Local News

ကိုကို အလုပ်ထွက်မည့်နေ့။ အလုပ်သာထွက်ရတာ ဒီအလုပ်ကိုသံယောဇဉ်ရှိသည်။ ဒါပေမယ့်လည်း သူ့ သူငယ်ချင်းများ နှင့် လုပ်ငန်းစပ်တူ အဖြစ်ပထမဆုံး စလုပ်မှာမို့ ထွက်ရတာ ။ဒီနေ့တော့ အလုပ်နောက်ဆုံးလုပ်ခဲ့တဲ့ သူ့လစာ ကိုသွားထုတ်ရင်း ယူနီဖောင်းတွေ ကို သွားအပ်သည်။ ရုံးခန်းထဲရောက်တော့ မန်နေဂျာ မလဲ့ က သူ့ကို အပြုံးဖြင့် နှုတ်ဆက်သည်။ မလဲ့က သူတို့ ကုန်တိုက်မှာ မန်နေဂျာ လေ။ “ဟဲ့ နင့်က ငါတို့ကိုခွဲသွားတော့မှာပေါ့” ဟု ပြောတော့.. “ဟုတ် မထွက်ချင်ပါဘူး အစ်မ ရယ် ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်းတွေ နဲ့ အလုပ်အတူတူလုပ်မှာမို့ပါ” ဟု ပြောရင်း ယူနီဖောင်းများကို မလဲ့ကို လှမ်းပေးလိုက်သည်။ မလဲ့က ယူနီဖောင်းများကို လှမ်းယူရင်း “အင်း လစာ ထုတ်ရဦးမယ်နော်..”ဟု […]

ေရႊရည္၀င္းထိန္ ဘ၀ ေရွ႕တက္လမ္း အတြက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို လာခဲ႕သည္ ။ ေရႊရည္၀င္းထိန္အတြက္ ဧရာမ စြန္႕စားခန္းၾကီး တခု ၿဖစ္သည္ ။ ေရႊရည္၀င္းထိန္သည္ အေဖနဲ႕ အေမ အတန္တန္ တားတဲ႕ၾကားက ၾကီးပြားတိုးးတက္ဖို႕ ထြက္ခဲ႕လိုက္သည္ ။ အေမ႕ဖက္က ေဆြမ်ိ ဳးတေယာက္ရဲ႕အိမ္မွာ စေရာက္ေရာက္ခ်င္း ခဏေနသည္ ။ ခ်က္ခ်င္း အလုပ္ မရလို႕ အလုပ္ရွာေနတာနဲ႕ တပတ္မက ၾကာသြားသည္ ။ ေဆြမ်ိ ဳးအိမ္ကို အားနာတာေၾကာင္႕ ဘာရရ လုပ္မည္လို႕ ဆံုးၿဖတ္ၿပီး တဆိုင္၀င္ တဆိုင္ထြက္ လိုက္ေမးသည္ ။ အလုပ္ေတာင္းသည္ ။ “ စူပါ ဂလုပ္ ” ဆိုတဲ႕ စူပါမားကက္ၾကီးမွာ အေရာင္း ၀န္ထမ္း အလုပ္ […]

