ဟာ ……. အာ .. ျခဴးနဒီ .. ကန္ေတာ့ .. ကန္ေတာ့ .. ရဲႏိုင္ လက္ထဲဆြဲလာသည့္ ေၾကးအိုးထုပ္က အေပါက္၀နားတြင္ ရပ္ေနမိေသးသူ ျခဴးနဒီ ေပါင္တစ္ဖက္ႏွင့္ ၀င္တိုက္သည္။ ႂကြတ္ႂကြတ္အိတ္၏ ထိပ္၀ကို စုကာခ်ည္ထားေပးမယ္ တိုက္မိသည့္ အရွိန္ႏွင့္ အရည္တစ္ခ်ိဳ့က လၽွံက်ကာ ဂါ၀န္ကို စိုသြားသည္။ အကြက္ကေလး ျဖစ္သြားေသာ ထိုေနရာသည္ တကယ့္ေနရာ။ ရဲႏိုင္ မ်က္လုံးျပဴး မ်က္ဆံျပဴးျဖစ္ၿပီး ႏွုတ္က ေယာင္ယမ္း၍ ကဗ်ာကယာ ေတာင္းပန္မိသည္။ ပူမ်ား ပူသြားျပန္ၿပီလား …။ ျခဴးနဒီ မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ေတာင္ မၾကည့္ရဲေတာ့။ တကိုယ္လုံးလည္း ထူပူတက္လာသည္။ မျဖစ္ေတာ့ … ေၾကးအိုးထုပ္ကို ေပးၿပီး ျပန္မွ ျဖစ္ေတာ့မည္ …။ “ရတယ္ ဆရာ .. ေၾကးအိုးထုပ္သာ ျခဴးနဒီကို အရင္ေပးလိုက္ေတာ့ .. ဧည့္ခန္းမွာ ခနထိုင္ႏွင့္ဦး .. ျခဴးနဒီ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ သြားထားလိုက္မယ္ ..“ “ေန .. ေနပါေစ .. မထိုင္ေတာ့ဘူး .. “ ဒါက ဘာျဖစ္ရျပန္တာလဲ ဆရာ .. ျခဴးနဒီေပၚ ေၾကးအိုးရည္ ေမွာက္က်ေအာင္လုပ္ၿပီး ျပန္သြားေတာ့ မလို့လား …။
မ … မဟုတ္ဘူး ျခဴးနဒီ .. ကိုယ္ ဒီလို ရည္ရြယ္တာ မဟုတ္ဘူး ..“ဒါဆိုလဲ အထဲ၀င္ပါ ဆရာ .. ျခဴးနဒီ ဆရာ့ကို ေမးစရာ ရွိေသးတယ္ ..“ မတတ္သာေတာ့။ ျခဴးနဒီလက္ထဲ ေၾကးအိုးထုပ္ကို ထည့္ေပးလိုက္ရၿပီး လူက ဧည့္ခန္းရွိရာသို့ ေလၽွာက္သြားလိုက္သည္။ ျခဴးနဒီက ရဲႏိုင္၏ ေနာက္ကို လွမ္းၾကည့္ရင္း အဓိပၸါယ္ေဖာ္ရခဲ့သည့္ အျပဳံးကို ျပဳံးသည္။ ထို့ေနာက္ အိမ္တံခါးကို သံပန္းေရာ၊ အတြင္းတံခါးပါ ေသခ်ာျပန္ပိတ္သည္။ ျခဴးနဒီ လုပ္ေနကိုင္ေနပုံကို ဆက္တီခုံေပၚမွာ ၀င္ထိုင္ရင္း ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ရဲႏိုင္ စိတ္ထဲ သရိုးသရီျဖစ္လာသည္။ အထူးသျဖင့္ တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ အိမ္၏ အေျခအေနကို မႀကိဳက္ .. ။ သူႏွင့္ ျခဴးနဒီ ႏွစ္ေယာက္ထဲမ်ားလား .. ။ “အိမ္မွာ ဘယ္သူေတြ မွ မရွိဘူးလား .. ျခဴးနဒီ …“ “မရွိဘူး ဆရာ .. ဘုရားကိုးဆူ ဖိတ္လို့ သြားၾကတယ္ …“ ေနာက္ေဘးဘက္ ၀င္သြားသည့္ ျခဴးနဒီထံမွ ျပန္ေအာ္ေျဖသံကို ၾကားရသည္။ သူေတြးထားသည့္ အေၾကာင္းကို confirm လုပ္သည့္ အေျဖမို့ ရဲႏိုင္ ထိုင္ရာမွ အလိုလို ထရပ္မိသည္။
ျခဴးနဒီကို ေခ်ာင္းသာသြားမည့္ကိစၥ ေျပာၿပီး ျပန္မွ ျဖစ္ေတာ့မည္။ ျခဴးနဒီကို မယုံရဲသလို၊ သူ႔ကိုယ္သူကိုလဲ မယုံရဲ။ မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ထဲေနရဖို့ဆိုေသာ အခြင့္အေရးကို တျခားသူမ်ားသာ လိုခ်င္လၽွင္ လိုခ်င္ၾကမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ရဲႏိုင္အတြက္ေတာ့ ဒီအခ်က္က မမွန္ ။ “မတ္တပ္ႀကီး ရပ္လို့ .. ဘာျဖစ္လို့လဲ ဆရာ …“ “ဘာ … ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး .. ဘယ္သူမွ မရွိဘူးဆိုရင္ ျပန္ေတာ့မလို့ …“ “အဲဒါက ဘာစကားလဲ ဆရာ .. ျခဴးနဒီ ဆရာ့ကို ဘာလုပျနလေို့လဲ ..