ဝေဒနာလေးပါ

အလိုလိုပဲ ထောင်ထားတဲ့ ဒူး၂ဖက်ကို ရသလောက် ထပ်ကားရင်း ခါးညွတ်ပြီး ဖင်အတွင်း ကြွက်သားတွေ လျော့ထားလိုက်တယ်။ ဖင်ကို ထောင်ပေးလိုက်တော့ လီးက ထပ်ဝင်မလာပဲ ဖင်ပေါက်ရဲ့ အောက်ဖက် အရည်ကြည်တွေ အိုင်နေတဲ့ စောက်ခေါင်းဝထဲ ရောက်လာပြန်ရော။ ” ဗျစ် … အ … ရှီးးးးး းးးးး ” ပထမဆုံး လိုးချက်မှာတင် ပြည့် အသဲခိုက်အောင် ကောင်းသွားခဲ့တာပေါ့။ ဖင်ထပ်လိုးမယ်ထင်ပြီး အသင့်ပြင်ထားတုန်း စောက်ပတ်လေး အလိုးခံလိုက်ရတာလေ။ ဦးမြတ်မောင်ကို ပြည့် နဲနဲတော့ ဖြုံသွားမိတယ်။ ပြည့် မျက်နှာလေး မော့တက်သွားပြီး စောက်ခေါင်းထဲ လီးတဝက်သာသာလောက် ဝင်လာပြီးမှ ဆက်မသွင်းပဲ ရပ်ထားပြန်ပြီ။ ပြည့် သွေးသားတွေ ရုတ်တရက် ဆူဝေလာရတယ်။ ပြည့် အဖုတ်ထဲ ဝင်နေတဲ့ လီးက တစ်စို့ကြီးမို့ လန့်လာမိတယ်။ ငေးကြည့်နေတုန်း လီးအရင်းထိ ထပ်သွင်းလိုက်ပြန်ရော။ လီး၂ချောင်း ခံဘူးတဲ့ ပြည့် စောက်ပတ်လေး အောင့်တက်သွားတာပေါ့။

ဦးမြတ်မောင်လီးကြီးက ပြည့်စောက်ခေါင်းထဲ မဆန့်မပြဲ အဆုံးထိ ဝင်လာပြီး လီးထိပ်က ရင်ဝ ပြေးဆောင့် လိုက်သလိုပဲ စောက်ပတ်တအုံလုံး ကျင်တက်လာပြီး သေးတောင် ပွက်ကနဲ ထွက်ကျလာတာ။စောက်ခေါင်းထဲ အရင်းထိ ဝင်နေတဲ့ချိန် ဦးမြတ်မောင်က ခါးအားနဲ့ ကြိတ်ဝိုက်နေတော့ လီးအရည်ပြားက စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေကို ဖိကြိတ်ပြီး ပွတ်ဆွဲသလိုပဲ။ ခုံပေါ် လေးဖက်ထောက် အနေထားနဲ့ နောက်က ဦးမြတ်မောင် လီးကြီး လှုပ်တိုင်း စောက်ပတ်ဝကနေ ထွက်လာတဲ့ စောက်ရည်ကြည်တွေက ပြည့် ပေါင်ခြံထဲ စီးကျလာတယ်။ ခဏကြာတော့ လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ပြန်ဆောင့်လိုးနေတာပေါ့။ လီးဝင်လာတိုင်း ပြည့်လည်း တအားအား ညည်းရင်း လီးအရသာ ခံယူနေမိတာ။ ဦးမြတ်မောင်က မိန်းမ တယောက်ကို လိုးတဲ့အခါ တကယ်ကို ကျွမ်းကျင် အဆင့်ပါ အစိမ်းသက်သက် လိုးတာတောင် အီစိမ့်နေအောင် ခံစားရတယ်။အရသာရှိတာလဲ မပြောနဲ့ လီးမမြင်ရ သေးပဲနဲ့ကို စောက်ခေါင်းထဲ လီးကြီး တိုးဝင်လာတိုင်း ပြည့် ဖင်ကြီး ကော့ကော့ ပေးနေမိတော့တာ။

ခံလို့ကောင်းနေတုန်း ပြည့် ဖင်ကို ဖြန်းကနဲ့ရိုက်ပြီး လေးဘက်ကုန်းပေးနေရာကနေ ခုံပေါ် ပြန်ထိုင်ခိုင်းပြန်ရော။ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားမို့ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ဦးမြတ်မောင် ပေါင်ကြားက လီးကြီး ပြည့် မြင်လိုက်ရပြီ။ ပြည့် ဇာနည့်လီးကို ကြီးတယ် ထင်နေတာ လုံးပတ်ရော အရွယ်စားရော ဦးမြတ်မောင်လီးက သာတယ် ထူခြားတာက လီးတန်က တဖြောင့်တည်းပဲ။ လမွှေးတွေက လဥတွေပေါ်ပါ ပေါက်နေတာ။ ပြည့်ရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ပေါင်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ဖြဲပြီး စောက်ဖုတ်လေးပေါ် မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်။ ပြည့် စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းကို သူ့ပါးစပ်ကြီးနဲ့ စုပ်ယူပြီး စောက်ခေါင်းထဲ လျှာလိပ် ထိုးမွှေပေးနေတာ ” ရှီးးးး းးးး … အ ဟင့် ဟင့် …… ကိုကြီးရာ ” ပူပူနွေးနွေး လိုးထားတဲ့ အဖုတ်လေးကို ချက်ချင်း ယက်ပေးတော့ ပြည့် အဖုတ်လေး ဖြဲပေးရင်း တရှီးရှီး တအီးအီးဖြင့် ညည်းနေရတယ်။ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာနဲ့မွှေရင်း အောက်ဖက်က ဖင်ပေါက်ထဲ လျှာနဲ့ လိုးလိုက် ခေါင်းထောင်နေတဲ့ စောက်စိလေးကို လျှာနဲ့ ကော်ပေးလိုက် ဆိုတော့ ပြည့်တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေတော့တာပေါ့။ ” ရှီးးးးး အ အားးးးး … ကိုကြီးရာ … ကောင်းလိုက်တာ အီဆိမ့်နေပြီ ” ပြောရင်း ပြည့်လည်း အဖုတ်လေးပေါ် မျက်နှာအပ်ထားတဲ့ ဦးမြတ်မောင် ခေါင်းကိုဆွဲကပ်ပြီး ကော့ပေးထားလိုက်တယ်။

အဲချိန် မာထောင်နေတဲ့ ပြည့်စောက်စိလေးကို သွားနဲ့ ဖိကိုက်တော့ အရည်တွေ ထောင်ပန်းနေတော့တာပေါ့။ ဒါကို အားမရလို့ ဦးမြတ်မောင် မျက်နှာကို စောက်ပတ်နဲ့ ဆွဲပွတ်ပြီး စောက် ရည် တစက်မကျန်အောင် ညှစ်ထုတ် ပစ်လိုက်သေးတာ။ ပြည့် စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး လူကသာ အားပျော့သွားတာ ရမ္မက်စိတ်က မကျသေးဘူး။ ဦးမြတ်မောင် မျက်နှာကို နောက်ဆုံးတချက် စောက်ပတ်နဲ့ ဆွဲပွတ်ပြီးမှ လွတ်ပေးလိုက်တာ။ ဦးမြတ်မောင် ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ပဲ ခါးဆန့်လိုက်တော့ လီးကြီးက ပြည့် ဆီးခုံးလေး လာထောက်နေတယ်။ ဆီးခုံး ထောက်မိနေတဲ့ ဦးမြတ်မောင် လီးကြီးကို ပြည့် မက်မက်မောမောနဲ့ ကိုင်ကြည့်မိလိုက်တာပဲ။ လီးက အကြောတွေ ဖောင်းကြွနေပြီး စွဲမက်စရာကြီး ဒါကြောင့်လည်း သူ့အကို မိန်းမက စွဲနေတာ နေမှာ။ တွေးမိတာနဲ့ ပြည့် စောက်ပတ်လေးက တဆစ်ဆစ်နဲ့ အလိုးခံရတာ မဝတဝ လေးမို့ အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပြန်ပေါ်လာတယ်။ လီးကြီး ကိုင်ထားပြီး ပြည့်ထိုင်တဲ့ နေရာကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်ရင်း နေရာချိန်းပြီးတာနဲ့ ဦးမြတ်မောင် ပေါင်ကြားက လီးကို ဆွဲစုပ်ပစ်တယ်။

လီးစုပ်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲ တအားယားလာတာနဲ့ မထိန်းနိုင်တော့လို့ အပေါ်က တက်ခွပြီး လီးထိပ်ကိုတေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်တာပေါ့။ ဆန္ဒတွေ မကုန်သေးတဲ့ ပြည့်ဆောင့်ချက်တွေအောက် ဦးမြတ်မောင်လည်း သဘောကျနေပုံပါ ပြည့်နို့တွေ လက်နဲ့ ပင့်ညှစ်ရင်း တရှီးရှီးနဲ့ စုပ်သပ်နေတယ်။ လီးထိပ်က ဒစ်ကြီး အထုတ်အတွင်းသားတွေ ပွတ်ဆွဲမိတိုင်း ဆောင့်ရင်း တန်းလန်း ပြည့် တကိုယ်လုံး ပျော့ခွေမတတ်ပဲ။ အပေါ်က ဆောင့်ရတော့ ကိုယ်လိုချင်သလို လိုးလို့ရနေတာပေါ့။ နို့အုံညှစ်ချေနေတဲ့ လက်တဖက်က အောက်ရွေ့လာပြီး ပြည့် အစိလေးကို ဖိချေတော့ ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်လာပြီး ပြည့်ဖင်နဲ့ ခုံပေါ်တင်နေတဲ့ ဦးမြတ်မောင် လဥတွေ ထိတဲ့ အထို ဖိဆောင့်နေမိတယ်။ လီးကြီးက ဆောင့်လေ မာလေပါပဲ။ ပြည့် စောက်ပတ်လေးလည်း ပိုပို ဖေါင်းလာတာပဲ။ ပြည့် အပေါ်က စလိုးကာစ လီးက ထွားလို့ ထိန်းဆောင့် နေပေမယ့် လီးအရသာ တွေ့တာနဲ့ စိတ်တွေကြွလာပြီး မနားတမ်းကို ဆောင့်ချနေမိတာပါ။ ” ဗျစ် ဘွတ် …… အ အမလေးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … ကိုကြီးရယ် …အင်းဟင်းဟင်း … ရှီးးးးး ကျွတ်ကျွတ် ” အပေါ်ကနေ ဆောင့်ရတာ မောပေမယ့် လီးကြီး ပြည့် အဖုတ်ထဲ ဝင်လာတိုင်း အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေရတယ်။

