စီမံကိန္းအတြက္ဆိုကာ ျခံခတ္သိမ္းစည္းသြားတဲ့ လယ္ယာေတြကို ၾကည့္ၿပီး နန္းၾကာညိဳ သက္ျပင္းခ်မိျပန္သည္။ ဒီလယ္ယာေတြကို အႏိုင္က်င့္သိမ္းယူသြားကတည္းက သူမတို႔မိသားစုအပါအဝင္တစ္ရြာလံုး ဒုကၡေရာက္ေနရသည္။ လယ္ကလြဲလို႔ဘာမွမလုပ္တတ္ေသာ လယ္သမားေတြ ဘိုးဘြားပိုင္လယ္ေျမေတြ မ႐ွိေတာ့ေသာအခါ ဘဝပ်က္ၾကသည္။ အလုပ္အကို သစ္အတြက္ၿမိဳ႕တတ္သြားတဲ့သူေတြ႐ွိသလို ေႁကြးလည္ပင္းနစ္ကာ စီးပြားပ်က္အပူမီးေတာက္ေနေသာ သူမတို႔ေတြလည္း႐ွိသည္။ ရြာဦးေစတီေလးတြင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ထိုင္ေနရင္း သက္ပ်င္းအထပ္ထပ္ခ်မိသည္။ ေရာက္႐ွိလာမဲ့ မနက္ျဖန္တိုင္းကို ေၾကာက္မိပါသည္။ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ပင္ သူမအိမ္ျပန္ခဲ့သည္။ ေျခာက္ကပ္ေနေသာ အိမ္ဝိုင္းေလးအတြင္းသို႔ ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ဝမ္းနည္းစိတ္က ႀကီးစိုးလာျပန္သည္။ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ခန္႔ကထိ သူမတို႔လယ္ယာေလးနဲ႔ မခ်မ္းသာေပမဲ့ေခ်ာင္လည္စြာေနထိုင္ႏိုင္ပါသည္။ လယ္ယာေတြအသိမ္းခံရၿပီးေနာက္မွာ မိခင္ျဖစ္သူက ႏွလံုးေရာဂါျဖင့္ဦးစြာဆံုးပါးသြားသည္။ ေနာက္ အေႂကြးေတြမ်ားမ်ားလာေတာ့ ဖခင္ႀကီးလဲ့ စိတ္ဓာတ္က်ကာ မိမိကိုယ္ကို သက္ေသသြားသည္။ အသက္ ၂၁ႏွစ္အရြယ္ အပ်ိဳမေလး နန္းၾကာညိဳတစ္ေယာက္သာ ဒုကၡေတြနဲ႔က်န္ခဲ့သည္။ နန္းၾကာညိဳက အသက္ ၂၁ႏွစ္အရြယ္ခန္႔႐ွိၿပီမို႔ အေဝးသင္နဲ႔ ဘြဲ႔ရၿပီးသား။ သို႔ေပမဲ့ ရြာမွာပင္မိဘေတြနဲ႔ ဒိုးတူေဘာင္ဖက္ လုပ္ကိုင္ကာေနသျဖင့္ တျခားအလုပ္လဲမလုပ္တတ္။ ေက်းရြာသူမို႔ ယကၠန္းခတ္တာ စက္ခ်ဳပ္တာေတြလုပ္တတ္ေပမဲ့ အရင္းအႏွီးကမ႐ွိ။ သူမ်ားဆီဝင္လုပ္ျပန္လ်ွင္လည္း စားဖို႔ေလာက္သာရသည္မို႔အခက္ေတြ႔ေန႐ွာသည္။ ည၈နာရီထိုးေလာက္က်ေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႕မွာ ကားတစ္စီးလာရပ္သည္။
သူမေၾကာက္ရြ႔ံေနတဲ့ အရာက ေန႔မကူးခင္ ညဦးပိုင္းကတည္းကေရာက္လာၿပီ။ ခဏအၾကာမွာ ျခံထားခါးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတြန္းဖြင့္သံႏွင့္အတူ အိမ္ေပၚကို မိန္းမတစ္ေယာက္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္တတ္လာသည္။ အမ်ိဳးသမီးမွာ ေဒၚႏွင္းဆီျဖစ္ၿပီး သူမတို႔ရဲ႕ အေႂကြး႐ွင္လည္းျဖစ္သည္။ ေဘးကပါလာတာကေတာ့သူ႔ခင္ပြန္း ရြာလူမိုက္မိုးသီးျဖစ္သည္။ အေပၚေရာက္ေတာ့ ခံုမ႐ွိတဲ့သူမတို႔ရဲ႕ အိမ္ေ႐ွ႕ခန္းမွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္းက်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလး ထိုင္ေနတဲ့သူမေ႐ွ႕ စာရြက္တစ္ရြက္ခ်ေပးသည္။ စာခ်ဳပ္ပါ ။ သူမတို႔ရဲ႕အိမ္ကို ေပါင္ၿပီး ပိုက္ဆံေခ်းထားတဲ့စာခ်ဳပ္ပါ။ စာခ်ဳပ္သက္တမ္းျပည့္ၿပီဆိုေတာ့ သူေဌးက မင္းအိမ္ကို တရားဝင္သိမ္းလိုက္ၿပီ။ ဒါေပမဲ့ အိမ္သိမ္းလိုက္ရင္ေတာင္ အေႂကြးေတြက က်န္ေနတုန္းပဲ…….။ မင္းဘယ္လို႐ွင္းေပးမွာလဲ……။ ကြၽန္မမွာ ေပးစရာ တျပားမွမ႐ွိပါဘူး႐ွင္……ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကဲအဲ့တာဆိုလည္း မ႐ွိ႐ွိတဲ့ မင္းကို ပဲ အေႂကြးအတြက္ သိမ္းသြားရမွာေပါ့…..။ ေဒၚႏွင္းဆီစကားေၾကာင့္ နန္းၾကာညိဳ မ်က္လံုးေလးျပဴးကာ အဲ့လိုေတာ့မလုပ္ၾကပါနဲ႔႐ွင္ ကြၽန္မေတာင္းပန္ပါတယ္……ဟူ၍ အသနားခံေပမဲ့ ေဒၚႏွင္းဆီက ဂ႐ုမစိုက္ သူ႔လက္ကိုင္အိတ္ထဲ အသင့္ယူလာတဲ့ လက္ထိပ္ေလးနဲ႔ နန္းၾကာညိဳရဲ႕ လက္ေတြကို လက္ျပန္ခပ္လိုက္သည္။ အျဖစ္အပ်က္ကျမန္ဆန္လွသလို ေဒၚႏွင္းဆီ ဒီမ်ွထိလုပ္လိမ့္မည္ဟု မထင္မွတ္ထားသျဖင့္ နန္းၾကာညိဳေလးခင္ဗ်ာ႐ုန္းခ်ိန္ပင္မရလိုက္႐ွာ။ သူမေအာ္ဟစ္ရန္အၾကံႏွင့္ပါးစပ္ဟလိုက္သည္ႏွင့္ ေဒၚႏွင္းဆီက လက္ကိုင္ပဝါတစ္ထည္ကို ထိုးထည့္လိုက္ရာ ဝူးဝါးႏွင့္ မပီမသံသံေလးတိုးတိုးသားထြက္လာသည္။ မ်က္ရိပ္ျပလိုက္ေတာ့ မိုးသီးက နန္းၾကာညိဳကို ခ်ီမကာ ကားေနာက္ခန္းထဲထည့္ၿပီး အိမ္ထဲျပန္ဝင္လာသည္။
ႏွင္းဆီ….နင္သူ႔ႀကိဳ ဘယ္လိုလုပ္မွလဲ ရြာသားေတြသိသြားရင္မလြယ္ဘူးေနာ္…… ရတယ္ ငါဒီညတြင္းခ်င္းၿမိဳ႕တတ္ၿပီး ဦးမင္းညိဳကို ေရာင္းလိုက္မယ္။ နင္ဒီအိမ္မွာေစာင့္ေန…..။ ရြာသားေတြေမးရင္ သူ႔အမ်ိဳးေတြဆီ ညတြင္းခ်င္းထြက္သြားတယ္လို႔ေျပာ…..။ ဟုမွာကာ ကားေပၚတတ္ကာေမာင္းထြက္လာသည္။ ဦးမင္းညိဳဆိုတဲ့ ရြာနဲ႔မနီးမေဝးၿမိဳ႕က အသက ၃၅ႏွစ္အရြက္သူေဌးတစ္ဦးပင္ျဖစ္သည္။ ခ႐ိုနီေတြ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္႐ွိသူမို႔ အ႐ွိန္အဝါလည္းႀကီးသည္။ ဦးမင္းညိဳတို႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ ၁၀နာရီထိုးေနၿပီ။ ႀကီးက်ယ္လွတဲ့အိမ္ႀကီးထဲက ဧည့္ခႏ္ူမွာ သူမတို႔က မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ၿပီး နန္းၾကာညိဳကေတာ့ က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးထိုင္ေနမိသည္။ ကိုမင္သညိဳ တစ္ေယာက္လိုတယ္ဆိုလို႔လာပို႔တာ…… ဦးမင္းညိဳဆိုသည့္ ႐ုပ္ရည္သန္႔သန္႔နဲ႔လူႀကီးကို သူ႔ရဲ႕ မ်က္လံုးေအးႀကီးေတြနဲ႔သူမကို ေစြၾကည့္ကာ ေနာက္ေၾကာင္းေကာ႐ွင္းရဲ႕လားေဒၚႏွင္းဆီ…. ႐ွင္းပါတယ္ သူကမိဘမဲ့ပါ…..။ ကြၽန္မေႂကြးမဆပ္ႏိုင္လို႔ သိမ္းလာတာ…..။ ေကာင္းၿပီေလ ေစ်းေျပာ…… ေစ်းကေတာ့ က်ပ္……………ပဲေပးပါ။ ဦးမင္းညိဳက ဘာမွမေျပာပဲစဥ္းစားေနသသည္။ ေဒၚႏွင္းဆီက ထပ္၍ မ်ားတယ္ထင္လို႔လား…..။ အပ်ိဳစင္ေလးေနာ္ ေနာက္ေၾကာင္းလဲ႐ွင္းတယ္ အရင္လူေတြလို ျပန္လႊတ္ေပးစရာလဲမလိုဘူး စိတ္တိုင္းက်ပံုသြင္းၿပီး တစ္သက္လံုးအုထားလို႔ရတယ္။ ေျပာေနတဲ့စကားေတြကို အတိုင္းသားၾကားေနရေတာ့ နန္းၾကာညိဳရဲ႕ ရင္ထဲ ဝမ္းနည္းမွုက လိႈက္တတ္လာတယ္။ လူသားစင္စစ္ျဖစ္ပါလ်ွက္ ေရာင္းကုန္တစ္ခုလို ေရာင္းဝယ္ေနၾကသည္ေလ…..။ မၾကာခင္မွာေစ်းတည့္သြားၿပီမို႔ ဦးမင္းညိဳထံ လက္ထိပ္ေသာ့ကို အပ္ကာထြက္ခြာသြားေလၿပီ။ သည္ေတာ့မွ ဦးမင္းညိဳကခပ္က်ံဳက်ံဳ႕ေလစထိုင္ကာ ငို ေႂကြးေနေသာ နန္းၾကာညိဳကို ၾကည့္သည္။ အသားျဖဴျဖဴႏွင့္ လွရက္သည့္မိန္းကေလး ထိရက္စရာပင္မ႐ွိ။ သို႔ေသာ ေပးလိုက္ရသည့္ ပိုက္ဆံႏွင့္တန္ေအာင္ထိရေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုင္ရမွထကာ နန္းၾကာညိဳကို လက္ေမာင္းကေနဆြဲၿပီး အိပ္ခန္းထဲ ေခၚသြင္းရသည္။ ေနာက္ခုတင္ေပၚခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပစ္တယ္ကာ ပက္လက္ကေလးျဖစ္ေနေသာ သူမပါးစပ္ထဲက စို႔ထားတဲ့ အဝတ္ကို ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ ထိုအခါမွာ နန္းၾကာညိဳလည္း အသက္ကို ဝေအာင္႐ွဴရသည္။
