News

မိန်းမတစ်ယောက်ဟာ အနားမှာ အားကိုးအားထားပြုစရာ ယောက်ျားသားတစ်ယောက်မရှိရင် မတင့်တယ်လှပါဘူး။ ဒါကြောင့်လည်း ရှေးလူကြီးတွေက “ အလံ မရှိတဲ့ရထား ” ဟာ မသင့်တော်ဘူးရယ်လို့ အဆိုရှိခဲ့ကြတာကိုး။ မိန်းမတွေထဲက မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်နေတဲ့ ကျမဟာ အားကိုးအားထားပြုစရာ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို အပျိုဖြစ်ခါစကတည်းက ပေါင်း သင်းလက်ထပ်ယူခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရှင်…ကျမတို့ အိမ်ထောင်သက် နှစ်(၂၀)လောက်မှာပဲ ကျမရဲ့အမျိုးသားဟာ အက် ဆီးဒင့်တစ်ခုကြောင့် ဆုံးပါးသွားခဲ့ရပါတယ်။ ကျမဟာ ကလေးနှစ်ယောက်အမေ၊ အသက်(၃၇)နှစ်အရွယ်နဲ့ မုဆိုးမဘဝကို ရောက်ရှိခဲ့ရပါတော့တယ်။ ကျမယောက်ျားက ကျမကို အတော်လေးချစ်ပါတယ်။ သူဆုံးပါးသွားတဲ့အချိန်ထိ ကျမကို စောင့် ရှောက်ခဲ့တုန်းပါပဲ။ သူအက်ဆီးဒင့်ဖြစ်ပြီး ဆုံးသွားခဲ့ရတဲ့အတွက် လျော်ကြေးရတဲ့ငွေနဲ့ ကျမဟာ စက်ဆန်းဘက်မှာ ကိုယ်ပိုင် အိမ်လေးတစ်လုံးကို ဝယ်ယူနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အခုဆို ကျမရဲ့သားအကြီး မင်းမင်းတောင် အသက်(၁၈)နှစ်ကျော် လူပျိုပေါက်အရွယ် […]

လွန်ခဲ့ တဲ့ ……. လောက်က ကျွန်တော်ဆယ်တန်းအောင်တယ် ဗျ နယ်မှာပဲအောင်တာပါ..ဆယ်တန်းအော င်တော့ ရန်ကုန် မှာ ကျောင်းတက်ခွင့်လေးရတယ် ….. မေဂျာက ကျောက်တွေအကြောင်းသင်တာပေါ့ဗျာ..ကျွန်နော်က ကျောက်တွေအကြောင်း အဲ့လောက်စိတ်မဝင်စားဘူးဗျာ…တကယ်တန်း မိန်းမတွေ အကြောင်းသင်ရတဲ့ ဘာသာတွေဘာတွေရှိရင် ကောင်းမယ်လို့ စဉ်းစားဖူးတယ်…ကျွန်နော်က ဆော်ဖြောင့်ဖြောင့်လေး မြင်လိုက်ရရင် ဘယ်လို မှ မကြည့်ပဲ မနေနိုင်တဲ့သူတစ်ယောက်လေ … ရှင်းရှင်းပြောရင်ဘူးတယ်ဗျာ …ယောင်္ကျားဆိုတော့ ဘူးချင်ဘူးမယ် …မဘူးရင်တော့ ထူးနေပီဗျာ… ထားလိုက်ပါတော့ အဲ့ဒါက ကျွန်နော် စိတ်အကြောင်းပြောတာပါ ..ဇာတ်လမ်းလေး ပြန်စလိုက်ဦးမယ်.. ဒီလိုနဲ့ ကျွန်နော်ကျောင်းတော်ကြီးကိုရောက်လာခဲ့တယ် …ရောက်စကတော့ အူလည်လည်ပေါ့ဗျာ ..ဘယ်မှမသွားမလာတက်သေးတာကိုပြောတာပါ.. ဟိုဘက်ကိစ္စမှာတော့ လေ့လာထားတာတေမွ ျားတော့ မခေဘူး။ ကွန်တော် အဲဒီဘာသာကို ပထမ ဆုံး တက် ခွင့် ၇အောင် […]

