အိုက်စပ်ပူလောင်နေသဖြင့် လူးလွန့်ရင်းနှင့်ခါးကထမီဟာလည်း ပေါင်ရင်းထိကို လန်တက်နေသည်အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ လူပျိုသိုးလေးတစ်ယောက်

နွေရာသီပူအိုက်သောကာလမို့ထင်ပါရဲ့……ခင်မြင့်ဟာ ဘောလီအကျီင်္လေးသာ ဝတ်ပြီး အိပ်ပျော်နေ၏။ အိုက်စပ်ပူလောင်နေသဖြင့် လူးလွန့်ရင်းနှင့်ခါးကထမီဟာလည်း ပေါင်ရင်းထိကို လန်တက်နေသည်။သတိရလို့ကြည့်လိုက်တော့ မိမိကိုယ်သည် ခင်မြင့်၏ကုတင်ဘေး တွင် မတ်တပ်ရပ်လျှက်သားရှိနေသည်ကို သိရှိလိုက်ရသည်။ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ လူပျိုသိုးလေးတစ်ယောက်နှယ် ရင်တခုလုံးတုန်ရီနေသလို ဒူးများကလည်းမနိင်ချင်အောင်ဖြစ်လာသည်။ညွတ်ခွေကျလာသဖြင့် ကုတင်ကိုအားပြု လိုက်မိ၏။ သိမ့်ကနဲ ကုတင်လွုပ်သွားသဖြင့် ခြင်ထောင်အတွင်းမှ ခင်မြင့်သည်………. “….ကိုလွင်လား…..လာလေ…ဘာပြုလို့ ကုတင်ဘေးမှာရပ်နေတာလဲ……” ဆိုတဲ့ ခင်မြင့်ရဲ့အိပ်ချင်မူးတူးခေါ်သံကြောင့် မောင်မောင်တစ်ယောက် ညို့ချက်မိသလို ဆတ်ကနဲ ကုတင်ပေါ်ကခြင်ထောင်ထဲကို ရောက်သွားရသလို လူဟာလည်း တဆတ်ဆတ်တုံနေရသည့်အဖြစ်……။ “…..ကိုလွင်…ဘာဖြစ်နေတာလည်း.. တလွုပ်လွုပ်နဲ့….” လို့ပြောဆိုပြီး မောင်မောင်ရဲ့ကိုယ်လုံးကို သူမဘက်ဆွဲလိုက်သည်။ဒိတ်ကနဲ ရင်အစုံဟာ အပြင်ကိုပြုတ်ထွက်သွားပလားဟုပင် ထင်မှတ်လိုက်ရသည်။

နွေးထွေးနူးညံ့သော ခင်မြင့်ရဲ့လက်အစုံနဲ့အဖက်ခံလိုက်ရတော့ မောင်မောင်တို့ သွေးဆူလာပြီး အေးအေးမော်နဲ့ဖိုက်ဖူးတဲ့အတွေ့အကြုံကလည်း သူ့ကိုတွန်းအားပေးနေ သည်မို့ မောင်မောင်ရဲ့လက်တွေဟာ ခင်မြင့်ရဲ့နောက်ကျောကိုသိုင်းယှက်ဖက်တွယ် လိုက်ပြီး နီထွေးစွတ်စိုနေတဲ့ ခင်မြင့်နွုတ်ခမ်းနှစ်လွာကို ဖိကပ်နမ်းစုပ်လိုက်သည်။ “…..ဟင်း…ဟင်း….ဟင်း…..” ပူနွေးချိုမြိန်သောအနမ်းစကြောင့်ပင်ထင်…..ခင်မြင့်သည်လည်း အချစ်သွေးတို့ ထကြွလာချေပြီ။ မောင်မောင်သည် နောက်ကျောမှနေ၍ ခင်မြင့်ရဲ့ဘော်လီအင်္ကျီချိတ်တွေကို ဆွဲဖြုတ်ကာချွတ်ပြစ်လိုက်ပြီး ဆွဲပါကိုင်ပါများသဖြင့် ဖေါင်းကားပြည့်ဖြိုးလုံးမောက်နေတဲ့ ခင်မြင့်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို သူ၏လက်များဖြင့် အသာအယာအုပ်ကိုင်ပြီး ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်ပေးခါ မတ်တောင်နေတဲ့နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ချောင်းကြားမှာ ဖိကြိတ်ပွတ်ချေလိုက်တော့….. “……အာ့…အင်း…..ဟင်း….အို…ကိုလွင်….အင့်…..” ခင်မြင့်ခါးလေးကော့တက်ရင်းက မပွင့်တပွင့်ငြီးငြူမွုပြုလိုက်၏။မောင်မောင်ရဲ့ လက်အစုံကလည်း သူမရဲ့ပေါင်တွင်းသားတဝိုက်ကို ကတုံကရင်ကြီးနဲ့ပွတ်သပ်ပေး၏။ ဖူးဖူးရွရွအဖုတ်ကလေးတဝိုက်မှာတော့ စောက်မွေးတွေက ထိုးထိုးထောင်ထောင်မို့ မောင်မောင်ဆုပ်ဆွဲလိုက်သည်။ “…..