ငယ်သံပါအောင် အော်လိုက်ချင်တာ မနဲထိန်းထားရတာ။ အဲချိန် ပြည့် စောက်ခေါင်းထဲ ပူကနဲ့ ပူကနဲ့ လရည်တွေ တိုးဝင်လာတယ်။ ဦးမြတ်မောင်လည်း အံကြိတ်ပြီး အောက်ကနေ ကြိတ်လိုးရင်း ပါးစပ်ကြီး ဟပြီး တအားအား အော်နေပြီ။ ” အားဟား …… အား အားးး အားးးး … ကောင်းလိုက်တာ … ပြည့်လေးရာ … တအား လိုးတတ်တာပဲ … ကိုကြီး စွဲသွားပြီကွာ … အ … ရှီးးးး ရှီးးးးးး ” လရည်ပန်းထုတ်ရင်း ပြည့်ခါးကို မြှောက်ပြီး အောက်ကနေ ၅ချက်လောက် ပင့်လိုးနေတာ။ ပြည့် အဖုတ်ထဲ ဒုတ်ကနဲ့ ဒုတ်ကနဲ့ လီးထိပ်က သားအိမ်ဝ ဆောင့်မိတော့ ပြည့်လည်း ခေါင်းတွေဘယ်ညာရမ်းပြီး မနေနိုင်တော့ပါဘူး စောက်ရည် ညှစ်ထုတ်ရင်း လီးအရည်ပြားကို စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေနဲ့ ညှစ်ထားလိုက်တော့တယ်။ နှစ်ယောက်သား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပစ်ကြတာပေါ့။ ” ကဲ … အနားယူရင်း တခုခု သောက်ရအောင် … ပြည့် ” ” အင်း ” ပြည့်လည်း အင်းတလုံးပဲ ဖြေနိုင်တော့တယ်။ လူက နုံးချိနေပြီလေ။ ” တူတူ တူတူ တူ…… ” ” ခဏနော် … ကိုကြီး ဖုန်းလာနေလို့ ” စားပွဲခုံ ပေါ် တင်ထားတဲ့ ဖုန်းကို ယူပြီး ဦးမြတ်မောင် အခန်းထဲ ဝင်သွားရင်း ၁၀မိနစ်လောက်မှ ပြန်ထွက်လာတာ။

ဒီရောက်ခါစ ဖွင့်ထားတဲ့ ရေခဲသေတ္တာ ထဲက ဘီယာဗူးနဲ့ ငါးမုန့်ကြော် ထုပ်တွေ ယူလာပြီး ခုံပေါ် တင်ထားလိုက်တယ်။ ” ကိုကြီး … ပြည့် … သန့်စင်ခန်း ဝင်ချင်တယ် ” ” အော် … ဒီအခန်းရဲ့ … ကပ်လျက်က ရေချိုးခန်းလေ … ပြည့် … လိုပို့ ရမလား ” ” နေ နေ … ရတယ် … ပြည့်ပါသာ သွားလိုက်ပါ့မယ် ” ပြည့်လည်း ဦးမြတ်မောင် ညွှန်ပြတဲ့ အခန်းရဲ့ ထောင်ချိုးလေး ကွေ့တော့ တံခါးစိထားတဲ့ အခန်းလေး တွေ့လိုက်ရတယ်။ အသာဆွဲဖွင့်တော့ ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာ တွဲလျက်လေး မို့ ဝိတ်လျှော့ပြီး ကိုယ်လက် သန့်စင်လိုက်တာ။ ပြီးမှ ပြန်ထွက်လာတော့ ဦးမြတ်ခိုင်က ဘီယာတောင် သောက်နေပြီ။ ပြည့် ခုံပေါ်ထိုင်လိုက်တာနဲ့ ပြည့် အိတ်ထဲက ဖုန်းသံလေး မြည်လာလို့ လန့်မိသေးတယ်။ ကိုမိုးများ ခရီးထွက်ရာက ပြန်ရောက်ပြီး ပြည့် ကုမ္ပဏီမှာ မရှိလို့ ဖုန်းတက်တာ လား လို့ပါ။ ” ပြည့် လား … ငါပါဟ … ဇာနည် ” ” အော် … ဇာနည်လား ပြော … ဖုန်းနံပတ်က အစိမ်းကြီး ” ” အေး ငါ့ဖုန်း … အားကုန်နေလို့ဟ … အမေ ဖုန်းဆက်တယ် … အိမ်ကို နင့်နာမည်နဲ့ ပိုက်ဆံ တွေ … ရောက်လာလို့ နင့် လှမ်းမေးကြည့်တာ … နင် အခု ဘယ်မှာလည်း ” ပြည့်လည်း ဖုန်းပြောရင်း ဦးမြတ်မောင် လှမ်းကြည့်တော့ ဦးမြတ်မောင်က လက်မလေး ထောင်ပြနေတာ။

” အေး … အဲဒါ နင်လိုတဲ့ … ပိုက်ဆံ လေ … ငါ အခု … အလုပ် ကိစ္စနဲ့ အပြင်ရောက်နေတာ ” ” အေးပါ … ကျေးဇူးပဲဟာ … ငါ ရှယ်ယာ အတွက် … လုပ်လိုက်ဦးမယ် … နောက်မှ အေးဆေး တွေ့တာပေါ့ ” “အိုကေ … ဇာနည် … ဒါပဲနော် ” ဇာနည် ဖုံးချသွားမှ ပြည့်လည်း ဖုန်းပြန်သိမ်းရင်း ဦးမြတ်မောင်ကို ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ” ကျေးဇူးပဲ … ကိုကြီး … ပိုက်ဆံတွေ … ပြည့်ပြောတဲ့ လိပ်စာအတိုင်း ရောက်လာပြီတဲ့ ” ” ရပါတယ် … ပြည့်ရယ် … ခု ဘီယာ သောက် … အနားယူကြဦးဆို့ ” ” အင်းပါ … ကိုကြီး ” ဦးမြတ်မောင် က ပြည့်နို့တွေ ကိုင်ရင်း ဘီယာသောက်လိုက် စကားပြောလိုက်ပဲ။ ပြည့်လည်း ဦးမြတ်မောင်နဲ့ အတူ ဘီယာသောက်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ ပွတ်သပ်ပေးနေတာပေါ့။ထူးထူးခြားခြား ဘီယာ ၂ဗူးပဲ ရှိသေးတယ် ပြည့် ခေါင်းတွေ မခံမရပ်နိုင်အောင် မူးလာလို့ နံရံဘက်ကြည့်တော့ နံရံပေါ်က အလှချိတ်ထားတဲ့ ပန်ချီးကားတွေက ယိမ်းထိုးနေတာ။ ဦးမြမောင်ကို ကြည့်တော့လည်း မျက်နှာက ၃ထပ်လောက် မြင်နေရတယ်။ ပြည့် ခေါင်းတချက်ခါပြီး ပြန်ကြည့်တော့ ပိုဆိုးသွားရော အမြက်အာရုံတွေ ဝေဝါးလာတာ။ ပေါင်ကြားက လီးကြီး ကိုင်ရင်း ခန္ဓာကိုယ် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ဦးမြတ်မောင်ဘက် မှီချလိုက်တော့ လောကကြီးနဲ့ အဆက်ပြတ်သွားရောပဲ။

ရိပ်ကနဲ့ ရိပ်ကနဲ့ ပြည့်ကိုယ်လုံး ယိမ်းထိုးနေလို့ မျက်လုံးတွေ အားယူဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဦးမြတ်မောင်နဲ့ ဘီယာအတူ သောက်တဲ့ ဧည့်ခန်းက တိုက်ခန်း အလွတ်ကြီး ဖြစ်နေတာ။ ပရိဘောဂ ပစ္စည်းတွေလည်း တခုမှ မတွေ့ဘူး။ မှန်ကောင်တာ အသေးတခုနဲ့ နံရံမှာ ချိတ်ဆွဲထားတာတွေက သရေပစ္စည်းတွေပါ ခွေးလည်ပတ် ကြိုးတွေရော ကြာပွတ်တွေရောပဲ။ နောက်ပြီး အနံ့တခု ဟုတ်တယ် သုတ်ရည် နံ့လိုလို အညှီနံ့ လိုလိုတွေ။ ထွန်းထားတဲ့ မီးလုံးက အပြာရောင်မို့ တခန်းလုံး ပြာလဲ့လဲ့ လေး။ အအေးဓတ်နဲနဲ ရနေပေမယ့် လက်ရှိမြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ပြည့် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားပြီး ရင်တွေ တလှပ်လှပ်နဲ့ နှာသီးဝလေး ချွေးစို့လာပြီ။ ပြည့်ကိုယ်ပြည့် ဘာတွေဖြစ်ပြီး ဘယ်ရောက်နေမှန်း မသိလို့ ဘယ်လိုပဲ စဉ်းစားစဉ်းစား ဦးမြတ်မောင်နဲ့ ဘီယာ အတူသောက်ခဲ့တာပဲ သတိရတော့တာ။ ပြည့် ကုန်းထကြည့်တော့ ချက်ချင်း ပြန်လဲကျသွားရောပဲ လက်ကို နောက်ပြန် ကြိုးတုတ်ထားတယ်။ ဘုရား ဘုရား ဘာတွေလဲ ဘာဖြစ်နေတာပါလိမ့်။ ခပ်ဖြည်းဖြည်း အားယူထပြီး အခန်းတံခါးနား လျှောက်တော့ ခြေ ၅လှမ်း မပြည့်ဘူး ပြည့်လက်ကို ချည်ထားတဲ့ ကြိုးက နံရံပေါ်က ဂွင်းလေးနဲ့ တွဲချိတ်ထားတာ။

သံကြိုးက သေးပေမယ့် လက်နောက်ပြန် တုပ်ထားတာမို့ အားနဲ့ရုန်း ကြည့် တာတောင် လက်ကောက်ဝတ်တွေ နာလာတာပဲ အဖတ်တင်တယ်။ အိပ်မက်လည်း မဟုတ်ဖူး ပြည့် ကြောက်စိတ်တွေ တကိုယ်လုံး ပျံ့နံ့ကုန်ပြီ။ ” လူရှိလားးး … အဟင့် ဟင့် … ကျမကို ဖမ်းထားကြလို့ … ကယ်ပါဦးရှင် … အဟင့် ဟင့် ဟင့် ” ပြည့် ငယ်သံပါအောင် ကုန်းအော်ပေမယ့် လူမရှိတာနေမယ် ဘာသံမှ ပြန်မကြားရဘူး။ ” ကယ်ကြပါဦး … အဟင့် ဟင့် … ကျမ ကို … ဖမ်း ဖမ်း ……… ” ” ကျွိ ကျွီ …… တိတ်စမ်း … နင့်ကို ဘယ်သူမှ … ကယ်မယ့်သူ မရှိဘူး … စောက်စကား မများနဲ့ … နာမယ်နော် ” အခန်းတံခါး ဖွင့်သံနဲ့ အတူ လူတယောက် ဝင်လာလို့ ပြည့်လည်း လန့်ပြီး နောက်ဆုတ်ရင်း နံရံနဲ့ ကိုယ်လုံးကို ကပ်ထားမိတယ်။ အနက်ရောင် ဝတ်စုံနဲ့ မျက်နှာဖုံး စွပ်ထားလို့ ဘယ်သူမှန်းလဲ မသိဘူး အသံက ကွဲအက်အက်နဲ့ အသံဖျက် ပြောနေတာတော့ ပြည့်ရိပ်မိနေတယ်။ ” ရှင် ဘယ်သူလည်း … ကျမကို သိလို့လား … ဘာလို ဖမ်းထားတာလည်း … ကျမကို လွတ်ပေးပါနော် ” ပြည့် ဘာပြောပြော စကားသံ ထပ်မကြားရတော့ပါဘူး။ ” ပိုက်ဆံ လိုချင်တာလား … ခုလွတ်ပေးပါ … ရှင် လိုတဲ့ ငွေ အမောက် … တခါတည်းပြော … ၁ နာရီ အတွင်း ရောက်စေရမယ် ” ပြည့် အဆက်မပြတ် စကားတွေ ပြောနေပေမယ့် ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ မျက်နှာပဲ စိုက်ကြည့်နေတယ်။

