ထကြွနေရသည်

နှငွးထညဝွါ တယောကွ ဧည့ခွနွးထဲ စာအုပတွအုပအွား အာရုံစိုကပွှီးဖတသွော ခငပွှနွးဖှဈသူဆီ ကောဖွီခှကလွေး ကိုငကွာ လှှောကလွာခဲ့၏။ ” မောငွ … ကောဖွီ ရပှီနောွ ” ” အငွး … ခဏထိုငွဦး ဝါလေး … မှေးနေ့က နောကအွပတထွဲ မလား ” ” အငွးလေ … မောငရွဲ့ … ဝါလေးရဲ့ ၃၀နှဈမှှောကွ မှေးနေ့ပေါ့ ” ခငပွှနွးသညွ နိုငွဦးအား ပှုံးပှရငွး ဘေးနားဝငထွိုငလွိုကသွညွ။ အိမထွောငသွကွ ၅နှဈအတှငွး မှေးနေ့ ရောကတွိုငွး တနှဈပှီး တနှဈ မတူညီသော လကဆွောငမွှား ပေးရငွး ဆကပွရိုကလွုပတွတသွော လငတွောမွောငွ၏ လကဆွောငအွား ကှိုတငရွငခွုနွ နမေိသညွ။ လငဖွှဈသူမှာ သူမထကွ အသကွ၁နှဈသာ ကှီးသောလွညွး လေးစားခှငွး ဂါရဝတရားထားရှိခှငွး တို့မှာ အိမထွောငသွကတွမွး တလှှောကွ အနညွးငယမွှှလှော့မသှားခဲ့ပဲ ပို၍တွိုးလာခဲ့သညွ။

အရငလွမှ နိုငွဦး သူငယခွငွှးတယောကွ မှေးနေ့ပါတီအား အတူသှားခဲ့ကှပှီး အပှနတွှငွ တလမွးလုံး စကားမပှောပဲ တိတဆွိတလွာခဲ့၏။ အိမရွောကသွညနွှင့တွပှိုငနွကွ အိပခွနွးထဲသို့ တနွးဝငကွာ တစုံတခုကို စဉွးစားနပေုံ ရသော ခငပွှနွးသညအွား ကှည့နွမေိသညွ။ ခဏ အကှာမှ ညဝတအွငွကြှီ လဲလညွ ဝတဆွငကွာ ကုတငပွေါွ နိုငွဦးဘေးနား ဝငလွှဲ လိုကတွော့၏။ နိုငွဦးမှာ သူငယခွငွှးဖှဈသူပှောပှသော သူ့မိနွးမ အတှကွ မှေးနေ့လကဆွောငွ အကှောငွး တှေးကာ စိတလွှုပရွှားမှု့ ပှငွးထနနွရသညွေ။ ” အို့ … မောငွ ” နှငွးထညဝွါ တယောကွ ကာမ မဆကဆွံခငွ တဦးနှင့တွဦး ရမမြကစွိတလွေးမှား နိုးဆှပှီးမှ ဆကဆွံလာရာ ခုလို မတို့မထိပဲ မာကှော တငွးပှောငနွသေော လငတွောမွောင့ွ ပေါငကွှားမှ လီးအား ကှည့ကွာ အံအောမှငသွကွ နမေိသညွ။ အိမထွောငွဦးအစ မီးပှငွးမတတွ လိုးခကှမွှား ပှနလွညရွရှိလိုကွ၏။

ထူးဆနွးနသညကွေ ၂ခှီဆကတွိုကွ မနားတမွး လိုးနသဖှငေ့ွ အောကမွှ ဖငကွှီးကှှပေးကာ လငတွောမွောင့ွ ကာမအရှိနအွား မှင့ပွေး လိုကတွော့သညွ။ သို့သောွ အဲဒီ တညလေးသာရှိလိုကပွှီး နောကရွကမွှားတှငွ အနညွးငယွ အေးစကသွှားကာ ပုံမှနလွေးသာ လိုးဖှဈခဲ့ကှ၏။ ” ဝါလေး … ဒီတခါ မှေးနေ့လကဆွောငကွို … အရငနွှဈတှလေိုပဲ … လကခွံပါစလေို … မောငွ ဆုတောငွးတယွ ” နိုငွဦးမှာ ဘေးနား ကပထွိုငလွိုကသွော ဇနီးသညွ၏ ကိုယလွုံးအိအိလေးအား သိုငွးဖကကွ နားနားလေး ကပပွှီး ပှောဆိုလိုကသွညွ။ ” အငွးပါ … မောငရွဲ့ … မောငပွေးတဲ့ မှေးနေ့လကဆွောငွ တှေ … ဝါလေးအမှတတွနိုးနဲ့ … တနဖွိုးထားပါတယွ ” တကယလွညွး နှငွးထညဝွါမှာ လငဖွှဈသူပေးသော မှေးနေ့လကဆွောငွ ဆှဲကှိုး လကကွောကွ ဆံတိုးမှားအား သူမ ဗီဒို အံဇှဲထဲ သော့ခတသွိမွးကာ သှားမှလာမှ ထုတဝွတလွေ့ရှိ၏။

” ခုမှေးနေ့ ပေးမယလွကဆွောငကွိုလညွး … တနဖွိုးထားပါလို့ ကှိုပှောပါရစေ ” ” ဟငွ … ဘာလကဆွောငမွို့လို့ … မောင့ွ အသံတှေ တုနနွတောလဲ ” နိုငွဦးတယောကွ ဧည့ခွနွးထဲ ညအိပမွီးရောငအွောကွ နကမွှောငနွသေော ဆံနှယမွှား ဖုံးအုပနွသေော ဇနီးခှော မကှနွှာလေးအား စိုကကွှည့လွိုကွ၏။ ဆံနှယမွှား ကှားမှ အသကအွရှယထွကွ နုနယခွှောမော လှပသော မကှနွှာလေးမှာ သိခငှစွိတွ ပှငွးပှနသညကွေို မှငနွရသညွေ။မကှဝွနွးရှဲကှီးမှား မကှတွောငလွေး ပုတကွာ လငဖွှဈသူဘကွ လှည့ကွှည့မွိ၏။ နှုတခွမွးပါးပါးရဲရဲလေး ဟလာကာ တစုံတခု ပှောမည့ဟွနွ ပှငပွှီးမှ နှုတခွမွးလေး ပှနစွိသှားပှနသွညွ။ လအေေးစကဖွှင့ထွားသညမွို့ အမှောငထွု ကှီးစိုးခှိနွ ဧည့ခွနွးလေးထဲ တဖှညွးဖှညွးခမွှးစိမ့စွိမ့ဖွှဈလာရ၏။ နိုငွဦးမှာ ရုတတွရကွ ထရပကွာ နှငွးထညဝွါရှေ့ ကှမွးပှငပွေါွ ဒူးထောကွ ထိုငခွလှိုကပွှနသွညွ။

ဒူးဖုံးဂါဝနွ အပှော့သားလေးအား ပေါငရွငွးသို့ မတငစွဉွ နှငွးထညဝွါ ညဝတအွငွကြှီအပါးလေး အောကွ လကမွောငွးသား ဖှေးဖှေးလေးနှဈဖကပွေါွ ကှကသွီးဖုလေးမှား ထလာတော့၏။ ဂါဝနလွေး ပေါငရွငွးသို့ လိပတွကစွဉွ ဇနီးခှော၏ ပေါငကွှားသို့ မကှနွှာအပလွိုကပွှနသွညွ။ နှငွးထညဝွါမှာ လငဖွှဈသူ ခေါငွးတိုးဝငွ လာသညနွှင့ွ ပေါငတွနွ နှဈဖကအွား ဖှဲပေးထား၏။ အမှှေးပါးပါးနှင့ွ ဖုံးအုပထွားသော စောကပွတနွီတာရဲလေးမှာ နိုငွဦး နဖူးဖှင့ွ ထိကပမွိတော့သညွ။ ” အ …… ရှီးးးး …… အခနွးထဲ … သှားမလား မောငွ ” နိုငွဦးဆီမှ မညသွည့အွသံမှ ထှကမွလာပဲ ၅နှဈခန့ွ စှဲစှဲ မှဲမှဲ လိုးလာသည့ွ နှငွးထညဝွါ စောကပွတွ လေးအား ကှည့ကွာ နှာခေါငွးဖှင့ကွပပွှီး အားရပါးရ ဖိနမွးနေ၏။ နှငွးထညဝွါ ပေါငတွနနွှဈဖကွ ဆကကွနဲ့တုနကွာ နိုငွဦး မကှနွှာအား ညှပထွားမိသညွ။ စောကပွတတွအုံလုံး အယကခွံရငွး အစိလေးအား ဆှဲစုပခွံရစဉွ ခေါငွးလေးမော့ကာ ထိုငလွကှအွနထေားဖှင့ွ ဖငသွားစိုငနွှဈဖကွ ကှှတကလွာတော့၏။

