News

ဟိတ္ကေလး ..ထေတာ့ေလ…မင္းအလုပ္သြားရဦးမယ္ မလား ညတုန္းကလည္း အေစာႀကီး အိပ္ၿပီးေတာ့က ြာကုိကုိ ..အေစာႀကီးရွိေသးတယ္ကြာ… ငါသိတယ္ မင္းငါ့ကိုဘာလို ့အေစာႀကီး လာႏိုးေနတယ္ ဆိုတာကိုေနာ္၊ ငါအိပ္မွျဖစ္မယ္ကြာ၊ အလုပ္ကညေနမွေလကြာတကယ့္ေကာင္မဆိုးေလးဘဲကြာ၊ အဲ့တာဆိုလဲ ၿပီးေရာေလ၊ ကိုယ္ကေတာ့လုပ္စရာရွိတာလုပ္မွာဘဲေနာ္ ေသခ်ာၾကည့္ေလ ေကာင္မေလးက ေခ်ာေလဘဲဗ်ာ…။ သူက တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ ့ဒွတိယေတြ ့့တဲ့ ပထမလူပါေလ၊ ဟုတ္တယ္ သူအတြက္လည္း ကၽြန္ေတာ္က ဒုတိယေတြ႔တဲ့ပထမလူပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္နဲ ့သူစၿပီးအခုလိုေနျဖစ္ၾကတာလဲဒီတေခါက္အလုပ္ကိစ္စနဲ ့ထြက္ခဲ့ရတဲ့ဘန္ေကာက္ခရီးစဥ္မွာစတာဘဲ၊ သူလြန္ခဲ့တဲ့ ၆လေလာက္ကအလုပ္လာရွာေတာ့ ကုမ္မဏီမွာကလဲ အဲ့တုန္းက လူလိုေနေတာ့ သူ ့ကိုဘဲဆြဲခန္ ့လုပ္ခဲ့ရတာ။ အခုခရီးထြက္မယ္ဆိုေတာ့ကၽြန္ေတာ္ရဲ့လက္ေထာက္သူ႔ကိုပါသူေဠးက ေခၚသြားခိုင္းေရာ၊ လုပ္ငန္းအေတြ ့အႀကံဳ ရေအာင္ရယ္ ေနာက္ပိုင္းလိုအပ္ရင္ သူတေယာက္ထဲ သြားႏိုင္ေအာင္ရယ္ေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ့မိန္းမရဲ့ ညီမေလ၊ ကၽြန္ေတာ္တို […]

ဆွေဆွေမာ သည် ရန်ကုန်က “ပွင့်လန်းဝေဆာ ” မာဆတ်ခန်းမှာ အလုပ်လုပ်နေပေမယ့် ရန်ကုန် ဇာတိတော့မဟုတ်ပါဘူး ။ ပွင့်လင်းမြင်သာတဲ့ ခေတ်ကို ပြောင်းလာတဲ့နောက် ရန်ကုန်မြို့မှာ ဝင်ငွေကောင်းတဲ့ အလုပ်တခုကို လုပ်ဖို့ နယ်ကနေ ရောက်လာတာပါ ။ နယ်မှာတုံးက မီးခဲပြာဖုံး ဖြစ်နေတဲ့ အရိုင်းစပယ်လေး ဆွေဆွေမာသည် ရန်ကုန်ကို ရောက်လာတော့ လူပွဲစား တယောက်က အလှပြင်မိတ်ကပ် ကျွမ်းတဲ့ မိန်းမရှာတယောက်ကို ပြင်ခိုင်းလိုက်လို့ တောသူပုံပျောက် မြို့သူဟော့ရှော့လေးတယောက် ပုံစံ ပေါက်လာရသည် ။ လူပွဲစားမကြီး ဒေါ်အေးသီက “ မာဆတ်မှာ အလုပ်ရမည်..မာဆတ်မှာ လုပ်ရင် ယောက်ျားတွေက ထိတွေ့ကိုင်တွယ် တာတွေတော့ အနည်းနဲ့အများ ရှိလိမ့်မည်…တော်ရုံ ထိတာကိုင်တာတွေ ဆိုရင် နင်တို့သည်းခံရမယ်….မိတ်မပျက်အောင် ကပ်စတန်မာတွေကို သည်းခံ ခွင့်လွတ်ကြရမယ်…” […]

