အသက်လေးဆယ်ကျော်အရွယ် အပျိုကြီးဆိုတဲ့ အကိုင်အတွယ်အနှူးအဆွ အရှိုက်အနမ်းအလူးအလှိမ့်များအောက်မှာ

ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်ရဲ့ ခပ်ကုန်းကုန်း လုပ်ပေးထားသည့် ဖင်ခေါင်းထဲကို အဆက်မပြတ် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်ကာ လိုးဆောင့် ပေးနေသော ကြက်ကုလားစိုးမြင့်ရဲ့ ပြောင်ချောနေသော လီးဒစ်ကြီးကို ချောယုစံ တအံ့တသြ ငေးစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ လီးကြီးတုတ်ခိုင် သလောက် အလျားရှည်ပြီး သူမစိတ်ထင် ၈ လက်မ ၉ လက်မ မကပင် ရှိလေမလားမသိ လို့ စိတ်ထဲက ခန့်မှန်းမိသည်။ အလုံးအထည် ကြီးမားပြည့်ဖြိုးသည်နှင့်အမျှ ယောက်ျားသားတွေ သွားရည် တမြှားမြှားကျချင်စဖွယ် လုံးဝိုင်းကားစွင့်ကာ ထွားထွားအိအိ တစ်တစ်ရစ်ရစ် ရှိလွန်းလှသည့် ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့် ရဲ့ဖင်အိုးကြီးနှစ်ဖက်ကို ကုလားစိုးမြင့် အနောက်မှနေ၍ သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆုပ်ကိုင် ဆွဲမယူပြီး သူမဖင်စအိုပေါက်ထဲသို့ ကြီးမားတုတ်ထွားလှသည့် ကုလားလဒစ်ပြဲကြီး အတင်းအကြပ် ဖိသိပ် ထည့်သွင်းကာ လီးဒစ်ထိပ် ကနေ လီးအရင်းရောက်သည့်တိုင် သူမဖင်ဝထဲကို တဗြုတ်ဗြုတ် အသံထွက်အောင် အနောက်ကနေ အားနှင့်မာန်နှင့် တရစပ် ဖိဆောင့် လိုးသွင်း ပေးနေရာ ခံရသူ အဖို့တော့ ဘယ်လိုနေမယ်မသိ။ ကြည့်မြင်ရသူ အဖို့ရာတွင် ပေါင်ကြားထဲရှိစောက်ပတ်ဆီမှ စောက်ရည်တရွှဲရွှဲ ဖြစ်လာရသည်အထိ ရင်တဖိုဖိုအသည်းတလှပ်လှပ် ခံစားနေ ရပေတော့သည်။ သူလိုးပုံက အချိုးကျသလို လိုးသက် ရင့်နေသော ဝါရင့်သမ္ဘာရင့် အလိုးသမား (ဖိုက်တာ) တစ်ယောက် ပုံ ပေါက်နေပါသည်။ သူရော ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်ရော ဆရာမအိမ်က အိပ်ခန်းထဲမှာ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး နှစ်ယောက်သား အချိန်းအချက်လုပ် တွေ့ဆုံကာ စိမ်ပြေနပြေ လိုးနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆရာမလည်း ကုလားလရည် ဘယ်လောက်တောင်များ သောက်ခဲ့ပြီးပလဲ မသိပါ။ သူမပုံစံ ကြည့်ရတာ လရည်တွေ အတော်ကြီး ဝနေဟန် တူပါသည်။ စောက်ပတ်အလိုးခံရုံသာမက ဖင်ပေါက်ထဲကိုပါ လီးထည့်ပြီး အလိုးခံခြင်း ဖြစ်တာမို့ လိုးသက် အတော်ကလေး ရနေပြီ ဖြစ်သော သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆက်ဆံရေးအခြေအနေကို ကောင်းစွာ သဘောပေါက် နားလည်နိုင်ပါပြီ။ ဟင်း တော်တော်ကြီးတဲ့လီးပဲ တို့ဆရာမကြီးတော့ အီဆိမ့်နေအောင် ခံရမယ် ကုလားလီးကြီးတယ် ဆိုတာ ဟိုတုန်းကကြားဖူးတာ မှန်များ မှန်နေလားတော့ မသိဘူး။ ပြီးတော့ လိုးတာလည်း စောက်ပတ်မလိုးဘဲ ဖင်ပေါက်လိုးရတယ်လို့။

ကြံကြီးစည်ရာ ဒီလောက် အပေါက်ရှားတယ် ဆိုရင်လည်း ငါ့စောက်ပတ်ကို လာလိုးလိုက် ပြီးရော။ ချောယုစံတစ်ယောက် စိတ်ထဲက ကြိတ်တွေးရင်း တစ်ကိုယ်တည်း ပြောနေမိသည်။ ချောယုစံက အသက် ၁၈ နှစ်အရွယ် သင်္ချာမေဂျာ ဒုတိယနှစ် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလေးတစ်ဦးဖြစ်ပြီး ကထိကဆရာမ ဒေါ်ညိုစိမ့်ရဲ့ အိမ်မှာ သူမကိုယ်တိုင် ဖွင့်လှစ်ထားသော ဘော်ဒါဆောင် မှနေ၍ ယမန်နှစ်ကတည်းက စတင်နေထိုင်ကာ ကျောင်းလာတက်နေသူ တစ်ဦးလည်း ဖြစ်သည်။ သူမဇာတိက အောက်မြန်မာပြည် နယ်မြို့လေးတစ်မြို့ဆီက ဖြစ်သည်။ ချောယုစံမိဘတွေက ပြည့်စုံကြွယ်ဝသူတွေမို့ ကျောင်းလခ ဘော်ဒါဆောင် စားသောက်စရိတ် စသည်များအတွက် ဘာမှမပူပန်ရပါ။ တစ်ခုရှိတာက သူမက အလှအပဆိုင်ရာပစ္စည်းတွေ အဝတ်အစား အသုံးအဆောင်တွေကအစ အသစ်အဆန်းတွေ မက်ပြီး အသုံးအစွဲ လည်း တော်တော်ကလေးကြီးသည်။ မိဘတွေကလည်း သူမှာသလောက် ပိုက်ဆံကို အမြဲတမ်း ဘဏ်ကနေ တစ်ဆင့် ပို့ပေးလေ့ရှိ တာမို့လည်း ကျောင်းသူတွေကြားမှာ အသုံးအစွဲ လက်ဖွာပြီး လက်ညှိုးညွှန်ရာ ရေဖြစ်နိုင်သူ အဖြစ် ကျောင်းမှာနာမည်ကြီးသူ ဖြစ်ပါသည်။ ချောယုစံ ကျောင်းတက်ရမှာပျင်းပြီး အဆောင်ထဲမှာပဲ ဖုန်းနားကြပ်တပ်ပြီး အွန်လိုင်းတက် သီချင်းနားထောင် ရုပ်ရှင်ကြည့်လုပ်နေရာ ဆရာမဆီ အဆောင်လခပေးဖို့ သတိရလာတာနှင့် အပေါ်ထပ်တက်ခဲ့ချိန်မှာ ဆရာမနေထိုင်ရာအခန်းထဲက ဒီမြင်ကွင်းကို အမှတ်မထင် တွေ့မိသွားခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ဆရာမကို ကျွဲမြီး တိုချင်ချင်ဖြစ်သွားပြီး ရောက်လက်စ မထူးတော့တာနှင့် သူတို့နှစ်ယောက် ရဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်း ချစ်ဇာတ်လမ်း ကို အစကနေအဆုံးထိ အခန်းဝ တစ်နေရာကနေ သူတို့မသိအောင် တိတ်တဆိတ် ခိုးချောင်းကြည့် နေမိခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။ စိုးမြင့် နာရီဝက် နီးပါးကြာအောင် အားရပါးရလိုးပြီး တစ်ချီပြီးသွားတော့ သူှုလီးကို ဆရာမဖင်ထဲကနေ ဗွပ်ကနဲ ချွတ်ထုတ်လိုက်ပြီး ဆရာမကို သူ့လီးစုပ်ဖို့ ပြောလိုက်ရာ ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်လည်း သူ့အလိုကျ သူမဖင်ထဲက လောလောလတ်လတ် ပင် ချွတ်ထားသည့် လရည်ပေကျံနေသော ကုလားလီးကြီးကို သဲကြီးမဲကြီး စုပ်ပေးရပြန်ပါသည်။ ဆရာမ လီးစုပ်တာကျတော့ သိပ်ပြီး ကြည့်လို့ မကောင်းပါ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူမပါးစပ်ထဲကို ကုလားလီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်အောင် ထည့်ငုံပြီး စုပ်ပေးခြင်းမို့ လီးမမြင်ရဘဲ ဆရာမ၏ တင်းဖောင်းနေသော ပါးစပ်ကြီးကိုသာ မြင်ရ တာကြောင့်ဖြစ်သည်။ ချောယုစံအဖို့ လီးတို့ စောက်ပတ်တို့ စသည့် သူ စိတ်ဝင်စားသော အရာတွေကိုသာ မြင်တွေ့လိုသည်။

ဆရာမက ကုလားစိုးမြင့်လီးကို ကုတင်အောက် ကြမ်းပြင်မှာပဲ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် အနေအထားနှင့် စုပ်ပေးနေတာကြောင့် ဆရာမပေါင်ကြားမှပြူထွက်နေသည့် အမွေးအဖုတ်လိုက် ဖြစ်နေသော စောက်ပတ်ကိုတော့ အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ ဒါကလည်း ချောယုစံအဖို့ ဆန်းကြယ်သော အရာတော့ မဟုတ်ပြီ။ အခြားသူတွေမသိပေမယ့် ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်ဆိုလျှင်တော့ စောက်ပတ်က စောက်မွေး ဘယ်နှစ်ပင် ရှိသလဲ ဆိုတာကအစ သူမ တပ်အပ် ပြောနိုင်ပါသည်။ ညစဉ်ညတိုင်း အမြဲတမ်း တွေ့မြင်နေကျ သူတွေ ဖြစ်ခြင်းကြောင့်တည်း။ တကယ်တော့ ဒေါ်ညိုစိမ့်နှင့်ချောယုစံ ပတ်သက်ရာပတ်သက်ကြောင်း ဇာတ်လမ်း ကလေးတွေ ရှိခဲ့တာကြာပြီ။ ယမန်နှစ် စာသင်နှစ်စလောက်က သူမဘော်ဒါဆောင်ကို စရောက်စဉ်အချိန် ကတည်းကပင် ဆရာမဆီမှာ သိလိုရာတွေ သွားသွားမေးရင်း စာလေးဘာလေးသင်ရင်း ကျက်ရင်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ရင်းနှီးမှု ပိုမိုခိုင်မြဲလာရာက နှစ်ယောက်သား လူကွယ်ရာမှာ ကိုင်ကြပွတ်ကြ နမ်းကြနှင့် ကြိတ်ပုန်း ဇာတ်လမ်းကလေး ဖြစ်လာခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ ဆရာမက သူမရည်းစားတွေ ဘယ်နှစ်ယောက် ထားဖူးပြီး ယောက်ျား ဘယ်နှစ်ယောက်နှင့် အိပ်ခဲ့ဖူးသလဲ ဆိုတာကိုပါ ချောယုစံက အကုန် ဖွင့်ပြောပြခဲ့သူ ဖြစ်ပါသည်။ ယောက်ျားနှင့် ဘယ်လိုဘယ်ညာ ဆက်ဆံရတယ် လိုးရတယ် ဆိုတာတွေပါ သူမကို မချွင်းမချန် သင်ကြား ပေးခဲ့သည်။ အမှန်တော့လည်း ချောယုစံ နယ်မြို့မှာကတည်းက အတွေ့အကြုံရှိပြီးသားပင်။ သူမ ခုနစ်တန်းနှစ်လောက်ကတည်းက လိင်မှုကိစ္စကို သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နှင့် ကိုယ်တိုင်လက်တည့်စမ်း ခဲ့ဖူးသည်။ ဒီခေတ်ဟာ အပျိုစင်ရှားတဲ့ခေတ်လို့ လူကြီးသူမ တွေပြောခဲ့တာ အမှန်ပဲ ဆိုတာ ချောယုစံ မိမိကိုယ်နှင့်နှိုင်းပြီး ၁၀၀ ရာခိုင်နှုန်း အပြည့်အဝ ထောက်ခံပါသည်။ သို့သော်လည်း ကာမသုခ အပြည့်အဝ တကယ်ရခြင်းမရခြင်း ဆိုတာနှင့်တော့ မသက်ဆိုင်ပါ။ တကယ်တော့ တခြားစီပဲ ဖြစ်သည်။ ငယ်နုစဉ် ဆယ်ကျော်သက်ဘဝရဲ့ မနူးမနပ် အတွေ့အကြုံတွေ ဖြစ်တာမို့ သူလည်းမပြီးမြောက် ကိုယ်လည်း ဆန္ဒတွေ နည်းနည်းကလေးမှ ပြည့်ဝခြင်းမရှိဘဲ တောင်လိုလို မြောက်လိုလို ရူးကြောင်မူးကြောင်နှင့် နာမည်လေးပျက်ရုံ အရည်မရ အဖတ်မရ ကိစ္စပြီးခဲ့တာသာ များပါသည်။ ချောယုစံ ဘဝမှာ ဒီလိုအတွေ့အကြုံကလေးတွေ အများကြီး လိုချင်မိသေးသည်။ ဆရာမ လီးစုပ်ပြီးချိန် မှာတော့ ကုလားစိုးမြင့်က သူမကို ကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီး သူကအောက်ကနေ၍ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောက်ကာ ဆရာမပေါင်ကြားကို မျက်နှာအပ်ပြီး မှုတ်ခြင်းယက်ခြင်း လုပ်ငန်းစသည်။ ဒါလည်း ချောယုစံ စိတ်ပျက်ပျက်နှင့်ပင် ကြည့်နေရသည်။ ဆရာမအတွက် တကယ့်ဖီလင် အမှန်အကန် စည်းစိမ်ကြီး ဖြစ်ပေမယ့် သူမအတွက်တော့ မြင်ရုံသာမြင်ရပြီး ကြင်ခွင့်မရသော အဖြစ်မို့ စိတ်နာပြီး အသည်းပေါက်မိသည်။ “အိုး အိုး အိုးး အင့် အင့် အိ အင့် အင်းး ဟင်းးး ဟင်းး ” ဒါလေးများ။ သူမဖုန်းထဲထည့်သိမ်းထားသော ဗွီဒီယိုဖိုင်တွေထဲမှာ အများကြီး။

