အပြုစုအယုယ

” ခုန … ဖုန်းဆက်တာ … ဒီအိမ်လား မသိဘူး ” ” ဟုတ် … ရေဗူး မှာထားတာပါ ” ” ကျနော် ဒီရပ်ကွက် လမ်းထိပ်ကပါ … ရေသန့် ရောင်းတာ … အမြဲတမ်းယူရင် အိမ် လိုက်ပို့ပေးပါတယ် ” ခင်ချိုနွယ် တယောက် အိမ်ရှေ့ ထွက်ရပ်နေစဉ် သုံးဘီးဆိုင်ကယ် တစင်းထိုးရပ်ကာ အသားညိုညို စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်ဖြင့် ကောင်လေးမှ သူမအား မေးနေသဖြင့် ပြန်ဖြေနေ၏။ ” ဟုတ်ကဲ့ ရှင်” ” ဒါနဲ့ … ဒီအိမ်က အရင် … ရှေ့နေ ဒေါ်သူဇာ … နေတာမလား ” ” အဲဒါတော့ … မသိဘူး … ကျမတို့က … ပြောင်းလာတာ ၂ပတ်ကျော်ပဲ ရှိသေးတာ … ။

ဘေးအိမ်က အဒေါ်တစ်ယောက်က … ရေလိုချင် ဖုန်းဆက်မှာပေးမယ် ဆိုပြီး … ဆက်ပေးတာပါ ” ” အော် … ဟုတ်တယ် … ဒေါ်တိုးက … ကျနော့် ဖေါက်သည်ပါ … ကျနော့်နာမည်က … စိုးကျော်တဲ့ ခုလည်း ဒေါ်တိုး အိမ်ဘေးက လူသစ်ဆိုလို့ … အမ ရပ်နေတာ မြင်လို့ မေးကြည့်လိုက်တာ ” ” ဟုတ် …အဲ … အိမ်ထဲ ထိ … ပို့ပေးပါ့လား ” ” ပို့ပေးပါတယ် … အမရဲ့ … ကဲ နေရာပြ ” စိုးကျော် ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် သုံးဘီးဆိုင်ကယ် ထိုင်မောင်းသော နေရာမှ မြေကြီးပေါ် ဆင်းရာ ပေါင်တဖက်အကြွတွင် ဒူးဆစ်ကျော်ကျော်လေး ဝတ်ထားသော ပုဆိုးအောက်နားစက လှန်ကာ။

ပေါင်ကြားမှ ငိုက်ဆင်းနေသော လီးမဲကြီးနှင့် တွဲကျနေသော လဥနှစ်လုံးအား ခင်ချိုနွယ် လှစ်ကနဲ့ မြင်လိုက်ရတော့သည်။ ” အာ ” အကြည့်လွဲရင်း မျက်နှာလေး ရဲတက်လာ၏။ ” အမ… ကျနော့်ကို … နေရာပြလေ ” ရှက်စိတ်များ ဝင်ရောက်နေစဉ် စိုးကျော် အသံကြောင့် ပြန်ကြည့်မိရာ မိုးကျော်မှာ သုံးဘီးဆိုင်ကယ် နောက်ခန်းမှ ရေသန့်ဗူးကြီး တဗူးအား ပုခုံးပေါ် ထမ်းတာသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ ” ဒီ ဒီ … ဒီဘက် ” ခင်ချိုနွယ်မှာ အသံတုန်ရီစွာ ပြောရင်း အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့သည်။သူမ လက်ထပ်ပြီးတာ ၁ လခန့်သာ ရှိသေး၏။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးသည်နှင့် ယောက္ခမအိမ် လိုက်နေရာ ၁ ပတ်သာ နေခဲ့ရသည်။

လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင်၏ အမ အပျိုကြီးနှင့် စကားများကာ ၂ ပတ်အကြာတွင် ယခုလက်ရှိ အိမ်လေးအား အလောသုံးဆယ်ဖြင့် ငှားနေလိုက်ကြ၏။ အရပ် မနိမ့်မမြင့်ဖြင့် မျက်ခုံးထူထူ မျက်ဝန်းနက်လေးဖြင့် မျက်နှာသွယ်ကာ နက်မှောင်သော ဆံနွယ်များအား ဆံကျစ် ကျစ်ပြီး နောက်ကျောဘက် ချထားလေ့ရှိ၏။ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးစား ကျ၍ မို့မောက် စူထွက်နေသော ရင်သားများနှင့် လိုက်ဖက်စွာ ခါးသေး ကျဉ်လေး အောက် လုံး၀န်းကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးများ ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ စိုးကျော်မှာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၆နှစ်ခန့်က စျေးထဲ ကြုံရာကျဘမ်း လုပ်ရင်း။

အထည်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ရှမ်းတရုတ်မ တစ်ယောက်နှင့် ရင်းနှီးသွားခဲ့သည်။ထိုရှမ်းတရုတ်မ၏ အထည်ထုပ်များ နယ်သို့ပို့ရာ မိုးကျော်မှာ ကားကိတ်များသို့ လက်တွန်းလှည်းဖြင့် ပို့ပေးရ၏။ တဖြည်းဖြည်း လူချင်းရင်းနှီးရာမှ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ရင်းနှီးကာ လိုးနည်းပေါင်းစုံ တတ်ကျွမ်းခဲ့တော့သည်။ခုလက်ရှိ သုံးဘီးဆိုင်ကယ် ဝယ်သည့်အချိန် အထည်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ရှမ်းတရုတ်မ က လိုအပ်သည့် ငွေကြေး စိုက်ဝယ်ပေးကာ ရေသန့်ဗူးရောင်းသော ဆိုင်ခန်းလေး ငှားနိုင်သည်အထိ ကူညီပေးခဲ့၏။ သို့သော် ရှမ်းတရုတ်မ၏ ယောင်္ကျားဖြစ်သူ ရိတ်မိသွားရာ။

စျေးထဲမှ ဆိုင်ခန်းအားရောင်း၍ သူ့မိန်းမသူ ခေါ်ကာ မူဆယ်သို့ ပြန်သွားသည်ဟု နောက်ဆုံး သိလိုက်ရသည်။ ရှမ်းတရုတ်မဆီမှ အထောက်အပံ့ မရတော့ပေမယ် ရေသန့်ဗူး ရောင်းသော လုပ်ငန်းလေး အောင်မြင်လာတော့သည်။ ခင်ချိုနွယ် တယောက် လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင် အလုပ်သွားလျင် အိမ်မှာ တယောက်ထဲ ကျန်နေရစ်တတ်သည်။ ယောက္ခမ အိမ်တွင် ယောင်းမနှင့် အဆင်မပြေရာ ဒီအိမ်လေး ပြောင်းလာပြီးမှ တစ်ယောက်ထဲအေးအေးဆေးဆေး ချက်လိုက် ပြုတ်လိုက် လျှော်လိုက် ဖုတ်လိုက်ဖြင့် စိတ်ချမ်းသာနေရ၏။

