္သူဆင္ျခင္ကာ ျပန္ထိုင္ေနလိုက္သည္။ ျမသိန္း၏ စိတ္မ်ားသည္ေယာက္ယက္ခတ္ကာေနေလသည္။ ၿခံထဲသို့ေမာင္းဝင္လာေသာကားသည္ အိမ္ေရွ႕ေပၚတီကိုေအာက္သို့ မေမာင္းလာဘဲ ကား႐ုံဆီသို့ တန္းကာေမာင္းဝင္သြားလိုက္သံကိုၾကားေနရသည္။ထို့ေနာက္ကားစက္ရပ္လိုက္ၿပီး ကားတံခါးပိတ္သံကို ျမသိန္း ၾကားလိုက္သည္။ ျမသိန္းသည္ ေသာ့ခတ္ကာ ပိတ္ထားေသာ သံဘာဂ်ာတံခါးဆီသို့သြားကာ ေသာ့အားႀကိဳတင္ဖြင့္ထားေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ သူ၏ေနရာသို့သြားကာျပန္ထိုင္ေနလိုက္ေလသည္။သူျပန္ကာထိုင္လိုက္ၿပီးစဥ္မွာပင္ ႏွင္းေဝသည္ သံဘာဂ်ာတံခါးေရွ႕သို့ေရာက္လာသည္။ သူမသည္ ျမသိန္းအား လုံး၀မၾကည့္၊ သံဘာဂ်ာတံခါးကို တြန္းကာအတြင္းသို့ ဝင္လိုက္ၿပီး ျမသိန္းအား ေက်ာေပးကာ တံခါးကိုျပန္ပိတ္ကာ ေသာ့ခတ္လိုက္သည္။ ယခုမွပင္ ႏွင္းေဝ၏ ေနာက္ေက်ာအလွကို ျမသိန္း ေသေသခ်ာခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ႏွင္းေဝ၏ ေသးက်င္ေသာခါးေအာက္တြင္ တင္သားမ်ားသည္ ဝိုင္းကာ ကားစြင့္၍ေနသည္။တင္သားစိုင္မ်ားသည္ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ႏွင့္တင္းကာေနၿပီး စြဲမက္ဖြယ္ အလြန္တရာမွေကာင္းလွသည္။တံခါးကို ေသာ့ခတ္ၿပီးသြားေသာ ႏွင္းေဝသည္ လွုပ္လီလွုပ္လဲ့ျဖင့္ ေသာ့ခ်ိတ္ေသာေနရာသို့ ေလၽွာက္ကာသြားၿပီးေသာ့တံကိုခ်ိတ္လိုက္၏။ ထို့ေနာက္ သူမ၏အခန္းသို့သြားရန္အတြက္ ဧည့္ခန္းကိုျဖတ္ေလၽွာက္ရန္ေျခလွမ္းျပင္လိုက္ေလသည္။

ႏွင္းေဝ သည္ျမသိန္း ထိုင္ေနေသာေနရာကိုမၾကည့္သည့္အျပင္ မ်က္လႊာကိုခ်ကာ ေခါင္းငုံ႔ကာေလၽွာက္လာေလသည္။ ျမသိန္း ထိုင္ေနေသာေနရာေရွ႕မွ ျဖတ္သြားေသာအခါတြင္ ျမသိန္းသည္ သတိလက္လြတ္ျဖင့္ ထိုင္ရာမွထကာ ရပ္လိုက္၏။ ျမသိန္း ရင္ခုန္သံမ်ားကား တဒိန္းဒိန္းျဖင့္ လူပ်ိဳေပါက္တစ္ေယာက္ပမာတုန္ယင္ကာေနေလသည္။ “ ႏွင္း … ေဝ …” စိတ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ကာေခၚလိုက္သည့္တိုင္ ျမသိန္း၏ေလသံကား သိသိသာသာ တုန္ယင္ကာေနသည္။ “ … ရွင္ …” ျမသိန္းကို ေက်ာ္ၿပီး ေလးငါးေပ အကြာသို့ ေရာက္ေနေသာ ႏွင္းေဝက သူမ၏ေျခလွမ္းမ်ားကို ရပ္ကာ ျပန္ထူးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ျမသိန္းကိုကား ေက်ာခိုင္းထားဆဲ၊ သူမ၏ ထူးသံေလးမွာ တကယ့္ကိုပင္ တိုးတိုးေလး။ ႏွင္းေဝ ကိုေခၚလိုက္ၿပီးမွ ျမသိန္း ပိုၿပီးတုံတုံယင္ယင္ျဖစ္လာေလသည္။ ေနာက္ထပ္ေျပာခ်င္ေသာ သူ၏စကားလုံးမ်ားမွာလည္း သူ႔ႏွုတ္မွမထြက္နိူင္ျဖစ္ေန၏။ ႏွင္းေဝကလည္း တံေတြး တစ္ခ်က္မ်ိဳလိုက္ရင္း စိတ္ကိုတင္းကာေနရေလသည္။ “ ျပန္ … ျပန္လာၿပီလား …” စကားထစ္ကာ ထပ္သြားသျဖင့္ ျမသိန္း မွာ သူ႔ကိုယ္သူ မေက်မနပ္ျဖစ္သြား၏။ ျမသိန္း၏ အေမးစကားကို ၾကားလိုက္သည့္အခါတြင္ ခပ္တည္တည္ျဖစ္ေနေသာ ႏွင္းေဝ ၏မ်က္ႏွာသည္ ျပဳံးေယာင္သမ္းသြား၏။ ျမသိန္း သည္ ႏွင္းေဝ ၏အေနာက္တြင္ရွိေနေသာေၾကာင့္ ႏွင္းေဝ ၏အျပဳံးကိုမျမင္လိုက္ရေခ်။ “ ဟုတ္ကဲ့ … ” ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေစာေစာကထက္ ျမန္ဆန္သြက္လက္ေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ သူမ၏အိပ္ခန္းဆီသို့ လၽွာက္လွမ္းကာသြားေလသည္။ထိုအခါ သူမ၏ တင္သားမ်ားသည္ အစြမ္းကုန္ တုန္ခါလွုပ္ယမ္းသြားၿပီး ထိုအျမင္အာ႐ုံသည္ ျမသိန္း၏ရင္ကိုစူးနစ္တိုးဝင္သြားေလသည္။

ႏွင္းေဝကား သူမ၏အိပ္ခန္းထဲသို့ ဝင္သြားေခ်ေလၿပီ။ ျမသိန္းလည္း မ်က္စိတဆုံးၾကည့္ေနၿပီးေနာက္ လွည့္ကာထြက္လာခဲ့ၿပီးသံဘာဂ်ာတံခါးအနီးတြင္ရပ္ကာ ေပၚတီကိုေအာက္ကိုေငးၾကည့္ေနသည္။ခဏမၽွရပ္ၿပီးေသာအခါ ျမသိန္း သည္စိတ္ႏွလုံးကို ဒုံးဒုံးခ်လ်က္ အိမ္အတြင္းဖက္သို့ ေလၽွာက္ကာဝင္သြားေလသည္။ႏွင္းေဝ၏ အိပ္ခန္းေရွ႕သို့ေရာက္ေသာအခါ အိပ္ခန္းတံခါးသည္ေစ့ကာမေနဘဲ နည္းနည္းခပ္ဟဟျဖစ္ေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။အေျခအေနမဆိုးသျဖင့္ ျမသိန္းသည္ တံခါးကို တြန္းကာဖြင့္လိုက္ေသာအခါတြင္ မွန္တင္ခုံေရွ႕တြင္ ထမီရင္လ်ားျဖင့္ ေခါင္းဖီးေနေသာ ႏွင္းေဝ ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ အိပ္ခန္းတြင္းသို့ ေျခႏွစ္လွမ္းေလာက္ဝင္ၿပီးေသာအခါတြင္ ႏွင္းေဝ ၏အသံလြင္လြင္ေလး စတင္ကာေပၚထြက္လာသည္။ “ အကို ႏွင္းေဝကို ဘာေျပာစရာရွိလို့လဲ ? ေနာက္မွ အျပင္မွာေျပာမယ္ေလ …” ျမသိန္းလည္း ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ ႏွင္းေဝကိုယ္ခႏၶာေလးကို ေငးၾကည့္ၿပီး ႏွင္းေဝ၏ကုတင္ေပၚသို့ ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။ “ ဟို … ဟို … ႏွင္းေဝ … ညက … အကိုေလ …” ​ သူ႔စကားမဆုံးခင္ ႏွင္းေဝ ထိုင္ခုံေပၚမွဆတ္ကနဲထကာ ျမသိန္းဖက္သို့လွည့္လိုက္၏။ ႏွင္းေဝ၏ ျဖဴႏုေသာမ်က္ႏွာကား ပန္းေသြးေရာင္အတိ။ “ ဘာလဲအကို … ႏွင္းေဝမွန္း မသိလို့ပါလို့ ေျပာမလို့မဟုတ္လား … ” ထိုသို့ေျပာလိုက္ရင္း ႏွင္းေဝသည္ ျမသိန္း ထိုင္ေနရာကုတင္ေရွ႕သို့ ေရာက္လာေလသည္။

