ပုံစံမ်ိဳးစံုႏွင့္ခရီးဆုံး
တေပါက္ေပါက္က်ေနေသာ ေရစက္ေရေပါက္မ်ားကို ေငးၾကည့္ရင္း အေတြးေပါင္းစုံ လြင့္ေမ်ာေနေသာ ႏြယ္ “ႏြယ္ေရ သမီး ေရခ်ိဳးေနတာၾကာၿပီေနာ္။႐ုံးခ်ိန္ နီးၿပီ” “ဟုတ္ ေမေမ” ေမေမ့ အသံၾကားမွ သတိဝင္လာၿပီးေရခ်ိဳး အလွျပင္ကာ ႐ုံးခ်ိန္အမွီ ထြက္လာခဲ့ပါသည္။ ႐ုံးေရာက္ၿပီ ဆိုသည္ႏွင့္ ပူေဆြးမွုမ်ားကို ဖုံးကြယ္ရင္း ဟန္လုပ္ျပဳံးေနရသည္။ တေန႔တာကုန္လြန္ခဲ့ေသာ္လည္း ေမာင့္အေပၚထားရွိမိေသာ ခ်စ္ျခင္းတရားႏွင့္ အလြမ္းေတြကို ေမ့ေပ်ာက္နိုင္စြမ္း မရွိခဲ့ပါ။
တပါးသူႏွင့္ ေပ်ာ္ျမဴးေနေသာ ေမာင့္ပုံရိပ္မ်ားသာ ႏြယ့္အျမင္အာ႐ုံအတြင္း စြဲထင္ေနခဲ့ပါသည္။ ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ မုန္းျခင္းလြန္ဆြဲပြဲတြင္ အနိုင္ရခဲ့ေသာမုန္းျခင္းေၾကာင့္ ခြဲခြါခဲ့ေသာ္လည္း ပူေလာင္စြာ ခံစားေနျမဲျဖစ္သည္။ “မတစ္ေယာက္ပဲခ်စ္တာပါ ။ဆက္ကိစၥနဲ႔ အခ်စ္နဲ႔ တျခားစီပါမရယ္။သာယာမွုကို ရွာတိုင္း အခ်စ္မဟုတ္ပါဘူး။မကို မခြဲပါရေစနဲ႔”ဆိုေသာေမာင့္ စကားသံမ်ား အၾကားအာ႐ုံတြင္းဝင္ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ေခါင္းကို ခါယမ္းမိသည္။ စိတ္နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ မကပ္ေသာ ေန႔စြဲမ်ားစြာကို အားတင္းေက်ာ္ျဖတ္ရဦးေတာ့မည္။
အေမတခုသမီးတခု ျဖစ္ၿပီး ၿမိဳသိပ္ျခင္းမွာ ေနသားက်ေနေသာ သူမအတြက္ ရင္ဖြင့္ေဖာ္က ရွားပါးလွသည္။ ေမာင္ႏွင့္ မိမိ၏အေၾကာင္းကို မသိေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တခု၌ စိတ္ထြက္ေပါက္ရွာရန္အတြက္ အေကာင့္တုတခု ဖြင့္သုံးျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ သုံးရာမွ အထီးက်န္ဆန္ေသာႏြယ္တစ္ေယာက္ အားလပ္ခ်ိန္တိုင္းသုံးရင္းျဖင့္ အေကာင့္တုတြင္ ေနသားက်လာခဲ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးစုံ လက္ခံျခင္း၏ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ နယ္ပယ္ေပါင္းစုံမွ လူတန္းစားမ်ိဳးစုံႏွင့္ ေတြ႕ၾကဳံခဲ့ရသည္။
