လင်ရှိမယားဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် လင်ငုတ်တုတ်ရှိစဉ်ကတည်းကပင် ဇယားရှင်းခဲ့သူတော့မဟုတ် ထွေလာကာလီ ဇာတ်လမ်းကလေးတွေ ရှိခဲ့ဖူးသည် ………

နင်ဘယ်လောက်လိုးမလဲ ကြည့်စမ်းမယ် ထူးခန့် … ငါ့တစ်ကိုယ်လုံးလည်း နင် တစ်ညလုံးဆော်ချင်သလို ဆော်နေတာနဲ့တင် … ငြီးစော်နံနေပြီ … လိုးစမ်း … ဒီလောက်လိုးချင်နေတာ နင့် အိမ် မပြန်နဲ့ တော့ … ဒီမှာပဲ မိုးလင်းတဲ့အထိ အပြီးသာ လိုးသွားလိုက် ကြားလား”ထူးခန့် မယုဇင်စကားကို ကြားတော့ ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်လိုက်မိသည်။မယုဇင် ပြောမယ်ဆိုလည်းပြောချင်စရာ။ သူ မယုဇင်အိမ်မှာ တစ်ညလုံး သောင်တင်နေပြီး အရက်သေစာများ သောက်လိုက်စားလိုက် မယုဇင်ကို ဖီးလ်လာလျှင်လာသလို တစ်ချီပြီးတစ်ချီ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးလိုက်နှင့် သူ့ထက်အသက်အများကြီး ပိုကြီးသည့် မယုဇင်ကို အစ်မကြီးတစ်ယောက်ကို မောင်ငယ်လေးတစ်ယောက်က နွဲ့ဆိုးဆိုးနေသလို ဂျီကျချင်တိုင်းကျကာ နိုင်ထက်စီးနင်းလုပ်နေပေသည်။ မယုဇင်က လင်မရှိ။ သေပြီ။(၉၆)ပါးနှင့်လား အရက်ပဲအလွန်အမင်း သောက်ခဲ့မိလို့များလား ကာမဂုဏ်ဇက်ကြိုး အထုံးအဆက်ပြတ်ပြီး စက်တပ်သလို နေ့နေ့ညည မအားနိုင်အောင် လင်မယားနှစ်ယောက် အလိုးလွန်ခဲ့ကြလို့လား။ ဒါတော့ သူလည်း အသေအချာတော့ မသိပါ။

သေတဲ့သူက သေပြီး ကျန်တဲ့သူသာ ကာမဂုဏ်အလိုရမ္မက်ကို မကျေမနပ် မရောင့်ရဲ မတင်းတိမ်နိုင်စွာဖြင့် တစ်ယောက်တည်း ဟတ်ကော့ကြီး ဖြစ်ကျန်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။မယုဇင် တဏှာအလွန်ကြီးသည်။ယောက်ျားမရှိလျှင် ဘယ်လိုမှ နေတတ်မည့်သူလည်း မဟုတ်ပါ။ သူ့ယောက်ျားမောင်လုံး ရှိစဉ်အခါက အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ နွေရာသီ အုတ်ဖိုချိန်ရောက်ပြီ ဆိုတာနှင့် အိမ်မပြန်စတမ်း အလုပ်ထဲနစ်နေတတ်ပြီး သူ နှစ်ပတ်နေ၍တစ်ခါလောက် အိမ်ပြန်လာပြီ ဆိုတာနှင့် မယားဖြစ်သူကို လုပ်ခပိုက်ဆံတွေလည်းအပ်ရင်း အချစ်တွေပါ တနင့်တပိုး ပေးသွားလေ့ရှိပါသည်။ အသားမည်းမည်း ကျွဲကြီးတစ်ကောင်လို သန်ကလည်းသန် မာလည်းအလွန်မာသူမို့ တစ်ညနှစ်ညလောက် ဆက်တိုက် သူစိတ်ရှိလက်ရှိ အစွမ်းကုန်ဆော်ပြီးလျှင် သုံးရက်လေးရက် လောက်အထိ သူမအိပ်ယာမှ မထနိုင်တော့ချေ။ လီးကလည်း တုတ်သည်။ ရှည်သည်။ ဘယ်လောက်လိုးလိုး မာန်လျှောကာ ပျော့ခွေသွားသည်မရှိ ပုံမှန်တစ်ချီ လိုးပြီးတိုင်း ပို၍ပင် မာကြောတောင့်တင်းလာလေ့ရှိသော လီးငပဲကြီးဖြစ်လေသည်။ မယုဇင်အကြိုက်ပင်။

အရက်သောက်တာလည်း အလွန်အကျွံ။သေပြန်တော့လည်း ကောက်ကာငင်ကာ ဆိုသလို ဖျားနာခြင်းပင်မရှိဘဲ ဒီနေ့တစ်နေကုန်သောက် နောက်တစ်နေ့ နံနက်မှာ ဘာမပြောညာမပြော တုံးကနဲ လဲသေသည်။ ဦးနှောက်သွေးကြောပြတ်သည်ဆိုလား သူမတော့ နားမလည်လိုက်ပါ။ဒီလိုနှင့်ပဲ …မယုဇင် မုဆိုးမဖြစ်ရတော့သည်။ အသပြာငွေကြေးအားဖြင့်တော့ ပူပန်စရာမလိုပါ။ အလုံအလောက်ရှာဖွေပေးသွားခဲ့သည်။ ခက်သည်က သူလိုးပြီး ဆတ်တငံ့ငံ့ကျန်ရစ်နေခဲ့သည့် သူမစောက်ပတ်ဟောင်းလောင်းကြီးကို ဘာနှင့်အစားထိုးရမလဲ ဆိုတာကိုပဲ တစ်နေ့တစ်နေ့ ခေါင်းပူမတတ် တွေးတောစဉ်းစားရင်း စိတ်မသက်မသာဖြစ်ရလေသည်။မယုဇင်က လင်ရှိမယားဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် လင်ငုတ်တုတ်ရှိစဉ်ကတည်းကပင် ဇယားရှင်းခဲ့သူတော့မဟုတ်။ ထွေလာကာလီ ဇာတ်လမ်းကလေးတွေ ရှိခဲ့ဖူးသည်။ ထူးခန့်ဆိုတာလည်း တကယ်တော့ အဆိုပါ ယောက်ျားသားတွေထဲက တစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်။ သူမယောက်ျား မောင်လုံးနှင့် သောက်ဖော်သောက်ဖက် စားဖော်စားဖက် လောင်းကစားအတူတူလုပ်ဖက်တွေဖြစ်ကြသည်။ အသက်အရွယ်ချင်းတော့ ကွာသည်။

မောင်လုံး ၄၀ ဝန်းကျင်ရှိပြီး ထူးခန့်က နှစ်ဆယ်ကျော် အစိတ်တင်း လူငယ်လေးတစ်ယောက် မျှသာ ဖြစ်သည်။လူက အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ အသားညိုမောင်းပြီး ကိုယ်ခန္ဓာကြံ့ခိုင်၍ ကျစ်လျစ်တောင့်တင်းကာ အကြမ်းပတမ်းအလွန်ခံပြီး အလုပ်ရှင်တိုင်း မျက်စိကျခြင်းခံရသူဖြစ်သည်။ မောင်လုံးကို ဦးတပ်ခေါ်ပြီး သူမကို ကျတော့ မမယု ဟုခေါ်ကာ အိမ်မှာပဲ စားကျက်ကျပြီး မကြာခဏ ဝင်ထွက်သွားလာ ညဉ့်အိပ်ညဉ့်နေ နေသွားတတ်သူ ဖြစ်သည်။ ထိုမှစ၍ နှစ်ယောက်သား ငြိခဲ့ကြခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ သူ့ဇာတိက သူမတို့လို အောက်နယ်ဖက်ကမဟုတ်။ ဧရာဝတီတိုင်း ဒေးဒရဲနယ် အစွန်အဖျားဒေသတစ်ခုက ဖြစ်သည်။ မိသားစုအလိုက်လာပြီး ရေကြည်ရာမြက်နုရာ ရှာဖွေကာ အလုပ်လာရောက် လုပ်ကိုင်ကြသူတွေ ဖြစ်သည်။ နယ်စုံသူဖြစ်၍ အောက်သက် အလွန်ကျေပြီး အပြောအဆိုလည်း ညက်ကာ မိန်းမတွေ မကျကျအောင် ပြောတတ်ဆိုတတ်သူ ဖြစ်သည်။ ရုပ်ကြမ်းနှင့် နွဲံ့တတ်သူလို့ ဆိုရမလိုပင်။ အလုပ်ခွင်ထဲမှာလည်း အကြမ်းသမားတွေထဲက အတွေ့အကြုံခပ်နုနု ဆတ်စလူးခါနေသည့် အလုပ်သမ ကလေးတွေဆိုလျှင် သူမို့ မငြိလိုက်နှင့်။ ငြိတာနှင့်ပင် ဇာတ်လမ်းက ပြတ်ပြီ။