ေနာက္ ဦးမင္းညိဳကို အသနားခံဖို႔ႀကိဳးစားေပမဲ့ သူမပါးစပ္မဟရခင္ ဦးမင္းညိဳက ကပ္ေက်းတစ္လက္ကိုယူကာ သူမရဲ႕ အဝတ္ေတြကို အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ညႇပ္ျဖဲလိုက္သည္။ သိပ္မၾကာလင္မွာပင္ အဝတ္အစားဟူ၍ တစ္စမွမက်န္ေအာင္ဖယ္႐ွားၿပီးသားျဖစ္သြားသည္။သူကိုယ္တိုင္လဲ အဝတ္ေတြခြၽတ္လိုက္ကာ ဦးမင္းညိဳက မလုပ္ပါနဲ႔ဟုေတာင္းပန္ေနေသာ နန္းၾကာညိဳရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ငံု႔နမ္းလိုက္သည္။ လက္ေတြကလဲ ၿငိမ္ၿငိမ္မေန……။ တင္းရင္းလွပေသာ နန္းၾကာညိဳရဲ႕ ရင္အစံုကို ဖ်စ္ညႇစ္စုပ္နယ္ေနသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဘယ္ဘက္ရင္အု႔ံကို ပါးစပ္နဲ႔ ငံု႔စို႔သည္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို လ်ွာဖ်ားေလးနဲ႔ ကလိေပးသည္။ နန္းၾကာညိဳတစ္ေယာက္ မေအာ္ဟစ္ႏိုင္ေတာ့ ။ လက္ထိပ္ခတ္ခံထားရသည္မို႔ ကိုယ္ေပၚက အထိအေတြေတြကို အလိုမတူစြာခံယူရင္း ထြန္႔ထြန္႔လူးေန႐ွာသည္။ ေနာက္ေတာ့ဦးမင္းညိဳက သူမရဲ႕ ေရႊက်ဳပ္ကေလးကို လ်ွာနဲ႔ ျပဳစုေပးျပန္သည္။ အင္း….ဘယ္လိုေတြလုပ္ေနတာလဲ…အား…….ဟုသာ ညည္းရင္းေနရ႐ွာသည္။ ခဏေနေတာ့ ဦးမင္းညိဳကာ နန္းၾကာညိဳကို ဆံပင္ေတြဆြဲကာ ဒူးေထာက္ေစၿပီး ခပ္ဟဟပြင့္ေနတဲ့ သူမရဲႏႈတ္ခမ္းေတြထဲကို သူ႔ရဲ႕ လိင္တံႀကီးထိုးသြင္းကာ စုပ္ေစသည္။ အလိုမတူေပမဲ့႐ုန္းလဲမ႐ုန္းႏိုင္တာမို႔ ခိုင္းသမ်ွကို ရႊ႔ံ႐ွာစြာလုပ္ရသည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ နန္းၾကာညိဳကို ခုတင္ေပၚတြန္းလွဲကာ သူ႔ရဲ႕လိင္တံကို အပ်ိဳစင္ေရႊက်ဳပ္ကေလးထဲထိုးသြင္းကာ သူမရဲ႕စင္ၾကယ္မႈကို စားသံုးလိုက္ေတာ့သည္။ ခပ္သန္႔သန္႔ ဘီယာဆိုင္ကေလးရဲ႕ သီးသန္႔ခန္းတစ္ခုတြင္ မင္းညိဳတို႔ မိတ္ေဆြသံုးေယာက္ ဘီယာေသာက္ေနၾကသည္။ -ကိုမင္းညိဳ အကို႔ဆီမွာ ေဒၚႏွင္းဆီ ဆီက အသစ္ေလးတစ္ေယာက္ ဥထားတယ္ဆို…… ေသာက္ရင္းစားရင္း ကိုရဲေဝက ေမးျခင္းျဖစ္သည္။ -ေအးကြာ ႐ုပ္ရည္သနားကမားေလးဆိုေတာ့ သူ႔ဆီမွာဆို ဖာတန္းေရာက္သြားမွာဆိုးလို႔ ေခၚထားတာ…..။ -အံမာ မသိရင္ သူကပဲ အလွထိုင္ၾကည့္ေနၾကတာပဲ…..။ ကိုမင္စညိဳရဲစကားေၾကာင့္ ျမတ္မိုးက ေျပာၿပီးရယ္သည္။ ရဲေဝနဲ႔ ကိုမင္းညိဳလည္းလိုက္ရယ္ၾကသည္။ -ဒါကေတာ့ကြာ ပိုက္ဆံနဲ႔ဝယ္ထားရတာဟ တန္ေအာင္ေတာ့သံုးေပးရမွာေပါ့ -ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုလဲမ်ွဦးေလဗ်ာ…… -ေဟ့ေအး မမ်ွေသးဘူး……. -ဟာ တြန္႔တိုေနပါလားေကာင္မေလးက ေတာ္ေတာ္လွတယ္ထင္ရဲ႕ ဘာလဲ မမႏြယ္ကို မယူခင္ကတည္းကရာထူးတိုးထားေပးမလို႔လား ျမတ္မိုးစကားေၾကာင့္ ကိုမင္းညိဳ နန္းျမႏြယ္ကို ျဖတ္ကနဲသတိရမိသည္။ မၾကာခင္သူနဲ႔လက္ထပ္ေတာ့မဲ့ သူ႔ခ်စ္သူ ေက်ာင္းဆရာမေလး……။
သူ႔ထက္ ၇ႏွစ္ေလာက္ငယ္တယ္။ ျမတ္မိုးတို႔ကေတာ့ သူနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြဆိုေပမဲ့ နန္းျမႏြယ္ထက္ေတာင္ ၃ႏွစ္ေလာက္ငယ္သည္။ ၂၅ ႏွစ္အရြယ္ခ်ာတိတ္ေတြေပါ့ ။ ဒါေပမဲ့ ၂ေယာက္လံုး အိမ္ေထာင္႐ွင္ေတြ……။ ျမတ္မိုးက သူ႔ထက္၂ႏွစ္ေလာက္ႀကီးတဲ့ ယဥ္မင္းစင္ဆိုသည့္ ဆရာဝန္မတစ္ေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္ထားသည္။ ေနာက္ ကိုယ္ပိုင္ေဆးရံု ႏွစ္ခုေလာက္လဲ ဖြင့္ထားႏိုင္သျဖင့္ အေရးႀကီးသည့္ ေက့ေတြကလြဲပီးသိပ္အလုပ္လုပ္စရာမလို….။ ရဲေဝကေတာ့သူနဲ႔ရြယ္တူ ျမျမဦးဆိုသည့္ ေကာင္မေလးႏွင့္ လက္ထပ္ထားသည္။ ရဲေဝက ျမျမဦးကို အလုပ္မလုပ္ေစပဲ အိမ္မွာပင္ထားကာ သူဘာသာ ပိုက္ဆံ႐ွာသည္။ သုံးေယာက္လံုးက စိတ္တူ ကိုယ္တူေတြမို႔ ဂ်ီေတာ့ မွတဆင့္ေပါင္းမိသြားျခင္းျဖစ္သည္။ -ငါစဥ္းစားထားတာ တစ္ခု႐ွိလို႔ကြ…… -ဘာမ်ားလဲ ကိုမက္းညိဳ……. -ဒီလိုကြာ ျမတ္မိုး မင္းမမစင္နဲ႔ သေဘာတူညီမႈရၿပီးသြားၿပီပဲ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို ပံုသြင္းလို႔အဆင္ေျပလား……..။ ျမတ္မိုးက ေခါင္းခါသည္။ -မရဘူး ကိုမင္း…..။ သူမ်က္ရည္ေလး နဲနဲဝဲသြားရင္ကို ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေနစရာေနရာအ႐ွိေတာ့ ဘာမွဆက္မလုပ္ျဖစ္ဘူး။ သူကေတာ့ေျပာ႐ွာပါတယ္။ လုပ္စရာ႐ွိတာလုပ္ပါတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့မလုပ္ရက္ေတာ့ဘူး….။ မင္းညိဳက ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္လုပ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ရဲေဝကို ေမးေငါ့ျပကာ -မင္းေကာ သူ႔လို ပဲမွတ္လား…… ရဲေဝလဲ ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။ -ငါနဲ႔ႏြယ္ဆိုလဲ အဲ့လိုပဲျဖစ္မွာ။ သူ႔တို႔ကို ငါတို႔ကအရမ္းခ်စ္ေတာ့ မထိရက္မကိုင္ျဖစ္ေနတာေလ။ ငါၾကံထားတာက ေကာင္မေလးကို စိတ္ႀကိဳက္ပံုသြင္းေပးၿပီးရင္ သူ႔လက္ကို ငါတို႔မိန္းမေတြ အပ္လိုက္မလားလို႔…..။ မင္းညိဳ စကားေၾကာင့္ က်န္ႏွစ္ေယာက္လဲ စိတ္ဝင္စားသြားသည္။ ရဲေဝက -ျဖစ္ပါမလား အကိုရာ။ ေကာင္မေလးက အကို႔ကို နာေနမွာေနာ္ ေတာ္ၾကာ ကလန္ကဆန္ေတြလုပ္ၿပီးသစၥာေဖာက္ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ…..။ -ဒီတိုင္းေတာ့ လြတ္ေပးလိုက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ငါကသူ႔ကို စိတ္ႀကိဳက္ပံုသြင္းေပးဦးမွာပါ။ ကိုယ္ခ်စ္သူကို သာမထိရက္တာ တစိမ္းမိန္းကေလးကေတာ့ လာထားပဲ ဟားဟားဟား……။ – ကဲေအာင္ျမင္ပါေစဗ်ာ……. ခြပ္။ ဘီယာခြက္ေတြကို ဖန္ခြက္ခ်င္းတိုက္ကာ တစ္က်ိဳက္ထဲ ေမာ့ခ်လိုက္ၾကသည္။ လူေခၚဘဲလ္ကို ႏွိပ္ၿပီး ခဏအၾကာ အတြင္းသစ္သားတံခါးကို ဖြင့္သံႏွင့္အတူ နန္းၾကာညိဳ တံခါးဝမွာ ေပၚလာသည္။
မင္းညိဳကိုျမင္ေတာ့မွာ ဘာဂ်ာတံခါးကို ဖြင့္ေပးသည္။ သူအထဲေရာက္ေတာ့ သူဝယ္လာတဲ့ ၾကာဇံေၾကာ္ထုပ္ကို ယူကာ အျမင့္တစ္ေနရာမွာ ခဏတင္ထားသည္။ ေနာက္သူ႔ေျခရင္းတြင္ဒူးတုပ္ထိုင္ခ်ကာ သူ႔ဝတ္ထားတဲ့ဖိနပ္ကို တ႐ိုတေသခြၽတ္ေပးရသည္။ ၿပီးေတာ့မွာ သူကို လမ္းဖယ္ေပးရင္း တံခါးဝေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနသည္။ အိမ္ေနရင္းမို႔ တီ႐ွပ္အႏြမ္းတစ္ထည္နဲ႔ လံုခ်ည္တစ္ထည္ကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ နန္းၾကာညိဳက ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေလးလွေနသည္။ လည္ပင္းမွာ တပ္ေပးထားေသာ ေကာ္လာေလးက သံႀကိဳးေလးက တြဲေလာင္းေလးက်ေနသည္က သူ႔ကို ဆြဲေဆာင္ေနသည္။ -ကဲ မင္းစားလိုက္ဦး ၿပီးရင္ အခန္းထဲလာခဲ့ -ဟုတ္ကဲ့……..။ေက်းဇူးပါ႐ွင့္…….။ အထုပ္ေလးဆြဲကာ ၾကာညိဳက ထမင္းစားခန္းထဲမွာစားေသာက္ရသည္။ ေနာက္ ပန္းကန္ေတြကို တစ္ခါတည္းေဆးကာ မင္းညိဳ႐ွိရာ အခန္းကို တတ္ခဲ့သည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ မင္းညိဳ ကသူမအဝတ္ေတြကို ခြတ္ေစငည္။ ထူးေတာ့မထူးဆန္းပါ။ ညတိုင္းနီးပါး ခံေနရတာမို႔ ျငင္းလဲမျငင္းရဲသည္မို႔ သူ႔စိတ္တိုင္းက်လုပ္ေပးရသည္။လည္ပတ္ကိုပါခြၽတ္ေပးၿပီး ခုတင္ေပၚထိုင္ေစကာ လက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္သည္။ လက္ေကာက္ဝတ္ေတြ သာမက ရင္ဘက္ေတြ လက္ေမာင္းေတြပါ တုပ္ထားသျဖင့္ ႐ုန္းဖို႔မေျပာနဲ႔ လႈပ္ပင္မလႈပ္သာ။ မင္းညိဳက သူမကို ခုတင္ေပၚတင္လ်ွက္ အိပ္ေစသည္။ ေနာက္ေတာ့ မင္းညိဳလည္း ေဘးနားမွာ လွည္းခ်ကာ နန္းၾကာညိဳရဲ႕ ေကာက္ညႇင္းထုပ္ကိုယ္လံုးေလးကို ပြတ္သပ္ဖက္ရက္ရင္း အိပ္သြားသည္။ နန္းၾကာညိဳမွာသာ မလူးသာမလြန္႔သာႏွင့္ ရင္တဖိုဖိုျဖစ္ကာ အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ႐ွိသည္။ ေနာက္ရက္ေတြကစၿပီး နန္းၾကာညိဳကို မင္းညိဳက စိတ္ကူး႐ွိသလို ပံုသြင္းပါသည္။ အရင္လို အိမ္ထဲမွာပဲ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ဘဲ အျပင္ေတြဘာေတြလဲလႊတ္တတ္သည္။ အဲအမွားတစ္ခုခု က်ဴးလြန္မိလ်ွင္လည္း ေက်ာေကာ့ေအာင္ အ႐ိုက္ခံရတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နန္းၾကာညိဳက အမွားေတြ မလုပ္ရဲ။ ကားေမာင္းသင္ေပးသည္။ စိတ္ပညာစာအုပ္ေတြဖတ္ရသည္။ ႀကိဳးတုပ္ႀကိဳးခ်ည္ပညာသင္ရသည္။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ မင္းညိဳကို လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေဖ်ာ္ေျဖေပးရသည္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ကာ မင္းညိဳက နန္းၾကာညိဳကို ေျပာသည္။ အဓိကကေတာ့ သူတို႔သံုးေယာက္တိုင္ပင္ထားေသာကိစၥကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ပင္။ သံုးႏွစ္တိတိ လုပ္ေပးရမယ္။ ေငြဝယ္ကြၽန္တစ္ေယာက္လို မဟုတ္ပဲ လခလဲေပးမည္။ သံုးႏွစ္ျပည့္လ်ွင္ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးမည္ဟု ဆိုသျဖင့္ နန္းၾကာညိဳ ဝမ္းသာသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူအစီအစဥ္ကို လက္ခံလိုက္သည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ မင္းညိဳတစ္ေယာက္ သူ႔ခ်စ္သူနန္းျမႏြယ္နဲ႔ လက္ထပ္လိုက္သည္။ လက္ထပ္ၿပီး မဂၤလာဦးည သတို႔သားသတို႔သမီး ခ်စ္ရည္လူးၾကသည္။ ပံုမွန္ပင္ ။ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ ႏွစ္ဦးသားသာမာန္ဘဝမွာေနထိုင္ၾကသည္။ သံုးရက္ေျမာက္ တနလၤာေန႔……။ နန္းျမႏြယ္တစ္ေယာက္ မင္းညိဳအတြက္အဝတ္ေတြထုတ္ေပးရင္းေစာင့္ေနသည္။ မၾကာခင္ၾကံဳရမဲ့ ဘဝသစ္အတြက္ရင္ေတြခုန္ေနသည္။ မဂၤလာဦးညကပင္ သည္ေလာက္ ရင္မခုန္ခဲ့ ။ မၾကာခင္မွာပင္ မင္းညိဳက ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာကာ သျဖင့္ အက်ႌအဝတ္အစားေတြ ဝတ္ဆင္သည္ကို ေစာင့္ၿပီး ႏွစ္ဦးသား ထမင္းစာခန္းသို႔ဆင္းလာကာ နန္းၾကာညိဳ ျပင္ေပးထားေသာ မနက္စာကို သံုးဦးသားစားလိုက္ၾကသည္။ စားၿပီး ေကာ္ဖီေသာက္ေနခ်ိန္ မင္စညိဳက -ႏြယ္…… -႐ွင္ ကို…….. -ဒီေန႔ႏြယ့္အတြက္ ဘဝသစ္စၿပီေနာ္……… -ႏြယ္ အဆင္ေျပာပါ့မလား………. -ေျပမွာပါ ႏြယ္လဲ အဲ့လို ေနခ်င္ပါတယ္………။ နန္းျမႏြယ္ရဲ႕ လိုက္ေလ်ာမႈေၾကာင့္ မင္းညိဳ ေက်နပ္စြာ ျပံဳးသည္။ ထို႔ေနာက္နန္းၾကညိဳ ကို ၾကည့္ကာ -ကဲ ၾကညိဳ …ႏြယ့္ကို မင္းလက္အပ္လိုက္ၿပီး ခုကစၿပီး မင္းကသူ႔အထိန္းေတာ္ပဲ စိတ္တိုင္းက် ထိန္းေက်ာင္းေပေတာ့….။ -စိတ္ခ်ပါ အကို…… -ကဲကိုအလုပ္သြားေတာ့မယ္ႏြယ္ ဟုဆိုသျဖင့္ နန္းျမႏြယ္က အိတ္ကေလးကိုင္ကာ ကား႐ွိရာသို႔လိုက္ပို႔သည္။ မင္းညိဳက သြားခါနည္း ႏြယ့္ႏွဖူးေလးနမ္းကာ -လိမ္လိမ္မာမာေနေနာ္ႏြယ္ ၾကာညိဳက အ႐ိုက္ၾကမ္းတယ္။ -အင္းပါကိုရဲ႕ စိတ္ခ်ပါ။ ကားေလးထြက္သြားေတာ့ ျမႏြယ္ ထမင္းစားခန္းထဲ ျပန္ဝင္ခဲ့ေတာ့ ၾကာညိဳတစ္ေယာက္ ကန္းကန္ေတြသိမ္းေနတာနဲ႔တိုးသည္။ သူမေရာက္ေနမွန္းသိေတာ့ ၾကာညိဳကလွည့္ၾကည့္သည္။ ျမႏြယ္က ၾကာညိဳ႕ထက္စာရင္ ၇ႏွစ္ေလာက္ႀကီးသည္။ သို႔ေပမဲ့ အရပ္အနည္းငယ္ပုကာ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း ေသးေသးက်စ္က်စ္ေလးဆိုေတာ့ အသက္ႀကီးသည္ဟုမထင္ရ…….။
ထိုခႏၶာကိုယ္အလွ ကို မ်က္ႏွာအလွနဲ႔ ဆံပင္႐ွည္႐ွည္ေလးေတြ ထည့္ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ျမႏြယ္ကို ေတာ္ေတာ္လွတဲ့မိန္းမဟု ၾကာညိဳ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ -ေက်ာင္းသြားဖို႔ျပင္ေတာ့ေလ မမ….. 8နာရီထိုးေနၿပီ ႏြယ္လဲ ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ အိပ္ခန္းျပန္ၿပီး အိပ္ခန္းနဲ႔ တြဲလ်ွက္ေရခ်ိဳးခန္းမွာ ေရမိုးခ်ိဳး ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ၿပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ အျပင္ေရာက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့ ၾကာညိဳကိုေတြ႔သည္။ ျမႏြယ္က ေက်ာင္းဝတ္စံနဲ႔ လွခ်င္တိုင္းလွေနသလို ၾကာညိဳက ရင္ဖံုးအက်ႌအစိမ္းေရာင္ဝမ္းဆက္နဲ႔ လွခ်င္တိုင္းလွေနသည္။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္တံခါးေတြပိတ္ကာ ၾကာညိဳက ျမႏြယ္ကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ဖို႔ျပင္သည္။ ျခံတံခါးကို ပိတ္ၿပီး ကားထဲ ျပန္ဝင္လိုက္ေတာ့ ေမာင္းတ့ဲခံုေဘးမွာ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ထိုင္ေနတဲ့ ျမႏြယ္ကို ခါး ပါတ္ေပးၿပီး ပါးေလးကို လိမ္ဆြဲကာ -အျမဲ ခါးပါတ္ပါတ္ရမယ္။ ေနာက္တစ္ခါဆို သတိမေပးဘူးေနာ္ အျပစ္ပဲေပးမွာ…. ၾကာညိဳကေျပာေတာ့ ျမႏြယ္ကျပံဳးျပံဳးေလးေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။ ၾကာညိဳလဲ ကားကို က်င္လယ္စြာ ေမာင္းထြက္လာကာ ေက်ာင္းအရင္ပို႔ေပးၿပီး ေစ်းသို႔ဝင္လိုက္သည္။ ညေန ၃နာရီေလာက္က်ေတာ့ ၾကာညိဳက ျမႏြယ္ကို သြားႀကိဳကာ ႀကိမ္လံုးေတြးေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေ႐ွ႕ ရပ္ေပးသည္။ -ကဲမမႏြယ္….သြား…. မမအမွားလုပ္ရင္ ႐ိုက္ဖို႔ ႀကိမ္လံုးငါးေခ်ာင္းေလာက္ဝယ္ခဲ့…..။ သူမစကားအတိုင္းျမႏြယ္တစ္ေယာက္ ပိုက္ဆံအိတ္ကေလးကိုင္ကာ ဆိုင္ထဲဝင္သြားၿပီး မိမိအ႐ိုက္ခံဖို႔ႀကိမ္လံုးကို မိမိကိုယ္တိုင္ေရြးဝယ္ရပါေတာ့သည္။ ဆိုင္႐ွင္ကေတာ့ ဆရာမတစ္ေယာက္႐ိုး႐ိုးတန္းတန္း ႀကိမ္လံုးလာဝယ္သည္ထင္ကာ ႐ိုက္လို႔ေကာင္းတဲ့ ႀကိမ္လံုးေတြထည့္ေပးလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္ဦးသာ ဘာမွစကားမဆိုဘဲ အိမ္ျပန္ျဖစ္ၾကသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ျခံတံခါးေတြ အိမ္တံခါးေတြအရင္လံုေအာင္ပိတ္ၿပီး ၾကာညိဳက အဝင္ဝနားက ခ်ိတ္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ လည္ပါတ္ေလးကို ျဖဳတ္ကာ ျမႏြယ္ကို ေပးသည္။ -လည္ပင္းမွာ ပါတ္လိုက္မမ ။ အဲ့တာ မမရဲ႕ အမွတ္အသားပဲ။ ေက်ာင္းသြာခ်ိန္ အျပင္သြားခ်ိန္ကလြဲရင္ အျမဲဝတ္ထားရမယ္။ နားလည္လား…….။ ျမႏြယ္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ ၾကာညိဳက အားသိပ္မထည့္ပဲ ျမႏြယ္ရဲ႕ပါးကို ခပ္စပ္စပ္ေလး႐ိုက္လိုက္သည္။ -ပါးစပ္က ေျပာစမ္း…….။ -ဟုတ္ကဲ့ နားလည္ပါတယ္႐ွင္…….။ -ေအးအဲ့တာဆို လည္ပင္းမွာ ပါတ္လိုက္ေတာ့……..။ -ဟုတ္ကဲ့……..