သူ့အသားရကေ ဖှူဝငွးနသညေ့အွတှကွ သူ့နာမညကွ မဖှူဝငွး။ မဖှူဝငွး ဒီရှာကိုရောကစွက အသကွ ၂၀ ကှောရွုံ ရှိအုံးမှာပါ။ သူ့ယောကွှားစိနထွှားက နယလွှည့ပွှီး လကသွမားအလုပွ လုပသွူဆိုတော့ အဲဒီလိုနယလွှည့အွလုပလွုပရွငွး မဖှူဝငွးနဲ့ ညားခဲ့တာပါ။ ကိုစိတထွှားအသကကွ ၃၀ ပေါ့။ မဖှူဝငွးက အခှောအလှကှီး မဟုတပွမေဲ့ ပလီပလာခရာတတတွဲ့ အမူအယာ၊ ညှို့အားကောငွးပှီး ကှညလွငတွဲ့မကှလွုံး ၊ ဆေးမဆိုးရပဲ အလိုလိုနီမှနွးနတေဲ့ နှုတခွမွးထူတှဲတှဲ။ ရီလိုကလွှှငွ အနညွးငယွ ခှိုင့ခွှကသွှားတဲ့ပါးခှိုင့လွေး။ ကှည့လွိုကလွှှငွ ညှို့အားပှငွးတဲ့ မကှလွုံးရှဲကှီးတှေ။ အရပအွမောငွး ဒေါငကွောငွးပှီး အမှားပှောတဲ့ ရှှဘေိုမငွးကှီးကှိုကွ လုံးကှီးပေါကလွှ ကိုယလွုံးကိုယထွညွ။ ပှည့ပွှည့ဖွှိုးဖှိုး စှင့စွှင့ကွားကား ထှားထှားအိအိ တငသွား။ တငွးရငွးမို့မောကနွတေဲ့ ရငသွားအစုံ။ အားလုံးခှုံလိုကတွဲ့အခါ မဖှူဝငွးရဲ့ ရူပါရုံဓါတကွ ယောကွှားတှကေို ဖမွးစားနိငစွှမွး ရှိလှပါတယွ။
သူ့ပုံကိုကှည့ပွှီး လူကှီးပိုငွး လူငယပွိုငွးတှဟော စိတနွဲ့ ပှဈမှား ဖေါကပွှနမွိတတကွှတာခညွှးပဲ ။ ဒါပမေဲ့ တောဆိုတော့ ဟိုငဲ့ဒီငဲ့ ဟိုတှေးဒီတှေးနဲ့ ကိုယထွိလကရွောကတွော့ မစရဲကှပါဘူး။ ဖေါကပွှနစွိတထွဲမှာပဲ ဖေါကပွှနသွောငွးကှမွးနကှတောပါ။ “ကိုစိနထွှား မိနွးမရလာလို့တဲ့” “ကောငမွလေးက ဖှူဖှူခှောခှောလေးတော့” “အံမယွ လူပှိုကှီးက ရမဲ့ရတော့ တကယ့ခွှောခှောလှလှ” တရှာလုံးနီးပါး ကလေးလူကှီး တရုံးရုံးနဲ့ပေါ့။ အဲဒီနေ့က ကိုစိနထွှားအိမမွှာ စညလွိုကတွဲ့ဖှဈခှငွး။ ပတဈရော ပတလွညလွောကရွှိတဲ့ အိမဝွငွးကှီးတဈခုလုံး ကလေးလူကှီး ယောကွှားမိနွးမ အပှည့ပွါဘဲ။ သီဟအသကကွ အဲဒီတုနွးက ၉ နှဈလောကပွဲ ရှိအုံးမှာပါ။ ကိုစိနထွှားတို့အိမနွဲ့ သီဟတို့အိမကွ တောငဖွကမွှောကဖွကွ ကပလွကှဆွိုတော့ သီဟက အစောဆုံး ရောကသွှားတာပါပဲ။ ကိုစိနထွှားနဲ့ သီဟအဖကေ ညီကိုတဝမွးကှဲဆိုတော့ သီဟက ကိုစိနထွှားရဲ့ အသဲပါပဲ။ ကိုစိနထွှားတို့က သားအမိ နှဈယောကထွဲနကှတော။ သူ့ညီမက အိမထွောငကွပှှီး ယောကွှားနဲ့ လိုကနွတယွေ။
ကိုစိနထွှား အဖကတေော့ သီဟကို မမှေးခငထွဲက ဆုံးသှားတယွ။ ရှိတဲ့မှယောတှကေို သူ့ညီမတို့ လငမွယားက လုပပွေးကှတယွ။ တခါတရံမှသာ ကိုစိနထွှားကိုယတွိုငွ တောလိုကလွေ့ရှိတယွ။ အမှားအားဖှင့တွော့ လကသွမားအလုပနွဲ့ပဲ ရှာစဉလွှည့နွရတော။ သူက လကသွမားအဖှဲ့ ခေါငွးဆောငပွါ။ ပညာလဲ တောပွါတယွ။ ရိုးသားဖှောင့မွတမွှုလညွး ရှိပါတယွ။ ကိုစိနထွှားရဲ့ ရိုးအမှု မဖှူဝငွးရဲ့ သှကလွကခွကှခွှာမှုကို ကှည့ပွှီး တောအရပထွုံးစံအတိုငွး မဖှူဝငွးက ကိုစိနထွှားကို အပိုငဖွမွးလိုကတွာလို့ ကှယရွာမှာ အတငွးပှောလိုပှော။ တခှို့ကတော့ တယစွှံတဲ့ ကိုစိနထွှားလို့ မှှောကလွိုမှှောကွ။ ကိုစိနထွှားရဲ့ နရောမှာနပှေီး မဖှူဝငွးရဲ့ စှဲမကစွရာအလှကို စိတကွူးယဉလွိုယဉွ။ အို.. တရှာလုံး လှုပခွတသွှားတာတော့ အမှနပွဲ။ အဆိုးဆုံးကတော့ ရှာတောငပွိုငွးက ကိုတငအွုံးဟာ အဆိုးဆုံးပဲ။ ကိုတငအွုံးက အသကွ ၄၅ နှဈ လောကွ ရှိပှီ။ မိနွးမဆုံးတာလညွး ၃ နှဈလောကွ ရှိပှီဆိုတော့ ကာမ ငတပွှတနွတေဲ့ မုဆိုးဖိုတယောကပွေါ့။
ရှာအနောကပွိုငွးမှာ အရကဝွိုငွးဖှဲ့မိရငွး “စိနထွှားတို့ကတော့ တယကွောတွာပဲဟေ့ မိနွးမဆူဆူဖှိုးဖှိုး ခှောခှောတောင့တွောင့ွ အယကွယနွတောပဲ မအလေို့း ဘယလွောကွ ဆောလွိုကမွယွ မသိဘူး” ဤသို့ ကိုတငအွုံးက အစဖေါပွေးလိုကတွော့ “အေးကှာ မိနွးမကတော့ ခပမွိုကမွိုကပွဲ၊ စိနလွှမှိုငဇွတထွဲက ပှဇတမွငွးသမီးနဲ့ အတောတွူတာပဲ မောငွ။ ဟငွး… တှယလွိုကရွရငတွော့ကှာ ဖငလွုံးကှီးက အယနွတောပဲ .. ဟဲ…ဟဲ..” ကိုတငအွုံး ခငွးပေးတဲ့လမွးပေါမွှာ ကိုမှရှိနကွ ဆကလွှှောကတွယွ။ ဒါပမယေ့ွ ကိုမှရှိနမွှာ အိမထွောငရွှိတယွ။ “အငွး.. ခှောလဲခှောပါရဲ့ ဒါပမယေ့ွ စိနထွှားထကွ ၁၀ နှဈလောကွ ငယတွယကွှ ပှီးတော့ တဏှာရာဂလဲ ကှီးမဲ့ပုံပဲ။ ဒီလို ကိုယ့ထွကငွယတွဲ့မိနွးမကို ယူထားတဲ့ ယောကွှားမှား ဘယတွော့မှ စိတခွလှကခွှ မနရဘေူး အမှဲတမွး စိတပွူနရတယွေ။ ဘယအွခှိနမွှား လငငွယနွမလေဲနဲ့ အမှဲတမွး တှေးပူနရတတေတွယွ။ လှတာနဲ့ညားတော့ သောကပှား.. ဗှာမှားရတာပေါ့ကှာ” ကိုမှရှိနရွဲ့စကားကို ကိုတငအွုံးက ထောကခွံတယွ။ “အငွး… စိနထွှားကှီး အတော့ကို ဖှိုရလိမ့မွယမွောငွ.. ဒီကောင့ငွပဲက ခပသွေးသေးရယကွှ.. မစို့မပို့လောကကွလေး ဆောနွိုငလွို့ကတော့ ၃ လတောငွ ခံမယမွထငဘွူး။
နောကမွီးတော့ သခှောပေါကွ လငွးမှာ” သညစွကားပှောလာသညကွ ကိုကှညစွိုး။ သူလဲ အိမထွောငနွဲ့ပါ။ တောသွေးရဲ့လို့ ပှောရမှာပဲ။ သူတို့ဝိုငွးက အရှေ့ဖှားက တမာပငကွှီးအောကမွှာမို့ ဘယသွူမှတော့ မကှားပါဘူး။ အရကရွှိနလွေးနဲ့ ယောကွှားသားတှပေီပီ ယောကွှားစကားတှကေို အားပါးတရ ပှောနကှတယွေ။တကယတွော့ ကိုစိနထွှားလဲ မဖှူဝငွးအကှောငွးကို ကောငွးကောငွးသိတာ မဟုတဘွူး။ မဖှူဝငွးဟာ တဏှာရာဂအားကှီးပှီး သှေးသားသောငွးကှမွးတာ အမှနပွါ။ သူ့ရှာမှာ သူနဲ့ညိဖူးတဲ့လူတှေ အတောမွှားတယွ။ ဘယသွူ့မှလဲ အတညမွယူဖူး။ သူ့စိတကွလဲ အတညယွူဖို့ထကွ အခုလိုလူပေါငွးစုံနဲ့ ကမငွှးကှောထနရတောကိုပဲ သဘောကှ ကှနပနွေတယွေ။ ဒီလို ရမွးခငှတွိုငွးရမွးလို့ ရနိငတွဲ့ အခှင့အွရေးကလဲ ရထားတယကွိုး။ အဲဒါကတော့ မဖှူဝငွးဟာ သားသမီး မရနိငတွဲ့ အမှုံဓါတွ ပါနတောပါပဲ။ စောစောကတော့ မသိဘူး။ တားဆေးမစားပါဘဲ ဟိုလူနဲ့ဖှဈ ဒီလူနဲ့ဖှဈ ထငသွလို သောငွးကှမွးခဲ့ပမယေ့ွ ဗိုကလွုံးဝ မကှီးဘူး။ ဒါကို ကောငွးကောငွးကှီးသိတော့ မဖှူဝငွးက ပိုပှီးရဲတငွးလာတယွ။ ဘယသွူနဲ့လိုးလိုး ဗိုကမွှမကှီးနိုငဘွဲကိုး။
အခု ကိုစိနထွှားနဲ့ မဖှူဝငွးတို့ ဖူးစာဆုံခဲ့တဲ့ရှာက မဖှူဝငွးရဲ့ အဒေါရွှာမှာပါ။ သူ့ရှာမှာ နာမညကွ ပကှလွှပှီ။ တောဆိုတော့ မှို့အရပလွို မဟုတဘွူး။ ဘာလေးပဲ ဖှဈလိုကဖွှဈလိုကွ တရှာလုံးက သိတော့တာပဲ။ ကလေးသိ ခှေးသိ ဆိုသလိုပေါ့။ ဒီတော့ မဖှူဝငွးတဈယောကွ ရှာမှာအခှမလှလေို့ အဒေါရွှာကို ခတြတေအလညွ ရောကလွာခိုကွ လကသွမားဆရာ ကိုစိနထွှားနဲ့ ငှိခဲ့ကှတာပါ။ဒီလိုနဲ့ ရှာကို ပါလာရောဆိုပါတော့။ သီဟဆိုတဲ့ကောငလွေးက တကယ့ွ လူရှုပလွေး။ အသကကွ ၉ နှဈ တဏှာကှောက မသေးဘူး ဘယဘွဝက တဏှာပါရမီတှေ ဖှည့ဆွညွးလာတယွ မသိဘူး သူ့လဗှှတကွို ခှေးပေါကစွတှေ ပါးစပထွဲထည့ပွှီး စို့ခိုငွးတဲ့ကောငွ။ ခှေးဖငပွူးတာကှည့ပွှီး သူ့အိမမွှ မှေးထားတဲ့ နီမဆိုတဲ့ခှေးမ ဝဝတုတတွုတလွေးကို လူကှီးတှအလဈေမှာ ခိုးခိုးလိုးတတတွယွ။ ကောငလွေးက စာတောွ ညဏကွောငွးလေး။ ဒီတဏှာရာဂ အတတပွညာတှကေိုလညွး အရှယနွဲ့မလိုကအွောငွ ဝါသနာထုံတယွ။
သီဟက ကိုစိနထွှားရဲ့အသဲဆိုတော့ ကိုစိနထွှားအိမဟွာ သီဟအတှကတွော့ တံခါးမရှိဓါးမရှိ အခှိနမွရှေး ဝငထွှကလွို့ရတဲ့အိမွ။ တနေ့ နေ့ခငွးကှောငတွောငကွှီး ကိုစိနထွှားတို့အိမဘွကွ သီဟက ရောကသွှားတယွ။ ကိုစိနထွှား အမကလညွေး နေ့ခငွးဘကမွှာ အိမလွညလွေ့ ရှိတယွ။ သီဟက အမှတတွမဲ့နဲ့ အပေါထွပကွို လှမွးကှည့မွိတော့ အနောကခွနွး အပေါထွပဆွီက ကှှိ…ကှှလိနဲ့ ခှိုးခှိုးခှှတခွှှတွ အသံတှေ ကှားလိုကရွတယွ။ အိမကွလဲ ဝါးကှမွးခငွးဆိုတော့ အလှုပလွှုပနွဲ့ပေါ့။ ဒါ… ဘာလဲဆိုတာ သီဟက ရိပမွိလိုကတွယလွေ။ ဦးလေးစိနထွှားတဈယောကွ မဖှူဝငွးကို လိုးနတောကလှဲလို့ ဘာမှားဖှဈရအုံးမှာလဲ။ အသံတှကေ တောတွောလွေး မှညနွတယွေ။ အသကကွသာ ၉ နှဈ ငယပွါက ပေါ့သေးသေးမဟုတွ။ အရှညွ ၄ လကမွ အတုတကွ ၃ လကမွပတလွညရွှိတယွ။ လူကောငကွလညွး ခပထွှားထှား။ ကိုစိနထွှား သူ့အိမလွှကေားက အတှငွးဘကကွ တပထွားတာ။ အဲဒီလှကေားထိပရွဲ့ ညာဘကဘွေး အခနွးမှာ အခု ကိုစိနထွှားနဲ့ မဖှူဝငွးတို့ လိုးနကှတယေလွေ။ သီဟတဈယောကွ ခှသေံဖေါ့ပှီး အပေါတွကခွဲ့လိုကတွယွ။
အခနွးကှမွးပှငနွဲ့ သူ့မကှနွှာတဲ့တဲ့ အရောကမွှာ ထရံပေါကကွနေ အထဲခှောငွးကှည့လွိုကတွယွ။ အားး လားးလားး ကိုစိနထွှားနဲ့ မဖှူဝငွးတို့ ကိုယတွုံးလုံးခှှတပွှီး အားရပါးရ လိုးနကှတောကို တှေ့လိုကရွတယွ။ မဖှူဝငွးက ပေါငတွံဖှေးဖှေး တုတတွုတကွှီးနှဈခှောငွးကို အထကမွှှောကထွားပှီး ကိုစိနထွှားက ပေါငကွှားထဲမှာဝငပွှီး အထကကွနေ ခှမှောကပွှီး အားရပါးရ ဆောင့ဆွောင့လွိုးနတယွေ။ မဖှူဝငွးရဲ့ ခါးအောကမွှာလညွး ခေါငွးအုံးတဈလုံး ခုထားတယွ။ ကိုစိနထွှားက အသားညိုသူမို့ သူ့ဖငကွှီးတှကေ မဲပှောငနွတယွေ။ မီးကုနရွမွးကုနွ ဆောနွလေို့နဲ့တူပါရဲ့ ကိုစိနထွှားရဲ့ ဖငမွဲမဲကှီးဟာ ဆောင့တွိုငွးဆောင့တွိုငွး ဖငကွှောကှီးတှေ ရှုံ့ခှကနွတယွေ။ မဖှူဝငွးဆိုတဲ့အတိုငွး အသားအရကေ ဖှူဝငွးနတောဆိုတော့ ဖငဆွုံ ပေါငတွံ ခှသလေုံးကစလို့ ဖှူဝငွးနတောပေါ့လေ။ သီဟက ဘေးတိုကအွနအထေားက ခှောငွးကှည့ရွတာမို့ စောကဖွုတတွှေ လီးတှတေော့ မမှငရွဘူး။ ဒါပမယေ့ွ နိ့အုံဖှေးဖှေး ဥဥကှီးကိုတော့ အထငသွား မှငနွရတယွေ။
ကိုစိနထွှားက အဲဒီနို့ကှီးတှကေို ကုနွးကုနွးစို့ပေးရငွး တအားကို ပဈပဈဆောင့နွတယွေ။ “ဖှတွ…ဖှဈ… ဇှတွ… ဇှပွ..ဖှပွ…ရှတွ.. ဖှတွ…ဖတွ.. ဖတွ…အား…အင့ွ… အငွး… အား..” မဖှူဝငွးက သူ့ဖငဆွုံဖှေးဖှေးကှီးကို ကော့ကော့ခံရငွး ကိုစိနထွှားရဲ့ ကှောပှငမွဲမဲကှီးကို တငွးနအေောငွ ဖကထွားတယွ။ အခကှပွေါငွး ၃၀ ကှောလွောကရွှိတော့ ကိုစိနထွှားရဲ့တဈကိုယလွုံး ဆတကွနဲ ဆတကွနဲ တုနခွါတကသွှားပှီး မဖှူဝငွးရဲ့ ကိုယလွုံးပေါွ မှောကကွသှှားတယွ။သီဟလဲ ကှည့ပွှီး လီးတောငနွတောပေါ့လေ။ သူ့လီးက ကလေးဆိုတော့ ဒဈက မပှဲသေးဘူး။ ဒီတော့ ဒဈအရပှေားကို သူ့လကနွဲ့ ပှတခွှပှေီး အရသာယူနတယွေ။ အတောလွာတဲ့ ကောငလွေး။ ကှီးလာရငွ အတောကွှောကစွရာကောငွးမယ့ွ အကောငွ။ ကိုစိနထွှားက ဆကမွဆောင့နွိငတွော့ဘဲ မှောကရွကကွှီး မှိနွးနတယွေ။ “ အငွး… ဖယစွမွးပါဦး လေးလိုကတွာ” မဖှူဝငွးက ကိုစိနထွှားရဲ့ ကိုယလွုံးကှီးကို တှနွးဖယလွိုကတွယွ။ ကိုစိနထွှားက သူ့ကိုယလွုံးကှီးကို မဖှူဝငွးရဲ့ တဖကမွှာ လှဲခလှိုကတွယွ။
