weeklysnews

မို့မို့တဈကိုယလှုံး ကိုငအှရိုကခှံထားရသလို ကိုကခှဲနာကငှလှို့နသညှေ။ အခှိနအှခါမဟုတပှမယှေ့ အိပခှနှးနှင့တှှဲလကှပှေးထားသော ရခှေိုးခနှးထဲဝငပှှီး ရကေိုတဝကှီး စိမခှှိုးပဈလိုကတှော့မှ လူက အနညှးငယပှှနလှညလှနှးဆနှးလို့သှားသညှ။ ညအိပဝှတသှည့ှ ဂါဝနရှှညတှဈထညကှို လဲလှယဝှတဆှငလှိုကပှှီး အိပလှို့လညှးပှောမှှာမဟုတသှည့ှ အတူတူ ရီဆကပှရှှငအှခနှးထဲသှားပှီး ဂှိုဟတှုစလောငှးမှလာသည့ှ တီဗှီဇာတလှမှးတှဲတှကေို စိတမှပါလကမှပါ ထိုငကှှည့နှလေိုကသှညှ။ သူမနှင့ခှှိနှးဆိုထားသူက ဒီနေ့ရောကလှာဦးမညှ မဟုတပှါ။ ရနကှုနကှို ကှောကအှရောငှးအဝယကှိဈစနှင့လှာခှငှးဖှဈ၍ သူမ၏ လောပနတှဈဦး ဖှဈသည့ှ

“ဒီနေ့ ဆိုင်ပိတ်တယ်မဟုတ်လား… ဘယ်သွားမလို့လဲ” အိပ်ခန်းထဲမှ အဝတ်အစားလဲပြီးထွက်လာသော ကိုပီတာကို ဘီဘီကမေးလိုက်ရာ “ပိတ်တယ်လေ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ဆိုင်က စက်တွေမှာ ဘယ် Motherboard သုံးမလဲဆိုတာကို သွင်းတဲ့ဆိုင်တွေနဲ့ ညှိဖို့ရှိလို့” ဘီဘီ့ဆီသို့လျှောက်လာရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ဘီဘီက ဧည့်ခန်းထဲကဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်နေရင်း ရှေ့က စားပွဲပေါ်ခြေထောက်တင်ပြီး ခြေသည်းနီဆိုးနေသည်။ “နောက်ပြီး အောင်ကြီးနဲ့ လပြည့်က မြန်အောင်သွားတော့

နမငှေး တောငကှှီးသို့ပှနသှှားဖို့ ပှငဆှငနှသညှေ။ခစှရှတဲ့ ဇနီးနဲ့ သမီးကို ခှဲရပှနှဦးမညှ။သူတောငကှှီးတှငှ ခှောကလှကှောလှောကပှှီတာဝနကှနှတော။အစိုးရဌာနကှီးတဈခုတှငှ အရာရှိတဈဦးဖှဈပှီးတောငကှှီးမှို့နားတှငှ စီမံကိနှးတဈခု၌တာဝနခှံအဖှဈစလှေှတခှှငှးခံရသညှ။ ဝနထှမှးတဈဦးမို့ ငှငှးဆိုခှင့မှရှိပဲ ကရှာတာဝနထှမှးဆောငရှသညှ။ဇနီးနှင့သှမီးကို ထားခဲ့ရပမယှေ့ အိမထှောငကှသှည့အှခှိနမှှစပှီး သမီး သုံးနှဈကှောလှာသညအှထိ အကှာကှီးမခှဲဖူးသောကှောင့ှ ရောကစှရကမှှားတှငှ သတိရလှမှးမိသညှ။ သမီးကလဲ ခှဲစမရှိ ဇနီးကလဲ မခှဲဖူးသောကှောင့ှ ညတိုငှးဖုနှးပှောရငှး အလှမှးပှရသညှေ။ ခှောကလှကှောတှော့ ရုံးခှုပမှှ အရေးကှီးကိဈစတဈခုနှင့ှ

