ယားတတ်သောမိန်းမ

ကမြအမညျက အိခြောပါ။ အသကျက နှဈဆယျရှိပွီ။ အိမျထောငျနဲ့ဆိုပမေဲ့ ထနျနတေဲ့စောျလေးပါ။ ကိုမငျးမောျ ခရီးထှကျသှားတာနဲ့ ကမြ ပိုလှတျလပျလာတယျ။ ဦးမောငျကို ဖုနျးဆကျခေါျလိုကျတယျ။ ဦးမောငျရောကျမလာခငျ အဝတျဗလာခြှတျပွီး ရေးခြိုးခနျးထဲရခြေိုးလိုကျတယျ။ ဆပျပွာမွုပျတှနေဲ့ ကမြနို့တှကေိုပှတျသပျနတေုနျး ဦးမောငျရောကျလာတယျ။ ဦးမောငျနဲ့ကမြ ကိုမငျးမောျ ကှယျရာဖောကျပွနျနကွေတာလေ။ အခုလိုခြိနျးပွီး ဖောကျပွနျရမယျဆိုတော့ အို။

ဆပျပွာမွုပျနဲ့ အမှှေးဆီတှကေ ကမြစောကျဖုတျကို သနျ့စငျပေးနတေယျ။ ဦးမောငျ ဧညျ့ခနျးထဲ ထိုငျစောငျ့နလေောကျပွီ။ တဘတျနဲ့ရစေိုသုတျရငျး ရခြေိုးခနျးထဲက ထှကျလာလိုကျတယျ။ ဦးမောငျက ကမြခန်ဓာကိုယျကို တဝကွီးကွညျ့နတေော့ ရှကျလို့ ဖငျတှနျ့သှားတယျ။ ဦးမောငျ အဝတျတှေ ခြှတျပဈလိုကျတယျ။ ကမြလကျထဲက တဘတျကိုခလြိုကျပွီး ဦးမောငျဆီ လြှောကျလာတယျ။ ဦးမောငျရဲ့လီးတနျမဲကွီး မတျထောငျလာတယျ။ ကမြလကျနဲ့ ဦးမောငျလီးကို ဆုပျကိုငျလိုကျပွီး ဂှငျးထုပေးလိုကျတယျ။

ပွီးတော့ ဒူးထောကျလိုကျပွီး လီးတနျမဲကွီးကို စုပျပဈလိုကျတယျ။ ” အိုး… ကောငျးလိုကျတာရှငျ ” နာရီဝကျလောကျ လြှာနဲ့ယကျလိုကျ တပွှတျပွှတျ ဆှဲစုပျလိုကျလုပျပေးဖွဈတယျ။ ပွီးတော့ ဦးမောငျကို ဆိုဖာပေါျထိုငျခိုငျးပွီး ကမြစောကျဖုတျဝကို လီးတေ့ပွီး ဆောငျ့လိုကျတယျ။ ” ဘလှတျ ဘှတျ ” ” အ အား ဦးမောငျရယျ… သိပျခစြျတာပဲရှငျ ” ကမြ တကျညှောငျ့လိုကျတိုငျး လီးကွီးနဲ့ စောကျဖုတျခတျသံ တဘှတျဘှတျညံနတေော့သညျ။

ဦးမောငျက ကမြခါးကိုလကျနဲ့ထိနျးကိုငျရငျး တဖုနျးဖုနျး ဆောငျ့လိုးရာ လိုးသံတှကေယြျကယြျလာပွီး ကမြစောကျဖုတျမှာ ပွဲအာလာတော့သညျ။ တဖွညျးဖွညျး နှငျ့ လိုးခကြျတှကေ သိပျကို ပွငျးထနျလာသညျ။ ကမြ စောကျဖုတျကလညျး အပြိုရညျသာ ပကြျဖူးတာ စောကျဖုတျကလေးက မို့မို့မောကျမောကျ ဖောငျးဖောငျးလေး အမှှေးကလညျး သိပျမထူ ပါးပါးလြားလြားလေးဆိုတော့ သိပျကို လိုးကောငျးတဲ့ စောကျဖုတျအမြိုးအစားပေါ့။