အိုး…..နာလိုက်တာ….ကိုလွင်ရယ်……တအားဆုပ်ဆွဲတာကိုး……ဟွန်း….” ခင်မြင့် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးနေရင်းမှ မပွင့်တပွင့် တိုးတိုးလေးကြိတ်၍ပြောလိုက်၏။ ဘယ်အချိန်က ချွတ်ချလိုက်မှန်းမသိ မောင်မောင်ခါးတွင် ပုဆိုးမရှိတော့ သူ့ပေါင်တွင်းပိုင်း ပေါင်သားများနှင့် ခင်မြင့်၏အိစက်ကြီးမားသော ပေါင်လုံးကြီးများ နွေးထွေးစွာထိတွေ့မိကြ၏။ဝိုးတဝါးအလင်းရောင်အောက် ခြင်ထောင်အတွင်းမှာတော့ အသက်ရွုသံပြင်းပြင်းနှင့်အဝတ်များလွုပ်ရှားသံများကိုသာ ကြားနေပြီး…နှစ်ဦးစလုံး စကားပြောသံတိတ်နေကြ၏။

ခင်မြင့်၏တသွေးတမွေးကိုယ်လုံးလေးကို မောင်မောင်ပွတ်သပ်နွိုးဆွနေသည်ကို ခင်မြင့် ယားယံစွာခံစားရင်း တွန့်ကနဲ ဆတ်ကနဲ…လိမ်ကော့တက်သွားရရှာပြန်သည်။ “….ဘာတွေလုပ်နေမှန်းမသိဘူး….ခါထဲမှ….” မောဟိုက်တုံရီသံဖြင့် ခင်မြင့်ရဲ့အသံလေးများက မောင်မောင့်ရင်ကို လွုပ်ခတ်သွား စေသည်။ဖိုမ…အထိအတွေ့ကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံးမှာ တုံတုံလွုပ်လွုပ်ဖြင့် ကိုယ်တွယ်စမ်းသပ်နေမိကြပြန်၏။ မောင်မောင်လက်တဖက်က ခင်မြင့်၏ဖေါင်းအိနေသော စောက်ဖုတ်ကလေးကို စမ်းပြီး အကွဲကြောင်းအလိုက်ထက်အောက်ပွတ်သပ်ပေးမိသလို…….. ခင်မြင့်၏လက်တစ်ဖက်ကလည်း မောင်မောင်၏လီးကို ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်ပေးသဖြင့် ပူနွေးနွုးညံ့သောအထိအတွေ့လေးများကြောင့် လီးကြီးမှာလည်း တဖြေးဖြေးမာတင်း လာပြီး ထောင်ထလာလေသည်။ မောင်မောင်သည် အရွယ်နှင့်မမျှသောလီးကြီးက ခင်မြင့်လက်ထဲဝယ် ပြည့်ဖြိုးတင်းမာကာ လက်တဆုပ်စာလောက်ကြီးထွားလွန်းလှ၏။ ခင်မြင့်သည် သန်းလွင်နှင့်အိမ်ထောင်ကျသည့် တပတ်ကျော်ကျော်အတွင်းမှာ ညစဉ်ထိတွေ့လိုးခံဖူးပြီး သန်းလွင်ရဲ့လီးကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်ကိုင်ခဲ့ဖူးပေမယ့် ယခုလောက် မကြီးထွားဟုစိတ်ထဲမှထင်မှတ်မိလိုက်ပေမယ့် ကာမရဲ့လောင်မြိုက်မွုကြောင့် စဉ်းစား တွေးခေါ်မွုခွန်အားများမှာ ယုတ်လျော့နည်းပါးစေလေသည်။ တက်ကြွလွုပ်ရှားမွုတွေက ခင်မြင့်ကို ချုုပ်ကိုင်လွမ်းမိုးလျက်ရှိ၏။တခုဘဲ ခင်မြင့်စိတ် ထဲမှာ စနိုးစနောင့်ဖြစ်မိသည်။သန်းလွင်၏ချွေးနံ့သည် အနည်းငယ်စူးလှ၏။ယခု အမှောင်ထဲ၌မိမိကို အားပါးတရကြီးဖက်ပွေ့ပွတ်သပ်နေသောအနံ့ကတမျိုး တခါတရံ ချွေးနံ့က စူးရှသလိုရှိပြီး တစ်ခါတရံ မွေးမွေးလေးချိုအီနေပြန်သည်ကိုတော့ ခင်မြင့် တဒင်္ဂစဉ်းစားမိလိုက်သလိုရှိသည်။ “…..ကို…..ကိုလွင်…..” ခင်မြင့် ကြီးထွားသန်မာသော လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ရင်း တိုးညှင်းစွာခေါ်ကြည့်၏။….တုံ့ပြန်သံထွက်မလာဘဲ ပြင်းထန်သောအသက်ရွုသံနှင့် အတူနှာခေါင်းမှပူနွေးသောသက်ပြန်လေက ခင်မြင့်၏မျက်နှာကိုရိုက်ခတ်လာသည်။