တဖြည်းဖြည်း ဒီရပ်ကွက်လေးထဲ ၆လ ကျော်ကျော် နေလာခဲ့ရာ ရပ်ကွက်ထဲ အသိမိတ်ဆွေများ ရရှိလာကာ တချို့ဆို စားအိမ် သောက်အိမ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ အောင်နိုင်မှာလည်း မယားဖြစ်သူ ဒီရပ်ကွက်လေးထဲ ပျော်ရွှင်နေသည်ကို တွေ့မြင်ရသဖြင့် နောက်ဆံမတင်းတော့ပဲ အလုပ်ထဲတွင် စိတ်နှစ်ထားတော့၏။……. ” မမချို … ရေရောက်ပီ ဗျို့ ” ” အေးအေး … စိုးကျော် … မောင်လေး … အမ အဝတ်လဲနေလို့ … အိမ်ထဲ တခါတည်း ယူခဲ့လိုက် ” ရေချိုးပြီး အဝတ်စား လဲနေသဖြင့် အိပ်ခန်းထဲမှပင် အိမ်ရှေ့ လှမ်းအော် လိုက်သည်။

ပေ၂၀ ပေ၄၀ ထရံကာ သွပ်မိုး အိမ်လေးတွင် အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းနှင့် အိပ်ခန်းမှာ ကပ်လျက်မို့ အခန်းထဲမှ အိမ်ရှေ့သို အော်သံ ပီပီသသ ကြားနေရ၏။ အင်္ကျီလဲပြီးသားမို့ စကပ်ထမိန် အမြန်ဝတ်ရင်း ပိုက်ဆံ၅၀၀တန်လေး ကိုင်ကာ ထွက်လာရာ စိုးကျော်မှာ ရေးဗူး အဟောင်းဖြင့် အသစ်လဲကာ ဗူးဟောင်းမှ လက်ကျန်ရေများအား ဘေးနားမှ သွပ်ပုံလေးထဲ သွန်ထည့်ပေးနေရှာသည်။ ” ကဲ … ရပြီ … မမချို ” ခင်ချိုနွယ် အနားရောက်လာစဉ် စိုးကျော် ပုဆိုးပြင် ဝတ်ရာ လမွှေးအုံ ပါးပါးလေးအောက် ငိုက်ကျနေသော လီးကြီးအား ဒုတိယ အကြိမ် မြင်လိုက်ရပြန်သည်။

“အာကွာ … စိုးကျော် ရာ … ပုဆိုးဝတ်ရင် သေချာဝတ်ပါ … မင်းဟာကလဲ “ခင်ချိုနွယ်မှ အိမ်ထောင်သည် ဘဝ ရောက်သော်လည်း အရှက်အကြောက် ကြီးသူမို့ လင်မယား ဆက်ဆံ ရာတွင်တောင် ထမိန်လေးသာ လှန်ပေးလေ့ရှိသည်။ လင်ဖြူသူ လီးကိုသာ မြင်ဖူးထားသော ခင်ချိုနွယ် အဖို့ စိုးကျော်လီးကြီး မြင်တိုင်း ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်နေရတော့သည်။ စွပ်ကျယ်လက်ပြတ် ပုဆိုးတိုတို ဝတ်လေ့ ရှိသောအသားညိုညို လူကောင်ထွားထွား စိုးကျော် ခန္ဓာကိုယ်မှ ကြွက်သားမြောင်းကြီးများ မြင်တိုင်း လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင်၏ ကိုယ်လုံးဖြင့် ယှဉ်ကြည့် တတ်လာသည်။

စိုးကျော်မှာလည်း ခင်ချိုနွယ်တို့အိမ် ရေစပို့ကတည်းက ခင်ချိုနွယ်၏ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ တနွေးနွေးဖြင့် မရိုးမယွဖြစ်နေရ၏။ခုလည်း ခင်ချိုနွယ် အနားရောက်သည်နှင့် ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်ကာ လီးအား မမြင် မြင်အောင် ပြလိုက်၏။ ခင်ချိုနွယ်မှာ မင်္ဂလာဆောင်တခုသို့ သွားရန် အနက်ရောင်လက်ပြတ် ခါးတိုအင်္ကျီနှင့် ထမိန်စကပ်အပျော့သားလေး ဝတ်ဆင်ထားသည်။ ဇာအင်္ကျီလက်ပြတ်လေးမှာ ပါးလွှာသဖြင့် နို့အုံအား ဖုံးထားသော ဘော်လီအနီရောင်လေးအား အနီးကပ်မြင်နေရ၏။ခါတိုအင်္ကျီအောက်နားစ လေးဘေး အသားစိုင်ဖွေးဖွေးလေးနှင့်။

စကပ် ထမိန်အောက် ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ ကော့ထွက် ဝိုင်းစက်နေတော့သည်။ ” လှလိုက်တာ … မမချိုရယ် ” ” ဟင် ” ပိုက်ဆံပေးနေစဉ် စိုးကျော်စကားကြောင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ ရုတ်တရက်ကြောင်သွားသည်။ ” တကယ်ပါဗျာ … အရပ်ထဲက အပျိုတွေ ရှုံးအောင်ကို လှတာ ” ထပ်ပြောလိုက်သော စကားကြောင့် မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းလာပြန်၏။ ” ဟိတ် … မောင်နှမချင်းနော် … ဘာတွေပြောနေတာလဲ ” အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်သော်လည်း သူမအလှအား ချီးမွန်းနေသဖြင့် ရှက်သွေးကြွယ်ကာ ရင်ခုန် နေမိတော့သည်။

စိုးကျော်ထွက်သွားသည်နှင့် အိမ်သော့ခတ်ကာ မင်္ဂလာဆောင်သို့ ဆိုင်ကယ် ကိုယ်တိုင်မောင်း၍ ထွက်လာခဲ့လိုက်၏။ မင်္ဂလာဆောင်ကအပြန် သတို့သမီး မိသားစုများ ဓတ်ပုံအတူရိုက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း မိဘနှစ်ပါးအား သတိရမိနေသည်။ အိမ်မရောက်တာလဲ ၆ လ ၇ လ လောက်ရှိပြီမို့ ညပိုင်း လင်ဖြစ်သူနှင့် ထမင်း အတူစားရင်း ဥပုတ်နေ့ အလုပ်နားရက် မိဘအိမ် ခဏပြန်ချင်ကြောင်း ပြောပြနေ၏။ ” ကိုအောင် … နက်ဖန် ချို့ကို … အမေတို့အိမ် လိုက်ပို့ပေးပါ့လား … မရောက်တာလည်း ကြာပြီ ” ” ဒီရက်ထဲ … အလုပ်က နားမရဘူး … ချိုရဲ့ … ပစ္စည်းတွေ … နယ်ပို့နေရတာ … တဆိုင်လုံး မနားရဲကြဘူး “။

