မလွန်ဆန်နိုင်

ဒီနေ့က ရတီနဲ့ ရတီရဲ့ခစှသွူတို့ ဒုတိယအကှိမွ ခှိနွးပှီးတှေ့တဲ့နေ့ပေါ့။ သူက ရတီ ပထမဆုံးခစှခွဲ့ရသူပေါ့။ ရငတွှကလညွေး ခုနနွလေိုကတွာ။ သူနဲ့ရတီ ပထမဆုံးအကှိမွ ခှိနွးတှေ့ခဲ့တဲ့နရောက ကှူရှငမွှာလေ။ တဈယောကနွဲ့တဈယောကကွ အရှကလွှနနွကှပှေီး စကားတောငွ လလေုံးကှဲအောငွ မပှောဖှဈခဲ့ကှပါဘူး။ အခုတဈကှိမတွော့ သူကရတီကို ကှူရှငမွတကနွဲ့လို့ ပှောတာနဲ့ ကှှနမွလညွး သဘောတူခဲ့တယလွေ။ သူက ရတီကို ကှူရှငရွှိတဲ့လမွးထိပမွှာ စောင့နွခေဲ့တယွ။ ရတီလညွး ကားပေါကွဆငွးပှီးတာနဲ့ သူရှိရာကို တနွးပှီးထှကလွာခဲ့တယွ။ သူက ကှှနကွမကို ပှုံးပှီးလှမွးကှည့နွလရေေဲ့။ အဲဒီခှိနထွိ ရတီတို့နှဈယောကွ လကခွငွှးတောငမွကိုငဖွှဈကှ သေးပါဘူး။ ‘ဘယသွှားခငှလွဲ’ ‘သူ့သဘောပဲလေ. . . အငွး..တဈနရောရာသှားစားကှရငကွောငွးမလား’ ‘ကောငွးပှီလေ သူ့ဆနဒြအတိုငွးပေါ့’ဆိုပှီး ပှောရငွးနဲ့ သူ့ရဲ့ကားပေါတွကပွှီး လဘကရွညဆွိုငတွဈဆိုကဘွကကွို ဦးတညမွောငွးခဲ့ကှတယွ။ ပှောရငွးယုံကှပါ့မလား။

အဲဒီအခှိနွ ထိ ရတီတို့နှဈယောကွ တဈယောကနွဲ့တဈယောကွ ဘယလွိုခစှသွူ နာမစွားမှိုးခေါရွမယွ ဆိုတာတောငွ မသိကှသေးဘူး။ ‘‘ကိုကို လို့ခေါရွမလား၊ မောငမွောငွ လို့…’’။ နာမညတွှကေိုပဲ ခေါပွှောနကှတောပေါ့။ ကားမောငွးနတေဲ့သူ့ကိုကှည့ရွငွး ရတီနဲ့လှောကသွှားရလု့ သူ့စိတတွှေ အရမွးလှုပရွှားပှောရွှငွှနတယဆွေိုတာကို ရတီ ခံစားရမိတယွ။ ရတီလား။ အငွး… ကှှနမွလညွး အရမွးကို စိတလွှုပရွှားနမေိတယွ။ ကားမောငွးနတေဲ့တဈလှောကလွုံးမှာ ရတီတို့ နှဈယောကလွုံး စကားကိုမပှောဖှဈကှဘူး။ နှဈယောကလွုံး အရမွးရှကနွကှလေို့ပေါ့။ ‘သူ ဗိုလအွောငကွှောလွမွးပေါကွ ှငူလနမ ဥေု ဃွနေ ကိုသှားဘူးလား’ ‘ဟင့အွငွး‘ အိမကွနအမှေဲတစကှေူရှငလွိုကပွို့ပေးနပှေီး သူငယခွငွှးတှနေဲ့လညွး အပှငထွှကလွညခွှင့ွ မှားမှားစားစား မရှိဘဲ ဘယမွှကိုမသှားဖှဈ မရောကဖွှဈခဲ့တဲ့ ရတီအဖိ့ သူမေးတဲ့နရောကိုလညွး သိနိုငစွရာမရှိတာ မဆနွးပါဘူး။ ှငူလနမ ဥေု ဃွနေ ရဲ့ရှေ့မှာ ကားကိုရပွ။

ကားပေါကွဆငွးပှီးတော့ ဆိုငရွဲ့ လှတနွေ့တဲ့ စားပှဲတဈလုံးမှာ ထိုငလွိုကကွှတယွ။ ဃသုန နှဈဘူးမှာတယွ။ မှာပှီးတာနဲ့စားပှဲထိုးကောငလွေးက ‘အဈကိုတို့ သီးသန့ခွနွးယူမလား’ ‘သူယူခငှလွား’ ‘သူ့သဘောဘဲလေ’လို့ ရတီက ပှနဖွှပှေီးတာနဲ့ သူက စားပှဲထိုးကောငလွေးကို. . ‘အေး. . ယူမယလွေ’ အခနွးလေးက ပုံမှနစွားသောကဆွိုငသွီးသန့ခွနွးလေးပါပဲ။ ရောကတွတရွာရာ စကားတှေ ခဏတဈဖှုတွ ပှောဖှဈကှတယွ။ ပှီးတော… ရတီကို ဘယလွောကခွစှတွယဆွိုတဲ့ အကှောငွး၊ ရတီဆီက အဖှကေို ဘယလွောကတွောငွ စိတလွှုပရွှားစှာနဲ့ စောင့ရွတယဆွိုတဲ့အကှောငွးတှကေို သူက ရတီကို ပှောပှတယွ။ ရတီရငတွှလေေ ခုနနွလေိုကတွာအရမွးပဲ။ ကိုယ့ကွိုကိုယတွောငွ မထိနွးနိုငဘွူးလို့ ထငရွတယွ။ ထူပူနတေဲ့ အဲဒီအခှိနလွေးမှာပဲ သူရတီရဲ့ပါးကို နမွးလိုကတွယွ ဆိုတာကို သိလိုကရွတယွ။ အရမွးကို ရှကပွှီးမှနွှထူသှားတာဘဲ။ တောပွါသေးရဲ့။

သီးသန့ခွနွးလေးထဲမှာ ရတီတို့ နှဈယောကတွညွးရှိပလေို့။ ‘…’ အတှေးလေးမဆုံးလိုကခွငမွှာပဲ သူ့နှုတခွမွးတှကေ ရတီနှုတခွမွးတှကေို လာပှီးထိကပတွာကို သိလိုကရွတယွ။ ဘယလွိုပှနတွုန့ပွှနရွမယဆွိုတာကို မသိဘူး ဖှဈနတယွေ။ သူက ရတီနှုတခွမွးတှကေို စုတယွူနမွးရှုပလွိုကပွှီး သူရဲ့လှှာက နှုတခွမွးသားတှကေို လာထိတယဆွိုတာကို ခံစားသိလေးနဲ့ သိလိုကတွယွ။ ဘယလွိုတုန့ပွှနရွမယဆွိုတာ ဦးနှောကကွ စဉွးစားနတေုနွး ရတီနှုတခွမွးတှကပေဲ သူ့နှုတခွမွးတှကေို အလိုအလှောကွ ပှနလွညွ စုပနွမွးနတယဆွေိုတာကို သိလိုကရွတယွ။ သူရဲ့လှှာက ရတီပါးစပထွဲကို ထိုးဝငမွှှနှေောကနွတောကို ခံစားရပှနရွော။ အဆုံးမတော့ ရတီနဲ့သူ လှှာခငွှးရောယှကွ နမွးရှုပကွှတယွ။ ‘အို . . .’ အရမွးကိုရှကမွိပါတယွ။ ကှှနမွခံစားနရတောကို ပှောမပှတတွ အောငပွါပဲ။ တဈခှိနတွညွးမှာပဲ သူ့ရဲ့လကတွှကေ ရတီရဲ့ ရှပအွငွကြှီအပေါပွိုငွးကို ရောကလွာတယွ။ ရတီရဲ့နို့တှကေို လှမွးကိုငပွှီး သာသာလေးဖစှညွှဈနယပွေးနပေါတော့တယွ။