ဂျပန်မတွေ အသံပြဲနှင့် အော်တာယူမလား အမေရိကန်မတွေ အိုးယက်ပန်းကန်ယက် လုပ်တာကြည့်မလား ကြိုက်တာကြည့် စိတ်ကြိုက်ကြည့်လို့ရသည်။ ဒီပွဲပြီးမှပဲ ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်ရဲ့စောက်ပတ်လိုးပွဲကို ကောင်းကောင်းကြည့်ရတော့သည်။ မဆိုးဘူး။ ဒီကုလား မဆိုးဘူးပဲ။ စောက်ပတ်ကို စိမ်ပြေနပြေ အချိန်ဆွဲ မှုတ်သလောက် လိုးတာကိုလည်း တစ်နာရီနီးပါးလောက် အကြာကြီး လိုးပေး သွားနိုင်သည်။ ဆရာမတော့မသိ။ ချောယုစံ သူ့ကို ခိုက်သွားပြီ။ ကြက်ကုလား ဟာလာမလုပ် ကြက်မသတ် အဆောင်ဟင်းချက်ဖို့ ကြက်သားမပို့ဘဲ သူမကိုသာ လာလိုးနိုင်ဖို့အတွက် ယနေ့မှစ၍ ဉာဏ်နီဉာဏ်နက် အကုန်သုံးပြီး စဉ်းစားအကြံထုတ်ရမည်။ ချောယုစံ ဆရာမအခန်းရှေ့မှ လှည့်ပြန်လာတော့ သူမမီနီစကပ်ရဲ့အနောက်မှာ အကွက်ကြီးတစ်ကွက်က အထင်းသားဖြစ်နေသည်။ ဘာတဲ့ အချစ်ရည် တွေဆိုလားပဲ။ ညဖက် ဆရာမဆီရောက်တော့ ချောယုစံ မေးရသည်။ “ဆရာမ နေ့လည်က တော်တော်အဆင်ပြေရဲ့လား ” “ဘာလဲ မိချော နင် ဘာပြောတာလဲ ” “ဆရာမနဲ့ ကြက်ကုလား စိုးမြင့် လိုးတာလေ မိချော မသိဘူးများမှတ်နေလား” ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်လန့်သွားသည်။ ကောင်မလေး မလွယ်ကြောပါလား။ ဒေါ်ညိုစိမ့် ချောယုစံအနားကို ကပ်လာသည်။ ကိုယ်ပေါ်မှာ နိုက်ဒရက်စ်ခေါ် ခါးမှာကြိုးသိုင်းဝတ်ရသည့် ညဉ့်အိပ်ဝတ်စုံပါးကလေးကို မလုံမခြုံ ဝတ်ဆင်ထားပြီး သူမလမ်းလျှောက်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ခါးစည်းကြိုးအောက်ပိုင်းမှ ပေါက်လယ်အထိခွဲထားသော နိုက်ဒရက်စ် အောက်ကနေ ခြေသလုံးသားလေးတွေရော ပေါင်တွင်းသားဖွေးဖွေးလေးတွေကိုပါ ဝင်းကနဲဝင်းကနဲ ပေါ်ထွက်သည်ကို အတိုင်းသား တွေ့မြင်နေရလေသည်။ ဆရာမက သူမနဘေးရှိ ကုတင်ပေါ်မှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ကုတင်မှာခြေနှစ်ဖက်ချထိုင်လိုက်တာမို့ အလယ်မှ ကွဲဟသွားသော ညဉ့်ဝတ်ရုံရှည်အောက်မှ သူမ၏ဆင်စွယ် သဏ္ဍာန် ဖွေးဥဖြောင့်စင်းနေသော ခြေထောက်နှစ်ဖက်က ပေါင်ရင်းထိ အရောက် ပွင့်ထွက်သွားသည်ကို ချောယုစံ အသေအချာမြင်လိုက်ရပြီ။ “ဘယ်လို ဘယ်လို ပြောစမ်း ကလေးလေး ဆရာမကို ဘာတွေတောင်မြင်လိုက်တယ် ဆိုတာ … ” ချောယုစံ လှလှပပလေး ပြုံးလိုက်သည်။ “နေ့လည်က အဆောင်လခပေးဖို့ဆိုပြီး သမီး အပေါ်ထပ်တက်လာသေးတယ်လေ ဆရာမနဲ့စိုးမြင့်ဆိုတဲ့လူ ဒချိဒချိလုပ်နေတာ ပွဲကကြည့်ကောင်းနေတာနဲ့ အဟင်း ဟင်းဟင်း” “အော် ညည်းလေး အစအဆုံး ချောင်းကြည့်လိုက်တယ် ဆိုပါတော့ ” “အင်း ဟုတ်တယ် ဆရာမရောသူရော ထန်နေလိုက်တာ ကြည့်ရတာ အကြာကြီးပဲ ခြေပါတောင့်တယ် ခိ ခိ” ဆရာမအမေးကို ချောယုစံ အဖြေပေးလိုက်သည်။

ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်လည်း သက်ပြင်းတစ်ချက် ဟင်းကနဲချလိုက်ရင်း သူမအနားကပ်ကာ တီးတိုးလေသံနှင့် … “ဟင်း မယ်မင်းကြီးမ ညည်း နှုတ်လုံပါစေ နော် ကျုပ်က ဆရာမ ဂုဏ်သိက္ခာနဲ့နေတာ အဲဒါလေးတော့ သိထားဦး” “မရဘူး ” “ဘာ မရ ရမှာလဲ ” “ဆရာမက အဲလို တစ်ယောက်တည်း မောင်ပိုင်စီးမလို့လား မိချောလည်း မိန်းမတစ်ယောက်ပါနော် သွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ကိုယ်ပဲ ဟင်း ဟင်း ဟင်း” ချောယုစံ မျက်နှာထိမျက်နှာထားလေးနှင့်ပြောလိုက်တော့ ဒေါ်ညိုစိမ့်က … “ဘာလဲ ညည်း ဟိုဟာလေး စုတ်ပြတ်သတ်သွားချင်လား ပြော ကျုပ်အတုနဲ့လိုးပေးမယ် ကြီးကြီးမှကြိုက်တယ်ဆိုပါတော့ ဟုတ်လား” “အို တီညို သမီးအကြောင်း သိသားနဲ့ သ သမီးက အတွေ့အကြုံသာ မရှိပေမယ့် ဒါမျိုးတော့ ဟင့် ဟင့် ဟင့်” “ကောင်မ တော်တော်ထနေပုံရတယ် ကျုပ်ပြောရင် တစ်ခွန်းဆိုတစ်ခွန်း ပြီးတဲ့ကောင်ပါ ညည်း တစ်ညလုံး နလန်မထူနိုင်အောင် အပြတ်ဆွဲချင်လား ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းလား တူးဘိုင်ဝမ်းကြိုက်လား ပြော မယ်မင်းကြီးမ ” “သိဘူး သွား တီညို ကြိုက်သလိုလုပ် ဒါပဲ” ဆရာမကို တီညို လို့ ဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းကလေးစူကာ စိတ်ကောက်ဟန်ပြုပြီး တစ်ဖက်ကိုလှည့်လိုက်သော သူမကိုယ်လုံးအိအိကလေးကို ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့် တစ်ယောက် ပုခုံးနှစ်ဖက်ကနေကိုင်ကာ သူမဖက်ပြန်ဆွဲလှည့်ပစ်လိုက်ရာက ချောယုစံနှုတ်ခမ်းကလေးနှစ်လွှာအား သူ့နှုတ်ခမ်းများနှင့် ဖိကပ်ပြီး ပြွတ်ပြွတ် ဆိုပြီး တရစပ်နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်လေသည်။ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ကြီးပေါ်က နှစ်ယောက်အိပ်မွေ့ယာ ထူထူကြီးပေါ်ကို ဘုန်းကနဲ ထပ်ရက်သား လဲပြိုကျသွားကြသည်။ ဆရာမကအပေါ်က ချောယုစံက အောက်က။ အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေ သည်းသည်းလှုပ် ဖူးပွင့်ဝေသွားရသည်။ တအင့်အင့်တဟင့်ဟင့် ကလူသံမြှူသံကလေးတွေ အခန်းထဲမှာ တီးတိုးလွင့်ပျံ့ကာ တစ်ခန်းလုံးကို ပဲ့တင်ထပ်သွားလေပြီ။ ဒေါ်ညိုစိမ့်ရဲ့ လက်တစ်ဖက်က ချောယုစံရဲ့ ပေါင်ခွကြားထဲကို လှစ်ကနဲပြေးဝင်လာသည်။ “အို အိုး တီ တီ ညို ဟင့် ဟင့် ဆ ဆ ရာမ အ အာ့ အင့်ဟင့် ဟင့် လွှတ်လွှတ်ပါ အို့ အို အု အု ဝု အု အူး ဟူးး ” သူမရုန်းမလိုကန်မလို မူသလိုနွဲ့သလိုနှင့် နောက်ဆုံးတော့လည်း အတွေ့အောက်မှာမျောပါသွားရတော့တာပဲ။

အသက်လေးဆယ် ကျော်အရွယ် အရွယ်တော်တဆိတ်ဟိုင်းကာ အပျိုကြီးဆိုတဲ့ဂုဏ်မာနနှင့် ဘဝအတွေ့အကြုံတွေ အတော်ပင် ရင့်သန်နေပြီဖြစ်တဲ့ ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်လို မိန်းမကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ အကိုင်အတွယ်အနှူးအဆွ အရှိုက်အနမ်းအလူးအလှိမ့်များအောက်မှာ ချောယုစံလို အသက်ငယ်ငယ် ပီဘိကလေးသာသာ အရွယ် အပျံသင်စ မြီးကောက်ပေါက် ယမင်းအလှကလေးတစ်ယောက် သူခေါ်ရာကို ကောက်ကောက်ပါအောင် အဆုံးအစမရှိ စီးမျောလိုက်ပါပြီး မျော့မျော့ကလေးသာ ကျန်တဲ့အထိ ဖြစ်ခဲ့ရသည်မှာ တကယ်တော့ ဆန်းပြားလွန်း လှသည့် ဖြစ်ရပ်တစ်ခုတော့ မဟုတ်ပါချေ။ ချောယုစံ တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်အစားတွေ ကွာကျကာ လုံးဝနိကက်လေးဖြစ်သွားရပြီ။ ဒေါ်ညိုစိမ့်လည်း သူမကိုယ်ပေါ်မှာ ဝတ်ဆင် ထားသည့် ညဉ့်လွှာရုံအား ချွတ်ပစ်လိုက်ကာ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ကြီးထက်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရင်ချင်းအပ် အနေအထားဖြင့် ဘယ်လူးညာလှိမ့် လူးလှိမ့်ဖက်တွယ်နေကြရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း အပြိုင်အဆိုင်စုပ်ကြနမ်းကြ ရင်သားဆိုင် အချင်းချင်း မထိခလုတ်ထိခလုတ် ထိတွေ့ပွတ်တိုက်ကြ နယ်ကြကိုင်ကြ နို့စို့ကြနှင့် တစ်ယောက်ပေါင်ကြားထဲတစ်ယောက် လက်နှိုက်စမ်းကာ ဟိုဆွဒီဆွ နှူးဆွကလိ ကစား ကြရာက ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်ရဲ့ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ရှိလှသော လက်ချောင်းကလေးများက ချောယုစံကိုယ်ပေါ်က အဓိက အခရာကျသည့် ကာမခလုတ်ကလေးတွေကို ထိထိမိမိတစ်ခုချင်းတစ်ခုချင်း လိုက်လံဖြုတ်ပေးခြင်းအားဖြင့် တဒင်္ဂအချိန် ကလေးအတွင်းမှာပဲ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ထွန့်လူးရင်း ပျော့ခွေကျသွားခဲ့ရပြီ။ ဒေါ်ညိုစိမ့်ကား အပျိုကြီးလည်းဖြစ် သြဇာရှိသောကထိကဆရာမတစ်ယောက် လည်းဖြစ်သည်နှင့်အညီ အဆောင်နေ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူ တပည့်လက်သားအရင်းအခြာ ကောင်မလေးများနှင့် ဒီလိုပဲ လက်ပွန်းတတီး အတူတကွနေထိုင်ရင်း သူမ၏ချဉ်ခြင်းတပ်မိလေသမျှ ကာမဂုဏ်ရမ္မက်စည်းစိမ်ကို ဖြစ်သလိုကြုံသလို မရရသည့်နည်းနှင့် ကြံဖန်စခန်းသွား ခံစားလေ့ရှိသူ အမျိသမီးကြီး တစ်ယောက်လည်းဖြစ်သည်။ ရုပ်ရည်ရော တောင့်တင်းဖွံ့ထွားအချိုကျသည့် သူမကိုယ်လုံးအဆက်အပေါက်ရော အပြစ်ပြောစရာမရှိဟု ဆိုရလောက်အောင် တော်တော်ကို လှပြီး သူမအလှက ယောက်ျားတကာကို ရမ္မက်ဆူဝေ စေနိုင်လောက်သည့် အလှမျိုးဖြစ်သည်ဟုပင် ဆိုရမည်။ ချောယုစံလည်း ကလေးဆန်ပေမယ့် ကိုယ်ခန္ဓာအချိုးအစားအရတော့ ရင်ကလေးမို့ထွားထွား ခါးသေးရင်ချီ ခါးအောက်ပိုင်းမှနေ၍ အနောက်ကို ကောက်ချိတ်တက်နေသော တင်ပဆုံအသားဆိုင်အိအိကြီးနှစ်ဖက်က ဆရာမလေး ဒေါ်ညိုစိမ့်နှင့်မခြား လုံးလုံးဝိုင်းဝိုင်း ကားကားစွင့်စွင့် အချိုးအဆစ်ပြေပြစ်ကျနမှု ရှိလှသဖြင့် ယောက်ျားတကာတို့အကြိုက် အနောက်ကနေများ အားပြည့်အင်ပြည့် ဖင်ပွင့်အောင်များ နင်းကန်ကျုံးပြီး ညှောင့်ဆောင့် လိုက်ရလျှင်ဖြင့် ဆွေမျိုးမေ့မတတ် ရှိလောက်ပေသည် ဆိုသော သူမအတွက် သီးသန့်အညွှန်းစာကလေးတစ်ပိုဒ် ဖြည့်ပေးရမလိုတောင် ဖြစ်နေပေသည်။

