အစမို့မူနေတာ

ပှကွီးတဈယောကျ ၁၀ တနျးဖွပွေီးတညျးကအိမျမွဲနသေညျ။ကြောငျးတကျကတညျးက အိမျမှကြောငျး ကြောငျးမှကြူရှငျ ကြူရှငျမှအိမျ ဤသုံးနရောဖွင့ျသာအခြိနျကုနျနခေဲ့သညျ။ မိဘမြားက အပွငျထှကျခွငျးကိုခှင့ျမပွုသည့ျအပွငျ ပှကွီးကိုယျတိုငျကလညျး အိမျမှာပဲ အိမျတှငျးပုနျးနရေသညျကိုသာ သဘောကြ၏။ ၁၀ တနျးပွီးတော့ သူငယျခငြျးမြားက ခရီးထှကျဖို့ခေါျတာတောငျ မလိုကျပဲဇှတျကနြျနခေဲ့၏။အိမျက အမကေတောငျမှ “သားရယျပငြျးနမှောပေါ့ လိုကျသှားလိုကျပာ” လို့ပွောတာတောငျ မလိုကျပဲနခေဲ့သညျ။အခုလညျးပှကွီးအဖေ သငျ်ဘောထှကျလို့လဆေိပျပို့ဖို့ကို မလိုကျခငြျဘူးဟုဇှတျငွငျးနသေညျကို အမကေ။

“ဟဲ့သား ကိုယ့ျအဖခေရီးထှကျမှာကို စိတျညဈအောငျလို့ `တောကျ´ သညျးခံတာလှနျလာပွီနောျ ပှကွီး”. “ကလေးကိုမဆူပါနဲ့ မိနျးမရယျ”. “ဒီမှာသား သားမလိုကျခငြျရငျနခေဲ့အဖမေရှိတုနျးမငျးအမကေိုဂရုစိုကျနောျသား ကွားလား” “ဟုတျ အဖေ” အမလေညျး မတတျသာ၍ဘာမှဆကျမပွောတော့ပေ။ဒီလိုနဲ့ အဖခေရီးထှကျပွီးကတညျးက အိမျမှာပှကွီးတို့ သားအမိ နှဈယောကျသာကနြျနခေဲ့၏။ “ကလငျ…..ကလငျ….” “သားရေ ဖုနျးလာနတေယျ ကိုငျလိုကျအုံး အမေ ဒီမှာ ဟငျးကိုငျနလေို့” “ဟုတျ.. ဟုတျ” ပှကွီးတဈယောကျ အခနျးထဲအပွာကားကွည့ျပွီးဂှငျးတိုကျနရောမှ အောကျထပျသို့ဆငျးကာ ဖုနျးကိုငျလိုကျ၏။

” ဟဲလို…ဟဲလို ဘယျသူလဲ” “ပှကွီးလား…” တဈဖကျကဖုနျးသံကွောင့ျပှကွီး ဇဝဇေဝါ ဖွဈနသေညျ။ “ဟုတျ ကြှနျတောျပှကွီးပါ ” “အေး ငါ့တူ ဦးပါကှ မင့ျ ဦးလေး လေးသိနျးလကှော” “သွောျ လေးသိနျး ပွောလေ” ” အေး ဦးတို့မိသားစု နကျဖွနျမငျးတို့ဆီလာဖို့ျ ဖုနျးဆကျတာ ဒါနဲ့ငါ့အဈမ မငျးအမရေော” “အမကေအခုဟငျးကိုငျနလေို့ သားပဲဖုနျးကိုငျလိုကျတာ အမနေဲ့ပွောအုံးမလား” “နေ နေ ငါ့တူ ဦးတို့လာမယျဆိုတာသာမငျးအမကေိုပွောပေးထား ဟုတျပွီလား” “ဟုတျ..ဟုတျ” “အေး..အေး ဒါပဲ ငါ့တူ” ဦးလေးသိနျး ဖုနျးခလြိုကျပွီးနောကျပှကွီးလညျးအိမျပေါျထပျသို့တကျရနျ ပွငျလိုကျပွီးမှ နောကျဖေးသို့လှည့ျဝငျကာ။

“အမရေေ ဦးလေးသိနျးတို့ လငျမယားနကျဖွနျလာမယျတဲ့” “အေး အေး သူတို့ နဖေို့အခနျးရှငျးလိုကျအုံး” “ဟုတျ အမေ” ပှကွီးလညျးစကားဖွတျ၍အခနျးထဲဝငျကာကွည့ျလကျစ ဖူးကားကိုဆကျကွည့ျ၍ဂှငျးတိုကျလိုကျ၏။ထိုစဉျ အရိုငျးဆနျသော စိတျအတှငျးသို့ လေးသိနျးမိနျးမဒေါျလေးဝေ၏ပုံရိပျသညျ တဈစ တဈစနှင့ျတိုးဝငျလာလသေညျ။…. ပှကွီးအမနှေင့ျဦးလေးသိနျးတို့မှာ ဖမေတူမကှေဲ တဈဝမျးကှဲမောငျနှမဖွဈသလို ဆှမြေိုးထဲတှငျလညျး အရငျးနှီးဆုံး၊အခေါျအပွောရှိဆုံးပငျ။မကွာခဏ ဆိုသလိုရနျကုနျအလညျလာပွီး လာတိုငျး လာတိုငျးရှာလကျဆောငျ တဈခုမဟုတျတဈခုကပါလာတတျသညျ။