မျက်နှာဖုံးအောက်က မျက်လုံးတွေ ပြည့်ရင်းနှီးသလို ခံစားရပေမယ့် အပြာရောင် မီးလုံးအောက်မို့ မသဲကွဲဘူး။ ခဏနေမှ မျက်နှာဖုံးနဲ့ လူက သူ့ရှေ့မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ပြည့် ထိုင်လိုက်တော့ ပုခုံး နှစ်ဖက် ကိုင်တွန်းပစ်တာ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပြည့် နောက်ပြန်လဲကျပေမယ့် လက်နောက်ပြန် ကြိုး တုပ်ထားလို့ ကိုယ်တစောင်း ဖြစ်သွားတာပေါ့။ ကွေးထားတဲ့ ပြည့် ပေါင်နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲပြီး ထမိန်အောက်နားစကို ခါးထိ လိပ်တင်ပစ်တယ်။ ဘာမှ မတတ်နိုင်ပဲ မျက်နှာဖုံးစွပ်နဲ့ လူ လုပ်သမျှ ခံနေရတာ။ ” မလုပ်ပါနဲ့ … ကျမ အိမ်ထောင်သည်ပါရှင် … အဟင့် ဟင့် ” ပြည့် ပေါင်နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲပြီး ပေါင်ကြားထဲက အဖုတ်လေးကို ဖြဲကြည့်နေပြန်ရော။ ” အဟင့် ဟင့် … တောင်းပန်ပါတယ် … မကြည့်ပါနဲ့ … မလုပ်ပါနဲ့ ” ပြည့် စကားကို ဂရုမစိုက်ပဲ အဖုတ်လေးကို လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးကြည့်နေတော့ ဦးမြတ်မောင်နဲ့ လိုးထားတာ သတိရပြီး စိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ဖြစ်လာခဲ့ရတယ်။ ………… ” နင်က … အတော် ထန်တဲ့ … မိန်းမ တယောက်ပဲ … ဟား ဟားးး ” ” မဟုတ် … မဟုတ်ရ ပါဘူး ရှင် ” ” ဘာမဟုတ်တာလည်း ……ကောင်မ ……လက်လေးနဲ့ စမ်းတာတောင် … စောက်ရည်က … ထွက်နေပြီ ” ” ဟာ ” ပြည့် မျက်နှာဖုံးစွပ်နဲ့ လူရဲ့ စကားကြောင့် ရှက်သွားရတယ်။

တကယ်လည်း ပြည့် အဖုတ်က အရည်ကြည်တွေ အိုင်နေလို့ပါ။ ကိုယ့်ဟာကိုယ် ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ တမျိုးကြီးခံစားလာရတယ်။အဖုတ်နူတ်ခမ်းသား ၂ခြမ်းကို လက်နဲ့ ဖြဲနေတော့ အစိလေးက ခုံးထလာပြီ။ မျက်နှာဖုံးစွပ်နဲ့ လူရှေ့ အဖုတ်ကို ဖြဲပြသလိုဖြစ်လို့ ပေါင်တန်တွေ စိပစ်လိုက်တယ်။ ” ဖြန်း ဖြန်း … အ အားးး … အဟင့် ဟင့် ” ကိုယ်တစောင်း အနေထားနဲ့ ပြည့် ဘယ်ဘက် ဖင်သားစိုင်ကို မျက်နှဖုံးစွက်လူက ပိတ်ရိုက်ပစ်တာ။ ” ကောင်မ … နင်က အသားနာချင်တာလား ” စကားလည်း ဆုံးရော နောက်ထပ် တချက်ထပ်ရိုက်တော့ ပြည့် မျက်ရည်တွေ ဝဲတက်လာရတယ်။ အောက်နူတ်ခမ်း ပြတ်လုမတတ်ကိုက်ပြီး ပေါင်ကို ခပ်တင်းတင်း ထပ်စိလိုက်တာပေါ့။ ပေါင်ထပ်စိမှ ပိုဆိုးသွားတယ် ပြည့် ပေါင်ကို ဇွတ်ဆွဲဖြဲပြီး စောက်ပတ်ကို လက်ဝါးနဲ့ ပစ်ပစ် ရိုက်ခံလိုက်ရတော့တာပဲ။ သေးပန်းထွက်အောင် အရိုက်ခံရ ပေမယ့် ထူးထူးခြားခြား ပြည့် သွေးသားတွေ ဆူပွက်လာပြီး ရာဂစိတ်တွေ တောက်လောင်လာတာ။ ထပ်ကာ ထပ်ကာ အရိုက်ခံချင် လာပြီး နာကျင်ချင်းနဲ့ တပြိုင်ထဲ ရလိုက်တဲ့ ခံစားမှု့ အသစ်လေး လိုချင်မိနေတယ်။

နို့အုံတွေ တင်းလာပြီး ထိပ်က နို့သီးခေါင်းလေးတွေက မာခဲလာပြီ။ အဆိုးဆုံးက စောက်စိလေးပဲ လက်ဝါးနဲ့ ရိုက်ခံရလို့ မခံမရပ်နိုင်အောင် ကျင်နေတာကို တဖြည်းဖြည်း ယားတက်လာတာ။ ပြည့် မရှက်နိုင်တော့ပါဘူး စောက်ခေါင်းထဲကပါ တဆစ်ဆစ်နဲ့ ဖြစ်လာလို့ အသံထွက် ညည်းမိလိုက်တယ်။ ” အားဟား … အင်း …… ရှီးးးး ” မျက်နှာဖုံးစွပ်နဲ့ လူက ပြည့် ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်နေတာ ကြည့်ပြီး အားရကျေနပ်သွားပုံပါပဲ။ ” စောက်ပတ်က နီတာရဲလေး … အစိလေးက … ထောင်ထွက်နေပြီ … အလိုး ခံချင်နေပြီ မလား ” ” ဟာ … အဟင့် ဟင့် … မဟုတ်ဘူး မယားဘူး … အ အားးး … ရှီးးးး ကျွတ် ” ပြည့် မျက်နှာထူပူလာပြီ ပါးစပ်က ငြင်းနေပေမယ့် အဖုတ်က သိသိသာသာ ကြီး ကော့ပေးနေမိတာလေ။ ” နင့်ပါးစပ်က ငြင်းနေပေမယ့် … နင့်စောက်ပတ်က ကြည့်ဦး ” ပြည့် စောက်ခေါင်းလေးထဲ အရည်တွေ အိုင်လာတာ သိပေမယ့် မျက်နှာဖုံးစွပ် လူရဲ့ စကားကို မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။ အဖုတ်ထဲက အရည်ကို လက်ညိုးနဲ့ ကော်ပြီး ပြည့်မြင်အောင် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြနေတော့ မသိမသာ ခိုးကြည့်မိတာပါပဲ။အရည်တွေက စောက်ပတ်လေးထဲကနေ မျက်နှာဖုံးစွပ် လူရဲ့ လက်ချောင်းလေးမှာ အမျှင်တန်း ပါလာတယ်။

” ဒီမှာတွေ့လား … ကြည့်ကြည့် ကောင်မ … နင် စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ … သေချာကြည့်လေ ” ပြည့် အကြည့်လွဲလိုက်ပေမယ့် မျက်နှာ တခုလုံး ရေနွေးပူနဲ့ ပက်ခံရသလိုပါပဲ ပူထူပြီး ရှက်နေမိတယ်။ အကြည့်လွဲနေတုန်း ထမိန်ကို ဆက်ကနဲ့ ဆွဲချွတ်ပြီး အင်္ကျီပါ ချွတ်ချပစ်တာ။ ခဏလေး အတွင်းပဲ ကိုယ်လုံးလေး မိမွေးတိုင်း ဖမွေတိုင်း ဖြစ်သွားရတယ်။ ရှက်စိတ်နဲ့ အောက်နူတ်ခမ်း ကိုက်ပြီး မျက်ရည်ဝဲလာပေမယ့် မျက်နှာဖုံးစွပ်နဲ့ လူက အရည်တွေကို လက်ညိုးနဲ့ ပြန်ကော်ပြီး ခေါင်းထောင်နေတဲ့ အစိလေးပေါ် တင်ပြနေတယ်။ ခါးအာက်ပိုင်းကို တွန့်လိမ်ရုန်းပြီး အဖုတ်နဲ့ လက်ကို မထိမိအောင် ကြိုးစားပေမယ့် မရတော့ပါဘူး။ အသိစိတ် လွတ်ပြီး ပြည့် စောက်ပတ်ကို ကော့ပေး ထားလိုက် တော့တယ်။ ” အို … အဟင့် ဟင့် … လုပ်ပြန်ပြီ … ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ … ဟင့် ဟင့် ” ခြေရင်းဘက်ကနေ ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာအပ်ပြီး ဖင်ကြီးကြွအောင် ကော့ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးပြန်ပြီ တားနေပေမယ့် မျက်နှာဖုံးစွပ်နဲ့ လူက တားမရပါဘူး။ အစိလေးကို လျှာဖျားနဲ့ ထိုးကလော်တော့ လည်ချောင်းဝ ရောက်လာတဲ့ အော်ချင်စိတ်ကို ကြိုးစားမြိုသိပ်နေရတယ်။

ပြည့် အစိကလေးက ထိရုံနဲ့ကို မခံနိုင်တော့တာ။ ပိုဆိုးတာက လျှာနဲ့ ပင့်ယက်ပြီး လက်ချောင်းလေးနဲ့ အစိကလေး ဖိပွတ်ရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ကို လျှာနဲ့ ထိုးသွင်း မွှေနေပြန်ရောပဲ။ လျှာလေး ပြန်ထုတ်တော့ အစိကို ချေနေတဲ့ လက်ချောင်းက စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဝင်လာပါပြီ။ ၅ချက်လောက် အထုတ်သွင်းလုပ်ပြီး တစ်ချောင်းကနေ နှစ်ချောင်း ဖိသွင်းပြန်ရော။ ှ၂ချောင်းလုံး အတွင်းထဲ အရင်းထိ ဝင်သွားတော့ အစိရှိတဲ့နေရာရဲ့ အတွင်းဘက်ကို ပင့်ပြီး အတွင်းသားလေးကို ဖိပွတ်ပေးနေတယ်။လက်ချောင်းလေး ၂ချောင်း လှုပ်ရှားတဲ့အတိုင်း ပြည့်ခါးတွေ ကစားပေးနေတာပေါ့။တဖြည်းဖြည်း ပြန်ကော့လာတဲ့ ပြည့် ပေါင်ကြားကို နောက်တစ်ကြိမ် မျက်နှာအပ်ပြီး အစိကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း လျှာနဲ့ ထိုးကလော်ပစ်တယ်။ ထိန်းထားရင်း မရတော့ပါဘူး စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေနဲ့ လက်ချောင်းတွေကို ဆွဲညှစ်ပြီး စောက်ရည်တွေ ထွက်ကြကုန်တာ။ စောက်ရည် ပန်းထုတ်နေတုန်း မျက်နှာဖုံးစွပ်နဲ့ လူက ထရပ်ပြီး မှန်ကောင်တာထဲက ကတီပါဘူးအနက် အရှည်လေး ယူပြီး ပြည့် အနားလေး ပြန်ရောက်လာတယ်။ ဗူးထဲက ပစ္စည်း ထုတ်တော့ ပြည့် အံအော သွားရတယ်။ လီးတု အတော်များများ ဖုန်းထဲ မြင်ဖူးပေမယ့် ဒီလိုလီးတုမျိုး မမြင်ဖူးသေးဘူး။

