အပ်ိဳဟိုင္းၾကီး

လာ.. မမ ေရာက္ျပီ တက္ရေအာင္..“အင္.. ဘယ္ကို တက္ရမွာတုန္း..” “မြန္း ေျပာတဲ့ဆိုင္က ဒီတိုက္ေလ မမ.. မျမင့္ပါဘူး ပထမထပ္မွာ..” “ေအာ္.. မမက ဆိုင္ ဆိုေတာ့ ေျမညီပဲ ထင္တာေလ.. ရပါတယ္ မြန္းရဲ့.. ျမင့္လည္း ျမင့္ေပါ့.. မမ တက္ႏိုင္ပါတယ္..” “ဟုတ္.. လာ မမ..” ခင္မင္သူမ်ားက မြန္း ဟု ခ်စ္စႏိုးေခၚၾကသည့္ ေငြလမင္း ဆိုေသာ ေကာင္မေလး၊ ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ တိုက္ခန္း ေလွခါးကို ေရွ႕မွ တက္သြားသည္။ အသက္ (၂၀) အရြယ္၊ အရပ္ (၅)ေပ ျပည့္ရံုကေလးႏွင့္ လူေကာင္ကလည္း က်စ္က်စ္ သြယ္သြယ္ေလး၊ ပုခံုး ထိ ေရာက္ရံု ဆံပင္ ေျဖာင့္စင္းစင္းေလးကို ခပ္ေျမာက္ေျမာက္ စု ခ်ည္ စည္းထားတတ္သည့္ သူမ ပံုစံေလးက မသိလွ်င္ ကေလးသာသာ အရြယ္ဟု ထင္မွတ္ မွားစရာ။ သူမ ေနာက္မွ ဟိုၾကည့္သည္ၾကည့္ႏွင့္ လႈပ္စိစိ ပါလာသူက မမ ဆိုသည့္ ေဒၚ၀င့္ထည္၀ါ။ ဆံပင္ရွည္ရွည္၊ အရပ္ျမင့္ျမင့္၊ ကိုယ္ေနဟန္ ေက်ာ့ေက်ာ့ႏွင့္ ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္ ပုရိသတို႔ မက္ေမာေလာက္သည့္ ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးအစားကို ပိုင္ဆိုင္သည္။ အသက္အားျဖင့္ (၃၀) ပတ္လည္ ဆိုေသာ္လည္း Admin officer ဆိုေသာ ရာထူးႏွင့္ ခပ္တင္းတင္း မ်က္ႏွာထားတို႔ေၾကာင့္ အပ်ိဳၾကီးမမ ေဒၚ၀င့္ထည္၀ါကို တစ္ရံုးလံုးက ခ်စ္ေၾကာက္ ရိုေသၾကသည္။ မြန္းက မမ၀င့္ ၏ လက္ေအာက္မွ Admin staff ၀န္ထမ္းမေလး ျဖစ္သည္။

စည္းကမ္းႏွင့္ စနစ္ဇယား ၾကီးလြန္းေသာ မမ၀င့္ ေခၚ ေဒၚ၀င့္ထည္၀ါ၊ ေတာ္ရံု လက္ေအာက္ငယ္သားႏွင့္ လမိုင္း ကပ္ခဲသည္။ လုပ္ငန္းသေဘာထက္ ပို၍ တြဲသြားတြဲလာ ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပင္။ ဇီဇာေၾကာင္ အပ်ိဳၾကီးဟု အမ်ားက သတ္မွတ္ၾကသည့္ ၀င့္၊ Admin ဌာနသို႔ ေငြလမင္း ဆိုသည့္ မြန္း ေရာက္လာေတာ့ ပံုစံ နည္းနည္း ေျပာင္းသြားသည္။ သြက္သြက္လက္လက္ႏွင့္ သူသိသူတတ္ ေနရာတကာပါ၊ ဘာခိုင္းခိုင္း ဖင္ေပါ့ေပါ့ႏွင့္ မျဖစ္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တတ္သည့္ မြန္းကို သူမ သေဘာက်သည္။ မြန္းက အလိုက္လည္း သိသည္။ ေနာက္တစ္ခု အားသာသည္က မြန္းတြင္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ မရွိ။ အျခား အမ်ိဳးသမီး ၀န္ထမ္းေတြလို ဘဲနဲ႔ ကဲဘို႔ အခ်ိန္ေပးစရာ မလိုသလို မီးဖြားခြင့္ ယူမွာလည္း စိုးရိမ္ဘို႔ မလို။ ဒါကေတာ့ သည္ကေလးမ ရည္းစားသနာ မရခင္ ခြ်င္းခ်က္ အေျခအေနေပါ့ေလ။ ေလာေလာဆယ္ အေနအထားအရေတာ့ အလုပ္ အေရးၾကီးလွ်င္ ၾကီးသလို ေန႔ေန႔ညည ပိတ္ရက္ နားရက္ ဘာမွ မေတြးဘဲ ခိုင္းသမွ် အကုန္ လုပ္သည္။ မြန္း အိမ္က ရုံးႏွင့္လည္း မေ၀း။ ေျမာက္ဒဂံု မွ ျမိဳ႕ထဲသို႔ ရုံးတက္ရသည့္ ၀င့္အဘို႔ မြန္းက တကယ့္ ေျချမန္ေတာ္ လက္ပါးေစ။ သည္လိုသည္လို အားသာခ်က္ေတြႏွင့္ ယာယီ အလုပ္သင္ ၀န္ထမ္းမေလး မြန္းကို Admin ဌာန၏ အျမဲတမ္း ၀န္ထမ္း၊ တနည္း မိမိ လက္ေထာက္အျဖစ္ ၀င့္ ကိုယ္တိုင္ ေခၚယူလိုက္သည္။ အလံုပိတ္အခန္းထဲ ပန္ကာလည္း မရွိပါဘဲ ဘယ္ကေန ေလ ၀င္ေနသည္မသိ။ ရင္လႊာ ႏွစ္ဘက္ ေလ ဟပ္ သလို ဟာတာတာႏွင့္။

မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးကေတာ့ စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္း ျဖစ္ေနသည္။ ရွမ္းတရုတ္ စပ္ဟန္တူသည့္ အန္တီၾကီး၏ လက္ ျဖဴျဖဴၾကီးက မိမိ ႏို႔အံုကို ဗ်စ္ကနဲ အုပ္ကိုင္သည္။ ၀င့္ နည္းနည္း တြန္႔ သြား၏။ ျမီးေညွာင့္ရိုးနားမွ ဖင္ေၾကာ တစ္ခ်က္ ရံႈ႕သြားသည္။ ႏို႕ကိုင္ခံတာႏွင့္ ဖင္ေၾကာက ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္ ရံႈ႕ရသည္ မသိ။ အပ်ိဳၾကီးမမ တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ္ ဤႏွယ္ ဖံုးကြယ္အပ္ေသာ အလွအပကို သူတပါးအား ျမင္ေစဖူးသည္ မရွိခဲ့။ အခုေတာ့ျဖင့္ ႏုျဖဴထြားထြား အိအိအယ္အယ္ ေပါက္ဆီႏွစ္လံုးမွာ ကေလးမ ငယ္ငယ္ႏွစ္ေယာက္ ေရွ႕တြင္ ဟိုတို႔ သည္ဆိတ္ႏွင့္။ အေနခက္လွေသာ္လည္း မထူးဇာတ္ ခင္းရ ေပေတာ့သည္။ ၀တ္ထားသည့္ ဇာေဘာ္လီ ရင္အံုက မိမိ၏ စံခ်ိန္မိ ခ်ိဳခ်ိဳ ႏွစ္လံုးကို လံုေအာင္ မဖံုးႏိုင္။ သည္တေလာ မိမိ ကိုယ္အတိုင္းကလည္း အရင္ထက္ အတန္ငယ္ ၀ လာသည္မွာအမွန္ပင္။ လြန္ခဲ့ေသာ လ အတန္ၾကာက ၀ယ္ထားသည့္ ေဘာ္လီမို႔ထင့္၊ ႏို႔အံုၾကီး ႏွစ္လံုးမွာ ေခါင္း၀င္ေသာ္လည္း ကိုယ္မဆန္႔ ျဖစ္ေနရွာသည္။ “လွ်ံ ထြက္ေနတယ္..” “ရွင္..” “ေအာ္.. ႏို႔ ႏွစ္လံုး ေျပာပါတယ္.. လွ်ံထြက္ေနတယ္လို႔..” “ေအာ္.. အဟင္း.. ဟုတ္တယ္.. ၀င့္လည္း နည္းနည္း ၀ လာေတာ့ေလ.. အဟင္းဟင္း..” ေတာ္ေတာ္ လြန္တဲ့ မိန္းမၾကီး.. ငါ့ဘာငါ လွ်ံထြက္တာ သူ႕အလုပ္ က် ေနတာပဲ.. ေျပာစရာလား.. စိတ္တိုတယ္ တကယ္ပဲ..။ ရင္ထဲမွ ေဒါသမီးေတာက္က ႏွာေငြ႕ ပူပူ မ်ား အျဖစ္ လြင့္ထြက္ကုန္သည္။ ဟိုကေလးမ ေငြလမင္းက လြယ္အိတ္ထဲ ဘာ ကုန္းႏိႈက္ေနသည္မသိ။ မိန္းမၾကီး ေျပာသံကို ၾကားလိုက္ဟန္ မတူ၍ ေတာ္ေသးေတာ့သည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ မိမိကို အားနာ၍ မၾကားဟန္ ျပဳေပးျခင္းေလလား။

အို.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. ၾကားခ်င္ၾကား မၾကားခ်င္ေန.. ဟဲ့ဟဲ့.. ဘယ္ႏွာတုန္း.. ဘယ့္ႏွာ ဘယ့္ႏွာ.. ဒီမိန္းမၾကီး ေဘာ္လီ တိုင္းေနတာလား ႏို႕ညွစ္ ေနတာလား.. တံေတြးက ဂလုကနဲ ျမိဳခ် ေနလိုက္ေသးတယ္.. အို.. ဟယ္.. ညွစ္တယ္.. ပင့္တယ္.. တြန္း တင္တယ္.. အေနရ ခက္လိုက္ပါဘိ.. ငါ့ ႏွယ္ေတာ့ ဒုကၡ ပါပဲ ဟယ္..။ “ညီမေလးက ရင္ျခား သိပ္ မက်ယ္ဘူးပဲ..” “ရွင္..” “ေအာ္.. ရင္ျခား ဆိုတာ သည္ႏို႔အံု ႏွစ္ခုၾကားကို ေျပာတာေလ ညီမရဲ့.. အမတို႔ စက္ခ်ဳပ္သမား အေခၚေပါ့..” “ေအာ္.. အဟင္း.. ဟုတ္ကဲ့..” ရွင္းျပတာေတာ့ ေက်းဇူးတင္ေပမယ့္ စိတ္ရွိလက္ရွိ ပင့္လိုက္ ညွစ္လိုက္ လုပ္ေနတာေတာ့ အျမင္ ကတ္မိသည္။ အေတာ္ ေလေက်ာရွည္တဲ့ မိန္းမၾကီး.. လုပ္စရာရွိတာ ျမန္ျမန္ မလုပ္ဘူး.. ယား ရတဲ့ အထဲ။ “ရင္ျခား က်ဥ္းေတာ့ အ၀တ္စား၀တ္ရတာ ပိုလွတယ္ ညီမရဲ့.. တခ်ိဳ႕မိန္းကေလးေတြ အပ်ိဳကတည္းက ရင္ျခားက ခပ္က်ယ္က်ယ္.. ကေလးအေမလည္းျဖစ္ေရာ ႏို႔ႏွစ္ဘက္ ေဘးကား၊ ဘတ္ျပဲၾကီးေပါ့ကြယ္.. ငါ့ညီမက ရင္အံုႏွစ္ဘက္ ေစ့ေစ့ေလး ဆိုေတာ့ ဘာ၀တ္၀တ္ ၾကည့္ေကာင္းတာေပါ့..” “အဟင္းဟင္း.. ဟုတ္ကဲ့ အမ..” “မြန္း မမက ကေလးအေမ ျဖစ္သြားလည္း လွဦးမွာပါ.. အန္တီရ.. အာ့ခါက် အန္တီ့ဆီ ႏို႔တိုက္ေဘာ္လီ လာ ၀ယ္မွာေပါ့.. ဟဲဟဲ.. ဟုတ္တယ္ေနာ္ မမ.. မြန္း ေၾကာ္ျငာေပးတယ္ေနာ္ အန္တီ.. ေၾကာ္ျငာခ အတြက္ မမကို ရွယ္ လုပ္ေပးရမယ္..” ေသာက္ကျမင္းမေလး.. ငါ့မ်ား ႏို႔တိုက္ေဘာ္လီ ၀ယ္ခိုင္းဦးမတဲ့.. ေသေတာင္ မ၀ယ္ဘူး.. ဘယ့္ႏွယ္ေတာ္.. ရိုးရိုးတန္းတန္း ေဘာ္လီေတာင္ ခြ်တ္ျပရံုမက ပယ္ပယ္ႏွယ္ႏွယ္ ပင့္လိုက္ ညွစ္လိုက္နဲ႔.. မေတာ္တဆ လင္ရျပီး ကေလးေမြးမိလို႔ ႏို႔တိုက္ေဘာ္လီမ်ား လာအပ္မိရင္ ႏို႔သီးေခါင္းပါ ဆိတ္ခံရမယ့္ ကိန္း..။