သီဟမကှစွိမှငကွှငွးမှာ ကိုစိနထွှားရဲ့ ကိုယလွုံးကှီးကို မဖှူဝငွးရဲ့ကိုယလွုံးက ကှယထွားတယွ။ “ဟှနွး… ဒီအတိုငွးခညွှးပဲ ကှာကှာလိုးပေးပါဆို ခဏလေးနဲ့ ပှီးပှီးသှားတာ အားကိုမရဘူး ”မဖှူဝငွးက ကိုစိနထွှားဘကွ တစောငွးလှဲအိပလွိုကရွငွး ကိုစိနထွှားရဲ့ ရငဘွတကွို လကနွှင့ပွှတရွငွး မကှမနပွေ ပှောလိုကတွယွ။ “ကှည့ပွါဦး.. တခါလေးလိုးရုံနဲ့ လီးကလဲ ဖှဈသှားလိုကတွာ” မဖှူဝငွးက ကိုစိနထွှားရဲ့ပေါငကွှားက ပှော့ခှငေိုကဆွငွးနတေဲ့ လီးငုတတွိုကို လကဖွဝါးနဲ့ ဆုတကွိုငရွငွး မကှမနပွေ ပှောလိုကတွယွ။ “လိုးပေးမှာပါကှာ ခဏလေး စောင့ပွါအုံး..” ကိုစိနထွှားက မောဟိုကသွံကှီးနဲ့ ပှောလိုကတွယွ။ သီဟတဈယောကွ သူ့မကှစွိတည့တွည့ွ အောကမွှာ မှငနွရတေဲ့ မဖှူဝငွးရဲ့ ခုံးထနတေဲ့ ဖငအွုံဖှေးဖှေးကှီးကိုကှည့ပွှီး အာခေါငတွှေ ခှောကလွာတယွ။ ဖငအွုံကှီးက ဧရာမဖငဆွုံကှီးကိုး။ ဒီရှာမှာတော့ မဖှူဝငွးရဲ့ ဖငဆွုံလောကရွှိတဲ့ မိနွးမဆိုလို့ အယောကွ ၂၀ ကှောလွောကပွဲ ရှိတယွ။ အအိုထဲကပှောတာနောွ ဒီအထဲ သီဟရဲ့အမလေဲ ပါတယလွေ။
ဒါပမယေ့ွ သီဟအမကေ မဖှူဝငွးလောကွ အသားမဖှူဘူး အသားဝါ အသားလတအွမှိုးအစား။ အရပအွမောငွးခငွှးတော့ သိပမွကှာဘူး။ ဒါပမယေ့ွ သီဟအမကေ မဖှူဝငွးထကွ သနမွာကစှလွဈတယွ။ တောငသွူအလုပတွှကေို ယောကွှားနဲ့ ရငဘွောငတွနွးပှီး လုပရွတာကိုး။ သီဟတဈယောကွ ဖငဆွုံစဈတမွး ပှုနလရေေဲ့။ မဖှူဝငွးရဲ့လကတွှကေ ကိုစိနထွှားရဲ့ပေါငကွှားထဲက ပှော့ခှနတေေဲ့လီးကို ဂှငွးတိုကပွေးနတောနဲ့ တူတယွ။ တလှုပလွှုပနွဲ့။ “လီးကလဲ ဖငွှးလိုကတွာ ခုထိ မတောငသွေးဘူး ဒီက မပှီးသေးဘူး” “အေးပါ မိနွးမရာ တောငတွော့မှာပါ” “ဘာတောငတွော့မှာလဲ ဒီမယွ ပှော့နတေုံး ” မဖှူဝငွးအသံတှကေ စိတမွရှညသွံ မကှနပသွေံတှေ ထှကနွပေါတယွ။ မဖှူဝငွးက ကိုစိနထွှားရဲ့လီးကှီးကို ဂှငွးတိုကပွေးနသလေို ဆှပေးနရမှေ… “အောွ… နေဦး… မနေ့ညက တောသွောကတွဲ့ ကှကွဥနဲ့စပထွားတဲ့ အရကယွူလိုကမွယွ..” “အေး.. ဟုတသွားပဲ” မဖှူဝငွးက တစောငွးအိပနွရောမှ ထလိုကပွှီး ခှရငွေးအနောကဖွကရွှိ ဗှီရိုပေါတွှငတွငထွားသော အရကပွုလငွးကို သှားယူလိုကတွယွ။
ဖငဆွုံပှည့ပွှည့ဖွှိုးဖှိုးကှီးက ထှားကားတငွးအိပှီး ဝငွးပှောငနွတယွေ ။ အရကပွုလငွးကို လှုပလွိုကတွော့ နို့အုံမို့မို့ဝငွးကှီးကလဲ လှုပရွမွးနတယွေ။ မဖှူဝငွးက အရကပွုလငွးကိုယူပှီး ကိုစိနထွှားရှိရာပှနလွာတော့ သီဟနဲ့ မကှနွာခငွှးဆိုငဖွှဈသှားတယွ။ ပေါငတွံရငွးက စောကဖွုတကွှီးက တငွးခုံးဖေါငွးကှှနပှေီး စောကမွှှေးတှကလညွေး မဲမှောငွ ပှောငလွကနွတယွေ။ စောကဖွုတကွှီးက အလိုးခံရတာ အားမရသေးတော့ ဟတတကှီး ဖှဈနပှေီး အတှငွးသားနုနုတှကေ ဟစိဟစိဖှဈနတောကို ထငထွငရွှားရှားကှီး မှငနွရတယွေ။ သီဟတဈယောကွ သူ့လီးတံလေးကို ခပတွငွးတငွးလေး ညှဈဆုတလွိုကမွိတယွ။ ကိုစိနထွှားရဲ့ပေါငကွှားက လီးတံက အခုတော့ ဆတကွနဲ တောငနွပေါပှီ။ ဟုတတွော့လညွး ဟုတပွါရဲ့ သူ့လီးက သီဟလီးထကွ နဲနဲပဲ ကှီးပုံရတယွ။ အရှညကွ ၅ လကမွလောကပွဲ ရှိမယွ ထငတွယွ။ ၉ နှဈသာရှိသေးတဲ့ သူ့လီးတောငွ လေးလကမွလောကွ ရှိတာကို သီဟက ရှာရှာဖှဖှေေ ပတေံနဲ့ တိုငွးကှည့ထွားတယွ။ ဒါတောငွ လီးတောငလွာရငွ နညွးနညွးတော့ ရှညလွာသေးတယွ။ တဆကတွညွး သူ့အဖလေီးကှီးကို မကှစွိထဲ မှငယွောငလွာတယွ။
သူ့အဖလေီးက ၈ လကမွကှောကွှောွ ရှိတယွ။ အတုတကွလဲ အမသေောကသွောကနွတေဲ့ ရုပပွှိုဆေးဘူးလောကွ ရှိတယွ။ ပှီးတော့ အကှောကှီးတှကလေဲ ပှိုငွးပှိုငွးထနတယွေ။ ဒဈကှီးကလဲ ပှဲလနနွပှေီး စဈသားတှဆေောငွးတဲ့ သံခမောကကွှီးစှပထွားသလို တငွးပှောငနွတယွေ။ သီဟတဈယောကွ သူ့အဖလေီးကှီးကို မဖှူဝငွးရဲ့စောကဖွုတွ ပှဲပှဲကှီးထဲ စိတကွူးနဲ့ မှနွးထည့ကွှည့နွေ တယွ။ အတောလွိုကဖွကညွီမှာပဲ။ အခု ဦးလေးစိနထွှားလီးက စောကဖွုတနွဲ့ မလိုကအွောငွ သေးနလရေေဲ့။ ကိုစိနထွှားက ပကလွကအွိပနွရောမှ ထထိုငလွိုကပွှီး အရကပွုလငွးကို ဆှဲယူပှီး မော့သောကလွိုကတွယွ။ အဲဒီအခှိနမွှာ မဖှူဝငွးက သီဟကို ကှောပေးပှီး ဆောင့ကွှောင့ကွှီး ထိုငနွတယွေ။ ကိုစိနထွှားက နောကတွခါ မော့သောကလွိုကပွှနတွယွ။ မဖှူဝငွးက အရကပွုလငွးကိုယူပှီး ဘီရိုပေါွ ပှနထွားတယွ။ သီဟက မဖှူဝငွးစောကဖွုတကွှီးကို နှဈခါမှငရွပှနပွှီ။ အခုမှ သခှောကှည့မွိတာက စောကဖွုတွ နှုတခွမွးသား ညိုညိုကှီးတှေ။