“ “မ .. မဟုတ္ဘူး .. ျခဴးနဒီ .. ေဆာရီးကြာ .. ဆရာ့စိတ္ေတြ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနလို့ … ဆရာ ျပန္ေတာ့မယ္ ..“ “ဒီမွာ ဆရာ ..“ ျခဴးနဒီက သူ႔ေဘးက လြတ္ေနသည့္ ဆက္တီခုံတြင္ ၀င္ထိုင္ရင္း မ်က္၀န္းေတြကို ၀င့္ကာေခၚသည္။ ရဲႏိုင္ အ၀တ္အစားမလဲပဲ ျပန္ထြက္လာသည့္ ျခဴးနဒီကို ေသခ်ာမၾကည့္ရဲ။ အထူးသျဖင့္ ဂါ၀န္ကို အခုအခံမပါပဲ ၀တ္ထားသည္ဆိုတာကို ေရွ႕ေရာ၊ ေနာက္ေရာကပါ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရသည္မို့ ပိုဆိုးသည္။
မုန္ယိုစျပဳခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနသာ စိတ္ဆင္ရိုင္းကို အတင္းတားထားရသည္။ သူ႔အၾကည့္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ခင္းထားသည့္ ဖေယာင္းပုဆိုးကြက္ဆီသို့သာ ေရႊ႕ထားရသည္။ မတည္ၿငိမ္သည့္ စိတ္ေၾကာင့္ ဖေယာင္းပုဆိုးကြက္က ဘာကိုပုံေဖာ္ထားသည္ေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိ ..။ “ျခဴးနဒီမွာ ဘာလိုအပ္ခ်က္ေတြ ရွိေနလို့ ဆရာက မမေမာ္ကို ေရြးလိုက္ရတာလဲ ..“ “ျခဴးနဒီ .. ဘာေျပာတယ္ … “ ရဲႏိုင္ ရင္ထဲ ရီဂ်စ္စတာစေကး ရွစ္ေလာက္ရွိမည့္ ငလၽွင္တစ္ခု ျဖဳန္းခနဲ လွုပ္ခါသည္။ ျခဴးနဒီ စကားက ဒီမွာ ရပ္မေနပါ။ ငလၽွင္လွုပ္ၿပီးလၽွင္ တြဲၿပီးပါလာတတ္သည့္ ဆူနာမီလွိုင္းမ်ားလို ေနာက္ထပ္ ထပ္ေရာက္လာသည္။ “ဆရာ မသိခ်င္ေယာင္မေဆာင္ပါနဲ႔ .. ဆရာနဲ႔ မမေမာ္ က်ိတ္ျဖစ္ေနတာကို ျခဴးနဒီ ေသခ်ာသိထားတယ္ ..“ “မ .. မဟုတ္ဘူး .. ျခဴးနဒီ .. ဆရာ ရွင္းျပမယ္ .. မမေမာ္နဲ႔ ဆရာက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြပါ … တျခား ပတ္သက္မွု မရွိပါဘူး ..“ ရဲႏိုင္ ျပာျပာသလဲ ရွင္းျပရသည္ ထုံးစံအတိုင္း ေျပာသာေျပာလိုက္ရသည္ သူ႔စကားေတြ အထာမက်။
အမူအယာကလည္း မွင္ေသမွု မရွိ။ ျခဴးနဒီက ရဲႏိုင္ ရွင္းျပသည္ကို အေရးမလုပ္။ ပုခုံးေပၚတင္ေနသည့္ ဆံပင္ေလးေတြ ဝဲသြားသည္အထိ ေခါင္းကို ဘယ္ညာခါယမ္းလိုက္ၿပီး .. “ဟင့္ အင္း .. ဆရာတို့ ဘာေတြ ျဖစ္ျဖစ္ ျခဴးနဒီ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး .. သိလဲမသိခ်င္ဘူး .. ျခဴးနဒီ သိခ်င္တာ ဆရာ ဘာျဖစ္လို့ ျခဴးနဒီကိုေရာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္လို့ သေဘာမထားနိုင္တာလဲ .. လုပ္ ေဖာ္ ကိုင္ ဖက္ ေလ .. ဟုတ္တယ္ မွတ္လား ..“ “ဒါ .. ဒါ ..“ “ဒီမွာ .. ဆရာ ၾကည့္စမ္းပါဦး .. ျခဴးနဒီမွာ ခ်ိဳ့ယြင္းခ်က္ တစ္ခုခု ရွိလို့လား …“ ႐ုတ္ခ်ည္း ထိုင္ရာမွထၿပီး ဂါ၀န္ကို ေခါင္းေပၚမွေျမႇာက္၍ ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည့္ ျခဴးနဒီေၾကာင့္ ရဲႏိုင္ ေယာင္ယမ္း၍ ဖင္ကိုႂကြ ေနာက္ဆုတ္မိသည္။ ဆက္တီေထာင့္စြန္းႏွင့္ သူ႔ေက်ာ ကပ္သြားသည္။ ဒီေကာင္မေလး ဇြတ္ႀကီးပါလား ..။ မ်က္စိထဲသို့ ၀င္းခနဲ ေရာက္လာသည့္ ျမင္ကြင္းကို မၾကည့္ႏွင့္ဟု သူ႔ဦးေႏွာက္က အမိန္႔ေပးသည္။ သို့ေသာ္ ထိုအမိန္႔ေပးခ်က္ကို သူ႔မ်က္လုံးေတြက လက္မခံပါ။