သူ့ကိုစနမွးကတညွးက ခံစားနရတောတဈမှိုးကှီး။ ခံစားရမှုက အခုပိုတိုး . .လာတယွ။ ‘အ. .ဟ. .’။ ဒီလိုမှိုး တဈခါမှကို မခံစားခဲ့ရဘူး။ အခုအခှိနထွိ ရတီခံစားခဲ့ရတာကို အတိအကှ ပှနကွိုပှောမပှ တတပွါဘူးရှငွ။ ထူးထူးခှားခှားခံစားခဲ့ရတာကိုတော့ အမှတရွနဆေဲပါ။ သူ့ကို ‘တောပွှီ. ရပတွော့’ လို့ပှောခငှပွမေဲ့ ခှနအွားတှမရှေိသလိုမှိုးခံစားရလို့ ပှောမထှကခွဲ့ပါဘူး။ ‘အိုး. . တောပွှီဆို. . ရပပွါတော့’ ‘ဟင့အွငွး . . မရပလွိုကပွါနဲ့ရှငရွယွ’ လို့ စိတထွဲမှ ပှောနမေိရငွး ရငထွဲမှာ ခံစားနရတောတှေ သကသွာလိုသကသွာငှား သူ့ကိုပဲ အကှိမကွှိမဖွိနမွးလိုကမွိပါတော့တယွ။ ရငထွဲမှာခံစားမှုတှကေ ပိုပိုဆိုးလာတယွ။ ကတုံကယငနွဲ့ တဈကိုယလွုံး ရှိမွးတိမွးဖိနွးတိမွးတှေ ဖှဈလာတယွ။ ‘အဲဒါ ခစှအွရသာလားဟငွ’ ‘ဒါကှောင့လွူတှခစှနွေကှတောလား’ . . . ရတီနို့လေးတှကေို သူ့လကတွှရေဲ့ညှဈနယမွှုတှကေ တဖှညွးဖှညွးပိုကှမွးလာတယွ။ လကတွှကေ နို့ကို ညှဈနယနွပမေေဲ့ သူအနမွးတှကေ ရတီရဲ့ နှုတခွမွးတှပေေါကွ မစဲဘူး။

သူလှှာကှီးက ပါးစပထွဲမှာ ပယပွယနွယနွယဝွငရွောကဗွိုလကွနှပှေီး ရတီရဲ့လှှာကို အတငွးလိုကဖွမွးနတယလွေေ။ လှာခငွှးလိုကတွမွးပှေးတမွးကစားနကှတယေလွို့ ပှောရငရွမလား။ သခှောတာတဈခုကတော့ ကမဘြာကှီးရဲ့အပှငဘွကကွို ရောကနွသလေိုပါပဲ။ ‘အိုး . .’ ရတီလညွး အားကမှခံ သလှှာကို ပှနလွိုကထွိ။ နို့ပေါကွလကတွှကလညွေး အဆကမွပှတကွို လှုပရွှား။ ရတီစိတတွှလညွေး အရမွးကိုလှုပရွှား၊ ရတီရဲ့ အတှငွးခံဘောငွးဘီလေးမှာလညွး စိုစိစိနဲ့ဖှဈ။ ဘာဖှဈလို့ဖှဈနမှနွေးကို စဉွးစားဖို့ အခှိနမွရှိသလိုပါပဲရှငွ။ ‘ဟင့အွငွးကှာ . . မလုပပွါနဲ့’ လို့ပှောခငွှ ပမေဲ့ သူကိုပှောလို့မရနိုငဘွူးဆိုတာကို သိနတယွေ။ ရတီရဲ့ရှပအွငွကြှီ ကှယသွီးတှကေို သူဖှုတလွိုကပွှနပွှီ။ ဘရာဇီယာလေးနဲ့ မရတီပေါ့။ နို့တှကေို ဘရာအပေါကွနငေုံခဲပှီးစုပယွူ တယွ။ ’အ. ဟင့ွ. .အား…’ ရတီပါးစပကွ ငှီးငှူသံလေးတှထှကကွေလှာတယွ။ ဒီလိုအရသာမှိုး တဈခါမှကို မခံစားခဲ့ရဘူးပါဘူး။ ရတီရဲ့ ဘရာဇီယာကှိုးတှကေို ပုခုံးပေါကွလှောခှှတနွတောကို သိလိုကရွပှနတွယွ။

သူရတီကို အတငွးအကှပတွိုးဖကပွှီး ဘရာဇီယာကို အောငမွှငစွှာနဲ့ ခှှတလွိုကပွါတော့တယွ။ သူရှေ့မှာ အပေါပွိုငွးဝတလွဈစလဈနဲ့ မရတီလေးပေါ့။ ရတီရဲ့ နို့သီးခေါငွး နီနီလေးကို သူက စုပယွူငုံခဲလိုကပွှီး လကတွဈဘကကွ လှတနွတေဲ့ နို့တဈလုံးကို ပှတသွပွ ဆော့ကစားနတယလွေေ။ ‘အိုး. . အား. လား. လား’ သူက အရမွးရမွးကို မရပတွမွး အကှမွးပတမွးကို စုပယွူနတောပါပဲ။ အစုပကွောငွးလှနွးလို့ နို့သီးခေါငွးလေးတှကေ တောငပွှီးမာလာကှတယွ။ ရတီလေ ရှကလွိုကတွာ . . . ‘ကှေးဇူးပှုပှီး ရတီကို မကှည့ပွါနဲ့ရှငရွယွ’ မပူပါနဲ့။ သူမှာ အလုပတွှမှေားလို့ တကယပွဲ ရတီကို မကှည့နွိုငအွားပါဘူး။ သူ့လကတွှကေ ရတီရဲ့ စကတအွောကကွိုရောကလွာပှနတွယွ။ ပှီးတော့ အတှငွးခံ ဘောငွးဘီလေးကို လာစမွးတယွ။ ‘စိုရှှဲနပေါလား’ လို့ သူက ငှငငွှငသွာသာလေးပှောတယွ။ တကယ့ကွိုတိုးတိုးလေး. . .။