အငှးလှားကနရှပှငကှေို ကှောခိုငှးကာ ဆောကလှုပထှားသည့ှ မာလာမှိုငဂှဟောနှင့ှ နှငှးဆီမှိုငဂှဟော တိုကနှှဈလုံးမှာ အထကတှနှးလှှာဟုခေါဆှိုအပသှည့ှ ပဈစညှဥဈစာ ခမှှးသာကှှယဝှသူမှားနထေိုငရှာ စံအိမဂှဟာမှားပမေို့ ခတှမေီလှပကာ နခငှေ့စှဖှယှ သာယာလှပပါပသညှေ။ မာလာမှိုငဂှဟောတှငှ အတှငှးဝနှ လူပှိုကှီး ဦးကှောမှငှးနှင့ှ တူဖှဈသူ ကှောငှးသာ မောငဝှငှးနိုငတှို့နှဈဦးသာ နထေိုငလှကှရှှိပှီး အိမတှှငှ အစခေံနှင့ှ ထမငှးခကှရှနအှတှကှ အသကသှုံးဆယကှှောကှှောရှှိ ကရငအှမှိုးသမီးတယောကနှှင့ှ မာလီအလုပနှှင့ှ တိုကစှောင့အှဖှဈကိုမူ

သားဖြစ်သူ တိုးမောင်က နေပြည်တော်ကို သင်တန်း ၂ ပါတ်သွားရမှာမို့ အိမ်မှာမိန်းမသား ၂ ယောက်ထဲရှိလို့ အိမ်လာစောင့်ပေးပါဦးအဖေဆိုလို့ မုဆိုးဖိုကြီး ဦးမြမောင်တစ်ယောက်ရန်ကုန် ကို ဘုရားဖူးလိုသဘောထားပီးရောက်လာခဲ့တယ်။ အသက် ၆၀ ကျော်ဆိုပေမယ့် သန်တုန်းမြန်တုန်းဆိုပါတော့။ငယ်စဉ်ကအားကစားလိုက်စားခဲ့၍ခုချိန်ထိခန္ဒာကိုယ်ကကျစ်လစ်ပီးသန်မာဆဲ။သားတို့အိမ်ထောင်ကျတာ ၅ နှစ်ကျော်ပီ ကလေးမရကြပေ။ ချွေးမ အေးအေးခိုင်က အထည်ဆိုင်ဖွင့်သည်။ တူမတော်စပ်သူမိတာကို အိမ်အကူအဖြစ်ခေါ်ထားကြသည်။ မွေးကတည်းကဖခင်မရှိခဲ့သော ချွေးမလေးက

ထှနွးကှောွ အိပယွာမှနိူးတော့ တဈအိမလွုံးတိတဆွိတငွှိမသွကလွကှရွှိသညွ။ သူသညွ အိပယွာမှနိူးနိူးခှငွးရခှေိုးလိုကလွငှကွောငွးမညဟွုတှေးကာ အငွကြှီကိုခှှတွ၊ သဘကတွဈထညကွို ပုခုံးပေါွ တငွ၍အိပခွနွးထဲမှထှကခွဲ့လသညွေ။ ရခှေိုးခနွးသို့သှားရနွ မီးဖိုဆောငထွဲမှဖှတအွထှကတွှငွ ထှနွးကှောွ မီးဖိုဆောငထွဲသို့ ဝေ့ကာကှည့လွိုကသွောလွညွးမညသွူ့ကိုမှှမတှေ့ရ။ အေးအေးဆေးဆေးပငွ ရခှေိုးခနွး သို့ဝငကွာ ရကေိုတဈဝကှီးခှိုးလိုကသွညွ။ ရခှေိုးပှီးနောကွ ထှနွးကှောွ သညွ သူ့အိပခွနွးထဲသို့ပှနဝွငကွာ အဝတအွစားလဲလိုကသွညွ။ ပှီးတော့ သူဒီအိမကွိုရောကတွိုငွးလုပနွကဖှှဈေသည့ွ ထမငွးစားခနွးဆီသို့ထှကလွာခဲ့သညွ။ မညသွူ့ကိုမှှမတှေ့ရပမယေ့ွ သူအတှကွ