ေအာင္ ..မင္းနဲ႕ငါ ထပ္ေတြ႕စရာ အေၾကာင္း မရွိေတာ႕ဘူး…. မမရိန္ရဲ႕စကားလံုးေတြက က်ေနာ္႕ရင္ဘတ္ကို ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ နာက်င္သြားေစပါတယ္ ။ “ မမ…က်ေနာ္႕ကို ဒင္နာစားဖို႕ ေခၚတာကေကာ အက္ဆီးဒင္႕ဘဲလားဟင္……” “ အိိုကြယ္…မင္း ထင္ခ်င္ရာထင္….မေတာ္တဆၿဖစ္သြားတာ..အက္ဆီးဒင္႕.ၿဖစ္သြားတာ…..လူဆိုတာ အမွားမကင္းဘူး… တသက္တခါ မွားသြားတာေလးေတြ ရွိၾကတာေပါ႕…ကဲ…မင္း…မမ ကို ေမ႕လိုက္ေတာ႕….” မမရိန္ သည္ ေအာင္႕ကို ေက်ာခိုင္းၿပီး အေၿပးကေလး ထြက္သြားတယ္ ။ ေအာင္ တပ္မက္ခဲ႕ရတဲ႕ ထြာဆိုင္ခါးေလးဲ႕ ေအာက္က လွလြန္းတဲ႕ တင္ပါးၾကီးေတြက တုန္ခါသြားတာ ကို ေအာင္ ရင္နာနာနဲ႕ ေငးရင္း က်န္ခဲ႕တယ္ ။ မမနဲ႕ ေအာင္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းတိုေလးမွာ မမဘဲ ဇာတ္ညႊန္းေရး..မမဘဲ ဒါရိုက္တာ..မမဘဲ သရုပ္ေဆာင္ သြားတာပါ….ေအာင္႕မွာေတာ႕ အရူးကို အမဲသား ေကြ်းမိလိုက္တာမ်ိဳး….မမ….မမ….နဲ႕ […]

“မေလေး” “ရှင့်” “မောင်တို့လက်ထပ်ရအောင်၊မောင်အလုပ်ရပြီ” “မောင်ဖေဖေနှင့်မေမေကိုပြောလေ” “အေးပါကွာယောက်ခမကြီးတွေကသလောတူပြီးသားပါ” မေလေးမှာအသားဖြူပြီးအရပ်ငါးပေလေးလက်မလောက်ရှိပြီးလှပသောကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရှိပါတယ်။မျက်နာချိုပြီးအသားအရေဝင်းပဖြူစင်တဲ့အသားအရေရှိတယ်။မြန်မာဝတ်စုံလိုကိုယ်လုံးပေါ်လွှင်စေသောအဝတ်အစားဝတ်ကမြင်သူတိုင်းနှစ်ခါလောက်ပြန်ကြည့်ရတဲ့သူမျိုးဖြစ်ပါတယ်။ အင်္ဂလိပ်စာအဓိကနှင့်ဘွဲ့ရတယ်။ကိုမင်းသူနှင့်တက္ကသိုလ်ကတည်းကချစ်ခဲ့ရပြီး၊ကိုယ်မင်းသူအလုပ်ရရင်လက်ထပ်မယ်ရည်စူးခဲ့ကြတဲ့ချစ်သူတွေဖြစ်ကြတယ်။ကိုမင်းသူကအနေအေးတဲ့သူဖြစ်တော့မိဘတွေကလည်းသဘောတူပြီးသားဖြစ်တော့သိပ်မကြာခင်မှာပဲရုံးတက်လက်မှတ်ထိုးကြပြီးအိမ်မှာပဲ မင်္ဂလာဆောင်ဖြစ်ကြတော့တယ်။ “မင်္ဂလာဆောင်တော့လည်းအရင်ကစည်းရှိကြတော့တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးမလွန်ကျူးခဲ့ကြပါဘူး”။ “မေလေး” “ရှင်..မောင်” “မင်္ဂလက်ဖွဲ့တွေလည်းဖောက်ကြည့်ပြီးပြီမဟုတ်လား” “အင်း.လေမောင်” “မပင်ပန်းဘူးလား” “အင်း.ပင်ပန်းတာတော့ပင်ပန်းပါတယ်” “အဲဒါဆိုအိပ်ကြရအောင်ကွာ၊မောင့်အချစ်ကလေးကိုကြင်နာချင်ပြီ” “ရှူးတိုးတိုး.