မကှမွှနွ အသာပင့ရွငွး မှနထွဲရောကနွသေော မိမိမကှနွှာနှင့ွ ခနဓြာကိုယွ တဈခုလုံးအား သခှော စေ့စပကွှည့မွိသညွ ။ အိမတွာဝနွ သမီးလေးတာဝနွ အပှငွ ရုံးကနေ အိမသွယလွာသော work from home ဆိုသည့ွ ရုံး အလုပတွှနှငေ့ွ မိမိ မပှငဆွငနွခေဲ့သညမွှာ ကှာပှီ ။ ပုံမှနွ ရုံးဖှင့ခွှိနဆွို နညွးနညွးပါးပါး ပှငဆွငဖွှဈပမယေ့ွ ရောဂါဆိုးကှောင့ွ ရုံးပိတထွားသည့နွောကပွိုငွး သနပခွါးပါးပါးလေးပဲ ထပဖွှဈသညွ ။ ဒီနေ့တော့ မဖှဈမနေ အပှငသွှားရမှာမို့ ပှငရွပေဦးမညွ ။ မိမိစိတကွို မိမိသိသညွ ။ ယခုထကပွို၍ မခံစားရခငွ ၊ အဆငခွှငမွဲ့ ကိဈစမှား မလုပမွိခငွ ရှငွးစရာ ရှိသညမွှားတော့ ရှငွးမှ ရပါလိမ့မွညွ ။ ” —— ” ” ဟယလွို ” ” အကိုရောကနွပှေီ ညီမ ” ” ဟုတွ ခုပဲ ထှကလွာပှီ အကို ” အပှငထွှကရွနွ လိုအပသွည့ွ စာရှကစွာတမွးတှယေူ ၊ မတဈွ တပွ ၊ ဟမွးဂယှထွည့ွ ခေါထွားသည့ွ တကစွီနှင့ွ မှို့ထဲ ထှကခွဲ့သညွ ။ အပှငမွရောကတွာ ဆယရွကကွှောပွှီ ။ လမွးတှေ လူတှေ ဆိုငတွှေ အတောရွှငွးနသညွေ ။ အခှိနသွိပမွကှာခငွ သှားလိုသည့ွ လမွးသို့ ရောကသွှားသညွ ။ လမွးထိပမွှာပငွ ကားပေါမွှ ဆငွးသညွ ။
မရောကတွာကှာပှီ ဖှဈသည့ွ တိုကခွနွးတဈခုဆီ တကခွဲ့သညွ ။ လှကေားပေါမွှ ကောငမွလေး တဈယောကွ ဆငွးလာတာတှေ့သညွ ။ ကှည့ရွတာ ခပသွုတသွုတမွို့ မိမိ အရငရွှောငပွေးလိုကသွညွ ။ အခနွးရှေ့ရောကတွော့ ” —- ” ဘဲလွ နှဈခါ သုံးခါ နှိပသွညွ အထိ အထဲမှ ဘာသံမှ မကှားရ ။ နောကတွခေါကွ မနှိပခွငမွှ တံခါးပှင့လွာသညွ ။ ဆံပငွ စုတဖွှား မကှလွုံးနီကှောငကွှောငွ နှင့ွ မကှနွှာ အရငွ မှငလွိုကရွသညွ ။ ” မေ ဆောရီး ကိုယွ အိပပွှောသွှားတယွ လာ ” ” —- ” ” ထိုငွ ဘာသောကွဦးမလဲ ” ” —- ” ” ဪ မေ ကောဖွီကှိုကတွာပဲ ကိုယွ ဖှောပွေးမယွ ခဏစောင့ွ ” သူနဲ့ တှေ့တော့ ပှောခငှသွည့ွ စကားလုံးမှား မပှောနိုငပွဲ ဖှဈနသညွေ ။ ညက တဈညလုံး မအိပပွဲ သူနဲ့ တှေ့ရငွ ပေါကကွှဲလိုကမွယ့စွိတကွ သူ့ အခနွး သူ့ပါတဝွနွးကငွှ ကှည့ပွှီး မထှကနွိုငပွဲ ဖှဈနသညွေ ။ မတဈွ အသာဖှုတပွှီး အမှိုကပွုံးဖှဈဟနတွူသော အခနွးထောင့ရွှိ ကှှတကွှှတအွိတထွဲ ထည့လွိုကသွညွ ။ ရုတတွရကတွှေ့လိုကရွသညကွ ကှနဒွုံးတဈခု ။ စိတထွဲတဈခုခု ထင့မွိသညမွှလှဲ၍ ထူးထူးခှားခှား မဖှဈမိ ။ ဟမွးဂယှထွုတွ၍ လကကွို သခှောဆေးသညွ ။ သူ ကောဖွီ ခှကွ နှဈခှကနွှင့ွ ပှနရွောကလွာသညွ ။
” မေ သောကလွိုကွဦး ” ” ဆိုပါဦး ညက ဖုနွးခေါထွားတဲ့ ကိဈစ ကိုယွ အိပပွှောသွှားတာ ” ကောဖွီခှကဆွီ လှမွးထားသည့ွ လကကွို ပှနရွုတပွှီး သူ့ကို စေ့စေ့ ကှည့လွိုကသွညွ ။ ” ဘာကိဈစလို့ ထငလွဲ မောငွ ” သူ့နဲ့ ဘယလွောကပွဲ ပှူနာရှိခဲ့ မောငွ ဆိုသည့ွ အသုံးအနှုံး ကိုတော့ ခုထိ သှငသွှငွ သုံးမိဆဲ ။ သူ နှင့ွ ကိုယကွှားမှာ ပတသွကစွရာ အကှောငွးက တဈခုပဲ ရှိတော့တာ သူနားလညသွင့သွညွ ။ ” ဪ သမီး ကိဈစ အတှကလွား ” ” ဟုတတွယမွောငွ မောငဆွီက သမီးအတှကွ မထောကပွံ့တော့တာ သုံးလ ကှောနွပှေီလေ ” သူ ခေါငွးငိုကစွိုကွ နသညွေ ။ သူ့ မကှလွုံးတှကေ သူ့ စားပှဲ အဟောငွးလေးပေါကွ စာအုပွ အပုံကှီးဆီ ရောကနွသညွေ ။ ” သမီးလေးက ငယငွယကွလိုပဲ ကနွှးမာရေး ခှူခှာတယွ နှလုံးအား မကောငွးတော့ ခဏခဏ မောနရှောတယွ မောငွ ၊ မေ လညွး ရှာလို့ရသမှှ သမီး အတှကွ ပဲ သုံးနတောမောငွ မောင့ွ အခကအွခဲလညွး နားလညပွမယေ့ွ ခုက မောင့ွ ဆီက ဖုနွးလေးတောငွ မလာတော့ မေ သညွးမခံနိုငတွဲ့ အဆုံး မေ မဆကခွငှပွဲ မောင့ဆွီ ဆကခွဲ့တာ ” သူ မှငနွိုငမွယွ သိနိုငမွယဆွိုရငွ မေ့ မကှမွှနအွောကကွ မကှဝွနွးတှမှော အရညတွှလေဲ့နတော နဲ့ တုနရွီနတေဲ့ အသံကို သတိထားမိမှာပါ ။
စိတပွှလေိုပှငှေား ကောဖွီနှေးနှေးကို ကုနသွညအွထိ မော့သောကခွလှိုကသွညွ ။ ” ကိုယွ သိပါတယွ မေ ” ” ကိုယွ ဘကကွ ပကှကွှကမွှု ပါ အလုပကွ လညွး အရငလွို မဟုတပွဲ ပါးတယွ စာရေးဖို့လညွး ဈာနမွဝငဘွူး မေ လညွး မှငတွဲ့ အတိုငွးပဲ သမီးလေး က ကိုယ့သွမီးလေးပါ သူ့ကို ကိုယွ စှမွးသမှှ ထောကပွံ့ ပေးခငှတွာ ” ခဏမှှ အခနွးထဲ တိတဆွိတသွှားသညွ ။ ” ဒီလိုလုပွ ကိုယ့ကွို တဈပါတတွော့ အခှိနပွေး ကိုယသွခှောလှှဲပေးလိုကမွယွ ကိုယွ ကတိပေးတယွ နောွ ” မိမိ သူ့မကှနွှာ ကို သခှောကှည့လွိုကသွညွ ။ ” ဟုတပွှီလေ မောငွ ” ” မေ ပှနမွယွ ” ပှောခငှတွာတှေ အမှားကှီးပမယေ့ွ သူ့ အခှအနကှေညေ့ွ ပှီး မိမိ မပှောရကတွော့ ။ သူ နဲ့ နောကဆွုံးတှေ့ခဲ့သည့ွ ခှောကလွကှောလွောကကွထကွ အရာရာ ဆိုးရှားနသညွေ ။ ” နပေါဦးလား မေ ” ပှနရွနပွှငလွိုကသွည့ွ မိမိ ကို မှှောလွင့တွကှီး တောငွးဆိုသညွ ။ သူ့ အသံတှကေ ခှောကကွပကွပနွှင့ွ ။ အိမရွှေ့တံခါးဝတှငွ သူနဲ့ မိမိ မကှနွှားခငွှးဆိုငလွကွှ ။ ” ဘာရှိသေးလို့လဲ မောငွ ” သမီးလေးအတှကွ ရတကမွအေးသည့ကွှားမှ သူ့ကို သနားမိသညွ ။ သူ့ဝါသနာနှင့ွ မိမိ မှာ သူ့ဝါသနာ ကိုသာ ရှေးခယှခွဲ့သောသူကို ဘာလို့မှား သနားနမေိပါလိမ့ွ ။ ” အို ” သူ အတငွးဖကလွာသညွ ။
ရုတတွရကွ နောကဆွုတလွိုကလွို့ မိမိ လကနွှဈဖကကွ သူ့စားပှဲကိုထောကမွိသညွ ။ သူ မိမိ မကှနွှာကို ဆုတကွိုငွ ပှီး နှုတခွမွးတှကေို တငွးတငွး နမွးရှိုကသွညွ ။ ပူနှေးသော အထိအတှေ့မှားက နှုတခွမွးမှတဆင့ွ ရငထွဲထိ မှနွးကပှလွာစသညွေ ။ မကှရွညတွှေ လား ခှှေးစတှလေား မသိနိုငတွော့ ။ သူ့ရဲ့ ခဉှစွူးစူးကိုယသွငွးနံ့ သူ့ရဲ့အတှေ့အထိမှားနှင့ွ ကငွးဝေးနတော ကှာပှီဖှဈသော မိမိ စိတကွ အရာအားလုံးကို လှှတခွလှိုကခွငှသွညွ ။ ခဏ အကှာမှာ မိမိ မကှမွှနလွေး ကှှတကွသှှားတာ သတိထားမိသညွ ။ နောကွ စားပှဲ ပေါကွ လှှောကသှှားသော စာအုပမွှား အသံ ။ ” အာ့ ” ပူနှေး ဆူးနဈသည့ွ အရာတဈခု တှနွးဝငလွာမှုက စားပှဲပေါမွကှနွှာအပထွားသော သူ့ကို ရှေ့သို့တိုးသှားစသညွေ ။ တိုးဝငလွှုပရွှားမှုက ခပမွှနမွှနသွှားနသညွေ။ သူ့ ရငသွားတှေ ကို နောကကွနေ လှှိုပှီး ဖစှညွဈနတော ခံရပမယေ့ွ အစပထမကလောကွ မနာတော့ ။ ” အင့ွ အား အား ” သူ့ ငှီးတှားသံ က အရငတွုနွးက အတိုငွး မှနမွှနထွှကပွေါနွသညွေ ။ တိုးဝငနွသညေ့ွ အငအွားနဲ့ ခှုပကွိုငခွံနရသညေ့ွ သနမွာမှု ကလညွး အရငတွုနွးက အတိုငွးပငွ ။
” အာ့ နာတယွ မောငွ ” စားပှဲပေါွ ထောကထွားသည့ွ သူ့လကတွှေ ကို အတငွးနောကသွို့ ဆှဲယူတာ ခံလိုကပွှီး ပိုမို ပှငွးထနသွည့ွ လှုပရွှားမှုတှကှေောင့ွ မိမိ အသံထှကညွညွးမိသညွ ။ ” ခဏ ခဏ နောွ မေ မောငွ ပှီးတော့မယွ ” ” အား ” ဖရိုဖရဲ ဖှဈနသညေ့ွ မိမိ အဝတအွစားတှနှငေ့ွ သူ့ရဲ့လှုပရွှားမှုတှကေို စားပှဲပေါရွှိ မှနခွပှလွေးကနေ ပှနမွှငနွရသညွေ ။ မကှလွုံးမှားမှိတထွားလိုကသွညွ ။မလှနဆွနနွိုငတွဲ့ အထိအတှေ့ မလှနဆွနခွငှတွော့ ။ ” နကေောငွးလားရှင့ွ မ မမှေိုးမမ ” ” ဟုတကွဲ့ ” အခနွးကဉွှးလေးရှိ မိမိထိုငနွသေော စားပှဲရှေ့တှေ သပသွပရွပရွပွ ဝတဆွငထွားသော ခပငွယငွယွ အမှိုးသမီး တဈယောကကွ ထိုငရွာမှ ထ၍ စတငနွှုတဆွကသွညွ ။ ” ကှှနမွ က မမမှေိုးမမ ဘကကွနေ ဆောငရွှကပွေးမယ့ွ ရှေ့နပေါရှင့ွ ခငမွှိုးထိုကွ လို့ခေါပွါတယွ ” ရကအွတနကွှာ နာကငှနွှမွးလနှသေော စိတကွှောင့ွ လူက အားမရှိသလို မကှလွုံးမှားကလညွး ဝဝေါးနသညွေ ။ ” အခု အခှအနတှေကေေ မမမှေိုးမမ အငွး မမေ ပဲ ခေါမွယနွောွ မမေ က သံသယ အဖှဈခံရဆုံး တရားခံဆီ တှနွးပို့နတယွေ ” သူ့ စကားလုံးတှကေ ဖှေးညငွးစှာ တဈလုံးခငွှး ထှကပွေါွ နသညွေ ။
” မမေ က သဆေုံးသှားတဲ့ ကိုကောငွးမငွး နဲ့ ပှီးခဲ့တဲ့ ခှောကလွကှောကွမှ နှဈဦးသဘောတူ တရားဝငကွှာရှငွးထားတဲ့ ဇနီးဟောငွး ၊ ကှာရှငွးစဉကွလညွး နှဈဦးသား စကားမှားကှစဉမွှာ မမေ က မကှနပခွေကှတွှေ ပိုမှားတယွ လို့ သိရတယွ ၊ ခုလညွး ကနဦး ထှကဆွိုခကှတွှအရေ ကိုကောငွးမငွးဆီ သှားတာ ကလေး ထောကပွံ့ကှေး မရလို့ လို့ မမေ ကိုယတွိုငွ ပှောထားတာ ရှိတယွ ၊ လမွးထဲက CCTV တှေ အရလညွး မမေ က အဲ့ဒိ တိုကကွနေ ကိုကောငွးမငွး အသတမွခံရခငွ နောကဆွုံး ထှကခွှာသှားတဲ့သူ ဖှဈနတယွေ ၊ ဆိုတော့ ” သူ မိမိ ကို တည့တွည့လွှမွးကှည့သွညွ ။ မိမိ တုနရွီလှိုကတွကလွာသော စိတတွို့နှင့ွ ကသောကမှော ပှောမိသညွ ။ ” ကှှနမွ မောင့ကွို မသတဘွူး ” ” ဟုတကွဲ့ ဒါပမယေ့ွ လကတွှေ့ အဖှဈအပကှကွို နားလညထွားဖို့လိုတယွ ၊ ညီမ ပှောခငှတွာက မမေ အနနေဲ့ ဒီအမှုမှာ တရားခံ မဟုတဘွူးဆိုတာကို ပှဖို့ ညီမနဲ့ အပှည့အွဝ ပူးပေါငွး ဆောငရွှကမွှ ရလိမ့မွယွ ” သူ ဆကပွှောသညွ ။ ” ဟုတပွှီ အဲ့တာဆို ညီမတို့ စလိုကရွအောငွ ကိုကောငွးမငွး နဲ့ ကှာရှငွးပှီး မမေ ရဲ့ အခှအနေေ နောကွ အဲ့ဒီနေ့က အဖှဈအပကွှ အသေးစိတွ တှေ ညီမ ကို သခှော ပှောပှပါ “။
