တယောက်တည်းအိပ် လာခဲ့သောအပျိုကြီးသည်ယနေ့ညတော့တစိမ်းယောက်ကျားကြီး တယောက်နှင့်တကုတင်တည်းအိပ်ရတော့မည်

ညိုမီသည်အသက် ၂၇ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သဖြင့်အပျိုကြီးစာရင်းသို့ဝင်စပြု လေပြီ။အရပ် ၅ပေ ၄လက်မကျစ်လစ်တောင့်တင်းသောကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်ရှိပြီး မဖြူမညိုခပ်လတ်လတ်အသားဖြင့် အလှကြီးမဟုတ် သော်လည်းရွက်ကြမ်းရေချိုထက်သာသောရုပ်ရည်ရှိပါသည်။ဆံပင်မှာ ခါးလယ်ခန့်ရှိပြီးထူထဲသွယ်တန်းသောမျက်ခုံးမဲမဲကလေးနှင့်အတူဝိုင်း စက်တောက်ပသောမျက်လုံးအစုံရှိပါသည်။ဖြောင့်စင်းသောနှာတန်က လေးနှင့်ညီညာဖြူဖွေးသောသွားတန်းကလေးကြောင့်ပြုံးရီလိုက်လျင် ပို၍ချစ်စရာကောင်းပါသည်။နှုတ်ခမ်းလေးကမူအနည်းငယ်ထူသလိုရှိ သော်လည်း ထိုနခမ်းထူလေးများကြောင့်ပင်တနည်းတဖုံစွဲဆောင်မှုရှိ သောမျက်နှာလေးကိုပိုင်ဆိုင်ထားပါသည်။ အသက် ၂၇ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော်လည်းနုနယ်ပျိုမြစ်သောမျက်နှာလေး ကြောင့် ၂၀ ကျော်ခါစအပျိုကလေးလိုဖြစ်ပါသည်။ညိုမီသည်အပျိုကြီး ဖြစ်လာသော်လည်းတက္ကသိုလ်တက်စဉ်က ပထမနှစ်တွင်ရည်းစား တယောက်နှင့်နောက်ဆုံးနှစ်တွင်ရည်းစားတယောက်ထားခဲ့ဘူးပါသည် ပထမနှစ်တုန်းက အထက်တန်းကျောင်းကတည်းကသူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ကောင်လေးတယောက်နှင့်ချစ်သူဖြစ်ခဲ့ဘူးပါသည်။ထိုကောင်လေးမှာ ညိုမီနှင့်သက်တူရွယ်တူဖြစ်ခါ အရပ်မြင့်မြင့်အသားဖြူဖြူကြံ့ခိုင်သော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်နှင့်လူချောကလေးဖြစ်သဖြင့်ညိုမီနှင့် ရှေ့သွား နောက်လိုက်ညီပါသည်။ ပြီးတော့သူတို့နှစ်ယောက်တယောက်ကိုတယောက်အတော်ချစ်ခဲ့ကြပါ သည်။မကြာခဏချိန်းတွေ့ပြီးချစ်ရည်လူးခဲ့ကြဘူးသော်လည်းအလွန် အကျွံအဆငိ့သို့အရောက်မခံပါ။အလွန်ဆုံး 3D ရုပ်ရှင်သွားကြည့် ကြပြီးရုပ်ရှင်ရုံထဲတွင်နခမ်းစုပ်နမ်းခြင်းနှင့်ဟိုကိုင်သည်ပွတ် သာလုပ်ခဲ့ ကြဘူးလေသည်။သို့သော်ကောင်လေးမှာမျက်နှာများသူဖြစ်ပြီးရည်း စားတွေမှိုလိုပေါက်ထားသည်ကိုလက်ပူးလက်ကြပ်သိရှိသဖြင့်ညိုမီဘက်ကအဆက်ဖြတ်လိုက်သဖြင့်ရည်းစားသက်တမ်းတနှစ်တောင်မပြည့်လိုက်ပါ။

ရည်းစားနှင့်အဆက်ဖြတ်ခါစက လွမ်းသလိုလိုဆွေးသလိုလိုဖြစ်ပြီး ဂဏာမငြိမ်သလိုခံစားရသော်လည်းခဏသာဖြစ်ပါသည်။ဤသို့ဖြင့် အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာ ၂ နှစ်တိုင်တယောက်တည်းနေလာခဲ့ပြီးနောက် ဆုံးနှစ်ကျမှတက္ကသိုလ်မှဆရာပေါက်စလေးတဦး၏အချစ်ကိုလက်ခံ လိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။သို့သောထိုဆရာမှာညိုမီ့အပေါ်အချစ်ထက်တဏှာများသည်ဟုညိုမီခံစားမိလေသည်။ချိန်းတွေ့တိုင်းရသမျှအခွင့်အရေး ယူတတ်ပါသည်။ညိုမီလည်းသွေးနှင့်ကိုယ် သားနှင့်ကိုယ်ဖြစ်သဖြင့် သာယာမိသော်လည်းဒါကိုချည်းစိတ်အားသန်နေသောသူ့ကိုညိုမီ စိတ်ပျက်လာခဲ့သည်။သို့ဖြင့်သီးသန့်ခန်းကလေးများပါသောကော်ဖီဆိုင်အတွင်းညိုမီကိုတစတစအတင်းကြမ်းလာပြီးကာမကိုဇွတ်ယူရယူရန် ကြိုးစားသဖြင့်အချိုသပ်ရှောင်တိမ်းကာ နောက်ပိုင်းအဆက်ဖြတ်လိုက် လေသည်။ ကျောင်းပြီးနောက် ညိုမီတွင်အခက်အခဲမရှိပါ။ညိုမီ့မိဘများတည်ထောင် ထားသောကုမ္ပဏီတွင်အလုပ်ဝင်လုပ်လိုက်ရုံသာဖြစ်လေသည်။ညိုမီတို့ မှာညီအမနှစ်ယောက်သာရှိပြီးအမကြီးကတော့ဗိုလ်မှူးတယောက်နှင့်အိမ်ထောင်ကျ၍ယောက်ကျားတာဝန်ကျရာကျိုင်းတုံသို့လိုက်သွားရ သဖြင့်ညိုမီတယောက်သာကုမ္ပဏီကိုဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်ဘို့ဖြစ်လာရလေသည်။ထို့ကြောင့်ဘွဲ့ရပြီးနောက်ကုမ္ပဏီတွင်အလုပ်ဝင်လုပ်ရင်း စာရင်းကိုင်သင်တန်း ၂ နှစ်တက်ခါကုမ္ပဏီ၏စာရင်းများကိုကိုင်ရသဖြင့် အခုဆိုလျင်ညိုမီမှာကုမ္ပဏီတွင်အရေးပါသူတယောက်ဖြစ်နေလေပြီ။ ကုမ္ပဏီမှာညိုမီ၏မိဘများတဦးတည်းပိုင်မဟုတ်ဘဲရှယ်ယာတဝက်သာ ထည့်ဝင်ပိုင်ဆိုင်ထားခြင်းဖြစ်လေသည်။ကျန်ရှယ်ယာတဝက်ကိုအခြား တဘက်မှဦးလေးအရွယ်လူကြီးတယောက်နှင့်သူ့အမအပါမောင်နှမ နှစ်ယောက်ကပိုင်ဆိုင်ထားခြင်းဖြစ်လေသည်။သို့ရာတွင်ထိုကုမ္ပဏီကို ညိုမီမွေးခါစကပင်စပ်တူ တည်ထောင်လာကြခြင်းဖြစ်ပြီးအချင်းချင်း ညီညွတ်သင့်တင့်သဖြင့်တစတစအောင်မြင်လာကာအခုဆိုလျင်ဝန်ထမ်း တစ်ရာခန့်ရှိသောကုမ္ပဏီကြီးတခုဖြစ်နေပေပြီ။ အခြားတဘက်မှကုမ္ပဏီရှယ်ယာတဝက်ပိုင်ဆိုင်သူမောင်နှမနှစ်ယောက် အနက်အမကြီးဖြစ်သူရောသူမ၏ခင်ပွန်းဖြစ်သူပါဖေဖေတို့နှင့်ငယ်သူ ငယ်ချင်းများဖြစ်ပြီးအသက်မှာလည်းဖေဖေနှင့်ရွယ်တူ ၄၈ နှစ်ခန့်ရှိကြ လေပြီ။သူမ၏မောင်ဖြစ်သူ ဦးလေးမြင့်ကတော့အသက် ၄၂ သာရှိသေး ပြီးသားတယောက်နှင့်မုဆိုးဘိုဖြစ်လေသည်။

