စိမ္းျမၾကည္လင္ေနေသာ ေခ်ာင္းေရျပင္ကို ႏွင္းအိ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္..။ ထိုအခိုက္ ေႂကြက်လာေသာ စကားပြင့္ေၾကာင့္ ေရမ်က္ႏွာျပင္လႈပ္ခါသြားၿပီး ၾကည္လင္ေသာေရ၌ ထင္ဟပ္ေနေသာ ႏွင္းအိရဲ႕ ႐ုပ္ပုံလႊာမွာ တြန႔္လိမ္ေကာက္ေကြး၍ လႈပ္ခါသြားရသည္..။ သူမ၏ ႐ုပ္လႊာမွာ ခုလို တကယ္ပဲ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ေနၿပီလား…ႏွင္းအိ ေတြးလိုက္မိသည္..။ ေႂကြက်လာေသာ တ႐ုတ္စကားပြင့္ ျဖဴျဖဴေလးက ေခ်ာင္းေရျပင္တြင္ အခိုက္အတန႔္ေလးသာ ရပ္တန႔္သြားၿပီးေနာက္ ေရစီးႏွင့္အတူ ေမ်ာပါသြားသည္ကို ႏွင္းအိ လိုက္ၿပီး ၾကည့္ေနမိသည္..။ တ႐ုတ္စကားပန္းပြင့္ျဖဴျဖဴေလးက ေရစီးအတိုင္း လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ႀကီး ေမ်ာပါသြားရသည္ မဟုတ္..။ ေရစပ္တြင္ရွိေသာ သစ္ျမစ္ဆုံမ်ား ၊ ေက်ာက္တုံးမ်ားကို ေကြ႕ပတ္ကာ ေမ်ာပါသြားရသည္..။ ပန္းပြင့္ေလးက အရာဝတၳဳတို႔ကို လြယ္လြယ္ကူကူေတာ့ ေကြ႕ပတ္သြားႏိုင္သည္ မဟုတ္ပါ..။ ဆုံေတြ႕ေသာ အရာတို႔ကို ေရစီးအရွိန္ႏွင့္အတူ တိုးတိုက္ထိခိုက္မိၿပီးမွသာ ေရစီးႏွင့္ ပါသြားရျခင္း ျဖစ္သည္..။ ႏွင္းအိဘဝကေရာ တ႐ုတ္စကားပန္းပြင့္ျဖဴျဖဴေလးလို ေႂကြက်သြားခဲ့ၿပီး အခု ေရစုန္ေမ်ာရေတာ့မွာလား…။ ေမ်ာခ်င္တိုင္းေမ်ာ ဆိုၿပီး စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေမ်ာခ်လိုက္ရင္လည္း လမ္းခုလတ္မွာ ႀကဳံေတြ႕ရမည့္ အပိတ္အပင္ အတားအဆီးမ်ားႏွင့္ ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ရလိမ့္ဦးမလဲ မသိ..။
ႏွင္းအိရင္မွာ တင္းၾကပ္လွသည္..ဒီလိုအေတြး ဒီလိုခံစားခ်က္ေတြႏွင့္ ႏွင္းအိရင္ထဲ မြန္းၾကပ္ေနခဲ့ရတာ ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္..။ အမွန္ေတာ့ အျပစ္ရွိသူက ႏွင္းအိရယ္ပါ..။ ႏွင္းအိက ဆတ္ေဆာ့ မိတာကိုး..။ သူ႔ကိုေရာ အျပစ္မရွိဘူးလို႔ ေျပာလို႔ရမလား..။ တကယ္ဆို သူက ကိုယ့္ထက္ အသက္ အမ်ားႀကီး ႀကီးတဲ့သူပဲ..။ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္တာပဲ..။ ႏွင္းအိက ဆတ္ေဆာ့အုံးေတာ့ သူက ဆင္ျခင္ႏိုင္တာပဲ..။ အို…ဒါမ်ိဳးဆိုတာကလဲ အခက္သားကလား..။ စဥ္းစားဉာဏ္ေတြ ကြယ္ေပ်ာက္သြားတတ္တာမ်ိဳး မဟုတ္လား..။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွင္းအိ သူ႔ကို အျပစ္ရွိတယ္လို႔ေတာ့ မ႐ိုးစြပ္ခ်င္တာ အမွန္ပါ..။ ေတာ္ေသးသည္..တစ္ေန႔မွ စိတ္မေအးခဲ့ရ..။ ေတြး၍ ပူေနခဲ့ရေသာ ကိစၥက အခု ၃ လေက်ာ္လာတဲ့အထိ ဘာမွ ထူးျခားမႈ ရွိမလာေတာ့ ႏွင္းအိ ပူပန္ရတာ တစ္မ်ိဳး သက္သာသြားသည္..။ ဒါေပမယ့္ အရိပ္မည္းႀကီးက ႏွင္းအိေနာက္ ကပ္ၿပီးလိုက္ပါေနေသးသည္..။ ဒီအရိပ္မည္းႀကီးကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ကင္းကြာသြားမလဲ မသိေတာ့ပါ..။ ႏွင္းအိ အၿမဲေတြးေနမိတာက ငါဟာ ဟိုတုံးကလို သန႔္သန႔္စင္စင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး..ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ႀကီးက ႏွင္းအိရင္မွာ ဘယ္လိုမွ ေပ်ာက္၍ မသြား…။ “ဟင္း………..“ ႏွင္းအိ သက္ျပင္းကို လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲႀကီး ခ်လိုက္သည္..။ၿပီးေတာ့ ေခ်ာင္းေရျပင္ထက္သို႔ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္မိျပန္သည္..။
ေရျပင္တြင္ ထင္ဟပ္ေနေသာ သူမ၏ ပုံရိပ္က ပကတိ ၾကည္လင္သန႔္စင္လို႔ ေနသည္..။ က်စ္ဆံၿမီးေလးႏွစ္ေခ်ာင္း ဘယ္ညာခ်၍ မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္း ႏွာတံေပၚေပၚ မ်က္ဆံႀကီးႀကီး ေလးႏွင့္ သူမ၏ ႐ုပ္လႊာက ဘာမွ ေျပာင္းလဲ မသြား ။ ပါးေလးႏွစ္ဖက္ေတာင္ မသိမသာေလး ပို၍ ေဖာင္းလာၿပီး အရင္ကထက္ပင္ ပိုၿပီး လွလာသေယာင္ ထင္မွတ္ရသည္..။ ဒါေပမယ့္ ႏွင္းအိရင္ထဲမွာေတာ့ သူမကိုယ္ သူမ ညစ္ႏြမ္းေနၿပီ ဆိုသည့္ အစြဲအလန္းႀကီးက ရင္ထဲမွာ အၿမဲ မြန္းၾကပ္ေနရသည္ မဟုတ္ပါလား..။ အဲဒီေန႔ အဲဒီအျဖစ္ပ်က္ကိုလည္း ႏွင္းအိ တစ္သက္လုံး ေမ့လို႔ရလိမ့္မည္ မဟုတ္ေတာ့ပါ..။ မွတ္မွတ္ရရ ႏွင္းအိ ၁၈ ႏွစ္ တင္းတင္းျပည့္တဲ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဝါေခါင္လဆန္း (၁၀) ရက္ေန႔ကေပါ့..။ ေမြးေန႔ေရာက္တိုင္း ႏွင္းအိ အၿမဲ လုပ္ေနက် အလုပ္တစ္ခု ရွိသည္..။ ညေနေစာင္းတြင္ ႐ြာဦးေစတီသို႔ သြား၍ ပန္းႏွင့္ ဆီမီး ကပ္လႉသည့္ အေလ့အထေလးပင္ ျဖစ္သည္..။ ႐ြာဦးေစတီက ႐ြာႏွင့္ တဆက္တစပ္တည္း ရွိသည္မဟုတ္ပါ..။ ႐ြာတန္းရဲ႕ ထိပ္တြင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းဝန္းႀကီးရွိသည္..။ ေက်ာင္းဝန္း အလြန္တြင္ ေရကန္ႀကီး သုံးကန္ရွိသည္..။ ထိုေရကန္ႀကီးမ်ားကို လြန္၍ ဆယ္မိနစ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္သြားပါမွ ႐ြာဦးေစတီသို႔ ေရာက္သည္..။ ႐ြာဦးေစတီ၏ ပရဝုဏ္ေဘးတြင္ ႐ြာဦးနတ္စင္မ်ား ရွိသည္..။