“မမှေိုး နင့အွကောငကွလညွးဟယွ ဆံပငစွုတဖွှားနဲ့ သပသွပရွပရွပလွညွး မရှိဘူး နငဘွာကှည့ကွှိုကတွာ” မိတဆွကွပေးပှီးပှီးခှငွး အခစှရွဆုံး ငယပွေါငွး သူငယခွငွှး သီတာ ရဲ့ မှတခွကွှ ။ “နင့မွကှလွုံးကလညွးဟယွ အဝေးတငမွဟုတဘွူး အနီးပါ ကနွးသှားတာလား” အဖေ နဲ့ အမေ မရှိတော့သည့ွ နောကပွိုငွး ကုနစွုံဆိုငလွေးဖှင့ပွှီး ကှောငွးထားပေးခဲ့သော အပှိုကှီး ဒေါလွေး ရဲ့ ဝဖနသွေံ ။ မိမိ ကိုယတွိုငလွညွး မောင့ကွို ဘာလို့ ခစှခွဲ့မိမှနွး သခှော စဉွးစားကှည့တွော့ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ။ သခှောတာတော့ မောင့ရွဲ့ နုရှတဲ့ စကားလုံးလေးတှရယွေ ကှငကွှငနွာနာနဲ့ ဂရုစိုကပွေးမှု အလိုကသွိလှနွးမှူကှောင့ွ တှပေဲ ကှောင့ထွငသွညွ ။ မောငကွ အသကွ သုံးဆယွ မိမိထကွ လေးနှဈကှီးသညွ ။ အငဂွငှနွီယာ ကှောငွးပှီးထားပမယေ့ွ စိတလွိုလကရွ သူ့ဝါသနာ အတိုငွး စာရေးဆရာ အလုပပွဲ လုပသွညွ ။ “မောငကွရော မေ့ ကို ဘာလို့ခစှခွဲ့တာ” မောငွ က စာရေးဆရာပီပီ တှေးတှေးငေးငေးလေး ခှငထွောငအွမိုးပေါကွို ကှည့နွသညွေ ။ မိမိ သူ့လကမွောငွးပေါမွှီအိပရွငွး ဆကပွှောမိသညွ ။ “မေ က ပိနတွယွ ပေါငွ တဈရာကှောွကှောလွေးရယွ သူမှားတှလေို တငတွှေ ရငတွှေ ရှိတာလညွး မဟုတဘွူး နောကွ အမှဲတပနွရတေဲ့ မကှမွှနကွရှိသေးတာ” မောငွ ခေါငွးငုံ့ကှည့သွညွ ။
“မေ က အပှုအစု ကောငွးတယွ လေ ” “ဟာ မောငနွောွ ဘာတှေ ပှောနတော မကေ အကောငွးမေးနတောကို ” “မဟုတဘွူးလား” “ဟာ တောပွှီသှား သမီးလေးနိုးသှားမယွ ရှူး” သူ ပှောမှ မိမိ ရှကသွှားသလို ဖှဈမိသညွ ။ ခုဆို မောငနွဲ့ အိမထွောငသွကွ နှဈနှဈကှောပွှီ ။ မောငနွဲ့ မှို့ထဲ သငတွနွး တဈခုမှာ စတှေ့ပှီးနောကွ ခစှသွူသကတွမွး ခှောကလွကှောမွှာ မောငခွေါရွာ လိုကခွဲ့ပှီး နယကွ မောင့မွိဘတှေ ကိုယတွိုငွ စီစဉပွေးမှုနဲ့ မှို့ရှိ မောငပွိုငတွဲ့ တိုကခွနွးလေးမှာပဲ နှဈယောကအွတူတူ နဖှဈခေဲ့သညွ ။ မောငွ က ကှငကွှငနွာနာ ဖေးဖေးမမ နှင့မွို့ အလုပကွ ပှနလွာတိုငွး အမောပှရသညွေ ။ စာရေးဆရာ အလုပဆွိုတော့ သှားစရာရှိမှသာ အပှငသွှားရတော့ တနကေုနွ အိမမွှာပငွ ။ မောငွ က အိမရွှငထွီး ။ ခကှတွာပှုတတွာ လှှောတွာ ဖှတတွာ အကုနွ မောငွ ကပဲ လုပပွေးသညွ ။ ညဘကဆွိုရငတွော့ မောငညွဉ့နွကတွဲ့အထိ စာရေးသညွ ။ သူသောကဖွို့ တခုခု စီစဉပွေးဖှဈသညွ ။ မောငကွ ဝိုငလွောကနွဲ့ တငွးတိမသွညွ ။ နောကွ မောင့ွ အကငှ့ွ တဈခုက သူစာရေးနတေဲ့ အခှိနွ သူ့ ညီလေး ကို ကစားပေးနရငွေ အရမွးကှိုကသွညွ ။ တခါတလေ မောင့ွ စားပှဲခုံအောကထွဲဝငွ ပုဆိုးလှနပွှီး စုတပွေးဖှဈသညွ ။ မောငကွ ပုံမှနအွခှိနတွှဆေို အေးဆေးသမားပမယေ့ွ သူစိတရွှိလာရငွ ခပကွှမွးကှမွးပဲ ဆကဆွံသညွ ။
မိမိ ကလညွး သူ့ အထိအတှေ့တှကေို လှနဆွနနွိုငခွှငွးမရှိ ။ ကိုယတွိုငွ တကညွီလကညွီ လှောခွတမွိသညွ ။ ” မေ မငွး က ရိုးရိုးလေးနဲ့ တောတွောွ ထနတွာပဲ” မောငကွ စသလိုလို နောကသွလိုလို ပှောတတသွညွ ။ “မောငကွတှော့ရော ဟှငွး ဂေါလွီပါ ထည့ထွားပှီးတော့ ဘယတွုနွးကတညွးက အကငှ့ကွောငွးတှေ တတနွတောလဲ ” မောငွ ပှုံးစိစိပဲ လုပနွသညွေ ။ မိမိကလညွး မောင့ကွို စှဲလမွးမိသညပွဲလေ ။ မောငကွ လေးဘကထွောကွ လုပတွာ အရမွးကှိုကသွညွ ။ ကှောလယလွောကပွဲ ရှိတဲ့ မိမိဆံပငွတှေ ကို စုကိုငပွှီး ခပကွှမွးကှမွး ဆကဆွံသညွ ။ မိမိ အပေါကွတကဆွောင့မွယဆွိုလညွး သူ က ရငသွားတှေ တဖှနဖွှနွး ရိုကရွမှ ။ တဈပါတွ တဈခါ နဖှဈသေညွ ဆိုပမယေ့ွ နပှေီးရငွ နှဈရကလွောကကွ အားမရှိခငွှ ။ သမီးလေး ကို ကိုယဝွနဆွောငထွားသည့ွ အခှိနတွှဆေို မိမိ စုတပွေးဖှဈတာပဲ မှားသညွ ။ သူက မိမိမကှနွှာပေါွ ပှီးလိုကရွမှ ။ သမီးလေး မှေးပှီး ခှောကလွကှောတွော့ မောငနွဲ့ မိမိကှား အဆငမွပှမှေုလေးတှေ စလာသညွ ။ သမီးလေးက ကနွှးမာရေးခှူခှာသညွ ။ နေ့နညညေ ပှုစုရသညကွ မှားတော့ မောငွ သခှော စာမရေးနိုငတွော့ ။ မောငွ တခှို့ ကိဈစတှမှောပါ စိတသွိပမွရှညတွော့ ။
“မေ မငွး အလုပထွှကလွိုကပွါလား သမီးလေးကို ပှုစုရအောငွ” “မောငွ ဘယလွိုပှောလိုကတွာ မောငလွညွးသိသား မောငွ စာရေးတဲ့ အလုပတွခုတညွးက အိမအွတှကွ အဆငမွပှဘေူးလေ” “မောငွ တခှားအလုပပွှောငွးလုပပွါလား မောင့ွ ဘှဲ့နဲ့ဆိုငတွာ လုပပွေါ့” “ဘာ မောင့ွ ဝါသနာတော့ မစှန့လွှှတနွိုငဘွူးမေ ” သူရော ကိုယရွော အခစှတွှနှငေ့ွ တညဆွောကခွဲ့တဲ့ အိမထွောငရွေးမို့ နှဈယောကစွလုံးသညွးခံပှီး နဖှဈခေဲ့သညွ ။ ဒါပမယေ့ွ တခါတလေ ဆိုတာထကွ ပိုပှီး ကတောကကွဆ ဖှဈလာသညကွ မှားလာသညွ ။ သမီးလေးကလညွး နဲနဲကှီးလာတော့ ဂှီကသှညထွငသွညွ ။ သူကောငွးကောငွးစာမရေးနိုငသွည့အွပေါွ သူ စိတတွိုနသညွေ ။ မိမိ အလုပကွလညွး အထိုကအွလှောကွ လစာကှောင့ွ ဘယလွိုမှ ဖှတမွရ ။ “မေ မောငတွို့ ခှဲနရအေောငွ ” ရိုးရိုးလေးနဲ့ ရှငွးရှငွးလေးပဲ ဆိုပမယေ့ွ အသညွးနင့အွောငွ ခံစားမိခဲ့သညွ ။ သူ့ ဝါသနာ သူ့အလုပကွို အဲ့လောကတွောငွ ခစှခွဲ့သညပွဲလေ ။ မိမိနှင့ွ သမီးလေးကို သူ မငဲ့ညှာ ။ “ဒီအိမကွ မောင့အွိမပွါမောငွ မတေို့ပဲ ဆငွးမယွ ” အဲ့ညက မိမိ တညလုံးငိုသညွ ။ သူအရကတွှေ တဈခှကပွှီး တဈခှကွ သောကနွသညကွေို ဂရုမပှုခငှတွော့ ။
နောကတွဈနေ့မနကွ သူမနိုးခငွ သမီးလေးကို ခေါပွှီး ဒေါလွေး အိမဆွငွးခဲ့သညွ ။ “ညညွး အဲ့လောကတွောငွ ဖှဈနတော အဲ့ယောငွကြှား မပေါငွးနဲ့” ဒေါလွေး ကိုယတွိုငွ စီစဉပွှီး ကှာရှငွးဖို့လုပသွညွ ။ မှနသွညွ မှားသညွ ဆိုတာထကွ သမီးလေးကနွှးမာရေး ၊ အလုပကွိဈစ တှနှငေ့မွို့ ဒေါလွေးကို ဘာမှ ထပွ မပှောမိတော့ ။ ကိုယတွိုငလွညွး သူ့ကို မကှနွှာ မမှငဝွံ့တော့ ။သူ လကမွှတထွိုးပေးသညွ ။ ငှပမောဏ တဈခု ပုံမှနွ ထောကပွံ့ပေးဖို့လညွး ဒေါလွေး စီစဉပွေးမှုနဲ့ သူကတိပေးလိုကသွညွ ။ တဈလလောကကွှာတော့ အရာရာ ပုံမှနွ ပှနဖွှဈသှားသညွ ။ ဒေါလွေး နှင့ွ အမှိုးတှေ ဝိုငွးကှည့ပွေးလို့ သမီးလေး လနွးလာသညွ ။ မိမိ အလုပကွလညွး လူတှလှှေော့ တာဝနကွ ပိုမှားလာလို့ အလုပဘွကပွဲ သခှော အာရုံ စိူကမွိတော့သညွ ။ သူ့ကို တခါတခါ သတိရပမယေ့ွ လှမွးပမယေ့လွို့ နာစရာနဲ့ ဖှသညွေ ။ အလုပကွိုပဲ အာရုံစိုကသွညွ ။ ကှာရှငွးပှီး သုံးလကှောလွောကအွထိ သမီးလေး အတှကွ သူပုံမှနထွောကပွံ့သညွ ။ သမီးလေး ကနွှးမာရေး အခှအနလေညွေး ဒေါလွေးတို့ဆီ သူ ဖုနွးဆကဆွကမွေးသညွ ။ မိမိဆီဖုနွးဆကပွမယေ့ွ သူ့အသံကှားရငွ ငိုမိမှာမို့ ဘယတွော့မှ မကိုငဖွှဈ ။
မှတမွှတရွရ တဈခါ ညဘကကွှီး သူ ဖုနွးဆကသွညွ ။ မိုးခှုပနွပှေီမို့ သူ့အတှကွ စိုးရိမမွိပမယေ့ွ သမီးလေး ဆေးတိုကခွှိနမွို့ မကိုငမွိလိုကွ ။ ပှနလွညွး မခေါခွငှလွို့ ဒီအတိုငွးထားလိုကသွညွ ။ ခုဆို သူ့ဆီက ဖုနွးမလာတော့တာ သုံးလကှောပွှီ။ သမီးလေးအတှကွ ငှလညွေး မပို့တော့ ။ ဒေါလွေးမှတဆင့ွ သူ့ဆီ ဖုနွးဆကကွှည့တွော့ စကပွိတထွားသညွ ။ မိမိ အလုပကွလညွး သူဌေး က ကိုရီးယား ပှနသွှားပှီး ဒီက ရုံးခှဲတှေ ပှနသွိမွးနပှေီမို့ ရှေ့ရေး အတှကွ မသခှော ။ ဒီကှားထဲ သမီးလေးက ကနွှးမာရေး ပှနဆွိုးလာပှနသွညွ ။ ကပရွောဂါဆိုးကှောင့ွ အလုပကွို အိမမွှာပဲ လုပနွရလေို့ သမီးလေးကို ကှည့နွိုငလွို့ တောသွေးသညွ ။ သူ မိမိ ကို သတိမရတောငွ သမီးလေးကိုတော့ မမေ့သင့ွ ။ သူ့ဆီ သှားတှေ့ပှီး သမီးလေး နမကေောငွးတာ နဲ့ တခှား အခှအနတှေေေ ပှောပှမညွ ။ တှေ့သင့ွ မတှေ့သင့ွ စဉွးစားနတောတငွ တဈပါတကွှောသွှားသညွ ။ ဘာပဲဖှဈဖှဈ မနကဖွှနတွော့ သှားတှေ့ဖှဈအောငွ သှားတှေ့မညွ ။”ဟုတကွဲ့ မမေ ခုပှောပှတာတှနေဲ့ အမ ရဲ့ ခံစားခကှတွှကေို ညီမ အပှည့အွဝ နားလညပွါတယွ ဒါပမယေ့ွ ဒါက ခပှှလို့ရတဲ့ ရုပပွိုငွးဆိုငရွာ အခကှအွလကတွှေ မဟုတဘွူး” တုနရွီနပမယေေ့ွ မိမိ ရသေောကရွငွး ကှည့နွမေိသညွ ။
