ကျမအိပ်ရာက အသာထ ထရံနားဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လို့ ကြည့်နေမိတယ် အမလေးးနော် သူတို့တွေက ဧည့်သည်ဘဝများ မေ့နေလားမသိဘူး တကယ့်စည်းလွတ်ဝါးလွတ် နှစ်ယောက်လုံး အဝတ်မကပ်ဘူး

နို့ဝလို့ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတဲ့ သားလေးရင်ဘတ်ပေါ်ကို စောင်လေးဖိပေးပြီး ပါးလေးကို အားရပါးရ နမ်းလိုက်မိတယ်။ ကျမအနမ်းကြောင့် တစ်ချက်လူးလွန့်ပြီး ပြန်အိပ်သွားတဲ့ သားလေးကိုကြည့်ရင်း နားစွင့်မိတော့ ”အမလေးး.. အ ဘွတ် ဘတ် ဟင့် အင့်” သံစုံတီးဝိုင်းလို့ အသံတွေကစုံနေသလို ပျဉ်ထောင်အိမ်လေး တစ်ခုလုံးလဲ ငြိမ့်ခနဲ့ သိမ့်ခနဲ့ တုန်ခါနေရော။ ဟူးး.. သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလိုက်မိတာက ကျမပါ။ အသက်-၂၁နှစ်ဆိုတာက သွေးသားဆူဖြိုးလို့ အာရုံတွေ ထက်သန်နေတဲ့ အရွယ်မဟုတ်ပါလား။ ကျမအိမ်ထောင်ကျတော့ ၁၈ နှစ်။ ညားခါစ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်လို့ တစ်နှစ်လောက် သားသမီးမယူပဲ။

ဆေးစားနေလိုက်ပြီးမှ သားသားကိုယူခဲ့တာ။ အခု သားသားက ၁၁လရှိပြီ။ ကျမအမျိုးသားက ကုမ္မဏီတစ်ခုက အရောင်းမြှင့်တင်ရေး မြို့ပေါ်တင်မကဘူး။ နီးစပ်ရာ မြို့ငယ်လေးတွေထိ ကုန်ဖြန့်ဝေရတယ်။ အာ့ကြောင့် အိမ်ကပ်ရတဲ့ရက်က တစ်လကို ၄/၅ရက်ပဲ။ အမြဲလိုလို ခရီးထွက်နေရတယ်။ ခုခေတ်က ကုမ္မဏီတွေကလည်း အပြိုင်အဆိုင်ဆိုတော့ သုံးစွဲသူဆီအရောက် ဝန်ဆောင်မှုပေးပြီး ဈေးကွက်စိုးမိုးဖို့ ကျိုးစားနေရတာမဟုတ်လား။ ကျမတို့လင်မယားလည်း အိမ်ကပ်ရတဲ့အချိန်ကိုပဲ အတိုးချပြီး အိမ်ထောင်ရေးသုခကို ခံစားရတာပေါ့။ ခက်တာက ကာမအရသာဆိုတာကလည်း ပညာရှိတွေပြောသလို ဆားငံရေလိုပါပဲ။

သောက်လေငတ်လေ မက်မပြေပါပဲ။ မရှက်တမ်းဝန်ခံရရင် ကျမ အဲ့အရသာကို နှစ်ခြိုက်တာအမှန်ပါ။ ခုလဲ ကိုတင်ထွန်း နယ်ဆင်းနေတုန်း။ ကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်း သူဇာနွယ်က ဘုရားဖူးလာတာ အိမ်မှာတည်းပါရစေတဲ့။ သူနဲ့က ငယ်ငယ်ထဲက ဆော့ဖေါ်ဆော့ဖက် ရှစ်တန်းနှစ်ကြမှ သူ့အဖေကဝန်ထမ်းဆိုတော့ ရန်ကုန်ပြောင်းလို့ ကွဲသွားကြတာ။ အခုတော့ သူလဲဆယ်တန်းအောင်ပြီးထဲက ဝန်ထမ်းအလုပ်ဝင်နေတာတဲ့။ ရုံးပိတ်ရက်ရှည်နဲ့ကြုံလို့ မရောက်တာလဲကြာ ကျမတို့မြို့ရဲ့ အထင်ကရ သမိုင်းဝင်ဘုရားလည်းဖူးရင်း သူ့ယောက်ျားနဲ့ ရောက်လာတော့။ အိမ်ကျဉ်းပေမယ့် မငြင်းရက်လို့။ လက်ခံလိုက်ရတယ်။

အိပ်ခန်းကလဲတစ်ခန်းပဲရှိတဲ့ သုံးပင်နှစ်ခန်းအိမ်လေးဆိုတော့ ကျမတို့အိပ်ခန်းကို သူတို့လင်မယားပေးပြီး ကျမနဲ့သားသားက အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းရော ဘုရားခန်းပါ လုပ်ထားတဲ့နေရာမှာ အိပ်ရတော့တာပေါ့။ မိသူဇာနဲ့က မတွေ့ရတာလည်းကြာတော့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် စကားတွေပြောမကုန်ပေါ့။ ငယ်ဖြစ်ဟောင်းတွေ ပြောလို့မဝ။ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် စကားပြောနေတဲ့ကြားက သူ့ယောက်ျားက အိပ်ခန်းထဲကလှမ်းခေါ်နေလို့ ”ဟိုမှာ ခေါ်နေပြီ နင့်ချစ်ချစ်က သွားလိုက်အုန်း” ”အဟီးးသူကအဲ့လိုပဲဟ ဟိဟိ” ပြောရင်းထသွားတော့ သူဇာရဲ့နောက်ပိုင်းကိုကြည့်ပြီး ကျောင်တုန်းထဲက သူငယ်ချင်းတွေထဲ ကိုယ်ခန္ဓာအချိုးအစားလှပြီး အသားဖြူလို့ အသားညိုပြီးခါးတုတ်တဲ့ ကျမတို့နှစ်ယောက်ကို အများက ဆန့်ကျင်ဖက်အတွဲလို့ သမုတ်တာကို ပြေးသတိရမိပါသေးတယ်။

သူဇာထသွားပြီးခနနေတာနဲ့ အခန်းထဲက အသံတွေကိုကြားတာနဲ့ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်တဲ့ကျမ။ သူတို့လိုးနေမှန်းသိလိုက်တယ်။ ဘယ်နှယ် ဧည့်သည်လုပ်ပြီး သူများအိမ်မှာ နေ့ခင်းကြီးလိုးရတယ်လို့။ ပြီး.. မိသူဇာကလဲ ထွက်လိုက်တဲ့အသံတွေကျမလဲ ခံဖူးလို့ ခလေးတောင်တစ်ယောက်ရနေပြီ။ ဒီလိုအသံထွက်တာကတော့ လွန်ပါတယ်။ သူတို့လွန်တာက အရေးမကြီးဘူး။ မလိုးရတာကြာတဲ့ကျမ သူတို့လိုးနေပါလားအသိဝင်လာတော့ ရင်ထဲမှာ ရှိန်းတိမ်းဖိန်းတိမ်းနဲ့ စောက်ပတ်ကလဲ ရွစိစိဖြစ်လို့လာပေါ့။ အာ့နဲ့မကောင်းပါဘူးဆိုပြီး ”မိသူဇာ ငါလမ်းထိပ်က အသုတ်ဆိုင်သွားမလို့ စားချင်ရင် ဝယ်လာရမလားး” ”နေ နေ ရွှေရီ မဝယ်လာနဲ့တော့” ပြန်ပြောတဲ့အသံက ဗလုံးဘထွေးနဲ့ဖီးတက်နေတဲ့အသံ ‘အေးးအေးးငါသွားပြီနော်”။

စိတ်ထဲကတော့ ကောင်မ စိတ်ကြိုက်သာလိုးကြဟေ့လို့ ကျမတို့သားအမိ အသုတ်ဆိုင်မှာ အတော်ကြာကြာနေပြီးမှ အိမ်ပြန်လာလိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ အသံတွေတိတ်နေတာမို့ အိပ်ခန်းထဲကို အသာချောင်းကြည့်မိလိုက်တယ်။ ”အမလေးးးလေးး” နှုတ်ကတောင်အသံထွက်သွားတယ်။ ကြည့်ပါအုန်းရှင် ကျမတို့လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ သူတို့အိမ်ယာများမှတ်နေလား မသိဘူး။ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် နေနေကြတာများ။ မိသူဇာကတော့ ထမိန်လေးရင်လျားပြီး ကွေးကွေးလေးရှင့်။ ဘယ်လောက် အလိုးခံလိုက်ရတယ်မသိဘူး။ ဟို.. သူယောက်ျားဆိုတဲ့ ကိုမင်းသိန်းကတော့ အဝတ်ဗလာနဲ့ လိုးထားတဲ့ လီးကပျော့ခွေနေပေမယ့် လီးမွှေးထူထူမဲမဲတွေမှာ စောက်ရေအဖြူတွေ ပေလို့ပွလို့။