” အားလား … ရှီးးးးးး းးးးးးး …… လိုးပါတော့ မောငရွယွ ” သို့သောွ နိုငွဦးမှာ ကှှတကလွာသော ဖငကွှီးအား လကဖွှင့ွ ညှဈခှကော ဇနီးဖှဈသူအား စောကရွညမွှား ထောငပွနွး လာသညအွထိ ယကပွေးလိုကသွညွ။ ” အ အ …… ဆောရီး မောငွ …… အမလေးးး … ဝါ … ဝါ … ဝါလေး … မထိနွးနိုငတွော့ဘူး မောငရွယွ “လငဖွှဈသူမကှနွှာအား စောကရွညမွှားဖှင့ွ ပနွးမိသဖှင့ွ တုနရွီမောဟိုကစွှာ တောငွးပနမွိနေ၏။ နောကွ ၂ရကခွှားတှငလွညွး ညပိုငွး အိပယွာဝငစွဉွ အရညထွှကသွည့ွ အထိ ယကပွေးပှနသွညွ။ နှငွးထညဝွါ တယောကွ လငဖွှဈသူ လှှာစှမွးအောကွ ကော့ပှံရငွး ပှီးခဲ့ရ၏။ ကာမစိတွ ထကှှတိုငွး လိုးပေးဖို့ တောငွးဆိုရာ နိုငွဦးမှာ လိုးမပေးသဖှင့ွ နားမလညနွိုငအွောငွ ဖှဈနမေိသညွ။  🎶 ဟယပွီဘတဒွေး ဒူးယူ …. ဟယပွီဘတဒွေး  ဒူးယူ …… ဟယပွီဘတဒွေး ဟယပွီ ဘတဒွေး  ဒူးယူ …… ” ဖှောငွး ဖှောငွးးး ဖှောငွးးးးး ” ” ဟေးးးး … ဖှောငွး ဖှောငွးးး ဖှောငွးးးး ” နိုငွဦး မှာ ဇနီးခှောလေး မှေးနေ့တှငွ ထုံးစံအတိုငွး စီးပှားရေး နယပွယမွှ လူရငွးတခှို့အား ဖိတကွာ ပါတီလေး ကငွှးပပေးနေ၏။

ဇှနွးသံ ခရငွးသံ ဖနခွှကသွံမှား နှင့ွ ရယမွောသံမှား တဖှညွးဖှညွး တိုးတိုးလာရငွး ငှိမသွကသွှား တော့သညွ။ ည ၁၀ လောကတွှငွ ခှံဝငွးထဲ အလုပသွမားမှားမှ အပ ဧည့သွညမွှား တဈဦးတလေ မှ မရှိတော့ပေ။ နှငွးထညဝွါ မှာ ဧည့သွညမွှား ပေးသော လကဆွောငပွဈစညွးမှား အား မဖေါကနွိုငပွဲ စိတလွှုပရွှားနရေ၏။ မနေ့ညကမှ လငတွောမွောငွ၏ အထူးလကဆွောငွ အကှောငွး သိရကာ စိတထွဲ ဝမွးနညွးသလို ခံစားလာရသညွ။ ဝမွးနညွးစိတွ တဖကွ နှင့ွ လငဖွှဈသူ နိုငွဦး ခှော့မော့ ပှော နသညကွေို နားထောငနွရေ၏။ ” လုပပွါ ဝါလေးရယွ … မောငွ လကဆွောငကွို … မငှငွးပါနဲ့နောွ … ရော့ ဒီမှာကှည့ွ ” လငတွောမွောငွ၏ ဖုနွးထဲ သူစိမွးယောငွကြှား တယောကွ၏ လီးကှီး မှငနွရေ၏။ တခါမှမမှငဘွူးသော အညိုရောငသွနွးနသညေ့ွ လီးကှီးအား ကှည့ရွငွး လငဖွှဈသူ နိုငွဦး စကားမှား နားထောငကွာ အဖှဈအပကှအွားလုံး နားလညလွာရငွး ခှဖှေားလကဖွှားမှား အေးစကလွာတော့သညွ။

ညဘကွ နှငွးထညဝွါ အိပပွှောနွစဉွေ နိုငွဦးမှာ မယားဖှဈသူ ထမိနလွှနွ၍ စောကပွတအွား ဓတပွုံရိုကကွာ ဗိုကပွါမှ သူ့မိတဆွှအေား ပို့ပေးခဲ့၏။ နိုငွဦး မိတဆွှမှော သူမ စောကဖွုတအွား ကှည့ရွငွး ဂှငွးထုနသညေ့ွ ပုံတပုံ ပှနပွို့ထားပှနသွညွ။ ထိုမိတဆွှေ၏ လီးကှီးမှာ လငဖွှဈသူ နိုငွဦး လီးထကွ တုတခွိုငွ ထှားကှိုငွးကာ ဒဈကှီးမှာ ကားထှကနွေ၏။ နှငွးထညဝွါတယောကွ ခံစားမှု့ တမှိုးလေး ဖှဈလာကာ နိုငွဦး အား ခပတွိုးတိုး ပှနမွေးနတေော့သညွ။ ” ဒါ ဒါ … ဒါတှေ … လိုငွးပေါတွငရွငွ … သှားပါပှီ … မောငရွယွ … အဟင့ွ ဟင့ွ ” ” အဲတာတော့ … စိတမွပူပါနဲ့ … ဝါလေးရယွ … အဲဒီ ညီလေးက သနားစရာပါ … အိမထွောငကွပှှီး ၃လ အကှာ သူ့မိနွးမ ဆုံးသှားရှာတာ … အပှငလွညွး မိနွးမ မလိုကစွားခငှဘွူးတဲ့ … ရောဂါပိုးထိမှာ ကှောကပွုံရတယွ … မောငနွဲ့ စကားစပမွိရငွး … ဝါလေး ပုံတှေ ပို့ပေးတော့ စိတပွါလာတာ … ခုလိုပဲ ကှည့ပွှီး ဂှငွးထုနရတောပေါ့ “။

” တောကွှာ … လိုငွးပေါတွငရွငွ … ဝါလေး ရှကတွယွ … မောငရွဲ့ ” ” မတှနွှာမပှဘူးလေ … အရငထွဲက … ဝါလေး စောကပွတပွုံပဲ … ပို့ပေးတာပါ … ဝါလေး ရှကမွဆိုးလို့ မပှောမိတာ ” ” အာ … မောငကွလညွး နောွ ” နှငွးထညဝွါမှာ နိုငွဦးနှင့ွ စကားပှောရငွး ဝမွးနညွးစိတွ ရှကစွိတမွှား လှော့ပါးလာကာ ရမမြကစွိတလွေး မသိမသာ ထကှှလာရသညွ။ ” ခု … သူက သူ့အိမမွှာပဲလား … မောငွ ” ” အဲတာတော့ … မပှောတတဘွူး ဝါလေးရဲ့ … လူလှတဆွိုတော့ … အပှငရွောကခွငှလွညွး ရောကနွမှောပေါ့ … ဘာလို့လဲ ” ” ဟို လေ … သူ့ သူ့ … သူ့ ဟာကို … ခုပှခိုငွး လိုကပွါ့လား ” နိုငွဦးပှသော လီးပုံမှာ တပုံထဲမို့ အားမလို အားမရ ဖှဈကာ ထပရွိုကပွှခိုငွးနေ၏။ ” ခဏနောွ … ဝါလေး မောငဖွုနွးဆကွ ကှည့မွယွ ” နိုငွဦးမှာ အားရကှနပကွော ဖုနွးလှမွးဆကွ တော့သညွ။ ” ဟဲလို … ကိုမိုးလား … ခု အိမမွှာလား … ဘယရွောကနွလေဲ “။