“ကှှနမွမှာ မောင့ကွို သတလွောကတွဲ့ အကှောငွးရငွး ရှိနတယွေ လို့ ရှငွ ထငနွတေုနွးပဲလား ” “ထငမွှငယွူဆခကှဆွိုတာထကွ လကတွှေ့ဖှဈနိုငခွှရှေိတာတှကတေော့ ပှောငွးမသှားသေးဘူး မမေ” သူ လေးလေးနကနွကပွှောသညွ ။ “ဟုတပွှီ အမ ညီမ တို့ ခေါငွးစဉပွှောငွးရအောငွ” သူနဲ့ မကှလွုံးခငွှး ဆုံမိပှနသွညွ ။ ” အမ မသတဘွူး ထားပါတော့ သူ့ကို သတတွာ ဘယသွူဖှဈမယွ ထငလွဲ” မိမိ ရသေောကပွှီးတာ မကှာသေးပမယေ့ွ လညခွှောငွးတှေ ခှောကကွပသွှားပှနသွညွ ။” မားမား ” ” ဟေ ” ” မားမား ” ” ဟေ ထူးနတယလွေေ ဒီကောငမွလေး ဘယလွိုဖှဈ ” ” ဟှာလေ မားမား အပေါထွပကွ ကိုကှီးကောငွး မမ လေ ဒီမနကွ အိတတွှနေဲ့ ဆငွးသှားတာ တှေ့လို့ ” ” ဟငွ ဘယသွူ အောွ ကောငွးမငွး တို့လား အေးလေ သှားစရာရှိလို့နမှောပေါ့ အဲ့တာဘာဖှဈလဲ ” ” ခုက မကှနွှာလညွး မကောငွးဘူး မားမား ရဲ့ မီးလေး လညွး ပါသှားတယွ ” ” ညညွးနောွ ငုဝါ ညညွး ခုမှ နှဈဆယကွှောွ ရှိသေးတာ စပစွုလိုကတွာ မိနွးမကှီး ကနှတောပဲ သှား ဒီမှာ ငါ ဟငွးခကှနွတယွေ သားအမိနှဈယောကတွညွးရှိတာ အမေ ကို ဝိုငွးမကူနဲ့ စပစွုဖို့ပဲ လုပနွေ အဲ့မှာ ခဏနေ ရခှေိုးဖို့လုပွ ” ငုဝါ တဈယောကွ အမပှေောလိုကမွှ ဇကကွလေး ပုသှားသညွ ။
အိမရွှေ့ပှနလွှည့ထွှကပွှီး ဖုနွးပှနသွုံးနလေိုကသွညွ ။ ဘာဖှဈလို့ပါလိမ့ွ ။ စိတကွ ကိုကှီးတို့ ဆီ ရောကသွှားပှနသွညွ ။ ကိုကှီး အမှိုးသမီးနှင့ွ မရငွးနှီးပမယေ့ွ ကိုကှီးနဲ့က ငုဝါ တို့ငယငွယွ ဒီကို ပှောငွးလာကတညွးက တိုကပွိုငရွှငလွညွးဖှဈ ခဏ ခဏ တှေ့နကှမေို့ ခငမွငရွငွးနှီးသညွ ။ ကိုကှီးတို့က ငုဝါတို့ အပေါထွပတွငွ ။ အရငကွဆို ကိုကှီးတို့ တိုကခွနွး ခဏ ခဏ ရောကသွညွ ။ ကိုကှီး ဖဖေေ နဲ့ မမေေ က လညွး သဘောကောငွးသညွ ။ ကိုကှီးအိမထွောငကွပှှီး နောကပွိုငွးတော့ သိပမွရောကဖွှဈတော့ ။ ကိုကှီး ဖဖနှငေေ့ွ မမေေ က ဒီမှာ မနတေော့တာလညွး ပါသညွ ။ မားမား က အကှောငွးမရှိ မသှားရ ဟု တားမှဈထားသညွ ။ ကိုကှီးက စတှေ့စဉကွတညွးက သပသွပရွပရွပွ နတော မတှေ့ရ ။ အမှဲတမွး ကပိုကရို နှင့ွ ဖှဈသလိုနသညွေ ။ အငဂွငှနွီယာကှောငွးက ဘှဲ့ရထားတာတောငွ စာရေးဆရာ လုပနွသညွေ ။ တခှားသူတှတေော့ မသိ ။ ကိုကှီး ရဲ့ ဒူန ဆနဆွနွ အရေးအသားတှေ ငုဝါ တော့ ဘယလွိုမှ နားမလညွ ။ သူ့ရှေ့တော့ သှားမပှောရဲဘူးလေ ခေါကခွံရမှာပေါ့ ။ ကိုကှီးနှင့ွ မမ တော့လိုကပွါသညွ ။ မမ က ပိနပွိနပွါးပါးနှင့ွ အလှခညွှး မဟုတွ ။ မကှမွှနွ တပထွားလို့ထငသွညွ ။ မကှနွှာက လေးက ခစှစွရာ ကောငွးသညွ ။
ငုဝါ နှင့ွ မမ တဈခါမှ စကားမပှောဖူး ။ မမက ခပတွညတွညနွတတလွေို့ ထငသွညွ ။ လှကေား အဆငွးအတကွ တှေ့လှှငွ ပှုံးပှနှုတဆွကရွုံလောကပွဲရှိသညွ ။ ” – ” နှဈခါ သုံးခါ ခေါကသွညွ အထိ အထဲက ဘာမှ အသံမကှားရ ။ ခဏ ကှာမှ တံခါးပှင့လွာသညွ ။ ” ဩောွ ကလေး ” ” ဟုတွ မားမား အိမမွှာ ဘုရားကပရွငွး ပိုတဲ့ သာကူလေး ပို့ခိုငွးလိုကလွို့ ” ” အေး အေး လာ ” ကိုကှီး အခနွးတောငွ မရောကဖွှဈတာကှာပှီ ။ ရှုပပွှနတောပဲ ။ ” ခဏ ထိုငွဦး ” ငုဝါ လကထွဲမှ ခှိုင့ွ လှမွးယူပှီး ကိုကှီး နောကဖွေးဝငသွှားသညွ ။ မမ မရှိတဲ့နောကွ ကိုကှီးတဈယောကွ ဖှဈခငှတွိုငွး ဖှဈနတောပဲ ။ သခှော မသိပမယေ့ွ မမ နဲ့ ကိုကှီး ကှာရှငွးလိုကွ တာ လိုငွးပေါကွနေ ပှောပှထားလို့ နညွးနညွးတော့ သိရသညွ ။ ကိုကှီး နဲ့ လူခငွှးမတှေ့ဖှဈတာ ကှာပမယေ့ွ ဖေ့ဘှတမွှာ အရငကွတညွးက ဖရန့ွ ဖှဈထားလို့ အခေါအွပှော ရှိသညွ ။ အရငတွုနွးက သိပမွသုံးပမယေ့ွ ခုနောကပွိုငွး ကိုကှီး ပှနသွုံးဖှဈလာလို့ ငုဝါနဲ့ ခပစွိပစွိပွ ပှောဖှဈသညွ ။ စားပှဲ ပေါကွ စာအုပတွှကေ အကုနွ ဖရိုဖရဲ ။ ဧည့ခွနွးမှာလညွး ရှုပပွှနသလေို တဈခနွးလုံး ခဉှစွူးစူး အနံ့ပငွ ထှကနွသညွေ ။ ငုဝါ နှာခေါငွး ရှုံ့မိသညွ ။ ရောကတွုနွးရောကခွိုကွ အမှငမွတောတွာလေးတှေ ကောကရွှငွးပေးလိုကသွညွ ။
” အမေ့ ” ဆောငကွှောင့ထွိုငွ၍ ပှန့ကွှဲနသေော ဂှာနယွ မှားကို စီနခေိုကွ ရုတတွရကွ ပုခုံးကို ထိလာသော လကတွဖကကွှောင့ွ လန့အွောမွိသညွ ။ ” ဟာ ကလေး ထားလိုကွ မငွးရှငွးလညွး ပှနရွှုပမွှာပဲ ” ” ရောကတွုနွးမို့ပါ ကိုကှီးရ ” မော့အကှည့ွ ကိုကှီး မကှလွုံးတှေ ဝငွးခနဲ ဖှဈသှားတာ သတိထားမိသညွ ။ ငုဝါ ခကှခွငွှးထလိုကပွှီး ခှိုင့ယွူ နှုတဆွကပွှီး ပှနခွဲ့သညွ ။ အခနွး ပှနရွောကတွော့ မားမားကို ခှိုင့ပွေး ပှီး အခနွးထဲ တနွးဝငလွာခဲ့သညွ ။ ခုခှိနထွိ ရငခွုနတွာ မပှောကသွေး ။ ဒီနေ့မှ အငွကြှီ က လညဟွိုကဝွတသွှားမိခဲ့သညကွို ။ ကိုယ့မွကှနွှာ ကိုယစွမွးမိတော့ ပူခှဈနပှေီး မကှစွိထဲ ကိုကှီး မကှလွုံးတှေ နှင့ွ နှုတခွမွးမှေးစစ နှုတခွမွးပါးတှပေဲ မှငနွသညွေ ။ ရေ ကို ခေါငွးအထိ လောငွးခှိုးလိုကပွမယေ့ွ တကိုယလွူံး ပူခှဈနသလေို ခံစားနရဆေဲပငွ ။ ငုဝါ ရညွးစားထားဖူးပမယေ့ွ ခုလိုမှိုး တခါမှ မဖှဈဖူး ။ မဖှဈသင့ဘွူး မဖှဈသင့ဘွူး ဆိုတာ တှေးရငွးနှင့ပွငွ ကိုကှီးက အိပမွကထွဲ အထိ ရောကလွာပှနသွညွ ။ ငုဝါ ကိုကှီးဆီ အဆကအွသှယွ မလုပတွာ ကှာပှီ ။ လိုငွးပေါလွညွး မတကဖွှဈတော့ ။ ဘာကှောင့မွှနွးလညွး ငုဝါမသိ ။ ကှောကနွသလေိုလို ရှကနွသလေိုလို နှင့ွ ။
တောတွောကွှာမှ ငုဝါ လိုငွးပှနသွုံးဖှဈတော့ ကိုကှီး စာတှကေ တနွးစီ ဝငနွသညွေ ။ ပှောကနွပေါလား ၊ ဘာတှေ အလုပမွှားနလေဲ အစရှိသဖှင့ွ ။ အလိုကသွင့ွ ပှနဖွှလေိုကသွညွ ။ ဘာရယမွဟုတွ ကိုကှီးနှင့ွ ထပတွှေ့ခငှနွသညွေ ။ အကှောငွးရငွးလညွး မယမွယရွရ မရှိ ။ သူ့အကှောငွးတှေးတိုငွး ဖှားခငှသွလိုလိုနှင့ွ ။ ” ကလေး ” တံခါးဖှင့ကွှည့လွိုကွတော့ ကိုကှီးဖှဈနသညွေ ။ ” အောကဆွငွးလို့ကှုံတုနွး မုန့ဝွယလွာလို့ လာပေးတာ အနတွီရော ” ” မားမား ဈေးသှားတယွ ကိုကှီးရ ” ” အဲ့တာဆို မဝငတွော့ဘူးလေ ” ” ရပါတယွ လာပါ ခဏ နေ ရောကတွော့မှာ ” ဧည့ခွနွးတှငဝွငထွိုငရွငွး သူ ဟိုဟိုဒီဒီ ကှည့နွသညွေ ။ မုန့ထွုတွ ရခေဲသတြတောထဲ သှားထည့တွော့ သူကိုယ့ကွို လိုကကွှည့နွသညထွေငသွညွ ။ ” ကလေးတို့အခနွး မရောကတွာတောငွ ကှာပှီ ” ” ဟုတွ ကိုကှီး စိမွးကားနတောလေ ” ” မဟုတရွပါဘူးကှာ ” ကိုကှီး၏ စူးရဲသည့ွ အကှည့ကွို ငုဝါ ရှောငလွှှဲလိုကသွညွ ။ သူက အိမထွောငသွညွ ၊ ပှီးတော့ ငယငွယလွေးကတညွးက အကိုလို နလောခဲ့သူ ၊ ဟယွ သူက အိမထွောငသွညွ ဆိုပမယေ့ွ ကှာရှငွးပှီးသားပါ ၊ အို ငါ ဘာတှေ တှေးနပေါလိမ့ွ ။
” ဟိတွ ကလေး ဘာတှေ တှေးနလေဲ ဟိုမှာ အနတွီ ပှနလွာနပှေီလေ ” မားမား ဈေးခှငွးတောငွး မနိုငမွနငွးနှင့ွ ဝငလွာသညွ ။ ” ငုဝါတို့ အကို ရောကနွတောကိုး ” ” ဟုတတွယွ အနတွီ ငုဝါ အတှကွ မုန့ဝွယလွာဖှဈလို့ လာပို့တာ ခုပဲ ရောကတွာ ပှနွဦးမယွ အဲ့တာဆို ” ” ဟာ ပှနပွှီလား ကိုကှီးကလဲ ” ” ရေးစရာ လကစွ ရှိသေးလို့ ကလေး ” ပှောပှောဆိုဆို သူ ထပှနရွနပွှငသွညွ ။ မားမား ကတော့ နောကဖွေးဝငသွှားပှီ ။ တံခါးဝအထိ လိုကအွပို့ ကိုကှီးက ခေါငွးလေး ပုတသွှားသညွ ။ သူသတိထားမိမယဆွို ငုဝါ မူမမှနတွာ သိနမှောပါ ။” မောင့မွှာ – မောင့မွှာ အငှိုးအတေးအထားခံရလောကစွရာ ပှူနာမှိုး မကှားမိပါဘူး မောငကွ အပေါငွးအသငွးနညွးတယလွေ ” မိမိ သသခှေောခှာ တှေးရငွး ပှောလိုကသွညွ ။ အာရုံတှကေ ခုခှိနမွှာ ပိုမို တညငွှိမနွသညွေ ။ ရှေ့နမလေေးက ဆကမွေးသညွ ။ ” သူ မှာ မိနွးကလေး သူငယခွငွှးတှေ ဘာတှရေော မရှိနိုငဘွူးလား ” ” ကှှနမွ သိသလောကွ မောင့မွှာ အဲ့လို မရှိဘူး ” တိတဆွိတသွှားပှနသွညွ ။ ” အဲ့ဒီနေ့က သူ့ဆီ အသှားမှာ ထူးထူး ခှားခှား တဈခုခု ပုံမှနမွဟုတတွာ သတိထားမိတာမှိုး စဉွးစားကှည့ပွါဦး ” သခှော ပှနစွဉွးစား ကှည့မွိသညွ ။ ဘာမှ ထူးခှားတာ မရှိ ။ တဈခုပဲ ။ မဟုတဘွူး နှဈခု ။
” ကှှနမွ မောင့ဆွီ သှားတုနွးက လှကေား အတကမွှာ မိနွးကလေး တဈယောကွ အလငှစွလို ဆငွးလာတာသတိထားမိတယွ ၊ နောကတွဈခုက မောင့ွ အခနွးထောင့ကွ အမှိုကအွိတထွဲ ကှနဒွုံးတဈခု တှေ့မိတယွ ၊ ဟုတတွယွ တကယကွို တှေ့မိလိုကတွာ ” ကိုကှီး နဲ့ မဆုံဖှဈတာတောငွ ကှာပှီ ။ လိုငွးပေါမွှာတော့ အမှဲစကားပှောဖှဈသညွ ။ မဆုံဖှဈအောငနွတောလညွးပါသညွ ။ အိပမွကထွဲမှာတော့ ကိုကှီးက နရောယူနမှေဲပငွ ။ လန့နွိုးတိုငွး လှိုကမွောနရဆေဲ ။ တဈည မိုးခှုပစွ ကိုကှီးက မားမား ဆီ ဖုနွးလှမွးဆကသွညွ ။ အနတွီတို့အတှကွ မုန့ဝွယလွာတာ ဝငမွပေးမိပဲ အပေါထွပရွောကမွှ သတိရလို့ ငုဝါကို လာယူခိုငွးပေးလို့ရမလားတဲ့ ။ ” သမီး ပှီးရငွ မှနမွှနွ ပှနခွဲ့နောွ ” မမေေ ကို ဟုတွ ပှောရငွး အပေါထွပတွကခွဲ့သညွ ။ စေ့ရုံ စေ့ထားသည့ွ တံခါးကို အသာဖှင့တွှနွးဖှင့တွော့ ဧည့ခွနွးဆိုဖာပေါထွိုငရွငွး ကိုကှီးကှောခိုငွးလကွှ တဈနရောရာ ကို ဖုနွးဆကနွသညွေ ။ ” ကိုကှီး ရောကပွှီ ” ပှောလညွးပှော ဆိုဖာပေါလွညွး ဝငထွိုငလွိုကသွညွ ။ ကိုကှီး လှည့ကွှည့ပွှီး ဖုနွးပှနခွလှိုကရွသညွ။ ” ဘယသွူ့ဆီဆကနွတောလဲ မမမေ ဆီ လား ” ” ဟုတတွယွ သူမကိုငဘွူး သမီးလေး နမကေောငွးဘူးထငတွယွ ” ပှောရငွးနှင့ွ ကိုကှီး အသံတှကေ လေးနကတွိမဝွငသွှားသညွ ။
