ချမ်းသာမှုအရှိန်ဖြင့် သုံးဖြုံးနေသောလူငယ် တစ်ယောက်ဖြစ်သည် သူမသီချင်းဆိုတိုင်းပန်းကုံးဆွတ်ဆုငွေပေးနေကြ ………….

ဦးတိုက်မောင်းလည်း မေဦးကို သဘောကျသွားသဖြင့် နောက်ပိုင်းတွင် အလိုရှိတိုင်း ခေါ်ခေါ် လိုးတော့သည်။ မေဦးလည်း ဦးတိုက်မောင်း၏ တစ်လက်ကိုင် ဖြစ်နေတော့သည်…သူသူ့အား ပုံမှန် အားပေးနေသော စစ်နိုင် ဆိုသည့် သူဌေးသား တစ်ယောက် ရှိသည်။ စစ်နိုင်သည် မိဘ ချမ်းသာမှု အရှိန်ဖြင့် သုံးဖြုံးနေသော လူငယ် တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သူသူ သီချင်း ဆိုတိုင်း ပန်းကုံးဆွတ်၊ ဆုငွေ ပေးနေကြ ဖြစ်သည်။ စစ်နိုင် သူသူ့ကို လိုးခြင်နေပြီ။ အပြင် လိုက်ရန် ဒဲ့ မေးဖူးသည်။ သူသူက ထိုသို့ လုပ် မစားဘူးဟု ငြင်းလွှတ်ခြင်း ခံရသည်။ သူသူတို့ ဆိုင်တွင် စစ်နိုင် ခေါ်၍ မလိုးဘူးသော မိန်းကလေး မရှိသလောက်ပင်။ သို့သော် မေဦးနှင့် သူသူကိုတော့ မလိုးဘူးသေးပေ။ မေဦး ကတော့ ဦးတိုက်မောင်း၏ တစ်လက်ကိုင် ဖြစ်သဖြင့် အခြားသူများနှင့် မလိုက်ပေ။ လူ ဆိုသည်မှာ မရသည့် အရာကို လိုခြင်သည့် အမျိုး ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် စစ်နိုင် သူသူ့အား လိုးရဖို့ အရေး အမျိုးမျိုး ကြံစည်နေသည်။

မန်နေဂျာအားလည်း မုန့်ဖိုး ပေးကာ စီစဉ်ခိုင်းသည်။ မရ။ နောက်ဆုံး မဆွေအား ချည်းကပ်တော့သည်။ မဆွေလည်း စစ်နိုင် ငွေပုံပေးသဖြင့် မရရအောင် စီစဉ်ပေးမည်ဟု ဂတိ ပေးလိုက်သည်။ တစ်ရက်တွင် သူသူ့ အား ခေါ်၍ အော်ဒါ လိုက်ရန် ဖြောင်းဖြသည်။ သူသူကလည်း ခေါင်းမာသည်။ ပိုက်စံ မရှိခြင်နေ၊ ခန္ဓာကိုယ်နှင့်ရင်းပြီး လုပ်ကိုင် မစားနိုင်ကြောင်း အပြက် ငြင်းသည်။ မဆွေ ခေါ်မေးပြီး နောက်ပိုင်းတွင် သူသူတစ်ယောက် စတိတ် စင်ပေါ်သာ သီချင်းဆိုပြီး ကေတီဗွီ ဆိုလျှင် လူရွေးပြီး ထိုင်တော့သည်။ ထို့ကြောင့် မဆွေ ကလိန်စေ့ ငြမ်းစဉ်ရပြီ။ ဒီရက်ပိုင်း အတွင်း စစ်နိုင်အား ဆိုင်သို့ မလာခိုင်းပေ။ နှစ်ပတ်ခန့် ကြာသော် “သူသူရေ မနက်ဖန် နေ့လည်ပိုင်း ကေတီဗွီ ဘိုကင် တစ်ခု လက်ခံထားတယ်၊ အဲ့ဒါ ညီမ ဝင်ပေးနိုင်မလား” “တစ်ယောက်ထဲလား မဆွေ” အင်း ဟုတ်တယ်၊ ညီမလေးရဲ့ ဧည့်သည်ထဲက တစ်ယောက်ဘဲ၊ဘိုင်နိမ်း နဲ့ လာလို့ မေးကြည့်တာ။

ညီမလေး မဝင်နိုင်ရင် တစ်ခြား တစ်ယောက် စီစဉ်ပေးပါတဲ့ “ဘယ်သူလည်း ဟင် မဆွေ” “စစ်နိုင်လေ၊ ညီမ သဘောပါ” သူသူ စဉ်းစားလိုက်သည်။ ဒီရက်ပိုင်း မဆွေလည်း အော်ဒါ လိုက်ရန် မပြောတော့၊ စစ်နိုင်လည်း ဆိုင်မလာတာ ကြာပြီ၊ ခါတိုင်းလည်း ထိုင်နေကြ ဧည့်သည် ဖြစ်နေသဖြင့် “ရတယ် မဆွေ၊ ညီမ ထိုင်ပါ့မယ်” “အိုကေ လေ၊ ဒါဆို မနက်ဖန် မနက် ဆယ် နာရီ အရောက် ဆိုင်ကို လာခဲ့” “ဟုတ်ကဲ့ မဆွေ” သူသူ ပြောပြီး စတိတ် စင်နောက်ရှိ့ သီချင်းဆိုဖို့ အလှည့်စောင့်ရာ နေရာသို့ သွားထိုင်လိုက်သည်။ မဆွေ တစ်ချက် ပြုံးကာ ဖုန်း ခေါ်လိုက်သည်။ “ဟယ်လို စစ်နိုင် မဆွေပါ၊ ဒီဘက်က အိုကေ တယ်၊ နင်သာ ပြောထားတဲ့ အတိုင်း စီစဉ်ပြီး မနက်ဖန် ငွေထုပ် ယူခဲ့ အိုကေ အိုကေ”။ ဟားးးးး မိုက်တယ်ကွာ သူသူ့ အသံက ထွန်းအိန္ဒာဗိုလ် ငိုလောက်တယ် သူသူ သီချင်း ဆိုလိုက်၊ ဝိုင် သောက်လိုက် လုပ်နေ၏။ ဒီနေ့မှ စပိုင် က ချိုမြလွန်းနေသည်။ စပိုင် နှစ်လုံး ကုန်သွားပြီ။