အေကာင့္မွန္ျဖစ္ေနေသာ္လည္း မျမင္ကြယ္ရာတြင္ ရိုင္းစိုင္းေသာသူမ်ား၊ ဆက္စ္အေကာင့္ပါဟု တရားဝင္ေၾကာ္ျငာထားေသာ္လည္း စည္းကမ္းရွိသူမ်ား စသည္ျဖင့္ အမ်ိဴမ်ိဳးေသာ အေကာင့္မ်ားၾကားတြင္ ႏြယ့္စိတ္ႏွင့္ကိုက္ညီစြာ စကားျပန္ေျပာျဖစ္သူဆို၍ လူနည္းစုသာရွိခဲ့သည္။ လက္ခ်ိဳးေရတြက္၍ရေသာ လူမ်ားထဲတြင္မွ ဇြဲဆိုေသာ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ျဖင့္ ညစဥ္ညတိုင္း စကားေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။ Queenဆိုေသာ အေကာင့္နာမည္တခုမွ လြဲ၍ မသိေသာ္လည္း။
ႏြယ့္အေၾကာင္းစပ္စုျခင္းကင္းေသာေၾကာင့္ ႏြယ္သေဘာက်မိျခင္းလည္းျဖစ္နိုင္သည္။ ႏြယ့္အေၾကာင္း မစပ္စုေသာ္လည္း သူ႔အေၾကာင္းမ်ားအား ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ဖြင့္ေျပာတိုင္ပင္တတ္သျဖင့္ တၿမိဳ့တည္းအတူ ေနေၾကာင္း ႏြယ္သိထားခဲ့သည္။ စကားလက္စုံက်ရင္းျဖင့္ ႏြယ္သိလိုသည္မ်ားကို ေမးတိုင္း စိတ္ရွည္ရွည္ ရွင္းျပတတ္သည္။ သူမသိပါကလည္း “မမ က်ေနာ္ရွာေပးမယ္ေနာ္”ဟုဆိုကာ ရွာေဖြေပးတတ္ေသာ သူ႔ကို သေဘာက်စိတ္ကပိုလာခဲ့သည္။
သူ၏ဖုန္းနံပါတ္ကို ေပးထားေသာ္လည္း တႀကိမ္တခါမွ ႏြယ္ဆက္သြယ္ျခင္းမရွိခဲ့ပါ။ ရင္းႏွီးမွုပိုလာရာမွ ႏြယ့္အေပၚ စိတ္လွုပ္ရွားေနေၾကာင္း ႏြယ္ခံစားသိခဲ့သည္။ မထိတထိ စကားလုံးမ်ားျဖင့္စေနာက္ တတ္လာေသာ္လည္း ႏြယ္ စိတ္ဆိုးျခင္းမရွိပါ။ ႏြမ္းပါးၿပီး အလုပ္လုပ္ရင္း ေက်ာင္းတက္ေနရေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္အတြက္ ေငြေၾကးႏွင့္အခ်ိန္ကို အသုံးမခ်နိုင္ေၾကာင္းမ်ား တခါတရံ ညီးညဴရင္း ပြင့္ထြက္လာတတ္သည္။
ရံုးအတြက္ စားေသာက္ဆိုင္တခုသို့ သြားေရာက္ရင္း ဟိုတယ္တခုမွ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူတူရယ္ေမာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာထြက္လာေသာ ေမာင့္ကိုျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ေအးခဲ တည္ၿငိမ္ေနၿပီဟု ထင္ထားေသာ ခံစားခ်က္မ်ား ဆူေဝေပါက္ကြဲလာသည္။ အေပါင္းအေဖာ္မ်ားေရွ႕တြင္ ဟန္ေဆာင္ေနရေသာ္လည္း မြန္းၾကပ္လာသည့္ ခံစားခ်က္ကို ေဖာက္ထြက္ခ်င္လာသည္။ Contact listတြင္ ရွိေသာ္လည္း တခါမွ မဆက္ဘူးေသာ ဖုန္းနံပါတ္တခုကို ဆက္သြယ္မိသည္။