” ဟုတွ … ကိုနိုငွဦး အိမမွှာပဲဗှ … ဘာရှိလို့လညွး ” ” ညီ … အားရငွ … ဗိုကဘွာ ဖှင့ကွှာ ” ” ဟုတွ ” နိုငွဦး ဖုနွးခပှှီး ဗိုကဘွာ ဖှင့ကွာ ခဏစောင့နွစဉွေ ဘေးမှ နှငွးထညဝွါ တယောကွ မကှနွှာလေး ပနွးရောငွ သနွးကာ ရငခွုနနွရေ၏။ ခဏအကှာ တဖကမွှ တခှှငခွှှငနွှင့ွ စာပို့လာတော့သညွ။ ” hi … ကနှောွ ရောကပွှီ … ကိုနိုငွဦး ” ” အငွး … အိပခွနွး ထဲမှာလား ” ” ဟုတွ … ဘာလဲ … အကို့ မိနွးမ စောကပွတပွုံ … ပို့မလို့လား ” တဖကမွှ စာကှောင့ွ နှငွးထညဝွါ မကှနွှာလေး ရဲတှတလွာစဉွ လငဖွှဈသူ နိုငွဦးမှာ စိတထွဲ ပှောရွှှငနွေ၏။ ” ဗှီဒီယို ကောလွ … ခေါလွိုကမွယွ ညီ … မငွး ဟာကှီး ပှပေးကှာ … အကို့ မိနွးမက ကှည့ခွငှလွို့တဲ့ ” ” အိုးးး … မောငကွလညွး … ဘာလို့ အဲလို ပှောရတာလဲ … ဟှန့ွ ” နိုငွဦး ဗိုကဘွာမှ စာရိုကပွို့ရာ ဘေးနာမှ နှငွးထညဝွါ တယောကွ ရှကသွှေးကှှယကွာ ရနလွုပနွပှနသွေညွ။

” နကဖွနဆွို … ကိုမိုးနဲ့ လိုးကှတော့မှာပဲ … ဝါလေးရယွ … ရှကမွနပေါနဲ့ … ဟော … သူပှနပှေီ … ကှည့ွ ရော့ … ဝါလေး ” လငမွယား စကားပှောနစဉွေ တဖကမွှ ဗှီဒီယို ကောလွ ဖှင့ကွာ လီးအား ပှနသဖှငေ့ွ နိုငွဦးမှာ မယားဖှဈသူ နှငွးထညဝွါအား ဖုနွးပေးလိုကွ၏။ ” အမလေး … ကှီးလိုကတွာ ရှညလွညရွှညတွယနွောွ … မောငွ ” ” အငွး … မောင့ွ လီးထကွ တုတပွှီး ရှညတွယွ … မိနွးမ … အားရတယွ မလား ” ” အာကှာ … မောငနွောွ ”  နှငွးထညဝွါမှာ စကားပှောရငွး ဖုနွးစခှငပွေါွ သူမ မကှနွှာ မပေါစွရနွေ ဖုနွးထဲမှ လီးကှီးအား ခိုးကှည့နွသညွေ။ လီးအရညပွှား တလှှောကွ အကှောပှိုငွးပှိုငွးထကာ ပှဲလနနွသေော ဒဈကှီးက သူမအား ဖမွးစားထား၏။ နိုငွဦးတယောကွ မယားဖှဈသူ၏ တကကွှှနပေုံအား ကှည့ရွငွး အားရကှနပနွေသညွေ။ ” ကိုနိုငွဦး မိနွးမ စောကဖွုတပွုံ … ပှပေးဦးလေ ” တဖကကွ တောငွးဆိုလာသောကှောင့ွ နိုငွဦးမှာလညွး နှငွးထညဝွါ ထမိနလွေး လှနကွာ ပေါငဖွှဲခိုငွးရငွး ပှနပွှပေးလိုကွ၏။

နှငွးထညဝွါ မှာလညွး သူမ စောကပွတလွေးအား လငဖွှဈသူမှ ဗှီဒီယိုရိုကကွာ ပှနပွို့ပေးနရော စိတထွဲ တရှိနွးရှိနွးဖှင့ွ အဖုတလွေး တငွးကနဲ့ဖှဈကာ အရညကွှညမွှား စောကခွေါငွးဝ စိမ့ထွှကလွာတော့သညွ။ ” လှလိုကတွာဗှာ … ကိုနိုငွဦး မိနွးမ စောကပွတကွို ကှည့ပွှီး ကနှောွ မှနွးလိုးရငွး … ဂှငွးထုပှီဗှာ … အားးး အ … ဘတွ ဘတွ ဘတွ … အငွးဟငွး ” ” ထုကှာ … နကဖွနကွှ … အပှငမွှာ တကယတွှေ့ပှီး … မငွး လိုးရမှာပါ ” ” မိုကတွယွ … ကိုနိုငွဦးရာ … အားဟား …စောကဖွုတကွ … ရဲပှီး … ဖေါငွးကှှနတော … အင့ွ အင့ွ ” နိုငွဦးတယောကွ တဖကမွှ မယားဖှဈသူ စောကဖွုတအွား စိတကွူးဖှင့ွ လိုးကာ ဂှငွးထု ပှနသညကွေို ကှည့ရွငွး ပုဆိုးအောကမွှ လီးက တငွးမာလာတော့၏။ နှငွးထညဝွါမှာလညွး ပေါငတွနလွေးအား မသိမသာ ထပဖွှဲကာ ဖုနွးထဲမှ လီးအားကှည့ရွငွး အလိုးခံခငှသွည့ွ စိတမွှား ဖှဈပေါနွသညွေ။

” ဟငွ … ကှည့ွဦး … မောင့ွ သူငယခွငွှး … လီးကှီး ပိုပှီး … ရှညထွှကလွာပှီ ” နှငွးထညဝွါ တယောကွ ဖုနွးထဲမှ လီးကှီး သူမ အဖုတလွေးထဲ ဝငလွာသညဟွု တှေးမိရုံနှင့ွ ကိုယလွုံးလေး ဆကကွနဲ့ တုနလွာကာ စောကခွေါငွးပေါကလွေး ဟလာပှီး အရညမွှား ပှကကွနဲ့ လှှံကလှာရ၏။ လငဖွှဈသူရှေ့မို့ ရှကမွိသောလွညွး အတှေးလေးထဲ သာယာ နမေိပှနသွညွ။ ” အ အ … ကိုနိုငွဦး … ကနှောွ … မ ရ တော့ ဘူး … ထှကွ ထှကွ … ထှကပွှီ … ရှီးးးး းးးး အားးး အ … ဟူးးးးးးး ရှီးးးးး ” ဖုနွးထဲမှ စကားသံကှောင့ွ နှငွးထညဝွါ ပေါငနွှဈဖကွ ကစှနွအေောငွ စိကာ ထိနွးလိုကသွောလွညွး စောကရွညမွှား အလိုလို စီးကလှာတော့၏။ နိုငွဦးမှာ မယားဖှဈသူ အပှုမူအား ကှည့ရွာ နှငွးထညဝွါမှာ ဖုနွးထဲမှ လရညမွှား တဖှောဖှော ပနွးနသေော လီးအား ကှည့ွ၍ ကိုယလွုံးလေး တဇပဇွပတွုနကွာ အထှဋထွိပွ ရောကသွှားသညကွို မှငလွိုကရွသညွ။

