တယောက်ထဲ ဒါတွေဖတ်ပြီး ဖီးတက်နေတာများလား ယောက်ျားကြီးကမရှိ မန္တလေးဆန်သွားပို့နေတာဖြစ်သည် ………

မြမြက မောင်အေးနှင့်အိမ်နီးချင်း။သို့သော်ဘဝတွေမှာမိုးနဲ့မြေပမာကွာခြား၏။မြမြ တို့က ချမ်းသာသည်။ ယောက်ျားကဆန်ကုန်သည်။ကား ၂စီးရှိသည်။ရွှေပေါင် ငွေတိုးလည်း ပေးသည်။မောင်အေးတို့ကလင် မယား၂ ယောက်လုံးအလုပ်သမား။ မိန်းမက ဆေးလိပ်လိပ်။ မောင်အေး ကျဖမ်းသမား။ကားနောက်လိုက်သည်။လက်သမားလည်း မ တောက် တ ခေါက်။ ထိုနေ့က မိုးက အ ခြေမရှိဘဲ စွတ် ရွာသည်။မောင်အေး အလုပ်မရှိ။ မိန်းမက ဆေးလိပ်ခုံသွားသဖြင့် သူတ ယောက်ထဲ အိမ်မှာ ပျင်းနေသည်။ဒါနဲ့ ဟိုဘက်အိမ်က မြမြဆီသွားပြီး ငွေ ၂ ထောင်လောက်ချေးမည်။ ပြီးတော့ ဇေတဝန် ဦးဇင်းပေးထားသော ၆၃၃ က လေး သွားထိုးဘို့တွေးမိ၏။အင်း ! ၂ ထောင် ဘိုးပေါက်လည်း မနဲဘူး။ သူရောက်တော့ မြမြ က အိမ်မှာ တန်းလျားပေါ်လှဲရင်းမဂ္ဂဇင်းတအုပ်ဖတ်နေသည်။

မြမြ ကြည့်ရတာ တမျိုးဘဲ ဟုသူထင်သည်။ခါတိုင်းလို ဖော်ဖော်ရွေရွေ မဟုတ်။ စကားလည်းနည်းနေသည်။မောင်အေးက ချဲဂဏန်းအ ကြောင်းပြောတော့လည်း အရင် လို စိတ်ဝင ်စား ပုံမပြ။သူ့ကို တချက် တချက် စိုက်ကြည့်ပြန်သည်။ကြာတော့ မောင်အေး အ နေရခက်လာ၏။ဘာလဲဟ။ မြမြက တို့လိုငမွဲ အဖက် မလုပ်ချင်တာများလား။မောင်အေး စဉ်းစားရ ကြပ်နေသည်။မမြ အိမ်ထဲဝင် ပိုက်ဆံယူတော့ သူ့မျက်စိကမမြဖတ်လက်စ မက်ကဇင်းဆီ ရောက်သွား၏။ပြစ်မှု မက်ကဇင်း။ မှောက်ထားတာ ခိုးလှန်ကြည့်တော့ မုဒိမ်း ဇာတ်လမ်း။ ဟာ ! မဟုတ်မှ လွဲရော့။ ကောင် မကြီး တ ယောက်ထဲ ဒါတွေဖတ် ပြီး ဖီးတက်နေတာများလား။ယောက်ျားကြီးက မရှိ။ မန္တ လေး ဆန်သွားပို့နေတာဖြစ်သည်။မြမြက သူ့ဆီ ပိုက်ဆံလာပေးတော့ မောင်အေးနှာခေါင်းက အနံ့ဆန်းတခု ရှူမိသည်။