ဟဲ့ဟဲ့.. ေသာက္ပလုပ္တုတ္.. အလိုေတာ္.. အို အို.. ယားတယ္.. ယားတယ္.. အဟင့္.. စိတ္ညစ္လိုက္တာေနာ္..။ မိိမိက ႏို႔သီးေခါင္းအေရး ေတြးကာမွ ဘြားေတာ္ၾကီးက မ်က္မွန္းကိုင္းၾကီးပင့္၊ ကိုယ္ၾကီးကိုင္းျပီး ႏို႔အံုေပၚ ဖြဖြ ပြတ္ကာ ႏို႔သီးေခါင္း ရွာေလေတာ့သည္။ ၀င့္တစ္ေယာက္ ၾကက္သီးေမြးညွင္း ထ ရံုမက ေသးပါ ေပါက္ခ်င္လာေတာ့၏။ ဘာမွေတာ့ မဆိုင္ဘူး ထင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ တကယ္ပဲ ေသးေပါက္ခ်င္လာသည္ ကေတာ့ အမွန္ပင္။ “အပ်ိဳ ႏို႔ ဆိိုေတာ့ ႏို႔သီးေခါင္းက တယ္ မထြက္ခ်င္ဘူး.. ထိပ္ႏွစ္ဘက္ၾကား ဘယ္ေလာက္ရွိလဲ တိုင္းရမယ္ေလ.. ညီမ ႏို႔သီးေခါင္းေတာ့ ထြက္တယ္မဟုတ္လား.. စမ္း မမိဘူး ျဖစ္ေနလို႔..” ဗုေဒၶါ.. လြန္ျပီ.. ဒါေတာ့ လြန္သြားျပီ.. ဘယ့္ႏွယ္ေတာ္.. ေတာ္ရံု ဆို ေတာ္ေရာေပါ့.. ခုေတာ့ ငါ့မ်ား ႏို႔သီးေခါင္း ထြက္ရဲ့လားေလးဘာေလးနဲ႔.. လူမ်ား ဘာမွတ္ေနတယ္ မသိဘူး.. က်မမွာ ဘာခြ်င္းခ်က္မွ မရွိဘူးရွင့္.. ထြက္သမွ ေတာင္ကနဲေတာင္ ေနေသးတယ္.. ငါ တယ္.. ခြ်တ္ျပပလိုက္ရ.. ဟြန္းး။ ရာဘာေဘာလံုးေလး ထက္ျခမ္းလွီးျပီး ကပ္ထားသလို ျဖစ္ေနသည့္ လံုးလံုး၀န္း၀န္း ႏို႔အံုေလးထက္တြင္ တကယ္ပဲ ႏို႔သီးေခါင္းက ေပ်ာက္ေနဟန္ တူ၏။ ဘြားေတာ္ၾကီး ပယ္ပယ္ႏွယ္ႏွယ္ ကုန္း ပြတ္ေနသည္ကို မခံစားႏိုင္ေတာ့သည့္ အပ်ိဳၾကီး မမ ေအာ့ဖစ္ဆာ ခမ်ာ မိမိ ႏို႔သီးေခါင္းရွိရာအရပ္ကို ညႊန္ျပ ရေခ်ေတာ့သည္။ ႏို႔အံုကို ခပ္ဖြဖြ ပင့္ျပီး ရွက္ပုန္း ပုန္းေနသည့္ သီးလံုး ကညာအလွကို ဒါ ကြ ဟု အသာၾကြကာ ေထာက္ျပ ရေတာ့၏။

“အဟြာေလ.. ဟိုဒင္း.. အဲ့ဟို ဟိုဒင္းက ဒီမွာ အမ.. အဟင္းဟင္း..” “ေအာ္.. ဟုတ္ျပီဟုတ္ျပီ.. အမွန္ေတာ့ အဲ့လို ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေလးက တစ္မ်ိဳး ေကာင္းတယ္ ညီမရဲ့.. အမတို႔က ခ်ည္သားနဲ႔ ခ်ဳပ္ေတာ့ သိပ္ထြားတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းေတြဆို အလံုးလိုက္ ေပၚေနတတ္တယ္.. အာ့က်လည္း ဒီေနရာေလးအတြက္ ႏွစ္ထပ္သံုးထပ္ ခ်ဳပ္ေပးရတာေပါ့ ကြယ္..” “ဟုတ္ကဲ့.. အဟင္းဟင္း..” ရွင္းးး ျပ ျပန္ ျပီ.. အ ဟင့္.. ပါးစပ္ကေျပာ ေတာ္ေရာေပါ့.. ခုေတာ့ ႏို႔သီးေခါင္း အေျခပတ္လည္တစ္၀ိုက္.. လက္ညိႈးၾကီးနဲ႔ ၀ိုက္ ျပလိုက္ေသး.. ျပီး မျပီးႏိုင္ဘူး.. မေရႊမြန္းေရ.. လင္ယူမဲ့ သတို႔သမီးေတာင္ ငါ့ေလာက္ အရွက္ ကုန္ပါမလားဟယ္.. အေရးထဲ ေသးက ေပါက္ခ်င္လာျပန္ျပီ.. ၾကည့္ဦး.. ေသာက္ကျမင္းမေလး.. ဘယ္ဒင္းနဲ႔ ေလကန္ ေနျပန္တယ္ မသိဘူး.. အေရးဆို အားမကိုးရ.. ဒီမွာ ဘြားေတာ္ကို ျမန္ျမန္လုပ္ဘို႔ ၀င္ေျပာေပးပါေတာ့လား.. ေသာက္လိုက္ ကန္းဆိုးကို မသိဘူး.. ေနႏွင့္ဦး ဒင္းေတာ့လား..။ ဖုန္းတစ္လံုး နားကပ္ျပီး ပက်ိပက်ိ တခြိခြိ လုပ္ေနသည့္ မြန္းကေတာ့ ေအာ့ဖစ္ဆာ မမ အထက္ေခြ်း၊ ေအာက္ေခြ်း ပ်ံေနရသည့္ ျဖစ္အင္ကို မသိ။ လူ ျငိမ္ေနရလွ်င္ ပါးစပ္ အျငိမ္မေနႏိုင္သည့္ သည္ကေလးမ။ ရုပ္ေလးကိုက ေသာက္ျမင္ကတ္စရာ။ ဆိတ္ပါးစပ္ႏွင့္ ေမ်ာက္လက္ ဆိုတာ ဒင္းလို ဟာ မ်ိဳးးး။ သည္လိုႏွင့္ပဲ ပင့္လိုက္ ပြတ္လိုက္ ညွစ္လိုက္ တိုင္းလိုက္ႏွင့္ မဟာေဘာ္လီ အေတာ္အတည္ တိုင္းျပီးသကာလ။ စာအုပ္ကေလး ကိုင္ထားသည့္ သူငယ္မကို ေခၚျပီး ဘြားေတာ္ၾကီး ဘီဒိုဖြင့္ကာ ေဘာ္လီဆိုဒ္ ရွာေတာ့သည္။ သည္ေတာ့မွ အပ်ိဳၾကီးမမလည္း လူေရာ ႏို႔ပါ အနား ရေလေတာ့၏။ အေစာက ခံစားေနရသည့္ ေသးေပါက္ခ်င္ေသာ ေ၀ဒနာလည္း အနည္းငယ္ သက္သာသြားေလ၏။