၀င္းဝါစိုျပည္သည့္ အသားအရည္ႏွင့္ အခ်ိဳးအစားက် လွပဖြံ့ၿဖိဳးသည့္ ျခဴးနဒီ၏ ကိုယ္ပိုင္အဂၤါအလွက ရဲႏိုင္ကို ေရွာင္ထြက္မရေအာင္ ဖမ္းစားထားသည္ … ။ “ျခဴးနဒီ .. မေကာင္းဘူး ထင္တယ္ .. ဂါ၀န္ႀကီး ျပန္၀တ္လိုက္ပါကြယ္ .. ျခဴးနဒီက လိမၼာပါတယ္ ..“ “ဟုတ္တယ္ .. ျခဴးနဒီက လိမၼာတယ္ ဆရာ .. ဆရာလဲ လိမၼာပါ .. မမေမာ္နဲ႔ ဆရာကိစၥကို တျခားဘယ္သူမွ မသိေအာင္ ျခဴးနဒီ လၽွို့ဝွက္ထားေပးပါမယ့္ ….“ ရဲႏိုင္ ဘာေျပာရမွန္း မသိေတာ့။ ျခဴးနဒီ ဆိုသည့္ ေကာင္မေလးကလဲ တကယ့္ဟာေလး။ အခုအခ်ိန္ထိ ဂါ၀န္ကို ျပန္မ၀တ္ပဲ ပကတိကိုယ္လုံးအတိုင္း အလွျပသလို ေနေနသည္။ “ဟူး . . ခက္တယ္ကြယ္ .. ျခဴးနဒီရယ္ .. ဆရာက ျခဴးနဒီကို ညီမေလး တစ္ေယာက္လိုပဲ သေဘာထားခ်င္တာ .. ျခဴးနဒီ ေျပာသလို လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ မျဖစ္ခ်င္ဘူး ..“ တဲတဲေလးသာ က်န္ေတာ့သည္ စည္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး မကူးခင္ ေနာက္ဆုံးအျဖစ္ ရဲႏိုင္ ေလသံေပ်ာ့ႏွင့္ ေျဖာင့္ျဖၿပီး ေျပာျဖစ္ေသးသည္။
သူလဲ ပုထုဇဥ္ပဲမို့ ျခဴးနဒီလို မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း အေနအထားႏွင့္ ေရွ႕မွာ ရွိေနသည္တြင္ စိတ္မလွုပ္ရွားပဲႏွင့္ေတာ့ မေနနိုင္။ မျဖစ္သင့္မွန္း သိေနသည့္တိုင္ က်န္းမာသန္စြမ္းလွသည့္ သူ႔ေပါင္ၾကားရွိ အေကာင္က အလိုလို ေခါင္းေထာင္ခ်င္လာသည္။ “ဒါမ်ား ဆရာရယ္ .. ညီမဆိုေတာ့လဲ ညီမေပါ့ .. ေမြးစားညီမေလ .. ေမြး စား ညီ မ .. ျဖစ္တယ္ မွတ္လား .. ခိ .. ခိ “ “ဟူး .. ျဖစ္တယ္ကြာ .. ကဲ ေျပာ .. ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ..“ “ဘာမွ လုပ္ေပးစရာ မလိုဘူး .. ျခဴးနဒီနဲ႔သာ အထဲလိုက္ခဲ့ေတာ့ .. လာ ဆရာ .. ျမန္ျမန္လုပ္ .. ျခဴးနဒီ အေအးျပန္ပတ္ေနဦးမယ္ ..“ ရဲႏိုင္ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ေတာ့ကြာဟု ဆုံးျဖတ္ၿပီး လက္ဆြဲေခၚသည့္ ျခဴးနဒီ၏ ေနာက္ကို လိုက္လာခဲ့သည္။ စစခ်င္းေတာ့ ေျခလွမ္းေတြက အနည္းငယ္ ေႏွးေနေသးသည္။ သုံးေလးငါးလွမ္းေလာက္ လွမ္းၿပီးခ်ိန္တြင္ ေနာက္တြန္႔ေနမွုက ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းကို မသိေတာ့။ စိတ္လွုပ္ရွားမွုက တက္ႂကြမွုအဆင့္ကို ကူးေျပာင္းသြားသည္မို့။