။ ျမႏြယ္လည္း လည္ပါတ္ကေလးကို သူမရဲ႕ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့မွာ ေနသားတက် ပါတ္လိုက္သည္။ အျဖဴအစိမ္းရယ္ လည္ပါတ္ကေလးရယ္ေပါင္းစပ္လိုက္ေသာ အခါ အသစ္စက္စက္ အိမ္ေထာင္႐ွင္ဆရာမေလးမွာ အလွႀကီးလွေနေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ၾကာညိဳက ျမႏြယ္ကို အိပ္ခန္းထဲ ေခၚသြားၿပီ သူတို႔ လင္မယားအိပ္တဲ့ ခုတင္ပို လက္ညိဳးထိုးျပကာ -မနက္တိုင္း ႏိုးတာနဲ႔တခါတည္း႐ွင္းခဲ့ရမယ္ေနာ္ မမ…။ ေနာက္ ကိုမင္းညိဳ ရဲ႕ ေဝယဝစၥမွန္သမ်ွ ေသးေသးေလးက အစ မမအကုန္လံုးလုပ္ေပးရမယ္။ အခန္းေဘးက သန္႔စင္ခန္းေတြလဲ အျမဲသန္႔႐ွင္းေတရမယ္ ၾကားလား……။ -ဟုတ္ကဲ့ပါ႐ွင္…… ေျပာေနရင္း ၾကာညိဳက ျမႏြယ္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ျမႏြယ္က မတ္တပ္ရပ္ရင္း လက္တစ္ဖက္ကို ေဘးခ်ထားက က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္လက္ေမာင္းကို ကိုင္ထားသည္။ ၾကာညိဳက ျမႏြယ္ရဲ႕အေနာက္မွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္း ျမႏြယ္ရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္သို႔ဆြဲယူျပႇး လက္ေကာက္ဝတ္ေတြကို တစ္ခုေပၚတစ္ခုထပ္ထားေစသည္။ ေနာက္ခါးကိုလည္းမက္ေစသည္။ -ေနာက္တခါ တစ္ခုခု ေျပာလို႔နားေထာင္ေနရင္ ဒီပံုစံအတိုင္းပဲ ႐ွိေနရမယ္……။ -ဟုတ္ကဲ့ပါ႐ွင့္ -ကဲလုပ္စရာ႐ွိတာ လုပ္ေတာ့ဟုဆိုကာ ၾကာညိဳ ျပန္ထြက္သြားသည္။ ျမႏြယ္လည္း ပထမဆံုးအေနနဲ႔ ခုတင္ကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ျပင္သည္။ ၿပီးေတာ့ အခန္းသန္႔႐ွင္းေရးကို တစ္ခုၿပီး တစ္ခု လုပ္ေဆာင္ကာ ေက်ာင္းဝတ္စံုကို ခြၽတ္၍ ေရလဲထဘီကို ရင္လ်ွားကာ ကို မင္းညိဳရဲ႕ အဝတ္ေတြကို ေလ်ွာ္လိုက္သည္။ ေနာက္ မစိုတစို ျဖစ္ေနေသာ ထိုေရလည္ထဘီရင္လ်ွားလ်ွက္ႏွင့္ပင္ ေအာက္ထပ္ျပန္ဆင္းကာ အေနာက္ဘက္က အဝတ္လွမ္းတဲ့ေနရာ မွာအဝတ္လွမ္းသည္။ လွမ္းၿပီး ေရမိုးခ်ိဳးရန္ အေပၚျပန္တတ္ခ်ိန္……။ -မမေရခ်ိဳးေတာ့မလို႔လား…… -အင္း ဟုတ္တယ္ ၾကာညိဳ…….. မမ ၾကာညိဳ ေျပာထားတာေတြ လုပ္ၿပီးသြားၿပီ……။ -အဲ့တာဆိုေရမခ်ိဳးနဲ႔ဦး ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ခဏေစာင့္ေန ၾကာညိဳ….တတ္လာခဲ့မယ္။ ေျသာ္ဒူးေထာက္ရင္းေစာင့္ေနေနာ္…..။ ေျပာၿပီးသူမအခန္းထဲဝင္သြားသျဖင့္ ၾကာညိဳလည္း သူမတို႔ရဲ႕ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ျပန္ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚဒူးေထာက္ရင္းေစာင့္ေနလိုက္သည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ နမ္းၾကာညိဳလည္း ရင္လ်ွားလ်ွက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လာသည္။ ၾကာညိဳ ဝင္လာမွန္းသိေတာ့ ျမႏြယ္က ဒူးေထာက္ေနရာမွ ေမာ့ၾကည့္သည္။ သူကို ၾကည့္ေနေသာ ၾကာညိဳ႕ရဲ႕ စူး႐ွ႐ွ အၾကည့္ေၾကာင့္ ေအာက္ျပန္ငံု႔ေနသည္။ ၾကာညိဳကာ ျမႏြယ္ကို မတ္တပ္ထရပ္ေစသည္။ -ေရလဲ ထဘီကို ခြၽတ္ၿပီး ႀကိဳးတန္းေပၚတင္လိုက္မမ……။
ၾကာညိဳရဲစကားကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္ပဲ ျမႏြယ္သူမရဲေရလဲကို ခြတ္ကာ ႀကိဳးတန္းေပၚတင္လိုက္သည္။ ေနာက္ သူမရဲ႕ ဖြ႔ံၿဖိဳးလွပတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔အႏိုင္ႏိုင္ဖံုးကာ ၾကာညိဳ႕ဘက္ျပန္လွည့္သည္။ၾကာညိဳ က ျမႏြယ္အနားကပ္ကာ ေရမစိုေအာင္ထံုးထားတဲ့ ဆံထံုးကို ေစာင့္ဆြဲလိုက္သျဖင့္ ျမႏြယ္နာက်င္စြာညည္းညဴးရင္းေခါင္းေလးေမာ့သြားတယ္။ -ခုဏက မတ္တပ္ရပ္တဲ့အခါ ဘယ္လို ေနပါလို႔ေျပာထားလဲမမ…..။ ဂ႐ုမစိုက္တာလား……အေလးမထားတာလား……။ -မဟုတ္……မဟုတ္ပါဘူး မမေမ့သြားလို႔ပါ အား…….။ ျမႏြယ္က ၾကာညိဳ သင္ေပးထားသည့္အတိုင္း လက္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္ျပစ္ကာ ျပန္ေျပာ႐ွာသည္။ဒီေတာ့ မွာ ျပန္လႊတ္ေပးလိုပ္သည္။ ျပန္ငံု႔လာေသာ ျမႏြယ္ရဲ႕ မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္စေတြဝဲေနသည္။ -ကဲမမ ဒီေန႔ကစၿပီး အမွားလုပ္ၿပီးတိုင္း အျပစ္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုရမယ္ၾကားလား…….။ -ဟုတ္ကဲ့ မမမွားပါတယ္…..မမကို အျပစ္ေပးပါ…….။ ၾကာညိဳက ေတာ္တယ္ဟုဆိုက ျမႏြယ္ရဲ႕ ေခါင္းေလးကို ပြတ္သပ္ေပးသည္။ ေနာက္ျမႏြယ္လည္ပင္းက လည္ပါတ္ရဲ႕သံကြင္းေလးမွာ သံႀကိဳးသြယ္သြယ္ေလးတစ္ေခ်ာင္းတပ္သည္။ ေရပံုးအလြတ္ႏွစ္လံုးကိုယူ၍ တစ္လံုးတြင္ေရထည့္ကာ တစ္လံုးတြင္ေရခ်ိဳးခန္းက ပစၥည္းအနည္းငယ္ထည့္ၿပီး ျမႏြယ္ကို ဆြဲေစက ၾကာညိဳကာ ျမႏြယ္ကို လည္ပါတ္ႀကိဳးကေနဆြဲ၍ ေခြးတစ္ေကာင္လို သူ႔အခန္းထဲေခၚသြားလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးလ်ွင္ေတာင္ ထဘီရင္လ်ွားနဲ႔သာ အျမဲခ်ိဳးတတ္ေသာ ျမႏြယ္တစ္ေယာက္ခုလို ဝတ္လစ္စလစ္နဲ႔ သြားလာလႈပ္႐ွားေနရသျဖင့္ ႐ွက္စိတ္ပိုမိသည္။ လည္ပါတ္ကေန ေခြးတစ္ေကာင္ အစြဲခံေနရသျဖင့္ အားငယ္မႈ စိတ္လႈပ္႐ွားမႈကို ခံစားေနရသည္။ သူ႔အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ၾကာညိဳက ကုလားထိုင္တစ္လံုးေပၚထိုင္ေနၿပီး ပံုးႏွစ္လံုးကို တစ္ေနရာတြင္ခ်ေစကာ ျမႏြယ္ကို သူမေ႐ွ႕တြင္မတ္တပ္ရပ္ေစသည္။ ေနာက္ ျဖဴစင္ေခ်ာမြတ္ေသာ ျမႏြယ္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနရာ ျမႏြယ္ ႐ွက္ရြံစြာ ေခါင္းေလးငံု႔သြားသည္။ ၾကာညိဳက ခုဏက ဝယ္လာတဲ့ထဲက ႀကိမ္လံုးတစ္လံုးကို ယူလိုက္ၿပီး -ကဲမမ အ႐ိုက္ခံဖို႔ျပင္ထားေတာ့ဟုဆိုသည္။ -ျမႏြယ္လဲ ၾကာညိဳေ႐ွ႕မွာ ေဘးတေစာင္းေလးေျပာင္းရပ္ကာ လက္ကို ပိုက္ထားလိုက္သည္။ ျမႏြယ္ရဲ႕ တင္ပါးတင္းတင္းက်စ္က်စ္ေလးမွာ ႀကိမ္လံုးနဲ႔ကပ္လိုက္ၿပီ ေနာက္ အားကုန္တစ္ခ်က္ေစာ္ထဲ့လိုက္သည္။ ရႊမ္းကနဲ အသံနဲ႔အတူ ခါးေလးေ႐ွ႕သို႔ေကာ့ထြက္သြားသည္။
အစမတန္နာက်င္သြားေသာ တင္ပါးကို လက္ကေလးေတြနဲ႔ပြတ္သပ္ေနသည္။ ၾကာၾကာေတာ့ မပြတ္သပ္ရဲ ၾကာညိဳက ၾကည့္ေနသျဖင့္ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ လက္ျပန္ပိုက္ရသည္။ ရႊမ္း…..ရႊမ္း….ရႊမ္း……ရႊမ္း….. အ…အ…အား…..အမေလး -ပထအဆံုး အႀကိမ္မို႔ ၅ခ်က္ပဲ႐ိုက္မယ္ ေနာက္ဆို ဘာအမွား လုပ္လုပ္ အနည္းဆံုး ၁၀ခ်က္႐ိုက္မယ္ ၾကားလားမမ -ဟုတ္ကဲ့ ၾကားပါတယ္…… ဟု ျမႏြယ္တစ္ေယာက္ ငို သံပါႀကီးႏွင့္ျပန္ေျဖ႐ွာသည္။ -ကဲသြားနံရံမွီၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေန……ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ နံရံကို ကပ္ကာ မတ္တပ္ရပ္ေနရသည္။ ၾကာညိဳက ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ယူလာတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ထုတ္လိုက္ကာ ေရႊခ႐ုေလးနဲ႔အနီးတစ္ဝိုက္က အေမႊးေတြကို ရိပ္ေပးသည္။ ထိုသို႔အရိပ္ေပးခံေနရစဥ္ အသည္းတစ္ယားယား ျဖစ္လာသည့္အတြက္ အနည္းငယ္လႈပ္႐ွားမိရာ ၾကာညိဳက သူမရဲ႕ ဘယ္ဘက္ရင္အံုက ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို လက္ညိဳးလက္မနဲ႔ ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ရင္း -ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေနာ္မမ မေတာ္တဆထိမိ႐ွမိရင္ ၾကာညိဳနဲ႔ မဆိုင္ဘူး -အင္း…ဟင္း….ဟုတ္ကဲ့ပါ ရိပ္လို႔ၿပီးေတာ့ ေရဆိုဝတ္ေလးနဲ႔ ေျပာင္ေအာင္သုတ္ေပးၿပီး ၾကာညိဳက ျမႏြယ္ရဲ႕ ေရႊခ႐ုေလးကို လ်ွာနဲ႔ယက္ေလသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္ျပစ္ၿပီး မက္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ျမႏြယ္တစ္ေယာက္ အေနအထားကို အပ်က္မခံရဲ……။ သို႔ေသာ စိတ္ကဆူလာသျဖင့္ ခါးေလးကို ေကာ့ေပးေနမိသည္။ ရင္ထဲမွာ အေဝးကေျပးလာတဲ့ လူတစ္ေယာက္လို ေမာ ဟိုက္ေနသည္။ မတ္တပ္ပင္အႏိုင္ႏိုင္ရပ္ေနရသည္။ သူမဆႏၵမျပည့္ခင္ ၾကာညိဳက ရပ္လိုက္သည္။ ၿပီးလုၿပီးခင္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ မ႐ိုးမရြျဖစ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ၾကာညိဳ႕ကို ေတာ့ ဘာမွမေျပာရဲ……။ ၾကာညိဳက ပစၥည္းတစ္ခုကို သြားယူလာသည္။ ရာဘာလိင္တံႀကီး……. ။ ထို႔ေနာက္ၾကာညိဳက ခုတင္ေစာင္းတြင္ထိုင္ကာ ျမႏြယ္ကို သူမအန္းလာရန္ေခၚသည္။ မနီးမေဝးေရာက္လာတဲ့ ျမႏြယ္ရဲ႕ လည္ပါတ္ႀကိဳးေလးဆြဲ၍ သူမအနားထိ တိုးကပ္ေစကာ ရာဘာလိင္တံႀကီးကို ျမႏြယ္ရဲ႕ေရႊခ႐ုေလးထဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ခုလုပ္ကို ဖြင့္လိုရာ ထိုအတံႀကီးက လည္၍ ျမႏြယ္ရဲ႕ ေရႊခ႐ုေလးကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားေစပါသည္။