ဟယ္လို ….. ဟူေသာ ထူးသံအၾကား “ဇြဲလား မမပါ” “မမ queen လား” “အင္း ဘယ္လိုသိ” “ဇြဲလို့ေခၚၿပီး မမပါလို့ တရင္တႏွီးေျပာမယ့္သူက မမတစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။က်ေနာ့္ဖုန္းနံပါတ္သိတဲ့သူကလည္း လူနည္းစုပဲရွိတာေလမမ” “ခု ဇြဲ အားလား ဟင္” “ဟုတ္မမ” “မမကို လာေတြ႕ခ်င္စိတ္ရွိရင္ နာရီဝတ္အတြင္း ထြက္လာခဲ့လို့ ရမလား” “ဟုတ္ လာခဲ့မယ္ မမ” လာရမည့္ဆိုင္နာမည္နဲ႔ လိပ္စာကိုေျပာၿပီး စားပြဲတြင္ျပန္ထိုင္ရင္း ေစာင့္ေနခဲ့သည္။
ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန႔္ အၾကာ ဇြဲဖုန္းဝင္လာခဲ့ၿပီး “မမ ဆိုင္အျပင္ေရာက္ေနၿပီ” “ခဏေနာ္ စကားျဖတ္ဦးမယ္” “မမကို တခါမွ မျမင္ဖူးတာ ဘယ္လိုသိမလဲ” “အျပင္ေရာက္ရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္” “ဟုတ္မမ ေစာင့္ေနမယ္” ပြဲၿပီးေအာင္မေနေတာ့ပဲ ျပန္ႏွင့္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၿပီး ထြက္လာခဲ့သည္။ အျပင္ေရာက္သည္ႏွင့္ ဇြဲကို ဖုန္းဆက္ေသာ္လည္း လိုင္းမအားခဲ့ ။ ၃မိနစ္ခန႔္ ဆက္တိုက္ေခၚေသာ္လည္း မရသည္ႏွင့္ အိမ္ျပန္ခဲ့လိုက္သည္။
လမ္းတြင္ ဇြဲဆီမွ ဖုန္းျပန္ေခၚေသာ္လည္း မကိုင္မိေတာ့။ အိမ္ျပန္ေရာက္၍ အနားယူရင္း လိုင္းဖြင့္ၾကည့္မွ ဇြဲပို့ထားေသာ စာမ်ား ဝင္လာခဲ့သည္။ မမ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းက ဖုန္းယူေျပာေနလို့ပါ မမကို ျမင္လိုက္တယ္။ အကၤ်ီ ပန္းေရာင္ေလးနဲ႔ စကပ္အနီဝတ္ထားတာမွတ္လား က်ေနာ္ လမ္းတဖက္က ေျပးလာတာ မမွီေတာ့ဘူး။ ေမမရ မမေမာင္းသြားတာ အရမ္းျမန္တယ္။ က်ေနာ္ဆိုင္ကယ္အစုတ္ေလးနဲ႔ ေနာက္ကလိုက္တာ မမွီဘူး။ ေကြ႕သြားတာပဲ ျမင္ရတယ္ မေတြ႕ေတာ့ဘူး။
အင္း ဟုတ္တယ္ မမမွန္းဘယ္လိုသိ စိတ္မရွည္တဲ့ပုံနဲ႔ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ ၾကည့္ေနတာျမင္လို့ပါ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က စားေသာက္ဆိုင္ကထြက္လာတာလည္း မမတစ္ေယာက္ထဲ ရွိတာေလ။ အင္း ဟုတ္တယ္။ မမေျပာေတာ့ မမက မလွဘူးဆို ေတာ္ေတာ္ေလးကို လွပါတယ္။ မမေျပာတဲ့ သုံးဆယ္ေက်ာ္ဆိုတာ ဟုတ္ေရာဟုတ္လို့လား။ ေသခ်ာမျမင္ပဲ ေလၽွာက္ေျပာေနတယ္။ ျမင္လိုက္လို့ေျပာနိုင္တာေပါ့ ။ မမျပန္ထြက္ခဲ့ပါလားဟင္။က်ေနာ္ေတြ႕ခ်င္လို့ပါ။ ရိုးရိုးလား။ဆန္းဆန္းလား။