သူမရင်သားအိအိနှစ်မြွှာကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ဆုပ်ချေနယ်ကာ နို့သီးခဲကလေးနှစ်ခုကို တစ်ခုစီတစ်ဖက်စီ ပွတ်လှိမ့်ဖျစ်ချေပြီး နို့စို့စို့ပေးနေသော ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်မှာ ချောယုစံကို အပီကိုင်ရင်းက သူမကိုယ်တိုင်လည်း ရာဂငမ်းဖမ်း သကဲ့သို့ တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းဖြစ်ကာ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါလာပြီး ကောင်မလေးရဲ့ ကားရယားလေးဖြစ်နေသည့် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို အောက်ကနေ လက်နှစ်ဖက်နှင့်ပင့်မကိုင်ပြီး သူမပေါင်နှစ်ဖက် အကြားကနေ သူ့အပေါ်ကို တစ်ကိုယ်လုံး ပစ်လှိမ့်ဝင်၍ အပေါ်စီးမှ ထပ်မှောက်အိပ်ချလိုက်ရာက နှစ်ယောက်သား ကုတင်ထက်မှာ ဖင်ကြီးများတလှိမ့်လှိမ့် လူးကာလွန့်ကာ တွန်းကာညှောင့်ကာနှင့် အင်္ဂါဇပ်ချင်း ဖိကပ် ပွတ်တိုက်လျက် အတွေ့အရသာကို တရှိုက်မက်မက်ပင် ခံစားနေမိလေတော့၏။”တီ တီ ညို အ မြန် မြန် မြန်မြန်လေး လုပ် လုပ်လေ အ ထိ ထိတယ် ဟင့် ဟင့်” “မိချော ချစ် တယ်မိချောရယ် … ညည်း အောက်ကနေ ဖင်ကလေး ကော့ကော့ပေးစမ်း ညှောင့်ပေး အဖုတ်ချင်းထိအောင်လုပ် ညည်းစောက်စိ လေးက ကျုပ်ထက်ရှည်တယ် … အစိချင်းပွတ်ပေး အင်း အဲ့လို အဲ့လို အား ဟ ဟ ကောင်းတယ် ပြီးမှ ချောချော စောက်ပတ် တီတီ နမ်းပေးမယ် …ချောလည်း တီတီ့ ပြန်နမ်းပေး ” “နမ်း ဘူး စုပ်ပေးမှာ … တီ တီညို့ စောက်ဖုတ်ထိပ်က အစိကလေးစုပ်ဆွဲပေးမှာ နှုတ်ခမ်းလေးကိုလည်း … လျှာနဲ့ဝိုက်ပြီး ယက်ပေးမယ်” “တော်တယ် ကောင်းတယ် ယက်ပေး … တီတီ့ အစိက ချောချောလောက်မကြီးဘူး မရှည်ဘူး … ဒါပေမယ့် တီတီညို့စောက်ပတ် တစ်ကွင်းလုံးက သူလိုးငါလိုးနဲ့ …အနားသားတွေ စုတ်ပြဲပြီး အသားနီလန် လို့နေပြီ ချောချောကတော့ အသစ် ဘရန်းနယူးပဲ ပါကင်အတိုင်းပဲ ဟင်းဟင်း … ဟိုကောင် ကုလားစိုးမြင့် လိုးခိုင်းရင် အမဲဝမ်းတွင်းသား စားရသလို အီဆိမ့်နေမယ် ဘယ့်နှယ်လဲ ” “သိဘူးလေ … တီတီ ညို့ လူ အကြောင်း တီညို ပိုသိမှာပေါ့လို့ လဒစ်ကြီးက အရှည်ကြီး အကြီးကြီး အောကားထဲကအတိုင်းပဲ ဟွင်း ဟွင်း လ လိုး လိုး လိုက်တာလည်း တီညို့ကို အသေသတ် နေသလား အောက်မေ့ရတယ် အ ဟင်း ဟင်း” “အဲဒါ သားအိမ် ထောက်တဲ့လီး ချောချောရဲ့ အဆောင်ကို ကြက်သားလာပို့ရင်း အလေးပြည့်မပြည့်စစ်ရင်းနဲ့ …အနောက်ခန်းထဲမှာ ကီလိုချိန်နေတုန်း သူ့ပုဆိုးအောက်စလွတ်တာနဲ့ …သူ့လဒစ်မဲကြီး တီညို လှမ်းတွေ့လိုက်တာ မြင်ကာစက ခံချင်စိတ်နဲ့ တီညိုတစ်ယောက် ရူးတောင်ရူးသွားချင်တယ် …သိရဲ့လား ဟင်း ဟင်း ဟင်း” “အဲဒီလောက် အထိ တောင်ပဲလား … တီညိုရယ်” “အင်းပေါ့ … ဒီလီးမျိုး ရှားတယ် ကလေးရဲ့ …ညည်းမှ မကြုံဖူး မလိုးဖူးသေးတာ နောက်ကြုံတော့ သိရမှာပေါ့ မိ ရွှေချောလေး ရယ် ” တီညိုလည်း ပြောရင်း သူမစောက်ပတ် အပေါ်ခြမ်းရှိ အစိထိပ်ကလေးကို သူ့ပေါင်ခွကြားမှ စောပ်စိထိပ်ကလေးနှင့် ထိတိုက်မိအောင် ဆီးခုံချင်း တရွှပ်ရွှပ်တဖျပ်ဖျပ် အသံထွက် တဲ့အထိ ဖင်ကြီးနှိမ့်လိုက်ကြွလိုက် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ပြု၍ ကပ်ညောင့် ပေးနေလိုက်ရာ ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထမတတ် နှစ်ယောက်သား အတော်ကလေး ဖီလင်ရှိသွားကြပြီး အိုး အိုး အင့် အင့် အင်း ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် ဟူသော ညည်းတွားသံ အမေဋိတ်သံ ကလေးများ သူတို့နှစ်ယောက်ထံမှ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်လာ ရလေတော့သည်။ ချောယုစံ တီညို့နှုတ်ခမ်းကို သူမနှုတ်ခမ်းများနှင့် ဖိကပ်ပြီး အငမ်းမရ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

ရင်သားထွားအိအိ နှစ်လုံးကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်နှင့် ညှစ်ကိုင် ချေနယ်ပေးရင်း သူမလက်တစ်ဖက်က တီညို့ ပေါင်ရင်းခွဆုံရှိ အမွေးနက်နက်ကြီးများ အုံလိုက်ကျင်းလိုက် စုပြုံကာ ပေါက်ရောက်နေသော သူမစောက်ဖုတ်အုံဆီ တိုးဝင်သွားကာ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူကြီးများ ရှိနေသော စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း လေး တစ်လျှောက် အထက်အောက် ဒေါင်လိုက် လက်ချောင်းများနှင့် ပွတ်ဆွဲကစား ပေးလိုက်သည်။ တီညို ဖင်ကြီးနှစ်ဖက် အပေါ်ကို ကော့ပျံတက်လာရပြီး သူမလက်ကို သူ့လက်နှင့် ခပ်တင်းတင်း လှမ်းဆုပ်လိုက်တာ တွေ့ရသည်။ ချောယုစံ တီညို့ဖင်သားအောက် အထိ လျှောဆင်းသွားလိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကိုနမ်း ခရေပွင့်ကဲ့သို့သော အပေါက်ဝလေး ခပ်စူစူဖြစ်ကာ အမွေးတစ်ပင်စနှစ်ပင်စ ပေါက်ရောက် နေသည့် စအိုဝ ညိုတိုတိုကလေးကိုပါ လက်နှင့်ဖြဲယူပြီး လျှာနှင့် သုံးလေးချက်မက ရစ်ဝိုက်ယက်သပ်ကာ ဖင်ဝကနေ စောက်ခေါင်း ပေါက်ဝ အထိ လျှာကို အပြားလိုက် ပင့်ယက် သပ်တင် ပစ်လိုက်ရာ စောက်စိကလေးကိုပါ ထိမိသွားပြီး တီညို အကောင်းကြီးကောင်း သွားပုံရပြီး တဟင်းဟင်းနှင့် သူမနှုတ်မှ ညည်းသံရှည်ကြီး ထွက်သွားလေသည်။ “အ အား သမီးရယ် လုပ်တတ်လိုက်တာကွယ် အဟင်း ဟင်း ဟင်း ထိ ထိတယ် ” “တီတီပဲ သင်ပေးထားတာလေ ကောင်းလား လို့ တီတီ ညို ” “အို ကောင်းလွန်းလို့ အီဆိမ့် နေတာပေါ့ကွယ် …ကုလားလီး လိုးတာတောင် သမီးယက်ပေးတာကို မမီဘူး …ဒါကြောင့် တချို့ဟာမတွေ လင်မယူဘဲ အချင်းချင်း စောက်ပတ် အပြားချင်း ပွတ် ပွတ်ပြီးတော့ ကျေနပ်မှု ရှာနေကြတာပေါ့ ကဲ ယက် ယက်ပါ သမီး ပြီးရင် တီညို့ အလှည့်နော် ” “အင် တီညို လုပ်တာ ဘယ်နှစ်ခါတောင်ရှိနေပြီလဲ သမီးဟာလေး တောင် ကျိန်းစပ်စပ်ဖြစ်နေပြီ” “အမလေ့လေး အဖြစ်သည်းလှချည်လား သမီးရယ် ဒါနဲ့များတောင် လီးကြီးကြီးနဲ့ တစ်ညလုံး အလိုးခံဦးမတဲ့ ဟွန်း ဟွန်း ” အချင်းချင်း ပြောမနာဆိုမနာ ပြောလိုက် မှုတ်လိုက် ယက်လိုက်လုပ်၍ တီညို့စောက်ပတ်ထဲကို ချောယုစံ လက်သုံးချောင်းပူးကာ ထိုးထည့်ပြီး ဇပ်ဇပ် ဇပ်ဇပ်နှင့် လက်နှင့် မပြတ် စောက်ခေါင်းထဲကို ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရာ တီညိုလည်း မိနစ်နှစ်ဆယ်ကျော်လောက် ကော့ပျံထွန့်လူးကာ ခံရင်း သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲမှ စောက်ရည်များ တပွက်ပွက် ထွက်အံကျကာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နှင့်ပင် ပြီးသွားရလေသည်။ တီညိုပြီးတော့ ချောယုစံ အလှည့်ပင်။ ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့် တစ်ဖြစ်လဲ တီညိုက အမျိုးသမီးသုံး နှုတ်ခမ်းဆိုးဆေးတောင့် အရွယ်ထက် အနည်းငယ်ကြီးပြီး ငါးမူးလုံးခန့် ရှိသော အရှည်တစ်ထွာ တစ်မိုက်ခန့် မရှိတရှိ ရော်ဘာပြွန်ချောင်းကလေး (လီးအတုသဘောမျိုး သူမအသုံးပြုလေ့ရှိသည့် ပစ္စည်းတောင့် တစ်မျိုး ဖြစ်သည်။) ကို ထုတ်ပြီး ချောယုစံ စောက်ပတ်ထိပ် ကလေးကို တဇွပ်ဇွပ် ထိုးမွှေနှူးဆွကာ အချောင်းတန် ကလေးကို ချောယုစံရဲ့ စောက်ပတ် အပေါက်ထဲသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လှည့်ပတ် ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

ချောယုစံ တွန့်ကနဲ ဖြစ်ပြီး တီညို့လက်ထဲက လီးချောင်းနှင့်တူသော ခပ်တုတ်တုတ် ရော်ဘာချောင်းလို အရာကို ပြူးတူးပြဲတဲနှင့် ငုံ့ကြည့်သည်။ ထိးအချောင်းက သူမစောက်ဖုတ် ထဲကို လီးနှင့်လိုးသည့်နှယ် တန်းလန်းကြီး နစ်စိုက်ဝင်နေတာ တွေ့ရလေရာ အသည်းထဲ စိမ့်ကနဲ အေးသွားသည်။ တီညိုက မသိဟန်ပြု၍ ထိုအချောင်းတန်ကို အဆုံးမရောက် တရောက်အထိ လှည့်ပတ်ထည့်သွင်းကာ အတွင်းရောက်ပြီး ဒုတ်ကနဲ တစ်စုံတစ်ရာကို ထိဆောင့်မိသည်ဟု ယူဆတော့မှ ထိပ်ဖျားအထိရောက်အောင် ပြန်ဆွဲထုတ် တစ်ဖန် ပြန်ချော့သွင်းနှင့် လေးငါးဆယ်ကြိမ်လောက် ဆက်ကာဆက်ကာ ဖိနှစ်ထည့်သွင်း ပေးလိုက်ရာ ချောယုစံ၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲမှ ချောဆီကဲ့သို့ စောက်ရည်များ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ စိမ့်ယို စီးကျလာရလေသည်။ နည်းနည်းလည်း ကောင်းသလိုရှိသည်ဟု သူမစိတ်ထဲက တွေးမိသည်။ “အ ဖြေး ဖြေး တီ တီညို … နာ နာ တယ် …တ တအား မ လုပ်နဲ့ နော် နော် ” “မကြောက်ပါနဲ့ … မနာ ပါဘူး ညည်း စိတ်ထင်လို့ပါ သမီးရဲ့ …တကယ့် ဆီလီကွန် လီးတုကြီးနဲ့ လိုးတာလည်း မဟုတ်ပါဘူူး တီညို တစ်ခါတစ်လေ စိတ်ဖြေရုံသက်သက် သုံးတဲ့ဟာပါ … သမီးကို ကောင်းစေချင်လို့ လုပ်ပေးတာ … အဟင်း ဟင်း ဟင်း ” “တ တစ်မျိုး ကြီး တီညို ရယ် ခိုးလိုးခုလု နဲ့ အဟင့် ဟင့် အ အာ့ ကျွတ် ဟင့် တ တအား မ မဆောင့် ဆောင့် နဲ့ … အို့ အိ အိ အ ရှီး အိ အီးးး ဟီးးး ” သူမ လက်အသွင်းအထုတ် လုပ်လိုက်တိုင်းမှာ မျက်နှာကလေးရှုံ့လိုက်မဲ့လိုက်နှင့် ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်အပေါ်ကို မြောက်ကြွ ကော့တက်လာသည့် ချောယုစံကို ကြည့်ရင်း တီညိုလည်း စိတ်အားထက်သန်ကာ ရာဂစိတ်ကလေးများဖြစ်ပေါ်လာရလျက် သုမစောက်ပတ် ဆီမှလည်း အရည် တရွှဲရွှဲ ဖြစ်စပြု လာရပြန်ပါသည်။ ဒေါ်ညိုစိမ့် အဆက်မပြတ် လိုးပေးသည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားရယားကြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား လုပ်ရင်း သူမလက်ထဲက ရော်ဘာအတန်ချောင်းဖြင့် လိုးဆောင့်သွင်းသမျှကို အံတကြိတ်ကြိတ်ကော့ ခံပေးနေသော ချောယုစံပုံစံမှာ ဖီလင်တွေ အတက်ကြီးတက်ပြီး မျက်နှာကလေးပင် သွေးနီရောင် လွှမ်းလာသည် ဟု သူမထင်မိသည်။