ရတီလေ ရှကရွလို့ လဲသတေော့မယအွတိုငွးပဲ။ ‘တောပွှီကှာ. .မလုပနွဲ့တော့နောွ’ လို့ပှောပမေဲ့ ဘာမှကိုစကားပှနမွရပဲ ရတီရဲ့ အဖိုးတနပွဈစညွးလေးကို ထိဖို့ သူ့လကတွှကေ လှုပရွှားနကှပေါတော့တယွ။ သူ့လကညွှိုး (ရတီအထငနွောွ)နဲ့ ရတီလေးကို အထကအွောကပွှတသွပပွေးနတယွေ။ ရတီ ဘယလွိုမှကို မခံရပနွိုငတွော့ပါဘူးရှငရွယွ။ ‘အိုး . . အား. . ကောငွးလိုကတွာ.. ကောငွးတယွ. . အား . ဟင့ွ အင့ွ အ.’ ရငထွဲမှာ တဈဆို့ဆို့ကှီးဖှဈပှီး မှနွးကှပလွာတယွ။ တဈခုခုဆာင့တွကလွာသလိုပဲ။ တငွးတငွးကှပကွှပကွှီး။ ရငထွဲမှာ တငွးကှပနွတေဲ့အတှကွ တဈခုခုကို စနှ့ထွုတပွဈခငှနွမေိတယွ။ တဈခှို့ပှောတာတော့ ပှီးတယလွို့ ကှားဘူးတယွ။ အငွး အဲဒါဆိုရငွ ‘အား. .အငွး .. ရတီပှီးခငွှ.’ သူ့လကခွှောငွးနဲ့ပှတပွေးရငွးနဲ့တငွ ရတီတဈခါပှီးသှားပှီလေ။ ဒါပမေဲ့ သူ့လကတွှကေ မရပသွေး ပါဘူး . . . ရတီပှီးသှားတာကို သူသိပုံရပါတယွ။ သူ့လကတွှကေို ရတီအတငွးဆှဲယူပှီး ဖိကပထွားမိတာကိုး။ မီးတောငကွှီးတဈခု ရငဘွတထွဲကနေ လှင့စွငပွေါကကွှဲသှားသလိုပါလား။ ဒီလိုခံစားမှုမှိုးကို ဘယသွူဆီကမှ ဘယတွုနွးကမှ မရဘူးခဲ့ပါဘူးရှငရွယွ။

ရငထွဲမှာ ဘာတှဖှဈနေတယဆွေိုတာကို ရတီမစဉွးစားတတအွောငပွါပဲ။ သခှောတာတဈခုကတော့ အရမွးကို အသညွးခိုကမွိအောငကွောငွးတာပါပဲရှငွ။ ရတီကို ပါးစပခွငွှးလာနမွးပှနတွယွ။ နှုတခွမွးသားတှကေို စုပယွူပှီးတော့ ရတီရဲ့လညတွိုငကွှော့ကှော့လေးဆီကို ဦးတညပွှနတွယွ။ တဈခါ ပါးစပကွိုနမွးပှီး လှာခငွှးစုတယွူပှနတွယွ။ ခစှသွူလှှာစဈပှဲလေး တဈခုခငွးဖှဈကှသေးတယွ။ သူနဲ့အဲဒီလို နရတောကို ရတီပှောရွှငွှကှညနွူးမိပါတယွ။ လှှာစဈပှဲလေးဖှဈနတေုနွး သူ့လကကွို ရတီရဲ့ အဖိုးတနပွဈစညွးလေးပေါကွနေ ဖယခွှာသှားတယွ။ ‘အ အ. အား’ ရငထွဲမှာ ဖှတကွနဲကငှသွလိုဖှဈသှားတယွ။ ဒါပမေဲ့ ကှာကှာကှီးမခံစားလိုကရွပါဘူး လှှာခငွှးစဈခငွးနတောကှောင့ပွေါ့။ သူ့လကကွလေးက ရတီရဲ့ အဆီမရှိတဲ့ ဗိုကကွလေးပေါွ၊ ရငဘွတကွနေ. . . နို့သီးလေးကို ဆှဲယူလိုကပွါတော့တယွ။ ဖှညွးဖှညွးလေးနှိပနွယပွေးရငွး သူ့လကခွှောငွးလေးနဲ့ နို့သီးခေါငွးလေးကို ဆော့ကစားနတယွေ လေ။

‘အ. .အို . . ဟင့အွငွ . အ. .အဟ အား’ ‘ဘာထပလွုပနွတောပါလိမ့ွ’ ရငထွဲမှာ တဈမှိုးကှီးပှနခွံစားလာရပှနပွှီ။ သူ့နှုတခွမွးတှနေဲ့ ရတီရဲ့နှာခေါငွးနဲ့ နှာဖူးကို ဖှဖှလေးနမွးတာကို သိလိုကတွယွ။ သူ့ရဲ့ငှငသွာပှီးသိမမွှေ့တဲ့အပှုအမူတှရယွေ၊ ရငထွဲမှာဖောမွပှတတအွောငွ တဈမှိုးကှီး ခံစားရတာတှရယကွေို အရမွးကိုကှညနွူးကှနပပွှေောရွှငွှမိရတယွ။ ရတီလညတွိုငကွို နှုတခွမွးနဲ့နမွးပှီး လညတွိုငတွဈလှောကလွကှလွကှပွှီး ဆငွးသှားလိုကတွာ နို့သီးလေးတှဆေီကို ရောကတွဲ့အထိပေါ့။ နို့သီးခေါငွးလေးကို နမွးပှီး လကှပွေးနပှနပွေါတယွ။ နို့သီးခေါငွးလေးကို ပါးစပနွဲ့စုပယွူတော့ နှေးနှေးလေးနဲ့ ကောငွးလိုကတွာ။ ‘အမေ့. . အား’ ပါးစပထွဲမှာတငွ လှှာနဲ့လကှနွပှနပွှေီ။ လကှပွှီးတော့ စုတယွူ။ စုပလွိုကွ လကှလွိုကနွဲ့ ရတီတဈကိုယလွုံးကို တုနယွငလွာပါတော့တယွ။ တဆကတွညွးမှာပဲသိလိုကတွာက သူအမိန့တွှကေို မလှနဆွနနွိုငွ တော့တဲ့ ရတီခနဓွာကိုယွ . . . သှောွ သူပှုသမှှနုရတော့မှာပါလားရှငရွယွ။

သူ့လကတွဈဘကကွ ရတီပဈစညွးလေးရှိရာကိုဦးတညလွာပှီး ဆုပကွိုငထွားလိုကပွါတယွ။ ရတီ အရညတွှနေဲ့စိုရှဲတှာကို သူသိသှားပှနပွါပှီ။ ပှီးတော့ . . ရတီရဲ့ မှေးရာပါအကှောငွးလေး ထဲဆီကို တဈခုခုဝငလွာသလိုမှိုး . . . ‘အိုး . . အမေ့’။ သူ့လကတွဈခှောငွးကို ထိုးသှငွးနတော ကိုး။ ‘အား. ရှီး . .ရှီး . . နာလိုကတွာ’ ‘ကောငွးသှားမှာပါ . . ခဏလေးနရငမွေနာတော့ဘူးနောွ’ လို့သူကပှောပှီး ထိုးသှငွးနတောကို ရပလွိုကပွမေဲ့ တဈခုခုဝငနွသလေိုမှိုးခံစားရတာ အနရခကေပွါတယရွှငွ။ ထိုးသှငွးထားတဲ့ သူ့လကခွှောငွးကို ရှေ့တိုးနောကဆွုတလွုပပွှနတွယလွေ။ ‘အား. .အမေ့. .ဟား အား’ တဈခှိနတွညွးမှာပဲ ရတီရဲ့ခနဓွာကိုယလွေးပေါမွှာ ခံစားမှုသုံးမှိုးကို ရနတယွေ။ နို့တှကေိုလကနွဲ့ပှတသွပဆွုပနွယနွရောကနေ၊ နှုတခွမွးခငွှးစုပ ွ လှာခငွှးစဈခငွးနရောကနေ၊ ပှီးတော့ အောကပွိုငွးနရောလေးကနပေေါ့ . .‘အိုး တကယ့ကွို ပှောမပှတတအွောငပွါပဲ’ ကောငွးလိုကတွာ။ ‘အ . . အာ.. အဟား. .အား . .အိုး’ တဈကိုယလွုံးလှုပခွါနတယွေ။