ျမႏြယ္မတ္တပ္မရပ္ႏိုင္ေတာ့ ။ဒူးေထာက္လ်ွက္ေခြက်ကာ ပါးစပ္က တအင္းအင္း ညည္းညဴေနရသည္။ ၾကာညိဳကာ သူမရဲ႕ ေရလဲ ထဘီကို ခႊတ္လိုက္ၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ကား၍ ျမႏြယ္ရဲ႕ဆံပင္ေတြကို ေစာင့္ဆြဲကာ ေရႊခ႐ုေလးနဲ႔ အနီးဆံုးေနရာအထိ ျမႏြယ္ရဲ႕မ်က္ႏွာကို ဆြဲယူလိုက္သည္။ ျမႏြယ္နဲ႔ ဘာမွ မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ ၾကာညိဳ႕ကို လ်ွာေလးနဲ႔ ျပန္လည္ျပဳစုပါစည္။ သိပ္မၾကာခင္ႏွစ္ဦးလံုးစႏၵျပည့္သြားကာ ၾကာညိဳက အိပ္ယာေပၚ ျမႏြယ္က ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေခြက်သြားသည္။ ခဏနားေနၾကၿပီးမွ ၾကာညိဳက ျမႏြယ္ကို ေရးသြားခ်ိဳးေတာ့ဟု ခြင့္ေပးသည္။ အခန္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ခုတင္ေပၚမွာထိုင္ရင္းစာအုပ္ဖတ္ေနတဲ့ ျမႏြယ္ကို လက္ထိပ္တန္းလန္းနဲ႔ေတြ႔လိုက္တယ္။ မင္းညိဳ ဝင္လာတာျမင္ေတာ့ သူမစာအုပ္ကို ခ်ကာ လက္စြဲအိပ္ကို လွမ္းယူသည္။ သူမလႈပ္႐ွားလိုက္တိုင္း လက္ထိပ္ဆီက သံႀကိဳးသံတစ္ခြၽင္ခြၽင္ကို ၾကားေနရသည္။ ကိုမင္းညိဳက သူမကို ျပံဳးၾကည့္ၿပီးေနာက္ ဦးစြာ ေရခ်ိဳးအဝတ္လဲသည္။ ျမႏြယ္လည္း သူမလုပ္ေပးရမဲ့ ေဝယ်ာဝစၥေတြကိုလုပ္ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ႏွစ္ဦးသား ခုတင္ေစာင္းမွာ ယွဥ္တြဲလ်ွက္ထိုင္ၾကသည္။ မင္းညိဳက နန္းျမႏြယ္ကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ဖက္ထားၿပီးသူ႔ကိုယ္ေပၚမွီထားေစသည္။ က်န္လက္တစ္ဖက္က ျမႏြယ္ရဲ႕ လက္ထိပ္ခတ္ခံထားရတဲ့ လက္ေကာက္ဝတ္ေတြကို ေဆာ့ကစားေနသည္။ ခ်စ္သူရင္ခြင္တြင္းမွာ ဒီပံုစံအတိုင္း႐ွိေနရသည္ကို ျမႏြယ္ ၾကည္လည္းၾကည္ႏူးပါသည္။ ႐ွက္လဲ႐ွက္ရပါသည္။ မင္းညိဳက အေတြ႔အၾကံဳေတြ ျပန္ေျပာျပခိုင္းသျဖင့္ ႐ွက္ဝဲဝဲႏွင့္ ေျပာျပရေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ မင္းညိဳက ျမႏြယ္ကို သနားသလို ျဖစ္လာသျဖင့္ လက္ထိပ္ေတြကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ႏွေျမာသလိုပင္။ လည္ပင္းမွာ လည္ပါတ္ေလးနဲ႔ လက္မွာ လက္ထိပ္ေလးေတြနဲ႔ဆို ျမႏြယ္က ပို လွသည္ဟု သူထင္သည္။ ေနာက္ေတာ့ႏွစ္ဦးသား ထမင္းဆင္းစားၾကၿပီး ျမႏြယ္ရဲ႕ အ႐ိုက္ခံထားဏတဲ့တင္ပါးကို ေဆးလိမ္းေပကား ႏွစ္ဦးသားခ်စ္ရည္လူးၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္း ျမႏြယ္လဲ သူမဘဝကို သေဘာက်လာသည္။ နန္းၾကာညိဳက ႐ိုက္ႏွက္အျပစ္ေပးၿပီစတိုင္း မင္းညိဳရဲ႕ျပဳစုယုယမႈေတြကို အျမဲခံစညးရသျဖင့္ေက်နပ္သည္။ ထို႔ထက္ပို၍ မင္းညိဳ ခ်ထားေသာ အစီအစဥ္ေတြကိုေတာ့ ျမႏြယ္မသိ႐ွာ…..။
ႏွစ္လေလာက္ၾကာတဲ့အခါ ျမႏြယ္ေက်ာင္းမွာ ျပသနာတစ္ခုတတ္ပါသည္။ စည္းကမ္းမလိုက္နာတဲ့ကေလးေတြကို ႐ိုက္မိလို႔ပါ။ ကေလစေတြထဲက တစ္ေယာက္ရဲ႕မိဘေတြက အေကာင္ႀကီးႀကီးေတြဆိုေတာ့ ငါးခ်က္ေလာက္ အ႐ိုက္ခံရတာကို ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္ကာ အင္တာနက္တင္ ျပသနာ႐ွာသည္။ ျမႏြယ္တို႔လဲ အလုပ္ကို မထိခိုက္ေပမဲ့ သတိေပးခံရသည္။ သတင္းကလဲ နာမည္ႀကီးသြားသည္။ အခြင့္ေကာင္းကို ေစာင့္ေနေသာ မင္းညိဳက တစ္ဆင့္တတ္ရန္ ၾကံလိုက္သည္။ ကြၽီကနဲတံခါးဖြင့္သံႏွင့္အတူ ၾကာညိဳ အခန္းတြင္းဝင္လာသည္။ျမႏြယ္ ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ကတည္းက ေရခ်ိဳးအဝတ္လဲထမင္းစားေစျပီး ဒီစတိုခန္းေလးထဲပိတ္ထားတာ။ အခုမွလာေခၚသည္။ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ ကိစၥအတြက္ ၾကာညိဳနဲ႔ မင္းညိဳက သူမကို အျပစ္ႀကီးႀကီးေပးေတာ့မည္ကို ရိပ္မိသည္။ သူမတို႔ရဲ႕ အိပ္ခန္းေရာက္ေတာ့ ျမႏြယ္က ဒူးတုပ္ထိုင္ေနၿပီး မင္းညိဳက ခုတင္ေပၚထိုင္လ်ွက္ ၾကာညိဳက ေဘးမွာမတ္ဆပ္ရပ္ကာ သူမကို အျပစ္ၾကႇးႀကီးမားမားက်ဴးလြန္ထားေသာရာဇဝတ္သားတစ္ေယာက္လိုဝိုင္းၾကည့္ေနၾကသည္။ ျမႏြယ္လဲ ႐ႈက္ရြ႔ံသိမ္ငယ္မႈေတြနဲ႔ေခါင္းကို ငံု႔ခ်ထားမိသည္။ မမ….ကို႔အျပစ္ကိုယ္သိလား….. သိပါတယ္……။ မမကို အျပစ္ေပးပါ…….။ ေပးမွာ အျပစ္က ႀကီးေတာ့ အျပစ္ဒဏ္လဲ ႀကီးမယ္ လက္ခံလား…… ဟုတ္ကဲ့ လက္ခံပါတယ္……..။ ကဲဒါဆိုထ အဝတ္ေတြဆြတ္လိုက္……..။ ၾကာညိဳရဲအမိန္႔အတိုင္း ျမႏြယ္ အဝတ္ေတြခြၽတ္လိုက္သည္။ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားတဲ့ ျမႏြယ္ကို လက္ပိုက္ၿပီးမတ္တပ္ရပ္ေစသည္။ ဘယ္ႏွခ်က္႐ိုက္မယ္ရယ္လို႔မေျပာပဲ ေျခသလံုးနဲ႔ တင္ပါးတစ္ေလ်ွာက္ကို ႐ိုက္ႏွက္ေတာ့သည္။ ရႊမ္း..ရႊမ္း…ရႊမ္း….ရႊမ္း ဟူေသာအသံမ်ားနဲ႔ ျမႏြယ္ရဲ႕ နာက်င္စြာ ေအာ္ဟစ္သံတို႔က ေရာေထြးေနသည္။ မင္းညိဳကေတာ့ ေရႊေပၚျမတင္ေနလာေသာ ဇနီးေခ်ာေလးကူရာမဲ့စြာ အ႐ိုက္ခံေနရျခင္းကို ၾကည့္ရင္းစိတ္ေတြထႂကြေနသည္။ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ မညႇာတမ္း႐ိုက္ၿပီးေတာ့ ျမႏြယ္ထိုင္ရက္သားေလးျဖစ္သြားသည္။ မထႏိုင္ေတာ့ ။
နာက်င္လြန္းသျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ေလးက တုန္ယင္ေနၿပီး ႐ိုက္သံသဲ့သဲ့ကို ၾကားေနရသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ၾကာညိဳက ျမႏြယ္….မမကို အျပစ္ေပးတာ မၿပီးေသးထ….. ထိုင္ထလုပ္စမ္း…… အမိန္႔သံေၾကာင့္ ျမႏြယ္လည္း ထိုင္ေနရာမွထကာ နားရြက္ေလးေတြကိုဆြဲပီး ထိုင္ထစလုပ္ရသည္။ ခဏခဥ အျပသ္ေပးခံဖူးေပမဲ့ သည္တစ္ႀကိမ္က လင္ေယာက္်ားေ႐ွ႕တြင္ျဖစ္သျဖင့္ ႐ွက္စိတ္ေရာ စိတ္လႈပ္႐ွားမႈကို ပါ ခံစားေနရသည္။ မင္းညိဳကလည္း ျမႏြယ္ကို ၾကည့္ကာ စိတ္ေတာ္ေတာ္ႂကြေနသည္။ သူမထိုင္ထလုပ္တာ အခါ ၄၀ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ၾကာညိဳက မင္းညိဳရဲ႕ ေျခရင္းမွာ ဒူးေထာက္လိုက္ရင္း ဒီည မမျမႏြယ္ကို အျပစ္ေပးမွာမို႔လို႔ သူမကိုယ္စား ကြၽန္မကပဲ အကို႔ကို ေဖ်ာ္ေျဖေပးပါရေစ…..။ ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေၾကာင့္ ျမႏြယ္ပါးစပ္ အေဟာင္းသားျဖစ္သြားသည္။ မင္းညိဳက ျမႏြယ္ရဲ႕ စိတ္ကို ရိပ္မိသျဖင့္က်ိတ္ျပံဳးလိုက္သည္။ ေနာက္လက္ခံတယ္ဟုေျပာေတာ့ ၾကာညိဳက မတ္တပ္ရပ္ကာ သူ႔အဝတ္ေတြ တစ္လႊာျခင္စခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ျမႏြယ္ ထိုင္ထလုပ္ေနရင္း ၾကာညိဳရဲ႕ လႈပ္႐ွားမႈေတြကို ၾကည့္ေနသည္။ ခဏခ်င္းမွာပင္ ၾကာညိဳ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားသည္။ ေနာက္ ခုတင္ေပးကခံုေလးမွာ တင္ထားတဲ့ ျမႏြယ္ကို ခတ္ေနၾကလက္ထိပ္ေလးကိုယူကာ ၾကာညိဳက သူမလက္ေတြကို သူမဘာသာ လက္ျပန္ခတ္လိုက္သည္။ အခုကစၿပီး မမျမႏြယ္ကိုယ္စား ကြၽန္မအသံုးေတာ္ခံပါရေစ…. မင္းညိဳကလဲ သူ႔အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ မင္းညိဳရဲ႕ေျခရင္းမွာ ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း သူ႔ရဲ႕လိင္တံကို စုပ္ကာလ်ွက္ကာ ျပဳစုေပးပါသည္။ ျမႏြယ္လည္းထိုင္ထကို မနားတိုင္းလုပ္ေနရင္းနဲ႔ ၾကာညိဳနဲ႔မင္းညိဳကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုင္ထလုပ္ရင္း ေညာင္းညာတဲ့ ခံစားခ်က္ကိုလည္းသတိမရ။ ခုတင္ေပၚမွာ ကိုယ္လက္ႏွီးေႏွာေနၾကၿပီျဖစ္တဲ့ မင္းညိဳတို႔စံုတြဲကိုသာ ၾကည့္ေနမိသည္။ ခဏၾကာေတာ့မွ ဆႏၵျပည့္သြားၾကကာ ခဏရပ္ကာ အေမာေျဖၾကသည္။ မင္းညိဳက ၾကာညိဳ႕ကို လက္ထိပ္ျဖဳတ္ေပးၿပီး ထိုင္ထလုပ္တာ အႀကိမ္အေရအတြက္မ်ားသျဖင့္ ေႏွးေကြးေလးလံေနၿပီျဖစ္ေသာ ျမႏြယ္ကို ေမးေငါ့ျပကာ….. သနားပါတယ္ ေညာင္းေန႐ွာၿပီ…… သက္ညႇာတဲ့အေနနဲ႔ တျခားအျပစ္ေျပာင္းေပးလိုက္ပါ။ ၾကာညိဳက ျမႏြယ္ဘက္လွည့္ကာ မမရပ္လိုက္ေတာ့ ၿပီးရင္ ဒူးေထာက္ၿပီး ဒီကိုလာခဲ့…… ထိုင္ထလုပ္တုန္းက အားတင္းၿပီးလုပ္ေနေပမဲ့ ရပ္လိုက္ေတာ့ ျမႏြယ္ ၾကမ္းျပင္မွာ ပံုက်သြားသည္။