တကယ်တမ်း အားဖြင့်လည်း ချောယုစံ စကားဟဟပင် မပြောနိုင်အောင် ယောက်ျားတစ်ယောက် သူမစောက်ပတ်ကို အပီအပြင် တက်လိုးခြင်း ခံနေရသည့်အလား နတ်ပြည်ရောက်သကဲ့သို့ ကာမသုခကို ခံစားနေရပြီဖြစ်သည်။ “လိုးမယ် နော် ခပ်သွက်သွက်ကလေး သမီး ခံနိုင်တယ် မ ဟုတ်လား ” “အင်း အင်း ဆောင့် ဆောင့်ပါ … တီ တီ ညို ရယ် … အဲဒါ ကြီး သွင်းပေး မြန်မြန် အ အလုပ် ပါ … အိ အင့် အင့် … သ သမီး ဘာ ဘာဖြစ် နေပြီလဲ …မမ သိတော့ ဘူး … အ အား လိုး လိုး ပေး မြန်မြန် … အင့် မြန်မြန် လိုးပေး … ဟင့် ကြမ်းကြမ်း လုပ် လုပ်ပါ … တီ တီ ရဲ့ … ဟင်း ဟင်း ဟင်း ” ကတုန်ကယင် ငှက်ဖျားတက်လာသလိုဖြစ်ပြီး ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို အောက်ကနေ ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီး ကော့ပျံထွန့်လူးကာ သူ့လီးတု အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးသည့်အရှိန်အတိုင်း အောက်မှနေ၍ တရစပ် ဖင်ကို ကော့ညှောင့်ဆောင့်ပေးလာသည့် ချောယုစံကို ကြည့်ပြီး ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်လည်း လက်ဆခပ်ပြင်းပြင်းနှင့် ကောင်မလေးရဲ့စောက်ပတ်ကို သူ့လက်တစ်ဖက်နှင့်အစိကလေးဆွဲဆွဲခါရင်း ကျန်တစ်ဖက် နှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်သွက်သွက်ကြီး အချက်ပေါင်း လေးငါးခြောက်ဆယ်မက သူမစောက်ပတ်ထဲသို့ ရော်ဘာချောင်းတန် ကလေး တဆတ်ဆတ် ထိုးသွင်းလိုးဆောင့်ကာနှင့် ပတ်ကြမ်းတိုက် မွှေနှောက်လိုးသွင်း ပေးလိုက်ရာ ကောင်မလေးလည်း မပဋာမြေလူး သကဲ့သို့ ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိ ဖင်နှစ်ဖက်ကိုသာ ကြွကာပင့်ကာ သူ့လက်ထဲမှ ရော်ဘာချောင်းကို ကော့ကာပျံကာ ထွန့်လူး ညှောင့်ဆောင့်ကာဖြင့် ရုတ်ခြည်းဓာတ်အလိုက်ခံရသူလို အကြောတွေကုပ်ဆွဲပြီး တုန်ကနဲတွန့်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားတာတွေ့ရပြီး နောက်ဆုံး သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက် ကုတင်ပေါ်သို့ ဘုန်းကနဲပြုတ်ကျလာရလျက် အသေကောင်လို မလှုပ်မယှက် စန့်စန့်ကားကားကြီး ငြိမ်သက်သွား ရလေတော့သည်။ ဒေါ်ညိုစိမ့် အလျှော့မပေးနိုင်သေး။ မိန်းမသားချင်းမို့ မိန်းမတို့ရဲ့သဘာဝကိုသိသည်နှင့်အညီ ကောင်မလေးရဲ့ အရည်တွေ ရွှန်းရွှန်းဝေလျက် ရှိသော စောက်ခေါင်းအပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲကို နောက်ထပ် ငါးမိနစ် ဆယ်မိနစ်ခန့်ကြာအောင် သူမလက်ထဲက လီးအတုချောင်းနှင့် မနားတမ်းဆောင့်လိုးပေးနေလိုက်ရင်း ကာမခရီးလမ်းအဆုံးထိတိုင် အပြီးသတ်ပို့ဆောင်ပေးလိုက်ကာ သူမလက်ကလေးတစ်ဖက် သူ့လက်ပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်လာပြီး တော်ပါတော့ ရပ်ပါတော့ ဟူ၍ တောင်းပန်ခယ အချက်ပြတော့မှသာ သူမရဲ့လှုပ်ရှားမှုကို တစ်ခန်းရပ်ကာ အနားပေးလိုက်လေတော့သည်။ ချောယုစံ အဖို့ရာမလည်း တစ်ညဉ့်တာ ကာမစည်းစိမ်ခံစားမှုအတွက် လုံးဝဥဿုံ ပြည့်စုံပြီးမြောက် သွားခဲ့ရပြီပဲ မဟုတ်ပါလား။

ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်ရဲ့ ဘော်ဒါဆောင်မှာ သူမနေထိုင်ရာ တိုက်ရဲ့အနောက်ဖက်မှာ သီးခြားတည်ရှိကာ အဆောင်နေ နေ့ကျောင်းသူတွေ ချည်း အယောက် ၄၀ ကျော် ၅၀ ဝန်းကျင်ခန့် စည်းကမ်းတကျ ထားရှိသော အဆောင်တစ်ခုဖြစ်သည်။ နှစ်ထပ်ဆောင်ဖြစ်ပြီး ကျောင်းသူတွေကို တစ်ယောက်ခန်း နှစ်ယောက်ခန်း လေးယောက်ခန်းစသည်ဖြင့် သူ့နေရာနှင့်သူ သူ့အဖွဲ့နှင့်သူ အခန်းအသီးသီးမှာ နေရာချ၍ သူကိုယ်တိုင် စနစ်တကျ ကြပ်မတ်အုပ်ချုပ်သည်။ အဆောင်ဝင်ချိန် ထွက်ချိန် ဧည့်တွေ့ချိန် အသေအချာသတ်မှတ်ပြီး အဆောင်သူတွေ စည်းကမ်းလိုက်နာမှုကို အဓိကအချက်အနေနှင့် အထူးဂရုစိုက်၍ စည်းကမ်းမသေဝပ်သော ဘယ်ကျောင်းသူ တစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ လက်မခံဘဲ ပြတ်ပြတ်သားသား အရေးယူပြီး အဆောင်လခငွေပြန်အမ်း၍ အဆောင်ကနေ ထုတ်ပစ်တန် ထုတ်ပစ်လေ့ရှိသည်။ လိမ္မာရေးခြားရှိပြီး စည်းကမ်းလိုက်နာသူတွေကိုမှ အသေအချာ စိစစ်လက်ခံသည်ဖြစ်ရာ လာရောက်အပ်နှံသူ ကျောင်းသားမိဘတွေ အနေနှင့်လည်း သူမ၏အဆောင်ကို သဘောကျကြသည်။ ချောယုစံတို့လို သူမနှင့်ရင်းနှီးပတ်သက်သော တပည့်မလေးတွေကမူ ဒေါ်ညိုစိမ့်နေထိုင်ရာ တိုက်အောက်ထပ်မှာပင် အခန်းဖွဲ့ကာ နေကြသည်။ အားလုံး လေးယောက် ငါးယောက်လောက်တော့ ရှိမည်။ ချောယုစံ ဒီကို ရောက်ကာစအချိန်က အခြားအဆောင်သူတွေ လိုပဲ အဆောင်က နှစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်းမှာ ပဲခူးမှ ပြောင်းရွှေ့လာသော ပထမနှစ်ကျောင်းသူလေးတစ်ယောက်နှင့် အတူ နေထိုင်ခဲ့ရာ နှစ်လယ်လောက် အရောက်တွင်မှ ဆရာမအိမ်ပေါ်ကို ရောက်ရှိလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ အဆောင်မှာက ပုံမှန် ညမနက် ထမင်းကျွေးတာမျိုးမရှိဘဲ အပြင်မှာသာ ကိုယ့်အစီအစဉ်နှင့်ကိုယ် ဝယ်စားရပေမယ့် ဆရာမ၏ အစ်ကိုဝမ်းကွဲတော်စပ်သူ အညာသား ဦးမင်းအာင်တို့မိသားစု ရောက်ရှိလာပြီးချိန်တွင် ကြက်သားအချိုအစပ် ဝက်သားပေါင်း ကုန်းဘောင်ကြော် ထမင်းပေါင်း ထမင်းကြော် ချိုချဉ်ကြော် အစိမ်းကြော် ငါးမြင်း ငါးကြင်း အမဲနှပ် ဘဲဥမဆလာ စသည့် ဟင်းလျာ အမယ်ကောင်းများကို အဆောင်သူကလေးများ အတွက်ဆိုပြီး သူတို့ကိုယ်တိုင် အဆောင်ရဲ့အောက်ထပ်မှာ ဆိုင်ခန်းသဘောမျိုး ဖွင့်လှစ်ကာ ကိုယ်တိုင်ချက်ပြုတ်ရောင်းချ ပေးလာသဖြင့် အပြင်မှာ ဝယ်စားသူဝယ်စား အဆောင်မှာနေရင်း နီးနီးနားနား သူတို့ဆိုင်မှ ထမင်းဟင်းလျာများကို လွယ်လင့်တကူ မှာယူစားသူစားနှင့် အဆောင်သူ လေးများ အတွက်လည်း စားရေးသောက်ရေးအတွက် ပိုမိုအဆင်ပြေ ချောမွေ့သွားသည်။ ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်၏ စီးပွါးရေး အကွက်မြင်မှုပင်ဖြစ်ပြီး နွမ်းပါးသော အစ်ကိုမိသားစုကို ထောက်ပံ့ပေးရင်း တစ်ဖက်ကလည်း သူမအတွက် ပုံမှန်ဝင်ငွေ တိုးစေသည့် တစ်ချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ် အစီအစဉ်ပဲ ဖြစ်သည်။

ကုလားစိုးမြင့်မှာ ဦးမင်းအောင်တို့ ကြက်သားချက်ပြုတ်ရန်အတွက် အဆောင်ကို နေ့စဉ် ပုံမှန် ကြက်သားလာပို့နေကျ ဖောက်သည်ပင် ဖြစ်သည်။ ဒီအဆောင်တစ်ခုတည်းသာ မကဘဲ အခြား တက္ကသိုလ်အနီးနား ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အဆောင်တွေ ထမင်းဆိုင်တွေ စားသောက်ဆိုင်တွေ အထိပါ သူ့ကြက်သားတွေက တစ်နေ့တစ်နေ့ အသားပိဿာချိန် ရာနှင့်ချီပြီး အပတ်မလည်အောင် တင်သွင်း ရောင်းချပေးနေရသည်ဖြစ်ရာ တော်တော်လည်း အလုပ်ဖြစ်ပြီး လက်ဖျားငွေသီးသူ တစ်ယာက် ဖြစ်နေပေပြီ။ သူကိုယ်နှိုက်ကလည်း အပြောကောင်းပြီး လူရည်လည်သူ တစ်ယောက်ဖြစ်၍လည်း ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်တို့လို တက္ကသိုလ်ဆရာမတွေ အထိပါ အရနှူးကာ တော်ကီတစ်ပေါက်နှင့် အပီချုပ်နိုင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ချောယုစံကတော့ ကျောင်းတက်လိုက် အဆောင်ပြန်လာသည့်အခါ ချက်ပြုတ်ခန်းသွားပြီး ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်အစ်ကို ဦမင်းအောင်တို့ မိသားစုထံ သွားရောက်လည်ပတ်ကာ ဟိုစပ်စပ်ဒီစပ်စပ် ဝိုင်းလုပ်ဝိုင်းကိုင်လိုက် သူ့ကလေးနှစ်ယောက်နှင့် စလိုက်နောက်လိုက် ကလေးတွေနှင့်ရောပြီး ခုန်ပေါက်ဆော့လိုက် လူကြီးတွေနှင့်လည်း ရောက်တတ်ရာရာ စကားပြောလိုက်နှင့် ဟေးလားဝါးလားနေတတ်သူ တစ်ယောက်ဖြစ်ရာ သူတို့မိသားစုကလည်း ချောယုစံကို အတော်ကလေး အရေးပေးဆက်ဆံပြီး ခင်ခင်မင်မင် တရင်းတနှီး ရှိနေကြတော့သည်။ ဦးမင်းအောင်က ပင်ကိုယ်ကပင်နှုတ်နည်းပြီး လူအေးတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် သူ့မယားမခင်ရွှေကတော့ ဖျပ်ဖျပ်လတ်လတ် သွက်လက်ချက်ချာမှုရှိသူဖြစ်သည်။ လူတွေနှင့်လည်း ရောရောနှောနှော နေတတ်ထိုင်တတ်သည်။ သူမအသက်က ၃၀ ကျော် ၃၅ နှစ်ဝန်းကျင်လောက်လောက်ပဲ ရှိသေးပြီး လူကသာနွမ်းပါးပေမယ့် သူမရုပ်ရည်နှင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အလှကတော့ ကလေးနှစ်ယောက်ရတာတောင်မှ နဂိုနေအတိုင်းမပျက်ယွင်းဘဲ တင်းတင်းရင်းရင်း ဖြိုးဖြိုးအိအိ ရှိတုန်းပင်ဖြစ်သည်။ အသားခပ်လတ်လတ် နှာတန်ပေါ်ပြီး ပါးအို့ဖောင်းကလေးနှင့်မခင်ရွှေမှာ အဖေဗမာ မိခင်ဖက်က ရှမ်းတရုတ်သွေးပါသူပီပီ သူမအသားအရေ က ဖအေဖက်နွှယ်ပြီး ဘဝကြမ်းကြမ်း ရုန်းကန်ခဲ့ရသူ ဖြစ်၍လည်း နေပူခံအသားအရောင်က အညာသူကလေးလို ညိုတိုတိုကလေး ဖြစ်နေသည့်တိုင် သူမရဲ့ရုပ်ရည်သွင်ပြင်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်အလှကတော့ဖြင့် သီပေါသူ မိခင်ရဲ့အမွေကို အပြည့်အဝ ရရှိထားသည့် အလား ရွှေရင်ခပ်ဖြိုးဖြိုး တင်ပဆုံအိုးကြီးနှစ်ဖက်က အဆီတစ်ထပ်အသားတစ်ထပ် တင်းရင်းကော့ထွား လုံးဝိုင်းလျက် ရှိကာ သူမခင်ပွန်း ဦးမင်းအောင်ပင်လျှင် ဒီတောင်ကို ဖြိုနိုင်ပါရဲ့လားလို့ စဉ်းစားချင်စရာကြီး ဖြစ်နေပါတော့သည်။ အလုပ်လုပ်ရာမှာလည်း ခင်ပွန်းလင်ဖြစ်သူနှင့် အညာမှခေါ်လာသော သူမအစ်မရဲ့သား ၁၄ ၅ နှစ်အရွယ် တူတော်မောင်တစ်ယောက် ဒီနှစ်ယောက်ကသာ ဒိုင်ခံလုပ်ရလေ့ရှိပြီး မခင်ရွှေကတော့ လျှပ်စစ်ပေါင်းအိုးနှင့်ထမင်းချက် ရေနွေးအိုးတည် ပန်းကန်ခွက်ယောက်ဆေး ကြက်သွန်နွှာ ငြုပ်သီးထောင်း ဟင်းအနှစ်လုပ်မည့် ငြုပ်ကြက်သွန်တွေ ဆီသတ် စားသောက်သူလာလျှင် ထမင်းဝိုင်းပြင် ဟင်းတွေချပေး စသည့် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးအလုပ်တွေ လောက်သာ ဝိုင်းကူလုပ်ကာ များသောအားဖြင့် ချောယုစံတို့လို ကျောင်းသူချာတိတ်မကလေးတွေနှင့် ထမင်းဝိုင်းမှာ ခေါင်းချင်းဆိုင် တီးတိုးသဖန်းပိုးထိုးရင်း စကားဖောင်ဖွဲ့ နေသည်ကသာ များလေသည်။