ႏွစ္ဦးသား ဧည့္ခန္းတြင္ ေခတၱ ထိုင္ေစာင့္ၾကသည္။ ေဘာ္လီမ်ားက ဆိုဒ္အလိုက္ အၾကမ္းထည္သာ ခ်ဳပ္ထားျပီး ယခုလို ၀တ္မည့္သူကို အဏုလံု ပတိလံု ညွစ္ပလစ္ တိုင္းျပီးမွ အေခ်ာ သတ္ေသာဟူ၏။ စက္ခန္းဘက္မွ တဂ်ံဳးဂ်ံဳး ခ်ဳပ္သံ ၾကားျပီး မၾကာသကာလ ရျပီ ညီမေရ.. လာ ၀တ္ၾကည့္ေခ်ေတာ့ ဟူသည့္ အသံကို နား နပန္းၾကီးစြာ ၾကားလိုက္ရျပန္သည္။ “ရရင္ ယူျပီး ျပန္မယ္ေလ မြန္း..” ခပ္တိုးတိုး ေျပာလိုက္၏။ အားကိုးပါတယ္ ေကာင္မစုတ္ေလးရယ္.. ၀တ္ မၾကည့္ပါရေစနဲ႔ဟု မ်က္လံုးႏွင့္ပဲ ေျပာလိုက္သည္။ အပ်ိဳၾကီးမမ၏ ေညာင္ညက္ညက္ အသံကို မ်က္ကြယ္ ျပဳရက္သည့္ ေငြလမင္းကေတာ့ ဆတ္ကနဲ ထကာ ကန္႔လန္႔ကာ ခန္းထဲ စြပ္ကနဲႏွင့္ သူက ဦးေအာင္ ၀င္သြားေတာ့ေလ၏။  “မြန္း စိတ္က တမ်ိဳး မမရဲ့.. ေယာက်ၤားဆို ဘယ္ေယာက်ၤားမွ စိတ္မ၀င္စားဘူး.. မိန္းကေလး ဆိုရင္ေတာ့.. ဟီးဟီး..” “ျမတ္စြာဘုရားးးး…” “ဟီး.. တကယ္ေျပာတာ မမရ.. မြန္းမွာ ကိုယ္ပိုင္ရည္းစားမေလးေတြ.. ရည္းစားမၾကီးေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္.. ျပီးေတာ့ အကိုေတြနဲ႔ ၾကိဳက္သမွ် ေယာင္းမေလာင္းေတြလည္း သူတို႔မစားခင္ မြန္း အရင္ ႏိႈက္ျမည္းပလိုက္တာပဲ..” “ဗုေဒၶါ..” “သိလားမမ.. မြန္း အၾကိဳက္ကေလ..” “အြန္း..” “မြန္းထက္ ငါးႏွစ္ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကီးျပီး.. ပညာတတ္.. ရုပ္ေခ်ာ.. အေနတည္.. အမ်ားေလးစားရမယ့္ အဆင့္တစ္ခု ရွိတဲ့ မမၾကီးတစ္ေယာက္ေလာက္နဲ႔မ်ား ဖူးစာ ဖက္ရရင္ ေသေပ်ာ္ျပီ.. ဟီးး..” “ခြီးး ဖလူးး.. အဟြပ္.. ဟြပ္..” “အယ္ မမ.. ကနိကနိ..” ၾကားလိုက္ရသည့္ စကားေၾကာင့္ အပ်ိဳၾကီးမမခမ်ာ ၾကက္သီးထရံုမက ေသာက္လက္စ အေအးပင္ သီးေတာ့သည္။ “အဲ့လို မိန္းမမ်ိဳး ရရင္ မြန္း အတည္ယူမွာ မမရ..” မီး၀င္း၀င္း ေတာက္ေနသည့္ ဏွာမ်က္လံုး အျပဴးသားႏွင့္ အားပါးတရ ဆက္ေျပာေနေသးသည္။

