“ဘယ်က ပြန်လာတာလဲ မိုးငယ်” “ဈေးက အမရေ ဆပ်ပြာ၊ သွားတိုက်ဆေး၊ အမွှေးရေတွေ သွားဝယ်တာ အမရေ ညနေစောင်းနေပြီ ဆိုပေမယ့် တော်တော်ပူတယ်အမရယ်” “ဟုတ်တယ် ပူလာပြီ မိုးငယ်ရေ အပြင်ထွက်ရင် ထီးယူသွားမှပါကွယ်” ဘေးအခန်းက အမကြီးကိုပြောရင်း မိုးငယ် တိုက်ခန်းတံခါးသော့ဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်လေသည်။ မိုးငယ်ကတို့ တိုက်ခန်းက ၃လွှာမှာရှိလေသည်။ ကွန်ဒိုနီးနီး အပြင်အဆင် ဝန်ဆောင်မှုများ ထဲ့ထားပေးလေသည်။ မိုးငယ် ယောက်ျား လင်းသူက သဘောၤသူကြီး(ကပ္ပတိန်) ဖြစ်လေသည်။ မိုးငယ်ရော လင်းသူပါ နယ်မြို့အသီးသီးက ဖြစ်လေသည်။ မိုးငယ်က ရန်ကုန်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်း သဘောၤသား လင်းသူနှင့်တွေ့ရှိကာ ချစ်ကြိုက်ခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သုံးနှစ်လောက် ချစ်သူတွေအဖြစ်တွဲကြရင်း လင်းသူက ပိုက်ဆံစုကာ နေရာထိုင်ခင်း အဆင်ပြေပြီဆိုမှ မိုးငယ်ကို လက်ထပ်ခဲ့တာဖြစ်လေသည်။ လင်းသူက တိုးတက်လိုစိတ်ရှိလေသည်။ သဘောၤသားဘဝမှ အဆင့်ဆင့် သင်တန်းတက် စာမေးပွဲဖြေကာ နောက်ဆုံး ကပ္ပတိန် ဖြစ်လာခဲ့လေသည်။ အိမ်ထောင်သက် ဆယ်နှစ်အတွင်း လင်မယား၂ယောက်လုံး ကလေးလိုချင်သော်လည်း မရကြပေ။ ယခင်နှစ်များဆီက လင်းသူ သဘောၤလိုက်နေချိန် မိုးငယ်မှာ တယာက်ထဲ နေရလေသည်။ သို့သော် လွန်ခဲ့သော လေးနှစ်ခန့်က မိုးငယ်၏ ညီမနှစ်ဝမ်းကွဲ မူယာက သူ၏သား စောဗညားအား အတူတူနေပြီး ကျောင်းတက်ရန် အကူညီတောင်းလေသည်။ လင်းသူအား ပြောပြရာ လင်းသူကလဲ တယောက်ထဲကျန်နေခဲ့သော မိုးငယ်အတွက် အဖော်လဲရသောကြောင့် အတူတူနေကာကျောင်းတက်ရန် ခွင့်ပြုခဲ့လေသည်။
စောဗညား သူတို့ နှင့် အတူတူနေပြီး ကျောင်းတက်နေသည်မှာ စက်မှုတက္ကသိုလ် ဒုတိယနှစ်ပင် ရောက်နေလေပြီ။ စောဗညားမှာ နဝမတန်းကထဲက လာနေကာ စနေကာစက သေးသေးညှက်ညှက်လး ဖြစ်သော်လည်း တက္ကသိုလ်ရောက်သောအခါ အားကစားလေးဘာလေးလုပ်သဖြင့် ကိုယ်ခန္ဓာထွားတက်လာလေသည်။ ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်ဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်မှာ အဆီပိုမရှိပဲ ကြွက်သား အမြောင်းမြောင်းထနေသည်မှာ ကိုရီးယားမင်းသား ရိန်းနှင့် ဆင်တူလေသည်။ သို့သော် စောဗညားက ရိန်းလို အသားမဖြူ ပဲ အသားအနည်းငယ်ညိုလေသည်။ အခုလဲ ဈေးသွားရာက ပြန်လာပြီးနောက် ညစာချက်ပြုတ်ရန်အတွက် ပြင်ဆင်နေလိုက်လေသည်။ စောဗညား မနက်ဖြန် ကျောင်ထမင်းချိုင့်အတွက်ပါ ကြို၍ ချက်ပြုတ်ထားခြင်းဖြစ်လေသည်။ မနက်ထ၍ အလျင်စလိုချက်နေစရာ မလိုအောင် ကြိုလုပ်ထားခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကြက်သွန်နီ၊ ကြက်သွန်ဖြူ ၊ ခရမ်းချဉ်သီး၊ ဂျင်းစိမ်း၊ နံနံပင်၊ ပုစွန်ခြောက်၊ ငါးပိအနည်းငယ်နှင့် အသင့်ဝယ်ထားသော ကြက်သားရင်ပုံတခြမ်းတို့ကို ထုတ်ယူလိုက်လေသည်။ ကြက်သွန်နီ၊ ကြက်သွန်ဖြူ အခွံခွာကာ ပုစွန်ခြောက်ကို ရေစိမ်ထားလေသည်။ ပြီးနောက် လျှပ်စစ်ဒယ်အိုးနီဖွင့်ကာ ကြက်သွန်နီဆီသတ်လေသည်။ ကြက်သွန်ဖြူ ကို ထောင်းထားလေသည်။ ဂျင်းကို အခွံသင်ထားလေသည်။ ခရမ်းချဉ်သီးကို ရေစိမ်ကာ အစိထုတ်၍ ကြက်သားကိုလဲ အရွယ်တော်တုံးကာ ရေဆေးထားလေသည်။ ကြက်သွန်နီဆီသတ်၍ ရဲလာသောအခါ ခရမ်းချဉ်သီး၊ ပုဇွန်ခြောက်၊ ငါးပိ၊ ထောင်းထားသော ကြက်သွန်ဖြူ တဝက်၊ အချိုမှုန့်၊ ဆား၊ နနွင်းတို့ကိုထည့်ကာ အကုန်ကြေအနှစ်ကျ၍ သမအောင် မွှေပေးလေသည်။ အနှစ်ကျ၍ ကျက်ခါနီးသောအခါ ညှပ်ထားသော နံနံပင်များထဲ့ကာ ခနအုပ်ထားလေသည်။ ခနကြာသောအခါ ပုဇွန်ခြောက်ငါးပိချက်ကိုရလေသည်။