ကုလားစိုးမြင့် ရောက်လာလျှင် တော့ မခင်ရွှေတစ်ယောက် ပြာပြာသလဲနှင့် ဆီးကြိုကာ ကြက်သားထည့်ထားသည့် ဒယ်အိုးကြီးတွေ ကားပေါ်ကနေ ဝိုင်းသယ် ဝိုင်းချ လုပ်၍ ကြက်တစ်ကောင်ချင်း အလေးမှန်မမှန် ချိန်တွယ်တာတွေ အသားဖိုးတွက်ချက် ဈေးညှိတာတွေ ငွေစာရင်း ရှင်းတာတွေ လုပ်ပြီး စိုးမြင့်ကိုပါ အကူခေါ်ကာ ကြက်သားရင်ဘုံသား ပေါင်သား လည်ပင်းရိုး ကလီစာ အတောင်ပံ စသည်ဖြင့် အိုးဝင်အဆင့်အထိ ရောက်အောင် တသီးတစ်ခြားစီ ခုတ်ထစ်ဖြတ်တောက်၍ နှစ်ယောက်သား စကားတပြောပြော လေပေးတဖြောင့်ဖြောင့်နှင့် အရောတဝင် ရှိနေတာကို တွေ့ရတတ်ပါသည်။ စိုးမြင့်က တခြားနေရာတွေကို အသားလိုသလောက် ကားပေါ်ကနေ ချပေးသွားရုံသာ ရှိပေမယ့် မခင်ရွှေတို့ဆိုင်အတွက်ကျတော့ ဘာကြောင့်ရယ် မသိ။ သူကိုယ်တိုင် စိတ်ပါလက်ပါ စေတနာဗရပွနှင့် အသားတုံးတစ်လှီးဖြတ်တာတွေ ရေဆေးတာတွေကအစ အချိန်ရလျှင်ရသလို အမြဲ ဝိုင်းကူ ဆောင်ရွက်ပေးသွားလေ့ရှိပါသည်။ စိုးမြင့်နှင့် သူမက အကြောအလွန်တည့်သည်။ လူရင်း အချင်းချင်းဆိုပြီး သူမတို့ဆိုင်အတွက် အသားတွေ ပိုပို ထည့်ပေးတတ်သလို ငွေအနည်းအကျဉ်း ကျန်တာကအစ သူဘာမှမပြော။ ကုလားစိုးမြင့်ကို သူတို့လင်မယား ပေးစရာကြွေးမြီတွေ အမြဲတမ်း ကျန်ရှိနေတတ် ပါသည်။ ဒါကလည်း ငွေစာရင်းကိုင်သူ သူမသာ အသေးစိပ် ပြောနိုင်သိနိုင်ပြီး ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကိုမင်းအောင်ကတော့ ငွေကြေးကိစ္စအဝဝကို သူ၏မယားဖြစ်သူကိုသာ အစစအရာရာ ယုံကြည်စိတ်ချစွာ လွှဲအပ်ထားပြီး အချက်အပြုတ် အကြော်အလှော်စသည့် မီးဖိုချောင် ရှိရာဖက်ကိုသာ အာရုံစူးစိုက်ပြီး ချွေးတစ်လုံးလုံးနှင့် အမြဲ အလုပ်ရှုပ်နေတတ်သူ ဖြစ်သည်။ တစ်နေ့ ချောယုစံ သူတို့ဖက်ကိုရောက်တော့ ကြက်ကုလားစိုးမြင့်နှင့် မခင်ရွှေတို့နှစ်ယောက် အတူတကွ ကြက်သားတွေချိန်တွယ်ကာ အသားခုတ်ဖို့ရန်အတွက် ပြင်ဆင်ရင်း အလုပ်များနေတာတွေ့ရသည်။ သူမယောက်ျားဦးမင်းအောင်ကတော့ ဆိုင်မှာ စားသောက်သူတွေ တော်တော်ကျနေတာမို့ သူ့တူတော်မောင်နှင့်အတူ မီးဖိုမှာအကြော် တစ်ပွဲပြီးတစ်ပွဲ ချက်ပြုတ်ကြော်လှော်ရင်း အလုပ်နှင့်လက်မပြတ်ဘဲ ရှိနေသည်။ ချောယုစံ ဆိုင်ကနေကွေ့ပတ်ကာ အနောက်ဖက်ကိုလျှောက်လာခဲ့ပြီး မခင်ရွှေတို့ အနားကို ရောက်လာပြီး … “အစ်မ ကျွန်မ ဘာဝိုင်းကူရမလဲ ” မခင်ရွှေ ရယ်ကျဲကျဲနှင့်ကြည့်ရင်း … “ရပါတယ် မိချောရဲ့ ဒီမှာ ကိုစိုးမြင့်လည်း ရှိနေတာပဲ ညီမလက်တွေ ပေကျံကုန်ပါ့မယ်” “အို အစ်မကလဲ တခြားလူတွေမှမဟုတ်တာ ဦးလည်း ဆိုင်မှာအလုပ်များနေတုန်း နည်းနည်းပါးပါးလုပ်စရာကိုင်စရာရှိတာ ဝိုင်းကူလုပ်ပေးရမှာပေါ့ ပေး ပေး အစ်မလက်ထဲကဟာပေး” ချောယုစံ ကြက်သားတွဲတွေ ဝိုင်းပြီး ကူသယ်ပေးရသည်။

မခင်ရွှေက စဉ်းနှီတုံးရှေ့မှာထိုင်ကာ ဓားတစ်လက်နှင့် ရင်အုံသားပေါင်သား ခွဲကာ အသာတုံးတွေခုတ်ထစ်နေတုန်း ကုလားစိုးမြင့်နှင့်သူမ ကြက်အကောင်လိုက်ဆွဲပြီး တစ်ဦးကိုတစ်ဦး လက်ဆင့်ကမ်း၍ မခင်ရွှေရဲ့နဘေးမှာ စုပုံနေရာချထားပေးကြသည်။ သယ်စရာကြက်တွေ ကုန်သွားတော့ စိုးမြင့်နှင့်သူမတို့နှစ်ယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ပြီး သွက်သွက်လက်လက် ခုတ်ကြထစ်ကြ လှီးကြဖြတ်ကြနှင့် ချောယုစံရဲ့မျက်လုံးများက မခင်ရွှေထိုင်နေသော အောက်ဖက်ဆီ အမှတ်မထင် အကြည့်ရောက်သွားရာ ထမီတိုတိုဝတ်ကာ ခုံပုကလေးပေါ်မှာ အားပါးတရပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲကား၍ ထိုင်ရင်း ကြက်သားခုတ် နေသော မခင်ရွှေ၏ ပြဲဟဟကလေးဖြစ်နေသော ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှ ထမီအောက်နားစကလေး လွတ်နေသည့် အဖြစ်ကို သေချာ မြင်တွေ့ လိုက်ရသည်။ သူမထိုင်နေရာက ချောယုစံနှင့်ဓားလွယ်ခုတ်ကျသောနေရာမှာရှိပြီး ကုလားစိုးမြင့်နှင့်ဆိုလျှင် အရှေ့တည့်တည့် မျက်နှာချင်းဆိုင်လို ဖြစ်နေတာမို့ ကုလားစိုးမြင့်ဖက်ကကြည့်လျှင် မြင်ကွင်းက ပိုရှင်းလောက်သည်ဟု သူမထင်သည်။ ထမီအောက်စက တစ်ထွာနီးနီး လောက် လွတ်နေတာမို့ သူမပေါင်ခွဆုံမှ ဘာအခုအခံမှမပါသော အမွေးနက်နက်များ စုပြုံပေါက်ရောက်နေသည့် ဆီးခုံမို့မို့ကြီးနှင့်တကွ သူမအင်္ဂါဇပ် (စောက်ပတ်) မျက်နှာပြင် တစ်ဝှမ်းလုံးကို ကွင်းကွင်းရှင်းရှင်းကြီး တွေ့မြင်ရမည်ဖြစ်သည်။ ချောယုစံဖက်က ကြည့်လျှင်တောင် အုံ့ဆိုင်းဆိုင်းဖြစ်နေသော မခင်ရွှေ၏ စောက်ပတ် အမွေးအမြှင်များနှင့်တကွ သူမစောက်ပတ်ခုလုံးကို ဝင်းကနဲလက်ကနဲ ပြိုးကနဲပြက်ကနဲ အသေအချာလှမ်းမြင်ရသည်ဖြစ်ရာ ကုလားစိုးမြင့်တစ်ယောက် အလုပ်ဖြောင့်ဖြောင့် မလုပ်နိုင်တော့ဘဲ မခင်ရွှေခါးအောက်ပိုင်း ပေါင်ခွဆုံရှိရာအရပ်ကိုပဲ သဲကြီးမဲကြီး ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်ရင်း သူ့ပေါင်ကြားဆီ မသိမသာ လက်တစ်ဖက်လျှိုနှိုက်၍ ပုဆိုးအောက်မှ ဖုဖောင်းနေသော သူ့လီးကြီးကို ပွတ်ပွတ်ဆွပေးနေတာကိုပါ ချောယုစံ ကောင်းကောင်း သတိထားလိုက်မိလေသည်။ မခင်ရွှေအနေနှင့် ကုလားစိုးမြင့်ကြည့်နိုင်အောင်လို့ပဲ သူမထမီအောက်စတမင်လွှတ်ကာ စောက်ပတ်ကိုပြပေးနေခြင်းလားလို့ ချောယုစံ စိတ်ထဲက တွေးမိသွားသည်။ မကြာပါ။ သူမထင်မြင်ချက် မှန်ကန်ကြောင်းတွေ့လိုက်ရပြီး ကုလားစိုးမြင့်လည်း ကြက်သားခုတ်ရင်း မခင်ရွှေရဲ့စောက်ပတ်ကို ဘယ်သူမှမသိအောင် အသာ ငုံ့ချောင်းကြည့်နေရာကနေ သူ့ပုဆိုးအောက်ပိုင်းကိုပါ ဒူးပေါ်ရောက်သည်အထိ လက်တစ်ဖက်နှင့် မသိမသာ ဆွဲလှန်တင်လိုက်ရာက သူကပါ မခင်ရွှေကို ပုဆိုးအောက်စလွှတ်ပြလိုက်ပြီး မခင်ရွှေလည်း မျက်နှာကလေး တစ်မျိုး ဖြစ်သွားကာ ကုလားလီးမဲမဲသဲသဲကြီးအား ဣန္ဒြေမရစွာနှင့် မျက်လုံးကြီးပြူးတူးပြဲတဲ စူးစူးရဲရဲ ငေးစိုက်ကြည့်နေပြီး နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် သူဟာကိုယ်ချောင်း ကိုယ့်ဟာသူကြည့်နှင့် ကျားနှင့်ဆင် လယ်ပြင်မှာ ပက်ပင်းတွေ့မိကြသလို လီးနှင့်စောက်ပတ် မိတ်ဆက်နေကြရင်း ဆရာကျကျ အထာကျလျက်ရှိနေကြတာ တွေ့ရလေပြီ။

ချောယုစံ သူတို့အနားမှာ ထိုင်ရာကနေ အသာထပြီး ဟိုဟာယူသလို ဒီဟာမသလို အလုပ်ဝိုင်းကူလုပ်ဟန်ပြုကာ အခြေအနေကို ဆက်လက်အကဲခတ်ကြည့်နေရာ မခင်ရွှေအောက်စလွတ်ပုံကိုရော ကုလားစိုးမြင့် သူမကို ပုဆိုးအောက်စလွှတ်ပြတာကိုပါ အတိအကျသိလိုက်ရသည့်အပြင် ပုဆိုးအောက်ကနေ တစ်ချောင်းလုံး အောက်ကို တွဲတွဲကြီးကျနေသည့်ကုလားလီးမဲမဲကြီးကိုပါ သူမကိုယ်တိုင် အသေအချာ ကြည့်မြင်ခွင့်ရလိုက်သည်။ ချောယုစံပါ သူ့လီးကို မသိမသာစိုက်ကြည့်နေကြောင်း သိရသဖြင့် ကြက်ကုလားစိုးမြင့်တစ်ယောက် ပိုကဲလာပြီး သူမဖက်ကိုပါ မြှားဦးလှည့်လာလေသည်။ ချောယုစံလည်း အခွင့်အရေးရတုန်း အနီးကပ်မြင်လိုက်ရသော သူ့လီးငပဲကြီးအားကြည့်၍ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ဖီလင်ယူနေလိုက်သည်။ အသားခုတ်ထစ်ဖြတ်တောက်ပြီး၍ မီးဖိုခန်းသယ်ချိန်မှာ စိုးမြင့်က သူမအနားတမင်ကပ်လာပြီး မထိခလုတ်ထိခလုတ်လာလုပ်သည်။ ကြက်သားအိုး မနိုင့်တနိုင်နှင့်ကောက်မလိုက်သော ချောယုစံဖင်နောက်ကနေလာပြီး သူမဖင်အိအိနှစ်ဖက်အလယ်ကို သူ့ကိုယ် အရှေ့ပိုင်းနှင့် တမင်မထိထိအောင် ဖိကပ်ကာ လီးနှင့် အရသာယူ လာရောက်ထောက်ထား လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ရောက်ရာပေါက်ရာ စကားတွေလည်း လျှောက်ပြောနေသေးသည်။ ချောယုစံလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သူနှင့် အလိုက်သင့် စကားပြန်ပြောရင်း သူ့လီးထိပ်ကြီးအနောက်ကနေ ထောက်ညှောင့်ပေးတာကို အသာပင် ငြိမ်ခံနေလိုက်ကာ အတွေ့အရသာကို ခံစားနေပေသည်။ လီးဒစ်ထိပ်ကြီး ဖင်အောက်ကနေလျိုဝင်ပြီး သူမအင်္ဂါဇပ်အဝနှင့် အစိထိပ်ကလေးကိုပင် လာရောက်ထောက်မိ၍ ချောယုစံ တော်တော်ကလေး အီဆိမ့်သွားသည်။ မခင်ရွှေ အနားရောက်လာတော့မှ ဘာမှမဖြစ်သည့်ပုံစံနှင့် လူချင်းခွာလိုက်ကြကာ လုပ်လက်စအလုပ်ကို ကောက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ချောယုစံရဲ့မျက်လုံးမးကတော့ သူ့ခန္ဓာကိုယ် အရှေ့ပိုင်းဆီမှ ပုဆိုးအောက်ကနေ ထောင်ထ သလိုဖြစ်နေသော လီးချောင်းအရာကြီးကို မြင်ဖြစ်အောင်မြင်လိုက်မိပြီး သူမစောက်ဖုတ်မှ စောက်ရည်တွေ စစ်ကနဲ စိမ့်ထွက်သွားသည်။ ထိုနေ့မှစ၍ ချောယုစံလည်း မီးဖိုချောင်ဖက်ကို အရောက်အပေါက် ပိုများလာသလို သူတို့နှစ်ယောက်နှင့်ပိုတွဲမိလာပြီး အလုပ်တွေ ဝိုင်းကူစရာ ရှိလျှင် တက်တက်ကြွကြွ ဝိုင်းကူ၍လုပ်ပေးသည်။ စိုးမြင့်နှင့်လည်း တစ်စတစ်စပိုရင်းနှီးလာ၍ အလုပ်လုပ်ရင်း လူချင်း မကြာခဏ ထိမိခိုက်မိ ပွတ်မိထောက်မိ တာလောက်ကို လုံးဝဂရုမစိုက်တော့ဘဲ သူမကပင် သူနှင့် အသားချင်း တမင်မထိထိအောင် သူ့ရှေ့မှာ ဟန်ရေးတပြပြနှင့် ကုန်းချည်ကော့ချည် မရိုးမရွဖြစ်အောင်လုပ်ကာ မသိမသာ အထာပေးတတ်လာလေသည်။