စိမ်းရွှေရွှေအနံ့။ဘာ နံ့ကြီးလဲကွာ။မောင်အေး တွေးမရ နိုင်။မောင်အေး မြမြအိမ်က ထွက်လာရ သော်လည်းစိတ်မပါ။မမြပုံစံ ထူးဆန်းနေတဲ့ အ ကြောင်းရင်းတွေကိုသိချင် လှ၏။ သူထင် မိတာတော့ မြမြ ဖီးတက်နေ၏။ ဟုတ်နိုင ်ပါ့မလား။အာ့ မြမြဆီက အနံ့။အခုမှ သတိရပြီ။ သူ့မိန်းမ သူနဲ့လုပ်တိုင်း ထွက်လာတဲ့ အရည် အနံ့ဘဲ။ လက်စသတ်တော့။ ဟုတ်ပြီ။မောင်အေး နောက်ပြန်လှည့်သည်။မြမြအိမ်ကို သွားမည်။မမြ ရေ ။ နောက်ထပ် ၅ ထောင် ထပ်ပေးပါဦးဟ။မောင်အေး က မြမြ ပိုက်ဆံလာအ ပေးမှာ စိုက်ကြည့်၏။ ကောင် မ ကလည်း သူ့ကို အ တော်ကြာပြန်စိုက်ကြည့်ပြီးမှ မျက်လွှာချသွားသည်။မောင်အေးက မညံ့။ပိုက်ဆံယူရင်း မြမြလက်ကို မ တော်တဆလိုလိုနဲ့မိမိရရ ကိုင် စမ်းသည်။နွေးကနဲ အိကနဲ။ ၂ ယောက်လုံး ပူထူသွား၏။နောက် မြမြက စာအုပ် ကောက်ကိုင်တော့ သူကစာအုပ်က ကောင်းလားဆိုပြီး အနားလိုက်ကပ်ထိုင် သည်။

ပေါင် ချင်း ထိနေ၏်။ မြမြ မဖယ်ပါ။ ငြိမ်နေသည်။စာအုပ်ကို ဖတ်ဘို့သူက ကိုယ်ချင်းထိအောင်ကပ်သည်။ ကြည်ကြည်သာသာပင်။၅မိနစ်လောက်ကြာတော့ မောင်အေး မ နေနိုင်ပါ။ဖြစ်ချင် ရာဖြစ်။ မြမြ ကို သိမ်းဖက်ကာ နို့အုံကြီးကိုကိုင ်လိုက်သည်။ဘော်လီက ခံနေသည်မို့သိပ်တော့ အားမရ။ကိုင် လို့ တော့ အရမ်းကောင်း၏။မြမြ ဘာမှ မ ပြော မသိသလိုလုပ်နေ၍လို့မောင်အေးက သူမ နို့အုံကြီးကို နည်းနည်း ဖိညှစ်တော့သူ့လက်ကို အသာဆွဲ ဖြုတ် ဖယ်ပြီးဟင် ! လူလည်ကျလှ ချေလား။ ခများလည်း မိန်းမနဲ့ဘဲ။ သွား ခများမိန်းမကြီး သွားကိုင်ချေ တဲ့။ချစ်စဖွယ် မျက်စောင်းလေး ထိုး ပြောတယ်။ မြမြ ညုသံ ညုဟန်လေးကြောင့် မောင်အေး ပိုစိတ်ထန်လာသည်။ချစ်လို့ပါမြရယ်။ ကို ခိုးချစ်နေတာကြာလှပြီ။တကယ်ပါကွာ ။ပြောလည်းပြော လှုပ်လည်း လှုပ ်ရှား၏။မြမြအင်္ကျ ီ ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ် ၊ ဗလာစီယာကိုအ ပေါ်ဆွဲ မ သည်။

