Lifestyle

“ဟေ့ကောငွ မငွးသန့ွ .မငွးကောငမွလေးနဲ့မငွးကှာရငအွဆငပွှပေါ့မလား” “ဘာလို့မပှရမှောလဲကှာ” “မငွးနဲ့ အကငှ့ခွငွှးမတူဘူးနှောွ” “ဘာဖှဈလို့လဲ” “ဘာဖှဈရမှာလဲ မငွးကအေးဆေးတယွ။ သညွးခံနိုငတွယွ၊ဟိုကဆတဆွတကွှဲကှ” “အငွးလေ ငါသညွးခံနိုငတွာကပုံမှနလွောကပွါပဲကှာ၊သူကအငယဆွုံးသမီးဆိုတော့အလိုလိုကခွံထားရလို့ပါ” “အေး ငါတို့ကှားဖူးတာကအကှီးဆုံးနှင့အွငယဆွုံးလကထွပရွငအွဆငမွပှကှဘေူးတဲ့ကှ” “ဟုတပွါ့မလားကှာ တကယခွစှရွငအွဆငပွှမှောပါ” “အေး ကှည့လွဲလုပကွှ၊ငါတို့သိထားတာကမငွးကောငမွလေးကို ကှိုကတွဲ့လူတှမှေားတယနွှောွ” “အငွးလေ အဲဒီအထဲကမှ ငါ့ကိုရှေးတာသူတကယခွစှလွို့ပါကှာ” “အေးကှာ မငွးစဉွးစားလို့ရအောငပွါ၊မငွးဘဝတဈသကလွုံးစာအ တှကပွဲ” “အေးပါကှာ၊ကှေးဇူးပါ” “ခကှှာသောကွ နောကကွနှပှေီ၊မနကဖွှနအွလုပလွုပရွမယွ”။ “အေးပါကှာ” တနငွဂြနှနေေ့ညနသေူငယခွငွှးတှနေဲ့ဆိုငထွိုငရွငွးပှောတဲ့စကားတှပေါ။ကနှောမွိနွးကလေး တဈယောကကွိုခစှမွိတယွ။သူအမညကွ “အေးခမွှးမိုး”လူကတော့ဇတဇွတကွှဲလေးပါ။အလုပထွဲမှာပဲတှေ့ကှတာပါ။လူပှိုဖှဈတဲ့ ကနှောကွအေးဆေးတယွ။ငှကေိုလောဘတကှီးမရှာဘူး။လခနဲ့အေးဆေးနတောပါ။ သူငယခွငွှးတှအေားလုံးကတော့ကနှော့အွ ပေါလွေးစားကှတယွ။ဘာလို့လဲဆိုတော့အ လုပနွဲ့ပတသွကရွငကွနှောကွကှှမွးကငှတွယွ လခလညွးကောငွးတယွ။ကုမပြဏီအလုပအွ ပှငအွခှိနပွိုငွးအပတွဲ့လုပငွနွးလေးတှလေဲ လုပသွေးတယွ။အပတွဲ့လူလဲမှားပါတယွ။ ပိုကဆွံထကပွိုပှီးလုပပွေးတာကှောင့ပွါ။ ဒီတော့ဝငငွှလေေး မဆိုးဘူးပေါ့ဗှာ။သူနဲ့ကှ နောစွတှေ့တုနွးကတော့ကနှောကွုမပြဏီကခှင့ယွူပှီးရှာကိုခနပှနတွာပါ။ပှနရွောကတွော့သူ တို့အလုပခွှငကွိုသှားရငွးတှေ့တယွ။ကနှောွ ကသူ့တို့ကုမပြဏီမှာအခှိနပွိုငွးအလုပလွုပသွေး တာကှောင့ပွါ။ကနှောနွယပွှနတွော့ခေါလွိုကကွှတာပါ။အမှနကွသူတို့ကုမပြဏီလူရှာမရ သေးခငကွနှောကွကူပေးတဲ့အဆင့ပွေါ့။ “ကိုမငွးသန့ွ ပှနရွောကပွှီလား” “ဟုတကွဲ့ ပှနရွောကပွါပှီ” “ကိုမငွးသန့ရွေ ကနှောတွို့အခုမှလူရတယွ။ ရတော့လညွးမိနွးခလေးပဲဗှ၊လာမိတဆွကွ ပေးရမယွ” […]