ဦးလေးမြင့်၏ဇနီးမှာသူ၏ အမနှင့်သူငယ်ချင်းဖြစ်ပြီးဦးလေးမြင့်ထက် ၆ နှစ်ခန့်ကြီးကာရင်သား ကင်ဆာဖြင့်ကွယ်လွန်သွားသည်မှာသုံးနှစ်ခန့်ရှိလေပြီ။ ဦးလေးမြင့်၏သားမှာအသက် ၁၈ ၁၉ ခန့်ရှိပြီးသားသမီးမရှိသောဦးလေးမြင့်၏ အမကြီးလင်မယားကခေါ်ယူမွေးစားကာကျောင်းထားပေးသဖြင့် ဆေးတက္ကသိုလ် ၂ တွင်ဒုတိယနှစ်ပင်ရောက်နေလေပြီ။ ကုမ္ပဏီတွင်အဓိကဒိုင်းခံလုပ်နေသူမှာဦးလေးမြင့်ပင်ဖြစ်ပြီးသူ့ကို MD အဖြစ်ယုံကြည်စိတ်ချစွာလွှဲအပ်လုပ်ကိုင်စေသလိုဦးလေးမြင့် ကလည်းကြိုးကြိုးစားစားလုပ်ကိုင်ရှာပါသည်။သူ့မှာကုမ္ပဏီရုံးလေးထပ် တိုက်ကြီး၏အပေါ်ဆုံးထပ်တွင်တကိုယ်တည်းနေထိုင်ရရှာပြီး ကုမ္ပဏီ အလုပ်များကိုနေ့နေ့ညည တာဝန်ယူလုပ်ကိုင်ရလေသည်။ထမင်းကို တော့ကြုံသလို သူ့အမအိမ်သွားစားလိုက် ညိုမီတို့အိမ်လာစားလိုက် ဝယ်စားလိုက် ဖြေရှင်းနေရရှာလေသည်။ဦးလေးမြင့်ကညနေပိုင်း တွင်နည်းနည်းပါးပါးသောက်တတ်စားတတ်သဖြင့် အပြင်တွင်သာညစာ စားသည်ကများပါသည်။ညိုမီကုမ္ပဏီသို့အလုပ်ဝင်အပြီးမှာတော့မေမေ ကဦးလေးမြင့်အတွက်မနက်စာကိုညိုမီနှင့်တပါးတည်းထမင်းချိုင့်ထည့် ပေးလေသည်။ညိုမီကတော့နေ့တိုင်းလိုလိုပင်ဦးလေးမြင့်၏မနက်စာကို ချိုင့်ထဲမှပန်းကန်ပြား ပန်းကန်လုံးများထဲသို့ထည့်၍ပြင်ဆင်ကျွေးမွေးရ တော့သည်။ ထို့အပြင်တွင် ကုမ္ပဏီတွင် ၂၄ နာရီရှိနေသော MD ဖြစ်သူဦးလေးမြင့် နှင့် ကုမ္ပဏီတခုလုံး၏ငွေစာရင်းများကိုကိုင်ထားသူညိုမီတို့မှာနေ့စဉ် လက်ပွန်းတတီးလုပ်ကိုင်နေရတော့သည်။တကယ်တော့ညိုမီအဖို့ဦးလေးမြင့်မှာလူစိမ်းတယောက်မဟုတ်ပါ။ညိုမီကလေးဘဝကပင်ဦးလေးအရင်းတယောက်လိုသိရှိကျွမ်းဝင်နေသူတယောက်သာဖြစ်လေသည်။ သို့သော် တနေ့တွင်မေမေက သူတို့အိပ်ခန်းရှိရာအပေါ်ထပ်မှဆင်းလာပြီးဧည့် ခန်းနှင့်ကပ်ရက်စာကြည့်ခန်းအတွင်းသို့ခေါ်ယူစကားပြောလေသည်။ ညိုမီ့စိတ်ထဲတွင်ဤသို့သီးသန့်ကြီးမပြောဘူးသဖြင့်စိတ်ထဲတွင်အနည်း ငယ်ထူးဆန်းကာစာကြည့်ခန်းအတွင်းဝင်သွားလေသည်။

စာကြည့်ခန်းထဲကကုလားထိုင်များပေါ်သားအမိနှစ်ယောက်မျက်နှာချင်း ဆိုင်ထိုင်မိကြတော့မေမေကအိမ်ဖော်ကောင်မလေးကိုကော်ဖီနှစ် ခွက်ယူလာခိုင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် “သမီးကိုမေမေတခုမေးချင်လို့ပါ” “ဟုတ်ပြောပါမေမေ” “အင်း သမီးမှာချစ်သူရည်းစားများရှိနေပြီလား” “ဟုတ် မေမေ အခုတော့မရှိတော့ပါဘူး။အရင်ကတော့ရှိခဲ့ဘူးပါတယ် ဒါပေမဲ့အခုတော့သူတို့လည်းအိမ်ထောင်ကျကုန်ပါပြီ” “ဒါဆိုလည်းသမီးစိတ်ထဲမှာရည်စူးစဉ်းစားထားတဲ့သူရောမရှိဘူး လား” “အာ မေမေကလဲ မရှိပါဘူး တွေ့လည်းမတွေ့သေးဘူး” “ဒါဆိုလျင်မေမေတို့စဉ်းစားထားတာတခုရှိတယ်” “ဟုတ် ပြောပါမေမေ ” “ကုမ္ပဏီရဲ့ရေရှည်အကျိုးစီးပွားကိုမျှော်ကြည့်လိုက်လျင် မေမေတို့ အနေနဲ့ကြည့်လိုက်ရင်သမီးတယောက်ဘဲဆက်လုပ်မယ့်သူရှိတယ်။ သမီးအမကလည်းသူ့အိမ်ထောင်နဲ့သူ လုပ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး” “ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ” “အဲဒါ တကယ်လို့သမီးအိမ်ထောင်ကျသွားရင် သမီးကလိုက်သွားရမယ့်လူမျိုးဆိုအဆင်မပြေဘူး” “ဟုတ်” “တခါသူ့ကိူကုမ္ပဏီထဲထည့်မယ်ဆိုပြန်လျင်လည်း ဟိုဘက်ကရှယ်ယာ ရှင်တွေသဘောကရှိသေးတယ်” “ဟုတ်ကဲ့” “တခါဟိုဘက်မှာလည်းမောင်မြင့်က အသက်၄၂ နှစ်ဆိုတော့ အရွယ်ရှိ သေးတယ်။ နောက်အိမ်ထောင်ထူမှာဘဲ။အို အေ ထူကိုထူမှာပါ” ညိုမီ့မှာတစုံတခုကိုရိပ်စားမိသလိုလိုဖြစ်လာသည်။ “အဲဒါ ဟိုနေ့က မသင်း(ဦးလေးမြင့်အမကြီး)တို့လင်မယားနဲ့ ညီးအဖေရော အမေတို့တိုင်ပင်ဖြစ်ကြတယ်” ညိုမီခမျာမျက်နှာလေးသိသိသာသာငယ်သွားရှာသည်။မေမေကဆက်၍ “အဲဒါ မေမေတို့သမီးကိုမောင်မြင့်နဲ့လက်ထပ်ပေးချင်တယ်။ဒါဆိုကုမ္ပဏီမှာနောက်ထပ်လူစိမ်းဝင်မလာတော့ဘူး အရှည်အတွက်လည်း စိတ်ချရမယ် မောင်မြင့်ကမုဆိုးဘိုဆိုပေမယ့် သိပ်အကြီးကြီးမဟုတ် သေးပါဘူး ညနေနည်းနည်းပါးပါးသောက်တတ်တယ်ဆိုပေမဲ့ ဟော့ ဟော့ရမ်းရမ်းလည်းမဟုတ်ပါဘူး သူ့ခမျာအထီးကျန်နေရှာလို့ အပျင်းပြေလုပ်တာနဲ့တူပါတယ် ဒါလည်းနောက်ပိုင်းသမီး ထိန်းသွား လို့ရပါတယ်။