ေဒၚတင္တင္ဦးက သံပန္းတံခါးကို လူပ္ကိုင္ရင္း အိမ္ထဲသို႔လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ ‘စုစုေရ…စုစု’ ‘ရွင္၊ လာပါၿပီအန္တီသြယ္’ ေျပာသံႏွင့္အတူ အသက္၁၃ႏွစ္ခန႔္ မိန္းခေလးတဦးအိမ္ေရွ႕သို႔ ေျပးထြက္လာသည္။ ‘ဘာလုပ္ေနလဲ စုစု’ ‘မီးပူတိုက္ေနတာပါ အန္တီသြယ္’ မိန္းကေလးက ရိုေသစြာျပန္ေျဖရင္း တံခါးေသာ့ကိုဖြင့္ေပးလိုက္ေလသည္။ ေဒါက္တင္တင္ဦးက လက္ဆြဲအိတ္ကို ဆြဲလၽွက္သူ႔အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္သြားေလရာ စုစုလည္းတံခါးကိုပိတ္၍ ေသာ့ခတ္ကာ အိမ္အတြင္းဖက္သို႔ ဝင္သြားေလသည္။ ထိုအခိုက္.. ‘ကလင္..ကလင္..ကလင္’ တယ္လီဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ အခန္းထဲမွ ေဒါက္တာတင္တင္ဦးေျပးထြက္လာၿပီး ဖုံးကိုေကာက္ကိုင္လိုက္ေလသည္။ ‘ဟဲလို ..ေျပာပါရွင္’ ညင္သာစြာေမးလိုက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့မွ ျပဳံးရႊင္စြာျဖင့္ ‘ေအာ္.. ကိုလတ္လား .. ေျပာေလ’ ေဒၚတင္တင္ဦးက ေျပာလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ခဏၾကာတိတ္ဆိတ္သြားၿပီးမွ ‘အဟင္းဟင္း .. ဟင္း..ဟင္..ကိုလတ္ရယ္..’ ေဒၚတင္တင္ဦး၏ ရယ္သံလြင္လြင္ေလးမွာ အခန္းတခန္းလုံး ပ်႕ံႏွံသြားေလသည္။ ဧည့္ခန္းဆီမွာ သာယာေသာ နာရီသံ […]