အလစ်မှာ သူ ကိုင်လိုက်သည်ချည်း သူတို့ကလေးတွေရဲ့ကာမကို မရရသည့်နည်းနှင့် အပိုင်စား ရယူသိမ်းပိုက်ပြီး ဖြစ်သည်။ တစ်နှစ်လောက် အချိန်တိုကလေး အတွင်းမှာပင် သူ့အနေနှင့် ပါကင်တွေ မနည်းမနောကြီး စိတ်ကြိုက်ဖွင့်ခွင့် ကြုံလိုက် ရသေးသည်။ အလုပ်သမတွေ အများစုက အလယ်မဝယ် မနူးမနပ်ကလေးတွေသာမို့ မြေတူးမြေသယ် အုတ်သယ်အုတ်ထမ်း အတူတကွလုပ်ကိုင်ရင်း ထိကပါးရိကပါး စကြနောက်ကြ ပွတ်ကြကိုင်ကြနှင့် အချစ်မပါ တဏှာသက်သက် လက်တည့်စမ်းချင်တိုင်း စမ်းခွင့်ရနေသည်။ သူဋ္ဌေးခြေတော်တင်လိုက် အလုပ်အတူ လုပ်သူချင်း မောင်လုံးနှင့် ထူးခန့်တို့ကဲ့သို့ အထာနပ်သူတွေက ရသမျှအခွင့်အရေးတိုင်း လက်လွတ်မခံဘဲ ဖြစ်သလို ကြုံသလို ခြုံပုတ်ထဲဆွဲသွင်းကာ အလုပ်ဖြစ်လိုက်နှင့် ပန်းပွင့်ကလေးတွေ တဖြုတ်ဖြုတ် မြေခ ကြွေကျရရှာသည်။ မျက်ရည်ကလေးစမ်းစမ်း စမ်းစမ်းနှင့် ဟိုချော့ဒီချော့ ချော့မော့ နှစ်သိမ့်ရင်း ပြီးတော့လည်း ပြီးသွားရသည်ပင်။ မိန်းမသဘာဝက အရည်ဝင်လျှင် အသေခင်သည်ဆိုသော ဆိုရိုးစကားလည်း အရှိသားပဲမဟုတ်လား။ ထူးခန့် လူကဖြင့် အသက်နှစ်ဆယ်အစိတ်လောက်သာ ရှိပေမယ့် လိုးသက်ကတော့ ဝါရင့်သမ္ဘာရင့် ဖြစ်နေချေပြီ။သူ့လီးကလည်း ရှယ်ကြီးသည်။

မောင်လုံးထက်မသာလျှင်တောင်မှ သူ့အောက်ဘယ်လိုမှ မလျှော့သည့် လီးဖြစ်သည်။ လုံးပတ် ကျပ်လုံးမကကြီးပြီး အရှည် ရ လက်မသာသာ ၈ လက်မနီးနီးရှိပါသည်။ ဒါကြောင့်လည်း မယုဇင်တစ်ယောက် ထူးခန့်ဆိုသောသူ့ကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ လက်ခံခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူနှင့် ပရောပရီလုပ်ကာ အရောတဝင်နေကြရင်း နောက်ဆုံး သဒ္ဓါလွန်တဏှာကျွံ၍ ကာလဝိဘက်နောက်ပိုးတက်ကာ သူမဗိုက်ပေါ်မှာပဲ ထူးခန့်စားကျက်ကျပြီး ကာမပင်လယ်ထဲ နှစ်ယောက်သား စိတ်တူကိုယ်တူ လက်ပစ်ကူးကြသည့်အဆင့်ကို ရောက်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။မောင်လုံး အလုပ်ထဲကနေ ပိုက်ဆံပို့ခိုင်းတာတို့ အိမ်မှာ လိုအပ်သည့် စားသောက်စရာတွေ မြို့တက် ဝယ်ခိုင်းတာတို့ ဆိုလျှင် လင်မယားနှစ်ယောက် သူ့ကိုသာခိုင်းတတ်သည်။ ခြေပေါ့လက်ပေါ့ ရှိသည်။ လက်လည်း သွက်သူပင်။ လက်သွက်လို့လည်း ယခုလို ယောက်ျားနောက်ကွယ်မှာ မထင်မှတ်ဘဲ ဖောက်ပြားမိကြရင်း နှစ်ယောက်သား အတွေ့အရသာကို မလွန်ဆန်နိုင်ဘဲဖြစ်ကာ လှေကြီးပေါ်ဝယ် လှေငယ်တင် မိသည့်အခြေသို့ ဆိုက်ခဲ့ရသည်။

လူကွယ်ရာမှာ နှစ်ယောက်သားတွေ့ဆုံတိုင်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် တဏှာအကြည့်များဖြင့်ကြည့်၍ ပေါင်ပုတ်လက်ပုတ် စနောက်ကိုင်ကြ လိုသည်ထက် ပို၍ အခွင့်အရေးပေးမိလာရာက တစ်ည သူမအိပ်မောကျနေခိုက် ထူးခန့် မပြောမဆို ခြင်ထောင်ထဲဇွတ်ဝင်လာပြီး သူမရဲ့ကာမကို သူ့တစ်ဦးတည်းသဘောနှင့် ပိုင်စိုးပိုင်နင်း အရယူသွားနိုင်ခဲ့သည်။ မယုဇင် နိုးတစ်ဝက်အိပ်တစ်ဝက် သတိဝင်လာတော့ ထူးခန့် လီးကြီးက သူမစောက်ဖုတ်ထဲ တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေတုန်းပင်။ မထူးတော့တာနှင့် နောက်တစ်ချီအတွက် သူ့ကို ခွင့်ပြုပေးလိုက်မိပြန်သည်။ လင်သည်နှင့်မခြားသော အရွယ်အစား အထိအတွေ့ဓာတ်ကြောင့် ထူးခန့်အပေါ် သူမအထင်တကြီး ဖြစ်သွားမိပြီး အရူးအမဲသားကျွေးမိသည့်ပမာ မစားရမနေနိုင် ရောဂါအသည်းကြီး သည်းခဲ့ရလေတော့သည်။ ဒီ့အရင်ကလည်း သူမယောက်ျား အလုပ်ခွင်ထဲရောက်ခိုက် နီးစပ်ရာလူနှင့် ရောရောနှောနှော ထွေးရောယှက်တင် နေထိုင်တတ်လေ့ရှိသူမို့ မယုဇင်တစ်ယောက် အခွင့်သာတာနှင့် ဘယ်ယောက်ျား တစ်ယောက်နဲ့ပဲ ဖြစ်ဖြစ် တိတ်တိတ်ပုန်း အပြာဇာတ်ခင်း ညအိပ်ဖို့ကို လုံးဝ ဝန်မလေးတတ်သူလည်း ဖြစ်ရာ သူမဖက်ကလည်း ထူးခန့်လို ချာတိတ်တစ်ယောက်ကို သူမရင်ခွင်ထဲက ပြန်ထွက်မသွားအောင် တတ်စွမ်းသမျှ နည်းလမ်းအစုံအလင်ဖြင့် အပိုင်ချည်နှောင်ထားလိုက်တော့သည်။