၀င့္ တစ္ေယာက္ ေဘးဘီ၀ဲယာသို႔ မ်က္လံုး ေ၀့ၾကည့္မိ၏။ “ယူျပီးရင္လည္း မြန္းက သူ႕ကို အလွၾကည့္ထားမွာပါ.. စား၀တ္ေနေရး၊ အိမ္မႈ ကိစၥ၊ မြန္း အကုန္ တာ၀န္ယူမွာ.. တစ္ခုပဲ.. မမက မြန္း ခ်စ္သမွ် ခံေပးဘို႔ပဲ..” ျမတ္စြာ ဘုရား.. ေျပာလိုက္သည့္ စကားတြင္ မမက မြန္းခ်စ္သမွ် ခံေပး ဆိုပါလား.. မမက ဆိုပါလား.. မဟုတ္မွလြဲေရာ သည္ေကာင္မေလး ငါ့ မ်ား.. အို အို.. ငါပဲ နားၾကားမွားတာ ေနမွာပါေလ..။ “မမပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ.. ေယာက်ၤားနဲ႔ မိန္းမ ညားရင္.. အလြန္ဆံုး ေပ်ာ္ရ တစ္လ ေပါ့.. ျပီးရင္ သူက ေအးေဆး.. ကိုယ္က ကေလးေမြး.. သူတို႔က် ေလွခါးသံုးထစ္ ဆင္ရင္ လူပ်ိဳ ျပန္ျဖစ္သတဲ့.. ကိုယ့္က် ေရပိုက္ေခါင္း တစ္ခုလံုး ထိုးထည့္ေဆးေတာင္ အပ်ိဳ ျပန္မျဖစ္ဘူး..” “……….” (ဤႏွယ္ အသံုးအႏွႈံး ေျပျပစ္မႈေၾကာင့္ အပ်ိဳၾကီး မ်က္လံုး လင္ကြင္းေလာက္ ျပဴး သြားပါသည္။) “တကယ္က ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္လို ခ်စ္တတ္ၾကင္နာတတ္ရင္ မိန္းမခ်င္း ခ်စ္ရတာ ပိုေတာင္ မိုက္ေသးတာ မမရ.. သိလား..” “ေအး.. ေအး ပါ ဟယ္.. စား စား မြန္း.. ေန၀င္လုျပီ ဆိုေတာ့ေလ.. အဟင္းဟင္း..” ေန၀င္လုခ်ိန္ တနည္း ႏြားရိုင္း သြင္းခ်ိန္။ ေပါက္ကရေတြခ်ည္း လႊတ္ေျပာေနသည့္ မြန္း မ်က္ႏွာေလးက အီးတီလိုလို မွင္စာလိုလို။ ဟိုမေရာက္ သည္မေရာက္၊ လက္ေတာက္ေလာက္ရွိသည့္ ေကာင္စုတ္မေလး၏ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ စကားမ်ားကို ၀င့္ နားမေထာင္ရဲေတာ့။ မိမိက ကေလး ဆိုျပီး ခင္ခင္မင္မင္ အေရးေပးမိသည္။ ခုေတာ့ ဒင္းက ဘာၾကီးမွန္း မသိ။ ခက္တာက သူမ ေျပာသမွ် နားေထာင္မိျပီး မိမိကိုယ္ထဲတြင္ ရြစိရြစိႏွင့္ အေစာက ေသးေပါက္ခ်င္စိတ္က မဆီမဆိုင္ ျပန္၀င္လာသည္။ ဘတ္စ္ကား မစီးမီ နီးစပ္ရာ စူပါမာ့ကတ္အတြင္း ၀င္ကာ ရွဴရွဴး ေပါက္ရေသး၏။

၀တ္လာေသာ ေဘာ္လီအသစ္ကလည္း ဒုကၡ ေပးေခ်ျပီ။ ျပန္လဲ၀တ္ရန္ စိတ္ကူးမိကာမွ ေဘာ္လီအေဟာင္း ျပန္ယူမလာမိမွန္း သတိရသည္။ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ျပီမို႔ ေအာက္ဆံုး သံုးခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္ထားလိုက္ရန္ ဆံုးျဖတ္ရေတာ့၏။ ညေနလည္း ေမွာင္ရီပ်ိဳးျပီ။ အေပၚမွ ဘေလာက္စ္ကလည္း ေရွ႕ကြဲ အက်ီမို႔ ေအာက္က ေဘာ္လီ ခ်ိတ္ျဖဳတ္ထားမွန္း မသိသာ။ ႏို႔အံု ေအာက္ အေျခမွ ဆြဲတင္းထားသည့္ ေဘာ္လီက ေအာက္မွ သံုးခ်ိတ္ ျဖဳတ္ထားသည့္တိုင္ အဆင္ေျပေျပ ပံုက် ေနေသး၏။ ဘရာစီရာေလး ၀တ္ထားသည္ႏွင့္ တူသြားသည္။ အပ်ိဳၾကီးမမ အသက္ ၀ ၀ ရွဴႏိုင္သြားသလို စိတ္လည္း ေပါ့ပါးသြား၏။ ရွဴးေပါက္ရန္ ပင္တီခြ်တ္ေတာ့ ဂြၾကားတြင္ စိုစိစိ ျဖစ္ေနသည္။ ဖုတ္ဖုတ္ အေခါင္းေပါက္မွ ခြ်ဲက်ိက်ိ ဂ်ယ္လီရည္ အမွ်င္တန္းကေလးက ေရေဆးလို႔ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မေျပာင္ခ်င္။ အဖုတ္ေလးကို ေသခ်ာ ျဖဲျပီး အေခါင္းတည့္တည့္ ထိုးေဆးရေတာ့၏။ ေရပန္း ပိုက္ေကာက္ေလးကို ကိုင္ရင္း ဟို မွင္စာမေလး ေျပာသည့္ ပိုက္ေခါင္းၾကီး ထိုးထည့္ ေဆးတာေတာင္ ဟူေသာ စကားကို သြားသတိရျပီး ၾကက္သီး ထ မိသည္။ ေရပန္းမွ ေရအားကလည္း စူးစူးေလးႏွင့္ ခံလို႔ အေတာ္ေကာင္းသည္။ ေနာက္ဆံုး အပတ္ေတြ ေအးျပီး အေအးပတ္မည့္အေရး ေတြးကာ ရပ္လိုက္ရေသာ္လည္း စိတ္က တယ္ အားမရခ်င္။ အိမ္အျပန္ ဘတ္စ္ ေပၚ ေရာက္ေတာ့ ညေန ရံုးဆင္းခ်ိန္ ပီပီ ကားက ၾကပ္လြန္းသည္။ ထိုင္စရာ ေနရာ ရဘို႔ ေ၀းစြ၊ မတ္မတ္ပင္ အႏိုင္ႏိုင္ ရပ္ရ၏။ ေတာ္ေသးသည္က ပိုက္ဆံအိတ္ ပါးပါးေလး တစ္ခုသာ မိမိ လက္ထဲတြင္ ကိုင္လာရျပီး ျခင္းေတာင္းကို မြန္းက ယူသြားေပးသည္။ ၀င့္ အရပ္က အေတာ္အတန္ ျမင့္ေသာ္လည္း ကားေခါင္မိုးမွ တန္းကိုေတာ့ မမွီတမွီ ျဖစ္ေနသည္။