မမခြင့္ျပဳရင္ အကုန္။ စကားကၽြံမိသြားၿပီး ရွက္သလို ထိတ္လန႔္သလိုႏွင့္ လိုင္းေပၚက ဆင္းလိုက္ေတာ့သည္။ ညသည္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ရန္ ခဲယဥ္းလွေပသည္။ ႐ုံးပိတ္ရက္လည္းျဖစ္သျဖင့္ အခ်ိန္ေနာက္က်မွ အိပ္ယာထၿပီး အိပ္ယာထဲ ဆက္လွဲရင္း လိုင္းသုံးမိသည္။ ဇြဲပို့ထားေသာ စာမ်ားစြာရွိေနေသာ္လည္း အေၾကာင္းအရာကေတာ့ အျပင္မွာေတြ႕ရန္ႏွင့္ စိတ္မဆိုးရန္သာ ဇြဲ မမ ဘယ္လာေခၚရမလဲ။ 5မိနစ္အတြင္း အေၾကာင္းျပန္။ ခ်က္ခ်င္း seenျဖစ္ၿပီး အေဆာင္လိပ္စာတစ္ခု ေျပာလာသည္။
အဆင္သင့္ေစာင့္ေနေပး လာေခၚမယ္။ ၾကာခ်င္ၾကာမယ္ ျမန္ခ်င္ျမန္မယ္။ ေစာင့္ေန ဟုတ္ကဲ့မမ အိပ္ယာထ ေရခ်ိဳးၿပီး အလွျပင္ရန္ ဆႏၵမရွိ၍ အေတာ္အသင့္ ဝတ္စုံသာဝတ္ၿပီး ထြက္လာခဲ့သည္။ အေဆာင္ေရွ႕ေရာက္သည္ႏွင့္ ဟြန္းတီးမိသည္။ ေျပးထြက္လာေသာဇြဲ တံခါးနားေျပးကပ္လာသည္။ “ကားေမာင္းတတ္လား ဇြဲ” “ဟုတ္ မမ” “လာေမာင္း ” “မမ ဘယ္သြားမလဲ” “မင္း ဘယ္သြားခ်င္လဲ” “က်ေနာ္ ဘယ္မွ မေရာက္ဖူးဘူး မမ” “ၿမိဳ့ျပင္ဖက္ပဲ ေမာင္းလိုက္။
ဟိုတယ္တခုခုေတာ့ရွိမွာပါ “သူငယ္ခ်င္းေတြ သြားတတ္တဲ့ တည္းခိုခန္းေတာ့ရွိတယ္ သိပ္ေတာ့ မေကာင္းဘူး။မမသြားခ်င္တာရွိရင္လည္း သြားေလ က်ေနာ့္မွာ ငါးေသာင္းေလာက္ေတာ့ရွိတယ္။” “ေက်ာင္းလခ လား” “ဟုတ္ပါဘူး မမကလည္း သူငယ္ခ်င္းဆီက ယူလာတာပါ” “သြားပါ တည္းခိုခန္းပဲ ျပႆနာမရွိပါဘူး။” “ဟုတ္မမ” တည္းခိုခန္းေရာက္ၿပီး အခန္းယူၿပီးေတာ့ ဇြဲကရွိန္ေနေသးသည္။ “မမ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္မက္မက္ေနတာလား” “မီးပိတ္လိုက္” “ဟုတ္”။
မီးပိတ္ၿပီး အနားလာထိုင္ရင္း ဇြဲက လာဖက္ေတာ့ “ခဏဇြဲ မမ အဝတ္စားခၽြတ္ဦးမယ္” ဝိုးတဝါး အလင္းေအာက္တြင္ မိမိႏွင့္အတူ အဝတ္အစားခၽြတ္ေနေသာ ဇြဲကိုလည္း ျမင္ရသည္။ အိပ္ယာေပၚ ပက္လက္အိပ္ေပးလိုက္ၿပီး “ဇြဲလာေလ။ ဇြဲ ျဖစ္ခ်င္တာ အဆင္ေျပသလို စိတ္တိုင္းက်ေနပါ” “မမ ဇြဲကို စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္” “အင္း” တေရြ႕ေရြ႕ ကိုင္တြယ္ ပြတ္သပ္ေနေသာ ဇြဲ၏လက္မ်ား ေခၚေဆာင္ရာေနာက္သို့ စီးေမ်ာမိသည္။ အေတြ႕အၾကဳံ မရွိမွန္းသိသာ အစီစဥ္မက်ေသာ အထိေတြ႕မ်ားေၾကာင့္ ရမၼက္ထန္မလာေသာ္လည္း။