ချောယုစံရဲ့ ဖင်အိုးကြီးနှစ်ဖက်မှာလည်း သူမကြာခဏ ခိုးစားနေရသည့် ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်နှင့် လက်ရှိ သူခိုးစားဖို့ပြင်ဆင်နေသော လင်ရှိမယား မခင်ရွှေတို့ရဲ့ တစ်တုံးတစ်ခဲ အိုးကြီးများကဲ့သို့ပင် အဆီအသားပြည့်ပြည့်ဝဝရှိလှပြီး တော်ရုံဖြိုလို့ ကုန်နိုင်ဖွယ် မရှိသည့် စစ်ကိုင်းအိုး ကြီးများ ဖြစ်ကြပေရာ သူ့လိုထောင်းလမောင်းကြေအောင် အပီဆွဲနိုင် သူတွေနှင့်မှ လိုက်ဖက်ညီနိုင်မည်ဖြစ်ကြောင်း ကုလားစိုးမြင့်တစ်ယောက် အခြေအနေကို ကောင်းကောင်းသဘောပေါက် နေပါသည်။ ကောင်မလေးက သူဆွဲခေါ်ရာလိုက်ပါမည့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်မှန်း စိုးမြင့်လည်း မသိမဟုတ် သိသည်ပင်။ အခြေအနေအရ ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်နှင့် ဦးမင်းအောင်ရဲ့မယားချောလေး မခင်ရွှေတို့ကဲ့သို့ ဒီပတ်ဝန်းကျင်မှာ သူလုပ်စရာကိုင်စရာ ရှုပ်ပွေစရာ တိုးလို့တန်းလန်း ကိစ္စဝိစ္စတွေ အမျှင်တန်းလျက် ရှိသေးတာကြောင့် အသာမျှောပေးထားခြင်းဖြစ်ပြီး အချိန်ကျရောက် လာလျှင်တော့ မဆိုင်းမတွ ဆွဲစားရမည်ဟုလည်း စိုးမြင့် စိတ်ထဲက အသေအချာ တေးမှတ်ထားလိုက်မိပါသည်။ ကုလားစိုးမြင့်နှင့်မခင်ရွှေတို့ကတော့ ထိုနေ့နောက်ပိုင်းတွင် ပိုပြီးတော့များ အဆင့်တက် လာသလိုပင် ထင်ရသည်။ လူကွယ်ရာမှာ နှစ်ယောက်သား ခန္ဓာကိုယ်ချင်းကပ်ကပ်ပြီး စကားတွတ်ထိုး ပြောလာကြတာ မကြာခဏဆိုသလို ချောယုစံ တွေ့ရသည်။ သူမယောက်ျား ဦးမင်းအောင်ရော အခြား အဆောင်သူတွေပါ ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမှ သူမကဲ့သို့ ရိပ်စားမိခြင်း မရှိခဲ့ကြပါ။ တစ်ညနေတော့ ဦးမင်းအောင် ဟင်းချက်ပစ္စည်းများ ဝယ်ယူဖို့ အပြင်ထွက် သွားတုန်း ကုလားစိုးမြင့် ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနှင့်ရောက်လာပြီး မခင်ရွှေနှင့် စကားအတန်ကြာ ပြောဆိုနေကြကာ ချောယုစံ သူတို့အနားကို လျှောက်လာတာတွေ့တာနှင့် မခင်ရွှေက သူမကို လက်ကုပ်ခေါ်ပြီး … “မိချောလေး … မမရွှေကို ခဏလေး အပြင်ကစောင့်ပြီး မင်းဦးလေး ရောက်လာရင် အသံပေးလိုက်နော် … အစ်မတို့ ဒီမှာ ငွေလက်ခံ စာရင်းလေး နည်းနည်း ကွာနေတာနဲ့ ကိုစိုးမြင့်နဲ့အစ်မ စာရင်း တစ်ချက်လောက် ပြန်ကိုက်ကြည့်မလို့ … မင်း ဦးလေးမသိအောင် လုပ်ရမှာ တော်နေကြာ သူက ဘူမသိကိုးမသိနဲ့ အပိုတွေအဓွန့်တက်ပြီး မေးလားမြန်းလားနဲ့ …စောက်အရစ်တွေ ရှည်နေဦးမယ်” “ဟုတ် အစ်မရွှေ လုပ်စရာရှိလုပ်လေ ဒါနဲ့ ကလေးတွေကရော ” “အကြီးမ သူ့အဖေနဲ့ ပါသွားတယ် အငယ်ကောင်ကတော့ သူ့အစ်ကို ငဖြိုးနဲ့ မုန်းစားထွက်သွားကြလေရဲ့ တော်ရုံနဲ့တော့ ပြန်လာဦးမှာ မဟုတ်ဘူး ” “ကိစ္စမရှိပါဘူး ကျွန်မလည်း ပျင်းပျင်းနဲ့ လိုင်းပေါ် ခဏတက်ကြည့်လိုက်ဦးမယ် အိမ်ထဲမှာ ပူအိုက်လွန်းလို့ အစ်မရွှေရဲ့” “အေး အေးဟေ့ ငါပြောတာတော့ မမေ့နဲ့ ဟိုလူ့အရိပ်အခြည်လည်း ကြည့်ပေးဦး နင်က ဒီနေရာ အားကိုးရလို့ပြောတာ ကောင်မရဲ့” “စိတ်ချ အစ်မရွှေ … လာတာနဲ့ ချော ဒီကနေ ရွှီကနဲ လေကလေး ချွန်လိုက်မယ် … အေးအေးဆေးဆေး တစ်ရေးသာအိပ်ပစ်လိုက် ရတယ် ဟီး ဟီး … ဟီး” “တယ် ဒီဟာမလေး … ငါ စဉ်းနှီတုံးနဲ့ ကောက်ထု ပလိုက်ရ ဟွင်းး ” ချောယုစံ ဇက်ကလေးပုပြီး တဟီးဟီးရယ်၍ အနီးက ဝါးကွပ်ပျစ် ကလေးပေါ် တက်လှဲလိုက်သည်။ မခင်ရွှေလည်း သူမကို စိတ်မချသလို အတန်တန်မှာကြားပြီး ကုလားစိုးမြင့် လက်မောင်း တစ်ဖက်အား ကိုင်ဆွဲ၍ အိမ်ထဲကို လှမ်းဝင်သွားရာ ကုလားစိုးမြင့်လည်း ချောယုစံ ရှိရာဖက်ကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါ တစ်ချက်ကြည့် လိုက်ပြီးနောက် မခင်ရွှေရဲ့အနောက်ကနေ စောင်းငမ်းစောင်းငမ်းနှင့် လိုက်ပါသွားလေသည်။ ချောယုစံ အခြေအနေကို နားလည်လိုက်ပါသည်။

မခင်ရွှေရဲ့မူပျက်နေပုံနှင့် ကုလားစိုးမြင့် အလောသုံးဆယ်နိုင်နေပုံ ကိုကြည့်ရင်း သူတို့နှစ်ယောက်သား အတွင်းရေးကိစ္စ လျှို့ဝှက်ချက် တစ်ခုခုတော့ရှိနေပြီ ဟု သူမ အသေအချာကြီး ခန့်မှန်းမိလိုက်သည်။ ကုလားစိုးမြင့်ရဲ့ သူမကိုကြည့်လိုက်သော အကြည့်ကလည်း တစ်စုံတစ်ရာသော အဓိပ္ပါယ်ကို ဖော်ပြနေသည်ပဲ မဟုတ်လား။ မခင်ရွှေ သူမကို အခန်းစောင့်ခိုင်းပုံထောက်၍ ဘယ်နည်းနှင့်မှ သူမအထင်မမှားနိုင်ကြောင်း ချောယုစံ တွက်ဆမိသွားပြီ။ ဧကန္တတော့ နှစ်ယောက်သား ဟိုဟာပြုဖို့ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ကြတာပဲဖြစ်ရမည်။ လင်ဖြစ်သူဦးမင်းအောင်မရှိခိုက်မို့ မခင်ရွှေလည်း ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲကျရသည့်နှယ် ဖြစ်နေပေလိမ့်မည်။ နေနှင့်ဦးပေါ့ လို့ ချောယုစံ စိတ်ထဲတွေးရင်း အပြင်ကနေပဲ အချိန်အခါကောင်းကို စောင့်၍သာ နေရတော့သည်။ ဖုန်းဖွင့်ပြီး ဘရောင့်ဇာထဲကနေ အိပ်ခ်စ် ဗွီဒီယို ဒေါ့ကွန်း ဆိုတာ ရိုက်ထည့်လိုက်ပြီး အမေရိကန်ပွန်း ရုပ်ရှင်တွေ လိုက်လံ စပ်စုမြည်းကြည့်ကာ အချိန်ဖြုန်းနေလိုက်သည်။ အပြာမူဗီဖိုင်တွေက ချောယုစံတို့လို ကျောင်းသူလေးတွေ အမြဲတမ်းလိုလို အပျင်းပြေကြည့်လေ့ရှိကြပြီး တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်လည်း ဖုန်း  အပလီကေးရှင်းကနေ ရှယ်ကာ ဘယ်သူမှမမြင်အောင် အသေအချာ သော့ခတ် သိမ်းဆည်းထားလေ့ ရှိတတ်ကြသည်။ သူတို့ မိန်းကလေးတိုင်းလိုလိုရဲ့ ဟန်းဆက်တွေ ထဲမှာ အပြာမူဗီဖိုင်တွေ တစ်ဦးဦးလျှင် ရာနှင့်ချီ၍ရှိတတ်ကြပြီး လူကွယ်ရာ တစ်ယောက်တည်း ရှိသည့်အခါမျိုးမှာ ဤနည်းနှင့်ပင် မိမိတို့ရဲ့ရမ္မက်အာသာကို ကြံဖန် ဖြေဖျောက်ကြလေ့ရှိပါသည်။ ချောယုစံမှာလည်း ယူအက်စ်အေ ရုရှ တရုတ် ဂျပန် အိန္ဒိယ ထိုင်း ဖိလစ်ပိုင် ကမ္ဘောဒီးယား စသည့် အပြာမူဗီဖိုင်တွေ အများကြီးမှ တကယ့်ကို အများကြီးပါပေ။ ဒါနှင့်တောင် အားမရသေးဘဲ အွန်လိုင်းကနေ ယခုလိုပဲ အသစ်အဆန်း ထွက်သမျှ  movie တွေ လိုက်လိုက်ရှာကြည့်ရတာလည်း အမောပင်။ ဗွီဒီယိုတွေကြည့်ရာက အာရုံကြောတွေ နိုးကြားလာခဲ့ပြီးနောက် ဖုန်းထဲကနာရီကိုကြည့်လိုက်ရာ အချိန် နှစ်ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် ကြာသွားတာကို သတိထားမိပြီး ထိုင်ရာကနေအသာထ၍ သူတို့နှစ်ယောက်ဝင်သွားသည့် အိမ်ဖက်ကို အသာခြေဖော့ လျှောက်လာ ခဲ့ကာ အိမ်ရှေ့ကနေမတက်ဘဲ အိမ်အနောက်ဖက်ကို ပတ်လာပြီး မှန်ပြတင်းများတပ်ဆင်ထားသည့် အိပ်ခန်းတွေဖက်ကို အသာ လှည့်ထွက်လာခဲ့လိုက်ပါသည်။

ပထမတွေ့ရသည့် အခန်းတစ်ခုကို ကျော်လွန်လာပြီး ဒုတိယမြောက် အိပ်ခန်းဖက်ကိုရောက်တော့ သူမထင်သည့်အတိုင်း အခန်းထဲကနေ မသင်္ကာစရာ အသံဗလံများကို စတင်ကြားနေရပြီ။ သူမအရပ်နှင့် အနေတော်ပဲဖြစ်ပြီး ခြေဖျားထောက်ကြည့်စရာပင် မလိုဘဲ အလင်းရောင်ဝင်ရုံဖွင့်ထားသည့် မဟတဟကလေးရှိသော ပြတင်းတံခါးချပ်ကို အသာလက်ကလေးနှင့် အသံမကြားအောင် အနည်းငယ်ဆွဲဟကြည့်လိုက်ကာ နဘေးကနေ ခါးကလေးကိုငုံ့ကိုင်းပြီး တိတ်တိတ်ကလေး အခန်းထဲကို ခိုးချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ကောင်းခန်းရောက်နေပြီဖြစ်သည့် သူတို့နှစ်ယောက်ကို အခန့်သင့်ပင် တွေ့မြင်လိုက်ရပေပြီ။ “ကုလားစိုးမြင့်နှင့် မခင်ရွှေမှာ သူမထင်သည့်အတိုင်းပင် နှစ်ယောက်သား ကုတင်တစ်လုံးပေါ်မှာ ရင်ချင်းအပ်ကာ ထပ်မှောက်အိပ်လျက်သား ရှိနေကြလေသည်။” မခင်ရွှေရဲ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာ အဝတ်အစားတွေ ဖယိုဖရဲဖြစ်ကာ နို့ကြီးနှစ်ဖက်က မလုံမလဲပြူတစ်ထွက်နေသလို ကုတင်ထက်မှာ အောက်ကနေ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဒူးထောင်ပေါင်ကားလုပ်ပြီး ပက်လက် ကားရယားကြီး ဖြစ်လျက်ရှိနေသော သူမကိုယ်ပေါ်ကို အပေါ်စီးမှတက်ခွ၍ သူမရဲ့နို့အုံအိအိနှစ်မြွှာကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် အပြတ်ချေနယ်စို့ပေးနေသည့် ကုလားစိုးမြင့် တစ်ယောက်လည်း တော်တော်လေးကို ဇိမ်တွေ့နေဟန်တူသည်။ မခင်ရေ့ွှရော သူပါ ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ ဘာအဝတ်အစား တစ်စုံတစ်ရာမှ ကပ်ခြင်း မရှိတော့ဘဲ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဖင်ပြောင်ကြီး အရှင်းသားနှင့် ဖြစ်နေကြသည်။ ကုလားဖင် မဲမဲသဲသဲကြီးရဲ့အောက်မှ မခင်ရွှေရဲ့ ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ဖက်က စင်းလုံးချော ဖြောင့်စင်းသွယ်တန်း ချောမွတ်လျက်ရှိကြပြီး ဘေးနှစ်ဖက်ကို ပြဲပြဲကြီးကားလျက်ရှိနေရာ သူမရဲ့ဖြဲကား ထားသော ပေါင်နှစ်ဖက်ရဲ့အကြားမှာ ကုလားစိုးမြင့်တစ်ယောက် နေသားတကျ ဝင်ရောက်မှောက်အိပ်ပြီး သူ့လီးချောင်း ရှည်လမျောကြီးကို မခင်ရွှေရဲ့ပေါင်ခွဆုံရှိ စောက်ပတ်ထဲသို့ အလိုက်သင့်ထည့်သွင်း၍ သူ့ဖင်မဲပြောင်ပြောင်နှစ်ဖက်ကို လှုပ်လှုပ်လှုပ်လှုပ်လုပ်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း နှဲ့ကာနှဲ့ကာနှင့် မျှောလိုး ချော့လိုးကလေး လိုးပေးနေပုံ ရလေသည်။ “အ အား ရှီး အီး အိ ဟီး အ အင့် အိ အိ အင်းး” “အ ကြပ် ကြပ်တယ် ကို ကို စိုးမြင့်ရာ နည်း နည်း လျှော့ လျှော့ ပါဦး မ ရွှေ အ ခံ ရ ခက်လိုက်တာ နော် ဟင်း ဟင်း ” မခင်ရွှေ၏ နှုတ်မှထွက်ပေါ်လာသော တိုးညင်းသော ညည်းတွား ပြောဆိုသံကလေးကို ချောယုစံ ကြားဖြစ်အောင် ကြားမိလိုက်သေးသည်။ ဟုတ်သားပဲ။