ကျမလဲ မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် ရင်ခုန်မိသလို ဘာလုပ်ရမှန်းတောင် မသိဖြစ်သွားတယ်။ နောက်မှအကြံရပြီး အိမ်ထဲကပြန်ထွက် ခြံဝကနေ ”မိသူဇာရေ ငါတို့တော့စားလို့ဝပြီဟေ့” လို့အသံကျယ်ကျယ်ပေးပြီ အိမ်ထဲဝင်မှ။ သူဇာကသူ့လူကို အတင်းနိုး အဝတ်ဝတ်ခိုင်းသလို သူကိုယ်တိုင်က ထမိန်ရင်လျားနဲ့ အခန်းထဲကထွက်လာပြီး ”အေးပါဟာ နင်စားရရင် ငါဝသလိုပါပဲ ဟီးးဟီး” လို့ စ’နေလို့ ကျမလည်းသူ့နားကပ်ပြီး အသံတိုးတိုးနဲ့ ”နင်လည်းစားလို့ဝပြီမဟုတ်လား” ဆိုတော့ ‘ကောင်မ’ဆိုပြီး ကျမကိုထုပါလေရော။ ပြီးမှ ” ရေချိုးမလို့ ဟ ” ” အေးပါ ချိုးချိုး ပြီးရင်ထမင်းစားကြလေ ငါတော့မစားတော့ဘူး အသုတ်နဲ့ ညစာပြီးလိုက်ပြီ” သူတို့လင်မယားရေချိုးတော့ အိမ်ပေါ်ကနေ သူတို့ရေချိုးနေတဲ့ဆီ ကြည့်နေမိတယ်။

သူတို့လင်မယားကြည့်ပြီး အံ့ဩရတယ်။ နှစ်ယောက်လုံးအသားက ဖြူရုပ်အချောတွေ။ ခုလဲရေချိုးတော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဂျီးတွန်းပေး ဆပ်ပြာတိုက်ပေး။ အာ့ကမအံ့ဩပါဘူး။ အံ့ဩတာက ဆပ်ပြာတိုက်ရင်းက သူဇာစောက်ဖုတ်ကို နှိုက်နေသလို သူဇာကလဲ ကိုမင်းသိန်းလီးကို ထုပေးနေတာ။ လင်မယားက အာ့လောက်ကဲတာတော့ လွန်တာပေါ့။ ဟော ကြည့်နေရင်းကိုမင်းသိန်းက သူဇာကို ငုတ်တုပ်ထိုင်ခိုင်းပြီး ပုဆိုးဖြည်ပြီးသူ့လီးကို သူဇာပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးတော့ ကျမပါယောင်ပြီး ပါးစပ်ဟပေးနေမိပါရော။ အို မိသူဇာကလဲ အငမ်းမရစုပ်လို့။ ကျမလဲ တံထွေးတွေမြိုချနေရသလို ရင်ထဲမှာ ကတုန်ကယင်ကြီးရှင်။ စောက်ပတ်ထဲက အရေတွေစိမ့်လာမှန်း သတိထားမိမှ အကြည့်တွေရုပ်သိမ်းပြီး စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင်ထိန်းနေရတယ်။

ညစာစားပြီး စကားလေးတောင် ကြာကြာမပြောရသေးဘူး။ ကိုမင်းသိန်းက ‘အိပ်ချင်ပြီ ခရီးပန်းလာလို့လားမသိဘူး” ဆိုတော့ ကျမကပဲ အလိုက်သိသိနဲ့ ”ဟုတ်သားး နင်တို့ခရီးပန်းလာတာ ငါကမလိုက်မသိ စကားပြောသလို ဖြစ်နေပြီ ကဲကဲ အိပ်ကြတော့” ကျမလဲ သားသားနဲ့ အိမ်ဦးခန်းမှာအိပ်ရာဝင်ပြီး သားကိုနို့တိုက်ရင်း အိပ်တော့။ သားသားအိပ်ပေမယ့် ကျမအိပ်လို့မပျော်ဘူးး။။ သူတို့ချစ်ဗျူဟာခင်းနေတာကို မမြင်ရပေမယ့် ကြားနေရတော့ ကျမမှာအနေခက်နေရော အလိုက်မသိတဲ့ စောက်ဖုတ်ကလည်းယားလို့ ပေါင်နှစ်လုံးလိမ်ထားရတယ်။ မျက်လုံးကို ဇွတ်မှိတ်အိပ်မယ်ကြံပြန်တော့ သိမ့်ခနဲ့ ငြိမ့်ခနဲ့ အိမ်ကလှုပ်လှုပ်သွားတော့ ဘယ်လိုလုပ် အိပ်လို့ရပါ့မလဲ။ စိတ်ညစ်လိုက်တာနော်။ အဝေးရောက်နေတဲ့ လင်တော်မောင်ကို သတိရလိုက်တာ။

သူသာရှိရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲ။ မိသူဇာတို့နဲ့ အပြိုင်ကဲပြချင်စမ်းပါဘိ။ အိပ်မရတဲ့တူတူ သူတို့ကို ချောင်းကြည့်ချင်တဲ့စိတ်က ပေါ်လာပေမယ့် ကြည့်ရမှာကိုမရဲဘူး။ ”အာ မောင် ဟင့် သေတော့မှာပဲ” ဟင် မိသူဇာရယ် ဘယ်လိုများဖြစ်နေပါလိမ့်။ ကျမသိချင်စိတ်နဲ့ ရှက်စိတ်လွန်ဆွဲပွဲကို မိသူဇာအသံက အားဖြည့်ပေးတာမို့ ကြည့်ဖို့က အသာရသွားရော။ အပြင်ကပျဉ်ကာပေမယ့် အတွင်းအိပ်ခန်းဖွဲ့တော့ ထရံကာထားတာမို့ ကြည့်ဖို့ကမခဲယဉ်းပါဘူး။ သိတဲ့အတိုင်း ရောင်းတန်းယက်ထားတဲ့ထရံက ယက်စက ဝါးအစိုမပျောက်သေးတော့ ကြာလေအပေါက်တွေက ကြဲလာတာထုံးစံပေါ့။ ကျမအိပ်ရာက အသာထ ထရံနားဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လို့ ပိုက်ဆံမကုန်တဲ့ အပြာကားကြည့်နေမိတယ်။ အမလေးးနော် သူတို့တွေက ဧည့်သည်ဘဝများ မေ့နေလားမသိဘူး။

လိုးတာကိုတောင် တကယ့်စည်းလွတ်ဝါးလွတ် နှစ်ယောက်လုံး အဝတ်မကပ်ဘူးး။ သူဇာနဲ့က သူငယ်ချင်းဆိုပေမယ့် အတွင်းပစ္စည်းက မြင်ဖူးတာမဟုတ်ဘူး။ ခုမှသေချာမြင်ဖူးတော့တယ်။ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းမို့ ပြောတာမဟုတ်ဘူး။ အသားကလဲဖြူပြီး အချိုးအဆစ်ကျနပြီး လှတာကြောင့် အခုလေးဖက်ကုန်းထားတော့ သူဇာဖင်ကြီးက မြင်ရတာ ယောက်ျားလေးမပြောနဲ့ ကျမမိန်းမသားချင်းတောင် မနာလိုချင်စရာကြီး ဖြူဝင်းနေတဲ့ဖင်ကြီးကကားပြီး စောက်ဖုတ်က ပြူးထွက်နေတာပဲ။ အမွှေးရိတ်ထားတာမို့ ရှင်းလင်းပြောင်တင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကနီနီရဲလို့ ကိုမင်းသိန်းကို ကြည့်လိုက်ပြန်တော့ သူဇာနောက်က ဒူးထောက်ပြီး သူဇာဖင်နှစ်လုံးကိုစုံကိုင်ပြီး လီးကိုအားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေတာ။