မေမေအလေးအနက်ထားပြောချင်တာကအခုကုမ္ပဏီ အောင်မြင်လာတာမောင်မြင့်ကြောင့်ဘဲ သူ့လက်သူ့ခြေလုပ်နေတာ ဘဲ အပင်ပန်းလည်းခံတယ် ရိုးလည်းရိုးပါတယ် ဟယ်” “မေမေရယ် သူကသမီးအဖေအရွယ်ဖြစ်နေပြီ” “ဟဲ့ အဲဒါများ ယောက်ကျားမောင်ပဉ္ဇင်း မိန်းမ ပုခက်တွင်း တဲ့ ယောက်ကျားကပဉ္ဇင်းခံတဲ့အရွယ်ရောက်နေဦး မိန်းမကပုခက်ထဲမွေး ကင်းစအရွယ်လောက်အသက်ကွာရင်တောင်အိမ်ထောင်ပြုနိုင်ပါတယ် ကွယ်” “ဟုတ် ဟုတ် ဟို ဟို သမီးစဉ်းစားပါရစေဦး မေမေ” မေမေသည်သိသိသာသာမျက်စိမျက်နှာပျက်နေရှာသောညိုမီ၏ငိုမဲ့မဲ့ မျက်နှာလေးကိုကြည့်လျက် “အေးပါ သမီးရယ် စဉ်းစားပါ သမီးဖေဖေကလည်းပြောပါတယ် သမီးသဘောမတူဘဲဇွတ်မလုပ်ပါနဲ့တဲ့ စဉ်းစားပါသမီးရယ် ဒါပေမဲ့ ဖြစ်သင့်တာကိုလည်းထည့်စဉ်းစားပေးပါ သမီးလည်းလူကြီး ဖြစ်နေပြီဘဲ မေမေတို့ဇွတ်မလုပ်ပါဘူး” “ကဲ သွား နားတော့သမီး” ညိုမီသည်အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ ဦးလေးအရင်းသဖွယ်နေထိုင်လာခဲ့ သောဦးလေးမြင့်ကိုပြန်မြင်ယောင်စဉ်းစားမိလေသည်။ ဦးလေးမြင့်ကားအသားညိုညိုထောင်ထောင်မောင်မောင်းရုပ်ကခပ်ကြမ်း ကြမ်းကြီးဖြစ်လေသည်။ပြီးတော့နဖူးကလည်းပြောင်လိုက်သေး။ ဗိုက်ကလည်းဘီယာသောက်တာများတော့နည်းနည်းပူနေပြီ။ဒါတောင် အရပ်ကမြင့်နေလို့နည်းနည်းတော်သေးတယ်။ဟင်း ညိုမီခမျာထိုညကတော်တော်နှင့်အိပ်မပျော်ပါ။သူမစဉ်းစားထားသောသူမ၏ခင်ပွန်းလောင်းသည်ဒီလိုပုံမဟုတ်ပါ။ဒီလောက်ကြီးလည်းအ သက်မကွာပါ။သူမစဉ်းစားထားတာက သူမခင်ပွန်းလောင်းသည်အရပ် မြင့်မြင့် အသားဖြူဖြူ အချောကြီးမဟုတ်တောင် ဒီလိုရုပ်ကြမ်းရုပ်ဆိုး ကြီးတော့မဟုတ်။စိတ်ကူးယဉ်ကြည့်လို့ပင်မရ။ ညိုမီစိတ်ကူးထဲတွင် ဦးလေးမြင့်ကိုကြိုးစားချစ်ကြည့်သည်မရပါ။ ပြီးတော့ညိုမီသည်ယခုခေတ်၏သမီးပျိုကလေးဖြစ်သည်။ယောက်ကျား နှစ်ယောက်နှင့်လည်းအပေါ်ယံထိတွေ့ဘူးသည်။video များလိင် ဇတ်လမ်းများဖတ်၍နားလည်းသည်။

အသက် ၂၇ ၂၈ ရောက် လာပြီဖြစ်သောမိန်းမပျိုတယောက်အနေဖြင့်တကိုယ်ရည်အာသာဖြေ ခြင်းမျိုးမကင်းပါ။အနည်းဆုံးတပါတ်တကြိမ်တော့ပွတ်သပ်နှိုးဆွအာသာ ဖြေသည်။သို့သော်စိတ်ကူးထဲတွင်သူမကိုတက်လိုးပေးသောယောက် ကျားသည်ဦးလေးမြင့်လိုပုံမျိုးမဟုတ်။ဟင်း ဒုက္ခပါဘဲ။ နောက်တနေ့ကုမ္ပဏီရုံးခန်းရောက်တော့ဦးလေးမြင့်ကိုရင်ဆိုင်ရမှာဝန် လေးနေသေည်။နေ့လယ်ဘက်မေမေထည့်ပေးလိုက်သောထမင်းချိုင့် ကိုဦလေးမြင့်အတွက်ပြင်ပေးရင်းခါတိုင်းလိုတခါတည်းမစားဖြစ်တော့။ ရင်ခံနေသည်ဟုအကြောင်းပြကာဦးလေးမြင့်၏ MD ရုံးခန်းအပြင်ဘက်ထွက်ခါကိုယ့်စားပွဲကိုယ်ထိုင်နေမိသည်။ဦးလေးမြင့်စားပြီးလောက်တော့မှပန်းကန်မျာသွားသိမ်းသည်။ဦးလေးမြင့်ကိုအသာခိုးအကဲ ခပ်လိုက်တော့ခပ်တည်တည်။ ဟင်း သူလည်းဒီကိစ္စကိုသိပြီးသားဖြစ်နေမှာပါ။မသိချင်ယောင်ဆောင် ပြီးရုပ်တည်ကြီးနဲ့ ။ ဟွန့် မုန်းစရာ ကြည့်ရင်နဲ့ဦးလေးမြင့်၏နှုတ်ခမ်း မွှေးများနှင့်မုတ်ဆိတ်မွှေးငုတ်တိုများကိုသတိထားမိသွားသည်။ ဟင်း ကိုယ့်အမွှေးတောင်ကိုယ်ပြောင်အောင်မရိပ်ဘူး။ရုပ်ဆိုးရတဲ့ကြား ထဲ။ဟွန့် ခေါင်းလည်းသေချာဖီးမထားဘူး ဆံပင်ကလည်းဘုတ်သိုက် နဲ့ ။ ထိုနေ့ကညိုမီသည်ဦးလေးမြင့်ကိုအသေအချာလိုက်ကြည့်လျက်အပြစ် တွေသာမြင်နေမိသည်။တကယ်တော့ ဦးလေးမြင့်သည်ခါတိုင်းလည်း ဒီပုံစံပါဘဲ။ကနေ့ကျမှညိုမီကိုယ်တိုင်ကထိုင်အကဲခပ်နေမိသညိဖြစ်၏ ဟိုကတော့ခပ်တည်တည်။ညိုမီကိုပုံမှန်အတိုင်းခိုင်းစရာရှိလျင်ခိုင်း သည်။မေးစရာရှိလျင်မေးသည်။ ဒါကိုညိုမီအတွင်းစိတ်ကမကျေနပ်။သူကဒါကိုသိပြီးသားဆိုရင်ငါ့ကို အရေးထားရမှာပေါ့။နည်းနည်းတော့ဂရုစိုက်သင့်ပါတယ်။ဟင်း ထိုနေ့ကရုံးဆင်း၍ကားမောင်းပြန်လာတော့မှညိုမီ ကိုယ့်ဘာသာပြန်၍ ဂရုစိုက်မိသွားသည်။ ဟာ ငါ တနေကုန်ဒီလူကြီးအကြောင်းဘဲစဉ်းစားမိနေပါလား။ငါဘာ ဖြစ်နေတာလဲ။စဉ်းစားမိတော့ရင်သည်တဒိတိဒိတိခုန်လာသည်။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်လည်း ရှက်သွားသည်။စိတိလှုပ်ရှားလွန်းသဖြင့် ကားကိုလမ်းဘေးတွင်ခေတ္တရပ်ထားရသည်။