တဆက်ထဲမှာဘဲ လက်တွေက မိမိရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးနွိုက်ကလိပေးနေသလို လုံးကျစ်မာခဲနေတဲ့နို့တွေကိုလည်းတဘက်စီ တလှဲ့စီစို့ပေးခြင်းကို ခံစားလိုက်ရပြန်တော့ ခင်မြင့် မတူသော ဖိုမ ဆိုသောအထိအတွေ့တွေက ခင်မြင့်အားရစ်ပတ်ချုပ်နှောင်လာ သဖြင့် ရုန်းထွက်နိုင်စွမ်းတွေ လွင့်မျောကုန်ပြီဖြစ်သည်။ မောင်မောင်ကလည်း တလုံးတပါဒမျှပြောဆိုမနေတော့ဘဲ သူမကိုအပျိုဘဝထဲက ပိုးပန်းပြီးစိတ်မှန်းနဲ့ဂွင်းတိုက်ခဲ့ရပေါင်းများလှပြီမို့ ယခုလက်တွေ့အပိုင်နှိပ်ရန်ကိုသာ စိတ်စောစွာပြုမူနေလေရာ…ဘာဆိုဘာမှအပိုပြောမနေတော့…ဆရာဆရာ့ကြီးတွေရဲ့ သင်ကြားပို့ချချက်တွေ၏သင်ခန်းစွာတွေကို နံပါတ်စဉ်အလိုက်ကာမရဲ့သော့ချက်များ ကိုသာတွင်တွင်ကြီးဖွင့်လှစ်ဖို့ ကြိုးစားနေလေတော့သည်။ “….ဟင်း….ဟင်း…အီး….အား…..ယားတယ်……အဟင့်…ဟင့်…..” တုံရီလွိုက်ဖိုသောအသံတိုးညှင်းစွာထွက်ပေါ်လာသည်။ခင်မြင့် ဂနာမငြိမ်တော့ ပေါင်တွေကိုချဲလိုက်စုလိုက်နဲ့ ရာဂသွေးတွေဆူကုန်ပြီဖြစ်သည်။သူမရဲ့စောက်ဖုတ် အတွင်းသားနံရံများကလည်း တလွုပ်လွုပ်၊တရွရွနဲ့အရည်ကြည်များ ရွဲရွဲစိုစေပြန်၏။ မောင်မောင်သည် သူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကြား ဒူးထောက်၍အနေတော်ဖြစ်အောင် နေရာယူလိုက်ပြီး ခင်မြင့်၏ပြည့်ဖြိုးအိစက်နေသော ပေါင်နှစ်ဖက်ဆွဲကားမြှောက်ပင့်၍ သူ့ပေါင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။ ပူနွေးသောလီးထိပ်၏အထိအတွေ့က ခင်မြင့်၏စောက်ခေါင်းဝမှတဆင့် တကိုယ်လုံး သို့ပျံ့နှံ့စီးဆင်းစေသည်မို့ မချင့်မရဲသောဝေဒနာတစ်ရပ်ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။ လီးကို စောက်ခေါင်းဝတွင်တေ့ထောက်ပြီး ဂျိုင်းအောက်သို့လက်လျှိုသွင်းပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်အားပြုကိုင်လိုက်သည်……ပြီး…နွေးထွေးအိစိုသောခင်မြင့်၏နွုတ်ခမ်းကို ငုံခဲဖိကပ်ပြီး သူ၏လီးကို ဖိသွင်းလိုက်သည်။ “…….ဗြစ်…..ဗြစ်….အာ…..အီး….ဗြစ်…..စွပ်…….” “……အား…အ….မလေး…..ကျွတ်…ကျွတ်…….” လီးကြီးဝင်သွားပုံက ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးပင်…..စောက်စိထိပ်လေးကိုထိုးဖိပြီးမှ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဖိဖိပြီးထိုးဝင်သွားခြင်းဖြစ်ရာ ဆီးခုံတစ်ခုလုံး ထူပူ၍ ကျင်တက်သွား၏။