ပုဇွန်ခြောက်ငါးပိချက်ခူးပြီးနောက် ဂျင်းစိမ်းကိုထောင်းလေသည်။ ထ့ိုနောက် ဒယ်နီကိုဆေးကာ တုံးထားသော ကြက်သားများ၊ ဂျင်း ကြက်သွန်ဖြူ ထောင်း၊ ဆီ၊ ဆား၊ နနွင်းနှင့် ခရုဆီအနည်းငယ်ထဲ့ကာ ရေသင့်ရုံထဲ့၍ အဖုံးအုပ်ကာ ကြက်သားပြုတ်ကြော် လုပ်လေသည်။ ကြက်သားပြုတ်ကြော် တည်ထားစဉ်မှာပင် “တီလေးရေ တီလေး တံခါးဖွင့်ပေးပါဦး သားပြန်လာပြီ” “အေး လာပြီ သားရေ” “တီလေး သား ဒီနေ့ Teaဆိုင် ခနသွားပါရစေနော်” “အေး စောစောပြန်ခဲ့နော်သား သားက နောက်မကျပါဘူး တီလေးက သတိပေးတာပါ” “ဟုတ်ကဲ့ပါတီလေး” “အေး သားရေချိုးမှာမို့လား နားပြီးချိုးတော့” “ဟုတ်တီလေး” စောဗညား တီလေးအား ပြန်ပြောရင်း သူ့အခန်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့လေသည်။ သူ ဒီအိမ်မှာနေလာခဲ့သည်မှာ ကိုးတန်းကျောင်းသားဘဝကထဲက ဖြစ်လေသည်။ အန်တီမိုးငယ်ကလဲ အဒေါ်ဝမ်းကွဲတော်တာ ဖြစ်သော်လည်း အဒေါ်ရင်းပမာ ဆက်ဆံသလို လေးလေး လင်းသူကလည်း သူစိမ်းလိုမဆက်ဆံပဲ သားအရင်းပမာဆက်ဆံသဖြင့် သူအဖို့အနေမကြပ်ပဲ ကောင်းစွာပညာသင်ကြားနိုင်ခဲ့လေသည်။ လေးလေးနှင့် တီလေးတို့ကို ကျေးဇူးရှင်များအဖြစ်သတ်မှတ်ကာ ချစ်ကြောက်ရိုသေလေသည်။ ရေချိုး အဝတ်လဲပြီးနောက် ထမင်းစားရန် အခန်းထဲမှထွက်ခဲ့လေသည်။ မိုးငယ်က ထမင်းစားရန် အဆင်သင့်ပြင်ထားပြီးဖြစ်လေသည်။ “လာ သား စားရအောင်” “တီလေး ဘာဟင်းလဲ” “ကြက်သားကြော်၊ ပုဇွန်ခြောက်ငါးပိချက် အတို့အမြုပ်” “ဟေး ပုဇွန်ခြောက်ငါးပိချက်စားချင်နေတာ တီလေးရေ” “စား သား များများထဲ့စားလေ” “ဟုတ်တီလေး” တူဝရီး ၂ ယောက် အားရပါးရ ထမင်းစားကြလေသည်။ မိုးငယ်က စောဗညား ပန်းကန်ထဲ ငါးပိချက်ထဲ့ပေးသလို စောဗညားကလဲ မိုးငယ် ပန်းကန်ထဲ ကြက်သားကြော်ထဲ့ပေးလေသည်။ ထမင်းစားပြီးနောက် စောဗညားက တီလေးအားခွင့်တောင်းကာ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ခနသွားထိုင်လေသည်။
လက်ဖက်ရည် သောက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့လေသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ တီလေးက “သားရေ မနက်ဖြန် သားရဲ့ လေးလေးပြန်ရောက်လာမယ်တဲ့” “ဟာ ကောင်းတာပေါ့ တီလေး သွားကြိုရဦးမှာလားဗျ” “မလိုဘူးသား သူ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လာမှာတဲ့” “ဟုတ်ကဲ့ပါ တီလေး သား စာကြည့်လိုက်ဦးမယ်နော်” “ကြည့် ကြည့် သား ညမနက်စေနဲ့နော် တီလေး စာဖတ်ပြီးအိပ်တော့မယ်” “ဟုတ် တီလေး” တီလေးနှင့် စကားပြောပြီး သူ့အခန်းလေးထဲဝင်လာလိုက်လေသည်။ တီလေးကလဲ သူတို့အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားလေသည်။ မိုးငယ်တို့ တိုက်ခန်းမှာ ဝင်ဝင်ချင်း ဧည့်ခန်းဖြစ်ကာ ဧည့်ခန်းပြီးမှ အထပ်သားဖြင့် ကပ်လျက် အခန်းဖွဲ့ထားသော အိပ်ခန်း၂ခန်းနှင့် ပြီးမှ မီးဖိုချောင်ရှိရာ ထမင်းစားခန်းနှင့် ရေချိုးခန်း အိမ်သာဖြစ်လေသည်။ အိပ်ခန်းနှစ်ခုမှာ ကပ်လျက်ဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်ခန်းတွင် မိုးငယ်တို့ လင်မယားနေ၍ တယောက်ခန်းအား စောဗညားအတွက် ပြင်ဆင်ပေးထားလေသည်။ “ဒေါက်… ဒေါက်.. ဒေါက ်…” “လာပြီ လာပြီ” အိမ်ရှေ့မှ တံခါးခေါက်သံ ကြားရသဖြင့် မိုးငယ် အသံပေးရင်း ထွက်လာလေသည်။ တံခါးဖွင့်လိုက်တော့ မီးခိုးရောင်ရှပ်အင်္ကျီနှင့် ဖိုက်အိုဝမ်းအပြာရောင်ဂျင်းဘောင်းဘီကို လိုက်ဖက်စွာ ဝတ်ဆင်ထားကာ ပြန်ရောက်လာသော လင်တော်မောင် လင်းသူဖြစ်လေသည်။ “ဟာ မောင် လာ လာ” “မိုး ချစ်လေး ကြည့်စမ်း မတွေ့တာ ခြောက်လလောက်ရှိသေးတယ် ပိုမိုက်လာတော့တာပဲ” “သွားပါ တွေ့မှ ချွဲနေပြီး အဝေးမှာတုန်းက သူများဆီ ဖုန်းတောင် မှန်မှန်မဆက်ပဲနဲ့” လင်းသူက မိုးငယ် ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ကာ နူတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ မိန်းမနှင့် ပြတ်လပ်နေတာ ကြာနေပြီမို့ လင်းသူ ပစ္စည်းကြီးက မာလာပြီး မိုးငယ်ပေါင်ရှေ့ပိုင်းကို ထောက်မိလေသည်။
“ပြွတ် … မောင် ရှေ့ဧည့်ခန်းကြီးထဲမှာလေ” “ဧည့်ခန်းထဲလဲ ဘာဖြစ်လဲ ချစ်လေးရာ ပိုတောင်မိုသေးတယ် ခံစားမှု အသစ်လေးလေ ဧည့်ခန်းမှာပဲ လိုးရအောင်” လင်းသူက ရှည်လျားစွာ နမ်းပြီး ပြောလည်းပြောကာ ပြန်နမ်းလေသည်။ လင်းသူ၏ လက်များက ကျင်လည်စွာ လှုပ်ရှားလျက် လှုပ်ရှားမှု အကျိုးဆက်က မိုးငယ် ခန္ဓာကိုယ်မှ အဝတ်စားများ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံနေရခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ မိုးငယ်ကလည်း အားကျမခံ တုံ့ပြန်နမ်းရင်း လင်းသူအား မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အဝတ်ဗလာဖြစ်စေရန် သူ၏လက်များကို စေခိုင်းလေသည်။ ၂ယောက်လုံး ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားသောအခါ မိုးငယ်က လင်းသူ လီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ပွတ်တိုက်ပေးနေလေသည်။ နမ်းအားရတော့မှ မိုးငယ်က အသာထိုင်ချလိုက်ကာ လင်းသူလီးကြီးအား ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ဂွင်းတိုက်ပေးလျက် လင်းသူ၏ ဂွေးဥနှစ်လုံးအား စုတ်ယူလိုက်လေသည်။ ပိုက်ဆံရှာ၍ ပင်ပန်းလာသော လင်တော်မောင်အား အစွမ်းကုန် ပြုစုရန်မှာ မယားဖြစ်သူ၏ အဓိကကျသောတာဝန်ဟု ခံယူထားသည့်အတိုင်း မိုးငယ်မှာ လင်းသူ တောင်းဆိုသမျှ မငြင်းပဲ လိုက်လျောခဲ့သည် ချည်းဖြစ်လေသည်။ ဥနှစ်လုံးအား တချက်နှစ်ချက်မျှ စုပ်ယူကာ လျှာဖြင့် တဖြေးဖြေးအပေါ်သို့ ပင့်ယက်လာလေသည်။ ဖြေးဖြေးချင်း လျှာဖြင့်ယက်လိုက် လီးတန်လုံးပတ်ကို အသာစုတ်ယူလိုက်လုပ်ကာ အပေါ်သို့တက်လာလေသည်။ လီးထိပ်သို့ရောက်သောအခါ ဒစ်ကို ပါးစပ်ဖြင့်ငုံကာ စုပ်ပေးလေသည်။ ဒစ်ထိပ်ဖျားကို လျှာလေးဖြင့်ထိုးကာ ယက်ပေးလေသည်။ ယွယွလေး ဖြေးဖြေးချင်းလုပ်ပေးသောကြောင့် လင်းသူမှာ ခေါင်းတရမ်းရမ်း တဟင်းဟင်းဖြင့် ထွန့်ထွန့်လူးကာ အရမ်းကိုဖြစ်နေလေသည်။