ဒီနဈေေးသှားမညလွို.စဉွးစားပှီး အပှငထွှကလွာခိုကွ ရပကွှကထွဲမှ မငယွ အမှိုးသား ဦးသိနွးအောငနွှင့တွှေ.သဖှင့ွ ကားကှုံလိုကသွှားလသညွေ။ ဦးသိနွးအောငမွှာ အသကွ ၅၅နှဈ ခန့ရွှိပှီး သူမိနွးမ မငယမွှာ ၄၉နှဈရှိပှီဖှဈသညွ။ ဦးသိနွးအောငမွှာ မငယကွအသကကွှီးနေ၍ ကှုံရငကွှုံသလို ဖနစွားနကှဖှဈေသညွ။ သဘောၤ သားလညွးဖှဈ၍ မိနွးမကိဈစတော.ဝါသနာကှီးလသညွေ။ ဒီနလညွေး ှမှို.ထဲသှားမလိုအပှငထွှကလွာတုနွး လမွးလှောကနွသေော ကောငမွလေးတယောကအွားတှေ.၍ ခဏမှငတွကကွာ ငေးကှည့နွမေိလသညွေ။ ကောငွ မလေးမှာ ဘောငွးဘီ တို ဝတထွားပှီး အပေါကွတော.T shirt အကှီကိုဝတထွားလသညွေ။ ထူးခှားသညမွှာ က ဘောငွးဘီ အောကမွှ စှင့ကွားနသေော ဖငကွှီးမှားပငဖွှဈသညွ။ ဖငကွှီးမှာအရမွးအးမကှီးပဲလိုးခငှစွရာဖှဈနလသညွေေ။ သခှောကှောပွှီးကှည့လွိုကတွော.မှ အိမကွိုလာနကှေ လမွးထိပမွှ ထှနွးအောငမွိနွးမ ထားရီဖှဈနလသညွေေ။ ဒီကောငမွဘေးအရငကွအိမကွို လာနကှဖှဈေသောလွညွး သခှောမကှည့မွိ၍ အခုလောကထွှားမှနွးမသိပေ။ အခုတော.ထားရီဖငကွှီးအားစိုကကွှည့ကွာ လီးပငတွောငလွာပါတော.သညွ။ ဦးသိနွးအောငမွှာကားကားရပပွှီး ထားရီအား […]

အခှိနမွှာ ည ၁၀ နာရီခန့ွ ရှိပှီဖှဈ၍ ပတဝွနွးကငှတွဈခုလုံး တိတဆွိတစွ ပှုနပပှေေီ။ စိုးမောငတွဈယောကွ နေ့လညကွ ကှည့ခွဲ့သော ဗှီဒီယိုအောကားကို ပှနသွတိရပှီး လီးတောငနွလသညွေေ။ ယခုတလော အောကား တောတွောမွှားမှား ကှည့ဖွှဈနသေော သူ့အာရုံတှငွ ပှနစွဉွးစားလိုကတွိုငွး ယောကွှားနှင့ွ မိနွးမတို့ လိုးပုံ အမှိုးမှိုးကို ကှကကွှကကွှငွးကှငွးပငွ ပှနမွှငယွောငတွတသွညွ။ သူနသညေ့ွ နရောနှင့ွ အနညွးငယွ ဝေးသော ကားလမွးမကှီးဘေးရှိ အိမတွဈအိမမွှာ ဗှီဒီယို အောကားခညွှးပှလရော တဈခါ ကှည့ဖွူးသှားသော စိုးမောငတွဈယောကွ မကှာမကှာ ကှည့ဖွှဈနလသညွေေ။ ရနကွုနမွှို့ နရောတောတွောမွှားမှားတှငွ ဗှီဒီယိုရုံမှား ပေါလွာပှီး အောကားသကသွကွ ပှစားသော ရုံမှားတှငွ သူကှည့နွသေော ရုံလညွး တဈရုံ အပါအဝငွ ဖှဈလသညွေ။ထိုရုံနှင့ွ ထိုကားမှားကှောင့ွ အသကအွစိတွ နီးနပှေီဖှဈသော စိုးမောငမွှာ […]