လက္ကိုင္ ကြင္းမ်ားကလည္း တစ္ခုမွ မအား။ တန္းကိုပဲ လက္ေမာင္း ျပဳတ္မတတ္ ဆြဲခိုထားရ၏။ ေျမာက္ဒဂံုအျပန္ ေနာက္ဆံုးကား မို႔ထင္သည္။ ၾကပ္ေနမွန္း သိသိႏွင့္ တက္လာသူေတြက မနည္း။ ၀င့္လည္း တိုးရင္းေခြ႕ရင္း ေနာက္နားသို႔ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္လာ၏။ ေျခကုပ္ျမဲျမဲရဘို႔ မနည္း အားယူ ရပ္ေနရစဥ္ မိမိ ဖင္ေပၚ လက္တစ္ဘက္ ေရာက္လာသည္။ ငါးပိ ငါးခ်ဥ္သိပ္ ၾကပ္ေနသည့္ ကားမို႔ မေတာ္တဆဟု ထင္မိသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ထိုလက္က ဖင္လံုး ႏွစ္ခုၾကားကို ေရာက္လာသည္။ ၀င့္ မ်က္လံုး ျပဴးသြား၏။ မိမိ မဟုတ္တာ လုပ္ခံရေတာ့မည္မွန္း သိလိုက္သည္။ ေနရာေရႊ႕ ရပ္ရန္ ၾကိဳးစား၏။ မည္သို႔မွ် မရ။ မည္သူမည္၀ါမွန္း မသိသျဖင့္ ေနာက္တည့္တည့္သို႔ မွန္းသမ္းကာ တံေတာင္ႏွင့္ ေဆာင့္တိုးပစ္၏။ ၾကပ္ပိတ္သိပ္ေနေသာ ကားေပၚတြင္ မိမိ၏ တံေတာင္ သိုင္းကြက္က မည္သို႔မွ် အရာ မထင္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ထို လူစိမ္း၏ အေတြ႕ၾကံဳ ရင့္က်က္ ၾကြမ္းက်င္ေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားမွာ အပ်ိဳၾကီးမမ၏ ဖင္ႏွစ္တံုးၾကားသို႔ စုန္ခ်ီဆန္ခ်ီ ေရာက္လာ ပါေတာ့သည္။ ၀တ္ထားသည့္ ထမီမွာလည္း အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့မို႔ ႏိႈက္ရ လြယ္ေနသည္ထင့္။ ခဏေလးအတြင္းမွာပင္ ဖင္ႏွစ္တံုးၾကား ေျမာင္းေဖာ္ေနသည့္ လက္ၾကီးမွာ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကား ဇြတ္တိုး၀င္လာျပီး အဖုတ္ၾကီးကို အုပ္ ကိုင္လိုက္ပါေတာ့သည္။ ျပီးေတာ့ ျငိမ္ျငိမ္မေနဘဲ အက္ကြဲေၾကာင္းေနရာ တည့္တည့္သို႔ ကလိကေလာက္ လုပ္ေတာ့သည္။ ကြ်မ္းက်င္အဆင့္ဟု ေျပာရမည္ ျဖစ္ေသာ ဤလက္ၾကီး၏ ကလိခ်က္မ်ားက ၀င့္ကို ရုန္းခ်ိန္ မေပးခဲ့။ ကားကလည္း ၾကပ္သည္ထက္ ၾကပ္လာ၏။ ၀င့္ မ်က္လံုးမ်ား မူးေနာက္ ျပာေ၀လာသည္။ အသိစိတ္အားလံုးက အဖုတ္ေခါင္း၀ ေရာက္ေနေတာ့၏။ မိမိ ကိုယ္ကို သတိ မထားလိုက္မိစဥ္မွာပဲ ဖင္ၾကီး ေနာက္ေကာ့ျပီး ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို ခပ္ဟဟ ကားေပးထားမိေတာ့သည္။

ေအာက္မွ အဖုတ္လည္း ဂ်ယ္လီရည္ေတြ စိုရႊဲလာေတာ့သည္။ လက္ၾကီးက ထမီေပၚမွပင္ ပြတ္ရင္း ႏိႈက္ရင္း ပင္တီၾကားကို ေရာက္လာသည္။ ေတာ္ေတာ္ အႏိႈက္ ပိုင္ႏိုင္တဲ့သူဟုပဲ စိတ္အိုက္အိုက္ႏွင့္ မွတ္ခ်က္ ခ်မိသည္။ အေစာက သည္လက္ႏွင့္ အဖုတ္ ၾကားတြင္ ထမီႏွင့္ ပင္တီ ခံေနသည္။ ခုေတာ့ သူ႕လက္က ထမီကို လံုးေထြး ထိုးထည့္ကာ ပင္တီအတြင္း ေရာက္လာျပီ။ အပ်ိဳၾကီးမမ စိတ္ညစ္မိေသာ္လည္း သည္အရသာထူးမွ ရုန္း မထြက္ႏိုင္။ တန္းကို ခိုဆြဲထားသည့္ လက္ကို အားျပဳျပီး ေျခေထာက္တစ္ဘက္ကို မသိမသာ ၾကြေပးလိုက္မိသည္။ ခါးေလးကို လိမ္ ျပီး ဖင္ကို ေနာက္သို႔ ေကာ့ေပးထားမိျပီ။ မိမိ အလိုရွိေနျပီမွန္း တစ္ဘက္လူက ရိပ္မိသြားျပီမို႔ ပယ္ပယ္ႏွယ္ႏွယ္ အႏိႈက္ ခံရပါေတာ့သည္။ သည္ၾကားထဲ ဖင္ၾကားေျမာင္းကို မာေတာင္ေတာင္ အေခ်ာင္းၾကီးႏွင့္ ဖိထိုးေနမွန္းလည္း သိလိုက္သည္။ ရုန္းမရမယ့္တူတူ လုပ္ခ်င္တာသာ လုပ္ပါေစေတာ့ဟု ေတြးရင္း အရသာ ခံေနလိုက္ေတာ့သည္။ အိုးး… ဒီလူ႕ႏွယ္.. ႏိႈက္တတ္လြန္းပါဘိ.. အီးး.. ေကာင္းလိုက္တာ.. ထမီ ခံေနလို႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္.. မဟုတ္ရင္ေတာ့ ငါ့မယ္ ေသရခ်ည့္.. အင္းး.. ဟုတ္တယ္.. ႏိႈက္ ႏိႈက္.. နာနာေလး ႏိႈက္ေပးစမ္းပါ… ရွီးး အမေလး.. ငါ့ အဖုတ္ထဲ သူ႕လက္ၾကီး အတင္း ထိုးထည့္ေနတယ္.. ဖင္ၾကားကိုလည္း လီးနဲ႔ ေထာက္ျပီး ပြတ္ဆြဲေနေသး.. ဒီလက္ေနရာမွာ လီးတံၾကီးမ်ားသာဆိုရင္.. သူ႕လီးၾကီး ငါ့အဖုတ္ထဲ ၀င္လာရင္.. အိုးး.. အီးး.. ငါ အခု လူၾကားထဲ လက္နဲ႔ အလိုးခံေနရပါေပါ့လား.. လက္ၾကီးက ႏိႈက္ပံုေတြ ေကာင္းလိုက္တာေနာ္.. ငါ့အဖုတ္ထဲ ထိုးေမႊေနတာ လက္ညိႈးလား လက္ခလယ္လား.. အို.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းတယ္.. ခုေန လက္မဟုတ္ဘဲ လီး အစစ္ၾကီး ဆိိုလည္း ခံပစ္မွာပဲ.. အင္းးး ႏိႈက္.. ႏိႈက္.. ေအာင္မေလး.. ထမီပါ ခြ်တ္ေပးပစ္လိုက္ခ်င္လာျပီ.. လူေတြ ငါ့မ်ား ၾကည့္ေနမလား.. အို ၾကည့္ေပ့ေစ.. ေနာက္ ျပန္ေတြ႕မယ့္လူ တစ္ေယာက္မွ မပါဘူး.. အႏိႈက္ ကြ်မ္းက်င္ ပညာရွင္အဆင့္ဟု သတ္မွတ္ရမည္ ျဖစ္ေသာ လက္ၾကီးမွာ အားထည့္၍ လႈပ္ရွား ပါေတာ့သည္။