” သူ မကိုငခွငှလွို့လညွး ဖှဈမှာပါလေ ” ကိုကှီး နှင့ွ မကှလွုံးခငွှးဆုံမိသညွ ။ ဒီတခါ မကှလွှှာ မခမှိတော့ ။ သနားတဲ့စိတွ ၊ အထီးကနှသွူတဈယောကကွို စာနာ သည့ွ စိတတွို့နှင့ွ ကိုကှီး မကှနွှာ အနှံ့ သခှော ကှည့မွိသညွ ။ ” အို ” ရုတတွရကွ ဆိုသလို အနားရောကလွာပှီး ကလှာသော ကိုကှီး အနမွးမှား ။ ဆိုဖာ လဲကသှှားသော ငုဝါ ရဲ့ အပေါမွှာ ကိုကှီးက မကှနွှာ အနံ့ နမွးရှုံ့နသညွေ ။ တုနရွီလှိုကမွောစှာ ဖကထွားရုံမှ တပါး ကလေး မလှနဆွနနွိုငတွော့ ။ အမှောငထွု တဈခု က မကှလွုံးတှေ မှိတထွားလား ဖှင့ထွားမိ လား မသိနိုငအွောငွ နီးလာလိုကွ ဝေးလာလိုကနွှင့ွ ။ သတိထားမိခှိနွ ကလေးနို့သီးခေါငွးသေးသေးလေးတှကေို ကိုကှီး မကှနွှာနှင့ွ ပှတတွိုကနွမွးနသညွေ ။ ” အာ့ ကိုကှီး ဟငွး အငွး ” ညညွးတာလား မသိ ရှတမွိနတော ငုဝါအသံတှေ ။ အရိုငွးတဈကောငလွို ဖှဈနသော ကိုကှီးကိုလညွး မလှနဆွနနွိုငတွော့ ။ ဝမွးနညွးတာလား ၊ ငိုခငှတွာလား ၊ တမွးတမိနသညေ့ွ တဈစုံတဈခုကို ပိုမိုငမ့လွင့ွ မိနတောလား မသိနိုငသွေးခငမွှာ ကလေး စကပတွိုကို လှနပွှီး ဘောငွးဘီလေး ဆှဲခှှတခွသှညွ ။
ကိုကှီး က သူ့ပုဆိုးကို ခှှတခွလှိုကရွငွး ကလေး ပေါငကွှားတှငနွရောယူသညွ ။ ” အို ” ကလေးတဈခါမှ မမှငဖွူးသော ကိုကှီးရဲ့ ညီလေး ။ မာတငွးနပှေီး အပေါထွိ လနကွပနွသညွေ ။ ဖုဖောငွးနသေော ဘေးပတလွညကွ ဂေါလွီလုံးလေးတှေ ထည့ထွားတာပဲ ဖှဈမညွ ။ ကလေး လကနွှဈဖကကွ မကှနွှာပေါအွုပထွားမိလိုကသွညွ ။ ကိုကှီးက ကလေး ပေါငနွှဈဖကကွှားထဲ နရောယူရငွးး သူ့ညီလေးနှင့ွ ကလေး အငွဂြါလေး ပှတဆွှဲသညွ ။ ” အငွး ” ” အား နာ — တယွ ” ကှားဟနပွငမွတူသော ကိုကှီးက အတငွးထိုးထည့နွသညွေ ။ ” နာတယွ ကိုကှီး နာတယလွို့ ” ငုဝါ အတငွးပှောတော့မှ သူလကလွှှော့သှားသညွ ။ ဘေး ဆိုဖာပေါွ ရအောငွ ဝငလွှဲရငွး နှုတခွမွးတှေ လာနမွးတော့သညွ ။ သူ့ ညီလေး အစားး လကတွှနှငေ့ွ အငွဂြါနှုတခွမွးသားတှေ ပှတသွပပွေးလာသညွ ။ လကနွှဈခှောငွးထည့ွ လုပပွေးတော့ ကလေး တငပွါးတှကေော့တကလွာအောငွ ကောငွးနမေိသညွ ။ တိတတွခိုး တမွးတမိနခေဲ့သော ကိုကှီး နှုတခွမွးတှေ ကိုပဲ အတငွးပှနစွုတပွေးနမေိသညွ ။ ” အား ကလေးပှီးတော့မယွ ကိုကှီး အာ့ အာ့ အား ” သိပမွကှာလိုကွ ။ ငုဝါ ပှီးသှားသညွ ။ အသာထှေးပှေ့ပေးထားသော ကိုကှီးကို အတငွးဖကထွားရငွး ဂုတနွားဆီ အသာကပွ အမောဖှနမေေိသညွ ။
” ကဲ သှားတော့ အနတွီက ကှာလို့ ဆူနေဦးမယွ ” ” ဟုတွ ” ငုဝါ အဝတအွစားတှေ သခှောပှနဝွတရွငွး ကိုကှီးပေးသည့ွ မုန့ယွူ အောကထွပသွို့ အပှေး ဆငွးလားခဲ့သညွ ။ အဲ့ညက ကိုကှီးနဲ့ ငုဝါ မကစွငဂွှာ မှာ စကားတှေ အမှားကှီးပှောဖှဈသညွ ။ ကိုကှီးက တောငွးပနသွညွ ။ သူ မလုပသွင့ွ မလုပထွိုကသွိသညကွို လုပမွိပါသညွ တဲ့ ။ ငုဝါ မမေေ နဲ့ တိုငခွငှလွညွး တိုငပွါ ။ သူလာဝနခွံပါမညွ တဲ့ ။ ငုဝါ ကိုကှီးကို အပှဈမတငရွကပွါ ။ ငုဝါ ကိုယတွိုငွ ပါမိသညပွဲလေ ။ တဈခုတော့မေးမိသညွ ။ ” ငုဝါကို ဘယလွို သဘောထားလဲဟငွ ခစှလွို့ မဟုတဘွူးမလား ” ကိုကှီး အတနကွှာ စာမပှနပွဲ တိတဆွိတသွှားသညွ ။ ” ကိုကှီး ငုဝါ ကို စိတလွှုပရွှားမိတာမှနပွမယေ့ွ အခစွှ တဈခု အနနေဲ့ ခံစားလို့ မရဘူး ” ဝမွးနညွးသည့ွ အီမိုဂှီလေးနှင့ွ စာက ဆကတွိုကဝွငလွာသညွ ။ ” အဲ့တာကှောင့လွညွး အဆုံးထိ မလှနကွှူးခဲ့တာပေါ့ ” စိတမွကောငွးမိပမယေ့ွ ကိုကှီးကို ငုဝါ ယုံပါသညွ ။ ကိုကှီး စိတဓွါတကွိုလညွး လေးစားသညွ ။ မမ မေ အပေါွ ခစှလွကှနွှင့ွ ခှဲခှာမိခဲ့သော နောငတွတှေ တပှေ့ကှီးနှင့ွ ရှိနလေိမ့မွည့ွ ကိုကှီးကို ဖေးမ ခငှမွိသညွ ။ ” ငုဝါ ကိုကှီးကို ခစှတွယွ ပိုငဆွိုငလွိုခှငွး အလငွှးမရှိတဲ့ ခစှခွှငွးမှိုးနဲ့ပေါ့ ” တဈယောကနွဲ့ တဈယောကွ နားလညမွှုတှေ ယူရငွး ကှညနွူးရသညွ ။
အိပခွါနီး ကိုကှီးက ပုံလေး တဈပုံ ပို့သညွ ။ ပုံထဲဝယွ ဆိုဖာပေါကွ စိုနသေော နီစှနွးစှနွး အကှကလွေး တဈကှကွ က ထငွးနသညွေ ။ —- နောကရွကတွှေ လဈရငွ လဈသလို ကိုကှီး အခနွးဆီ တကတွကသွှားသညွ ။ နှဈယောကတွညွး အတူရှိခှိနဆွို သာယာလှနွးလို့ ငုဝါ တဈယောကွ သှားမစိနိုငအွောငဖွှဈရသညွ ။ ကိုကှီးက မမ မေ နှင့ွ သူ အကှောငွးလေးတှေ ပှောပှသညွ ။ အားရငွ အားသလို ကိုကှီး ညီလေးကို ငုဝါ ကစားသညွ ။ မကိုငရွဲ ကိုငရွဲ နှင့ွ ခုမှ သခှောမှငဖွူးသော အခှောငွးကှီးကို သခှောကိုငရွငွး ကိုကှီး သဘောကလှှာလေးနှင့ွ တို့ပေးရာမှ ခဏ ခဏ စုတပွေးဖှဈသညွ ။ ကိုကှီးကလညွး ငုဝါအလိုကှ လကကွလေးနဲ့ ရော လှှာလေးနဲ့ပါ သခှောပှုစုပေးသညွ ။ လေးဘကလွေး ထောကခွိုငွးရငွး နောကကွနေ လှှာနဲ့လကှပွေးတာ ငုဝါ သိပကွှိုကွ ။ ငုဝါတို့နှဈယောကလွုံး အဆုံးထိ မလှနကွှူးမိကှစဖေို့တော့ ထိနွးသိမွးကှသညွ ။ ဒီနေ့လညွး ဟိုဘကလွမွးက သူငယခွငွှးဆီ သှားလညမွညွ ဆိုပှီး မမေေ နောကဖွေးမှာ အလုပမွှားနခေိုကွ အပေါထွပရွှိ ကိုကှီး အခနွးဆီ တကခွဲ့သညွ ။ မရောကတွာ ကှာပှီမို့ ရောကရွောကခွငွှးပငွ အိမရွှေ့ခနွးမှာ ဆိုဖာတှပေေါမွှာပငွ ကိုကှီးက ဆှဲပှေ့ ပှီး အတငွးနမွးတော့သညွ ။
ခဏ အတှငွးမှာ ကိုကှီး ညီလေးက ငုဝါ ပါးစပထွဲ ရောကနွပှေီ ။ ” ငုဝါ ပါးစပထွဲ ပှီးခငှတွယွ ” ကိုကှီး တောငွးဆိုသံ အောကမွှာ ငုဝါ လညွး အသဈအဆနွးမို့ စမွးကှည့ခွငှနွသညွေ။ ” ဖှဈပါ့မလား ငုဝါ မှိုခှ မိရငရွော ” ” အားရှိတာပေါ့ကှ ” ငုဝါ မကှစွောငွးလေးထိုးလိုကသွညွ ။ ” တဈခါမှ မှ အဲ့လို မပှီးဖူးတာကို ” ကိုကှီးက ငုဝါ ရငသွားလေးတှေ လကနွဲ့ နယရွငွး ” ဒီလိုလုပွ ကိုယ့ညွီလေးကို ကှနဒွုံးစှပပွှီး ငုဝါ ပါးစပနွဲ့ပဲ ပှီးအောငလွုပပွေး အရညတွှေ ပါးစပထွဲ မဝငတွော့ဘူးလေ ” ပှောပှော ဆိုဆို ကိုကှီးက ကှနဒွုံးတဈခု အံဆှဲထဲက သှားယူပှီး သခှောစှပပွေးသညွ ။ ” ကိုကှီး အဲ့တာလညွး ရှိတာပဲနောွ ” ” အှနွး အရငကွတညွးက မနေ့က အခနွးရှငွးရငွး ပှနတွှေ့တာ ” ကိုကှီး မတတွပရွပွ၍ ငုဝါ ခေါငွးလေးကိုငပွှီး မှနမွှနအွသှငွးအထုတလွုပွတော့သညွ ။ ငုဝါက ဒူးထောကလွကှနွှင့ွ ကိုကှီး တငပွါးတှေ ကိုငရွငွး အလိုကသွိ ခေါငွးလေး အသာမော့ထားပေးဖှဈသညွ ။ တဈခကှတွဈခကွှ အာခေါငထွိ လာထောကလွို့ ပှို့တကရွသေးသညွ။ ” ကိုကှီး ကောငွးရဲ့လား အခံကှီးနဲ့ဆိုတော့ ” ကိုကှီး ဉလေးတှေ လှှာနှင့တွို့ပေးရငွး ငုဝါ မေးမိသညွ ။
” ရတယွ ” ကိုကှီး အဖှပငွေ မစောင့တွော့ပဲ ငုဝါ ကှနဒွုံးကို အသာလိပွ၍ ဆှဲခှှတခွသှညွ ။ ပှီးတော့ အခနွးထောင့ွ တံခါးအနီးရှိ အမှိုကအွိတထွဲ သှားပဈထည့လွိုကသွညွ ။ ရုတတွရကွ အပှငကွ ခှသေံ ပှငွးပှငွး ဆငွးခသှှားသော အသံကှားလိုကရွလို့ ငုဝါ လန့သွှားသေးသညွ ။ တံခါးကဘစေ့ရုံ စေ့ထားပှီး လော့မခထှား ။ လော့သခှောပှနခွပှှီး ငုဝါ ကိုကှီးဆီပှနလွာခဲ့သညွ ။ ကှနဒွုံးဆီတို့ ပကှေံနသေော အခှောငွးကှီးကို စုံဆနလွကှရွငွး အဆုံထိ ဖိကပငွုံထားမိသညွ ။ ဉတှဖေိညှဈရငွး လကနွှင့ွ လုပပွေးတော့ ကိုကှီး တှန့ခွါနတော ကှည့ရွငွး ပီတိဖှဈရသေးသညွ ။ အကှောတှေ ထငွးနအေောငွ ထောငလွာနသေော အခှောငွးကှီးက ပှီးခါနီးပှီမို့ ငုဝါ မကှလွုံးလေးမှိတွ နှုတခွမွးလေးကစှတွာ မှနမွှနလွုပပွေးနမေိသညွ ။ ” အား ” ပစှခွနဲ သုတရွညတွှကေ ငုဝါ အာခေါငမွှတဆင့ွ လညခွှောငွးထဲအထိ မှိုမခရှပဲ ဝငလွာသညွ ။ ငုဝါ အလိုကသွင့ွ ငုံထားရငွး ပှို့တကလွာသညွ ။ လကကွလေးနဲ့ အရညတွှေ ကုနအွောငွ အခှောငွးကှီးအရငွးကို ညဈပေးရငွး ပှီးလောကမွှ အသာထုတပွှီး ဘစငွေ အမှနပွှေးရသညွ ။ ကိုကှီးက နောကကွ လိုကလွာရငွး စကပလွေး အသာလှနွ လကကွလေးတှနေဲ့ ယုယ ပေးတော့ ဘစငွေ နားတှငွ ပငွ တဈခါ တှန့တွကပွှီး ပှီးရပှနသွညွ ။
ခဏ လောကနွားနပှေီးတော့မှ ငုဝါ ကိုကှီး တိုကခွနွးမှ အသာဆငွးခဲ့သညွ ။ ငုဝါ တို့ အခနွးရှေ့ရောကတွော့ မမေေ တံခါးဖှင့ွ ထှကလွာမှာစိုးလို့ အသာခှဖေော့ ဆငွးသညွ ။ အောကဆွုံး လှကေားထဈအရောကွ တကလွာသော အမှိုးသမီး တဈယောကွ ကို အရငမွှငမွိသညွ ။ ” ဟငွ မမမေ ” စိတထွဲမှ ရရှတရွေငွး စိုးရိမစွိတတွဈခုနှင့ွ ခကှခွငွှးပငွ ခေါငွးလေးငုံ့ပှီး အသာအမှနဖွှတဆွငွးခဲ့သညွ ။ ရှေ့နမလေေးက သခှောထပမွေးသညွ ။ ” ကှနဒွုံး တဈခု ဟုတလွား ” မိမိ ခေါငညွှိမ့လွိုကသွညွ ။ ရှေ့နမလေေးက သူ့ရှေ့ရှိ စာရှကစွာတမွးတှေ ကို သခှောပှနွ သိမွးသညွ ။ ” ခုလို သခှော ပှောပှပေးတော့ ညီမအတှကအွထောကအွကူ တောတွောဖွှဈပါတယွ ” ” ညီမတို့ ထပလွိုကစွရာပေါလွာပှီ ထငပွါတယွ ညီမ သှားဦးမယွ မမေ ” မိမိ ခေါငွးပဲ ထပညွှိမ့ပွှမိပှနသွညွ ။ စကားပှောဖို့ ခှနအွားမှ မရှိခငှတွော့တာပဲလေ ။ ငုဝါ လာမညွ ဆိုလို့ ပုံမှနထွကွ စောထဖှဈသညွ ။ ဖုနွးဖှင့ကွှည့မွိတော့ မေ့ ဆီက အဝငခွေါ သုံးခုလောကတွှေ့သညွ ။ ညက သူမူးမူးနဲ့ အစောကှီး အိပပွှောသွှားသညွ ။ ပှနခွေါလွိုကရွငကွောငွးမလား ။ သမီးလေး မှားတဈခုခုဖှဈလို့မှားလား ဆိုသည့စွိတကွှောင့ွ ပိုသောကရောကရွပှနသွညွ ။ ကိုယခွေါတွုနွးကလညွး သူမှ မကိုငတွာ ဆိုသည့ွ မာနလေးကလညွး ဝငလွာပှနသွညွ ။