သူသူ့ မျက်လုံးတွေ ဝေဝါးနေသည် အခန်းထဲ ဝင်လာကာ လက်မ ထောင် ပြသော မဆွေအား သူသူ မတွေ့နိုင်တော့။သတိရလာချိန်တွင် သူသူ့ တကိုယ်လုံး အေးစက်နေ၏။ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်ချိန် ပန်းနုရောင် မျက်နှာကျက်ကို တွေ့ရသည်။ သူမသိသော အခန်းတခန်းထဲ ရောက်နေ၏။ လူးလည်း ထသည်။ မရ။ လက်နှစ်ဖက်အား ကြိုးဖြင့် တုတ်နှောင်ခံထားရသည်။ ပြီးတော့ သူမ ကိုယ်ပေါ်တွင် အဝတ်အစားများ မရှိတော့။ ဗိုက်ပေါ်တွင် ယွစိ ယွစိ ဖြစ်နေ၏။ နံဘေးသို့ ငဲ့ ကြည့်လိုက်ရာ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ရင်း ပြုံးကြည့်နေသော စစ်နိုင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ “ဟင် ရှင် ရှင် ဒါ ဘာလုပ်တာလည်း” “ငါ မင်းကို လိုးမလို့လေ၊ မင်း သတိရအောင် စောင့်နေတာ” “ရှင် ရှင် လူယုတ်မာ၊ ကျွန်မ ဒါမျိုး လုပ်မစားဘူး ပြောထားပြီးသား၊ လွှတ် လွှတ် ကျွန်မကို အခုလွှတ်ပေး အီးဟီးဟီးဟီး” “ငိုမနေစမ်းနဲ့ သူသူရာ၊ စိတ်ချ၊ ငါ မင်းကို အားရပါးရ လိုးပြီးရင် လွှတ်ပေးမယ်၊ ဟုတ်ပြီလား”။

စစ်နိုင် သူသူ ခြေထောက် နှစ်ဖက်အား ချဲလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားတွင် ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ သူသူ ရုံးသည်။ မရ။ သူမ၏ စောက်ပတ်ပေါက်တွင် အေးစက် မာကြောသော အရာတစ်ခု လာထောက်သည်။ စစ်နိုင် သူသူ့စောက်ပတ်တွင် လီးဒစ် တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။အားးးးးး” လီး ဒစ် ဝင်သွားသည်။ သူသူ့ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းလိုက်ကာ လီးကို ထပ်သွင်းလိုက်သည်။ “အင့် ဗျိဗျိဗျိဗျစ် အားးးး နာတယ် နာတယ် လူယုတ်မာကြီး လွှတ်လွှတ် အီးဟီးဟီးဟီးးးးး” လီးမှာ စောက်ပတ်လေးထဲ တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားပြီး ရှေ့စက် မတိုးဘဲ တခုခု တားစီးထားသလို ခံစားရသည်။ စစ်နိုင် ပြုံးလိုက်သည်။ သူ ပါကင် ဖေါက်ရပြီလေ။ လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ပြန်ထုတ်ပြီး အရှိန်ဖြင့် စောင့်သွင်းလိုက်သည်။ “အင့် ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ် ဒုတ် အားးးးး အမလေးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ နာတယ် နာတယ် အီးဟီးဟီးဟီး” လီး ဒစ်က အပျိုမှေးကို ရက်စက်စွာ ထိုးခွဲပြီး သားအိမ်ခေါင်းသို့ အရှိန်ပြင်းပြင်း စောင့် ဝင်သွားသည်။

စစ်နိုင် လီးကို အဆုံးထိ ပြန် ထုတ်ကာ ခေါင်းငုံ့ ကြည့်လိုက်သည်။ “ဟားးး သူသူ မင်းက အပျို စစ်တာဘဲ” “သေနာကြီး ငါ့ကို အခု လွှတ် အီးဟီးဟီးဟီး” စစ်နိုင် လိုးကောင်းကောင်းဖြင့် မညှာမတာ လိုးနေသည်။ စောက်ပတ် လေးမှာ ကျဉ်းမြှောင်းလှသဖြင့် လီးအား လက်ဖြင့် စုပ်ကိုင်ထား သကဲ့သို့ ကျပ်ကျပ်လေး ဖြစ်နေရာ လိုးရတာ အရသာ ရှိလှသည်။ အားးးးးးးရှီးးးးး ဟားးးးးး စစ်နိုင်၏ သုပ်ရည် နွေးနွေးများ သူသူ့ သားအိမ်ထဲ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ “ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်ကွာ လိုးရတာ စီးပိုင်နေတာဘဲ” “သနောကွီး အီးဟီးဟီးဟီးးးးးး” ထိုနေ့က စစ်နိုင် သူသူ့အား နားလိုက် လိုးလိုက်ဖြင့် ငါး ချီ ဆွဲပြီးမှ ပြန်ပို့သည်။ သူသူ့အား ပါကင် ကြေးအဖြစ် ငါးပုံး ပေးလိုက်သည်။အိမ်ပြန်ရောက်သော် သူသူ မလှုပ်နိုင် တော့။ တကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ခံရသလို ညောင်းကိုက်နေသည်။ သားအိမ်လည်း အောင့်နေ၏။ ပေါင် ဂွစုံလည်း အောင့်တောင့်တောင့် ဖြစ်ကာ လမ်းလျှောက်တိုင်း ကွတတ ဖြစ်နေသည်။

အိမ်ပေါက်တွင် အရက်သောက်နေသော အဒေါ့် ယောက်ျားနှင့် တွေ့သည်။ “ဟာ မိသူ ဒီနေ့ ပြန်တာ စောလှချည်လား” “သမီး နေမကောင်းလို့ စောစော ပြန်လာတာ ဦးလေး၊ အဒေါ် ရော?” “နင့် အဒေါ်တို့ ဒီတညလုံး တိုက်အသစ်ကို စလစ်ပြင် အပြီးလောင်းရမှာ” “ဟုတ်ဟုတ် သမီး နားလိုက်ဦးမယ်” “အေးအေး” ကွတ ကွတဖြင့် အိမ်ပေါ် တက်သွားသော သူသူ့ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ကာ ညိုထွန်း အရက်ခွက်ကို မော့ချလိုက်သည်။ စားသောက်ဆိုင်တွင် အဆိုတော် လုပ်ကတည်းက ဒီကောင်မလေး တစ်နေ့နေ့ အလိုးခံရတော့မည်ကို ညိုထွန်း တွေးမိ၏။ ဒီနေ့ သူသူ လမ်းလျှောက်ပုံက တစ်မျိုး ဖြစ်နေပြီး အစောကြီး ပြန်လာသည်။ မျက်လုံးများ ကလည်း ငိုထားသကဲ့သို့ မို့အစ်နေ၏။ သူသူ ဒီနေ့ အလိုးခံလိုက်ရပြီလား။ ညိုထွန်း တွေးရင်း နောက်တစ်ခွက် ထပ်မော့ကာ သူသူ့ အခန်းသို့ ချောင်းကြည့်ရန် ထလိုက်သည်။ သူသူ အိပ်ယာပေါ် လှည်းအိပ်သည်။ စောက်ပတ် ကွဲသွားသဖြင့် စပ်နေရာ အိပ်၍ မရပေ။

