ပထမဆုံး အသက်က ၁၃_၁၄ နှစ်ပေါ့ .. တစ်နှစ်ကျတော့ ဇာတ်လမ်းစဖြစ်တဲ့အချိန်မှာလွန်ရောကျွံရော ၁၅ နှစ်ဘဲထားပါ။အဲဒီအချိန်တုန်းက ကိုယ့်ကိုယ်ကို ၁၅ နှစ်လို့တောင်သတိမထားမိပါဘူး။ ပြောရရင်ရတန်းကအထိကဆရာမကိုကြောက်ရ၊စာမေးပွဲကျရင်မိဘဆူခံထိမှာကြောက်ရနဲ့ယောင်္ကျားတို့တတ်အပ်တဲ့အတတ်ဆန်းပညာတွေကို လေ့လာသင်ကြားဖို့ အခွင့်အရေးမရခဲ့ပါဘူး။ အဲ ကျနော်က စာအုပ်တော့ကြိုက်တယ်ဗျ ..ကာတွန်းကိုမလွတ်တန်းဖတ်တယ်ဝတ္ထုတွေလည်းဖတ်တယ် .. မင်းလူတို့ တာရာမင်းဝေတို့စာအုပ်မျိုးတွေကြိုက်တယ်။ရတန်းထိတော့ တစ်နှစ်တစ်တန်းအောင်ခဲ့ပါရဲ့ .. ဖောက်တာက ၈ တန်း စတက်တဲ့နှစ်၊ ကျနော်နေတာကပဲခူးမြို့ လူလတ်တန်းစားရပ်ကွက်တစ်ခု၊အိမ်တွေကလုံးချင်းအိမ်တွေတစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ်ကြား လူသွားလို့ရတယ်။လမ်းမကြီးကလည်းသွားလို့ရတယ်၊အိမ်ကြားလမ်းကသွားရင် များသောအားဖြင့်နောက်ဖေးပေါက်တွေ ရောက်သွားတာများတာပဲ။
ကျနော်တို့ကတော့တစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ်ကူးချင်ရင် နောက်ဖေးပေါက်ကတက်သွားလိုက်တာပဲ၊အနီးပတ်ဝန်းကျင်က ရင်းနှီးပြီးသားတွေ လည်နေကျဆိုတော့သိပ်ပြဿနာမရှိဘူး။ကျနော်အားရင် ပျင်းပျင်းရှိရင် ကာတွန်းစာအုပ်သွားသွားဖတ်တဲ့အိမ်ကတော့ မတင်တို့အိမ်ပေါ့။ သူ့ကို ကျနော်က မတင်လို့ပဲခေါ်တယ်၊သူကအမအကြီးဆုံးသမီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်၊တစ်ခါတစ်ခါသူနဲ့နေတယ်ရနှစ် ၈နှစ်လောက်ပေါ့ ..သူ့ယောင်္ကျားကတော့ စစ်ဗိုလ်လို့ပြောတာပဲကျနော်တို့ရပ်ကွက်ကိုပြောင်းလာတော့ ပါမလာတော့ဘူး .. တိုက်ပွဲမှာကျပြီး ဆုံးပြီပြောတာပဲ။အသက်က ၃၀ လောက်ပေါ့။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကတော့ရွေပဲ .. တင်ဆိုကားပြီးတောင့်တုန်းပဲ .. ရင်လည်းလှတယ်ခါးလည်းရှိတယ်၊ရှိတယ်ဆိုတာက သိမ်ပြီးနေတာကိုပြောတာပါ။နောက်သူ့ညီမမသန်းတဲ့ .. ပဲခူးကောလိပ်မှာ ဆရာမလုပ်တယ်အသက်က ၂၅ ဝန်းကျင်လောက်ထင်တယ်၊အပျိုကြီး ..ကိုယ်လုံးကပြည့်တယ်သူ့အမလောက်ခါးက မသိမ်ပေမယ့် ကြည့်လို့နော့ကောင်းပါတယ်။