” ဟာကွာ … အလုပ်နားရက်လေ … အမေ့အိမ် မရောက်တာ ကြာလှပြီ … ညမအိပ်ပါဘူး … ညနေပိုင်း ပြန်လာကြမယ်လေ ” အောင်နိုင် အကျပ်ရိုက်သွားတော့သည်။အမှန်တော့ ဥပုတ်နေ့ အလုပ်ခွင့်ယူကာ လိုက်ပို့လျင် ရသော်လည်း လက်ထပ်ပြီး အမဖြစ်သူနှင့် စကားများကာ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းပြီး အိမ်ငှားနေရသဖြင့် ခင်ချိုနွယ့် မိဘများမှ မကျေနပ်သည်မို့ မျက်နှာချင်း ဆိုင်ဖို့ ခက်နေရှာ၏။ ” ကိုအောင် … တကယ်ပြောတာပါ ချိုရယ် … အလုပ်က နားမရလို့ပါ ” အောင်နိုင်တယောက် ဘယ်လိုပင် ပြောပြော နောက်ဆုံး ချစ်ဇနီးလေး အလို လိုက်ရတော့သည်။

သို့သော် သူလိုက်မပို့ပေ။ နောက်ရက် မနက် ရေဗူး လာပို့သော စိုးကျော်အား အကူညီတောင်းလိုက်ရ၏။ ” အော် … ရပါတယ် အကိုရ … ကျနော် ဥပုတ်နေ့ဆို ဆိုင်ပိတ်တယ်လေ … လိုက်ပို့ ပေးပါ့မယ် ” ဥပုတ်နေ့ အောင်နိုင် အလုပ်သွားသည်နှင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ မိဘအိမ် ခဏ ပြန်မည်မို့ လင်ဖြစ်သူ အတွက် ညနေစာပါ ချက်ပေးလိုက်သည်။မီးဖိုခန်းထဲ ဟင်းချက်နေစဉ် မိုးကျော် ရောက်လာသဖြင့် ဧည့်ခန်းထဲ ခဏ စောင့်ရန် ပြောပြီး ကော်ဖီ တခွက် ဖျော်ပေးထား၏။ ” စိုးကျော် … ခဏစောင့် … ဟင်းကျက်တာနဲ့ ရေအမြန် ချိုးလိုက်မယ် ” ” ဟုတ် မမချို … အေးဆေးလုပ်ပါ “။

ခင်ချိုနွယ် ဟင်းချက်ပြီးသည်နှင့် ရေချိုးခန်း ဝင်ကာ ခပ်သွက်သွက် ချိုးလိုက်ပြီး မိတ်ကပ်ပါးပါးပုတ် နုတ်ခမ်းနီဆိုး အဝါရောင် ပါတိတ်ဝမ်းဆက်လေး ဝတ်ကာ ဧည့်ခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့သည်။ စိုးကျော်မှာ ဧည့်ခန်းထဲ ဖုံးဖွင့်ပြီး အပြာကားကြည့်ရင်း လီးအား လက်ဖြင့်ကိုင်၍ ဂွင်းထုနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ ” အား ရှီးးးး …… မမချိုရယ် …… ချစ်တယ်ကွာ … အားးးး အားးးး အားးးး … ရှီးးးးးးး းးးး ” ခင်ချိုနွယ့် နာမည်အား ရွတ်ဆိုကာ စိုးကျော် တစ်ယောက် မျက်စိမှိတ်ကာ တအီးအီး ညည်းနေပြန်သည်။ ” ဟဲ့ … အိုရ် …… စိုးကျော် …… မင်း မင်း …… ဘာ တွေ လုပ် နေတာလဲ “။

စိုးကျော်လက်ထဲမှ လီးကြီးမှာ တဆက်ဆက်တုန်ရင်း ဒစ်ကြီးမှာ ကားထွက်နေ၏။ ခင်ချိုနွယ်မှာ အံအောမှင်သက်ရင်း လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင့်လီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးအား သတိလက်လွတ် ကြည့်နေမိသည်။စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ့်အား မှန်းထုနေစဉ် ပက်ပင်းမိသွားသဖြင့် ရှက်စိတ်အတူ ကာမစိတ်များ တောက်လောင်သွားရ၏။ လက်မြန် ခြေမြန်ရှိသူပီပီ ခင်ချိူနွယ့် ထမိန်အား ဆွဲချွတ်ပစ်တော့သည်။ ” ဟာ … ကိုင်းဟာ … ဖြန်း ဖြန်း ” ခင်ချိုနွယ် တစ်ယောက် ရုတ်တရက် ရှက်ဒေါသထွက်ပြီး စိုးကျော် ပါးအား ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်ကာ သူမ အိပ်ခန်းထဲ ပြေးဝင် သွားတော့သည်။

စိုးကျော်မှာ ချက်ချင်း သူမနောက်မှ ကပ်လိုက်သွားကာ အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်နား အရောက် နောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ ကုတင်ပေါ် ဖိလှဲလိုက်၏။ ” မင်း မင်း … မမိုက်ရိုင်းနဲ့ … စိုးကျော် … ဖယ်စမ်းဟာ ” ခင်ချိုနွယ်တစ်ယောက် ရန်တွေ့ရင်း ရုန်းကန်နေရာ နို့အုံများအား ညှစ်ချေခံလိုက်ရပြန်သည်။ ” ငါ့ မှာ … ယောင်္ကျား ရှိတယ် … မင်း သိသားနဲ့ ကွာ ” ခင်ချိုနွယ်မှာ ရုန်းကန်နေရင်း အားပျော့ကာ အသံများ တုန်ယင်လာရ၏။ပက်လက် အနေထားနှင့်မို့ စိုးကျော် ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးမှာ သူမပေါင်ဂွလေးအား ထောက်မိနေပြန်သည်။