ထို့ကြောင့် ဆရာခို ဆေးဘူး ယူကာ ကွဲသွားသော နေရာအား ဆေးသိပ်လိုက်သည်။ ထိုစဉ် လူရိပ် မြင်လိုက်၍ ခေါင်းမော့ ကြည့်လိုက်သည်။ “ဟင် ဦး ဦးညို ဘာ ဘာလာလုပ်တာလည်း” “သမီး စောက်ပတ်ကို ဆေးလိမ်းပေးမလို့လေ ဟဲဟဲဟဲ” “အို မလိုဘူး ရှင် ကျွန်မ အခန်းထဲက ထွက်သွား ထွက်သွား အွတ် အုအု ဝူး” ညိုထွန်း သူသူ့အား ခုံအုပ်ကာ ပါးစပ်ကို ပိတ်လိုက်သည်။ “နင် ဒီနေ့ အလိုးခံလာတယ် မလား၊ ငါလည်း နင့်ကို လိုးခြင်နေတာ ကြာပြီ” ညိုထွန်း ပြောရင်း လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူသူ့ ထမိန်ကို ဆွဲလှန်နေသည်။ သူသူ ခေါင်းယမ်းကာ ရုံးသည်။ မရ။ ညိုထွန်း၏ သန်မာသော ခန္ဓာကိုယ်အား မဖယ်ရှားနိုင်။ ထမိန် လန်သွားသော် သူသူ့ ခြေထောက် နှစ်ဖက်အား ဆွဲကားလိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီးကြီးကို စောက်ပတ်တွင် တေ့ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။ အူးးးးးးးးးးးး” ညိုထွန်း၏ လှုပ်ရှားမှုက မြန်ဆန်လှသည်။ လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားပြီ။

သူသူ ရုံးကန်သော်လည်း မရပေ “အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗျိဗျိ အူးးဟူးးဟူးးဟူးး” လီး တစ်ဆုံး စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားပြီ။ “ကဲ မိသူ၊ ငါ့လီးက မင်း စောက်ပတ်ထဲ ဝင်နေပြီ၊ နင် ရုံးနေလည်း မထူးတော့ဘူး၊ ငါ လိုးတာကို ငြိမ် ခံလိုက် ဟုတ်ပြီလား” ညိုထွန်း သူသူ့ ပါးစပ်အား အုပ်ထားသော လက်ကို ဖယ်ကာ သူသူ့ ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကို လက်ဖြင့် ကိုင်၍ အားရပါးရ စောင့်လိုးတော့သည်။ “ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဗျိဗျိ ဗျစ်ဗျစ် အီးဟီးဟီးဟီး ဇွိဇွိ ဗျစ်ဗျစ် အားးးးးးးးးးးး” တစ်နေ့လည်လုံး စစ်နိုင်လိုးတာကို ပတ်ပတ်စပ်စပ် ခံခဲ့ရသော သူသူ တစ်ယောက် ယခုလည်း အဒေါ့် ယောက်ျား၏ မညှာမတာ လိုး စောင့်ချက်များ အောက်တွင် တကိုယ်လုံး ယိမ်းထိုးကာ ခံနေရသည်။ “အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဗျိဗျိဇွိဇွိ အ အ အ အ အားးးးးရှီးးးးးး ဟားးးးး ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်လေးကွာ ဟားးးးးး” ညိုထွန်း သူသူ့ စောက်ပတ်ထဲ သုပ်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။

ထိုနေ့ညက ညိုထွန်း သူသူ့အား သုံးချီ တိုင်တိုင် လိုး၍ အားရမှ အခန်းထဲက ထွက်သွားသည်။ “သူသူရေ သူသူ” “မေဦးရေ ငါ အခန်းထဲမှာ” “နင် မနေ့က နေမကောင်းလို့ ဆိုင် မဆင်းဖြစ်တာဆို၊ အဲ့ဒါ ငါ လာကြည့်တာ” နံဘေးတွင် ဝင်ထိုင်သော မေဦးအား ဖက်ကာ သူသူ ရှိုက်ကြီး တစ်ငင်ငင် ငိုကြွေးတော့သည်။ “သူသူ ဘာ ဘာဖြစ်လို့လည်း” “အီးဟီးဟီးဟီး မေဦးရယ် ငါ့ ငါ့ ဘဝ ပျက်စီးသွားပြီဟ” “ဘာဖြစ်တာလည်း သူသူရယ်၊ မထိပ်သာ မလန့်သာ၊ ငါ့ကို ရှင်းရှင်း ပြောစမ်းပါ” “အီးဟီးဟီးဟီး မနေ့က စစ်နိုင် ငါ့ကို ငါ့ကို ” သူသူ မနေ့က အကြောင်းတွေ မေဦးအား ရှိုက်ငိုရင်း ပြောပြသည်။ မေဦး သူသူ့ ကျောပြင်အား ပွတ်သပ် ချော့မြူရင်း “သြော် သူငယ်ချင်းရယ်၊ ငါလည်း နင်နဲ့ ဘဝတူပါဘဲဟာ” “မေဦးရေ ဧည့်သည်က စက်ရှင် ထိုင်မယ်တဲ့ဟေ့” သူသူနှင့် စကားပြောနေချိန် ဝိတ်တာ တစ်ယောက် လှမ်းပြောသဖြင့် ကြည့်လိုက်ရာ “ဟယ် ဦးတိုက်မောင်း” ဟုတ်သည်။