အသားဖြူလို့ပဲထင်တယ် ကိုတင်ထွန်းလီးက ညိုပေမယ့် ကိုမင်းသိန်းလီးကကြတော့ ဖြူပြီး ဒစ်အပေါ်ကွမ်းသီးလုံးက ရဲရဲကြီး လီးအရွယ်အစားက ကိုတင်ထွန်းနဲ့မကွာပေမယ့် ဖြူသန့်နေတဲ့ ကိုမင်းသိန်းလီးကြီးကို အလိုလိုမက်မောမိနေသလိုပါပဲ။ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း လီးကသူဇာစောက်ဖုတ်ထဲ ကျွံဝင်သွားသလို ဖွတ် ဗြွတ်ဆိုတဲ့အသံက ထရံလေးသာခြားလေတော့ သဲသဲကွဲကွဲ ကြားနေရသလို သူဇာရဲ့ ” အမလေးးမောင် မောင်” ဆိုတဲ့ ငြီးသံကြောင့် ကျမနှာကြောတွေထလို့နေပါပေါ့။ ကိုမင်းသိန်း ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ကျမစောက်ပတ်ထဲ အဲ့လီးကြီးဝင်သွားသလို ခံစားနေရတယ်။ အထဲကလည်း အရေတွေက တစိမ့်စိမ့်ကျနေလို့ ကျမထမိန်ပင့်ပြီး လက်နဲ့ အစိလေးကိုဖိချေပေးမိရော ”အားးအီးးဟီးး” ဆိုပြီး ကောင်းလွန်းလို့ နှုတ်ကအသံတွေ ထွက်သွားမိတယ်။

ကျမအသံက ကျယ်သွားလို့ထင်တယ် ကိုမင်းသိန်းက ကျမရှိတဲ့ထရံဖက်ကို လှည့်ကြည့်လာလို့ ကျမရင်ထဲထိတ်ခနဲ့ဖြစ်ပြီး သိသွားရင်တော့သေပြီလို့ တွေးမိလိုက်သေးတယ်။ သူဇာကတော့ ခေါင်းအုံးကိုမျက်နှာအပ်ပြီး လီးအရသာခံနေတော့ ကြားဟန်မတူပါဘူး။ ကျမအသာငြိမ်နေလိုက်တော့ ကိုမင်းသိန်းလဲ လိုးလက်စကို ဆက်လိုးနေမှ ကျမသက်ပြင်းချမိတော့တယ်။ တော်ပါသေးရဲ့လို့။ ကျမပြန်ကြည့်နေတုန်း ကိုမင်းသိန်းက သူဇာစောက်ဖုတ်ထဲက လီးပြန်ထုတ်ပြီး ပက်လက်လှန်ခိုင်းပြန်ရော ”မောင် ကလဲ မပြီးသေးဘူးလားကွာ” ”မပြီးသေးဘူးလေ လိုးအုန်းမှာ” ”ဟာ သူဇာတော့သေမှာပဲ မောင်လုပ်တာ ယောင်လို့တောင်နေပြီ” ”ဘာ ယောင်တာလဲ” ”အာ ဘာယောင်ရမလဲ သူဇာ့ဟာလေးပေါ့” သူဇာပြောမှ ကျမလဲ သေချာကြည့်မိတယ်။

ဟုတ်ပါရဲ့ သူဇာစောက်ဖုတ်လေးက အသားဖြူလို့ထင်တယ် ဖောင်းကားနီရဲနေတာပဲ။ ”သူဇာ့ဟာလေးဆိုတာက ဘာလဲ” ”ဟာ မောင်နော်” ”ဟားးတကယ်ပြောတာလေ ဘာလဲသူဇာဟာလေးက” ”ကြည့် သူတော်တော်ကြားချင်နေ” ”ကြားချင်တယ်လေ ပြော’ ”စောက်ပတ် စောက်ပတ် ကဲရပြီလား” ”ဟားးးရသေးဘူးထပ်ပြော” ဆိုပြီးနှစ်ယောက်သားရီနေတာကအသံကျယ်လို့ သူဇာ က ”တအားမရီနဲ့လေ ရွှေရီကြားသွားအုန်းမယ်” ”ကြားလဲဘာဖြစ်လဲ သူကခလေးအမေတောင် ဖြစ်နေပြီ ဆန်းတာကြလို့” ”မဆန်းလဲဘယ်ကောင်းမလဲမောင်ရဲ့” ”ကဲပါ လိုးရအောင်” ”ဟင့် မောင်ကလဲကွာ အားမရနိုင်ဘူးလား” ”သူဇာကေရာ” ”သူဇာပြီးတာ သုံးခါတောင်ရှိနေပြီ ပူနေပြီ မောင်က လွန်ကိုလွန်တယ်” ”သူဇာက မကြိုက်လို့လား”။

”မဟုတ်ပါပူး ဒါပေမယ့် နာနေပြီမောင်ရဲ့ နေ့လည်ကလဲ နေထားတော့ လူလည်းအားကုန်နေပြီ” ”အင်းပါ မောင်မြန်မြန်ပြီးလိုက်မယ်နော်” သူဇာက ကိုမင်းသိန်းမျက်နှာကို ဆွဲလို့ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းရင်း ”မောင့်ကို အာ့ကြောင့်ချစ်တာ” ကိုမင်းသိန်းက သူဇာပေါင်တွေကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်တော့ သူဇာ့ဖင်တွေက အိပ်ရာကလွတ်ပြီးလေထဲမှာ မြောက်နေရော စောက်ဖုတ်က လီးဝင်ဖို့ အသင့်မျှော်နေတဲ့ အနေအထားလေ။ ကိုမင်းသိန်းက လီးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ဝတော့လို့ ထိုးသွင်းလိုက်တဲ့အခါ (စွပ်)ဆိုလီးဝင်သံနဲ့ (အာ့)ဆိုတဲ့ သူဇာအသံက တပြိုင်ထဲထွက်လာသလို ကျမစောက်ဖုတ်က ဆစ်ခနဲ့ကျဉ်ပြီး စောက်ရေတွေကျလို့ သူတို့မပြီးခင် အရင်ပြီးသွားလို့ ကျမနှာစိတ် ဘယ်လောက်ပြင်းနေလဲ သိလောက်ပါတယ်နော်။

သားသားရင်ဘတ်ပေါ် လက်ကလေးတင်ပြီး အိပ်ပျော်အောင်လို့ မျက်စိမှိတ်ကာ ကျိုးစားပေမယ့် မျက်လုံးထဲမှာက သူဇာတို့စုံတွဲပုံရိပ်ပဲ မြင်ယောင်နေမိတယ်။ စောနက ပြီးထားတာတောင် ပြန်တွေးမြင်ရင် ဖိးကလာချင်နေသေးတယ်။ ကျမဘဝမှာ ချစ်သူရီးစားလဲမထားခဲ့။ ကိုတင်ထွန်းကို အမေတို့က သဘောတူကြည်ဖြူလို့ ပေးစားတော့ယူခဲ့ပြီး ကာမဆက်ဆံတာဆိုလို့ သူတစ်ဦးပဲရှိခဲ့တာ။ တစ်ခြားယောက်ျားလေးတွေ အပေါ်မှာလည်း တခါမှ စိတ်နဲ့တောင် မဖေါက်ပြန်ခဲ့မိဘူး။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိထားမိတာကတော့ သားသားလေး မွေးပြီးနောက်ပိုင်း ကာမဆက်ဆံရတာကို ပိုပြီး မက်မက်မောမော ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ စာဆိုကတော့ တစ်သားမွေး တစ်သွေးလှတဲ့။ ကျမက တစ်သားမွေး တစ်သွေးရွ ဖြစ်လို့နေပြီလား။

ခုလဲ ကိုမင်းသိန်းကို စိတ်ကဖေါက်ပြန်မိတယ်ဆိုတာက ကိုတင်ထွန်းနဲ့ မဆက်ဆံရတာလဲကြာ နောက် ကိုယ့်ရဲ့မျက်စိအောက်တင် မြင်နေတွေ့နေကြားနေလို့ နေမှာပါ။ ကျမစိတ်ကိုလျော့ပြီး အိပ်နိုင်အောင်ကျိုးစားလို့ အိပ်ပျော်လုနီးနီးမှာ ဟိုဘက်အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်ကဆင်းသံကြားရလို့ မျက်လုံးပြန်ကျယ်လာရော။ ဘယ်လိုဖြစ်နေသလဲ မသိပါဘူး ကျမစိတ်က အာ့အခန်းဆီပဲရောက်နေတော့ လေတိုက်တောင်သိမယ့်ပုံ။ ခုလဲကုတင်ပေါ်က ဆင်းသံကြားတော့ (ဪ သူတို့ ရေထသောက် သေးတပေါက်ကြတာပဲ) လို့တွေးမိလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ် ကျမနဲ့ကိုတင်ထွန်းဆို လိုးပြီးရင် ရေထသောက်တယ် ပြီးတော့ အဖုတ်ဆေးကြ လီးဆေးကြပေါ့။ ခုလဲ အာ့လိုပဲလို့ထင်လိုက်တယ်။ အာ့ကြောင့် မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တယ်လေ။