ဘာတှဖှဈနေမှနွေးကို မသိအောငပွါပဲ။ ရတီလေ သူ့ခေါငွးတှရေော၊ ထိုငခွုံဆိုဖာတှရေော တှေ့ရာဆှဲယူနတယွေ။ လထေဲမှာလှင့နွသလေို မှိုးဆိုတာမှားလား။ သူ့နှုတခွမွးတှကေ ရတီရဲ့ခနဓွာကိုယလွေးတဈလှောကရွှေ့လှားနတယွေ။ ရတီဗိုကသွား ခပှခွပှလွေးတှေ အပေါမွှာ သူ့နှုတခွမွးအနမွးတှကေ ပှေးလှှားခုနပွေါကဆွော့ကစားနလရေေဲ့။ နောကတွော့. . . သူ့နှုတခွမွးတှေ ရတီရဲ့နူးညံ့မို့မောကနွတေဲ့ အဖိုးတနပွဈစညွးလေးပေါကွို ရောကလွာတာကို သိလိုကရွတယွ။ ရှကလွှနွးလို့ အရမွးကိုထူပူသှားရငွးနဲ့ . . ‘သူ ရတီ ဟာလေးကို နမွးတော့မလို့လား’ဆိုတဲ့ အတှေးလေးတောငွ မဆုံးသေးဘူး. . ‘အို သူ သူ တဈကယကွို နမွးနပေါလား. . .’ ရတီရဲ့ အမှှေးလေးတှနေဲ့ထူထပနွတေဲ့ မို့မောကဖွောငွးှှကနတေဲ့ တဈဝိုကကွို သူနမွးနပေါတော့တယွ.. ရှကပွှီး ရတီတဈကိုယလွုံး တဈမှိုးကှီးဖှဈလာတယွ။ သူ့လကတွှကေ ရတီခနဓွာကိုယလွေးတဈခုလုံးကို ပှတသွပပွေးရငွးနဲ့ ရတီရဲ့နို့သီးလေးကို ရောကလွာပှီး အသာအယာ နယပွေးနပေါတော့တယွ။

လကညွှိုးနဲ့လကမွလေးကိုသုံးပှီး ထိပသွီးခေါငွးလေးတှကေို ဖှညွးဖှညွးခငွှးပှတလွိပပွေးနပှနတွေယွ။ အောကနွှုတခွမွးအကှဲကှောငွး လေးထဲကို သူ့လှာကှီးထည့လွိုကတွယဆွိုတာကိုသိလိုကရွပှနတွယွ။ ရတီရဲ့အတှငွးနှုတခွမွး သားလေးတှကတဈေဆင့ွ သူ့လှာကှီးရဲ့ပူနှေးစှတစွိုနမှေုတှကေို ခံစားမိပှနတွယွ။ နှုတခွမွးသား အထကနွဲ့အောကကွို လကှပွေးနတောကို ခံလိုကရွတော့ . . ’အ..အ.အား. . ရှီး. .အား..’ လကတွဈဖကကွ ထိုငခွုံက ဆိုဖာကိုညှဈမိပှီးတော့ ရတီရဲ့အခှားလကတွဈဖကကွ သူ့ခေါငွးကို ဆှဲကိုငမွိပါတော့တယွ။ ဘာနဲ့မှမတူတဲ့ခံစားမမှု ှိုးကို ခံစားမိနတေဲ့ ရတီခနဓွာကိုယလွေး နတပွူးသလို တုနတွုနလွှုပလွှုပဖွှဈလာတယွ။ မအောမွိအောငွ တအားတငွးထားရတယလွေ။ ဘယလွိုမှ ထိနွးခှုပနွိုငစွှမွးမရှိတဲ့ အဆုံးမတော့ . . .‘အိုး . . အား..ရှီး.ရှီး. .ဟဟဟား . .အိုး’ အသံတဈခှို့ ထှကကွလှာတယွ။ ထကအွောကပွှတသွပပွေးရာကနေ အထဲဝငလွာတဲ့ သူ့လှာကှီးနဲ့ မှှနှေောကထွိုးကလိနတောလိုကတွာ. . . ‘အား . .. အမေ့ . .ကောငွး အ.’ ဘာမှနွးတော့မသိဘူး။

ရတီရဲ့စိတထွဲမှာ တဈခုခုလိုသလိုခံစားလိုကမွိတယွ။ အဲလိုရတီ တဈခုခုလိုအပပွါတယဆွိုတဲ့ခဏမှာပဲ သူကလညွး လှာနဲ့စုပယွကပွေးနခှငွေးကိုရပလွိုကတွယလွေ။ ဘယလွိုပှောရမှနွးတောငမွသိတော့ဘူး။ ရတီနှုတခွမွးတှကေို သူပှနနွမွးတယွ။ ရှပအွငွကြှီနဲ့ ဘောငွးဘီတှကေို သူခှှတပွှဈနတောသတိထားလိုကမွိတယွ။ အောကခွံဘောငွးဘီကိုခှှတတွော့ အနမွးခံနရတေဲ့ကှားက ခှောငွးကှည့မွိတော့ တောင့တွငွးပှီးမာထနနွတေဲ့ သူ့ရဲ့ ဖိုအငွဂြါ လိငတွံကှီးကို တှေ့လိုကရွတယွ။ တဈဦးတညွးသောသမီးဖှဈတဲ့ ရတီဘယမွှာလာပှီး ယောကွှားအငွဂြါအကှောငွး ဘယလွိုလုပွ သိမှာလဲ။ တောင့တွငွးကှီးထှားတဲ့ သူ့ဟာကှီးကို တှေ့ရတော့ ရတီ နညွးနညွးတော့လန့သွှားမိတယွ။ ခနဓွာကိုယွ ဗလာကငွှးနဲ့တဲ့ ရတီနဲ့သူ ကိုယခွနဓွာခငွှးရော အောကပွိုငွးခငွှးရော အကာအကှယမွရှိ ထိတှေ့နကှတေဲ့ အရသာကို ခံစားရ မိတယွ။ သူနဲ့ရတီနှုတခွမွးခငွှးနမွးနတေုနွး သူ့လကတွဈဖကကွ သူ့ဟာကိုကိုငပွှီး ထိပနွဲ့ အကှဲကှောငွးလေးတဈလှောကွ ထကအွောကပွှတကွစားနတယွေ။

