ခင်ခင်သိန်းဆိုတာ အသက်က (၂၅)သာ ရှိသေးသည့် လုံးကြီးပေါက်လှလေးဖြစ်ပြီးချောသည်လှသည်ဟူသောစာရင်းဝင်သူတယောက်ပင်ဖြစ်ပါသည်။ဒါပေမဲ့လည်း ယူထားသောယောကျ်ားကကုန်သည်..တလလောက်မှတခေါက်လောက်သာအိမ်သို့ပြန်လာသည်။တခါလာလျှင်တော့တပတ်လောက်နေပြီးပြန်သွားတတ်သည်။ပြန်လာလျှင်လည်းငွေကြေးတွေကအလုံအလောက်ပင်ပါလာတတ်သည်။ သို့ပေမဲ့လည်းခင်ခင်သိန်းသည်နဂိုထဲကမှအသုံးအစွဲကြီးသူဖြစ်၍ယောကျာ်းခရီးထွက်သွားပြီးမကြာခင်ရက်အတွင်းမှာပင်ငွေကပြတ်သွားလေ့ရှိပါသည်။အဲဒီအခါတွင်တော့ခင်ခင်သိန်းသည်အကိုကြီးတယောက်လိုနေသောဦးမောင်မောင်ထံမှငွေချေးရသည်။အတိုကနှစ်ဆယ်တိုးဖြစ်သည်။ကြာလာတော့အတိုးတွေကနစ်လာသည်။ငွေချေးထားကြောင်းကိုလဲယောကျာ်းကိုမပြောရဲ။ဦးမောင်မောင်၏ကြွေးတွေကလည်ပင်းခိုက်၍လာရသည်။
သည်ကြားထဲတွင် ယောကျာ်းဖြစ်သူက သူမနှင့် ကင်းကွာပြီး ခရီးထွက်နေရသည်။ သွေးသားဆူဖြိုးတုံးအရွယ် ခင်ခင်သိန်းတယောက် ဆန္ဒမပြည့်ဝသောဝေဒနာကို ခံစားလာရသည်။သည်တော့လဲတချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ်ဆိုတာမျိုးလိုသူမကိုမကြာခဏရိသဲ့သဲ့လုပ်နေသောဦးမောင်မောင်၏ကွန်ယက်အတွင်းသို့အသာလေးခေါင်းရွိုကာဝင်ခဲ့သည်။ဦးမောင်မောင်ကသူချေးထားသောငွေတွေကိုလျှော်ပစ်ရုံမကသေးဘဲနောက်ပိုင်းတွင်ပုံမှန်ဆိုသလိုပင်သူမကိုထောက်ပံ့ပေးခဲ့ပါသေးသည်။ခင်ခင်သိန်း၏ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေသောကာမဆန္ဒများလည်းပြည့်ဝခဲ့ရသည်။တချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ်ပင်ဖြစ်သည်။ဒီနေ့ညနေလည်းခင်ခင်သိန်းသည်ညီမဖြစ်သူချိုချိုကို ဦးမောင်မောင်၏ အိမ်သို့ စက်ဘီးဖြင့်လိုက်ပို့ခိုင်းပြီး ချိုချိုကို ပြန်လွတ်လိုက်လေသည်။ အခုပင်လျှင် ဦးမောင်မောင်နှင့် ခင်ခင်သိန်းတို့နှစ်ယောက်လုံး အဝတ်အစားများမရှိကြတော့ပဲ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်နေကြပြီး ဦးမောင်မောင်ကပက်လက်လှန်၍နေကာ ခင်ခင်သိန်းက သူ၏ဘေးတွင် ကပ်ရက်ထိုင်နေ၏။
ဦးမောင်မောင်၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ၍ကစားနေ၏။လီးကြီးကလည်းအကြောတွေပြိုင်းပြိုင်းထပြီး တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေလေသည်။ခင်ခင်သိန်းက ဦးမောင်မောင်၏လီးကြီးကို သူမ လက်တဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက ခေါင်းကိုငုံ့ကာ အရင်းကဥကိုလျှာလေးနဲ့ တယုတယလျက်ပေးသည်။လီးတန်ကြီးတလျှောက်လျှာလေးနှင့်တက်လာရင်းဆီးပေါက်ဝထိပ်အကွဲလေးကိုလျှာဖျားလေးနဲ့ထိုးသည်။ပြီးတော့လီးချောင်းကြီးတချောင်းလုံးကို သူမအာခံတွင်းထဲ စုပ်မျိုလိုက်ရော။ ” အ.. အင်း.. မြင့်.. အင့်.. ဟင်း “ဦးမောင်မောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာတွန့်ကနဲတချက်ဖြစ်သွားရပြီးသူ၏ခါးကြီးမှာကော့၍တက်လာ၏။ပြီးတော့ဦးမောင်မောင်၏ လက်နှစ်ဖက်ကခင်ခင်သိန်း၏ဆံပင်တွေကြားထဲထိုးသွင်းကာအားမလိုအားမရဖြင့်ပွတ်သပ်နေ၏။နောက်တော့ဦးမောင်မောင်၏လက်တဖက်ကခင်ခင်သိန်း၏နို့အုံကြီးတွေဆီကို ရောက်သွားပြီး ဆုတ်နယ်နေကာ နောက်တဖက်ကတော့ စူစူမို့မို့လေးရှိနေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ညိုးလက်မနဲ့ဖြဲပြီးလက်ခလယ်နဲ့စောက်စိလေးကို ကလိပေးနေ၏။
ခင်ခင်သိန်းကလည်း ခါးလေးတွန့်ပြီး တင်ပါးကြီးကို ရမ်းကာ ခံစားချက်တွေ အရမ်းပြင်းထန်လို့နေ၏။ ခင်ခင်သိန်းသည် ဦးမောင်မောင်၏လီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့စုံကိုင်ပြီး သူမ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ သွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် သူမရဲ့လျှာလေးနဲ့ ဒစ်ကြီးပတ်ပတ်လည်ကို ယက်ပေးနေတော့၏။ ခဏအကြာမှာတော့ခင်ခင်သိန်းသည်ပက်လက်လှန်နေသောဦးမောင်မောင်၏ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်သို့တက်ခွကာလီးကြီးကိုလက်နှင့်ကိုင်လျှက်သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ထိုးသွင်းကာမှောက်ချလိုက်၏။စူစူမို့မို့လေးဖြစ်နေသောခင်ခင်သိန်း၏စောက်ဖုတ်လေးသည်လီးကြီး၏ဒဏ်ကြောင့်အတွင်းသို့ခွက်ဝင်သွားရတော့သည်။ခင်ခင်သိန်း၏ဖင်ကြီးများ ပြန်ပြီးမြှောက်လိုက်တော့ သူမစောက်ဖုတ်နွုတ်ခမ်းသားတွေက လီးကြီးရဲ့ အကြောကြီးတွေနဲ့ ညိပြီးပြန်ကြွလို့ဖောင်းကားလာပြန်၏။နွုတ်ခမ်းခြင်းစုပ်ပြီး ပူးနေပေမဲ့ခါးအောက်ပိုင်းကတော့ ပူးလိုက် ကွာလိုက်နဲ့ ဖွတ်ဖွတ် ပြွတ်ပြွတ်အသံတွေက အခန်းထဲတွင် ညံနေသည်။