သိသာသိစေ မမြင်စေနဲ့တဲ့။ ဒါပေမယ့်ခြေသံက အခန်းအပြင်ရောက်လာပြီး ဆက်မကြားရတော့လို့ စူးစမ်းစပ်စုတတ်တဲ့ မိန်းမတို့သဘာဝ မျက်လုံးမှိတ်ထားရာက မှေးပြီးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ (ဟင် သူဇာမပါပဲ ကိုမင်းသိန်းတစ်ယောက်ထဲ ကျမတို့ခြေရင်းကနေ ခြေစုံရပ်လို့ စိုက်ကြည့်နေပါရောလား) တော်သေးတယ် ကျမတို့သားအမိက စောင်ပါးလေးခြုံထားမိလို့ နောက်မို့ဆို ထမိန်စများ လွတ်နေမလားလို့ လုံမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါတောင် သူကြည့်နေတယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ရင်ခုန်နေမိတယ်။ ခြေသံကြားပြီး ကျမတို့ဘေးဆီ ရောက်လာမှန်းသိရတော့ (အို ဘာများလုပ်မလို့လဲ) အတွေးနဲ့ ကြောက်စိတ်တွေနဲ့ ကတုန်ကယင်ဖြစ်နေတာကကျမ ကိုယ့်အိမ်ပေါ်ပေမယ့် တကယ်လို့ထိတွေ့လာရင် အော်ဘို့ကမဖြစ်။

စိတ်ညစ်ပါတယ်ဟော  သူကျမဘေးမှာထိုင်လိုက်ပြီပဲ သားသားဖက်ကို လှည့်အိပ်နေတာမို့ သူ့ကိုကျောပေးလို့ထားသလိုမို့ ကျမနောက်ပိုင်းကို သူကြည့်နေမှာ အသေအချာပါပဲ။ ရင်တွေလဲခုန် ဒူးတွေလည်းတုန်နေပြီ။ အခန်းထဲက သူဇာများ ထွက်လာလို့ကတော့ အရှက်ကွဲပါပြီလို့ အတွေးတွေက ကစဉ့်ကလျား ပြေးချင်ရာပြေးနေအခိုက်မှာ (အို) သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျမဖင်ပေါ် ခပ်ဖွဖွအုပ်ကိုင်လိုက်တာမို့ (ဟင့်)လို့ တစ်ချက်တွန့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားသလို လင်သားမဟုတ်တဲ့ သူစိမ်းယောက်ျား တစ်ယောက်က ငါ့ဖင်ကို ကိုင်နေပါလားဆိုတဲ့အသိကြောင့် အလိုက်မသိတဲ့ စောက်ပတ်က ရွပြီးကြွလာရော။ ကျမဘာလုပ်ရမယ်မသိလို့ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး သူဘာလုပ်မလဲဆိုတာကို အံ့ကြိတ်ခံနေလိုက်တယ်။

ဟောကြည့် ကျမဖင်ကို ခပ်ဖွဖွ ပွတ်နယ်ပေးနေပါပေါ့လား။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဖင်ကွဲကြောင်းထဲ လက်ရောက်လို့ ဖင်ပေါက်ဝကို မထိတထိဖြစ်လေတိုင်း ကျမ တွန့်ခနဲ့ တွန့်ခနဲ့ဖြစ်ပြီး အသံမထွက်အောင် မနဲထိန်းနေရတယ်။ နောက်တော့ ကျမရင်ညွှန့်ကနေ စောင်ကိုခွာလို့ ခြေရင်းပို့လိုက်တယ်။ သားသားကိုနို့တိုက်ရတာမို့ ဘရာမဝတ်သလို လှန်ရလွယ်အောင် တီရှပ်အနွမ်း အဖြူလေး ဝတ်ထားမိလေပြန်တော့ အသီးစူစူနဲ့ ပုံရိပ်ထင်နေတဲ့ နို့တွေကို သူကြည့်နေတော့မှာပဲ ဆိုတဲ့အသိနဲ့ ရှက်ရပြန်ရော။ သူက အကျီကိုခါးကနေအပေါ်ကို အသာအယာ ဆွဲလို့လှန်နေတော့ အိုရှင်ရယ် ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ လုပ်ချင်သလို လုပ်နေပါလား။ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတော့ တားရခက်။ ဒုက္ခပါပဲ။ အကျီအကာအကွယ်တွေ အောက်က လွတ်မြောက်လာတဲ့ နို့တွေကို သူသေချာကြည့်နေတယ် ထင်တယ်။

တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေတဲ့ အချိန်ဟာ ကျမအတွက် ရင်လှိုက်ဖိုမောရပါတယ်။ သူလက်က ကျမနို့အုံပေါ် ရောက်လာပြီဆိုတဲ့အသိက အကြောက်တရားနဲ့ ကာမအရသာနှစ်ခု ရောပြွမ်းလို့နေပါတယ်။ သူကကျမနို့တွေကို ခပ်ဖွဖွဆုပ်နယ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိးလက်မနဲ့ ပုတီးပွတ်သလို ချေလေတော့ (ဟင့် ဟင့်) အပြင်အသံမထွက်ပေမယ့် ကျမတွန့်နေရပြီ။ နောက်တော့ ကုန်းပြီးအပေါ်ဖက်က နို့ကိုသူငုံခဲလိုက်တော့ ကျမမနေနိုင်တော့ဘူး။ သူ့ခေါင်းကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး တွန်းထားရင်း ”အားးမလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်နဲ့” ကျမပြောတာကိုသူကြည့်ပြီး ဘာမှမပြောပဲ ကျမနှုတ်ခမ်းတွေကို ဖမ်းစုပ်တော့တာပဲ။ (ဟင် အင့် အ အာ) ကျမရုန်းမထွက်နိုင်အောင် မေးကိုကိုင်ကာ စုပ်နမ်းနေတာမို့ သူအနမ်းအောက် ကျမရောက်ခဲ့ရပြန်တယ်။

သူ့လျှာကြီးက ကျမပါးစပ်ထဲ ဘာရှာပုံတော်ဖွင့်တယ် မသိဘူး၊ မွှေနှောက်နေလို့ ကျမအနေခက်။ အပေါ်က လျှာစစ်ဆင်ရေးခင်းနေသလို အောက်ဖက်မှာလဲ သူ့လက်က ကျမစောက်ဖုတ်ကိုအုပ်ထားပြီး လက်မက စောက်စိကိုဖိချေပေးနေတော့ ကျမအနာကို ဆားထိသလို ဖျတ်ဖျတ်လူးပြီလေ။ တော်တော်လည်တဲ့လူကြီး ထမိန်ပေါ်ကတောင် ကျမစောက်စိကိုမကြည့်ပါပဲ အမိအရ ချေမွနိုင်တယ်။ ကျမ ဘယ်လိုမှနေမရလို့ ပေါင်ကားပြီးဖြဲထားမိရော။ သူက ကျမအနေအထားကို သိတယ်။ ထမိန်စကို‌ဖြည်ပြီး ချွတ်တော့တာပဲ။ ကျမကိုယ်တိုင်ကလည်း ချွတ်လွယ်အောင် ဖင်ကြွလို့ကူပေးမိတာ ပြန်စဉ်းရင် ရှက်နေမိတယ်။ ထမိန်လွတ်လို့ ပြောင်ကျင်းသွားတာနဲ့ သူလက်နှစ်ချောင်းပူးလို့ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ အထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးတော့ ”အားးမရဘူးးမလုပ်ပါနဲ့” ခုမှကျမငြင်းရမှန်းသိတယ်။

