Local News

ႏႈတ္ေဆာ့မိမွေတာ့ မထူးေတာ့ေပ။ သူကလည္း စိန္ေခၚၿပီေလ။ ဒီေတာ့ ဘြာခတ္ေနလို႔ ညံ့ရာက်သြားမွာေပါ့။ ဤသို႔ပင္ ‘တက္လူ’ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ေသြးက စကားေျပာလာသည္။ ေသြးဆိုတာက လူပ်ဳိေသြး။ တက္လူအသက္က ၁၆ ႏွစ္ေက်ာ္လာၿပီ။ ဆန္႔က်င္ဘက္မိန္းမေတြရဲ႕ အဓိကပစ္မွတ္ေတြကို အငမ္းမရ ၾကည့္တတ္လာၿပီ။ ၿပီးေတာ့ အသံေတြေျပာင္းလာသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးႏုႏုေလးေတြ ခပ္ေရးေရးေပါက္လာၿပီ။ ‘မာစတာေဘးရွင္း’ ေခၚ ဂြင္းတိုက္တတ္လာၿပီ။ အားလုံးၿခံဳလိုက္လွ်င္ တက္လူတစ္ေယာက္ ကေလးမဟုတ္ေတာ့ပဲ လူပ်ဳိျဖစ္လာၿပီ။ ႀကီးေကာင္ဝင္လာၿပီဟုု ေျပာရေပေတာ့မည္ ။ မနက္ပိုင္းက သူ႔အေမကို ျမစ္ဆိပ္သို႔ လွည္းႏွင့္လိုက္ပို႔ၿပီး အျပန္တြင္ မရင္ေမႏွင့္ ေတြ႔၏။ ေတြ႔ေသာေနရာက ရြာႏွင့္အေတာ္လွမ္းေသာ ေတာင္ၾကားလမ္းတစ္ေနရာမွာ ျဖစ္သည္။ မရင္ေမဆိုတာက အသက္ ၂၉-၃၀ ဝန္းက်င္ ကေလးႏွစ္ေယာက္အေမ ျဖစ္သည္။ တစ္သားေမြးတစ္ေသြးလွ ဆိုသည့္အတိုင္း မရင္ေမတစ္ေယာက္ […]

ေမွာင္မိုက္ေနေသာေကာင္းကင္ျပင္ထက္မွာ ၾကယ္ေရာင္တခ်ိဳ႕က စိန္ပြင့္ေလးမ်ားၾကဲပက္ထားသကဲ့သို႔ တလက္လက္ျဖင့္ လင္းတခါမွိန္တလွဲ႔ ျဖင့္ သူတို႔တတ္ႏိုင္ေသာ အလင္းကေလးျဖင့္ ကမၻာေျမထက္သို႔ လင္းခ်ေပးေနသည္။ ပူေလာင္ျပင္းျပေသာ ေႏြလယ္ညရဲ႕ ေမွာင္မိုက္မႈ႕ေအာက္မွာပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုး တိတ္ဆိတ္လို႔ေနသည္။ သုတ္ကနဲတိုက္ခတ္လိုက္ေသာ ေလျပည္ညင္းတစ္ခ်က္ေၾကာင့္ အေမွာင္ေအာက္မွာအိပ္ငိုက္ေနေသာ သစ္ပင္တို႔လူးလြန္႔လႈပ္ရွားသြားၾကသည္။ “ရွဲ….” ကနဲတိုက္ခတ္လိုက္ေသာ ေလျပည္ညင္းရဲ႕တိုးေဝွ႕က်ီစယ္မႈ႕ေၾကာင့္လားမသိေပမဲ့တစ္ခုေသာ တစ္ထပ္တိုက္ကေလးရဲ႕အခန္းငယ္ေလးထဲမွ အသက္ ၃၀ ဝန္းက်င္ရွိ အမ်ိဳးသမီးတဦး အိပ္ယာထက္မွ ဖ်ပ္ကနဲ လန္႔ႏိုးလာသည္။   သူမနာမည္က ခင္မဟုေခၚသည္။တင္းတင္းျပည့္ျပည့္ဖြံ႕ဖြံ႕ထြားထြားခနၶာကိုယ္မ်ိဳး ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီးေခတ္စကားျဖင့္ေျပာရလ်င္ ေတာ္ေတာ္ေလး ကိတ္သည္ဟုေျပာရမည္။ ခင္မအိပ္ယာေခါင္းရင္းရွိမီးခလုတ္ကို ႏွိပ္ဖြင့္လိုက္ကာ ကပိုကရိုျဖစ္ေနေသာဆံပင္တို႔ကို သားေရကြင္းျဖင့္စည္းေႏွာင္လိုက္သည္။ အခန္းမီးမဖြင့္ေတာ့ပဲကုတင္ေပၚမွဆင္းကာအိမ္သာသြားရန္အခန္းျပင္သို႔ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ညလယ္မွာ ေသးေပါက္ရန္အတြက္ထြက္လာေသာခင္မ အခန္းတံခါးကို အသံမထြက္ေစရန္ ျဖည္းညင္းစြာ ပိတ္လိုက္သည္။ ခင္မတို႔အိမ္မွေရေလာင္းအိမ္သာကတိုက္ႏွင့္တဆက္တည္းမဟုတ္ပဲတိုက္ေနာက္ဘက္ေပႏွစ္ဆယ္ေလာက္အကြာမွာ ေဆာက္ထားသည္။ ဧည့္ခန္းကို ျဖတ္ကာ အေနာက္ဘက္သို႔ ေျခလွမ္းခပ္သုတ္သုတ္လွမ္းဖို႔ျပင္လိုက္သည့္ခင္မမ်က္ဝန္းေတြကအိမ္၏ေနာက္ဆံုးအခန္းျဖစ္ေသာ တူေတာ္ေမာင္ စိုးႏိုင္ထြန္းအခန္းတံခါးေရွ႕မွအျဖတ္တြင္ […]