နှငွးထညဝွါ ဆီမှ အံကှိတသွံလေး ထှကလွာကာ အိပယွာခငွးအား လကနွှဈဖကမွှ ကစှနွအေောငွ ဆှဲဆုပထွားတော့၏။ ” ဝါလေး ” ” ဟငွ … မောငွ ” လငဖွှဈသူ နိုငွဦး အသံကှောင့ွ အတှေးစလေး ပကှကွာ သတိပှနဝွငလွာ၏။ ” သှားစို့ ” ” အငွး နိုငွဦး လကအွား တှဲကာ နှဈဦးသား အိမအွပေါထွပွ တကခွဲ့ကှ၏။ လှကေားအတိုငွး ရငခွုနစွှာဖှင့ွ တကလွာရာ ပထမ ဆုံး တှမှငရွေသော အိပခွနွးမှ ကှောကွာ ဒုတိယ အိပခွနွးသို့ ဝငလွာခဲ့ကှသညွ။ အိပခွနွးထဲတှငွ စားစရာ သဈသီး သဈနှံ အခှို့နှင့ွ ဝိုငပွုလငွးမှား ဖနစွားပှဲ ခုံလေးပေါွ အစီအရီ ပှငဆွငထွား၏။ စားပှဲခုံဘေး တဖကတွခကှတွှငွ လူနှဈယောကစွာ ကှောမှီ ဆိုဖာခုံလေး ၂ခု နှင့ွ အိပခွနွးဒေါင့တွှင့ွ အမှင့ွ ၁ပခနေ့ွ ရမှေုပွ မှေ့ယာ တခု သာ ရှိ၏။

” ဝါလေး … စိတွ အေးအေးထားနောွ … မကှောကနွဲ့ … ဒါက … မောင့ွ လကဆွောငပွဲ ” ခုံပေါွ ထိုငလွကှအွနထေားဖှင့ွ ခငပွှနွးဖှဈသူ နိုငွဦး မကှနွှာအား မော့ကှည့ကွာ မကှရွညွ လညနွရှောသညွ။ ” ဝါလေး … စိတမွပါရငွ … မောငွ အခုဖကှလွိုကမွယနွောွ … မငိုပါနဲ့ ” ” ဟင့အွငွး … မောငွ … မောငပွေးတဲ့ လကဆွောငကွို … ဝါလေး ယူမှာပါ … ဘာနနေေ … ဝါလေး ရငဆွိုငမွယွ ” မကှတွောငမွှား ပုတကွာ မကှရွညစွမှား သိမွးဆညွးရငွး လငဖွှဈသူ စိတခွမွှးသာစရနွေ ပှောနလေိုကွ၏။ ” တူတူ … တူတူ … တူ …… ” ” ဟဲလို … ကနှောွ မိုးမှင့အွောငပွါ … ကိုနိုငွဦး ပှောတဲ့ လိပစွာ အတိုငွး မောငွးလာခဲ့တာ … ခှံရှေ့ ရောကပွါပှီ ” ” အေး … ညီလေး အကို … လာပှီ … ခဏ ” နိုငွဦးမှာ ဇနီးဖှဈသူ နဖူးလေးအား ကုနွးနမွးကာ ပုခုံးနှဈဖကအွား ညှဈရငွး အားပေးလိုကသွညွ။ နှငွးထညဝွါမှာလညွး လငဖွှဈသူအား ပှုံးပှကာ လညပွငွးအား ဆှဲဖကရွငွး ပါးပှငအွား ရှှတကွနဲ့ ပှနနွမွးနေ၏။

ဟူးကနဲ့ သကပွှငွးရှညကွှီး ခကှာ မကှာခငွ ရငဆွိုငရွမည့ွ အရာအတှကွ အားမှေးထားလိုကတွော့သညွ။ ၁၀မိနဈခန့ွ အကှာ တံခါဖှင့သွံ ကှားလိုကရွသဖှင့ွ နှငွးထညဝွါ ကိုယလွုံးလေး ဆကကွနဲ့ တုနသွှားရ၏။ ” ကလဈ … ကှှိ ကှှီ ……… ကှှိ ” တံခါး ပိတသွံဖှင့ွ ခှသေံ သဲ့သဲ့ ကှားရာ အသံလာရာဆီ လှမွးကှည့လွိုကတွော့သညွ။ လငဖွှဈသူ နိုငွဦးနောကမွှ အရပမွနိမ့မွမှင့ွ ခနဓြာကို ကစှလွဈတောင့တွငွးသော အသကွ၂၅နှဈခန့ွ လူငယတွဈဦး ဝငရွောကလွာ၏။ ” ဟဲလို … မမဝါ… မငွဂြလာပါ ” လူငယွ၏ နှေးထှေးသော အပှုံးနှင့ွ နူတဆွကစွကားသံ ကှောင့ွ ထိတလွန့နွသေော စိတမွှား အနညွးငယွ ပှလှေော့သှားရသညွ။ ” အငွး … ဒါ ဒါ ဒါနဲ့ ” ” ကနှော့ွ နာမညွ မိုးမှင့အွောငပွါ … လူရငွးတှကေ ကိုမိုး လို့ ခေါကွှတယွ ” မိုးမှင့အွောငမွှာ နှငွးထညဝွါ ဘေးနား ကပထွိုငရွငွး သူ့ကိုယသွူ မိတဆွကလွိုကသွဖှင့ွ နိုငွဦးမှာ မကှနွှာခငွှးဆိုငွ ခုံတှငွ ဝငထွိုငလွိုကရွ၏။

” အောွ ” ” မမဝါ … မကှနွှာမှာ ခှှေးတှေ … ရော့ … ဒါနဲ့ သုတွ ”  ခဏလေးဖှင့ွ လူခငွှးရငွးနှီးဖို့ မိုးမှင့အွောငွ၏ အလိုကသွိမှု့က အသုံးဝငသွှားခဲ့သညွ။ နှငွးထညဝွါ ခှှေးသုတနွစဉွေ သူမ နူတခွမွးလေးအား ဆှဲစုပခွံလိုကရွတော့သညွ။ ” ပှှတွ … ပလပွ … ပှှတပွှှတွ ” ” အု … ဖလု … အိုး … ” ခေါငွးနောကဆွုတကွာ ရှောငလွိုကသွောလွညွး မိုးမှင့အွောငွ လကတွဖကကွ လငှမွှနစွှာ နှငွးထညဝွါ လညပွငွးအား သိုငွးဖကကွာ ဆှဲကပရွငွး နူတခွမွးဖူးဖူး လေးအား မိမိရရ ဆှဲစုပပွဈ၏။ ကှိုးစားရုနွးပမယေ့ွ မိုးမှင့အွောငွ၏ သနမွာသော လကမွှ ရုနွးထှကမွရခဲ့ပေ။ အနမွးမှားအောကွ ရုနွးကနနွစဉွေ အပေါအွငွကြှီလေးအား ဆှဲခှှတခွံလိုကရွသညွ။ ” ခဏ … နပေါဦး … ဟို ဟို … အို့ အာကှာ ” လငဖွှဈသူရှေ့မို့ ရှကစွိတနွှင့ွ အတူ မကှနွှာလေးရဲတှတွ နရော စကားမဆုံးသေး အတှငွးခံ ဘောလွီ အနကလွေး ခှိတဖွှုတခွံရကာ ဖှေးဥနသေော ရငသွားစိုငနွှဈဖကကွ ဘှားကနဲ့ ပေါလွာတော့၏။