အရှည်က ၈လက်မလောက်ပါ လီးထိပ်က ဒစ်အခြေမှာ ၁လက်မခန့် နီညိုရောင် အမွှေးလေးတွေထောင်ပြီး လီးပတ်ပတ်လည် ဂေါ်လီအဖုလုံးလေးတွေက အရင်းထိ ပါတယ်။ ” ဒီတခါ … နင့်ကို … နတ်ပြည် ပို့ပေးမှာပါ … ကြည့်ထား ” မျက်နှာဖုံး စွပ်နဲ့ လူက စကားအဆုံး လီးတု အောက်ခြေက ခလုပ်လေး ဖိချလိုက်တာ။ တဂျီဂျီနဲ့ မော်တာသံလေး ပေါ်လာပြီး ၈လက်မလောက်ရှိတဲ့ လီးတုတဝက်နေရာက ရှေ့ ၁လက်မခွဲလောက် ဆန့်ထွက်လာလိုက် မူလအရှည် ပြန်ဖြစ်သွားလိုက်ပဲ။ လီးထိပ် ဒစ်ဖူးအခြေက တလက်မခန့်နီညို အမွေးလေးတွေက ထောင်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း လည်နေတယ်။ အမွှေးတွေလည်တာနဲ့ ဆန့်ကျင့်ဖက် လီးတုအရည်ပြားပေါ်က ဂေါ်လီအဖုလေးတွေက ပတ်ထားတဲ့အတိုင်း ဆန့်ကျင်ဘက် လည်နေတာပေါ့။ သေချာ ကြည့်နေတုန်း မျက်နှာဖုံးစွပ်နဲ့ လူက အရည်ရွှဲနေတဲ့ ပြည့် စောက်ဖုတ်ကို လက်ညိုး လက်မ သုံးပြီး ဆွဲဖြဲပစ်တယ်။ ကြောက်စိတ်တွေ ပြန်ဝင်လာတုန်း ဇွပ်ကနဲ့ ပြည့် စောက်ပတ်လေးထဲ လီးတုကြီး ဝင်ရောက်လာပြီး ထိုးမွှေနေတော့ တာပဲ။လီးတုကြီး ဝင်လာတာနဲ့ ပြည့် စောင်ခေါင်း အတွင်းသားတွေ ဗျောင်းဆန် ကုန်တယ်။ ပေါင်တွေကို စုလိုက်ဖြဲလိုက်နဲ့ လုပ်ကြည့်တော့လဲ ခံစားမှု့က ထိန်းမရတော့တာပေါ့။

လီးတုထိပ်က အမွှေးနီညိုလေးတွေက ပြည့် သားအိမ်ဝနား လည်နေပြီး လီးတု အတံပေါ်က ဂေါ်လီ အဖု လေးတွေက ပြောင်းပြန် လည်ပတ်နေတာ။ လီးထိပ်က အမွှေးနီညိုလေးတွေက စောက်ခေါင်း နံရံတွေ စူးကနဲ့ စူးကနဲ့ ထိုးမိတုန်း ဂေါ်လီအဖုလေးတွေက အတွင်းသားတွေကို ကြိတ်ဆွဲနေတယ်။ စောက်ပတ်ထဲ ဘာနဲ့မှ မတူတဲ့ ခံစားမှု့မျိုး ဖြစ်နေတော့ မျက်နှာဖုံးစွပ် လူ ပြောသလို အရှင် လတ်လတ် နတ်ပြည် ရောက်နေသလိုပါပဲ။ ထိန်းရင်း တန်းလန်း ခါးကာ့လာပြီး ဖင်သားစိုင်တွေ ညှစ်ကျူံရင်း စောက်ရည်ကြည်တွေ ပန်း ထွက်လာတယ်။ ” အမလေးးး … ကောင်းလိုက်တာ … အားဟား အားဟား … အင်းဟင်း … အ … အားးးး ရှီးးးးးးးးး ” ၅မိနစ်လောက်ပဲ ပြည့် ၂ခါလောက် စောက်ရည်တွေ ထောင်ပန်းနေရတယ်။ ရမ္မက်စိတ်က ကျမသွားပဲ ထပ်ကာထပ်ကာ အထွဋ်ထိပ် ရောင်ချင်နေမိတော့တာ။ ခါတိုင်း ပြည့် ၃ကြိမ် အလွန်ဆုံးပဲ။ ကိုမိုး လိုးမပေးလည်း ပြည့်ဟာပြည့် လက်နဲ့ ဖြေရှင်းပစ်တယ်။ ခုဟာ ပြည့်စိတ်တွေ ကိုယ့်ဟာကိုယ် မယုံနိုင်အောင်ကို ဖြစ်နေမိပြီ။ ဟော ဟော ပြောရင်း ဆိုရင်း ပြည့် စောက်ခေါင်းထဲ ယားလာပြန်ပြီး ဒီလောက် မွှေနောက် နေတဲ့ လီးတုကို စောက်ပတ်က အမှတ်မရှိ ညှစ်မိနေတာ။

ညှစ်မိတာနဲ့ လီးတုထိပ်က အမွှေးနီညို နဲ့ လီးတံပေါ်က ဂေါ်လီ အဖုလေးတွေ ဒဏ်ကြောင့် စောက်ရည် ထွက်မိပြန်ရောပဲ။ ” အမလေးးးး … မ မ … မ ရ တော့ ဘူး … ထွက် ပြန် ပြီ … အဟင့် ဟင့် … ထုတ်ပေးပါတော့ … အ အ … မလုပ်ပါနဲ့တော့ … အ အားးးးး … ရပ်ပါတော့ … အားဟား … ရှီးးးး းးးး တော်ပါတော့ရှင် ” လက်နှစ်ဖက် ကြိုးတုတ်ခံထားရလို့ ပြည့် ဆွဲထုတ်လို့လဲ မရဘူး။ စောက်ခေါင်းထဲ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်နဲ့ မွှေနေတဲ့ လီးတုကြောင့် နောက်ဆုံး အကြိမ် စောက်ရည် ပန်းထုတ်ရင်း မျက်လုံးတွေ ဝါးလာခဲ့တယ်။ ကြိုးစားဖွင့်ကြည့် ပေမယ့် အမြင် အာရုံတွေ ပျောက်ကွယ်သွာတာ။ သတိပြန်ရတော့ ခြေထောက်တွေကို အပေါ် တွန်းတင်ခံရလို့ အဖုတ်က ကော့ပေးသလိုဖြစ်လာတာနဲ့ ခြေထောက်တွေကို ပြည့်ကိုယ်တိုင် သိုင်းဖက် ထားမိတယ်။ အဖုတ်လေးထဲ အသားစိုင်တခု တိုးဝင်လာပြီး ထိုးမွှေရင်း ဖင်ဝလေးထဲ အရောက် ပြည့် ဖင်သားစိုင်တွေ ရှုံ့ထားပစ်တာ။ မကြုံဖူးတဲ့ ကာမ အရသာတွေ တရိပ်ရိပ် နဲ့ လူကလည်း တိမ်တွေထဲ နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် အသဲထဲ လှပ်ကနဲ့ ဖင်ကြီး အလိုလို ယမ်းနေမိတယ်။ ထူးကဲတဲ့ ကာမအရသာမို့ ယစ်မူးနေရင်း ထိန်းထားတဲ့ ကြားက အသံထွက် ညည်းနေရပြီ။

လက်က ကြိုးကို တင်းအောင် ရုန်းကြည့်တယ် မခံနိူင်အောင် အသားတွေ တစ်ဆက်ဆက် တုန်ပြီး အော်ဟစ်ကြည့်တော့လည်း ဘေးပတ်ဝန်းကျင် က တုံ့ပြန်မှု့မရှိဘူး။ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ဝေဒနာတွေ သက်သာအောင် အသက်မျှင်းရှုရင်း အိပ်ပျော် သွားခဲ့ရတယ်။ အိပ်ရာကနိုးတော့ ပြည့်လက်တွေ ချည်နှောင်ထားခြင်း မရှိတော့ပါဘူး။ အဝတ်စားတွေ ပြန်ဝတ်ပေးထားတာ။ အခန်းပြင် အားယူ ကုန်းထပြီး ထွက်တော့ နံရံမှာ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်တချပ်။ ပြည့်ကိုယ်ပြည့် သေချာလေး ပြန်ကြည့်နေတယ်။ မျက်နှာက ချွေစီးတွေနဲ့ ပေပွနေပေမယ့် မျက်ခုံးထူထူများ မဲနက်ကော့နေသော မျက်တောင်များ မျက်လုံးအိမ်အတွင်းမှ မျက်လုံးရွဲကြီးများ နှာတံစင်းစင်း တောက်ပြောင်သော ဆံနွယ်များနဲ့ ပြည့်မျက်နှာလေး ဟုတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် လူရုပ် မပီတော့အောင် ဖြစ်နေခဲ့ပြီလေ။ မှန်ကြည့်နေရင်း နို့အုံ၂ဖက်က ယွစိယွစိနဲ့ ဖြစ်ပြီးသွားတဲ့ ခံစားမှုတွေ ပြန်ပေါ်လာပြန်ပြီး ပြည့် ဘယ်ဘက် လက်က ဗိုက်ကို ပွတ်ရင်း ညာဘက်လက်က နို့အုံ၂ဖက်ကို ဆုပ်နယ်နေမိတယ်။ ဝမ်းဗိုက်ပေါ် ဘယ်လက်က အောက်ကိုဆင်းသွားပြီး ပေါင်ဂွထဲ အလိုလို ပွတ်လိုက် လက်ညှိုးလေး လျောထိုးလိုက်နဲ့ ထမိန်အပြင်က လုပ်ပေးနေမိတော့တယ်။