အခါႀကီးရက္ႀကီးေန႔မ်ားတြင္ ႐ြာဦးေစတီတြင္ လူစည္ကားၿပီး ေနတတ္ေပမယ့္ က်န္ရက္ေတြမွာေတာ့ လူသူ ကင္းရွင္း၍ ေနတတ္သည္..။ ႏွင္းအိ ႐ြာဦးေစတီကို ေရာက္၍ ပန္း ၊ ဆီမီးမ်ား လႉဒါန္းကာ ဆုေတာင္းသည္..။ ၿပီးေတာ့ ညေနဆည္းဆာခ်ိန္တြင္ ႐ြာဦးေစတီမွ ၾကည့္လ်င္ လယ္ကြင္းမ်ား ၊ ႐ြာမွ အိမ္တန္းမ်ား ၊ လယ္ကြင္းေတြ အလြန္ ၿခံမ်ားႏွင့္ ရႈခင္းမွာ ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းလွသျဖင့္ ႏွင္းအိ ခ်က္ခ်င္း မျပန္ေသးပဲ ႐ြာဦးေစတီ၏ တံတိုင္းမုခ္ဝ တြင္ရွိေသာ အုတ္ခုံႀကီးေပၚသို႔ တက္ကာ ခဏထိုင္ေနလိုက္သည္..။ ႏွင္းအိ ပတ္ဝန္းက်င္ ရႈခင္းေတြကို ၾကည့္၍ မဆုံးမီမွာပင္ မိုးစက္မိုးေပါက္ေတြက က်ေရာက္လာေတာ့သည္..။ ႏွင္းအိ အုတ္ခုံေပၚမွ ခုန္ဆင္းၿပီး လွမ္းအထြက္လိုက္ မိုးက ပိုသည္းလာသည္..။ ႏွင္းအိတြင္ ခေမာက္လည္း မပါ.၊ ထီးလည္း မပါေခ်..။ ႐ြာဘက္သို႔ ႏွင္းအိ ခပ္သုတ္သုတ္ေလး ေလွ်ာက္ျပန္လာခဲ့သည္..။ မိုးက မစဲဘဲ သည္းၿမဲ သည္းလို႔ေနသည္..။ ႏွင္းအိတစ္ကိုယ္လုံး စို႐ႊဲ၍ ေနၿပီ..။ ေရကန္ႀကီးမ်ားနား အေရာက္ ႏွင္းအိ ခ်မ္း၍ တုန္လာသည္..။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ တိုက္လိုက္ေသာ ေလက ခ်မ္းေအးလွသည္..။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝန္းႀကီးကို လြန္၍လာသည္..။ ေနာက္ထပ္ ဆယ္မိနစ္ခန႔္ ေလွ်ာက္လ်င္ အိမ္သို႔ ေရာက္ေတာ့မည္..။ အားတင္း၍ ဆက္ေလွ်ာက္ပါက ေလွ်ာက္ႏိုင္သည္..။ ဒါေပမယ့္ ႏွင္းအိ မေလွ်ာက္ခ်င္ေတာ့..။
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝန္းအလြန္နားတြင္ ႏွင္းအိတို႔ အစ္မ မေအးမိတို႔ ၿခံရွိသည္..။ ႏွင္းအိအစ္မျဖစ္သူ၏ ၿခံထဲသို႔ ေျပးဝင္ခဲ့သည္..။ “ဟာ…ႏွင္းအိ..ဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲ…မိုး႐ြာထဲႀကီး…သြား သြား..အိမ္ေပၚတက္..နင့္အစ္မ အဝတ္ေတြနဲ႔ လဲထားလိုက္…“ “ဟို….ဟို ..႐ြာဦးေစတီက…ျပန္လာတာ….“ ႏွင္းအိ အိမ္ေရွ႕သို႔ ေရာက္လ်င္ အိမ္ေရွ႕ကုန္းထဲ၌ အက်ႌမပါ ေက်ာေျပာင္ႀကီးျဖင့္ ႏြားစာစဥ္းေနေသာ သူမ၏ ခဲအို ကိုလွဦးက လွမ္း၍ ေျပာသည္..။ လွဦး ညေနတိုင္း ေသာက္တတ္သည္..။ လွဦးကို ျပန္ေျပာေသာ ႏွင္းအိအသံက ခ်မ္းလြန္းသျဖင့္ ေလက သိပ္ၿပီး မဆက္ခ်င္..။ ႏွင္းအိ ေရစိုႀကီးနဲ႔ပင္ အိမ္ေပၚသို႔ တက္လာခဲ့သည္..။ “နင့္အစ္မ နဲ႔ သံေခ်ာင္းေတာ့ နင္တို႔အိမ္ကို သြားတယ္..၊ မိုးတိတ္မွ ျပန္လာမယ္နဲ႔ တူတယ္..“ အိမ္ေရွ႕မွ လွမ္းေျပာလိုက္ေသာ လွဦးအား ႏွင္းအိဘာမွ ျပန္၍ မေျပာမိ..။ သံေခ်ာင္းဆိုတာက ၄ ႏွစ္သာရွိေသာ သူမ၏ တူေလးျဖစ္သည္..။ မီးဖိုေခ်ာင္ ေနာက္ဘက္ နံရံတြင္ ဝါးထရံၾကား၌ ညႇပ္၍ လွန္းထားေသာ အစ္မျဖစ္သူ၏ ထဘီတစ္ထည္ကို ဆြဲယူ၍ ေရစိုအဝတ္ႏွင့္ လဲကာ ဝတ္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ သူမရဲ႕ ေရစိုေနတဲ့ ထဘီကို ညႇစ္ကာ နံရံရွိ ဝါးတန္းၾကား၌ ညႇပ္၍ ျပန္လွန္းလိုက္သည္..။ ထို႔ေနာက္ သူမ၏ ကိုယ္အေပၚပိုင္းမွ အက်ႌမ်ားကို ခြၽတ္၍ ထဘီကို ရင္လ်ားၿပီး အခန္းထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့သည္..။ အခန္းထဲရွိ ႀကိဳးတန္းေပၚမွ အစ္မျဖစ္သူ၏ အက်ႌမ်ားထဲမွ တစ္ထည္ကို ဆြဲယူလိုက္သည္..။