မေမေတို့ကြားပါ့မယ်” “သူတို့နားလည်ပါတယ်မေလေးရယ်” “အော်သိတာသိစေမမြင်စေနှင့်တဲ့မောင်” “လုပ်ပါကွာအိပ်ရအောင်” “မောင်ကလည်း..သိပ်ကဲတာပဲ၊ဒီပစ္စည်းတွေသိမ်းလိုက်ပါဦးမယ်” အမှန်တော့မေလေးတစ်ယောက်ရင်တွေခုန်နေပြီး၊ရှက်နေလို့ဒီအလုပ်တွေလုပ်နေတာပါ၊အခုတော့အဲဒါတွေသိမ်းရင်းအချိန်ကဆယ်နာရီကျော်နေပြီ။မေလေးကပစ္စည်းတွေသိမ်းပြီးဍှက်နှာသစ်ခြေဆေး၊သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးမှအိပ်ခန်းထဲဝင်လာလိုက်တယ်။ပြီးတော့ညဝတ်အင်္ကျီလေးဝတ်မလို့လုပ်တော့.မောင်ကကြည့်နေလို့နည်းနည်းရှက်သွားတယ်။ “မောင်..ဘာလို့ကြည့်နေတာလဲ၊ဟိုဘက်လှည့်ကွာ၊မေလေးရှက်တယ်”။ “မင်းသူလည်း “အေးပါကွာ”ဆိုပြီးတဖက်လှည့်ဟန်ပြုပြီးမေလေးမပြီးခင်လှည့်ကြည့်တယ်” “ဟင်းမောင်နှော်”ဆိုပြီးအဝတ်ဟောင်းတွေကိုကုတင်ခြေရင်းကအဝတ်စင်ပေါ်ခေါက်တင်လိုက်တယ်။ပြီးတော့မှချစ်သူလင်ကိုကန်တော့ပြီးကုတင်ပေါ်လှမ်းတက်လိုက်တယ်။မင်းသူလည်းကုတင်ပေါ်တက်လာသောမေလေးအားကြင်နာစွာပွေ့ဖက်ပြီးပါးနှစ်ဖက်ကိုမွေးကြူရင်း “သိပ်လိမ္မာတဲ့မိန်းမလေးရယ်”။လို့ပြောလိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်တော့တယ် “အမယ်နဂိုကတည်းကလိမ္မာပြီးသားပါနှော်” “အေးပါကွာ” ကိုမင်းသူကမေလေးနှုတ်ခမ်းအားစုပ်ယူနမ်းရှိုက်တဲ့အခါမေလေးလည်းပြန်လည်နမ်းလိုက်တယ်။မေလေးရောမင်းသူပါရင်ခုန်မှု့တွေနှင့်တစ်ဦးကိုတစ်ဦးကြင်နာစွာပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက်နေကြရင်းမင်းသူကကျော့ရှင်းပြီးသွေးစိမ်းကြောမြမြလေးပေါ်နေတဲ့မေလေးရဲ့လည်တိုင်ကလေးကိုငုံခဲပြီးစုပ်ယူလိုက်တယ်။ “အို..မောင်ရယ်” မေလေးမှာအလိုးခံရမည်ကိုကြိုသိပြီးပိုပြီးရင်ခုန်မှု့တွေနှင့်အတူ၊မိန်းမောစပြုလာပါတော့တယ်။ “မင်းသူလည်းမေလေးအင်္ကျီကိုအပေါ်တွန်းတင်ကာ၊ဘရာအားချွတ်ရင်မေလေးနောက်ကျောသို့လက်လှမ်းလိုက်ပြီးအင်္ကျီချိတ်အားဖြုတ်ရာမေလေးပဲအိပ်ရာမှထပြီးဖြုတ်လိုက်ရတယ်။မေလေးဘရာချိတ်ဖြုတ်တုန်းမှာပဲမေလေးအကျီကိုခေါင်းကနေချွတ်ဖို့ကြိုးစားလိုက်တယ်။ဘရာချိတ်ဖြုတ်လိုက်တဲ့မေလေးအကျီၤပါတစ်ခါတည်းချွတ်လိုက်တော့၊ဖြူးဖွေးဝင်းပတဲ့လုံးကျစ်ကျစ်ရင်နှစ်မွှာဟာအပြင်သို့ထွက်လာတော့မင်းသူလည်းထိုထိုသောနို့နှစ်လုံးအားသေသေချာချာကြည့်ပြီးစို့လိုက်တယ်” “ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” “အာ့မောင်ရယ်..