တဖြည်းဖြည်း ထမိန် ဘယ်အချိန်က ကျွတ်သွားမှန်း မသိတဲ့ ပြည့်ပေါင်ကြားလေးဟပြီး လက်ညှိုးနဲ့ လက်ခလယ်က အစိကို ပွတ်လိုက် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးလိုက်နဲ့ နွေးကနဲ နွေးကနဲ့ အရည်တွေ ထွက်လာပြန်ရောပဲ။ အရည်ထွက်တာ ရပ်မှ အခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့တယ်။ ကားများရှုပ်ထွေးနေသော လမ်းဆုံတစ်ခု ရောက်တော့ ပြည့် ဆာလောင်မှု့ကို သတိရပေမယ့် မေ့ထားလိုက်တာ။ ဘယ်သူမှ မမြင်ခင် ပြည့်အိမ် ရောက်ချင်နေပြီလေ။အာခေါင်တွေ ချောက်လာပြီး ဗိုက်ထဲက တဂွီဂွီ အော်နေပြီ။ ရေတအား ငတ်လာလို့ နီးစပ်ရာ ရေအိုးစင်မှ ရေသောက်ပြီး အမော ဖြေနေတုန်း သူတောင်စား မှတ်ပြီး လူတချို့က ပိုက်ဆံ ရာတန်လေးတွေ ပစ်ချသွားတယ်။ ” သူတောင်းစားမက … အလန်းကွ … သားရီး ” ” အေးကွာ … အုတ်ခုံပေါ်ထိုင်နေတာ … ကာတင်က ကားထွက်နေတာ … ရှယ် ” ရှေ့က ဖြတ်လျှောက်သွားတဲ့ လူငယ်၂ယောက် စကားကြောင့် ပြည့် မျက်ရည်တွေ လှိမ့်ဆင်းလာတာပေါ့။တဖြည်းဖြည်း ညနက်လာပြီး မိုးတွေ ရုတ်တရက် အုံ့ဆိုင်းလာတာ။ မိုးဖွဲလေးတွေကျနေရာက သဲလာတော့ ပြည့်လည်း ချမ်းလာခဲ့တယ်။ မိုးခိုလို့ ရမည့် တနေရာ ရှာမိတော့ ရှေ့နား ဆိုင်တစ်ဆိုင် တွေ့လိုက်ရပြီ။ ရှက်ရှက်နဲ့ ဆိုင်ပိတ်သိမ်းနေတဲ့ ဆိုင်နား လျှောက်သွား ခဲ့တာ။

လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မို့ ဆိုင်သိမ်းပေမယ့် မုန့်ကြော်တဲ့ မီးဖိုလေးက မီးမငြိမ်းသေးဘူး။ နဲနဲတော့ အချမ်းပြေတာပေါ့။ အနွေးဓတ်ရမလားလို့ မီးဖိုနား တိုးကပ်တော့ လူကြီးတယောက် ထွက်လာပြီး ပြည့်ကို မောင်းထုတ်နေတယ်။” ဟိုလေ … ကျ ကျ … ကျမ ချမ်း လို့ ပါ ရှင် ” ” နင်တို့ လက်တွေက အငြိမ်မနေကြဘူး … မယုံရဘူး … သွားသွား … တခြား သွား ” ပြည့် ရုတ်တရက် မျက်နှာ ထူပူ သွားခဲ့ရတယ် လူကို သူတောင်းစား ထင်နေကြတာလေ။ အံကြိတ်ပြီး လမ်းမပေါ်လျှောက်လိုက်တာ တအားချမ်းလာပြီ မခံနိုင်တော့ဘူး ပုန်းလျိုးကွယ်လျိုးနဲ့ အမှောင်ထုထဲက လမ်းလျှောက်ပြန်လာရင်း ရပ်ကွက်ထိပ်နား အရောက် ပြည့် နာမည် ခေါ်သံကြားလို့ လှည့်ကြည့်မိတယ်။ တစ်လှမ်း နှစ်လှမ်း ခွေကျ သွားရင်း လောကကြီးနဲ့ အဆက်ပြတ်သွားခဲ့တာပေါ့။ ” ပြည့် … သတိရပြီလား ” ” ဟင် … ကိုမိုး … ပြည့် ဘယ်ရောက် … အ ကျွတ်ကျွတ် ” ကိုမိုးနဲ့ စကားပြောရင်း ပြည့် ခေါင်းတွေ ထိုးကိုက်လာလို့ ပြန်မှေးနေရတယ်။ ပထမ ဦးမြတ်မောင်နဲ့ ပိုက်ဆံ ကိစ္စ အပေးယူ လုပ်တာ။ ပြီးတော့ ဘီယာသောက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားပြီး တခြားနေရာ ရောက်သွားခဲ့တယ်။ ပြည့် အိမ်ပြန်လာရင်း လမ်းမှာ ပြန်လဲကျ သွားပြန်ရော။ ခုသတိပြန်ရတော့ အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီ။

ဟူးးး ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်တာပါလိမ့် ဦးမြတ်မောင်နဲ့ ကိစ္စ ကိုမိုးသိရင် ပြက်သနာက တက်ဦးမယ်။ ပြည့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့တွေ ဦးမြတ်မောင်ကို မေးကြည့်ရမယ်။ …… ” ဟဲလို … ကိုကြီးလား … ပြည့်ပါ … စကားပြောစရာလေးရှိလို့ ” ၅ရက်မြှောက်နေ့ကျ ပြည့်သိချင်စိတ်တွေ တအားပြင်းထန်နေတာ အဖြစ်ပျက်တွေ သိချင်လာမိတာပေါ့။ ” အော် … ပြည့်လား ဘာလဲ … ပိုက်ဆံ လိုပြန်ပြီလား … ဟဲဟဲ ” ” မဟုတ်ပါဘူး … တခြား အကြောင်းပါ … ဘယ်လာခဲ့ရမလည်း … ကုမ္ပဏီ ပဲလား ” ” လာခါနီး တခါဆက်လေ … ပြည့် … ခု အပြင်မှာ စာချုပ်ကိစ္စလေး … လုပ်နေလို့ ” ” … ဒါပဲနော် … ကိုကြီး … ပြီးမှ တခါ တက်လိုက်မယ် ” စကားပြောပြီး ပြည့်လည်း ရေချိုးခန်း တန်းဝင်ရင်း မှန်ရှေ့ အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပြီး ချွတ်ချပစ်တာ ညက ဘယာစီယာ ခံမအိပ်တော့ နို့အုံတွေက အိကနဲ ထွက်လာတယ်။ မှန်ထဲပေါ်နေတဲ့ ပြည့်နို့အုံကို ကြည့်ပြီး ကျေနပ်မိတာပေါ့။ နို့သီးခေါင်းလေးက ပန်းရောင်လေးပဲ အရင်ထက်တော့ စူထွက်လာပြီ ဟိုနေ့က ညှစ်ချေ ခံလိုက်ရတဲ့ ဒဏ်တွေပါပဲလေ။ ရေပန်းဖွင့်ပြီး မျက်လုံးမိတ် ရေချိုးရင်း တကိုယ်လုံး ရေရွှဲမှ ရေပန်းကို ခဏပိတ်ပြီး နို့အုံတွေ ဆပ်ပြာ တိုက်ရင်း ပွတ်သတ်နေမိတာ။ စိတ်ထဲ တမျိုးလေး ဖြစ်သွားရသေးတယ် ဘာမှန်းသေချာမသိပါဘူး။ ချိုင်းနှစ်ဖက်ကို ပွတ်တိုက်ရင်း ဗိုက်သားလေး တိုက်တော့ လက်က အလိုလို ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ရောက်သွားတော့တယ်။

ပေါင်ကားလိုက်တော့ အဖုတ်လေးက ဟတယ် ဆိုရုံလေး ပဲ ခပ်ဖွဖွ ပွတ်တိုက် ဆေးကြောပြီးမှ ဖင်သားတွေရော ကြားထဲပါ အကုန်ဆပ်ပြာ တိုက်လိုက်တယ်။ အားလုံးပြီးသွားတော့ ရေပန်းက တဝုန်းဝုန်းကျနေတဲ့ ရေစက်တွေအောက် ပွတ်သပ်ရင်း ရေအဝ ချိုးပစ်လိုက်တာပေါ့။ ရေချိုးခန်းကထွက်ပြီး တကိုယ်လုံး ရေပြောင် အောင်သုတ် ဆံပင်တွေ ဒွိုင်ယာ မှုတ်ပြီး လိုးရှင်း လူးလိုက်တယ် ပြီးမှ အစိမ်းရောင် ဘယာစီယာကို ခါးနောက် ပြောင်းပြန်ပတ်ပြီး ဗိုက်ပေါ်က ချိတ်ကို ဆွဲချိတ်လိုက်တာ။ ချိတ် ချိတ်ပြီးမှ ဘယာစီယာကို ဆွဲလှည့်ပြီး နို့အုံကို ဆွဲဖုံးရင်း ကြိုးသိုင်းထဲ လက်လျှို ပြီး ကြိုးကို ပခုံးပေါ်တင်လိုက်တာပေါ့။ ပြည့်နို့အုံ ဖွေးဖွေးလေးက အစိမ်းရောင် ဘရာစီယာလေး အောက် ရုန်းကြွနေတာ တင်းတင်းလေးပဲ။ ပြီးမှ ဇာအတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အနက်လေးကို ခြေထောက်မြှောက်ပြီး စွပ်ရင်း ခါးထိဆွဲတင် လိုက်တယ်။ ဖောင်းကြွနေတဲ့ ပြည့်အဖုတ်လေးကို အုပ်မိပေမယ့် တင်းပြီးကော့ထွက်နေတဲ့ ဖင်ကိုတော့ မနိုင်တနိုင်လေး ထိန်းနိုင်ရှာတာပေါ့။ အင်္ကျီ ကိုယ်ကျပ် အညိုလေးနဲ့ ထမိန်စကပ် အညို ဝမ်းဆက်လေး သေချာဝတ်ပြီး မှန်ရှေ့ တပတ် လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဦးမြတ်မောင်ဆီ ဖုန်းတခါ ပြန်ဆက်ပြီး ချိန်းတဲ့နေရာ ထွက်လာ ခဲ့တာပေါ့။ ချိန်းတဲ့ဆိုင်ရှေ့ အရောက် မိတ်ကပ် ပါးပါးလူးထားတဲ့ ပြည့် မျက်နှာလေးပေါ် နှုတ်ခမ်းနီ ဆိုးရင်း နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို ဖိကပ်ညှိပြီးမှ ကားပေါ်က ဆင်းခဲ့လိုက်တယ်။

ခြံဝင်းကျယ်ကြီးထဲ ရေကူးကန်ရော ပန်းခြံရော အပန်းဖြေချင်စရာ နေရာလေးတခုပဲ။ ဒါပေမယ့် ပြည့်စိတ်ထဲမရှင်းတာတွေ သိချင်စိတ်က ပြင်းထန် နေလို့ ဆိုင်ခန်းတံခါး ဖွင့်ပြီးတာနဲ့ ဦးမြတ်မောင်ရှိရာ လျှောက်လာခဲ့တာပေါ့။ ပြည့်မြင်တာနဲ့ ပြုံးပြနေတဲ့ ဦးမြတ်မောင် ဘေးနား ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ” လာ … ပြည့် … စားဖို့ တခုခု မှာလိုက် ” ဝိတ်တာလေး လာချပေးတဲ့ မီနုးကို ကြည့်ရင်း မာလာရှမ်းကော တပွဲနဲ့ ကော်ဖီ တခွက် အရင် မှာထားလိုက်တာ ပြီးတာနဲ့ ပြည့်သိချင်တာ ချက်ချင်း မေးကြည့်လိုက်တယ်။ ” ကိုကြီး … ပြည့်တို့ ဆုံပြီးတဲ့ … ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်ခဲ့တာလဲ ” ” ဟမ် ” ပြည့်မေးတော့ ဦးမြတ်မောင် မျက်ခုံးတွေ တွန့်ပြီး နားမလည်တဲ့ ပုံစံဖြစ်နေရှာတာ။ ” ဒီလိုလေ … ပြည့်တို့ ဘီယာ အတူသောက်ပြီး … နောက်ပိုင်း ……… ” ” အော် … ဘီယာ သောက်ရင်း … ကိုကြီး အရေးကြီးတဲ့ အလုပ်ကိစ္စ ဖုန်းဝင်လာလို့ … အဲဒီခြံ မှာ ပြည့် နေရစ်ခဲ့တာလေ … ခဏနေမှ တက္ကစီ ခေါ်ပြီး ပြန်မယ်ပြောတာ … ဘာလို့လဲ ပြည့်ရဲ့ ” ” ဟူးးးးး ” ဦးမြတ်မောင်လည်း သိပုံမပေါ်ဘူး။ ဒါနဲ့ ပြည့်လည်း ရှက်ရှက်နဲ့ ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင် ပြောပြလိုက်တယ်။ ပြည့်စကားဆုံးတော့ သူလည်း ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ပါပဲ။ စကားခဏပြောပြီး ဦးမြတ်မောင်နဲ့ လမ်းခွဲခဲ့လိုက်တာပေါ့။