နှငွးထညဝွါ ခှဖှေား လကဖွှားမှား အေးစကကွာ စိတလွှုပရွှား နသလေောကွ မိုးမှင့အွောငမွှာလညွး ရမမြကသွှေး ကှှနရသညွေ။ နှငွးထညဝွါ လညတွိုငွ ဖှေးဖှေးလေးအား လှှာဖှင့ွ ပင့ယွကကွာ လကနွှဈဖကကွ အဆကမွပှတလွှုပရွှား နပှနွေ၏။ ထမိနွ အထကဆွငလွေးအား ဆှဲဖှညကွာ မတတွပထွရပရွငွး ခုံပေါထွိုငနွသေော နှငွးထညဝွါအား ပှေ့ခှီ၍ ရမှေုပွ မှေ့ယာနား လှှောကလွာခဲ့သညွ။ မှေ့ယာပေါွ ပှေ့ခစှဉွ ထမိနအွောကနွားစအား ဆကကွနဲ့ ဆှဲခှှတရွာ နှငွးထညဝွါ လကဖွှင့ွ လှမွးဆှဲလိုကသွညကွို မမှီတော့ပေ။ နှငွးထညဝွါ မကှနွှာလေး ပနွးရောငသွနွးကာ နို့အုံ နှဈဖကအွား လကဖွှင့ွ သိုငွးယှကကွာထားလိုကရွပှနသွညွ။ ” အားပါး … လှလိုကတွာ … မမဝါရာ … ကိုနိုငွဦး … တအား ကံကောငွးတယဗွှာ ” မှေ့ယာပေါွ ပကလွကအွနထေားနှင့ွ ပေါငတွနနွှဈဖကအွား စိထားသော နှငွးထညဝွါ ကိုယလွုံးအားကှည့ကွာ မိုးမှင့အွောငွ မကှလွုံးမှား အရောငတွောကလွာ တော့၏။

နှငွးထညဝွါမှာ အပေါပွိုငွး ဗလာဖှင့ွ အောကပွိုငွး အတှငွးခံ ဘောငွးဘီ အနီလေး တထညသွာ ကနှတွော့၏။ အိကားနသေော ဖငကွှီးနှင့ွ ပေါငတွနတွုတတွုတွ ဖှေးဖှေး ကှားထဲ အတှငွးခံ ဘောငွးဘီလေးမှာ စောကပွတအွုံလေး ဖုံးရုံသာ တတနွိုငပွှီး ပှောကနွရှောသညွ။ မိုးမှင့အွောငွ နမွးကတညွးက အဖုတနွူတခွမွးသား နှဈဖကမွှာ ဖေါငွးကှှလာသဖှင့ွ ပေါငွ၂လုံး စိထားခှိနွ အတှငွးခံလေးအောကွ ခုံးမှောကနွတေော့၏။ နိုငွဦးတယောကွ မိုးမှင့အွောငွ၏ လှုပရွှားမှု့မှားအား ငေးကှည့ရွငွး စိတလွှုပရွှားနရသညွေ။ မိုးမှင့အွောငမွှာ နှငွးထညဝွါ ခနဓြာကိုယအွား အားရအောငွ ကှည့ပွှီးမှ အပေါအွငွကြှီခှှတရွာ ကစှလွဈသော ခနဓြာကိုယပွေါွ ရငအွုပွ ကှှကသွားမှား မို့နကော လကမွောငွးအိုး ကှှကသွားမှားက ဖုထဈစှာ ပေါထွှကလွာသညွ။

နှငွးထညဝွါ ခိုးကှည့နွစဉွေ မတတွပရွပကွာ ဘောငွးဘီ ဇငဖွှင့လွိုကသွဖှင့ွ ပေါငကွှားမှ အတှငွးခံလေးထဲ အမှှောငွးလိုကွ ကပနွသေော လီးကှီးအား မှငလွိုကရွတော့၏။ မိုးမှငအွောငွ ပေါငကွှား ကှည့ရွငွး နှငွးထညဝွါ မကှလွုံးလေး ပှူးကာ နူတခွမွးလေး ဟသှားမိသညွ။ နှငွးထညဝွါ နှုတခွမွး နှဈလှှာ ဟလိုကသွညနွှင့ွ မိုးမှင့အွောငမွှာ မှေ့ယာပေါွ ခေါငွးရငွးဘကွ ဒူးထောကတွိုးကပရွငွး ညာလကနွှင့ွ အတှငွးခံ ဘောငွးဘီထဲမှ လီးအား ထုတကွာ လီးထိပကွို ကိုငပွှီး ပါးစပထွဲ ဇပကွနဲ့ ထိုးသှငွးပဈ၏။ တဆကတွညွး မကှနွှာလှဲကာ ရှောငလွိုကသွော နှငွးထညဝွါ နဖူးပှငလွေးအား ဖွိရငွး လီးနှင့နွူတခွမွး လေးအား ဆှဲကပထွားလိုကပွှနသွညွ။ နှငွးထညဝွါ ဖုနွးထဲ မှငခွဲ့သော မိုးမှင့အွောငွ လီးအား အနီးကပွ ကှည့နွစဉွေ ပါးစပထွဲ အသှငွးခံရကာ ဒဈဖူးမှ အာခေါငွ ထောကမွိသဖှင့ွ ဝေါ့ကနဲ့ ပှို့တကလွာတော့၏။

” အု … ဝု …… ဖလူးးးး … ဝေါ့ ” လငတွောမွောငွ နိုငွဦးရှေ့ သူစိမွးယောငွကြှား တယောကကွ ပါးစပကွို လိုးနပေါလား ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ခံစားမှု့ တမှိုးလေး ဖှဈနရပှနေသွညွ။ မိုးမှင့အွောငမွှာ နှငွးထညဝွါ နူတခွမွး ဖူးဖူးလေးအား မညှာမတာလိုးရငွး ရမမြကစွိတွ တောကလွောငွ စသေော စကားလုံးမှား တရစပွ ပှောနတေော့၏။ ” အင့ွ … ဘယလွိုလဲ … မမဝါရဲ့ … ဖုနွးထဲကနဲ့ အပှငနွဲ့ တူရဲ့လား … ကနှော့ွ လီးက … ဟငွးဟငွး … ကှည့ပွါဦး … ရော့ အင့အွင့ွ ” ” အု ဝူးးးး … ဖူး ပလှပွ … ဝူး ဖလူး ” ပါးစပထွဲ အလိုးခံရသဖှင့ွ တဝူးဝူး တဖူးဖူးဖှင့ွ အနရခကေနွပှနွေ၏။ လညပွငွး ကှှကသွားမှား လှော့ကာ လီးအား ကှိတမွှိတွ မှိုစဉွ အတှငွးခံဘောငွးဘီ လေးအောကွ စောကဖွုတလွေးထဲမှ အရညလွေးမှား စိမ့ထွှကနွသညကွေို ခံစား သိရှိလိုကသွညွ။ ရှေ့တည့တွည့မွှ လငတွောမွောငွ နိုငွဦး၏ မကှနွှာမှာ အားရကှနပွေ နသညကွေို တှေ့မှငနွရပှနွေ၏။

” ဒါလား … လငမွယား သံယောစဉွ … မောငရွယွ … ကှည့ပွါဦး … မောင့ွ မိနွးမကို … သူစိမွးယောငွကြှားက … မောင့ရွှေ့မှာ … ပိုငစွိုး ပိုငနွှငွး လုပပွှနတော … မောငွ သဝနမွတိုဘူးလား … ဘာမှ မခံစားရဘူးလား … မခစှတွော့ တာလား … အခစှရွော့တာလား မောငွ ” စိတထွဲမှ စကားလုံးမှား အပှငထွှကမွလာတော့ပေ။အိပခွနွးထဲ ထှနွးထားသော မီးရောငအွောကွ အသကရွှုသံ ရှိုကသွံမှား ခပတွိုးတိုး ထှကပွေါနွသညွေ။ မိုးမှင့အွောငမွှာ ပါးစပအွား လိုးရငွး ညာလကမွှ သူမ ပေါငကွှားထဲ အတှငွးခံဘောငွးဘီ အပေါမွှ စောကပွတလွေးအား ဖိပှတနွကော ဘယလွကကွ နို့အုံအား ညှဈခှနပှနေသွေညွ။ ” အ …… ကှှတွ … ကှှတွ …… အငွးဟငွး “အသကရွူမှားလာပှီး စိတလွှုပရွှား နရငွေး လငဖွှဈသူ နိုငွဦး ကှည့လွိုကတွော့လညွး မကှလွုံးမှားက စိတဝွငတွစားနှင့ွ အရောငလွဲ့နကော တားခိုငွးမည့ွ အရိပအွရောငွ မမှငရွပေ။