စိုးကျော်မှာ ချွေးစေးများ ပျံနေသော ခင်ချိုနွယ့် မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း နူတ်ခမ်းသားလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်၏။ ” အု … မ လုပ် … ပြွတ်စ် … အာ … ဖလု … ပြွတ် ပြွတ် ” နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေသဖြင့် မျက်နှာလေး ရမ်းရှောင်နေရာ စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ် နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား မိမိရရ ဆွဲစုပ်ရင်း လက်နှစ်ဘက်ကလည်း ပါတိတ်အင်္ကျီလေး၏ နှိပ်သီးများ ဆွဲဖြုတ်ကာ ဘော်လီအား အောက်ဆွဲချပစ်ပြန်သည်။ ဘော်လီရှေ့ခြမ်းမှ ပင့်တင်ထားသလိုဖြစ်သော ရင်သားစိုင် နှစ်ဖက်အား ပါးစပ်ဖြင့် ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။ ” ပြွတ် ပြွတ် … ပလပ် … ပြွတ် ” ” အိုးးး ” ခင်ချိုနွယ် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်နေတော့၏။

“မ လုပ် နဲ့ …… ဖယ် … လွတ်စမ်း … လွတ် လွတ် ” လင်ဖြစ်သူပင် မစို့ဘူးသော နို့သီးခေါင်းလေးအား အစို့ခံလိုက်ရသဖြင့် ခင်ချိုနွယ် တယောက် ရင်ဘတ်ကြီး ကြွတက်လာရပြန်သည်။ ” ပြွတ် … အင့် … နို့သီးခေါင်းလေးက … ပန်းရောင်လေး … မမချိုရာ …… လှလိုက်တာ ” ” အဟင့် ဟင့် … လွတ် ပါ ” ငြင်းနေပေမယ့် စိုးကျော်မှာ နို့သီးခေါင်းလေးအား စို့ရင်း အုံလိုက် ပါးစပ်ထဲ ဆွဲစုပ်လိုက်သဖြင့် နို့အုံတဝိုက် ယားတက်လာရသည်။ နို့အုံအား ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးအား လျှာဖြင့် ဝိုက်ပေးရင်း အပေါ်က မိုးပြီးခွထားရာမှ ဘေးသို့ တစောင်းလှဲလိုက်ပြီး ထမိန် အား ညာလက်ဖြင့် ဗိုက်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြန်၏။

ပါတိတ်ထမိန် အောက်နားစလေး လှန်တက်လာစဉ် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အောက်မှ စောက်ပတ်အုံလေးမှာ အရည်လေးစို့ကာ ဖေါင်းကြွနေသည်။မိုးကျော် တယောက် နိ့စို့နေရာမှ ဘေးတိုက်ထထိုင်ကာ ခင်ချိုနွယ့် ပေါင်ဂွထဲ လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင် ဖိလိုက်ပြန်၏။ ” ကြည့်ပါဦး … မမချို … စောက်ဖုတ်လေးက … ဖေါင်းနေတာပဲ ” ” အို့ … မဟုတ်ပဲနဲ့ … အဟင့် ဟင့် ” မိုးကျော် လက်ချောင်းလေးများက အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပြင်မှ ဖိဆွဲပစ်ရာ ခက်ချိုနွယ် တယောက် ပေါင်တန်လေးစိကာ ငိုသံလေးနှင့် ပြောနေရှာသည်။ ” ပေါင်လေး ဖြဲပေးပါဦး … မမချိုရယ် … စောက်ပတ်လေးက … ပွတ်လို့ကောင်းလို့ပါ “။

“အဟင့် … ကျွတ် … မလုပ်ပါနဲ့တော့ … အ အ ” ခင်ချိုနွယ်မှာ ပေါင်နှစ်ချောင်း စိကာ မျက်ရည်များဝဲ၍ တောင်းပန်နေပြန်သည်။ သူစိမ်းယောင်္ကျား တစ်ဦးမှ ထမိန်လှန်ကာ စောက်ပတ်အား နိုက်ရင်း တစ်တစ်ခွခွ ပြောနေသဖြင့် ရှက်စိတ်နဲ့အတူ ကာမစိတ်လေး နိုးထလာရ၏။ ” အရည်တွေ ထွက်နေပြီ … ခံချင် နေပြီ ထင်တယ် … မမချို ” ” မဟုတ်ဘူး … မဟုတ်ဘူး … အဟင့် ” ခင်ချိုနွယ် ခေါင်းရမ်း ပြောနေစဉ် အတွင်းခံလေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။သို့သော ကုတင်ပေါ် ကားထွက် နေသော ဖင်ကြီးက ဖိထားသဖြင့် စောက်ဖုတ် ပေါ်ရုံလေး ပေါင်လယ်ထိသာ ဆွဲရ၏။

အတွင်းခံ အပေါ်မျော့ကြိုးလေးအား ညာလက်ဖြင့် ဆွဲရင်း ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေးနှစ်ဖက်နှင့် ညှပ်ထားသော စောက်ပတ်လေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် နိုက်လိုက်ပြန်သည်။ စောက်စိလေးအား လက်မနှင့် လက်ညိုး အသုံးပြုကာ ညှစ်ချေပေးရာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် ပွက်ကနဲ့ စောက်ရည်များ အမ်ကျလာ တော့၏။ ” အ အ … အ …… ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ ” ” အတွင်းခံလေး ချွတ်ရအောင် … မမချိုရာ … အရည်တွေ စိုကုန်လိမ့်မယ် ” ” မချွတ်ဘူး … မချွတ်ဘူး … ထပ်မနိုက်နဲ့တော့ ” သို့သော် စိုးကျော်မှာ စောက်စိလေးအား ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ချေလိုက်သဖြင့် ခါးလေးတုန်ကာ ဖင်ကြီး ကြွတက်သွား၏။

ဖင်သားစိုင်ကြီး လေထဲ မြှောက်လာစဉ် ဇပ်ကနဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်တော့သည်။ ဘောင်းဘီ ကျွတ်သည်နှင့် ဆီးခုံးပေါ်မှ စောက်မွှေးအုံလေးအား ညာဘက်လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်ကာ ခေါင်းထောင် နေသော အစိလေးအား မထိတထိလေး ပွတ်ပေး နေပြန်၏။ခင်ချိုနွယ် တယောက် မခံစားဖူးသော အရသာအား ခံစားရင်း ကော့ပျံလာသည်။ ” အ အားးးး … မ မ … မ ရ တော့ ဘူး …… အီးးးး ရှီးးးး … အားးးး အ အ ” ကော့ပျံနေစဉ် စိုးကျော်မှာ စောက်စိအား ကလ ိနေသော လက်အား ပြန်ရုပ်လိုက်ရာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် ဇပ်ငင်ဇပ်ငင်လေး ဖြစ်နေတော့၏။