လွန်ခဲ့သော၂၀၀၆ခုနှစ်ကတော့ကျမအသက် ၂၃နှစ်အရွယ်လောက်ကပေါ့ရှင်။ ကျမကျောင်းပြီးပြီ အလုပ်အတွက်သင်တန်းတွေပြေးတက်ရင်း ပေါ့ကြုံခဲ့ဆုံခဲ့တာလေးပြောပါရစေ။ဟီးဟီး ပြောချင်ဇောကများနေတော့နာမည်ပြောဖို့မေ့နေတယ်။ကျမကပန်းသဇင်တဲ့။ပင်မြင့်မှာပွင့်တဲ့ပန်းလေး လို့ဖေဖေကနာမည်လေးပေးခဲ့တာ။ ကျမဘဝတိုးတက်မြင့်မားဖို့ရည်ရွယ်ပြီးပေးထားတဲ့နာမည်လေးပေါ့။ဒါပေမယ့်ကျမကိုအရမ်းလှသလားလို့မေးရင်အရမ်းမလှပေမယ့်ချစ်စရာကောင်းပါတယ်။အသားဖြူတယ်။မျက်နှာအကျကောင်းတယ်။နှာခေါင်းစင်းတယ်။မျက်လုံးမျက်ခုံးကောင်းတယ်။အင်းကိုယ်လုံးလားလှတယ်လို့ပဲပြောရမှာပေါ့။ ဖွင့်ထွားတဲ့ရင်သားနှင့်စွင့်ကားတဲ့တင်ရှိတယ်။ ကိုယ်ရေးသွေးတာတော့ဟုတ်ပါဘူးရှင့် အင်းလိုရင်းပဲပြောပါ့မယ်။ဒီလိုပါ ကျမသင်တန်းတရစ်ခုတက်ရမယ်ဆိုတော့အလုပ်ကနေအပြေးအလွှားတက်တယ်။DMLမှာ ပေါ့။အလုပ်ထဲကလာရတော့နောက်ကျသွားတယ်။ သင်တန်းရောက်တော့ထိုင်စရာခုံလိုက်ရှာတယ်။နောက်ဆုံးမှာ ခုံတန်းမှာတစ်ယောက်တည်းထိုင်နေတဲ့သူအနားကျမသွားပြီး။ “ဟီး နောက်ကျသွားလို့အကိုထိုင်လို့ရလား” “ဟာ ရပါတယ်ဗျ၊ရပါတယ်ထိုင်ပါ” “ဟုတ်ကဲ့ကျေးဇူးရှင့်”ရည်ရည်မွန်မွန်ပြောနေပေမယ့်ကိုယ့်အာရုံကသင်တန်းနောက်ကျနေလို့သူ့ကိုဂရုမစိုက်မိဘူး။ထိုင်ပြီးမှ သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။နေလောင်အသားအရည်မို့ညိုနေပုံရပေမယ့်မူလအသားဖြူပုံရတယ်။ယောက်ျားပီသတဲ့မျက်နှာပေါက်ပဲ။ဝတယ်လို့ပြောစရာမရှိတဲ့ကိုယ်လုံးပိုင်ရှင်။စပို့ရှပ်နှင့်စတိုင်ဘောင်းဘီကျကျနနဝတ်ထားတယ်။သင်တန်းမှာစာတွေသင်ရတဲ့အချိန်တော့ သူ့ကိုအာရုံမထားမိပေမယ့်ကိုယ့်အနားမှာတစ်စိမ်းယောကျားလေးရှိတဲ့ဆိုတဲ့စိတ်ကမလုံမလဲနှင့်ပေါ့။ခဏခဏချောင်းကြည့်မိတယ်။ဟီးကျမကလည်းအချောင်းသူကလည်းအကြည့်မှာနှစ်လိုဖွယ်အပြုံးနှင့်တချက်ပြုံးပြတယ်။ “အိုး ..”ကျမရင်ခုန်ပြီးရှက်သွားတယ်။ကျမအပျိုစင်လေးပါ။ တစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့အပြုံးမှာအရည်ပျော်သလိုဖြစ်သွားတယ်။ကျမပြန်ပြုံးပြလိုက်တယ် ပြီးတော့သင်တန်းဆရာပြတဲ့ဖက်ကိုအာရုံစိုက်ပေမယ့်ခုန်နေတဲ့ရင်ကို မဖုံးဖိနိုင်ဘူးလေ သင်တန်းခဏနားချိန်မှာတော့။ သူကကျမဖက်လှည့်ပြီး “ကျနော် ပြည့်ဖြိုးဦးပါ” “ဟုတ်ကဲ့အကိုကျမကပန်းသဇင်ပါ” “ဟုတ်ကဲ့နာမည်လေးကအရမ်းလှတယ်” “ဟင်းးးမုန့်ဝယ်ကျွေးပါ့မယ်” “ဟားး ကျနော်မုန့်စားချင်လို့မဟုတ်ပါဘူး၊နာမည်နဲ့လူနှင့်လည်းအရမ်းလိုက်ဖက်တယ်အာ့ကြောင့်ပါ” “ခစ်ခစ် အရမ်းအပြောကောင်းတယ်” “အပြောမကောင်းရပါဘူးဗျာ။ကျနော်ကစစ်သားပါဗျာ” “ခစ် ခစ် ကိုကိုစစ်သားကြီးကအပြော၂ကောင်းတယ်’” “ဟားးဟားးတကယ်လားဗျာ၊ကျနော်တောင် မြောက်ချင်လာပြီ” “အောဒါနှင့် ဘယ်တပ်ကလဲ” “ကျနော်၆၇၇၇ ကလောတပ်နယ်မှာတာဝန်ကျပါတယ်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “ဘာရာထူးလဲရှင့်” “ဗိုလ်ကြီးအဆင့်ပါပဲ” “ဟုတ် ဗိုလ်ကြီး” “ဟာ မပန်းသဇင်ကလည်းဗျာ” […]

တကောင်ကြွက် ဖြစ်သည့် ကိုကိုလေး ရွာမှ ခြောက်လကျော်ကြာ ပျောက်သွားသည်ကို ဘယ်သူမှ သတိမထားလိုက်မိပေ။ ထို့အတူ ရွာသို့ ပြန်ရောက်လာသည်ကိုလည်း သတိထားမိသူ မရှိ။ ခံကုန်းရွာကလည်း အိမ်ခြေ တစ်ထောင်နီးပါး ရှိရာ တယောက်နဲ့ တယောက်သိပ်မသိကြ။ ရွာက မြို့နီးပါး ဖြစ်နေသလို သူ့စီးပွား ကိုယ့်စီးပွားကိုသာ ဂရုစိုက်နေကြသည်။ စီးပွားရေးကို အရေးထားကြလွန်းသည့်အထဲတွင် ကိုကိုလေး၏ ဦးလေးလည်း ပါသည်။ ထို့အတူ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက အိမ်တွင် ကြည့်ရွုစောင့်ရှောက်ထားသဖြင့် လူပျိုပေါက် ဖြစ်နေသည်ကိုလည်း သူ့ဦးလေးက သူ့ကို သတိမထားမိပဲ ဖြစ်နေသည်။ အဆိုးဆုံးမှာ သူ့ဦးလေးသည် သူ့မိန်းမကို လှစ်တိုင်း မျော့နေအောင် လိုးနေသည်ကိုလည်း သတိမထားမိ။ ယောက်ျားဆိုသည်မျိုးကလည်း လိုးရပါများလာတော့ ကိုယ့်မိန်းမကိုပင် ရိုးတတ်သည့်အမျိုးမို့ ကိုကိုလေးတယောက် အန်တီမိုးကို ခြောက်လကျော်ကြာ လိုးလာသဖြင့် […]