ထိုစဉွ မိုးမှင့အွောငွ ဆီမှ စကားသံလေး သူမနားထဲ တိုးဝငလွာရာ မကှနွှာလေး ရဲတှတနွတေော့သညွ။ ” အိုရွ … ဝါလေး … မ လုပွ နိုငွ ဘူး … မ လုပွ ……… ” မိုးမှင့အွောငမွှာ နှငွးထညဝွါအား အပေါမွှ ခှလိုးပေးရနွ ပှောရငွး နူတခွမွးဖူးဖူးလေးထဲမှ လီးအား ဆှဲထုတွ ပေးလိုကပွှနသွညွ။ နှငွးထညဝွါ တယောကွ ပါးစပထွဲမှ လီးအား ဆှဲထုတလွိုကသွညနွှင့ွ ခကှခွငွှး စကား ပှနပွှောလိုကွ၏။ သူမ စကားမဆုံးခငွ မိုးမှင့အွောငွ၏ သနမွာသော လကနွှကဖွကကွ စောကပွတလွေးနှင့ွ နို့အုံ ဆီမှ ခှာကာ ခှိုငွးမှ မပှီး မှေ့ယာပေါွ မကှနွှာခငွှးဆိုငွ ဒူးထောကွ ထိုငခွိုငွးကာ ပုခုံးနှဈဖကအွား ဆုပကွိုငွ ထားလိုကွ တော့သညွ။ ” စိတလွှတကွိုယလွှတွ ခံစားလိုကပွါ … ဝါလေး ရာ … မောင့ကွို ခစှရွငွ … ရှေ့ဆကပွေးပါ ကှာ ” ” ဟမွ … မောငွ ” နှငွးထညဝွါ မှာ လငဖွှဈသူ စကားကှောင့ွ မကှနွှာလေး ရဲကာမကှလွုံးလေး ပှူးသှားရ၏။

သူမ မကှနွှာပေါတွှငွ ဝမွးနညွးစှာဖှင့ွ ခံစားခကှပွေါငွးစုံ ဖှဈပေါနွပှေီး ပှနလွညွ အရှဲ့တိုကွ ခငှသွော စိတမွှား အခှိနွ ခဏလေးတှငွး ပှောငွးလဲသှားတော့သညွ။ ” ကိုမိုး … အဆုံးထိ ကှိုးစားပေးပါကှာ … တကယကွို အကို့မိနွးမ … ကာမသုခလေး အပှည့အွဝ ခံစားစခငှတွောပါ ” ” ဟုတွ … ကိုနိုငွဦးက စိတစွောနတော … တကယတွော့ … မမဝါက … အဆငသွင့ွ မဖှဈသေးဘူးဗှ ” နှငွးထညဝွါ တယောကွ ခငပွှနွးဖှဈသူနှင့ွ မိုးမှင့အွောငွ စကားကှောင့ွ သူမ စိတမွှား ကှှလာကာ ပှနလွညတွုံ့ပှနရွနွ အားယူလိုကတွော့၏။ အရှဲ့တိုကကွာ သူစိမွး ယောငွကြှားတယောကနွှင့ွ လငဖွှဈသူ စိတတွိုငွးကှ အလိုးခံရနွ ဆုံးဖှတခွကွှ ခလှိုကသွညွ။ ” ဝါလေး … အဆငသွင့ွ မဖှဈသေးဘူး လို့ ဘယသွူ ပှောလဲ ” ” ဟမွ ” ” ဟငွ ” နိုငွဦးရော မိုးမှင့အွောငပွါ အံအောမှငသွကွ သှားရတော့၏။ အထူးသဖှင့ွ နိုငွဦးမှာ နှငွးထညဝွါ နောကတွယောကွ ဖှဈလာတာလား သခှောကှည့ယွူ နရသညွေ။

နှငွးထညဝွါမှာ စကားဆုံးသညနွှင့ွ မကှဝွနွးရှဲကှီးမှားဖှင့ွ လငတွောမွောငနွိုငွဦးနှင့ွ မိုးမှင့အွောငကွို ကှာပါပါကှည့ရွငွး ဒူးထောကလွကွှ အနထေားမှ အတှငွးခံ ဘောငွးဘီ လေးအား ဆှဲခှှတွ လိုကသွညွ။ ဒူးတဖကဆွီကှှကာ ခှှတရွငွး အတှငွးခံဘောငွးဘီ ကှှတသွှားသညနွှင့ွ ပေါငကွှားမှ စောကပွတအွုံလေး ကားထှကလွာ၏။ သူမရှေ့ ဒူးထောကထွိုငနွသေော မိုးမှင့အွောငွ ပေါငခွှံအား ညာဘကွ လကဖွဝါး လေးဖှင့ွ ပှတသွပရွငွး ထောငမွတနွသေော လီးအား လကခွလယွ လကမွ ကှေးကာ ဂှငွးထု ပေးလိုကပွှနသွညွ။ ထောငမွတနွသေော မိုးမှင့အွောငွ လီးအား မယားဖှဈသူ ဂှငွးထုပေးစဉွ နိုငွဦးမှာ ဆကကွနဲ့တုနကွာ ကှကသွီးတဖှနွးဖှနွး ထရငွး ရငထွဲ တဒိုငွးဒိုငွးဖှင့ွ စိတလွှုပရွှားနရေ၏။ ” ကိုမိုး … ဘောငွးဘီ … ခှှတလွိုကွ ” မိုးမှင့အွောငမွှာ နှငွးထညဝွါ စကားကှောင့ွ ဘကကွီဘောငွးဘီအား ထခှှတလွိုကသွညွ။

ကှှကသွားမှား ထှကနွသေော ပေါငတွနနွှဈဖကွ ကှားမှ လီးကှီးမှာ နှငွးထညဝွါ ဂှငွးထုပေးထားသဖှင့ွ တဇပဇွပွ တုနခွါနေ၏။ မှေ့ယာပေါွ ပှနထွိုငစွဉွ ခနဓြာကိုယွ ဗလာဖှဈသှားသော မိုးမှင့အွောငွ လီးအား လီးတနတွလှှောကွ သှားလေးဖှင့ွ ဖိကိုကွ ပေးလိုကတွော့သညွ။ နှငွးထညဝွါ လကနွှဈဖကမွှာ ကှှကသွားမှား ဖုထဈနသေော မိုးမှင့အွောငွ ပေါငတွနအွား ပှတသွပရွငွး လီးအရညပွှားအား လှှာဖှင့ွ အပှားလိုကယွကပွေးလိုကပွှနွ၏။ မိုးမှင့အွောငွ ဘယဘွကွ ခှထေောကွ ဘေးတှနွး ကပကွာ လငဖွှဈသူ နိုငွဦး မှငစွရနွေ မိုးမှင့အွောငွ လီးကှီးအား ဆုပကွိုငရွငွး လီးအရညပွှားအား စုလိုကွ ဖှဲလိုကွ လုပပွှလိုကသွညွ။ နိုငွဦးတယောကွ မယားခှောလေးမှ သူစိမွးယောငွကြှား၏ လီးကှီးအား ပှတသွပပွှရာ ပုဆိုးအတှငွးမှ လီးက တငွးကနဲ့ တငွးကနဲ့ ဖှဈလာတော့သညွ။