ပြည့်သိပ်ကြပ်သိပ်နေသော အထိအတွေ့ကြောင့် ခင်မြင့်မှာ ချွေးလေးများပင် ပျံလာသည်။ကျယ်လောင်သောအသံဖြင့်လည်း မငြီးတွားရဲ…အပေါ်ထပ်မှာအိပ်နေကြ သော သန်းလွင် အဖေ၊အမေတို့နိုးသွားမှာစိုးသဖြင့် အံကြိတ်ခါ အသားလေးများ တဆတ်ဆတ်တုံသည်အထိ မာန်တင်း၍ ခံလိုက်ရသည်။ “…..ဗြစ်…ဗြစ်……ပလပ်….ပြွတ်…ပြွတ်…..ဒုတ်….အား…အ……” တင်းတင်းမာမာကြီးတိုးဝင်နေသော လီးကြီးက တဖြေးဖြေးနစ်ဝင်နေရာမှ ရုတ်တရက် ဗြစ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲအသံတွေနဲ့အတူ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားသားအိမ်ဝအထိ စူးစူးနစ်နစ်ကြီးဝင်ရောက်လာသဖြင့် ခင်မြင့်အလန့်တကြား…”….အား..”ဟု အံကြိတ်၍ အော်ဟစ်လိုက်မိရင်း……. မောင်မောင်၏ရင်ဘတ်ကြီးကို ဆီး၍တွန်းထားလိုက်ရသည်။တပါတ်ကျော်ကျော် အလိုးခံထားဖူးသည့်စောက်ဖုတ်က ခုချိန်ထိကျိန်းနေဆဲကျပ်နေဆဲမို့ မောင်မောင်၏ စံချိန်မှီကြီးထွားရှည်လျားလွန်းသော လီးကြီးဒဏ်ကို အလူးအလဲခံစားနေရသည်။ တွန်းထားသောလက်နှစ်ဖက်မှာ တဆတ်ဆတ်တုံနေသည်။….တဟင်းဟင်းနဲ့ မာန်ထနေသော မောင်မောင် အရှိန်ကိုမလျော့ဘဲ ဖိ၍လိုးလိုက်ပြန်သည်။ “….အာ့…အား….အို့..အို့..ကျွတ်…..ကျွတ်…..အမလေး….နာ….နာတယ်…..အို… ကိုလွင်….ရယ်…..ဒီကနေ့မှ…ကိုလွင့်လီးက….အကြီး….ကြီး…ဖြစ်နေပါလား…. ကိုလွင်ရယ်…….ရှီး….ကျွတ်…အ…….” “…..ပြွတ်….စွတ်….စွတ်….စွိ…..ထုတ်….အာ့….အမ့လေး….တော်…..တော်ပြီ… …အင့်….အား…..နာတယ်…..နာ….တယ်……ကျွတ်….ကျွတ်……..” နာကျင်စူးရှစွာပြောဆိုလာသော ခင်မြင့်ရဲ့တိုးလျှိုးတောင်းပန်သံကြောင့် မောင်မောင်က အလိုးအညှောင့်ကို ရပ်ပြီး…ရုန်းကန်ဖယ်ရှားနေသော ခင်မြင့်ရဲ့လက်အစုံကိုဖယ်ရှားခါ.. တဆတ်ဆတ်တုံနေသော သူမရဲ့နွုတ်ခမ်းကို ဖိကပ်ငုံခဲစုပ်ယူလိုက်ပြီး သူမရဲ့နို့တွေကို ဖွဖွလေးပွတ်လိုက်….တင်းကနဲနေအောင် ဆုတ်ချေနယ်ဖတ်လိုက်…ခန္ဓာကိုယ်တစ်ချမ်း ကို ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်ရာ……ခဏကြာတော့ ခင်မြင့်ရုန်းကန်ဖယ်ရှားခြင်းများငြိမ်သက် သွားသလို ပေါင်နှစ်လုံးကလည်း ယမ်းခါနေလေတော့၏။

အရင်းထိ နစ်ဝင်နေသောလီးကြီးအသာအယာချွတ်လိုက်သည်။စောက်ဖုတ်နွုတ်ခမ်း သားလေးများ လီးကိုငုံခဲ၍ စုပုံပါလာလေသည်။ နောက်ထပ်အသာလေး ဖိကြိပ်၍ သွင်းလိုက်သည်။ခင်မြင့်တစ်ချက်မျှတွန့်ကနဲဖြစ်သွား ရပြန်သည်။ရုန်းကန်လွုပ်ရှားရင်းမှ ခြင်ထောင်ကြိုးကလည်းပြုတ်ကျလို့ထွေးနေသည်ကို မောင်မောင်လက်တဖက်ကဖယ်ရှားရင်း…..ခင်မြင့်ရဲ့နို့တဘက်ကိုဆုပ်ကိုင်ဆွဲယူပြီး ဆက်၍လိုးလိုက်သည်။သွက်လက်သောဆောင့်ချက်….ရိုက်ချက်များဖြင့် အဆက်မပြတ်ဆက်၍ လိုးနေရာမှ ခင်ပြင်းပြင်းဝေဒနာကို ခံစားလိုက်ရသဖြင့်…… “…….အီး…ဟီး…..ဟင်း..အ..အား….ကွဲသွားပြီ…ထင်တယ်……အာ့…အား… အမလေး….ကျွတ်….