ဦးမောငျတဈယောကျ စောကျဖုတျနုနုလေးကို လိုးနရေတာ ကပြျကပြျထုပျထုပျနဲ့မို့ လီးရညျ ထှကျခငြျလာသညျ။ ဒါပမေယျ့လညျး ဒီလိုစောကျဖုတျ အဖိုးတနျလေးကို လိုးရတာ တဈခြီတညျးနှငျ့တော့ မပွီးခငြျသေး။ ကမြ စောကျခေါငျးထဲကို ဝငျနသေညျ့ လီးကို အသာလြှော့ပွီး စိတျကို ပွနျထိနျးထားရသညျ။ သုကျထှကျသှားလို့ မဖွဈသေး။ ကွီးမားသညျ့ လီးတဈခြောငျးလုံး အဝငျအထှကျနှငျ့မို့ တဈခါမှ မခံစားဖူးသညျ အလိုးခံရသညျ့ ဝဒေနာအရသာကို ခံစားနမေိတော့သညျ။

စောကျဖုတျထဲဝငျလာသညျ့ လီးတဈခြောငျးလုံးက စောကျဖုတျနံရံတဈလြှောကျပှတျတိုကျ လြှောဝငျသှားတာကို ကြောရိုးတဈလြှောကျလုံး စိမျ့သှားသညျ့ ကောငျးလှနျးသညျ့ ခံစားမှုဖွဈပေါျစသေညျ။ စောကျဖုတျတဈခုလုံး စကားလုံးမဲ့လောကျအောငျ ထူးကဲကငျေးမှနျသညျ့ ကငြျစိမျ့သညျကို မရဖူးခဲ့။ကမြက အရငျကတညျးက စောကျဖုတျယားတတျတဲ့ မိနျးမဆိုတော့ အလိုးခံရတာဖီးသိပျမလာအားရပါးရ လိုးတာမြိုးကို ခံစားခငြျတာ။

ဦးမောငျက ပေါငျနှဈဘကျကို သိမျးကြုံးမပွီး စောကျဖုတျထဲ ဖွဲလိုးနရောကနေ နို့သီးတှကေို လကျနှဈဘကျနှငျ့ ဆုပျပွီး အတငျးနယျတော့သညျ။ ပွီးမှ ကမြရဲ့ နီရဲ နသေညျ့ နှုတျခမျးပါးလေးကို အားရပါးရ စုပျနမျးရငျး.. ” အား..အိခြောရယျ သိပျကောငျးတာပဲ ဦးမောငျတော့လေ.. အိခြောကို အရမျးဆောျခငြျနပွေီ အခစြျလေးရာ ” ” အား..အို အိုး ဦးမောငျရယျ နာတယျ နညျးနညျးလြှော့ပါဦး ” ပွောသာ ပွောနရေတာ အရငျကတညျးက ကုနျးခငြျနတောဆိုတော့ မူမူလေးပွောမိသညျ။

အဲဒီလို ပွောတာလေးကိုက ဦးမောငျကို လီးတောငျစခေဲ့တာ။ အရငျကဆို ဦးမောငျ နားကပျပွီး တငျပါးလေးနဲ့ ပှတျသလို ၊ နို့လေးနဲ့ မထိခလုတျထိခလုတျလုပျသလို လုပျတာမြိုး ကမြဘကျက စလုပျခဲ့တာ။ တဈယောကျတညျး လကျနဲ့ ပလကျလှနျ ပှတျခဲ့ရတဲ့ နေ့တှကေ မနညျးဘူးလေ။ ဦးမောငျနဲ့တှေ့တော့ ဦးမောငျကို စိတျဝငျစားပွီး ပေးခငြျနတော။ ဦးမောငျနဲ့မြား လိုးလိုကျရရငျ ဆိုတာမြိုး ကမြတဈယောကျတညျး စိတျကူးယဉျနကွေ။

တငျးလှနျးသညျ့ ဂြောတှနေဲ့မို့ ဦးမောငျကလညျး ဖွုတျဖို့ကွံ။ ကမြကလညျး ဖငျခံဖို့တှေး ဆိုတာမြိုး ဖငျကောငျးနဲ့ လီးကောငျးက သှားတှေ့ကွတာ။ ” အိခြော..ခစြျတယျ အား ” ကမြ စောကျဖုတျထဲကို ဦးမောငျက ဆီးစပျခငြျး ထိသညျအထိ လိးကိုသှငျးလိုးရငျး ပွောတော့… ” တကယျလား ဦး ..အိခြောကို မလှညျ့စားနဲ့နောျ ” လိုးခံသံလေးနှငျ့မို့ ဖီးလာစရာကောငျးသညျ့ အသံလေးက လီးတောငျခငြျစရာ.. ” အိခြောရယျ..ဖငျလိုးမယျ ” ” အို…ဦး…ဟငျ့ ” ကမြကိုယျလေး တဈပတျလိမျ့သှားတယျ။