လှနျခဲ့သော ၂ နှဈကမှနဖူးစာလညျပွီး ရနျကုနျသူ ကရငျမတဈယောကျနှင့ျညားကာ ရနျကုနျမှာပဲ အခွခေနြကွေသညျ။အခုဆို လေးသိနျးသားတောငျမှ ဆယျလပွည့ျတော့မညျ။လေးသိနျးမိနျးမ ဒေါျလေးဝသေညျ ဦးလေးနှင့ျမယူခငျက အပျခြုပျဆိုငျမှအပျခြုပျသမ ဘဝနှင့ျလုပျကိုငျနခေဲ့သညျ။ လေးသိနျးနှင့ျယူပွီးမှအလုပျထှကျကာ ကိုယျပိုငျအပျခြုပျဆိုငျတဈခုထောငျထား၏။ဒေါျလေးဝသေညျ ၃၂ နှဈသာရှိသေးသောလုံးကွီးပေါကျလှ ဖွဈသလို ကရငျကပွားဖွဈသဖွင့ျ အသားမှာလညျးဖွူစှတျလှသညျ။တငျသားမြားမှာလုံးဝနျးပွီး ဘေးဘကျသို့စှင့ျစှင့ျငှားငှား ကားထှကျနေ၏။

ထမိနျဝတျတိုငျး တငျသားမှာကားထှကျနပွေီးဘေးမှကွည့ျလြှငျ လှနျတရာမှကောကျခြိတျလှ၏။အို တဈခါလောကျတော့ လိုးခငြျစမျးပါဘိ။မငျ်ဂလာဆောငျမှာကတညျးကမွငျလိုကျရသော ဒေါျလေးဝေ၏တငျမှာ အခုခြိနျထိ မှနျးထုနမေိဆဲပငျ။ “သားရေ အိမျရှေ့မှာကားသံကွားတယျ ထှကျကွည့ျလိုကျအုံး” “ဟုတျ..ဟုတျ” ပှကွီးတဈယောကျ TV ကွည့ျနရောမှအိမျပွငျသို့ထှကျကွည့ျလိုကျ၏။ “အမရေေ လေးသိနျးတို့လာပွီ” “လာ..လာ လေးသိနျး” ပှကွီးလညျးနောကျခနျးတံခါးဖှင့ျကာအိတျမြားကူသယျနေ၏။ထိုစဉျ ကားထဲမှဒေါျလေးဝကေလေးခြီကာဆငျးလာသညျ။

အိတျသယျသလိုနှင့ျဒေါျလေးအားမသိမသာခိုးခိုးကွည့ျနသေညျမှာပှကွီးသာ။ကွီးလိုကျတဲ့အိုး မငျ်ဂလာဆောငျတုနျးကတောငျ ဒီလောကျကွီးမယျမထငျ။ အခုအနအေထားသညျစကောလောကျတော့အနညျးဆုံးရှိလောကျမညျ။ဒီထကျပိုအံ့သွသညျက ကလေးစို့နသေောရငျသားမြားပငျ။တှေ့စတုံးက တငျသာကွီးတာ ရငျကတော့သူလိုငါလို။မကွီးမသေးပဲအနတေောျပငျ။ အခုမွငျနရေသညျမှာလမှေုတျပူဖောငျးအရှယျလောကျ။လကျတဈဖကျနှင့ျမဆန့ျ နှဈဖကျပေါငျးမှဆုံမယျထငျ။တဈသားမှေးပွီးတဈသှေးလှလာသောဒေါျလေးအားငေးရငျးစိတျထဲ၌အကွိမျတဈရာလောကျလိုးနမေိ၏။

ဒေါျလေးနောကျကလိုကျရငျးငပဲမှာ သိသိသာသာတောငျမတျလာ၏။အမတေို့မမွငျခငျ အမွနျဖုံးကာအိမျထဲသို့ဝငျခဲ့၏။….. ပှကွီးတဈယောကျ ပုံမှနျအတိုငျးအိပျရာဝငျခဲ့သောျလညျးထူးထူးဆနျးဆနျးအိပျမပြောျပေ။မကြျစိကိုစုံမှိတျပွီးအိပျနသေောျလညျးဒေါျလေးဝကေောကျကွောငျးမြားကအိပျမရအောငျနှိုးဆှပေးနေ၏။ မကြျစိမှိတျလိုကျတိုငျးထမိနျခြှတျပွီးဖငျကုနျးပေးနသေော ဒေါျလေးဝပေုံရိပျမြားကညီတောျမောငျ ငပဲအား အစှနျးကုနျထောငျမတျစသေညျ။ထမိနျကိုအောကျစမှအသာအယာလှနျတငျပွီး အတှငျးခံလေးကိုခြှတျ စောကျဖုတျကိုလကျကလေးနှင့ျဖွဲကာဖငျကုနျးပေးနသေော ဝကေိုမှနျးရငျး။