ျခဴးနဒီႏွင့္ သူ အခန္းထဲသို့ ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္ပင္ ေရာက္လာသည္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ အခန္းထဲတစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးသည့္ ရဲႏိုင္ ဟိုဟိုဒီဒီ ေငးၾကည့္ေနမိေသးသည္။ သို့ေသာ္ ျခဴးနဒီက သူ႔ကို အခ်ိန္သိပ္ေပးမေန။ အခန္းေထာင့္တြင္ ရွိေသာ သူမ၏ အိပ္ယာေလးရွိရာသို့ လက္ေမာင္းကို ဆြဲ၍ ေခၚသြားသည္။ ရဲႏိုင္ကို ကုတင္ေပၚတြင္ အရင္ထိုင္ေစသည္။ သူမကေတာ့ မထိုင္ေသးပဲ လက္တစ္ဖက္က ကိုင္လာသည့္ ဂါ၀န္ကို ကုတင္ေျခရင္းရွိ တန္းတြင္ အရင္လႊားတင္သည္။ “ျခဴးနဒီကို ညီမဆိုၿပီး သတ္မွတ္လိုက္ေတာ့ ျခဴးနဒီက ဆရာ့ကို အစ္ကိုဆရာလို့ ေခၚမယ္ေနာ္ .. ႀကိဳက္တယ္မွတ္လား ..“ “အင္း .. ရတယ္ ..“ “ကဲ .. အစ္ကိုဆရာ ဒီမွာ ပက္လက္အိပ္လိုက္ေတာ့ .. အစ္ကိုဆရာ ဘာမွ လုပ္ေပးစရာ မလိုဘူး .. ျခဴးနဒီပဲ အစစ လုပ္ေပးသြားမယ္ .. ျခဴးနဒီ လုပ္ေပးတာ မႀကိဳက္ရင္သာ ေျပာ ..“ “ေအးပါကြာ ..“ ရဲႏိုင္၏ ေလသံက ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ …။
မိန္းမအေတြ႕အၾကဳံ မရွိခဲ့တာ မဟုတ္သည့္တိုင္ အခုလိုမ်ိဳး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က စၿပီး သူ႔ကို ဘယ္လိုေန၊ ဘယ္လိုထိုင္ဆိုၿပီး လိုက္ေျပာျပေနတာမ်ိဳးေတာ့ တစ္ခါမွ မၾကဳံဖူးခဲ့။ ေကာက္ညင္းက မေစးပဲ ဆန္ၾကမ္းက ျပန္ေစးသလိုမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြေတာင္ ေအးစက္ေနသည္။ ျခဴးနဒီ ခိုင္းသည့္အတိုင္း ေမြ႕ယာေပၚမွာ ပက္လက္လွန္ အိပ္ေပးလိုက္သည္။ ျခဴးနဒီက သြက္သည္။ ရဲႏိုင္ ပက္လက္ျဖစ္သြားသည္ႏွင့္ ၀တ္လာသည့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ခါးပတ္ေခါင္းကလစ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ကိုင္ကာ ျဖဳတ္သည္။ ခါးပတ္ကို အကုန္ေတာင္ ဆြဲျဖဳတ္မေနပဲ ကလစ္ကြာသြားသည္ႏွင့္ ေဘာင္းဘီၾကယ္သီးကိုထပ္ျဖဳတ္သည္။ ၾကယ္သီးၿပီးေတာ့ ေအာက္က ဇစ္ကို ဆြဲဖြင့္သည္။ ဇယ္ဆက္သလို ျမန္လွသည့္ သူမ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြေၾကာင့္ အခ်ိန္ပိုင္းေလးအတြင္း ရဲႏိုင္ ေအာက္ပိုင္းက ဗလာဟင္းလင္း ျဖစ္သြားသည္။ စိတ္ကူးထဲတြင္ ပုံေဖာ္ေနရသည့္ အတန္ႀကီး .. အေခ်ာင္းႀကီးဆိုတာကို ျခဴးနဒီတစ္ေယာက္ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္လိုက္ရသည္။
အစ္ကိုဆရာ စိတ္ပါသည္၊ မပါသည္ဆိုတာ ျခဴးနဒီ စဥ္းစားေနဖို့ မလိုေတာ့။ ေထာင္မတ္စျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ အေကာင္ႀကီးက သက္ေသျပေနသည္။ အားရစရာႀကီး။ အသည္းယားစရာေကာင္းလွေအာင္ ထြားလွသည့္ အတန္ႀကီးသည္ ေပါင္ၾကားတြင္ ႂကြားႂကြား၀င့္၀င့္ရွိေနသည္မွာ အေျမႇာက္ႀကီးတစ္ခုအလား …။ “အစ္ကိုဆရာ .. အစ္ကိုဆရာက လက္နက္ႀကီးတပ္ကပဲ .. ဒါေၾကာင့္ကိုး ..“ “ဘာ.. ဒါေၾကာင့္လဲ ျခဴးနဒီ ..“ “အို .. ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး အစ္ကိုဆရာ .. ျခဴးနဒီ စုပ္ၾကည့္ခ်င္တယ္ေနာ္ .. ရလား ..“ “ရတယ္ .. လုပ္ခ်င္တာသာ လုပ္ေတာ့ ..ေမးမေနနဲ႔“ “တကယ္ေနာ္ … ၿပီးေတာ့မွ ေနာင္တ မရနဲ႔ ..“ “မရဘူး .. မရဘူးကြာ .. တယ္လဲ စကားမ်ားတဲ့ ျခဴးနဒီပဲ ..“ “အင္းပါ .. စကားမေျပာေတာ့ဘူး .. အလုပ္နဲ႔ပဲ သက္ေသျပေတာ့မယ္ .. ရယ္ဒီ .. ၀မ္း တူး သရီး ..“ တိုင္မင္ေခၚၿပီးသည့္ေနာက္ ရဲႏိုင္ ေျခရင္းပိုင္းတြင္ ေနရာယူထားသူ ျခဴးနဒီ၏ မ်က္ႏွာက သူ႔ေပါင္ၾကားသို့ နိမ့္က်သြားသည္။