နှုတခွမွးသားကှီးနှဈမှှာက အပှငစွှနွးထှကနွပှေီး ထူထူပှပှကှီး။ အသားဖှူသလောကွ စောကဖွုတွ နှုတခွမွးသားကှီးတှကေ အညိုရောငွ သမွးနတေဲ့အတှကွ သီဟစိတထွဲ အံ့သှောနလရေေဲ့။ သူထငတွာက အသားဖှူရငွ စောကဖွုတလွဲ ဖှူရမယပွေါ့။ အခုတော့ မဖှူဝငွးရဲ့ စောကဖွုတနွှုတခွမွးသားကှီးတှကေ သူ့အမရေဲ့စောကဖွုတွ နှုတခွမွးသားတှထကတွေောငွ ညိုမဲနသေေးတယွ။ ကိုစိနထွှားက ပကလွကလွှနအွိပပွှီး ဒူးနှဈခှောငွးထောငွ ကားထားသော မဖှူဝငွးရဲ့ ပေါငနွှဈလုံးကှားမှာ ဒူးထောကထွိုငလွိုကကွာ သူ့လီးကှီးကို စောကဖွုတထွဲ ထိုးသှငွးလိုကတွယွ။ လီးကှီးက ဗှှတကွနဲ ဝငသွှားတယွ။ စောကဖွုတကွကယှပွှီး လီးကသေးနလေို့ အခုလိုလှှောကနဲ ဝငသွှားတာနဲ့ တူပါရဲ့။ ကိုစိနထွှားရဲ့လကကွ မဖှူဝငွးကို ကှောခွှပှီး ထောကလွိုကတွယွ။ ပှီးတော့ တဈခကှခွငွှး ခပမွှနမွှနွ ဆောင့နွတယွေ။ “ဖှတွ…ရှှတွ…ဖှတွ…. ဖှတရွှှတဖွှပွ..ဖှတွ … ဖတွ ..ဖတွ…ဖတွ ..ဘှပွ…” ဆောင့ခွကှတွှကေ တစတစနဲ့ ပှငွးထနလွာပါတယွ။ ဒါပမယေ့ွ မဖှူဝငွးခမှာ အားမရဘူးနဲ့ တူတယွ။ “ခဏနေဦး ”ကိုစိနထွှား ဆောင့နွတောကို ရပခွိုငွးလိုကပွှီး ခေါငွးအုံးကို သူ့ခါးအောကွ ဆှဲခုလိုကတွယွ။ သညတွော့ ဖငကွှီးက မှောကကွော့ပှီး တကလွာတယွ။
ကိုစိနထွှားကလညွး အားရပါးရ ပဈပဈဆောင့တွယွ။ အရကနွဲ့ ကှကွဥသတတြိကှောင့ွ ထငပွါရဲ့။ သူ့ရဲ့ဆောင့ခွကှတွှကေ စောစောက တခှီလိုးတုနွးကထကွ ပိုပှီး ပှငွးထနလွာတယွ။ မဖှူဝငွးကလညွး ကောငွးလာပှီနဲ့ တူပါရဲ့။ သူ့ဖငဆွုံကှီးကို ဝိုကဝွိုကပွှီး ကော့ကော့ခံပါတယွ။ “ဖှပွ.. ဖှပွ.. ဖှတွ…ဘှတွ…” “အ.. .အ.. .အင့ွ. .အင့ွ.. အ ….အင့ွ..” မဖှူဝငွးရဲ့နှုတသွံက နာလို့ညီးသံမှိုး မဟုတပွဲ အားသိပမွရလို့ ညှဈညှဈပှီးတော့ ကော့ခံရငွး ထှကလွာတဲ့အသံမှိုး။ ဒီလို သီဟက ဘာလို့သိနတောလဲဆိုရငွ သူ့အဖနေဲ့ သူ့အမကေို ညညလိုးရငွ သူက မကှာမကှာ ခှောငွးကှည့ထွားတာကိုး။ သူ့အမဆေိုရငွ သူ့အဖကေ အားရပါးရ ဆောင့ဆွောင့လွိုးလိုကတွိုငွး စုတတွသပသွပနွဲ့ အမလေး အလိုလေးတပှီး တှန့လွိမကွော့ထိုးအောငခွံရတာကို သီဟက သိနတောကိုး။ ဒါကှောင့ွ အခု မဖှူဝငွးရဲ့ အင့ွ…အ အသံတှကေ နာလို့ထှကလွာတဲ့ အသံတှမဟေုတဘွဲ အားမရလို့ ထှကလွာတဲ့အသံတှလေို့ သိနတောပေါ့။ ကိုစိနထွှားရဲ့ ဆောင့ခွကှတွှကေ ဇောကပပွှငွးထနလွာတယွ။
အခုတော့ မဖှူဝငွးလဲ ကောငွးလာပှီနဲ့ တူပါတယွ။ ကိုစိနထွှားကို တငွးနအေောငဖွကထွားရငွး ဖငဆွုံကှီးကို ကော့ကော့ခံတယွ။ “အား…အီး… အငွး… ဟုတပွှီ… ဟုတပွှီ ဆောင့ွ.. ဆောင့ွ… ဆောင့ွ… အား.. ကှှတွ…ရှီး…အား.. ကောငွး… ကောငွး.. ကောငွးလာပှီ အမေ့… အင့ွ… အငွး… ဟငွး..” အရကအွရှိနွ သတတြိကလဲပှနပှေီမို့ ကိုစိနထွှားရဲ့ ဆောင့ခွကှတွှကလေဲ ကှားရိုငွးတကောငလွို အတငွးပဈပဈ ဆောင့ပွါတော့တယွ။ မဖှူဝငွးလဲ ကှမွးပှငပွေါွ ဆန့ပွဈလိုကတွယွ။ ပှီးတော့ စောကဖွုတကွှီးကို မှှောကကွော့လိုကပွှီး ဟီးကနဲ ငှီးသံကှီးနဲ့အတူ ငှိမကွသှှားတယွ။ ကိုစိနထွှားလညွး လေးငါးဆယခွကွှ ဆောင့ပွှီး မဖှူဝငွးရဲ့ရငဘွတလွေးပေါွ မှောကကွသှှားပါတယွ။ အဲဒီနောကွ နှဈယောကသွား အတောကွှာကှာ ဖကမွှိနွးနကှတယွေ။ ဒါကို ပှီးသှားပှီဆိုတာ သီဟက သိတာပေါ့။ ဒီတော့ လှကေားပေါကွ အသာလေး ဆငွးလာခဲ့ပှီး သူ့အိမဖွကလွဈခဲ့တယွ။
“ဟဲ့ ကောငလွေး ထမငွး မစားသေးဘူးလား ဟှနွး… တောတွောွ အဆော့မကွ ” သူ့အမကေ အဝတလွှမွးရငွး သီဟကို လှမွးပှောတယွ။ “ဟုတကွဲ့. ..အမေ ..” နှုတကွ ဤသို့ ပှောထှကလွိုကသွောလွညွး သီဟရဲ့ စိတထွဲက ပှောလိုကသွောစကားမှာ “ ဆော့တာ သားမဟုတဘွူး ဦးလေး စိနထွှားနဲ့ မဖှူဝငွးတို့ရယွ…” ကိုစိနထွှားက လကသွမားအလုပနွဲ့ ခရီးထှကသွှားပှနတွယွ။ သီဟကတော့ ထုံးစံအတိုငွး မဖှူဝငွးတို့အိမဖွကွ အမှဲရောကတွယလွေ။ သူ့ကိုယနွှိုကကွလညွး မဖှူဝငွးကို ကှိုကနွတောကိုး။ ကလေးဆိုပမယေ့ွ ဏှာကမသေးတော့ သီဟမှာ မဖှူဝငွးကှီးကို သှားသှားကှည့ရွတာ အမော။ တနေ့ အိမအွရှေ့ဖကမွှာ ဂှတလကနွဲ့ ငှကပွှဈနတေဲ့သီဟကို မဖှူဝငွးက လှမွးခေါတွယွ။ “သီဟရေ… သီဟ.. ခဏ ” မဖှူဝငွးက ထမီရငလွှားကှီးနဲ့ အဲဒီအခှိနမွှာ ကိုစိနထွှားရဲ့အမကလေဲ မရှိဘူး။ အိမမွှ သူတို့နှဈယောကထွဲရယွ အိမအွောကထွပရွောကတွော့ “လာစမွး… မမကို ဆေးလိမွးပေးစမွး..” မဖှူဝငွးက အိမအွောကထွပွ အနောကဖွကခွနွးထဲ ခေါသွှားပှီး ပကလွကလွှနအွိပလွှှကွ သူ့နို့ကှီးနှဈလုံးကို ဖေါထွားတယွ။