ေဘာ္လီေတာ့ မဝတ္ေတာ့..။ အက်ႌ ခပ္ထူထူ ေလးပဲ ဝတ္ၿပီး ျပန္မည္ဟု ေတြးကာ ႏွင္းအိ အခန္းေပါက္ကို ေက်ာေပးၿပီး ရင္လ်ားထားေသာ ထဘီကို ခါးသို႔ ေလွ်ာ၍ ဝတ္လိုက္သည္..။ ႏွင္းအိရဲ႕ ခႏၶကိုယ္ အေပၚပိုင္း တစ္ခုလုံး ဘာအဝတ္အစားမွ မရွိပဲ ဟာလာဟင္းလင္း ျဖစ္သြားသည္..။ ႏွင္းအိ လက္ထဲမွ အက်ႌကို ဝတ္ရန္ လက္ႏွစ္ဖက္ ပင့္ေျမႇာက္ကာ ဘယ္ဖက္လက္ျဖင့္ အက်ႌလက္ေပါက္ကို အစြပ္…… “အမ..ေလး…..ဟင္..အစ္ကို လွဦး….လႊတ္…လႊတ္ပါ…..“ သူမ၏ ေနာက္မွ ေန၍ တစုံတေယာက္က သိုင္းဖက္လိုက္သျဖင့္ ႏွင္းအိ ေၾကာက္အားလန႔္အား လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လွဦးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ ေၾကာက္လန႔္စြာျဖင့္ ႏွင္းအိက ႐ုန္းလိုက္ေပမဲ့ ၿမဲၿမံလွတဲ့ လွဦးရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္က သူမကို အတင္းညႇစ္၍ ဖက္ထားသလို လွဦး လက္ဖဝါးတစ္ဖက္ကလည္း သူမ၏ ႏို႔ေလးတစ္ဖက္ကို အုပ္ကိုင္ကာ ဖြဖြေလး ဆုပ္နယ္ေနသည္..။ လွဦးထံမွ အရက္နံ႔က ႏွင္းအိ ေခါင္းပင္ ကိုက္ခ်င္လာသည္..။ ႏွင္းအိ အတင္း႐ုန္းသည္..။ သူမခႏၶကိုယ္က လႈပ္၍ပင္ မရေခ်..။ “လႊတ္ပါ….အစ္ကိုလွဦး…ရွင္…ေခြးက်င့္ေခြးႀကံ …မႀကံ နဲ႔…အစ္မ နဲ႔ ျပန္တိုင္ေျပာမွာ….ေနာ္…“ “ႏွင္းအိကလဲ ဟာ..ခုဟာက ဘယ္သူမွ သိတာမွ မဟုတ္တာ…နင့္အစ္မ ျပန္တိုင္လိုက္လို႔ ေအးမိ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္လုပ္မွ….နင္ပဲ..အရွက္ကြဲလိမ့္မယ္….“ “အို..အို….မသိဘူး….လႊတ္…လႊတ္….ဟင့္…..အဟင့္..အီး…ဟီး….“ ႏွင္းအိ ငိုခ်လိုက္သည္… ။
လွဦးကေတာ့ တျပားသားမွ မေလွ်ာ့ပါ..။ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ႏွင္းအိကိ ေနာက္မွ ႀကဳံး၍ ဖက္ထားၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္က ႏွင္းအိ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ပင္ ကိုင္၍ ဆုပ္နယ္ေနပါေသးသည္..။ ႏွင္းအိတစ္ကိုယ္လုံး အပူလႈိင္းတို႔က တေျဖးေျဖး ရစ္ပတ္လို႔ လာသည္..။ ႏွင္းအိ သူ႔ကို ဘာမွ မေျပာႏိုင္ေတာ့…။ ငိုၿမဲ ငိုလ်က္သာ ရွိသည္..။ “အီး..ဟီး ဟီး…ဟီး…ဟင့္….အီး….ဟီး……“ ၿပီးေတာ့ လွဦးက ႏွင္းအိရဲ႕ ေမႊးညႇင္းႏုႏုေလးေတြ ေပါက္ေနေသာ ဂုတ္ပိုးသား ႏုႏုေဖြးေဖြးေလးေတြကို ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ဖိစုပ္၍ ဒလစပ္ပင္ နမ္းေနသည္..။ ထိုသို႔ နမ္းရင္း သူ႔လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ဂုတ္ပိုးသားေလးေတြကို ထိုးထိုးၿပီး ယက္လိုက္ေသးသည္..။ ႏွင္းအိ ဒူးေတြ မခိုင္ေတာ့ ၊ ၫႊတ္၍ က်ခ်င္လာသည္..။ ႏွင္းအိ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့.. ။ လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဆိုတာကိုလဲ မစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့..။ တစ္ကိုယ္လုံး ရစ္သိုင္း၍လာေသာ ဖိန္းရွိန္းလို႔ လာေသာ အပူလႈိင္း ခံစားခ်က္တို႔သာ အာ႐ုံက ေရာက္၍ေရာက္၍ လာသည္..။ တဟီးဟီး ငိုသံေလးက တေျဖးေျဖး ေပ်ာက္၍ သြားၿပီး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ရႈိက္သံေလးမ်ားႏွင့္ အတူ မ်က္ရည္မ်ားကေတာ့ တစိမ့္စိမ့္ ထြက္ေနဆဲ..ျဖစ္သည္..။ “ဟင္…မလုပ္နဲ႔…..မလုပ္နဲ႔…..လို႔….“ ႏွင္းအိ လွမ္းဆြဲလိုက္ေပမယ့္ ေနာက္က်သြားၿပီ..။
ခါးတြင္ ျဖစ္သလို ပတ္ထားေသာ ထဘီေလးက ကြင္းလုံးကြၽတ္က်သြားသည္..။ ဒီမွာတင္ ႏွင္းအိ ႏို႔ေလးေတြေပၚမွ သူ႔လက္ႀကီးက ႏွင္းအိရဲ႕ တင္သားေဖြးေဖြးကားကားႀကီးမ်ား အေပၚ ေရာက္သြားၿပီး ညႇစ္နယ္ပါေတာ့သည္..။ “အိ…အိ…မလုပ္ပါနဲ႔….ဟင့္ ဟင့္……“ သူ႔လက္ဖဝါးၾကမ္းၾကမ္းႀကီးက ႏွင္းအိရဲ႕ တင္သား ေဖြးႏုႏုႀကီးေတြကိ အားရပါးရ ဆုပ္နယ္ေနလိုက္တာ ႏွင္းအိကိုယ္ေလးပင္ ေရွ႕သို႔ ငိုက္ငိုက္က် သြားရသည္..။ ႏွင္းအိကို ၿမဲၿမံစြာ ထိန္ခ်ဳပ္ဖက္တြယ္ထားေသာ သူ႔လက္ႀကီးတစ္ဖက္ကေတာ့ ႏွင္းအိကိုယ္ေလးကို မလႊတ္…။ တင္းတင္းႀကီး ဖက္ထားၿမဲ….။ ခက္တာက ႏွင္းအိ ဖင္ကိုင္ မခံႏိုင္ ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္…။ ေနာက္မွ တင္သားႀကီးေတြကို အကိုင္ခံရလ်င္ အေရွ႕က ဟာေလးက တ႐ြ႐ြျဖစ္လာကာ ေဖာင္းထလာတတ္သည္..။ “အို အို….မလုပ္နဲ႔…ေတာ္ေတာ့….ေတာ္ပါ ေတာ့ဆို….ဘာေတြမွန္းလဲ… မသိဘူး….ေတာ္….ေတာ့…အို႔..အို႔…“ ႏွင္းအိ ေတာင္စဥ္ေရမရ ဘာေတြ ေျပာလို႔ ေျပာမိမွန္း မသိေတာ့…။ တစ္ကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနေသာ ႏွင္းအိ ႐ုန္းၾကည့္ျပန္သည္..။ သူမ၏ အဝတ္မဲ့ ခႏၶကိုယ္ေလးက လႈပ္၍ပင္ မရေအာင္ သူ႔လက္ႀကီးက ခိုင္ၿမဲ သန္စြမ္းလွသည္..။ “ႏွင္းအိကလဲ ဟာ..အလကား အပင္ပန္းခံၿပီး ႐ုန္းေနေသးတယ္..ဘယ္သူ သိတာမွတ္လို႔..“ “အစ္မတို႔ ..ျပန္…လာရင္ ခက္မယ္…..“ “ဟဲ..ဟဲ…နင့္အစ္မနဲ႔ နင့္တူက ငါသြားေခၚမွ ျပန္လာမွာဟ… ကဲ..လာပါ ဟာ..“ လွဦးက ႏွင္းအိကိုယ္ေပၚမွ ဖက္ထားေသာ သူ႔လက္ႀကီးကို ဖယ္လိုက္ၿပီး အိပ္ယာထဲ ဆြဲ၍ ေခၚသည္..။