ထူးခန့်က မောင်လုံးတပည့်လည်း ဖြစ်၍ သူ့ဆရာသေတော့ ဆရာကတော်ကို အနီးကပ်စောင့်ရှောက်မွု ပေးသလိုနှင့် မယုဇင်ဆီ တစ်ရစ်ဝဲဝဲနှင့် တစ်ရက်ခြားနှစ်ရက်ခြား ရောက်ရှိလာပြီး ကာမကိစ္စအတွက်ကိုပါ ဆရာဖြစ်သူနှင့်မခြား ကိုယ်စားပြုတာဝန်ယူပြီး မယုဇင်၏ ရမ္မက်လိုဘကို ဝိုင်းကူဖြည့်ဆည်းပေးနေခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ဒီည ထူးခန့်နှင့်သူမ အချစ်ရေယဉ်ကြောထဲ မျောပါခဲ့တာ သုံးကြိမ်သုံးလီပင် မကတော့ပြီ။ထူးခန့် မနက်ဖြန်အလုပ်နားသည့်ရက်ဖြစ်၍ တစ်ညလုံး စိမ်ပြေနပြေ သူမကို အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ အစွမ်းတွေပြပြီး တအုန်းအုန်းလိုးနေခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ သူ အလိုးကောင်းလွန်း၍ မယုဇင်လည်း စောက်ပတ်တွေပါ ကျိန်းလာရသည်။ ကောင်လေးက လွယ်ကိုမလွယ်။သူ့လီးကြီးကဖြင့် မငယ်လှ။ ကိုမောင်လုံးနှင့် နင်လားငါလား ရှိမည်ဖြစ်ပြီး ဟိုက အားကောင်းမောင်းသန် ယောက်ျားကြီးပီပီ လိုးအားပိုပြင်းပြီး နွားသိုးကြိုးပြတ် သရဲမရဲစီးသလို ကရွူးမူးထိုး မချိအောင်လိုးတတ်သူ ဖြစ်ကာ ထူးခန့်ကျပြန်တော့ သာသာတစ်မျိုး ပြင်းပြင်းသွက်သွက်တစ်ဖုံ နှေးလိုက်မြန်လိုက် သက်လုံချွေပြီး ကြာကြာအချိန်ဆွဲ၍ ချော့လိုး ညှောင့်လိုးကလေးများပါ လိုးပေးတတ်သူဖြစ်သည်။ နှစ်ယောက်လုံး တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ ကောင်းကြပါသည်။

လီးအဝင်နက်အောင် လိုးရာမှာတော့ ထူးခန့်ရော မောင်လုံးရော အတူတူပင်ဖြစ်သည်။ လီးချောင်းတုတ်သလောက် အလျားကပေမီဒေါက်မီတွေချည်းမို့ သားအိမ်ထိအောင် အပြတ်အားသွန်ပြီး လိုးနိုင်ကြသည်။ သူမအလိုးခံဖူးသမျှ ဒီနှစ်ယောက်ကိုတော့ဖြင့် အသိအမှတ်မပြုဘဲနှင့်ကို မနေနိုင်ပါချေ။”မသိန်း ကျွန်တော့်လီး စုပ်ပေးစမ်းဗျာ ဒီတစ်ချှီ လီးပြန်တောင်တာနဲ့ မသိန်းဖင်ရောစောက်ပတ်ရော လိုးပေးမှာ သိလား”ထူးခန့်ပြောလိုက်တော့ …”ဟဲ့ စောက်ပတ်လိုးရ တော်ပြီပေါ့ ထူးခန့်ရယ် … ဘယ့်နှယ် ဖင်ကိုပါ ပြဿနာ ရှာချင်ရတယ်လို့ “မယုဇင် သူ့ကို မျက်လုံးကလေးစွေကြည့်ပြီး ခပ်ညုညုကလေးပြောသည်။ aအာင်မောင်းကိုယ်လုံးကို မှီထိုင်နေပြီး သူမလက်ကလေးတစ်ဖက်က သူ့လီးကို နှိုက်ကိုင်၍ ဆွကာဆွကာနှင့် လီးပြန်တောင်လာအောင် မသိမသာ ပွတ်သပ်ဆွနွူးပေးနေသည်။ ထူးခန့်လက်များကလည်း မယုဇင် နို့အုံအိအိနှစ်ဖက်ကို ဖျစ်နယ်ကိုင်ပေးနေပြီး နို့သီးကလေးနှစ်ခုကို ဖိလှိမ့်ပွတ်ချေကစားပေးနေသည်။ မယုဇင် ကလေးမွေးဖူးသူ မဟုတ်၍ သူမရင်သားအစုံက ပျော့အိတွဲကျနေခြင်းမရှိဘဲ အလုံးလိုက်အမြွာလိုက် အုံခဲတင်းကြွနေလျက် ရှိသည်။

အသားအရေဖြူဝင်းပြီး လုံးကြီးပေါက်လှ ရွေရင်ထွားထွား တင်ပဆုံသားကားကား ရေဆေးငါးကဲ့သို့ ဖြစ်ကာ ရာဂအားကြီးမားသည့် ယောက်ျားသားတို့အကြိုက် မိန်းမပီသသည့် ရုပ်ဆင်းအင်္ဂါနှင့်ပြည့်စုံသော မိန်းမချောမိန်းမလှတစ်ဦးပင် ဖြစ်လေသည်။ သူမမိဘတွေက ရေး လမိုင်းဖက်က မွန်သွေးနည်းနည်းစပ်သည်။မယုဇင် ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းရော အောက်ပိုင်းမှာပါ အဝတ်အစားမဲ့နေပြီး ထူးခန့် အပေါ်ကိုင်လိုက် အောက်နှိုက်လိုက်နှင့် ဖင်သားအိအိကားကားကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ညှစ်နယ်ကိုင်ပြီး သူမစောက်ပတ်တစ်ဝိုက်နှင့် ဖင်စအိုဝကလေးကိုပါ လက်နှင့်အသာဆွ၍ဆွ၍ ပေးနေပါသည်။ “ဦးမောင်လုံးရှိတုန်းက မသိန်းဖင်ကို ချတာပဲ မဟုတ်လား ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်မြင်တာ “”နင်နော် ငါ့ကို ဘယ်ကတည်းက ချောင်းကြည့်နေတာလဲ “”ကြာပြီ ချစ်လို့ မသိန်းမသိအောင် ခိုးခိုးပြီး ချောင်းကြည့်နေတာ ဦးမောင်လုံး လိုးတိုင်းကြည့်တယ် ဟဲ ဟဲဟဲ “”သူ တစ်ခါတစ်လေ မူးလာမှ ငါ့ဖင်ကို ချတာ တစ်ခါတစ်ခါ ဖင်တောင်ကွဲတယ်'””သိသားပဲ သူလိုးပြီးထားတော့ ကျွန်တော့်အလှည့်ဖင်မကွဲတော့ဘူးပေါ့ “”ဟင်း ကြွက်ပျင်းကလေး ရေသာခိုဖို့ကျတော့ ထိပ်တန်းပဲ ဟင့်ဟင့် “မယုဇင်ပြောလိုက်ပြီး ထူးခန့်နွုတ်ခမ်းကို အောက်ကနေ၍ မမီမကမ်းလှမ်းစုပ်လိုက်သည်။ ထူးခန့်လက်များက သူမကိုယ်လုံးအိအိကြီးအား ရစ်သိုင်း၍ဖက်လိုက်ပြီးနောက် ကုတင်ပေါ်ကို ထပ်မံ လှဲချလိုက်ပါသည်။