ေနာက္မွလည္း ေထာက္လိုက္ ပြတ္လိုက္ ေကာ့ထိုးလိုက္ႏွင့္ လီးအရသာ ခံေနပါသည္။ က်န္သည့္ လက္တစ္ဘက္က အက်ီဗိုက္ေအာက္ ေရာက္လာပါေတာ့သည္။ ၀င့္လည္း စိတ္ညစ္သည့္ ၾကားမွပင္ မ်က္ျဖဴဆိုက္မတတ္ အရသာ ေတြ႕ေနပါေတာ့သည္။ သြားျပီ.. ငါ့ဘ၀ေတာ့ ဆံုးျပီ.. အင့္..ရွီးးး… ေကာင္းလိုက္တာ..။ အသက္ရွဴၾကပ္လို႔ ျဖဳတ္လာမိသည့္ ေဘာ္လီ ခ်ိတ္မွာ သေကာင့္သား ႏို႔ႏိႈက္ရန္ လမ္းဖြင့္ ေပးထားသလို ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထုိလူ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါ။ ေဘာ္လီ တစ္ထည္လံုးတြင္ အတင္းဆံုး ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည့္ ႏို႔ေအာက္တည့္တည့္ ကန္႔လန္႔ ခ်ဳပ္ရိုးမွ ခ်ိတ္သည္ မည္မွ်ကြ်မ္းက်င္ေသာ လက္ ျဖစ္ေစကာမူ တစ္ဘက္တည္းႏွင့္ ျဖဳတ္မရႏိုင္ပါေခ်။ သည္အတြက္ေတာ့ ေဘာ္လီခ်ဳပ္ပညာရွင္ အန္တီၾကီးကို ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။ မဟုတ္လွ်င္ လူၾကားသူၾကားထဲ အဖုတ္ပါမက ႏို႔ပါ ရန္ရွာ ခံရဦးမည္ မဟုတ္ပါလား။ မည္သို႔ပင္ ဆိုေစ ရုန္းမရသည့္ ရမၼက္၏ အရသာသည္ ကားၾကပ္ျခင္းကို တဒဂၤ ေမ့သြားေစသည္မွာေတာ့ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ႏို႔ႏိႈက္ရန္ အခြင့္မသာေသာ လက္ၾကီးမွာ ဗိုက္သားႏုႏုကို ပြတ္ပါေတာ့သည္။ လက္၀ါးၾကီးက ၾကမ္းတမ္းလွသလို လက္ေခ်ာင္းမ်ားကလည္း တုတ္တုတ္ခဲခဲၾကီးမ်ား ျဖစ္မည္ဟု ၀င့္ မွန္းမိသည္။ ရုတ္တရက္ ကားဘရိတ္နင္းလိုက္ရာ ထိုလူ ဟန္ခ်က္ ပ်က္သြားပါေတာ့သည္။ လက္မ်ားက ဗိုက္ပြတ္လ်က္တစ္ဘက္ အဖုတ္ႏိႈက္ေနသည့္က တစ္ဘက္ မဟုတ္ပါလား။ ကားဘရိတ္ေၾကာင့္ ၀င့္ ကိုယ္လံုးေပၚ အားျပဳလိုက္သည္။ အႏိႈက္ခံရသည့္ အရသာ ေရဆူမွတ္နား နီးေသာ ၀င့္လည္း ရွိသမွ် အားႏွင့္ ထိုလူကို ေတာင့္ခံေပးထားလိုက္သည္။ ႏွစ္ဦးသား အေပးအယူ အလြန္အမင္း တည့္ေနျပီမို႔ ပြတ္ခ်က္မ်ား ၾကမ္းလာသလို ေထာက္အားလည္း ေကာင္းလာသည္။

ေအာက္က စပါယ္ရွယ္ ထိုးေမႊ ကေလာ္ႏိႈက္ေနသည့္ လက္လည္း ေမာ္တာ တပ္ထားသလို သြက္လာသည္။ ၀င့္လည္း အားရပါးရ အံက်ိတ္ ေအာင့္ခံရင္း မ်က္လံုးမ်ားျပာေ၀ကာ လူတစ္ကိုယ္လံုး ေျမာက္တက္ သြားပါေတာ့သည္။ ကားေပၚမွ ဆင္းလ်င္ ဆင္းခ်င္း အနားရွိ ကြမ္းယာဆိုင္ေနာက္ ေျပး၀င္ကာ မိမိ ေနာက္ကို အထိတ္တလန္႔ ၾကည့္မိသည္။ ထင္သည့္အတိုင္း ထမီေနာက္ဘက္ အလယ္တည့္တည့္တြင္ ဧရာမ အစိုကြက္ၾကီးႏွင့္ ထမီစမွာလည္း လံုးေထြး ေက်မြျပီး တစ္ခုခုႏွင့္ ထိုးထည့္ခံထားရမွန္း အင္မတန္မွ သိသာေနျပီ။ မွတ္တိုင္မွသည္ အိမ္ေရာက္ေအာင္ လမ္း အတန္ငယ္ ေလွ်ာက္ရဦးမည္မို႔ အပ်ိဳၾကီး အခက္ ေတြ႕ရျပန္ပါသည္။ အခ်ိန္ကေတာ့ ေမွာင္လုလု ျဖစ္ေနပါျပီ။ သို႔ေသာ္ လမ္းမီးမ်ားက လင္းထိန္ေန၏။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျဖတ္သြားသည့္ ဆိုက္ကားတစ္စီး တားကာ အိမ္ျပန္လာလိုက္ေတာ့သည္။ ကိုယ္လံုးေလး က်ံဳ႕ကာ ဆိုက္ကားေပၚတြင္ ကုပ္ကုပ္ေလး လိုက္ပါလာမိသည္။ ဆိုက္ကားဆရာ၏ လက္ၾကီးကို ၾကည့္ျပီး မဆီမဆိုင္ ကလီစာ တုန္သြားရျပန္သည္။ ဆိုက္ကားဆရာ၏ လက္ၾကီးမွာ တိုတိုတုတ္တုတ္ႏွင့္ လက္ဆစ္ၾကီးမ်ား ေဖာင္းကားျပီး လက္၀ါးျပင္ၾကီးကလည္း မေသးလွ။ ၀င့္ စိတ္ထဲ အေစာက လက္ၾကီးလည္း ဒီဆိုဒ္ေလာက္ေတာ့ ရွိပံုပဲဟုစဥ္းစားမိသည္။ အရွည္ခ်င္းေတာ့ တူမည္မထင္။ ဟိုလူ႕လက္က ထမီခံထားတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကီး ထိထိမိမိ ႏိႈက္ႏိုင္သည္မဟုတ္ပါလား။ ဒီလူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြက နဲနဲ တိုသည္။