ဒီလူကြီးကလည်း သူ့လီးကြီး တကယ်ကြီးကြောင်းကို ချောယုစံ မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ဖြစ်၍ ယုံသည်။ ဆရာမဒေါ်ညိုစိမ့်ကဲ့သို့ သူနှင့် အမြဲတစေ တွေ့ဆုံချစ်ပွဲဝင်နေသူတောင်မှ တစ်ခါတစ်ခါ လန့်လန့်အော်မိသည့်လီးပဲလေ။ တစ်သက်လုံး လင်ဖြစ်သူရဲ့ လူစဉ်မမီသည့် လီးဖလံကလေး လောက်နှင့်သာ စခန်းသွားခဲ့ရသူပီပီ မခင်ရွှေ ညည်းမိမည်ဆိုရင်လည်း သူမကို အပြစ်မပြောသာပါချေ။ နည်းနည်းပါးပါး သက်ညှာဖို့တော့ ကောင်းသည်ဟု ချောယုစံတွေးပြီး နှာခေါင်းလေးရှုံ့လိုက်မိသေးသည်။ “လျှော့ပါတယ် မရွှေရဲ့ ကျွန်တော် အတင်းဖိမလိုးပါဘူး ဖြေးဖြေးချင်း ထည့်လိုးပေးတာပဲ မရွှေစောက်ပတ်ကိုက အပေါက်ကလေး ကျဉ်းလွန်းလို့နေမှာပါ ဟင်းဟင်းဟင်း အပျိုစောက်ပတ်လေးအတိုင်းပဲ မရွှေ နာရင် နည်းနည်းဖြစ်ဖြစ် အောင့်ခံပေါ့” စိုးမြင့်ပြောပြီး သူ့ဖင်ကို ပြန်ကြွကာ လီးဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ လီးကြီးက ဘယ်အချိန်ကတည်းက စိမ်လိုးနေသည်မသိ။ လရည်နှင့် စောက်ရည်များ ရွှဲနစ်ပေကျံကာ အရည်စက်လက်နှင့် တွဲလောင်းကြီးဖြစ်လျက် တလှုပ်လှုပ်ရှိနေတာကို တွေ့ရသည်။ “ရော့ မရေ့ွှ လီး ပြန်စုပ်ပေးဦး ကျွန်တော် မရွှေစောက်ပတ်ကို စောက်ရည်ထွက်အောင် မွှေပေးမယ် ဒါမှ လီးဝင်ရင် မနာပဲနေမှာ” “သဘောပါပဲတဲ့ ရှင် ” စိုးမြင့် သူမကိုယ်အပေါ်ဖက်ကို ရွှေ့ပြီး မခင်ရွှေကို သူ့လီးကြီးထိုးပေးလိုက်ရာ မခင်ရွှေလည်း စိတ်လိုလက်ရပင် လဒစ်သားရေ ပြဲလန်၍ နေသော သူ့ကုလားလီးဒစ်ကြီးဆွဲယူပြီး သူမပါးစပ်ထဲ အငမ်းမရ ထည့်စုပ်ကာ လျှာနှင့်ဒစ်ပတ်လည်ကို လိုက်လံ ယက်သပ်ပေး နေတော့သည်။ ကုလားဒစ်ကြီးမှာ သူမပါးစပ်ထဲမှာ အပြည့်ဖြစ်နေ၍ မခင်ရွှေ၏ ပါးစုံ့ကြီးနှစ်ဖက်ပင် ဖောင်းကားတက်လာသလို ထင်ရပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံး မဝင်ဝင်အောင် ဆွဲဆွဲစုပ်ပေးရာ ရှည်လျားသောလီးကြီး၏ လဒစ်ထိပ်ဖူူးကြီးက အာခေါင်ကိုပင် ထောက်မိသွားသည်။ စိုးမြင့် ကိုယ်ကိုတစ်ပတ်လှည့်ပြီး (စစ်စတီနိုင်းလုပ်ကာ) သူမပေါင်ခွကြားဆီ မျက်နှာအပ်၍ မှောက်အိပ်ချလိုက်ပြီး ပေါင်ခွကြားရှိ ဖောင်းကြွမို့မောက်နေသော မခင်ရွှေ၏ စောက်မွေးထူပြောလှသည့် စောက်ပတ် ခုံးမောက်မောက်ကြီး ကို အားပါးတရ ပါးစပ်နှင့် ကုန်းမှုတ်ပေးသည်။ စောက်ပတ်တစ်ပြင်လုံး ရော အကွဲကြောင်း အထက်အောက် စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲပါ မကျန် လျှာနှင့်ရစ်ဝိုက် ယက်သပ်ကာ လျှာကတော့ချွန်လိပ်၍ စောက်ခေါင်းထဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နှင့် လျှာကစားပြီး အပီအပြင် လိုးသွင်းပေးသည်။ မခင်ရွှေလည်း တစ်ဖက်က ကုလားလီးကို အရသာခံ စုပ်ပေးရင်း သူ့အနှူးအဆွများကြောင့် သူမစောက်ပတ်တစ်ဝိုက်မှာ နောက်ထပ်တစ်ကြိမ် အရည်များ ရွှဲအိုင်ကျဆင်း လာပြီ ဖြစ်သည်။

ဒီမြင်ကွင်းကြောင့် ချောယုစံမျက်လုံးကလေးများ ပုစွန်မျက်လုံးကဲ့သို့ ပြူးကျယ်သွားရကာ သူမရင်ထဲက ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ ဖျင်းကနဲ ထကြွလာရသလို ဖြစ်သွားသည်။ ဒီပုံစံမျိုးကမှ ယောက်ျားနှင့်မိန်းမ လိုးတာထက်ကိုပိုပြီး သူမရဲ့ကာမစိတ်ဆန္ဒကို တစ်ဟုန်ထိုး နိုးကြွဖြစ်ပေါ်စေနိုင်စွမ်း ရှိသည်ဟု သူမထင်သည်။ သူသူကိုယ်ကိုယ် ယောက်ျားမိန်းမ လိုးကြတာတွေက သူမအဖို့ သိပ်ဆန်းကြယ်သောအရာမဟုတ် လို့ ချောယုစံ ယူဆသည်။ အောကားတွေ အမြဲတမ်း စွဲစွဲလမ်းလမ်း ကြည့်ကြည့်နေမိလို့လားတော့ မသိပါ။ သာမန် လှေကြီးထိုး ပက်လက်မှောက်ခုံ လိုးတာမျိုးလောက်ကို ချောယုစံ သွေးမတိုးပါ။ ကိုယ်တိုင်ကသာ အတွေ့အကြုံမယ်မယ်ရရမရှိ၍ ကာမစည်းစိမ်ကို ဘယ်လိုဘယ်ပုံ ခံစားလျှင်ကောင်းမည်ဆိုတာ မသိသော်လည်း မြီးကောင်ပေါက်တို့၏ အသစ်အဆန်းကိုမှ တပ်မက်လေ့ရှိသည့် ဗီဇသဘာဝအရ ရိုးရိုးလုပ်တာထက် ဆန်းဆန်းပြားပြား အမြင်ဆန်းအောင် လုပ်တာတွေကိုမှ စိတ်ဝင်စားပြီး အကောင်းထင်မိသည်။ ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် နည်းလမ်း အသစ် အဆန်းများထက် နည်းလမ်းအဟောင်းတွေက ကာမဆက်ဆံရာမှာ ဘယ်လောက်အသုံးကျကြောင်း ဘယ်မျှအထိ ကောင်းမွန်ကြောင်း သူမကိုယ်တိုင်လည်း လက်တွေ့ကျကျ နားလည်ခြင်းမရှိပါဘဲလျက် အမေကျော် ဒွေးတော်လွမ်းပြီး ကြည့်ကောင်းရုံ ရိုက်ကူးထားသော ဗွီဒီယိုကားထဲက မြင်ကွင်းမျိုးကိုသာ အစွဲအလမ်းလွန်နေခြင်းလည်း ဖြစ်သည်ဟု ဆိုရမည်။ကုလားစိုးမြင့်နှင့်မခင်ရွှေ အပြန်အလှန် လီးစုပ်အဖုတ်ယက်နေတာကို ကြည့််ရင်း တဏှာထကြွလာခဲ့သည့်အလျောက် ချောယုစံလည်း သူမပေါင်ခွကြားထဲကို ထမီအောက်လက်လျှိုကာ မသိမသာနှိုက်ပွတ်ပြီး ကိုယ့်ဖာသာ ရသေ့စိတ်ဖြေ လုပ်နေရသည်။ စိုးမြင့် မခင်ရွှေစောက်ဖုတ်ကို ယက်နေတာကိုက သူမကိုယ်တိုင် စောက်ဖုတ်အယက်ခံနေရသည့်အလား ဖီလင်တွေတက်လာပြီး စောက်ဖုတ်တရွရွ ဖြစ်လာရလေသည်။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်သား မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်လာကြဟန်နှင့် စိုးမြင့်လည်း အောက်ကိုပြန်ဆင်းပြီး မခင်ရွှေရဲ့ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်မလိုက်ကာ ပေါင်ကြားထဲဆောင့်ကြောင့်ဝင်ထိုင်၍ သူ့လီးထိပ်ကြီးကို မခင်ရွှေရဲ့စောက်ဖုတ်လိုဏ်ခေါင်းအဝထဲသို့ ထည့်သွင်းကာ အပေါ်စီးကနေ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဗြုန်းကနဲဆောင့်ချလိုက်လေတော့သည်။ “စွပ် ဖွတ် ဇွပ် ” “အင့် အ မေ့ အ အိ အီး … အာ့ ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် ” မခင်ရွှေမျက်နှာကလေးရှုံ့မဲ့ပြီး ဖင်ကြီးကော့ကြွတက်သွားသည်။

စိုးမြင့်လည်း လီးဝင်ပြီဆိုတာနှင့် အသားကုန်ကျုံးလိုးလေပြီ။ တစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားသော လီးကို ပြန်ချွတ် ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး နောက်ထပ် သူ့ဖင်ကိုဖိနှိမ့်ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။ လီးက ခေါင်းဝင်ကိုယ်ဆန့်ဆိုသည့်အတိုင်း တစ်တစ်ကြပ်ကြပ် ဖြစ်နေသည့်ကြားကပင် မခင်ရွှေစောက်ခေါင်းထဲကို ခဏတာမျှ တွန့်လိပ်ခေါက်ကာ မဝင်ချင့်ဝင်ချင်ဖြစ်နေရာက သူမအခေါင်းပေါက်ကလေးထဲကို ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီးနှင့် ဗြွတ်ကနဲတိုးဝင်သွားရာ တဖြည်းဖြည်း အထဲပိုရောက်သွားသည်။ မခင်ရွှေလည်း သူမစိတ်ထဲက အလွန်အမင်းနာကျင်လိမ့်မည်ဟု တွေးထင်ထားခဲ့သော်လည်း ထင်သလောက် မနာကျင်လှဘဲ လီးကြီးဆို့ကြပ်ကြပ် ဖြစ်တာကလွဲ၍ သူမစောက်ပတ်ဆီမှ ပြည့်သိပ်ကြပ်နေသော ခံစားမှုကို တသိမ့်သိမ့် တငြိမ့်ငြိမ့် ရရှိခံစားလိုက်ရသဖြင့် ဖီလင်အလွန်ရှိသွားပြီး ကုလားစိုးမြင့်ရဲ့ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြီးဖက်တွယ်ကာ နောက်ထပ် ရောက်လာမည့် ကာမအရသာကို ငံ့လင့်တကြီး မျှော်လင့်စောင့်စားလျက် ရှိနေပေတော့သည်။ စိုးမြင့်လည်း ရုတ်တရက် ထပ်မဆောင့်သေးဘဲ သူမနှုတ်ခမ်းကလေးဖိစုပ်လိုက်ရာ သူမကလည်း ပြန်လည်စုပ်နမ်းလာသည်။ နှုတ်ခမ်းစုတ်ပြီးနောက် သူမနို့အုံနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် အားရပါးရဖျစ်နယ်ပြီး လက်သူကြွယ်ထိပ်ခန့်ရှိမည့် အတန်ငယ် ကြီးမားသည့် သူမနို့သီးခဲကလေးနှစ်ခုကို တပြွတ်ပြွတ်စို့ပေးနေလိုက်ပြန်သည်။ ပြီးတော့မှ သူ့ဖင်ကိုပြန်ကြွပြီး နောက်ထပ် လေးငါးဆယ်ချက် ဖင်ကြီးမြှောက်ကာမြှောက်ကာနှင့် တရစပ် ဖိဖိပြီးလိုးချလိုက်ရာ လီးကြီးကမထင်မှတ်ဘဲ သူမစောက်ပတ်ထဲကို ရှောကနဲ ရှောကနဲ အရင်းထိတိုင် တစ်ဆုံးဆောင့်ဝင်သွားခဲ့ပြီး သားအိမ်ကိုပင် ဒုတ်ကနဲ ထိဆောင့်မိသွားသလိုဖြစ်သွားတော့သည်။ မခင်ရွှေလည်း သူမနှုတ်မှ မညည်းမိအောင် သတိကြီးကြီးထားနေသည့်ကြားက အင့်ကနဲအသံထွက်သွားပြီးနောက် ပါးစပ်ကိုအမြန်ပိတ်လိုက်ရပြီး ကိုစိုးမြင့်လိုးသမျှ အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့် ခါးစည်းအလိုးခံနေလိုက်ရာ အချိန်နှင့်အမျှ လီးကြီးအရသာ တဖြည်းဖြည်း ပိုကောင်းလာသလိုခံစားရပြီး … “အ ကျွတ် ကျွတ် ဆောင့် အင့် ကို ကို စိုးမြင့် ဆောင့် ကြမ်းကြမ်းဆောင့် ရ ရတယ် ကျွန်မ ခံနိုင်တယ်” ပြောလိုက်၍ စိုးမြင့်လည်း အရှိန်မလျှော့တော့ဘဲ ခုနကထက်မောင်းတင်ပြီး ပိုပြီးအရှိန်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးချလိုက်တော့သဖြင့် နှစ်ဦးသား အကောင်းပေါ်အကောင်းဆင့်ပြီး ကာမစည်းစ်မ်အတွေ့ကြီးတွေ့သွားရတော့သည်။ “အား ကောင်းလိုက်တာ မရွှေရာ မရွှေစောက်ဖုတ်ကြီး လိုးရတာ ဘာနဲ့မှမတူဘူး” “ဟင်း ပြောရော့မယ် ဒီကခံရတဲ့သူကဖြင့် အီဆိမ့်နေပြီ ” “ဘာလဲ မကောင်းဘူးလား ” “အို ကောင်းပါတယ် ကောင်းပါတယ်တဲ့ရှင် ရှင့်လီးကြီး ကြည့်တော့သာ ဘာမှမဟုတ်တာ တကတည်း အထဲမှာကို ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ” “ကြပ်တော့ကောင်းတာပေါ့လို့ ကျွန်တော်လည်း အပျိုပါကင်ဖွင့်တယ်လို့တောင် စိတ်ထဲထင်နေတာ ” “အမယ် ကျွန်မက ကလေးနှစ်ယောက်တောင် ရပြီးပါပြီရှင် ရှင်လည်း သိသားနဲ့ လီးကြီးကိုက ကြီးလွန်းလို့ကြပ်တာ ဟွန်းး” “ကိုမင်းအောင် လီးရော မကြီးဘူးလား မရွှေရဲ့” “အို ရှင့်တစ်ဝက်လောက် ရှိမှာ သေးကသေး တိုကတိုနဲ့ ဟင့် ဟင့်ဟင့် ” မခင်ရွှေ မဲ့ရွဲ့ကာ ပြောလိုက်လေသည်။