အနီးရှိကွှပျကွှပျအိတျခံကာဂှေးကိုတရစပျထုနေ၏။ ဂှငျးတိုကျနစေဉျခွရေငျးခနျးရှိလေးသိနျးတို့ထံမှ အသံသဲ့သဲ့ကိုပှကွီးတဈယောကျနားစှနျနားဖြားကွားလိုကျရ၏။ဒီလငျမယားနှဈယောကျဇာတျလမျးစနပွေီနဲ့တူတယျ။ပှကွီးဂှငျးတိုကျနရောမှထကာလေးသိနျးအခနျးတံခါးသို့နားကပျလိုကျ၏။ “ပွှတျ…ပွှတျ”။ဟငျ…ဒါကလေးနို့တိုကျနတောပဲ။တောျပွီကှာ ဂှငျးပဲပွနျတိုကျတော့မညျဟုလှည့ျအထှကျ “ကိုသိနျး…တောျတော့ကှာ..ကလေးနဲ့လုစို့နတေယျ” “ကိုယ့ျမိနျးမကလညျးကှာ ညဆိုကိုယျကကလေးပဲပေါ့..ဟဲ…ဟဲ” ပှကွီးလညျးအသံနှင့ျသာမကအမွငျနှင့ျပါကွည့ျခငြျလာသညျ။

ပှကွီးတို့အိမျသညျသဈသားနှဈထပျအိမျပီပီ အခနျးမြားကိုသုံးထပျသားပွားဖွင့ျသာခွားထားသညျ။ ဆောကျထားသညျကလညျးကွာ ကွှကျတှကေလညျးပေါတာကွောင့ျ အခြို့သုံးထပျသားမြားတှငျ အပေါကျငယျလေးမြားမှာလကျညိုးတဈခြောငျးစာဝငျဆန့ျ၏။ပှကွီးတဈယောကျခြောငျးပေါကျရှာရငျးလကျသနျးရှယျအပေါကျလေးတဈခုကိုသှားတှေ့၏။ မွငျကှငျးရှငျးအောငျ အပေါကျကိုလကျသနျးဖွင့ျထိုးခြဲ့လိုကျသညျ။ထိုစဉျပှကွီးမွငျလိုကျရသောမွငျကှငျးမှာ ဒေါျလေးဝေ၏နို့တဈဖကျတှငျ ကလေးစို့၍ ကနြျတဈဖကျကို လေးသိနျးက အငမျးမရကုနျးစုပျနေ၏။

လေးသိနျး အစုပျကောငျး မှုကွောင့ျဒေါျလေးဝခေမြာ ခေါငျးလေးမော့ မကြျလုံးကလေးစငျးပွီး တဈခကြျတဈခကြျ နှုတျခမျးကိုကိုကျဖဲ့နေ၏။ပှကွီးကတော့ကွည့ျမွဲကွည့ျဆဲပငျ။ “ဝေ…သားလေးအိပျသှားပွီလား” “ရှူး…တိုးတိုး…အိပျပြောျနပွေီ” “အာ့ဆိုကိုယ့ျပေး ပုခကျထဲထည့ျသိပျလိုကျမယျ” ဒေါျလေးဝဆေီမှကလေးကိုတယုတယခြီကာ ပုခကျထဲထည့ျပွီး အနညျးငယျလှှဲပေး၏။ထို့နောကျ ဒေါျလေးဝဘေကျလှည့ျကာ “ဝေ…လုပျငနျးစရအောငျ” “မဖွဈဘူးထငျတယျကိုသိနျး အောကျမှာအမရှိတယျ ပွီးတော့သားလေးနိုးသှားလိမ့ျမယျ” မနိုးပါဘူးကှာ…အိပျနတောမှကြိုးနတောပဲ။

အမမကွားအောငျတော့အသံမထှကျနဲ့ပေါ့ လာပါ “ကိုသိနျး…မဖွဈဘူးနောျ” “ကိုသိနျး…မဖွဈဘူး…….အား….ရှိ….အား…ကိုသိနျး” ဒေါျလေးဝတေားခြိနျမရလိုကျပေ။လေးသိနျးကဒေါျလေးေ၀ ထပျမငွငျးခငျထမိနျ လှနျကာစောကျဖုတျအား ကုနျးယကျလေ၏။ ဒေါျလေးဝကေတားသာတားနတောတကယျတော့သူကိုယျတိုငျကလညျးအယကျခံခငြျနသေညျ။လေးသိနျးခေါငျးကိုကိုငျကာ စောကျဖုတျနှင့ျမကြျနှာမလှတျအောငျကပျထားလိုကျ၏။လေးသိနျးတဈခါယကျလိုကျတိုငျး ဒေါျလေးခမြာ ကော့ကော့တကျကာ တဟီးဟီးနှင့ျညဉျးနေ၏။ လေးသိနျးမှာတောသားဆိုသောျလညျးခပေုံမပေါျ။