ေျခတစ္လွမ္းစာမွ် ေဝးေသာ အိပ္ယာဆီသို႔ ႏွင္းအိ ကိုယ္လုံးေလး ေရာက္၍အသြား လွဦးက လက္တစ္ဖက္မွ ႏွင္းအိကို ကိုင္ထားရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္က သူ႔ကိုယ္ေပၚမွ ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္..။ “ဟာ….“ ႏွင္းအိျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ရေသးသည္..။ တစ္မိုက္ေလာက္ ရွိေသာ သူ႔ဟာႀကီးက အေၾကာေတြ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလ်က္ တန္းမတ္ေနသည္..။ ထိပ္ႀကီးက အိမ္ေရွ႕မန္က်ည္းပင္ႀကီးတြင္ ေတြ႕ရေသာ ပုတ္သင္ညိဳအေကာင္ႀကီး၏ ေခါင္းႀကီးေလာက္ ရွိသည္..။ ၿပီးေတာ့ ပုတ္သင္ညိဳေခါင္းလို တဆတ္ဆတ္ ၿငိမ္ကလ်က္ ႏွင္းအိကို ဖ်ားေယာင္းေခၚေဆာင္ေနသလို ျဖစ္ေနသည္..။ ႏွင္းအိ သူ႔ဟာႀကီးကို ၾကည့္မိရင္း ခဏမွ် ငိုင္က်သြားသည္..။ ထိုခဏမွာပင္ လွဦးက အိပ္ယာေပၚထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူမကိုပါ ဆြဲထိုင္ခ်လိုက္သည္..။ ႏွင္းအိတစ္ေယာက္ အိပ္ယာေပၚ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လ်က္ေလး ျဖစ္အသြား ႏွင္းအိကို ဖက္၍ လွဲခ်လိုက္ေတာ့မည္ အလုပ္ ႏွင္းအိတစ္ေယာက္ အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံပဲ လက္တစ္ကမ္းအကြာမွာ ရွိေသာ ထဘီကို လွမ္းဆြဲကာ ဆတ္ခနဲ ထ၍ ေျပးသည္..။ “ဖုန္း….အ..မေလး.ေသ ပါၿပီ….“ ဘယ္ရမလဲ..လွဦးကလဲ နပ္ၿပီးသား..၊ ေရွ႕ေရာက္မွေတာ့ လက္လြတ္မခံႏိုင္ေပ..။ ႏွင္းအိထ၍ အေျပး သူ႔ေျခေထာက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ထိုး၍ ေျခဂလန႔္ ထိုးခံလိုက္ေတာ့ ႏွင္းအိ ဝုန္းခနဲ ပစ္လဲက်သြားေတာ့သည္..။
“အား….အီး…အ…..နာလိုက္တာ….“ ႏွင္းအိ ခါးေလးကို လက္ျဖင့္ ႏွိပ္ရင္း ၿငီးတြားေနရာမွ ထ၍ထိုင္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္..။ “ႏွင္းအိကလဲဟာ…နင္က အသားနာခံခ်င္တာကိုး…အလကား အခ်ိန္ေတြ ၾကာေနတယ္… အသားလဲ နာတယ္…ၿငိမ္ၿငိမ္ သက္သက္ ေနလိုက္ရင္ ခုေလာက္ဆို နင္ အိမ္ျပန္လို႔ရသြားၿပီ…“ ႏွင္းအိ ထထိုင္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ့္ ခါးက အေတာ္နာေနသျဖင့္ မထိုင္ႏိုင္ေတာ့ပါ..။ မ်က္ႏွာေလး ရႈံ႕မဲ့ရင္းသာ လက္တစ္ဖက္က ခါးကို ႏွိပ္ေနရသည္..။ ႏွင္းအိ ပုံစံေလးက တေစာင္း မက်တက် ပက္လက္ကေလး ျဖစ္ေနၿပီး ေပါင္ျဖဴျဖဴေလးတစ္ဖက္က ႂကြ၍ ေနသည္..။ ေပါင္ၾကားမွ အုပ္ဆိုင္းေနေသာ မဟူရာေတာေလးက သူမ၏ ရတနာသိုက္တံခါးကို စိုးစိမွ် မျမင္ရေလေအာင္ ဖုံးကြယ္ထားသည္..။ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း ပုဂံသာသာမွ် သူမ၏ ႏို႔တင္းတင္းေလး ႏွစ္လုံးက မူလက ေဖြးအုေနေပမယ့္ လွဦးရဲ႕ ကိုင္တြယ္ညႇစ္နယ္မႈေၾကာင့္ နီရဲ၍ ေနသည္..။ အပ်ိဳႏို႔သီးေသးေသးေလးေတြက ျမင္႐ုံျဖင့္ သိသာေလာက္ေအာင္ ေထာင္ထ၍ ေနေခ်ၿပီ…။ ေပါင္ၾကားမွ အဂၤါစပ္ကိ စမ္းၾကည့္စရာ မလို..။ ႏို႔သီးေတြ မာ၍ ေထာင္လာလ်င္ ထိုမိန္းမ စပ္ယွက္ခံရန္ အသင့္ျဖစ္ေနၿပီဆိုတာ လွဦး သိၿပီးသာ…။ အိပ္ယာေျခရင္းတြင္ လဲက်ေနေသာ ႏွင္းအိအား လွဦးက ဖက္၍ အိပ္ယာေပၚ ဆြဲတင္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ဖက္ထားလ်က္က ႏွင္းအိရဲ႕ ႏို႔ကို ကုန္း၍ စို႔ေပးလိုက္သည္..။
“အ….အ..ဟ….ကြၽတ္ ကြၽတ္…“ ေကာင္မေလး နာသြားတာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္..။ ႏို႔သီးကို လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ ထိုးယက္ရင္း ဖြဖြေလး ကိုက္စို႔ေပးလိုက္တာျဖစ္သည္..။ နာတာမဟုတ္ရင္ ႏွင္းအိ ခံရခက္သြားတာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္..။ လွဦးရဲ႕ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ ေပါင္ၾကားကို လွမ္းလိုက္ေတာ့ ႏွင္းအိက ေပါင္ႏွစ္လုံးကို တင္းေနေအာင္ ေစ့ထားလိုက္သည္..။ ေစာက္ေမႊးထူထူေလးေတြကို လက္ဖဝါးျဖင့္ ပြတ္ရင္း ေစာက္ဖုတ္အေပၚပိုင္း အသားခုံႏုႏုေလးကို သူ႔လက္ဖဝါး ၾကမ္းၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ဆုတ္၍ဆုတ္၍ ညႇစ္ညႇစ္ေပးသည္..။ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ဇိမ္ဆြဲ၍ စို႔ေပးရင္း လွဦး ႏွင္းအိမ်က္ႏွာကို လွမ္း၍ ၾကည့္သည္..။ အပ်ိဳမေလး မ်က္လုံးစုံမွိတ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို တင္းတင္းေစ့ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္..