အဆုံးအစြန္းထိသြားမည္ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဇြဲ၏ႏွုတ္ခမ္းမ်ားကို နမ္းမိသည္။ ျပန္လွန္နမ္းမလာပဲ ေခါင္းကို ေရွာင္ဖယ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ထဲ တမ်ိဳးျဖစ္သြားခဲ့သည္။ ၾကာၾကာေတြးခ်ိန္ေတာ့မရလိုက္ပဲ ေလ်ာဆင္းသြားၿပီး ဝမ္းဗိုက္သားတေလ်ာက္မွ ေႏြးေထြးေသာထြက္သက္ႏွင့္အတူ ပူေႏြးစိုစြတ္ေသာ လၽွာ၏ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ အရည္ၾကည္ေလးမ်ား စိမ့္က်လာသည္။ “အင္း ဟင္း” အသံပါးပါးထြက္၍ ညီးမိသည္။
ညီးသံက ဇြဲကို အားေပးရာေရာက္လားမသိ ျပင္းျပင္းရွရွ အနမ္းမ်ား သက္ေရာက္လာသည္။ အနမ္းမ်ားေနာက္ စီးေမ်ာလိုက္ပါရင္း ေလဟာနယ္ထဲ လြင့္ေမ်ာ သြားခဲ့သည္။ အျမင့္ႀကီးဆီမွ ထိုးက်လာသလို ရင္တလွပ္လွပ္ ခုန္ရင္း ၿပီးဆုံးျခင္းတိုင္ခဲ့သည္။ “မမ ကၽြန္ေတာ့ကို ခြင့္ျပဳပါေနာ္” “အင္း” ထိုးခြဲဝင္ေရာက္လာေသာ ၾကပ္တည္းေသာ အထိအေတြ႕ႏွင့္အတူ ေဆာင့္ခ်က္ၾကမ္းၾကမ္းေၾကာင့္ အိပ္ယာခင္းအားဆုပ္ထားမိသည္။ “အ့” သားအိမ္ကို လာေဆာင့္ေသာ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ အသံထြက္သြားမိသည္။
ေႏွးလိုက္ ျမန္လိုက္ ျဖစ္ေနေသာ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားႏွင့္အတူ ရင္ခုန္သံလည္း လိုက္ပါစီးေမ်ာေနသည္။ “မမ အေပၚကေနေပးပါ့လား” “အင္း” ပက္လက္လွန္ထားေသာ သူ႔အေပၚမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အဆုံးတိုင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ “အားမမေရ” အသံႏွင့္အတူ လက္မ်ားက ရင္သားကို ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္လာသည္။ မ်က္လုံးကိုမွိတ္ အံႀကိတ္ရင္း ပညာစုံထုတ္သုံးေနမိသည္။ ႏွစ္ဦးလုံး၏ အသက္ရွူသံမ်ား ျမန္ဆန္လာၿပီးေနာက္ အရွိန္ႏွင့္ ပန္းထြက္လာေသာ သုတ္ရည္မ်ား၏ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္။
ဒုတိယအႀကိမ္ အထြဋ္အထိပ္သို့ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ျပန္သည္။ ဇြဲ ကိုယ္လုံးေပၚ ေမွာက္ခ်ၿပီး အေမာေျဖေနမိသည္။ ခဏၾကာေတာ့ “မမ ဖယ္ပါဦး” “အင္း” “သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ခ်င္လို့” ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားသည္ႏွင့္ မီးဖြင့္၍ တဘက္ယူပတ္ၿပီး အဝတ္အစားမ်ားယူကာ ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္မိသည္။ ဇြဲျပန္ထြက္လာသည္ႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းဝင္ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ အဝတ္အစားမ်ားဝတ္ၿပီး ထြက္လာခဲ့သည္။ “မမ မနားေတာ့ဘူးလား” “အင္း ျပန္မယ္ေလ” ဇြဲ အဝတ္အစား ဝတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ အတူထြက္ခဲ့ၿပီး အေဆာင္သို့ျပန္ပို့ကာ အိမ္ျပန္ခဲ့သည္။
