အာစီတစ္ထပ္တိုက္ေလးက အၾကမ္းထည္ၿပီးေတာ့မည္။ ကန္ထ႐ိုက္တာက ဦးေအးေမာင္ျဖစ္သည္။ ဦးေအးေမာင္မွာ အရင္ကလက္သမားဆရာ၊ ပန္းရံဆရာႀကီးျဖစ္သည္။ သူကအမ်ားေတြလို လက္သမားသီးသန႔္၊ ပန္းရံသီးသန႔္ ကြၽမ္းက်င္တာမ်ိဳးမဟုတ္ေပ။ လက္သမားလုပ္ငန္းေကာ၊ ပန္းရံလုပ္ငန္းပါ ကြၽမ္းက်င္တာျဖစ္သည္။ ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္မႈ၊ အလုပ္တြင္ေစ့စပ္ေသခ်ာမႈ၊ ပိုင္ရွင္အေပၚ ေစတနာေတြထားမႈေတြေၾကာင့္ လူေတြက သူ႔ကိုတျဖည္းျဖည္း ယုံၾကည္စိတ္ခ်လာၿပီး အေဆာက္အဦးတစ္ခုလုံးကို `ဝ´ ကြက္အပ္သည္အထိ ျဖစ္လာကာ ဦးေအးေမာင္ တစ္ေယာက္ ကန္ထ႐ိုက္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာသည္။ “ ေမာင္ေက်ာ္ေရ………ေမာင္ေက်ာ္ ” “ လာၿပီဆရာ…… ” ဦးေအးေမာင္၏ ေခၚသံေၾကာင့္ ေပႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းျဖစ္ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ အသက္(၂၅)ႏွစ္အ႐ြယ္ ေလာက္ရွိေသာ လူငယ္တစ္ဦးက ဦးေအးေမာင္၏ အနားသို႔ေရာက္လာသည္။ “ ငါအမိုးျပားဝယ္ဖို႔သြားဦးမယ္………….လွသန္းကို ေခၚသြားမယ္….မင္းဒီမွာေနလိုက္ဦး…” “ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ… ” ေမာင္ေက်ာ္မွာ လက္သမားလည္းမဟုတ္၊ ပန္းရံလည္းမဟုတ္၊ ကန္ထ႐ိုက္တာ ဦးေအးေမာင္၏ လက္ေထာက္တပည့္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေလသည္။ စက္မႈလက္မႈ အတတ္ေက်ာင္းဆင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ဦးေအးေမာင္အတြက္ စာရင္းဇယားမ်ား တိုင္းတာတြက္ခ်က္မႈမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေပးေနရသူျဖစ္သည္။ “ လွသန္း…ငါနဲ႔လိုက္ခဲ့အုန္းေဟ့.. ” “ ဟုတ္ကဲ့ဆရာလာၿပီ.. ” ေခါင္မိုးတြင္ မွ်ားတန္းေတြ႐ိုက္ေနရာမွ အသက္(၂၀)ေက်ာ္အ႐ြယ္ လူငယ္တစ္ေယာက္ တေျဖးေျဖးခ်င္းတြ ယ္ကပ္ေ႐ြ႕ဆင္းလာသည္။ ၿပီးေတာ့ ေရဘုံဘိုင္တြင္ ေျခလက္ေဆးၿပီး ဦးေအးေမာင္အနားသို႔ ေရာက္လာသည္။
“ ေမာင္ေက်ာ္…..မွ်ားတန္းေတြကိုၿပီးေအာင္႐ိုက္ခိုင္းထား…….ငါတို႔သြားၿပီ ” “ ဟုတ္ကဲ့… ” ဦးေအးေမာင္ႏွင့္လွသန္းတို႔ ၿခံအျပင္ထြက္သြားၾကသည္။ ထိုသို႔ထြက္သြားၿပီး (၁၅)မိနစ္မွ်ၾကာေသာအခါ တြင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ထမင္းခ်ိဳင့္ကေလးႏွင့္ေရာက္လာသည္။ ေဆာက္လက္စတိုက္ေလးနားေရာက္ေတာ့ အေပၚကိုေမာ့ၾကည့္သည္။ “ ဦးေလးခ်စ္….အစ္ကိုေရာ… ” “ နင့္အစ္ကို ကန္ထ႐ိုက္နဲ႔လိုက္သြားတယ္…. ဘာလဲထမင္းခ်ိဳင့္လား…….. ဟိုအုတ္ခုံေပၚမွာ တင္ထားခဲ့ ” “ ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလး…. ” ဦးခ်စ္မွာ လက္သမားမ်ားထဲတြင္ အသက္အႀကီးဆုံးျဖစ္ၿပီး လွသန္းတို႔ႏွင့္ အၿမဲတြဲေနေသာ တစ္ဖြဲ႕သားထဲျဖစ္ သည္။ “ ညိဳညိဳ….နင္ဆိုင္မထြက္ဖူးလားဟ…… ” “ ဆိုင္သိမ္းၿပီးၿပီ ဦးေလး …….. က်မ ထမင္းေၾကာ္ကမနက္ခင္းဘဲ ေရာင္းတာေလ….. ” “ လွသန္းလာရင္ ဘာေျပာလိုက္ရဦးမလဲ…. ” “ ကြၽန္မ ညေန အေဖတို႔အီမ္သြားဦးမယ္ ေျပာလိုက္ပါ…. ” “ ေအးေအး…… နင့္အေဖေရာ မူးတုန္းပဲလား…….. ” ညိဳညိဳဆိုေသာ ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာေဖြးေဖြးေလးရဲသြားသည္။ “ ဦးေလးခ်စ္တို႔ အေပါင္းအသင္းေတြပဲ မသိဘူးလား….. ” ေကာင္မေလးက ဆတ္ဆတ္ထိမခံ ျပန္ေျပာသည္။ “ နင္လဲ ပင္ပန္းပါတယ္ဟာ….. နင့္အစ္ကိုလွသန္းကိုသာ မိန္းမေပးစားလိုက္ပါေတာ့…… ” “ ကြၽန္မက ဦးေလးသမီး အဝင္းနဲ႔ သေဘာတူတာ ” “ ေကာင္မေလးေနာ္……. ” “ ဝါး….. ဟား….. ဟား……. ဦးခ်စ္ထိသြားၿပီကြ…. ” ေဘးမွလက္သမားမ်ားက ဝိုင္းၿပီးေထာပနာျပဳၾကသည္။ “ က်မ သြားေတာ့မယ္ ဦးေလးခ်စ္….. ဦးေလးသားမက္ကိုလည္း ထမင္ခ်ိဳင့္ေပးလိုက္ဦး….. ” “ ဟာ……ဒီေကာင္မေလးေတာ့ေနာ္ ” ညိဳညိဳက လွည့္ပင္မၾကည့္။ ေက်ာခိုင္းထြက္သြားေပမယ့္ သူမ၏ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ေနသူကေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဒါကို ဦးခ်စ္က အေပၚစီးမွေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ ေတြ႕လိုက္သည္။