“ အင့ွ… မမရဲ့ နို့တှကေို ဆေးလိမွးပေးစမွး ပှီးရငွ မမက မုန့ဖွိုးပေးမယွ…” သီဟက မဖှူဝငွးပေးမှာ ထိုငလွိုကပွှီး မဖှူဝငွးပေးသောဆေးကို လှမွးယူလိုကသွညွ။ “အဲဒီပုလငွးထဲက အဆီတှကေို မငွးလကဖွဝါးထဲ ထဲ့ပှီး လကဖွဝါးခငွှး ပှတလွိုကွ ပှီးတော့မှ လိမွးပေး မမရဲ့ နို့တှေ ကိုကကွိုကနွလေို့..” သီဟကလဲ မဖှူဝငွးခိုငွးသည့အွတိုငွး လုပပွေးတယွ။ နုထှတတွငွးအိနတေဲ့ နို့ကှီးတှကေ ပှတရွကိုငရွတာ အရသာ ရှိလှပါတယွ။ ဆုတဆွုတညွှဈလိုကွ ဖိဖိပှတလွိုကွ ဆှဲဆှဲပှတလွိုကွ လုပပွေးနရော မဖှူဝငွးတယောကွ အရသာ တှေ့တှေ့လာပှီး စောကဖွုတကွှီးတခုလုံး ကှှဖေါငွးလာသညွ။ ငယသွေးတဲ့ သီဟကိုတော့ ဘာမှအသုံးခလှို့ မရမှနွးသိနတေဲ့အတှကွ နို့ကှီးတှကေို ဆေးလူးပှီး ပှတခွိုငွးဆုတခွိုငွးရုံမှအပ ဘာမှမခိုငွးပါ။ တကယတွော့ မဖှူဝငွးက လိမွးခိုငွးသညမွှာ ဆေးမဟုတဘွဲ အုနွးဆီတှသောဖှဈကှောငွး သီဟက ကောငွးကောငွးသိနပေါတယွ။ ဒါပမယေ့ွ သူ့အဖို့လဲ အခုလို လုပပွေးနရတောကိုက အရသာ တှေ့နပေါတယွ။ မဖှူဝငွးကလညွး သီဟက နို့အုံကှီးနှဈလုံးကို အုနွးဆီတှနေဲ့ ပှတပွှတလွူးပှီး ဆုတခွှပေေးနတောကိုပဲ အကှနပကွှေီး ကှနပလွှှေကွ သူ့လကမွောငွးတဖကကွို ပေါငကွှားထဲသှငွးပှီး ခပရွှရှလေး ပှတပွေးနမေိပါတယွ။
စောကဖွုတကွှီးက ရှကှှတကလွာပှီး ခုံးခုံးကှှကှှ ပှဲပှဲဟဟကှီး ဖှဈလာပါတယွ။ မဖှူဝငွးက လကခွလယကွို စောကခွေါငွးထဲ တဆုံးသှငွးပှီး ထိုးဆှ မှှနှေောကနွပေါတယွ။ စောကရွတှကလေညွေး စိုရှှဲအိုငထွှနွးနပေါတယွ။ ပှီးတော့ စောကဖွုတအွကှဲကှောငွးထိပမွှာရှိတဲ့ စောကစွိပှူးပှူးကှီးကို လကခွလယထွိပနွဲ့ ခပဖွိဖိလေး ပှတခွှပေေးလိုကပွါတယွ။ အင့ကွနဲ အင့ကွနဲ အသံထှကသွှားပှီး တှန့တွှန့သွှားတာမို့.. “မမ… နာလို့လား ဟငွ..“ သီဟက သူဆေးလိမွးပေးတာကို နာလို့တှန့သွှားတာထငပွှီး စိုးရိမတွကှီး မေးလိုကတွယွ။ “မ … မဟုတဘွူး မောငလွေး နာနာသာ ဆုတလွိမွးပေး..” “ဟုတကွဲ့ မမ ..” သီဟက ခပကွှမွးကှမွး ဆုတဆွုတညွှဈပှီး ပှတလွိမွးပေးပါတယွ။မဖှူဝငွးကလညွး သူ့စောကစွိ ပှူးပှူးကှီးကို ခပကွှမွးကှမွး ပှတခွှဖေိဆှနပေါတယွ။ စောကရွတှကလေညွေး အဆကမွပှတွ စိမ့ထွှကနွပေါတယွ။ သူ့ခနခြာကိုယကွလဲ တဆတဆွတနွဲ့တုနနွတော တခါတခါ ရငဘွတကွှီးကို ကော့ကော့ထိုးပှီး အီးကနဲ အီးကနဲအသံတှေ ထှကနွပေါတယွ။ နောကမွကှာခငမွှာပဲ ဟင့ကွနဲ ဟင့ကွနဲဖှဈသှားပှီး ဆေးလိမွးပေးနတေဲ့ သီဟရဲ့လကတွှကေို တငွးနအေောငွ ဆုပထွားလိုကပွါတယွ။
ဆုတထွားတဲ့လကတွှကေ ပှလှေော့သှားပှီ မဖှူဝငွးတယောကွ ငှိမသွကသွှားပါတယွ။ သီဟလညွး ဆကမွပှတတွော့ပဲ သညအွတိုငွးကှီး သူ့လကဖွဝါးကို နို့အုံတငွးတငွးအိအိကှီးပေါွ အုပထွားရငွး ငှိမနွလေိုကတွယွ တောတွောကွှာမှ မဖှူဝငွးက ခေါငွးအုံးထဲလကလွှှိုပှီး “ရော့ .. မငွးအတှကမွုန့ဖွိုး နောကလွဲ လိမွးပေးနောွ ” “ဟုတကွဲ့.. မမဖှူ..” သီဟ မဖှူဝငွးပေးသော မုန့ဖွိုးကိုယူပှီး အိမပွေါကွ ပှောရွှငစွှာ ဆငွးပှေးလာခဲ့ပါတော့တယွ။ သီဟဆိုတဲ့ ကောငလွေးက ရှာရိုးကိုးပေါကွ အကုနလွှှောကလွညပွတနွတေဲ့ ကောငလွေး။ သူ့လကထွဲမှာ အမှဲတမွး သားရဂှတလေကပွါတယွ။ အဖိတွ-ဥပုသွ ကှောငွးပိတရွကွ ၂ ရကမွှာ သူ့ လှတလွပရွေးရကဖွှဈသညွ။ ဒီနေ့တော့ မဖှူဝငွးတို့အိမဖွကွ မရောကတွော့။ ရှာအနောကပွိုငွးက တောခှုံတှမှော လှည့ပွတပွှီး ငှကပွှဈနသညွေ။ စာသုံးကောငနွှင့ွ ကှီးကနွးတကောငွ ရထားပှီးဖှဈသညွ။ ဟိုးးး လှနခွဲ့သော တပတလွောကကွ စာတကောငွ ၂ ကပှပွေးမညဟွု ဦးတငအွုံးက မှာထားသဖှင့ွ စာလိုကပွှဈနရော အခု ၃ ကောငွ ရပှီ။
၆ ကပှဖွိုးရပှီမို့ သီဟမှာ ပှောရွှငအွူမှူးနသညွေ။ သူ့အတှကွ ကှီးကနွးတကောငွ အပိုဆုပါ ရလိုကသွေးသညွ။ ကှီးကနွးကိုတော့ မဖှူဝငွးကို ကှောခွိုငွးမညွ။ ဦးတငအွုံးအိမကွ ရှာတောငဖွကဖွှားမှာ ဖှဈသညွ။ ထို့ကှောင့ွ ရှာအပှငဘွကွ လမွးကပတပွှီး ဦတငအွုံးအိမရွှိရာ လာခဲ့သညွ။ တောငဖွကစွညွးရိုးက တိုးဝငခွဲ့ပှီး အိမဝွငွးထဲ ဝငလွာသညွ။ တအိမလွုံး တိတဆွိတနွသညွေ။ သီဟရဲ့ အတှေ့အကှုံအရ ယခုလို တိတဆွိတနွလှှငွေ တခုခု ထူးခှားနတတသွေညကွို သဘောပေါကထွားသညွ။ ယခုလညွး ဦးတငအွုံးအိမမွှာ လူမရှိသလို တိတဆွိတနွသညွေ။ ဦးတငအွုံးက သူ့အမနှငေ့ွ မောငနွှမတဝမွးကှဲ တောသွဖှင့ွ ဘကှီးတငအွုံးဟု သီဟက ခေါသွညွ။ သူ့ဝါသနာအတိုငွး အိမအွနောကခွနွးဘကကွ ပတပွှီး အတှငွးကိုခှောငွးကှည့သွညွ။ လားးးလားးး သူထငသွည့အွတိုငွး ဖှဈနတော့၏။ ဦးတငအွုံးနှင့ွ မဖှူဝငွးတို့ အနောကခွနွးထဲမှာ လိုးနကှသညွေ။ အဝတအွစားတော့ မခှှတကွှ။ မဖှူဝငွးက ထမီကို ခါးအထိလှနပွှီး ဒူးထောငပွေါငကွား အနအထေားဖှင့ွ အောကကွခံနသလေို ဦးတငအွုံးကလညွး သူ့ပုဆိုးကို ပင့လွှနပွှီး အပေါကွတကခွှ၍ လိုးနခှငွေး ဖှဈသညွ။ သီဟက ကံကောငွးသညဟွု ဆိုရမညွ။
ဦးတငအွုံးမှာ ဘကှီးဝမွးကှဲ တောသွောလွညွး အနဝေေးသဖှင့ွ ဦးစိနထွှားလောကွ မရငွးနှီး။ သံယောဇဉမွရှိ။ အခု ဦးစိနထွှားရဲ့ မိနွးမက ဦးတငအွုံးကို အလိုးခံနသေောအခါ သီဟရဲ့စိတထွဲ မကှမနပေဖွှဈသှားသညွ။ ယောကွှားရှိပါလှှကွ တခှားယောကွှားကို အလိုးခံလှှငွ လငငွယနွခှငွေး နောကမွီးလငွးခှငွး ဖှဈကှောငွး သီဟက ကောငွးကောငွးကှီး နားလညထွား၏။ ရှာအရှေ့ပိုငွးကနေ ရှာတောငပွိုငွးအထိ ရောကလွာပှီး အလိုးခံသညဆွိုတော့ ဦးတငအွုံးထကွ မဖှူဝငွးက ပိုအပှဈရှိသညွ။ပှီးတော့ ဦးစိနထွှားလညွး မရှိခိုကွ ဖှဈသညွ။ သီဟက အခှအနကေေို ဆကကွှည့သွညွ။ ဦးတငအွုံးက ဆောင့လွို့ကောငွးတုနွး မဖှူဝငွးကလညွး သူ့ဖငဆွုံကှီးကို ကှှကှှပှီး ကော့ကော့ခံေ၏။ “ဖှတွ… ဖှတွ… ဖှပွ….ပှှတွ…ဖတွ…” “ဖှတွ…ပှှတွ…. .ဒုတွ….ပလှတွ…. ဖတွ .. ဖတွ …ဗှဈ…” “အင့ွ… အင့ွ… အ. ..အင့ွ.. . .အဈ . . .အီး … အ .. . အ .. . အင့ွ.. . အ. .” မဖှူဝငွးအသံက ဦးစိနထွှားနှင့ွ လိုးတုနွးကလို အားမရ၍ တအင့အွင့နွှင့ွ ကော့ကော့ခံနသေောအသံ ဖှဈသညွ။