ျမသိန္း စကားကိုမဆက္နိုငင္ပဲ ႏွင္းေဝ၏ ရင္လ်ားထားေသာ ကိုယ္လုံးေလးကိုသာ ခပ္စိမ္းစိမ္းစိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။ ထမီကိုရင္လ်ားထားသျဖင့္ ဝင္းမြတ္မို့ေမာက္ေနေသာ ရင္ညြန္႔အလွကို အထင္းသားျမင္ေနရသည္။ထမီကို တင္းတင္းစည္းထားသျဖင့္ လုံဝန္းကာ ငြားစြင့္လွေသာ ရင္သားအလွေၾကာင့္ ျမသိန္းအၾကည့္တို့သည္ ထိုေနရာက မခြာနိူင္ျဖစ္ေနရသည္။ ျမသိန္း စိတ္ကိုတင္းကာ သူ႔ေရွ႕တြင္ရပ္ေနေသာ ႏွင္းေဝ ပခုံးကို လွမ္းကာကိုင္လိုက္ေလသည္။ ႏွင္းေဝ ကလည္း႐ုန္းဖယ္ျခင္းမျပဳ။ “ မဟုတ္ပါဘူး … ႏွင္းေဝ ၊အကို ႏွင္းေဝမွန္း သိရက္နဲ႔ခ်စ္ခဲ့တာပါကြယ္ … ” စကားအဆုံးမေတာ့ ကုတင္ေစာင္းတြင္ထိုင္ေနေသာ ျမသိန္းသည္ သူ၏ေရွ႕နားတြင္ ကပ္လၽွက္ရပ္ေနေသာ ႏွင္းေဝ ကိုယ္လုံးေလးကို လွမ္းဆြဲယူကာဖက္လိုက္ေလသည္။ ႏွင္းေဝ ကိုယ္လုံးေလးသည္ အလိုက္သင့္ပင္ပါလာၿပီး ျမသိန္း၏ ရင္ခြင္ထဲသို့ ရာက္ေသာအခါ သူမ၏မ်က္လႊာကို ခ်လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာေလးက အေပၚသို့ေမာ့ကာေနၿပီး ႏွုတ္ခမ္းေလးႏွစ္လႊာက ပႊင့္ေတာ့မေယာင္ေယာင္၊ ျမသိန္း လည္း အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ ႏွင္းေဝ ၏ ႏွုတ္ခမ္းေတြကို ဖိကပ္စုပ္နမ္းလိုက္ရာ ႏွင္းေဝ ၏လက္မ်ားကလည္း ျမသိန္း ကိုဖက္တြယ္ရင္း ျပန္လွန္စုပ္နမ္းျခင္းျဖင့္ တုန္႔ျပန္ေလသည္။ ျမသိန္း လက္မ်ားကလည္း ဝက္ၿမီးကဲ့သို့ပင္၊ အၿငိမ္ေနသည္မရွိပဲ ႏွင္းေဝ ၏တစ္ကိုယ္လုံးအား စုန္ဆုန္ကာ ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ တင္းရင္း စြင့္ကားကာေနေသာ ႏွင္းေဝ ၏ တင္သားႏွစ္ျခမ္းကို အားပါးတရ ဆုပ္နယ္ေပးေနသည္။ ႏွင္းေဝ ကလည္း ျမသိန္းႏွုတ္ခမ္းေတြကို စိတ္ပါလက္ပါျဖင့္ အတင္းကိုပင္ ဖိကပ္စုပ္နမ္းေနသည္။

ၿပီးေတာ့လည္း သူမသည္ ျမသိန္း ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို တိုးကာဖက္လာပါေတာ့သည္။ျမသိန္း၏ လက္တစ္ဖက္က ႏွင္းေဝ၏ တင္သားႀကီးႏွစ္ခုၾကား ကိုလက္ေစာင္းျဖင့္ ထမီေပၚမွ ပြတ္တိုက္ေပးလိုက္ရာ ႏွင္းေဝ၏ ကားအယ္ကာေနေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ တလွိမ့္လွိမ့္ျဖင့္ လွုပ္ကာေနေလသည္။ ထို့ေနာက္ ျမသိန္း လက္က သူမေရွ႕ပိုင္းသို့ ေရြ႕ေျပာင္းကာ ေပါင္ရင္းဆီသို့ တိုးဝင္ကာ သူမ၏အဂၤါဇာတ္ေလးကို ဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ေလရာ ႏွင္းေဝ ခါးကေလးမွာ ေကာ့ကာတက္သြားၿပီး မာန္ဖီေနေသာ ျမသိန္း ၏ အတံႀကီးႏွင့္ သူမ၏ ခ်ပ္ရပ္ကာေနေသာ ဝမ္းပ်ဥ္းသားတို့မွာ ေႏြးေထြးစြာဖိကပ္မိၾကသည္။သူမကို ေထာက္ထားေသာ ပူေႏြးေနေသာ ျမသိန္း အတံ အထိအေတြ႕၊ အဂၤါဇာတ္အား လက္ျဖင့္ကလိေပးေနမွု၊ ဖင္သားႀကီး ႏွစ္ခုအားဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္ေပးမွုမ်ားေၾကာင့္ ႏွင္းေဝ ကာမေဇာမ်ားသည္ ဒီေရလွိုင္းမ်ားကဲ့သို့ တလွိမ့္လွိမ့္တက္လာၿပီး ခံစားရခက္လာေသာေၾကာင့္ ရင္ထဲတြင္ပင္ မြန္းက်ပ္ကာလာရေတာ့သည္။ ႏွင္းေဝသည္ သူမ၏ ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာအား ျမသိန္း၏ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားဆီမွ ႁပြတ္ကနဲ ေနေအာင္ ဆြဲကာခြာလိုက္ၿပီး ျမသိန္း၏ မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး သူမ၏လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ ျမသိန္း ၏ အကၤ်ီၾကယ္သီးမ်ားကို တစ္လုံးခ်င္းျဖဳတ္ကာေပးေနသည္။

ၾကယ္သီးမ်ား အားလုံးျပဳတ္သြားေသာအခါ အကၤ်ီကိုခၽြတ္ေပးလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ ႏွင္းေဝ ကိုယ္လုံးေလးကို အိပ္ယာေပၚသို့ လွဲခ်လိုက္သည္။ ထိုအခါမွ ျမသိန္း သည္ သူမ၏ ရင္လၽွားထားေသာ ထမီေလးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ရာ ႏွင္းေဝမ်က္လုံးေလးမ်ားမွိတ္လိုက္ၿပီး ခါးေလးကိုႂကြေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ျမသိန္းက ႏွင္းေဝ အ၀တ္မပါေသာကိုယ္လုံးေလးကို ကုတင္ေပၚသို့ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ကာတင္လိုက္သည္။ ထို့ေနာက္ ဝင္းေျပာင္ျဖဴဥေနေသာ သူမ၏ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ကုတင္ေစာင္းတြင္ေနသားက်ေအာင္တင္လိုက္ၿပီး သူ၏ပုဆိုးကို ခၽြတ္လိုက္စဥ္မတြင္ေတာ့ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကို စုံမွိတ္ထားေသာ ႏွင္းေဝ ၏ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားမွ တိုးလ်ညင္သာေသာ စကားသံေလးထြက္လာေလသည္။ ​ “အကို … ႏွင္းေဝကို မညာနဲ႔ေနာ္ …” “ မညာပါဘူး … ႏွင္းေဝရယ္၊ အကို ႏွင္းေဝကို အေစာႀကီးကတည္းက ခ်စ္ေနတာပါကြယ္ … ” “မဟုတ္ဘူး အကို … ႏွင္းေဝ ေျပာတဲ့ ညာ မွာ ဟ ထိုး ပါတယ္ အကိုရဲ့ …” လူလယ္မေလး ႏွင္းေဝ ပင္တည္း …. ၿပီးပါၿပီ။