ပလြတ္ဆိုသည့္ ျမည္သံကို မတိုးမက်ယ္ၾကားလိုက္ရၿပီးေနာက္ ေႏြးကနဲ ျဖစ္သြားသည့္ ထိပ္ဖူးဆီမွ စိမ့္ေနေအာင္ ေကာင္းသည့္အရသာကို ရဲႏိုင္ ခံစားလိုက္ရသည္။ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ျဖစ္ေနသည့္ သူ႔ေျခတန္ေတြ ဆန္႔တန္းသြားၿပီး ေပါင္ၿခံတစ္ဝိုက္ရွိ အေၾကာေတြ တင္းခနဲ ျဖစ္သည္။ တင္းတင္းေလး ငုံကာထားလို့ ထိေတြ႕ေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးမ်ားႏွင့္ လိင္တန္တေလၽွာက္ ေျပးလႊားေနသည့္ လၽွာဖ်ားေလး၏ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ရဲႏိုင္ ျခဴးနဒီကို မၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ စိတ္တင္းထားလို့ မရေတာ့ပါ။ မ်က္ႏွာက်က္တည့္တည့္ကို စိုက္ၾကည္ေနရာမွ ေခါင္းကို အနည္းငယ္ေထာင္၍ မတ္လိုက္ၿပီး ျခဴးနဒီႏွင့္သူ ဆက္သြယ္ေနသည့္ ေနရာကို လွမ္းၾကည့္သည္။ ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ရင္ေတြ ဒိန္းခနဲ ခုန္သည္။ အၾကည့္ကို ဘယ္လိုမွ ျပန္လႊဲလို့ မရေတာ့ပဲ ႏွုတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးထဲသို့ သူ႔ဟာႀကီး တိုး၀င္ျပန္ထြက္ျဖစ္ေနမွုကို အသက္ရွူဖို့ ေမ့ေလ်ာ့ေနသည့္အလား စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
အားရစရာ ေကာင္းလွေအာင္ ပူေႏြးမာေၾကာေနသည့္ အေခ်ာင္းႀကီးကို ျခဴးနဒီ အားရပါးရပင္ စုပ္သည္။ စုပ္ေနရင္းမွလဲ ရဲႏိုင္၏ အေျခအေနကို မ်က္လႊာေလး ပင့္၍ ၾကည့္ေသးသည္။ ေက်နပ္အားရေအာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ စုပ္ၿပီးေနာက္ အာေခါင္ထဲအထိ ၀င္ေနသည့္ အေခ်ာင္းႀကီးကို အျပင္ထုတ္လိုက္သည္။ “အစ္ကိုဆရာ .. ျခဴးနဒီကိုေကာ ျပန္လုပ္ေပးပါလား .. အစ္ကိုဆရာ လုပ္တတ္တယ္ မွတ္လား .. “ “ဘာ .. ဘာလဲ ..“ “ပါးစပ္နဲ႔ လုပ္ေပးတာေလ .. ျခဴးနဒီ ကိုယ္ကို အဲဒီဘက္ လွည့္လိုက္မယ္ ..“ “ဟင္ .. အဲ .. အဲဒါ .. မလုပ္ဖူးဘူး ..“ “တကယ္လား … အစ္ကိုဆရာ တခါမွ မလုပ္ဖူးဘူးလား ..“ “တကယ္ဟ .. ဒီကိစၥ ညာေျပာရမွာလား ျခဴးနဒီရာ ..“ “ဒါဆို ျခဴးနဒီ ပိုႀကိဳက္သြားၿပီ .. မရဘူးကြာ .. လုပ္ေပး .. မလုပ္ေပးလၽွင္ ..“ ျခဴးနဒီက တကယ့္ ဂ်စ္ဆိုမွ ဂ်စ္။ ရဲႏိုင္ ျပာျပာသလဲ ျဖစ္သြားမွ ပို၍ေတာင္ သေဘာက်သြားဟန္ ရွိသည္။ ေယာက္်ားေလးေတြ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ျဖစ္လၽွင္ ငါပထမဆုံးကြဆိုေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ကို လိုခ်င္သလို .. ။