သီဟလညွး ခှောငွးနသညမွှော အတောကွှာပှီဖှဈသညွ။ သူမရောကခွငထွဲက လိုးနပေုံထောကတွော့ ဦးတငအွုံးတယောကွ အတောကွှာကှာ လိုးနိုငကွှောငွး သတိပှုမိသညွ။ သူခှောငွးနတောပငွ မိနှဈ ၂၀ ကှောွ လောကရွှိပှီမို့ အနညွးဆုံး နာရီဝကွ ကှောလွောကပွှီ။ သညတွော့ ဦးစိနထွှား ၂ ခှီလိုးခှိနနွှင့ွ ဦးတငအွုံး ၂ ခှီလိုးခှိနမွှာ တူမှှနသညွေ။ သညအွခကှကွ ဦးစိနထွှားထကွ ဦးတငအွုံးက မှားစှာသာနသညွေ။ ဦးတငအွုံးက မဖှူဝငွး၏ ခှိုငွးနှဈဖကအွောကတွှငွ သူ့လကနွှဈခှောငွးကို လှှိုသှငွးပှီး ပုခုံးနှဈဖကကွို တငွးနအေောငွ ဖကထွားခှငွးဖှဈ၏။ ထိုသို့ဖကထွားရငွးက အပေါအွငွကြှီ ကှယသွီးမှားကို ဖှုတလွှနပွှီး အတှငွးခံ ဘရာစီယာကို အထကသွို့လိပတွငလွှှကွ ဖေါထွားသော ဖှေးဖှေးနုနုဝငွးဝငွးအိအိ နို့ကှီးနှဈလုံးကို ပါးစပဖွှင့စွို့၍ လိုးနခှငွေးဖှဈရာ ဤအခကှကွလညွး ဦးစိနထွှားထကွ သာသညွ။ “ပှှတွ….ဖှတွ… ပှှတွ…ပလှတွ..” “ပှှတွ…ပှှတွ…ပှှတွ…ဖှတွ … ပလှတွ…” ဤသို့ နို့ကိုစို့ပေးရငွး လိုးနသညဖွှေဈရာ မဖှူဝငွးအဖို့ အတောလွေး အရသာတှေ ရနပေုံရသညွ။
အောကကွနေ ဖငဆွုံကှီးတို့ ကှှကှှပှီး ကော့ကော့ခံနရောမှ သူ့ရငဘွတကွှီးကို ကော့ကော့ပေးနသညွေ။ သညတွော့ နို့ကှီးနှဈလုံးက အတော့ကို ကော့တကလွာပှီး ပိုမိုတငွးရငွးလာသညွ။ ဦးတငအွုံးက နို့သီးဖှားလေးတှကေို လှှာဖှင့လွှည့ပွတွ၍ လှှကပွေးလိုကရွာ “အား…ကှှတွ .. ကှှတွ… အားလားလား.. ရှီး…အင့ွ ” တကိုယလွုံး ကော့ထိုးတကသွှားပှီး ဖပှဖွပှလွူးသှား၏။ဦးတငအွုံးရဲ့ ဆောင့ခွကှတွှကေ ပိုမို၍ အရှိနပွှငွးထနလွာသညွ။ အလားတူ မဖှူဝငွး၏ အောကပွေးကလဲ ကှမွးရမွးလာသညွ။ “ဖှတွ…ဗှဈ….ဖတွ…ဘှတွ..” “ကောငွးရဲ့လားဟ…” “ဖှတွ…အင့ွ… အမေ့… ကောငွး .. ကောငွးတယွ… အမေ့… ဆောင့ွ…အ .. ဆောင့ပွါ….အမေ့…” “ဖှတွ…ဘှတွ…..ဖတွ ..နင့ယွောကွှားနဲ့ ဘယသွူက ပိုကောငွးလဲ… ဖှတွ…ဗှဈ….ပလှတွ…” “တောွ.. တောကွ …ကောငွးတယွ… အမယလွေး…အီး…ရှီး ..ကှှတွ..ကှှတွ.. ဟုတပွှီ…ဟုတပွီ.. ဆောင့ွ.. အ…. အင့ွ.. ဆောင့ွ အင့ွ.. အင့ွ. ..” မဖှူဝငွးက ဒူးထောငပွေါငကွား အနအထေားမှ သူ့ခှဖဝေါးကို ကှမွးပေါထွောကလွိုကပွှီး ဖငဆွုံကှီးကို အတငကွော့မှှောကထွားပှီး ဦးတငအွုံး၏ဆောင့ခွကှကွို ရငဆွိုငအွံတု၍ ခံလိုကသွညွ။
၃ ၄ ခကှလွောကွ ဆောင့ပွှီးသည့နွှင့ွ ဦးတငအွုံးရဲ့ ဖငကွှောကှီးမှား ရှုံ့ခှကသွှားပှီး ဆတကွနဲ ဆတကွနဲ တုနသွှားပှီး မဖှူဝငွးရဲ့ကိုယပွေါွ မှောကကွသှှားသညွ။ မဖှူဝငွးကလညွး ဦးတငအွုံးရဲ့လညပွငွးကို တငွးနအေောငွ ဖကထွား၏။ ခတြတေမှှ မှိနွးနကှပှေီးနောကွ ဦးတငအွုံးက ဦးစှာ မဖှူဝငွးရဲ့ကိုယပွေါကွ ခှါလိုကသွညွ။ ထို့နောကွ သူ့လီးကှီးကိုဆှဲနှုတွ၏။ လီးကှီးက အရှိနသွသှေားပှီး ပှော့ခှေ ငိုကဆွငွးနသညွေ။ လီးအရှညကွ ဦးစိနထွှားလီးနှင့ွ သိပမွကှာပါ။ ယောငယွောငလွေးပဲ ရှညပွါသညွ။ အတုတကွတော့ သိသိသာသာ တုတသွညွ။ သို့သောွ သီဟရဲ့ အဖလေီးကို မှီဖို့ အပုံကှီး လိုပါသေးသညွ။ မဖှူဝငွးက ကှနပအွေားရသှားခှငွးမှာ ကှာကှာလိုးနိငလွို့ဟု သီဟက မှတခွကှခွလှိုကမွိသညွ။ မဖှူဝငွးက သူ့နို့ကှီးနှဈလုံးကို အတှငွးခံအငွကြှီနှင့ွ ဆှဲဖုံးလိုကပွှီး အပေါကွှယသွီးမှားကို အိပရွငွးတနွးလနွးမှ တပလွိုကသွညွ။ သူ့ထမီကိုဆှဲဖုံးလိုကပွှီး လူးလဲထသညွ။ ဦးတငအွုံးက သူ့အိပထွောငထွဲမှ အစိတတွနတွရှကွ ထုတပွေးလိုကသွညွ။
မဖှူဝငွးက အစိတတွနကွိုလိပွ၍ သူ့ရငဘွတထွဲ ထိုးထည့လွိုကသွညွ။ “နောကလွဲ …ခံဦးနောွ…” “အငွးပါ…” “ကောငွးတယွ မဟုတလွား..” “ကောငွးသားပဲ… တောရွော ကောငွးလား..” “အေး.. နင့စွောကဖွုတကွှီးက အသားထူတော့ လိုးရတာ အရသာသိပရွှိတာပဲ…” “တောကွလဲ ကှာကှာလိုးနိငတွာပဲ အာဂလူကှီး ဘာဆေးတှမှေား စားထားလို့လဲ..” “စာကလေးနဲ့ ပဒကနွဲ့ ဖေါထွားတဲ့ဆေးလေ ဒီဆေးက အကှာကှီး စိမွးလိုးနိငတွဲ့ဆေးဟ..” “ကှုပကွို ဆေးနညွးပေးစမွးပါ အိမကွလူက မှနလွှနွးလို့ လေးငါးဆယခွကှလွောကွ ဆောင့ရွုံနဲ့ လရထှကပွှေီး လူက ဖလကပွှသှားပှီ ” “ အေးပါ နောကရွကလွာဦးလေ ဆေးနညွးရေးပေးထားမယွ…” “ဟုတကွဲ့… ဟုတကွဲ့..” မဖှူဝငွးက သူ့ထမီကိုပှငဝွတသွညွ။ ထိုအခိုကကွလေးမှာပငွ သီဟက အိမအွရှေ့ဖကွ ဖောငွးတဲ့အောကရွှိ ခုံရှညပွေါတွှငွ ပကလွကလွှနွ အိပနွလေိုကသွညွ။