မယူယုံတမယျ ထညျလဲတှဲခဲ့သူမို့ ဘာဂြာပေးရာတှငျတဈဖကျကမျးခတျကြှမျးကငြျလှသညျ။စောကျစိကလေးကိုနှုတျခမျးဖွင့ျ ဆှဲစုပျကာ အတှငျးသားမြားကို လြှာဖွင့ျကလောျပေး၏။ဒေါျလေး လကျတဈဖကျက လေးသိနျးခေါငျးကိုကိုငျပွီး ကနြျတဈဖကျက သူနို့သူ ညှဈခြနေေ၏။ “ကိုသိနျးရယျ….ဝေ့ နို့တှခြေပေေးစမျးပါ………… ခြေ..ခြေ.. ဟုတျပွီ..ခြေ……အား….ရှိ…..အား” ဒေါျလေးတဈယောကျ ရမကျကွီးထနျနေ၏။လေးသိနျးကုနျးယကျနသေော အဖုတျတဈဝိုကျ ကွမျးပွငျတှငျ အရညျမြား စိုရှှဲနေ၏။လေးသိနျးလညျး လြှာဖွင့ျယကျနရေုံမက လကျညိုးနှင့ျလကျခလယျပူးကာ။

အဖုတျထဲသို့ တရစပျ သှငျးလိုကျ ထုတျလိုကျ သှငျးလိုကျ ထုတျလိုကျလုပျနေ၏။ ” ကိုသိနျး…ဝေ..မရတော့ဘူး” ဆိုကာလေးသိနျးအားတှနျးဖယျလိုကျပွီး ကြောပေးကာ ထမိနျလှနျပွီး ဖငျကုနျးနေ၏။ဒေါျလေးဝသေညျ အသားဖွူရုံမက ဖငျသားမြားမှာလညျးဖွူဖှေးပွီး တဈခကြျရိုကျလိုကျတိုငျး တုနျခါသှား၏။ “ကိုသိနျး….ဝေ့ကို လိုးပေးစမျးပါ..ဝအေရမျးခံခငြျနပွေီ” လငျမယားမို့လို့လားမသိ အငျမတနျမှ ပှင့ျလငျးနေ၏။ကာမစိတျ၏တောငျးဆိုမှုကို ဒေါျလေးတဈယောကျ ခါးစီးခံနရေ၏။ “နအေုံးလေ…ဝေ…ကိုယ့ျကို ပွနျစုပျပေးအုံးလေ” ဒေါျလေးဝေ ဖငျကုနျးနရောမှ နောကျပွနျလှည့ျကာ။

လေးသိနျးပုဆိုးအားဆှဲခြှတျလိုကျလေ၏။ဟိုကျ….။ပှကွီးမကြျလုံးပွူးသှားလေ၏။ ရှညျလြားပွီး မဲသညျးနသေော လေးသိနျးလီးကွီးမှာ ၈ လကျမပတေံတဈခြောငျးစာလောကျရှိမညျ။ ရှာသားလီး ရှညျသညျကို မွငျဖူးယုံ ကွုံဖူးမှလကျခံမိသညျ။ထို့ထကျပိုအံ့သွသညျကဒေါျလေးေ၀ ဖငျကွီး။အစက ဖငျကုနျးနစေဉျ ပှကွီးခြောငျးပေါကျဆီသို့မကြျနှာမူရာမှ တဈဖကျလှည့ျသောအခါ ဒေါျလေးေ၀ ဖငျကွီးမှာ ပှကွီး ခြောငျးပေါကျနှင့ျကှကျကှကျ ကှငျးကှငျး တနျးနေ၏။ ပှကွီးတဈယောကျပှပေါကျတိုးကာဖငျကွီးကိုကွည့ျရငျး ဂှငျးတိုကျနေ၏။မှနျးဆသမြှ တနျးရခကြျကတော့ ပွောမပွောခငြျ။

ထမိနျအောကျက မိမှေးဖမှေး စောကျဖုတျလေးကို မွငျခငြျခဲ့သညျမှာ ရူးမတတျပေ။အခုတော့ ကှကျကှကျကှငျးကှငျး ကှငျးကှငျးကှကျကှကျကို မွငျနရေသညျ။ “ဒေါျလေးရယျ” ဟု တဈခကြျညဉျးကာ တဈဖကျကကွှပျကွှပျအိတျခံ ကနြျတဈဖကျက အရညျထှကျမစောရနျ ဖွညျးဖွညျးခငြျးထုနေ၏။ဒေါျလေးမှာမှေးရာပါ လီးစုပျကြှမျးသညျမသိ။ ဒေါျလေး၏စုပျခကြျအောကျတှငျ လေးသိနျးတဈယောကျအသားကုနျဖီးတကျနေ၏။လီးစုပျရုံသာမက လဥကိုပါ ငုံပွီးလြှာဖွင့ျ ကလိပေးနေ၏။ထို့နောကျ ခေါငျးကိုကိုငျကာ အဖုတျကို လိုးသလို အဆတျမပွတျစောင့ျပေး၏။