ဒူးေထာက္ၿပီးသူတို႔ဆီသြားဖို႔ေနေနသာသာ ေမာပန္းလြန္းသျဖင့္ အသက္ကို မွန္ေအာင္႐ွဴေနရသည္။ ၾကာညိဳလည္း ျမႏြယ္အေျခအေနကို ရိပ္မိသျဖင့္ ေရဘူးတစ္ဘူးယူ၍ သူမအနားသြားက ပါးစပ္နား ေတ့ေပးလိုက္ရာ ျမႏြယ္ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္စြာ အငမ္းမရေသာက္သည္။ အဟြတ္….အဟြတ္…. ျဖည္းျဖည္းေသာက္…….သီးရင္း အသက္ပါပါသြားဦးမယ္။ ေရေသာက္ၿပီးေတာ့ ျမႏြယ္သူမကို အေပၚစီးကမိုးၾကည့္ေနတဲ့ ၾကာညိဳ႕ကို မရဲတရဲေလးေမာ့ၾကည့္မိသည္။ ၾကာညိဳက ျပန္အၾကည့္နဲ႔စံုသျဖင့္ ေခါင္းေလးျပန္ငံု႔ခ်မိသည္။ ေၾကာက္ရြ႔ံမႈထက္သိမ္ငယ္မႈက ပိုေနသည္။ သူမေနရာ လုယူခံလိုက္ရသလိုခံစားရသည္။ ၾကာညိဳကေတာ့ အစီအစဥ္႐ွိသည့္အတိုင္း ကုလားထိုင္တစ္ခုေပၚ ျမႏြယ္ကို ထိုင္ေစၿပီး ေနာက္မွီနဲ႔တြဲကာ လက္ျပန္ ႀကိဳးတုပ္လိုက္သည္။ ေျခေထာက္ေတြကိုလည္း ထိုင္ခံုက ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ တြဲကာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည္။ အဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ဘဲဥပံုစံ တုန္ခါစက္ငယ္ေလးေတြကို ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြမွာ တိပ္နဲ႔ကပ္ေပးသည္။ ျမႏြယ္ရဲ႕ မအဂၤါထဲကိုေတာ့ လိင္တံတုတစ္ခုကို ထဲ့ကာ တုန္ခါေစေသာ ခလုပ္ကို ဖြင့္လိုက္သည္။ ရင္အံုေပၚက တုန္ခါစက္ေတြကိုပါ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုဖြင့္လိုက္ေတာ့ ျမႏြယ္ မခံရပ္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ကာ ပါးစပ္ကပင္ ညည္းညဴမိသည္။ ၾကာၾကာေတာ့ အသံမထြက္လိုက္ရ။ ၾကာညိဳက ပါးစပ္ပိတ္သည့္ ဘုလံုးတပ္ႀကိဳးေလးနဲ႔ ပါးစပ္ထဲထည့္ကာ ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္သျဖင့္ ဝူးဝူးဝါးဝါးအသံေလးသာထြက္႐ွာသည္။ တြန္႔လိမ္႐ုန္းကန္ေနေပမဲ့ မည္သို႔မ်ွအရာမထင္။ သူ႔မမ်က္စိေ႐ွ႕မွာပင္ ၾကာညိဳက ခုတင္ေပၚတတ္၍ ပတ္လက္လွန္လွည္းခ်ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးသို႔ကားေပးလိုက္သည္။ မင္းညိဳက ၾကာညိဳ႕လက္ေကာက္ဝတ္ေတြကို ခုတင္တိုင္ေတြနဲ႔တြဲကာ ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္လိုက္သည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ေဘးတစ္ေစာင္းေလးျမင္ေနရတဲ့ ၾကာညိဳ႕ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္လွလွေလးကို ခံစားေနရေတာ့ ခံစားမႈေတြၾကားမွပင္ မနာလိုျဖစ္ေနမိသည္။ မင္းညိဳက တုန္ခါစက္ကေလးတစ္ခုကိုယူကာ ေကာ့ခြၽန္ေနတဲ့ ၾကာညိဳ႕ရဲ႕ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ထိကပ္ကာ ကလိေပးသည္။ ၾကာညိဳက မင္းညိဳ ျပဳသမ်ွကို တစ္စက္မွမျငင္းဆန္ပဲ ခံယူသည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဒုတိယအႀကိမ္ လိင္ဆက္ဆံျခင္းကို စတင္ေတာ့သည္။ ကလင္ ကလင္….ကလင္ ကလင္ လူေခၚဘဲလ္သံေၾကာင့္ ၾကာညိဳ ျခံတံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ အခန္းဝမွ ရဲေဝ၊ျမျမဦး၊ ျမတ္မိုး၊ ယဥ္မင္းစင္တို႔စံုတြဲႏွစ္တြဲကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။
မရင္းႏွီးေပမဲ့ သိေနသည္မို ့ၾကာညိဳက ျပံဳးျပလိုက္ရင္း ဝင္ၾကပါ အကိုနဲ႔ အမ ဧည့္ခန္းထဲမွာေစာင့္ေနပါတယ္။ ဟုေျပာကာ အတြင္းသိဳ့ဝင္ေစၿပီစ ျခံတံခါးကို လံုေအာင္ျပန္ပိတ္လိုက္သည္။ ဧည့္ခန္စထဲေရာက္ေတာ့ တီဗီ ေ႐ွ႕မွာ ညားကာစလင္မယားကဲ့သို႔ကလူ ၾကည္ဆယ္ေနၾကေသာ မင္းညိဳတို႔စံုတြဲကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္းေတာ့မဟုတ္။ ျမႏြယ္ရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာ လည္ပါတ္ လက္ထိပ္ ေျခက်င္း အဆင္တန္ဆာ အစံုအလင္ႏွင့္ျဖစ္သည္။ တစ္ဦးကို တစ္ဦးႏႈတ္ဆက္ကာ အသီးသီးေနရာယူလိုက္ၾကသည္။ ျမျမဦးႏွင့့္ ယဥ္မင္းစင္တို႔ကေတာ့ ျမႏြယ္ကို သာ စိတ္ဝင္တစားေငးၾကည့္ေနသည္။ အကဲခတ္ေနေသာ မင္းညိဳကာ ေမးဆတ္ျပကာ ဘယ္လိုလဲ ငါ့ညီမတို႔ စိတ္ဝင္စားေနၾကတာလား….. ႏွစ္ဦးသားၿပိဳင္တူ လိုလို ေခါင္းၿငိမ္ျပသည္။ မင္းညိဳက ဆက္ၿပီး ျမတ္မိုးတို႔ေကာ ဘယ္လိုလဲ စမ္းၾကည့္မလား….. အာ အကို ကာလည္း ကြၽန္ေနာ္တို႔က စိတ္႐ွိေပမဲ့ မလုပ္ရက္တာသိသားနဲ႔……..ျမတ္မိုးကေျပာသည္။ မင္းလုပ္စရညမလိုပါဘူး ၾကာညိဳ လုပ္ေပးပါလိမ့္မာ္ မင္းတို႔က ထိုင္ၾကည့္ရံုပဲ ဘယ္လိုလဲ…..။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ စိတ္ဝင္စားတယ္ဗ်ာ ျမေလးသေဘာတူမယ္ဆို စမ္းၾကည့္ခ်င္တယ္။ ရဲေဝကေျပာေတာ့ ျမတ္မိုးက ယဥ္မင္းစင္ရဲ႕မ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ကြၽန္ေတာ္ေကာပဲ ဟုဆိုသည္။ မင္းညိဳက အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ဘက္သို႔လွည့္ကာ ၾကည့္ေတာ့ ယဥ္မင္းစင္က ဆိုးဆိုးရြားရြားေတြ အရမ္းၾကမ္းတမ္းတာေတြေတာ့ မလုပ္ဘူး မွတ္လား ကိုညိဳ….။ နင္တို႔ မခံႏိုင္တာေတြေတာ့ မလုပ္ပါဘူးဟာ…….။ ဒါဆိုလဲ စမ္းၾကည့္တာေပါ့……. ။ ထိုသို႔ေျပာေနၾကစဥ္မွာပင္ ၾကာညိဳက ဝင္လာကာ အကို ဟိုဘက္အိမ္ေလးမွာ အကို မွာထားတာေတြ အားလံုးျပင္ၿပီးပါၿပီ။ ေအး ေအး……ဟုဆိုကာ ငါတို႔သြားႏွင့္မယ္ နင္ၿပီးမွာ သူတို႔ကို ေခၚၿပီးလိုက္ခဲ့ အဲ့သံုးေယာက္လံုးနင့္လက္အပ္လိုက္ၿပီ ဟုတ္ကဲ့ မင္းညိဳတို႔ ထထြက္သြားမွ ၾကာညိဳ ျမျမဦးနဲ႔ ယဥ္မင္းစင္ကို ၾကည့္မိသည္။ ႏွစ္ဦးစလံး အေတြ႔အၾကံဳသစ္အတြက္ စိတ္လႈပ္႐ွားေနဟန္႐ွိသည္။ နန္းျမႏြယ္ကေတာ့ သိပ္မထူး ျခားသလို ၾကာညိဳ႕ရဲ႕ အမိန္႔ကိုသာေစာင့္ေနသည္။ ၾကာညိဳက ပထမဆံုးအေနနဲ႔ အသင့္ျပင္ဆင္ထားတဲ့ လည္ပါတ္ေလးႏွစ္ခုကို စာပြဲေပၚတင္ကာ မနီးမေဝးက ခံုတစ္လံုးမွာသြားထိုင္ေနသည္။ ကဲ ႏွစ္ေယာက္စလံုး မတ္တပ္ရပ္ၿပီး လက္ေတြကို ေနာက္ျပစ္ထားၾက……..။