“ ေဟ့ေကာင္ ေမာင္ေက်ာ္……ေတာ္ၿပီေလကြာ…. ” “ ဟာ.. ဦးေလးကလဲ.. ” “ မင္းကလဲကြာ… ကန္ထ႐ိုက္သမက္ဘဲျဖစ္ေတာ့မယ့္ဟာကြာ… ” ဦးခ်စ္ကို ျပန္ပက္ရန္ျပင္လိုက္ေသာ ေမာင္ေက်ာ္ႏႈတ္ဆိတ္í လွည့္ထြက္သြားေတာ့သည္း ကန္ထ႐ိုက္ ဦးေအးေမာင္ထံတြင္ ခ်ိဳခ်ိဳေအး ဆိုေသာ အသက္(၂၈)ႏွစ္ေလာက္ရွိသည့္ သမီးတစ္ေယာက္ရွိသည္။ ေမာင္ေက်ာ္က ဦးေအးေမာင္အိမ္သို႔ ဝင္ထြက္ရင္းျဖင့္ ခ်ိဳခ်ိဳေအးႏွင့္ ႀကိဳက္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ လွသန္းႏွင့္ညိဳညိဳတို႔၏ ဖခင္က အရက္သမား ဇိုးသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ လွသန္းႏွင့္ ညိဳညိဳတို႔၏ မိခင္ႏွင့္ကြဲခဲ့ၿပီး သူတို႔ေမာင္ႏွမက မိခင္ႏွင့္က်န္ခဲ့တာျဖစ္သည္။ ဖခင္ကေတာ့ သူ႔ႏွမေတြအိမ္ကို ဆင္းသြားခဲ့တာျဖစ္သည္။ ဖခင္ႏွင့္မိခင္တို႔ ကြဲတာကၾကာခဲ့ၿပီ။ သူတို႔ေမာင္ႏွမ၏ မိခင္ပင္လွ်င္ မႏွစ္ကဆုံးသြားခဲ့တာ ျဖစ္သည္။ “ ေဒၚေလး….. အေဖေနေကာင္းလား ” “ အစ္ကို… ညိဳညိဳလာတယ္.. ” “ ေအး… ဒီကိုလႊတ္လိုက္ ” “ ဟင္…. အေဖ ေနမေကာင္းဘူး ” “ ေအး..သမီး… ေခ်ာင္းဆိုးေသြးပါျပန္ျဖစ္ေနျပန္ၿပီ… ” “ ေဒၚေလး…အေဖ့ကိုေဆးခန္းမျပဘူးလား ” စိုးရိမ္တႀကီးျဖင့္ ညိဳညိဳက ဖခင္၏ညီမ အေဒၚျဖစ္သူထံ လွည့္ေ႐ြ႕ေမးလိုက္သည္။ “ ျပေတာ့ျပတာေပါ့ေအ….. ဆရာဝန္က တို႔အေျခအေနကိုၾကည့္ၿပီး အျပင္မွာေဆးဝယ္စားဖို႔ ေဆးစာေရးေပး လိုက္တယ္…” “ ဟင္……ေဆးေရာထိုးမေပးဘူးလား…. ” “ ေဆးတစ္လုံးထိုးေပးလိုက္တယ္…ဒါေၾကာင့္ညည္းအေဖ ဒီေလာက္ခံသာေနတာေပါ့…… ” “ ေဆးကဘယ္ေလာက္တဲ့လဲ….. ” “ ေနပါေစ သမီးရယ္……အေဖလည္း နဲနဲသက္သာပါတယ္…… ” “ ငါသြားေမးတာ ရွစ္ေထာင္တဲ့…… ” အေဒၚျဖစ္သူက ဝင္ေျပာသည္။ ညိဳညိဳစိတ္ထဲတြင္ တြက္လိုက္သည္။ သူမ၏ အစ္ကိုအပ္ထားတာႏွင့္ သူမစုထားတဲ့ ေငြကငါးေထာင္နီးနီးရွိသည္။ မနက္ထမင္းေၾကာ္ရင္းဖို႔ ေငြ(၂၀၀၀) ေက်ာ္က လက္ထဲတြင္ပါလာသည္။ ညေနေစ်းေလးတြင္ ဝင္ဝယ္ၿပီး ညဦးပိုင္းတြင္ ခ်က္ျပဳတ္ေနၾကျဖစ္သည္။ အခုလဲ ညိဳညိဳအေဖ့ထံမွအျပန္ ေစ်းသို႔ ဝင္မည္ဟု စဥ္းစားထားၿပီးသားျဖစ္သည္။ အားလုံးေပါင္းလိုက္လွ်င္ (၈၀၀၀) ေလာက္ေတာ့ရွိသည္။
မနက္အတြက္ အရင္းကေတာ့ ျပဳတ္သြားမည္။ မေန႔ကမွ သူတို႔ေမာင္ႏွမ အဝတ္အစားေတြ ဝယ္လိုက္သျဖင့္ ဒီေလာက္က်ပ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရင္းျပဳတ္ခ်င္ ျပဳတ္ေစေတာ့။ ညက် အစ္ကိုလွသန္းျပန္လာေတာ့မွ တိုင္ပင္ၿပီးလုပ္ေတာ့မည္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္ သည္။ ညိဳညိဳ အေဒၚျဖစ္သူထံမွ ေဆးစာယူျပန္လာၿပီး အိမ္မွေငြကိုယူကာ ေဆးသြားဝယ္ၿပီး ဖခင္ထံသို႔ျပန္ပို႔ေပး လိုက္သည္။ ညမိုးခ်ဳပ္ေတာ့ အစ္ကိုလွသန္း အိမ္ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ သူ႔ထံမွာရွိ ေသာ ေငြတစ္ေထာင့္ငါးရာ ထုတ္ေပးသည္။ အဲဒါနဲ႔ဘဲ တစ္ရက္ေလာက္ရင္းထားလိုက္ဖို႔ ေျပာသည္။ ဒါေပမယ့္ ေစ်းဝယ္မမွီေတာ့။ မနက္ဖန္ တစ္ရက္ေတာ့ ညိဳညိဳဆိုင္မထြက္ျဖစ္၊ နားရဦးမည္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ လွသန္းကလည္း အလုပ္နားရက္ျဖစ္သည္။ ကန္ထ႐ိုက္ဦးေအးေမာင္က တစ္ပတ္ကို တစ္ရက္နားရက္ေပးသည္။ ဒါေပမယ့္ လွသန္းကမနား။ ဦးခ်စ္တို႔ႏွင့္တြဲ၍ အျပင္က ၾကားေပါက္လက္သမား အလုပ္ေလးေတြကို လိုက္လုပ္သည္။ ဒီေန႔လည္း ေ႐ႊျပည္သာဖက္တြင္ ေစ်းဆိုင္ေဆာက္ရန္ လက္ခံထားသျဖင့္ လွသန္းမွာ ဦးခ်စ္တို႔ႏွင့္အတူ ေဝလီေဝလင္းကပင္ ထြက္သြားၿပီျဖစ္သည္။ မနက္(၁၁)နာရီေလာက္တြင္ ညိဳညိဳ၏အေဒၚျဖစ္သူ ေရာက္လာသည္။ ဒီေန႔တစ္မနက္လုံး ညိဳညိဳ၏ဖခင္မွာ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ေသြးေတြအန္ေနသည့္အတြက္ ေဆး႐ုံတက္ရမည္ျဖစ္ ေၾကာင္းလာေျပာသည္။ အနည္းဆုံး ေငြႏွစ္ေသာင္း သုံးေသာင္းေလာက္ေတာ့လိုမည္။ အေဒၚျဖစ္သူအား အေဖ့ကိုေဆး႐ုံတင္မွာသာတင္ပါ။ ေငြရွာၿပီး လိုက္လာခဲ့မည္ဟု ညိဳညိဳေျပာလိုက္သည္။ ေျပာမဲ့သာေျပာလိုက္ရသည္။ ညိဳညိဳ ေငြကိုဘယ္သြားရွာရမည္ကို စဥ္းစား၍ မရေသးေခ်။သည္ေန႔ ခ်ိဳခ်ိဳေအးႏွင့္ေတြ႕ရန္ ခ်ိန္းထားသျဖင့္ ေမာင္ေက်ာ္မွာ ကန္ထ႐ိုက္ဦးေအးေမာင္၏ အိမ္သို႔လာခဲ့သည္။ ဒီေန႔အလုပ္နားရက္ျဖစ္၍ သူမအေဖႏွင့္အေမတို႔ အျပင္သြားရန္ရွိၿပီး အိမ္တြင္သူမတစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့မည္ဟု ေမာင္ေက်ာ္အား ခ်ိဳခ်ိဳေအးက ေျပာထားသည္။