ခုရကထွဲ သူ့စိတတွှေ လေးလံနမေိသညွ ။ ဘာရယလွို့ အကှောငွးသခှော မသိပဲ ရှုပထွှေးစှာနှင့ပွငွ နေ့တဈနေ့ ဖှတသွနွးရပေဦးမညွ ။ စားပှဲတှငထွိုငရွငွး ကိုယ့အွခနွးလေး ဝေ့ဝိုကကွှည့မွိသညွ ။ အရငကွတော့ ကိုယတွို့အခနွးလေးပေါ့ ။ သညအွခနွးလေး တိတဆွိတတွာကှာခဲ့ပှီ ။ ဝဝေါးသည့ွ စိတတွှကေို ရီဝနသေေော မကှလွုံးမှားကိုမှိတရွငွး ရငဆွိုငွ ရှငွးထုတပွဈလိုကခွငှသွညွ ။ ” မေ ” ” သမီးလေး ” သတိရလိုကတွာကှာ ။ နှုတမွှ ထှကမွလာခဲ့ ။ ထှကလွာပှနတွော့လညွး သူတို့မှ မကှားနိုငပွဲလေ ။ အထီးကနှခွှငွးရဲ့ ဖိစီးမှုကို သူ ခါးသညွးစှာ ခံစားနရသညွေ ။ မိဘ တှေ အတငွးတကခွိုငွးလို့ အငဂွငှနွီယာ ဘှဲ့ တဈခု ရလာသည့တွိုငွ သူဝါသနာပါသည့ွ စာရေးသည့ွ အလုပကွို မစှန့လွှှတနွိုငခွဲ့ ။ တဈခုခု ကို တှေးငေးရငွး ထှကလွာသည့ွ စကားလုံးတှကေို ရေးလိုကွ ၊ ဖတလွိုကွ ၊ ပှငလွိုကွ လုပရွတာ သူ့အတှကွ အရမွးကောငွးသော ခံစားခကွှ တဈခုပငွ ။ အခုတော့ ဒီလို မဟုတတွော့ ။ အားလုံးကို စှန့လွှှတဆွန့ကွငှပွှီး စာရေးခှငွးအလုပကွို လုပနွမေိသောလွညွး မတေို့ သားအမိ မရှိတော့သည့နွောကွ သူ ဘဝအထီးကနှခွှငွးက သူမမှှောလင့မွိပဲနှင့ွ ခံနိုငရွညွ မရှိအောငဖွှဈရသညွ ။
မေ နှင့ွ အတူ ရှိခှိနတွှေ ပှနသွတိရရငွး အရကကွိုသာ ဖိသောကမွိသညွ ။ သတိရတိုငွး ဖုနွးဆကဖွို့ကို စိတကွ မဝံ့ရဲမိ ။ ကိုယ့အွပှဈနှင့ကွိုယပွဲလေ ။ အထီးကနှခွှိနတွိုငွး ဟိုကလေးမလေးက မသိမသာကနေ သိသိသာသာ ရငထွဲ တိုးဝငလွာပှနသွညွ ။ ကိုယ့မွကှစွိရှေ့မှာပငွ ကှီးလာတဲ့သူမို့ ညီမလေး တဈယောကထွကွ ပိုတဲ့ ခံစားမှုမှိုး နညွးနညွးမှ မရှိခဲ့ပမယေ့ွ အသားညိုစိမ့စွိမ့ွ ငယကွထကွ ကိုလှလာသော ငုဝါကို စိတလွှုပရွှားမိလာရသညွ ။ 6 1 890 09:43 အိမထွောငကွဖှူးသူမို့ ငုဝါရဲ့ အဓိပပြါယပွါသော မကှလွုံးတှကေို သတိထားမိသညွ ။ တတနွိုငသွမှှ ခေါငွးထဲက ထုတပွဈဖို့ကှိုးစားရငွး မေ့ကို ဖုနွးခေါဖွို့ ပှနပွေါငွးဖကဖွို့ အကှိမကွှိမွ ကှိုးစားမိနပှနသွေညွ ။ လကတွှေ့ကှ သူ့မှာ အငအွားမရှိခဲ့ ။ စာတှလညွေး အရငလွို ပှနမွရေးနိုငွ ။ သူ့အနားမှာ စကားပှောဖောဆွိုလို့ ငုဝါလေးပဲ ရှိသညွ ။ အထီးကနှဆွနမွှု တမွးတလှမွးဆှတမွှုတို့ရဲ့ နောကမွှာ ကိလသောစိတွ လိုခငှတွပမွကစွိတွတှကေ နိုးထလာတိုငွး ငုဝါက တနညွးနညွးနှင့ွ အနားမှာ ရှိနပှနသွေညွ ။ မှတမွိသေးသညွ ။ အဲ့ညက မုန့ပွေးဖို့ ငုဝါလေးကို လှမွးခေါပွှီး ဖုနွး ကှနတွကွ တှေ လှနလွှောရငွး မေ့ ဆီ သတိရ ဖုနွးခေါကွှည့မွိသညွ ။
လူကှီးမငွး အသံကှားရပှီးနောကွ ဖုနွးလိုငွးက ပှနကွသှှားသညွ။ ကလေးမလေးလညွး ရောကလွာလို့ ထပမွခေါဖွှဈတော့ ။ စကပကွလေးနှင့ွ စိတလွှုပရွှားဖို့ကောငွးနသေော ငုဝါကို စိတမွထိနွးနိုငစွှာ ရယူမိသညွ ။ မကှနွှာငယလွေးနှင့ွ တိုးလှိူးနသေော သူ့ကို အလေးမထားပဲ စိတကွို လှှတခွမှိသညွ ။ သတိရသည့အွခှိနကွှတော့ သူ့ကိုယမွှာ အဝတအွစားတှေ မရိုမဖရဲ ဖှဈကုနပွှီ ။ နဖူးလေးကို အသာနမွးပေးရငွး အဆုံးထိ မမှောကအွောငွ စိတကွို ထိနွးလိုကမွိသညွ ။ အမှှေးရေးရေး အငွဂြါလေးကို လကနွှင့ွ အသာပှတပွေးလိုကတွော့ အရညတွှေ ရှှဲပှီး ကော့တတလွာသညွ ။ ကိုယ့နွှုတခွမွးတှကေို အတငွးစုတနွမွးတာ ခံလိုကရွပှီးနောကွ ကိုယ့လွကခွှောငွးတှကလညွေး အလိုကသွိစှာ တိုးဝငလွှုပရွှားပေးလိုကသွညွ ။ ကိုယ့ရွဲ့ လှုပရွှားမှုတှေ အောကမွှာ ကလေးမလေး မလှနဆွနနွိုငအွောငပွငွ ။ နောကရွကတွှကှေ ခဏ ခဏ ကိုယ့ဆွီ ရောကရွောကလွာတော့သညွ။ မေ့ ကို လှမွးတဲ့စိတွ ၊ အမှောငဖွုံးတဲ့ စိတတွို့နှင့ွ ကလေးမလေး အပေါွ ငှိစှနွးမိသောလွညွး အခစှမွဟုတသွည့ွ ပကသွကမွှုဆိုတာကို ခံစားမိတိုငွး အဆုံးထိ မရောကအွောငွ သူထိနွးသညွ ။
ငုဝါ နှင့ွ ရောကလွာလှှငွ သူကပဲ ဦးဆောငပွှီး ကိုယ့ကွို ပှုစုပေးသညွ ။ အစက မရဲသလိုနှင့ွ ကိုယ့အွငွဂြါက သူ့လကထွဲမှာ ကစားစရာတဈခုလိုပငွ ။ ” ကိုကှီး ” ” စုတလွို့ကောငွးတယွ အဟီး ” ယဉစွစ မကှနွှာပေးလေး နှင့ွ ခဏ ခဏ ပှောတတသွညွ ။ တခါတလေ ကိုယစွာရေးတာနှင့ကွှုံလငွှ သူက အောကမွှာထိုငပွှီး ငှိမငွှိမလွေး စုတပွေးနတတသွေညွ ။ ကိုယကွလညွး သူ့စညွးခုံအောကကွ နှုတခွမွးလှှာလေးကို လှှာထိပကွလေးနှင့ွ သခှော စာလုံးရေးပေးသညွ ။ အဲ့အခှိနမွှားဆို လေးဘကကွလေး ကုနွးပှီး ဖငလွေးကာ့ပေးရှာသညွ ။ နောကကွနေ အဲ့လိုလုပပွေးတာ ပိုထိသညတွဲ့ ။ ” ငုဝါ ကိုကှီးကို ခစှတွယွ ပိုငဆွိုငလွိုခှငွး အလငွှးမရှိတဲ့ ခစှခွှငွးမှိုးနဲ့ပေါ့ ” ကလေးမလေး ခဏ ခဏ ပှောတတသွညွ ။ ရှုပထွှေးသည့ွ ကိလသော စိတတွှကေ ငုဝါ နှင့ွ ပကသွကမွိပှီးသည့နွောကပွိုငွး အနညွးငယွ တညငွှိမသွလို ဖှဈလာသညွ ။ မေ နဲ့ သမီးလေးကို ခဏတော့ မေ့ထားနိုငသွညွ ထငသွညွ ။ ဖုနွးဆကရွနွ မကှိုစားမိခဲ့တော့ ။ စာကောငွးကောငွးမရေးနိုငလွို့ ဝငငွှပေုံမှနွ မရှိတော့သည့ွ နောကပွိုငွး သမီးလေးကို ပေးစရာ ရှိတာလေးတှေ မပေးဖှဈတာ သုံးလေးလတောငရွှိနပှေီ ။
ဖုနွးဘေးခှ တှေးရငွးနှင့ပွငွ ငုဝါ ရောကလွာတော့ နှဈယောကသွား အမှောငကွမဘြာဆီ တကညွီလကညွီ ရှကလွှင့ဖွှဈကှသညွ ။ ထုံးစံအတိုငွး အဆုံးစှနတွော့ မမှောကခွဲ့ပေ။ နှဈယောကွ အတူ သန့ရွှငွးရေး လုပပွှီးတော့ ငုဝါ ကို ထှေးပှေ့ရငွး သူ့အတှေးတှကေ မေ ဆီ ပဲ ရောကနွပှနသွေညွ ။ အတှေးတှကေ ကစင့ကွလှား ဖှဈနသညွေ ။ ငုဝါ ဆငွးသှားတော့ စာရေးဖို့ ပှနပွှငဆွငသွညွ ။ အိမရွှေ့က ဘဲတီးသံကို ခကှခွငွှး မကှားနိုငပွဲ ဆကတွိုကတွီးလာတော့မှ သတိထားမိပှီး သှားဖှင့ွ ကှည့လွိုကတွော့ ” မေ ” ။ ရုတတွရကွ ဟငွးလငွးပှငတွဈခုထဲ ထှကကွသှှားသလို ခံစားရသညွ ။ မေ က အနညွးငယွ လောကွ တုံ့ဆိုငွးဆိုငွးဖှဈနသညွေ ။ ” မေ ဆောရီး ကိုယွ အိပပွှောသွှားတယွ လာ ” လိမညွာသည့ွ မုသားတှနှငေ့ွ မလုံသောစိတတွို့ဖှင့ွ ပှောလိုကမွိသညွ ။ မေ ဝငလွိုကလွာသညွ ။ မေ့ကို ခေါရွငွး ဆိုဖာပေါလွညွး မကှစွိကစားကှည့မွိလိုကသွေးသညွ ။ ” ထိုငွ ဘာသောကွဦးမလဲ ” မေ က အသာဝငထွိုငရွငွး ဘာမှ မပှော ။ ” ဪ မေ ကောဖွီကှိုကတွာပဲ ကိုယွ ဖှောပွေးမယွ ခဏစောင့ွ ” သူ ကောဖွီ ဖှောွ၍ ထှကလွာသညွ ။ ဝမွးသာတာလား ၊ ဝမွးနညွးတာလား ၊ ရှုပထွှေးနတောလား မခှဲခှားနိုငပွါပဲ နှင့ွ မေ့ ရှေ့ ထိုငမွိပှနသွညွ ။
မေ့ ကို တဈခှကခွပှေးရငွး သူတဈခှကွ ယူသညွ။ မေ နှင့ွ သူ စကားတှေ ထပပွှောကှသညွ ။ အထိုကအွလှောကွ ပှနပွှောပေးနမေိပမယေ့ွ မေ့ နှုတဖွှားလေးက မောငွ ဆိုသည့ွ အသံလေးတှပေဲ သူထပတွလဲလဲ ကှားယောငနွသညွေ ။ မေ့ မကှနွှာလေး စေ့စေ့ ကှည့တွော့ မကှမွှနအွုပထွားပမယေ့ွ မကှဝွနွးမှ မကှရွညစွလေးတှေ မှငနွရသညွေ ။ ” ကိုယွ ဘကကွ ပကှကွှကမွှု ပါ အလုပကွ လညွး အရငလွို မဟုတပွဲ ပါးတယွ စာရေးဖို့လညွး ဈာနမွဝငဘွူး မေ လညွး မှငတွဲ့ အတိုငွးပဲ သမီးလေး က ကိုယ့သွမီးလေးပါ သူ့ကို ကိုယွ စှမွးသမှှ ထောကပွံ့ ပေးခငှတွာ ” ” ဒီလိုလုပွ ကိုယ့ကွို တဈပါတတွော့ အခှိနပွေး ကိုယွ သခှောလှှဲပေးလိုကမွယွ ကိုယွ ကတိပေးတယွ နောွ ” မေ ခဏလောကတွှဝသှေေားသညွ ။ တဈခုခု ပှောခငှနွပေုံလညွး ရသညွ ။ ” မေ ပှနမွယွ ” ” နပေါဦးလား မေ ” အိမရွှေ့တံခါးဝနားမှာ မနှငေ့သွူ မကှနွှာခငွှးဆိုငမွိသညွ ။” ဘာရှိသေးလို့လဲ မောငွ ” မေ စကားလုံးတှေ မသဲကှဲခငမွှာပငွ သူ မေ့ကို နမွးမိနပှေီ ။ အခစှစွဈတို့နှင့ွ မှေးဖှားလာသော ပိုငဆွိုငရွယူခငှမွှုတှေ ၊ တသသ လှမွးဆှတမွှုတှကေ တှနွးအားတဈခုလိုဖှဈနသညွေ ။ မေ့ခါးလေးကို အားကုနွ ကိုငဆွောင့ရွငွး သူ မကှလွုံးတှေ မှိတထွားမိသညွ ။