အခုလဲ သူမမွာ ျခဴးနဒီ ပထမဆုံးဆိုေသာ အေျခအေနကို မက္ေမာေနေလသည္။ အစ္ကိုဆရာက သူမကို ေမြးစားညီမလို့ဆိုေတာ့ သူမကလဲ ညီမတစ္ေယာက္လိုပဲ ႏြဲ႕ဆိုးဆိုးရမည္။ ရဲႏိုင္ ကန္႔ကြက္တာေတြ ဘာေတြကို ထည့္တြက္မေန .. ။ သူမကိုယ္ကို တကယ္ပင္ ေျခရင္းဘက္တြင္ ကုန္းထားရာမွ လွည့္ေရႊ႕လိုက္သည္။ ေျဖာင့္စင္း၀င္းဝါသည့္ ေပါင္တန္ေတြက ေခါင္းရင္းဘက္ကို ေရာက္လာသည္။ ရဲႏိုင္ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိခင္မွာပင္ သိေနသည့္ ျခဴးနဒီ၏ ေျခတန္သြယ္သြယ္ေလးေတြ သူ႔ေခါင္း၏ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ အက်အန ေနရာယူၿပီးသား ျဖစ္သည္။ “ဟဲ့ .. ေကာင္မေလး .. နင္ေနာ္ .. အၾကပ္ကိုင္တာေတြ မလုပ္နဲ႔ .. “ “ဟီး .. ဟီး .. ေဆာတီး .. အၾကပ္ကိုင္တာ မဟုတ္ပါဘူး အစ္ကိုဆရာကလဲ .. ညီမဆိုးေလးမို့ ဂ်ီက်တယ္ လုပ္ပါ .. လုပ္ေပးပါေနာ္ .. ျခဴးနဒီက သန္႔ပါတယ္ .. အေမြးေတာင္ တစ္ပင္မွ မရွိတာ အစ္ကိုဆရာ ေတြ႕တယ္ မွတ္လား ..“ ရဲႏိုင္ ဘာေျပာရမွန္း မသိလို့ ႏွုတ္က “အင္း“ ဟုသာထြက္သြားသည္။
မ်က္ႏွာတည့္တည့္တြင္ ဝဲေနသည့္ အကြဲေၾကာင္းေလး၏ ေအာက္ေျခရွိ မဟတဟျဖစ္ေနေသာ အဝေလးကို ၾကည့္ကာ သူ႔ရင္ထဲ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ အေျခအေနတစ္ခုအတြက္ ခ်ီတုံခ်ီခ် ျဖစ္ေနသည္။ ရဲႏိုင္တစ္ေယာက္ လေရာင္ခ်ိဳႏွင့္ ျပတ္သြားၿပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္း မမေမာ္၏ သြန္သင္ညႊန္ျပမွုေၾကာင့္ အခ်စ္၏ သင္ခန္းစာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သိေနခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ သို့ေသာ္ ျခဴးနဒီ ေတာင္းဆိုသည့္ ကိစၥကို မမေမာ္က တစ္ခါမွ မေတာင္းဆိုဖူး။ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ။ မမေမာ္က သူ႔ကို သူမ ပါးစပ္ႏွင့္သာ လုပ္ေပးသည္။ သူ႔ပါးစပ္ႏွင့္ ျပန္ မလုပ္ခိုင္း။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ ရဲႏိုင္သည္ အခုအခ်ိန္ထိ ဘာဂ်ာကို မွုတ္ကိုမမွုတ္ဘူးေသး။ အခုေတာ့ ေျပာင္လက္ရွင္းသန္႔ေနသည့္ ေျမာင္းေလး၏ေအာက္ဘက္ရွိ တလက္လက္ ျဖစ္ေနေသာ ရတနာတြင္းေလးက သူ႔ကို ဖိတ္ေခၚေနသည္။ “အစ္ကိုဆရာကလဲ စိတ္မပါတဲ့ အသံႀကီးနဲ႔ .. အမ်ားႀကီး မလုပ္ခ်င္လဲ တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ပဲ လ်က္ၾကည့္ ..။
အစ္ကိုဆရာ အဆင္မေျပဘူးဆိုရင္ ျခဴးနဒီ ဆက္မလုပ္ခိုင္းေတာ့ဘူး .. “ေအး .. ၿပီးေရာ .. လုပ္ေပးမယ္ .. ထပ္ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့ .. ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာသာ ဆက္လုပ္ …“ “ဟုတ္ ..