ျမျမဦးနဲ႔ ယဥ္မင္းစင္တစ္ဦးမ်က္ႏွာတစ္ဦးၾကည့္ကာ ျဖည္းျဖည္စခ်င္းမတ္တပ္ရပ္ၿပီစလက္ေတြကို ေနာက္သို႔ ျပစ္ထားလိုက္သည္။ ၾကာညိဳက ျမႏြယ္ကို ေခါင္စညိွတ္ျပလိုက္ရာ ျမႏြယ္က ခ်က္ျခင္း သူမတို႔ႏွစ္ဦးကို လက္ထိပ္ခတ္လိုက္သည္။ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံလိုက္ရၿပီးဆိုတဲ့ အသိနဲ႔အတူ စိတ္ဝယ္ မြန္းက်ပ္ေသာ ခံစားမႈကို ခံစားလိုက္ရသည္။ စာပြဲေပၚက လည္ပါတ္ေတြကို ပါးစပ္နဲ႔ေကာက္ၿပီး ငါ့အနားလာခဲ့ၾကစမ္း။ ႏွစ္ဦးသာစ ဘာစကားမွ မဆိုပဲ စာပြဲေဘးထိုင္ခ်ကာ ခါးကို ငံု႔ကိုင္စလိုက္ၿပီး လည္ပါတ္ေလးေတြကို ကိုက္ယူလိုက္သည္။ ေနာက္ မတ္တပ္ျပန္ထကာ ၾကာညိဳ ထိုင္ေနရာ အနီးသို႔ သြားၾကရသည္။ ၾကာညိဳက သူမတို႔ကို ဒူးေထာက္ေစၿပီး လည္ပင္းမွာ လည္ပါတ္ပါတ္ေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ျမႏြယ္ကို လွမ္းေျပာေသးသည္။ မမေရ မမမိတ္ေဆြေတြကို ၾကည့္ပါဦး ပါပီေလးေတြနဲ႔တူသြားၿပီ…….. ေခြးနဲ႔ အႏိႈင္းခံလိုက္ရတာပါလား ဟူေသာ အသိႏွင့္အတူ သူမတို႔စိတ္ေတြ လႈပ္႐ွားသြားသည္။ အိမ္ငယ္ေလးထဲက ဆက္တီခံုေတြ၌ ထိုရင္းမင္းညိဳတို႔ေသာက္စားေနၾကသည္။ မၾကာမီမွာပင္ အိမ္တခါးဖြင့္သံေၾကာင့္ သံုးဦးသားေျပာလက္စစကားမ်ားကို ရပ္ကာ အိမ္ေ႐ွ႕သို႔လွည့္ကာ ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။ လက္တစ္ဖက္က သံႀကိဳးသံုးေခ်ာင္းကို စု၍ ကိုင္ကာ ၾကာညိဳက ဦးစြာဝင္လာသည္။ သူမေနာက္မွာေတာ့ လည္ပင္းမွာ လည္ပါတ္ကိုယ္စီတပ္၍ သံႀကိဳးနဲ႔ တိရစာၧန္တစ္ေကာင္လိုအဆြဲခံလာရေသာ ဂုဏ္သေရ႐ွိအမ်ိဳးသမီးသံုးဦး။ သံုးဦးစလံုးကို လက္ျပန္လက္ထိပ္ခတ္ထားသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမတို႔သံုးဦးကို မင္းညိဳတို႔ေ႐ွ႕မွာ ေရာင္ေဘာင္တန္းလ်ွက္ဒူးေထာက္ေစသည္။ အကိုတို႔ကို အသံုးေတာ္ခံဖို႔ အကို တို႔ရဲ႕ ဇနီးသည္ေတြေရာက္လာပါၿပီ။ ၾကာညိဳရဲ႕စကားအေပၚ ျမႏြယ္က မထူးျခားေပမဲ့ ယဥ္မင္းနဲ႔ ျမျမဦးကေတာ့ မ်က္ႏွာမထားတတ္ေအာင္ျဖစ္သြားသည္။ ေယာက္်ားေတြကေတာ့ တိတ္ဆိတ္စြာ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ ပထမဆံုး အသံုးေတာ္ခံမဲ့သူကေတာ့ ယဥ္မင္းစင္ဆိုတဲ့ ေဟာဒီဆရာဝင္မေလးပဲဖစ္ပါတယ္႐ွင္။ ၾကာညိဳကာ ေျပာေျပာဆိုဆို က်န္ႏွစ္ေယာက္ကို အခန္းေထာင့္သို႔ဆြဲသြားကာ ဒူးေထာက္ခိုင္းထားသည္။ ေနာက္ ယဥ္မင္းကို လက္ထိပ္ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။ လက္ေကာက္ဝတ္ေလးေတြကို စုပ္နယ္ရင္း ျငိမ္သက္ေနတဲ့ ယဥ္မင္းကို အဝတ္ေတြခြၽတ္လိုက္ဟု အမိန္႔ေပးသည္။
မိမိေယာက္်ားအျပင္ အျခားေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ပါ႐ွိေနသည္မို႔ ယဥ္မင္းတြန္႔စုံ႔ေနမိသည္။ ၾကာညိဳ႕ကိုလည္း အိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္ဟုသာသိထားသျဖင့္ သူမအမိန္႔ကို မနာခံဖို႔ အသိစိတ္ကျငင္းသည္။ ထိုအတြက္ ရႊမ္းကနဲအသံႏွင့္အတူတူ သူမတင္ပါးေပၚ နာက်င္က်ိန္းစပ္ျခင္းကို ခံစားလိုက္ရသည္။ ေသာက္ေကာင္မက ခိုင္းတာကို ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ဘူး ။ ႏြားေတြလို ႀကိမ္တို႔ေပးရမယ္။ အသံုးအႏႈမ္းၾကမ္းၾကမ္းေတြေၾကာင့္ ခံျပင္းစိတ္က တမဟုတ္ျခင္းထႂကြလာသည္။ သို႔ေသာ္ ၿကိမ္လံုးနဲ႔ သံုးခ်က္ေလာက္ေက်ာေကာ့ေအာင္ အ႐ိုက္ခံလိုက္ရေတာ့ ထိုေဒါသအားလံုးေပ်ာက္သြားကာ သိမ္ငယ္စိတ္ ေၾကာက္စိတ္ေတြဝင္လာသည္။ ၾကာညိဳက ေက်ာလည္ေလာက္ထိ႐ွည္တဲ့ ယဥ္မင္းရဲ႕ ဆံပင္ေတြကို ဘယ္လက္မွာ ရစ္ပါတ္ကာ ေစာင့္ဆြဲလာသည္။ အား….ကနဲညည္းငံႏွင့္အတူ ယဥ္မင္းျဖည္းျငင္းစြာ မတ္တပ္ထရပ္လာသည္။ မ်က္ႏွာေလးကလည္း ရံႈမဲ့ေနသည္။ ၾကည့္ေနရင္းျမတ္မိုး စိတ္ပူသလို သနားလည္းသနားသြားသည္။ သို႔ေသာ္ ဘာဆက္ျဖစ္မလဲစိတ္ဝင္စားကာ မတားျမစ္မိ။ ယဥ္မင္းကေတာ့ ဆံပင္အဆြဲခံထားရသည္မို႔ေခါင္းေမာ့ေနသည့္အေနအထားႏွင့္ အဝတ္အစားေတြးကို ခြၽတ္ေနရသည္။ ကိုယ္ေပၚမွာ မည္သိအဝတ္မွ မက်န္ေအာင္ ခြၽတ္ၿပီးေတာ့မွ ဆံပင္ေတြကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ယဥ္မင္းက သူ႔မရဲ႕ ဖံုးကြယ္အပ္ေသာ အစိတ္အပိုင္းေတြကို ဖံုးဖိဖို႔ႀကိဳးစား႐ွာသည္။ သို႔ေသာ္ ၾကာညိဳက သူမရဲ႕လက္ေတြကို ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္ၿပီး ထုတ္တန္းမွာ တြဲေလာင္းဆြဲလိုက္သည္။ မဖံုးႏိုင္မကြယ္ႏိုင္ျဖစ္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အလွေတြကို မိမိခင္ပြန္းအျပင္ အျခားႏွစ္ဦးကပါ စိုက္ၾကည့္ေနသည္မို႔. ႐ွက္ရြ႔ံမႈနဲ႔ ေခါင္းကို ငံု႔ခ်ထားမိသည္။ ျကာညိုက္ေတာ့သူခႏၶာကိုယ္အႏွ့ံကို ဘု္င္ဘေရတာ ေလးနဲ႔တို႔ထိကစားေနသည္။ ေနာက္သူ႔မထဲသို႔ အဂါၤတုႀကီးကို ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ၾကာညိဳကလည္း သူမရဲ႕ ရင္သားေတြကို လက္နဲ႔ ပြတ္သပ္ကစားေနသည္။ မၾကာမီမွာပင္ ဘုိင္ဘေရတာ တန္ခိုးေၾကာင့္ ယဥ္မင္းတစ္ဆက္ဆက္တုန္လာရာ ၿပီးလုၿပီးခင္အေနအထားသို႔ေရာက္လာသည္။ ထိုအခါမွပင္ ၾကာညိဳက ဘုိင္ဘေရတာ ကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ယဥ္မင္းမွာ ဆန္႔တငင္ငင္ျဖစ္သြားကာ ႀကိဳးကိုေစာင့္႐ုန္းေနသည္။ ပါးစပ္ကလည္းထပ္လုပ္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုေနသည္။ သူမရ႐ွိတာကေတာ့ တရႊမ္းရႊမ္းနဲ႔ ကိုယ္ေပၚက်လာတဲ့႐ိုက္ခ်က္ေတြပါပဲ။
တစ္စစတိုးလာတဲ့နာက်င္မႈေၾကာင့္ ရမၼက္မီးေတြၿငိမ္းက်သြားကာ နာက်င္မႈကို ခံစားမိလာသည္။ အထူးသျဖင့္ ရင္သားေတြ တင္ပါးေတြလို အသားႏုႏုေတြ ကို ပစ္မွတ္ထားၿပီး ပစ္လႊတ္လိုက္တဲ့႐ိုက္ခ်က္ေတြမွာ သူမ နာက်င္မႈထက္ စိတ္လႈပ္႐ွားမႈကို အဓိကခံစားေနရသည္။ ၾကာညိဳက ႐ိုက္ေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး အ႐ိုက္ခံထားရတဲ့ေနရာေတြကို ဖြဖြေလးလက္နဲ႔ ပြတ္သပ္ေပးသည္။ စပ္ဖ်င္းဖ်င္းနာက်င္မႈကို ခံစားရသည္။ ၾကာညိဳက ထံုးစံအတိုင္ူရင္သားထိပ္ဖူးေလးေတြကို မထိတထိကလိျပန္သည္။ လက္ညိဳးလက္မႏွင္ ့ညႇစ္သည္။ ယဥ္မင္း တဟင့္ဟင့္ႏွင့္ လူစလြန္႔လာသည္။ အရည္ေတြ စိုစိစိျဖစ္ေနတဲ့ သူမရဲ႕ေပါင္ၾကားထဲ ခုဏက လိင္အဂၤါႀကီး တိုးဝင္လာျပန္သည္။ ၾကာညိဳက ဘာမွဆက္မလုပ္ပဲ ေနာက္ဆုတ္လက္ပိုက္ၾကည့္ေနသည္။ မၾကာမီမွာပင္ လမ္းဆံုးေရာက္ကာ အ႐ုပ္ႀကိဳးပ်က္ေခြက်သြားဝည္။ ၾကာညိဳက လိင္တံတုႀကီးကို ဆြဲထုတ္ကာ ႀကိဳးကို ျဖည္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ယဥ္မင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚေခြက်သြားေတာ့သည္။ စိုးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္ ျမတ္မိုး ထိုင္ေနရာမွ ယဥ္မင္းပနားေရာက္သြားသည္။ ဝတ္လစ္စလစ္နဲ႔ေခြက်ေနတဲ့ ယဥ္မင္းကို ထူကာ ေထြးေပြ႔လိုက္ေတာ့ ယဥ္မင္း တသိမ့္သိမ့္ငိုေန႐ွာသည္။ မမ အဆင္ေျပရဲ႕လား…….. ျမတ္မိုးရဲ႕အေမးကို ယဥ္မင္းက ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။ ေစာေစာက သူမစီမွာေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ ေႏြးေထြးမႈေတြ လံုျခံဳမႈေတြ အင္အားေတြက သူမခင္ပြန္းရင္ခြင္ထဲခိုလွံုရေသာအခါ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာသလိုခံစားရသည္။ ေၾကာက္ရြ႔ံမႈ သိမ္ငယ္မႈေတြလဲ ေလ်ာ့ပါးသြားသည္။ ၾကာညိဳက မင္းညိဳကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ မင္းညိဳက ေခါင္းတစ္ခ်က္ဆတ္ျပသည္။ ယဥ္မင္းအတြက္လံုေလာက္ၿပီဆိုတဲ့သေဘာ။ ဒါနဲ႔ ၾကာညိဳလဲ ယဥ္မင္းခြၽတ္ထားတဲ့ ထဘီကို ယူၿပီး ယဥ္မင္းအနားသြားလိုက္တယ္။ ျမတ္မိုး သက္ပ်င္းခ်ကာ မူလေနရာမွာ ျပန္ထိုင္ေနတယ္။ ၾကာညိဳက ထဘီကို ယဥ္မင္းကို ျပစ္ေပးလိုက္သည္။ ယဥ္မင္းက ရင္လ်ွားလိုက္သည္။ ေနာက္မွာ လည္ပါတ္ကေလးျပန္ပါတ္ေပးကာ ေသာ့ခေလာက္ေသးေသးေလးခတ္လိုက္သည္။ ေနာက္နွစ္ဖက္ကို လည္ လက္ထိပ္ခတ္ကာ လက္ထိပ္ေသာ့နဲ႔ လည္ပါတ္ေသာ့ကို ေသာ့ခေလာက္တစ္ခုနဲ႔ တြဲခ်ိတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ယဥ္မင္းရဲ႕ေခါင္းကို ပြတ္သပ္ကာ သိပ္ေတာ္တဲ့ေကာင္မေလးဟု ေျပာလိုက္သည္။ ယဥ္မင္းမ်က္ႏွာမွာ သိသိသာသာ အျပံဳးတစ္ပြင့္ေပၚလာသည္။