ဦးတိုက်မောင်းနှင့် ဖော်ရိမ်နာ နှစ်ဦးအပြင် နောက်တစ်ဦး ထပ်ပါလာသည်။ “ဒီတာခါ တစ်ယောက် ထပ်ပါလာတယ်၊ သူသူ ငါသွားလိုက်ဦးမယ်” “ကောင်မ သူ့ဘိုးတော်လာလို့ ပြုံးနေတာဘဲ” မေဦး ကေတိဗွီ ခန်းထဲ ဝင်သွားစဉ် သူသူလည်း သီချင်းဆိုရန် အလှည့်ကျသဖြင့် စတိတ် စင်ပေါ် တက်ခဲ့သည်။ သူသူ သီချင်းဆိုပြီးသော် မေဦး ရောက်လာကာ “သူသူရေ၊ ဦးနဲ့ ပါလာတဲ့ တစ်ယောက်က လေဒိ ခေါ်ခိုင်းလိုက်လို့ အဲ့ဒါ နင် ထိုင်မလား” “အခြေအနေက ဘယ်လိုလည်း” “သဘောကောင်း ရေလျှံထဲကဘဲ ဟ” “အိုကေ လေ” သူသူ နှင့် မေဦး ဧည့်သည်များအား ဘီယာ ငှဲ့ပေး၊ အမြည်း ခွံ့ပေး လုပ်နေကြသည်။ သူမတို့လည်း စပိုင်ဝိုင် သောက်ကြသည်။ ဖော်ရိမ်နာ နှစ်ယောက်ကတော့ နိုင်ငံခြား သီချင်း ဆိုရင်း က နေကြသည်။ ဦးတိုက်မောင်းနှင့် ပါလာသော တစ်ယောက်က သူသူနှင့် မေဦးအား ကြည့်ကာ ဦးတိုက်မောင်းထံ ကပ်၍ တီးတိုး ပြောသည်။

ဦးတိုက်မောင်း ပြုံး၍ ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ မေဦးထံ တီးတိုး ကပ်ပြောသည်။ မေဦးလည်း ခေါင်းငြိမ့်ကာ သူသူ့အား လက်ကုပ်၍ အပြင်သို့ ခေတ္တ ခေါ်ထုပ်ခဲ့သည်။ “ဘာလည်း မေဦး” “မနက်ဖန် ဦးက အော်ဒါ လိုက်ဖို့ ခေါ်နေလို့” “ဒါများ ဘာ ဆန်းလို့လည်း၊ နင် လိုက်နေကြ ဟာကို” “အခုဟာက ဟို ဘဲကြီးက နင့်ကို ခေါ်ချင်လို့တဲ့၊ နင် အစဉ်ပြေရင် ငါတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ခေါ်မယ်တဲ့၊ နင် မလိုက်ရင်တော့ ငါ မနက်ဖန် ဖိုး ဘိုင် ဝမ်း ဆွဲရလိမ့်မယ်” သူသူ ခေတ္တ စဉ်းစားကာ “ဘယ်လောက် ရမှာလည်း” “ဆိုင်မှာတော့သုံး ပုံးစီပေါ့၊ ဟို ရောက်ရင် နှစ် ပုံးစီ ထပ်ရမှာ” “ဟယ် ငါး ပုံး ဆိုရင် လိုက်မယ် ဟာ” “သေခြာတယ်နော် သူသူ၊ ဟိုရောက်ရင် ဖင် ဖွင့်ခံရမှာ ဟ၊ ပြီးတော့ အပေါက်စုံ ညှပ်ချကြမှာ” “ဝက် ဖြစ်မှတော့ ချီး လည်း မရွံတော့ဘူး မေဦးရေ” “အိုကေ လေ” ဖိုက်စတား ကြီး၏ အခန်းကျယ်ကြီး တခုတွင် ကြမ်းပြင်၌ ကြီးမားသော မွှေ့ယာတခု ခင်းထားသည်။ စားပွဲဝိုင်းတွင် ဘီယာ ပုလင်းနှင့် အမြည်းများ အပြည့်။

မနက် ကိုးနာရီ ကတည်းက တက်စီ ဖြင့် သူသူတို့ ရောက်နေကြသည်။ သူသူက ဦးမင်းကို၏ ရင်ခွင်ထဲ မှီနွဲ့ကာ ဘီယာ သောက်ရင်း စကား ပြောနေကြသည်။ မေဦးကတော့ ဖော်ရိမ်နာ နှစ်ယောက် ကြားတွင် ထိုင်နေသည်။ ဘီယာ တစ် လုံးစီ သောက်ပြီးသော် စကားသံများ ငြိမ်သွားကာ မေဦးမှာ ဖော်ရိမ်နာ နှစ်ဦး၏ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်မှုကို ခံနေရသည်။ သူသူလည်း ဦးမင်းကို၏ နမ်းရှိုက်မှုကို ပြန်လည် နမ်းရင်း ဦးတိုက်မောင်း နို့ကိုင်နေသည်ကို ခံနေရသည်။ မေဦး အဝတ်များ ကွာကျ ကုန်ပြီ။ ဖော်ရိမ်နာ တစ်ယောက်က မေဦး စောက်ပတ်အား ကုန်း လျှက်နေပြီး ကျန်တစ်ယောက်၏ လီးကို မေဦးက စုပ်ပေးနေသည်။  ဖော်ရိမ်နာ နှစ်ဦး၏ လီးကို ကြည့်ကာ မေဦး မျက်လုံး ပြူးသွားသည်။ စစ်နိုင်နှင့် ဦးညိုထွန်း လီးထက် ကြီးသည်။ ဒါကြီးတွေနှင့် ဖင်ဖွင့်ခံရလျှင်၊ ညှပ် လိုးမည် ဆိုလျှင် ခံနိုင်ပါ့မလားဟု တွေးမိသည်။ မေဦးကို ကြည့်လိုက်တော့ အေးဆေး။