“ဝိုး စုပ် ချစ်လေး အား စုပ်ပေး အိုး ချစ် ပြုစုတာ အား ရှယ်ပဲ” မိုးငယ်က လီးထိပ်ဖျားလေးကို ယွယွလေး လျှာဖြင့်ကစာရင်း လက်တဖက်က ဂွင်းထုပေးနေကာ တဖက်က ဥနှစ်လုံးကို ယွယွလေးကစားပေးနေရာ လင်းသူမှာ လက်ရှိ အခြေအနေကိုပင်မေ့ကာ အကောင်းကြီးကောင်းနေလေသည်။ ကြာကြာတောင့်ခံမထားနိုင်တော့ပဲ ၆လလုံးလုံး မထုတ်ပဲ အောင်းထားသော သုတ်ရေများကို တဟင်းဟင်း ညီးညူ ကာ ပန်းထုတ်ပစ်မိလေတော့သည်။ “အား ချစ် ပီး ထွက် ထွက်ကုန်ပီ ချစ် အား အိုး အား” လရေများ ပန်းထုတ်သောအခါ မိုးငယ်က လီထိပ်ကိုငုံကာ စုပ်ယူလျက် ထွက်သမျှသော လရေများကို မြတ်နိုးစွာသောက်မြိုရင်း လက်တဖက်ဖြင့် လီတန် အရင်းမှကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း လရေတစက်မကျန်စေရန် ထုတ်နေသလားအောင်မေ့ရအောင် ခပ်သွက်သွက် ဂွင်းထုပေးနေလေသည်။ “အား အ အား ကောင်းလိုက်တာ ချစ်ရာ” လရေများကို အားရပါးရ သောက်မြိုကာ လီးကိုစိတ်ကြိုက်ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ်ပေးပြီးမှ အသာထရပ်လိုက်လေသည်။ မျက်လုံးလေးကို ခပ်မှေးမှေးလေးပြုလုပ်ကာ လင်းသူကို တည့်တည့် စိုက်ကြည့်လိုက်သောအခါမှာတော့ လင်းသူမှာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မိုးငယ်အားခေါင်းမှဆွဲယူကာ အားရပါးရနမ်းလေတော့သည်။ ရမက်ဆန်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အနမ်းများကြောင့် မိုးငယ်ပေါင်ကြားမှာ စိုတိုတိုဖြစ်လာလေသည်။ လင်းသူက နမ်းပြီးသောအခါ ထိုင်ချပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မိုးငယ်အား ပေါင်နှစ်ချောင်းမှ ပိုက်ကာချီ၍ ပခုံပေါ်တင်ကာ ထမ်းလိုက်လေသည်။ မိုးငယ်မှာ တခစ်ခစ်ရီရင်း စွေခနဲ့မြောက်ပါသွားလေသည်။ ဧည့်ခန်းရှိ နှစ်ထိုင်ဆိုဖာကြီးပေါ်တွင်အသာချကာ မိုးငယ် ပေါင်နှစ်ချောင်းအားဖြဲလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် လင်းသူက စိုတိုတိုဖြစ်နေသော မိုးငယ် စောက်ပတ်ကို လျှာဖြင့်အပြားလိုက်ယက်ပါတော့သည်။ စောက်စိကို သရက်စေ့စုပ်သလိုစုပ်ကာ ညာဘက်လက်ခလယ်ဖြင့် မိုးငယ်စောက်ပတ်ထဲထဲ့ကာ ညှောင့်ပေးလေသည်။
ကျန်ဘယ်လက်က မိုးငယ်၏ နို့သီးခေါင်းတဖက်အား ချေပေးလေရာ မိုးငယ်မှာ ညီးသံလေးများပေးကာ လူးလွန့် ကော့ပျံနေလေသည်။ “ဟင်းးး အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းး” စောက်ပတ်မှာလဲ စောက်ရေ များသထက်များကာ စိုရွဲလာလေသည်။ ခနကြာသောအခါ လင်းသူက လိုးရန် အကောင်းဆုံးအချိန်ရောက်ပြီဖြစ်၍ နူးနေခြင်းကို ရပ်လိုက်လေသည်။ “ဟင်း အင်း ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ ဆက်လုပ်ပါဦး မောင်ရယ်” “မောင်တို့ ချစ်ရအောင်လေ” ဟုပြောကာ လင်းသူက မိုးငယ်ပေါင်ကြားမှာ ဝင်၍ သူ့လီးကြီးနှင့် စောက်ပတ်ဝကို တေ့လိုက်လေသည်။ မိုးငယ် စောက်ပတ်မှာ လီးအထိအတွေ့ကို ခံစားသိရှိသည့်အလား ခုံးထလာလေသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း တစုံတခုကို တောင့်တသည့်အလား အတွင်းသားများက တဆစ်ဆစ်နှင့် ရှုံ့ချီပွချီ ဖြစ်လာလေသည်။ လင်းသူက ခါးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် နှဲ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်းသွင်းလေတော့သည်။ “အား အ အိုး ဝိုး” “ချစ်လေး