နှငွးထညဝွါမှာ ရမမြကစွိတွ အစှမွးကုနဖွှင့ကွာ လငဖွှဈသူအား သူမ ဘယလွောကွ ရမကပွှငွးထနတွတကွှောငွး ပှသလိုကွ၏။ ဆံနှယမွှား ပုခုံးပေါမွှ နောကကွှောဘကသွို့ လှတနွသေော လကတွဖကဖွှင့ွ သပခွကှာ ခါးညှတွ ခေါငွးငုံရငွး လဥမှားအား ဆှဲစုပပွှီး လီးအရငွးမှ အဖှားသို့ ပင့ယွကပွေးပှနသွညွ။ မိုးမှင့အွောငမွှာ ထငမွှတမွထားသော နှငွးထညဝွါ၏ တုံ့ပှနမွှု့ကှောင့ွ ခေါငွးမော့ကာ တရှီးရှီးဖှင့ွ စုပသွပနွရေ၏။ လှှာဖှားလေး ဒဈဖူးအောကွ မေးသိုငွးကှိုးနား အရောကွ လီးထိပအွား နူတခွမွးလေးဟကာ ဆှဲစုပရွငွး လငဖွှဈသူ နိုငွဦးအား မကှလွုံးလေး ဆှကှညေ့လွိုကပွှနသွညွ။ ဇနီးခှောလေး၏ နူတခွမွးလေးထဲ မိုးမှင့အွောငွ လီးတဝကလွောကွ ဝငသွှားသညနွှင့ွ နိုငွဦးမှာ လှုပလွှုပရွှားရှား ဖှဈလာခဲ့၏။ ထငမွှတမွထားသော ဇနီးခှောလေး၏ အပှုမှုကှောင့ွ အသကရွှုရနွ မေ့လှော့ကာ မလှတတွမွး စူးစိုကကွှည့နွေ တော့သညွ။

နှငွးထညဝွါမှာလညွး သူစိမွး ယောကွှားတယောကွ၏ လီးအား လငဖွှဈသူရှေ့ စုပပွှနမေိသဖှင့ွ ဖေါမွပှနိုငသွော ဝဒနောလေး တခု ခံစားလာရ၏။ ရှကစွိတတွဝကွ ကာမစိတတွဝကဖွှင့ွ လီးကှီးအား ပါးစပထွဲ ရသလောကသွှငွးကာ ခေါငွးလေး နိမ့လွိုကွ မှင့လွိုကနွှင့ွ စုပပွေးနသညွေ။ တခကှတွခကွှ မိုးမှင့အွောငွ ခါးကော့ထိုးနသဖှငေ့ွ လီးထိပကွ အာခေါငပွှော့လေး ထောကမွိကာ ပှို့နရေ၏။ ခဏ ရပကွာ လီးအား ပါးစပမွှ ထုတပွှီး အသကဝွအောငွ ခိုးရှုခှိနွ လီးထိပွ၌ နှငွးထညဝွါနူတခွမွးမှ သှားရညွ အကှိခှှဲလေးမှား တှဲလဲခိုနတေော့သညွ။ နိုငွဦး တယောကွ ပုဆိုးအပှငမွှ လီးအား ဆုပကွိုငပွှတသွပွ နသညကွေို မှငသွညနွှင့ွ နှငွးထညဝွါတယောကွ နူတခွမွးလေး တှန့ကွာ ပှုံးလိုကပွှနွ၏။ သူမ စိတပွါလာလငွှ ထိထိမိမိနှင့ွ စုပပွေးတတကွှောငွး လငဖွှဈသူ အသိဆုံးပငွ ဖှဈသညွ။ မိုးမှင့အွောငွ လီးကှီးအား ညာလကလွေးဖှင့ွ အထကအွောကွ ပှတတွိုကရွငွး လီးအရငွး အောကဖွကွ လဥနှဈလုံးအား ပှှတကွနဲ့ ပှှတကွနဲ့ အသံမှညအွောငွ ပှနွ စုပပွှ လိုကသွေး၏။

” မောငွ … ကိုမိုး ကှည့ပွါဦး … အသကရွှုဖို့တောငွ သတိရသေးရဲ့လားလို့ ” မိုးမှင့အွောငွ လဥ၂လုံးအား တလှည့ဆွီ စုပကွာ ပါးစပမွှ ဆှဲထုတလွိုကပွှီး လငဖွှဈသူ နိုငွဦးအား လှမွးပှောနသညွေ။ မိုးမှင့အွောငမွှာ မကှလွုံးမှား မှိတကွာ လီးစုပပွေးနသညကွေို ငှိမသွကစွှာ ခံယူနေ၏။ ” ဝါလေး … စောကပွတလွေးလညွး … အရညတွှေ စို့ပှီး ဖေါငွးကားနတော ကှည့စွမွး ” နှငွးထညဝွါ ဘေးတိုကွ ဒူးထောကလွကွှ အနထေားနှင့ွ လငဖွှဈသူအား ပေါငလွေး ဖှဲပှလိုကပွှနွ၏။ သူမ ပေါငကွှားထဲ အမှှေးပါးလေး ဖုံးအုပထွားသော စောကပွတနွီတာရဲလေးမှာ သိသိသာသာပငွ ဖေါငွးကှှနသညွေ။ နိုငွဦး သူမပေါငကွှားထဲ လှမွးကှည့သွညနွှင့ွ လှှာဖှားလေးဖှင့ွ တဇပဇွပတွုနနွသေော မိုးမှင့အွောငွ လီးထိပအွား မထိတထိလေး ယကပွှလိုကွ၏။ ” ကိုမိုး … လီးကှီး ကှည့ပွါဦး … ရမွးခါနတော … သနားစရာလေး ” နှငွးထညဝွါမှာ လငဖွှဈသူ နိုငွဦးအား ပှောလညွးပှော မမှငွ မှငအွောငွ မိုးမှင့အွောငွ လီးအား ညာလကဖွှင့ွ ဖှဲကာ ဒဈဖူးအား ပါးစပဖွှင့ွ ဖမွးငုံလိုကပွှနသွညွ။

မိုးမှင့အွောငွ တယောကွ ဘာစကားမှ ပှနမွပှောနိုငပွဲ ကာမမီးမှား ပှငွးပှငွးထနထွနွ တောကလွောငွ နရေ၏။ နှငွးထညဝွါမှာလညွး လငဖွှဈသူ နိုငွဦးအား ခနဲ့ရငွး မိုးမှင့အွောငွ လီးအား မကမွကမွောမော စုပပွေးနမေိသဖှင့ွ စိတလွှုပရွှားနရလသေညွေ။ ညာလကဖွှင့ွ ဂှငွးထုပေးကာ လီးထိပအွား ပါးစပထွဲမှ အကှှတမွခံပဲ ပါးခှကအွောငွ စုပရွငွး လငဖွှဈသူ နိုငွဦးအား မကှဝွနွးရှဲကှီးနှင့ွ လှမွးကှည့လွိုကပွှနွ၏။ မိုးမှင့အွောငွ နူတခွမွးမှ တအီးအီး ငှီးရငွး နှငွးထညဝွါခေါငွးအား ဆှဲလိုးတော့သညွ။ ခဏအကှာ ကိုယလွုံးတီး အနထေား ဖှင့ွ ပကလွကလွှနကွာ နှငွးထညဝွါအား ခှခိုငွးလိုကပွှနွ၏။ နှငွးထညဝွါမှာ လငဖွှဈသူ နိုငွဦးအား ကှောပေးလကှအွနထေားဖှင့ွ မိုးမှင့အွောငွ လီးပေါွ တကခွှကာ စောကခွေါငွးပေါကနွှင့ွ ဒဈဖူးအား တေ့ရငွး ဖိခလှိုကသွညွ။ နိုငွဦး တယောကွ သူ့အား ကှောပေးကာ မိုးမှင့အွောငွ ခါးပေါွ ခှလိုးနသေော မယားဖှဈသူ နားလေး အနီးကပွ ကှည့ရွငွး ဖေါမွပှနိုငသွော ကာမစိတမွှား ထကှှနရေ၏။