မွားလား မွန္လား မေတြးခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ ဇြဲႏွင့္အတူ ေနမိသည္ကို ေနာင္တရခ်င္မိသည္။ ဇြဲ မိမိအေပၚ ဆက္ဆံျခင္း၌ ေလးစားမွုမပါပဲ ဆႏၵတစ္ခုေနာက္သို့သာ အဆုံးလိုက္သြားခဲ့ျခင္းဟု ခံစားေနမိသည္။ ဇြဲႏွင့္ ဆက္ဆံမိျခင္းမွာ မိမိ၏ ေသြးသားဆႏၵေၾကာင့္လား။ အျခားေသာ အေၾကာင္းရင္းေၾကာင့္လား ဆိုသည္မွာ အေျဖရွာမရ။ မိမိကိုယ္ကို မွန္ထဲၾကည့္ရင္း မသတီျခင္းကို ခံစားရသည္။ ဇြဲ သူေရာ မိမိကို မသတီ ရြံရွာျခင္းေၾကာင့္ အနမ္းမ်ားကို ေရွာင္လြဲသြားသည္လား။
ေမာင္ေျပာခဲ့ေသာ သာယာမွုကိုရွာတိုင္း အခ်စ္မဟုတ္ပါဘူးဆိုသည့္ စကားကိုသာ အထပ္ထပ္ၾကားေယာင္မိသည္။ မ်က္ရည္ပူမ်ားက်ဆင္းလာရင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ ည အခ်ိန္အေတာ္လင့္မွ နိုးလာခဲ့သည္။ မမ က်ေနာ့္ကို အထင္လြဲသြားလား။ က်ေနာ္ မမနဲ႔ ေနခြင့္ရတာ အရမ္းေပ်ာ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္အတြက္ နတ္သမီး အိမ္မက္မက္ေနသလိုပါပဲ။ မေတြ႕ဖူးမၾကဳံဖူးတဲ့ အထိအေတြ႕ေတြကို မမဆီက ရလို့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မမရယ္ မမ စကားနည္းသြားတာလည္း က်ေနာ္သိတယ္။
မမနမ္းလို့ က်ေနာ္ေခါင္းရမ္းလိုက္မိတာ အားနာလို့ပါ။ က်ေနာ္ ကြမ္းစားထားမိလို့ပါ။ မမ ထင့္သြားတာ မျမင္ရေပမယ့္ က်ေနာ္ခံစားမိပါတယ္။ မမ က်ေနာ့္ကို စာျပန္ပါေနာ္ မမ။ ပလူပ်ံေအာင္ေရာက္ေနေသာစာမ်ား အင္း မမ စကားေတာ့ေျပာပါကြာ။အင္းပဲ မလုပ္ပါနဲ႔။ မမစိတ္ဆိုးေနရင္လည္း ေျပာပါ။ က်ေနာ္မွားတာရွိရင္လည္း ေျပာပါ။ ဟင့္အင္ မမွားပါဘူး။ လိုင္းေပၚက ေပါေပါပဲပဲရတဲ့ မိန္းမ တစ္ေယာက္ကို ဆက္ဆံတာ ဘာေတြ ထပ္ေမၽွာ္လင့္စရာရွိလို့လဲ။ မဟုတ္ပါဘူး မမရယ္။