အဲညီမအငယ်ဆုံးက ချိုချိုတဲ့ ၊၁၀ တန်းကို တတိယအကြိမ်ဖြေဖို့ကြိုးစားနေတဲ့အချိန်၊ကျနော့်ထက်ကြီးလှ ၅ နှစ်ပေါ့၊ရပ်ကွက်ထဲမှာ လှတဲ့စာရင်းဝင်ပါတယ်။အဲ့အချိန်လောက်ကတည်းကကျနော်သူတို့အိမ်ကိုတံခါးမရှိဓားမရှိဝင်နေထွက်နေကျ၊အဲဒီတုန်းကခလေးဆိုတော့ ဘာပြဿနာမှ မရှိပါဘူး။ မတင်ရေကာတွန်းစာအုပ်ရှိလားဆိုပြီး သွားသွားဖတ်တာပဲ၊တစ်ခါတစ်ခါ မသန်းကသူအားတဲအ့ချိန်ဆိုအိမ်ရှေ့နှစ်ယောက်ထိုင် ကြိမ်ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ သူ့ပေါင်ပေါ်ကျနော့်ခေါင်းတင်ပြီး နားကလော်ပေးတတ်တယ်။ငယ်သေးတော့အဲ့တုန်းကဘာစိတ်မှမရှိပါဘူး ..။ အဲ၈တန်းစတက်တော့ဆရာမလက်ကလွတ်ပြီကျွတ်ပြီဆိုပြီးအစွမ်းကုန်ကဲတော့တာပဲ၊အတန်းထဲမှာလည်းအတန်းတိုင်းကိုတဘုတ်ဘုတ်ကျပြီးတက်လာတဲ့ဆရာသမားတွေနဲ့ဆုံပြီလေ၊ဒီမှာယောင်္ကျားတို့တတ်အပ်တဲ့အတတ်မျိုးစုံကိုသင်တော့တာပဲ၊ဆေးလိပ်သောက်တတ်လာတယ်၊ထန်းရည်သောက်တတ်လာတယ်ကျောင်းပြေးတတ်လာတယ်။
နောက်တစ်ခုကနှာကျတတ်လာတယ်ပေါ့လေကျနော့်စိတ်ထင်အဲဒီအချိန်မှာ ဂွင်းစတိုက်တတ်လာတယ်ထင်တာပဲ။ နှာကျတတ်လာတယ်ဆိုတာကအပြာစာအုပ်ခိုးဖတ်တတ်လာတာကစတယ်လို့ပြောရမလား၊ပထမဆုံးအပြာစာအုပ်စဖတ်တဲ့အချိန်ကဆိုဘာပြောကောင်းမလဲလီးဆိုမာတောင့်နေတာပဲအလံတိုင်လားထင်ရတယ်၊ပြီးတော့မစားရ ဝခမန်း အကိုကြီးဆရာသမားတွေရဲ့ လုပ်ဇာတ်လား အမှန်အကန်လားမသိတဲ့ နှာဇာတ်လမ်းတွေ နားထောင်ဖြစ်တယ်လေ။ အဲဒီလို ယောင်္ကျားတို့တတ်အပ်တဲ့ပညာတွေကို ၁ နှစ်တာလေ့လာပြီးသကာလ၈ တန်းစာမေးပွဲကျပါလေရော .. ဆူမယ့်ဒဏ်ကလွတ်အောင်၂ ပတ်လောက်ကိုရင်ဝတ်ပလိုက်တယ် ..ဆူတော့ဆူခံထိတာပေါ့ပြန်ထွက်တော့ .. သက်သာတာပေါ့ ..အဲ .. မတင်တို့အိမ်ကိုလည်းအားရင်အားသလိုရောက်မြဲကာတွန်းဖတ်မြဲ.. အဲဒီမှာ နှာဘူးကျတာက ကျနော်၊ကာတွန်းဖတ်ရင်ဧည့်ခန်းက ခုံမှာထိငု်ဖတ်တယ် .. မီးဖိုချောင်ကိုလှမ်းမြင်ရတယ်။