“အာ … ဘာ လို့ … ရပ် ပစ်တာလဲ … ကျွတ် ” အထိအတွေ့နောက်လိုက်ရင်း လွတ်ကနဲ့ ပြောပြီးမှ ခင်ချိုနွယ့် မျက်နှာလေး ရဲတွက်လာပြန်သည်။ စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ မာခဲနေသော စောက်စိလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်တော့၏။ ” ပြွတ် … အ …… အမေ့ …… အဟင့် ဟင့် …… ထွက် ထွက် ထွက်ကုန်ပြီ … အ အားးးး ” အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ပန်းထွက်လာသော စောက်ရည် များမှာ ကုတင်စောင်းကျော်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် စင်ကျကုန်သည်။ သူမကိုယ်သူမလည်း အံအော နေမိ၏ လင်ဖြစ်သူအား အလိုးခံခဲ့ချိန်တောင် ဒီလို အရသာမျိုး မရရှိဖူးခဲ့ပေ။

ကုတင်ပေါ် ပက်လက် အနေထားနှင့် ခြေဖျားထောင် ခါးကော့ရင်း မိုးကျော်ရှေ့ အရှက်တရား ကင်းမဲ့ကာ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်း နေတော့၏။စောက်ရည်များ ကုန်မှ မျက်နှာလေး တစ်ဖက်သို့လှည့်ထားလိုက်သည်။ ” မမချို … ကျနော် လိုးတော့မယ်နော် ” ” အဟင့် ဟင့် … မလုပ်ရဘူး … မလုပ်ပါနဲ့ … ဒီလောက်ဆို ကျေနပ်ပါတော့ … စိုးကျော်ရယ် … မမချိုက အိမ်ထောင်သည်လေ … ဟင့် ဟင့် ” ” ဟာ … မမချိုကလည်း … အရည်တွေတောင် ထွက်နေတာကို ” စိုးကျော်မှာ စကားပြောရင်း ခင်ချိုနွယ့် အစိလေးအား ဒစ်ဖူးနှင့် ဖိကလော်လိုက်၏။

“အ … မလုပ်ပါနဲ့ ဆို … မမချို … တောင်း ပန် ပန် … အ အားးးး … နာတယ်ဟ …… အမလေး သေပါပြီ …… ကျွတ်ကျွတ် ” ခင်ချိုနွယ် တောင်းပန်စကား မဆုံးခင် စောက်ပတ်ထဲ လီးဖြင့်တေ့ကာ ဇပ်ကနဲ့ ဖိသွင်းပစ်သည်။ ” မမချို စောက်ပတ်လေးက … ကျဉ်းလို့ပါ … ခဏလေး အောင့်ခံလိုက် … အရမ်းကောင်းလာမှပါ ” ခင်ချိုနွယ်မှာ အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမယ့် စိုးကျော် လီးက ကြီးနေသဖြင့် သူမ အဖုတ်လေးမှာ မဆန့်မပြဲ ခံနေရရှာ၏။ ” ဗျစ် … အအ … ဗျစ် ဘွတ် …… အ အားးးး ကွဲပြီနေမှာ အမလေးးးး … ထုတ်တော့ ထုတ် ထုတ် … မရဘူး … မင်းလီးကြီးက တအား ထွားတယ် … အ အ “။

တကယ်လည်း အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေး အနည်းငယ် ကွဲသွားပြီး လီးက တဝက်ကျော်ကျော် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဝင်သွားတော့သည်။ ” ဘွတ် …… ဗျစ် …… အအ ……… ဖွပ် ဘွတ် … ကျွတ် …… သေပြီသေပြီ … အဟင့် ဟင့် … ကိုင်းဟာ … ဝှီးးးး … ဘုတ် … အွပ် … ဟင့် ဟင့် ” စိုးကျော် လီးအဆုံးထိ ပစ်လိုးရာ မခံနိုင်တော့သဖြင့် ရင်ဘတ်ကြီးမား တဘုံးဘုံး ထုကာ တွန်းပစ်လိုက်၏။သို့သော် စိုးကျော်ကလည်း ခင်ချိုနွယ် ပေါင်ကြားမှ အရည်ရွှဲနေသော အဖုတ်ထဲ လီးအရင်းထိ ဖိကပ် ထားတော့သည်။စိုးကျော်မှာ လီးအား အဖျားထိ ထုတ်ကာ အရင်းထိ တချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပစ်၏။

တဖြည်းဖြည်း လီးအရသာ တွေ့လာသော ခင်ချိုနွယ် တယောက် မသိမသာလေး စောက်ဖုတ်အား ကော့ပေးကာ မျက်နှာအား ဘေးလွဲထားလိုက် ပြန်သည်။နို့အုံနှစ်ဖက်အား ညှစ်ချေရင်း ခပ်သွက်သွက်လေး ဖိလိုးရာ ခင်ချိုနွယ့် ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာတော့၏။ ” အင့် … ဘွတ် ဘွတ် …… အ အားးးး …… ကျွတ် …… အဟင့် ဟင့် … ရှီးးးးး းးးး ” စိုးကျော်မှာ မနားတမ်းလိုးရင်း ပါတိတ်အင်္ကျီ နှိပ်သီးလေးများအား ဆွဲဖြုတ်ရာ ခင်ချိုနွယ်မှာ ငြင်းဆန်ခြင်း မရှိသဖြင့် အင်္ကျီအား ဖြဲကာ အတွင်းဘက်မှ ဘောလီအား အလယ်မှ နို့အုံအောက် ဆွဲချပစ်၏။

ဘော်လီချိတ် တစ်ခုပြုတ်သွားတိုင်းတင်းကားနေသော နို့အုံနှစ်ဖက်အား ဘော်လီရှေ့ခြမ်းမှ ပင့်တင်ထားသလို ဖြစ်ရာ နို့အုံနှစ်ဖက်မှာ ပူးကပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများ ထောင်လာတော့သည်။ နို့သီးခေါင်း ၂ခုအား တလှည့်စီစို့ကာ အားရပါးရ ဖိလိုးနေပြန်၏။ ” ကျွတ် … အာ အာ … ရှီးးးးး …… ကောင်း ကောင်း ကောင်းတယ် …… အ အားးးး မထင်မှတ်ပဲ ခင်ချိုနွယ် ဆီက ရမ္မက်ညည်းသံ လေးများ ကြားလိုက်ရသဖြင့် စိုးကျော်တယောက် ကာမစိတ် ပြင်းထန်လာကာ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးပစ်သည်။ ” အ …… အားးးး …… ပြီး ပြီး …… ပြီးတော့မယ် … ထင်တယ် ……။

ရှီးးးးး းးးးး ကျွတ် …… အာကွာ ……… အဟင့် ဟင့် ” ခင်ချိုနွယ်မှာ ပြီးခါနီးမို့ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ့်ကာ စောက်ပတ်အား ကော့ပေးရင်း တအားအား ညည်းနေရှာသည်။ စိုးကျော်မှာလည်း မနားတမ်း ဆွဲလိုးရင်း မေးကြောများ ထောင်လာကာ ခဏအကြာနောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်လိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့်ပစ်တော့၏။ ” အင်းဟင်း … အင်း ဟင်း … အ ရမ်း ကောင်း တယ် ကွာ … အ အ အားးးးး … အိ့ … ထွက် ထွက် ထွက်ပြီ … အမလေးးးးး အားးး အားးးး …… ရှီးးးးးး းးးးးးး ဟူးးးးးးးး အင်းအင်း ” စိုးကျော် ကျောပြင်အား ဖက်တွယ်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးစိမ်ထားကာ။

နို့နှစ်လုံးအား ထပ်စို့ခိုင်းရင်း မှေးနေတော့သည်။ မိဘအိမ်သို့ မသွားဖြစ်တော့ပဲ ယောင်္ကျားဖြစ်သူ အောင်နိုင် ပြန်မလာမချင်း ညနေစောင်းထိ ပုံစံ အမျိုးမျိုးဖြင့် အလိုးခံလိုက်ရ၏။…… ” အမေ့” ၂ ပတ်ခန့် အကြာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်လေးထဲ နောက်ကျောဘက်မှ သိုင်းဖက် ခံရကာ ဖင်ကြားထဲ ခုံးထနေသော အသားစိုင်ကြီး ဖိထောက်လိုက်သဖြင့် လန့်သွားရ၏။ ချွေးနံ့ ပြင်းပြင်းလေး ရရှိလိုက်သဖြင့် နောက်ကျောဘက်မှ လူအား အလိုလို သိရှိနေသည်။ ” ဖယ်ပါဦး … စိုးကျော်ရယ် … မမချို အသက်ရှူ ကျပ်တယ် “။

“ကျနော်တော့ … မမချိုကို တစ်သက်လုံး ဒီအတိုင်းလေး … ဖက်ထားခြင်တာ ” ” အိုရ် … အပိုတွေ … မမချိုက … အိမ်ထောင်သည်လေ ” ” ဟုတ်ပါတယ် … မမချိုရယ် … မဖြစ်နိုင်မှန်း သိပေမယ့် … အရမ်း ချစ်မိနေပြီ ” ” အာ ကွာ ” ခင်ချိုနွယ်တယောက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အိမ်ထောင်သည် ဆိုတာ မေ့သွားပြီး အပျို တစ်ယောက်လို ရင်ခုန် နေရပြန်သည်။ ” အရမ်းချစ်တယ် … မမချိုရယ် ” ” ချိုရေ … ထမင်းချိုင့် ထုတ်ပြီးပြီလား … အလုပ်သွားတော့မလို့ ” ရုတ်တရက် အောင်နိုင် စကားသံ ထွက်လာသဖြင့် ခင်ချိုနွယ်ရော စိုးကျော်ပါ လူချင်း ခွာလိုက်ရ၏။

“အော် … စိုးကျော်ရော … ရောက်နေတာလား ” ” ဟုတ်တယ် … ကိုအောင် … ရေဗူး လာပို့ရင်း ကြောင်အိမ်တွေ ရွေ့ခိုင်းမလို … စိုးကျော်ကို မပြန်ခိုင်းသေးတာ ” မနက်ပိုင်း အလုပ်မသွားမှီ မယားဖြစ်သူနှင့် မီးဖိုချောင်ထဲ စိုးကျော်အား အတူတွေ့ရသဖြင့် လှမ်းမေးနေသည်။ မယားဖြစ်သူ ခင်ချိုနွယ့် စကားကြောင့် အောင်နိုင် တယောက် ညည ဆူညံ့နေသော ကြွက်သံများ သတိရလိုက်တော့၏။ ” အေးကွာ … ကြောင်အိမ်အောက်က … ကြွက်တွင်းတွေ … နေရာရွေ့ပြီးရင် … စိုးကျော်ကို လက်စနဲ့ … တွင်းတွေထဲ … ခဲကျိုးတွေ ထည့်ပိတ်ခိုင်းလိုက် “။

“ဟုတ် ဟုတ် … ကိုအောင်နိုင် … ကျနော် မပြန်သေးပါဘူး … မမချိုကို ကူလုပ်ပေးခဲ့မယ် ” ခင်ချိုနွယ် ထမင်းထုပ်ပြီးသည်နှင့် အောင်နိုင်မှာ စိုးကျော်နှင့် မယားဖြစ်သူအား နုတ်ဆက်ရင်း အိမ်မှ အလုပ်သို့ ထွက်ခွါ သွားတော့၏။ အောင်နိုင်ထွက်သွား သည်နှင့် စိုးကျော်နှင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ အိမ်ရှေ့ ဧည်ခန်းထဲ ထွက်လာရင်း အိမ်တံခါး တဖက်ပိတ်ကာ နှစ်ဦးသား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားကြသည်။ ” ပြွတ်ပြွတ် … ပြွတ်ပြွတ် … အင်းဟင်း ” မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ရာ စိုးကျော် လျှာဖျားလေးမှာ ခင်ချိုနွယ် ပါးစပ်ထဲ ထိုးမွှေပေးနေ၏။

ခင်ချိုနွယ် လက်နှစ်ဖက်က စိုးကျော် ကျောပြင်အား ပွတ်သပ်ပေးစဉ် စိုးကျော် လက်နှစ်ဖက်မှာ ခင်ချိုနွယ့် ခါးလေးပေါ်ရောက်လာပြီး ဆီးခုံးချင်း ထိအောင် ဆွဲကပ်လိုက်သည်။ စိုးကျော် ပုဆိုးအတွင်းမှ ထောင်မတ်နေသော လီးမှာ ခင်ချိုနွယ် ထမိန်ပေါ်မှ ဗိုက်သားလေးအား ထောက်မိနေ၏။ ထိုစဉ် စိုးကျော်မှာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာမှ လည်တိုင်လေးအား ပါးစပ်ဖြင့် ဖိစုပ်ကာ လျှာအပြားလိုက် ယက်ပေးသဖြင့် ခင်ချိုနွယ် တယောက် ကြက်သီးများ ထလာရသည်။ တဆက်တည်း စိုးကျော် လက်တဖက်မှာ ခင်ချိုနွယ့် နို့အုံနှစ်ဖက်အား အင်္ကျီ အပြင်မှ ညှစ်ချေနေပြန်၏။