မေ့ ရငသွားတှကေ အရငလွို နူးညံ့နတေုနွးပငွ ။ စားပှဲပေါထွောကထွားသည့ွ လကကွလေးတှရေော ။ မှနထွဲမှ မှငရွသောမကေ မကှလွုံးတှေ မှိတပွှီး ခေါငွးလေးမော့နရှောသညွ ။ ” အာ့ အား ခစှတွယွ မရယွေ ခစှတွယွ ” တတှတတွှတပွှောရငွး မကှာခငမွှာပငွ သူခရီးဆုံးသိူ့ရောကသွှားသညွ ။ မေ့ကို နောကကွနေ သိုငွးဖကရွငွး အမောဖှမေိသညွ ။ ခဏကှာတော့ မကေ သူ့ရငခွှငထွဲကနေ တှနွးဖယပွှီး နောကဖွေးထှကသွှား၍ သန့ရွှငွးရေးလုပနွသညွေ ။ သူ မေ့နောကလွိုကသွှားပှီး ကပိုကရို ဖှဈနသော ဆံပငလွေးတှေ အသာသပပွေးနမေိသညွ ။ သူတိူ့နှဈယောကစွလုံး စကားတဈခှနွးမှ ထပမွပှောမိကှပါပဲနှင့ွ တဈယောကရွငထွဲက ဆနဒြ ကို တဈယောကွ နားလညမွိနကှသလေိုပငွ ။ မေ နှင့ွ အတူ ပှနနွဖေို့ အရငလွို မိသားစုလေး ပှနနွှေးထှေးဖို့ သူ့ကှိုးစားခငှနွပမယေေ့ွ ငုဝါ ဆိုသည့ွ ကလေးမလေးကလညွး ခေါငွးထဲ ရောကလွာပှနသွညွ ။ မေ့ မကှနွှာလေးကလညွး သူ့ဆီက ဖှင့ွပှောလာမည့ွ တဈခုခု ကို စောင့ကွှိုနသလေိုပငွ ။ မေ ပှနသွှားသညွ အထိ သူ့နှုတကွ စကားတခှနွးမှ မထှကမွိပေ ။ ဧည့ခွနွးရှိ ဆိုဖာပေါထွိုငရွငွး သူ ခေါငွးတှေ ခှာခှာလညနွသညွေ ။
မေ ၊ သမီးလေး ၊ ငုဝါ ၊ သူ ။ ညက သောကထွားသည့ွ ဒါဏွ ၊ ငုဝါ နှင့ွ မေ နှဈယောကစွလုံးနှင့ွ တဈမနကလွုံး အတူတူ နမေိသောကှောင့ွ အားအငကွုနခွမွးမှုဒဏွ ၊ နောကွ သူ့နှလုံးသားထဲက တဈဆဈဆဈ နာကငှနွသေော အခစွှ ပူလောငခွှငွး ဒါဏရွာတှေ ၊ သူ့အတှကွ ဖှရှငွေးရ ခကသွည့ွ ပုဈဆာ တဈခုလိုပငွ ။ သူ ရှေ့ရှိ ကောဖွီခှကကွို ကိုငရွငွး ပူပငသွောကတှကှေောင့ွ လကကွ တုနတွုနရွီရီဖှဈနသညွေ ။ သူ ကောဖွီ အကုနွ မော့သောကခွလှိုကသွညွ ။ ပုံမှနထွကွ ခါးနသေော ကောဖွီ ၊ အနံ့ကလညွး တမှိုးထှကနွသညွေ ထငသွညွ ။ သူအားနညွးနလေို့ စိတထွငတွာပဲ ဖှဈပါလိမ့မွညွ ။ ကောဖွီသောကပွှီး သူ ဆိုဖာပေါမွှာပဲ လှဲလိုကသွညွ ။ သူပငပွနွးနပှေီ ။ အနားယူခငှနွပှေီ ။ အိပရွာက နိုးလှှငွ သူတဈခုခု အပှီး ဆုံးဖှတခွကှခွမှညွ ။ မကှလွုံးတှေ မှိတလွိုကတွော့ မေ နှင့ွ သမီးလေးက အရငွ ပေါလွာသညွ ။ သူ ခေါငွးတှေ လေးလာသလိုပငွ ။ အိပမွကလွား တကယလွား မသဲကှဲသော မေ နှငိ့ သမီးလေး ပုံရိပတွှကေ သူနဲ့ တဖှေးဖှေးဝေးကှာသှားသညွ ။ အိပရွာထဲ လူးလှိမ့ရွငွး မကှလွုံးတဈဖကကွို မဖှင့ခွငွှ ဖှင့ခွငှနွှင့ွ ဖှင့ကွှည့သွညွ ။
စူးခနဲ နရေောငကွှောင့ွ အတငွးပှနပွိတလွိုကရွသညွ ။ နတေောငွ အတောမွှင့နွပှေီ ။ ညက အိပတွာ နောကမွကပှမယေ့ွ မနကလွညွးဘယတွုနွးကမှ အစောမနိုးသော သူ့ကို အိမကွ ဦးလေးက လညွး လုံးဝ ကို မနှိုးတော့ပေ ။ ဝနထွမွးမို့ အစောထပှီး တဈဦးတညွးသော တူတောမွောငကွို နှုတတွောငွ မဆကပွဲ အလုပသွှားတော့သညွ ။ အစတုနွးက နယမွှ သငတွနွးလာတကွသောကှောင့ွ အစစအရာရာ စီစဉပွေးပမယေ့ွ အပအတေေ လုပခွငှရွာ လုပသွော တူတောမွောငကွို နောကပွိုငွးကှ ဘာမှ မပှောတော့ ။ သူကလညွး သူပဲ ။ စားခငှတွဲ့ အခှိနစွား အိပခွငှတွဲ့အခှိနအွိပွ ။ အသကွ အစိတွ ရှိပှီ ။ လိုခငှပွှီ ဆိုလငွှ စှဲလမွးမှုထား၍ မရရအောငွ ယူတတသွည့ွ အကငှ့ကွ ငယငွယတွုနွးကတညွးက ခုထိ ဖှောကမွရသေး ။ နယမွှာတုနွးကလညွး မိဘတှကေ လိုလသေေး မရှိထားတော့ အကငှ့တွှပေါနသညွေ ။ သူ ဖရိုဖရဲ ပုဆိုးကို ပှငဝွတရွငွး အိပရွာဘေး ပှတငွးပေါကမွှ တိုကအွောကသွို့ အသာငုံ့ကှည့သွညွ ။ တိုကအွောကလွမွးကလေးရဲ့ မကှနွာခငွှးဆိုငွ မကှစွောငွးထိုး ခပယွှနွးယှနွးက အထိုငရွောငွးသော ပဲပှုတသွညဆွီ မှှောကွှည့သွညွ။
သကပွှငွးအသာခမှိသညွ ။ မမ ကို မတှေ့ရတာ သူ နယမွှ ပှနရွောကပွှီးကတညွးကဆို သုံးလနီးပါးရှိပှီ ထငသွညွ ။ ပုံမှနဆွို ဒီအခှိနွ သူမမကို တှေ့တတသွညွ ။ မမကို မတှေ့ရတော့သည့ွ နောကပွိုငွး မမ၏ပုံရိပတွှသော သူ့ စိတထွဲ စှဲနသညွေ ။ မမကို တှေ့လှှငွ သူပှောပှခငှသွညမွှားကို စိတထွဲမှ တနွးစီနတတသွေညွ ။အဓိက မမ ဘဲကှီး အကှောငွး ။ မမကို နှငခွပှှီး ဖောကပွှနနွသေောသူ ။ တခါတလေ လှကေားအဆငွးအတကမွှာတှေ့မိသညွ ။ ရုပတွညကွှီးနဲ့ တောတွောွ အမှငကွပစွရာ ကောငွးသညွ ။ — သူအိပရွာထဲ ပှနခွှရငွေး မမနှင့ွ သူ့အကှောငွး တှေးမိသညွ ။ မမ မသိသော သူနှင့ွ မမ အကှောငွးပေါ့လေ ။ နယကွနေ သငတွနွးတကဖွို့ ဆိုပှီး မမကေေ သူ့မောငရွှိရာ သို့ပို့သညွ ။ ဆယတွနွးသုံးနှဈဆကတွိုကွ မအောငွ ၊ အိမကွ တောငယွာ အလုပလွညွး ဝိုငွးမကူ ၊ လေးငါးနှဈလာကထွိ ဘာမှမယမွယရွရ မရှိပဲ ဘောဒွါတှနှငေ့ွ ပှောလွိုကပွါးလိုကွ သောကလွိုကစွားလိုကွ ၊ ဆေးလိပတွဖှာဖှာ နှင့ွ သူ မိဘတှရေဲ့ တဈခကှလွှှတအွမိန့မွှာ မလှနဆွနနွိုငပွဲ ဦးလေးရှိရာ ရောကခွဲ့သညပွေါ့ ။ ရောကရွောကခွှငွးတော့ ဘယလွိုမှ မနတတွေ ။
ကိုယ့အွိမွ ကိုယ့နွရော မဟုတွ ၊ နသေားမကသှေးတော့ အရာရာ ကို လှမွးသညွ ။ ဆိုးအတူ ဘောဒွါတှေ ၊ အရငကွ ရညွးစား အဆကဟွောငွးတှေ ။လှမွးတိုငွး အိပရွာဘေး ပှတငွးပေါကကွနေ ဟိုကှည့ွ ဒီကှည့နွှင့ွ အဝေးတဈနရောမှှောကွှည့မွှနွးဆရငွး လှမွးသည့ွ အတိုငွးအဆ မရှိသည့ွ စိတကွို 3 894 09:43 လှှတထွားမိသညွ ။ တဈလ နှဈလလောကွ နတေော့ သူနသေားကလှာသညွ ။ သငတွနွး အတူတကွ ဘောဒွါလေးတှေ ရလာတော့ အရငကွလောကွ သူ့ဘဝ ငှီးငှေ့စရာမကောငွးတော့ ။ အဲ့ဒီ အခှိနမွှာပဲ မမ ကို သူစတှေ့သညွ ။ အနအထေိုငွ နှင့ွ လမွးလှှောကတွာက အစ တညငွှိမလွှနွး၍ မမ လို့သာ သူစိတထွဲစှဲမှတမွိသညွ ။ မမ ကို စသတိထားမိတော့ ကားမှတတွိုငမွှာ ။ သူက အဲ့ဒီနေ့တုနွးက အိပရွာထနောကကွလှို့ သငတွနွးသှားဖို့ ကားစီးရနွ အမှနထွှကခွဲ့သညွ ။ မှတတွိုငရွောကတွော့ လူအတောရွှငွးနသညွေ ။ စီးနကှေ နံပါတကွ ထှကသွှားပှီထငသွညွ ။ ထှကသွှားလှှငတွော့ နောကတွဈစီးလာဖို့စောင့ရွပတေော့မညွ ။ ရုတတွရကွ ဘေးက ခရီးသှားတဈယောကကွို လှမွးမေးလိုကသွညွ ။ ” အမ နံပါတွ “-” ကားက ထှကသွှားပှီလားဗှ ” ” ဟုတတွယွ ခုနလေးတငထွှကသွှားပှီ ရှင့ွ ” တဈခှနွးတညွးပါပဲ ။
အဲ့ဒီတဈခှနွးတညွး ပဲ မမ နှင့ွ ပှောဖူးတာကို သူခုထိ မှတမွိနသညွေ ။ စိတပွကှစွှာ မှတတွိုငရွှိခုံတှငထွိုငရွငွး ဘေးခပလွှမွးလှမွးရှိ မမ ကို စသတိထားမိသညွ ။ ကှောခိုငွးထားတာမို့ ပိနပွိနပွါးပါး နှင့ွ မမ ကိုယလွေးက မှနမွာဆနဆွနွ ရငဖွုံး အကှီလေးအောကမွှာ သပရွပနွသညွေ ။ စကားလှည့ပွှောတုနွးက ယဉစွစ မကှနွှာလေး ။ မကှမွှနလွေးနှင့ွ နှုတခွမွးပါးလေး ။ ဆံထုံးကို သခှောထုံးထားသေးသညွ ။ အမှတတွမဲ့ ကနေ သသခှေောခှာ ကှည့မွိတာက ဆံထုံးလေးအောကကွ ခှောမှတနွသေော ဂုတသွားလေးတှေ ။ နောကနွေ့ တှေ သူ ကားမှတတွိုငကွို စောစောရောကအွောငွ သှားသညွ ။ သူ့အတှကွ သငတွနွး နောကကွှ မကသှညကွ အဓိက မဟုတပွဲ ကားမှတတွိုငတွှငွ မမကို တှေ့ရနသွာ အဓိကဖှဈသညွ ။ မမ ကားမှတတွိုငသွို့ ထှကလွာတတသွည့ွ လမွးကလညွး သူ့ထှကလွာသည့လွမွးနှင့ွ အတူတူမိူ့ လိုကကွှည့ရွငွး သူ့တို့တိုကကွပဲ ဖှဈနသညွေ ကို တှေ့သညွ ။ ဦးလေး ကို အမှတတွမဲ့ဟနလွုပွ၍ မေးကှည့တွော့ အောကထွပကွ အိမထွောငရွှိ သမီးလေး တဈယောကနွှင့မွှနွး သိရသညွ ။ သိရသည့ွ ညက သူ တညလုံး အိပမွပှောွ ။
နှမှောတသခှငွး ၊ လကလွှှတဆွုံးရှုံးရခှငွး လို ခံစားမှုတှကေ သူ့ကို သူ့စိတကွို ပိတလွှောငစွသညွေ ။ အထူးသဖှင့ွ မမရဲ့ ပိနပွါးသည့ွ ခါးသိမလွေးနှင့ွ ဂုတသွား ဖှေးဖှေးလေး မှငယွောငရွငွး ပိုငဆွိုငလွိုသော အပူမီးတှေ က ထိနွးမရအောငွ ပေါကဖွှားလာသညွ ။ သူ့အမှိုးသားဆိုသည့ွ ဘဲကှီးက မမ နှင့ွ နညွးနညွးမှ မလိုကဖွကဟွု သူထငသွညွ ။ ဆံပငကွ စုတဖွှား ၊ သပသွပရွပရွပွ ဘယတွော့မှ မရှိ ။ အလုပလွညွး လုပဟွနမွတူ ။ မမသာ ပုံမှနွ အလုပဆွငွးသညွ ။ တဈတိုကတွညွးနေ မမ နှင့ွ သူ ရငွးနှီးရနွ ဘာလို့ မကှိုးစားမိလညွး ဆိုတာ သူ့ကိုယသွူလညွး ဝခှေဲမရ ။ မရိုးသားသည့ွ သူ့စိတကွ အိမထွောငရွှငအွမှိုးသမီးတဈယောကရွှေ့မှာ ထငထွငပွေါပွေါွ ဖှဈနမှော သူမလိုလား ။ မမစိတနွဲ့ သူ့အခှိနတွှကေ အရငကွ ထကွ ပိုပှီး မမအတှကပွဲဖှဈလာသညွ ။ မနကအွစော တခုခု ထှကဝွယလွငွှ ပှတငွးပေါကမွှ သူခှောငွးသညွ။ ပှီးလှှငွ ကားမှတတွိုငွ သှားစောင့သွညွ။ ရုံးပှနမွည့ွ အခှိနကွို သူလမွးထိပွ လကဘွကရွညွ ဆိုငကွနေ တဈယောကတွညွး ပုံမှနထွိုငရွငွး စောင့နွမေိလာသညွ ။ မမနဲ့ဘဲကှီး က နှဈယောကအွတူတူ အပှငထွှကဖွှဈသညကွ နညွးသညွ။
ထှကလွာတာတှေ့ရငလွညွး မနာလိုအပူမီးကှောင့ွ လကတွှတေုနလွာမိအောငအွထိ မမ အပေါွ သူစှဲလမွးမိသညွ ။ ညတိုငွးနီးပါး မမ မကှနွှာလေးနှင့ွ ဂုတသွားလေးတှေ မှနွးဆရငွး သူအာသာဖှသညွေ ။ မမ အပေါွ စှဲလမွးမိသည့ွ သူ့စိတကွို ထပတွိုးရဈစသေော နေ့ကို သူ့မေ့မရ ။ အဲ့ဒီနေ့က မမကို နေ့တဈပိုငွးနီးပါးထိ မတှေ့ရလို့ တှေ့လိုတှေ့ငှား အပေါထွပမွှ ဆငွးခဲ့သညွ ။ မမတို့ တိုကခွနွးရှေ့ရောကတွော့ ငှိမသွကနွသညေ့ွ အခနွးတံခါးပဲ တှေ့ရသညွ ။ သူစိတလွိုလကရွနှင့ွ လှကေား အပေါအွောကွ အသာကှည့ွ လူရှငွးတော့မှ တံခါးခပှနွား အသာ နားကပလွိုကသွညွ ။ ဘာသံမှှ မကှားရ ။ သခှော ထပနွားထောငကွှည့တွော့ ခပတွိုးတိုးလေး ကှားရသညွ။ ” အ ဟင့ွ ဟင့ွ အာ့ ” သူ့ရငတွှေ ရုတခွညွှး ဗှောငွးဆနွ သှားသလိုပငွ ။ တံခါးရှကမွှ အသာခှာ၍ ပဉှခွပှအွကှား အဟ ရှိမရှိ ရှာကှည့သွညွ ။ အလငွးရောငသွေးသေးလေး တဈခု တှေ့တော့ မကှလွုံးတေ့ရငွး သူအထဲကို အသာခှောငွးကှည့လွိုကသွညွ ။ မှငကွှငွးက သူ့ နှလုံးတှပေေါကထွှကတွော့မတတအွောငွ ဖှဈရသညွ။ ဧည့ခွနွးရှိ ဆိုဖာပေါတွှငွ ဝတလွဈစလဈ ခနဓြာကိုယတွဈခုက ထိုငလွကွှ ။