‘အိုး..အငွး.. ကောငွးလိုကတွာ’ ရတီဘယလွိုမှကို မနနေိုငတွော့ဘူး။ တဈခုခုကို အရမွးလိုခငှလွာတယလွို့ခံစားရတယွ။ ဘာကိုလိုခငှမွှနွးလဲမသိဘူး။ တဈခုခုလိုနတောကတော့ကှိနွးသပေါပဲရှငွ။ သူ့ဟာနဲ့ အထကအွောကွ ကလိပေးနတောကို ရပလွိုကရွငွး၊ ‘မီးလေး . . ကိုယ့ဟွာကှီးကို မီးလေးထဲ ထည့လွိုကရွတော့မလားဟငွ’ ဆိုပှီး တိုးတိုးလေး လာမေးတယွ။ ‘အာ. . ဘာတှလောမေးနမှနွေးလဲမသိဘူးကှာ’. ဆိုပှီး တကယ့ကွိုတိုးတိုးလေးရှကရွှံ့စှာနဲ့ ပှနပွှောမိတယွ။ ‘မီးလေး လိုခငှနွတယဆွေိုတာ သိပါတယကွှာ’ ‘တောပွှီကှာ.. အဲလိုမပှောပါနဲ့ဆို’ ‘အိုး အဲဒါဆိုရငွ ဆောရီးနောွ’ ဆိုပှီး ရတီနှုမွးခမွးတှေ ရှိရာကို သူကုနွးနမွးလိုကတွယွ။ ရတီးပေါငတွဈခှောငွးကို သူကဘေးကိုကားထုတပွှီး နောကတွဈခှောငွးကိုတော့ သူ့ပုခုနွးပေါတွငွ လိုကတွယလွေ။ သူ့ဟာကှီးက ရတီရဲ့ဟာလေးကိုလာထိနတောကို သိလိုကတွယွ။ ဒါပမေဲ့ ခုနတုနွးကလို ထကအွောကပွှတပွေးနတောမဟုတဘွဲ သူ့ဟာကှီးက ရတီဟာလေးထဲကို တှနွးထိုးဝငရွောကလွာတော့တယွ။

ရတီကိုယလွုံးလေးတောင့တွငွးသှားပှီး ရငခွုနသွံတှကေ ဗုံတီးကုနကွှတယွ။ ဖှညွးဖှညွးခငွှးထိုးဝငလွာနတောကို ခံစားသိနတယွေ။ ရတီဟာလေးထဲမှာ တအားကို ပှည့ကွှပတွငွးနတယွေ။ ဒါတောငွ ထိပပွိုငွးပဲရှိသေးပှီး ဆကဝွငလွာမယဆွိုတာသိနေ တယွ။ သူထပပွှီး ထိုးထည့လွိုကတွယွ။ ‘အား…အ..အား’ နာလှနွးလို့ ရတီအောလွိုကမွိတယဆွိုရငပွဲ သူ့လကတွဈဖကွ ရတီပါးစပဆွီကို လာအုပပွှီး . . ‘မီးလေးအောတွာနဲ့ တခှားလူတှေ ကိုယတွို့ဘာလုပနွတယဆွေိုတာ သိကုနကွှမယလွေ’ ရတီအတောလွညွးလန့သွှားတယွ။ ငါတို့လူတှရှေိတဲ့ စားသောကဆွိုငထွဲမှာပဲ ဆိုတာကို သတိရလိုကမွိလို့လေ။ နာလှနွးလို့အောမွိသှားတာပါ။ မကှရွညတွှကေ မကှဝွနွးအိမကွနလေိမ့ွ ဆငွးလာတယွ။ သူ့ဟာကှီးက ဝငလွိုကထွှကလွိုကနွဲ့ပေါ့။ ဒါပမေဲ့ အဆုံးထိမဝငသွေးဘူးလေ။ ရတီဟာလေးထဲက အရညလွေးတှစေိမ့ထွှကလွာသလိုခံစားရပှီး တငွးကှပမွှနွးသိပနွတေဲ့ အာသီ သတှေ အနညွးငယပွှလှေော့လာသလိုမှိုးခံစားရမိတယွ။

အထဲမှာ စိုရှှဲခှောမှေ့လာတော့ သူ့ဟာကှီး က ရတီထဲကို ပိုဝငလွာတယလွေ။ ‘အား . .အမေ့ . . နာတယွ. .နာတယွ . . ’ လို့အောလွိုကပွမေဲ့ သူ့လကနွ ဲ့ ပိတထွားမှုကှောင့ွ အပှငကွို အကယှကွှီးထှကမွလာပါဘူး။ ‘အား. . အ. ဟုတွ .တယွ မီးလေးက အရမွးကိုကှပနွတောပဲကှာ’ သူကငှီးငှူသံတဈဝကနွဲ့ပှနဖွှတေော့ ရတီတောတွောလွေးရှကသွှားတယွ။ သူ့ဟာကှီး ကလညွး ပိုပိုတိုးဝငလွာတယွ။ ‘မီးလေး အဆုံးထိဝငသွှားပှီ’ ‘ဘာဖှဈတယွ’ အရမွးနာကလညွးနာ တဈခကှဆွောင့လွိုကတွိုငွးတဈမှိုးကှီးခံစားနရတေော့ ရတီ သူပှောတာကို ကောငွးကောငွးမကှားလိုကမွိဘူး။ ‘လီးကှီးအဆုံးထိဝငသွှားပှီ’ ဆိုပှီး ရတီကို တဈအားဆောင့သွှငွးပါတော့တယွ။ ‘အား. .အား. .အာ. ဟား’ ဆောင့ခွကှတွှကလညွေး အရမွးကိုကှမွးလာတယွ။ ရတီတဈမှိုးကှီးခံစားလာရပှနတွယွ။ သူ့ဟာကှီး အဆုံးထိဝငသွှားရငွ ဆီးသှားခငွှ သလိုမှိုး (အနီးစပဆွုံးပှောတာနောွ) ဖှဈလာတယွ။ ဒါပမေဲ့ ခံလို့ကောငွးတယွ။

အသံမထှကွ မိအောငွ အတတနွိုငဆွုံးထိနွးပါတယွ။ ဒါပမေဲ့လဲ . . ‘အိ ..အ.အိ..ဟား’ ရတီခှထေောကနွှဈခှောငွးကို ဘေးကိုကားပှီး ဆောင့ပွှနတွယွ။ ရတီတဈကိုယလွုံးကို သူလုပခွငှသွလိုလုပနွတေော့တာပါပဲ။ နောကခွှထေောကနွှဈခှောငွးလုံးကိုကိုငပွှီး မိုးပေါထွောငွ ပှနတွယွ။ ဘာပုံဖှဈလို့ဖှဈနမှနွေးကို ရတီမသိပါဘူး။ တဈခှားကမဘြာတဈခုမှာ ရောကနွသလေို မှိုးဖှဈနတယွေ။ ‘အိုး. .ကောငွးတယကွှာ..မီးလေး..အရမွးကိုကောငွးလိုကတွာကှာ. .’ဆိုပှီး ရတီကို ဖှညွးဖှညွးခငွှးဆောင့လွိုကွ မှနမွှနဆွောင့လွိုကနွဲ့ပေါ့။ တဈခကှဆွောင့လွိုကတွိုငွး ရတီကတော့ လထေဲမှာဝဲပှံနတေော့တယွ။ အဲလိုမိနဈအနညွးငယဆွောင့ပွှီး သူ့ဟာကှီးတဈခှောငွးလုံးကို ရတီထဲကနေ ဆှဲထုတလွိုကတွယွ။ ‘အအအအား..’ ရတီအရမွးနာသှားပှီး တဈခုခုလိုနသေေးတယဆွိုတာကို ခံစားရမိတယွ။ ဘယလွိုပှော ရမလဲ မသိဘူး။ တဈခုခုလိုနတောတေ့ာအမှနပွါပဲ။ ရတီကိုသူကနှုတခွမွးခငွှးနမွးစုပပွှနတွယွ။