စောက်ပတ် လျှက်နေသော ဖော်ရိမ်နာ မတ်တပ် ရပ်ကာ မေဦး ပါးစပ်နား လီးကို တေ့ပေးလိုက်သည်။ မေဦး၏ လီးစုပ်ချက်များတွင် ဖော်ရိမ်နာ နှစ်ဦး သာယာနေကြသည်။ ဦးတိုက်မောင်း သူသူ့ ထမိန်အား ဆွဲချွတ်ကာ အောက်ခံ ဘောင်းဘီထဲ လက်နှိုက်ပြီး စောက်ပတ်လေးကို မွှေနေသည်။ ဦးမင်းကိုကလည်း သူသူ့ အင်္ကျီအား ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး နို့စို့နေသည်။ သူသူ နို့စို့ခံ၊ စောက်ပတ် အနှိုက်ခံရင်း မေဦး တို့အား ကြည့်နေ၏။ “ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အအအအ” နို့စို့ခံ၊ စောက်စိ ကလိခံနေရသဖြင့် သူသူ့ကိုယ်လေး တွန့်တွန့်သွားသည်။ မေဦး မွှေ့ယာပေါ် လေးဘက် ကုန်းထားသည်။ ဖော်ရိမ်နာ တစ်ယောက်က မေဦး လေးဘက် ကုန်းထား၍ နောက်သို့ ပြူထွက်နေသော မေဦး စောက်ပတ်ကို လီးဒစ်တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မေဦး ခါးကို လက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။ “အင့် ဗျိဗျိဗျစ် ဒုတ် အူးးးးးးးးးး” မေဦး မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားသည်။

တစ်ချက်ထဲနှင့် လီးတစ်ဆုံး စောင့်သွင်းခံလိုက်ရသဖြင့် သားအိမ် အောင့်သွားသည်။ “ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဖတ်ဖတ် အင့်အင့် အားးးး ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် ဗျိဗျိဇွိဇွိ အအအအ” လီးမှာ စောက်ပတ်ထဲ အဆက်မပြတ် ဝင်ထွက်နေသည်။ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် မေဦး ဆံပင်များ ခါရမ်းကာ အံကြိတ် ခံနေရသည်။ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် အားရပါးရ စောင့်ပြီး ထိုတစ်ယောက်က သူလီးကို မေဦး စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲထုပ်ကာ မေဦး မျက်နှာရှေ့ သွားရပ်သည်။ စောက်ရည်များ ပေကျံနေသော လီးကို မေဦး စုပ်ပေးနေသည်။ ထိုစဉ် နောက် လီးတစ်ချောင်းကို စောက်ပတ်ထဲ အရှိန်ပြင်းစွာ စောင့်သွင်းခြင်း ခံလိုက်ရသည်။  အင့် …အုအု အွတ်အွတ် ဗျိဗျိ ဗျစ်ဗျစ် အအအအ ဖော်ရိမ်နာ နှစ်ယောက် မေဦးအား စောက်ပတ် လိုးလိုက် လီးစုပ်ခိုင်းလိုက် လုပ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း သူသူ တစ်ယောက် စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ ထွက်လာကာ “အအအ ကျွတ် ဟားးးး ရှီးးးးးး” နို့စို့နေသော ဦးမင်းကို ခေါင်းအား လက်ဖြင့် ကိုင်ဆွမိသည်။

ဖော်ရိမ်နာ တစ်ယောက်က မွှေ့ယာပေါ် ပတ်လပ် လှန် အိပ်လိုက်ပြီး ၎င်း၏ ထောင် မတ်နေသော လီးကြီးအပေါ် မေဦး တက်ခွ၍ ဖိ ထိုင်ချလိုက်သည်။ “ဇှိဇှိဇှိ ဗြိ အားးးးးး” ဖော်ရိမ်နာ ၏လီးတစ်ဆုံး စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားသော် မေဦး အပေါ်မှ ညှောင့်လိုး လိုးနေသည်။ “ပြွတ်ပြွတ် ဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ ရှီးးးး” ဖော်ရိမ်နာ တစ်ယောက်၏ လီးကို စုပ်ပေးနေရသေးသည်။ မေဦး တစ်ယောက် လီးစုပ်ရင်း စကောဝိုင်းလိုက်၊ မြင်းစီးလိုက် လုပ်နေရာ ဆယ့်ငါး မိနစ် ခန့် အကြာတွင် “ပြွတ်ပြွတ် ဇွိဇွိ အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျိဗျိ ဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ အားးးးးဟားးးး” မေဦးဖင်လေး ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် ဖြစ်ကာ တစ်ချီပြီးသွားသည်။ လီးစုပ်ခံနေသော ဖော်ရိမ်နာ က မေဦး နောက်သို့ သွားကာ စအိုပေါက်ကို တံတွေးနှင့် စွတ်လိုက်သည်။ အောက်က တစ်ယောက်က မေဦးကို သိုင်းဖက်ထားသည်။ လီးဒစ်အား စအိုပေါက်တွင်တေ့ကာ သွင်းလိုက်သည်။ “ဗျိဗျိဗျစ် အားးဟားးဟားးးးးးး” လီးဒစ် ဝင်သွားပြီ။

မေဦး မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့နေ၏ မေဦး ခါးကို လက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။ “ဗျိဗျိ ဗျစ်ဗျစ် အူးးးဟူးးးဟူးးးး ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်” မေဦး ကြိတ်မှိတ် အော်ညည်းနေသည်။ လီးတစ်ဝက်ခန့် ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်သွားသော် အားပြင်းပြင်းဖြင့် စောင့်သွင်း ခံလိုက်ရသည်။ “ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အားးးလားးးလားး အမလေးလေ ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်” လီးတစ်ဆုံး ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်သွားသော် အထက်အောက် နှစ်ယောက်သား မေဦးအား မညှာတမ်း ညှပ် လိုးကြသည်။ မေဦးလည်း အသံကုန် အော်ဟစ် ညည်းတွားနေသည်။ “ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အားးးးးး ဗျိဗျိဇွိဇွိ အူးးးဟူးးးးဟူးးးးးးးး” ဦးတိုက်မောင်း၏ လီး မေဦး မျက်နှာနား ကပ်လာသဖြင့် မေဦး အလိုက်သင့် ပါးစပ်ဟပေးလိုက်သည်။ လီးကြီး ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသည်။ မေဦး လီးကို စုပ်ရင်း မြိုချနေရာ လီးမှာ အာခေါင်ထိ တိုးလာသည်။ ဦးတိုက်မောင်း မေဦးပါးစပ်ထဲ လီးကို သွင်းလိုက်ထုပ်လိုက်ဖြင့် လိုးနေသည်။