တကယ္ေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ ခ်ိဳခ်ိဳေအးမွာ အိမ္တြင္ရွိမေနေတာ့ပါ။ သူမ၏အဖြားက မွာသျဖင့္ သူမ၏မိခင္ႏွင့္အတူ အဖြားထံသြားၿပီျဖစ္သည္။ ဒါကို ေမာင္ေက်ာ္ကမသိ။ ေမာင္ေက်ာ္ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ခ်ိဳခ်ိဳေအးထံမွ သူအၿမဲလိုလားေတာင့္တေနေသာအရာကို ရေအာင္ယူေတာ့မည္ဟုဆုံးျဖတ္ရ် ္လာခဲ့ျခငိးျဖစ္သည္။ အိမ္ေရွ႕တြင္ ဘယ္သူမွမေတြ႕ေတာ့ ခ်ိဳခ်ိဳေအးအခန္းထဲတြင္ရွိမည္၊ အပိုင္ဘဲဟဟူေသာ အေတြးျဖင့္ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွေန၍ အိမ္အတြင္းဖက္သို႔ ဝင္ရန္ျပင္လိုက္သည္။ “ အား……အား….နာတယ္…..နာတယ္…အိုး…….အား……အား……. ” ၾကားလိုက္ရေသာ အသံေၾကာင့္ ေမာင္ေက်ာ္ေျခလွမ္းမ်ားရပ္သြားသည္။ အက်ႌခြၽတ္ႏွင့္ေက်ာေပးထားေသာ ဦးေအးေမာင္ကို ေနာက္ဖက္ကေတြ႕လိုက္ရသည္။ အသံၾကားလိုက္ရေသာ အခန္းတံခါးဝသို႔ ေမာင္ေက်ာ္ေျပးကပ္ ၍ၾကည့္လိုက္သည္။ “ အား…….အား…….အရမ္းနာတာဘဲ……ကြၽတ္…..ကြၽတ္.. ” ျဖဴေဖြးႏုနယ္ေသာ လက္ေလးတစ္ဖက္က ဦးေအးေမာင္၏ ေက်ာျပင္ႀကီးက္ုိ ဖက္၍ထားသည္။ “ အိုး……အိုး…..အလာလား….အဲ့ဒါအရမ္းထိတာဘဲ…….အ….အ.. ” အခန္းထဲတြင္ ျပတင္းေပါက္ေတြ ပိတ္ထားေသာေၾကာင့္ အလင္းေရာင္က အားနည္းေနသည့္အျပင္ အခန္း တံခါးဝတြင္လည္း ကန႔္လန႔္ကာေလးက ရွိေနေသးသည္။ ေမာင္ေက်ာ္ ကန႔္လန႔္ကာေလးကို အသာေလးဖယ္၍ အခန္းထဲသို႔ၾကည့္လိုက္သည္။ “ႁဗြတ္…… ႁပြတ္……ပလြတ္….စြပ္….စြပ္ ” ဖင္ေျပာင္ႀကီးကို အားႏွင့္ေျမႇာက္ကာေဆာင့္ေနသည္။ ႀကီးမားမဲနက္ေသာ လီးႀကီးကျဖဴေဖြးနီရဲလွ်က္ ၿပဲအာေနေသာ ေစာက္ပတ္ေလးထဲ ျပည့္ျပည့္ႀကီးဝင္ေနသည္။ ေစာက္ပတ္ေဘးသားေလးမ်ားက နီရဲကာ ျပည့္တင္းတင္း ေဖာင္းေဖာင္းေလး ျဖစ္ေနသည္။ အခန္းတံခါးဘက္သို႔ ေက်ာေပးထားသျဖင့္ ေထာင္ထားေသာ ဒူးေလးႏွစ္ေခ်ာင္း ၿဖဲကားလိုက္တိုင္း ဖိဝင္လိုးသြင္းေနေသာလီးႀကီး အဝင္အထြက္ကို ေမာင္ေက်ာ္ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ေနရသည္။
“ ေတာ္…..ေတာ္ၿပီ ဦးေလးရယ္….နာတယ္…ခဏေလးပါ ညိဳညိဳရယ္….. ဦးေလးၿပီးကာနီးပါၿပီ…..အ….အ….အီး…..အီး… ” ညိဴညိဳတဲ့…..ဒါ….ဒါ….လွသန္းညီမေလး…..ဟာ…..ရက္စက္လိုက္တာ……ႏွေျမာဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ….. ညိဳညိဳက ဘာလို႔ေရာက္လာတာလဲ……အရင္ထဲကျဖစ္ေနပုံေတာ့ မဟုတ္ဘူး……..။ ေမာင္ေက်ာ္ ရင္ထဲတြင္ ဗေလာင္ဆူသြားသည္။ မေန႔ကပင္ ေမာင္ေက်ာ္ ညိဳညိဳကိုၾကည့္ၿပီး ခ်စ္စိတ္ေတြ ဝင္လာမိခဲ့ေသးသည္။ အခုေတာ့ ကန္ထ႐ို္က္ဦးေအးေမာင္၏ ရင့္ေထာ္မဲနက္ ညစ္ေနေသာ လီးႀကီးက ညိဳညိဳ၏ ႏုဖတ္ျဖဴေဖြးေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲသို႔ ပက္ပက္စက္စက္ၿဖဲေနၿပီ။ “ ေတာ္ၿပီ….. ေတာ္ၿပီ…. ပိုက္ဆံမေခ်းခ်င္လဲေန….. ပိုက္ဆံလိုက္ယူဆိုၿပီး အခန္းထဲေခၚလာၿပီးေတာ့ အတင္းလုပ္တယ္…. အင္း….. အီး…. အီ…..ညိဳညိဳစကားေၾကာင့္ ေမာင္ေက်ာ္ဇာတ္ရည္တစ္ဝက္ေလာက္ လည္သြားၿပီျဖစ္သည္။အား….အား….အမေလး…..က်မ…….မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး……လႊတ္ပါေတာ့….အားး……အားး……. ” ညိဳညိဳ ငိုလဲငို အတင္းလဲ႐ုန္းေနသည္။ “ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းပါ……ညိဳညိဳရာ… ”အား…. အမေလး… အား…. အား…. လႊတ္ပါဆို… ဘုန္း…. ဘုန္း…. ” ညိဳညိဳ ႐ုန္းလဲ႐ုန္း ေဒါသတႀကီးျဖင့္ ေမြ႕ယာႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ထုသည္။ ညိဳညိဳ အျပင္းအထန္ ႐ုန္းကန္ေနေသာေၾကာင့္ ဦးေအးေမာင္ အရသာပ်က္သြားသည္။ “ ဟာ…..ဒီေကာင္မေလး…..နင္ စိန္ေက်ာ္နဲ႔ခံတုန္းက ဒီလိုဘဲလား…… ” “ ဘာ….ဘာ…. အဲ့ဒါ ကြၽန္မရည္းစားရွင့္… ရွင့္လိုလဲ ၾကမ္းၾကမ္းရမ္းရမ္း အတင္းလုပ္တာ မဟုတ္ဘူး….. ” ညိဳညိဳ ေဒါသစိတ္ျဖင့္ လိမ္ညာဖုန္းကြယ္ရမည့္ ကိစၥကိုဖြင့္ဟ ျမည္တြန္လိုက္သည္။ ဟာ စိန္ေက်ာ္နဲ႔ခံဘူး တယ္တဲ့ သူ႔ရည္းစားတဲ့၊ ဟြန္း ငါနဲ႔ေတာ့ကြာပါ့ ငါ့ရည္းစား မမခ်ိဳက္ုိ အခုထိလုပ္လို႔ မရေသးဘူး ဒီတစ္ခါေတြ႕ရင္ ရေအာင္ခ်မယ္ဟု ေမာင္ေက်ာ္စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္သည္။ ဦးေအးေမာင္က ညိဳညိဳ၏ ႏို႔ႀကီးေတြက္ုိ စုံကိုၿပီးတအား ေဆာင့္ေနသည္။ ညိဳညိဳ မခံမရပ္ႏိုင္ ႐ုန္းကန္ေလ ေဆာင့္ခ်ေလပင္ျဖစ္သည္။