အခုေန ဒီလက္တိုတိုတုတ္တုတ္ၾကီး မိမိ ကိုခ်ဳပ္၍ အဖုတ္ႏိႈက္မည္ ဆိုလွ်င္ မည္သို႔ေနမည္နည္းဟု ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ေတြးမိကာ တြန္႔ကနဲေနေအာင္ပင္ ၾကက္သီး ထသြားသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရပင္ မေသာက္ႏိုင္။ အိပ္ခန္းအတြင္း ေျပး၀င္းကာ တံခါး အလံုပိတ္၊ အ၀တ္အားလံုး ခြ်တ္ခ် ပစ္လိုက္သည္။ မွန္၀ိုင္း ေသးေသးေလး တစ္ခ်ပ္ ယူ၊ ကုတင္ေခါင္းရင္ မွီထိုင္၊ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ျဖဲကားျပီး အဖုတ္ကေလးကို ရႈစားမိသည္။ နီတ်ာတ်ာ အတြင္းသားေလးမ်ား ပတၱျမားေသြးေရာင္ စိုလက္ေန၏။ လက္ထိပ္ကေလး အသာေတ့ျပီး ခပ္ဖြဖြ အရသာ ခံမိသည္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေမႊ႕ၾကည့္သည္။ အေစာက ပီပီျပင္ျပင္ရလို္က္သည့္ ဖီလင္ႏွင့္ တျခားစီမွ တျခားစီ။ မိမိဘာသာ မၾကာခဏ ပြတ္ႏိႈက္ ေဆာ့ကစား ဖူးပါေသာ္လည္း သူမ်ားလုပ္ေပးတာ ဒီေလာက္ ေကာင္းမွန္း ၀င့္ အခုေတာ့ သိခဲ့ရျပီ။ လက္ေတာင္ ဒီေလာက္ေကာင္းလွ်င္ သူ႕ေနရာႏွင့္ သူ႕ပစၥည္းႏွင့္ သာဆို ဆိုဖြယ္ရွိမည္ မဟုတ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မိန္းကေလးေတြ လင္ယူၾကတာေပါ့ေလ ဟု ေတြးမိသြားသည္။ ဒီလိုေတြးမိေတာ့ တစ္ခါ မြန္း ေျပာသည့္ အေၾကာင္းက ေခါင္းထဲ ၀င္လာ၏။ မိန္းမမ်ား လင္ယူရတာ မတန္ ဟု ပညာရွိမမက မိန္႔ၾကားသည္ မဟုတ္ပါလား။ ၀င့္ ေခါင္းထဲ လင္းကနဲ တစ္ခ်က္ ျဖစ္သြား၏။

“တကယ္က ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္လို ခ်စ္တတ္ၾကင္နာတတ္ရင္ မိန္းမခ်င္း ခ်စ္ရတာ ပိုေတာင္ မိုက္ေသးတာ မမရ.. သိလား..” ဟူေသာ စကားကို ျပန္ၾကားေယာင္မိသည္။ “မြန္းထက္ ငါးႏွစ္ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကီးျပီး.. ပညာတတ္.. ရုပ္ေခ်ာ.. အေနတည္.. အမ်ားေလးစားရမယ့္ အဆင့္တစ္ခု ရွိတဲ့ မမၾကီးတစ္ေယာက္ေလာက္နဲ႔မ်ား ဖူးစာ ဖက္ရရင္ ေသေပ်ာ္ျပီ.. ဟီးး..” ဟူေသာ စကား နားထဲ ျပန္ေရာက္လာသည္။ “ယူျပီးရင္လည္း မြန္းက သူ႕ကို အလွၾကည့္ထားမွာပါ.. စား၀တ္ေနေရး၊ အိမ္မႈ ကိစၥ၊ မြန္း အကုန္ တာ၀န္ယူမွာ.. တစ္ခုပဲ.. မမက မြန္း ခ်စ္သမွ် ခံေပးဘို႔ပဲ..”။ သူမ ရည္ညႊန္းေသာ မမ ဆိုသည္မွာ မိမိကိုသာ ဆိုပါလွ်င္ ဟု ေတြးမိသြားသည္။ အုပ္ရွိမမ အပ်ိဳဟိုင္းၾကီး ေဒၚ၀င့္ထည္၀ါ တစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚ ပက္လက္ လွဲခ်ျပီး ဒူးႏွစ္ဘက္ေထာင္၊ ေပါင္ကားကာ အဖုတ္ေႏြးေႏြးကို လက္ႏွင့္ အသာ အုပ္ကိုင္ရင္း ဇိမ္ခံေနမိသည္။ မ်က္ႏွာက်က္ ျဖဴျဖဴေပၚတြင္ ေဘာ္လီခ်ဳပ္သည့္ အန္တီၾကီး၊ အႏိႈက္ ပါရဂူ လက္ ၾကီးႏွင့္ ေနာက္ဆံုး ျမင္ေယာင္မိသည္ က မိန္းမ လိုခ်င္ပါသည္ ဟူေသာ ေငြလမင္း ဆိုသည့္ မွင္စာမေလး၏ ေျပာင္စပ္စပ္ မ်က္ခြက္ ကေလး ျဖစ္ပါေတာ့သည္………ျပီးပါျပီ။