သူ့ပေါကွှားထဲတှငတွော့ မကှနွှာအပထွားသည့ွ တခှား ဝတလွဈစလဈ တဈယောကွ ။ သူ မှငခွငှနွမေိသော မမရဲ့ ကိုယလွုံးလေးကို မထငမွှတပွဲ တှေ့လိုကရွတော့ သူ့လကတွှကေ အလိုလို ဘောကဘွီ ခှကို ကိုငလွကှသွားဖှဈသှားသညွ ။ နှုတခွမွးပါးလေးနှင့ွ မမ က ဆိုဖာပေါထွိုငရွငွး မကှလွုံးတှေ မှိတထွားပှီး အောညွညွးနသညွေ။ မမ လကတွှကေ သူ့ပေါငကွှားထဲရှိ လှုပရွှားနသေော ခေါငွးမှ ဆံပငတွှကေို ဆုတဆွှဲနသညွေ ။ နို့သီးခေါငွး မဲမဲသေးသေးလေးတှကေို ရငသွားသေးသေးလေးတှေ ပေါမွှာ မှငနွရသညွေ။ သူခှှေးတှပှနနွေပှေီထငသွညွ ။ မမ ပေါငကွှားထဲမှ ဟိုဘဲကတော့ ခေါငွးလုံးဝမဖောပွဲ ယကပွေးနသညေ့အွပှငွ တခါတခါ မမ နို့တှကေိုပါ လာလာညဈပေးခှပေေးနသညွေ ။ သူ အသကရွှူနဖေို့ကို ပငွ မေ့နသညွေ ။ ခဏနတေော့ မမ နဲ့ ဘဲကှီး နရောခှိနွးလိုကသွညွ ။ ဘဲကှီးက ဆိုဖာပေါမွထိုငရွသေးခငမွှာပငွ မမက ဘဲကှီး အခှောငွးကှီးကို အတငွးစုတယွူတော့သညွ ။ ဘဲကှီးက မထိုငသွေးပဲ မတတွပရွပလွကှပွငွ မမ ဆံပငတွှကေို အရငွးကနေ ဆှဲပှီး ပါးစပထွဲ တခကှခွငွှးဆီ ဆောင့သွှငွးသညွ ။ ဘဲကှီး ထိုငလွိုကတွော့ မမက ပေါငကွှားထဲ သခှောနရောယူရငွး နှုတခွမွးပါးလေးတှပှေောကသွှားသညွ အထိ ခပကွှမွးကှမွး စုတပွေးနသညွေ။
သူ ဘယလွိုမှ စိတထွိနွးမရတော့ ။ အပေါထွပွ ပှေးတကခွဲ့သညွ ။ အိပရွာထဲ ဟနမွဆောငနွိုငအွောငပွှေးသှားရငွး ခုနက မှငကွှငွးကို ပုံဖောပွှီး သူ့အငွဂြါကို ကောငွးကောငွးကစားမိတော့သညွ ။ အဲ့ညက မှတမွှတရွရ သူတဈညလုံး အိပမွရ ။ အောကွ က ကောငကွလညွး သုံးကှိမမွှောကွ ဖှလှေော့ထားသည့တွိုငွ မမကို တှေးရငွးနှင့ပွငွ ပှနမွကခှငှသွေးပေ ။ နောကရွကတွှမှော သူကှုံရငွ ကှုံသလို ခှောငွးခှောငွးကှည့သွည့အွလုပတွဈခု က အပိုဝငလွာသညွ ။ အနားရောကမွှ တံခါးဖှင့သွံကှားလို့ အပေါတွကပွှေးခဲ့ရသည့ွ အခေါကတွှလညွေး ရှိသညွ ။ သူခှောငွးပမယေ့ွ အရငတွဈခါကလို မမတို့ နသညွေ ကို မတှေ့ရတော့ ။ အိမရွှေ့ခနွးမှာမို့ တောရွုံ မနကှတော ဖှဈလိမ့မွညွ ။ ဒီကှားထဲ သူနဲ့ ဦးလေး မိဘတှေ ရှိတာ နယသွို့ ပှနဖွို့ အကှောငွးဖနလွာသညွ ။ မိသားစုပိုငွ အမှဆေိုငွ အိမကွှီးခှဲဝရေောငွးခဖှို့ ကိဈစ ဆိုတော့ ဦးလေးက မဖှဈမနပှနရွေသညွ ။ သူကတော့ အမေ တို့က အကှောငွးသိမို့ တဈယောကတွညွး မထားခဲ့စပေဲ တပါတညွး ပှနလွိုကခွိုငွးသညွ ။ နယကွ အိမကွိုပါ ပှငွဆောကနွတောမို့ မထငမွှတပွဲ လေးလလောကကွှာသှားသညွ ။ ဦးလေးက ဝနထွမွးမို့ ခှင့ယွူလိုကွ ပှနလွိုကွ လုပပွမယေ့ွ သူ့ကိုတော့ မှို့ကို ပှနမွလှှတတွော့ ။
နယမွှာရှိတဲ့ အခှိနတွှေ တောကလွှှောကွ မမကို လှမွးသညွ ။ မမ ရဲ့ ယဉစွစ မကှနွှာလေးနှင့ွ သူမှငခွဲ့ရသော ထနနွသညေ့ွ မမကို တှေးမိတိုငွး သူ အပူမီးက ရငကွှဲ မတတပွငွ။ အစှဲအလမွးကှီးတတသွော သူ့အကငှ့ကွ သူ့ကို သောကဖှဈစသညွေ။ လေးလကှောတွော့ အိမလွညွး လကစွသတပွှီမို့ သူ မဖှဈမနေ ခှင့တွောငွးပှီး မှို့သိူ့ ပှနလွာခဲ့သညွ ။ ပှနလွာခဲ့သောလွညွး ဘဲကှီး ကို တှေ့ပမယေ့ွ မမရော ကလေးကိုပါ မတှေ့ရတော့ ။ ဦးလေးကို အမှတတွမဲ့ မေးကှည့တွော့ သတိမထားမိ ဟု ပှောသညွ ။ သူ့အလုပလွောကပွဲ ခေါငွးထဲ ရှိတဲ့ ဦးလေး ဘယတွော့မှ သတိထားမိမှာလညွး မဟုတပွေ ။ တဈနေ့ မမ တို့ တိုကခွနွးရှေ့ ရောကတွော့ အမှတတွမဲ့ ဒုနွးခနဲ တခုခု ကသှံ အတှငွးဘကကွ ကှားလိုကလွို့ သူသတိထား တံခါးရှကနွား အသာကပသွညွ။ သူ့ကှည့နွကှေ အပေါလွေးကနေ ကှည့မွိလိုကသွညွ ။ ” ဟာ ” သူ စိတထွဲရရှတရွေငွး အတှငွးက ပုံရိပတွှကေို သခှောကှည့သွညွ ။ ဆိုဖာပေါဝွယွ မမ မဟုတသွော ကောငမွလေး တဈယောကကွ လေးဘကထွောကနွပှေီး ဘဲကှီးခေါငွးက ကောငမွလေး နောကဘွကတွငပွါးနှဈဖကကွှားထဲ တှနွးထိုးပှီး လှုပရွှားနသညွေ ။
ကောငမွလေးက ဆိုဖာအမှီပေါွ မကှနွှာအုပထွားလို့ ဘယသွူဘယဝွါမှနွးမသိ ။ သူ့စိတထွဲ အမှိုးအမညွ မသိသော ခံစားခကှမွှားက ကှီးထှားလာရသညွ ။ ဒါဆို မမ ကရော မမ ဘယရွောကသွှားလဲ ။ ဒီဘဲက မမ ကှယရွာမှာ ဖောကပွှနနွတယဆွေိုတာသခှောသညွ ။ မမတို့သားအမိကို နှငခွလှိုကတွာပဲ ဖှဈမညွ ။ ဒေါသတှကေ တဈကိုယလွုံးကို တုနရွီနစသညွေေ။ ဒေါသ စိတနွဲ့ သူ အပေါပွှနတွကခွဲ့သညွ။ ဒီအကှောငွးတှေ မမ သိအောငွ သူ ပှောပှခငှသွညွ ။ သူခစှမွိသည့ွ မမကို အဲ့လိုမှိုး ပဈပဈခါခါ ဆကဆွံခံရတာမှိုး မဖှဈစခငှပွေါ ။ ခကတွာက မမနဲ့ ပကသွကရွငွ သူဆကသွှယလွို့ရတာ ဘာမှ မရှိ ။ တနကေုနွ သူ အိမပွေါမွှာ ခေါကတွုန့ခွေါကပွှနလွှှောကနွမေိသညွ။ တှေးမိတိုငွး သူ ဘဲကှီးကို သတခွငှစွိတမွှား တဖှားဖှားပေါလွာသညွ ။ နောကနွေ့တှမှော သူ မမကို တနညွးနညွးနှင့ွ ဆကသွှယဖွို့ ကှိုးစားကှည့သွညွ ။ ဦးလေးကလညွး မေးပါမှားတော့ သူ့အပေါပွါ မသငွကြာ ဖှဈလာသညွ ။ ဘယလွိုမှနညွးလမွးရှာမရ ။ မမတို့ အိမခွနွးရှေ့မှ ဖှတသွှားတိုငွး အထဲ ကို နားမစှင့မွအောငွ သူကှိုးစားသညွ ။ တခုခု ကှားမိလှှငွ ကှည့မွိလှှငွ သူဒီဘဲကို အနှေးနဲ့ အမှနွ တဈခုခု လုပလွိုကမွိမညွ ထငသွညွ ။ မမတို့ အိမခွနွးရှေ့မှ ဖှတသွှားတိုငွး အထဲ ကို နားမစှင့မွအောငွ သူကှိုးစားသညွ ။
တခုခု ကှားမိလှှငွ ကှည့မွိလှှငွ သူဒီဘဲကို အနှေးနဲ့ အမှနွ တဈခုခု လုပလွိုကမွိမညွ ထငသွညွ ။ ——— သူ ဒီနေ့ လကဘွကရွညဆွိုငထွိုငရွနွ တိုကအွောကဆွငွးတော့ မမ တို့ အခနွးရှေ့ရောကပွှနသွညွ ။ တံခါးက စေ့ရုံစေ့ထားတာ သတိထားမိပှီး ဟနသညေ့ွ ကှားမှ မှငရွသညကွ သူမမှငခွငှသွည့ွ မှငကွှငွး ။ ရှောငနွခေါမှ တည့တွည့တွိုးသညွ ။ ဟိုတခါ မှငလွိုကသွည့ွ ကောငမွလေးနှင့ပွငွ ။ တံခါးဘကွ ကှောခိုငွးထားလို့ ဒီတခါလညွး ကောငမွလေး မကှနွှာကို သခှောမမှငရွ ။ သူ စိတရွှုပထွှေးမှုတှနှငေ့ွ ခှသေံပှငွးပှငွး နငွး၍ အောကသွို့ဆငွးခဲ့သညွ ။ စိတပွကှစွှာဖှင့ွ လကဘွကရွညဆွိုငထွိုငနွသညမွှောကှာပှီ ။ သငတွနွးကလညွး ပိတထွားလို့ ဘယမွှ သှားစရာမရှိ။ ဘောဒွါတှကလညွေး တဈယောကမွှ ရောကမွလာတာမို့ ရှငွးစရာရှိတာ ရှငွးပှီး သူထရနပွှငလွိုကခွါမှ ခပလွှမွးလှမွးမှ သှကသွှကလွှှောကသွှားသောသူတဈယောကကွို တှေ့လိုကသွညွ။ မမ ။ ဟုတပွါသညွ သူ့မမ မှ မမအစဈ ။ နောကကွ ဆိုပမယေ့ွ သူမှတမွိသညွ ။ သူနောကကွနေ ခပသွှကသွှကွ လိုကသွှားသညွ ။ မမ က သူတို့တိုကနွားထိ ရောကနွပှေီ ။ ဖှဈခငှရွာဖှဈ သူမမကို ပှောစရာရှိတာ ပှောရမညွ ။
အခနွးထဲက မှငကွှငွးကို ရုတတွရကွ တှေ့လိုကရွလှှငွ မမ ခံနိုငရွညွ ရှိပါ့မလား ။ ဘဲကှီးနဲ့ မတှေ့ခငွ သူ ပှောပှရမှ ဖှဈမညွ ။သူမပှေးရုံတမယွ မမ ဆီ သှားနရငွေးပငွ မမ က လှကေားဆီ တကသွှားပှီ ။ လှကေားရငွး အရောကွ သူနောကကွနေ လှမွးခေါမွညအွလုပွ အပေါမွှ ဆငွးလာသော ကောငွမလေး တဈယောကနွှင့ွ တိုကမွိသညွ ။ ” အမေ့ ” သူက အားပါတာမို့ ကောငမွလေး ဖငထွိုငလွကှလွဲသညွ။ ကောငမွလေး မကှနွှာ ရှုံ့မဲ့နသညွေ ။ သူဆှဲထူပှီး ” ဆောရီး ညီမ ” စိတပွကှစွှာဖှင့ွ လကဘွကရွညဆွိုငထွိုငနွသညမွှောကှာပှီ ။ သငတွနွးကလညွး ပိတထွားလို့ ဘယမွှ သှားစရာမရှိ။ ဘောဒွါတှကလညွေး တဈယောကမွှ ရောကမွလာတာမို့ ရှငွးစရာရှိတာ ရှငွးပှီး သူထရနပွှငလွိုကခွါမှ ခပလွှမွးလှမွးမှ သှကသွှကလွှှောကသွှားသောသူတဈယောကကွို တှေ့လိုကသွညွ။ မမ ။ ဟုတပွါသညွ သူ့မမ မှ မမအစဈ ။ နောကကွ ဆိုပမယေ့ွ သူမှတမွိသညွ ။ သူနောကကွနေ ခပသွှကသွှကွ လိုကသွှားသညွ ။ မမ က သူတို့တိုကနွားထိ ရောကနွပှေီ ။ ဖှဈခငှရွာဖှဈ သူမမကို ပှောစရာရှိတာ ပှောရမညွ ။
အခနွးထဲက မှငကွှငွးကို ရုတတွရကွ တှေ့လိုကရွလှှငွ မမ ခံနိုငရွညွ ရှိပါ့မလား ။ ဘဲကှီးနဲ့ မတှေ့ခငွ သူ ပှောပှရမှ ဖှဈမညွ ။သူမပှေးရုံတမယွ မမ ဆီ သှားနရငွေးပငွ မမ က လှကေားဆီ တကသွှားပှီ ။ လှကေားရငွး အရောကွ သူနောကကွနေ လှမွးခေါမွညအွလုပွ အပေါမွှ ဆငွးလာသော ကောငွမလေး တဈယောကနွှင့ွ တိုကမွိသညွ ။ ” အမေ့ ” သူက အားပါတာမို့ ကောငမွလေး ဖငထွိုငလွကှလွဲသညွ။ ကောငမွလေး မကှနွှာ ရှုံ့မဲ့နသညွေ ။ သူဆှဲထူးပှီး ” ဆောရီး ညီမ ” ပှောပှောဆိုဆိုနှင့ွ လှကေားပေါွ အမှနပွှေးတကပွမယေ့ွ အခနွးထဲ ဝငသွှားသော မမ ကို ရိပခွနဲသာ တှေ့လိုကရွတော့သညွ ။ သူ အပေါထွပထွိပှနတွကခွဲ့ပှီး ဧည့ခွနွးတှငွ ထိုငွ၍ လကသွီးကစှကွစှပွါအောငွ ဆုပထွားမိသညွ ။ ဒေါသကှောင့ွ မကှနွှာတဈခုလုံး နီရဲနသညွေ ထငသွညွ ။ သူခစှရွသည့ွ သူစှဲလမွးရသူ မမကို အရငွးနှီးဆုံးသူတဈယောကကွ ကှယရွာမှာ သဈစာဖေါကဖွကှနွတောကို မမသိအောငွ သူပှောပှခငှသွညွ ။ အညာခံနရသေော မိနွးကလေး တဈယောကမွဖှဈစလေိုပါ။ သူ ကှံရာမရ ဖှဈမိသညွ ။ ခုလောကဆွို မမတို့အခနွးထဲမှာ ဘာတှဖှဈနေပှေီလဲ မသိ ။