နှစ်ယောက်သား နမ်းရင်းစုပ်ရင်း ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်နေ၍ တစ်ယောက်က အပေါ်ကနေ စောက်ပတ်ကိုယက် ကျန်တစ်ယောက်က အောက်မှနေ၍ သူ့လီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ အားရပါးရစုပ်နှင့် ဇယ်ဆက်သလို အလုပ်များသွားကြတော့သည်။”ချစ်တယ် မသိန်းရယ် ချစ်လို့ မဝနိုင်ဘူး “”ဟင်း ဟင်း သူချစ်တာလည်း ကြောက်စရာကြီး ဖယ် ဖယ်တော့ကွာ မမ စောက်ပတ်တအားရွလာပြီ တစ်ညလုံး ယက်ပြီးရင်း ယက်နေတာပဲ “။ “ယက်ရုံဘယ်ကမလဲ လိုးလည်း လိုးပေးနေတာပဲ မဟုတ်လား””အော လူကို ဒီလောက်ဆွနေပြီးမှ မလိုးရင် မသိန်းအော်ငိုမိမှာပေါ့ လို့ “”ကဲ ပါ အလကားစတာ မသိန်းဖင်ကြီး ကုန်းလိုက် အနောက်ကနေ အပီလိုးချင်တယ် “”လိုးပါ မောင်လေးရယ် နာနာလေးသာ လိုးပေးစမ်းပါ မင်း အေးအေးစိုးတို့ သက်မွန်တို့ လိုးမယ့်အစား မမနဲ့သာ ညတိုင်းအိပ် မင်းလိုချင်တာ အကုန်ဖြစ်စေရမယ် “”မမ … အဲ ဒါ ဘယ်က … ကြားလဲ “ထူးခန့် ထိတ်ကနဲဖြစ်သွားရာက ကမန်းကတန်းမေးသည်။ သူဖြစ်ပျက်နေပုံကြည့်၍ မယုဇင် တဟင်းဟင်းရယ်လိုက်ပြီး …”ဘာလဲ သိပ်လန့်သွားလား ဟင်း ဟင်း ဟင်း …မမ မသိတာ ဘာမှမရှိဘူး မင်းတို့အလုပ်ကလူတွေ မမဆိုင်ကို အမြဲရောက်နေတာ … စားစရာဝယ်ရင်း သူတို့ချင်းပြောတာကြားလို့ သိတာပေါ့ “ထူးခန့် ညာလို့မရဘဲ ဖြစ်သွားသည်။

သူ့အလုပ်ထဲက စားခွင်ကလေးတွေကို သတိရသွားသည်။ အေးအေးစိုးက တကယ်တော့ သူဋ္ဌေးဦးကျော်လှရဲ့စမောလေးဖြစ်ပြီး သူ တစ်လောကမှ ဖြတ်ခုတ်ခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ ခုတော့ သူ့လီးကိုမှ တစ်ညတစ်ခါ မစုပ်ရလျှင် အေးအေးစိုး မနေနိုင်တော့ပြီ။ သက်မွန်ကိုကျတော့ သူသိပ်ပြီး လူသိမခံချင်။ သက်မွန်ကျော်က လင်ရှိသည်။ လင်တစ်ယောက်လုံး ငုပ်တုပ်ရှိပါလျက် သူကြောင်တောင်ဝင်နှိုက်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ သူ့လင်သိလျှင် ဓားခုတ်ပွဲတောင်ဖြစ်သွားနိုင်သည်။ တကယ်ပြောရလျှင် အပျိုမအေးအေးစိုးထက်ပိုပြီး ကလေးတစ်ယောက်အမေ မသက်မွန်က ပိုတောင်ထသေးသည် ဆိုတာ သူ့အသိပင်ဖြစ်ပေတော့သည်။”မမက သိပ်တတ်နိုင်တာပဲ ကျွန်တော်က ချလို့ရတာ အကုန်ချတယ်ဆိုပေမယ့် မမကို ဘယ်လာက်အထိ ချစ်တယ်ဆိုတာ မမအသိပဲ ကျွန်တော်ပြောတာ ယုံလိုက်စမ်းပါ “”မမက မယုံဘူး ပြောလို့လား မင်း ဦးမောင်လုံးရှိတုန်းကလည်း ဒီလိုပဲ သူ တခြားမိန်းမလိုးရင် မမကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောမှ မမကြိုက်တယ် “”သူ ပြောပြလား “”အင်းပေါ့ အကုန်မဟုတ်တောင် အဖော်တွေနဲ့ဖာချတာတို့ အလုပ်ထဲမှာ ဟိုကောင်မဒီကောင်မ ဒိတ်လုပ် ခဲ့တာတွေ သူလာလာပြောပြတာပဲ။

“”မမ သဝန်မတိုဘူးလား ဟင် “”သဝန်မတို ဘယ်ရှိမှာလဲ ကွယ် ဒါပေမယ့် သူပြောပြတော့လည်း တစ်မျိုးတော့ ခံစားရတာပါပဲ””ဏှာပိုထလို့လား မမ “”အင်း … တစ်မျိုးပဲ အဲ့ လို … ဘယ်လိုပြောရမလဲ … ဆိုတော့ … “”ဒါဖြင့် ကျွန်တော် ပြောပြမယ် … တစ်ခါလိုးဖြစ်တိုင်း တစ်ခါ ပြောပြမှာ “”အင်း … ကဲ ထားပါကွာ … ပြောချင်ရင်လည်း နောက်မှပြော … လိုးချင်လို့ မမအိမ်ခေါ်လိုးရင်လည်း ရတယ် ခု … မမ သိပ်တင်းနေပြီ …လျှော့ပေးတော့ … မောင်လေးရယ် … မမ မင်းနဲ့ နေချင်ပြီ “ထူးခန့်လက်က သူမစောက်ပတ်ဆီမှ ရွဲရွဲနစ်နစ်ထွက်ကျလာပြီဖြစ်သည့် စောက်ရည်တွေကို စမ်းမိသွားပြီး သူမ တော်တော်ထန်နေပြီဆိုတာ ရိပ်စားမိလိုက်သည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ ထူးဆန်းနေသည်။ ဒီလို ခံစားချက်မျိုးကို သူ မမယုနှင့်ကျမှသာ ကြားဖူူးတော့သည်။”ဒါဆို လာ မမ … ဖင် ကုန်းလိုက် … ဖင်မလိုးခင် ဒီတစ်ချီ စောက်ပတ်ကိုပဲ လိုးဦးမှာ “”မမလည်း စောက်ပတ်ပဲ အလိုးခံချင်တယ် … ဖင်လိုးတာ ကောင်းလွန်းပေမယ့် နာလည်း အရမ်းနာတယ် … ဟင်းဟင်း ဟင်း “မယုဇင်၏လေးဘက်ကျကျ ကုန်းကုန်းကွကွလုပ်ပေးလိုက်သော ဖင်သားကားအိအိနှစ်ဖက်အကြားက အရည်ဝင်းလဲ့ကာ အနောက်ဖက်ကို ပြူးထွက်နေသည့်။