ညကျတော့ ထမင်းစားပြီးသားအမိသားအဖသုံးယောက်T V ကြည့် ရင်းဖေဖေက TV အသံနှိမ့်ကာဟိုနေ့ကမေမေပြောသောကိစ္စကို ထပ်ပြောသည်။ “သမီးသဘောမတူလျင်ဇွတ်မလုပ်ပါဘူး”ဟုစကားပိတ်သည်။ “သမီးသူ့ကိုမချစ်ဘူးဖေဖေ။ဒါပေမဲ့ ဖေဖေတို့မေမေတို့ပြောတာနား လည်ပါတယ်။သမီးမှာလည်းဘယ်သူမှမရှိသေးလို့လက်ခံရမှာပါ။ သူ့ကိုတော့မချစ်ဘူး ဒါပေမဲ့သူကတော့သမီးကိုချစ်ရမယ်” ညိုမီသည် ပြောပြီးတာနှင့် မျက်လွှာလေးချ၍နခမ်းကိုကိုက်ထားလိုက် လေသည်။မေမေက “အေးပါ သမီးလေးရယ် သမီးလည်းနောက်တော့သူ့ကိုချစ်လာမှာပါ။ မောင်မြင့်ကအခုကိစ္စကိုမသိသေးဘူးသမီးရဲ့ သမီးသဘောကိုမေးပြီး မှသူ့ကိုပြောပြမယ်လို့မသင်းကပြောလို့ပါ။” “ဟင် မေမေတို့ကလည်း သူကဘာမျှမပြောသေးဘဲနဲ့သမီးကလက်ခံ လိုက်တယ်ဆိုတော့ သမီးအောက်တာပေါ့ မိန်းကလေးဖြစ်ပြီး – “သမီး ရယ် သမီးအောက်မကျပါဘူး။မသင်းကိုသမီးလေးကမိဘစကားနားထောင်ပြီးခေါင်းညိမ့်ရတာပါလို့ိုပြောပါ့မယ်။ပြီးတော့ သမီးလေးသဘောတူတယ်ဆိုတာမပြောပါနဲ့အုံးလို့ပိတ်ထားလိုက်ပါ့ မယ်။ဒီလိုစီစဉ်ထားတယ်လို့တော့ ပြောခိုင်းလိုက်မယ် နော်” “ဟုတ်ကဲ့ ဒါပေမယ့် ဦးလေးမြင့်ကိုတော့ပြောပြလိုက် သူကသမီးကို ချစ်ခင်စုံမင်လို့လက်ထပ်ချင်ပါတယ်လို့အရင်ဆုံးခွင့်တောင်းရမယ် ဒါပြီးမှဆက်စီစဉ်ပါမေမေ သမီးအိပ်တော့မယ်” ထိုနေ့မှတရက်အကျော်တွင်ဦးလေးမြင့်သိသိသာသာပုံစံပြောင်းသွား သည်။ညိုမီကိုခိုးခိုးကြည့်သည်။ပြီးတော့ ညိုမီနှင့်စကားပြောတိုင်းပြော တိုင်းလည်းခဏခဏမှားသည်။ပြီးတော့သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဝတ်စားလားသည်။မုတ်ဆိတ်ကျင်စွယ်များကိုပြောင်စင်အောင်ရိပ်၍ခေါင်းကိုလည်း ကျော့နေအောင်ဖီးလာသည်။ဦးလေးမြင့်အနားကပ်လိုက်လျင်သင်းပျံ့ သောရေမွှေးနံပင်ရလာသည်။ အဟိ ဘာပြောပြောညိုမီအနည်းငယ်ကျေနပ်သွားသည်။ဒီလိုကျတော့ လည်းဦးလေးမြင့်ကရုပ်အဆိုးကြီးမဟုတ်ပါဘူး။ညိုမီကိုဂရုစိုက်အရေး ပေးခြင်းခံရသဖြင့် သဘောကျလာသည်။သို့သော်အပြင်ပန်းတွင်ညိုမီ သူ့ကိုယခင်ကထက်ပို၍ခပ်တည်တည်ဆက်ဆံသည်။မျက်နှာကျောကို အစွမ်းကုန်တင်းထားသည်။

ဦးလေးမြင့်ခမျာပြာရိပြာယာမျက်နှာချိုသွေး နေတာမြင်ရတော့စိတ်ထဲကကြိတ်၍ကျေနပ်နေမိသည်။ ဦးလေးမြင့်လက်ထပ်ခွင့်တောင်းသောနေ့ကိုတော့ညိုမီမှတ်မှတ်ရရဖြစ် နေသည်။ ထိုနေ့ကသူ့ရုံးခန်းအတွင်းညိုမီ့ကိုခေါ်တော့နည်းနည်းရိပ်မိနေသည်။ ဦးလေးမြင့်သည်ဟန်မဆောင်တတ်။သူ့မျက်နှာကတခုခုကိုထိတ်လန့် နေသလိုဖြစ်နေသည်။မျက်စိပျက်မျက်နှာပျက်။ ညိုမီထိုင်လိုက်တော့သူ့စားပွဲကထလာပြီးညိုမီအနားလာရပ်သည်။ ပြီးနော့ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့ဖြင့် “ညိုမီ ဟိုဟာ ဦးလေ ညိုမီကိုချစ်ပါတယ် ချစ်တယ် အဲ အဲဒါ ဦးကိုလက်ထပ်ခွင့်ပေးပါနော်” ထို့နောက်ညိုမီဘေးကြမ်းပေါ်တွင်ဒူထောက်လိုက်ပြီးသူ့လက်ထဲကဘူး ကလေးကိုကမ်းပေးသည်။ညိုမီသိပါသည် လက်စွပ်ဖြစ်မှာပေါ့ လင်ထပ်လက်စွပ်ပေါ့။အောင်မြင်သောကုမ္ပဏီတခု၏ MD ဖြစ်သဖြင့် လက်စွပ်ကလဲတန်ဘိုးကြီးမှာပါ။ “ဒီမှာ ဦးလေးမြင့် ညိုမီ့ကိုတကယ်ချစ်တာလား” “အေး အေးပါတကယ်ချစ်တာပါ” “တသက်လုံးဒီလိုချစ်သွားမှာလား” “အေး အေးပါ တသက်လုံးချစ်သွားပါ့မယ်” “ဘယ်လောက်ကြာကြာချစ်ပေးရမယ်” “အင်း အင်းပါကလေးရယ်” “ညိုမီ ဦးလေးကိုရှင်းရှင်းပြောထားမယ်။ညိုမီဦးလေးကိုမချစ်ဘူး။” ဦးလေးမြင့်မျက်ဝန်းများသည်ညို့ခနဲဖြစ်သွားသည်။မျက်နှာလေးကလည်းငယ်ကျသွားသည်။ “ဒါပေမယ့်ဖေဖေနဲ့မေမေစိတ်ချမ်းသာအောင်ညိုမီဦးလေးမြင့်ကိုလက် ထပ်ပါ့မယ်။ပြီးေ့တာ့ကုမ္ပဏီရေရှည်တည်တန့်ရေးအတွက်ပေါ့ ညိုမီ ဦးလေးမြင့်ကိုမချစ်ဘဲလက်ထပ်ရတဲ့အတွက်ဦးလေးမြင့်ကညိုမီ သဘောကျအတိုင်းနေပေးရမယ် အိမ်ထောင်ရေးနဲ့ပတ်သက်လို့ညိုမီ သဘောမတူဘဲဘာမှလုပ်ခွင့်မရှိဘူး။ဟုတ်ပြီလား။ ညိုမီဘက်ကလည်းဦးလေးမြင့်ကိုသက်ဆုံးတိုင်မဖောက်ပြန်ဘဲပေါင်း သင်းသွားပါ့မယ်လို့ကတိပေးပါတယ်” “အေးပါ ကလေးရယ် တသက်လုံးကလေးသဘောအတိုင်းဖြစ်စေရပါ့ မယ်ကွယ်” ဦးလေးမြင့်မျက်နှာမှာအီလယ်လယ်ဖြင့်ငို၍ရယ်၍မရသောမျက်နှာပုံ ဖြစ်နေလေသည်။ညိုမီအတွင်းစိတ်အတွင်းမှသနားမိသလိုလိုဖြစ်လာ သော်လည်းပြန်တင်း၍ “ဒီမယ် ဦးလေးမြင့် လက်စွပ်ဘူးကိုဖောက်ပြီးညိုမီဘာသာဝတ်ရမှာ မဟုတ်ဘူး ဦးလေးမြင့်ကညိုမီ့လက်မှာစွပ်ပေးရမှာ” “အော် အေးပါ ကလေးရယ်” ဦးလေးမြင့်သည်တုန်ရီသောလက်ဖြင့်လက်စွပ်ဘူးကိုဖွင့်၍အဖိုးတန် စိန်လက်စွပ်ကလေးကို ညိုမီလက်သူကြွယ်တွင်စွပ်ပေးလိုက်လေသည်။