ဒီနေ့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိလို့ သဇင်တယောက်တည်း လွတ်လပ်နေသည် ။ စာကြည့်စားပွဲက ကွန်ပျူတာမှာ Facebookကို ဝင်ရင်း အကောင့်အတုက သူငယ်ချင်းတွေ တင်ထားတဲ့ ပုံတွေ စာတွေကြောင့် စိတ်တွေ ထကြွလာရပြီး အော စာတွေကို ဖတ်ချင်လာမိတာကြောင့် အရင်က သူငယ်ချင်းတယောက်ကောင်းမှုကြောင့် ရောက်သွားဖူးတဲ့ အတွေးပင်လယ်ပြာ ဖိုရမ်ကို သွားဝင်ဖတ်လိုက်သည် ။ အဲဒီမှာ ——- ဆိုတဲ့ အပြာ ဇာတ်လမ်းတပုဒ်ကို ဖတ်ရင်း ဖတ်ရင်းနဲ့ စိတ်ဝင်စားလာပြီး ဆက်တိုက် ဖတ်လိုက်မိသည် ။ စိတ်ကြွဖွယ်ရာ အရေးအသားတွေကြောင့် သဇင် အိမ်နေရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်အောက်စကို တဖြည်းဖြည်းချင်း မ,တင်လိုက်ရင်း ပေါင်ကြားက ရွှေကြုတ်ကို ပွတ်နေမိသည် ။ လက်ချောင်းတွေကလည်း ရွှေကြုတ်အကွဲကြောင်း တလျောက်ကို ဖိကာဖိကာ […]

စူပါစတား ရုပ်ရှင်ထုတ်လုပ်ရေး နှင့် မော်ဒယ်အေဂျင်စီ ဆိုင်းဘုတ်ကြီးကခမ်းနားသလို အတွင်းပိုင်းအပြင်အဆင်ကလည်းခမ်းနားသားနားလှသည်။ ထိုအေဂျင်စီရုံးခန်းထဲ၌လူရွယ်တစ်ယောက်စာရွက်စာတမ်းတွေကွန်ပျူတာတွေနဲ့အလုပ်များနေသည်။ ထိုစဉ် … အစ်ကို ကျွန်မအင်တာဗျူးအတွက်လာတာပါ အသံကြားရာဖက်ကိုလူရွယ်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အဖြူရောင်အကျီၤကိုယ်ကြပ် အပေါ်အောက်တစ်ဆက်တည်း နှင့် ဒေါင်ဖိနပ်အဖြူရောင်လေးကိုစီးထားပြီး ဆံပင်ခွေခွေလေးတွေနဲ့ ဘော်ဒီအကိတ်အလန်းစားကောင်မလေးတစ်ယောက် … အော နာမည်က … ဖြူဖြူဇော်ပါ … တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် ကျွန်တော်ကသူရပါ … ဟုတ်ကဲ့ ကိုသူရ၊ ဖြူလည်းတွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် … လာတာအချိန်ကိုက်ပဲ ချိန်းထားတာ ၂နာရီခွဲနော် … ဟုတ်ကဲ့ … ဖြူဖြူဇော်ကိုယ်ရေးမှတ်တမ်းတွေဘာတွေကောပါခဲ့တယ်မလား … ပါခဲ့ပါတယ် ဒီမှာပါကိုသူရ … သေချာပြင်ဆင်လာခဲ့တာပဲ ကောင်းတယ် … ကျေးဇူးပါ … ကဲ ရုံးခန်းထဲမှာအေးဆေးထိုင်ပြောကြတာပေါ့ … ဟုတ် သူရဖြူဖြူဇော်ကိုအရှေ့ကောင်တာကနေသူ့ရုံးခန်းထဲကိုခေါ်လာခဲ့လိုက်သည်။ ရုံးခန်းထဲရောက်တော့ ပြောင်လက်နေတဲ့အနက်ရောင်ဆိုဖာခုံတစ်ခုံကိုညွှန်ပြလိုက်ရင်း … […]