ရတီဟာလေးထဲကနေ စိမ့ပွှီးယားသလိုှှကသလိုဖှဈပှီး တဈခုခုလိုသလိုခံစားလာရတယလွို့ ထငလွိုကတွယွ။ လှဲနတေဲ့ရတီကိုဆိုဖာခုံပေါကွနဆှေဲမလိုကတွယွ။ ရတီတဈကိုယလွုံး ကိုငရွိုကထွားသလိုပါပဲ။ ပှော့ခှနှမွေးလပှှီး အားအငခွှိနဲ့နတယွေ။ ရတီက လေးဘကကွုနွးနဖေို့ သူကပှငပွေးနတယွေ။ နောကမွှဒီပုံစံက ခှေး-ိုးပုံစံမှိုးဆိုတာရတီသိရတယွ။ အဲလိုကှီးနရတော ရတီရှကပွမေဲ့ (ရတီခှေးဖှဈသှားလို့လေ)၊ ဘယလွိုမှ ငှငွးဆနနွိုငစွှမွးမရှိပါဘူး။ အဲဒီခှိနမွှာ ရတီရငထွဲကဆနဒြတှပှညေ့ဝွဖို့ဆိုရငွ ဘာပဲလုပရွလုပရွဆိုသလိုမှိုးဖှဈနလေို့ပေါ့။ သူ့အလိုကှ အလှယတွကူကို လိုကလွှောနမေိတော့တာပါပဲ။ လေးဘကထွောကလွကှနွဲ့ စောင့မွှှောနွရတေော့ တာပေါ့။ ရှကခွှငွး၊ ကှောကခွှငွး၊ လိုခှငွးခှငွးစတဲ့ ခံစားမှုပေါငွးစုံကို ှှပတသွိပပွှီခံစားနရတယွေ။ ဘာလို့ ငါ အဲဒီလောကတွောငွ လိုကလွှောနလညွေးဆိုပှီး တှေးနမေိတယွ။ တှေးနတေုနွး ရတီနောကဘွကကွနပှေီး ပုခုံးတှဆေီကို လှမွးကိုငလွိုကတွယွ။ ပှီးတော့ သူ့ဟာကှီးကို ရတီဟာလေးထဲ ထိုးသှငွးလိုကတွာကို ခံလိုကရွတယွ။

သိပအွနာကှီးမဟုတတွော့ ပမေဲ့ သူ့ဟာကှီး အဝငအွထှကအွတိုငွးမှာ ရတီပါးစပကွနေ အသံတှထှကကွေလှာတယွ။ ‘အား. .အ..အ .အား.ရှီး….အာ.ရှီးဟာ .ဟား. .’ သူ့ဟာကှီးကလညွး အဆုံးထိကိုဝငဝွငနွတယွေ။ သူ့ဟာကှီးဝငလွာတိုငွး ခုန ခံစားနရတေဲ့ ဆီးသှားခငှသွလိုမှိုး ခံစားမှုက ပိုပှီးပှငွး ထနလွာတယွ။ ရတီပခုနွးနှဈဖကကွိုကိုငပွှီး သူ့ဟာကှီးကို အဆုံးထိ ဆောင့ဆွောင့သွှငွးနတယွေေ လ။ ရတီကိုယလွုံးလေးတုနယွငနွပှေီးတော့ သူ့တိုးတိုးလေးအောငွှီးနတောကိုလညွး သတိထားမိတယွ။ ရတီလညွး အသံကိုအတတနွိုငဆွုံး ထိနွးပှီး တိုးတိုးလေးငှီးငှူနမေိတယွ။ ‘အား ..မီးလေး..ကောငွးတယကွှာ..တကယပွဲ. .ရှီး. .အား ..ဟား’ ‘ဟင့အွင့ွ .ရှီး. .အားအား. .အ.အ.ဟား. .ရှီးအား’ ရတီကိုယလွုံးလေးရော၊ အဖိုးတနပွဈစညွးလေးပါ ရှေ့တိုးနောကငွငနွဲ့ အရမွးကို လှုပရွမွး နပေါတော့တယွ။ သူမဆောင့ခွငမွှာပဲ ရတီက ကုနွးကုနွးပှီးပေးနောကကွို ကော့ထိုးပေးနေ မိတယလွေ။ အဲလိုလုပပွေးမိတာကို ရှကပွမေဲ့လညွးမတတနွိုငပွါဘူး။ ရတီက ကှိုကတွာကိုး။

သူ့လကတွှကလညွေး ရတီတဈကိုယလွုံးမှာ ပှတသွပဆွော့ကစားနကှတယွေ။ ရတီ ဖငကွှီးကိုပှတပွေးလိုကွ ဆုပနွယလွိုကွ၊ နို့သီးခေါငွးလေးတှကေို နယပွေးလိုကနွဲ့ပေါ့။ ရတီ နတပွှညရွောကနွတယွေ။ ရတီကိုလှဲခခှိုငွးပှနတွယွ။ ခှထေောကနွှဈခှောငွးကိုမပှီး သူ့ပုခုံးပေါကွိုမတငတွယွ။ ရတီဖငကွှီးမှောကွှှကနတယလွေို့ထငမွိတယွ။ ဘာလုပအွုံးမလဲမသိဘူးဆိုပှီးစပစွုနမေိတယွ။ ဒီတဈခေါကတွော့ အသှငွးအထုတကွို သူကဖှညွးဖှညွးလေးလုပနွတယွေ။ အဝငတွဈခါ အထှကတွဈခါတိုငွး ကောငွးလိုကတွဲ့ အရသာကိုခံစားနမေိတယွ။ အဝငအွထှကွ အကှိမတွိုငွးမှာ ရတီကို ဆီးသှားစခငှသွေလိုမှိုးကိုဖှဈစတယွေ။ ‘ခစှလွေး . . ခံရတာကောငွးလားဟငွ’ ‘မသိဘူး’ . .ရတီရှကလွှနွးလို့ပှောမထှကပွမေဲ့ . . အသံတှကထှကေကွလှာတယွ။ ‘.ရှီး. .အားအား. .အ.အ.ဟား. .ရှီးအား’ ‘ဘာလို့ ကိယကွိုလိမပွှောရတာလဲကှာ‘ ‘ဘယမွှာလိမပွှောလို့လဲ’ ‘ခစှလွေး ခံလို့ကောငွးတာသိနတောပဲကိုး’ ‘သှား. . .ဘာမှနွးလဲမသိဘူး.’ ရတီရှကရွှကနွဲ့အောမွိသလို ကိုယ့ကွိုကိုယွ အသံမထှကအွောငွ မထိနွးနိုငလွို့လညွး အပှဈတငမွိတယွ။