တနေ့လုံး မြို့အနံ့ ကား လျှောက်မောင်းရင်း လမ်းတွေ့တဲ့ဆိုင် စားလိုက် သောက်လိုက်ပဲ။ မှောင်စပြုတော့ ပြည့် ကားလေး မြို့ပြင် အဝေးပြေးလမ်းမပေါ် ရောက် လာခဲ့တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အထိ ပြည့် စိတ်နဲ့ကိုယ် မကပ်တော့ပါဘူး။ ” ဟင် … ပြည့် … တနေကုန် ဘယ်သွားနေတာလဲ … ဖုန်းဆက်တာလဲ မကိုင်ဘူး ” ” ဆောရီး … ကိုမိုးရာ … စိတ်တွေရှုပ်နေလို့ ” အိမ်ရောက်တာနဲ့ ပြည့် လင်တော်မောင်က လှမ်းမေးနေလို့ အဆင်ပြေသလို ဖြေလိုက်ရတယ်။ ” ကဲ … လာပါ … ဝိုင်သောက်လိုက်ဦး … အတူ မသောက်ဖြစ်တာ ကြာပြီ ” ပြည့်လည်း ကိုမိုး အသင့်လုပ်ပေးထားတဲ့ ဝိုင်ကို ငှဲ့သောက်လိုက်တာ။ ကိုမိုးကတော့ အရက်ပဲ သောက်နေတာပေါ့။ ဝိုင်တပုလင်း ကုန်တော့ ထူးထူးခြားခြား မူးနေရောပဲ။ စိတ်ထဲ ငိုချင်သလို ရီချင်သလိုနဲ့ ဟိုနေ့က အဖြစ်ပျက်ကို သတိရမိတော့ ပြည့်တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်း ထလာရတယ်။ ကိုမိုး ပေါင်ကြားက အမြှောင်းလိုက်ထနေတဲ့ အရာကြီးကို ဘေးချင်းကပ်လျက် မြင်တာနဲ့ ပြည့်အဖုတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ်နဲ့ ယားတက် လာတယ်။ လင်မယား မလိုးရတာ ကြာတော့ ပြည့် သွေးသားတွေ တောင့်တလာရတာပေါ့။ ရုတ်တရက် ဘေးတိုက် အနေထားနဲ့ ပြည့်ကိုနမ်းရင်း ဖင်တွေ ညှစ်ပေးတော့ ခါတိုင်းထက် ခံစားမှု့က ပြင်းထန် လာတယ်။

ပခုံးကို ဆွဲပြီး သူ့ပေါင်ကြားရှေ့ ထိုင်ခိုင်း တော့ ပြည့်လည်ူ ခုံပေါ်က ထရပ်ပြီး အလိုက်သင့်လေး ထိုင်ချပေးလိုက်တယ်။ ကိုမိုး ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖွင့်တော့ ပြည့် မျက်နှာရှေ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အနက်လေးထဲ အမြှောင်း လိုက်ထနေတဲ့ အရာကထင်းကနဲ့ မြင်နေရတာ။ ပြည့် ဘောင်းဘီ ဆွဲချွတ်တော့ ကိုမိုးက ဖင်ကြွပေးတယ်။ အတွင်းခံပါ ထပ်ချွတ်ပေးတော့ လီးက ထောင်မတ် နေတာပဲ။တွဲကျနေတဲ့ လဥနှစ်လုံးကို ခေါင်းလေး စောင်းပြီး ဆွဲစုပ် ပေးလိုက်တော့ ကိုမိုးလီးက ပြည့် ပါးပေါ် အမြှောင်းလိုက် ကပ်နေတော့တယ်။ လဥတွေ ဘယ်ညာ စုပ်ပေးပြီးမှ ကိုမိုး လီးအရည်ပြားနဲ့ ပြည့် မျက်နှာအနံ့ ပွတ်သပ်ပစ်တာ။ ထူးခြားတာက ပြည့် ဆန္ဒအလျောက် လုပ်ပေးနေမိတာပေါ့။ ကိုမိုး မျက်နှာ မော့ကြည့်ရင်း ပါးစပ်ကို ဖြည်းဖြည်း ချင်း ဟပြီး လီးထိပ်ကို ဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။ လျှာဖျားနဲ့ ဒစ်ကို ဝိုက်ပေးပြီးမှ ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက် ဆွဲသွင်း ပစ်တာ။လက်တဖက်က အလိုလို လီးအရင်းက ထိန်း ကိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဂွင်းတိုက်သလိုလေးစုပ် ပေးလိုက် မိတယ်။ ” အားးးးး အ … ကောင်းလိုက်တာ ပြည့်ရာ … ရှီးးးး ကျွတ် ” ကိုမိုးက ပြည့် ဆံပင်တွေ စုကိုင်ရင်း ရမ္မက်စိတ်တွေ ပြင်းထန်လာပြီ။ ပြည့်လည်း လီးစုပ်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ စိုစိစိုစိနဲ့ စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေတာ။

လီးအရင်း က ဖိချရင်းဘေးတိုက် နှုတ်ခမ်းနဲ့ ပွတ်ဆွဲပေးတော့ ပြည့်ခေါင်းကို ဖမ်းကိုင်ရင်း ခါးကိုကော့ပီး ပါးစပ်ကို လိုးတော့တာပဲ။ ပြည့် အသက်ရှုပ်ကြပ်လာမှ လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး အမောဖြေရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်တယ်။ မော့ကြည့်တော ကိုမိုး မျက်နှာက ရမ္မက်ခိုးတွေ အပြည့်ပဲ။ ” လီးစုပ်ရတာ မောသွားပီလား … ဒီတိုင်းလေးခေါင်းမော့ရင်း … ပါးစပ်ဟထားလိုက်နော် ” လင်မယားချင်းမို့ ကိုမိုး ဘာလုပ်မလဲ ပြည့်သိတာပေါ့။ပါးစပ်ဟပြီး လျှာကို အပြားလိုက် အပြင် ထုတ်ပေး လိုက်တယ်။ ပြည့်လျှာပေါ် လီးကိုအရင်းက ဖိကိုင်ပြီး ဒစ်နဲ့ တဖတ်ဖတ် ရိုက်ချရင်း ပါးနှစ်ဖက်ကို ဘယ်ညာ ပစ်ရိုက်နေတာ။ ပြည့်လည်း ကိုမိုး လုပ်သမျှ မျက်စိ စုံမှိတ် ခေါင်းမော့ရင်း ငြိမ်ခံပေးလိုက်တာပေါ့။ မျက်နှာ အနှံ့ လီးနဲ့ထိုးရင်း နို့အုံကို အင်္ကျီ အပြင်ကနေ ညှစ်ချေနေတယ်။ ပြည့်လည်း ကိုမိုးလီးကို ပြန်ကိုင်ရင်း ဂွင်းထုပေးနေလိုက်တယ်။ တညလုံး အတိုးချ လိုးရင်း မနက် ၃နာရီ လောက်မှ ခြေကုန် လက်ပန်းကျပြီး အိပ်ပျော်သွားကြတာပေါ့။ မနက် ၁၀နာရီ လောက်မှ ပြည့် အိပ်ယာနိုးခဲ့တာ။ ရေချိုး အဝတ်စားလဲပြီး မတွေ့တာ ကြာပြီ ဖြစ်တဲ့ ဇာနည်ဆီ ကားလေးနဲ့ မောင်းထွက်လာတယ်။ ဟိုရောက်တော့ ဇာနည်က အလုပ်တွေနဲ့ မအားရှာဘူး ပြည့်လည်း ပြည့်အကြောင်းတွေ ပြောပြနေမိတာပေါ့။

” ဟင် … နင့်ဟာ ဘယ်လိုကြီးလဲဟ … ငါ့ကို ငွေချေး ပေးတာနဲ့ ဆိုင်နေလား ” ” မပြောတတ်တော့ဘူးဟာ … ဦးမြတ်မောင်ကလည်း သူမသိဘူး ပြောနေတာ … ကိုမိုးလည်း မဖြစ်နိုင်ဘူး … အဲချိန် သူခရီး ထွက်နေတာဟ ” ဇာနည့် အလုပ်ဖုန်းက တဂွမ်ဂွမ် လာနေတာနဲ့ ပြည့်လည်း နူတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တာ။ လမ်းတဝက်ကျ စိတ်ကူး ပေါက်တာနဲ့ မြို့ထဲ လျှောက်သွားရင်း အပြင်မှာပဲ ထမင်းစားလိုက်တယ်။ နေ့လည် ၂နာရီ လောက်မှ နေပူရှိန် ပြင်းလာလို့ အိမ်ပြန်လာခဲ့ လိုက်တာပါ။ ပြည့် အင်္ကျီ အဖြူ ကော်လန်နဲ့ လက်ရှည်လေး ဝတ်ထားတော့ စီးကျနေတဲ့ ချွေးက အညိုရောင် ဒူးဖုံး စကပ်အောက် အတွင်းခံလေး တောင် စိုနေပါပြီ။ အိမ်ရောက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲ အဲကွန်းဖွင့် အင်္ကျီကြယ်သီးလေး ဖြုတ်ပြီး ရင်ဘတ်လေး ဖွင့်ထားတာပေါ့။ လည်ပင်းက စီးကျ လာတဲ့ ချွေးစက်တွေ တစ်ရှုးနဲ့ သုတ်ပြီး မျက်စိလေး မှေးနေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ အိမ်တံခါးဖွင့်သံနဲ့ ပြည့်နား လျှောက်လာတဲ့ ခြေသံ ကြားလိုက်ရတယ်။ ” ကိုမိုးလား … ပြည့် နေလည်စာ … အပြင် စားခဲ့လိုက်တယ် … ကိုမိုး စားရင် … ပြည့် … ထမင်းပွဲ … ပြင်လိုက်မယ် လေ ” ပြန်ပြောတဲ့ စကားသံ မကြားရလို့ ပြည့်မျက်လုံးလေး ဖွင့်အကြည့် နှာခေါင်းထဲ စိမ်းရွှေရွှေ အနံ့နဲ့ကြီး ဝင်လာတော့တာပဲ။