ဘယ်လိုနေလဲ ချစ်လေး အရေရွှဲနေတာ အများကြီးပဲ ၆လကြာစုထားတဲ့ စောက်ရေတွေလား” ဟုဆိုကာ သွင်းရင်းဖြင့် အဆုံးထိဝင်သွားလေသည်။ လင်းသူက အထုတ်အသွင်း ဖြေးဖြေးခြင်း လုပ်ကာ လိုးပါတော့သည်။ အချက်၃၀ကျော်သောအခါ “မောင် ချစ်ကို စောင့်တော့ ရပြီ” ဟုဆိုသဖြင့် လင်းသူက စက်သေနတ်ပစ်သလို မီးကုန်ယမ်းကုန်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ ခနကြာသောအခါ မိုးငယ်မှာ ကော့ကော့ပေးရင်း စောက်ပတ်အတွင်းသားများက သူ့လီးကို ရစ်ဆွဲလာသဖြင့် မိုးငယ်ပြီးတော့မှာကို သတိပြုမိ၍ ပြိုင်တူပြီးစေရန် စိတ်မထိန်းတော့ပဲ လွှတ်လိုက်လေသည်။ လင်းသူ လီးထဲမှ သုတ်ရည်များက မိုးငယ် စောက်ပတ်ထဲ အရှိန်ပြင်းစွာ ပန်းထွက်သွားလေသည်။ နွေးခနဲ့ဝင်လာသော သုတ်ရေများကြောင့် မိုးငယ်မှာ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ပြီးသွားလေသည်။ ထို့နောက် လင်မယား၂ယောက်ရေချိုး ခနနား၍ ထမင်းစားကြလေသည်။
ထမင်းစားပြီး လင်းသူက ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် စောဗညား မလာခင်အချိန်ထိ အားရပါးရလိုးလေသည်။ စောဗညားလာသောအခါ ဘာမှမလုပ်တော့ပဲ တီဗွီကြည့်နေလေသည်။ ညမှာ ဘာမှမလုပ်တော့ပဲ နောက်တနေ့အတွက် အနားယူအားမွေးသည့်အနေဖြင့် စောစောအိပ်ယာဝင်ခဲ့လေသည်။ အမှန်တော့ လင်းသူက ရောက်ရောက်ခြင်း အိမ်မလာပဲ တည်းခိုခန်းတခုတွင် တညတာ အနားယူ အားမွေးခဲ့သည်မှာ သူ၏ အိမ်ပြန်ချိန် အကျင့်တခုပင်ဖြစ်လေတော့သည်။လင်းသူဆိုတာ သဘောၤလိုင်းမှာ အမြင့်ဆုံးရာထူး ကပ္ပတိန်ဖြစ်နေသောသူ။ ကပ္ပတိန်တစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့က မလွယ်လှပါ။ ပင်လယ်၏ သဘောသဘာဝများ၊ ရာသီဥတု မုန်တိုင်း သဘောသဘာဝများ၊ နိုင်ငံတကာ ရေကြောင်း စည်းမျဉ်းဥပဒေများ၊ ရေယဉ်မောင်းနှင် ထိန်းသိမ်းမှု အတွေ့အကြုံများ၊ အုပ်ချုပ်ရေးနှင့် စီမံခန့်ခွဲမှုပညာရပ်များ၊ ပင်လယ်ပြင်အတွေ့အကြုံများ အစရှိသော အရည်အချင်းများကို အဆင့်ဆင့်စစ်ဆေးကာ အရည်ချင်း တကယ်ရှိသော သဘောၤလုပ်သက်ရင့်သောသူမှသာ ကပ္ပတိန်အဖြစ်ရရှိလေသည်။ သဘောၤသားတို့မည်သည် ကမ်းမမြင် လမ်းမမြင် ပင်လယ်ထဲ၌ လပေါင်းများစွာ နေရသူများဖြစ်လေသည်။ မ ဆိုမူးလို့ ရူစရာမရှိ။ အကုန်ယောက်ျားများချည်းသာဖြစ်လေသည်။ အားလပ်ချိန်များ၌ ယမကာမှီဝဲရင် မှီဝဲ မမှီဝဲလိုသော် အပျော်သဘော ဖဲဆော့ရင်ဆော့ မဆော့လိုပါက ဂိမ်းဆော့ရုံသာရှိလေသည်။ ယခု နောက်ပိုင်း စမတ်ဖုန်းများ ခေတ်စားသောအခါ အင်တာနက်ကြည့်ရှုလို့ရလာလေသည်။ ဖေ့ဘုတ်ကဲ့သို့ ဆိုရှယ်မီဒီယာများ ပေါ်လာသောအခါ သဘောၤလိုက်သူများအဖို့ အပျင်းဖြေစရာ မိသားစုနှင့် ဆက်သွယ်ရာ တခုတိုးလာလေသည်။ ဝါသနာရှင်အသီးသီးကား ကိုယ်ဝါသနာပါရာ ကဏ္ဍအသီးသီးကို ရှာဖွေစပ်စုကြလေသည်။ လိင်မှုရေးရာ ဝါသနာပါသူများကလည်း ရုပ်ရှင်ဆိုဒ်များ စာပေဆိုဒ်များကို ရှာဖွေကြည့်ရူကြသည်။ ရုပ်ရှင်ဆိုဒ်များတွင် ကပ်ကိုး၊ ဆွင်း၊ အင်းစက်၊ ဘီဒီအက်စ်အမ်၊ အိုအန်အက်စ်၊ ရိုးပလေး၊ ထွစ်ပယ်ပလေး၊ ကာနီဗယ်ပါတီပလေး အစရှိသော လိင်ခံစားမှု ဖန်တက်ဆီများကို သိရှိလာကြသည်။