သူမစောက်ပတ်အဝ တည့်တည့်မှာ သူ့လီးဒစ်ထိပ်ကြီး တေ့လိုက်ပြီး အနောက်ကနေ စွိ ဗွပ်ကနဲ အသံထွက်အောင် လီးကြီးကို ဖိနှစ်ဆောင့်ချပေးလိုက်သည်။ ထူးခန့်လီးကြီးက တစ်ကြပ်နေသော သူမစောက်ခေါင်းထဲကို တစ်ဝက်လောက်အထိ တစ်ချီတည်း လျှောထိုးဝင်ရောက် စိုက်ဝင်သွားလေသည်။ထူးခန့် လေးချီမြောက် …လိုးပြီ။ဝက်ဝက်ကွဲ ဆော်သည်။ မီးပွင့်မတတ် စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးတော့သည်။”စွတ်ဖွတ် စွတ်ဖွတ် … ဘုတ်စွိ ဘွတ် … ဗွပ် ဘုတ် ဖတ် … ဗလပ် … ဘုတ် ဇွပ် ဗွပ် “”အ အိ အိ အင့် အ … ထိ ထိတယ် ဟင့် အင့် အိ အင့် အ ထူးခန့် ဆောင့် ဆောင့် လိုးစမ်းကွာ မြန်မြန် မင်းလီးကြီး မမကြိုက်တယ် … လိုး …လိုးပေး နာနာလိုးပေး … အားကုန်ဆောင့်ထည့်ပစ်လိုက်စမ်း မြန်မြန် ဆောင့် … အ အင့် … အိ အိ အ … ကောင်း ကောင်းတယ် … အရမ်း ကောင်းပဲ ဟင့် ဟင့် “။ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး ပြဲလန်ထွက်သွားအောင် အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်ခန့် နန်းစတော့လိုးပစ်လိုက်သည်။ အသက်ငယ်ငယ် လိုးအားဆောင့်အား အလွန်ကာင်းမှန်း သိပြီးဖြစ်၍လည်း သူမ၏ထန်ပြင်းနေသော ကာမဂုဏ်ခံစားလိုစိတ်ကို အမြန်ဆုံးပြေပျောက်သွားအောင် အဆက်မပြတ် တွန်းတွန်းတိုက်တိုက် လိုးခိုင်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ထူးခန့်လည်း အလိုက်သိပါးနပ်သူဖြစ်၍ တခြားကောင်မတွေနှင့် ပက်ပက်စက်စက် လိုးသည့်အကြောင်း ပြောရင်း ကာမစိတ်ထိန်းမရအောင် ထကြွလာတတ်သည့် သူ့မမယု၏စောက်ပတ်ကို အလဲအကွဲပင် ဆော်နေကာ နောက်တစ်ချီ သူမဖင်ပေါက်လိုးနိုင်ရန်အတွက်ကိုပါ အသင့်ပြင်သည့်အနေနှင့် စောက်ပတ်လည်းလိုး ဖင်ပေါက်ကိုလည်း လက်နှင့်ထိုးနှိုက်ဆွကာ ကလိကစား ပေးလိုက်ရင်း အချက်လေးငါးဆယ်လိုးလိုက် ခဏနားလိုက် အားယူပြီး နောက်တစ်ခါ အသားကုန်မောင်းတင်၍ ထပ်လိုးလိုက်နှင့် သူမဖင်သားကားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်စုံကိုင်ဆွဲယူလျက် တရစပ်ပင် စောက်ပတ်ရောလီးရော ထူပူသွားအောင် မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆော်ပစ်လိုက်လေတော့သည်။အိ အ အာ့လာ့ … အ ရှီး … မောင် … မောင်လေး ဆောင့် အိ အိ အင့် အ … ကောင်း … ကောင်း အင့် ဟင့် ဟင့် အင်းးးး …””အ အား ပြီး … ပြီး ပြီ … ကျွန်တော် … ထွက် …ထွက် ပြီ … အ အားးးး … ဟာားးးး … “ထူးခန့် လရည်ပျစ်ပျစ်တွေ မယုဇင်စောက်ပတ်ထဲကို အဆက်မပြတ် ပန်းလွတ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။

မယုဇင်လည်း ဖင်ကြီးတလိမ့်လိမ့် နောက်ပြန်ဝေ့ဝိုက်လှိမ့်ထိုးညောင့်ပေးနေရင်း သူမစောက်ခေါင်းထဲက စောက်ရည်တွေကို ထူးခန့်နှင့်အတူ တစ်ပြိုင်တည်း ဖျစ်ညှစ်ပန်းထုတ်လိုက်လေသည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ချိန်တည်း တစ်ပြိုင်တည်း ပြီးခြင်းဖြစ်၍ ထူးခန့်သူ့လီးကို မယုဇင်စောက်ပတ်ထဲ ကပ်ဖိထည့်သွင်းထားရင်း အတန်ကြာအောင်စိမ်ထားပြီး ငါးမိနစ်လောက်ကြာမှ သူ့လီးကို သူမစောက်ပတ်ထဲကနေ ပြန်ချွတ်ထုတ်လိုက်လေသည်။”မသိန်း စုပ်ပေး “”အေး စုပ်ပေးမယ် နင်လည်း ငါ့စောက်ပတ်ယက်ပေးဦး ကြားလား … ငါ ရေဆေးလိုက်ရမလား “”မဆေးနဲ့ ဒီအတိုင်းမွုတ်မယ် မသိန်းစောက်ပတ်ထဲ နှာခေါင်းနှစ်ပြီးတော့ကို နမ်းမယ် စုပ်မယ် ရှလူးရှလူး လုပ်ပစ်မယ် “”နင်မို့ မရွံမရှာ ဟယ် … ထူးခန့် ရယ် “”ကိုယ်ချစ်တဲ့ မမပဲ မမရဲ့… စောက်ပတ်ယက်ယက် ဖင်ယက်ယက် ကျန်တာ ဘာမှ အရေးမကြီးဘူး ဟင်း ဟင်း “မယုဇင် မချိတင်ကဲဖြစ်ပြီး ထူးခန့်ကိုဖက်နမ်းသည်။ နွုတ်ခမ်းစုပ် လျှာလျှာချင်းခလုတ်တိုက်၍ အပြတ်ကို ကစ်ဆင်ပေးပစ်လိုက်သည်။

ကုတင်အောက်ဆင်း၍ ထူးခန့်လီးကို စုပ်ပေးရင်း တစ်ဖက်ကလည်း သူမသိအောင်ဆိုပြီး ထူးခန့်လရည်ရော သူမစောက်ရည်တွေပါ မြင်မကောင်းအောင် ရွဲစိုအိုင်ထွန်းနေသည့် သူမစောက်ဖုတ်ကို ကုတင်အောက်ကျနေသော သူမထမီစကလေးနှင့် အမြန်ဆွဲယူ သုတ်သင်ပစ်လိုက်ရသည်။ ဒီကလေး တကယ်ကို မလွယ်တာ သူမအသိပင်ဖြစ်သည်။ ရွံလို့ ရွံရမှန်းမသိ။ လုပ်သင့်မလုပ်သင့်လည်း ဘယ်တော့မှ မစဉ်းစား။ ထင်ရာမြင်ရာ ကရွူးမူးထိုး စိတ်ထဲရှိရာ လုပ်တတ်သည်။ ဒါကြောင့်မို့လည်း သူတကာထက်ပို၍ ထူးခန့်ဆိုတဲ့သူ့ကို သူမ အချစ်ပိုနေရခြင်းပင် ဖြစ်တော့သည်။အတန်းပညာ မည်မည်ရရမတတ်။ ဗလအားကိုး မိုက်ရူးရဲဆန်တာမျိုးက ကိုယ်လိုရာပုံသွင်းပြီး လက်ညှိုးထိုး ခိုင်းချင်ရာခိုင်းစေ၍ရမည် ဆိုတာ သူမနားလည်သဘောပေါက်နေပါသည်။ ပထမလင်ဖြစ်သော မောင်လုံးလည်း ဒီအတိုင်းပင် ဖြစ်သည်မဟုတ်လား။ သူတို့ အသိဉာဏ် အမျှော်အမြင်သာမရှိတာ ကာယအားကိုး အလုပ်ကြမ်းသမားအဖြစ် ငွေကိုနင်းကန် ဖိရှာခိုင်းရင်း တစ်ဖက်ကလည်း ကိုယ့်ရဲ့ရမ္မက်လိုအင်အတွက် သူတို့ဆီက သူတကာထက် ကြီးမားသန်စွမ်းလှသည့်။