မိုးမှင့အွောငွ လီးကှီး ဝငထွှကနွသေော စောကပွတနွီတာရဲလေး အထကွ ဖငဝွနီညိုလေးအား ကှည့ကွာ ပဈလိုးခငှသွည့ွ စိတမွှား တဖှားဖှား ပေါလွာတော့သညွ။ ထိုခှိနွ နှငွးထညဝွါမှာ လီးအရငွးထိ အားပှငွးပှငွး ဖိဆောင့ခွမှိသဖှင့ွ သားအိမဝွလေးအား လီးထိပကွ ထောကမွိရာ အားကနဲ့ အောလွိုကရွ၏။ ခေါငွးလေးမော့တကကွာ စောကပွတလွေးထဲ ကငှသွှားသဖှင့ွ ဖငကွှီး ပှနမွကှှပဲ ခဏငှိမနွရော မိုးမှင့အွောငမွှ ဖငသွားစိုငွ နှဈခှမွးအား လကဖွှင့ွ ပင့မွှကာ လီးပေါွ ဆောင့ခွနှပှနသွေညွ။ နိုငွဦးမှာ တအားအား ညညွးကာ အောဟွဈနသေော မယားခှောလေး၏ ဖငဝွနီညိုလေးအား လှှာဖှားလေးဖှင့ွ ယကပွေးလိုကွ၏။ ခဏအကှာ နှငွးထညဝွါ တယောကွ ဖငကွှီးကော့ကာ တဘှတဘွှတဖွှင့ွ ဖိဆောင့နွတေော့သညွ။

သူစိမွး ယောငွကြှားလီးကှီး စောကခွေါငွးထဲ ထည့လွိုးရငွး လငဖွှဈသူမှ ဖငဝွလေး ယကပွေးသဖှင့ွ နာကငှမွှု့မှား လှော့ကာ ရမမြကစွိတမွှား ထကှှလာရ၏။ မိုးမှင့အွောငွ လဥနှဈလုံး ကှူံ့ဝငသွညအွထိ ဖငသွားစိုငကွှီး မှှောကကွာ အားရှိသလောကွ ဖိဆောင့နွရော နိုငွဦးမှာ ဖငဝွလေး ယကပွေးနရောမှ ရပလွိုကတွော့သညွ။ မိုးမှင့အွောငွ ကလညွး နှငွးထညဝွါဖိခတှိုငွး အောကမွှ ပှနပွှီး ပင့လွိုးပေး၏။ နှငွးထညဝွါ ဖိအခှ လီးကှီး စောကပွတွ နီတာရဲလေးထဲ တိုးဝငသွှားပှီး အဖုတွ နူတခွမွးသားလေးမှား လိပဝွငသွှားရာ ဖငကွှီးပှနအွကှှ လီးပတပွတလွညွ အဖုတွ နူတခွမွးသားမှား အပှငစွူထှကွ ကနှနွပှနသွေညွ။ နိုငွဦးတယောကွ တုနတွုနရွီရီဖှင့ွ ထရပကွာ ပုဆိုးခှှတခွပှဈလိုကတွော့၏။ ဖငကွှီး မှှောကလွိုကွ ဖိခလှိုကဖွှင့ွ မိုးမှင့အွောငအွား ခှလိုးနသေော မယားဖှဈသူ ခါးလေးအား ဖမွးထိနွးရငွး နောကဖွကမွှ ဒူးထောကနွရောယူကာ ဖငဝွလေးထဲ လီးထိပဖွှင့ွ တေ့ပှီး မရမက ဖိသှငွးပဈသညွ။

ခကှခွငွှး လီးဝငွ လီးထှကွ သံမှား ညညွးသံမှား ဆူညံသှားတော့၏။ အထူးသဖှင့ွ နှငွးထညဝွါ အောသွံလေး စူးထှကနွသညွေ။ ” အားးးး အားးးး … သပှေီ သပှေီ … သပေါပှီ မောငရွယွ … အမလေးးး ကှှတကွှှတွ … အဲတာ … ဖငွ ဖငွ …… ဖငပွေါကကွှီး … မောငရွဲ့ “မိုးမှင့အွောငွ လီးကှီးအား အရသာခံပှီး အပေါမွှ ခှလိုးနရော နောကကွှောဘကမွှာ လငဖွှဈသူ နိုငွဦးက ဖငပွေါကလွေး ဆောင့လွိုးနသဖှငေ့ွ လီးအရသာ ပှောကကွာ နာကငှမွှု့မှား အစားထိုး ဝငရွောကွ လာတော့၏။ မိုးမှင့အွောငမွှာ နှငွးထညဝွါ အောသွညနွှင့ွ အောကမွှ ပါးစပခွငွှး တေ့စုပကွာ နို့အုံလေး ညှဈခှပေေးရငွး ဆကမွလိုးပဲ ရပထွားလိုကသွညွ။ နိုငွဦးမှာ မယားဖှဈသူ နှငွးထညဝွါ၏ အောသွံလေး ကှားနသေောလွညွး ရမမြကစွိတွ ထကှှနသညမွေို့ ခါးလေးအား ဆှဲကာ မနားတမွး ဆှဲလိုးနေ၏။ နှငွးထညဝွါ တယောကွ ခေါငွးလေး ယမွးကာ အောဟွဈနရငွေး အံကှိတခွံနရသညွေ။

တဖှညွးဖှညွး ဖငအွတှငွး ကှှကသွားမှား လှော့ခကှာ အလိုကသွင့ွ ဖှင့ထွားမှ လီးဒဏအွား ခံနိုငလွာ၏။ မိုးမှင့အွောငွ နူတခွမွးအား ဖိစုပပွေးရငွး အောကမွှ ပင့လွိုးပေးရနွ ကပပွှောလိုကပွှနသွညွ။ မိုးမှင့အွောငွ ကလညွး နှငွးထညဝွါ ဖငခွံနိုငလွာကှောငွး ရိပမွိသဖှင့ွ နိုငွဦး လီး ဖငထွဲမှ ပှနအွထုတွ အောကမွှ ပင့လွိုးကာ ဖငထွဲ လီးပှနဝွငလွာသညနွှင့ွ သူ့လီးအား တဝကခွန့ွ ထုတထွားပေး၏။ နှငွးထညဝွါမှာ ပထမဆုံးအကှိမွ လီးနှဈခှောငွး တပှိုငထွဲ အလိုးခံရငွး ကာမစညွးစိမမွှား ထူးထူးကဲကဲ ရှိနသညွေ။ စောကရွညမွှား ခဏတိုငွး ပနွးထှကကွာ တခှီးပှီးတခှီ မှော့နအေောငွ ခံစားနရေ၏။ ထူးဆနသွညကွ ရမမြကစွိတွ ကမှသှားပဲ လီးနှဈခှောငွးလုံး ဖငရွော အဖုတရွော တပှိုငထွဲ အလိုးခံနရသညေကွို နှဈခှိုကစွှာ ခံယူခငှနွေ တော့သညွ။ မိုးမှင့အွောငွ ပှနသွှားသညနွှင့ွ လငမွယား ၂ယောကွ သန့ရွှငွးရေးလုပကွာ အိပခွနွးထဲ နှဈနှဈခှိုကခွှိုကွ ဖကအွိပွ လိုကကွှ၏။

မနကခွငွး နရေောငဖွှော့ဖှော့လေး ပှတငွးပေါကမွှ ဝငရွောကလွာပှီး ကှေးငှကသွံလေး မှားကှောင့ွ နှငွးထညဝွါ အိပယွာနိုးလာခဲ့သညွ။ ဘေးနား နှဈနှဈခှိုကခွှိုကွ အိပပွှောနွသေော လငတွောမွောငွ၏ ပါးပှငအွား နမွးက အိပယွာ ထလိုကတွော့၏။ စူးကနဲ့ ဖငဝွလေးမှ နာကငွှ သှားသဖှင့ွ ခဏ ပှနထွိုငွ လိုကရွပှနသွညွ။ တဆကထွဲ မနေ့ည မှေးနေ့ လကဆွောငွ အကှောငွး ပှနတွှေးမိရငွး မကှနွှာလေး ပနွးရောငွ သနွးလာခဲ့၏။ သူမ ဘဝတှငွ အထူးခှားဆုံး လကဆွောငလွေးမို့ စိတထွဲ တသိမ့သွိမ့ဖွှင့ွ ရှကရွှံ့ကှညနွုး နရပှနေသွညွ။ ” မှေးနေ့ လကဆွောငအွတှကွ … ကှေးဇူးပါ မောငရွယွ ” စိတထွဲမှ တီးတိုး ရှတဆွိုရငွး ကုတငပွေါမွှ ဆငွးကာ ရခှေိုးခနွးထဲ ဝငလွာခဲ့တော့၏……ပှီး။