အကာအကွယ်မရှိဘူး .. မီးဖိုက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချက်ရတယ် .. အသားတွေလှီးတာ .. ပန်းကန်တွေဆေးတာကတော့မီးဖိုချောင်နောက်ဖက် ရေကပြင်မှာဆေးတယ်၊အဲဒီမှာ ရေလည်းချိုးတယ် .. မတင်က ဟင်းချက်ရင်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချက်တယ်အစကတော့ ကျနော်လည်းမသိပါဘူး .. ကာတွန်းဖတ်ရင်းနဲ့မတင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်မိတော့ .. ဆောင့်ကြောင့်ထိုငိုနေတဲ့ မတင်က ကျနော်နဲ့ ဘေးစောင်းအနေအထား။ ဟင်းချက်ရင်းထိုင်နေတာ အောက်စလွတ်နေတယ်လေ ..အရမ်းစောင်းမနေတော့ .. ပေါင်ရင်းဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးကိုမြင်နေရတယ်၊လင်းနေတော့အကုန်မြင်နေရတာပေါ့ .. အတွင်းခံဝတ်မထားဘူးကျနော့်ရင်တွေတဒိတ်ဒိတ်ခုန်ပြီးအသက်ရွုကြပ်လာသလိုပဲခံစားရတယ်။ ပထမဆုံးအရှင်လတ်လတ်မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ပေါင်ရင်းအတွင်းသားကို စမြင်ဖူးတာ .. အခုတောင်ဒီစာကိုရေးရင်းအဲ့ဖီလင် ပြန်ခံစားရသလိုပဲ .. မတင်ကတော့ဘာမှသတိထားမိပါဘူးခဏကြာတော့။
သူနေရာရွေ့တော့ ပေါင်နဲ့ခြေသလုံးညှပ်နေတဲ့ထဘီကိုဆွဲတင်လိုက်တော့ ရုပ်ရှင်ကောင်းတုန်းမီးပျက်သွားသလိုပဲ ..။ အဲ့လိုမြင်ဖူးပြီးသကာလ နောက်ဆိုသူဟင်းချက်တဲ့အချိန်တိုင်းရုပ်ရှင်သွားသွားကြည့်တာ ၃၊၄လလောက်မှာဘယ်တော့မှအတွင်းခံမပါဘူး..တစ်ခါတစ်ခါသူ့အမွေးမဲမဲတွေဖုံးနေတဲ့ ပြကွက်ကောင်းကောင်းလည်းတွေ့တာပဲ .. ပြီးရင် အိမ်ပြန်ပြီး အိမ်သာထဲဝင်ဂွင်းတိုက်ရတာအမောပါပဲ အဲ ဖြစ်ချင်တော့တစ်နေ့ ..နေ့ခင်းပိုင်းလောက် သူ့အိမ်ရောက်သွားတယ်။ထုံးစံအတိုင်းအိမ်မှာမတင်တစ်ယောက်ပဲ ရှိတယ်၊ကျနော်လည်း အိမ်ရှေ့ခုံမှာထိုင်ပြီးစားပွဲပေါ်ကကာတွန်းစာအုပ် ဆွဲဖတ်နေလိုက်တယ်။ ခဏကြာတော့ မတင်က ဟဲ့ ငဇော် မတင်ကို မီးသီးလဲပေးမလားမတင်မမှီလို့”ဆိုတော့အင်း အင်း ရတယ် မတင် ဘယ်ဟာလဲ”ဆိုပြီးစာအုပ်ကိုချပြီး မတင်ရှိရာမီးဖိုဘက်ကိုလာခဲ့တယ် .. ပြောပြီးပြီလားမသိဘူး .. ကျနော့်ကိုတစ်ရပ်ကွက်လုံးက ငဇော်လို့ပဲခေါ်ကြတယ်အိမ်ကလည်းအဲလိုပဲခေါ်တယ်ကြည့်လိုက်တော့။
