အလုပ်ကိစ္စနှင့် ကျတော်ရန်ကုန်သို့ရောက်သည်။ရန်ကုန်၌ ဆွေမျိုး အပေါင်းအသင်းမရှိသဖြင့် ထုံးစံအတိုင်း ဟိုတယ်တွင် တည်းရသည်။ကြယ်ငါးပွင့်အဆင့်မဟုတ်သော်လည်း…တော်တော်လေး သပ်ရပ်သားနားသည်။ ပထမတစ်ရက် ကျတော် ဟိုတယ်ခန်းသို့ရောက်ရောက်ခြင်း…ခဏအနားယူကာ…ရန်ကုန်မြို့အနှံ့တကိုယ်တည်း ပတ်သည်။ရန်ကုန်သည် ကျတော်နှင့်မစိမ်းသော်လည်း…သိပ်တော့ မကျွမ်းကျင်…။တချို့နေရာများတွင် ဘယ်ကစသွားလို့ သွားရမှန်းမသိ။ ဥပမာ…ကျတော်တို့နယ်တွင် အဆက်အသွယ်ရှိလျှင် အလွယ်တကူရနိုင်သော…စော်ခေါ်သည့် ကိစ္စ။အလွယ်တကူရနိုင်သည် ဆိုသော်လည်း ကိုယ့်မြို့ကိုယ့်နယ်ဖြစ်သည့်အတွက် အပေါင်းအသင်းစုံသည်။မိဘဆွေမျိုးများလည်းရှိသဖြင့် တော်ရုံ တန်ရုံ ခေါ်ဖို့ဆိုသည်မှာမလွယ်..။ကျတော်တို့ မိသားစုက မြို့မျက်နှာဖုံးလို ဖြစ်နေသည့်အတွက်ပိုဆိုးသည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ကုန်သို့ရောက်တုန်း ရောက်ခိုက် ကိုယ့်ကို ဘယ်သူမှမသိနိုင်သည့်နေရာတွင် တခဏတာ စိတ်ဖြေချင်သည်။ရန်ကုန်မြို့တွင် စော်ခေါ်ချင်လျှင် ပို၍လွယ်မည်ဟု ထင်ရသော်လည်း…ကျတော့်တွင် ဒီကိစ္စမျိုး မေးရလောက်အောင်ထိ ရင်းရင်းနှီးနှီးပေါင်းသည့် သူငယ်ချင်းမရှိ…။ဟိုတယ် receptionist ကိုမေးရအောင်ကလဲ မိန်းကလေး ဖြစ်နေပြန်တော့ ကျတော် မျက်နှာပူရသည်။ ကလပ်သို့ရောက်တော့လဲ မရှာဖွေတတ်ပြန်။စိတ်သာရှိသည်…ကိုယ်က မလိုက်နိုင်သည့်အဖြစ်…။၂ရက်ခန့် အလုပ်ကိစ္စနှင့် တွေ့စရာရှိသည့်သူနှင့်တွေ့…လုပ်စရာရှိသည်များ လုပ်သည်။စတုတ္ထမြောက်နေ့တွင် […]