သိလာပြီးနောက်မှာတော့ မိမိတို့ နှစ်သက်ရာ ဖန်တက်စီကို အသားပေးသော ရုပ်ရှင်များကို ရှာဖွေ ကြည့်ရှုလာကြလေသည်။ လင်းသူသည်လည်း သဘောၤသားတယောက်ပေမို့ ခေတ်ရေစီကြောင်းထဲဝယ် စီးမြောရင်း မိမိဝါသနာပါရာကို အေးဆေးစွာ ခံစားစားသုံလေသည်။ လင်းသူက အရက်၊ လောင်းကစား ကင်းရှင်းသော်လည်း မိန်းမကိစ္စကို ဝါသနာထုံလေသည်။ အွန်းလိုင်းပေါ်မှ ဖန်တက်ဆီများကို သေချာစွာလေ့လာလေသည်။ ပြောင်းလဲလာသော ခေတ်ရေစီကြောင်းဝယ် ဒီမိန်းမရိုးလာလို့ နောက်မိန်းမယူသည်ဆိုသော ခေတ်မှာ နောက်ကောက်ကျခဲ့ပြီဖြစ်လေသည်။ ရှိနေသော အိမ်ထောင်ကို နားလည်မှုဖြင့် အဆင့်မြှင့်ကာ မိမိကြိုက်နှစ်သက်သော ကာမအရသာသစ်ဆန်းများ မိမိလက်တွဲဖော်လိုအပ်နေသော ကဏ္ဍများကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တိုင်ပင်နှီးနှော ခံစား စားသုံးခြင်းသည်သာ အသင့်တော်ဆုံးဖြစ်သည်ဟု သဘောပေါက်လက်ခံမိလေသည်။ လင်းသူ ခံစားလိုသော ဖန်တက်ဆီမှာ ကပ်ကိုးဖန်တက်ဆီဖြစ်လေသည်။ ကပ်ကိုးဖန်တက်ဆီတွင် ဘူးလ်၊ ဟော့ဝိုက်ဖ်၊ ကပ်ကိုးတို့ပါဝင်လေသည်။ ဘူးလ်ဟူသည် အဖြည့်ခံသက်သက်သာ ဖြစ်လေသည်။ ဘူးလ် တစ်ယောက်၏ တာဝန်မှာ ကပ်ကိုးနှင့် ဟော့ဝိုက်ဖ်တို့ ဆန္ဒပြီးမြောက်စေရန်သာ ဖြစ်လေသည်။ ဤနေရာတွင် ဘူးလ်၏ ကာမဆန္ဒပြည့်ဝမှုသည် အဓိက မဟုတ်ပေ။ အချို့သော အချောင်သမားတို့သည် သူများ ရည်းစား သူများ မယား အချောင်နှိုက်ချင်၍ အောက်တန်းကျလှသော စိတ်ဓာတ်ကို ဘူးလ်အရေခြုံကာ ဝင်ရောလေ့ရှိကြသည်။ အကယ်စင်စစ် ဘူးလ်ကောင်းတို့ မည်သည် မိမိအကျိုးဆောင်ပေးရမည့် ကပ်ကိုးနှင့် ဟော့ဝိုက်ဖ်တို့ အတွဲ၏ ကြိုက်နှစ်သက်ရာ ပုံစံများ အခြေအနေများကို ကြိုတင်စုံစမ်းကာ ဖျော်ဖြေ အကျိုးဆောင်လေ့ရှိပေသည်။ ကပ်ကိုးအတွဲ၏ အိပ်ယာထဲက ကိစ္စနှင့် ပြင်ပလူနေမှုဘဝကို ခြိမ်းခြောက် အကြပ်ကိုင်ရန်မဆိုထားဘိ အပြင်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့ပါလျက်နှင့် တခါမှ မမြင်ဖူး မတွေ့ဖူးသူတယောက်အလား နေထိုင်ရန်မှာ ပရော်ဖက်ရှင်နယ်ကျသော ဘူးလ်ကောင်းတို့၏ သံမဏိစည်းကမ်းနှင့် သစ္စာတရားပင်ဖြစ်ချေတော့သည်။
ဟော့ဝိုက်ဖ်နှင့် ကပ်ကိုးတို့သည် လင်မယားသော်၎င်း၊ လက်မထပ်ရသေးသော အတူနေစုံတွဲသော်၎င်းဖြစ်တတ်လေသည်။ ဟော့ဝိုက်ဖ် အားလုံးလိုလိုသည် ကပ်ကိုးခံစားမှု နှစ်သက်သော အမျိုးသားပါတနာတို့၏ စည်းရုံးဆွဲဆောင်မှုကြောင့် ကစားပွဲတွင်ပါဝင်လာရလေသည်။ ဟော့ဝိုက်ဖ်၏တို့၏ ခံစားမှုသည် ကပ်ကိုးခံစားချင်နေသည့် ပါတနာ၏ ချစ်စိတ်ကို အခြေခံပေးဆပ်ခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကပ်ကိုးတို့အား ချစ်လွန်းသောသူများ၊ အချစ်လောဘကြီးလွန်းသောသူများ ဟုဆိုချင်ပါတော့သည်။ မိမိပါတနာအပေါ် ချစ်လွန်းမက ချစ်မိရာမှ ချစ်သူ၏ စိတ်ကွယ်ရာဖောက်ပြန်ခြင်း ခံစားမှုကို တွေ့မြင်လိုမှုကြောင့်၎င်း၊ ချစ်သူထံပါးတွင် “ငါ့ရဲ့ ယောက်ျားက ငါ့ကို ကာမခံစားမှုမှာ ငြီးငွေ့မနေရအောင် လိုက်လျောကြင်နာပါပေတယ်” ဟူသော ချစ်သူ၏ မျက်နှာသာပေးချီးမွမ်းခံလိုမှုကြောင့်၎င်း အကြောင်းကြောင်းသော ချစ်ခြင်းလောဘများကို အခြေခံကာ ကပ်ကိုးခံစားမှု ဖြစ်ပေါ်လာခြင်းဖြစ်လေသည်။ လင်းသူမှာ ကပ်ကိုးခံစားမှု နှစ်သက်သော်လည်း မိန်းမလုပ်သူကို မည်ကဲ့သို့ စည်းရုံးရမည်ကို