ကျမရဲ့ ငြင်းဆို တောင်းပန်တိုးလျိုးခြင်းက သူ့ကို အားပေးအားမြှောက် ပြုသလိုပါပဲရှင်။ အစက ပုံမှန်လုပ်နေရာက အားထည့်ပြီး တစွတ်စွတ်လုပ်တော့ လီးနဲ့မလိုးပဲ လက်နဲ့လိုးသလိုဖြစ်ပြီး ကျမ ကော့လန်နေတာ၊ ဖင်နဲ့ကြမ်းပြင်တောင် လွတ်နေပြီ။ သူ့လက်တွေကို အတင်းဖမ်းဆုပ်ပြီး ”တောင်းပန်ပါတယ်ရှင် ကျမကိုမလုပ်ပါတော့နဲ့ ရှစ်ကြီးခိုးဆိုခိုးပါ့မယ်” ”ရွှေရီကလဲကွာ မောင်ကကောင်းစေချင်လို့ပါ” ”ဟင့်အင်းးဟင့်အင်းးမလုပ်ပါနဲ့ရှင်” ”ရွှေရီ မောင်တို့လိုးတာလာ ကြည့်နေတာ မောင်သိနေတာပဲ ရွှေရီအလိုးခံချင်နေတာ မဟုတ်လား” သူ့ကိုယ်သူ မောင်လို့သုံးပြီးပြောလာတော့ သူတို့ကို ကျမချောင်းကြည့်တာ သိတယ်ဆိုတော့ ရှက်လိုက်တာရှင် ”ဟင့်အင်းးးဟင့်အင်းးမလုပ်နဲ့”။

”ရွှေရီကပါးစပ်ကသာ ဟင့်အင်းး စောက်ဖုတ်က ရွပြီးရွဲနေပြီ” ”ဟာ ဟင့် မလုပ်နဲ့ ကျမမှာလင်နဲ့သားနဲ့ပါ ရှင်လဲ သူဇာသိသွားရင် ပြဿနာတက်လိမ့်မယ်” ကျမစကားဆုံးတော့ သူက တဟားးဟားးနဲ့ သဘောကျပြီးး ”ဪ ရွှေရီရယ် အ လည်း အ ပါ့” ”ဟင် ကျမက ဘာ အ လို့လဲ” ”မောင်နဲ့သူဇာက လင်မယားမဟုတ်ဘူး” ”ဟင်” ”မဟင်နဲ့ တကယ်ပြောတာ ရုံးကပိတ်ရက်ရှည်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးရအောင် ဘုရားဖူးဆိုပြီးလာတာ” ”တကယ်ပေါ့” ”အို ဘာဖြစ်ဖြစ်ရှင် မလုပ်ပါနဲ့ ကျမလင်သာသိရင် အသတ်ခံရမှာ” ”အမလေးရွှေရီရယ် မနက်ကျမောင်တို့ပြန်ပြီ ရွှေရီက တွေ့ချင်တောင် မတွေ့ရတော့ဘူး ဘယ်သူမှမသိပါဘူး” သူပြောလာတဲ့ အချက်အလက်တွေက ကျမကို ကာမတောထဲ တွန်းပို့နေသလိုပဲ။

”အာ ဘာဖြစ်ဖြစ်မရဘူး” မိန်းမပီပီ ကျမ မူလို့ငြင်းတာပေါ့။ သူကလည်း ဘယ်အလွတ်ပေးပါ့မလဲ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မြွေမြွေချင်း ခြေမြင်တာပေါ့။ ”ရွှေရီကလဲ မောင်ကရွှေရီကိုချစ်ချင်လို့ပါ” ”ဘာ မောင် လဲ ဘာမှမဆိုင်ပဲနဲ့” ”ခုလိုးလိုက်ရင် ဆိုင်ပြီလေရွှေရီရဲ့” ”အာ ဘယ်လိုပြောမှန်းလည်းမသိဘူး” ”ရွှေရီက မကြိုက်ဘူးလား” ”ကြိုက်ပါပူး” ”ကြိုက်လိုက်ပါ ရွှေရီလေးရယ်နော်” ”ကြိုက်ပါပူး သူဇာက ရွှေရီထက်လှတာပဲ သွားသူဇာကိုသွားလုပ်” နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီးပြောနေမိတဲ့ ကျမပုံက ချစ်သူရီးစားကို စိတ်ကောက်နေတဲ့ပုံ ပေါက်နေမလားပဲ။ ”အာ့ကတော့ရွှေရီရယ် ဟင်းတွေလိုပေါ့ သူ့အရသာနဲ့သူ ဝက်သားက ဝက်သားအရသာ ငါးကငါးအရသာ” ”ဟွန့် တော်တော်တတ်တယ်” ”ဟားး ဟား” ”တအားမရီနဲ့လေ သူဇာ နိုးသွားမယ်”။

”ဘာလဲသူဇာနိုးသွားရင် မောင်နဲ့မချစ်ရမှာစိုးလို့လားး” ကျမအဖြေမပေးပဲ မျက်စောင်းလေးသာ ထိုးလိုက်တာမို့ စာဖတ်ပရိဿတ်လည်း သဘောပေါက်မှာပါနော်။ ကျမဆီက မီးစိမ်းပြလိုက်တာ သိတဲ့သူက ကျမရဲ့ပေါင်ကြားမှာ နေရာယူလိုက်တာမို့ အလိုးခံရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ကြက်သီးတွေထလို့ အာခေါင်တွေခြောက်လာတယ်။ ဟင့် သူကချက်ချင်းမလုပ်သေးပဲ ကျမစောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ သေချာဖြဲကြည့်နေတော့ ရှက်လိုက်တာနော်။ ကိုတင်ထွန်းတောင် အာ့လို သေသေချာချာ မကြည့်ဖူးဘူး။ သူ့ကြမှ ဘာတွေ သုတေသနပြုနေသလဲ မသိပါဘူးရှင်။ ”အာ ဘာလုပ်နေတာလဲ” ကျမရှက်ရှက်နဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ကာလို့ သူ့ကိုပြောလိုက်မိတယ်။ မရှက်နေမလားရှင်။ လင်သားလဲ မဟုတ်ပါပဲနဲ့ ကျမရဲ့ရတနာရွှေကြုပ်ကို အသေအချာ လေ့လာခံနေရတာကို။

ကျမရဲ့ ကာနေတဲ့လက်တွေကို သူကဖယ်ရင်း  ”နေစမ်းပါရွှေရီရယ် မောင်လိုးမယ့် စောက်ဖုတ်ကို သေချာကြည့်ပါရစေအုန်း” တဲ့ ”ဟင့်အင်းးဟင့်အင်းးရှက်ပါတယ်ဆိုမှ” ”မရှက်နဲ့ခဏနေ အာ့စောက်ပတ်ကို မောင့်လီးနဲ့ လိုးပေးတော့မှာ” ”ဟာ ရှင်နော် ဘယ်လိုတွေပြောနေတာလဲ၊” ”ကဲ အပြောမဟုတ်ဘူး လက်တွေ့ပြမယ်” ပြောပြောဆိုဆို ကျမပေါင်တွေကိုဆွဲထောင်ပြီး ဘေးကိုကားလိုက်တော့ သူ့ရှေ့မှာ ကျမစောက်ဖုတ်က ဖြဲပြထားသလို ဖြစ်သွားတော့တာပေါ့။ (အဟင့်) အလိုလို ကျမနှုတ်ဖျားက နှာသံပေးလိုက်မိတယ်။ ကိုမင်းသိန်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးမှာရမ္မက်ခိုးတွေ နဲ့ နှာမှုတ်သံပြင်းပြီး ကျမစောက်ပတ်ကို သဲကြီးမဲကြီးနဲ့ လိုးဖို့ပြင်နေတယ်။ သူ့ကိုမြင်ပြီး ကျမရင်တွေ ဖိုလို့နေတယ်လေ။