‘ခစှလွေး သေးပေါကခွငှနွတယမွေဟုတလွား’ ‘၊ ၊ ၊ ဘယလွိုလုပသွိလဲဟငွ’ ‘ဂှီ-စပေါ့လို့ခေါတွဲ့နရောကို ကိုယကွသှားသှားထိအောငလွုပနွတောကိုး’ တကယတွော့ ဂှီ-စပေါ့လို့ခေါတွဲ့နရောအမှိုးသမီးတှဆေီမှာရှိမှနွး ရတီသိပါတယွ။ ဘာအတှကနွဲ့ ဘယလွိုအသုံးဝငလွဲဆိုတာသာမသိတာပါ။ အခုတော့ရတီ သခှောသိသှားပှီ – ရတီကိုနတပွှညပွို့ပေးတဲ့နရောပေါ့။ ‘ . . အား. .အာ.အ အ အိုး အို. .ရှီး. .အားအား. .အ.အ.ဟား အား’ သူခပပွှငွးပှငွးဆောင့လွေ ရတီကတော့ပိုပှီးတော့ကို အသံထှကခွငှလွဖှဈလောတယွ။ အဲဒီနောကမွှာတော့ ရတီရဲ့ကိုယလွေးကတုနခွါသှားပှီး မီးတောငအွသေးစားလေးတဈခု ခနဓွာကိုယထွဲမှာ ပေါကထွှကသွလိုမှိုးခံစားလိုကရွပှီး . စိတတွှကေိုလှတွှပေးလိုကမွိတယွ။ အရမွးကိုလှတလွပပွေါ့ပွါးသှားပှီး မကှာခငမွှာပဲ သူ့ရဲ့ဟာကှီးကနေ အရညတွဈခှို့ ရတီဟာလေး ထဲကို ပနွးထုတတွာကိုခံစားရတယွ။

ပှီးတော့သူ့ဟာကိုဆှဲထုတလွိုကပွှီး ရတီတို့နှဈယောကွ တဈယောကနွဲ့တဈယောကွ ဖကထွားလိုကကွှတယွ။ ပငပွနွးလိုကတွာ။ ရတီကိုသူ နမွးပှနတွယွ။ ပှီးတော့ တငွးတငွးကပှကွပှကွှီးဖကထွားလိုကတွယွ။ ဒါပမေဲ့ သိပမွကှာခငမွှာဖှဈလာမယ့ွ တဈစုံတဈခုကိုတှေးပှီးရတီစိုးရိမွးပူပနမွိလိုကတွယွ။ တကိုယလွုံး ဓါတလွိုကသွလို ခံစားရပှီးမှာတော့ အောကပွိုငွးကပူကနဲခံစားလိုကွ ရသလို သူကလညွး ကိုယ့ကွိုယပွေါကွို ဖှညွးဖှညွးလေးမှောကခွလှိုကတွယွ။ ဘာစကားမှ မပှောပဲငှိမနွမေိတယွ။ ဒါပမေဲ့ သူကော ကိုယရွော အောကပွိုငွးမှာ ထိကပထွားတုံးပဲ။ ရတီတကိုယလွုံးကိုငရွိုကထွားသလိုပဲ တကိုယလွုံးနာနတယွေ မရညရွှယပွဲမကှရွညတွှေ ပါးပေါမွှာလာတယွ။ မှားသှားပှီလား။ ကှောကလွညွးကှောကသွလို ရငထွဲကလညွး ကှိုကသွလို ဖှဈနသညွေ။ သူကတော့ ကိုယ့အွပေါမွုာ . . . ကိုယအွတှေးနဲ့ကိုယမွှောနတေုံး ပါးပေါကွို သူ့အနမွးတှေေှှကကလှာသညွ။ သူ့အနမွး တှကေ နှေးထှေးနသညွေ။

တယောကထွဲနမွးနတေဲ့ သူ့ကိုကိုယ့နွှူတခွမွးတှကေ အလိုကသွင့ွ တုန့ပွှနလွိုကတွယွ။ သူ့နှုတခွမွးတှကေ ပါးပေါကွနေ ကိုယနွှုတခွမွးဆီကိုကူးလာပှီး တယောကနွဲ့တယောကွ အနမွးတိုကပွှဲလေး ဆငနွှှဲနကှတယွေ။ ‘သိပခွစှတွယမွောငရွယွ’ သူကော ကိုယကွော အနမွးကှောထဲမှာနဈမှောနတော အခှိနဘွယလွောကကွှာသှားလညွး သတိမထားမိပမယေ့ွ ကိုယသွတိထားမိခှိနမွာှ တော့ သူ့လကတွှကေ ကိုယ့တွကိုယလွုံး ပှေးလှှားနပှေီ။ ‘မောငရွာ . .တောတွော့ကှာ. . .နောွ၊ ခစှပွှနခွငှပွှီ’ ‘ခဏလေးပါခစှရွာ။ ကဲ မောငမွေးမယွ၊ ခစှကွောမကှိုကဘွူးလား။’ ‘မသိဘူးကှာ၊ ဘာတှလောမေးနတောလဲ။’ ‘ကှိုကပွါတယွ. . . ဟုတတွယဟွုတွ’ ‘ရှကစွရာတှလောမမေးနဲ့ကှာ….တောပွှီ’ ‘ဟိတွ’ ‘ကိုယ့ကွိုကှည့ပွါအုံးကှ’ ခစှရွတီမကှနွှာတဖကလွှည့ထွားရာမှ မောင့ကွိုကှည့မွိလိုကသွညွ။ မောင့ကွို ခစှမွိတာလညွး သိပတွော့ထူးဆနွးလှတာမဟုတွ မောင့မွှာသူမတူတဲ့ဆှဲဆောငအွားရှိတဲ့ မကှလွုံး တဈစုံရယွ။ ခစှဖွို့အရမွးကောငွးတဲ့ နှုတခွမွးတဈစုံရယွ။

‘အိုး. . .မောငွ..ခစှကွိုစိတပွါအောငလွုပပွှနပွှီကှာ’ မောငရွဲ့မကှီးမသေးလိငတွံက ရတီရဲ့ အောကနွှုတခွမွးသားကို အထကအွောကွ ဆုနကွာဆနကွာပှတပွေးနတယွေ။ တဈခကှတွဈခကှပွှတလွိုကတွိုငွး ပှတလွိုကတွိုငွးမှာ ရငထွဲမှာလှပခွနဲလှပခွနဲ။ မရညရွှယပွဲနှင့ွ အောကကွနပေေါငနွှဈခှောငွးကို အလိုကသွင့လွေးကားပေးမိနပေါလား။ မောင့ရွဲ့နှိုးဆှမှုက တကိုယလွုံးမှာရှိတဲ့ သှေးသားတှကေို ှှကှလာအောငွ ဆှဲဆောငနွသညွေ။ ခစှရွတီလညွးအသှေးနဲ့အသားနဲ့လူပဲမောငရွယွ။ ဘာသားနဲ့ထုထားတာမို့လဲ။ တဖှညွးဖှညွးနဲ့ မောင့အွလိုကိုလိုကနွမေိတယွ။ ‘တီ….တီ…တီ….တီ……’ မောင့ရွဲ့အနမွးကှောမှာမှောနတေုံး လှယအွိတထွဲမှာရှိတဲ့ ဖုနွးက ထမှညနွသညွေ။ မောငကွတော့ စိတထွဲကနေ ဖုနွးကိုကှိနဆွဲနမှောသခှောသညွ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ခစှရွတီ ကိုယတွိုငလွညွး ဒီလိုပဲကှိနဆွဲမိတာပဲလေ။ ဖုနွးဘဲလသွံကိုမောငနွဲ့ ခစှရွတီကအတူတူထားတော့ ဘယသွူ့ဖုနွးလာမှနွး ရုတတွရကမွသိ။ မောငကွဖုနွးရှာဖို့ ခစှရွတီကိုယပွေါကွဆငွးလိုကပွှီး အငွကြှီပုံနား သှားကာ သူ့ဖုနွးကိုထုတကွှည့သွညွ။