ခင်ခင်သိန်းသည်မျက်စိစုံမှိတ်ကာ အဆက်မပြတ်ဖင်ပြောင်ကြီးကို စကောဝိုင်း ဝိုင်းပေးရင်း ပါးစပ်ကလည်း တဟင့်ဟင့်နှင့် အဆက်မပြတ်မြည်တမ်းနေတော့သည်။ ဦးမောင်မောင်က နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုကိုင်၍ဆွပေးသောအခါ ခင်ခင်သိန်းကဘယ်ညာယိမ်းထိုးလျက်သူ့စိတ်ကြိုက်အားကုန်ဆောင့်လေတော့သည်။အင့်..အင့်.. အား..အား..အသံတွေသည်ခင်ခင်သိန်းတို့၏လိုးချက်အတိုင်းစည်းဝါးလိုက်နေသလိုကာမအထွတ်အထိပ်သို့ရောက်ခါနီးပြီလားမသိ။ ခင်ခင်သိန်းသည်တဖောင်းဖောင်းဖြင့်ဖိချနေသလိုဦးမောင်မောင်၏လီးကြီးကလည်းခင်ခင်သိန်းစောက်ခေါင်းလေးထဲကိုဗြစ်ကနဲဗြစ်ကနဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသည်။ဦးမောင်မောင်ကခင်ခင်သိန်း၏ကော့နေသောနို့အုံကြီးကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့ပေးနေရင်းကသူ၏လက်နှစ်ဖက်ကလဲခင်ခင်သိန်း၏ဖင်သားကြီးများကိုဆုတ်နယ်ချေမွပေးနေ၏။နှစ်ဦးသားအရှိန်ပြင်းစွာလိုးနေကြရင်းကခင်ခင်သိန်း၏ဖင်ကြီးသည်ဆောင့်နေရာမှတဖြေးဖြေးအရှိန်လျော့ကျသွားလေတော့သည်။
မျက်လေးများမှေးစင်းရင်းစောက်ရည်များကဦးမောင်မောင်၏ဂွေးအုကြီးများပေါ်မှတဆင့်အိပ်ယာခင်းပေါ်သို့စီးကျသွားကြတော့သည်။အားပါးတရလိုးကြပြီးနောက်အကိုကြီးဦးမောင်မောင်ကအိပ်ယာပေါ်တွင် အရက်သောက်ရင်းအမောဖြေနေလေသည်။ခင်ခင်သိန်းလည်းရေချိုးခန်းဖက်ထွက်ခဲ့ရင်းရေကိုတဝကြီးချိုးလိုက်သည်။သူမတကိုယ်လုံးလန်းဆန်းသွားပြီးစောက်ဖုတ်လေးရော နို့ကြီးတွေကိုပါ ဆပ်ပြာတိုက်နေသည်။ ” ခင်ရေ အကိုကြီး ရေချိုးမယ်ကွာ “ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်ရောက်ချင်း ဦးမောင်မောင်သည် ခင်ခင်သိန်းကို ဖက်၍နွုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ပစ်လိုက်၏။လက်တဖက်ကလည်း ခင်ခင်သိန်း၏ စောက်ဖုတ်ကို မထိတထိဆွပေးနေပြန်သည်။ ခုလေးတင် လိုးခဲ့ပြီးတဲ့လီးကြီးကလည်း ထောင်မတ်မာကျောလို့နေသည်။ ခင်ခင်သိန်းလည်းပုထုဇဉ်မို့ ဘာခံနိုင်မှာလဲ။ အကိုကြီးဦးမောင်မောင်ရဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကို ပြန်ဖက်ပြီး နမ်းရင်း သူ့လီးကြီးကို ဆုတ်ကာ ဆုတ်ကာနဲ့ ပွတ်ပေးနေမိတော့၏။
တင်းအိနေတဲ့ ခင်ခင်သိန်းရဲ့နို့အုံထွားထွားကြီးကို စို့ရင်း လက်ခလယ်နဲ့သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲထိုးထိုးပြီးကလိပေးနေပြန်သေးသည်။ခင်ခင်သိန်းသည်သည်အတိုင်း မနေနိုင်ဖြစ်လာတော့သည်။ဦးမောင်မောင်၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ရင်းရင်ဘတ်ရောလည်ပင်းကိုပါခပ်ဖွဖွလေးကိုက်ပစ်လိုက်သည်။ခင်ခင်သိန်းရဲ့နို့အုံတွေကို အကိုကြီးလက်က ချေမွနေလိုက်တာ ကြေမွပြီး နို့တွေတွဲကျသွားမှာပင် စိုးမိသည်။ ” ချစ်တယ် ခင်လေးရယ် အကိုကြီး သိပ်ချစ်တယ် “” ခင်လေးလဲ အတူတူပါပဲ အကိုကြီးရယ်.. “” လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား..ခင်လေးရယ်”နှစ်ခေါက်ပင် မပြောရပါ။မွန်ထူနေတဲ့ခင်ခင်သိန်းတယောက်ခပ်ကျဉ်းကျဉ်းရေချိုးခန်းထဲကကြမ်းပြင်လေးမှာပင်လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်တယ်။လေးဘက်ထောက်ကာကုန်းထားသည့်အတွက် ပြူထွက်နေသော ခင်ခင်သိန်း၏ စောက်ဖုတ်နီတာရဲလေးကို အကိုကြီးဦးမောင်မောင်က သူ့လီးကြီးနဲ့တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်တော့သည်။
အား.. အင်း.. ဟင်း.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. အား.. အသံတွေက ရေချိုးခန်းထဲတွင် ဆူညံနေတော့သည်။ ဦးမောင်မောင် လိုးလိုက်တာ တအားပင်ဖြစ်သည်။ ခင်ခင်သိန်း၏နို့ကြီးနှစ်လုံးက စုံကိုင်ဆွဲကာ အငမ်းမရဆောင့်နေသည်။ ရေတွေစိုနေသဖြင့်လည်း အသံများမှာ ဆူညံနေသည်။ အိမ်ထဲတွင် လူမရှိ၍ တော်သေးသည်။ “အား..အား..ကျွတ်..ကျွတ်..”ခင်ခင်သိန်းကလည်းအကိုကြီးဆောင့်အားကောင်းစေရန်သူမ၏ဖင်ကြီးကိုနောက်သို့ပစ်ပစ်ပေးနေမိသည်။ခင်ခင်သိန်းတယောက်အလိုးခံခဲ့ဘူးသမျှ လီးတွေထဲမှာတော့ အကိုကြီး၏ လီးက အရှည်ဆုံးမို့ထင်၏။ သူမ၏ သားအိမ်ကိုပင် လာ၍ လာ၍ ထောက်နေသည်။”အင့်..အင့်..နာနာဆောင့် အကိုကြီး..ခင်လေးကိုမညှာနဲ့..ဖွတ်..ဖွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..”ခင်ခင်သိန်းထန်နေမှန်းသိ၍ဦးမောင်မောင်တယောက်မျက်နှာနီမြန်းကာနားထင်ကြောများထောင်လာသည် အထိ အစွမ်းကုန် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးပေးနေသည်။
အသံတွေမြည်ပြီး လိုးအားကလဲ ပိုကြမ်းလာသည်။ “ကောင်းလိုက်တာ..အကိုကြီးရယ်..”မကြာခင်မှာပင်အဝင်အထွက်မှန်နေသောလီးကြီးသည်ပိုမာကျောလာပြီးစောက်ပတ်ထဲအဆုံးထိဝင်ရန်အားနဲ့ဆောင့်ဆောင့်ထိုးလိုက်တိုင်းရှေ့သို့စိုက်ကျသွားပေမဲ့ခင်ခင်သိန်းကကျေနပ်နေ၏။အချက်ပေါင်းမရေမတွက်နိုင်လောက်အောင်လိုးပြီးနောက်အကိုကြီးတယောက်ငေါက်ကနဲဆတ်ကနဲဖြစ်ကာပူနွေးချွဲပြစ်သောလရည်တို့ကိုခင်ခင်သိန်း၏စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ပန်းထဲ့လိုက်တော့သည်။ခင်ခင်သိန်းမှာလဲသူမ၏ဖင်ကြီးကိုရွုံ့ရင်းသက်ပြင်းချလိုက်တော့သူမ၏စောက်ရည်လေးများသည်လည်းရွဲကနဲထွက်ကုန်တော့၏။ခင်ခင်သိန်းသည်ကျောလေးကော့ပြီးအကိုကြီးဦးမောင်မောင်ရင်ခွင်ထဲမှီလိုက်ရင်ဘဲသူမ၏နို့ကြီးများကိုစုံချေခြင်းခံလိုက်ရပြန်သည်။အတော်လေးကြာတော့မှခင်ခင်သိန်းကသူ့ရင်ခွင်ထဲကထွက်ပြီးရေချိုးပြစ်လိုက်သည်။အကိုကြီးဦးမောင်မောင်၏ကြောက်စရာကောင်းလှသော