။ လွဦးက သူ႔လက္ကို ေပါင္ၾကားသို႔ မသိမသာ ထိုးသြင္းၾကည့္သည္..။ ေပါင္ႏွစ္လုံးက ေစ့ထားေသာ္လည္း ေစာေစာကလို တင္းတင္းႀကီး မဟုတ္..။ ဒါေၾကာင့္ ေပါင္ေလးထဲ လက္ကို ဆတ္ခနဲ ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ သတိ၇သြားေသာ ႏွင္းအိက ေပါင္ကို တင္းတင္းႀကီး ျပန္ေစ့လိုက္သည္..။ လွဦး၏ လက္တစ္ခုလုံး ေပါင္ၾကားသို႔ ဝင္မသြားေသာ္လည္း လက္ညႇိဳးႏွင့္ လက္ခလယ္ကေတာ့ ေပါင္ၾကားတြင္ တိတိပပႀကီး ညႇပ္၍ သြားသည္..။ ညႇပ္သြားတာမွ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုၾကား အကြဲေၾကာင္းႏွင့္ ကပ္လ်က္ျဖစ္သည္..။ ေစာက္ေစ့ငုတ္ေလးထြက္ေနတာကိုေတာင္ ထိမိေနရသည္..။
ႏို႔စို႔ေနရက္က ေပါင္ၾကားထဲတြင္ ညႇပ္ေနေသာ သူ႔လက္ညႇိဳး လက္ခလယ္တို႔ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ လုပ္ေပးသည္..။ ထိုအခါ အျပင္သို႔ထြက္ေပၚေနေသာ ေစာက္ေစ့ငုတ္ကေလးကို ဆြဲဆြဲပြတ္သလို ျဖစ္၍ ေနသည္..။ မၾကာလိုက္…. “အင္း…ဟင့္……“ ႏွင္းအိႏႈတ္ဖ်ားမွ အသံေလးထြက္သြားၿပီး ႏွင္းအိေပါင္ႏွစ္ဖက္မွာ ဟတယ္ဆို႐ုံေလး ဟသြားသည္..။ လွဦး၏ လက္ဖဝါးတစ္ခုလုံး ေပါင္ၾကားသို႔ ေရာက္သြားသည္..။ ေစာက္ဖုတ္မ်က္ႏွာစာကို လက္ဖဝါးျဖင့္ အုပ္ကာ အကိုင္လိုက္ ႐ႊဲ၍ေနေသာ အရည္ေတြကို စမ္းမိလိုက္သည္..။ လွဦးလက္ညႇိဳး ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တေျဖးေျဖး တိုးဝင္သြားသည္..။ ၿပီးေတာ့ ႏို႔သီးေလးေတြကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိႀကိတ္ရင္း လက္ညႇိဳးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ ျပန္ႏႈတ္လိုက္ လုပ္ေပးသည္..။ ႏွင္းအိ မခံႏိုင္….။ “အ..အ…အင္း…..က်မျပန္ပါရေစေတာ့…အဟင္း…..မဟုတ္ရင္လဲ အေသသာ…သတ္လိုက္ပါေတာ့….ရွင္…ဟင့္…ဟင့္…..“ ႏွင္းအိ၏ အသံက ေစာေစာကလို ေဒါသသံ မဟုတ္.၊ ေမာသံျဖင့္ စကားကို မနဲ အားယူ ေျပာေနရၿပီး ေတာင္းပန္ခယသံ ျဖစ္သည္..။ လွဦး ၿပဳံးလိုက္ၿပီး ႏွင္းအိရဲ႕ ကိုယ္ေပၚလွိမ့္တက္လိုက္ရာမွ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ဆြဲၿဖဲလိုက္သည္..။ ႏွင္းအိ မ်က္လုံးအစုံကို မွိတ္ထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို တင္းေနေအာင္ ေစ့ထားသည္..။ လွဦးက သူ႔လီးကို လက္တစ္ဖက္မွ ကိုင္၍ ေစာက္ပတ္ဝကို ေတ့ၿပီး ဆတ္ခနဲ ထိုးသြင္းလိုက္သည္..။
အေမ့…..အင့္……“ ႏွင္းအိမ်က္ႏွာေလး ေမာ့ၿပီး ေသြးေၾကာေလးေတြ ေထာင္သြားသည္..။ လီးထိပ္ေခါင္းတစ္ခုလုံး ဝင္သြားၿပီ..။ ေခါင္းဝင္မွေတာ့ ကိုယ္ဆန႔္ၿပီေပါ့…။ လီးကို ထပ္၍ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ဖိဖိသြင္းသည္..။ “ျဗစ္…အိုး….ႁပြတ္…ဖြတ္……အား…အီး…..ျဗစ္ ျဗစ္…အား..အား…“ လွဦး ေအာက္သို႔ ငုံ႔ၾကည့္သည္..။ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလး ႏွစ္ခုက သူ႔လီးႀကီးကို မဆန႔္မၿပဲ ငုံကာ လက္ခံေနသည္..။ လီးက တစ္ဝက္သာသာေတာ့ ဝင္သြားၿပီ..။ လွဦး ႏွင္းအိရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးကို လွမ္း၍ ၾကည့္လိုက္သည္..။ မ်က္ႏွာေလး ရႈံ႕မဲ့ကာ ခံႏိုင္ေအာင္ ခံမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားသည့္ ပုံေပါက္ေနပါသည္..။ လွဦး တဖန္ ေဆာင့္၍ လီးကို ဆတ္ခနဲ သြင္းလိုက္ျပန္သည္.။ “ျဗစ္….ျဗစ္…..ဘြတ္……အီး…..အင့္…….အင္း………………“ ႏွင္းအိ သံရွည္ေလးျဖင့္ ၿငီးလိုက္ရင္း ေပါင္ႏွစ္ဖက္က အစြမ္းကုန္ကား၍ ထြက္သြားသည္..။ အထဲမွာ အရည္ေတြက အေတာ္ႀကီး ႐ႊဲ၍ ထြက္ေနသည္..။ လွဦး သူမ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ကုန္း၍ စို႔လိုက္ၿပီး က်န္ေနေသာ လီးကို ဖိဖိၿပီး သြင္းလိုက္သည္..။ “ႁပြတ္….ႁပြတ္….ျဗစ္….ဒုတ္…..အင့္……အီး……“ ႏွင္းအိ ခါးေလး ေကာ့တက္သြားသည္..။ သူ႔လီးႀကီးက ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲမွာ မဆန႔္မၿပဲႀကီး ျပည့္သိပ္၍ ေနသည္..။ ႏွင္းအိ ခါးနာေသာ ေဝဒနာ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ေတာ့..။ အထဲတြင္ ျပည့္သိပ္ၾကပ္ညႇပ္စြာ ေရာက္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို အားမလိုအားမရျဖင့္ ဆြဲဆြဲၿပီး ညႇစ္ေနမိသည္..။