လက်စွပ်ဝတ်ပြီးသော်လည်းညိုမီ့လက်ဖမိုးလေးကိုအုပ်၍ကိုင်ထား လေသည်။ “အို လွှတ်ပါ” ညိုမီသည်ပျော့ကျသွားသောစိတ်ကိုတင်း၍ ဟင်း မိန်းမရဘူးပြီးသား လူအိုကြီးကများအခုမှဘာ အ,ချင်ယောင်ဆောင်နေတာလဲဟုတမင်တွေးပစ်လိုက်သည်။ ထိုအဖြစ်အပျက်များနောက်ပိုင်း နှစ်လအကြာ၌ – ညိုမီတို့လက်ထပ်ပွဲကိုအကြီးအကျယ်မလုပ်ပဲသင့်တင့်စွာသာပြုလုပ် လိုက်ကြလေသည်။ဦးမြင့်ကညိုမီတို့အိမ်သို့လိုက်နေရလေသည်။အိမ် အောက်ထပ်ရှိအစကတည်းကကျယ်ဝန်းသောညိုမီ၏အပျိုခန်း က်ုလင်မယားအိပ်ခန်းအဖြစ်ပြင်ဆင်ပြောင်းလဲလိုက်သည်။ဖေဖေနှင့် မေမေတို့ကအပေါ်ထပ်တွင်နေသဖြင့်လွတ်လပ်ပါသည်။ ထိုနေ့ မင်္ဂလာဦးညတွင်တော့မင်္ဂလာပွဲညနေတွင်ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းအားလုံးနှင့်ရင်းနှီသောမိတ်ဆွေများ နှင့်ဆွေမျိုးများကို ဟော်တယ်တခုတွင် Dinner ကျွေးသည်။ရှစ် ယောက်တဝိုင်းလျင်ဘလက်လေဘယ်တလုံးစီချပေးထားသည်။မိန်း ကလေးများအတွက်ဝိုင်နှင့်အချိုရည်များပေးသည်။တနေကုန်ကြပ် ကြပ်ထုတ်ထုတ်မြန်မာသတို့သမီးဝတ်စုံဝတ်ထားခဲ့ရသဖြင့် ယခု ညပွဲ မှာတော့အပေါ်အောက်တဆက်တည်းဂါဝန်လေးဝတ်လာခဲ့သည်။ အချိန်မရသည့်အထဲဆံထုံးကိုဖြေချနေရတာကြာသဖြင့် ရေချိုးချိန်မရခဲ့။ အတွင်းခံများကိုတော့လဲလှယ်ဝတ်ဆင်လာခဲ့သည်။ ညစာစားပွဲတွင်သီချင်းဆိုသူဆို ကသူကဖြင့်အတော်ညနက်သွားသည်။ ဦးလေးမြင့်ကညိုမီမျက်စောင်းထိုးနေသည့်ကြားကအရက်အတော် သောက်လိုက်သည်ထင်သည်။တကယ်ကညိုမီကိုပွဲများမှတပါးအရင်လို နေ့တိုင်းမသောက်ဖို့ကတိပေးပြီးသား။ကနေ့ပွဲမှာနောက်ရက်များမ သောက်ရတော့မည်ဖြစ်သဖြင့်အတိုးချသောက်နေသည်လား။ ညစာစားပွဲအပြီးအိမ်ပြန်တော့ဦးလေးမြင့်နှင့်ညိုမီကကားတစီး။ဦးလေး မြင့်ကတော်တော်သောက်ထားပေမယ့်ခပ်တည်တည်။အိန္ဒြေရရ။မူး သည့်အရိပ်အယောင်မတွေ့ရ။အရက်ဂျိုးကြီးနေမှာပါဟုညိုမီစိတ်ထဲမှ ခပ်ချဉ်ချဉ်တွေးပစ်လိုက်သည်။အိမ်ရောက်တော့ညိုမီအခန်းထဲတန်းဝင် သွားသည်။ပင်ပန်းလှပြီ။ရေမိုးချိုးပြီးအိပ်တော့မည်။အပျိုကြီး၏မင်္ဂလာဦး ညဖြစ်သော်လည်းဒီညတော့နားချင်သည်။ဦးလေးမြင့်ကတော့ဧည့်ခန်းထဲတွင်ဖေဖေနှင့် အလုပ်ကိစ္စထိုင်စကားပြောနေသည်။နက်ဖြန်မနက်ညိုမီတို့ပြင်ဦးလွင်သို့ဟန်နီးမွန်းသွားမည်။အချိန်တော့ကြာကြာမရ။ နှစ်ညလောက်အိပ်ပြီးပြန်လာကြမှာဖြစ်သည်။