ပြည့်နှာခေါင်းကို အဝတ်ဖြူ တခုနဲ့ နောက်ကျောဘက်ကနေ အုပ်ခံ လိုက်ရ တာလေ။ ဆက်ကနဲ့ ရုန်းရင်း ထရပ်တော့ ခေါင်းထဲ မိုက်ခနဲ့ မူးသွားပြီး ခုံပေါ်ပြန်လဲကျသွားတာပေါ့။ ” ဘယ်သူ လဲ … ဘာ လုပ် လုပ် …… ” ပြည့် စကားမဆုံးခင်မှာပဲ တစ်လောကလုံး အမှောင်ဖုံး သွားရတယ်။ ” အ … ကျွတ် ” မျက်လုံးထဲ အလင်းရောင် ဖျော့ဖျော့ မြင်နေရပေမယ့် ခေါင်းက တဆစ်ဆစ်နဲ့ ကိုက်ခဲနေတာ။ နားထင် နှစ်ဖက် ကို လက်နဲ့ဖိပြီး မျက်လုံး အားယူ ဖွင့်ကြည့် တော့ အလုံပိတ် အခန်းထဲ ၁ပေ ပတ်လည် လေ ဝင်ပေါက် လေးထဲက ဝင်လာတဲ့ အလင်းရောင် အောက် ကုတင်တလုံးပေါ် ရောက်နေတယ်။ အဖြစ်ပျက်ကို ပြန်တွေးရင်း ရင်ထဲ ဒုန်းကနဲ့ တုန်သွား မိတယ်။ အရင်တခါ လည်း ပြည့် ဒီလို ဖြစ်ဖူးတာလေ။ အထိတ်တလန့်နဲ့ ထထိုင်လိုက်တယ်။ ဝုန်းကနဲ့ ပြန်လဲကျလို့ ပြည့်ကိုပြည့် ပြန်ကြည့်မိတာ လက်တွေ က ဒီတိုင်းပဲ ခြေထောက်တွေ က စတီးကွင်း အဝိုင်း တွေ စွပ်ခံရပြီး ကုတင် ဘောင်တန်းက သံကြိုးတစ်ခု နဲ့ တွဲချည်ထားတယ်။ ” ဟာ … အဟင့် ဟင့် ” ဒုတိယ အကြိမ် လာပြန်ပြီ ကြောက်စိတ်နဲ့ လွတ်ရာ လွတ်ကြောင်း မျက်လုံး ကစားကြည့်တော့ ကုတင် ခြေရင်းဘက် ခုံတလုံးပေါ် ထိုင်နေတဲ့ လူတယောက် မြင်လိုက်ရတယ်။ ” အမလေးးး … ရှင် ဘယ်သူ ……… ဟင် ” မျက်နှာဖုံး စွပ် အနက်နဲ့ ဟိုတခါ လူပါ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်ရော အတူတူပဲ။

မျက်နှာဖုံး စွပ်နဲ့လူက ဘာစကား မှ မပြောပဲ ပြည့် လဲကျနေတဲ့ ကုတင်ပေါ် တင်ပလွဲ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ပြည့် ဒူးဖုံး စကပ်ကို ဆွဲချွတ်ပြီး ပေါင်တွေ ဖြဲကြည့်နေတာ။ အတွင်းခံလေး ဟကြည့်တော့ ပြည့် အဖုတ်လေးကို ကော့ပြီး ဖြဲပြ လိုက်တယ်။ မျက်နှာဖုံး စွပ်နဲ့ လူရဲ့ မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက် လာတာပေါ့။ ရုတ်တရက် ပြည့် ကိုယ်လုံးကို အားရှိ သလောက် ထထိုင်ရင်း မျက်နှာဖုံး ကို ဆွဲချွတ်တော့ ပြန်လဲကျ သွားပေမယ့် လက်ထဲ အနက်ရောင် မျက်နှာဖုံး စွပ်လေး ပါလာပါတယ်။ ” ဟင် … နင် နင် … မောင်တိုး … ဟုတ်ပါတယ် … မောင်တိုး … ငါ့ဘက် လှည့်စမ်း ” ရှက်စိတ် ဒေါသစိတ် ကြောင်စိတ်တို့ တပြိုင်ထဲ ဝင်လာပြီး ကုန်းအော်ရင်း လှမ်းပြောလိုက်တာ။ မောင်တိုးက မထင်မှတ်ပဲ မျက်နှာဖုံးစွပ်ကို ချွတ်ခံ ရတော့ ချက်ချင်း ပြည့် စောက်ပတ်ကို ကြည့်နေရာက မျက်နှာ တဖက်လွဲ ပြစ်ထားတယ်။ ပြည့် အပေါ် နှိပ်စက်တဲ့ တရာခံကို သိလိုက်ရ ပေမယ့် နောက်ကျ သွားပြီ။ ဒီတခါလည်း အလုံပိတ် အခန်းထဲ ခြေနှစ်ဖက် အချုပ်ခံထားရတာလေ။ အော်ဟစ် အကူအညီ တောင်းဖို့ ကျလည်း ပတ်ဝန်းကျင်က ဘာသံမှကို မကြားရတာ။ ” အဟင့် ဟင့် … နင် နင် … ဘာလို့ … ဒီလို လုပ်တာလဲ … မောင်တိုးရယ် … နင့်ဆရာ ကိုမိုး အပေါ် မကျေနပ်တာလား … ငါ့ကို မကျေနပ်တာလား … ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ပြောဟာ ” ပြည့် မောင်တိုးကို ချော့မော့ပြီး အသနားခံတဲ့ လေသံနဲ့ ပြောရင်း မျက်လုံး လှန်ကြည့်လိုက်တယ်။

မောင်တိုး ဆီက ဘာသံမှ ထွက်မလာပဲ ခဏ အကြာမှ ဟူးကနဲ့ သက်ပြင်းချသံနဲ့ အတူ ပထမဆုံး စကားသံ ထွက်ပေါ်လာတာ။ ” မကြောက်ပါနဲ့ မမပြည့် … ကျုပ် ဆရာ့ အပေါ်မှာ မကျေနပ်တာ ဘာမှ မရှိပါဘူး … မမပြည့် အပေါ်မှာလည်း မကျေနပ်စရာ မရှိပါဘူး ” မောင်တိုး အပြုမှုနဲ့ လေသံကြောင့် ပြည့် ဘာပြန်ပြော ရမှန်း မသိတော့ပါဘူး။ ” ဟမ် … ဒါဆို … ဒီလို တွေ … ဘာလို့ ဘာအတွက်နဲ့ … လုပ်ရတာလဲကွာ ” ” နောက်မှ … ရှင်းပြမယ်ဗျာ … ခု … ကျုပ် ဆန္ဒတွေ ပြည့်အောင် လုပ်ဦးမယ် ” စကားဆုံးတာနဲ့ ကုတင်တိုင်က သံကြိုးကို သော့ဖွင့် ဖြုတ်ပြီး ပြည့်ကို ပွေ့ချီလိုက်တယ်။ တံခါးပေါက်ဖွင့်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် က အခန်းထဲ ခေါ်လာခဲ့တာ။ အဲချိန် ပြည့် တကိုယ်လုံး နုံးချိနေပြီး အားမရှိသလိုပါပဲ။ တဖက်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ပြည့် အံအော ထိတ်လန့် သွားရတယ်။ ဟိုတခါက အခန်းပါပဲ ရင်တွေခုန်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီ။ စတီးနဲ့လုပ်ထားတဲ့ လက်ထိပ်တွေ ကြိုးတွေ အပေါ် မျက်နှာချက်က တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ချိတ်တွေ အို အရင်ကထက် ပိုများလာတာ။ ပြည့် ငေးကြည့်နေတုန်း ပွေ့ထားရာကနေ အောက်ချပေးလို့ ခြေဖျားထောက် ရပ်တော့ ပြည့် လက်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်က တွဲလောင်း ကျနေတဲ့ သံကွင်းတွေစွပ်ပြီး ချိတ်တွေနဲ့ ချိတ်ပစ်တော့တယ်။

” မောင်တိုး … မင်း ဘာလုပ်ဦး မလို့လဲ … အဟင့် ဟင့် ” အခြေအနေက တဖြည်းဖြည်း ပိုဆိုးသွားတယ် ပြည့် ထိတ်လန့်နေသလောက် မောင်တိုးက ကျေနပ်အားရ တဲ့ မျက်နှာမျိုးနဲ့ လုပ်နေကျ အလုပ်တခုကို လုပ်နေတဲ့ အတိုင်းပဲ။ အပေါ်က သံကြိုးမှာ စက်သီးလေးပါတော့ မောင်တိုး ဆွဲချတာနဲ့ ပြည့်လက်တွေက အလိုလို မြှောက်ပါသွားတာ။ ပြည့် ကိုယ်လုံးက ခြေဖျားထောက် အနေထားနဲ့ လေထဲ တန်းလန်းကြီးပဲ။ အောက်က ဒူးဖုံးစကပ်လေးက ဟိုဖက်ခန်းထဲ ကျန်နေရစ်ပြီ။ အပေါ်က အင်္ကျီ အဖြူလက်ရှည် ရှိနေပေမယ့် အောက်ပိုင်းက အတွင်းခံ လေးပဲ ကျန်တော့တယ်။ ” ရွှတ် … ရွှမ်း ရွှမ်းးး ” ” အ ” မနာပေမယ့် ဖင်သားစိုင်လေး ပူကနဲ့ ခံစားမိတော့ လန့်အော်မိ တယ်။ နံရံက သားရည် ကြာပွတ် အမဲတချောင်း မောင်တိုးက ဖြုတ်ပြီး ပြည့်ဖင်ကို ရိုက် လိုက်တာပါ။ အိမ်က ဒါရိုင်ဘာ တယောက်ရှေ့ ကိုယ့်အဖြစ်ကို ပြန်တွေးမိတော့ ပြည့်ရင်ထဲ ရှက်စိတ် အားငယ်စိတ်တွေ ဝင်လာခဲ့တယ်။ တကိုယ်လုံး တုန်ခါလာပြီး ချွေးစေးတွေ ထွက်ကျလာတာ။ ပြီးမှ ပြည့် ခြေချင်းဝတ်က သံကြိုးတွေကို ဘေးတဖက် တချက်မှာ ရှိတဲ့ သံငုတ်ချိတ်လေးတွေနဲ့ ဆွဲချိတ်ပစ်တယ်။ ပြည့်လက်တွေ အပေါ် စုချည် ခံရပြီး ပေါင်တန်တွေက အလိုလို ဖြဲကားနေတဲ့ ပုံစံပေါ့။