ႏွာေခါင္းေလးလဲ တစ္မ်ဳိးခ်စ္စရာေလးပဲ။ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ အဆိုးဆုံးကေတာ႕ ပါးစပ္ပါပဲ။ ေတာ္ေတာ္ျပဲတယ္ခင္ဗ်။ ႏႈတ္ခမ္းကလည္းထူေနေတာ႕ က်န္ေတာေတြမလွရင္ေတာ႕ သူဟာ သိပ္႐ုပ္ဆိုးသြားလိမ္႕မယ္ထင္တာပဲ…..အခုေတာ႕ သိပ္ခ်စ္စရာေလးေပါ႕ဗ်ာ။ မ်က္ႏွာေလးေထာင္႕က်က်ေလးမို႕ စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာမဲ႕ပံုပဲ။ သေဘာက ဘ၀ကိုရဲရဲရင္ဆိုင္မယ္ေပါ႕ဗ်ာ။ အခုေတာ႕…..ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ပူးကပ္ေနလို႕ ရဲရဲရင္မဆိုင္ရဲပဲ…..႐ႈိးတိုး႐ွန္႕တန္႕ျဖစ္ေနတယ္။ သူ႕ရဲ႕လံုးက်စ္တဲ႕ ရင္သားေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္႕လက္ေမာင္းကို တင္းတင္းႀကီး ဖိကပ္ထားေလရဲ႕…..အကၤ်ီပါးေလး၀တ္လာခဲ႕တာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရအံုးမယ္။ သူလဲအကၤ်ီအႏြမ္း႐ွန္သားေလးပဲ။ ေဘာ္လီခံေနလို႕ နဲနဲေထာင္ေနတယ္…..ကားတစ္ခ်က္ေဆာင့္တိုင္း သူ႕ရင္သားအိအိေလးေတြဟာကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ၾကြက္သားနဲ႕တင္းမာေနတ့ဲ လက္ေမာင္းေတြနဲ႕ဖိၿပီး ေခ်ေပးသလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ဆုတ္လို႕လဲမရ။ေဘးေ႐ွာင္လို႕လဲမရနဲ႕ အခက္အခဲေတြ႕ေန႐ွာတယ္။   အိုး…..ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္ဆုတ္ခြင့္ဘယ္ေပးမလဲ…..ကားေပၚမွာ ထုတ္ဆီးတိုးပစ္မယ္ေပါ႕….. ေကာင္မေလးရဲ႕ေပါင္ေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ေပါင္ေတြပူးကပ္ေနတယ္။ က်စ္က်စ္တင္းတင္းေလးေတြမို႕အရသာထူးလွပါတယ္…..မသိမသာေလး သူ႕ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားထဲကၽြန္ေတာ့္ေျခေထာက္ကိုရေအာင္ထိုးသြင္းလိုက္မိတယ္။ ေကာင္မေလးကလဲသိတယ္ဗ်…..အထည္႕မခံဘူး။ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းစိထားၿပီး…..ကၽြန္ေတာ္႕ေျခေထာက္ေတြ ကို ဒူးနဲ႕ဖိတြန္းထားတယ္…..႐ွင္ေ႐ွ႕မတိုးနဲ႕ေနာ္….. ဆိုတဲ႕သေဘာမ်ိဳးနဲ႕ကၽြန္ေတာ္႕ကိုစိုက္ၾကည္႕လာပါတယ္။ ရပါတယ္ေလ။ ေစာင့္ၾကည္႕ရတာေပါ႕။ စိတ္ထဲက…..ဘုရားပြဲလွည္႕ေနတယ္…..ေခၽြးစီေတြက်ေနၿပီ. ….ရင္ထဲမွာေမာေနတယ္။ ရမက္ေဇာေတြေပါ႕။ ““၀ုန္း…..”” ““အမေလး…..ဟဲ႕…..ဘယ္လိုေမာင္းတာလဲ။”” ကားက တစ္ခ်က္ဘရိတ္အုပ္လိုက္ေတာ႕ လူေတြအကုန္လံုး အေျခပ်တ္ကုန္ပါတယ္….. […]