ဆောင့ျခကြျတိုငျးမှာ တအုအု နှင့ျ စညျးခကြျညီလှသညျ။ဒေါျလေးဝေ လီးစုပျနရောမှာ တဈဖကျလှည့ျကာ ဖငျပွနျကုနျးနေ၏။ “ကိုရယျ….လိုးပေးတော့ကှာ…” လေးသိနျးတဈယောကျ ထိုငျနရောမှ ကုနျးထကာ ဒူးထောကျပွီး လီးကိုအဖုတျဝသို့တေ့လိုကျ၏။သို့သောျ ခကြျခငြျးမသှငျးသေး အဖုတျကှဲကွောငျးတဈလြှောကျ လီးဖွင့ျပှတျဆှဲနေ၏။ “ဝေ…ကို လိုးတော့မယျနောျ” “အငျးပါ လိုး..လိုး…စောကျဖုတျကှဲအောငျလိုး..ေ၀ ခံခငြျလှပွီ..အီး..” အရေးထဲလေးသိနျးတဈယောကျ နားအရသာခံနေ၏။ဒေါျလေးဝေ တဏှာစိတျကွောင့ျ အသနားခံနသေံမှာ လေးသိနျးသာမက ပှကွီး ရမကျစိတျကိုပါ အုံကွှလာစသေညျ။

လေးသိနျးလညျး သူ့ရှဈလကျမ လီးရှညျကွီးကိုဒေါျလေးေ၀ စောကျဖုတျအတှငျးသို့ဖွညျးဖွညျးခငြျး ထိုးသှငျး၏။မကွာမီ လေးသိနျးလီးမှာစောကျဖုတျထဲသို့အဆုံးထိ မွုပျသှား၏။ အစ တှငျဖွေးဖွေးခငြျး ရှေ့တိုးနောကျဆုတျလုပျနပွေီး နောကျပိုငျးတှငျ အရှိနျရလာသညျနှင့ျအမြှ စညျးခကြျမွနျလာသညျ။ဒေါျလေးမှာ အပေးကောငျးသလို လေးသိနျးမှာ အလိုးကောငျးသောကွောင့ျ အတိုငျအဖောကျညီစှာ ကာမအရသာကို ကောငျးစှာခံစားနကွေသညျ။ “ကိုသိနျး…ခပျကွမျးကွမျးလေးစောင့ျလိုး…ဝေ့ မညှာနဲ့…လိုးသာလိုး..ဝပွေီးခါနီးပီ….အား…အား…ကောငျးလိုကျတာ ကိုရယျ…အား…အား..”။

“ဖတျ…….ဖှတျ……ဖတျ……..ဖှတျ…..ဘလှတျ…..ပွှတျ…အား…အား….” ဒေါျလေးဝေ ကမ်ဘာပကြျနသေညျ။အိမျအောကျတှငျ အမရှေိသညျကို သတိမရတော့။ကာမစိတျက ကွီးစိုးနသေညျ။အရှိနျရလာသညျနှင့ျအမြှ လီးတံကွီးမှာ အဖုတျအတှငျးသို့အငမျးမရ တိုးသှငျးနေ၏။ဆောင့ျခကြျတို့မွနျလာသညျ။ကွမျးလညျးကွမျးလာသညျ။တှဲကနြသေော နို့အုံမြားကိုဆှဲကာ အသာကုနျမောငျးတငျနေ၏။ “ကိုသိနျး…စောင့ျ..စောင့ျ…အား… အား…” မကွာမီပငျ အသားကုနျလိုးနရောမှလငျမယားနှဈယောကျ ပွိုငျတူပွီးသှားလေ၏။လေးသိနျးလညျး လရညျမြားကို ဒေါျလေးအဖုတျထဲသို့ ပနျးထည့ျလိုကျပွီး။

တဈခြိနျတညျးမှာ ပှကွီးလညျး ကွှပျကွှပျအိတျထဲသို့ သုတျရညျအမွောကျအမွား ပနျးထည့ျလိုကျ၏။ လေးသိနျးမှာ ဒေါျလေးအပေါျမှမိုးကာ နှုတျခမျးခငြျးနမျးရှိုကျရငျး နို့အုံမြားကို ဆှဲညှဈကာ အမောဖွနေကွေ၏။ပှကွီးလညျး ပနေသေော သုတျရညျမြားကို တဈသြှုးဖွင့ျသုတျပွီးနောကျ အိပျယာထဲလှဲကာ ပွနျအိပျနလေိုကျ၏။…. ပှကွီးတဈနေ့လုံးတဈစကျကလေးမှအိန်ဒွရေမေရပေ။မနေ့ညကလေးသိနျးတို့ လငျမယား ပကျပကျစကျစကျလိုးခနျးကိုမွငျပွီးကတညျးက တဈသကျစားမကုနျသော ဒေါျလေးဝေ ဖငျတုံကွီးကို လိုးခငြျလိုကျတာမှ ရှပိုးထိုးနသေညျ။

ပို၍ရှပိုးထိုးစသေညျက တဈအိမျတညျး ဒေါျလေးဝနှေင့ျပှကွီး တူအရီးနှဈယောကျတညျး ညအိပျရမညျဆိုသောကွောင့ျပငျ။ ဘယျလာကျပဲ ပြော့ခှနေပေါစေ ဖွူလှပွီး လုံးကစြျသော တငျပဆုံကွီးကို မွငျလိုကျတိုငျး လီးကဆကျခနဲ ဆကျခနဲ တောငျမတျလာသညျ။ လိုးခငြျသညျမှာလညျး လူးလိမ့ျနပွေီ။ဒီထကျဆိုးရငျရူးတောငျသှားနိုငျတယျ။မဖွဈသေးဘူး။နှဈခါပွနျမရနိုငျတဲ့အခှင့ျအရေးကို ပှကွီးဘယျလိုမှလကျမလှတျနိုငျဘူး။ဒီတော့ ပှကွီးတဈယောကျ မကွံကွီးစညျရာတှေ ဘာတှမေသိ။ဖငျကွီးမဒေါျလေးကို ဒီည အသားကုနျလိုးရနျကွံစညျတော့၏။ “ဒေါျလေး” “ဟေ…ဘာပွောမလို့လဲသား ပွောလေ”။