ဦးတိုက်မောင်းက လီးကို ပါးစပ်ထဲ အဆုံးထိ ထဲ့ထားကာ မေဦး မျက်နှာ အား ဆီးခုံနှင့် ဖိကပ်ထားစဉ် ဖင်နှင့် စောက်ပတ်ထဲ ဝင် ထွက်နေသော လီး နှစ်ချောင်း အရှိန် ပြင်းလာသည်။ “ဗျွတ်ဗျွတ် ဘွတ်ဘွတ် အွတ်အွတ် အုအု ဗျိဗျိဇွိဗျစ် အုအုအုဟု” မေဦး မျက်နှာ နီမြန်းနေပြီ။ သူသူလည်း မေဦးအား ဝိုင်း လိုးနေသည်ကို ကြည့်လျှက် ဦးမင်းကို စောက်စိ ပွတ်ပေးသည်ကို ဖီလ်း ဖြစ်ကာ ခါးလေး ကော့ကော့ပြီး တချီ ပြီးသွားသည်။ “အာဟားးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးးး” ဦးမင်းကို သူသူ့အား မွှေ့ယာပေါ် ပွေ့ တင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဘောင်းဘီ ချွတ်၍ သူသူ့ ပေါင်ကြား ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်သည်။ သူသူ ဦးမင်းကို၏ လီးကို ကြည့်ကာ မျက်လုံး ပြူးသွားသည်။ လေးယောက်စလုံး၏ လီးများက သူမ လက်ဖျံလောက် တုတ်ကာ ခြောက် လက်မ ခန့် ရှည်လျှားသည်။ တွေး နေရင်းပင် လီးဒစ်က စောက်ပတ် အဝတွင် လာတေ့သည်။ တချီ ပြီးထား၍ အရည်များ ရွှဲနေသော စောက်ပတ်ထဲ လီးဒစ်ကြီး လျှောကနဲ ဝင်သွားသည်။

“ဇှိ ဇှိဗြိ အ ဟားးးး” သူသူ ဦးမင်းကို၏ လက်မောင်းကို စုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဦးမင်းကို လက်မဖြင့် သူသူ စောက်စိအား ပွတ် ခါ ရင်း လီးကို တစ်ရစ်ခြင်း သွင်းသည်။ “ဇွိ ဇွိ ပလစ် ပျစ် ပျစ် အအအအ” ဦးမင်းကို၏ ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် လီး တစ်ဆုံး ဝင်သွားသော်လည်း နာကျင်မှု မရှိဘဲ ခံ၍ ကောင်းနေသည်။ လီးအား စောက်ပတ်အတွင်း ကပ်လိုး လိုးနေရာ ငါးမီနစ် ခန့် ကြာသော် သူသူ့ ဖင်ကြီး ကော့ကော့လာသည်။ ဦးမင်းကို သူသူ့ မျက်နှာနားတွင် လက်ထောက်ကာ အားရပါးရ လိုးစောင့်တော့သည်။ “အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျစ်ဗျစ် ဇွိဇွိ အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ် စွစ်ဖေါက် အားးး ရှီးးးး အအ စောင့်စောင့် အအအအ အားးးးးဟားးးးးရှီးးးးး အားးးးးးး” သူသူ ဒုတိယ အချီ ပြီးသွားစဉ် ဦးမင်းကိုလည်း မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သူသူ့ ဗိုက်ပေါ် သုပ်ရည်များ ပန်းထုပ်လိုက်သည်။ ဦးမင်းကို ပြီးသွားသည်နှင့် ဖော်ရိမ်နာ က မေဦး ဖင်ထဲမှ လီးကို ထုပ်ကာ သူသူ့ ပေါင်ကြား ဝင်၍ စောက်ပတ်ထဲ လီး ထိုးထဲ့လိုက်သည်။

“ဘုဘု ဘူ အူးးးး ဗြိဗြိ ဇှိဇှိ အားးးးးးးးးးး” လီးမှာ အရှိန်ဖြင့် ဝင်လာ၍ သူသူ သားအိမ် အောင့်သွားသည်။ စောက်ပတ်လေးက ကျဉ်းမြောင်းပြီး စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလှသဖြင့် ဖော်ရိမ်နာ မှာ အားရပါးရ လိုးစောင့်နေရာ သူသူ အံကြိတ် ခံနေရသည်။ “ဗွတ်ဗွတ် ဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ ဇွိဇွိ ဗျစ်ဗျစ် အိုး… အအအအ  သူသူ့အား လိုးနေသော တစ်ယောက် ပြီးသွားပြန်သော် မေဦးအား လိုးနေသည့် ဖော်ရိမ်နာ က သူသူ့ဘက် ပြောင်းလာသည်။ သူသူ့အား လေးဘက်ကုန်းခိုင်းပြီး လီးကို အရှိန်ဖြင့် လိုးထဲ့လိုက်သည်။ “အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အားးး အမလေးးး အီးးးးးး” လီးဒစ်မှာ စောက်ပတ် အတွင်းသားများကို ရက်စက်စွာ ပွတ်တိုက်ရင်း သားအိမ်အား အရှိန် ပြင်းပြင်း ဝင်စောင့်သဖြင့် မေဦး မျက်ရည်ပင် ဝဲသွားသည်။ ခါးကို စုံကိုင်၍ စောင့်လိုးနေရာ သူသူ့ တကိုယ်လုံး ယိမ်းထိုးနေသည်။ “ဗျွတ်ဗျွတ် ဗုဗု အင့်အင့်အင့် အ ဗျစ်ဗျစ် ဇွိဇွိ အအအအ အားးးးရှီးးးးးးးး” ဖော်ရိမ်နာ ပြီးသွားချိန် သူသူလည်း မွှေ့ယာပေါ် မှောက်လျှက် ထိုးကျသွားသည်။