ကုတငပွေါမွှာ နှဈကိုယကွှားစကားလေးတှပှေော ဟိုဒီလူးလှိမ့နွကှရငွေးက သဇငွဦးနှင့မွမိုးတို့ လူမသိသူမသိ အနမွးခငွှး ဖလှယမွိ ကှပှနသွညွ။ နို့ကိုငဘွာညာလုပကွှသညွ။ “သဇငပွှနရွငွ အဈမပါ အိမလွိုကခွဲ့နောွ သဇငရွဲ့နရောကိုသိမှ နောကကွို အဈမ အခှိနမွရှေးလာလို့ရမှာပေါ့ ဟုတဖွူးလား” “လိုကခွဲ့မယလွေ ဒီည တဈညတော့ သဇငွ အဈမနဲ့အိပလွိုကွဦး” “သူ့လူကှီး ရှိနတောကို ဘာမှ မမေးမှနွးဘူးလား” “အဈမပှောခငှတွာ အဲဒါပဲ သဇငွ အဈမ တဈခုမေးလို့ရမလား” “မေးလေ ဘာမေးမှာလဲ” “သဇငွ သူနဲ့ရော မလုပခွငှဘွူးလား” “အို အဲ အဲဒါ .. အဈမ ယောကွှားကှီး ဥဈစာ ဟင့ဟွင့ွ ဘ ဘယ့နွဲ့လုပပွှီး ..” “ရပါတယွ အေးဆေး စောကဖွုတမွကှိုကတွဲ့ယောကွှား ညညွးတှေ့ဖူးလားလို့” “ဒါ ဒါကတော့ .. ဟငွးဟငွး” […]

“ဘောစိ, ဟိုမှာထှကလွာပှီ။ ဒီတဈခါ ပဈမှတကွ ဘောစိ အကှိုကနွဲ့ ကှကတွိပဲ။ ဟုတတွယမွလား?” လုံးခငွှးနှဈထပအွိမလွေးထမှဲ ထှကလွာသည့ွ အမှိုးသမီးကို လကညွှိုးထိုး၍ တပည့ဖွှဈသူ ပှကှီး လှမွးပှသဖှင့ွ ကှည့လွိုကမွိသညွ။ အသကွ၃၀ကှောွ ကလေးအမဟေု မထငရွလောကအွောငွ အရှယတွငသွော ထိုအမှိုးသမီး သညွ မပိနမွဝ အသားဖှူဖှူ နှင့ွ အတောပွငွ ကှည့ကွောငွးသူဖှဈပါသညွ။ “အေး၊ ဟုတတွော့ဟုတပွါတယွ။ ဒါပမေဲ့ ဒါမှိုးက အမှငနွဲ့ ဆုံးဖှတလွို့ရတာမှမဟုတတွာ” ” သူ့ကို ပဈမှတွ အဖှဈ ဆုံးဖှတလွိုကပွှီမဟုတလွား?” ” အေးပါကှာ၊ အဲဒီလိုပဲ လုပရွမှာပေါ့” ဟု စိတမွပါစှာပှောလိုကသွောလွညွး ရငထွဲမှာတော့အတောွ ပှောနွသညွေ။ ကိုယ့ကွိုကိုယွ မိတဆွကပွေးရဦးမညွ။ ကှှနတွောသွညွ တပည့ဖွှဈသူ ပှကှီး နှင့အွတူ အလှတစွုံထောကွ ရုံးခနွးငယတွဈခု ဖှင့ကွာ […]