လွန်ခဲ့သော၂၀၀၆ခုနှစ်ကတော့ကျမအသက် ၂၃နှစ်အရွယ်လောက်ကပေါ့ရှင်။ ကျမကျောင်းပြီးပြီ အလုပ်အတွက်သင်တန်းတွေပြေးတက်ရင်း ပေါ့ကြုံခဲ့ဆုံခဲ့တာလေးပြောပါရစေ။ဟီးဟီး ပြောချင်ဇောကများနေတော့နာမည်ပြောဖို့မေ့နေတယ်။ကျမကပန်းသဇင်တဲ့။ပင်မြင့်မှာပွင့်တဲ့ပန်းလေး လို့ဖေဖေကနာမည်လေးပေးခဲ့တာ။ ကျမဘဝတိုးတက်မြင့်မားဖို့ရည်ရွယ်ပြီးပေးထားတဲ့နာမည်လေးပေါ့။ဒါပေမယ့်ကျမကိုအရမ်းလှသလားလို့မေးရင်အရမ်းမလှပေမယ့်ချစ်စရာကောင်းပါတယ်။အသားဖြူတယ်။မျက်နှာအကျကောင်းတယ်။နှာခေါင်းစင်းတယ်။မျက်လုံးမျက်ခုံးကောင်းတယ်။အင်းကိုယ်လုံးလားလှတယ်လို့ပဲပြောရမှာပေါ့။ ဖွင့်ထွားတဲ့ရင်သားနှင့်စွင့်ကားတဲ့တင်ရှိတယ်။ ကိုယ်ရေးသွေးတာတော့ဟုတ်ပါဘူးရှင့် အင်းလိုရင်းပဲပြောပါ့မယ်။ဒီလိုပါ ကျမသင်တန်းတရစ်ခုတက်ရမယ်ဆိုတော့အလုပ်ကနေအပြေးအလွှားတက်တယ်။DMLမှာ ပေါ့။အလုပ်ထဲကလာရတော့နောက်ကျသွားတယ်။ သင်တန်းရောက်တော့ထိုင်စရာခုံလိုက်ရှာတယ်။နောက်ဆုံးမှာ ခုံတန်းမှာတစ်ယောက်တည်းထိုင်နေတဲ့သူအနားကျမသွားပြီး။ “ဟီး နောက်ကျသွားလို့အကိုထိုင်လို့ရလား” “ဟာ ရပါတယ်ဗျ၊ရပါတယ်ထိုင်ပါ” “ဟုတ်ကဲ့ကျေးဇူးရှင့်”ရည်ရည်မွန်မွန်ပြောနေပေမယ့်ကိုယ့်အာရုံကသင်တန်းနောက်ကျနေလို့သူ့ကိုဂရုမစိုက်မိဘူး။ထိုင်ပြီးမှ သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။နေလောင်အသားအရည်မို့ညိုနေပုံရပေမယ့်မူလအသားဖြူပုံရတယ်။ယောက်ျားပီသတဲ့မျက်နှာပေါက်ပဲ။ဝတယ်လို့ပြောစရာမရှိတဲ့ကိုယ်လုံးပိုင်ရှင်။စပို့ရှပ်နှင့်စတိုင်ဘောင်းဘီကျကျနနဝတ်ထားတယ်။သင်တန်းမှာစာတွေသင်ရတဲ့အချိန်တော့ သူ့ကိုအာရုံမထားမိပေမယ့်ကိုယ့်အနားမှာတစ်စိမ်းယောကျားလေးရှိတဲ့ဆိုတဲ့စိတ်ကမလုံမလဲနှင့်ပေါ့။ခဏခဏချောင်းကြည့်မိတယ်။ဟီးကျမကလည်းအချောင်းသူကလည်းအကြည့်မှာနှစ်လိုဖွယ်အပြုံးနှင့်တချက်ပြုံးပြတယ်။ “အိုး ..”ကျမရင်ခုန်ပြီးရှက်သွားတယ်။ကျမအပျိုစင်လေးပါ။ တစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့အပြုံးမှာအရည်ပျော်သလိုဖြစ်သွားတယ်။ကျမပြန်ပြုံးပြလိုက်တယ် ပြီးတော့သင်တန်းဆရာပြတဲ့ဖက်ကိုအာရုံစိုက်ပေမယ့်ခုန်နေတဲ့ရင်ကို မဖုံးဖိနိုင်ဘူးလေ သင်တန်းခဏနားချိန်မှာတော့။ သူကကျမဖက်လှည့်ပြီး “ကျနော် ပြည့်ဖြိုးဦးပါ” “ဟုတ်ကဲ့အကိုကျမကပန်းသဇင်ပါ” “ဟုတ်ကဲ့နာမည်လေးကအရမ်းလှတယ်” “ဟင်းးးမုန့်ဝယ်ကျွေးပါ့မယ်” “ဟားး ကျနော်မုန့်စားချင်လို့မဟုတ်ပါဘူး၊နာမည်နဲ့လူနှင့်လည်းအရမ်းလိုက်ဖက်တယ်အာ့ကြောင့်ပါ” “ခစ်ခစ် အရမ်းအပြောကောင်းတယ်” “အပြောမကောင်းရပါဘူးဗျာ။ကျနော်ကစစ်သားပါဗျာ” “ခစ် ခစ် ကိုကိုစစ်သားကြီးကအပြော၂ကောင်းတယ်’” “ဟားးဟားးတကယ်လားဗျာ၊ကျနော်တောင် မြောက်ချင်လာပြီ” “အောဒါနှင့် ဘယ်တပ်ကလဲ” “ကျနော်၆၇၇၇ ကလောတပ်နယ်မှာတာဝန်ကျပါတယ်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “ဘာရာထူးလဲရှင့်” “ဗိုလ်ကြီးအဆင့်ပါပဲ” “ဟုတ် ဗိုလ်ကြီး” “ဟာ မပန်းသဇင်ကလည်းဗျာ” […]