အဟိတ်တိရစ္ဆာန်နှင့်မခြားသော ကာမစွမ်းအင်ကို ဝဝလင်လင်ရယူခံစားပြီး ထမီနံ့ကလေး မစို့မပို့ပေးလိုက် ကိုယ့်အတွက်ကျန်အောင် ကွက်ကျော်နင်းလိုက်နှင့် ဘဝကို မိမိလိုရာပုံစံအတိုင်း ဟန်ကျပန်ကျဖြတ်သန်းနိုင်မည်ဖြစ်သည်။မောင်လုံးတစ်ယောက် အခြားသော မိန်းမတွေရဲ့ပေါင်ကြားထဲမှာ သွားကြီးအဖြဲသားနှင့်မြူးပျော်နေစဉ် သူမကိုယ်တိုင်လည်း တစ်ပါးသော ယောက်ျားသားများရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ကာမသုခအလီလီ ခံစားရယူနိုင်ခဲ့သည့် အဖြစ်ကို သူ့လင်မောင်လုံးတစ်ယောက် သိပင်သိငြားသော်လည်း ဘာတစ်ခွန်းမှပင် ပြန်လည်တုံ့ပြန် ပြောဆိုဝံ့ခြင်း မရှိသည်မှာ ဘယ်လိုမှလျှော့တွက်၍မရသည့် သူမ၏ အစစ်အမှန် အရည်အချင်းတစ်ခုပင် ဖြစ်သည် မဟုတ်ပါလား။ သူမ လီးအစုပ်ကောင်းလွန်း၍ ထူးခန့်လည်း လီးမတ်မတ်တောင်လာရလေပြီ။ လဒစ်ထိပ်လုံးကြီးက မှိုပွင့်တစ်ပွင့်လို ထိပ်ဖူးတစ်ခုလုံး ပွပွကားကားကြီးဖြစ်လာတာ တွေ့ရသည်။ လဒစ်ထိပ်ပွင့်အမျိုးအစား ဖြစ်သည်။ သူ့လဒစ်အနားသားတစ်လျှောက် ခမောက်ဆောင်းထားသလို နွုတ်ခမ်းသားများကော့လန်၍ အပြင်ဖက်ကို ကားထွက်နေပုံမှာ အသည်းယားစရာ ကောင်းလွန်းလှပါသည်။ လီးဒစ်အောက်ခြေတစ်ဝိုက်ကို လျှာနှင့်ရစ်ဝိုက် ယက်ဆွပြီး ထိပ်လုံးကို စုပ်ကာစုပ်ကာ ပေးလိုက်သည်။

လချောင်းတစ်လျှောက်ကိုလည်း အသွားအပြန် လျှာနှင့်ယက်သည်။ နမ်းသည်။ စုပ်သည်။ ဂွေးဥနှစ်လုံးပင်မကျန်အောင် ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ စုပ်ယူနေ၍ ထူးခန့် ကြာကြာအောင့်မခံနိုင်ဘဲ သူမကို လက်ပြကာတားလိုက်ရသည်။သူ့ဆီးအိမ်နှင့် ကပ်ပယ်အိတ်တစ်ဝိုက်မှာပါ တင်း၍လာရပြီ။ ဆက်တိုက်လိုးထားရသဖြင့် လီးချောင်း တစ်ချောင်းလုံးပါ ကျင်သလိုကြီး ဖြစ်နေသည်။ ပွတ်တိုက်ဖန်များ၍ လီးကျိန်းနေသည်။ မသိန်းစောက်ပတ် ဘယ်လိုနေမည် မသိပါ။ ဒီတစ်ကြိမ် သူမစောက်ပတ်မလိုးဘဲ ဖင်ကိုသာလိုးမည်ဖြစ်၍ ထူးခန့် သူမကိုကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး သူမပေါင်ကြားထဲရှိ အမွေးအမြှင်များထူပြောစွာ ပေါက်ရောက်နေလျက် ရှိသည့် သူမစောက်ပတ်အုံဖောင်းအိအိကြီးကိုရော ဖင်စအိုဝစူတူတူကလေးကိုပါ နှစ်ခုစလုံးကို ပါးစပ်နှင့်နမ်းစုပ် လျှာနှင့်တပြပ်ပြပ် ယက်သပ် ဆွနွူးပေးလိုက်သည်။ မယုဇင် ဖင်ပေါက်ကို သူမလင်ဖြစ်သူမောင်လုံးတစ်ယောက် အမြဲဆော်နေကျဖြစ်၍ စအိုဝပွင့်လို့နေကာ အနောက်ကို မသိမသာစူထွက်နေသည်။ ထူးခန့် လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှင့် စောက်ပတ်ကို ထိုးနှိုက် ဆွပေးရင်း ကျန်နေသည့် သူ့လက်မဖြင့် မယုဇင်၏ဖင်စအိုဝလေးထဲကိုပါ လှည့်ပတ်မွေ့ထိုးပေး လိုက်ပါသည်။

ဖင်ပေါက်ဖွင့်ပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဖင်ပေါက်လမ်းကြောင်းဖွင့်ရင်း ထူးခန့် မနေနိုင်တော့တာနှင့်သူမစောက်ပတ်ကိုပါ တစ်ခါတည်း အားရပါးရ ကုန်းမွုတ် ကုန်းယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ မယုဇင်နွုတ်မှ တကျွတ်ကျွတ် စုပ်သပ်မြည်တမ်းညည်းညူရင်း သူမခါးကလေးပါ အပေါ်ကို ကော့ထိုးတက်သွားရလေသည်။ “အင့် ထူးခန့် နင် … နင် ဘာ … မ ပြော …ညာ … မပြော နဲ့ … လူကို ဟင့် ဟင်းးး “အ အာ့ ယား ယား တယ် နင် အ တ အားလုပ် လုပ်တာ အိအင့် အ အစိကို မ မကိုက်နဲ့ အ … သေ သေပီ သေပါပီ …တော် “ထူးခန့်အပြတ်ပင် ယက်လိုက်စုပ်လိုက်နမ်းလိုက်လုပ်နေသည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကို အောက်ကနေ အထက်သို့ လျှာအပြားလိုက်ကြီး လေးငါးကြိမ်ခန့် ယက်ယက်သပ်တင် ပစ်လိုက်ရင်း စောက်ဖုတ်လိုဏ်ခေါင်း ပေါက်လေးထဲကို လျှာလိပ်၍ ထိုးသွင်းကာ ထက်အောက်ဝဲယာ နာရီလက်တံ လားရာအတိုင်း လေးဘက်လေးတန် လှည့်ပတ်ယက်ဆွ၍ ပေးလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းရော အပြင်ရော နွုတ်ခမ်းသားများကို သူ့လျှာမထိတွေ့မိသည့်နေရာ ဟူ၍မရှိ။

အစိထိပ်ဖူးချွန်တက်တက်ကလေးကိုလည်း ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ် ဟူ၍ အသံအကျယ်ကြီး ထွက်အောင် စုပ်သည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်း နံရံတစ်ဝိုက်ကို သူ့လျှာစောင်းကြီးနှင့် ဟိုထိုးဒီထိုး ဗရမ်းဗတာ ထိုးမွေထိတိုက်မိတာကြောင့် မယုဇင် စောက်ရည်တွေ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ သောက်သောက်လဲထွက်ကျလာခဲ့ကာ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်တောင်မှ ရှက်အားပိုသွားမိသည့် အဖြစ်။ စောက်ဖုတ်သာမက ဖင်ကိုပါ သူ့လက်နှစ်ချောင်းနှင့် အဆက်မပြတ် ထိုးမွေနေမွုက လူကိုပင်ရူးမတတ် ဖြစ်သွားစေပါသည်။မယုဇင် အောင့်အည်းမျိုသိပ်ရဖန်များ၍ စောက်ရည်တွေသာမက သေးတွေတောင်မှ ထွက်ချင်ချင် ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ လုပ်ချင်ရာ လုပ်လို့ဝတော့မှ ထူးခန့် ကုတင်နဘေးရှိ ကြွက်လျှောက်နေရာမှာ တင်ထားသည့် ခေါင်းလိမ်းဆီပုလင်း ကို ယူပြီး သူ့လီးကိုရော မယုဇင်ဖင်နှင့်စောက်ပတ် ပေါင်ခြံတစ်ခုလုံး ရွဲနစ်နေအောင်ကို စိမ်ပြေနပြေ သုတ်လိမ်းပစ်လိုက်သည်။ “နင် တကယ် ဖင် … လိုး မှာနော် ဟုတ်လား “”အင်း ဘာဖြစ်လို့လဲ … ဖင်မခံချင်လို့လား “”မ ဟုတ် … ပါဘူး … ငါ ငါ ပြီး … လိုက်ချင် …လို့ … စောက်ဖုတ် အရင်လိုးပေး တကယ်ပြောတာ နော်…ပြီးမှ နင့်အကြိုက် လုပ် … “”သိတယ် …ဒါကြောင့် အစ်မ စောက်ပတ်ပါ ဆီကြိုလိမ်းထားတာ …။

စောက်ပတ်ရော လီးရော ဆီရွဲရွဲနဲ့လိုးတော့ ဇွပ်ဇွပ် ဇွပ်ဇွပ်နဲ့ အဝင်ချောနေမှာပဲ “”အေးပါဟယ် လုပ်ချင်တာ လုပ်ပါ ငါ နင့်ကို ချစ်လွန်းလို့ နင်ဘာလုပ်လုပ် ခံပြီးသားပဲ “”အဲဒီအပြောလေးတွေကြောင့် မသိန်းကို ချစ်ရတာ ဟင်း ဟင်း “ထူးခန့် သူမနွုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွဲတွဲကလေးနှစ်ချပ်ကို ပြွတ်ကနဲစုပ်နမ်းလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား နောက်တစ်ချီထပ်ဆွဲဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်ကြလေသည်။မယုဇင် ပက်လက်အနေအထားအတိုင်း ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုထောင်ကားပြီး ဒူူးထောင်ပေါင်ကား လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ထူးခန့်က သူမပေါင်နှစ်ချောင်းအလယ်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ဝင်ထိုင်၍ သူ့လဒစ်ထိပ်ကို မယုဇင်စောက်ဖုတ်ထဲ တေ့သွင်းလိုက်သည်။ ခေါင်းလိမ်းဆီအစွမ်းဖြင့် သိသိသာသာ လီးအဝင်ချောပြီး ရှောကနဲဆိုသလို သူ့လီးချောင်းကြီး အရင်းထိရောက်အောင် ဒုတ်ဒုတ်ထိစိုက်နစ် တိုးဝင်သွားလေသည်။ထူးခန့် အဆက်မပြတ် လိုးတော့သည်။ လှေကြီးထိုးဆိုပေမယ့် မယုဇင်ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို သူ့ပုခုံးတစ်ဖက်တစ်ချက် တင်ထမ်းကာ လိုးရသဖြင့် လီးစိုက်ဝင်အားပိုကောင်းပြီး မောင်းအား ကောင်းကောင်းနှင့် တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုးချလေလေ ပိုမိုခရီးရောက်လေလေဖြစ်လာရလျက်။

မိနစ်နှစ်ဆယ်ခန့်အကြာမှာ မယုဇင် ဂဏှာမငြိမ်ဘဲဖြစ်ကာ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးတလိမ့်လိမ့် ကော့ပျံတွန်းထိုးလို့ လာရလေသည်။ “အ ဆောင့် ဆောင့် ကြမ်းကြမ်းလိုး ထူးခန့် မမ ပြီး ပြီးချင်လာပြီ ဟင့် အ အိ အိ အင့် ကောင်း ကောင်း လိုက်တာကွယ် “”ကျွန်တော်လည်း ကောင်းတာပဲ အစ်မစောက်ပတ်ကြီး လိုးလို့ကောင်းလွန်းလို့ ဓားနဲ့လှီး အိမ်တိုင်မှာ ချိတ်ပြီးတော့တောင် သိမ်းထားလိုက်ချင်တယ် “”အမယ်လေ့လေး ကြောက်စရာကြီးပါလား ငထူးခန့်ရယ် ဟွင်း ခွေးသားလေး နင် ငါ့စပတ်ဖြတ်ချိတ်ပြီး အချိန်ပြည့် လိုးချင်သေးတယ်ပေါ့ … ဟုတ်လား “”ဒါပေါ့ မမရဲ့ မစောက်ပတ်က အပျိုမဟုတ်တာတောင် … လိုးရတာ ထုတ်ထုတ် ထုတ်ထုတ်နဲ့ ဝက်သား သုံးထပ်သားကြီး သွားဖုံးမြုပ်အောင် ကိုက်ဝါးနေရသလိုပဲ …ဟီးဟီး အနားမှာတစ်နေကုန်ထားပြီး အချိန်ရတာနဲ့ လိုးပစ်လိုက်ချင်တာ ဟင်း ဟင်း ဟင်း “”အင်းးး ငါကလဲ နင့်လီးကြီး သံတုတ်ကြီးတစ်ချောင်း သပ်လျှိုသလို လိုးပြီးရင်းလိုးနေတာ … အားရပါတယ် ငါ့မောင်ရယ် … ကဲ လိုးပါ လိုးပါ … လီးကို ဒီအတိုင်း စိမ်မထားနဲ့ …စောက်ပတ်လိုး ပြီးရင် ဖင်လိုး စကားသိပ်များမနေနဲ့တော့ “ထူးခန့်လည်း ကောင်းပါပြီ ဆိုပြီး စပ်ဖြဲဖြဲမျက်နှာနှင့်။

သူမပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားထမ်းပြီး အချက်လေးငါးဆယ် တအုန်းအုန်းဝုန်းပစ်လိုက်ရာ မယုဇင်ဖျပ်ဖျပ်လူးသွားရပြီး စောက်ရည်တွေ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ စောက်ခေါင်းထဲကနေ အပြင်ကို တဖြောဖြော ထွက်သွန်ကျလာခဲ့ရလျက် ပထမအချီကို မပြီးချင်ဘဲ ပြီးလိုက်ရတော့သည်။ သူမစောက်ပတ်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ် ဖင်ကိုကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး သူမဖင်ပေါက်ထဲ လီးစသွင်းလိုက်သည်။”မောင်လေး ဖြေးဖြေးနော် မင်းလီးတော့ မမကြောက်တယ် ဖင်မကွဲစေနဲ့””စိတ်ချ မမရဲ့ မကွဲစေရပါဘူး “ထူးခန့် သူ့လီးကို ဂရုတစိုက်လိုးသွင်းသည်။ ကြပ်တပ်တပ်နိုင်ပြီး ဆီလိုသေးသည်ထင်၍ ဆီပုလင်း ထပ်ယူ သူမဖင်ပေါက်နှင့်သူ့လီးမှာ ထပ်မံသုတ်လိမ်းပြီး လီးကိုနောက်တစ်ကြိမ် ထိုးစိုက် လိုးသွင်းလိုက် ပြန်သည်။ ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ အဝင်ပေါက်ပွင့်ပြီးဖြစ်သည့် သူမစအိုပေါက်ကလေးက သူ့လီးကြီးဒဏ်ကို တဖြည်းဖြည်း ခံနိုင်လာပြီး လီးဒစ်မြုပ်ရုံအဆင့်ကနေ လီးတစ်ဝက်သာသာလောက်အထိ အထဲဝင်အောင် သွင်းနိုင်လာသည်။ ဖိလိုက်ကြွလိုက် ဆောင့်လိုက်ညှောင့်လိုက်နှင့် အသွင်းအထုတ်လည်း မှန်မှန်ကြီး လုပ်နိုင်လာသည်။ နှစ်ယောက်သား စတင်၍ ဖီလင်တွေရလာကြပြီ။

