ေနာင္ရဲ တစ္ေယာက္ အမိေျမနဲ႔ ေဝးေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ။ အိမ္ေထာင္က်ျပီးေသာ္လည္း မိန္းမနဲ႔ ကေလးကို အမိေျမမွာပဲ ထားေစကာ တိုင္းတပါးမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ဘဝကို ရုန္းကန္ေနသည္။ ဒီေရာက္တာ ၾကာေတာ့လည္း အလုပ္ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏီွးေနသည္။ ဒီထဲမွာမွ ေကာင္ေလး ႏွင့္ ေကာင္မေလး တစ္တြဲက သူႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ ရင္းႏီွးသည္။ ေသာၾကာေန႔မ်ဳိးဆို အလုပ္ျပီးသည္ႏွင့္ အျပင္အတူတူထြက္ကာ စားက်သည္။ တခါတရံ ေနာင္ရဲအိမ္၊ တခါတေလ သူတို႔ အိမ္မွာ အရက္ အတူေသာက္ၾကေသးသည္။ ဒီကလူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ ဒီလို မေနၾကေပ။ သူတို႔ဘာသာ သီးသန္႔ ေနထိုင္တာ မ်ားသည္။ မိသားစု၊ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ေဝးေနသည့္ ေနာင္ရဲ အဖို႔ေတာ့ သူ႔အတြက္ မိသားစုပင္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက ရာထူးတိုးကာ တျခားေနရာကို သြားရသည္။ ဒီမွာေတာ့ မထူးဆန္းသည့္ ဓေလ့ပင္။ မိသားစု အတူမေနက်ပဲ အလုပ္က်ရာ ေနရာကို သြားၾကသည္။ ပိတ္ရက္က်မွ အတူဆံုက်ေပါ့ေလ။ ေကာင္ေလး မရိွေတာ့လည္း ေနာင္ရဲႏွင့္ အသြားအလာေတာ့ မပ်က္။ ညဘက္ အိမ္မွာ မဆံုတာက လြဲရင္ေပါ့။ တစ္ရက္မွာ ေကာင္မေလးဆီကေန သတင္းၾကားရသည္။ သူတို႔ ၂ ေယာက္ ကြာရွင္းေတာ့မည္တဲ့။ ဟိုမွာ ေကာင္ေလးက ေနာက္တစ္ေယာက္ ရသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႔ဘက္က အမွား ျဖစ္လို႔လည္း ေကာင္မေလးကို ေလ်ာ္ေၾကးေပးျပီး ကြာရွင္းျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘယ္လိုမွ ညိွႏႈိင္းလို႔ မရေတာ့တဲ့ အေျခအေနပင္။ သို႔ႏွင့္ ေနာင္ရဲ ကိုယ္တိုင္ပဲ တရားရံုး အသြားကို အေဖာ္လိုက္ကာ စီစဥ္ေပးရသည္။ ေကာင္ေလးႏွင့္ ဆံုေတာ့လည္း ေကာင္ေလးက မ်က္ႏွာမေကာင္း။ သူမ်ားအေရးကိစ္စမို႔ မစူးစမ္းခ်င္ေတာ့။ ကြာရွင္းျပီးသြားေတာ့လည္း ေကာင္မေလးက ေငးေငးငိုင္ငုိင္ ျဖစ္ေနသည္။ အသက္ ၂၈ ႏွစ္အရြယ္ တည္ျငိမ္စ ျပဳေနကာမွ အိမ္ေထာင္တစ္ခု ျပိဳကြဲသြားေတာ့ သူလည္း အေတာ္ ခံစားရေပမည္။ သို႔ေပမယ့္ ေကာင္မေလးကို ေဖးေဖးမမေတာ့ မကူညီရဲ။
ပတ္ဝန္းက်င္ အျမင္မွာ တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ႏိုင္သလို ေကာင္မေလးကလည္း တစ္မ်ဳိးထင္သြားမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ပင္။ ဒီလိုနဲ႔ ၃ လ ေလာက္ ၾကာေတာ့လည္း ေကာင္မေလးက ငိုင္ေနတုန္း။ ေနာင္ရဲလည္း ေကာင္မေလး စိတ္ဓါတ္ကို ျပန္ျမွင့္တင္ေပးရမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ကာ အစီအစဥ္ တစ္ခု ဆြဲရသည္။ ဒီလိုနဲ႔ ပိတ္ရက္ တစ္ရက္မွာေပါ့။ မနက္ ေစာစီးစြာ အျပင္ထြက္ျပီး ေကာင္မေလးရိွရာကို ဦးတည္လိုက္သည္။ ေကာင္မေလးဆီ အရင္ ဖုန္းဆက္ရမည္။ ဒီမွာက ၾကိဳတင္အေၾကာင္းမၾကားဘဲနဲ႔ သူမ်ားအိမ္ကို သြားလည္လို႔ မရေပ။ ” ဟဲလို…” ” ေဟ့… မဂၤလာ မနက္ခင္းပါ… မင္း အိပ္ရာက ႏိုးျပီလား… အိပ္ရာက မထေသးတဲ့ အခ်ိန္ ဖုန္းေခၚမိသြားရင္ ေဆာရီးပါေနာ္..” ” အင္း… ရပါတယ္… ငါ ႏိုးေနျပီ…” ” မင္း ဒီေန႔ ဘာအစီအစဥ္ေတြ ရိွလဲ… ဘယ္သြားစရာေတြ ရိွေသးလဲ…” ” ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘာမွ မရိွဘူး… ဘာျဖစ္လို႔လဲ…” ” မရိွဘူးဆိုရင္ မင္းရဲ႕ အားလပ္ရက္ ျဖစ္တဲ့ ဒီေန႔ကို ငါ့ကို ေပးပါလား… မင္းတို႔ ႏိုင္ငံက စကားအရဆို ငါနဲ႔ ဒိတ္ လုပ္ပါလား…” ခဏမွ် အသံတိတ္သြားသည္ ” အင္း… ေကာင္းျပီေလ… ငါလည္း တစ္ေယာက္ထဲ ပ်င္းေနတာနဲ႔ ဘယ္မွ မသြားျဖစ္ဘူး… ဘယ္ေတာ့ လာမလဲ…” ” ခဏေလး… ငါ အခု ထြက္လာေနျပီး… ေနာက္ထပ္… ၅… ၄… ၃… ၂… ၁…” တင္း…….ေတာင္ ” ဖုန္းခဏကိုင္ထားေနာ္… အိမ္ေရွ႕မွာ လူလာေနလို႔…” ” အိုေခ…” တံခါးပြင့္လာသည္။ ေကာင္မေလးက အိပ္ရာထကာစ ကပိုကရိုႏွင့္ လက္ထဲမွာ ေကာ္ဖီခြက္ ကိုင္ထားသည္။ ေနာင္ရဲကို ေတြ႔ေတာ့ အံ့အားသင့္သြားဟန္ျဖင့္ ” ဟင္… နင္ ေတာ္ေတာ္ ေနာက္တာပဲ… ငါက နင္လို႔ မထင္မိဘူး…” ” အံ့ၾသသြားလား… ေနာက္တစ္ခု အံ့ၾသသြားေအာင္… ေရာ့” အေနာက္က ဖြက္ယူလာသည့္ ႏွင္းဆီပန္းစည္းကို ေပးလိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက ထပ္ဆင့္အံ့ၾသသြားကာ ေပ်ာ္ရႊင္သြားဟန္ျဖင့္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္ ဟု ေျပာသည္။ သို႔ႏွင့္ ေနာင္ရဲလည္း လမ္းထိပ္က ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးေတြ ေစာင့္ေနမည္ဟု ေျပာကာ ထြက္လာလိုက္သည္။ ေနာက္ နာရီဝက္ေလာက္မွာ ေကာင္မေလး ေရာက္လာသည္။ သို႔ႏွင့္ မနက္စာ အတူ စားၾကသည္။ ေနာင္ရဲက ေကာင္မေလးကို သူ႔အတြက္ အခ်ိန္ေပးတာကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည္။ ေကာင္မေလး ေပ်ာ္ေနပံုပင္။ မနက္စာ စားျပီးေတာ့ ရုပ္ရွင္ သြားၾကည့္ၾကသည္။ ေဟာလိဝုဒ္ကား ႏွင့္ သူတို႔လူမ်ဳိးကား ဘယ္ဟာၾကည့္မလဲဟု စဥ္းစားရခက္ေနကာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူတို႔လူမ်ဳိးကားကို ေအာက္ကေန အဂၤလိပ္စာတန္းထိုးတာေလး ၾကည့္ျဖစ္သြားသည္။
ရုပ္ရွင္ ၾကည့္ျပီးေတာ့ ဗိုက္မဆာေသးတာနဲ႔ပဲ ဘိုးလ္လင္း သြားပစ္ၾကသည္။ တခါတခါေတာ့ ေကာင္ေလး အေၾကာင္း စဥ္းစားမိျပီး ငိုင္ ငိုင္သြားတတ္သည္။ ၂ နာရီေလာက္ၾကာေအာင္ ကစားျပီးေတာ့မွ ေန႔လည္စာ စားၾကသည္။ ေကာင္မေလးက သူ ေကၽြးမည္ဟု ဆိုသျဖင့္ ညစာက ေနာင္ရဲက တာဝန္ယူေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည္။ ေလွ်ာက္လည္က်ေတာ့လည္း ကုန္က်ေငြကို တစ္ေယာက္ တစ္ဝက္ အကုန္အက်ခံသည္။ ဒီႏိုင္ငံက လူေတြက ဘယ္အရာမွ လြယ္လြယ္ႏွင့္ မယူသလို လြယ္လြယ္ႏွင့္လည္း မေပးတတ္။ ဗိုက္အရမး္ဆာေနေသာေၾကာင့္ အသားကင္ သြားစားရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ စိတ္ဓါတ္က်ေနေသာေၾကာင့္ အစားအစာ သိပ္မစားျဖစ္ေသာ ေကာင္မေလးက အခု သူႏွင့္ထိုင္ကာ အသားကင္ကို အားပါးတရ စားေနသည္။ ဘိုးလ္လင္း