ကျမလင်သားကလွဲလို့ ကာမဆက်ဆံဖူးခြင်းမရှိတာမို့ ကြုံလာမဲ့အတွေ့အကြုံကို ရင်မောစွာ ကြိုလင့်နေမိတယ်။ သူရယ်လေ လီးကိုတန်းမထည့်ပဲ ကျမစောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းဝမှာ လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဝလုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်ရေးနေပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် စောက်စိကို လီးထိပ်နဲ့ကလော်ထိုးနေတော့ လီးထိပ်နဲ့အစိကို အထိုးခံလိုက်ရတဲ့ အခါတိုင်း ကျဉ်ခနဲ့ ကျဉ်ခနဲ့ ဖြစ်သွားသလို ဖင်ကိုကြွလို့ကော့ပေးမိရင်း (ဟင်းးး ဟင့် အဟင့်) ဆိုတဲ့အသံတွေက အလိုလိုထွက်နေမိရော။ ”အာ တော်ပြီ တော်ပြီမလုပ်နဲ့တော့” ခေါင်းတခါခါနဲ့ ငြင်းဆန်နေတဲ့ ကျမကိုသူကပြုံးကြည့်ပြီး လီးကို စောက်ဖုတ်ဝလာတေ့ကာ ခါးအားနဲ့ ဆောင့်လိုးလိုက်တာမို့ ”ဖွတ်” ”အမလေးးးလေးးသေပါပြီရှင်” လီးက အရေစိုနေတဲ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဖွတ်ဆိုတဲ့အသံနဲ့ ပြေးဝင်ပြီး သားအိမ်ခေါင်းကို ဆောင့်မိတာမို့ နာလဲနာ အောင့်လဲအောင့်တဲ့ ဝေဒနာကြောင့် ကျမ အမလေး တရပါတော့တယ်။

မျက်ရည်တွေတောင် ဝဲနာသည်ထိ နာကျင်လာတာမို့ ဖြစ်နေတဲ့ ကာမစိတ်တွေတောင် ပျောက်သွားတယ်။ ”သေပြီ သေပြီ တအားလုပ်တာပဲ သူ့အသားမဟုတ်တိုင်း တော်ပြီ မလုပ်နဲ့ ပြန်ထုတ် နာလို့သေတော့မယ်” အတင်းကုန်းထဖို့လုပ်နေတဲ့ ကျမကို သူကအတင်းဖိထားရင်း ”ဆောရီးး ရွှေရီဆောရီးး မောင်က ရွှေရီ့ စောက်ဖုတ်လေးမြင်ပြီး စိတ်မထိန်းနိုင် ဖြစ်သွားလို့ပါနော် ရွှေရီ မနာအောင်လိုးပေးမယ် နော် ရွှေရီနော်” ”ဟွန့် သူများကိုမညှာမတာနဲ့ နာတာတအားပဲ” ”အင်းပါရွှေရီရယ် မနာစေရတော့ပါဘူးနော် မောင် တကယ်တောင်းပန်ပါတယ်” သူပါးစပ်က တဖွဖွတောင်းပန်နေသလို စောက်ဖုတ်ထဲဝင်နေတဲ့လီးကို နှစ်လက်မ သုံးလက်မလောက် ထုတ်ပြီး တဖတ်ဖတ်နဲ့ ကပ်လိုးလိုးပေးနေတော့ စောနက နာတဲ့ဝေဒနာတွေအစား စောက်ပတ်က လီးအရသာကိုခံနေပြီလေ။

”အဟင့် တကယ်ပြောတာ နာလိုက်တာ” ”အင်းပါ မောင်တောင်းပန်ပါတယ် ခု မနာတော့ဘူး မဟုတ်လား” သူ့ကိုကျမမျက်စောင်းလေးထိုးပြီး (ဟွန့်)လို့ပဲ တုန့်ပြန်လိုက်တော့ ကျမကိုပြုံးကြည့်ပြီး ကျမနံဘေးနှစ်ဖက်ကို လက်ထောက်ပြီး အားပါပါနဲ့ တချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။ ဖတ် ဘတ် ဘတ် ဖွတ် ဘွတ် ဘွတ် အလိုးသံစဉ်တွေစုံနေသလို ကျမလည်း ခံစားမှုဒီဂရီတွေ တက်လာတာမို့ သူဆောင့်တိုင်း အောက်ကနေ ဖင်ကော့ပေးနေမိတယ်။ ”ချစ်တယ်ရွှေရီရယ် တအားချစ်” ”ဟင့် မဟုတ်ပဲနဲ့” ”ဟုတ်ပါတယ် မောင် ရွှေရီကိုချစ်လို့ပဲ လိုးနေတာကို” ”ဟာ အဲ့လိုမပြောနဲ့” သူ့စကားကကျောချမ်းစရာမို့ ကျမတားမိတယ်။ ”အော် ရွှေရီကလဲ လိုးတာကိုလိုးတယ်လို့ မပြောလို့ ဘယ်လိုပြောရမလဲ” ပြောလေဆိုးလေပါပဲရှင်။

”ဟာ မသိပူး” ”မသိလည်းနေ မောင်လိုးတာကောင်းလား” ”ဟင် မသိပူး” ”ဟာ အာ့လဲမသိဘူးလား အသိအုန်းကွာ မသိအုန်း” ကျမကို သူတအားဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။ ခုတော့ မနာတဲ့အပြင် သူအာ့လိုလိုးပေးတာကိုတောင် သဘောကျနေမိလို့ သူ့လက်တွေကို တင်းတင်းဆုပ်ပြီး သူ့မျက်နှာကိုလဲ စေ့စေ့ကြည့်ပြီး နခမ်းလေးကိုက်လို့ သူဆောင့်တိုင်း ဖင်ကော့ပေးနေမိပြီ။ နှစ်ယောက်သား အကြည့်ဆိုင်ပြီး အထက်အောက် အဆောင့်အပင့်ညီညီနဲ့ လိုးပွဲဆင်နွဲနေမိပြီ။ ”ရွှေရီ မောင့်လီး ရွှေရီစောက်ပတ်ထဲ အဝင်အထွက် ကြည့် ကြည့်” သူကခိုင်းပေမယ့် … ”အာ မကြည့်ချင်ပါပူး” ”ကြည့်ပါဆို ရွှေရီကလဲ ကြည့်နော်” မကြည့်မချင်းခိုင်းနေမှာမို့ ကျမလဲခေါင်းထောင်ပြီး သူ့အလိုကျ ကြည့်လိုက်ပါတယ်။

အိုသူ့လီးကြီးက ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လာလိုက် ထွက်သွားလိုက် ဖြစ်နေတာက စောက်မွှေးတွေနဲ့ နီနီရဲရဲအထဲက စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေ ဖြူဖြူအမြှုပ်စောက်ရေတွေက စောက်ပတ်အနားတွေနဲ့ သူ့လီးကြီးမှာ ပါပေကျံနေတာပါလား။ အာ့မြင်ကွင်းက ကျမကို စိတ်ပိုထက်သန်စေပါတယ်။ ကိုတင်ထွန်းနဲ့လိုးလာတာ သားသားတောင်ရနေပြီ ခုလို လီးဝင်လီးထွက် မကြည့်ဖူးဘူး။ မျက်စိလေးမှိတ်ပြီး အရသာခံတာပဲရှိတယ်။ အသစ်အဆန်းတွေနဲ့အတူ ကျမဟာ လူစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့ အလိုးခံနေရပါပေါ့လားရှင်။ ”အားးဟင့် ဟင့်” ကျမရဲ့ငြီးသံတွေက သူ့အတွက် အားဆေးလားမသိ။ ပိုလို့ကြမ်းကြမ်းလိုးလာသလို ကျမကလဲ လူးလူးလဲလဲဖြစ်နေပြီ။

”ရွှေရီ မောင်တို့ပြီးရအောင် နော် ပြီးမလား ပြီးမယ်နော် ရွှေရီနော်” သူကတဖွဖွမေးနေပေမယ့် ကာမအဆိပ်တွေ ငယ်ထိပ်တက်နေတဲ့ကျမ နှုတ်ကပြန်မဖြေနိုင်ပဲ မျက်လုံးစု့မှိတ်လို့ ခေါင်းကိုပဲ တွင်တွင်ငြိမ့်နေမိတယ်။ ကျမအဖြေသိရပြီမို့ ကိုမင်းသိန်းတယောက် အားကုန်သုံးပြီး တဖုန်းဖုန်းနဲ့ဆောင့်လိုးပြီး နောက်တော့ လီးကိုအဆုံးထည့်ပြီးကျမထဲကို သုတ်ရေတွေ ပန်းထည့်လိုက်သလို ကျမစောက်ဖုတ်က သုတ်ရည်တွေလဲ သူ့နည်းတူ ဖြိုင်ဖြိုင်ပြိုဆင်းလာတာမို့ သူကလည်း ထောက်ထားတဲ့ လက်တွေဖြုတ်လိုက်ပြီး ကျမရင်ဘတ်ပေါ် ပါးအပ်လို့မှိန်းနေသလို ကျမကလဲ သူ့ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို အားရပါးရ ဖက်ထားလိုက်မိပါတော့တယ်။