မဖှူဝငွးမှာ သီဟကိုမှငလွိုကတွော့ မကှလွုံးပှူးသှားသညွ။ စိတထွဲလညွး ထူပူသှားသညွ။ ဦးတငအွုံးလညွး သီဟကိုတှေ့လိုကရွာ အံ့သှသှားသညွ။ သို့သောွ ဟနဆွောငွ၍ “ငါ့တူကှီး ဘယအွခှိနကွ ရောကနွတောလဲ ” “တရေးတောငရွပှီ ဘကှီးရ…” “ဟေ… ဟုတလွား ဘကှီးကို ခေါလွိုကရွောပေါ့…”“ငါ့တူကှီး ဘယအွခှိနကွ ရောကနွတောလဲ ” “တရေးတောငရွပှီ ဘကှီးရ…” “ဟေ… ဟုတလွား ဘကှီးကို ခေါလွိုကရွောပေါ့…” “သိဘူးလဗှော ဘကှီးက အိပနွတော မှတလွို့…” သညတွော့မှ မဖှူဝငွးမကှနွှာ အနရေ သကသွာသလိုဖှဈသှား၏။ “မမ.. ဘာလာလုပတွာလဲ…” “မနကွှီးရှကွ လာခူးတာပါကှာ…” မဖှူဝငွးက ပုဆိုးနှင့ထွုတထွားသော မနကွှီးရှကမွှားကို ပှလိုကသွညွ။ “ဒီမယွ .. စာသုံးကောငွ..” သီဟက သူ့ခါးပိုကထွဲက စာသုံးကောငကွို ထုတလွိုကပွှီး စားပှဲပေါတွငလွိုကသွညွ။ “အောွ…အေး အေး..” ဦးတငအွုံးက သူ့အိပထွောငထွဲမှ ငါးကပှတွနတွရှကနွှင့ွ ကပှတွနတွရှကွ ထုတလွိုကပွှီး သီဟကိုပေးသညွ။
သီဟက မယူ.. “မရဘူး ဘကှီး အခုခှိနကွစပှီး စာ စှေးတကသွှားပှီ တကောငတွဆယပွဲ မဝယခွငှနွေ ကှုပကွ ဦးကှညစွိုးကို ရောငွးလိုကမွှာ…” မဖှူဝငွးက သူ့တို့နှဈယောကွ အရောငွးအဝယလွုပနွတောကို ကှည့ရွငွး အတှေးမှိုးစုံတှေးနသညွေ။ ဘာကှောင့ွ သီဟက စာစှေး တကသွှားသနညွး။ သူတို့နှဈယောကွ အခနွးထဲမှာလိုးအပှီးတှငွ စာကလေးအကှောငွး ပှောမိကှသညွ။ ဒါကိုသိ၍ စှေးတကလွိုကသွလား။ ဒါပမယေ့ွ သီဟစကားအရ ဦးကှညစွိုးကလညွး ကှိုကစွှေးပေး၍ မှာထားလား။ ဇဝဇဝေါတော့ ဖှဈသှားမိသညွ။ ဦးတငအွုံးက သီဟရဲ့ တောငွးဆိုသည့အွတိုငွး ဆယတွနွ ၃ ရှကွ ထုတပွေးလိုကသွညွ။ သီဟက ဘေးအိပထွဲ ကောကထွည့ပွှီး “မမ. မပှနသွေးဘူးလား..” “အေး.. ပှနတွော့မှာ..” “လာ.. သှားကှစို့… သှောွ ..ဘကှီး..ဒီမှာ ကှီးကနွးတကောငွ ရှိသေးတယွ ဒါကတော့ ပိုကဆွံမပေးပါနဲ့ ကိုယ့ဘွကှီးမို့ အလကားပေးခဲ့မယွ… ရော့…” သီဟက ခါးပိုကထွဲမှာရှိနသေော ကှီးကနွးအသကေို စားပှဲပေါတွငထွားခဲ့ပှီး မဖှူဝငွးနှင့အွတူ ပှနလွာခဲ့သညွ။
စာကလေးတနဘွိုးကို သူကောငွးကောငွး သိလိုကွ၏။ ဒီလူကှီးတှေ သူ့ကို ဘာကှောင့ွ စာကလေးရှာခိုငွးတာ ဘာကှောင့ဆွိုတာ ကှငွးကှငွးကှကကွှကွ သိလိုကပွှီ။ သိကှသေးတာပေါ့ကှာ သီဟတဲ့.. ဟေ့..။ သီဟနှင့မွဖှူဝငွးတို့ ဦးတငအွုံးခှံထဲက ထှကခွဲ့ကှသညွ။ ရှာလယလွောကွ အရောကတွှငွ “ကှှနတွောကွ မမကှီးထကွ ပိုနေ့တှကကွိုကတွယွ ငါးကပှပွိုရတယလွေ ဟား..ဟား…ဟား…” သီဟစကားကှောင့ွ မဖှူဝငွးက ထိတလွန့အွံ့သှသှားသညွ။ သီဟကိုလညွး မကှလွုံးအပှူးသားနဲ့ ကှည့နွသညွေ။ “မကှောကပွါနဲ့ မမရ… ဘယသွူ့မှ မပှောပါဘူး တကယပွှောတာ ဒါပမယေ့ွ…” သီဟက စကားကို မဆကဘွဲ ရပထွားလိုကရွာ “ဘာ..ဘာလဲ ပှောလေ မောငလွေး..” “မမ… ဖဖေေ့ကို အလိုးခံရမယွ…” အလှနထွူးဆနွးသော တောငွးဆိုမှု ဖှဈသည့အွတှကွ မဖှူဝငွးမှာ အံ့သှသှားသညွ။ ပှီးတော့ ပှုံးသှားသညွ။ ရငထွဲကအလုံးကှီးလညွး ကသှှား၏။
သို့သောွ သီဟရဲ့ စိတကွူးကိုသိခငွှ၍ “ဘာလို့ မငွးအဖအလေိုးကို ခံစခငှတွောလဲ…” “တနေ့က မမနဲ့ ဦးကှီးစိနထွှားတို့ လိုးနကှတော ခှောငွးကှည့နွတယလွေေ မမက ဘီရိုပေါကွ အရကပွုလငွးယူလာတော့ မမရဲ့ စောကဖွုတကွှီးကို မှငလွိုကရွတယွ။ စောကဖွုတကွှီးက အကှီးကှီးပဲ အသနီကှီးကိုထှကလွို့..” မဖှူဝငွးက သီဟရဲ့စကားကို သဘောကသှှား၏။ “ဒီတော့ ဘာဖှဈ..” “ဘာဖှဈရမှာလဲ မမကှီးရ.. ဦးကှီးစိနထွှားလီးက သေးနတေော့ မမကှီးစောကဖွုတနွဲ့ ဘယလွိုကမွှာတုနွး” “အဲဒီတော့…” “ဖဖေေ့လီးကှီးက အကှီးကှီး ဦးကှီးစိနထွှားနဲ့ ဘကှီးတငအွုံးလီး ၂ ခှောငွးစာမကဘူး ပှီးတော့ ၈ လကမွလောကွ ရှညတွယွ ကှူပကွ စိတနွဲ့မှနွးပှီး ဖဖေေ့လီးကှီးနဲ့ မမရဲ့ စောကဖွုတကွှီးကို ပေးစားကှည့တွယွ တကယလွိုကတွာဗှ…” “ဟှနွး… ကိုယ့ဖွကကွိုယကတွဲ့ လိပကွလေး..” “ဟာ.. ဘယကွယကရွမှာလဲ မမအတှကွ ဥဈစာ..” “အလိုတောွ… ဘာဆိုငလွဲ..” “ဆိုငတွာပေါ့ဗှ… မမက လီးသေးတော့ အားမရဘူးလေ ဖဖေေ့လီးမှိုးနဲ့မှ အားရမှာမို့ အကောငွးနဲ့ အကှံပေးတဲ့ ဥဈစာ..” “တော့အဖနေဲ့ ကှုပနွဲ့က ခငမွှ မခငသွေးဘဲ…” ။
“အံမယွ ..မပူနဲ့ သီဟတဈယောကလွုံး ရှိတယွ… မမသာ ဖီးလိမွးပှငဆွငထွား ဖဖေေ့ကို ဒီညလှတလွိုကမွယွ..” “အမယွ.. ဘယသွူက ခံမယပွှောလို့ လှတရွမှာလဲ… ခဈ…ခဈ…ခဈ..” မဖှူဝငွးမှာ သဘောတှကှေ၍ တခဈခဈနဲ့ ရယနွသညွေ။ “ခံလိုကပွါမမရာ… အဟုတကွိုပှောတာ ဖဖေေ့လီးကှီးက အကှီးကှီးဗှ…” “မမမှ မမှငဖွူးသေးဘဲ မငွးပှောတာ ယုံရမှာလား..” “ရော့ ဟောဒီမယွ ပိုကဆွံ ၃၀ ယူထား.. ကှုပပွှောတဲ့အတိုငွး မဟုတရွငွ ပှနမွပေးနဲ့ ဟုတရွငတွော့ ၆၀ ပှနပွေးရမှာ ရော့…” မဖှူဝငွးက သီဟကို မကှစွောငွးလေးထိုး၍ “တကယစွိမပွှီနောွ…” “အငွး… တကယွ..” *** “တကယပွှောတာအဖေ အဖေ့ကို မဖှူဝငွးက ညလာခဲ့ပါတဲ့..” သီဟအဖေ ကိုထှနွးတငမွကှနွာမှာ သကာရတှေေ လောငွးထားသလို ပှုံးဖှီးဖှီးကှီးနှင့ဖွှဈ၏။ ကိုထှနွးတငလွညွး မဖှူဝငွးကို စိတဝွငစွားပါသညွ။ အိမနွီးခငွှးမို့ အသာရှောငနွေ၏။ စိတကွူးနှင့ွ ပှဈမှားခဲ့သောညတှေ မနညွးတော့။ အိမကွမိနွးမကို လိုးလှှငတွောငွ မဖှူဝငွးအမှတနွှင့ွ စိတကွူးယဉွ လိုးခဲ့သညွ မဟုတလွား။ သီဟ ရှာထဲလညနွခေိုကွ လငမွယားနှဈယောကွ ခစှဗွှူဟာ ခငွးနကှသညွေ။