“ ျခဴးနဒီက ရဲႏိုင္၏ စကားကို အတိအက် လိုက္နာသည္။ ထို့အတြက္ေၾကာင့္ ရဲႏိုင္လည္း သူမ ေတာင္းဆိုသည့္စကားကို လိုက္နာဖို့ ျပင္ရသည္။ အရင္ဆုံး တင္ပါးလုံးလုံးေလးႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ အိစက္ႏူးညံ့လွေသာ အထိအေတြ႕က သူ႔လက္ဖ်ားမွ တဆင့္ ကိုယ္အတြင္းသို့ စီဆင္းလာေသာအခါ ရဲႏိုင္ အားတက္လာသည္။ တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္ ျဖစ္ေနမွုကို ေဘးဖယ္လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာကို အကြဲေၾကာင္းႏွင့္ တစ္တန္းတည္းျဖစ္ေအာင္ ေမာ့လိုက္ၿပီးေနာက္ ျခဴးနဒီ၏ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို သူ႔လက္ႏွင့္ထိန္းကာ ေအာက္သို့ ဆြဲယူလိုက္သည္။ အရင္ဆုံး သူ႔လၽွာဖ်ားက ပတၱျမားေရာင္ေတြ ျဖာထြက္ေနေသာ တြင္းဝေလးဆီသို့ မရဲတရဲႏွင့္ ေရာက္သည္။ သူ႔ေျခရင္းကို ေခါင္းျပဳထားသူ ျခဴးနဒီဆီမွ အုကနဲ အသံၾကားလိုက္ရသည္။
သူ႔ေကာင္ကိုလဲ အားျပင္းျပင္းႏွင့္တိုး၍ စုပ္ေပးသည္ကို သတိျပဳမိသည္။ စိမ့္၍ေကာင္းလြန္းလွေသာ အရသာက ထိပ္ဖူးကို ရစ္ပတ္ဆြဲေနေသာ ျခဴးနဒီ၏လၽွာဖ်ားေလးမွတဆင့္ အဆက္မျပတ္ ရရွိေနေလရာ သူ တကိုယ္ေကာင္းဆန္လို့ မျဖစ္ဆိုတာကို ရဲႏိုင္ စဥ္းစားမိသည္။ လုပ္ဖူးသည္ မဟုတ္သည့္တိုင္ ၾကားဖူးနား၀ရွိသည့္ အခ်က္မ်ားကို ႏွလုံးသြင္းၿပီး သူ၏လၽွာကို ျခဴးနဒီကဲ့သို့ အသုံးခ်သည္။ ထိုးသည္။ ဆြသည္။ ပြတ္ဆြဲသည္။ ေလၽွာတိုက္သည္။ လုပ္ရင္းလုပ္ရင္းႏွင့္ လၽွာယဥ္လာသည္။ တြင္းဝေလးမွ ထြက္က်သည့္ အရည္ေတြကလဲ ရဲႏိုင္ စိတ္ထဲခ်ိဳျမေနသလို ခံစားရသည္။ သူ႔အေကာင္ကို အင္တိုက္အားတိုက္ စုပ္ေပးေနရွာသူ ျခဴးနဒီႏွင့္အၿပိဳင္ စိမ္ေျပနေျပ လၽွာကို အသုံးျပဳလိုက္ရာ မ်ားမၾကာမီ ျခဴးနဒီတစ္ေယာက္ အခ်စ္၏ေနာက္ဆက္တြဲ သုခဘုံသို့ သူ႔ထက္ဦးေအာင္ ေရာက္သြားရွာသည္။ “ေကာင္းလိုက္တာ .. အစ္ကိုဆရာရယ္ .. ျခဴးနဒီျဖင့္ ကိုယ့္အခန္းထဲကိုယ္ေရာက္ေနတာ မဟုတ္ပဲ ….။
ေလထဲမွာပ်ံဝဲေနတယ္လို့ေတာင္ ထင္သြားတယ္ … အစ္ကိုဆရာ မၿပီးေသးဘူးေနာ္ .. မာေနတုန္းပဲ .. “ၿပီးမလား ဟ .. ေနာက္ေက်ာမွ မလုံတာ … စိတ္တထင့္ထင့္နဲ႔ .. နင့္အိမ္ကလူေတြ ျပန္လာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ “ မာေတာင္ေနေသးသည့္ အေခ်ာင္းႀကီးကို လက္ဖဝါးႏုႏုေလးႏွင့္ တယုတယ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ျခဴးနဒီ ရဲႏိုင္ဘက္သို့ သမင္လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္သည္။ မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ေလးေတြ၏ ေအာက္ရွိ မ်က္၀န္းေတြက လဲ့၍ေတာက္ေျပာင္ေနသည္။ လက္သည္းကို အေရာင္ေဖာ္၍ ဆိုးထားေသာ လက္ေခ်ာင္းေဖာင္းေဖာင္းေလးမ်ားႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္ထားမိေသာ ညီေတာ္ေမာင္ကို ယမ္းခါျပရင္း .. “အစ္ကိုဆရာကလဲ .. ျခဴးနဒီ အိမ္ကလူေတြ အေၾကာင္း သိပါတယ္ .. သူတို့က ေရာက္တဲ့ေနရာ ေက်ာက္ခ်ေနတာ .. ဒီအခ်ိန္ ျပန္မလာေသးဘူး .. ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ေတာ့ အသာေလး ရေသးတယ္ ..“ “ေနာက္ တစ္နာရီ .. မ . မျဖစ္ ..“ “မျဖစ္ဘူး မလုပ္ပါနဲ႔ အစ္ကိုဆရာကလဲ .. ျခဴးနဒီဘာသာ ဆက္လုပ္ပါ့မယ္ …..။