ကျမအပေါ် မှောက်ပြီးမှိန်းလို့ ဇိမ်ခံနေတဲ့ ကိုမင်းသိန်းရဲ့ခေါင်းကို တွန်းဖယ်လိုက်ရင်း ”ဖယ်တော့လေ ကျမအာ့လိုမနေတတ်ဘူး ရေဆေးရအုန်းမယ်” ”အင်းပါ” ဆိုပြီး ကျမဘေးမှာပက်လက်အိပ်နေတဲ့ သူ့ကိုကြည့်ပြီး ဗိုက်ပေါ်ရောက်နေတဲ့ထမိန်ကို အောက်ဖက်ဆွဲဖုံးပြီး ငုတ်တုပ်ထထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဆွဲလှန်ထားတဲ့ အကျီကိုခါးဆီဆွဲချ။ ပြေနေတဲ့ဆံပင်တွေကို ပြန်ထုံးလိုက်တယ်။ ကျမလုပ်သမျှကို ကြည့်နေတဲ့ သူ့ကိုမျက်စောင်းထိုးလိုက်တော့ ကျမကိုပြန်ပြုံးပြတဲ့ သူ့အပြုံးကိုမြင်ရတော့ ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးမိသလိုလိုပါပဲ။ ကျမလင်သားကလွဲလို့ တစ်ခြားယောက်ျားလေးအပေါ် သာယာကြည်နူးစိတ် ဖြစ်ပေါ်မိတာက ဘဝမှာပထမဆုံးပါပဲ။

ကျမအိပ်ရာကထဖို့ ကုန်းအထ သူက ကျမခါးကိုဆွဲလိုက်တာမို့ ”အို အေမ့” ကျမနှုတ်က ကယောင်ကတမ်းထွက်သွားသလို သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် ပက်လက်လန်ကျသွားတယ်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲကျလာတဲ့ ကျမကို သူကလက်နှစ်ဖက်နဲ့ သိုင်းဖက်ထားပြီး ကျမပါးတွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းပါလေရော ”ရွှတ် ရွှတ်” ”အို ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဖယ်ပါ” သူ့အနမ်းတွေကြောင့် ရင်ခုန်ခြင်းတွေနဲ့ ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး အဖယ်ခိုင်းနေတဲ့ကျမ ကိုမဖယ်တဲ့အပြင် ကျမနို့တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားရပါးရစုံကိုင်ညှစ်နေလို့ ”အားးနာတယ်လေ မတရားကြီးပဲ” ”ဆောရီးးနော် ရွှေရီ နို့ကြီးတွေက ကြီးလွန်းတော့စိတ်ထဲ အသဲယားပြီး အားပါသွားတာ” သူညှစ်တာ အားပါမပါမသိဘူး ၊ ကျမနို့တွေ ပန်းထွက်တာကတော့ အကျီလေးမှာ ရွှဲရွှဲစိုကုန်ရော။

ကျမကိုလွှတ်ပေးလိုက်တော့ ကျမအိပ်ရာထဲက ထတာကိုတောင် ကျမဖင်ကို မရရအောင် လှမ်းကိုင်ညှစ်လိုက်သေးတယ်။တော်တော်ဆိုးတဲ့ လူ။ ဆိုးတယ်သာပြောတာပါ အာ့လိုဖြစ်နေတာကိုပဲ ကျမကသာယာနေသလိုပဲ။ ကျမ အိမ်ပေါ်ကဆင်းပြီး အပေါ,သွားလိုက်တယ် ပြီးရေချိုးစည်နားမှာ ကျမစောက်ဖုတ်လေးကို ဆပ်ပြာပါတိုက်ပြီး ဆေးကြော သုတ်သင်လိုက်တယ်လေ။ သူ့ကအနားရောက်လာပြီး ”မောင့်လီးလည်း ဆေးပေးအုန်း” ”ဟာ ဆေးပေးပါဘူး ကိုယ့်ဟာကိုယ်ဆေး” ကျမဘယ်လိုဆေးပေးရဲမှာလဲ။ ကိုတင်ထွန်းတောင်မှ မလုပ်ပေးဖူးပဲ။ သူကလည်းဆက်မခိုင်းပဲ သူ့ဟာသူဆေးနေတုန်း ကျမအိမ်ပေါ်ပြန်တက်ပြီး သားသားကို ဖက်အိပ်နေလိုက်တယ်။ ခနနေတော့ ကိုမင်းသိန်းလဲ အိမ်ပေါ်ပြန်တက်လာပြီး တံခါးပြန်ပိတ်သံလည်း ကြားလိုက်တယ်။

ကျမလည်း သားသားကိုဖက်ထားပြီး အိပ်ဖို့ပြင်လိုက်တယ်။ ဟင် သူကအခန်းထဲပြန်မသွားဘူးရှင့်။ ကျမနောက်ကဝင်အိပ်ပြီး ကျမခါးလေးပေါ် လက်တင်လို့လာအိပ်နေလို့ ‘ဟာ ရှင်ဘာလာလုပ်တာလဲ အထဲသွားအိပ်တော့လေ” ”အိပ်ပါဘူး ရွှေရီကို ထပ်လိုးအုန်းမှာ” ”ဟင်” သူ့ရဲ့ လိုးဆိုတဲ့စကားကြောင့် ရင်ထဲမှာ ဖိုသလိုလိုခံစားရတယ် ။ အိမ်ထောင်သည်သာဖြစ်တာ လင်မယားချင်းတောင် လိုးလို့မသုံးဘူး။ နေချင်တယ်။ နေမယ်။ ချစ်ချင်တယ်။ ချစ်မယ်လို့သာ သုံးနှုန်းကြတာလေ။ သူ့ကြမှလိုးမယ်ဆိုတော့ ကျောချမ်းလိုက်တာ။ ပြောရင်းက ကျမစောက်ပတ်ကို လာနှိုက်တာမို့ သူ့လက်တွေကို ကျမကဖယ်ထုတ်တော့ သူကအတင်းနှိုက်နဲ့ ရုန်းရင်းဆန်ခတ် ဖြစ်နေကြတာမို့ သားသားကို ထိမိတော့ (အဲ အဲ) ဆိုပြီး သားသားနိုးပြီး ငိုသံပေးတာမို့ သူ့လက်တွေကို ဆောင့်တွန်းရင်း ”ဖယ် ခလေးတောင်နိုးသွားပြီ” ဆိုတော့ သူလဲငြိမ်သွားတယ်။

ကျမလည်း သားသားကိုဆွဲပြီး နို့လှန်လို့ သားသားပါးစပ်နို့တပ်ပေးရင်း (အို အိုအို အေး အေး) နှုတ်ကလည်းငြီးပြီး သားသားရဲ့ ဖင်လေးပုတ်ပြီးချော့လို့ သားသားကလဲ နို့ကို တဂွတ်ဂွတ်မြည်အောင် စို့နေတယ်။ ကိုမင်းသိန်းကထထိုင်ပြီး အပေါ်ဖက်ကကျန်နေတဲ့နို့ကို စို့ပါရော ”အဟင့် ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ” ပါးစပ်ကပြောနေပေမယ့် သူ့ခေါင်းလေးကို ကိုင်ထားမိတယ်။ ကျမနို့တွေကို သားသားနဲ့သူ အပြိုင်စို့နေကြတာ တဂွတ်ဂွတ်နဲ့ ။ သူကလည်း နို့တွေကိုထွေးမထုတ်ပဲသား သားလိုပဲမြိုချနေတာ။ ကျမမှာ ခလေးနှစ်ယောက် တစ်ပြုင်နက် နို့တိုက်နေရတဲ့အဖြစ်။ သူ့ဆံပင်တွေကိုဖွဖွပြီး အမှတ်မဲ့ကစားနေမိတယ်။ ခနနေတော့ သားသားကနို့စို့ရင်း အိပ်ပျော်သွားတယ်။