ဖောငျးကားပွီး တငျးရငျးနတေဲ့ အိုး ။ ကမြရဲ့ ဖငျ တငျသားလေး နှဈလုံးက ဝငျးကခနဲ့ လငျးခနဲ့။အလငြျအမွနျပဲ ဖငျနှဈလုံးကို ဆှဲဖွဲကာ မှောကျလြှကျ ဖွဈနတေဲ့ ကမြ ဖငျပေါျတကျခှကာ ၊ စအိုနရောကို လီးဒဈကို ထညျ့လိုကျတယျ။ လီးက မဝငျ။ ” အိခြောဖငျကုနျးမှ ဦးမောငျလိုးလို့ရမှာ ဖငျကုနျးပွီး လိုးခံနောျ ” ခွထေောကျက ကွမျးပွငျပေါျမှာ အခုမှ ဖငျက ပွဲပွီး ပိုကားသှားတယျ။ ဖငျကုနျးမှ ပိုလိုးခငြျစရာ ကောငျးနတေော့တယျ။

ဦးမောငျလီးက ကမြ စအိုထဲကို တနျးတနျးမတျမတျဝငျသှားတယျ။ ” ဘှတျ…ဘှပျ…ဗွဈ ” ” အား..ဖငျနာလိုကျရှငျ…အီး အိုး သပေါပွီ ” ဖငျအိုးကွီးကို ပယျပယျနယျနယျကိုငျပွီး လကျကုနျဗွငျးလရော ကမြ သုတျရညျမြားပငျ ထှကျ သှားလတေော့သညျ။ ” ခရမျးသီးထကျစာရငျ ဦးလီးက အရသာပိုရှိတယျလို့ ပွောမှာလား ” ” သှားပါ သူ့ဟာကွီးကဖွငျ့ ခရမျးသီးထကျတောငျ ကွီးသေး ” ကမြ ဖငျအိုး စအိုခေါငျးထဲက ဦးမောငျလီးကွီးလြှောခနဲ ပွနျထှကျလာတယျ။

ပွီးတော့ ဦးမောငျက အသငျ့ပါလာတဲ့အိတျထဲကနေ ဆေးရညျဘူးနဲ့ ဆေးထိုးအပျထုတျလိုကျတယျ။ ” ဒါက လီးကွီးပွီးရှညျတဲ့ဆေးလေ… သုတျလညျး ထိနျးနိုငျတယျ” ဆေးထိုးပွီး သိပျမကွာခငျ ဦးမောငျလီး မဲမဲကောကျကောကျကွီးက ပိုထှားကြိုငျးလာတယျ။ ဦးမောငျက ကမြပေါငျကွား၌ ရပျလိုကျသညျ။ မိုးပေါျ ထိုးတကျတော့မယောကျ မတျထောငျနသေော လီးကွီးက အဖြားငိုကျသှားပွီး ဒဈပွဲကွီးက ကမြပါးစပျဝ၌ တေ့ကပျလာသညျ။

ကမြ လီးကိုစုံကိုငျဖွဲခပြွီးပွီဆိုမှ လြှာနီနီလေး ထိပျဖြားဖွငျ့ ကလိလိုကျကာ ဒဈတဝိုကျကို လြှောကျယကျပဈလိုကျသညျ။ ပွီးတော့မှ လီးကွီးကို ပါးစပျလေး အစှမျးကုနျ ဟပွီး ငုံခဲကာ စုပျသှငျးလိုကျသညျ။ ” အမလေးလေး….ကောငျးလိုကျတာ အိခြောရယျ ” ဦးမောငျရဲ့တငျပါးကွီးမြား ဆနျ့ငငျဆနျ့ငငျ ဖွဈရငျးပွောသညျ။ ပါးစပျထဲရှိ ဒဈကွီးကို ကမြက လြှာလေးဖွငျ့မနားတမျး ယကျပေး ကလိပေးရငျး ရှေ့နောကျ လှုပျရှားပကော တံတှေးမြာ စိုစှတျ ကုနျသညျအထိ စုပျပေးလိုကျသညျ။

ဦးမောငျက အရှိနျတကျလာပွီး ကမြနောကျစေ့လေးကို ခြုပျကိုငျကာ ပါးစပျထဲသို့ ဆောငျ့လိုးခလြိုကျသညျ။ ကမြမှာ အသကျရှူမြား မှားတော့မလို ဖွဈသှားရသညျ။ ပွီးမှ ပါးစပျမှ ပွှတျခနဲ ဆှဲခြှတျပွီး သုတျရမြေားကို နို့လေးနှဈလုံးပေါျသို့ ပှပျခနဲ ဖောကျခနဲ ပနျးခပြဈလိုကျသညျ။ ပူနှေးသော သုတျရမြေားက နို့တှပေေါျတှငျ ပူခနဲ ပူခနဲ ကရြောကျလာလရော ကမြမွတျနိုးနှဈသကျစှာဖွငျ့ ပှတျသပျ လိမျးကြံနမေိပွနျသညျ။ တသငျးသငျးလှိုငျနသေော သုတျရညျရနံ့မြားက ကမြတို့နှဈဦးကို လှှမျးခွုံထားလသေညျ။