မီးဖိုခန်းမီးလုံး အိမ်ကနည်းနည်းမြင့်တော့။ တော်ရုံမမှီဘူး .. ကျနော်လည်းမမှီဘူး .. ဒါနဲ့အိမ်ရှေ့ကကုလားထိုင်ယူပြီးတက်ကြည့်တယ် .. မမှီသေးဘူး . အဲ့ဒီကုလားထိုင်ပေါ် ခွေးခြေအပုလေးထပ်တင်ပြီး မတင် ကိုင်ထားပေးဦးဆိုပြီး ကုလားထိုင်ပေါ်ကနေ ခွေးခြေအပုလေးပေါ်လှမ်းတက်လိုက်တယ် .. မတင်ကကျနော့်ရှေ့ကရပ်ပြီးကျနော့်ရှပ်အင်္ကျီ(ဘိုက်သားနားက)ကိုကိုင်ထားတယ်။ ကျနော့်ငပဲကမတင်မျက်နှာနဲ့ တစ်တန်းတည်း ..အဲ့ မမှီတမှီခြေဖျားထောက်လိုက်တော့မှီသွားတယ်၊မီးလုံးကမီးကြိုးနဲ့တွဲလောင်းကျနေတာဆိုတော့ လက်တစ်ဖက်က မီးလုံးတပ်ထားတဲ့အုံကိုကိုင်၊တစ်ဖက်က မီးလုံးကိုလှည့်ဖြုတ်ရတယ်လေ။ “ဟဲ့ လဲတတ်ရဲ့လား”လို့ မတင်ကလှမ်းမေးတော့ ..လဲတတ်ပါတယ် မတင်ရဲ့”လို့ လှမ်းအဖြေ ဗြုန်းဆိုကျနော့်ပုဆိုးကဂွင်းလုံးကျွတ်ကျပါလေရော .. ခြေဖျားအထောက်၊စကားလှမ်းအပြောမီးလုံးကိုအားစိုက်အလှည့် ဘိုက်သားကချပ်သွားတယ်နဲ့တူပါရဲ့။
ကံကောင်းချင်တော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီက ပါမလာဘူးဗျာ ..ပါရင်ဇာတ်လမ်းက ဖြစ်ချင်မှဖြစ်မှာ ..ကျနော့်လီးကမတင်မျက်နှာရှေ့မှာ တန်းလန်းကြီး ..ပြောရဦးမယ်ကျနော့်ငပဲအကြောင်း..အဲဒါလျိုှ့ဝှက်ချက်။ တော်ရုံလူမသိဘူး .. ကျနော်ကဗမာလူမျိုး ဒါပေမယ့် မေမေပြောတော့ကျနော်မွေးတုန်းက သားရေကရှည်နေပြီး ရွုရွုမထွက်လို့ သားရေကိုဖြတ်လိုက်ရတယ်ပြောတယ် ..ငယ်ငယ်လေးကတည်းကဒစ်ကလန်နေတယ် .. ဒီအတိုင်း မတောင်သေးတာတောင် ဒစ်ကပေါ်နေတယ်အဲ အဲ မတင် လုံချည်ကျွတ်ပီ”ခွေးခြေပေါ် ရပ်ရက် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ .. မတင်က ကျနော့်လုံချည်ကူကောက်ပေးပါရဲ့ ..ဖြစ်ချင်တော့ ခွေးခြေခုံနဲ့ ညိပြီး တော်ရုံဆွဲတင်မရ ဖြစ်နေတယ်။ မတင်တော့ ကျနော့်ငပဲကိုကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းမြင်သွားရှာတယ် .. ရှက်လိုက်တာ အဲ့တုန်းကလဲပြီးအိမ်ရှေ့ခုံပေါ်ပြန်အထိုင် မတင်ကလိုက်လာပြီး ကျနော့်ဘေးဝင်ထိုင်တယ် .. ထိုင်နေတာက နှစ်ယောက်ထိုင် ခုံ ..ဟဲ့ ငဇော် ပြစမ်း .. ။
