မိုးကလေးက တစိမ့်စိမ့် အေးနေသည်။ ထိုတစိမ့်စိမ့်ရွာနေသော မိုးရေထဲတွင် ကိုထွန်းကြိုင်တစ်ယောက် စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်ရင်း ဇိမ်ယူနေသည်။ လူကသာ စာအုပ်ဖတ်နေသော်လည်း ညီတော်မောင်က ငြိမ်ငြိမ်မနေ။ အစာတောင်းနေသည်။ ကိုထွန်းကြိုင်လည်း မိုးကရွာနေသဖြင့် စိတ်ကညစ်နေရသည့်အထဲ ညီတော်မောင်က အစာတောင်းသလို ထောင်နေတော့ စိတ်က မရှည်ချင်။ လူကိုယ်တိုင်ကလည်း လက်တွေ့ အတွေ့အကြုံက မရှိသေး ကဲ ဒီတော့ ညီတော်မောင်ကျေနပ်စေအောင် သွားလိုက်မယ်ဟုဆိုကာ ထီးတစ်လက်ယူ၍ အပြင်ကိုထွက်လာခဲ့သည်။ ဘယ်ကိုသွားလို့ ဘယ်လိုရှာရမယ်မှန်းကမသိ။ သူများတွေပြောသံ ဆိုသံကြားဖူးတာကို သတိရသည်။ မြို့ထဲ ဗိုလ်ချုပ်လမ်းက ရုပ်ရှင်ရုံတွေမှာ သွားကြည့်လိုက်။ ကောင်မလေးတွေ အများကြီး။ စိုက်သာကြည့်နေလိုက် လာမေးမည် သွားမလားဆိုတာကို တဲ့။ ဒါနဲ့ ကိုထွန်းကြိုင်လည်း တက္ကစီတစ်စီးငှားကာ မြို့ထဲသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ရုပ်ရှင်ရုံတွေရှိရာနားကိုတော့ တက္ကစီမခေါ်ခဲ့။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာပဲ ရပ်ခိုင်းပြီး လမ်းဆင်းလျှောက်လာခဲ့သည်။
ရုပ်ရှင်ရုံ နှစ်ရုံကြားက နေရာလပ်မှာ ကောင်မလေးအုပ်စုတစ်စုနှင့် အသက်ခပ်ကြီးကြီး အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို သတိထားမိသည်။ ကိုထွန်းကြိုင်က ထိုအုပ်စုထဲမှ ကြည့်ပျော်ရှုပျော် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဆယ်မိနစ်ခန့်ကြာတေ့ာ ကိုထွန်းကြိုင် စိုက်ကြည့်နေတဲ့ ကောင်မလေးက ကိုထွန်းကြိုင်အနားကို ကပ်လာပြီး လာမေးသည်။ အစ်ကို သွားမလားတဲ့။ သေချာပြီ ဒါ ဆိုရင် ဒီကောင်မလေးက ခေါ်လို့ ရတဲ့ ဇယားမလေး။ ဒါပေမယ့် ကိုထွန်းကြိုင် စိတ်က သိပ်မရဲသေး။ ကောင်မလေးက ထပ်မေးသည်။ အစ်ကို သွားမှာလား။ အတိုလား အရှည်လားတဲ့။ ကိုထွန်းကြိုင်လည်း ဒီတစ်ခါတော့ ဘယ်လောက်လဲ လို့ ပြန်မေးကြည့်သည်။ တစ်လျှော့ကို တစ်သောင်း။ တစ်နာရီ တစ်သောင်းခွဲတဲ့ နေရာရောလို့ ကိုထွန်းကြိုင်မေးတော့ ဒီနားက တည်းခိုခန်းတွေရှိတယ်။ အစ်ကို နေရာမသိရင် ညီနောက်လိုက်တဲ့။ အခန်းခကတော့ အစ်ကိုရှင်းရမယ်တဲ့။ ကိုထွန်းကြိုင်ကပြောလိုက်သည် များတယ်။ အဆင်မပြေဘူး ဆိုတော့ အစ်ကို ဘယ်လောက်ပေးမလဲတဲ့။ ဒါနဲ့ တစ်နာရီ တစ်သောင်း ရရင်သွားမယ်။ မရလည်း ပြန်တော့မယ်ဆိုတော့ ကောင်မလေးက စောစောက ကျန်ခဲ့တဲ့ အသက်ခပ်ကြီးကြီးအမျိုးသမီးကို လှမ်းခေါ်သည်။