ကျွတ်……အ…….” စောက်ပတ်ကလေးကွဲသွားသဖြင့် စောက်ဖုတ်မှာအနည်းငယ်ကျယ်သွားသလိုရှိပြီး ကြီးမားသောလီးကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းပိုင်းသားအိမ်ထိ ထိထိမိမိကြီးပွတ်တိုက် လိုးသွင်းမိပြန်လေရာ……ခင်မြင့်နားဖျားခြေဖျားလေးများပူနွေးသွားပြီး…တဖျင်းဖျင်းဖြင့် နာကျင်ခံကောင်းဖြစ်လာတော့သည်။အောက်မှနေ၍ ဖင်ကိုပင့်မြှောက်ကော့ထောင်ပေးလာသည်။ “……အား…ရှိ…..ကျွတ်….ကျွတ်…..ဆောင့်…ဆော့င်…..အင့်….အ….ဒုတ်…..ဘွတ်..” အသံတွေကကျယ်လိုက်တာ ကိုလွင်ရယ်…….. ခင်မြင့်၏အားမလိုအားမရသံနှင့် အလိုမကျဟန်စွက်ဖက်သော စကားသံတစ်ရပ် မောင်မောင်နားမှာတိုးညှင်းစွာ ကြားလိုက်ရပြန်သည်။

အမှောင်တွင်း၌ ကြီးမားသောအပူလွိုင်း ကာမမီးလောင်မြိုက်ခြင်းကို ခံစားနေကြသော ခင်မြင့်နှင့်မောင်မောင်တို့နှစ်ယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖက်တွယ်ရင်း လိုးနေကြပြန်သည်မှာ တဖြေးဖြေး အမြင့်ဆုံးအခြေအနေသို့ ဆိုက်ရောက်သွားလေသည်။ “……ဟင့်….ဟင့်……အင့်…..အိုး…အိုး…..ရှီး….ကျွတ်…..ကျွတ်……” “….စွတ်…စွတ်….ဗျီ…..ဒုတ်…ဒုတ်…..” “…..အား…အား….ကောင်း….ကောင်းလာပြီ……ဆောင့်….ဆောင့်….အင့်… ….ကိုလွင်……ခင်မြင့်…..ပြီး…..ပြီး……တော့မယ်……အား….ထွက်….ထွက်ကုန်ပြီ…” ခင်မြင့် …တရှီးရှီး…..တကျွတ်ကျွတ်ငြီးတွားပြီးနောက် မောင်မောင်၏နောက်ကျောကို တွဲဖက်ရမ်းခါရင်း……စောက်ခေါင်းအတွင်းမှသုတ်ရည်များ ပစ်ကနဲနေအောင် ပေါင်တွင်းကျောတွေတောင့်တင်း၍ ညှစ်ထုတ်ပစ်လိုက်ရင်းမှ ငြိမ်ကျသွားရလေသည်။ ထိုစဉ်မှာဘဲ မောင်မောင်ကလည်း စီးပိုင်ပိုင်ကြီးလိုး၍ကောင်းသောခင်မြင့်၏ စောက်ပတ်ညှစ်အားကြောင့်သူ့လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ရင်းမှ ခင်မြင့်၏ကိုယ်ပေါ်သို့မှောက်ချပြီးဖင်ကိုဆတ်ကနဲ……ဆတ်ကနဲ..ညှောင့်ရင်းမှ အရသာထူးကို ခံစားရင်းမှိန်းကျသွားလေသည်။

နှစ်ယောက်သားတင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်နမ်းရွိုက်အမောဖြေရင်းမှ ခဏအကြာမှာ မတိုးလွန်းမကျယ်လွန်းနှစ်ကိုယ်ကြားလေသံဖြင့် ခင်မြင့်၏နွုတ်ဖျားမှ မောလျတုံရီလွိုက်ဖိုသံဖြင့်…….. “….ဒီနေ့ညလိုအဖြစ်မျိုးကို တစ်သက်လုံးမေ့လို့ရနိုင်တော့မှာမဟုတ်တော့ဘူး…. မောင်မောင်…….” ဒိတ်ကနဲ ထိတ်လန့်အံ့သြကာ ရုတ်ချည်းပင် သူမပေါ်မှ မှောက်လျှက်မှေးနေသော မောင်မောင် ခေါင်းနပန်းကြီးကာ ဆတ်ကနဲ ခေါင်းထောင်၍သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးဘေး တစ်ဖက်ကို တတောင်ဖြင့်ထောက်၍အံ့သြသောအမူအရာဖြင့် ခင်မြင့်အားကြည့်ရင်း…. “…..နင်……နင်….ခင်…ခင်မြင့်….ငါ့ကို…..မှတ်….မှတ်မိသွား…….” “..အင်း..” အစကတော့….နင်မှန်းမသိဘူး….ငါ့စောက်ဖုတ်ကလေးထဲ….နင့်လီးကြီးဝင် သွားတော့ ငါ့ယောကျ်ားလီးက ဒီလောက်လည်းမကြီး ရှည်လည်းမရှည်တော့ ငါ့သံသယစိတ်ကို ကြီးထွားလာတယ်ဟ….