မင်းဟာကလူကြီးလိုပဲဆိုပြီး ကျနော့်ပုဆိုးချည်ထားတဲ့နေရာကိုလှမ်းဖြေတော့ ..အာ မတင်ကလည်း”ဆိုပြီး သူ့လက်ကိုလှမ်းတားလိုက်တာမမှီလိုက်ဘူး ..”နေစမ်းပါ ငဇော်ရယ် ..ငါကြည့်ဦးမယ်ဆိုပြီးကျနော့်လီးကို လှမ်းကိုင်ကြည့်တယ်၊ပထမတော့လက်ချောင်းလေးနဲ့လီးတံကို ကိုင်ကြည့်တယ်။ နောက်ဒစ်ပေါ်နေပေမယ့် သားရေကိုအောက်ကိုဆွဲကြည့်တယ်၊ပြီးရင် အပေါ်ကိုပြန်ဆွဲစုကြည့်တယ်၊အဲ့လု ၃၊၄ခါလောက်မတင်ကလုပ်တော့ကျနော့်လီးက ထောင်လာပါလေရော..ငဇော်ရယ်..နင့်ကိုငါခလေးမှတ်နေတာခုတော့ကြည့်စမ်းပါဦးဆိုပြီးကျနော့နားပိုကပ်ြီပီးကျနော့်လီးကိုသေချာဆုပ်ပြီးဂွင်းတိုက်ပေးနေလေရဲ့ကောင်းလိုက်တာနောိ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ဆိုက်တာနဲ့ တခြားစီပဲသူ့လက်နဲ့ဆုပ်လိုက်ကတည်းက အရသာကအပြည့်အဝ တက်နေပီ ..။ တိုက်နေတာကလည်းရွရွလေး၊တစ်ခါတစ်ခါ ဥလေးတွေကိုလည်း ပွတ်ပွတ်ပေးရဲ့ ကျနော်လည်းမတင်ကိုမှီပြီးဖီလင်တက်နေလေရဲ့ ….။
အဲဒီမှာမတင်ကကျနော့်လက်ကိုဆွဲပြီး သူ့ပေါင်ကြားမှာ နေရာချပေးတယ်ဟင့်အင်း ထဘီပေါ်ကမဟုတ်ဘူး .. သူ့ထဘီကို ဘယ်တုန်းကဖြည်လိုက်တယ်မသိလိုက်ဘူး .. ချပေးတဲ့နေရာက အမွေးကြမ်းတွေ ပေါ်မှာကျနော်လည်းအလိုအလျောက်လားဘာလားတော့မသိဘူးသူ့အဖုတ်လေးကိုပွတ်ပေးနေမိတယ် .. ကုလားထိုင်ပေါ်မှာသူကကိုယ့်လီးကို ကိုင်ကစား၊ကိုယ်က သူ့အဖုတ်ကိုပွတ်နဲ့၂ ယောက်သားဘာစကားမှမပြောနိုင်ဘဲ ဖီးလ်တက်နေကြတာ။ ပွတ်လို့ကလည်း ကောင်းလိုက်တာ .. ကောင်းဆိုသူကလည်းအလိုက်တသိနဲ့ကားထားပေးတာကိုး .. အရည်တွေဆို လက်မှာချွဲကျိနေတာပဲ ..အမှန်က ဒီနေရာမှာ ဘာဂျာတွေဘာတွေအပြီအပြင်ဆွဲပစ်ရမှာ ..အခုနေများ အဲ့အခွင့်အရေးပြန်ရလို့ကတော့ .မတင် နတ်ပြည်ရောက်တာထက်တောင် ကောင်းသွားနိုင်တယ် ခဏလေးနေတော့ လာ ငဇော်ဆိုပြီး အခန်းထဲ ခေါ်သွားတယ်အခန်းထဲရောက်တော့ ကုတင်မှာသူက ကန့်လန့်လှဲချလိုက်တယ်။
ထဘီမရှိတော့ဘူးနော် ..ကျနော်လည်းအခန်းထဲရောက်ကတည်းကလုံချည်မရှိတော့ဘူး .. ပြီးတော့သူ့ခြေထောက် ၂ ချောင်းကိုထောင်လိုက်တော့ အဖုတ်ကအပေါ်တက်လာတယ်ကျနော်လည်းသူ့ခြေထောက် ၂ ချောင်းကြားမှာ ရပ်လိုက်တော့ ကျနော့်လီးက သူ့အဖုတ်နဲ့တန်းနေတာပဲ .. သူက လီးကိုကိုင်ပြီးအပေါက်ဝတေ့ပေးတော့ ..ကျနော်လည်းထိုးချလိုက်တယ် .ရလွတ်ဆိုပြီးအရည်တွေရွဲနေတဲ့သူ့အဖုတ်ထဲကိုကျနော့်လီးကတစ်ဆုံးဝင်သွားတာပဲအားကောင်းလိုက်တာ ငဇော်ရယ်ဆိုပြီးမတင်မျက်နှာမှာပေါ်လာတဲ့ခံစားချက်ကိုကျနော်ဘယ်လိုရေးပြရမှန်းတောင်မသိတော့ပါဘူး။ အင်း သူ လီးငတ်နေတာ တော်တော်ကြာပြီဆိုတာ ကျနော်ပြောရဲတယ်ကျနော်လား ..