“ အီး…..ဟီး….ဟီး……အမေလး……နာလိုက္တာ……အမေလး…..ေလး…. ” “ မငိုပါနဲ႔ ညိဳညိဳရယ္….ေကာင္းလာမွာပါ…… ” အား…အား…..နာလြန္းလို႔ပါရွင္…..ေတာ္ပါေတာ့…..အ…..အ….´´ ေစာေစာက ဦးေအးေမာင္ကို ဖက္တြယ္ထားေသာ ညိဳညိဳ၏လက္ကေလးမ်ားက ဦးေအးေမာင္ရင္ဘတ္ကို စုံကန္တြန္းထားသည္။ ညိဳညိဳ၏ စကားအဆုံးမွာပင္ ဦးေအးေမာင္က ကြၽမ္းက်င္စြာျဖင့္ ညိဳညိဳ၏ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ဖမ္ယူ၍ ငုံစုပ္လိုက္သည္။ ညိဳညိဳ၏ မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးမ်ားစင္းကာ ၿငိမ္က်သြားၿပီး ေျခဖဝါးႏွစ္ဖက္က ၾကမ္းျပင္ကို ေထာက္ကာ ဖင္ႀကီးကိုဆတ္ကနဲ ေကာ့ျပစ္လိုက္သည္။ ဦးေအးေမာင္က အဆက္မျပတ္ေဆာင့္ေနေသာ္လည္း ညိဳညိဳကဖင္ႀကီးကိုျပန္မခ်။ ေကာ့တင္ၿမဲ ေကာ့တင္ ထားေတာ့ ဦးေအးေမာင္က ၿမိန္ေရယွက္ေရျဖစ္ေနသည္။ဘုန္း………..ဟင္း….အသံေတြက အရမ္းထြက္တာဘဲ……အဟင့္.. ဖင္ႀကီးကိုအိပ္ယာေပၚျပစ္ခ်ရင္း ညိဳညိဳေျပာသည္။ ကြၽတ္ထြက္သြားေသာ ႏႈတ္ခမ္းကို ဦးေအးေမာင္က လိုက္ဖမ္း၍ ဒုတိယအႀကိမ္စုပ္လိုက္ျပန္သည္။ ထိုအခါ ညိဳညိဳ၏ခါးေလး ေကာ့တက္အလာ ဦးေအးေမာင္က ေကာ့တက္လာေသာ ခါးေလးကို ဆြဲဆြဲၿပီးမနားတမ္းေဆာင့္လိုးေနသည္။ ညိဳညိဳ အာေခါင္ေတြပူေျခာက္လာၿပီး သူမ၏ ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားကဦးေအးေမာင္၏ေဆာင့္အားေၾကာင့္ နိမ့္ဆင္းသြားလိုက္ ျပန္ေကာ့တက္လာလိုက္ျဖစ္ေနသည္။ “ သိပ္ေကာင္းတာပဲ ညိဳညိဳရယ္…… ညိဳညိဳက အေပးသိပ္ေကာင္းတာဘဲ……. ” “ ဘာ…..ဘာ….ေကာင္းတာလဲ ” လီးကို ညႇစ္ညႇစ္ေပးတာတို႔ ဖင္ႀကီးေကာ့ေကာ့ေပးတာတို႔…… ” “ အာ…ဦးကလဲ….အင္…ဟင့္…..ဟင့္… ” “ ဦးၿပီးေတာ့မယ္….တအားေဆာင့္မယ္ေနာ္…. ” “ အင္း…..အင္း…..ေဆာင့္….ေဆာင့္…..ေဆာင့္သာေဆာင့္…..အင္း……အင္း…. ” နာလွခ်ည္ရဲ႕ဆို၍ ႐ုန္းကန္ျငင္းဆန္ေနေသာ ညိဳညိဳက ဦးေအးေမာင္၏ ခါးက္ုိဆြဲဖက္ကာ ေအာက္မွေကာ့ပင့္ ၍ ျပန္ေဆာင့္ေနေလၿပီ။
အ… အီး…. ေဆာင့္…. ဦး… ညိဳညိဳ ေကာင္းလာၿပီ ” ေတြ႕ျမင္ၾကားသိ ေနရေသာ ေမာင္ေက်ာ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ရင္ေတြတဒိန္းဒိန္း ခုန္ကာ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။ အင္း… အင္း… အမေလး… ေကာင္းလိုက္တာ ဦးရယ္…… အာ့… အာ့… အင္း… ” “ ညိဳညိဳ႕ကို ဦးအၿမဲလိုးမယ္ေနာ္…. ” “ ရတယ္…..လိုး…..လိုး….ညိဳညိဳလာခံမယ္…….အား…..အ….လုပ္…လုပ္….ေဆာင့္စမ္းပါဆို…. ” “ အင္း…အား… အမေလး… အား…. အား…. ညိဳ… ညိဳ… အီး… ” လီးႀကီးကို အတင္းေဆာင့္ထည့္ရင္း ဦးေအးေမာင္ခါးႀကီးတြန႔္ကနဲတြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားသလို ညိဳညိဳကလည္း တစ္ကိုယ္လုံး ေတာင့္သြားကာ မ်က္ႏွာေလးရႈံ႕မဲ့လွ်က္ ေထာင္ထားေသာ သူမ၏ ဒူးေလးႏွစ္ဖက္ခါရမ္း သြားေလ ေတာ့သည္။ ေမာင္ေက်ာ္မွာ ဟင္းကနဲသက္ျပင္းခ်ရင္း လွည့္ထြက္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။ မကဲနဲ႔ ေမာင္ရယ္…. ” မမခ်ိဳအသံက လႈပ္ရွားလႈိင္းထေနသည္။ ေမႊးသင္းပ်ံ႕လြင့္ေနေသာ သူမ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးအၾကား မ်က္ႏွာအပ္၍ ေမာင္ေက်ာ္က အနမ္းရွည္ႀကီးကိုၾကာရွည္စြာ ရႈိက္သြင္းေနသည္။ “ ခ်စ္လိုက္တာ မမခ်ိဳရယ္… ” “ ေမာင္……မကဲနဲ႔ဖယ္ကြာ…..မမခ်ိဳမေနတတ္ဘူးကြ… ” “ ခ်စ္…..ခ်စ္တယ္…..မမခ်ိဳရယ္…..” “ ေဟ့ေအးကြယ္…….ဖယ္ဆို….ေမာင္ကလဲ…. ” မမခ်ိဳ တစ္ကိုယ္လုံးတုန္ရီ လႈပ္ရွားလာသည္။ ေမာင္ေက်ာ္၏ ပုဆိုးအတြင္းမွ ေထာင္ထေနေသာ လီးတန္ႀကီး ႏွင့္လည္း သူမ၏ခန္ဓာကိုယ္မွာ မၾကာခဏ ပြတ္တိုက္မိေနျပန္ေတာ့ ခ်ိဳခ်ိဳေအး စိတ္မ်ားက ေဖာက္ျပားလာသည္။ အသက္ရႈမဝသလို ခံစားေနရသည္။ ရင္ထဲတြင္လႈိက္၍ ေမာေနသည္။ ေမာင္ေက်ာ္၏ လက္မ်ားက ခ်ိဳခ်ိဳေအး၏ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ရဲတင္းစြာ ဆုတ္ကိုင္ေခ်မြကိုင္တြယ္ေနရာ ခ်ိဳခ်ိဳေအးက မၾကာခဏ သူ႔လက္ကို တြန္းဖယ္ေနရေလ သည္။ ေမာင္ေက်ာ္က သူမ၏ႏို႔ကို ဆြဲညႇစ္လိုက္တိုင္း တစ္ကိုယ္လုံး စိမ့္သြားကာ ေသြးေတြဆူ ႂကြလာသည္။