ဒီနေ့ ကျနော် ချစ်ရတဲ့သူနှင့် ချိန်းထားသည်။ ကျနော်တို့ နေ့တိုင်းနီးပါး ဆုံနေရပေမယ့် အခုလို အားလပ်ရက်လေးမှာ အကြင်နာတွေ ဖလှယ်ဘို့ ခဏခဏ တွေ့ဖြစ်သည်။ မနက် စောစီးစွာ ရေမိုးချိုးပြီး ကိုယ်လုံးတင်မှန်မှာ ပေါ်နေသည့် မိမိ ကိုယ်ကို ကြည့်ကာ ပီတိဖြစ်နေမိသည်။ အသက် ၃၀ ကျော်ပေမယ့် ဘီယာဗိုက် မထွက်၊ မေး ၂ ထပ် မဖြစ်ပဲ သပ်ရပ်စွာ နေတတ်လို့လည်း မိမိမှာ မိန်းကလေး သူငယ်ချင်း များခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆံပင်ကို ဂျယ်လ် ထည့်ပြီး သေသပ်စွာ ဖီးလမ်းကာ အနည်းငယ် ထောင်နေသည့်ဟန် ပြုထားသည်။ လူလတ်ပိုင်းဝင်ပြီ ဖြစ်သော်လည်း လူငယ်အသွင်ပင် ပြင်ဆင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ အိမ်က စီစဉ်ပေးထားသော မနက်စာကို အမြန်စားကာ […]

“နောင်ရဲရေ… မနက်ဖန်ကျရင် မင်းအဖေ ရှိရာ လားရှိုးဘက်ကို လိုက်ရမယ်… ကားနဲ့ပဲ သွားမှာ ဆိုတော့ လမ်းမှာ တစ်ည အိပ်ရမယ်ကွ… မေလေးကတော့ မန္တလေးမှာ တစ်ည ဝင်အိပ်မယ် စဉ်းစားထားတယ်… မန္တလေးည လျှောက်လည်ကြတာပေါ့… မင်း… အထုပ်အပိုးတွေ မေလေး ပြင်ပေးထားတယ်… မင်းလည်း စာမေးပွဲ ပြီးနေပြီဆိုတော့… အေးဆေးပဲမလား…” “ဟုတ်… မေလေး… အေးဆေးပါပဲ… အဖေက ဘာလို့ ခေါ်တာလဲဗျ…” “သြော်… သူလည်း တို့တွေနဲ့ ခွဲနေရတာ ၄ လ လောက် ရှိတော့ လွမ်းလို့ နေမှာပေါ့… မင်းလည်း ကျောင်းပြီးတာနဲ့ တခါထဲ ခေါ်လိုက်တာ… ဘာလဲ… ရည်းစားတွေ လွမ်းကျန်ခဲ့မှာ စိုးလို့လား…” “ဟုတ်တယ်… မေလေးရ… စောစော ပြောရောပေါ့ဗျာ… […]