အိခြော…ခွထေောကျနှဈခြောငျးကို ဦးမောငျပုခုံးပေါျတငျ  ခွထေောကျနှဈခြောငျးကို ပုခုံးပေါျ ထမျးတငျလိုကျရာ ကမြ၏ လုံးတဈတငျးမာနသေော စောကျဖုတျလေးနှငျ့ မဟူရာရောငျလီးကွီးတို့မှာ မကြျနှာခငြျးဆိုငျမိနကွေပွီး တဆတျဆတျတုနျနကွေပသေညျ။ ကမြ ခုံပေါျတှငျ ပကျလကျကလေးဖွဈသှားရသညျ။ ခွနှေဈခြောငျးက ခုံအောကျမှ မတျတတျရပျနသေော ဦးမောငျ ပုခုံးပေါျရောကျနရော လီးနှငျ့ စောကျဖုတျတို့မှာ တဈလကျမပငျ မကှာတော့ပေ။

သူ့လီးကွီးကို ကိုငျပွီး စောကျပတျအကှဲကွောငျးလေး အတိုငျး အထကျအောကျ ပှတျသပျဆှဲခပြေးပွီး အရမြေား စိုရှှဲသှားမှ… ” လိုးမယျနောျ ” ” အငျး….အငျး ” နှုတျခမျးနှဈလှှာကို ပူးကပျပွီး ပါးစပျအတှငျးသို့ စုသှငျးကာ အငျး အငျး ဟုပွောရငျး ဝငျလာမညျ့ လီးကွီးကို အသငျ့စောငျ့ကွိုရနျ မကြျစေ့မှိတျထားမိသညျ။ ဒဈပွုတျကွီးက စောကျဖုတျလေးအောကျဖကျနားမှ ကောျဝငျသှားလပွေီ။ ” ပွှတျ ” ” အေ့……အမေ့ ” ကမြ အသံလေးနဲနဲ ကယြျသှားသညျထငျ၏။

လနျ့ပွီး အောျလိုကျမိသညျ။ ” ဗွဈ…ထဈ..ထဈ…ဗွဈ ” ” အားရိုးရိုး…..ကွပျလိုကျတာရှငျ ” ” ဗွဈ….ဗွဈ…ဖလှတျ ” ” အား…….ကှဲပွီ….ဦး ” ” ဘှတျ ဘှတျ ဘှပျ ” ” အငျ့ အ အား အာ အား ” ကမြ ကုနျးထရငျး အောျသညျ။ ” ဗွဈ….ဒုတျ ” ” အမလေး…..သပေါပွီ ” ကုနျးထလိုကျမှ လီးကွီးက ပိုဝငျသှားပွီး စောကျဖုတျအောကျနှုတျခမျးလေးမှာလဲ စပါးလုံးနှဈထောကျစာခနျ့ ကှဲသှားပွီး စပျဖငြျးဖငြျး ဖွဈသှားလသေညျ။ ထိုစဉျတိုငျ လီးကွီးက တဝကျမကြိုးသေး။

တောျပွီ တောျပွီ…ပွနျခြှတျတော့… လီးကို အခုပွနျခြှတျပေး… ဟငျ့ ဟငျ့  ကမြ နာကငြျလှနျး၍ ကွိတျပွီးအောျသညျ။ မကြျရမြေားလညျး ကဆြငျးလာသညျ။ မကြျနှာလေးက ငိုမဲ့မဲ့ သနားစဖှယျလေးပငျ။ ” အဟီး…..ဟီး..နာတယျ ဦးရဲ့… နာတယျ မခံနိုငျတော့ဘူး… အဟူး…ဟူး… အီး…အ….ဟငျ့…. ဟငျ့ ” ခလေးလေးပမာ ကမြ ငိုပါလပွေီ။ ဦးမောငျကကလညျး အရှိနျတကျနပွေီဖွဈရာ စောကျခေါငျးလေးထဲသို့ ကနြျလီးကွီးတဝကျကို ဖိသှငျးခလြိုကျလတေော့သညျ။