“ဒီမှာ ဒေါျလေးအတှကျ နှားနို့ဖြောျလာတယျ” “သွောျ…အေး အေး..သားရော မသောကျဘူးလား” “ကြှနျတောျသောကျပွီးပွီ ဒေါျလေး” “အေး.. အေး..ကြေးဇူးပဲကှယျ” ပှကွီး နှားနို့ပေးပွီးနောကျ မီးဖိုခြောငျသို့ပွေးဝငျပွီး ဒေါျလေး သောကျမသောကျကို သခြောအောငျ ခြောငျးကွည့ျနေ၏။ အကွောငျးကား ဖြောျထားသော နှားနို့ထဲတှငျ ဒေါျလေးအတှကျ စပါယျရှယျအိပျဆေးမြား ပါသောကွောင့ျပငျ။တဈကြိုကျပွီးတဈကြိုကျ မော့သောကျ နသေော ဒေါျလေးအား ငေးကွည့ျရငျး စိတျထဲတှငျ ဒီညတော့ အမုန့ျးဆှဲပဈမညျ ဟုကွုံးဝါးနေ၏။

နာရီဝကျခန့ျကွာသောျ…. “သားရေ…ဒေါျလေးအိပျငိုကျလာလို့ မင့ျညီသိပျပွီး အိပျတော့မယျ။တံခါးတှသေခြောပိတျနောျ” “ဟုတျကဲ့ ဒေါျလေး” ဟိုကျ….။ဆေးစှမျးကတော့ပွနပွေီ ပွနပွေီ။ကနြျတာ နှဈပါးသှားကဖို့ အခြိနျစောင့ျဖို့ပဲလိုတော့တယျ။ဒေါျလေးအိပျပြောျမှအခွအေနကွေည့ျပွီး စခနျးသှားရမယျ။ပှကွီးတဈယောကျ မိန့ျမိန့ျကွီးပွုံးကာ နာရီစကျသံ တဈခကြျတဈခကြျကို လိုကျလံမှတျသားနေ၏။အို..။အခြိနျကုနျသညျမှာနှေးလှနျးလှသညျ။နာရီဝကျခန့ျကွာသောျ ဒေါျလေးအိပျပြောျနပွေီအထငျနှင့ျအရဲစှန့ျကာ အိမျပေါျသို့တဈလှမျးခငြျးတိတျဆိတျစှာတကျလာ၏။

အိပျခနျးထဲတှငျညီလေးမှာပုခကျထဲအိပျပြောျနပွေီး ဒေါျလေးမှာဖြာပေါျတှငျ ဘေးစောငျးလကြျအိပျပြောျနသေညျ။အခနျးထဲအဝငျတံခါးပေါကျဘကျခွမျးသို့ကြောပေးအိပျနသေောကွောင့ျ စူကားပွီးပွူထှကျနသေောဖငျတုံကွီးမှာပှကွီးအားစိနျခေါျနေ၏။ ပှကွီးရမကျစိတျက အသိစိတျကိုလှှမျးခွုံသှားလေ၏။ ခွသေံမကွားရအောငျ တိတျတိတျလေး လှမျးကာအခနျးထဲဝငျ၍ ဒေါျလေးနောကျဘကျတှငျ လှဲကာနရောယူလိုကျ၏။နှဈနှဈခွိုကျခွိုကျအိပျပြောျနသေောျလညျး ပိုသခြောအောငျ ဒေါျလေးအားလှုပျနှိုးကာ အိပျပြောျမပြောျအရငျစမျး၏။သခြောမှ လညျဂုတျနားကပျကာတဈခကြျနမျးရှိုကျလိုကျ၏။

မှှေးလိုကျတဲ့ကိုယျသငျးနံ့။ဒေါျလေးရဲ့ပငျကိုအမှှေးနံ့တို့ကပှကွီးအားပို၍စိတျကွှလာစသေညျ။ပှကွီးလကျကဒေါျလေးခါးနားသို့ကပျကာ ခညြျထားသောထမိနျစကို အသာအယာလေး နောကျဘကျမှလှမျးဖွညျလိုကျ၏။ပွီးနောကျ အငျ်ကြီအတှငျးသို့လကျ လြှိုကာ နို့ရညျပွည့ျတငျးနသေော ရငျသားကို ဖှဖှလေး ဆုပျလိုကျညှဈလိုကျ လုပျနေ၏။ “အငျး…..” ထိုစဉျ ဒေါျလေးဆီမှညဉျးသံထှကျပေါျလာသညျ။နို့ကိုကိုငျပွီးညှဈနသေောပှကွီးညဉျးသံကွားသညျနှင့ျလန့ျဖနြ့ျပွီး ဇောခြှေးပွနျကာ ညှဈနသေောလကျကိုရကျတန့ျလိုကျ၏။ ဒေါျလေးမှာ တဈခကြျသာညဉျးပွီး ရှူး…ရှူးနှင့ျပွနျအိပျပြောျသှား၏။