ကုမ္ပဏီအလုပ်တွေကရှိ သေးသည်။ ဦးလေးမြင့်အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်ဝင်လာတော့ညိုမီပင်မှေးခနဲြဖြစ်သွားပြီ။ တသက်လုံးအသက်ဆယ်နှစ်ကတည်းကစ၍တယောက်တည်းအိပ် လာခဲ့သောအပျိုကြီးသည်ယနေ့ညတော့တစိမ်းယောက်ကျားကြီး တယောက်နှင့်တကုတင်တည်းအိပ်ရတော့မည်။ညိုမီရင်သည်တဒိန်ဒိန်း မခုန်သောလည်းငြိမ့်ငြိမ့်လေးတုန်ခါနေသည်။သို့သော်ကြောက်တော့ မကြောက်။တသက်လုံးဦးလေးအရင်းလိုဆက်ဆံခဲ့ရသောကြောင့် ဖြစ်ပေမည်။ဦးလေးမြင့်ကအဝတ်အစားများချွတ်၍သဘက်ကြီးတထည် ကိုခါးပတ်လျက်ရေချိုးခန်းထဲဝင်မည်လုပ်တော့ “ဟာ ဦးလေးမြင့် ဒီအချိန်ကြီးရေချိုးမလို့လား။ ကိုယ့်အသက်အရွယ်ကို ကြည့်ဦး ပြီးတော့အရက်တွေကသောက်ထားသေးတာ” “အေး အေး ဒါဆိုရေမချိုးတော့ပါဘူး။ ရေပတ်တိုက် မျက်နှာသစ်လိုက် ဦးမယ်” ဦးလေးမြင့်ရေချိုးခန်းအတွင်းဝင်သွားတော့ ညိုမီ ဦးလေးမြင့်အိပ်မည့် ဘက်ကိုကျောပေးပြီးလှဲနေလိုက်သည်။အဲယားကွန်းဖွင့်ထားသဖြင့် စောင်လေးကိူခါးအထက်ထိဆွဲခြုံထားလိုက်သည်။ညိုမီသည်ခါတိုင်း လိုပင်ညဝတ်အင်းကျီ ဘောင်းဘီပျော့ပျော့အောက်များတွင်အတွင်းခံ မပါ။ခဏအကြာဦးလေးမြင့်ရေချိုးခန်းထဲမှထွက်လာပြီး ညဝတ်များဝတ် ရင်း “ညိုမီ သမီး အိပ်ပြီလား ဒို့စကားနည်းနည်းပြောချင်လို့” “အင်းပါ မြန်မြန်ပြော ညိုမီအိပ်ချင်နေပြီ” “ဟိုဟာပါ ဒို့အခုလက်ထပ်ပြီးသွားကြပြီလေ အဲဒါ” “လက်ထပ်ပြီးလည်းဒီညတော့မရဘူး ညိုမီအရမ်းပင်ပန်းနေပြီ” “ဟာ အဲဒါမဟုတ်ပါဘူး ဟို လက်ထပ်ပြီးသွားပြီဆိုတော့ ဒို့ကိုဦး လေးလို့မခေါ်ပါနဲ့တော့ ဟို အကိုကြီး လို့ခေါ်ပါ့လား” “ဟွန့် အကိုကြီးအရွယ်မှမဟုတ်တာ ခေါ်နိုင်ပါဘူး။ “ဟာ” ထို့နောက်ဦးလေးမြင့်အသံတိတ်သွားသဖြင့်မျက်ခွံအသာလှန်ကြည့် လိုက်တော့ကုတင်စောင်းတွင်ငူငူကြီးထိုင်နေသည်ကိုတွေ့ရသဖြင့် သနားသွားကာ “ဒါပေမဲ့ ဦးလေးမြင့်လို့မခေါ်တော့ပါဘူး။ဦး လို့ခေါ်မယ်။ပြီးတော့ ညိုမီကိုလည်းညိုမီလို့ဘဲခေါ်ပါ သမီးလို့မခေါ်ပါနဲ့ သမီးသမီး လို့ခေါ်ပြီး နောက်ကျတော့ ဟွန်း” “နောက်ကျတော့ ဘာဖြစ်လဲ ဟင်ညိုမီ” “မသိဘူး ဟင့် ညိုမီအိပ်တော့မယ်” ညိုမီတဘက်သို့စောင်းနေရာမှနောက်ကျောဘက်မှ ဦးကုတင်ပေါ်တက်လာသည်ကိုသိလိုက်သည်။နောက်ဦးကိုယ်ကြီးကသူ့အပေါ်ကိုင်းမိုးထား ပြီးမျက်နှာချင်းကပ်ခါသူမပါးကလေးကိုခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်သည်ကိုခံစား သိရှိလိုက်သည်။

ညိုမီရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်သွားလေပြီ။ဦးထံမှအရက်နဲ့နှင့် ရောပြွမ်းသော ဘာရယ်ဟုမသိနိုင်သောယောက်ကျားကိုယ်နံ့ကိုရလိုက် သည်။ဦးကဘာမျှမလုပ်ရသေးမီပင်ပါးကလေးနမ်းတာနှင့် ညိုမီတကိုယ်လုံးပျော့ကျသွားလေပြီ။ညိုမီစိတ်ထဲတွင်တစုံတခုကိုတောင့်တလာ သည်။တဘက်သို့စောင်းလှည့်နေရာမှပက်လက်လှန်လိုက်ချင်စိတ်ကို တအားထိန်ချုပ်ထားရသည်။ဦးနမ်းတာကလည်းကြာလိုက်တာ။ဦးက ညိုမီ့ပါးပြင်နုနုလေးကိုသူ့နှာခေါင်းကြီးကပ်လျက်အကြာကြီးရှိုက်နမ်းနေ သည်။ညိုမီတကိုယ်လုံးကသွေးများအပြင်းအထန်စီးဆင်းနေသလိုခံစား နေမိသည်။သူမပါးကိုရှိုက်နမ်းနေသောဦးနှာခေါင်းကြီးခွါသွားမှာကို အပြင်းအထန်စိုးရိမ်နေမိသည်။ပြီးတော့ညိုမီ့ဟာကလေးကစိုတိုတိုဖြစ် လာသည်။ဦးကသူ့နှာခေါင်းကိုခွါလိုက်ရင်းညို့မီပခုံးလေးကိုအသာ ကိုင်လိုက်သည်။ဦးကပခုံးကိုကိုင်လိုက်သည်နှင့်ညိုမီတကိုယ်လုံးဓာတ် လိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။တုန်ယင်နေသောညိုမီ့ကိုယ်ကလေးသည် ဦးကဆွဲလှန်လိုက်ခြင်းမရှိပါဘဲပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ ” ဟင့် ဦးနော်” သူ့ဘာသာပက်လက်လှန်ရင်း ရှက်စနိုးဖြစ်သွားသောညိုမီသည်သူမမျက် နှာလေးကိုဦးရင်ခွင်ထဲတိုးဝှက်ထားလိုက်သည်။ ဟင်း ဦးကလူလည်ကြီးဘဲ ညိုမီ့မျက်နှာလေးကိုမေးစေ့မှကိုင်၍ဆွဲမော့လိုက်သည်။ရှက်နေသောညို မီသည်မျက်လုံးကိုအတင်းမှိတိထားပြီး ဦးကနခမ်းကိုနမ်းသောမည်ထင် သောကြောင့်ခပ်ဟဟလေးလုပ်ပေးထားလိုက်သည်။သို့သော်သူမထင် သလိုဦးကနခမ်းကိုမနမ်း။အပျိုကြီးမမညိုမီ၏လည်တိုင်ကလေးကိုတိုက် စစ်ဆင်လာသည်။ပူနွေးစွတ်စိုနေသောဦးနခမ်းအစုံကညိုမီ့လည်တိုင် လေးကိုဖိကပ်စုပ်ယူလိုက်သည်။ “အို ဦးရယ်” အပျိုကြီးခမျာတော့ တဆင့်ပြီးတဆင့်ဆွတ်ခွါနေရပြီ။ဦးစုပ်ယူနေသော လည်တိုင်လေးကိုစင်းပေးထားပြီးခေါင်းလေးမော့ကာပက်လက်ကလေး ပြန်ဖြစ်သွားသည်။ပြီးတော့ဦးခေါင်းကိုပွေ့ဖက်၍ဦးဆံပင်ပွယောင်း ယောင်းတွေကိုသပ်ပေးနေမိသည်။ဦးကသိပ်လည်တာဘဲ။ဦးလက် တဖက်သည်အခုခံမပါသောညိုမီညဝတ်အင်းကျီလေးအောက်မှရှိုသွင်း ၍ညိုမီ၏ချပ်ရပ်သောဗိုက်သားလေးကိုအသာအယာပွတ်ပေးနေသည်။