ဟငျ့….အှနျ့ ကမြ ပါးစပျလေးဖောငျးသှားပွီး အသကျအောငျ့ထားသညျ။ ဗိုကျထဲသို့တိုငျ ဝငျသှားပွီလားဟု ထငျမှားစရာ ရှညျလြားလှနျးလှသညျ့လီး။ လီးကွီးက အဆုံးဝငျသှားမှ ငွိမျသကျသှားသညျ။ အသကျမှနျအောငျ ရှူနရေရှာသညျ။ ဦးမောငျက စောကျခေါငျးထဲတှငျ တစိမျ့စိမျ့ တရှရှလေး လှုပျရှားနသေော စောကျဖုတျ အတှငျးသားမြား၏ ကလူကြီစယျ ပှတျသပျမှုကို ငွိမျပွီး ခံစားရငျး ကမြရဲ့ဟငျးရသေောကျပနျကနျလုံးနီးပါးမြှ နို့အုံကစြျကစြျတှကေို လုံးခွေ ပှတျသပျကာ နို့သီးခေါငျးလေးမြားကို ခွပေေးနလေိုကျသညျ။

အငျး….ဟငျး ဟငျး….ကြှတျ ကြှတျ….အား..ဟား  ကမြ ဖငျလေးကို လူးလှနျ့ပွီး လီးကွီးကို စောကျဖုတျနှုတျခမျးသားလေးမြားဖွငျ့ ဖွဈညှဈကာ ခါးလေးကော့ကော့ပေးလိုကျလသေညျ။ ဖိကပျထားလကြျသား ဆတျပွီးဆောငျ့လိုကျသော အရသာကား ခံကောငျးလှနျးလှပါကလား။ အောကျနှုတျခမျးလေးမြားကို ကိုငျပွီး ထပျခါထပျခါ ကော့ဆောငျ့ပဈလိုကျကာ အီဆိမျ့ခြိုအေးသော ကာမအရသာကို အပွညျ့အဝကွီး ခံစားလိုကျရလတေော့သညျ။

ထှကျ…..ထှကျကုနျပွီ…..ဟငျ့ ဟငျ့  ကမြ နောကျတဈခြီ ပွီးပွနျလပွေီ။ ဦးမောငျက သူ့လီးကွီးကို ငုတျကွီးဆှဲထုတျသလို ဖွေးဖွေးခငြျး ရှညျလြားစှာ တအိအိ ဆှဲထုတျပွီးမှ ကမြအား လေးဘကျကုနျးစပွေနျသညျ။ ” ဟငျ…..အ..ဦးမောငျ….ဖငျကို ထပျလိုးမလို့လား ” ” မဟုတျပါဘူး ….စောကျဖုတျလေးကိုပဲ လိုးမှာပါ ” ” ဟာ….ဝငျပါ့မလား…..နောကျပွနျကွီး ” ” ခါးခှကျထား….အေး.တငျပါးလေး ဖွဲကားထား ” ပွူးထှကျလာသော စောကျဖုတျလေးက အဝေးမှ လမျးမီးရောငျဖွငျ့ တဖိတျဖိတျ လှပလို့နသေညျ။

လိုးရကျစရာမရှိအောငျ လှပသောသမီးလေး ကမြအား ပုံစံတဈမြိုးဖွငျ့ လိုးပွနျပါတော့သညျ။ ” ပွှတျ…ပွှတျ….ဗွဈ…..ဗွဈ ” ” အငျ့..အငျ့….အသံတှကေလဲ ကယြျလိုကျတာ ဦးမောငျရာ…..ရှကျစရာကွီး ” ” အရတှေေ ထှကျကုနျလို့ပါ….အိခြောရဲ့” ” အိ…အီး ကောငျးလိုကျတာနောျ…..ဟငျး…ဟငျး…. ကြှတျ ” ။ ” အငျ့ အငျ့…..အ…..အ ” ဖငျလေးကို လမှှေးအုံကွီးက ဖိကပျပှတျတိုကျရငျး ဂှေးဥကွီးကပါ စောကျဖုတျ အထကျပိုငျးကို အောကျမှ လှှဲရိုကျနသေညျမို့ မခံစားဖူးသော အလိုးခံခွငျးအရသာကို ခံစားနရေသညျ။

အ..အား…ဖွေးဖွေး…..ဆောငျ့ပါ…ရှငျ…. ကြှတျ…. ကြှတျ  ” ပွှတျ…ပွဈ….ပွဈ….ဖတျ ….ဖတျ….ပွှတျ ” ” အို..အိုး အူး ” ” ကောငျမ မထနိုငျအောငျ လိုးပေးမယျ ” ” အဈ…အီး…..ကောငျးလာပွနျပွီ……..အိုး… ဒုက်ခပဲ ထှကျအုနျးမယျ ” ကမြ စိတျမရှညျသလိုပွောရငျး နောကျသို့ ပွနျပွီး တှနျးတှနျးပွီး ဆောငျ့ဆောငျ့နလေိုကျရာ လီးကွီးမှာလဲ သံခြောငျး သံတုတျကွီးပမာ ပို၍ ပို၍ တငျးပွောငျ မာကြောသှားပွီး စောကျခေါငျးထဲသို့ သုတျရမြေား ပနျးထညျ့လိုကျလသေညျ။