သူမအပြောအရ လင်ဖြစ်သူ၏လီးကို အားမရနိုင်ကြောင်းပေါ်လွင်နေသည်။ သူမပြောပုံကလေးကြည့်ပြီး စိုးမြင့်လည်း ရမ္မက်ဇော ပိုထန်လာရကာ ရှိသမျှအားအင်အကုန်ထုတ်ပြီး သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်ဖြဲလှန်၍ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပြဲလန်တော့မတတ် လီးကြီးကိုတစ်ဆုံးထည့်ပြီး အတင်းဖျစ်ညှစ်လိုးလေတော့ရာ မခင်ရွှေလည်း သူမတတ်နိုင်သလောက် အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကော့ကော့ အလိုးခံပေးရင်း သူမစောက်ပတ်က စောက်ရည်တွေလည်း အတော်ကလေးရွှဲစိုလာရာက စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးဆိမ့်ကျင်တက်ပြီး ပြီးလုပြီးခင် အခြေအနေကို ရောက်ရှိလာခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ စိုးမြင့်လည်း မနားတမ်းလိုးပေးနေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ထံမှ လီးဝင်သံ စောက်ရည်လိုက်သံ လိုးဆောင့်နေသံများ တဘောက်ဘောက် တဘွပ်ဘွပ် တဇွပ်ဇွပ်နှင့် အဆက်မပြတ် ကြားရပြီးနောက် အချိန်ဆယ်မိနစ် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်အကြာမှာပင် နှစ်ယောက်လုံး တဟင်းဟင်း အသက်ရှူသံများ ပြင်းလာကြကာ စိုးမြင့်ရောသူမရော ဒိန်းဒလိန်းနတ် အပူးခံနေရသူတွေလို တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါလာကြပြီးနောက် ကုလားစိုးမြင့်လည်း သူ့လီးဒစ်ကြီး ထိပ်မှ သုက်ရည်များကို မခင်ရွှေစောက်ခေါင်းလေးထဲ တပြွတ်ပြွတ်ပန်းထည့်လိုက်သလို မခင်ရွှေကိုယ်တိုင်လည်း သူမစောက်ပတ်ဆီမှ တရွရွယားယံလာမှုဒဏ်ကို မခံမရပ်နိုင်အောင်ဖြစ်ကာ စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ တဗြစ်ဗြစ်ပန်းလွှတ်ထုတ်ရင်း နှစ်ယောက်သား လူးလွန့်ဖက်တွယ်ကာ ကိစ္စပြီးသွားကြလေသည်။ ချောယုစံတစ်ယောက် သူတို့လှုပ်ရှားမှုတွေ ငြိမ်သက်သွားသည်အထိ သူမလက်က ပေါင်ကြားထဲမှာ တလှုပ်လှုပ်တရွရွနှင့် မငြိမ်နိုင်သေးဘဲ ပေါင်ခွကြားရှိ သူမစောက်ပတ်ကလေးကို အမျိုးမျိုး ပွတ်သပ်နှိုက်ကလိဆွနေကာ ပြတင်းဝမှာ ကုန်းကုန်းကွကွ ချောင်းမြောင်းကြည့်ရှုနေရာက လူတွေမြင်မှာစိုးသည်နှင့် အသာကလေး ခြေကိုဖော့၍ ဆိုင်ခန်းရှိရာဖက်ကို အပြေးတစ်ပိုင်း ထွက်လာ ခဲ့လိုက်ပြီး အနီးရှိအိမ်သာထဲဝင်ကာ တံခါးချက်အသေအချာချ၍ ထမီကိုချွတ် အတွင်းခံပင်တီပါချွတ်ပြီး သူမစောက်ပတ်ကို သူမဖာသာ လက်ကလေးနှင့် တဆတ်ဆတ် ပွတ်နှိုက်လိုးပေးနေမိရင်း တဖြည်းဖြည်းအားပါပြီး လှုပ်ရှားမှုတွေ မြန်ဆန်လာရာကနေ အတန်ကြာ တော့မှ သက်ပြင်းတစ်ချက် ဟင်းကနဲချကာ လူလည်း ပျော့ကျသွားခဲ့ရလျက် ခေတ္တငြိမ်နေပြီး နောက်မှ အဝတ်အစားတွေ အသေအချာ ပြန်ဝတ်၍ အိမ်သာထဲက ဟန်မပျက် ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ခုန သူမထိုင်ခဲ့သောနေရာမှာ အရုပ်ကြိုးပြတ်လှဲချလိုက်ရာက မိနစ် အနည်းငယ်ကြာတော့မှ အိမ်ထဲကနှစ်ယောက်ကို အချက်ပေးသံပြုပြီး ခေါ်ထုတ်လိုက်ရာ အချိန်အနည်းငယ်အတွင်း သူတို့နှစ်ယောက်လည်း အိမ်ခန်းထဲကနေ ကျီးကြည့်ကြောင်ကြည့် မလုံမလဲ အမူအယာတွေနှင့် ဖိုသီဖတ်သီ ထွက်လာတာ တွေ့ရလေသည်။နောက်နေ့များမှာတော့ မခင်ရွှေ ကုလားစိုးမြင့်တို့နှစ်ယောက်နှင့် ချောယုစံ ပိုမိုပေါင်းဖက်မိသွားကြသည်။ သူတော်ချင်းချင်း သတင်းလွေ့လွေ့ ဆိုသလိုပင် ဝါသနာတူချင်း အကြောင်းသိအချင်းချင်း ပေါင်းဖက်တွေ့မိသွားကြခြင်းဖြစ်သည်။

ချောယုစံအနေနှင့် မခင်ရွှေကို ရိုက်စစ်စရာတောင်မလိုဘဲ သူတို့နှစ်ယောက်အဖြစ်ကို ဖွင့်ပြောရသည့်အခြေအနေကို ရောက်ခဲ့ပါသည်။ တစ်ရက်နှစ်ရက်အကြာမှာ ကုလားစိုးမြင့်တစ်ယောက် ညနေပိုင်း ဦးမင်းအောင်ဈေးဝယ်ထွက်ချိန် ဆိုင်ကိုပေါက်ချလာခဲ့ပြီး မခင်ရွှေရဲ့ခင်ပွန်း ဦးမင်းအောင်အလစ်မှာ နှစ်ယောက်သား တစ်နေ့ကအရှိန်နှင့် ထုံးစံအတိုင်း အိမ်ဝရံတာအကွယ်လေးမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်လျက်သား ဖက်ကြနမ်းကြ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ် ကစ်ဆင်ဆွဲနေကြပြီး အချစ်နလန်ထကြပြန်ရာ အိမ်ထဲကို ရေဝင်သောက် သလိုနှင့် သူတို့နောက်ကနေ မယောင်မလည် လိုက်ဝင်လာသော ချောယုစံနှင့် ပက်ပင်း တိုးမိခဲ့ကြပြန်သည်။ ဖြစ်ချင်တော့ ကုလားစိုးမြင့်က မခင်ရွှေရဲ့နှုတ်ခမ်းကို သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့်ဖိကပ်စုပ်နမ်းရင်း သူ့လက်တစ်ဖက်က သူမရင်သားဆိုင်အိအိ နှစ်မြွှာကို ဖျစ်လှိမ့်ချေပေးနေသလို ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း သူမပေါင်ကြားထဲတိုးဝင်ကာ ပေါင်ခွဆုံရှိစောက်ပတ်ကို နှိုက်ကလိဆွပေးနေတာမို့ အချိန်ကောင်းကြီးပင်ဖြစ်သည် ဟုဆိုရမည်။ နှစ်ယောက်သား တိုးလို့တန်းလန်းနှင့် လူအမိခံလိုက်ရသဖြင့် ထူပူကာ ကြာင်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားကြပြီး ချောယုစံက … “ကျွန်မ အားလုံး သိပါတယ် ဟိုတစ်နေ့ကလည်းသိ ခုလည်း မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ဖြစ်နေပြီ ရှင်တို့ နှစ်ယောက် နည်းနည်းပါးပါး ဆင်ခြင်ဖို့တော့ ကောင်းတယ် ဦးမင်းအောင်တွေ့တာနဲ့ မိုးမီးလောင်ပြီး အားလုံး ဒုက္ခရောက်သွားလိမ့်မယ် လိုအပ်လို့ နှစ်ယောက်တွေ့ချင်တဲ့အခါ ကျွန်မကိုပြောပါ ကျွန်မ အချိန်မရွေး ကူညီပေးမယ်” ချောယုစံ ဒဲ့ဒိုးကြီး ပြောချလိုက်ရာ မခင်ရွှေတယောက် မျက်နှာငယ်ကလေးနှင့် … “အေး ပါ ဟယ် မိချော ရယ် … အစ် မ မှား မှား ပါတယ် …ဘယ် ဘယ်သူ့ကိုမှ မ မ ပြော ပါနဲ့နော် မိချော အစ်မ ရှိကြီးခိုးပါရဲ့ကွယ် ဦးမင်းအောင် ကိုလည်း ယောင်လို့တောင် မပြောနဲ့ သူ ငါ့ကို ရိုက်သတ်လိမ့်မယ်” “မပြောပါဘူး စိတ်ချ ဒါပေမယ့် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုတော့ ကြပ်ကြပ်သတိထားပေါ့ ကိုယ်က လွတ်လပ်တဲ့သူတစ်ယောက်မှ မဟုတ်တာ လူတွေမြင်ရင် ပြောစရာဖြစ်တယ်” ချောယုစံ ဆရာမကြီးလေသံနှင့်ပြောလိုက်သည်။ ကုလားစိုမြင့်လည်း သူမကိုမျက်နှာပူလို့လားမသိ သူ့မျက်နှာကို တစ်ဖက်လှည့်ကာ နေလေသည်။ သဘောတူညီမှုရပြီးဖြစ်၍ ချောယုစံလည်း အပြင်ကနေပြီး သူတို့နှစ်ယောက် ဒိတ်လုပ်တာကို အပေါက်ဝကစောင့်ပေးရသည်။

ကိစ္စဝိစ္စပြီးမှ အပြင်ပြန်ထွက်လာကြရာ မခင်ရွှေမှာ လမ်းလျှောက်ရာမှာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကွတတနှင့် ထော့နင်းထော့နင်းပင်ဖြစ်နေတာ တွေ့ရလေသည်။ နောက်ပိုင်း သူတို့နှစ်ယောက် လူကွယ်ရာမှာ ချစ်ဗျူဟာကျင်းသည့် အချိန်တိုင်းလည်း ချောယုစံပင် သူတို့အတွက် အပေါက်စောင့် လုပ်ပေးရလေ့ရှိပါသည်။ မခင်ရွှေနှင့်တော့ ပြောမနေပါနှင့်တော့။ ချောယုစံနှင့် နှစ်ယောက်သား တိုးတိုးဖော်တွေပင် ဖြစ်နေကြပြီ။ သူတို့ရဲ့အတွင်းရေးကိစ္စ ချောယုစံ နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်မေးသမျှ သူမတစ်လုံးမကျန် ပြန်လည် ရှင်းပြဖြေကြားပေးသည်။ ဘယ်လိုလုပ်တယ် ဘယ်လိုကိုင်တယ် ဘယ်လိုမှုတ်ပြီး ဘယ်လိုဘုတယ် အစရှိသည်ဖြင့် ကုလားစိုးမြင့်ရဲ့ယောက်ျားတန်ဆာကအစ ကြီးလည်းကြီးတုတ်လည်းတုတ်ကာ သူမယောက်ျားကိုမင်းအောင်နှင့် အစစအရာရာ ဘယ်လိုကွာခြားမှုရှိကြောင်း မိန်းမကိုယ်ထဲမှာပြည့်သိပ်ကြပ်ပြီး ကာမအရသာ ဘယ်လိုပေးကြောင်းများ တစ်တစ်ခွခွပြောဆိုကြရင်း ချောယုစံလည်း သူမအထူးတလည် စိတ်ဝင်စားမှုရှိသည့်ဘာသာရပ်မို့ မခင်ရွှေအား သိလိုသမျှ မေးလိုက်မြန်းလိုက်နှင့် နှစ်ယောက်သား ပွတ်လိုက်သပ်လိုက် နှိုက်လိုက်ကလိလိုက် ကလူကျီစယ်လိုက်နှင့် တစ်ယောက်နို့တစ်ယောက်ကိုင် တစ်ယောက်ဖင်တစ်ယောက်ညှစ်နယ်ကာ ပေါင်ခွကြားအချင်းချင်း ထပ်၍ မကြာခဏအဖုတ်ချင်း ပွတ်မိသည့်အဆင့်ကို ရောက်လာခဲ့ကြသည်….ပြီး။