ကျမလည်း ကျမနို့ကို သားသားပါးစပ်ကဖြုတ်လိုက်ပြီး သူ့နဖူးကိုလည်း လက်သီးဆုပ်နဲ့ထုပြီး (တော်တော့လေ)လို့ တားလိုက်တော့ နို့လွှတ်ပြီး ကျမမျက်နှာကိုကြည့်လို့ (အဟီးး)လို့ရီပြနေလို့ (ဟင့်)ဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွန့်လို မိန်းမပီပီ မူလိုက်မိတယ်။ သားသားကို ဟိုဖက်နဲနဲတိုးလိုက်ကာ ရင်ဘတ်လေးပေါ် စောင်လေးဖိထားပေလိုက်တော့။ ဘာမှမသိရှာတဲ့ သားသားကတော့ အိပ်မောကျလို့။ သူ့ဘေးမှာ သူ့အဖေမဟုတ်တဲ့ တခြားလူတစ်ယောက်က သူ့အမေကို လိုးဖို့ပြင်နေတာကိုမသိရှာဘူး။ကျမလည်း ကိုမင်းသိန်းမခိုင်းရပါပဲ သားသားနဲ့ခွာလို့ ပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်မိတယ်။ ပြန်စဉ်းစားမိမှ ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာနော်။ ကိုမင်းသိန်းက ကျမထမိန်ကို ခြေရင်းကဆွဲချွတ်ပြန်တော့ ရှက်ရှက်နဲ့ လိုက်ဆွဲနေမိပြန်ရော။

ဆွဲလည်း ဘယ်ရပါ့မလဲနော်။ နောက်ဆုံးတော့ ထမိန်ကကျွတ်ပြီး သူ့လက်ထဲပါသွားရော။ သူကထမိန်ကိုလုံးထွေပြီး ခြေရင်းပစ်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်ကို လက်ကာထားတာကြောင့် ကျမလက်တွေကို သူကဖမ်းပြီး ဘေး‌ဖယ်လိုက်တော့ အမွှေးထူထူနဲ့ မို့ဖောင်းနေတဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်က သူ့ရှေ့မှာ အကာအကွယ်မဲ့စွာနဲ့ပေါ့။ သူကလဲ အာ့ကိုပဲ သေချာကြည့်နေလေတော့ ရှက်လိုက်တာနော်။ ”မကြည့်နဲ့ ရှက်တယ်” ”မရှက်ပါနဲ့ ရွှေရီရယ်” ”ရှက်တယ် ရှက်တယ်” ”မရှက်အောင် မောင်လုပ်ပေးမယ်” ”ဟာ” သူက ကျမပေါင်တွေကိုဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး သူ့လျှာပြားကြီးနဲ့ အောက်ကနေအထက်ကို ဖိပြီးယက်လိုက်တော့ ”အီးးးဟီးး” ကျမပါးစပ်က အလိုလို ထွက်ချင်ရာတွေထွက်သလို ဖင်ကိုလဲ အပေါ်ကော့မြှောက်မိတယ်။

ကျမစောက်ပတ်သွားလေရာကို သူ့လျှာကြီးကလိုက်ပါပြီး ယက်နေစုပ်နေလေပြန်တော့ ကျမမှာ တီဆားထိသလို တလွန့်လွန့်တလူးလူးပေါ့။ တခါမှမကြုံဖူးတဲ့ လျှာနဲ့အလိုးခံနေရတော့ လီးလိုမကြီးပေမယ့် လျှာအထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီး လျှာနဲ့လိုးနေပါလားဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ကျမခံစားမှုတွေက မုန်တိုင်းထန်သေလိုပဲ။ (အားး) (အဟင့် ဟင့်) (အ) သူ့ခေါင်းကိုစုံကိုင်ပြီး စောက်ပတ်နဲ့ကော့ပွတ်နေမိရော သူကလဲ ကျမပွတ်တာကို အလိုက်သင့် လျှာကြီးကစားပေးနေတယ်လေ။ နောက်တော့ သူက ကျမကိုဆွဲထူလိုက်တယ်။ ကျမသိတာပေါ့။ သူအကျီချွတ်ခိုင်းတာ။ ကျမလည်းသူ့အလိုကျ ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ လင်သားကလွဲလို့ သူစိမ်းယောက်ကျား တစ်ယောက်ရှေ့မှာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေတာ အခုကပထမဉီးဆုံးပါပဲ။ ကျမကိုပြန်လှဲပြီး နို့တွေကို အားရပါးရနယ်လိုက်စို့လိုက် သူလုပ်နေချိန်မှာ သူ့လီးက ကျမပေါင်ရင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လာလာခလုတ်တိုက်နေတာပေါ့။

ကျမစိတ်ထဲ သူ့လီးကြီးဝင်လာရင် ကောင်းမှာပဲလို့ မျှော်လင့်ရင်းနဲ့ ဖင်ကြီးကိုမြှောက်လို့ပင့်လို့ သူ့လီးရှိရာကို လိုက်တေ့ပေးနေပေမယ့် ထင်သလိုမဖြစ်လာပဲ လီးကစောက်စိကိုထိလိုက် စောက်ပတ်နခမ်းသားတွေကို ထိုးလိုက် ချော်ပြီးဆီးခုံကြီးနဲ့ ပြေးကပ်လိုက်ဆိုတော့ ကျမအသက်ရှုတွေပြင်းလာပြီး ငှက်ဖျားတက်သလို တဟင်းး ဟင်းးဖြစ်နေတော့။ သူသဘောပေါက်ပြီး ”လိုးပေးရတော့မလား” ရိုင်းစိုင်းတဲ့စကားတွေဖြစ်ပေမယ့် ကျမစောက်ပတ်က တအားလိုချင်နေပြီမို့ ”အင်းး” ဆိုပြီး ခေါင်းကိုအသွင်သွင်ငြိမ့်နေမိတာ၊ ဘယ်လောက် ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်သလဲ။ အာ့ကိုပဲ သူကလီးမထည့်ပေးပဲနဲ့ ”ဘာ အင်းးလဲ။

လိုးပေးရမှာလားး” ”ဟာ ” သူသက်သက် ကျမကိုညှင်းနေတာသိပေမယ့် ကျမကလည်း တအားလိုနေတော့ အရှက်တွေဘေးဖယ်ပြီး ” ဟုတ်တယ် လိုးးးလိုးးးတော့ ” ပြောလည်းပြော စောက်ပတ်ကိုလည်း ကော့ထားပေးမိရော။ အဲ့တော့မှ သူကသူ့လီးကို အပေါက်တေ့ပြီး ဖိချလိုးလိုက်တာ (ဘွတ်)ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ အထဲကိုတိုးဝင်လာတဲ့ ပူနွေးနေတဲ့လီးကြီးကြောင့် ခံစားလိုက်ရတဲ့အရသာ ဘယ်လိုမှ ဖေါ်မပြတတ်ဘူးရှင်။ ”အားဟင့်ဟင့်” ကျမကငြီးလေ သူကဆောင့်ဆောင့်လိုးလေနဲ့ အိမ်လေးတောင် ခါရမ်းနေမလားပဲ။ ကျမလည်း အောက်ကနေသူ့ကိုဖက်ပြီး အသိကင်းပြီး စိတ်စေရာအတိုင်း သူ့မျက်နှာတွေကို တရွှတ်ရွှတ်နမ်းနေမိတယ်။

သူ့လိုသန်စွမ်းတဲ့ ယောက်ျားမတွေ့ဖူးပါဘူး။ အိမ်ကလူဆို တခါသွားပြီးရင် ခြေကုန်လက်ပန်းကျပြီး တခေါခေါအိပ်ရော။ သူ့မှာတော့ မိန်းမနှစ်ယောက်ကို တစ်ညလုံးလိုးနိုင်ချက်။ အဲ့ညက သူကျမကို နောက်ထပ် ထိုင်တာတစ်မျိုး ကုန်းခါတစ်ဖုံ ပုံစံစုံအောင် မိုးလင်းတဲ့အထိလိုးတာ။ မနက်မိုးလင်းတော့ တရေးမှမအိပ်ရပဲ။ သူတို့တွေစားသောက်ဖို့ ပြင်ဆင်ပေးပြီး။ နောက်ဆုံး သူတို့နှုတ်ဆက်လို့ပြန်ခါမှ အိပ်ရာထဲ သားအမိနှစ်ယောက် တစ်နေကုန် အိပ်လိုက်ကြရတယ်။ အော် ကိုရွှေဧည့်သည်ကြီးရယ်။ မောင်လို့သူခေါ်ခိုင်းပေမယ့် သူ့ရှေ့မခေါ်ခဲ့မိတာ ခွင့်လွှတ်ပါနော်။ ခုလိုပြန်တွေးလို့ သတိရတိုင်း ‘မောင်’လို့ခေါ်နေတာကို ဒီစာလေးဖတ်မိရင် မောင်သိပါစေလို့ …..ပြီး။