အဲဒီမွာ ပက္လက္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးသာေန ..“ ရဲႏိုင္ကို ခ်စ္စဖြယ္ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ စေနာက္ရင္း ျခဴးနဒီ တင္ပါးေတြကို ႂကြ၍ ရဲႏိုင္ ေပါင္ရင္းဘက္ေရာက္ေအာင္ ေနရာေရႊ႕သည္။ သူ႔ေပါင္ရင္းကို ခြကာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္သည္တြင္ စြင့္ကားလုံး၀န္းေနေသာ တင္အိုးေလးႏွစ္လုံးက အသည္းကိုေျပာင္းျပန္လွန္ထားသည့္ႏွယ္ လွလွပပ ရွိေနသည္။ အက်အနေနရာ ယူၿပီးသည္ႏွင့္ လိင္တန္၏ထိပ္ကို ျခဴးနဒီလက္ကေလးတစ္ဖက္ႏွင့္ အေသအခ်ာ ဆုတ္ကိုင္သည္။ ရတနာတြင္းဝေလးႏွင့္ ေထာက္ၿပီး ေတ့သည္။ ေတ့မိၿပီဆိုသည့္ေနာက္ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီကားထားသည့္ တင္ပါးလုံလုံးေလးေတြကို ေအာက္သို့ဖိခ်သည္။ စံခ်ိန္မွီ အတန္ႀကီး၏ ထိပ္က ႐ုတ္တရက္၀င္ေတာင္မ၀င္။ အ၀တြင္ တင္းကာခံေနေသးသည္။ ျခဴးနဒီ အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ ေအာက္ႏွုတ္ခမ္းကို လိမ္ကာကိုက္ၿပီး အားျပင္းျပင္းႏွင့္ ဆတ္ခနဲ ဖိခ်လိုက္မွ တင္းၾကပ္စြာ အထဲသို့ တိုး၀င္သြားေတာ့သည္။ “အား … သိပ္ထိတယ္ .. အစ္ကိုဆရာ … မိုက္တယ္ကြာ .. မာမာေႏြးေႏြးႀကီး … အင့္ ..“ အီစိမ့္ေအာင္ ေကာင္းမြန္လွသည့္ အရသာေၾကာင့္ ျခဴးနဒီတစ္ေယာက္ တုန္ခိုက္ခိုက္ ျဖစ္သြားရွာသည္။
ထိပ္ပိုင္းႏွင့္ေတာင္ ဒီေလာက္အေတြ႕ေကာင္းေနလၽွင္ တစ္ခုလုံး ၀င္လာလၽွင္ ပိုၿပီးေတာ့ ဖီလင္ရမွာကို သူမသိသည္။ ျပဲလန္သြားေသာ တြင္း၀ထိပ္ေလး၌ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္ေနသည့္တိုင္ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဝိုင္းကာ လွည့္ကာႏွင့္ ႀကိဳးစားပမ္းစား ဆက္သြင္းသည္။ ပူေႏြးေနသည့္ အေခ်ာင္းႀကီး တစ္ခုလုံး အထဲေရာက္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္မူ အင္တိုက္အားတိုက္ ႀကိဳးစားလိုက္ရမွုေၾကာင့္ ေက်ာ့ရွင္းေနသည့္ သူမကိုယ္ေလးတြင္ ေခၽြးဥေလးမ်ားပင္ တြဲလြဲခိုလာရသည္။ အဖ်ားေပ်ာက္ဖို့ဆိုၿပီး အထူးအေထြ ေခၽြးထုတ္စရာ မလိုေတာ့။ ထို့ေနာက္တြင္ေတာ့ ရဲႏိုင္၏ ေပါင္လုံးႀကီး ႏွစ္ဖက္ကို အားျပဳ၍ ျခဴးနဒီတစ္ေယာက္ အေပၚစီးမွ စိတ္ရွိတိုင္း ထင္တိုင္းၾကဲပစ္လိုက္သည္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခပ္သြက္သြက္ႏွင့္ ေျခကုန္ေျပးေနသည္မ်ား ေဇာင္းမွလြတ္သည့္ ျမင္းရိုင္းမေလးတစ္ေကာင္ႏွင့္ေတာင္ အလားသ႑ာန္ တူေနေလသည္။ ျမင့္လိုက္ႂကြလိုက္ျဖစ္ေနေသာ တင္အိုးေလးႏွစ္ခု၏ ေအာက္ေျခရွိ တြင္းဝေလး၏ အနားသားမ်ားသည္ စကၠန္႔ႏွင့္အမၽွ စုကာ၀င္သြားလိုက္၊ လိပ္ကာ ျပန္ထြက္လာလိုက္ႏွင့္ ျဖစ္ေနရွာေလေတာ့ေလသည္ …. ျပီးပါျပီ။