ပြုတ်ကျလာတဲ့ ခြင်ထောင်ကို နင်ဖယ်ပစ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မှန်အိမ်ကအလင်းရောင်လေးနဲ့ပဲ ငါအားစိုက်ကြည့် လိုက်တော့ ငါ့ယောကျာ်းမဟုတ်ဘဲ နင်ဆိုတာ ငါသေသေချာချာကြီးသိလိုက်ရတယ်…” “….ဒါဆိုလည်း….ခင်မြင့်ရယ်…..အဲဒီအချိန်ထဲက ရုန်းကန်ဖယ်ရှားပစ်လိုက်ပေါ့….” “အင်း”….ခက်တော့ခက်သားဟ…မောင်မောင်ရ…မိန်းမသားဘဝဆိုတာ ဒီလိုပါဘဲ ကြိုက်ချင်ကြိုက် မကြိုက်ချင်နေ ချစ်တာမချစ်တာ အသာထားစောက်ဖုတ်ထဲကို လီးဝင်သွားပြီဆိုရင်တော့ စောက်ပတ်ကလီးကိုမထွေးချင် မအံချင်ဘူးဖြစ်နေပြန်ရော. …စောက်ဖုတ်က..လီးကြီးကို….ဖြစ်ညှစ်ဆုတ်ထားပြီး…..စောက်ပတ်ကွဲပြဲသည်အထိ အလိုးခံချင်ကြတော့တာပါဘဲဟာ….ဒါပေမဲ့…….” “…ဘာဒါပေမဲ့လည်း…” ခင်မြင့်ရဲ့ မိန်းမဘဝဒဿနကို တမေ့တမောနားစိုက်ထောင် ရင်းမှ ခင်မြင့်ရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ပြန်လည်မေးခွန်းထုတ်လိုက်မိသည်။ “ဒါပေမဲ့ဆိုတာ မိန်းမတိုင်းတော့မဟုတ်ဘူး….မောင်မောင်….ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့…. နင်နဲ့ငါတို့နှစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့တဲ့အခြေအနေနဲ့ အချိန်ကလည်း နှစ်ဦးနှစ်ဖက်အားပေးအုံးမှ ကဲပါလေ…ဒါတွေပြောနေလို့ဆုံးမှာမဟုတ်တော့ဘူး…..နောက်တခါလုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့ဟာ…..နင့်အသပ်အနယ်….အရွိုက်တွေက ငါ့စိတ်တွေကို မူမမှန်အောင် ဖြစ်နေကုန်ပြီ…..နောက်ပြီးငါ့ယောကျ်ားပြန်လာရင်လည်း ပြဿနာ……”။

“….နင့်….ယောကျ်ားသန်းလွင်….ကင်းတဲမှာဖဲရိုက်နေပြီဟ…..ဖဲချပ်ကိုင်နေရရင် မနက်လင်းအောင်ထိုင်ရာကမထစတမ်းဆိုတဲ့…အစားထဲကဘဲဆိုတာ နင်လည်းသိသား နဲ့ဟာ…ဒီကောင်…မနက်မိုးထိန်ထိန်လင်းမှ ပြန်လာမယ်ဆိုတာ…သေချာပေါက်ဘဲ…..” “…..အင်း…ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်ဟ….မောင်မောင်ရ….သူက….သူ့အဖေအတိုင်းဘဲ.. ဖဲဆိုအသေရိုက်တာ……အိုးပစ်အိမ်ပစ်…ခုလည်းကြည့်လေ….သူ့မယားကို ဒီ့ပြင်လူ တက်လိုးနေပြီ….ငါတခုတော့ တောင်းပန်ပါရစေဟာ……” “…ဘာကိုလည်း…..ခင်မြင့်…..” “….အခုညဖြစ်တဲ့ကိစ္စကို လူမသိပါစေနဲ့ဟာ….နောက်ပြီးငါ့ကိုလည်း အထင်မသေးပါ နဲ့လို့…..” “…အော်…ဒါက…..စိတ်ချစမ်းပါ….ခင်မြင့်ရာ….ဒါမျိုးကလူသိလို့ဖြစ်တာမှမဟုတ်တာ.. ….နင့်ကိုလည်း ငါအထင်မသေးပါဘူးဟာ….အရင်ထဲက နင့်ကိုငါချစ်ခဲ့တာဟ…အခုမှ” “…..ကဲပါဟယ်…..စကားတွေပြောမနေပါနဲ့တော့…..ငါ…ငါ….မနေနိုင်တော့ပြန်ဘူးဟ… ….လိုးမှာဖြင့်….လိုးလိုက်စမ်းပါဟာ…..” “….အေး……ငါကလည်း….လိုးဖို့အသင့်ဘဲ…..ဒီတစ်ခါတမျိုးပြောင်းလိုးမယ်….နင် လေးဘက်ကုန်းပေးဟာ……” မောင်မောင်ရဲ့စကားအဆုံးမှာတော့…..လီးကိုဖွဖွရွရွကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေတဲ့ ခင်မြင့်.. လူးလဲထကာ ကုတင်ပေါ်၌ လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်၏။