ကျွတ်..ကျွတ်” “မေလေးတစ်ယောက်စုပ်သတ်ပြီးညည်းညူမိတယ်။အပျိုစင်နို့ပီသစွာပဲစုချွန်နေတဲ့နို့သီးတွေကစူထွက်လာရင်းတသိမ့်သိမ့်တလှိုက်လှိုက်တက်လာသောကာမစိတ်ကြောင့်ညည်းညူမိရလေသည်။ “ပြွတ်..ပြွတ်…ပြွတ်” “အင့်..ဟင်းးဟင်းးးးး” မင်းသူလည်းမေလေးချိုချိုကိုလျှာနှင့်ယက်လိုက်စို့လိုက်နို့အုံလိုက်ငုံလိုက်ခဲလိုက်လုပ်နေသဖြင့်မေလေးမှာပိပိထဲအရည်တွေစိမ့်ထွက်လာမှန်းသိပြီး။ ရှက်သွေးဖြာသွားလေသည် မင်းသူလည်းမေလေးလုံချည်ကိုအသာဖြေကာချွတ်သောကြောင့်မေလေးလည်းခါးကိုကြွပေးလိုက်ရပြီး။ မင်းသူကမေလေးအဖုတ်ကိုအတွင်းခံဘောင်းဘီထဲလက်သွင်းပြီးအမွေးနုလေးများကိုပွတ်သတ်ပေးရာ။မေလေးမှာဓာတ်လိုက်သကဲ့သို့တချက်တွန့်သွားပြီးပိပိထဲမှအရည်ကြည်ချောဆီလေးစိမ့်ထွက်သွားသည်။ပိပိအကွဲကြားလက်သွင်းပြီးမင်းသူမှာမေးလေးနို့ကိုစို့လိုက်သည်။မေလေးလည်းဖီလင်တက်သထက်တက်လာပြီး”အော်ညည်းသံလေးပေးမိလေသည်။ မင်းသူကမေလေးအတွင်းခံကိုချွတ်လိုက်သဖြင့်မေးလေးဒုတိယအကြိမ်..ဖင်ကိုကြွပေးရပြန်သည်။ပိပိမှာလည်းဖြူဖွေးဝင်းဝါနေပြီးနှုတ်ခမ်းသားများမှာပန်းနုရောင်ပြေးနေလေသည်။မင်းသူမာချစ်ရ၏ပိပိလှလှလေးကိုမြင်ပြီးယက်ပေးချင်သောစိတ်တဖွားဖွားဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည် “မေလေးပိကိုနမ်းချင်တယ်ကွာ” “မလုပ်ပါနှင့်မောင်” “မေလေးပြန်မလုပ်ပေးချင်ဘူးမောင်” “မေလေးကလည်းကွာလင်မယားတွေဖြစ်ပြီးမှကွာ”။ “မလုပ်ပါနှင့်မောင်ရယ်၊မောင်လည်းဘုန်းနိမ့်မယ်၊မေလည်းလည်းငရဲကြီးပါ့မယ်” “လုပ်ပါကွာ” “မေလေးမလုပ်ပါရစေနှင့်မောင်ရယ်” “မေလေးမလုပ်ချင်လည်းမောင်အတင်းမတိုက်တွန်းချင်ပါဘူးလေ၊မောင်တော့လုပ်ပါရစေ” “အာ.မောင်မေလေးကိုငရဲမပေးပါနှင့်မောင်” မင်းသူလည်းမေလည်းအားမပြောတော့ပဲမေလေးပိပိအားအတင်းယက်လိုက်သည်” “မလုပ်ပါနှင့်မောင်မေလေးတကယ်စိတ်ဆိုးမှာနှော်” မင်းသူလည်းဆက်မလုပ်ရဲတော့ပဲ၊မေလေးပေါင်ကြားထဲဝင်ကာမေလေးပိပိအားလိုးချလိုကိသည် […]