ပှကွီးလညျးပွနျအိပျပြောျအောငျစောင့ျပွီးမှ လကျကိုထုတျကာ ပွနေသေောထမိနျစအတှငျးသို့ ဗိုကျသားပေါျမှ တိုးဝငျသှား၏။အထဲတှငျ အတှငျးခံမပါသောအဖုတျနှင့ျပှကွီးလကျတို့မှာ တဖွညျးဖွညျး မိတျဆကျသှား၏။ပှကွီးလကျမှာ ဆီးခုံပေါျရှိ အမှှေးပါးလေးတှကေို စမျးရငျးအကျကွောငျးတဈလြှောကျပှတျဆှဲနသေညျ။ ဒေါျလေး အဖုတျကိုပှတျဆှဲနသေော အထိအတှေ့မှာ ကွကျသီးမှှေးညငျးထလာပွီး လီးမှာတဆကျဆကျ တောငျမတျလာသညျ။လိုးခငြျလှနျး၍ အရညျကွညျမြား ထပျတှငျစို့လာသညျ။ဒေါျလေးဝမှောဘာမှမသိ အိပျဆေးကွောင့ျကြိုးနသေညျ။

ပှကွီးလညျး တောငျမတျနသေောပုဆိုးထဲမှ လီးကိုထုတျကာ ဖငျအကျကွောငျးတဈလြှောကျ ပှတျပေး၏။ ပှတျရငျးပှတျရငျး ထနျလာကာ အဆင့ျတကျပွီး ဒေါျလေးေ၀ ထမိနျကို အောကျစမှဆှဲ လှနျတငျလိုကျ၏။ပွီးနောကျ လီးကိုပေါငျနှဈလုံးကွားထည့ျကာ ရှေ့တိုးနောကျဆုတျလုပျနေ၏။ “အီး….အား….အီး….” ဒေါျလေးဝေ ညဉျးသံ တဈစတဈစ ကယြျလာသညျ။သို့သောျလူကမနိုးသေး။အိမျမကျထဲ၌အလိုးခံနပေုံရတယျ။မသိစိတျက ဖီးတကျနတောလားမသိ အဖုတျအတှငျးမှ အရညျမြားစိမ့ျထှကျလာသညျ။ပှကွီးစလိုးရငျပွငျလိုကျ၏။သူ့လီးအား တံတှေးစှတျကာ အဖုတျထဲမထည့ျခငျ ခြောနအေောငျ ဂှငျးတိုကျလိုကျ၏။

ပွီးနောကျလီးကိုအရငျးမှကိုငျ၍ အဖုတျဝနားနှင့ျလီးထိပျကိုတေ့ကာ ဖွညျးဖွညျးခငြျး ထိုးသှငျး၏။လေးသိနျး ညတိုငျးလိုးသညျကတဈကွောငျး၊အဖုတျထဲတှငျ ရှှဲစိုနသေညျကတဈကွောငျး လီးမှာဇှတျမသှငျးရပဲ သူ့အလိုလို လြှောခနဲတိုးဝငျသှားသညျ။ သှငျးရငျးသှငျးရငျး လီးလညျးတဈဆုံးဝငျနခြေိနျ ဒေါျလေးမှာရုတျတရကျ လန့ျနိုးလာလေ၏။နိုးနိုးခငြျး အဖုတျထဲလီးဝငျနသေညျကို သိသညျနှင့ျ အတငျးပငျ နငျးကနျရုနျးလေ၏။”ဟဲ့ ပှကွီး နငျ….နငျ…လှှတျ ငါ့ကိုလှှတျ…ခှေးကောငျ….ဖယျလို့…” အိပျမကျထဲ၌လေးသိနျးလိုးနသေညျဟုထငျနသေော ဒေါျလေးဝတေဈယောကျ ပှကွီးမှနျးသိသောျ နငျးကနျရုနျးလေ၏။

အမှနျကမူ နေ့လညျကတညျးက ပှကွီးလီးကို မွငျပွီး ခံခငြျနသေညျမှာ စောကျဖုတျထဲ လီးထည့ျစိမျထားခငြျလောကျအောငျပငျ။ သို့သောျ လကျတှေ့တှငျ လငျပါတူ ဖွဈနသေညျက ဒေါျလေးဝအေား ရုနျးကနျစေ၏။ပှကွီးမှနျးသိသောျ အတငျးပငျအိပျနရောမှ ကုနျးထ၏။ ရုတျတရကျထလိုကျသောကွောင့ျ စောကျဖုတျထဲတှငျစိမျထားသောပှကွီးလီးမှာ ပွှတျခနဲ ကြှတျထှကျသှား၏။ပှကွီးကား ခသေူမဟုတျ။အောကားပေါငျး သောငျးခွောကျထောငျကို ကွည့ျဖူးသူမို့ ဒေါျလေးေ၀ ဘယျယုနျမွငျ၍ ဘယျခြုံထှငျနမှေနျး တနျးခနဲရိပျမိ၏။ ဒါဟာ အစမို့ မူနတော နောကျကရြငျ သူဟာသူအလိုလို ပါလာမှာ။