မကြံတတ်အောင်ဖြစ်နေလေသည်။ ထို့အပြင် ဘူးလ်လုပ်သောသူက စောင့်ထိန်းမှုမရှိသောသူဖြစ်ပါက သူတို့၏ အိမ်ထောင်ရေး ထိခိုက်ပေလိမ့်မည်။ သေချာစဉ်းစားကြည့်သောအခါ လင်းသူသည် စောဗညားကို တွေ့မြင်ကာ လက်ဖျောက်တီးမိလိုက်လေသည်။ စောဗညားသာ ဘူးလ်လုပ်ခဲ့ပါက သူတို့အတွက် အဆင်ပြေသလို သူသဘောၤတက်သည့် အချိန်တွင်လည်း နောက်ကြောင်းစိတ်ပူရန်မလိုပဲ စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့် အလုပ်လုပ်နိုင်ပေမည်။ သို့သော် မိန်းမဖြစ်သူနှင့် ကောင်လေးကို စည်းရုံးရန်မှာ လွယ်မယောင်ယောင်နှင့်ခက် တိမ်မယောင်ယောင်နှင့်ခက်သော ကိစ္စဖြစ်နေလေသည်။ “မောင် ဒီနေ့ အပြင်ထွက်တာ တနေကို ကုန်ရောနော်” ညစာစားပြီး လုပ်စရာများလက်စသပ်ကာ အခန်းထဲဝင်ရင်း စကားလဲပြောကာ အိပ်ယာပေါ်တက်လာသော မိန်းမဖြစ်သူအား လင်းသူ တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်လေသည်။
စောဗညားလဲ ညစာစားပြီး သူ့အခန်းထဲဝင်သွားလေပြီ။ သူကလဲ အခန်းထဲသို့လာကာ စာဖတ်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။ “ဟုတ်တယ်ချစ်ရေ မောင်နဲနဲ မိုးချုပ်သွားတယ် ကိုစိုးကြီးတို့နဲ့ စကားကောင်းနေလို့” “အွန်း သူများကျ တနေကုန်ပစ်ထားတယ်” “ချစ်ကလဲကွာ အေး မောင်မေ့တော့မလို့” “ဘာတုန်း” “ချစ် မောင်တို့နဲ့ ဖူးခက်ကိုသွားတဲ့ ဆုမြတ်ကိုမှတ်မိသေးလား သူ့ယောက်ျားကဆုံးသွားပြီလေ ကားပွဲစား မောင်နဲ့ နာမည်ချင်းဆင်တယ် လင်းသူပဲလေ မှတ်မိလား” “သြော် မမမြတ်လေ မှတ်မိပြီ မမမြတ်က ဘာဖြစ်လို့လဲ” “ဆုမြတ်က အခု သူမွေးစားထားတဲ့ ကောင်လေးနဲ့ ငြိနေတာကြာပြီတဲ့” “ဟင်” “ဟုတ်တယ်ကောင်လေးက ကျောင်းပြီးလို့ ယူအက်စ်ထွက်သွားပြီ ဆုမြတ်ပါ ခေါ်သွားတာတဲ့ ဟိုမှာ လက်ထပ်လိုက်ပြီတဲ့” “သေချာလို့လား မောင်ရာ ကောင်လေးက သူနဲ့ အမျိုးမကင်းဖူးလေ” “သေချာတာပေါ့ ကိုစိုးကြီးပြောပြတာ မိုက်တယ်နော် ဆုမြတ်က အပီချုပ်စားတတ်တယ်” “ဟင်း ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်း” “ခုတင်ပေါ်မှာကောင်းလို့ပေါ့ချစ်ရာ မှန်းစမ်း ငါ့မိန်းမ ဆုမြတ်မအကြောင်း နားထောင်ပြီး အရေထွက်လာပြီမလား” “ဟွန်း သူဒါပဲတွေးနေ” လင်းသူက ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် မိုးငယ် စကပ်လှန်ကာ စောက်ပတ်လေးအား လက်ဖြင့် စမ်းကြည့်တော့ အရေများထွက်နေလေသည်။ မိုးငယ်မှာ ယုံချင်စရာမရှိသော ခုတင်ပေါ်က ဇာတ်လမ်းကြားပြီး ကတုန်ကယင်ဖြစ်ကာ ကာမစိတ်များကြွလာလေသည်။ “ခနနော် ချစ် မောင် လမ်းကြောင်းရှင်းလိုက်ဦးမယ် ပြန်လာရင် လုပ်ကြစို့” ဟုဆိုကာ အပေါ့သွားရန် အိမ်သာသို့ထွက်ခဲ့လေသည်။ အပေါ့သွားပြီး စောဗညားအခန်းရှေ့ဖြတ်သောအခါ ဘာရယ်မဟုတ် အခန်းတံခါး အသာဟကာ ကြည့်လိုက်မိလေသည်။ စောဗညားမှာ ပုဆိုးမပါပဲ ပက်လက်အိပ်ခါ ဖုန်းကို ကြည့်ရှုရင်း ဂွင်းထုနေလေသည်။ စောဗညားလီးကား သူနှင့် မတိမ်းမယိမ်းလောက်ရှိလေသည်။ လင်းသူမှာ ထခုန်မိမတတ် ဝမ်းသာသွားလေသည်။