စိုးကျော်၏ အပြုစု အယုယများအောက် ခင်ချိုနွယ် စောက်ပတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ်နှင့် အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ အင်္ကျီ ကြယ်သီးများ ဖြုတ်နေစဉ် ခင်ချိုနွယ်မှာ အိမ်တံခါးပေါက်ဖက် မျက်လုံးလေး ခိုးကြည့်ကာ စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန်လာရ၏။ ကြယ်သီးအားလုံး ပြုတ်သွားစဉ် ဘရာစီယာ အောက်မှ နို့အုံကြီးနှစ်ဖက်မှာ ရုန်းကြွနေပြန်သည်။ စိုးကျော်မှာ ဘရာစီယာ ချိတ် မဖြုတ်တော့ဘဲ အပေါ် ပင့်တင်လိုက်ရာ အကြောစိမ်းများနှင့် နို့အုံထိပ်တွင် နို့သီးခေါင်း နီညိုလေး ပေါ်လာတော့၏။ စိုးကျော်၏ ပွတ်သပ် ညှစ်ချေမှု့ကြောင့် နို့သီးခေါင်းလေးများ ခေါင်းထောင်လာပြန်သည်။

စိုးကျော် နူတ်ခမ်းမှာ လည်တိုက်လေး ယက်ပေးနေရာမှ နို့အုံအား ဆွဲစုပ်ကာ လက်တဖက်က နို့သီးခေါင်းလေးအား ချေပေးနေ၏။ နို့သီးခေါင်းအား သွားဖြင့် မနာ့တနာလေး ဖိကိုက်ရာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် ခေါင်းလေး မော့တက်ကာ တဟင်းဟင်းဖြင့် ဒူးများ ညွတ်ကျလာသည်။ အနီးနား ထိုင်ခုံပေါ် အလိုက်သင့် ရွေ့ထိုင်ခိုင်းရင်း ခင်ချိုနွယ့် ပေါင်ကြားရှေ့ ဒူးထောက်နေရာယူကာ ဗိုက်သား လေးအား လျှာဖြင့် ထိုးစွပေးလိုက်ပြန်၏။ ခင်ချိုနွယ့် ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဖြဲရင်း အဖျားတက်သလို ဖြစ်နေရှာသည်။

“ရှီးးးးး … စိုးကျော်ရယ် … ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ ” ခင်ချိုနွယ် တယောက် ထိုင်ခုံ လက်တန်း ၂ဖက်အား လက်နှစ်ဖက်လုံး ဆုပ်ကိုင်ကာ နူတ်ခမ်းကိုက်ရင်း ညည်းတွားနေသည်။ စိုးကျော် လက်များက ထမိန် အထက်ဆင်အား ဖြည်ကာ ဆွဲချွတ်စဉ် ဖင်ကြီး ကြွပေးကာ ရမ္မက်စိတ်များ ထိန်းမရအောင် ထကြွလာတော့၏။ ထမိန် ကျွတ်သွားသည်နှင့် ပေါင်ဂွထဲ အောက်ခံဘောင်းဘီ အနီရောင်လေး အပေါ်မှ စောက်ပတ် အက်ကွဲ ကြောင်းလေးအား လက်ချောင်းလေးဖြင့် ထိုးဆွဲပေးလိုက်ပြန်သည်။ ” အ … အ … ရှီးးးး … စိုးကျော် … မမချို မနေတတ်တော့ဘူး … အင်းဟင်း “။

စိုးကျော်မှာ ခါးဆန်ရင်း စောက်ပတ်လေးအား အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အပြင်မှ ပွတ်သပ်ပြီး တဆက်ဆက် တုန်နေသော ခင်ချိုနွယ် နူတ်ခမ်း လေးအား ဆွဲ စုပ်လိုက်၏။ ခင်ချိုနွယ်မှာလည်း စိုးကျော် မျက်နှာအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖမ်းကိုင်ကာ အငမ်းမရ ပါးစပ်အား ဆွဲစုပ်နေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ ချွဲကျိကျိ အရည်များ ရွှဲလာစဉ် စိုးကျော်မှာ နူတ်ခမ်း ချင်း တေ့စုပ်နေရာမှ ဒူးထောက် ပြန်ထိုင်ကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးအား လိတ် ချွတ်လိုက်၏။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကျွတ်သွားသည်နှင့် အမွှေးများ ပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ပတ်လေး ဖေါင်းကြွနေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။

“ဟူးးးး … မမချို … စောက်ပတ်က … လှလိုက်တာဗျာ ” စိုးကျော်၏ တစ်တစ်ခွခွ စကားများကြောင့် ခင်ချိုနွယ် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြင့် မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်း နေရှာ၏။ ခင်ချိုနွယ့် စောက်ပတ်လေးအား လက်ဖြင့် ဖြဲလိုက်ရာ ရဲနေသော စောက်ပတ် အတွင်းသားများ အထက် စောက်စိလေးအား ဖိချေပေးလိုက်ပြန်သည်။ ” အင်းဟင်း … အ အ အားးးးး ” အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာပါးစပ်မှ မပီမသ ညည်းငြူ နေစဉ် စိုးကျော်မှာ ပေါင်ကြား မျက်နှာအပ်ကာ စောက်ပတ် အက်ကွဲကြောင်း တလျှောက် လျှာဖျားဖြင့် ပင့်ယက်လိုက်ရာ ခင်ချိုနွယ် တကိုယ်လုံး တုန်ခါ သွားတော့၏။

” ပြွတ် … ပြွတ်ပြွတ် … ပလပ်ပလပ် … အ အ အ … အမလေးးး ရှီးးးးး ” ထိုင်ခုံပေါ် ပေါင်ဖြဲထိုင်နေသော ခင်ချိုနွယ် စောက်ပတ်အား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်ကာ လက်ခလယ်နှင့် စောက်ပတ် အတွင်းနံရံ အပေါ်ဖက် နေရာအား ဖိပွတ်ပေးစဉ် မထိန်းနိုင်ရှာပဲ စောက်ရည် များ ပန်းထုတ်နေတော့၏။ ” အမလေး … မ ရ တော့ ဘူး … ထွက် ထွက် … အ အားးးး … ထွက် ကုန် ပြီ ဟာ … ရှီးးးးး းးးး ” ဖင်သားကြီး ကြွတက်လာကာ ခါး ကော့ထိုးရင်း ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် တစ်ချီ ပြီးသွားရသည်။ လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင်နှင့် အိမ်ထောင်သက်တမ်း တစ်လျှောက် ဒီလို ခံစားမှု့မျိုး တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ မရဘူးပေ။