ညိုမီ့တကိုယ်လုံးတွန့်လိန်သွားသည်။ခါကလေးပင်ကော့လာသည်။ ” အင့် အဟစ် အဟစ်” ညိုမီအောက်ကပိပိလေးကတော့အချစ်ရည်များရွှဲနေလေပြီ။ဦးကိုငံ့လင့် နေပေပြီ။ ဦးဟာလေ။အရင်ဆုံးအပေါ်ပိုင်းကိုမကိုင်ဘဲမျှော့ကြိုးတပ်ညိုမီ့ညဝတ် ဘောင်းဘီလေးထဲလက်ထည့်၍ညိုမီ့ဟာလေးကိုတန်းပွတ်သပ်လိုက် သည်။စိုနေသောညိုမီ့စောက်မွှေးလေးများကိုအသာအယာပွတ်သပ် ဆော့ကစားပေးနေသည်။ညိုမီ့မှာရှက်စိတ်ဖြင့်ဦးလက်ကိုအတင်းဆွဲ ဖယ်မိသည်။ညိုမီဟာလေးကိုဦးလာကိုင်တာကိုရှက်သည်မဟုတ်။ ညိုမီ့ပိပိလေးအချစ်ရည်များဖြင့်စိုရွှဲနေသည်ကိုဦးသိသွားသဖြင့်ရှက်မိခြင်းဖြစ်သည်။သို့သော်ညိုမီမှာအားအင်များယုတ်လျော့နေပေပြီ။ ပျော့ခွေသွားကာဦးအလိုကျအလိုက်သင့်နေပေးလိုစိတ်များသာရှိတော့ သည်။ဦးကညိုမီ့စောက်ဖုတ်အုံလေးကိုလက်ဝါးဖြင့်အုပ်မိုးပွတ်သပ်ရင်းတချက်တချက်အစိငုတ်ကလေးကိုတို့ထိကစားနေသည်။ ညိုမီအနေဖြင့်ရည်းစားနှစ်ယောက်ထားခဲ့ဘူးသဖြင့်လွန်ကျူးကျူးမဖြစ် ခဲ့သည့်တ်ုင်အပေါ်ယံအပရိကထိတွေ့မှုများကိုကြုံခဲ့ဘူးပြီဖြစ်သည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ဖိုဓာတ်ဖြင့်ထိဆွေ့ရသည့်တိုင်ထိုစဉ်ကစိတ်လွတ် လပ်မှုမရှိ။အလွန်အကျွံဖြစ်သွားမည်ကိုသတိထားထိန်းချုပ်နေရသဖြင့် ကြည်နူးသင့်သလောက်ကြည်နူးမှုမရှိ။ပြီးတော့ထိုနှိုးဆွမှုများသည်အဆုံး စွန်ထိခွင့်ပြုရန်မဖြစ်နိုင်ကြောင်းအသိကြောင့်တကိုယ်လုံးတောင့်တင်း နေခဲ့ရသည်။အခုတော့ညိုမီနှင့်ဦးသည်တရားဝင်လင်မယားဖြစ်သွား ပြီ။ဦးစိတ်တိုင်းကျချော့မြှူပြီးလို့ညိုမီရောဦးရောအဆင်သင့်ဖြစ်သွားပြီ ဆိုရင်နှစ်ယောက်အတူတူအဆုံးစွန်ထိတက်လှမ်းကြမယ်နော်။ ညိုမီသည်အောက်ကသာယာမှုများကိုခံစားရင်းရောက်တတ်ရာရာတွေး တောနေရာမှသတိထားမိတော့ ညိုမီ့အောက်ပိုင်းကညဝတ်ဘောင်းဘီ လေးကိုဦးကချွတ်ပြီးလေပြီ။ညိုမီမှာအမှတ်တမဲ့ဖြင့်ဦးဘောင်းဘီချွတ်တာကိုကူညီပေးခဲ့မိလေပြီ။အခုတော့ညိုမီ့မှာဖင်တုံးလုံးလေးဖြစ်သွား လေပြီ။အဟင့်။တခါအပေါ်ပိုင်းကလည်းညဝတ်အင်းကျီအပွကိုအပေါ် သို့လိပ်တင်ထားသဖြင့် တင်းရင်းမာတင်းသောညိုမီ့နို့ကလေးများ လည်းဟာလာဟင်းလင်ဖြစ်နေပေပြီ။

ပန်းနုရောင်နို့သီးခေါင်းကလေးများ သည်လည်းချစ်စိတ်ဖြင့်တင်းမာတောင်ထနေလေပြီ။ ပိုဆိုးတာကဦးကိုယ်လုံးကြီးကညိုမီ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားရောက်နေပြီး ညိုမီအပေါ်ဖိကပ်ထားမိလေပြီ။ဟင့်အင်း။မလေးပါဘူး။ဦးကိုယ်လုံး ကြီးသည်ညိုမီ၏ချစ်စိတ်ကြောင့်မလေးပါ။ပေါ့ပေါ့လေးပါ။ညိုမီသည် ပြင်းထန်သောလိင်စိတ် ဖြင့်ဦးကျောကြီးကိုသိုင်းဖက်ထားရင်း ပေါင်နှစ်ဘက်ကိုအပေါ်မြှောက်၍ကားပေးလိုက်သည်။ဦးဟာကြီး ကထောင်ထလျက်ညိုမီ့ဆီးစပ်နှင့်စောက်ပတ်နခမ်းသားများကိုဟိုထိုး သည်ထိုး ထိုးမိနေသည်။ အင့် ဟင့် ဟင့်။ ညိုမီသည်သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုဦးပြုပြင်ပေးသည့်အတိုင်းအလိုက်သင့်လှုပ်ရှားရင်းသူမနို့ကြီးကိုစုပ်ယူနေသောဦးခေါင်းကိုပွတ်သပ်ပေးနေမိပြန်သည်။ဦးသည်သူ့ခါးကိုအသာလေးမပြီးတဆတ်ဆတ်တောင်ထ နေသောသူ၏လီးကြီးကို ညိုမီစောက်ပတ်အဝလေးသို့တေ့လိုက်သည်။ ဟင်း သူကကျွမ်းလိုက်တာ။လက်နဲ့မကိုင်ဘဲလာတေ့မိအောင်ချိန်တတ် တယ်။အမှန်မှာညိုမီမှာတိုးဝင်လာသောလီးကြီးအဆင်ပြေသွားအောင် ဖင်ကလေးယမ်း၍လှုပ်ရှားပေးသောကြောင့်လည်းဖြစ်သည်။တေ့မိသွား သည်နှင့်အရည်များရွှဲနေသဖြင့်စောက်ခေါင်းအတွင်းဒစ်ကြီးစွပ်ခနဲဝင် သွားသည်။ “ပြွတ် စွပ် အိ အဟင့် ဟင့် ဦးနော်” ညိုမီ့မှာတခါမှမကြုံဘူးသေးသောယောက်ကျားတယောက်၏လီးပူပူ နွေးနွေးကြီးသူမစောက်ခေါင်းထဲဝင်သွားသည်နှင့်လှိုက်ခနဲဖြစ်ကာလေ ထဲသို့လွင့်ပါသွားသလိုခံစားရလေသည်။ထို့ပြင် ညိုမီ့ဘာသာပင်မသိ လိုက်ဘဲဖင်ကြီးကိုကော့ပေးလိုက်မိသဖြင့်လီးကြီးကစောက်ခေါင်းအတွင်းတဝက်မကဝင်သွားလေသည်။ “ပြွတ် ပလပ် စွပ် အိုး နာတယ်ဦးရဲ့ အဟင့်ဟင့်” တကယ်တော့ရှိတယ်ဆိုရုံမျှသာကျန်တော့သောညိုမီ့အပျိုမှေးအပေါက် ကိုလီးထိပ်တေ့မိခြင်းမျှသာဖြစ်လေသည်။စောက်ပတ်ထဲကစစ်ခနဲဖြစ် သွားသော်လည်းညိုမီမနာပါ။