မမအေပၚ အဲဒီလို သေဘာထားမရွိပါဘူး မမ ဘာလဲ ဘယ္သူလဲ က်ေနာ္ သိလည္းမသိဘူး။သိေအာင္လည္း မစုံစမ္းဘူး။ ဒါေပမယ့္ မမနဲ႔ စကားေျပာရင္း မမအေတြးအေခၚေတြကို နားေထာင္ရင္း က်ေနာ္ျပသနာေတြ ကို အႀကံေပးတတ္တာေတြၾကည့္ရင္း မမ အဆင့္အတန္းကို မွန္းလို့ရပါတယ္။ မမအေပၚ မရိုမေသ သေဘာထား မထားပါဘူး။ အိုဒီလို အေနအထားတခု ျဖစ္မွေတာ့ ေလးစားမွုဆိုတာ ရွိပါ့မလား။ က်ေနာ္ မွားမွား မမွားမွား ေတာင္းပန္ပါတယ္ မမရယ္။
က်ေနာ့္ စိတ္ရင္းအမွန္ကို မမလည္း သိသင့္သေလာက္သိပါတယ္။ မမအေပၚကြယ္ဝွက္ထားတာေတြ မရွိပါဘူး။ မမခြင့္ျပဳခဲ့လို့ က်ေနာ္ အရမ္ေပ်ာ္ပါတယ္။ မမအေပၚ မရိုးမသားစိတ္ရွိတယ္ဆိုတာလည္း ဝန္ခံပါတယ္။ မမကို ေလးစားတဲ့စိတ္လည္း ရွိတယ္။ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာတဲ့စိတ္လည္းရွိပါတယ္။ အေတြ႕အၾကဳံမရွိေပမယ့္ မမကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ ျပဳစုေပးခဲ့တာ မမ သိသင့္ပါတယ္။ မမ မလိုရင္ တြယ္ကပ္မေနပါဘူး မမရယ္။ မမလိုရင္ သုံးပါ မမအတြက္အဆင္သင့္ပါ။ ျပန္အိပ္ေတာ့မယ္။ ဟုတ္ကဲ့ပါ မမ။
ေနာက္ေန႔ေတြမွာ အဆက္အသြယ္မျပတ္ စကားေတြ ေျပာေနမိေသာ္လည္း မိမိဘက္မွ ေႏြးေထြးမွု ေပ်ာက္ဆုံးေနခဲ့မိသည္။ ဒီလိုႏွင့္ အျခားၿမိဳ့သို့ ေျပာင္းေရႊ႕ရန္ အမိန႔္စာေရာက္လာခဲ့သည္။ မနက္က် အိမ္မက္ ထပ္မက္မလား စာျပန္ထားေပး ဇြဲဆီ စာပို့ၿပီး အိပ္လိုက္သည္။ ျပန္လာမည့္စာကို ဖတ္စရာမလိုပဲ သိရွိၿပီးျဖစ္သည္။ မနက္ခင္း အလွဆုံးျပင္ဆင္၍ ဇြဲကို သြားေခၚခဲ့ၿပီး ယခင္ ေနရာသို့ပင္ ထြက္ခဲ့သည္။ အခန္းထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ ဇြဲက “မီးပိတ္လိုက္မယ္ မမ”။
ဇြဲက မမကို မျမင္ခ်င္ပိတ္ေလ” “အာ မမရွက္ေနမွာစိုးလို့ေလ” “မပိတ္နဲ႔ လာ မမ အဝတ္ေတြ ခၽြတ္ေပး” အေျပးအလႊား ကတုန္ကယင္ႏွင့္ အဝတ္မ်ားကို ခၽြတ္ေပးရင္း “လွလိုက္တာ မမရယ္ တကယ္ က်ေနာ့္ရဲ့ နတ္သမီးပါဗ်ာ။မမလို လူမ်ိဳးနဲ႔ ဆုံနိုင္ဖို့ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး” “ကံပါလို့ေတြ႕တာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား” “မဟုတ္ဘူးမမ ေရစက္ပါတာ” “ခစ္ခစ္ သူေလ စကားတက္” ေျဖးေျဖးခ်င္းလွဲခ်လိုက္ၿပီး ႏွုတ္ခမ္းအစုံကို ျပင္းျပင္းရွရွ လာနမ္းသည္။