ဖြတ်ဆို မြမြရဲ့ ဖြူဖွေး လုံးဝန်းတဲ့ နို့တွေအပြင်လောကထဲ ထွက်လာသည်။မောင်အေး အငမ်းမရ စို့သည်။ ကိုင်ဆုပ်သည်။မြမြကအလိုက်သင့်ကော့ပေး၍ ပို စို့ကောင်း စိတ်ပို ထန်လာပါသည်။မောင်အေး ညာလက် က မြမြ ပေါင်ကြား လှမ်းနှိုက်မြမြဟာကို အုပ်ကိုင် ပွတ်ပေးသည်။မြမြက လည်း မောင်အေး ပေါင်ကြားကို လက်နှိုက်ပြီး အ ချောင်းကို ဆုပ် လျှောရှီး လုပ်၏။မောင်အေး အရမ်း မွှန်လာသည်။မြမြကို အသာဆွဲလှဲ အဝတ်အစားတွေချွတ်၏။ မောင်အေးသည် ကုတင်ပေါ်က မြမြ၏ မိမွေးတိုင်းဖ မွေးတိုင်း အလှကို ခနမျှ ငေးမောကြည့်နေမိသည်။အော် အရင် ကဆို ဒီလို သူဌေး အ ချောမကြီးကိုတက်ဆော်ဘို့ဆိုတာစိတ်ကူးတောင် မယဉ်ဝံ့။ယခု ဘာမှလည်း အချိတ်အဆက် မရှိဘဲ ကံပေးလာလို့ နွှာခွင့်ရ ပေပြီ လို့တွေးကာ မဆီမဆိုင်နတ်တွေကိုရမ်းသန်း ကျေးဇူးတင် လိုက်မိ၏။သူ တွေးနေတုန်း မြမြက သူ့အ ချောင်းကို ဆွစုပ်သည်။ မြမြပါးစပ်လှလှ လေးထဲ သူ့ဟာကြီး ဝင်နေတာကို ကြည့်ပြီး အားနာချင် သလိုလို။

သို့သော် မြမြက မက်မောစွာ စုပ် သွင်း လျက်ထ သည်ထက် ထ အောင် ပြုစု၏။ မောင်အေးက ကြာရင် မြမြပါးစပ်ထဲတွင် ပြီးသွားပြီး ဟိုဟာကြီး မလုပ်လိုက် ရဘဲ နေမှာစိုးလို့ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ မြ လေး ရယ် လုပ်ကြစို့နော် ။သူများမယားကို ပိုင် စိုးပိုင် နင်း ခေါ်ကာ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ပြီး နေရာယူသည်။မြမြ ခြေ နှစ်ချောင်းကို စုစည်းကိုင် ၊ အ ပေါ်ဆွဲမ ရှေ့ပြန်တွန်း၏။ပုစွန်ကွေးလို ပေါင် တံ လှလှ လေးကြားက မြမြဟာလေး ပေါ်ထွက်လာကာ သူ့ကို ဖိတ်ခေါ်နေပြီ။မောင်အေး သေ သေ ချာချာ တေ့ထောက်ထားသည်။ တင်းပါးလှလှ ကြီးတွေက ဆွဲဆောင်နေသည်မို့ ၂ ချက်လောက် ဖြန်းဖြန်းနဲ့ ရိုက်မိသး၏။အောက်က မ ရွှေချောကသူ့မိန်းမ မဟုတ်တိုင်း။ ထင် သလို လုပ်နေတာဘဲ ဟု စကားနာထိုး၏။ပြီးတော့ ခါးကို မြှောက်ကော့သည်။မြမြ ဆာနေပြီကိုး။

မောင်အေး ကျကျနန သွင်းသည်။ပြန်ထုတ်သည်။ နောက် ပြန်သွင်း ထုတ်။ ထိတွေ့မှုတိုင်း အရသာက စွတ် ရှိသည်။ အား ကောင်းလိုက်တာ မြမြ ငါ့မယားရယ်။ကောင် မ ကလည်းကောင်းလိုက်တာ လင် ရယ် တဲ့။နာရီဝက်လောက်ကြာအောင် မောင်အေး အသားကုန် ဖြုတ်သည်။ စော်ကြီးကလည်း အရှုံးမ ပေး။အောက်ပင့် ပြန်ခွပ်သည်။လုပ်ပါ။ လုပ်စမ်းပါ့ လင် ရယ် ။အား  ကောင်းလိုက်တာ ။ တခါမှ ဒီလို မ ကောင်းဖူးဘူး။ အ့အ့လုပ့်လုပ်ပါ့မောင် ရယ့်။မောင် အေး နှစ်ချီ ဆက် အသားကုန် ဆွဲ၏။မမြကလည်း အစွမ်းကုန် ပေးသည်။မ မျှော်လင့်ဘဲ ဝါးရတဲ့ ပွဲ။အပြင် မှာလည်း မချိမ်းသောမိုးက ရွာ။တကယ့်ကို အပြိုင် ကြဲကြပါလေတော့၏…ပြီးပါပြီ။