သူမကို သူမေတာ့ ဘာေတြ လုပ္မိေနမွန္း မသိ….။ “ေကာင္းလိုက္တာ….ႏွင္းအိ…ရယ္….“ တစ္ကိုယ္လုံး ဆိမ့္တက္သြားေသာ လွဦးက တိုးတိုးေလး ၿငီးလိုက္ရင္း ႏွင္းအိ ၏ ေစာက္ေခါင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲသို႔ မခ်ိမဆန႔္ တဆုံးတိုင္ ဝင္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ထပ္၍ ဖိသြင္းသည္..။ “အို႔……အစ္ကိုကလဲ…ဟင္း……အ….အို…….“ တဆုံးဝင္၍ေနေသာ လီးကို ထပ္၍ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ လီးက ထပ္၍ မဝင္ေတာ့ပဲ လီးအရင္းႏွင့္ ေစာက္ပတ္ဝ ဖိလိုက္မိသည့္ ဒဏ္က ေယာက္်ားအားႏွင့္ဆိုေတာ့ ႏွင္းအိ အေတာ္ေလး ခံစားသြားရသည္..။ “ခ်စ္လြန္းလို႔ပါကြယ္……အားမရဘူး….ေတြးအိရယ္….“ “ဟြန္း…..ဘာမွန္းလဲ ..မသိဘူး…….“ ေတြးအိက ႏႈတ္ခမ္းေလး စူ၍ အမူပိုပိုေလးေျပာလိုက္သည္..။ လွဦးက သူ႔လီးကို ဆြဲထုတ္၍ ဖင္ႀကီးကို ႂကြကာ ႂကြကာနဲ႔ လိုးသည္..။ “ျဗစ္…အား….အင္း….ဟင္း…ဟင္း…………..“ ႏွင္းအိ မ်က္လုံးေလးေတြ မဖြင့္ေတာ့ပဲ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္ အညီ သူမ၏ ဦးေခါင္းေလးက ဘယ္ညာ ခါယမ္းေနေတာ့သည္..။ ဒါတင္မက ႏွင္းအိ ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီးေတြက လည္း လုံးခနဲ လုံးခနဲ ျဖစ္လို႔လာသည္..။ “ျဗစ္….ျဗစ္….ပလြတ္…..ျပစ္….“ “အင္း…အစ္ကိုရယ္ ခုမွ ႏွင္းအိတို႔ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ….အင္း….ဟင္း…..“ ႏွင္းအိ အလူးအလဲ ခံစားေနရသည့္ၾကားက သူမသိခ်င္ေသာ အရာကို အားယူ၍ ေမးသည္.. ။
အင္း…အီး…..အား……အစ္ကို ေအးမိနဲ႔ မရခင္ကတည္းက ႏွင္းအိကို သေဘာက်ေနတာ…တစ္ေန႔ေတာ့ မျဖစ္ ျဖစ္ေအာင္ ခ်စ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားတာ…. “အစ္ကိုရယ္…..“ “ဒါေပမယ့္ အစ္ကို ႏွင္းအိရဲ႕ စိတ္ကို နားလည္တယ္…. ဒီတစ္ခါ ပဲ ခ်စ္ လိုက္ရရင္ ေတာ္ပါၿပီ……..“ “ဟင္……….“ ႏွင္းအိက ဟင္ခနဲ ျဖစ္ကာ သူ႔ကို အလန႔္တၾကား မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိသည္..။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ေခါင္းကို ရမ္းကာ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကို ျပန္၍ ပိတ္ထားလိုက္သည္..။ ခဏအတြင္း မ်က္လုံးေဒါင့္စြန္းမွ မ်က္ရည္စေလးမ်ား စို႔၍ ထြက္လာသည္..။ လွဦးက ဒူးေထာင္၍ လိုးေနရာမွ သူမ၏ ကိုယ္ေပၚသို႔ေမွာက္ခ်ကာ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ စို႔ရင္း ဖင္ကို ႂကြႂကြၿပီး ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးသည္..။ ႏွင္းအိမွာ ေဆာင့္လိုးသည့္ဒဏ္ေရာ လွဦး၏ ကိုယ္လုံးႀကီး ဖိထားသည့္ဒဏ္ကိုပါ ႏွစ္ခုစလုံး ခံစားေနရသည္..။ ဒါေပမယ့္ ႏွင္းအိ ေက်နပ္ေနသည္..။ သူမ၏ ကိုယ္ေပၚသို႔ ေမွာက္ခ်ထားေသာ လွဦးကိုယ္လုံးႀကီးကို လက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မိမိရရ ျပန္ဖက္ထားသည္..။ “ျဗစ္ ….အိုး… အစ္ကို႔…….အီး..အား……“ ႏွင္းအိ သူမကိုယ္ သူမ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္း မသိ…၊ လွဦး၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို အတင္းႀကဳံးဖက္ၿပီး အေပၚမွ ဖိထားသည့္ၾကားက သူမ၏ ခါးေလး အတင္းေကာ့တက္လာကာ တစ္ကိုယ္လုံး ခါဆင္းသြားသည္..။ ႏွင္းအိ ၿပီးသြားၿပီဆိုသည္ကို သိလိုက္ေသာ လွဦးကလည္း ခပ္သြက္သြက္ အခ်က္ ၂၀ ခန႔္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္ၿပီး သုတ္ေရေတြကို ပန္းထည့္လိုက္ေလသည္..။
အတန္ၾကာေအာင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ဖက္၍ ၿငိမ္ေနၾကၿပီးေတာ့မွ လွဦးက ေဘးသို႔ ပက္လက္လွန္၍ ခ်လိုက္သည္..။ ႏွင္းအိ သူမေဘးတြင္ ပက္လက္ျဖစ္သြားေသာ လွဦးကို တစ္ခ်က္ငဲ့ေစာင္း၍ ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ ထ၍ ထိုင္လိုက္သည္..။ ထို႔ေနာက္ လွဦးကို ေက်ာေပး၍ အဝတ္အစားမ်ားကို ျပန္၍ ဝတ္သည္..။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စကားမေျပာျဖစ္ၾကေခ်…။ လွဦးက သူ႔ကို ေက်ာေပး၍ အဝတ္အစားမ်ား ဝတ္ေနေသာ ႏွင္းအိကို မ်က္ေတာင္မခတ္ ေနာက္မွ ၾကည့္ေနမိသည္..။ အက်ႌေတြ ဝတ္ၿပီးသြားေတာ့ ႏွင္းအိက ေနာက္ဆုံး ထဘီကို ေျခေထာက္မွ စြတ္လိုက္ၿပီး မတ္တတ္ထ၍ ရပ္ကာ ဝတ္လိုက္သည္..။ သူမတစ္ကိုယ္လုံး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပင္ဆင္ၿပီးေတာ့မွ အခန္းဝဖက္သို႔ လွည့္၍ အျပင္သို႔ ထြက္သြားသည္..