ဒီကောငကွ ၈ နာရီ ကှောမွှ ပှနလွာတတသွညမွို့ လှတလွှတလွပလွပွ ခစှစွခနွး ဖှင့နွသညွေ။ကိုထှနွးတငကွ သူ့မိနွးမကို စိတကွှနပအွေောငွ လိုးပေးပှီးသောအခါ ရနှေေးကှမွးထဲ အိပဆွေးခတတွိုကလွိုကွ၏။ အငအွားစိုကွ၍ ခံလိုကရွသညမွို့ သီဟအမေ ပငပွနွးသှားသညွ။ ဒါ့အပှငွ အိပဆွေးက သတတြိပှလိုကသွောအခါ သီဟအမေ တခှိုးထဲ အိပမွောကသှှား ပါတော့သညွ။ ကိုးနာရီထိုးတော့ ကိုထှနွးတငွ မဖှူဝငွးတို့အိမဖွကကွို ကူးခဲ့သညွ။ ဦးရနှငေ့ွ ကှကွဥစပထွားသော အရကတွပိုငွး ခခှဲ့၏။ မဖှူဝငွးတယောကွ ကိုထှနွးတငကွို လညတွဆန့ဆွန့နွှင့ွ မှှောနွမေိ၏။ သီဟပှောစကားအရပငွ ကှကသွီးထစရာကှီးမို့ ကိုထှနွးတငရွဲ့ လီးကှီးကို စိတကွူးနှင့မွှနွးကှည့ရွငွး ရာဂစိတတွှေ ထကှှလာပှီး စောကဖွုတကွှီးမှာလညွး မို့မောကကွာ တငွးအာလာသညွ။ ကိုယတွောခွှောက တောတွောနွှင့ွ ပေါမွလာသညမွို့ လူလညွး ဂဏာမငှိမဖွှဈနသညွေ။ ရမေိုးခှိုး ဖီးလိမွးပှငဆွငထွားသညွ။ မဖှူဝငွးအလှက သန့ရွှငွးဝငွးဖန့နွပှေီး လူကလညွး သမငလွေးလို မှူးကှှနသညွေ။
လာခဲလှသညမွို့ အိမနွောကဖွေးထှကအွမှှောွ အမှောငထွဲတှငွ တရိပရွိပလွှမွးလာသော လူရိပကွို တှေ့လိုကရွ၏။ ကိုထှနွးတငကွလညွး အိမဒွေါင့တွှငွ ရပနွသေောအရိပကွို အမှောငထွဲတှငွ ခပရွေးရေးမှငနွရပေါ၏။ နှဈယောကသွား နီးကပလွာ၏။ ကိုထှနွးတငကွ မဖှူဝငွးကို သိုငွးဖကလွိုကပွှီး ပါးနှဈဖကကွို နမွး၏။ သနပခွါးနံ့သငွးသငွးလေးက သူ့စိတကွို နှိုးဆှလိုကသွညွ။ ထို့နောကွ ဖူးရှနှေးထှေးသော နှုတခွမွးအစုံကို စုပလွိုကသွညွ။ မဖှူဝငွးရဲ့တကိုယလွုံး ကငှစွကနွှင့ွ အတို့ခံရသလို တုနသွှားသညွ။ ရငကွော့ခါးကော့၍ ကိုထှနွးတငရွဲ့ ရငခွှငထွဲရောကနွသေော မဖှူဝငွးမှာ စိတထွဲတှငွ နေ့လညကွ သီဟစကားကို ကှားယောငလွာ၏။ “ဖဖေေ့လီးကှီးနဲ့ မမစောကဖွုတကွှီးကို ပေးစားကှည့တွယွ.. ဟာ.. တကယလွိုကတွာဗှ…” မဖှူဝငွးရဲ့လကတွှကေ တောငစွပှုနသေော လီးတနကွှီးကို စမွးမိ၏။ နှလုံးသှေးတှေ ဒိနွးကနဲ ဆောင့ခွုနသွှားသညွ။
အမယလွေး မတမိရုံတမယွ တုတလွိုကသွည့ွ လီးကှီးက လကတွဆုပမွက။ လီးတနအွရငွးကနေ အောကသွို့ ပှတဆွှဲကှည့သွညွ။ သညတွခါ အမလေးး တမိ၏။ သို့သောွ စိတထွဲမှာမို့ ကိုထှနွးတငွ မကှားပါ။ ကိုထှနွးတငကွ မဖှူဝငွးရဲ့ လကကွိုဆှဲပှီး ထိုငခွိုငွးလိုကသွညွ။ ပှီးတော့ တိုးတိုးလေးမေးလိုကွ၏။ “ဘယနွရော လုပကွှမလဲ..” “အောကထွပွ အနောကခွနွးထဲလေ..” “အဖှားကှီးရော…” “သိုးနတော ကှာပေါ့..” “စိတခွရှပါ့မလား…” “စိတခွရှပါတယွ သောကနွကဆှေေးထဲ အိပဆွေးထည့ထွားတာ သူ့ဘေးမှာ ကပလွိုးနရငတွေောငွ သိမှာ မဟုတဘွူး အဟငွး…ဟငွး…” ကိုထှနွးတငကွ မှကှေီးပေါွ ဖငခွထှိုငလွိုကပွှီး ခှနှဈခှေောငွးကို စငွးကာ ခပကွားကားလုပထွားရငွး ပုဆိုးကိုမလှနလွိုကပွှီး “ဖှူဝငွး ထမီလှနလွိုကွ ပှီးတော့ အကိုကှီးလီးပေါခွှထိုငပွှီး စောကဖွုတထွဲ အဆုံးထိရောကအွောငွ သှငွးလိုကွ..” မဖှူဝငွးက ဆောင့ကွှောင့ထွိုငနွရောမှ သူ့ထမီကို ခါးအလယအွထိ ပင့လွှနလွိုကသွညွ။ အမှောငထွဲမှာမို့ မကှနွှာပူ ရှကသွှေးဖနွှးစရာ မလိုဘူးလေ။
ထို့နောကွ ကိုထှနွးတငရွဲ့ ပေါငနွှဈလုံးပေါွ ခှထိုငလွိုကပွှီး လီးကှီးကိုစမွးကာ စောကဖွုတအွဝတှငွ တေ့ထားလိုကသွညွ။ ဒဈနှေးနှေးကှီးက အဖုတဝွသို့ တိုးဝငလွာသညွ။ ခံခငှစွိတကွလညွး ပှငွးပှ။ အဖုတကွှီးကလညွး အလှနအွမငွး ရှကှှ။ စောကရွတှကလေညွေး ဗှကထွနသဖှငေ့ွ မဖှူဝငွးက တဖှေးဖှေးခငွှး ဖိဖိထိုငလွိုကရွာ လီးကှီးက တရဈခှငွးဝငနွသညွေ။ “ဗှဈ…ဖှိ…ဖှတွ..ဗှဈ…ဗှဈ…ဖှိ…ဖှတွ..” “ကှှတွ…ကှှတွ…အား…အ…ကှှတွ…ရှီး…အ..” ဤမှှကှီးမားသောလီးမှိုး သူ့တသကွ မခံဖူးသေး ကောငွးလိုကသွည့ဖွှဈခှငွး တကိုယလွုံး တဖှိုးဖှိုးတဖငွှးဖငွှး ဖှဈနသညွေ။
လီးကှီးက အဆုံးထိ ဝငသွှားသောအခါ.. “ဖှူဝငွး အကိုကှီးလညပွငွးကို ဖကထွား မတတွပရွပမွှာနောွ ခှထေောကနွှဈခှောငွးကိုလညွး ခါးခှိတထွားအုံး…” မဖှူဝငွးက ကိုထှနွးတငွ ပှောသည့အွတိုငွး လုပပွေးသညွ။ ကိုထှနွးတငကွ ဘယလွကနွှင့ွ ညာခှထေောကကွို အားယူထောကရွငွး ဆတကွနဲ မတတွပရွပလွိုကသွညွ။ လီးတံကှီး မှုပလွှှကသွားနှင့ွ မဖှူဝငွးရဲ့တကိုယလွုံး မှောကပွါလာသညွ။ ကိုထှနွးတငကွ ထိုအတိုငွးပှေ့ခှီ၍ အိမအွောကထွပွ အနောကခွနွးဆီသို့ ခပသွှကသွှကွ သှားသညွ။ ဘယတွုံးကမှ မကှုံဖူးသေးသော အရသာထူးကှီးကို ခံစားရငွး မဖှူဝငွးလညွး တငှိမ့ငွှိမ့နွှင့ွ ပါလာသညွ။ အခနွးတှငွးရှိ ပုတကွှီးဘေးတှငွ ဝပလွှှကခွှောငွးနသေော သီဟကို ဘယသွူမှ မသိကှ။ ပှီးပါပှီ။