ဦးတိုက်မောင်း မှောက်လျှက် လှဲနေသော သူသူ့ အပေါ် ခွလိုက်သည်။ သူသူ့ ဖင်အား လက်ဖြင့် ဖြဲကာ စအိုပေါက်ကို တံတွေး စွတ်လိုက်သည်။ သားအိမ် အောင့်ကာ နုံးခွေနေသော သူသူတစ်ယောက် ဖင် အလိုးခံရတော့မည် သိသဖြင့် ငိုခြင်စိတ် ပေါက်သွားသည်။ လီးဒစ်ကို ဖင်ပေါက်တွင် တေ့ကာ ဖိထိုးလိုက်သည်။ “ဇှိဇှိ ဗစြျ အားးးဟားးးဟားးး” သူသူ ခေါင်းမော့ကာ မေးကြောများ ထောင်သွားသည်။ ဖင်ထဲ လီးကြီး ကျပ်သိပ်စွာ ဝင်လာသည်။ “အိအိ အအ အားးးးး” လီးတစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသော် ဦးတိုက်မောင်း အားဖြင့် စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။ “ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အားးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ အားးး နာတယ် နာတယ် အီးဟီးဟီးးးဟီးးးးးး” သူသူ နာကျင်မှုကို လုံးဝ မခံနိုင်တော့။ သူသူ့ အော်ညည်းသံကြောင့် ဦးတိုက်မောင်း စောင့်ချက် ပို ပြင်းထန်လာသည်။ “အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် အားးး အမေရဲ့ ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အူးးးးဟူးးးးဟူးးး သေပါပြီတော့” ဦးတိုက်မောင်း လိုးပြီးသွားသော် သူသူ တစ်ယောက် အသံပင် မထွက်နိုင်တော့။

ဖင်လည်း ကွဲကာ ကျိမ်းစပ်နေပြီ။ သူသူနှင့် မေဦးခမျာ ဦးတိုက်မောင်းတို့ လေးယောက် နားလိုက် လိုးလိုက်ဖြင့် ပါးစပ်၊ ဖင်၊ စောက်ပတ် သုံးပေါက်လုံး ညှပ်လိုး လိုးခံခဲ့ရသည်။ နှစ်ယောက်သား မျော့မျော့လေးသာ ကျန်တော့သည်။ ပါးစပ်ထဲလည်း သုပ်ရည် ညှီနံ့များ လှိုင်လို့။ နောက်ပိုင်းတွင် ဦးမင်းကို တစ်ယောက် သူသူ့အား မကြာခဏ ခေါ်၍ လိုးသည်။ သူသူ၏ ညုတုတု ချွဲနွဲ့ ပြောဆိုမှုများ၌ သာယာနေပြီ။ မေဦး မှာလည်း ဦးတိုက်မောင်း၏ ပင်တိုင် အသုံးတော်ခံ မယားဖြစ်သွားသည်။ ဦးတိုက်မောင်းက မေဦးအား တိုက်ခန်း တစ်ခန်း ဝယ်ပေးထားကာ အလိုရှိတိုင်း ခေါ်လိုးသည်။ ရံဖန်ရံခါ ဦးတိုက်မောင်း၏ နိုင်ငံခြားသား ဧည့်သည်များ လာတိုင်း မေဦးက ဒိုင်ခံ အလိုးခံရသည်။ သို့သော် မေဦးမှာ လူတကာ၏ အလိုးခံ ဘဝထက် သာသဖြင့် ကျေနပ်သည်။ “သူလေး” “ရှင် ဦး” “ဦးက လွဲပြီး သူလေး တခြားသူတွေနဲ့ မလိုက်ရဘူးနော်” “ဦးရယ် သူသူတို့က မရှိလို့ လုပ်စားနေရတာလေ”။

“ဦး သူသူ့အတွက် စီစဉ်ထားတာ တစ်ခုရှိတယ်” “ပြောပြလေ ဦးရဲ့” “ပြောသေးဘူး သူလေး ဦးကို ပြုစုပြီးမှ” “အဟွန့် ဦးက အရမ်းကဲတာဘဲ” “ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဟားးးးးးးးးးး” ဦးမင်းကို၏ လီးဒစ်အား နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိစုပ်ကာ လျှာဖြင့် ကလိလိုက်သည်။ လီးအား ပါးစပ်ဖြင့် ငုံစုပ်ပေးလိုက်ရာ “ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အိုးးရှီးးး ကောင်းလိုက်တာကွာ ဟားးးး” ဆယ်မီနစ် ခန့် လီးစုပ်ပေးလိုက်သော် “တော်ပြီ သူလေးရေ၊ ဦး သူလေး ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားလိမ့်မယ်” သူသူ ဘောင်းဘီ ချွတ်ကာ ဦးမင်းကို ပေါ် ခွ ထိုင်လိုက်သည်။ လီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်၍ စောက်ပတ်တွင် တေ့ကာ ဖိထိုင်ချလိုက်သည်။ “ဇှိဇှိဗြိဗြိ အားးးဟားးးဟားးးး” လီး တစ်ဆုံး ဝင်သွားသည်နှင့် ဦးမင်းကို ပုခုံးအား လက်ဖြင့် ကိုင်၍ ဖင်ကြီးကို စကောဝိုင်းတော့သည်။ “အအအအ ဟားးး ကောင်းလိုက်တာ ကွာ ရှီးးး” ဦးမင်းကို၏ ဆီးခုံနှင့် စောက်စိ ဖိကပ်ကာ ဖင်ကြီးကို ညှောင့်လိုး လိုးနေရာ အအအအ ပြီးတော့မယ်… ပြီးတော့မယ် အ..အ..အ..အ အား….ရှီး….။

သူသူ ဦးမင်းကိုအား ဖတ်ထားလျှက် ဖင်ကြီး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်ကာ ပြီးသွားသည်။ ဦးမင်းကိုလည်း သူသူ၏ နူးညံ့သော စောက်ပတ်လေးထဲ သုပ်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ သူသူတစ်ယောက် ဦးမင်းကို ပြောသော အကြောင်းအရာများကို တွေးရင်း အိပ်ယာထဲတွင် လူးလှိမ့်နေသည်။ ဦးမင်းကိုက သူသူ့အား အလှပြင် သင်တန်း တက်ရန် တိုက်တွန်းသည်။ ကုန်ကျစရိတ်ကို ထောက်ပံ့မည်။ ပညာ တက်သွားလျှင် ခြံဝန်း ဝယ်ပေးကာ ဆိုင်ဖွင့်ပေးမည်ဟု ဆိုသည်။ ဦးမင်းကို၏ မိန်းမ မိသားစုနှင့် ပြဿနာ ဖြစ်မည်စိုး၍ သူသူ ငြင်းသည်။ သူ့ မိသားစုနှင့် ပတ်သတ်၍ စိတ်မပူရန်နှင့်၊ သူ့ မိန်းမက ပိုက်စံ ရှာပေးနေရင် သူ ဘာလုပ်လုပ် ခွင့်ပြုထားကြောင်း၊ လုပ်ငန်း အခြို့ကိုလည်း သားအား လွှဲထားပေးသဖြင့် စိတ်မပူရန် ပြောကြားသည်။ အဓိက ကတော့ ဦးမင်းကိုအား ပြုစုပေးလျှင် ပြီးပြီ ဟု ပြောသည်။ သူသူ စဉ်းစားပါရစေဟု ပြောထားခဲ့သည်။