အရေးကွီးတာက ဒေါျလေးဖီးတကျအောငျလုပျဖို့ဘဲ။ရုတျတရကျထရပျသော ဒေါျလေးလကျကို စောင့ျဆှဲလိုကျသောကွောင့ျ ဒေါျလေးခမြာ အရုပျကွိုးပကြျ ကွမျးပွငျပေါျသို့ ဘုနျးခနဲ လဲကြ၏။ ပကျလကျလနျ လဲကသြှားသောဒေါျလေးကိုယျ ပေါျအတငျးတကျကာ သူ့ခန်ဓာကိုယျဖွင့ျ ဖိ၏။ဒေါျလေးကလညျးအတငျးရုနျး၏။တကျဖိလကြျနှင့ျပငျ လကျတဈဖကျက ထမိနျကိုအတငျးလှနျတငျကာ စောကျဖုတျထဲလကျထည့ျ၍ ရှေ့တို့နောကျဆုတျလုပျ၏။ဒေါျလေးကလညျး အငွိမျမခံ ခှနျအားရှိသမြှ တှနျးဖယျ၏။ “ပှကွီး…..လှှတျပါတော့…..ဒေါျလေးတောငျးပနျပါတယျ…..မလုပျပါနဲ့တော့။

အား…အား……မလုပျနဲ့…အား….ယား……..အငျး……” ပှကွီး စောကျဖုတျနှိုကျနရောမှ ထမိနျကို ဗိုကျထိဆှဲတငျကာ ခေါငျးကိုစောကျဖုတျကွားထဲ လြှိုသှငျး၍ ကုနျးယကျလေ၏။ တကျစှမျးသမြှ လြှာကို အတှငျးသားထဲ သှငျးကာ လကြျစုပျ၏။ပကျကွားအကျတဈလြှောကျ အပေါျအောကျလကြျလိုကျ၊နှုတျခမျးသားလေးတှကေို စုပျဆှဲလိုကျလုပျရငျး ဒေါျလေး၏ ခှနျအားလညျးတဈစတဈစ လြော့နညျးသှား၏။ခါးသညျလညျးတဖွညျးဖွညျး ကော့ကော့တကျလာသညျ။ တှနျးနသေောလကျတို့ကလညျး ပှကွီးခေါငျးကို စောကျဖုတျနှင့ျဖိကပျနသေညျ။ပှကွီး အခွအေနကေို ရိပျမိ၏။

ထို့ကွောင့ျ စောကျဖုတျကို အသားကုနျယကျလရော အဖုတျမှအရညျမြား စိမ့ျထှကျလာသညျ။ဒေါျလေးမှာ မလှုပျနိုငျဘဲငွိမျကသြှားသညျ။ပှကွီးလညျး ဒေါျလေးပွနျမရုနျးခငျ ဘေးစောငျးလေးခှနေသေော ဒေါျလေး နောကျမှနေ၍ လီးကို အဖုတျအတှငျးသို့ လြှိသှငျး၏။ “အား……..” တုတျခိုငျသောလီးမှာ စောကျဖုတျတှငျးသို့ လမျးကွောငျးအတိုငျး တိုးဝငျသှား၏။စောနက တဈခါပွီးထားသောကွောင့ျလီးမှာထဈမနပေဲ လြှောဝငျသှား၏။လကျတဈဖကျက အငျ်ကြီစကို လှနျကာ စူထှားသောနို့အုံကွီးမြားကို ပှတျခြေ၏။ဓမ်မတာကို မလှနျဆနျနိုငျသော ဒေါျလေးတဈယောကျ ပှကွီးလုပျသမြှကို မရုနျးကနျတော့ပေ။

ပှကွီးကလညျး နောကျဘကျမှ တဈဖောငျး ဖောငျးနဲ့ ဆောင့ျခကြျပွငျးလာသညျ။ဒေါျလေးမှာလညျးခံရငျးခံရငျး ပှကွီးဘကျသို့ ခါးကိုကောကျ၍ ဖငျကိုကော့ကော့ ပေးလာသညျ။ ကောကျခြိတျပွီး ဆူတငျးသော တငျသားကွီးမှာ ပှကွီးလိုးသမြှကို တဖှတျဖှတျနှင့ျ မှုတျမှုတျညကျညကျကြအေောငျ ခံနရေသညျ။လိုးရငျးလိုးရငျး ဦးလေးမိနျးမကို လိုးနသေညျဆိုသောအသိက ပှကွီးအား ပို၍ဆောင့ျခကြျပွငျးလာစသေညျ။ “ဖှတျ……ဖှတျ……..ဘှတျ…..ပွှတျ…..အား….အား……ဟငျး…….ဘှတျ…..ပွှတျ…..ဘှတျ..ဘှတျ.ဘှတျ..အား……အား….” အခကြျသုံးဆယျလောကျ မနားတမျး ဆကျတိုကျလိုးရာ ကာမစိတျမှာ ထိပျဆုံးသို့ရောကျလာပွီး စောကျဖုတျထဲသို့ သုတျရညျပူမြား ပွည့ျလြှံအောငျ ပနျးထည့ျလိုကျလေ၏….. ပွီး။