ျကာညိုက လည္ပါတ္ႀကိဳးကေလးကို ဆြဲသြားက မနီးမေဝးမွာ ထိုင္ေနေသာ ျမတ္မိုးလက္ထဲထည့္ေပးလိုက္သည္။ ခုဏက ေသာ့တြဲေလးကို ယဥ္မင္းစီေပးကာ မမရဲ႕ အ႐ွင္သခင္ကို အပ္လိုက္…….ဟုဆိုသည္။ ယဥ္မင္းလည္း ျမတ္မိုးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ႐ို႐ိုေသေသ ကမ္းေပးလိုက္မိသည္။ ေယာက္်ားေလးႏွစ္ေယာက္စီက လက္ခုတ္သံေတြက်လာသည္။ ယဥ္မင္း႐ွက္ဝဲဝဲနဲ႔ ေခါင္းငံုထားမိသည္။ ၾကာညိဳက ယဥ္မင္းကို ျမတ္မိုးခံုေဘးက ၾကမ္းျပင္မွာ ဒူးေထာက္ထားေစသည္။ ဒီတစ္ေခါက္အလွည့္က်တာကေတာ့ ျမျမဦးေပါ့။ သူမအနီးသို႔ တေရြ႔ေရြ႔တိုးကပ္လာတဲ့ ၾကာညိဳ႕ကို ၾကည့္ၿပီး ျမျမဦးရင္ေတြ အရမ္းခုန္ေနသည္။ သူမလည္းမၾကာခင္ ယဥ္မင္းလို ခံစားရေတာ့မည္။ ၾကာညိဳက ျမျမဦးကို ဆြဲထူၿပီး လက္ထိပ္ႏွင့္ လည္ပါတ္ကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။ အဝတ္ေတြခြၽတ္လိုက္……။ သူကေတာ့ ယဥ္မင္းလို တြန္႔ဆုတ္မေန။ ခပ္သြက္သြက္ပင္ ဝတ္ထားေသာ အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ ၾကာညိဳက ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားတဲ့ သူမကို လက္ျပန္ႀကိဳးစတုပ္သည္။ ရင္းသါးေတြ ဝမ္းဗိုက္ႏွင့္ လကေမာင္းတစ္ေလ်ွာက္ ႀကိဳးေတြက ျမျမဦးကို တင္းက်ပ္ေနေအာင္ရစ္ပါတ္ထားသည္။ ေနာက္ေကာေဇာခင္းထားေသာ ၾကမ္းခင္းေပၚ ပတ္လက္လွန္ခ်ေစသည္။ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္ေနသည့္အျပင္ မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ အတုပ္ေႏွာင္ခံထားရကာ ပတ္လက္အေနအထားႏွင့္သူမကို ေယာက္်ားသံုးေယာက္သာ ဆႏၵ႐ွိလ်ွင္ တတ္က်င့္ရံုပင္။ ထိုမ်ွအထိ အကာအကြယ္မဲ့ေနသည္။ သူမရဲ႕ ဆီးခံုေပၚ ၾကာညိဳက ဆပ္ျပာဆီအခ်ိဳ႕သုတ္လိမ္းလိုက္သည္။ ေအးကနဲခံစားမႈႏွင့္အတူ ရင္ခုန္ျမန္လာသည္။ မ်က္လံုးေတြမွိတ္ထားေပမဲ့ အေမႊးအျမင္ေတြကို ရိတ္ပစ္ေနမွန္းအထိအေတြ႔ခံစားမႈေၾကာင့္သူမသိသည္။ ရင္ခုန္ျမန္လြန္းမက ျမန္လာသည္ႏွင့္အတူ ေမာဟိုက္လာေသာေၾကာင့္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကိုက္ထားမိသည္။ မၾကာမီမွာပင္ေရစိုဝတ္နဲ႔ သုတ္သက္ေပးျခင္းကို ခံစားရသျဖင့္ ေတာ႐ွင္းၿပီးေၾကာင္းသိလိုက္သည္။ ထိုအခါမွ သက္ပ်င္းကို ခ်ကာ အသက္ကို မွန္မွန္႐ွဴေနမိသည္။ မ်က္လံုးမွိတ္ အေမာေျဖရင္းလွဲေနတာ အေတာ္ၾကာသည့္အထိ မည္သည့္ ထိေတြ႔မႈမွေရာက္မလာသျဖင့္ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည္လိုက္သည္။ သူမျမင္ကြင္းထဲသို႔ သူမကဲ့သို႔တစ္ကိုယ္လံုးတုပ္ေႏွာင္ခံထားရေသာ ျမႏြယ္ရဲ႕ပံုရိပ္က ဝင္လာသည္။
ၾကာညိဳက သူမတို႔ႏွစ္ဦးကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုက္ ဒူးေထာက္ေစကာ လိင္အဂၤါထဲ ေယာက္က်ားလိင္တံအတု တစ္ေခ်ာင္းစီထိုးထည့္လိုက္ၿပီး ျပဳတ္မက်ေအာင္ ခါးမွာႀကိဳးနဲ႔ သိုင္းခ်ည္ေပးထားသည္။ ခလုတ္ဖြင့္လိုကိေတာ့ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္လံုး ငရဲလားနတ္ျပည္လားမခြဲခါးႏိုင္ေသာ ခံစားမႈကို ရသြားသည္။ တအင့္အင့္နဲ႔ ေအာ္ညည္းေနသည့္ သူမတို႔ႏႈတ္ဦးကို ဆံပင္ေစာင့္ဆြဲကာ ေခါင္းေတြေမာ့လာေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းတင့္ေပးလိုက္သည္။ ျမျမဦးက ေၾကာင္အေနေပမဲ့ႁမႏြယ္က ျမျမဦးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ငံုနမ္းလိုက္သည္။ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ေႏွာင္ခံထားရသည္မို႔. ပါးစပ္ႏွင့္ပင္ ျမျမဦးရဲ႕ ရင္သားေတြကို႔ ငံု႔ကာ စုိ့သည္။ ႏွစ္ဦးစလံုးကိုယ္ေပၚ ႐ိုက္ခ်က္ေတြ တရဆက္က်လာသည္။ အထူးသျဖင့္ ျမျမဦးတစ္ေယာက္ ဘုိင္ဘေရတာ ျမႏြယ္ရဲ႕ အျပဳအစု ႐ိုက္ခ်ေတြကရတဲ့ နာက်င္မႈေတြ ေပါင္းစုကာ အျပင္အထံခံစားေနရသည္။ သူမတို႔ကို ၾကည့္ကာ ပြဲကည့္ပရိတ္သတ္ေလးဦးမွာ အသက္႐ွဴရန္ပင္ေမ့ေနသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ျမျမဦးတစ္ေယာက္ ေပါင္တံတစ္ေလ်ွာက္အရည္ေတြစီးက်ကာ ေခြက်သြားသည္။ ျမႏြယ္ကေတာ့ တအင့္အင့္ညည္းရင္း ဒူးေထာက္လ်ွက္သားက်န္ခဲ့သည္။ ၾကာညိဳက ျမျမဦးရဲ႕ ဘုိင္ဘေရတာ က ခလုတ္ကို ပိတ္ေပးကာ ျမႏြယ္ရင္သားေတြကို ၾကာပြတ္ႏွင့္ အဖ်ားခတ္တယ္ဆိုရံုေလး႐ိုက္ေပးသည္။ အား….အင္း….ခပ္နာနာေလး႐ိုက္ေပးပါ….. ။ သူမသတိလက္လြတ္ေတာင္းဆိုေနသည္။ ၾကာညိဳလည္း အနည္းငယ္အားထည့္ကာ ႐ိုက္ေပးလိုက္သည္။ မၾကာလင္ သူမလဲ ျမျမဦးလမ္းစဥ္လိုက္သြားသည္။ သက္ဆိုင္ရာ အမ်ိဳးသားႏွစ္ဦး ထိုင္ရမွထလာသည္။ ၾကာညိဳ သူမတာဝန္ၿပီးၿပီမို႔ ထိုအခင္းအက်င္းကို ေက်ာခိုင္းကာ သူမအခန္းဆီျပန္ခဲ့သည္။ သူမ အာသာေျဖရန္လိုေနၿပီ။ အခ်ိန္ေတြ တေရြ႔ေရြ႔ကုန္ဆံုးလာသည္။ စီးမံကိန္းထဲပါသြားတဲ့ လယ္ေျမေတြလဲ စက္ရံုေတြ အလုပ္ရံုေတြအျဖစ္ေျပာင္းသြားသည္။ ရြာထဲက နန္းၾကာညိဳတို႔လို လူငယ္ေတြလဲ ဘဝေနထိုင္မႈ အသီးသီးကို မေျပာင္းခ်င္ပဲေျပာင္းလဲခဲ့ရသည္။ နန္းၾကာညိဳလဲ သံုးႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ေက်ာ္ကတည္းက မင္းညိဳက လြတ္လပ္ခြင့္ေပးကာ အရင္းအႏွီးပါ ထုတ္ေပးခဲ့သည္။ သူတို႔အိမ္မွာေနစဥ္က အခ်ိန္လုသင္ခဲ့ရေသာ အပ္ခ်ဳပ္အတတ္ပညာေလး အရင္းျပဳက အဝတ္ခ်ဳပ္သည္။
ေနာက္အထည္ဆိုင္တြဲဖြင့္ကာ ခုေတာ့ အထည္အလိပ္ အေသးစား လုပ္ငန္း႐ွင္မေလးျဖစ္ေနၿပီ။ မင္းညိဳ တို႔မိသားစုေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတာ့ အဆက္အသြယ္မပ်က္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ နန္းျမႏြယ္တို႔ အမ်ိဳးသမီးသံုးေယာက္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္မပ်က္။ ဒီရက္ပိုင္းရြာကို အရမ္းလြမ္းေနသည္မို႔ ျမစပါယ္တစ္ေယာက္ ဒီရက္ပိုင္းရြာျပန္ရဦးမယ္ဟုေတြးေနသည္။ မနက္ေစာေစာ ေက်ာင္းလည္းသြားစရာမ႐ွိသည္မို႔ အေဆာင္ဝန္းက ဒန္းေလးမွာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ႏွင့္ထိုင္ကာ ဖုန္းပြတ္ေနသည္။ ဖုန္းပြတ္ေနေသာ သူမလက္ေတြဟာ သတင္းတစ္ခုမွာ ရပ္တန္႔သြားသည္။ မိန္းမိန္မီဒီယာက တင္ထားတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ၿပီ ……………..ရြာမွာ လူကုန္ကူးေနသူ လင္မယားႏွစ္ဦးအားေဖာ္ထုတ္ဖမ္းစီး ဟူေသာေခါင္းစဥ္ႏွင့္အတူ အသက္မ႐ွိေသာ ဦးမိုးသီး ဓာတ္ပံုႏွင့္အတူ လက္ထိပ္တန္းလႏ္ူႏွင့္ ေဒၚႏွင္းဆီ၏ ဓာတ္ပံု ခြမ္းကနဲ က်ကြဲသြားတဲ့ ဖန္ခြက္သံသဲ့သဲ့ကို ၾကာညိဳ ၾကားလိုက္သည္။ ဒီကေလးမ သူ႔မိဘေတြသတင္းသိေလာက္ေရာေပါ့ ။ ေဒၚႏွင္းဆီေရ ႐ွင္ဝဋ္လည္ေတာ့မယ္ဟု စိတ္ထဲက ေရရြတ္ၿပီး သူမကားေလးကို က်င္လည္စြာ ေမာင္းထြက္လိုက္သည္။ ဖုန္းစခရြင္ကို မယံႏိုင္စြာေပးၾကည့္ေနေသာ ေကာင္မေလးရဲ႕ပံုရိပ္က ေနာက္ၾကည့္ မွန္ထဲမွာ ေသးကာေသးကာျဖင့္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္..….ၿပီးပါၿပီ။