“ အဲလိုမလုပ္နဲ႔ကြာ…….ေမာင္ကလဲ…. ” ခ်ိဳခ်ိဳေအးက ငိုသံပါေလးျဖင့္ ေခါင္းေလးငုံ႔ရင္း ကတုန္ကရင္ေျပာသည္။ ေမာင္ေက်ာ္ကေတာ့ တစထက္တစ ပို၍ေသာင္းက်န္းလာသည္။ “ ဒီလိုဆို ေနာက္ကိုေပးမေတြ႕ေတာ့ဘူး… ” ခ်ိဳခ်ိဳေအး၏ ၿခိမ္းေျခာက္စကားက ေမာင္ေက်ာ္အေပၚစိုးစိမွ် အရာမေရာက္။ ေမာင္ေက်ာ္၏လက္မ်ားက သူမကိုဖက္ထားရာမွ ပို၍တင္းၾကပ္လာၿပီး အိပ္ယာေလးေပၚွဆြဲလွဲခ်ေနသည္။ ခ်ိဳခ်ိဳေအးက လဲက်မသြားေစရန္ လက္တစ္ဖက္ကေနာက္ျပန္ေထာက္ရင္း ေၾကာက္စိတ္ေတြက ဝင္ေနသည္။ “ မ….မလုပ္ပါနဲ႔ ေမာင္ရယ္……မမခ်ိဳ…..ရွက္တယ္… အဟင့္….ဟင့္….. ” ေမာင္ေက်ာ္က စကားမေျပာတတ္သလိုျဖင့္ အသက္ရႈသံေတြ တရႈးရႈးတရွဲရွဲျဖင့္ ခ်ိဳခ်ိဳေအး၏ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔ အျပားကို နမ္းရႈံ႕ေနသည္။ သူ၏လက္တစ္ဖက္ကလဲ ခ်ိဳခ်ိဳေအး၏ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ ထိုးသြင္းကာပြတ္သပ္ႏႈိးဆြ၍ ေနသည္။ “ ေတာ္ၿပီ……ေမာင္…….မင္းလြန္လာၿပီ…. ” ဂေယာင္ေျခာက္ျခားျဖင့္ ေမာင္ေက်ာ္၏ ရင္ဘတ္ကို ေဆာင့္တြန္းသည္။ “ မမခ်ိဳ ေမာင့္ကို ခ်စ္တယ္ဆို….. ” “ ခ်စ္တာနဲ႔ ဒါလုပ္တာနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ…..ဖယ္ ” ခ်ိဳခ်ိဳေအး ႀကဳံးထမလို္အလုပ္ ေမာင္ေက်ာ္၏လက္က ထဘီေအာက္မွ လွ်ိဴသြင္းလိုက္ၿပီး ေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးရွိရာသို႔ မွန္းၿပီးႏႈိက္လိုက္သည္။ “ အာ……ဟာ…..အို……ဒုကၡပါဘဲ….. ” ႏူးညံ့ေႏြးေထြးေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို မိမိရရဆုပ္ကိုင္မိကာ ေစာက္ေစ့ေလးကို ပြတ္သပ္ေပးလိုက္သည္။ ခ်ိဳခ်ိဳေအး၏ ကိုယ္လုံးေလး တြန႔္လိမ္သြားၿပီးေမာင္ေက်ာ္၏ရင္ခြင္ထဲ ၿပိဳဆင္း လဲက်သြားသည္။ “ ၾကည့္…. ေမာင္ကလဲ… ေျပာတာမရဘူးကြာ….” ေမာင္ေက်ာ္က သူ၏ပုဆိုးကို အရင္ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ “ ဟာကြာ….. ေမာင္ကလဲ…. ” ခ်ိဳခ်ိဳေအး ေမာင္ေက်ာ္၏ လီးေထာင္ေထာင္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္လုံးေတြ ျပာသြားသည္။ ႏြမ္းလွ်ေမာဟိုက္ စြာျဖင့္ ေမာင္ေက်ာ္၏ ပုခုံးေလးကို မွီရင္း မ်က္လုံးအစုံကို တင္းတင္းမွိတ္ ခ်လိုက္သည္။ ေမာင္ေက်ာ္က ခ်ိဳခ်ိဳေအး၏ လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲ၍ သူ႔လီးႀကီးႏွင့္ ထိေတြ႕ေပးေနသည္။
သူမလက္ကေလးႏွင့္ လီးပူပူေႏြးေႏြးႀကီး ထိေတြ႕မိေသာအခါ တစ္ကိုယ္လုံး ဓာတ္လိုက္သလို ဆတ္ဆတ္ခါသြားသည္။ “ ဟင့္အင္းကြယ္…….မကိုင္ခ်င္ဘူး…. ” “ ကိုင္ပါ….မမခ်ိဳရယ္…..ကိုယ့္ခ်စ္သူဘဲဟာ….. ” “ အိုး……… ” ခ်ိဳခ်ိဳေအးမ်က္လုံးဇြတ္မွိတ္ကာ လက္ကိုေဆာင့္႐ုန္းေနသည္။ ေမာင္ေက်ာ္က သူမ၏ထဘီစကို ဆြဲလွန္ သည္။ ခ်ိဳခ်ိဳေအးက ျပန္၍ဆြဲခ်သည္။ ေမာင္ေက်ာ္၏ ကာမေသြးတို႔က တေျဖးေျဖးပို၍ဆူပြက္လာသလို ခ်ိဳခ်ိဳေအးမွာ လည္း တေျဖးေျဖးေမာပမ္းႏႈံးေခြ၍လာသည္။ “ ကိုင္စမ္းပါဆို….. မမခ်ိဳကလဲ…. ” ေမာင္ေက်ာ္၏မ်က္ႏွာႀကီး နီျမန္း၍ေနသည္။ ေမာင္ေက်ာ္၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္တို႔ကို ခ်ိဳခ်ိဳေအး ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။ သူမေရွ႕တြင္ ေမာင္ေက်ာ္က ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ ခ်ိဳခ်ိဳေအး၏ လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲယူ၍ မတ္ေထာင္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးေပၚတင္၍ ကိုင္ခိုင္းေလေတာ့သည္။ “ ဟာ…..ေဟ့ေအးဆို……ေမာင္ကလဲ… ” ခ်ိဳခ်ိဳေအးက ထပ္ျငင္းေနေလ ေမာင္ေက်ာ္၏ စိတ္ေတြက ပို၍ျပင္းထန္လာသည္။ အႀကိမ္ႀကီမ္ကိုင္ခိုင္း၍ မရသည့္အခါတြင္ သူမ၏ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဖိကိုင္ၿပီး အိပ္ယာေပၚသို႔တြန္းလွဲလိုက္သည္။ “ အို……အ….