ကမြကလဲ စောကျခေါငျးထဲမှ စောကျရလေေးမြား ဒလဟော လှှတျခလြိုကျလရော လီးနှငျ့ စောကျဖုတျတို့ သာမက ဖငျမြား ဆီးခုံမြားပါ ပကြေံကုနျလသေညျ။ ” အား..ဟား……ကောငျးလိုကျတာ ” ဦးမောငျက လီးကွီးကို မခြှတျပဲ ကမြကြောပွငျလေးကို ကုနျးနမျးရငျး တှဲလဲလေးကနြသေော နို့တှကေို အောကျမှ လြှိုပွီး နှိုကျကာ သုံးလေးခကြျမြှ ဖိကပျဆောငျ့ခလြိုကျရာ တငျပါးဖွူဖွူလေးမြား ကြောကျကြောတုံးလေးမြားပမာ တုံခနဲ တုံခနဲ ခါရမျးသှားလသေညျ။

ကမြလဲ နုံးခြိပြော့ခှပွေီး မှေးနလေသေညျ။ လီးကွီးကို မခြှတျပဲ စိမျထားရငျး ဦးမောငျက တိုးတိုးပွော၏။ ” ပုဇှနျထုပျကှေးကလေး လိုးရအောငျ ” ” ဟာ…မတောျသေးဘူးလား လို့ ” ” တဈပေါငျကြောျတို့… စကောဝိုငျးတို့…. ဇရကျညှောငျ့တို့… သငျပအေုံးမယျလေ… ဘယျနှယျ့လဲ ဦးလိုးပေးတာ ကောငျးရဲ့လား ” ” အို….ဘာတှမေေးနတောလဲ မသိဘူး ” ” ဟဲဟဲ အိခြောက ရှကျနတေုနျးပဲကိုး ” ကမြမကြျနှာလေး ဆှဲလှညျ့ပွီး နှုတျခမျးလေးကို တအားစုပျယူလိုကျရငျး။

လီးကွီးကို ဖိဆောငျ့ခလြိုကျရာ ဟငျးခနဲ မွညျပွီး မကြျတောငျလေးမြား မှေးကသြှားရရှာတော့တယျ။ ဖွူဝငျးသော အသားလေးမြားဖွငျ့ နို့လေးမြားက ပေါျလှငျထငျရှားနသေညျ။ စှငျ့ကားသော ဖငျအိုးကွီးမှာလဲ လှတျလပျစှာ ပေါျနသေညျ။ ဦးမောငျက အောကျမှ ပကျလကျအနအေထား၊ ဦးမောငျပုဆိုးက ခါးသို့ လိပျတကျနေ၍ ကွီးမားနီရဲသော ဒဈပွဲပွဲကွီးက ကမြဖငျကွီးဘေးမှ ကပျလကြျသားကွီး ထောငျနသေညျ။ ဦးမောငျလကျမြားက ကမြနို့တှကေို ပှတျသပျနသေညျ။

ဦးမောငျ့လီးကွီးကို ငုံ့ကွညျ့ပွီး ဖငျလေးကွှကာ ကမြစောကျဖုတျလေးထဲသို့ တေ့သှငျးကာ ထိုငျခလြိုကျသညျ။ ” ဗွဈ…ဗွဈ…ပွှတျ ” ” အ….အား… ရှီး… ကငြျသှားတာပဲ… သူ့ဟာကွီးက သံခြောငျးကွီး ကနြတောပဲ…ဟှနျး ” ကမြက ဦးမောငျနဖူးကို လကျသီးဆုပျလေးဖွငျ့ လှမျးထုကာ ရယျသညျ။ ဦးမောငျက ကြနေပျစှာ ပွုံးရငျး ဦးမောငျရဲ့ ပေါငျနှဈလုံးပေါျ၌ ဖိထိုငျခလြိုကျတိုငျး ပွားပွားသှားသညျ။ ” သားအိမျဝ သှားထိလားမှ မသိတာ…. ဖွေးဖွေးဆောငျ့ပေါ့ ”။