ဟာ! ရင်ထဲမှာ ထွက်လာတဲ့ အသံပါ။ အပြင်တော့ ထွက်မလာဘူး။ မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်း အူတွေ သဲတွေ ဗြောင်းဆန် သွားတယ်။ မမသီတာရယ်လေ အပြေးအလွား ရောက်လာပြီး ကျနော့်ရှေ့ တည့်တည့်မှာ ထဘီလှန် ပင်တီ အောက်ဆွဲချလို့ ဘယ်ချိန်ထဲက အောင့်ထားမှန်း မသိတဲ့ ဆီးတွေကို တဖြောဖြော မြည်အောင် ပန်းချနေတာ။ နွေမို့ ပူတယ် ဆိုပြီး နေ့ခင်းအချိန် အိမ်နောက်က ပိတောက်ပင်ရိပ်မှာ ကြိမ်ပက်လက် ကုလားထိုင်လေး ကို စံပါယ်ရုံလေးတွေကြား ချပြီး ဇိမ်ကျနေတုန်း ဖတ်ဖတ် ဖတ်ဖတ် ဆိုတဲ့ ပြေးလာတဲ့ ဖိနပ်သံ အဆုံး ကျနော့်ညာဘက် ၅ ပေလောက် အကွာ စံပါယ်ရုံဘေးကို မမသီတာ တစ်ယောက် အထက်က ပြောခဲ့သလို အန္တရာယ် ကိစ္စ […]

ကျနော်လဲ ရန်ကုန်ရောက်တာ ကြာလာတော့ ပျင်းလာတယ် အပေါင်းအသင်းမိတ်ဆွေလဲမရှိဘူး၊ အဲတော့ ဖုန်းထဲမှာ ဖေ.့ဘုတ်ဆော့ဝဲလ် ကို ဒေါင်လုပ်ဆွဲပီး အကောင့်ဖွင့်လိုက်တယ်၊ အဲဒီမှာ ရှာလိုက်တော့ အများကြီးတွေ့တယ်၊ အဲဒီအထဲကမှ အသက်ကြီးကြီးနဲ့ အန်တီမမတယောက်နဲ့ လိုးဖူးတာ၊ သူက ကျောင်းဆရာမ အသက်ကတော့ ၅၀ လောက်ရှပီ၊ သူ့ကို ဟိုင်လိုက်တော့ ပြန်ဟိုင်းတယ်၊ ‘နေကောင်းလား’ မေးတော့ ‘ကောင်းတယ်’ တဲ့၊ ’အသက်ဘယ်လောက်လဲ’ ဆိုတော့ ‘ဒို့က မင်းထက်အသက်အများကြီးကြီးတယ်’ တဲ့၊ ‘ဒါဆို မမလို့ခေါ်မယ်’ ဆိုတော့ ‘မမ မဟုတ်ဖူး အန်တီအရွယ်ပါ’ တဲ့၊ ‘ဟုတ်ရပါတယ် အန်တီ ‘ လိုပြောရင်း သူကမေးတယ်။ ‘ကျောင်းသားလား’ တဲ့ ကျနော်က ‘မဟုတ်ပါဘူး ကျောင်းက ဒုတိယနှစ်နဲ့ ထွက်ထားတာ’ လို့ […]

ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှဆင်းပြီး အိမ်ခြံဝန်းထဲကို လွုပ်လီလွုပ်လဲ့လျှောက်ဝင်သွားသော ဒေါ်မိမိတင့်၏အိုးကြီးကို ကြည့်၍ ညီလတ်စိတ်ထဲက ကောင်းကောင်းကြီး ပြစ်မှားနေမိသည်။ ဒေါ်မိမိတင့်သည် သူဆိုင်ကယ်ကယ်ရီဆွဲလာသည့် သက်တမ်းတစ်လျှောက် စိတ်ဝင်စားစရာ အကောင်းဆုံးဟု ဆိုရမည်ဖြစ်သည့် အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူမ အသက်အားဖြင့် ၄၅ နှစ်ဝန်းကျင်ခန့် ရှိပြီ။ ညီလတ်ထက် အသက် ထက်ဝက်နီးပါးလောက် ကွာသည်။ အဒေါ်အရွယ် အန်တီကြီးအရွယ်သာဖြစ်သည်။ ညီလတ်က အသက်သုံးဆယ်ပင် မပြည့်သေးပါ။ ဒေါ်မိမိတင့်က လင်မရှိသည့် မုဆိုးမတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သမီးနှစ်ယောက်အမေလည်းဖြစ်သည်။ သမီးတွေက အိမ်ထောင်ရက်သား ကျကုန်ကြပြီး အဝေးမှာ သွားရောက်၍ မိသားစုအလိုက် အလုပ်လုပ်ကိုင်နေကြသည်။ သူမအနားမှာ ဘယ်သူမှမရှိပါ။ အချိန်မရွေး ဆွဲစားလို့ရသည်ဆိုတာ သေချာပါသည်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဆိုင်ကယ် ကယ်ရီသမားများစွာအထဲကမှ ညီလတ်ဆိုင်ကယ်ကိုသာ အမြဲတစေ ရွေးစီးတတ်သည့် သူမကို ညီလတ်ကိုယ်တိုင်ပင် သတိထားမိလာခြင်းကြောင့်ပဲ ဖြစ်လေသည်။ […]

ဆူး အိပ်ယာကနိုးလာပြီး နာရီကို ကြည့်မိတော့၆နာရီ အိပ်ချင်စိတ် မပြေသေး။ ညက ကိုကိုနဲ့ ချက်တင် ထိုင်တာ များသွားတယ်။ အိပ်ယာထဲ လူးလှိမ့်ရင်း ကိုကို့စကားတွေ ပြန်ကြားနေမိပါတယ်။ စိတ်ကူးယဉ်ရမည့် အချိန်မဟုတ် အိပ်ယာထ မျက်နှာသစ်ပြီး အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့ပါတယ်။ ဒေါ်ကြီးတောင် မနက်စာပြင်ဆင်နေပြီ။ “ဒေါ်ကြီး မောင့်ဖို့ ကော်ဖီနှပ်ထားပြီလား” “အင်း သမီးဆူး” ဖေဖေ ဆူးနဲ့ ဒေါ်ကြီးက မနက်စာကို အဝစားတတ်ပေမယ့် မောင်ကတော့ ကော်ဖီနှင့် မုန့်တမျိုးမျိုးအပြင်မစားတတ်ပါ။ မောင်ဆင်းလာလျှင် နှပ်ရည် နွားနို့စစ်စစ် သိကြားပါလေကာဖြင့် ကော်ဖီ စိမ့်စိမ့်လေးတခွက် အမြဲ ဖျော်ပေးရတယ်။ ဆူးဖျော်ပေးသော ကော်ဖီမှလွဲ၍ မောင်မသောက်တတ်ပါ။ “မောင် အိပ်ရေးပျက်လို့လား မျက်တွင်းတွေ ချောင်နေတယ်။” “ဟုတ်တယ် မမ ညက စာရင်းလေးတွေ […]

1970 ဝန်းကျင် ။ ရေနံဆီ မှောင်ခို ရောင်းသောခေတ် ။ ဆပ်ပြာလေးရဖို့ သမဆိုင်မှာ တိုးနေရသော အချိန်။မိုင်ပေါင်း တစ်ရာကျော် ကွာဝေးသော တောရွာလေးမှ မြို့ပေါ်ကို တက်လာတဲ့ ညားခါစ လင်မယားနှစ်ယောက် ။ ဦးလေးဖြစ်သူရဲ့ အိမ်မှာ ကပ်နေရင်း ကြုံရာ အလုပ်ကို လုပ်ကာ ဘဝကို ကြိုးစား ရုန်းကန် ရှာဖွေနေသည်။ သြင်္ကန် သံချပ်စာတွေ ဗိုလ်သခင် သံချပ်စာတွေ ရမယ် ။ ချိန်တန်ပြီ မကျည်းကိုင်းကြီး လှုပ်တော့ အကြီးပိုင်းတွေ ပြုတ်မယ်တဲ့ဗျ ။ အဲဒီ အချိန်အခါတုန်းက ယခု ၃၅ လမ်းနေရာမှာ ချိန်တန်ပြီ ဆိုတဲ့ လဘက်ရည်ဆိုင်ကြီး ။ မကျည်းပင်ကလည်း အကြီးကြီး ။ သြင်္ကန်ၤ င်္ကားတွေ […]