နကရွှိုငွးတဲ့အတှေ့ (အဆကွ) – မတဈယေောကွ အခနွးပှနအွရောကမွှာ ရခှေိုးရငွး အတှေးတှေ ဝငနွလရေေဲ့။ မေ့အတှကကွတော့ အရာအားလုံးပှောငွးလဲခဲ့ပါပှီ။ အကောငွးဘကပွဲလို့ ဆိုရမှာပဲလို့ သူ့ဘာသာ တှေးနမေိပါတော့တယွ။ထူးသဈကတော့ အိပမွောကနှတော ကှာပါပှီ။ ဒါပမယေ့ွ သူ့ဘေးမှာ ဝငထွိုငပွှီး လှုပနွှိုးလိုကတွဲ့ အပရယေကွှောင့ွ နိုးလာရတယွ။ နာရီကို ကှည့လွိုကတွော့ ညဆယနွာရီထိုးတော့မယွ။ သူ့ခမှာ မောမောပနွးပနွးနဲ့ မပှနသွှေားကတညွးက အိပလွိုကတွာ ခုဆို လေးနာရီလောကရွှိသှားပှီပေါ့။ `နိုးပှီလား … ဒါနဲ့ မေးရဦးမယွ။ ငါ အပှငသွှားတုနွး နငဘွာတှေ ဖှဈခဲ့သလဲ … ပှောပါဦး …´ အပရယေကွ သူ့ပါးတဈဖကကွို ဖှဖှရှရှပှတသွပရွငွး မေးလိုကတွယွ။ ထူးသဈခမှာ နညွးနညွးနုံးနသလေိုတောငွ ခံစားရတယွ။ ဒီနေ့တဈနေ့လုံး သူ့မှာ ပငပွနွးခဲ့ရတာတှကေ နညွးတာမှ မဟုတဘွဲလေ။ ခပလွှော့လှော့ပှုံးရငွးနဲ့ပဲ […]

“လှလိုက်တာ မ ရယ်” “အို မောင်ရယ် တွေ့တွေ့ခြင်းမြှောက်နေပြန်ပြီ” “တကယ်ပြောတာဗျာ မ ဝင်လာထဲက မောင်ကြည့်နေတာ မော်ဒယ်တွေရှုံးလောက်တယ်မရယ် မောင်တော့အရမ်းချစ်တယ်” “သွားပါ အပိုတွေ အရင်တုန်းကစော်တွေကိုလည်း ဒီလိုပဲပြောခဲ့တယ်မှတ်လား” မောင်က ပြန်မဖြေပဲ ပြုံးပြီးကြည့်နေသဖြင့် ရှက်ပြီးခေါင်းလေးကိုပသာငုံနေမိတော့သည်။ ရင်ဘတ်ထဲလှိုက်ဖိုနေပြီး အရင်တုန်းကမခံစားဘူးသည့် ခံစားချက်များတဖွားဖွားပေါ်ထွက် လာပါတော့သည်။ အချိန်အတော်ကြာသည့်အထိ စားကြသောက်ကြရင်း နှစ်ယောက်သားချစ်စကားလေးတွေတွတ်ထိုးကာ ညဉ့်နက်လာ တာနဲ့ မောင်လဲအတော်အသင့်မူးလာပြီး ရဲတင်းလာပါတော့ သည်။ ဘားထဲရှိလူများကလည်း သူ့ကိစ္စကိုယ့်ကိစ္စ ဖြင့်အ လုပ်ရှုပ်နေကြပြီး ဓာတ်လှေကားဖြင့်အတူတူတက်လာသည့် လူသုံးယောက်က ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို ဝိုင်းဖွဲ့ကာစကားပြောနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ “မောင် ဟိုသုံးယောက်ကိုကြည့်စမ်း သူတို့နဲ့အတူတူဓာတ်လှေကားစီးလာရတာလေ” “အော် အဲ့ဒါကြောင့်ထင်တယ် ခုနက ဒီနားမှာရစ်သီရစ်သီလုပ်နေသေးတယ် အခုတောဈေးတည့်သွားပြီထင်တာပဲ ” “ဘယ်လိုဈေးတည့်တာလဲမောင်” “ဟိုကောင်မလေးကိုကြည့်လေ မ အဲဒီကောင်မလေးက ဘားတွေမှာလုပ်စားနေတဲ့ ကောင်မလေးပဲ […]