တာျပွီ..ညောငျးတယျကှာ…. ဦးမောငျလုပျတော့  ” ပုဇှနျထုပျကှေး လုပျရအောငျနောျ ” ” သူ…တောျတောျ အတတျဆနျးခငြျတယျ…. အဲဒါက အဆုံးလဲ မဝငျပဲနဲ့ ” ” ဝငျအောငျလုပျရငျ ဝငျပါတယျ ” ကှေးထားသော ကမြပေါငျတံလေး နှဈလုံးကွားမှ တငျးမာပွောငျလကျနသေော ပနျးနုရောငျ စောကျဖုတျလေးက ပွူးပွီး ထှကျနသေညျ။ ဦးမောငျဒဈပွဲကွီးက စောကျဖုတျအကှဲလေးကို ဒရှတျတိုကျ ပှတျဆှဲနရော စောကျဖုတျလေး ဟစိဟစိဖွငျ့ ကမြခံခငြျလာတယျ။

မဲနကျ ကောကျကှေးသော လီးမှှေးမြားက ကမြဖငျလေးကို ကွိပျကွိပျပွီး ဖိပှတျနရော တငျပါးလေးကို နောကျသို့ ထိုးထိုး ကော့ပဈနရှောသညျ။ ” လုပျတော့ကှာ ဦးမောငျကလဲ ဘာမှနျးလဲမသိဘူး ” ” ခံခငြျလာပွီလားဟငျ ” ” အငျး ပေါ့…လို့ တဈခါထဲ ..လိုးမဲ့ အရေး ” ကမြ မကြျနှာလေး လိမျလှညျ့ပွီး ပွနျပွောသညျ။ သူ့လီးဒဈပွုတျကွီးကို ကိုငျပွီး နှဲ့ဆိုး စောကျဖုတျအဝသို့ တေ့ပွီးမှ ကောျ၍ လိုးသှငျးလိုကျသညျ။ ” အငျး..အငျး…အားလားလား…ကြှတျ ကြှတျ ” ကမြ မကြျတောငျကော့ကွီးမြား မှေးစငျးကသြှားပွီး။

နှုတျခမျးနှဈမှှာကို စေ့ကပျပွီး အံလေးကွိပျ၍ ရှုံ့မဲ့ပွီး ငွီးသညျ။ ဦးမောငျ့လီးတုတျတုတျကွီးက စောကျဖုတျလေးထဲသို့ ပွညျ့ကွပျပွှတျသိပျစှာ ဝငျနရော စောကျဖုတျလေးမှာ ပငျကိုယျပုံစံ ရှညျရှညျလေး မဟုတျတော့ပဲ ဝလုံးလေးသဏ်ဍာနျ ဝိုငျးစကျပွညျ့တငျးသှားပွီး စောကျဖုတျ နှုတျခမျးသားလေးမြားပါ ပြောကျကှယျပွီး လုံးဝ အသားပေါကျကလေးသာ ဖွဈနတေော့သညျ။ ကမြစအိုပေါကျလေးမှာ တခါတရံ လီးကွီး ကြှတျထှကျပွီး ခြောျ ခြောျထိုးမိလတေိုငျး ရဲခနဲ ရဲခနဲ ဖငျလေး ပွဲ ပွဲ သှားသညျကို မွငျနရေလသေညျ။

လီးကွီးက မှနျမှနျ ဝငျထှကျနရောမှ တခါတလေ သှကျသှကျခါသှားအောငျ ပဈဆောငျ့လိုကျသညျကို တှေ့ရသညျ။ အ…..အား….ဖွေးဖွေး…ဦးမောငျရယျ…. နာတယျကှာ….. အဟငျ့….ဟငျ့ ” ” ပေါငျဖွဲထားပေးလေ…တောျကွာ အရမျးစိထားတော့ စောကျဖုတျနှုတျခမျးသာလေးတှေ ပှနျးကုနျမှာ ” ” အငျး….အငျး….အဟငျ့… သူသိပျကွမျးတာပဲကှယျ ” ” အိခြော မကောငျးဘူးလားဟငျ ” ” အငျး….လိုး ” ကမြတို့နှဈဦး လသေံမှာ ကွိတျပွီး တှတျထိုးနကွေသောျလညျး ရှငျးလငျးပီသစှာ ကွားနရေသညျ။