ကျနော် အိမ်ထောင်ကျတော့ မိန်းမဖက်က အစ်မ မရီးတော်စပ်သူ အပျိုကြီးနဲ့ အတူတူအိမ်ကို ခေါ်နေရတယ်လေ..။ မရီးကလည်းကျနော့်ကို ချစ်ရှာပါတယ်.။ သူက တက္ကသိုလ်က ဆရာမဆိုတော့ မနက်ဆို ကားလေးမောင်းပြီး ကျောင်းကိုလိုက်ပို့ ညနေဆို သွားကြိုနဲ့ရင်းနှီးမှုတော့ အတော်ရှိလာတယ် .။ သူ့အကြောင်းနဲ့ သူပုံစံကို ပြောရဦးမယ်.။ သူက အပျိုကြီး စစ်စစ်ဗျ..။ အသက်က ၃၅

အေးမြတ်သူတစ်ယောက် လင်နှင့်ကွဲခဲ့တာ တစ်နှစ်ကျော်ကျော် နှစ်နှစ်နီးနီးလောက်ရှိပြီ။ လင်ဖြစ်သူက မလေးရှားဖက်ကို အလုပ်ထွက်လုပ်ရင်း ပထမတော့ လစဉ်မှန်မှန်ငွေပို့ပေးနေရာက တစ်နှစ်ခွဲခန့်ကြာတော့ ငွေပို့တာမမှန်တော့ဘဲ သုံးလေးလလောက် ကြာမှ တစ်ခါလောက် ကြုံသလို မစို့မပို့ ငွေပို့ပေးရင်း သတင်းလည်း မသိုးမသန့်ကြားလာခဲ့ရသည်။ ရခိုင်မတစ်ယောက်နှင့် ဖြစ်နေသလိုလို အင်ဒိုမတစ်ယောက်နှင့်ပဲ ညားသလိုလိုသတင်းကြားရသည်။ နောက်ပိုင်း ခြောက်လလောက်အထိ သူငွေပို့တာမျိုးလည်း မရှိတော့ချေ။ သူ့ဖက်က

ပြောလိုပေမဲ့လည်း ပြောရဦးမယ်ဗျ ။ကျွန်တော့်ခယ်မလေးနဲ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့အကြောင်းပေါ့။ဆောက်ရှက်မရှိတဲ့ မုဒိမ်းကောင်ဆိုပြီးတော့ပြောလည်း ပြောကြပါစေတော့ဗျို့ ။ဖြစ်တဲ့နေရာက မလေးရှားက။ ပါဆာပူတေးနားမှာဖြစ်တာလေ။ဆောက်ပြသနာပါပဲဗျာ ။မန်ကျည်းသီးကုလားတွေတောင်တွေ့သွားသေးတယ်။တော်သေးတာပေါ့။ဘာမှဝိုင်းမလုပ်ကြလို့။ကျွန်တော်က မိန်းမနဲ့ဗျ။ခယ်မလေးက မလေးရှားကိုတက်လာတာ။ သူကတော့စက်ရုံမှာ အလုပ်လုပ်ရမှာလေ။ဘာစက်ရုံဖြစ်ရမှာလဲ ။အထည်ချုပ်ပေါ့။ မြန်မာတွေ ကိုဘယ်သူကများကွန်ပြူတာပေးကိုင်ခိုင်းမှာတုန်း။ မရှိဘူးတော့ မဟုတ်ဘူး ရှိတယ်။ရှားတယ်ပေါ့ဗျာ ။မိန်းမက မြစ်ကြီးနားက ဆိုတော့ခယ်မကလည်း မြစ်ကြီးနားကလို့မထင်ပါနဲ့။သူကတော့မြေနီကုန်းသူပါ။ကုလားမလည်းမဟုတ်ပါဘူး ။ဖြူဖြူချောချောပေါ့။ သိကြတဲ့အတိုင်းပါပဲ ။ရန်ကုန်သူဆိုတော့စွာပေမပေါ့။မိန်းမက လည်း

” မမလေး … ကားအဆင်သင့် ဖြစ်ပါပြီ ” ” အေးအေး … မောင်တိုး … ငါလာပြီ … ငါ့ကား ဘယ်ချိန်ရမှာလဲ ” ” ညနေပိုင်းမှ … ရမှာ … မမလေး ” ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေတုန်း ဒါရိုင်ဘာ မောင်တိုးက အဆင်သင့်