သူမ၏ကြီးမားပြည့်ဖြိုးလှတဲ့ နို့နှစ်လုံးဟာ ရမ်းခါ၍နေသည်။မောင်မောင်သူမရဲ့ခါးပေါ်ကိုလက်နဲ့ဖိလိုက်တော့ ခါးလေးကော့ ဖင်လေးအောက်ပြစ်သွားကာ အရည်များဖြင့်စိုရွဲနေသောစောက်ဖုတ်ကြီး ဟာ လက်တစ်ဆုပ်စာမှပြူးပြူးကြီးနောက်သို့ပြူးထွက်လာသည်ကို မီးရောင်ဖြင့် ဝိုးတဝါးမြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ မောင်မောင်ဒူးထောက်ထိုင်နေရာမှ ခင်မြင့်၏ဖင်စုံကြီးရဲ့နောက်ကနေ မြင်းထိုင် အနေအထား မကုန်းမကွဖြင့် နေရာယူပြင်ဆင်လိုက်၏။သူ၏ကြီးမားရှည်လျားနေတဲ့ လီးကြီးကိုအရင်းမှကိုင်ကာ အကွဲကြောင်းလေးအထက်အောက် ဘယ်ညာကို လီးထိပ်ဖြင့်လူးလှိမ့်ပွတ်သပ်ဆွဲယူလိုက်၏။ “….အ….အင့်……ကျွတ်…ကျွတ်….ဒုက္ခပါဘဲ…လုပ်မှာသာလုပ်စမ်းပါဟာ… နင်အဲသလိုကြီး မထိတထိမလုပ်စမ်းပါနဲ့…ငါ …မနေတတ်ဘူးဟ……” သက်တူရွယ်တူ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေမို့ ရဲတင်းပွင့်လင်းစွာ ခင်မြင့်ပြောဆိုလိုက်သည်နှင့် မောင်မောင်ကလည်း လီးကြီးကိုသူမ၏စောက်ခေါင်းဝတွင် တေ့ထောက်၍ သေးကျင်နေသည့်ခင်မြင့်၏ခါးလေးကို စုံကိုင်စွဲကာ မဟားတယားဖိသွင်းလိုက်သည်။ ပြီးချက်ဆောင့်ချက်မှန်မှန်လေးဖြင့် လိုးဆောင့်နေပြန်ရာ ခင်မြင့်မှာအသဲစွဲအောင် ကောင်းနေသမို့ စောက်ခေါင်းထဲက သုတ်ရည်များ အဆမတန်ပန်းထုတ်လိုက်မိရပြန်သည်။

လီးကြီးကလည်း ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်လိုးနေရာ တဘွတ်ဘွတ်အသံများ မြည်ဟီးရရှာ၏။ ‘…ဟိတ်…အသံတွေသိပ်မမြည်စေနဲ့…ဟ…..” “….ထိန်းတော့…ထိန်းလုပ်တာဘဲဟ……နင့်စောက်ဖုတ်က…အရည်တွေတအားထွက်တာကိုး…..” စကားကိုအပြန်အလှန်ပြောဆိုနေရင်းမှ မောင်မောင်သည်တွဲလဲကျရမ်းခါနေတဲ့ ခင်မြင့်ရဲ့နို့နှစ်လုံးကိုစုံကိုင်စွဲယူဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ချေလိုက်၏။ “….အား….ဟင်း…ဟင်း……အား…..တမျိုးကြီးဘဲ…..မောင်မောင်……ငါ….အားမရဘူး. ….ဆောင့်…ဟာ….နာနာလေး…..” မောင်မောင်ကလည်း ဖိုးကျိုင်းတုန်ဖြစ်သွားခါ ဆွဲကိုင်ဆုတ်ချေနေတဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လွတ်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ပခုံးနှစ်ဖက်ကို လက်များဖြင့်ဆွဲကိုင်အားပြုပြီး အသားကုန်ပစ်ပစ် ဆောင့်ပါလေပြီ…… “…..အင့်…..အင့်……စွတ်…..စွတ်…..ဘွတ်…..ဘွတ်…..အင့်…ဟီး… ….ကျွတ်…..ကျွတ်…..ဗြစ်…..ဗြစ်……ဘူ…ဘွတ်……..” ဒုတိယအချီမို့ စောက်ခေါင်းကလည်း ကျပ်အရည်တွေကလည်း ရွမ်းစိုနေသည်မှာ လေအဝင်များပြီးလီးကြီးကိုဆွဲနွုတ်လိုက်တိုင်း အီးပေါက်သံကဲ့သို့ လေသံများထွက်ပေါ် လာသည်။ လိုးနေကျ သန်းလွင်၏လီးမဟုတ်ဘဲ…..တစိမ်းလီးတချောင်းအဝင်ခံရပြီမို့ အသစ်အဆန်းတမျိုးလိုပင်….