ဝိုးးးး ဘယ်လိုပြောရမလဲ ခင်ဗျားတို့ချောကလက်စားဖူးလား အင်မတန်ချိုဆိမ့်မွေးကြိုင်နေတဲ့ ချောကလက်ကိုပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာခံစားလိုက်ရတဲ့အရသာလေတကယ်ပြောတာ ဒီထက်ကောင်းတယ် အရသာကပါးစပ်ထဲမှာမရှိဘူး …..။
ကျနော့်လီးက အလွန်တရာနူးညံ့တယ်လို့ထင်ရတဲ့အပေါက်ထဲကို အံဝင်ခွင်ကျဝင်နေတဲ့ အရသာဟာ လီးကနေတစ်ဆင့်။ ဦးနှောက်ဆီရောက်လာတော့ ဦးနှောက် ဘာအရသာလဲဆိုတာရုတ်တရက်နာမည်ပေးဖို့ မတတ်ဘူးဖြစ်နေတယ် .. ကောင်းတာထက်ပိုကောင်းတယ်. ပိုကောင်းတာထက်သာလွန်တယ်လို့နာမည်တပ်လိုက်ပြီးအရသာနောက်ကို လူရော ဦးနှောက်ပါ မျောပါသွားတော့တာပဲသဘာဝအရအလိုအလျှောက်ပါပဲ အဆုံးထိဝင်သွားတော့ ဖြေးဖြေးလေးပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ် .. ရင်ထဲဟာသွားသလိုပဲ ဒါနဲ့ ကမန်းကတန်းပြန်သွင်းလိုက်တယ်၊ပြန်ဟာသွားတယ် ပြန့သွင်းလိုက်တယ် အဲပြန်ကောင်းသွားပြန်ရော ..အဲလိုလေး ၁၀ ချက်လောက်လုပ်လိုက်တော့မတင်က။ “အင်း အင်း ငဇော် ဆောင့် ဆောင့် ..မတင်ကိုဆောင့်ပေး”ဆိုပြီးကျနော့်ဘိက်ကိုအတင်းဆွဲတော့။
ကျနော်လည်းသာသာလေးဆွဲထုတ်လိုက်သာသာလေးထိုးသွင်းလိုက်နဲ့ကျနော့်လီးကမတင်စောက်ဖုတ်ထဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက် …ဝင်သွားတဲ့အချိန်မှာမတင်ဆီက အင်းဆိုပြီးထွက်လာတဲ့သာသာယာယာတိုးတိးတိတ်တိတ်အသံဟာကျနော့်နားထဲမှာ မေဆွိအသံထက်ပိုနားထောင်ကောင်းနေသလိုလို .. မတင်က တအင်းအင်းနဲ့။ ကျနော်ထိုးသွင်းတိုင်း အင်း တစ်လုံးက ပါးစပ်ကထွက်ထွက်လာတယ်ခဏနေတော့ ..”ဆောင့်ဆောင့် ငဇော် မြန်မြန်ဆောင့်မတင်ပြီးတော့မယ် ….. မြန်မြန်ဆောင့်လိုး”ဆိုတော့ ကျနော်လည်းအရှိန်မြှင့်အဆောင့်သူကလည်းအပြီး ကျနော်လာ်းအပြီး အချိန်ကိုက်ပဲ.. ပြီးတော့သူက….. ကျနော့်လက်ကိုဆွဲပြီးသူ့ကိုယ်ပေါ်ဆွဲချပြီးသာ့ခြေထောက် ၂ ချောင်းကကျနော့်ခါးကိုအတင်းခွထားတာပါပဲ .. ကောင်းလိုက်တာဗျာပထမဆုံးအကြိမ် လိုးဖူးခြင်းပါဘဲ ….. ပြီးပါပြီ။