သူ အောကသွို့ ဒုတိယ အကှိမမွှောကဆွငွးခဲ့ပှနသွညွ။ တိတဆွိတနွသညွေ ။ ထုံးစံအတိုငွး တံခါးရှကရွှိ အပေါကကွနေ အတှငွးသို့ကှည့မွိတော့ သူလန့ပွှီး ခကှခွငွှးဆိုသလို မကှနွှာ နောကရွုပလွိုကသွညွ ။ မှငကွှငွးက နီးကပလွှနွးလှသညွ ။ တံခါးအနီး ရှိ ခုံတဈခုအပေါွ အဝတအွစား ဖရိုဖရဲနှင့ွ လကထွောကထွားသော မမ ။ သူ့နောကကွ ဘဲကှီးက မမ ခါးလေး ကိုငပွှီး အားကုနွ လှုပရွှားနသညွေ ။ မမက အံလေးကှိတထွားသညွ ထငသွညွ ။ အသံသခှောထှကမွလာ။ သူသခှော မှငနွရသညေကွ ဟိုဘဲကှီး မကှနွှာ ။ မနညွးမှိုသိပထွားရသည့ွ ဒေါသက ဘဲကှီးမကှနွှာဘေး ကှည့ပွှီး နားထငကွှောတှေ ထောငသွညအွထိ တငွးမာလာသညွ ။ ကှယရွာမှာ ဖောကပွှနပွှီး မမကိုပါ စောကွားနတော ။ သူကှည့နွတေုနွး ဘဲကှီး ရုတတွရကွ မေးကှောကှီးမှားထောငသွညအွထိ တှန့တွကသွှားသညွ ။ သူ အိမပွေါသွို့ ပှေးတကခွဲ့သညွ ။ မကှစွိထဲ မမကလှဲပှီး တခှားဘာမှ မမှငတွော့ပေ ။ မမရဲ့ သနားစဖှယွ မကှနွှာလေး ။ လှည့စွားခံနတော ကို ပငွ မသိသော မမ ။ သူ မမ အတှကွ ကလဲ့စားခှမညွေ ။ ဒီဘဲကှီးကို သူတဈခုခု လုပပွဈလိုကခွငှသွညွ ။ သူ အိမနွောကဖွေးခနွးထဲ ဝငပွှီး တဈခုခုရှာကှည့သွောလွညွး ဘာမှမရှိ ။
နာရီဝကလွောကကွှာအောငွ စဉွးစားသောလွညွး အဖှထှကမွေလာပါ။အောကသွို့တဈခေါကပွှနဆွငွးခဲ့ပှနသွညွ ။ မမတို့ အခနွးရှေ့ရောကတွော့ အတှငွးဘကွ ခှောငွးကှည့တွာ ဘာမှ မတှေ့ရ ။ ဧည့ခွနွးရှိ စားပှဲ ပေါဝွယွ ကောဖွီခှကကွလေးနှဈခှကတွှေ့သညွ ။ မမ ပှနသွှားပှီထငသွညွ ။ သူတခု စဉွးစားမိပှီး အိမအွပေါွ ပှနတွကွ၍ ခုတငအွောကရွှိ လကကွနွှ ကှမွးပိုးသတဆွေးဘူး ယူခဲ့သညွ ။ အောကပွှနရွောကတွော့ တံခါးလော့လကကွိုငွ လှည့ကွှည့ရွာ အသာပှင့သွှားသညွ ။ အိမရွှေ့ခနွးဝယွ ဘယသွူမှ မတှေ့ရ ။ သူ တနွးတနွးမတမွတွ ကောဖွီခှကရွှိရာ တနွးသှားသညွ ။ စားပှဲပေါတွှငွ ကောဖွီ ခှကွ နှဈခှကွ ရှိနပှေီး တဈခှကကွ ကုနနွသညွေ ။ ခပလွှော့လှော့ ရှိနသညေ့ွ ခှကထွဲ သူကှမွးပိုးသတဆွေးဗူး ဖှင့ွ၍ အနညွးငယထွည့သွညွ ။ လကတွှတေုနနွလေို့ မနညွးထိနွးထည့ရွသညွ ။ ပှီးမှ သူ အခနွးထဲမှ အသာပှနထွှကခွဲ့သညွ ။ အပေါခွနွး ပှနရွောကတွဲ့ အထိ သူလကတွှေ တုနနွတေုနွးပငွ ။ သူဘယတွော့မှ နောငတွ ရလိမ့မွညွ မဟုတသွော အရာတခု သူကှူးလှနမွိခဲ့ပှီ ။ မမ အပေါွ ဘယလွောကထွိ စှဲလမွးရလဲ မမ ကိုယတွိုငွ နောငတွသကွ သိခငှမွှ သိလိမ့မွညွ ။
မမ အတှကနွဲ့ သူ့ဘဝ ဘာပဲဖှဈနဖှဈနေေ သူတခုခု မမ အတှကွ လုပပွေးနိုငခွဲ့ပှီ ။ သူ့ပါးအပေါွ စီးကနှတေဲ့ မကှရွညတွှလညွေး ရှိပါစတေော့ ။ စိတကွ တငွးထားပါလကှနွှင့ွ ရှိုကရွှိုကပွှီး ငိုခမှိတော့သညွ ။ ” ညီမတို့ ပှနွတှေ့ကှပှနပွှီနောွ မမေ ” အိမခွနွးထဲမှ ထှကလွာသော မိမိကို ရှေ့နမလေေးမှ စတငွ နှုတဆွကသွညွ ။ အိမရွှေ့က မှကှကလွေပကွလေးမှာတော့ သမီးလေးက ဒေါလွေးနှင့ွ ဆော့နသညွေ ။ ” ဟုတပွနောွ ညီမ ” ” ကိုကောငွးမငွး ကို သတတွဲ့ တရားခံ က သူကိုယတွိုငွ ဝနခွံသှားတယဆွိုတာ မမေ လညွး သိမှာပါ ၊ အဲ့တာကှောင့လွညွး ညီမတို့ ထှထှထေေူးထူး လိုကစွရာမလိုပဲ မမလညွေး အိမကွို ပှနရွောကလွာတာပေါ့ ” မိမိ ခေါငွးသာ ငုံ့နမေိသညွ ။ နှလုံးသားဒါဏရွာ က တဆဈဆဈ နာနတေုနွးပငွ ။ ရှေ့နမလေေးက ဆကပွှောနသညွေ ။ ” တဈခု မရှငွးလငွးတာက တရားခံက ဘာကှောင့သွတတွယဆွိုတဲ့ အကှောငွးပှခကှပွဲ ၊ သူ့အနနေဲ့ ကိုကောငွးမငွးကို အမှငမွကှညလွို့ သတပွါတယလွို့ ပှောတယွ ၊ အခငွးဖှဈ အနီးအနားမှာ ရှိတဲ့ လကဗွှရောတှကလညွေး တရားခံ အစဈဖှဈကှောငွး ခိုငလွုံနပမယေေ့ွ သတရွခှငွး အကှောငွးရငွးကကှတော့ မလုံလောကဘွူးထငတွယွ ” မိမိ ရှေ့နမလေေးအား သခှောကှည့မွိသညွ ။
ငယရွှယွ သှကလွကတွကကွှှသော ဟနပွနလွေးတှေ တှေ့နရသညွေ ။ ” မေ တော့ ပှီးခဲ့တာတှေ ထားလိုကခွငှတွော့တာပါပဲ ညီမရယွ၊ သှားတဲ့သူကလညွး သှားပှီ ကနှတွဲ့သူတှကေိုလညွး အငှိုးအာဃာတ မထားခငှတွော့ပါဘူး ၊အဲ့တာကှောင့လွညွး တရားခံကို မမ ကိုယတွိုငွ သှားမကှည့ခွဲ့တာပေါ့ ၊ ဒေါသတော့ ဖှဈမိတာပေါ့လေ ၊ မောငွ ဝဋကွှှေးတှေ ဆပရွတယလွို့ပဲ မှတယွူမိတယွ ” မိမိ ဆကပွှောသညွ။ ” မနေဲ့ သမီးလေး အပေါွ ပကှကွှကမွှုတှအတှကွေ ဆပရွတယလွို့ပဲ သဘောထားလိုကတွယွ ” ” ဟုတွ မမေ သဘောထားကို ကိုယခွငွှးစာပါတယွ ” နှဈယောကသွား ခဏ တိတဆွိတသွှားသညွ ။ ” ညီမ လာရငွးကိဈစက ဒီလို အမ ” ” အငွး ” ” ကိုကောငွးမငွး အခနွးထဲက မမတှေေ့တယဆွိုတဲ့ ကှနဒွုံးကိဈစ ၊ ထပစွုံစမွးဦးမလား မမေ ” မိမိ သူနဲ့ ပကသွကတွဲ့ အာရုံတှေ အကုနရွှငွးပဈလိုကခွငှပွှီ ။ တဈခုခု သိရလညွး ဘာမှ မထူးတော့တာပဲလေ ။ ” တောပွါပှီ ညီမ ရယွ ထားလိုကပွါတော့ ” ” ဟုတကွဲ့ရှင့ွ ညီမ အဲ့တာလေး လကစွ လာသတတွာ ” ရှေ့နမလေေးက ပှုံးရှှငစွှာ ပှောနသညွေ ။ ခဏကှာတော့ သမီးလေးကို မုန့ဖွိုးပေးပှီး နှုတဆွကပွှနသွှားသညွ ။
မိမိ စိတပွနွး ၊ လူပနွး နဲ့ ရကအွတောမွှားမှား ဖှတသွနွးခဲ့ရပှီးပှီ ။ သမီးလေးကို ကှည့ရွငွး ခှနအွားတှေ မှေးရပါဦးမညွ ။ မိခငကွောငွးဖှဈဖို့ သမီးလေးရှေ့က မားမားမတမွတွ ရပတွညပွေးရပါဦးမညွ ။ ငုဝါ ကိုကှီးနှင့ွ နောကဆွုံးတှေ့ခဲ့သည့နွေ့ ၊ နောကဆွူံးအတူ ရှိနခေဲ့သည့ွ အခိုကအွတန့တွိုငွးကို အမှဲ သတိရနခေဲ့သညွ ။ လှကေားအဆငွးမှာ မမကို တှေ့ရတော့ အံဩစိူးရိမမွိရသေးသညွ ။ ခုတော့ ဘယသွူမှ မသိတဲ့ ကိုကှီးနှင့ွ သူ့အကှောငွးက အခိုးအငှေ့လေး သဖှယွ ပှောကကွှယသွှားပှီ။ အဲ့ဒီညက ကိုကှီး အကှောငွးကှားမိပှီး တဈညလုံးငိုသညွ ။ မာမား မသိအောငွ ခိုးရှိုကနွခေဲ့သညွ။ ဒီလို ခှဲရလိမ့မွယလွို့ လုံးဝ မတှေးထားမိခဲ့ပါ ။ တိုကဆွိုငမွှုတှေ ရှိတိုငွးတော့ သတိရနမေိဆဲပါ ကိုကှီးရယွ ။ နောကဘွဝမှာ ကိုကှီးနဲ့သာတှေ့ခှင့ရွခဲ့ရငွ — ။ ” အခစှသွညွ အတတြ နှင့ွ ရငဆွိုငရွလှှငွ ပူလောငလွာတတွ၏ ” ” စှဲလမွးခှငွးသညွ အထိနွးအကှပမွဲ့လှှငွ ဘေးဉပဒွ ကို ဖှဈစသညွေ ” ကိုလမငွးတဈယောကွ ကုနစွုံဆိုငလွေး ရှေ့ ကားထိုးရပလွိုကသွညွ ။
” ဒေါွဒေါွ ရေ အဒေါတွူမကို ကှှနတွောရွောကပွှီ ပှောပေးပါဦး ” ” အေးအေး ခဏ ငါ့တူရေ ” ဆိုငထွဲမှ အသံပဲကှားရသညွ ။ လူမမှငရွ ။ ခဏ နတေော့ ပှနထွှကလွာသညွ ။ ” ခုမှ ရခှေိုး ပှီးလို့ ခဏ စောင့ပွါဦးတဲ့ ငါ့တူရေ မငွးအခှိနရွတယမွလား လာ ဆိုငထွဲ ရနှေေးလေးဘာလေး သောကရွအောငွ ” ပှောပှောဆိုဆို အတငွးခေါလွို့ ကားစကသွတပွှီး ဆိုငကွလေးထဲ ဝငခွဲ့သညွ ။ မေ ဆိုသညမွှာ သူ့ ကားကို ပုံမှနငွှားစီးနကှေ ဖောကသွညွ ဖှဈသညွ ။ ” ဈေးရောငွးကောငွးရဲ့လား ဒေါလွေး ” ” အေး မဆိုးပါဘူး ရောဂါဆိုးနဲ့ဆိုတော့ အရငကွလိုတော့ မသှကဖွူးပေါ့ကှယွ ” ” ဟုတွ ဒါနဲ့ မေ အမှိုးသား အကှောငွးလညွး ကှှနတွောကွှားပါတယွ စိတမွကောငွးစရာပဲနောွ ” ကိုလမငွး ပှောငနွသညေ့ွ နဖူးကို ပှတရွငွး ပှောလိုကသွညွ ။ ” ဟုတပွါ့ ငါ့တူ အိမထွောငွ တဈခု ထူထောငတွော့မယဆွို ရငွ နားလညမွှုရှိဖို့ အရေးကှီးတယွ သူ့ဘကကွိုယ့ဘွကွ အလှှော့ အတငွးလေး ရှိမှ ” ” ဟုတကွဲ့ ဒေါဒွေါွ “။
” အတူနကှရပှေီဆိုရငွ အမှဲ အတူနတခှေားသူအတှကပွါ ထည့စွဉွးစားပေးရတယွ အတတြကို ရှေ့တနွးမတငသွင့ဘွူးလေ ငါ့တူမလေးနဲ့သာ အိမထွောငမွကှဲခဲ့ရငွ ဒီလိုတှေ ဖှဈမှာ မဟုတဘွူး ခုတော့ ငါ့မှေးလေးလညွး သနားစရာ ” ” မေ က ငယပွါသေးတယွ ဒေါဒွေါွ သူ အားကိုးအားထားရှာခှင့ရွှိပါသေးတယွ ” ” အေး မေ က ငယသွေးတယွ မှနတွယွ မငွးက မငယတွော့ဘူး ” ကိုလမငွး မကှလွုံးပှူးသှားသညွ ။ ” မငွးလညွး ယူဖို့လုပတွော့ တဈသကလွုံးတဈယောကတွညွး နမလေို့လား ငါ့ကိုပဲကှည့ွ ” ” ဟုတဟွုတွ ဒေါဒွေါွ ကှှနတွောွ ကားပေါကွပဲ စောင့တွော့မယွ နောွ ” မှှားဦးက ကိုယ့ဘွကလွှည့လွာပှီမို့ ရနှေေးကှမွးပငွ ဆကမွသောကတွော့ပဲ ကားဆီ အမှနွ ပှနလွာခဲ့သညွ ။ ကားပေါွ ထိုငစွောင့ရွငွး ခုနက ဒေါကွှီး ပှောသော စကားတှပှနကွှေားယောငနွမေိတော့သညွ ။ ဪ အခစွှ နဲ့ အတတြ မလှယပွါလား ဟူး —ပှီးပါပှီ။