လွန်ခဲ့တဲ့ 2003/ 2004/ လောက်ကခေတ်ဟောင်း တစ်ခု မဟုတ်ပေမယ့် စနစ်မပြောင်းသေးတဲ့ ကျနော်တို့ နိုင်ငံ ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး ပြောခြင်တာက. လေးတန်း ပြီးရင် ကျောင်းဆက်တက်ဖို့ အခွင့်ရေး နည်းတာကို ပြောတာပါ။ မျိုးဆန်းဦး ဆိုသူကတော့ စီးပွါးရေး အဆင်ပြေ သူမို့ အလယ်တန်း အထက်တန်း ဆက်တက်နိုင်တဲ့သူ အကြီးတွေ ကျောင်းဆက်မထားနိုင်လို့ အငယ်ဆုံးသား ကျောင်းပြီးအောင် ဆက်ထားမယ်လို့ မိဘများက ရည်ရွယ်ထားကြတယ်။ အဲဒီ ရွာလေးမှာ အဖြစ်ဆိုး တစ်ခုရှိလာတယ် မိဘများ ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့်ဆုံးသွားတော့ သမီးလေး တစ်ယောက် ကျန်ခဲ့တယ် သဲနုခိုင်တဲ့ ငါးနှစ်အရွယ် ကျောင်းစနေရမယ့် အရွယ်ပေါ့ မျိုးဆန်းဦး အဖေ ဦးသာလှက. ရွာသိရပ်သိ တရားဝင် အမွေစား အမွေခံ မွေးစားလိုက်တယ်။ မျိုးဆန်းဦးက […]

မိုးအေးအေး နှင့် အိမ်မှာ တစ်မှာ တစ်ယောက်တည်း ကော်ဖီဖျော် ဇာတ်လမ်းလေးကြည့် နဲ့ ဇိမ်ကျနေမိတယ် ။ မိန်းမ က ဒီနေ့ သူ့ ညီမ ဝမ်းကွဲ အိမ် ကိစ္စ ရှိလို့ ထွက်သွားတာ နဲ့ ကျွန်နော် လည်း ကော်ဖီ တစ်ခွက် ဖျော်ပီး မိန်းမ မရှိတုန်း ဧည့်ခန်းမှာ အောကားထိုင်ကြည့်ရင်း ဇိမ်ယူနေလိုက်တယ် ။အပြင်မှာ မိုးကလည်း သည်းသည်းမဲမဲ ကိုချနေတယ် ။ “ဒေါက် ..ဒေါက်…ဒေါက် ´´ အိမ်ရှေ့တခါး ခေါက်သံကြောင့် ကျွန်နော် လန့်သွားတယ် ။ ပုဆိုးစ ဖြေပီး လီးကိုင်ကာ အောကားကြည့်နေတော့ စိတ်တွေ လွင့်နေတဲ့ အချိန် တခါး ခေါက်သံ ကြားလိုက်ရတာကို း။ […]

အစ်ကိုလေး ….အိပ်မပျော်ပဲ မျက်လုံးကြောင်နေသော ကိုမိုးဆွေ လန့်သွားသည်..။ “ ဟင်…နှင်းနု…မအိပ်သေး ဘူးလား…..” ကွယ်လွန်သူ ဇနီးသည်နှင့် ချစ်တင်းနှီးနှောခဲ့ပုံကလေးများကို ပြန်လည် စမြုံ့ပြန်နေသော ကိုမိုးဆွေ ရဲ့ ဘော်ဒါကြီးက တင်းမတ်နေသည်..။ နှင်းနုက အဲဒါကြီးကို တွေ့ဖြစ်အောင် တွေ့လိုက်လေသည်..။ “ မမသီ သားတွေက အရမ်းသေးပေါက်တာပဲ……” ကိုမိုးဆွေ မြင်သာအောင် အနှီးနှစ်ထည်ကို ကိုင်ပြီး မြှောက်ပြလိုက်သည်..။ ကိုမိုးဆွေ ကုတင်ပေါ်မှထကာ နှင်းနုအနားသို့ လာခဲ့သည်..။ နှင်းနုထံမှ သနပ်ခါးနံ့ သင်းသင်းလေးကို ဦးစွာ ရှူရှိုက်မိလိုက်ရသည်..။ “ ထားခဲ့လေ….မိုးလင်းတော့ ..ငါလျှော်လိုက်ပါ့မယ်….“ “ အို….မဟုတ်တာ….” နှင်းနုက လက်ကို ပြန်ရုတ်ပြီး ပြောလိုက်သည်..။ ဝတ်ထားသော ညဝတ်အင်္ကျီလေးအောက်မှ ရွှေရင်နှစ်မွှာက အခုအခံမပါ လွတ်လပ်စွာ…လှုပ်ရှားနေကြသည်..။ ဖြူဝင်းနုနယ်သော နှင်းနုမျက်နှာလေးက […]