အခန်းသို့အမြန်သွားကာ မိုးငယ်အား ဆွဲခေါ်ခဲ့လေသည်။ “လာချစ် မောင်နဲ့ လိုက်ခဲ့ အသံမထွက်စေနဲ့နော် ပြစရာရှိလို့” “မောင် ဘာတွေ လုပ်မလို့လဲ” “ရူး… တိုးတိုး စောဗညားဂွင်းထုနေတယ် ချစ်ချောင်းပြီးကြည့် မောင်နောက်ကနေ လိုးမယ်နော်” မိုးငယ်မှာ ရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်သွားလေသည်။ ခုလေးတင်မှ မမမြတ် ကောင်လေးနှင့် ရှုပ်သည့်အကြောင်းကြားထားရာ အခု စောဗညားလီးကို ကြည့်ရမည်ဆိုတော့ ဆက်မတွေးရဲပါချေ။ စောက်ပတ်ထဲကတော့ အရေများက စိမ့်နေလေပြီ။ လင်းသူက အခန်းတံခါးဟကာ ကြည့်ရန် လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် ပြောလေသည်။ အခန်းထဲသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သောအခါ စောဗညားမှာ ဖုန်းကိုကြည့်ကာ ဘာကိုမှ သတိမထားပဲ အားရပါးရ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ဂွင်းထုနေလေသည်။ စောဗညား၏ လီးကြီးမှာ အရှည်၇လက်မခန့် လုံးပတ်မှာ ကျပ်လုံးခန့်ရှိကာ ထိပ်မှာ မှိုပွင့်သဏ္ဌာန်ကားလျက်ရှိကာ လင်းသူလီးနဲ့ အတူတူလောက်ပင်ရှိလေသည်။ မိုးငယ်မှာ လီးဒစ်ကြီးကို အရေပြားက ဖုံးလိုက်ဖော်လိုက်ဖြစ်နေတာကို ကြည့်၍ ရင်ထဲတလှပ်လှပ်ဖြစ်ကာ စိတ်ကြွလာလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူ၏နောက်ဖက် ဖင်ကြားဆီမှ အေးခနဲ့ ဖြစ်ကာ စကပ်လှန် တင်ခံလိုက်ရလေသည်။ ထို့နောက် ဂွင်းထုနေသော လီးကဲ့သို့ လီးတချောင်းက သူ့စောက်ပတ်ထဲသို့ ဖြေးညှင်းစွာ ဝင်ရောက်လာလေသည်။ မိုးငယ်အဖို့ ယောက်ျားတယောက်ဂွင်းထုနေသည်ကို ချောင်းရင်း နောက်အလိုခံရသည်မှာ ဘဝတွင် ပထမဆုံးဖြစ်လေသည်။ ထူးခြားသော အခြေအနေ၏ ရမက်စေ့ဆော်မှုကြောင့်လဲ ကာမစိတ်များ ကြွသထက်ကြွကာ ကတုန်ကယင်ပင်ဖြစ်လာလေသည်။ လင်းသူကလဲ အသံမထွက်အောင် ထိန်း၍ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လေသည်။ လင်မယား ၂ ယောက်စလုံး ကိုယ်စီထူးခြားသော အခြေအနေ၏ စေ့ဆော်မှုကြောင့် ကြာကြာ လိုးစရာမလိုပဲ ကာမလမ်းဆုံးပြီးဆုံးခြင်း ပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းရောက်ရှိသွားကြလေသည်။
လင်းသူက အရေများ အောက်မကျစေရန် ပုဆိုးဖြင့် သုတ်လေသည်။ ထို့နောက် မိုးငယ်အားပွေ့ချီကာ ရေချိုးခန်းသို့ခေါ်လာခဲ့လေသည်။ မိုးငယ်မှာ ယောက်ျားဖြစ်သူ၏ ယုယမှုကို ခံယူရင်းအကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေလေသည်။ လင်းသူက မိုးငယ်အားသေချာစွာ ကိုယ်တိုင်ဆေးကြောပေးလေသည်။ ဟိုအရင်ကထဲက ပြုစုပေးနေကြမို့ အားလုံးအဆင်ချောကာ မိမိတို့ အိပ်ခန်းဆီသို့ ပွေ့ချီခေါ်ဆောင်ခဲ့လေသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့မှ နှစ်ယောက်သား ယှဉ်အိပ်ရင်း လင်းသူက မိုးငယ်နှုတ်ခမ်းလေးကို အားရပါးရ ခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်နမ်းပြီး “ချစ်လေး” “မောင်” “စောဗညား လီးကအကြီးကြီးပဲနော်” “မောင်နဲ့တူတူလောက်ပါပဲ” “အဲ့လီးနဲ့ ပြောင်းခံကြည့်ပါ့လား” “ဟင်း ဘာမှန်းကိုမသိဘူး ဗရုတ်သုတ်ခတွေ” ဟုဆိုကာ တဖက်သို့လှည့်လိုက်လေသည်။ လင်းသူက တဟဲဟဲရီကာ “အိပ်မက်ထဲ ထဲ့မက်မနေနဲ့ဦး” ဟုပြောရင် မိုးငယ်၏ ဖင်လုံးလုံးလေးကို မနာအောင် တချက်ရိုက်လိုက်လေသည်။ မိုးငယ်ကတော့ စောဗညား လီးကြီးကိုပြန်လည် မြင်ယောင်ရင်း အိပ်ပျော်စေရန် မျက်လုံးမှိတ်လိုက်ပါတော့သည်။ အိပ်မက်ထဲမှာတော့………။