အင့္ ” ခ်ိဳခ်ိဳေအး႐ုန္းကန္၍ထရန္ အင္အားေတြစုစည္းလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ေမာင္ေက်ာ္၏ ရင္အုပ္ႀကီးေအာက္၌ ခ်ိဳခ်ိဳေအး၏ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးမွာ ပိျပားသြားသည္။ ေမာင္ေက်ာ္၏ လက္တစ္ဖက္က ခ်ိဳခ်ိဳေအး၏ ထဘီေလးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆြဲလွန္လိုက္ေလသည္။ ခ်ိဳခ်ိဳေအး အသက္ရႈမွားသြားရသည္။ ရင္ထဲတြင္ေအးကနဲ ဟာကနဲ ျဖစ္သြားရသည္။ ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလုံးကို ေမာင္ေက်ာ္က ပိုင္ပိုင္ႀကီးစီးခြထားသျဖင့္ ရွက္စိတ္ေတြျဖင့္ သူမေခါင္းထဲမူး မိုက္ျပာေဝသြားသည္။ အဝတ္မဲ့အသားစိုင္တို႔ ထိေတြ႕မႈက ႏွစ္ေယာက္စလုံး၏ ေသြးသားမ်ားကို ျပင္းထန္စြာ ေျခာက္ျခားသြားေစသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုေမ့သြားၾကၿပီ။ လႈိက္ေမာစြာျဖင့္ ခ်ိနဲ႔ေသာ သူတို႔၏လက္မ်ားက တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ခ်ိနဲ႔စြာ ဖက္တြယ္ထားလိုက္မိသည္။ ေမာင္ေက်ာ္၏လီးႀကီးက ေမာင္ေက်ာ္၏ ဆီးခုံႏွင့္ ခ်ိဳခ်ိဳေအး၏ ဆီးခုံမ်ားၾကားဝယ္ ညပ္ေနသည္မွ ခ်ိဳခ်ိဳေအး၏ ေစာက္ဖူတ္ဝသို႔ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕တေျဖးေျဖး ေ႐ြ႕လ်ား၍လာသည္။
ခ်ိဳခ်ိဳေအး အသက္ကို ေအာင့္ထားမိသည္။ သူမ၏ ဆီးခုံကို ျပစ္ခြၽဲေသာအရည္မ်ားႏွင့္ ပြတ္တိုက္ဆင္းသြားေသာ လီးထိပ္ႀကီးက ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ေပါင္ၾကားသို႔ ေတ့ေထာက္မိရာ ခ်ိဳခ်ိဳေအးရင္ထဲ ပူခနဲလႈိက္ဖိုသြားရသည္။ အထဲသို႔မဝင္ေသးဘူးဆိုေသာ အသိဝင္လာျပန္ေသာအခါ သူမ၏ဖင္ေလးက မသိမသာေလးေ႐ြ႕၍ တည့္ေပးမိျပန္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ စကားမေျပာမိၾကေခ်။ လက္ႏွင့္မကိုင္ဘဲ လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္ တည့္ဝင္သြားေရးကို ဖင္ႀကီးႏွစ္ခုက လိုက္လံေဆာင္႐ြက္ေပးေနၾကသည္။ ဟာ….. ဒုကၡပါဘဲ ေမာင္…. ဝင္… ဝင္သြားၿပီ… ” ဝင္ေစရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ၿပီး ဝင္သြားျပန္ေတာ့ ေျပာလိုက္ေသာ စကားသံက တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနျပန္သည္။ “ ဝင္သြားၿပီလား မမခ်ိဳ ” “ အင္း…… အင္း…… ဝင္သြားၿပီ ေမာင္ရယ္….. ” “ ေမာင္လိုးေတာ့မယ္ေနာ္….. ” မလိုအပ္ပဲ ေမာင္ေက်ာ္က ေျပာလိုက္သည္။ “ အိုး…..ဘာေတြေျပာမွန္းလဲမ….မသိဘူးကြယ္…. ” “ ေမာင္နဲ႔ မမခ်ိဳ အားရပါးရလိုးၾကရေအာင္လို႔ ေျပာေနတာ…. ” “ ကြၽတ္…..ပါးစပ္အရမ္းၾကမ္းတာဘဲ……ရွက္တယ္ကြာ….. ” “ မရွက္ပါနဲ႔ မမခ်ိဳရယ္…. ေမာင့္လီးႀကီးက မမခ်ိဳရဲ႕ ေစာက္ပတ္ထဲဝင္ေနၿပီဘဲ ဘာရွက္စရာရွိေသးလို႔လဲ ” ေမာင္ေက်ာ္၏ တစ္တစ္ခြခြ ေျပာစကားေတြကို ၾကားေနရေသာ ခ်ိဳခ်ိဳေအးမွာ ေသြးသားေတြက ပို၍ ထႂကြ လာရသည္။ ထိုစကားမ်ားေၾကာင့္ ရွက္ေနေသာအရွက္က နဲနဲကုန္၍သြားရသည္။ “ ေမာင္ကလဲကြာ……ေျပာေလကဲေလဘဲ…….အင္း…..အင့္….အင္း…. ” ျပည့္ေဖာင္း မာေတာင့္ေနေသာ ေမာင္ေက်ာ္၏လီးႀကီးက ခ်ိဳခ်ိဳေအး၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တေျဖးေျဖးတိုးဝင္ ေနဆဲပင္ရွိေသးသည္။အား…..အား……ေမာင္….ေမာင္ရယ္….အ…..အ…..အင့္…. ” ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လီးႀကီးကဝင္ေနရာတြင္ လီးထိပ္ႀကီးက ခ်ိဳခ်ိဳေအး၏ တစ္ခါမွလီးမဝင္ဖူးေသးေသာ ေစာက္ေခါင္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ ေထာက္၍ေထာက္၍ တင္းကနဲတန္းေနသည္။