။ ႏွင္းအိ လွဦးကို တစ္ခ်က္ေလးမွ လွည့္မၾကည့္ေပ…။ အခန္းဝဖက္သို႔ လွမ္း၍ထြက္သြားေသာ ႏွင္းအိ၏ မ်က္ဝန္းတို႔တြင္ေတာ့ မ်က္ရည္မ်ား ဝိုင္းလ်က္ ရွိသည္ကို လွဦး အထင္းသား ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ ႏွင္းအိ အ္ိမ္ေရွ႕ကို ေရာက္ေတာ့ သူမဖိနပ္ကို စီးၿပီး အိမ္ေအာက္သို႔ ဆင္းလိုက္သည္..။ အျပင္တြင္ မိုးက မသည္းေတာ့ေပမယ့္ စဲေတာ့ မစဲေသးေခ်…။ ႏွင္းအိ ဟိုဟိုသည္သည္ ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခေမာက္တစ္ခုကို ေတြ႕သျဖင့္ ဆြဲ၍ ေဆာင္းကာ မိုးဖြဲဖြဲၾကားသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္..။
ႏွင္းအိ ေျခလွမ္း၍ ေလွ်ာက္လိုက္တိုင္း အထဲမွ အရည္ေတြက ျပန္၍ ထြက္က်လာေနသည္..။ ေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ေပါင္ၾကားတစ္ခုလုံး ေစးထန္းထန္း ျဖစ္လာကာ ေလွ်ာက္ရတာ ခက္ခဲလာသည္..။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ႏွင္းအိ ေဘးဘီၾကည့္၍ လူလစ္တာႏွင့္ ေပါင္ၾကားထဲ လက္ႏႈိက္ကာ ဝတ္ထားေသာ ထဘီႏွင့္သုတ္ပစ္လိုက္သည္..။ ထဘီတြင္ အကြက္လိုက္ စြန္းထင္း၍ သြားသည္..။ ဒါေပမယ့္ ကိစၥမရွိ..။ ေခါင္းေပၚတြင္ ေဆာင္းထားေသာ ခေမာက္က ခႏၶကိုယ္အေပၚပိုင္း ေလာက္သာ မိုးေရကို ကာကြယ္ေပးႏိုင္ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ သူမ၏ ထဘီေလးတစ္ခုလုံး မိုးေရတို႔ျဖင့္ စိုစို႐ႊဲသြားမွာ ေသခ်ာေလသည္.။ လွဦးႏွင့္ ႏွင္းအိ တို႔ ကိစၥကို အစ္မျဖစ္သူ မေအးမိ ပင္ မသိလိုက္ ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းသာ သိထားၾကသည္..။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ လွဦးႏွင့္ ႏွင္းအိတို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ တတ္ႏိုင္သမွ် ေရွာင္ေနၾကသည္.. ။ မလႊဲသာလို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ဆုံမိၾကလ်င္ လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိန္းကာ ပုံမွန္အတိုင္း ေျပာဆိုဆက္ဆံ ၾကသည္..။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ႏွင္းအိက လွဦးကို အကဲခတ္ ဆန္းစစ္ၾကည့္သည္..။ လွဦးက သူမအေပၚ မ႐ိုးသားေသာ အရိပ္အေယာင္မ်ား ဘာကိုမွ မေတြ႕ရသျဖင့္ ႏွင္းအိ တစ္မ်ိဳး စိတ္ေအးရသည္..။ ဒါေပမယ့္လည္း ခက္သည္က ႏွင္းအိျဖစ္သည္..။ သူမလိပ္ျပာ သူမ မလုံ ။ ပတ္ဝန္းက်င္က မသိ၍ ႐ိုက္ခတ္မႈ မရွိေသာ္လည္း သူမကိုယ္ သူမေတာ့ သိေနတာက ခက္လွသည္..။
ဒီအရိပ္မည္းႀကီးကို သူမစိတ္ထဲက ဘယ္လိုမ်ား ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ရပါ့မလဲ ဆိုေသာ ေမးခြန္းက ႏွင္းအိ သူမကိုယ္ကို ျပန္ေမးမိေနသည္မွာ အႀကိမ္ေပါင္း မေရတြက္ႏိုင္ေတာ့ေပ…။ သူမ၏ ခႏၶကိုယ္က ညစ္ႏြမ္းေနၿပီလားဆိုသည့္ အေတြးက ႏွင္းအိရင္ထဲတြင္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ကိန္းေအာင္း၍ ေနသည္..။ ယခုလည္း ေခ်ာင္းစပ္ရွိ တ႐ုတ္စကားပင္ သစ္ျမစ္ဆုံႀကီးေပၚတြင္ ထိုင္ရင္း သူမ၏ အရိပ္မည္းႀကီးကို ျပန္ေျပာင္း စဥ္းစားမိေနကာ သက္ျပင္းေတြ အခါခါ ခ်ေနမိသည္..။ စဥ္းစားၿပီးသြားျပန္ေတာ့ ေပါင္ေလးတစ္ဖက္ကို ဟ၍ လက္ေလးတစ္ဖက္ကို ေပါင္ၾကားထဲ သြင္းၿပီး ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ထဘီေပၚမွ စမ္းလိုက္မိသည္..။ ဒီအရာက ဘာႏွင့္မွ ထိ၍ ရေသာ အရာ မဟုတ္ပါ..။ လက္ျဖင့္ ထိကိုင္ၿပီ ဆိုကတည္းက ထိုလက္ကင္းကြာသြားမွာကို ေစာက္ဖုတ္ေလးက မလိုလားသည့္အျပင္ ထိထားေသာ ခုအေနအထားထက္ ပိုၿပီး ဖိကပ္ပြတ္သပ္လာမွာကို လိုလား၍ ေနသည္..။ ႏွင္းအိ သူမလက္ျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို အသာေလး ဖိ၍ ပြတ္သပ္ေပးေနမိသည္..။ ပြတ္ရင္း ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းက ပို၍ ကားသြားရသည္..။ ႏွင္းအိထိုင္ေနေသာ ေနရာက ေရကန္ႀကီး သုံးကန္၏ ေရွ႕ဖက္ ေခ်ာင္းကမ္းစပ္တြင္ ျဖစ္သည္..။ သူတို႔႐ြာက ဒီေခ်ာင္းေလး ကမ္းပါးတစ္ေလွ်ာက္ တည္ထားေသာ ႐ြာကေလး ျဖစ္သည္..။