ကစားထားေသာေၾကာင့္ ဗိုက္ဆာေနမည္မွာ အမွန္ပင္။ ေန႔လည္စာ စားျပီးေတာ့ shopping သြားမည္ game center သြားမည္ဟု ေျပာသည္။ ေဈးဝယ္စင္တာ အကုန္ ပတ္ေမႊသည္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ဝယ္လာသည္။ ေရေမႊးေကာင္တာ တစ္ခုသြားကာ ေရေမႊး သြားဆြတ္ေသးသည္။ အသားကင္အနံ႔ေပ်ာက္ေအာင္ဟု ေျပာကာ ရယ္ေနသည္။ game center ကိုလည္း သြားကာ ေသနတ္အတူပစ္က်သည္။ အရုပ္ေကာက္က်သည္။ သူတို႔ရိုးရာ ဗံုတီးက်သည္။ ကားေမာင္းက်သည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ေတာ့ ေငးငိုင္တာေတြ မရိွေတာ့။ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ညီမကို ၾကည့္ျပီး ၾကည္ႏူးေနတဲ့ အစ္ကိုတစ္ေယာက္အလား ခံစားရသည္။ သို႔ႏွင့္ ညစာကိုေတာ့ သူတို႔ရိုးရာ စားေသာက္ဆိုင္ေလးမွာ စားလိုက္သည္။ ရိုးရာစားေသာက္ဆိုင္ကို ခမ္းခမ္းနားနားသပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး ျပင္ဆင္ထားသည္။ ေအးေအးေဆးေဆးလည္း စကားေျပာလို႔ ရတဲ့ ေနရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စကားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာျဖစ္သည္။ အခု သူ႔အသက္က ၂၈ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အလုပ္ပတ္ဝန္းက်င္ကေန ေနာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုေတာ့ ျဖစ္မယ္ မထင္ဟု ေျပာသည္။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေအာင္သြယ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကို ဆက္သြယ္ထားေၾကာင္း ေျပာသည္။
ျပီးမွ လူခ်င္းဆံုကာ အခ်င္းခ်င္း အကဲျဖတ္ ဒိတ္ လုပ္ျပီးမွ ေရွ႕ေရးဆက္ေတြးက်မည္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာအျမင္မွာေတာ့ ဒါ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ ထင္ခ်င္ ထင္ေနလိမ့္မည္။ သူတို႔ လူမ်ဳိး အယူအဆကိုက ေလာကၾကီးမွ လူ ရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ တစ္ေယာက္ထဲ မေနသင့္။ ေရရွည္ အသက္ၾကီးလာရင္ ပိုအထီးက်န္မွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အရြယ္ ရိွတုန္း အိမ္ေထာင္ဘက္ ရွာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ေနာင္ရဲလည္း အကူအညီ လိုက ေျပာေစခ်င္ေၾကာင္း၊ တစ္ေယာက္ထဲ အထီးမက်န္ေစခ်င္ေၾကာင္း၊ ဘဝကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနသင့္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခုတိုင္ပင္ခ်င္တာန႔ဲ ဖုန္းဆက္လို႔ ရေၾကာင္းလည္း ေျပာလိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက ဘာပဲလိုလိုလား ဟု ျပန္ေမးသည္။ ေနာင္ရဲက ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္လို႔ ေျပာေတာ့ ေကာင္မေလးက ျပံဳးသြားသည္။ ညစာ စားျပီးေတာ့ ဝယ္လာတဲ့ အထုပ္အပိုးေတြကို ကူသယ္ေပးရင္း ေကာင္မေလးကို အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔သည္။ ရထားစီးကာ သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘူတာမွ တဆင့္ အိမ္ကို လမ္းေလွ်ာက္ျပန္က်ျခင္း ျဖစ္သည္။ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ အထုပ္အပိုးေတြကို ေကာင္မေလးဆီ လက္လႊဲေပးရင္း ျပန္မည္ဟုဆိုကာ ႏႈတ္ဆက္ ထြက္လိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက ေနာင္ရဲနာမည္ကို လွမ္းေခၚသည္။ ဒီေန႔အတြက္ ေက်းဇူးအရမ္းတင္ေၾကာင္း၊ ေနာင္ဆိုရင္ သူ လန္းလန္းဆန္းဆန္း ေနမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီေန႔ အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာသည္။ ေနာင္ရဲကလည္း သူ႔ကို အခ်ိန္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း၊ သူလည္း ေပ်ာ္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ႏႈတ္ဆက္ျပီး ျပန္ထြက္ေတာ့ မေမ့နဲ႔ေနာ္ ဆိုတဲ့ အသံၾကားရသည္။ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ဘာပဲလိုလို ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ေနာ္ တဲ့။ ေနာင္ရဲကလည္း ရက္စ္ဆာ ဟု ဆိုကာ အေလးျပဳ ဟန္ လုပ္လိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ရယ္ကာ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာလာသည္။ ထိုေန႔မွ စကာ ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ ေကာင္မေလးက ျပန္လည္ လန္းဆန္းလာသည္။ အသက္ ျပန္ဝင္လာသည္ဟု ဆိုရမည္။ ေန႔ခင္းဘက္ ထမင္း အတူစားခ်ိန္ဆိုလွ်င္လည္း ေအာင္သြယ္ကုမ္ပဏီက ဆက္သြယ္ေပးတဲ့ ေယာက်္ားေလးေတြ ပံုကို ျပျပီး ေနာင္ရဲႏွင့္ တိုင္ပင္သည္။ သြားေတြ႔ျပီးလွ်င္လည္း အေၾကာင္း ျပန္ေျပာသည္။ ဘယ္အခ်က္ေတြကိုေတာ့ျဖင့္ သူ မၾကိဳက္ေၾကာင္းေပါ့။ တစ္ရက္ရက္ေတာ့ ေတြ႔ပါလိမ့္မည္ဟု ႏွစ္သိမ့္ရသည္။ မၾကိဳက္တဲ့အခ်က္ နည္းတဲ့သူဆိုလွ်င္ေတာ့ လက္ခံသင့္ေၾကာင္း ေျပာရသည္။ ပိတ္ရက္ တစ္ခုမွာေတာ့ ေနာင္ရဲဆီ ေကာင္မေလးက ဖုန္းလွမ္းဆက္သည္။
ညက်ရင္ ကလပ္ သြားခ်င္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ ေနာင္ရဲက ပိတ္ရက္မို႔ ငါးမွ်ားထြက္ေနေသာေၾကာင့္ ညဘက္ အိမ္မျပန္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည္။ အခုေတာ့ လမ္းေပၚတြင္ ရိွေသးေၾကာင္း၊ ေနထိုင္ရာျမဳိ႕ႏွင့္ အတန္ငယ္ ေဝးတဲ့ ေနရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေအးေအးေဆးေဆး ငါးထိုင္မွ်ားကာ ညဘက္ အိပ္ျပီးမွ ေနာက္ရက္ ေအးေအးေဆးေဆး ျပန္လာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက ေနရာေမးေတာ့ ကုမ္ပဏီက လူေတြႏွင့္ သြားေနက်ေနရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေျပာျပလိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက အျပန္ ဂရုတစိုက္ ကားေမာင္းျပန္လာရန္ ေျပာကာ ဖုန္းခ်သြားသည္။ ေနာင္ရဲလည္း ငါးမွ်ားသည့္ေနရာကို အရင္ မသြားေသးပဲ တည္းခိုမည့္ ေနရာကို အရင္သြားကာ အထုပ္အပိုးေတြ ခ်ထားလိုက္သည္။ တည္းခိုေနရာတြင္ပင္ ညစာစားမည္ဟု ေျပာထားလိုက္သည္။ မွ်ားလို႔ရလာတဲ့ ငါးမ်ား ထည့္ရန္အတြက္ ေရခဲမ်ားကိုလည္း လိုခ်င္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည္။ ဒီလိုေနရာေတြက ငါးမွ်ားသူမ်ား တည္းတာမ်ားသျဖင့္ လိုအပ္သည္မ်ားကို စီစဥ္ေပးၾကသည္။ သို႔ႏွင့္ တေအာင့္ေလာက္ နားကာ ငါးမွ်ားထြက္ခဲ့သည္။ ငါးမွ်ားလို႔ အေကာင္းဆံုးက မနက္ခင္း ၃ နာရီ ၄ နာရီ ဝန္းက်င္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနရာကို စနည္းနာရန္ ထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အရင္ မွ်ားေနက် ေနရာကိုပဲ သြားကာ ငါးမွ်ားဘို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ရသည္။ အသင့္ဝယ္လာတဲ့ တီေကာင္ေတြကို တစ္ဝက္ ျဖတ္ကာ ငါးမွ်ားခ်ိတ္တြင္ တပ္ျပီး ခပ္ေဝးေဝးကို လွမ္းပစ္လိုက္သည္။ တေအာင့္ၾကာေတာ့ ငါးမွ်ားၾကိဳးကို ေရထဲမွ လာဆြဲသလို ျဖစ္သြားသည္။ အလိုက္သင့္ေလး ၾကိဳးကို ေလွ်ာ့ေပးလိုက္သည္။ ျပီးမွ ရစ္လံုးကို ရစ္ကာ ၾကိဳးျပန္ဆြဲရသည္။ ေရထဲမွ ငါးက တခါ အတင္း ျပန္ဆြဲသည္။ နည္းနည္းေလး ၾကိဳးေလွ်ာ့ေပးလိုက္သည္။ သူရုန္းတာ အားနည္းသြားမွ ရစ္လံုးကို အျမန္ရစ္ျပီး ၾကိဳးကို ဆြဲတင္ရသည္။ ပါလာပါျပီ။ ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွာ တန္းလန္းႏွင့္ တစ္ေတာင္နီးပါး အရွည္ ရိွေသာ ငါးတစ္ေကာင္ တျဖတ္ျဖတ္ႏွင့္ လူးေနသည္။ ေဝး…ငါး မိသြားျပီလား ဟု အေနာက္မွ အသံစာစာ ကို ၾကားလုိုက္ရသည္။ ေနာင္ရဲ အံ့ၾသသြားသည္။ ေကာင္မေလး လိုက္လာတာ ေသခ်ာတာေပါ့။ ငါလည္း ပ်င္းလို႔ လိုက္လာတာ ငါလိုက္လာလို႔ အေႏွာင့္အယွက္ေတာ့ မျဖစ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္ ဟု ေနာင္ရဲ ေဘးနားတြင္ထိုင္ကာ ငါးျမွားခ်ိတ္မွ တန္းလန္းျဖစ္ေနေသာ ငါးကို ျဖဳတ္လိုက္ျပီး ေမးသည္။ ေနာင္ရဲစိတ္ထဲမွာေတာ့ ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွာေတာ့ ငါး လာဟတ္ေနျပီ။ စားမလား လႊတ္ေပးမလား ဆံုးျဖတ္ရေပဦးမည္။ စကားတေျပာေျပာႏွင့္ ငါး အတူ မွ်ားၾကသည္။
ေကာင္မေလးကေတာ့ ငါးမမွ်ား။ ေဘးနားထိုင္ကာ ဖမ္းမိတဲ့ ငါးေတြ ျဖဳတ္ေပးျပီး ေရခဲပံုးထဲ ထည့္ေပးသည္။ မုန္႔စားလိုက္ အေအး ေသာက္လိုက္ႏွင့္ စကားေျပာေနသည္။ ညေန မိုးခ်ဳပ္စျပဳေတာ့ ငါးမွ်ားတာကို ရပ္ကာ တည္းခိုရာ ျပန္ရန္ ျပင္ရေတာ့သည္။ သူပါ လိုက္မည္ဟု ေျပာသည္။ သို႔ႏွင့္ တည္းခိုရာ အခန္းကို ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။ လူ ေနာက္တစ္ဦး ထပ္တိုးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းကို လွမ္းေျပာလိုက္သည္။ အခန္း တစ္ခန္း ထပ္တိုးေပးရန္ ေျပာေတာ့ ေဘးနားကေန လွမ္းေျပာသည္။ တစ္ခန္းထဲလည္း ျပသနာ မျဖစ္ပါဘူးတဲ့။ ေမြ႔ယာတစ္ခု ထပ္တိုးခိုင္းလိုက္ပါတဲ့။ ေနာင္ရဲလည္း သူေျပာသလို တည္းခိုခန္းကို ေျပာလိုက္သည္။ ညဘက္ ျဖစ္လာမည့္ အေရးက ေခါင္းထဲ ဝင္လာျပီး ညီေလးက တင္းသြားသည္။ လမ္းတြင္ စတိုးဆိုင္ငယ္ တစ္ခုဝင္ကာ ညဘက္ ေသာက္ရန္ ဘီယာ၊ ဝိုင္ႏွင့္ ျမည္းစရာ မုန္႔ေတြ ဝယ္လိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက မုန္႔ေတြ ေရြးေနတုန္း ကြန္ဒံုး တစ္ဗူးကို ယူကာ ေကာင္တာတြင္ေပးျပီး အျမန္ေငြရွင္းလိုက္သည္။ ေကာင္မေလးကလည္း တိုက္ဆိုင္စြာ သို႔မဟုတ္ သိလွ်က္ႏွင့္ပင္ အနားကို ေရာက္လာသည္။ ေကာင္မေလးေရာက္လာေတာ့ ေနာင္ရဲလက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားေသာ အနက္ေရာက္ စက္ကူႏွင့္ ပတ္ထားေသာ အထုပ္ကို ၾကည့္ကာ တစ္ဘက္လွည့္ျပီး ျပံဳးသြားသည္။ ေနာင္ရဲလည္း မ်က္ႏွာ နီရဲသြားသည္။ ဒီႏိုင္ငံမွာက ဒီလို ပစ္စည္းေတြကုိ သူမ်ား ျမင္ရင္ မသိေအာင္ အဲ့လိုပဲ စက္ကူအနက္ႏွင့္ ထုပ္ေပးေနက်ကိုး။ ေကာင္မေလးက ခပ္တည္တည္ပင္ ပိုက္ဆံရွင္းေနေသာေၾကာင့္ ဒီအတိုင္းပဲ ေနလိုက္သည္။ တည္းခိုခန္း အသြားမွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ဆြံ႔အေနသည္။ တည္းခိုးခန္း ေရာက္ေတာ့ ဖမ္းမိတဲ့ ငါးေတြကို အပ္ကာ ဟင္းတစ္ခုခု ဖန္တီးေပးရန္ ေျပာၾကားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အခန္းထဲ သြားကာ အထုပ္အပိုးခ်ျပီး အပန္းေျဖလိုက္သည္။ တီဗီြကို ဖြင့္ျပီး ၾကည့္ေနေသာ္လည္း ဘာေတြမွ မသိက်။ ေရပူစမ္း သြားမည္ဟုဆိုကာ တည္းခိုးခန္းရိွ ေရပူစမ္းကို သြားၾကသည္။ ေယာက်ာ္း မိန္းမ ခြဲထားေသာေၾကာင့္ အေပါက္ဝမွာပင္ လမ္းခြဲၾကသည္။ ေရေႏြးေႏြးေလးႏွင့္ စိမ္ေနလိုက္ေတာ့ ပင္ပန္းသမွ် ေပ်ာက္ကာ လူက လန္းဆန္းလာသည္။ ထုိ႔အတူ ညီေလးကလည္း ေခါင္းေမာ့လာသည္။ ထို႔ႏွင့္ အခန္းထဲ အျမန္ ျပန္လိုက္သည္။ အဝတ္အစား လဲျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ေကာင္မေလး ေရာက္လာသည္။ သူတို႔ ရိုးရာဝတ္စံုႏွင့္ ဆံပင္စိုတုိတိုေလးက ေနာင္ရဲကို ဆြဲေဆာင္ေနသည္။ ညစာ အတူစားရန္ စားေသာက္ခန္းတြင္ပင္ ေစာင့္ေနမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာကာ ထြက္လာခဲ့သည္။ လမ္းခုလတ္မွာ အႏိွပ္ထိုင္ခံု ရိွေသာေၾကာင့္ အေၾကြေစ့ ထည့္ျပီး အေညာင္းအညာ ေျဖလိုက္ေသးသည္။
စားေသာက္ခန္းေရာက္ျပီး တေအာင့္အၾကာမွာေတာ့ ေကာင္မေလးလည္း ေရာက္လာကာ ညစာ အတူ စားၾကသည္။ အေတြးပင္လယ္ထဲက ကိုပန္းရိုင္း ေျပာသလို ဗိုက္အတင္းျပည့္ေအာင္ စားလို႔ေတာ့ မျဖစ္။ သင့္တင့္ရံုသာ စားျပီး အခန္းျပန္လာၾကသည္။ ပိုတဲ့ ဟင္းေတြေတာ့ အခန္းထဲ ယူသြားလိုက္သည္။ အရက္ ေသာက္ရင္း စားရေအာင္ေပါ့။ အခန္းေရာက္ေတာ့လည္း ၂ ေယာက္သား စကားမေျပာပဲ ေနသျဖင့္ ေနာင္ရဲကပင္ တိတ္ဆိတ္မႈကို ျဖဳိခြဲလိုက္သည္။ ကဲ… ဘီယာ ေသာက္ရေအာင္… ဒီေန႔ ပင္ပန္းသြားျပီေနာ္.. ဟု အစပ်ဳိးလိုက္သည္။ ဘီယာဗူးတစ္ဗူးကို ေဖာက္ျပီး ေကာင္မေလးဆီ လွမ္းေပးလိုက္သည္။ ခ်ီးယားစ္ လုပ္ကာ ဘီယာေသာက္လိုက္ အျမည္း စားလိုက္ႏွင့္ နည္းနည္းၾကာေတာ့ စကားေဖာင္ဖြဲ႕လာသည္။ စကားေတြလည္း ရဲ လာၾကသည္။ ေကာင္မေလးက ေနာင္ရဲကို ေျပာသည္။ ေနာင္ရဲ… နင့္ကို ငါ သေဘာက်တယ္… ငါ အခုေလာေလာဆယ္ အိမ္ေထာင္ဘက္ ရွာေနတုန္း… ဒါေပမယ့္ ငါ အထီးက်န္တယ္ လို႔ ခံစားေနရတယ္… အပြင့္လင္းဆံုး ေျပာရင္ ေသြးသားဆာေလာင္ေနတယ္… ငါ့ေၾကာင့္ နင္ ဘာျပသနာမွ မျဖစ္ေစရဘူး… ဟု ဆိုကာ ေနာင္ရဲ ေပါင္ၾကားကို လာကိုင္သည္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ဝတ္ေလ့မရိွေသာေၾကာင့္ ခပ္တင္းတင္း ျဖစ္ေနေသာ ညီေလးကိုမွ လာကိုင္ေတာ့ ဝုန္းကနဲ ဆက္ကနဲ ေခါင္းေမာ့လာသည္။ ေနာင္ရဲ အနားကို တျဖည္းျဖည္း ကပ္လာကာ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းျခင္း ခံရလိုက္သည္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ဘာမွ မစဥ္းစားႏိုင္။ တံု႔ျပန္အနမ္းေတြ နမ္းကာ ကိုယ္က ျပန္လည္ တိုက္စစ္ဆင္ရသည္။ အရင္ဆံုး သူ႔ရဲ႕ မေျခာက္ေသးတဲ့ ဆံပင္ကို နမး္လိုက္သည္။ ခံစားမႈအဟုန္က ျမင့္လာသည္။ ေနာက္ေက်ာကို သိုင္းဖက္လိုက္ကာ ေက်ာကုန္းကို ပြတ္ျပီး သူ႔ရဲ႕ ရိုးရာဝတ္စံုေလးကို ခၽြတ္လိုက္သည္။ လိမ္ေမာ္သီး အၾကီးစားအရြယ္ ႏို႔အံုႏွင့္ ပန္းေရာင္သန္းေနတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးက ဝင္းကနဲ ေပၚလာသည္။ ႏို႔အံုကို ဆုတ္ကိုင္ကာ ႏို႔သီးေခါင္းကို ပါးစပ္ထဲထည့္ ဆြဲငံုလိုက္သည္။ ေကာင္မေလးက ဖီးလ္တအားတက္ကာ ေခါင္းေမာ့ျပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ေနသည့္ ေနာင္ရဲေခါင္းကို လာဖြေနသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းကို စို႔ေနရာမွ ေကာင္မေလးရဲ႕ တင္သားေတြကို ဆုတ္နယ္လိုက္သည္။ သူတို႔ လူမ်ဳိးက ရင္သားၾကီးျပီး တင္သားက အဲ့ေလာက္မၾကီး။ တင္သားကို ဆုတ္နယ္ရင္းနဲ႔ ညီမေလးဆီ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ေရာက္သြားသည္။ ေကာင္မေလးကို ဖက္ထားရင္းႏွင့္ အေနာက္ကေန သိုင္းဖက္ ထားေသာေၾကာင့္ ညီမေလးဆီ မေရာက္ခင္ တင္သား ႏွစ္လံုးၾကားမွ ျဖတ္ကာ ခေရပြင့္ကို ေရာက္သြားသည္။
ႏို႔စို႔ေနရင္းႏွင့္ပင္ ခေရပြင့္ကို ရန္ရွာေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ခေရပြင့္ႏွင့္ ညီမေလးၾကားက အသားေျမာင္းေလးကို လက္ႏွင့္ ဖိေပးလိုက္သည္။ ဖိလိုက္ လႊတ္လိုက္လုပ္ရင္း ႏို႔ ႏွစ္ဘက္ကိုလည္း ဘယ္ျပန္ညာျပန္ စို႔ရင္းႏွင့္ ေကာင္မေလး ဖီးလ္ေတြ တက္လာသည္။ ညီမေလးကို မထိရေသးေပ။ ခဏၾကာေတာ့မွ လက္ခလယ္ကို သံုးကာ ညီမေလးရဲ႕ အေျမာင္း တေလွ်ာက္ ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။ အရည္ေတြ စိုရႊဲကာ ကပ္ပါလာသည္။ အရည္ရႊဲတာ ေသခ်ာေတာ့မွ ညီမေလးထဲ လက္ခလယ္ကို ထည့္ကာ ေမႊလိုက္သည္။ တအင္းအင္း ႏွင့္ အသံေတြ ထြက္လာသည္။ ရုတ္တရက္ ေနာင္ရဲလက္ကို ဖယ္ျပီး တြန္းလွဲလိုက္သည္။ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားေသာ ေနာင္ရဲကို ျပံဳးျပကာ ေနာင္ရဲရဲ႕ ညီေလးကို သူ႔လက္ဖဝါးႏုႏုေလးေတြႏွင့္ ကိုင္ကာ ထုေပးပါေတာ့သည္။ ဒီျမင္ကြင္းကေတာ့ ဘယ္လိုမွ မေမ့ႏိုင္သည့္ အျပံဳးေလးပင္ ျဖစ္သည္။ ထုေနရင္းမွ သူ႔ရဲ႕ နီရဲေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းလႊာနဲ႔ ညီေလးကို မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ေရခဲေခ်ာင္း တစ္ခုလံုးကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္စုပ္သလိုပင္ တရႊီးရႊီးႏွင့္ စုပ္ပါေတာ့သည္။ ဥ ႏွစ္လံုးကိုလည္း လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားျဖင့္ ပြတ္လိုက္၊ ဆြဲလိုက္၊ ဆုတ္လိုက္ လုပ္ေနသည္။ ညီေလးက သူ႔တံေတြးေတြနဲ႔ ရႊဲနစ္ေနသည္။ ခဏေနေတာ့ ေနာင္ရဲကို ေပးေလ ဟု ဆိုကာ လွမ္းေတာင္းသည္။ ဘာလဲ ဟု ျပန္ေမးေတာ့ ခုဏ စတိုးဆိုင္က ဝယ္လာတဲ့ဟာ တဲ့။ ေနာင္ရဲလည္း ျပံဳးျပကာ အိတ္ထဲက ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ နင္က ၾကိဳတင္ ၾကံစည္ထားတာေပါ့ေလ ဟု ေမးေတာ့ ၾကိဳတင္ ၾကံစည္တာ နင္လား ငါလား လို႔ ျပန္ေျပာလုိက္သည္။ ဒီေတာ့မွ သူ႔ဘာသာ သေဘာက်ကာ တခိခိ ရယ္ေနသည္။ ခဏ ဟု ဆိုကာ ေနာင္ရဲေပါင္ၾကားထဲကေန ကုန္းထျပီး သူ႔အိတ္ရိွရာကို လမ္းေလွ်ာက္သြားသည္။ တတုန္တုန္ႏွင့္ နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီ ျဖစ္ေနေသာ အိုး ပါးပါးေလးက သူကို ရယ္ျပသြားသေယာင္။
အိတ္ထဲကေန တစ္ခုခုကို ဆြဲထုတ္ျပီး ေနာင္ရဲဆီ ျပန္လာျပီး ျပသည္။ သူ႔လက္ထဲ ပါလာတာက ကြန္ဒံုးဗူး ေသးေသးေလး။ ခိခိ..ဟုတ္တယ္..ငါက အရင္ထဲက ၾကံစည္ျပီး လာတာ တဲ့ အေျပာေလးက အသဲခိုက္ေစသည္။ ကြန္ဒံုး တစ္ခုကို ထုတ္ကာ ဆြဲထုတ္မည္ လုပ္ျပီးမွ သူ႔ကို လွမ္းေျပာသည္။ ငါ့ကို ယက္ေပးဦး တဲ့။ ေနာင္ရဲ အၾကိဳက္ေပါ့ေလ။ ညီမေလးမွာ ဝန္းရံထားတာက မဟာျမဳိင္ေတာ မဟုတ္ဘူး။ ျခဳံပုတ္မဟုတ္ဘူး။ ေျပာင္ရွင္း ဂတံုးလည္း မဟုတ္ဘူး။ အေမႊးေတြကို ခပ္ပါးပါးေလး ခပ္ေရးေရးေလးထားကာ ရိတ္ထားတဲ့ ေရႊခရုေလးေပါ့။ ညီမေလးၾကားထဲမွာမွ ျပဴတစ္ ျပဴတစ္ ျဖစ္ေနေသာ အစိေလးကို ပါးစပ္နဲ႔ ဆြဲစုပ္လိုက္သည္။ အ ဟု ေအာ္သံေလးက တိုးတိုးေလး။ ျပီးမွ အေျမာင္းတေလွ်ာက္ကို အေပၚေအာက္ ဘယ္ညာ ေနရာစံုေအာင္ လွ်ာနဲ႔ ယက္သည္။ အရည္ေတြႏွင့္ တံေတြးေတြ ေရာကာ ေရႊခရုက ေျပာင္ဝင္းေနသည္။ သူ အားရေအာင္ အယက္ခံျပီးမွ ေနာင္ရဲေခါင္းကို လွမ္းဆြဲကာ အေနာက္ကို လွဲေစလိုက္သည္။ ေထာင္မတ္ေနေသာ ညီေလးကို ကြန္ဒံုး စြပ္ကာ အေပၚကေန ခြထိုင္ျပီး သူ႔ရဲ႕ ညီမေလးထဲ တအစ္အစ္ တရစ္ရစ္ သြင္းထည့္ေနေတာ့သည္။ သူတို႔ ထိုညက ၄ ခ်ီ လုပ္ျဖစ္သည္။ မနက္ မိုးလင္းေတာ့လည္း ငါးမွ်ား မသြားျဖစ္။ ေသြးသားဆန္ဒကို အခ်င္းခ်င္း ျဖည့္ဆည္းေပးေနၾကသည္။ အျပင္လမ္းမွာလည္း စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕ကာ ေျပာဆိုၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲမွာေတာ့ ကတိစကားတစ္ခု ထားခဲ့ၾကသည္။ ေနာင္ရဲက အမိေျမ မျပန္မခ်င္း၊ ေကာင္မေလးက ေနာက္အိမ္ေထာင္ မက်မခ်င္း ဒီလိုေလးပဲ ဆက္ေနသြားရေအာင္ ဟုပင္။ အိုးခ်င္းထား အိုးခ်င္း ထိတယ္ပဲေျပာေျပာ၊ ၾကိဳးခ်င္းထား ၾကိဳးခ်င္း ျငိတယ္ပဲေျပာေျပာ။ ဒီအိုးနဲ႔ ဒီၾကိဳးကေတာ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ထိၾက ျငိၾကဦးမွာပင္ ျဖစ္သည္…ျပီး။