ကျမ အပျိုဖြစ်ပေမယ့် အပျိုဘော် မဝင်သေး။ ရှုပ်သွားလား မသိဘူး။ အသက်က ၁၈ နှစ် ကျော်နေပြီ။ ဒါပေမယ့် ရာသီသွေး မပေါ်သေးဘူး။ ကျမ နေတာကလည်း ရန်ကုန် မန္တလေး အဝေးပြေးလမ်းမှာ ရှိတဲ့ ရွာလေး တစ်ရွာမှာပေါ့။ ကျမတို့ ရွာကနေ ပုဆိုးတွေ ထွက်ပါတယ်။ ထားပါတော့ ရွာအကြောင်းကို။ ကျမ က အလယ်တန်းအထိပဲ ကျောင်းနေတယ်။ ကျောင်းစာလည်း စိတ်မဝင်စားဘူးလေ။ စာမေးပွဲလည်း ခဏခဏ ကျတာနဲ့ ကျောင်းထွက်ပြီး မိဘ လုပ်ငန်းဖြစ်တဲ့ ပုဆိုးတွေ ချုပ်၊ ဆေးဆိုးတဲ့ အလုပ်ပဲ လုပ်တယ်။ အမေဖြစ်သူကလည်း ကျမ ရာသီသွေး မပေါ်သေးတာကို စိုးရိမ်လာတယ်။ တစ်နေ့တော့ “သမီးရေ…ညဉ်းလည်း ဟိုဟာက မလာသေးဘူး…အမေတော့ စိုးရိမ်တယ်ကွယ်…။ အဲ့ဒါ […]

ေမာ္ၾကီး ေဇာ္၀ိတ္တို႕အိမ္ကို အ၀တ္တထည္ ကိုယ္တခုနဲ႕ ေရာက္ခဲ႕တာပါ ။ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ဆိုတဲ႕ သံေယာဇဥ္နဲ႕ ေဇာ္၀ိတ္က ေမာ္ၾကီးကို သူတို႕အိမ္မွာ ေနဖို႕ ခြင္႕ၿပဳခဲ႕တယ္ ။ ေဇာ္၀ိတ္ရဲ႕ မေဟသီ မသက္ကလည္း ေမာ္ၾကီးအေပၚ ဟိုးအရင္ထဲက ေကာင္းတယ္ ။ သူတို႕ အိမ္ကို လာရင္ ရွိတာအကုန္ခ်ေကြ်း ပြင္႕လင္း သေဘာေကာင္းခဲ႕တယ္ ။ အခုဟာက ေမာ္ၾကီးလို ေထာင္က ထြက္လာတဲ႕လူတေယာက္ကို သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြက ကူညီဖို႕ လက္ခံဖို႕ မေၿပာနဲ႕ ေဆးေဖၚေၾကာဖက္ေတာင္ လုပ္ခ်င္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး ။ ေဇာ္၀ိတ္တို႕ လင္မယားကေတာ႕ အရင္က အတိုင္းဘဲ ။ ေနစရာေပး ထမင္းေကြ်းထားတယ္ ။ ေဇာ္၀ိတ္ကဘဲ ေမာ္ၾကီးကို အလုပ္ရွာေပးတယ္ ။ သူအလုပ္မ်ားတဲ႕ၾကားက […]