သူ့အတွက် ကျသင့်ငွေ တစ်သောင်းကို ထိုအမျိုးသမီးထံ ပေးခဲ့ရသည်။ ထို့နောက် ကောင်မလေး က ရှေ့ကနေ သွားပြီး ကိုထွန်းကြိုင်က နောက်ကနေလိုက်လာသည်။ ဆိပ်ကမ်းသာလမ်းထဲသို့ ချိုးကွေ့ပြီး ထိုအထဲက တည်းခိုခန်းတစ်ခုပေါ်သို့ တက်သည်။ တည်းခိုခန်း reception က ကောင်မလေးကို လှမ်းနှုတ်ဆက်သည်။ စောစောစီးစီး အိုကေလာပါလားတဲ့။ Reception က ကိုထွန်းကြိုင်ကို မေးသည် ဘယ်အခန်းယူမလဲ။ ဘယ်လောက်နေမလဲတဲ့။ ကိုထွန်းကြိုင်က အခန်းခတွေမေးကြည့်သည်။ ရိုးရိုးခန်း သုံးထောင်၊ ရေချိုးခန်းအိမ်သာပါ ငါးထောင် တစ်နာရီစာတဲ့။ ဒါနဲ့ ကိုထွန်းကြိုင်လည်း ငါးထောင်ခန်းတစ်ခန်းယူတော့ ကွန်ဒွန် ယူအုံးမလားမေးသည်။ ကိုထွန်းကြိုင်က တက္ကစီပေါ်က ဆင်းကတည်းက ဝယ်ခဲ့ပြီးပြီ။ မလိုတော့.။ ရေသန့်တစ်ဘူးပဲ ဝယ်လိုက်ပြီး ဧည့်ကြိုကောင်လေး လိုက်ပို့ပေသည့် အခန်းကို ဝင်သည်။ ကောင်မလေးက ပြုံးပြုံးလေး ကြည့်ပြီး မေးနေသည်။ ငါ့အစ်ကိုက ကြည့်ရတာ အတွေ့အကြုံ မရှိသေးဘူးထင်တယ်တဲ့။ ကိုထွန်းကြိုင်လည်း အမှန်အတိုင်းပင်ပြောလိုက်သည်။
ဟုတ်တယ် တစ်ခါမှ မလုပ်ဘူးသေးဘူးလို့။ ကောင်မလေးက ဒါဆို အစ်ကို့ကို သေချာပြုစုပေးမယ် မုန့်ဖိုးတော့ ပေးဆိုတော့ ကိုထွန်းကြိုင်လည်း ၁၅၀ဝိ ပေးတာ နည်းသေးတယ်ပြောလို့ နောက်ထပ် ငါးရာ ပေးလိုက်တော့ ကောင်မလေး သဘောကျသွားသည်။ ကိုထွန်းကြိုင်ကတော့ သူ့ကိုပြောလိုက်တယ်။ အရင်မလိုဘူး အေးအေးဆေးဆေးပဲ နေချင်တာလို့။ ကောင်မလေး ဘာမှ ပြန်မပြော ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ ပြီးတော့ သူ ဆေးလိပ်သောက်လိုက်အုံးမယ် ဒါမှ အစ်ကို့ကို ပြုစုပေးနိုင်မှာတဲ့။ ကိုထွန်းကြိုင်ကတော့ သူပြောတာ သဘောမပေါက်။ အိပ်ယာပေါ်ကနေ ပဲ အဝတ်အစားများ ချွတ်ကာ စောင့်နေလိုက်သည်။ အချိန်အနည်းငယ်ကြာတော့ ကောင်မလေးလည်း စီးကရက်ကို လက်ကချပြီး အဝတ်အစားများ ချွတ်ကာ အိပ်ယာပေါ် တက်လာသည်။ ထို့နောက် ကိုထွန်းကြိုင်ဆီမှ ကွန်ဒွန်ကို တောင်းယူကာ ညီတော်မောင်ကို သူ့လက်ကလေးများနဲ့ ဆော့ကစားချေပြီ။ ကိုထွန်းကြိုင်ရဲ့ ညီတော်မောင်ကလည်း သူ့လက်ချောင်းတွေကြားမှာ ထောင်နေပြီ။ ခဏနေတော့ ကောင်မလေးက အစ်ကိုကြီးက အတွေ့အကြုံမရှိသေးလို့ သေချာပြုစုပေးမယ်ဆိုကာ ညီတော်မောင်ကို ကွန်ဒွန်စွပ်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့ ညီတော်မောင်ကို မိတ်ဆက်ချေပြီ။
ကိုထွန်းကြိုင် လည်း ခံစားချက်ကောင်းများကို ခံစားနေရပြီ။ ယခင် မိမိ လုပ်ခဲ့ဘူးသော တစ်ကိုယ်ရေအာသာဖြေခြင်းနှင့် လုံးဝမတူ။ ခံစားမှုခြင်းက တခြားဆီ။ ကောင်မလေးကို ပြောရသည်။ သိပ်မလုပ်နဲ့ ပြီးသွားလို့ မလုပ်လိုက်ရဖြစ်မှာစိုးတယ်ဆိုတော့ ကောင်မလေးက ရယ်သည်။ စိတ်မပူပါနဲ့။ လုပ်ပြီးမှ ပြန်ပါတဲ့လေ။ ကိုထွန်းကြိုင်ကတော့ မိမိလိင်တံကို ကွန်ဒွန်စွပ်၍ စုပ်ယူနေမှု မှုတ်ပေးနေမှုကို ခံကောင်းကောင်းနဲ့ ခံနေသည်။ အတွေ့အကြုံက မရှိတော့ သိပ်ကြာကြာမခံနိုင် ၁ မိနစ်ကြော်ကြော် ၂ မိနစ်မပြည့်ခင်လောက်မှာပင် ညီတော်မောင်ဆီမှ သုတ်ရည်တွေက ထွက်ကျကုန်ပြီ။ ကောင်လေးကပြောသည်။ ဒါတွေကြိုသိလို့ ကွန်ဒွန်စွပ်ပြီးမှ မှုတ်ပေးတာတဲ့လေ။ ထို့နောက် ကိုထွန်းကြိုင်လည်း သန့်စင်ခန်းဝင် ညီတော်မောင်ကို သန့်စင်ကာ ခဏနားပြီး ရေသောက်နေလိုက်သည်။ ကောင်မလေးလည်း ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ပြန်ထွက်လာသည်။ ထို့နောက် ကိုထွန်းကြိုင်ဘေးနားကို လာလှဲရင်းနဲ့ ညီတော်မောင်ကို ကိုင်ကာ ရသေးရဲ့လားမေးသည်။ ကိုထွန်းကြိုင်ကတော့ မလိုးရသေးဘဲ မပြန်ဘူးနော် ဆိုတော့ ခပ်ပြုံးပြုံးလေး အင်းပါလို့ပြောသည်။ ကိုထွန်းကြိုင် သူ့ ပါးပြင်လေးကို နမ်းလိုက်သည်။
သနပ်ခါးနဲ့ မိတ်ကပ် ရောနေတဲ့ အနံ့မျိုးရသည်။ စိတ်ကလည်း ပြန်ပါလာသည်။ ကောင်မလေးကလည်း ညီတော်မောင်ကို သူ့လက်ထဲမှာ ဆော့ကစားနေပြီ။ ထို့နောက် ကိုထွန်းကြိုင် ချက်ကို သူ နမ်းစုပ်ကလိုနေရာ ကိုထွန်းကြိုင်လည်း ခံစားမူ့ ကောင်းနေပြီဖြစ်ရာ ညီတော်မောင်ကလည်း ထောင်နေပြီ။ ကောင်မလေးက သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ချက်ကနေ အောက်ကို ဖြေးဖြေးချင်းလျှောချပြီး ညီတော်မောင်ကို ရေခဲချောင်းစားသလို စုပ်နေပြန်ပြီ။ ကိုထွန်းကြိုင်ကတော့ ထွန့်ထွန့်လူး။ တစ်ခါမှ လည်း ဒီလိုက မခံဘူး။
သိပ်ကောင်းနေတဲ့ အရသာတွေ တွေ့နေပြီ။ ခဏနေတော့ ကောင်မလေးက ပုလွေကို ရပ်ကာ ကွန်ဒွန်ကို စွပ်သည်။ ထို့နောက် ကိုထွန်းကြိုင်ကို ထ ခိုင်းကာ သူက အိပ်ယာမှာ ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်ကားပေးထားသည်။ ခုမှ သေချာကြည့်မိသည် ကောင်မလေးက အမွေးက သိပ်မပေါက်သေး။ အဖုတ်ကလည်း အပေါက်မကျယ်။ ပြဲလန်မနေသေး။ ကိုထွန်းကြိုင်က ညီတော်မောင် သူ့အဖုတ်ထဲထည့်တော့ တန်းမဝင်။ သူ့လက်နဲ့ ကိုင်ထိန်းပြီး လုပ်ခိုင်းသည်။ တန်းခနဲ ဝင်သွားသည်။ သူ့အဖုတ်မှာလည်း အရည်ကထွက်နေပြီကိုး။ သူကလည်းပြောသည် အစ်ကို့ကို လုပ်ပေးရတာ ညီမလည်း စိတ်ပါနေတယ်တဲ့။ ဒါ့ကြောင့်ထင်သည် သူ့ကို ဆောင့်တိုင်း သူကလည်း အောက်ကနေ ပြန်ကော့ပေးသည်။
ဒီလို အထုတ်အသွင်းလုပ်ရင်း ၃-၄ မိနစ်ပဲကြာမည် ခံစားမှုက အထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားပြီ။ သူကမေးသည် ပြီးသွားတာလားတဲ့။ အင်းလေလို့။ ကောင်မလေးက ရယ်ပြီး အစ်ကိုကြီးက ထိန်းလည်း မထိန်းနိုင်ဘူးတဲ့။ ဒါပေမယ့် ကိုထွန်းကြိုင်ကတော့ ပထမဆုံး လိင်ဆက်ဆံခြင်း အတွေ့အကြုံမှာ စိတ်ကျေနပ်စွာ ရရှိလိုက်သည်။ ကောင်မလေးက ပြောသည် အစ်ကိုကြီးက စိတ်ကောင်းတယ်။ လုပ်တာကိုင်တာ ညင်သာတော့ ညီမလည်း တကယ်စိတ်ပါသွားတာတဲ့လေ။ ဒါကတော့ ကိုထွန်းကြိုင်ရဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံပေါ့….ပြီး။