ယခု ကိစ္စက စပွန်စာ ပေးသည်ထက် သူ၏ အငယ် မယားအဖြစ် နေထိုင်ရမည် ဖြစ်သည်။ မနက်ကျလျှင် မေဦးနှင့် တိုင်ပင်ရမည်။ သူသူ ခေါင်းဦးကို ဖက်ကာ မှောက်အိပ်နေ၏။ အခန်းထဲ လူဝင်လာသဖြင့် လူးလည်း ထသည်။ သူမ ကိုယ်ပေါ် ဖိထိုင် ခံလိုက်ရသည်။ “အာ ဦးညို ဘာလုပ်တာလည်း ဖယ် ဖယ်” “ငါ နင့်ကို မလိုးရတာ ကြာလို့၊ အခုည လိုးမလို့လေ” “ဦးညို ဖယ်နော်၊ ကျွန်မ ဒေါ်လေး ကြားအောင် အော်လိုက်မှာ အ အ” သူသူ ဆံပင် စောင့်ဆွဲ ခံလိုက်ရသည်။ “နင့် ဒေါ်လေး မရှိဘူး၊ ရှိလည်း ဂရုမစိုက်ဘူး” ဦးညိုထွန်း ပြောရင်း သူသူ့ ထမိန်ကို ဆွဲ လှန်လိုက်သည်။ အိမ်နေရင်းမို့ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထား။ “ဟားးး ကြည့်စမ်း နင့်ဖင်ကြီးက ဟိုလူလိုး ဒီလူလိုးနဲ့ ထွားလာလိုက်တာ ဖြန်းဖြန်းဖြန်း အ အ အားးးးးး” ဦးညိုထွန်း သူသူ့ ဖင်အား ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်လိုက်ရာ သူသူ ဖင် ကော့သွားသည်။ ရုံးနေလည်း အလိုးခံ ရမည့် အတူမို့ သူသူ ငြိမ်နေလိုက်သည်။

ဦးညိုထွန်း သူသူ့ ဖင်နှစ်ခြမ်းအား လက်ဖြင့် ဖြဲကာ စအိုပေါက်ကို တံတွေး ထွေးချလိုက်သည်။ “ထွီ အ ဟာ ဦးညို ဖင်ကိုတော့ မလုပ် မလုပ်ပါနဲ့၊ ဗျိဗျိဇွိဗျစ် အအအ အားးးး” ဦးညိုထွန်း လီးကြီး ဖင်ထဲ ညှာတာမှု ကင်းစွာ တိုးဝင်လာသည်။ သူသူ့ ခါးအား လက်ဖြင့်ဖိထားကာ အားရပါးရ လိုးနေသည်။ “ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဗျိဗျိ ဇွိဇွိ အအ ဖြေးဖြေး အအ နာတယ် နာတယ် အားးးးး” လီးကြီး အဝင်အထွက် ကြမ်းလှသည်။ လီးဒစ် ဝင်လာတိုင်း ဖင်ထဲ အောင့်သွားကာ တစ်စို့ကြီး ခံစားရသကဲ့သို့ ပြန်ထွက်သွားတိုင်း ဟာတာတာကြီး ဖြစ် ကျန်ခဲ့သည်။ ဦးညိုထွန်း စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာသည်။ သူသူ ခေါင်းအုံးအား သွားဖြင့် ကိုက်ကာ ဖင်လိုး ခံနေရသည်။ “အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဇွိဇွိဗျစ်ဗျစ် အအ နာတယ် အအ အအ ဗျွတ်ဗျွတ်ဗုဗု အအအအ ဟားးးးး ရှီးးးးးး အားးးးးးး” သူသူ့ဖင်ထဲ ချွဲကျိကျိ သုပ်ရည်များ ဝင်သွားသည်။

“ဟားးးးးး သူသူရာ နင့် ဖင်လေးက လိုးရတာ စီးပိုင်နေတာဘဲ ဟားးးးးးး” သူသူ ဦးမင်းကို၏ အစီအစဉ်အား သဘောတူရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အိမ်မှာနေလျှင် အဒေါ့် ယောက်ျားက အဒေါ် လစ်လျှင် လစ်သလို တက်တက် လိုးသည့်ဒဏ်ကို ရည်ရှည် မခံနိုင်တော့။ သူမကြောင့် အဒေါ် လင်မယား ကွဲမှာကို မလိုလားပေ။ ထို့ကြောင့် မေဦးနှင့် တိုင်ပင်ကာ အဆောင်သို့ ပြောင်းနေသည်။ မေဦး ကတော့ စဉ်တင် အဆိုတော် မလုပ်တော့ဘဲ ဦးတိုက်မောင်း ဝယ်ပေးသော တိုက်ခန်းတွင် ပြောင်းနေကာ ဦးတိုက်မောင်း၏ ပင်တိုင် အဖြစ် ဘဝကို ရပ်တည်လိုက်သည်။ မောင်လေးနှင့် ညီမလေးကို ရွာရှိ ဆွေမျိုးများထံ ပို့ကာ စားရိတ် ထောက်ပံ့ပေးသည်။ သူသူလည်း နေ့ခင်း အလှပြင် သင်တန်း တက်လိုက်၊ ညဘက် သီချင်း ဆိုလိုက်၊ ဦးမင်းကို အား ပြုစုလိုက် လုပ်နေသည်။ အဆောင်နေစဉ် ရင်းနှီးခဲ့သော မိုးကုတ်သူလေး မေရီ့ ကိစ္စအား ကူညီပေးပြီးနောက်တွင် ဦးမင်းကို ဝယ်ပေးသော ခြံ၌ အိမ်ဆောက်ပြီး အလှပြင်ဆိုင် တခု ဖွင့်၍ လုပ်ကိုင်နေသည်။ ဦးမင်းကို အလိုရှိလျှင် ပြုစုပေးသော မယားငယ်လေး တစ်ယောက် အဖြစ်နဲ့ ပေါ့ ….ပြီးပါပြီ။