လီးကေရွ႕ဆက္မဝင္ဘဲ အနဲငယ္ေကြးၫႊတ္သြားသည္။ “ အီး…….ေမာင္….နာ…..တယ္…..အရမ္းနာတယ္…..ေမာင္ရယ္…… ” “ ေစာက္ပတ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ၿဖဲေပးထားေပးပါလား မမခ်ိဳ…… ” “ ဟာ…..ဒုကၡပါဘဲ…..ရွီး……အ….ကြၽတ္….ကြၽတ္….ကဲ….ကဲ…. ” ခ်ိဳခ်ိဳေအး၏ လက္ႏွစ္ဖက္က ေပါင္ၿခံႏွစ္ဖက္ေပၚ ေရာက္လာၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ဖက္ကို ဘယ္ညာ ဆြဲကိုင္ၿပီးၿဖဲေပးသည္။ “ ျဗစ္….အ….အား…..ဟာ ” လီးက ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ျဗစ္ကနဲကြၽံဝင္သြားသည္။ ေမာင္ေက်ာ္၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို ခ်ိဳခ်ိဳေအးက တအားႀကီးဖ်စ္ညႇစ္ဖက္တြယ္ကာ ဖင္ႀကီးကို ေမႊ႕ရမ္းေကာ့တင္ေပးမိသည္။အ..အ….ဟင္းဟင္း….ကြၽတ္… ” “ ေကာင္းလိုက္တာ မမခ်ိဳရယ္…. ေမာင္…ေမာင္ရယ္…မမကို ျပစ္မသြားပါနဲ႔ေနာ္…မင္းသာ ျပစ္သြားရင္ မမေတာ့ေသမွာဘဲ…အ…အင္း” အင္အားႀကီးမားေသာ အခ်စ္ေတြကဟူန္းကနဲ ႂကြတက္လာသည္။ ရင္ထဲတြင္ ဖုံးဖိထားသမွ် ဒီအခ်ိန္တြင္ ေပၚထြက္တတ္သည္ မဟုတ္ပါလား။ခံလို႔ေကာင္းလားဟင္ မမခ်ိဳ ” “ အာ….မေမးနဲ႔ကြာ….မမရွက္တယ္….အင့္ဟင့္… ” မမခ်ိဳ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လိုးရတာ သိပ္ၿပီးအရသာရွိတာဘဲ….တစ္ခ်ီနဲ႔ေတာ့ အားရမယ္မထင္ဘူး…. ” “ လိုး….လိုး….အားရေအာင္လိုးေတာ့…မမ တစ္ကိုယ္လုံးကို ေမာင့္ဆီမွာ အပ္ထားၿပီးၿပီ…. ” ေမာင္ေက်ာ္၏ဖင္ႀကီးက ႂကြတက္သြားလိုက္ နိမ့္က်သြားလိုက္ျဖင့္ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းလႈပ္ရွား ၍ေနသည္။အားရပါးရႀကီး ေဆာင့္စမ္းပါ ေမာင္ရယ္….မမကိုမညႇာနဲ႔… ”အ..အင့္…အင့္ ” “ ေမာင္….ေမာင္…မမဘယ္လိုျဖစ္တာလဲမသိဘူး….အ…အင္း….အား….အား… အ…အ..အား..ဟင္း…ဟင္း… ” ႏွစ္ေယာက္စလုံး ၿပိဳင္တူနီးပါးၿပီးသြားၾကေလေတာ့သည္။ ေမာင္ေက်ာ္တစ္ေယာက္ ကိစၥတစ္ခုႏွင့္ဆိုက္ထဲမွ စက္ဘီးျဖင့္ထြက္၍အလာ လွသန္းတို႔အိမ္ေရွ႕အေရာက္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕ေရတိုင္ကီတြင္ ညိဳညိဳေရခ်ိဳးေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေမာင္ေက်ာ္စက္ ဘီးေပၚမွဆင္းလိုက္သည္။ ေမာင္ေက်ာ္မွာအရင္ထဲက ညိဳညိဳကိုေတြ႕ရင္ သေဘာက်စြာျဖင့္ ငမ္းေနတတ္သည္။
ၿပီးေတာ့ သူသေဘာက်ေနေသာ ညိဳညိဳကို ဦးေအးေမာင္က ပက္ပက္စက္စက္ လိုးေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္ေသြးသားေတြ ညိဳညိဳႏွင့္ပတ္သက္၍ ေပါက္ကြဲခဲ့ရသည္။ အခုေတာ့ လွသန္းဆိုက္ထဲတြင္ရွိ၍ အိမ္တြင္ ညိဳညိဳတစ္ေယာက္ ထဲသာရွိေၾကာင္း ေမာင္ေက်ာ္အတတ္သိသည္။ ေမာင္ေက်ာ္စက္ဘီးကို ေဒါက္ေထာက္လိုက္ သည္။ မဆိုသေလာက္ အသံျမည္သြားေသာ အသံေၾကာင့္ ညိဴညိဴလွည့္ၾကည့္သည္။ “ ဟာ….. အကိုေက်ာ္…. ဘယ္လဲ ” “ ဒီကိုဘဲလာတာ ” “ အိမ္ထဲဝင္ထိုင္ေလ…… က်မလဲ ၿပီးပါၿပီ ” ညိဳညိဳက ေရလဲလုံခ်ည္ကို ရင္လ်ားရင္းေျပာသည္။ ေမာင္ေက်ာ္က အိမ္ထဲဝင္၍ ထိုင္လိုက္သည္။ ညိဳညိဳ၏ တင္းရင္းလွပ အခ်ိဳးက်လွေသာ ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္ ရင္လ်ားထားေသာ ေရလဲထဘီေလးက ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွ ေရမ်ားျဖင့္ တစ္သားထဲကပ္ေနသည္။ ေမာင္ေက်ာ္ၾကည့္ေနရင္း အာေခါင္ေတြေျခာက္လာၿပီး အသက္ရႈျပင္းလာ သည္။ ညိဳညိဳ ေနာက္ေဖးဖက္သို႔ ဝင္သြားၿပီး ေရေႏြးခရားႏွင့္ ပန္းကန္လုံးမ်ား တင္ထားေသာ လင္ပန္းကို ယူလာၿပီး ေမာင္ေက်ာ္နား လာခ်သည္။ “ အကိုေက်ာ္…… ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ ” “ ထိုင္ပါဦးဟ…… ျဖည္းျဖည္းေျပာတာေပါ့ ” ညိဳညိဳက သိခ်င္ေဇာျဖင့္ ေမာင္ေက်ာ္၏အနီးတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ေမာင္ေက်ာ္ဘာမွမေျပာဘဲ ေရေႏြးတစ္ ပန္းကန္ငွဲ႔၍ေသာက္ေနၿပီး သူ၏မ်က္လုံးမ်ားက ညိဳညိဳ႕တစ္ကိုယ္လုံးကို စားေတာ့ဝါးေတာ့မတတ္ၾကည့္၍ေနသည္။ ညိဳညိဳက ေခါင္းေလးငုံ႔ေနရွာသည္။ ခဏၾကာသည္အထိ ေမာင္ေက်ာ္ထံမွ ဘာစကားသံမွထြက္မလာေတာ့ ညိဳညိဳ ငုံ႔ထားေသာမ်က္ႏွာေလးကိုေမာ့၍ ေမာင္ေက်ာ့္ထံ ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုအခိုက္မွာပင္ ေမာင္ေက်ာ္က သူမ၏ေရွ႕သို႔ ၿဗဳံးကနဲတိုးကပ္လိုက္ၿပီး ညိဳညိဳကို အတင္းဖက္ကာ နမ္းေတာ့သည္။ “ အို…….အို……မလုပ္နဲ႔ အစ္ကိုေက်ာ္……..အ….အ….မလုပ္နဲ႔ ” နမ္း႐ုံသာမဟုတ္။