စောကျရမြေား စိုစိုစိစိလေးဖွငျ့ စောကျစိလေးမှာ ခပျညိုညို၊ လီးကွီးအပွငျထှကျလာတိုငျး အတှငျးပိုငျ နှုတျခမျးသားလေးမြားက ဒဈပွဲကွီးဖွငျ့ ခြိတျခြိတျပွီး ရဲခနဲ ရဲခနဲ ပွဲပွဲသှားသညျမှာ အရသာရှိလသေညျ။ ” အိုး….အ…အငျ့……အငျး… ထှကျကုနျပွီ ဦး ” ကမြ ဒေါသတကွီး ဟနျလေးဖွငျ့ ဦးမောငျခါးကို လကျပွနျကိုငျပွီး ဖငျကွီး ပွားပွားသှားအောငျ နောကျသို့ ဖိဆောငျ့လိုကျလသေညျ။ ” အားရပါးရ ဆောငျ့စမျးပါ ဦးမောငျရယျ… ရှီး… ကြှတျ…ကြှတျ ” ။

ဖာသညျမ နငျ သိပျနှာကွီးတာဘဲ ရော့ အငျ့  ” ဖတျ ဖတျ ဖှပျ ဖှတျ ဘလှပျ ဘှတျ ” ဦးမောငျ ရုတျတရကျ ဒူးထောကျလိုကျပွီး တပေါငျကြောျ အနအေထား ယူပွီး တအားကွုံးလိုးတော့သညျ။ ” အား……အား…… အား ” ဦးမောငျလီးတုတျတုတျကွီးက အဆုံးထိတိုငျ နဈနဈ ဝငျသှားရုံမြှမက ဂှေးဥအတှဲကွီးပါ ကြှံဝငျသှားတော့မလောကျ လိုးအားက ပွငျးထနျလှနျးလှသညျ။ ပေါငျတဈခြောငျးက ဦးမောငျပုခုံးပေါျတှငျ ရောကျနသေညျ။

ကမြပေါငျနှဈခြောငျးမှာ အပွဲဆုံး အကားဆုံး အနအေထားသို့ ရောကျရှိနလေရော လီးကွီးမှာ အရငျးခိုကျသညျအထိ လှတျလှတျလပျလပျကွီး ဝငျနနေိုငျခွငျးဖွဈသညျ။ ” အား…အား… အငျ့….အား အား ” စောကျခေါငျးတဈခုလုံး ကြိနျးစပျနတောပဲရှငျ.. အား… ကှဲသှားပွနျပွီ ” ” ဖှတျ ဖှပျ ဖလှတျ ဖတျ ဘတျ ” ” အ အာ အား ” တံတှေးမွိုခလြိုကျ အောျလိုကျနှငျ့ ကွိတျပွီး ထှကျနသေော ကမြအသံက ပို၍ ဆကျဆကျလာတော့ သညျ။

အား…အာ…..အား…အာ…..အ ” အငျ့ အဟငျ့ ဟငျ့ အှနျ့ အှနျး ” ဆောငျ့လိုးနပေုံကိုလဲ ကွညျ့အုံး၊ အျာတိုစကျသနေတျ ပဈနသေလား ထငျရသညျ။ လီးကွီးကို အစှမျးကုနျ လိုးထညျ့နခွေငျးမို့ ကမြ အောျနရေပွီ။ ခဏမြှ ဆကျတိုကျဆောငျ့ပွီး နို့လေးနှဈလုံးကို တအားကွီး ကုနျးဖိနမျးရငျး ဦးမောငျရဲ့လီးတနျမဲကွီးမှာ ဆနျ့ငငျဆနျ့ငငျ ဖွငျ့ တဖွေးဖွေး ငွိမျသကျသှားတော့သညျ။ ” ဦးမောငျ ခဏနားပွီး ထပျလိုးပေးပါဦးနောျ ”။

ကမြ ညုတုတုပွောတော့ ဦးမောငျက ဘာမှပွနျမပွောဘဲ ကမြခေါငျးကိုအုပျကိုငျပွီး သူ့လီး တနျမဲနကျနကျကောကျကောကျကွီးကို ကမြပါးစပျထဲ ထညျ့လိုကျလတေော့သညျ။ ကမြစောကျဖုတျကို ပွဲကယြျအောငျခြဲ့ပေးတဲ့လီးကွီး ကမြဖငျခေါငျး ကှဲထှကျသှားအောငျခတြဲ့ လီးကွီးကို တယုတယနဲ့ ကမြလေးဘကျထောကျကုနျးပွီး စုပျငုံထားလိုကျတယျ။ ဦးမောငျက ကမြ ဖငျအိုးကွီးနဲ့ကြောပွငျကို လကျကွမျးကွီးနဲ့ပှတျသပျရငျး ဖီးလျခံနတေယျ။ကိုမငျးမောျနမျးရှိုကျခှငျ့မရခဲ့တဲ့ ကမြနှုတျခမျးဖူးဖူးလေးမှာတော့ ဦးမောငျလီးရညျတှေ ပကြေံနလေသေညျ ….. ပွီးပါပွီ။