ကၽြန္မနာမည္ကနာမည္က ေမဣေျႏၵေအာင္ .. ကၽြန္မက တစ္ဦးတည္းေသးသမီးဆိုေတာ့အိမ္ကလဲအရမ္းခ်စ္ၾကတာေလ ..ငယ္ငယ္တည္းကပတ္ဝန္းက်င္အနီးအနားမွာ ကစားေဖာ္ကစားဖက္က ေယာက်္ားေလးေတြခ်ည္းပဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မလဲသူတို႔နဲ႔ေပါင္းပီး ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္လိုပုံစံျဖစ္ေနတာ က်ားက်ားယားယားေပါ့…အိမ္ကလဲတစ္ဦးတည္းေသာသမီးေလးဆိုေတာ့ခ်စ္လို႔ ကၽြန္မေနခ်င္သလိုပဲေနခိုင္းခဲ့ၾကတာ …သူတို႔လဲ ကၽြန္မကိုသားတစ္ေယာက္လိုပဲသေဘာထားၾကတာေလ….ကၽြန္မကလဲ ကိုယ့္ကိုကိုလဲ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ ခံယူထားတာ….ေယာက္ကလ်ာေပါ့…မိန္းကေလးကေယာက်ာ္းစိတ္ေပါက္တာ ျမတ္ေသးတယ္ …….တခ်ိဳ႕ဆို ျမင့္ျမတ္တဲ့ေယာ်က္ားဘဝကိုရတာေတာင္ ပုန္းေနနဲ႔သူနဲ႔ ပြင့္ေနတဲ့သူနဲ႔ေလ….ထားပါေတာ့ အေျခာက္ေတြကၽြန္မကိုဆဲေနပါဦးမယ္ ခ္ခ္……ငယ္ငယ္တည္းကအက်င့္ပါေနေတာ့ စကားေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ား ပဲေျပာတတ္တယ္ေလ….။ အတန္းေဖာ္ေယာက်္ားေလးေတြနဲ႔ ေဘာလုံးေတြကန္ ေရကူး စုံေနေအာင္ကျမင္းတာ….အဲ့လို လြန္အားႀကီးလို႔လဲ နာမည္အရင္း ေမဣေျႏၵေအာင္ ကေနပီး ေအာင္ႀကီး ေအာင္ႀကီးလို႔ပဲ ေခၚၾကေတာ့တယ္ ……..ကၽြန္မမိဘေတြကလဲ ပိုက္ဆံနဲနဲခ်မ္းသာတယ္ ပီးရင္ ကၽြန္မကလဲ ကေလးဘသာဝလြန္သာလြန္တာ မဆိုးသြမ္းတဲ့သူဆိုေတာ့အရပ္ထဲကဝိုင္းခ်စ္ၾကတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ပဲအခ်ိန္ေတြ တျဖည္းျဖည္းၾကာလာတာနဲ႔အမၽွ ကၽြန္မလဲအပ်ိဳေဖာ္စဝင္ေနၿပီေလ……ကၽြန္မနို႔ေလးေတြ စူလာတယ္ ……..ရာသီလာတာတို႔ဘာတို႔လဲ စျဖစ္လာတယ္……ပီးက် ကၽြန္မေစာက္ဖုတ္မွာ အေမႊးႏုေလးေတြလဲ ေရးေရးေလးျဖစ္လာပီေလ…….အာ့ေႏြအကုန္လုံးကိုကၽြန္မမုန္းတယ္ အဲ့တုန္းကေပါ့…….ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ […]

ဒေါ်မီမီတင့် အိပ်ရာက ထပြီး ရေချိုးခန်း ထဲကို ဝင်လိုက်တယ် ။ သွားတိုက်ရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ် ဝတ်ရုံကို ဖြေချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ တကိုယ်လုံးကို မြင်နေရတဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးထဲမှာ အဝတ်မဲ့ နေတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ နို့ကြီး နှစ်လုံးက အိကျနေ ပေမယ့် လုံးဝန်းနေဆဲဘဲ ။ နို့သီးခေါင်း