ဦးကိုချွဲချင်သောစိတ်ဖြင့်သာညီးတွား လိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။ဦးသည်ညိုမီံနခမ်းလေးများကိုပြောင်း၍စုပ် ယူရင်းညိုမီနို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်ကာလီးကိုတဆုံးလိုးသွင်း လိုက်လေတော့သည်။ ” ပြွတ် ဖတ် စွပ် ဒုတ်” ဦးလီးထိပ်ကညိုမီ့သားအိမ်ခေါင်းကိုဆောင့်မိသော်လည်းထိန်းလိုးပေး ထားသဖြင့်ညိုမီ့မှာသိပ်မအောင့်လိုက်ပါ။အောင့်သက်သက်စွဲမက်ဖွယ် အရသာ ကိုသာဖြစ်ပေါ်စေလေသည်။ ” ပြွတ် ဖတ် စွပ် စွပ် ဖတ် ဖတ် အီး အား ဦးရယ်” ထို့နောက်ဦးသည်ညိုမီစောက်ဖုတ်လေးကိုစည်းချက်မှန်မှန်ဖြင့်လိုးပေး လေတော့သည်။ညိုမီကလည်းအောက်မှခါးလေးကော့ခါကော့ခါဖင် ကလေးကြွပြီးလီးအဝင်အထွက်နှင့်အကိုက်အပေးအယူမျှတစွာအလိုး ခံလေတော့သည်။ထို့အပြင်သူမခြေထောက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဦးခါးကိုအတင်း ဆွဲချိတ်ထားလေသည်။ညိုမီ့စိတ်ထဲမှာသူမစောက်ပတ်ထဲမှဦးလီးကြီး ဆွဲချွတ်သွားမည်ကိုစိုးရိမ်သောကြောင့်ဖြစ်လေသည်ညိုမီ့စိတ်အတွင်း တွင်လောလောဆယ်အစိုးရိမ်ဆုံးမှာသူမစောက်ခေါင်းလေးထဲမှဦးလီး ကြီးပြန်ထွက်သွားမည်ကိုပင်ဖြစ်လေသည်။ ဦးကခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးလိုက် ခပ်ချော့ချော့လျှော့လိုးလိုက် တချီတချီတွင်လီးကိုညိုမီ့စောက်ခေါင်းအတွင်းတဆုံးသွင်းလျက်ဆီးခုံ ခြင်းဖိကပ်ခ့စိမ်ထားလိုက်လုပ်ပေးနေလေသည်။ညိုမီမှာအသည်းတ ယားယားရင်တဖိုဖိုဖြင့်စောက်ခေါင်းကြွက်သားများဖြင့်ရစ်ပတ်စုပ်ယူ ပေးမိလေသည်။ညိုမီသည်ကာမအရှိန်များအမြင့်ဆုံးနီးပါးတက်လာပြီး သူမ၏လိင်ဆက်ဆံဖော်ဦးကိုသူမကဲ့သို့လိင်အရသာပြည့်ပြည်ဝဝခံစား စေလိုသောစေတနာများပိုနေလေပြီ။ထို့ကြောင့်လည်းသူမကိုလိုးပေး နေသာဦးလီးချောင်းကြီးကိုသူမစောက်ခေါင်းအတွင်းကြွက်သားများဖြင့် ဖင်ကလေးရှုံ့ကာရှုံ့ကာဖြစ်ညှစ်ပေးရင်းအတတ်နိုင်ဆုံးပြုစုပေးလေသည်။ညိုမီသည်ဦးကဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်းဦး၏တွဲလဲကျနေသော ဂွေးစိကြီးနှစ်လုံးကသူမဖင်စအိုဝလေးကိုတဖတ်ဖတ်ရိုက်ပေးနေသဖြင့် ထူးကဲအီစိမ့်သောအရသာထူးကိုစောက်ဖုတ်ရောဖင်ပါခံစားရရှိနေလေ သည်။

ညိုမီသည်ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်သောဦး၏လိင်ဆက်ဆံမှုကိုသတိလစ်ခမန်း အပြည့်အဝခံစားရင်း-ဟင်း ဦးကသူ့အရင်မိန်းမကြီးကိုလည်းဒီလို လိုး ပေးခဲ့တာဘဲ-ဟုအတွေးဝင်ကာမနာလိုသဝန်တိုစိတိကလေးဝင်လာမိ ပြန်လေသည်။ထို့ကြောင့်သူ့အပေါ်အုပ်မိုး၍ပျော့တချီပြင်းတလှည့် ဆောင့်လိုးပေးနေသောဦး၏ရင်အုံကြီးကိုခေါင်းကလေးထောင်လျက် ခပ်နာနာကိုက်မိလိုက်လေသည်။ ” အား နာလိုက်တာ ညိုမီ ဘာလို့လာကိုက်တာလဲ ဟင်း” “ဟွန့် မုန်းလို့ ဦးကိုမုန်းလို့” ညိုမီကနခမ်းလေးစူ၍ခပ်စွာစွာပြောလိုက်သော်လည်းအောက်ပိုင်းကမူ လိုးဆောင့်ချက်နှင့်အညီဖင်ကြီးကိုကော့ပေးလိုက်လေသည်။ ညိုမီ့ရင်ထဲတွင်ပြင်းထန်သောလိင်စိတ်နှင့်အတူ သူမကိုအရသာကောင်း မွန်ပြည့်ဝစွာလိုးပေးနေသောဦးကိုကြင်နာသနားစိတ် ချစ်ခင်မြတ်နိုးစိတ် များတစတစသက်ဝင်လာလေပြီ။ သို့ဖြင့်ညိုမီ့မှာဦး၏အပြုအစုယုယမှုအောက်တွင် နှစ်ချီဆက်တိုက်ပြည့် ပြည့်ဝဝပြီးသွားပြီးတချီပြီးတိုင်းဦးအပေါ်မြတ်နိုးတွယ်တာချစ်စိတ်များ တိုးသထက်တိုးလာလေသည်။ နောက်ဆုံးဦးကသူ၏ပူနွေးသောလီးရည်များကိုညိုမီ့စောကခေါင်းအတွင်းပန်းထည့်လိုက်သောအခါညိုမီ့မှာမျက်လုံးများပြာဝေသွားသည့် တိုင်အောင်စောက်ပတ်ကလေးပွစိပွစိဖြင့် အပြီးကြီးပြီးသွားလေတော့ သည်။ ထို့နောက်သူမကိုယ်သူမပင်ဂရုမစိုက်နိုင်ဘဲချွေးများစိုရွှဲနေသောဦး ကိုယ်လုံးကိုသဘက်ဖြင့်သုတ်ပေးရင်း အဆီပြန်နေသောဦးမျက်နှာကြီး ကိုတရှုံ့ရှုံ့နမ်းမိလေတော့သည်။ ထို့နောက် ပြင်ဦးလွင်သို့ဟန်းနီးမွန်းသွားရင်းညိုမီတို့လင်မယားနှစ် ယောက်မျက်တွင်းများကျအောင်အားရပါးရလိင်ဆက်ဆံခဲ့ကြသလို ညိုမီ၏အချစ်များဦးအပေါ်တွင်အပြည့်အမောက်သွန်းဖြိုးထားလေပြီ။ နောက်ပိုင်းရက်များတွင်တော့ညိုမီ၏မေမေ အမြင်ကပ်လောက်အောင် ဦးအိမ်သာဝင်တာကြာလျင်ပင်စိတ်မဖြောင့်နိုင်ဘဲအပြင်မှတံခါးသွား ခေါက်သည်အထိ အပျိုကြီးမရွှေညိုမီတယောက်ကဲကဲလှုပ်ခဲ့သည်မှာ ကလေးသုံးယောက်ရသည်အထိဖြစ်လေတော့သတည်း…..ပြီးပါပြီ။