အား မုတ္ဆိတ္ေတြက ယားတယ္ “မမ ပစၴားလို့” “အပိုေတြ” ႏွုတ္ခမ္းဆီမွ လည္တိုင္တေလၽွာက္ အနမ္းမိုးရြာျပန္သည္။ တေရြ႕ေရြ႕ ဆင္းလာေသာ အထိအေတြ႕မ်ားက ရင္သားအစုံတြင္ရပ္တန႔္သြားသည္။ တဖက္ကို စို့ရင္း လက္တဖက္ျဖင့္ ယြယြေလး ပြတ္သပ္ေပးေနေတာ့ အလူးအလဲ ခံစားေနရသည္။ “ဇြဲေရ” ေကာ့တက္ လာသည္။ ဝမ္းပ်ဥ္သားတေလၽွာက္ လၽွာႏွင့္လၽွက္ရင္း ေပါင္တံမ်ားကို ဆြဲမလာသည္။ ခပ္ျပင္းျပင္းတခ်က္ စုပ္လိုက္သည္ႏွင့္ “အ့” ဇြဲ ေခါင္းကို ဖမ္းကိုင္မိသြားသည္။
လၽွာကစားရင္း ဝလုံးေရးလိုက္ ျပင္းျပင္းစုပ္လိုက္ ကစားစရာတခုလို အမ်ိဳးစုံ လုပ္ေနေသာ ဇြဲေၾကာင့္ ေျခ လက္မ်ား ကုပ္ေကြးသြားမိသည္။ “ဇြဲေရ ေတာ္ပါေတာ့ မမအရမ္း လိုခ်င္ၿပီ” “ဟုတ္မမ” ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တရစ္ရစ္ ဝင္ေရာက္လာေသာ အထိအေတြ႕ ကို အားမလို အားမရႏွင့္ ေကာ့လိုက္မိေတာ့ “အား မမ” ႏွစ္ဦးလုံး ေကာင္းသြားခဲ့သည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အသြင္းအထုတ္လုပ္ရင္း အရွိန္ရလာခဲ့ၿပီ။ “မမ ကုန္းေပးမလား” “အင္း” ခပ္သြက္သြက္ပုံစံေျပာင္းရင္း ေနာက္မွထည့္လိုက္ေတာ့ ပို ခံစားရသည္။
ေဆာင့္ခ်က္တိုင္း အသဲခိုက္ေအာင္ ခံစားရသည္။ “ဇြဲေရ ျမန္ျမန္” “ေအမ့” ညီးတြားသံမ်ိဳးစုံႏွင့္ ၿပီးဆုံးျခင္းကို တက္လွမ္းလိုက္သည္။ ေျခမခိုင္ပဲ ယိုင္ခ်င္ေနသည္ကို အားတင္းထိန္းထားရင္။ း ဇြဲ၏ခပ္ျမန္ျမန္ေဆာင့္ခ်က္မ်ားႏွင့္အတူ ပူေႏြးေသာ သုတ္ရည္မ်ား ဝင္ေရာက္လာသည္ကို ခံစားသိလိုက္ၿပီး တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ထားျခင္းခံလိုက္ရသည္။ တေနကုန္ ပုံစံအမ်ိဴမ်ိဳးႏွင့္ ခရီးဆုံးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ တက္လွမ္းခဲ့ၿပီး ႏြမ္းနယ္ေသာ ခံစားခ်က္ႏွင့္ လမ္းခြဲ ခဲ့ၾကသည္။
ည ဇြဲေရ ဟုတ္မမ မမတို့ လမ္းခြဲဖို့ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ အိမ္မက္ဆိုရင္လည္း နိုးသင့္ၿပီ။ တခ်ိန္ခ်ိန္ ၾကဳံဖို့ ေမၽွာ္လင့္ထားၿပီးသားပါ မမရယ္။အေျခေနတခုအတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မမတို့ အဆက္အသြယ္ရပ္လိုက္က်စို့။အေကာင့္ဖ်က္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္။ က်ေနာ္ပို့ေပးတဲ့ စာပိုဒ္ေလး ဖတ္ေပးပါမမ။ က်ေနာ္ အျမဲေမၽွာ္လင့္ေနပါရေစ။ “ေမြ႕ယာေပၚမွာ အိပ္မွမဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာက္လမ္းေပၚမွာ အိပ္သူလည္း နတ္သမီး အိမ္မက္ မက္ခြင့္ရွိတယ္”….. ၿပီးပါၿပီ။