ထူးခန့် သူ့မမဖင်ပေါက်ထဲကို မဝင်ဝင်အောင်လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖြဲပြီး လဒစ်ထိပ်ကားကြီးကို အဆက်မပြတ် ဇွတ်လိုးသွင်းနေသည်။ ခုနင်ကလောက် တစ်ဆို့ဆို့ ဖြစ်မနေတော့ပေမယ့် အလိုးမခံရတာ ကြာ၍လားတော့မသိ။ စီးကြပ်ကြပ်ဖြစ်နေတာတော့ အမှန်ပင်။ စောက်ပတ်ကမှ အရည်ရွဲလာလျှင် ချောင်ချောင်ချိချိ ဖြစ်လို့နေသေးသည်။ ဖင်ပေါက်ကဖြင့် ဆီဆွတ်ပြီးလိုးတာမဟုတ်လျှင် သိပ်တော့မလွယ်ချေ။ ဓမ္မတာနှင့်ဆန့်ကျင်သောနည်းဖြစ်၍ လီးချောင်းကြီးသူဆိုလျှင် စောက်ပတ်လောက် ဆွဲဆန့်အား မကောင်းလှသည့် ဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲမှာ ကပ်ကပ်သပ်သပ် ကြပ်သိပ်ညှပ်၍နေမှာ သေချာသလောက်ပဲ ဖြစ်ပါသည်။ထူးခန့်ဖင်လိုးရတဲ့အရသာကို မယုဇင်လောက်တောင် မခံစားဖူးခဲ့ပါ။ အောကားတွေကြည့် သူသူငါငါ အပြောမျှလောက်သာ ကြားဖူးခဲ့သည်။ ဖာချတော့လည်း ဖာမတွေက တော်ရုံနှင့် ဖင်ကိုင်ခွင့်မပြုကြ။ ဖင်လိုးခံသော စော်မျိုးက အလွန်ရှားပါးလှပါသည်။ ဖင်ပါကင်အမြဲဖွင့်နေကျ ခေါင်းတွေသာ တစ်လက်ကိုင် သဘောမျိုးထားကာ ထင်တိုင်းကြဲခွင့်ရကြသည်။သူ အခုမှသာ ဖင်တကယ်လိုးဖူးခြင်းဖြစ်သည်။

အလုပ်ခွင်ထဲက ကောင်မလေးတစ်ယောက်နှင့် လက်တည့်စမ်း ကြည့်ဖူးခဲ့ပေမယ့် လဒစ်လောက်သာဝင်ပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံး အသွင်းမခံနိုင်တာကြောင့် ပြန်ပြီး လက်လျှော့ခဲ့ရသည်။ ဒီတစ်ချီဖင်လိုးခြင်းက သူ့အတွက် ဗွေဆော်ဦးအကြိမ်ပင်ဖြစ်၍ သည်းထိတ်ရင်ဖို ဖြစ်ချင်စရာလည်း ကောင်းလှပါသည်။ ပထမဆုံး လီးဒစ်ကိုဝင်အောင်သွင်း တစ်ရစ်ပြီတစ်ရစ်လှည့်ပတ်၍ လီးတစ်ဝက်လောက် ဝင်အောင်ဆောင့်သွင်းပြီး ချောဆီအရှိန်နှင့် လီးကိုတစ်လက်မချင်း နှဲ့ကာနှဲ့ကာကပ်ဖိ ညှောင့်၍ အပြင်ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် အဝင်ပိုနက်အောင်အားနှင့်ဖိဆောင့်သွင်းလိုက်လုပ်ပြီး တဖြည်းဖြည်း လီးအရင်းထိရောက်ဖို့ ဇောချွေးများပျံနေအောင်ကို မနည်းကြီး ကြိုးစားအားထုတ်လိုးပေးရသည်လိုးရင်းကနေ အရသာကို ခံစားတတ်လာသည်။ တစ်ခုပဲ ပြောစရာ ရှိသည်။ လီးကို အချိန်ကြာကြာ ဆွဲမလိုးနိုင်အောင် သဘာဝက တမင်တကာ တားမြစ်ပိတ်ပင် ထားလို့လားမသိ။ ထူးခန့် လီးဝင်လီးထွက် ခပ်သွက်သွက် လိုးနိုင်လာပြီး လီးလမ်းကြောင်းပွင့်သည်နှင့် တရစပ် အားသွန်လိုးပစ်လိုက်ရာ စောက်ပတ်ထက်တောင် ပိုပြီး ဖိညှစ်စုပ်ဆွဲအားများလှသည့် စအိုအတွင်းနံရံ များရဲ့ ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မွု ကလည်း စောက်ပတ်ကိုလိုးရသည်ထက်။

သုံးလေးဆလောက် ပို၍ ပြင်းထန်ထိရောက်မွု ရှိခြင်းကြောင့် သူ့ခမျာ အချိန်အကြာကြီး ဆွဲမလိုးနိုင်တော့ဘဲဖြစ်ကာ မိနစ်လေးဆယ်ခန့် အကြာမှာပင် လီးချောင်းကြီးတစ်ခုလုံး ကျင်ကနဲဆိမ့်ကနဲ ပူကနဲဖြစ်သွားပြီး သူ့လရည်ပျစ်ပျစ်တွေကို မယုဇင်၏ ဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲသို့ ဒလဟောကြီး ပန်းထုတ်ကာ ကိစ္စပြီးသွားရလေတော့၏။ဖင်လိုးရသည့်အရသာကို သူတော်တော်ကလေး စွဲလန်းနှစ်ခြိုက် သွားခဲ့ရပြီ။ မယုဇင်ဖင်ထဲ လီးစိမ်ထားရင်း ထူးခန့်လက်က သူမစောက်ပတ်ထိပ်နားရှိ ဗီဇံခေါ် အစိကလေးရှိရာကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလွုပ်နွူးဆွ၍ လက်ညှိုးလက်မဖြင့်ညှပ်ကာ ဖိပွတ်ပေးလိုက်ရင်း သူမအနေနှင့် အပြီးသတ် ခရီးရောက်အောင် ခပ်သွက်သွက်ကလေး ဝိုင်းကူပို့ဆောင်ပေးလိုက်လေသည်။ မယုဇင်လည်း အဆက်မပြတ် ထွန့်လူးကော့ပျံ၍ စောက်ရည်များ အသည်းအသန်ပန်းထွက်ကာ ငြိမ်ကျသွားရလေတော့၏။ထူးခန့်လည်း လက်ပန်းကျပြီး တော်တော်ကလေးကြာအောင် အချိန်ယူ နားလိုက်ရသည်။

မယုဇင်က ထူးခန့်သောက်မည့် အရက်ကို သူကိုယ်တိုင်သွားယူလာပြီး အရက်ခွက်ကို ဂရုတစိုက် ငှဲ့ပေးလိုက်သည်။ ထမီရင်လျားနှင့်ကုတင်ပေါ်မှဆင်း၍ အခန်းပြင်ဖက်ကို လှမ်းထွက်သွားသော သူမ၏ခြေလှမ်းများက ထော့နင်းထော့နင်း ကွတတလေးဖြစ်နေတာကို ထူးခန့် မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်ရပြီး နွုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းကလေး အသာကွေးကာ ပြုံးလိုက်မိသေးတော့သည်။ယမကာအရှိန်ကလေးရလာတော့ အားအင်တွေ ပြန်လည်ပြည့်ဖြိုးလာသလိုထင်ရပြီး နှစ်ယောက်သား ပွတ်သီးပွတ်သပ် ဟိုကိုင်ဒီနယ်ပြုရင်း မကြာမီ ထူးခန့်လည်း လီးပြန်တောင်လာသည်။”လွန်ကိုလွန်လွန်းပါတယ် ထူးခန့်ရယ် …နင့်လိုလီးမျိုး ငါ ဒီတစ်ခါပဲတွေ့ဖူးပါတယ် … ဒီတစ်ချီ စောက်ပတ် မလိုးနဲ့တော့ ကျိန်းလာပြီ ဖင်ပဲလိုး “မယုဇင်ပြောတော့ …”လိုးမယ် စိတ်ချ စောက်ပတ်လိုးတာထက် ဖင်လိုးရတာ ပိုကြိုက်တယ်… ပိုဇိမ်ရှိတယ် ဖင်ပေါက်ကကျဉ်းတော့ လီးထည့်လိုက်ရင် ကြပ်ထုတ်နေတာပဲ စောက်ပတ်ပါကင်လိုးရတဲ့အတိုင်းပဲ”ထူးခန့်က ပြောလိုက်လေတော့သည် ……… ပြီးပါပြီ။