ရင္လ်ားထားေသာ ထဘီကိုပါ ျဖတ္ကနဲျဖဳတ္ခ်ၿပီး ေမာင္ေက်ာ္၏လက္က ညိဳညိဳ၏ ႏုနယ္လွေသာ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို အတင္းဆုပ္နယ္ေနသည္။ ေမာင္ေက်ာ္၏ လက္တစ္ဖက္က ညိဳညိဳ၏ေနာက္ေက်ာကို သိုင္းဖက္ထားေတာ့ ညိဳညိဳမွာဘယ္လိုမွ ႐ုန္း၍မရဘဲျဖစ္ေနသည္။ “ ေတာ္ပါေတာ့ အကိုေက်ာ္….. ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ” ညိဳညိဳ၏အသံက ထိမ္းေျပာေပမဲ့ တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္ေနေၾကာင္း သိသာလွသည္။ ေမာင္ေက်ာ္၏ မ်က္ႏွာက သူမ၏ မ်က္ႏွာမွသည္ ေအာက္ဖက္သို႔ နိမ့္ဆင္းသြားၿပီ။ လက္တစ္ဖက္ ညိဳညိဳ၏ ကိုယ္ကိုမလႊတ္ဘဲ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္စို႔ျပစ္သည္။ “ အ…..အို……အိုး…..အိုး ” ႏို႔ႏွစ္လုံး၏ ႏို႔သီးေခါင္းေတြကိုပါ လွ်ာျဖင့္ထိုးေမႊ ပြတ္သပ္ေနေလေတာ့ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ မ်က္လုံးေတြ စင္းစင္းက်သြားၿပီး ေမာင္ေက်ာ္၏ မ်က္ႏွာႀကီးကလဲ သူမ၏ ရင္ဘတ္ကို ဖိဖိေနေလေတာ့ ညိဳညိဳ၏လက္တစ္ဖက္က ေနာက္သို႔က်ားကန္၍ ေထာက္ထားရသည္။ ညိဳညိဳ မဖြင့္ခ်င္ေတာ့ေသာ သူမ၏မ်က္လုံးကို အားယူ၍ ျဖတ္ကနဲ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေတာ္ေသးသည္။ သူတို႔ရွိေနသည္မွာ အိမ္ေရွ႕တံခါးေပါက္တဲ့တဲ့မဟုတ္၍ လမ္းမမွ မျမင္ႏိုင္ေခ်။ တေျဖးေျဖး ညိဳညိဳအသားေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္မွ ေမာင္ေက်ာ္က သူမ၏ႏို႔ေတြကို လႊတ္ေပး လိုက္႐ုံမက သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ကိုပါ လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ညိဳညိဳ မ်က္လုံးကိုအားယူ၍ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ “ ဘယ္….. ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ အကိုေက်ာ္ရယ္…… ” အသံက ႏြမ္းလ်ေမာဟိုက္၍ ေနသည္။ “ ဟိုေန႔က နင္နဲ႔ဦးေအးေမာင္ကို ေတြ႕ၿပီးထဲက နင့္ကိုငါလုပ္ခ်င္ေနတာ… ” “ အို… ” ညိဳညိဳမွာ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး ေခါင္းငုံသြားသည္။ ၿပီးမွ ညိဳညိဳ၏ မ်က္ႏွာေလးက ျပန္၍ေမာ့လာၿပီး………… “ ဒါမ်ား အကိုေက်ာ္ကလဲ….. အိမ္ေရွ႕ႀကီးမွာ……. ” ေျပာလဲေျပာ ျဗဳန္းကနဲထ၍ ထဘီကို စြန္ေတာင္စြဲကာ အိမ္အတြင္းထဲ ေျပးဝင္သြားေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္က လဲ ဝုန္းကနဲထကာေနာက္မွ ေျပးလိုက္သြားသည္။
အတြင္းခန္းထဲအေရာက္ ညိဳညိဳကို မွီသြားၿပီး ေနာက္ကေန လွမ္းဖက္လိုက္သည္။ ညိဳညိဳအားလြန္သြားၿပီး လက္ထဲမွ ထဘီကိုလႊတ္ခ်ကာ သူမေရွ႕မွ အိမ္နံရံကို လက္ေထာက္ ၍ အားျပဳလိုက္ရသည္။ ညိဳညိဳမွာ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္ ကုန္းေပးလိုက္သည့္ပုံစံျဖစ္သြားသည္။ သူမခါးကို ေနာက္မွဖက္ လွ်က္သားျဖစ္ေနေသာ ေမာင္ေက်ာ္က သူ႔ပုဆိုးကိုခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး အဆင့္သင့္ေတာင္မတ္ ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို သူမ၏ေနာက္သို႔စူထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကားသို႔ ေတ့ကာေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။ “ ႁပြတ္…..ပလြတ္…..အား…..အမေလး….ေသပါၿပီ ” ညိဳညိဳ၏ ခါးေလး ကုန္ထ၍လာသည္။ ေမာင္ေက်ာ္ကလီးတဆုံး ဝင္သြားသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ညိဳညိဳ၏ ခါးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္၍ တလစပ္လိုးေဆာင့္သည္။ အား…..အ…နာတယ္….နာတယ္…..အား…..အား ” ဆက္တိုက္ေဆာင့္ေနရင္း ေမာင္ေက်ာ္က သူမ၏ခါးေပၚမွ သူ႔လက္တစ္ဖက္ကို ျဖဳတ္ယူကာ ညိဳညိဳ၏ ႏို႔မ်ားဆီသို႔ လွမ္းလိုက္ၿပီး တစ္လုံးၿပီးတစ္လုံး ဆုပ္နယ္ေပးကာ ေဆာင့္သည္။ “ အ….အင့္…..အ……အင့္… ” ခဏအတြင္း ညိဳညိဳနာသည္ဟု မေအာ္ေတာ့ေပ။ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္လည္း စို႐ႊဲေစးထန္း၍ လာသည္။ “ ႁပြတ္…. ႁပြတ္…..စြပ္…..စြပ္…အ….အင္း….အင္း……ညိဳညိဳ နာေသးလား….လုပ္….လုပ္….လုပ္မွာလုပ္ အစ္ကိုေက်ာ္….. ” ဟူ၍ သူမ၏ လက္ကေလးတစ္ဖက္က ေနာက္ျပန္လွမ္းကာ ေမာင္ေက်ာ္၏ တင္ပါးေလးကို လွမ္း၍ ပုတ္ရင္း ေျပာလိုက္ေလေတာ့သည္….ၿပီးပါၿပီ။