ကမ္းစပ္တြင္ လူသူကင္းရွင္းမွန္း သိေတာ့ ႏွင္းအိ ပို၍ ကဲလာသည္..။ ထဘီေအာက္နားစေလးကို အသာေလး ဆြဲတင္လိုက္ၿပီး ထဘီၾကားထဲ လက္ကို သြင္းကာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို စမ္းလိုက္ျပန္သည္..။ သူမ၏ ခဲအို လွဦးလုပ္တာ ခံလိုက္ရၿပီးကထဲက ရိပ္ထားေသာ ေစာက္ေမႊးေလးေတြက လက္တစ္ဆစ္ခန႔္ပင္ ျပန္၍ ထြက္ေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္..။ ပထမဆုံး လက္ဖ်ားေလးျဖင့္ ေစာက္ေမႊးေလးေတြကို ပြတ္သပ္လိုက္ၿပီးမွ အကြဲေၾကာင္းမွ ေငါက္ေတာက္ေလးထြက္ေနေသာ ေစာက္ေစ့ေလးကို လက္မထိပ္ျဖင့္ တို႔ထိ ကာ ပြတ္ေပးရင္း ႏွင္းအိ မ်က္လုံးေလးမ်ား စင္း၍ က်လာရသည္..။ ႐ြာလမ္းမႀကီးေပၚမွ ေခ်ာင္းဖက္သို႔ ဆင္းလာၿပီး လူတစ္ရပ္ေလာက္ ေပါက္ေနေသာ ဗ်ိဳက္ေတာပင္ မ်ားကို ေက်ာ္ျဖတ္လိုက္မည္ ဆိုပါက ႏွင္းအိကိ အတိုင္းသား ျမင္ရမည္ ျဖစ္သည္..။ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ စိုစိစိေလး ျဖစ္ေနေသာ အရည္ေလးေတြက ေစာက္ေစ့ကေလးကိုလည္း ထိလိုက္ေရာ အျပင္သို႔ စို႔၍ ထြက္လာသည္..။ ႏွင္းအိ စင္းက်ေနေသာ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကို မဖြင့္ေတာ့ေပ..။ လက္ညႇိဳးေလးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ အသာေလး ထိုးထည့္လိုက္သည္..။ ထြက္ေနေသာ အရည္ေလးေတြေၾကာင့္ ေခ်ာေခ်ာခ်ဴခ်ဴ တစ္ေခ်ာင္းလုံး ဝင္သြားသည္..။ ဒီေတာ့ ႏွင္းအိက သူမ၏ လက္ညႇိဳးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္ လုပ္ေပးသည္..။ လက္ကလႈပ္ေနေတာ့ ႏွင္းအိရဲ႕ ကိုယ္လုံးေလးမွာ တသိမ့္သိမ့္ လႈပ္၍ ေနသည္.. ။
ခဏအတြင္းမွာပင္ ေျဖးေျဖးေလး လႈပ္ရွားေနေသာ သူမ၏ လက္က သြက္သြက္လက္လက္ ႀကီး လႈပ္ရွား၍ လာသည္..။ ႏွင္းအိ မ်က္လုံးေလးေတြ မွိတ္ထားရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးက ဟ၍လာသည္..။ “ႏွင္းအိ…“ “အမေလး…………..“ ေခၚလိုက္ေသာ အသံက တိုးတိုးေလး ျဖစ္ေပမယ့္ ႏွင္းအိ နားထဲတြင္ မိုးႀကိဳးပစ္လိုက္ သည္ဟုပင္ ထင္လိုက္ရသည္..။ ထဘီးၾကားထဲ ထိုးသြင္းထားေသာ လက္ ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး တၿပိဳင္နက္ထဲမွာပင္ ႏွင္းအိ မ်က္လုံး ဖြင့္၍ ၾကည့္လိုက္သည္..။ “ဟင္……ဆရာေလး……“ ႐ြာမူလတန္းေက်ာင္းမွ ဆရာေလး ဝင္းကိုအား ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ ႏွင္းအိ မ်က္လႊာေလး ခ်ကာ ေခါင္းေလး ငုံ႔သြားသည္..။ သူနဲ႔မွ ပက္ပင္းတိုးရသတဲ့လား….။ ႏွင္းအိ ရွက္လိုက္တာ…မေျပာပါနဲ႔…။ ျဖစ္ႏိုင္လ်င္ ဒီေနရာမွ ခ်က္ခ်င္းထ၍ ေျပးသြားလိုက္ခ်င္သည္..။ အမွန္ေတာ့ ႏွင္းအိႏွင့္ ဆရာေလး ဝင္းကိုတို႔က ေရွ႕လထဲတြင္ လက္ထပ္ၾကရန္ လူႀကီးေတြက သေဘာတူၿပီးၾကတဲ့သူေတြ ျဖစ္သည္..။ ဆရာေလး ဝင္းကို ႏွင့္ ႏွင္းအိတို႔ ႀကိဳက္ေနၾကတာလည္း တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္..။ ဒီေနရာက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႕ေနက် ေနရာေလး ျဖစ္သည္..။
ဝင္းကို ႏွင္းအိ အျဖစ္အား ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ သူ႔ကိုသတိရၿပီး ႏွင္းအိ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနသည္ဟု ေတြးမိၿပီး သနားသြားသည္..။ ဝင္းကို ႏွင္းအိရဲ႕ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ညင္သာစြာ ကိုင္၍ သူမကို ဆြဲထူလိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္း ၍ ဖြဖြေလး နမ္းသည္..။ ျမတ္ႏိုးယုယစြာ ညင္ညင္သာသာနမ္းလိုက္တာျဖစ္ေပမယ့္ ႏွင္းအိက ဒီလို နမ္းတာကို အားမရႏိုင္..။ သူမ ပါးကို ထိုး၍ တိုးကပ္ေပးသည္..။ “ႏွင္းအိ …အိမ္ကိုလိုက္ခဲ့ေနာ္..အိမ္မွာဘယ္သူမွမရွိပါဘူး… “ဟင့္အင္း…မလိုက္ခ်င္ဘူး..“ႏွင္းအိ သူ႔ခါးကို ဖက္ထားလ်က္က သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွ ေခါင္းေလး ခါရမ္း၍ ေျပာသည္..။“လိုက္ခဲ့ပါလား ႏွင္းအိရာ… လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႕ရတာေပါ့…“ဟင့္အင္း…ေရွ႕လထဲဘဲ….လက္ထပ္ေတာ့မယ့္ဟာ……“ဒါေတာ့..ဒါေပါ့…..ဒါေပမဲ့….“ဘာလဲ..ႏွင္းအိကို အထင္ေသးသြားၿပီလား..။ အဲဒါ ႏွင္းအိ တစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ဘူး..ရွင့္…မွတ္ထား….“ၿပီးေတာ့မွ ႏွင္းအိက တိုးတိုးေလး…“မိန္းမေတြက ဒီလိုပဲ….“ ဟု ေျပာလိုက္သည္..။“ေအာ္….ႏွင္းအိရယ္……….ဝင္းကို ႏွင္းအိရဲ႕ နဖူးေလးအား တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး ခါးကိုဖက္ကာ ႐ြာလမ္းမႀကီးေပၚသို႔ အတ ေလွ်ာက္သြားေလေတာ့သည္.……ၿပီးပါၿပီ။