အီ…ဆိမ့်အောင်ကောင်းသွားရသူကတော့ ခင်မြင့်ပင် ဖြစ်၏။ ခေါင်းအုံးပေါ်ခေါင်းစိုက်အားပြုပြီး လက်နောက်ပြန်ဖြင့် မမှီမကမ်းမောင်မောင်ရဲ့ပေါင် တွေကို ဆွဲကိုင်အားပြုဖိကပ်သလို သူမ၏ဖင်ကြီးကိုလည်း နောက်သို့ကော့ကော့ပေးခါ အလိုးခံလိုက်မိလေသည်။ “…..ပြွတ်….ပြွတ်……စွတ်…..စွတ်….ဗြွတ်…..ဗြစ်……” ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ အားပါပြီးပြင်းထန်လွန်းလှသည်။

ခင်မြင့်ဖင်ကြီးနှစ်လုံးမှာ လွိုင်းထ၍တုံတုံသွားသလို နို့ကြီးနှစ်လုံးကလည်း ဘယ်ညာရမ်းခါ၍ပင် နေ၏။နှစ်ဦးစလုံးကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လာကြပြီး အသက်ရွုသံများပြင်းထန်နေ၏။…မောင်မောင်ကလည်း သူမ၏တင်ပဆုံကို လက်ဖြင့် တဖျန်းဖျန်းရိုက်ကာ အားမာန်အပြည့်ဖြင့် လိုးဆောင့်နေလေ၏။ “…ဗြစ်….ဗြစ်…..စွတ်….စွတ်……ဘွတ်…..အ…အား…အ…..အ……ဟင်းဟင်း….” ခင်မြင့် မျက်တောင်လေးများ မှေးစင်းသွားပြီး သူမ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ သုတ်ရည်များကိုပြစ်ကနဲပန်းထုတ်ရင်း ငြိမ်သက်သွားသည်နှင့်မရှေးမနှောင်းမှာပင် လေးငါးဆယ်ချက်ဖိဆောင့်လိုးလိုက်ရင်းမှ မောင်မောင်တင်ပါးများ ခွက်ဝင်သွားအောင် လီးထိပ်မှသုတ်ရည်များကို ခင်မြင့်၏စောက်ခေါင်းကျဉ်းလေးထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်ရင်းမှပင်…..နှစ်ဦးသားကုတင်ပေါ်မှောက်ရက်အနေအထားဖြင့် မိန်းမော၍ သွားလေတော့သည်။ “…..ဟေ့ကောင်…..မောင်မောင်…..” “…ဟာ….ကိုထွန်းလွင်…” အိမ်ထဲမှ ခေါင်းစုတ်ဖွားနှင့်ထွက်လာသော မောင်မောင်အားအသံများကပ်၍ ခေါ်လိုက်သော ထွန်းလွင်၏စကားသံကြောင့် အလန့်တကြားခေါင်းမော့၍ တုံ့ပြန်ထူးလိုက်ရမိသည်။ “….ညှော်တွေများနေပြီ ထင်တယ်….” “…ဗျာ….ဘာ…ညှော်မိရမှာလဲ…..” “…..စောက်ဖုတ်ညှော်….စောက်ဖုတ်…..” “….ခင်များကတော့ လုပ်ပြီ…..မဟုတ်ကဟုတ်က……” “…….ငါသိပါတယ်….မောင်မောင်ရာ…..မနေ့ညက တညလုံး….ငါ့ညီမခင်မြင့်နဲ့ မင်းတညလုံးဖိုက်ကြတာ…..” “…..အိုး….ခင်…ခင်….ခင်များ….” မောင်မောင်…ထိတ်လန့်တုန်လွုပ်စွာနောက်သို့ခြေတလှမ်းဆုတ်လိုက်မိရင်းမှ…စကားကို ထစ်ငေါ့စွာပြောဆိုရေရွတ်လိုက်မိရသည်။

“….မကြောက်ပါနဲ့…မောင်မောင်ရာ…..မင်းကိုငါဘာမှမလုပ်ပါဘူး…..စိတ်ချနေစမ်းပါ…” “….အင်း…..တော်ပါသေးရဲ့ဗျာ….နို့မို့ဆို….ခင်များရဲ့ပွဲသိမ်းလက်သီးချက်မိလောက်ပြီ မှတ်တာ…..” “…..မိန်းမနဲ့ယောကျာ်းဆိုတာ ထိမိရင်မီးပွင့်တယ်ဆိုတာ ဓမ္မတာပါဘဲကွာ…သူလည်း စောက်ဖုတ်ထဲလီးဝင်သွားပြီးဆိုတော့…အင်း….ငါကတော့ ပြဿနာမရှာပါဘူးကွာ… …မင်း သန်းလွင်ကိုတော့ ဂရုစိုက်ကွာ….တော်ကြာ မယားထိ ဓားကြည့်ဆိုတာ ဖြစ်နေဦးမယ်….…..ဟုတ်ကဲ့…ပါ….ကိုထွန်းလွင်…ရာ…..ပြီးပါပြီ။