မောငတွော့ ဘယလွိုနမှနွေးမသိပမေဲ့ ခစှရွတီရငထွဲ မှာတော့ ဟာတာတာကှီးဖှဈနတယွေ။ မောငကွတော့ သူ့အမနေဲ့ဖုနွးပှောနဆေဲ။ ဖုနွးပှောပှီးတော့ မောငကွရတီကို ‘ခစှလွေး. . မောင့အွမခေေါနွလေို့ကှာ မောငသွှားခငှပွှီ။’ ‘ဒါဆိုလညွး သှားမယလွမေောငရွဲ့’ သှောမွောငရွယွ။ ရတီရငထွဲမှာ ဘာတှဖှဈနေတယဆွေိုတာကိုတော့ ဂရုမစိုကတွော့ ဘူးလား မောငရွယွ။ မောငကွ ခစှရွတီအပေါွ အတောမွှားမှားကောငွးလှသညွ။ ကိုယကွငှ့တွရားအပိုငွး ပှောရရငလွညွး စိတပွူစရာမရှိ။ ဒါပမေဲ့ ဒီခစှတွဲ့သုံးလေးလမှာတော့ မောင့အွမကေ အမှဲလို ဝငရွှုပနွတတသွေညွ။ ကောဖွီသောကနွရငွေးနဲ့လညွး မောင့အွမဖေုနွးလာလို့ ထပှေးရတာလညွး ရှိသလို သှားဖို့ပှောထားပှီးမှ ဖကှလွိုကရွတာတှလညွေး မနညွးတော့။ ကှာလာတော့ ဒီအကှောငွးနဲ့ပဲ စကားတှမှေားလာကှသညွ။ ဒါပမေဲ့ မောင့ဘွကကွတော့ သူ့အမကေိုတနဖွိုးထားတာကတော့ မလှှော့။ ခစှရွတီကိုယတွိုငမွှာလညွး အဖရေောအမရေောရှိပမေဲ့ သူနဲ့ပတသွကလွာရငွ အရာရာကို ရငဆွိုငဖွို့ဆုံးဖှတထွားခဲ့သညွ။

အခုကတှော့ မောင့လွုပပွုံတှကေ ခစှရွတီကိုယတွိုငကွ မနနေိုငမွထိုငနွိုငွ တဈခှိနလွုံးတှေ့ခငှသွလိုမှိုး ဖှဈနသညွေ။ ခစှတွော့လညွး သညွးညညွးခံရတယလွေ။ ရညွးစားသကတွမွးသာ ခှောကလွသာရှိသှားသညွ သုံးလေးနာရီလှှောကလွညတွာ လကခွှိုးရလေို့ရသညွ။ အကှာဆုံးဆိုလို့ ရှငတွို့ကိုရေးပှတဲ့အဖှဈအပကှကွအကှာဆုံး။ ဒီလိုနဲ့ ခစှရွတီနိုငငွံခှားမှာ ကှောငွးတကဖွို့ဖှဈလာသညွ။ မောငနွဲ့အဖှဈတှကဒေီမှာပှီးသှားပမေဲ့ နောကအွဖှဈအတှကေော သိခငှကွှသေးလား။ ရှငတွို့သိခငှရွငွ ဆကပွှောမယလွေ။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ခစှရွတီနိုငငွံခှားသှားရမဲ့ အခှိနကွ နီးလာသညွ။ ကိုယ့အွလုပနွဲ့ကိုယရွှုပနွတောမို့ မောငနွဲ့တှဖေို့မပှောနှင့ွ။ ဖုနွးတောငမွပှောအား။ ထငထွားသည့အွတိုငွး ခစှရွတီဖုနွးမဆကမွခငွှး ကိုယတွောခွှောကလညွးမဆကွ။ သှားရတော့မှာမို့လို့လညွး ပှောမနခငှတွေော့။ ဒီလိုနဲ့ပဲခစှရွတီသှားမဲ့ညမှဖုနွးပှောဖှဈသညွ။ ရှေးလူကှီး စကားမှားလှဲတယမွရှိ။ ငယခွစှကွို ဘယတွော့မှမမေ့ဆိုတာ။

ဘယလွောကပွဲကိုယ့အွပေါဆွိုးပါစေ သူ့အသံလေးကှားရလိုကတွာနှင့ွ ဆိုးတာတှေ ဘယကွိုမေ့သှားပှီလညွး မသိတော့။ ရနတွှေ့မယ့စွကားတှလညွေး ဘယဆွီကိုလှင့သွှားမှနွးမသိ။ ဖုနွးပှောပှီးသိပမွကှာသေးခငွ အခှိနမွှာပဲ သူဖုနွးဆကတွဲ့ အဖှကေိုသိလိုကရွပှီ။ ‘ခစွှ. .မောငမွနကဖွှနမွအားလို့မလိုကပွို့နိုငဘွူးကှာ။ မောင့ကွိုခှင့လွှတွှနောွ။’ ‘မောငကွ ဘာလို့မအားတာလဲဟငွ’ ‘မောင့မွှာ အရေးတကှီးသှားစရာလေး ပေါလွာလို့ပါခစှရွာ။’ ‘ဒီမယမွောငွ။ အခုမောငလွိုကပွို့ရမှာ မောငရွဲ့ရညွးစားဆိုတာ သတိမှထားမိရဲ့လား။’ ‘သိပါတယကွှာ။ ဒါကှောင့မွို့လညွး မောငတွောငွးပနနွတောပေါ့။’ ‘မောင့ရွဲ့တောငွးပနမွှုက ဘာမှအရာမရောကတွာသိရဲ့လားမောငွ။’ ‘ကဲ . .ဒါဆိုအရာရောကအွောငွ မောငဘွာလုပပွေးရမလဲ။’ ‘ဘာလုပပွေးရမလဲ ဟုတလွား။ မောငလွုပပွေးနိုငရွငွ အခုလို စကားမှားစရာတောငွ မလိုဘူး မောငွ။ တောပွါပှီမောငွ ဖုနွးခလှိုကပွါတော့။ သှားခါနီးလာခါနီး ခစှမွငိုပါရစနေဲ့။’ ‘သဘောပဲလေ။’ ‘စကားအဆုံးမှာတော့ တဈဘကကွ ဖုနွးခသှံကို ပီပီသသကှားလိုကရွသညွ။’ မငိုနဲ့ရတီ။ ယောကွှားတဈယောကအွတှကနွဲ့ မငိုနဲ့…….ပှီး။