အခန်းဒေါင့် မှန်ကောင်တာထဲက မော်တာပါတဲ့ လီးအတုကို ခလုပ်ဖွင့်ပြီး ပြည့်နား လျှောက်လာနေပြီ။ စူးစူးဝါးဝါး အော်မိလိုက်တယ် အရင်တခါ မျော့ နေအောင် ခံခဲ့ဖူးတယ်လေ။ မောင်တိုးက ပြည့် အော်သံ ဂရု မစိုက်ပဲ လီးတု ထိပ်နဲ့ အတွင်းခံ အပြင်ကနေ စောက်ပတ်ကို ဖိပွတ်နေတယ်။ မကြာပါဘူး ပြည့် ပေါင်ခြံထဲ စောက်ရည်တွေ စီးကျလာတာ အတွင်းခံ ဂွလေးပါ ရွှဲနှစ်ကုန်တာပေါ့။ အဲချိန် အတွင်းခံ မျော့ကြိုးကနေ ဘောင်းဘီကို ဓါးအသေးနဲ့ ဖြတ်ချပစ်တယ်။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ကျွတ်ကျသွားတော့ အလိုက် ကန်းဆိုး မသိတဲ့ ပြည့်စောက်ပတ်က ဖေါင်းကြွ ထွက်နေတာပေါ့။ မောင်တိုးက ကျေနပ်တဲ့ ပုံစံနဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ လီးတုကို ထိုးသွင်းပြီး အောက်ခြေ ဘက်က ခလုပ်လေး နှိပ်လိုက်တော့တယ်။ လီးတု ထိပ်လေးက တိုးလိုက် လျော့လိုက် ဘေးတိုက် လည်လိုက်နဲ့ ပြည့်အဖုတ်ထဲ မွှေနေတာပေါ့။ ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူးလေ လက်က အပေါ်မြှောက်ချည် ခံထားရပြီး ခြေထောက်တွေက ခြေချင်းဝတ်ကနေ သံကြိုးတွေနဲ့ ဆွဲကား ခံထားရတာ။ စောက်ရည်တွေ တဗြန်းဗြန်း ပန်းထုတ်ရင်း ပြည့်လည်း အားယုတ်ပြီး ခေါင်းစိုက်ကျသွားရတယ်။ ပြည့် သတိပြန်ကပ်တော့ စောက်ခေါင်းထဲ ခပ်စူးစူး အမွှေးလေးတွေ ပွတ်တိုက် ဆွဲနေသလို ခံစား လိုက်ရတယ်။ ပြည့် ဆံနွယ်တွေ ဖရိုဖရဲနဲ့ ချွေးစေးတွေ ကပ်ပြီး မျက်နှာပေါ်ဖုံးနေတယ်။

ညည်းချင်လို့ လည်ချောင်း ရှင်းတော့ ပြည့်ပါးစပ်ထဲ အလုံးလေးက ကိုက်မိလျက်သားဖြစ်နေတာ။ လျှာနဲ့ ထိုးထုတ် ကြည့်တော့ အလုံးလေးက ပြည့်နောက်စေ့ကနေ ကြိုးစနဲ့ မတင်းမလျော့လေး ချိတ်ဆွဲပေးထားတယ်။ ” မမပြည့်ရယ် … ကျုပ် ဒီလို လိုးချင်တာက … အိပ်မက်တွေပါ … မမပြည့်ကို ကလပ် တခုမှာ တွေ့ပြီး ကတည်းက … စွဲလမ်းလာလို့ … ဒါရိုင်ဘာ ဘဝနဲ့ နေလာခဲ့တာ ” ပြည့် မောင်တိုး ပြောသမျှ နားထောင်နေမိတယ်။ လီးကို စွပ်ထားတဲ့ အစွပ်မှာ ဂေါ်လီတွေရော ထိပ်က ဆက်မျက်ကွင်း လို့ခေါ်တဲ့ မြင်းမှီးနဲ့လုပ်ထားတဲ့ အမွှေးကြမ်းကြမ်းလေးတွေရော ဘာနဲ့မှ မတူတဲ့ အရသာလေး ဟိုးတခါလို ရရှိလိုက်တာပေါ့။ ပြည့် ကို တချီ လိုးပြီးတော့ သံကြိုးတွေ လက်ရော ခြေရော ဖြုတ်ပေးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရပ်တည်ဖို့ အားမရှိ တော့တဲ့ ပြည့် ခွေကနဲ့ လဲကျသွားတာ။ မောင်တိုးက အလိုက်သင့် ထိန်းပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ချထားပေးတယ်။ ပြည့် သတိပြန်ကပ်လာတော့ ပါမုန့်နဲ့ အချိုရည် တဗူး မရှက်တော့ပါဘူး ရှင်သန်ဖို့က အားရှိမှ ဖြစ်မှာလေ။ ပါမုန့် စားလိုက်ပေမယ့် အချိုရည်ဗူးတော့ မသောက် ရဲဘူး တော်ကြာနေ ဆေးခပ်ထားရင်း ပြည့် မျော့နေ အောင် ခံရလိမ့်မယ်။ ဆေးအရှိန်က စောက်ရည် ဘယ်လောက် ထွက်ထွက် ကာမစိတ် ကျတယ်ကို မရှိဘူးလေ။

” အချိုရည် သောက်လေ … မမပြည့် … ကျုပ် ဆေးခပ် မထားပါဘူး … စိတ်ချ လက်ချ သောက်ပါ … ပြီးရင် ကျုပ်ဆီ … လေးဖက်ထောက် လာခဲ့ ” ပြည့် ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းမသိဘူး မောင်တိုး ပြောတဲ့ အတိုင်း လိုက်လုပ်နေမိတယ်။ အင်္ကျီ ပါပေမယ့် အောက်ပိုင်း ဗလာနဲ့ လေးဘက်ထောက်ပြီး သူရှိရာ လျှောက်ခဲ့မိတာ။ ကုတင်ပေါ် ထိုင်နေတဲ့ မောင်တိုး ရှေ့ ဒူးခေါင်းနှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ပွေ့ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို ကြုံ့ထိုင်လိုက်တယ်။ ပြည့် နဖူးကို ငုံ့နမ်းပြီး ပါးပြင်နဲ့ ပွတ်သပ်ပေးနေတာပေါ့။ ” ကျုပ် အပိုင် … သိမ်းထားချင်တာ … မမပြည့်ရယ် … ကျုပ် ချစ်သူ ဖြစ်ရင် … ကောင်းမှာပဲဗျာ ” မောင်တိုး အသံက ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့နဲ့ပါ။ ပြည့် စိတ်ထဲ ခံစားမှု့ တမျိုးလေး ဝင်လာခဲ့ရတယ်။ မိန်းမ တယောက်ကို စွဲလမ်းပြီး သူများအိမ်မှ ဒါရိုင်ဘာ ဘဝနဲ့ ဇတ်မြုပ်နေတဲ့ လူတယောက်။ မောင်တိုး ပြောသမျှ အမိန့်နာခံပြီး အရာရာလိုက်လုပ်ပေးရင်း ဖေါ်မပြနိုင်တဲ့ ဝေဒနာလေး ခံစားမိပြန်တယ်။ ပြည့် ကိုယ်တိုင် စိတ်ပါ လက်ပါနဲ့ ဖြည့်ဆည်းပေးနေမိတာပေါ့။ အဖုတ်ထဲ လီးတု ထည့်ထားပြီး ဖင်လိုးတော့လည်း ပြည့် မျက်နှာ တချက် မပျက်ပဲ ခံယူလိုက်တယ်။

လေးဖက် ထောက် အနေထားနဲ့ ပြည့် ဖင်ထဲ လီးတု ထည့်ပြီး အခန်းထဲ မတ်တပ်ရပ် လျှောက်သွားနေတဲ့ မောင်တိုး လီးကို မက်မက်မောမောလေး လိုက်စုပ်ပေးရတာလည်း တခါမှ မရဖူးတဲ့ ကာမ ဝေဒနာလေးပါ။အို ပြည့် ဘဝမှာ တခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ ကာမအရသာ အသစ်တွေ တထိုင်ထဲ အစုံ ရလိုက် တာပေါ့။ တဖြည်းဖြည်း အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာတော့ ကိုယ်လက် သန့်စင်ပြီး ပြည့် ကားသော့ လာပေးရှာတယ်။ ” ပြန်တော့နော် … မမပြည့် … ကျုပ် ဒီကပဲ … နူတ်ဆက်လိုက်တယ် … ဆရာမေးရင် … မွေးရပ်မြေ ပြန်သွားပြီသာ … ပြောပေးပါ ” ” ဟင် … မင်းက … တကယ် ပြန်မှာလား မောင်တိုး ” ” ရောက်ရာပေါက်ရာ … သွားတော့မှာပါ ” ဘာမှပြန်မပြောဘဲ လှည့်ထွက်လာခဲ့မိတယ်။ ခြံဝင်းကြီး ထဲက အထွက် လမ်းမပေါ် မေးတင် မောင်းလာရင်း ပြည့် စိတ်ထဲမှာလည်း အတွေးတွေ ရှုပ်ရှက်ခတ်နေတော့တယ်။ ” က်ြီ … က်ြိ ” ဘရိတ်အုပ်ပြီး စီယာတိုင် ကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေက အလိုလို နောက်ပြန် လှည့်မိနေပြီ။ အိမ်ပြန် ရောက်တော့ အခန်းတံခါးစိပြီး အိပ်ပစ်လိုက်တာ လင်ဖြစ်သူ ကိုမိုး ပြန်လာတာတောင် မနိုးတော့ပါဘူး။

မနက် အိပ်ယာ ထတော့ ၉နာရီ ကျော်ပြီ ထုံးစံအတိုင်း မနက်စာ စားပြီး ရေချိုး မှန်တင်ခုံရှေ့ တဘက် သုတ်ရင်း မနေ့က အဖြစ်ပျက်တွေ ပြန်တွေးရင်း ရင်တွေ ခုန်လာရတယ်။မျက်နှာလေး အမ်းလာပြီး ကြက်သီးဖုလေးတွေ တကိုယ်လုံး ထနေတာပေါ့။ မှန်ထဲ ပြည့် ကိုယ်လုံးကို တပတ်လှည့် ကြည့်လိုက် တော့ အနည်းငယ် အိတွဲနေတဲ့ နို့အုံထိပ်က နို့သီးခေါင်းလေးက ရဲနေပြီး ဗိုက်ခေါက် ဖွေးဖွေး လေးနဲ့ ဆီးခုံးလေးက နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် လှုပ် နေတယ်။ ပေါင်ဂွလေးထဲ ရေစိုနေတဲ့ အမွှေးမဲမဲ ကောက်ကောက် လေးတွေအောက် စောက်ပတ် နီတာရဲလေးက ဖေါင်းကြွနေတာ။ ဒါကြောင့်လည်း မောင်တိုး စွဲလမ်းတာ နေမယ်။ သက်ပြင်းရှည် တချက် မူတ်ထုတ်ရင်း ပြည့် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ချပစ်လိုက်တယ်။ ဆံနွယ်တွေ ရေခြောက်တာနဲ့ ပေါင် လယ်ထိ ဖုံးတဲ့ အင်္ကျီ လက်တကိုင်း အပါးလေးကို အောက်ခံတွေ မပါပဲ စွပ်ချပစ်တာ။ မှန်ရှေ့ ဆံနွယ် တွေ စုချည်ပြီး နောက်ကျော ဘက် ပို့ရင်း မျက်နှာကို အလှဆုံးပြင်ဆင် လိုက်တယ်။ အိမ်တံခါး ဖွင့်ပြီး ပြည့် ခြေလှမ်းတွေက ကားဂိုဒေါင်နဲ့ ကပ်လျက် မောင်တိုး အိပ်ခန်းလေးဆီ ဦးတည် နေတော့ တာပေါ့ရှင် ……ပြီးပါပြီ။