စိုးကျော်နှင့် တွေ့မှ ကာမ အရသာအား ထိထိမိမိလေး ရရှိနေ၏။စောက်ရည်ထွက်ပြီးကာစ အဖုတ်လေးအား စိုးကျော်မှ ဒူးထောက်လျက် အနေထားနှင့် ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးထိပ်ဖြင့် ပွတ်ပေးနေရာ တချီပြီးကာစ သွေးအေးသွားသော ရမ္မက်စိတ်တို့ ပြန်လည် ထကြွလာခဲ့သည်။ အင်္ကျီချွတ်လိုက်စဉ် စိုးကျော်၏ ယောက်ျားပီသသည့် ခန္ဓာကိုယ်အား စိုက်ကြည့်ကာ ပုဆိုးအား သူမ လက်လေးဖြင့် ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်ပေး လိုက်၏။ ပုဆိုး ကျွတ်သွားချိန် ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် စိုးကျော်၏ ပေါင်ဂွထဲ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီး ပေါ်ထွက်လာသည်။

“စိုးကျော် … ဒီပေါ် ထိုင်လိုက် … မမချို … မင်းလီးကို စုပ်ပေးဦးမယ် ” နေရာချင်း ချိန်းကာ ခက်ချိုနွယ်မှာ စိုးကျော် ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း လီးအား ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။ စိုးကျော် လီးမှာ လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင့် လီးထက် ကြီးမား တုတ်ခိုင်သဖြင့် ခင်ချိုနွယ့် လက်ထဲ လက်မနှင့် လက်ညှိုး မထိပေ။ လီးအရည်ပြားအား အရင်းဘက် ဖြဲကြည့်ရာ ဒစ်ကြီးမှာ ရဲပြီး ကားထွက်လာသည်။ စိုးကျော် လီးမှာ ခင်ချိုနွယ့် စောက်ပတ်လေး ယက်ပေး ကတည်းက တင်းပြောင်နေရာ လီးထိပ် အပေါက်မှ အရည်ကြည် လေးများ စို့နေတော့၏။

ခင်ချိုနွယ် မှာ လီးအား ဆွဲစုပ်ရာ လီးမှ ထွက်လာသော ညှီစို့စို့ အနံ့လေးက သူမ နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာပြန်သည်။ ပုံမှန် အခြေအနေမျိုးတွင် ရွံတတ်သော်လည်း ကာမစိတ် တောက်လောင် နေချိန်မို့ နူတ်ခမ်းအား အစွမ်းကုန် ဟကာ ဒစ်ကြီးအား ဖမ်ငုံပစ်လိုက်၏။ ဒစ်ဖူးအား လျှာဖြင့် ဝိုက်ယက်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်ပေးကာ ပါးစပ်ထဲ သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးပြန်သည်။ ခင်ချိုနွယ့် လျှာစွမ်းအောက် စိုးကျော်တယောက် တအီးအီး ညည်းကာ စုပ်သပ်နေရတော့၏။ ” အားးးးးး ရှီးးးးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ကောင်းလိုက်တာ … မမချိုရာ … အားဟား … ရှီးးးးး ရှီးးးးးး “။

ခင်ချိုနွယ်မှာလည်း စိုးကျော် အရင်က သင်ပြ ထားသည်အတိုင်း လျှာအား ပုံစံ အမျိုးမျိုး သုံးကာ လီးထိပ်အား ကလိရင်း ခဏ အကြာတွင် ဖြူဖွေး နေသော ခပ်ညှီညှီ လရည်များ သူမပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်နေသဖြင့် တဂွတ်ဂွတ်နှင့် မျိုချ လိုက် တော့သည်။ ” အားးးးး ရပြီ ရပြီ … မမချို ” စိုးကျော် လီးကြီးမှာ အနည်းငယ် ပျော့သွားသည်က လွဲ၍ ကျမသွားသေးပေ။ ပင်ကိုယ် ကာမစိတ် ပြင်းထန်သူမို့ ခဏစွပေးလိုက်သည်နှင့် ပြန်လည် မာထင်လာခဲ့သည်။ ခင်ချိုနွယ်အား ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ကာ လီးထိပ်အား စောက်ခေါင်းဝထဲ တေ့ပြီး ဖိလိုးလိုက်တော့၏။

” အင့် … ဗျစ် ဗျစ် … အ …… ဇွိ ဇွိ … အားးး … ဘွတ် ဘွတ် ” စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သွားသည်နှင့် ခင်ချိုနွယ် ခါးအောက် လက်နှစ်ဖက် လျှိုကာ ဆွဲလိုးပစ်သည်။ ခါးကော့ပြီး ကြွတက်လာသော စောက်ပတ်လေးအား ဆောင့်လိုးလိုက်ပြန်၏။ နှစ်ဦးသား မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးရင်း အတော်ကြာမှ အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိ သွားကြသည်။ ပြီးသည်နှင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ စိုးကျော်အား ပက်လက်လှန် အိပ်ခိုင်းကာ မျက်နှာပေါ်တက်ခွရင်း ပါးစပ်နှင့် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား တေ့ပေးလိုက်သည်။စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ် စောက်ပတ်မှ လက်ကျန် စောက်ရည်များနှင့် သူကိုယ်တိုင် ပန်းထည့်ခဲ့သော လရည်များ စုပ်ယူမျိုချ ပစ်၏။

သုတ်ရည်များ ကုန်သည်နှင့် စောက်ပတ် တအုံလုံးသာ မက ဖင်ပေါက်လေးထဲ ပေကပ်နေသော အရည်များပါ ပြောင်စင်သွားအောင် ယက်ပေးလိုက်တော့သည်။ ” ရှီးးးးး … အင်းဟင်း … ကောင်းလိုက်တာ … စိုးကျော် ရယ် ” ခင်ချိုနွယ် ခန္ဓာကိုယ်အား တကိုယ်လုံး စိုးကျော် မနမ်းဘူးတဲ့ နေရာ မရှိတော့ပေ။ ဖင်ပေါက်လေးပါ ယက်ပေးသဖြင့် ခင်ချိုနွယ်တယောက် နောက်ဆုံး စိုးကျော်၏ အပြုစု အယုယ အောက် စွဲလမ်း သွားတော့သည်။ လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင် လစ်သည်နှင့် စိုးကျော်အား အိမ်ခေါ်အလိုးခံကာ ကာမစည်းစိမ်များ ရယူနေတော့၏……ပြီး။