နီနီလေးတွေကလည်း တပ်မက်စရာ ကောင်းတုံးဘဲ ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အမြဲ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ နေခဲ့လို့ ဝမ်းပျင်သား ကလည်း ခပ်မို့မို့လေး ရှိနေပေမယ့် ကြည့် လို့ ကောင်းဆဲဘဲ ။ ခါးက သိပ် မသေးတော့ပေမယ့် တုတ်တုတ်ကြီးလည်း မဖြစ်သေး ။ တင်ပါးကြီးတွေကတော့ စွင့်ကား ထယ်ဝါနေဆဲဘဲ […]

ဒေါ်မြတ်တင်မေကို ထွန်းကိုသိတာတော့ကြာပြီ။ ဒါပေမဲ့ ရင်းနှီးတာတော့အရမ်းကြီးမရင်းနှီး။ ထွန်းကိုကား အသက် (၂၇)နှစ်ခန့်ရှိသည့် လူလတ်ပိုင်းတစ်ဦး။ ယောင်္ကျားဆန်ဆန်နှင့် ချောမောသော ရုပ်ရည်ပိုင်ရှင်တစ်ဦး.။ စကားပြောလည်းကောင်းသော ကြောင့် ချစ်သူခင်သူများသည်။ ဘွဲ့ရပြီးနောက်ပိုင်းတွင် မြို့မှာလာပြီး ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင်အလုပ်လုပ်ကိုင်နေသူ။ ဒေါ်မြတ်တင်မေကား သူငှားနေသည့် အဆောင်မှ အဆောင်ပိုင်ရှင် ဦးကောင်းမင်း၊ ဒေါ် နီလာ နှင့်သူငယ်ချင်းတွေ။ ဒေါ်နီလာထံလာရင်း မျက်မှန်းတန်းမိကာ ရင်းနှီးနေသောသဘော။ ဒီလောက်ဘဲရှိသည်။ ဒါပေမဲ့တစ်ခုတော့ ထွန်းကိုသိသည်။ ဒေါ်မြတ်တင်မေကတော်တော်လှသည်ဟု။ ဟုတ်တယ်လေ….အသက်က(၄၀)စွန်းစွန်း။ ငယ်စဉ်ကမယ်ဘွဲ့တွေဘာတွေရဖူးသည်ဟုတော့သိရသည်။ သူမနှင့်သူမယောင်္ကျား ဦးမောင်မောင်ဝင်းက ကလေး(၂)ယောက်ထွန်းကားခဲ့သည်။ ထိုကလေးတွေကလည်း သူမြင်တော့မြင်ဖူးသည်။ ဒါကလဲကျောင်းပိတ်ချိန်တွေလောက်မှပါ။ ဘော်ဒါဆောင်မှာထားတာဆိုတော့တစ်ခါတစ်ရံမှသာ။ ဒေါ်မြတ်တင်မေယောင်္ကျားကလည်း အလုပ်များသူပီပီအိမ်မှာမကပ်။ ဒီတော့ သူမကလည်း ထွန်းကိုငှားနေသော အဆောင်ပိုင်ရှင်ဒေါ်နီလာဆီ မကြာမကြာလာလည်သည်။။ သူမတို့ဘာတွေပြောလို့ပြောနေကြမှန်းတော့မသိ။ ထွန်းကိုအလုပ်ပြန်လာသည့် အခါ မကြာခဏတွေ့သည်။ ထိုအခါမျိုးတွင် ဒေါ်မြတ်တင်မေက သူ့ကိုမကြာခဏပြုံးပြတတ်သည်။ […]

မြိုစွန်တနေရာ အဝေးပြေးလမ်းမကြီး အနောက်ဖက် ပျံကျဈေးလေးက ရောင်းသူဝယ်သူ အသံပေါင်စုံနဲ့ ဆူညံနေတာဗျို့။ကျုပ်လည်း မိန်းမကို ဈေးခင်းပေးပြီး အိမ်ပြန်ဖို့ နုတ်ဆက်လိုက်တယ်။ ” မတင် ငါပြန်ပြီ နေ့လည်ကျမှ လာတော့မယ် “ ” အင်းပါ ကိုထွန်းကို … အိမ်ရောက်ရင် ကလေးသေချာကြည့်နော် “ ကျုပ်မိန်းမ မတင်ကလည်း ရောင်းမယ့်ပန်းတွေ ရေဝတ်အုပ်ရင်း ပြန်နုတ်ဆက်နေတာပါ။ဟုတ်တယ် ကျုပ်နာမည် ထွန်းကိုဗျ။ငယ်ငယ်ထဲက အတူနေရတဲ့ ဘဒွေးက ပေးထားတာ။မိဘတွေက ကျုပ်ကလေးဘဝထဲက ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆုံးသွားတော့ မမှတ်မိတော့ပါဘူး။ဘဒွေးကပဲ လေးတန်းထိ ကျောင်းထားပေးပြီး တောင်ယာဝင်လုပ်ခိုင်းတာ။ကျုပ်က အပင်ပန်းခံနိုင်ပေမယ့် တောင်ယာအလုပ်ကျ ဝါသနာမပါဘူးဗျ။ဒါနဲ့ လူပျိုပေါက်ရောက်တော့ ဘဒွေးက ဆိုက္ကား တစ်စင်းဝယ်ပေးပြီး ဒီဈေးလေးထဲ ဂိတ်ထိုးခိုင်းတော့တာပဲ။ကျုပ်ဆိုက်ကားနင်းတော့ ၃နှစ်လောက်ကျ ဘဒွေးလဲဆုံးရော။ ကျုပ်အိမ်ထောင် မကျခင်ကတည်းက မြှာပွေတယ်ခေါ်မလား ဂေါ်စွံတယ်ခေါ်မလားပဲ။ပန်းရံသမကနေစပြီး […]

လက္ထဲမွာ ပူခနဲျဖစ္သြားသျဖင့္ ခန္႔မင္း တစ္ေယာက္ ေငးေမာျပီး အေတြးႏြံထဲနစ္ေနရာမွ သတိ၀င္လာသည္။ သူ႔လက္ထဲကစီးကရက္မီးက အစီခံကုိ ထိလာျပီးသူ႔လက္ကုိ အပူဟပ္ သြားသည့္တုိင္ေအာင္ သူ႔အသိစိတ္ေတြက ဆုံးစမဲ့လြင့္ေမွ်ာေနျခင္းျဖစ္သည္။ ၀မ္းနည္းစိတ္ေတြေၾကာင့္ သူ႔ရင္ထဲမွာျပည့္က်ပ္ေနသည္။ ေဖေဖ၊ေမေမရဲ႕သားအရင္းမဟုတ္ဖူးဆုိေသာ အသိကသူ႔ရင္ထဲမွာ လြမ္းမုိးေနသည္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကုိမခ်စ္လုိ႕လားခ်စ္ပါသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက သူ႔ကုိသားအရင္းလုိပင္ သေဘာထားျပီး ခ်စ္ခဲ့ၾကသည္။ သူ႕ကလည္း ေဖေဖ ဦးေ၀မင္းႏွင့္ ေမေမေဒၚျဖဴျပာလင္းတုိ႔ကုိ ခ်စ္ပါသည္။ သူတုိ႔(၂)ဦးက သူ႔ကုိသူမတုိ႔သားအရင္းပါဟုပင္အခုထိေျပာေနၾကတုန္းပင္။ မထင္မွတ္ေသာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုေၾကာင့္ သူသိခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေျပာရလွ်င္ေတာ့ ေမေမ ေဒၚျဖဴျပာလင္းမွာ ရွိေနေသာ ႏွလုံးေရာဂါေၾကာင့္ မမၾကီး နီလာမင္းႏွင့္ မမေလး နီလာလင္းတုိ႔ကုိ ေမြးဖြားျပီးသည့္ေနာက္တြင္။ ေယာက်ၤားေလးလုိခ်င္သျဖင့္ကေလးထပ္ယူခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ထုိကုိယ္၀န္ကား ေမေမျဖဴျပာလင္းတြင္ အဖတ္မတင္ခဲ့။ ေဆးရုံတြင္ ခက္ခက္ခဲခဲေမြးဖြားျပီး ေမေမေဒၚျဖဴျပာလင္းအသက္ကုိကယ္ဆယ္ႏုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း ေမြးဖြားလာသည့္ ကေလးမွာ ဆုံးသြားခဲ့သည္။ […]