လီးကြီးကတော့ မာပြီးတောင်နေဆဲပင်ဖြစ်တော့သည်။
ချိုချိုတယောက် သူမ၏အစ်မ ခင်ခင်သိန်းကို ဦးမောင်မောင်အိမ်ရှေ့မှာ ချပေးခဲ့ပြီး ရုပ်ရှင်ရုံရှေ့ကို ရောက်လာတော့ အောင်မင်းက အဆင်သင့်စောင့်နေ၏။ ဒီလိုနှင့် ချိုချိုသည် အောင်မင်းနှင့်အတူ ရုပ်ရှင်ရုံထဲဝင်ခဲ့တော့သည်။ရုပ်ရှင်ပြလို့အတော်ကြာတာတောင် အောင်မင်းက ချိုချိုဖက်ကို ကပ်မလာဘူး။ ခါတိုင်းဆို ရုပ်ရှင်ရုံထဲ ရောက်ပြီး မီးမှိတ်တာနဲ့ အတင်းပဲဖက်ပြီး အငမ်းမရနမ်းနေကျကိုး။ အခုတော့ အောင်မင်းက တမျိုးဖြစ်နေ၏။ ဘယ်ရမလဲ ချိုချိုက အောင်မင်း၏မျက်လုံးတွေရှေ့ကို သူမ၏လက်ဝါးဖြင့် ကာလိုက်၏။ ” ဘာဖြစ်နေတာလဲ ကိုအောင်.. “ဒီတော့မှဘသားချောကနတ်သံမနှောဘဲပြောတော့၏။သူဟာအချစ်ကံဆိုးသူရယ်ပါတဲ့၊သူ့ကိုကောင်မလေးတယောက်ကမချစ်ဘဲနဲ့ ချစ်ဟန်ဆောင်နေတာပါတဲ့၊ချိုချိုကိုစောင်းပြောတာပေါ့၊သမီးရည်းစားဖြစ်လာတာတနှစ်ကျော်ကြာခဲ့ပြီးတခါမှလွတ်လွတ်လပ်လပ်မတွေ့ရဘူး၊ဒီနေ့တော့နှစ်ယောက်ထဲတွေ့ချင်တယ်၊ တကယ်မချစ်ဘူးဆိုလဲ ရပါတယ်ဟု ဆိုလာ၏။ဒီလိုပြောလာတော့လဲ သနားစရာပင်ဖြစ်၏။
သူ့ပခုးပေါ်ချိုချိုရဲ့ခေါင်းလေးတင်ပြီးသူ့နားရွက်လေးကိုချိုချိုက နမ်းလိုက်၏။ ဒီတော့ ဖိုမဓါတ်တို့တွေ့ကာ ချက်ချင်းမီးတောက်ခဲ့ရ၏။ ခေါင်းလေးတွေပူးပြီး နွုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းကြတော့၏။ အောင်မင်းရဲ့လက်တဖက်ကလည်းချိုချိုရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကိုအသာပွတ်ပေးနေပြီးခဏကြာတော့ချိုချိုရဲ့လက်လေးကိုဆွဲကာသူ့လီးကြီးကိုကိုင်ခိုင်းပြန်သည်။ဘေးကလူများကရုပ်ရှင်ထဲတွင်သာအာရုံစိုက်နေသည့်အတွက်တော်သေး၏။ကဲလွန်းနေသည့်ကိုအောင်၏လီးကြီးကလက်တဖက်နဲ့ဆုပ်ထားတဲ့ကြားမာတောင်ပြီးတဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေ၏။ ဒီတခါနို့လေးတွေကိုအနယ်ခံရပြီးနွုတ်ခမ်းချင်းအစုပ်မှာချိုချိုတယောက်စစ်ခနဲခံစားလိုက်ရသည်။သွားပြီ၊စိတ်တွေကြွလို့စိမ့်ထွက်လာတဲ့စောက်ရည်တွေကြောင့် ရုပ်ရှင်မပြီးခင် ထပြီးထမိန်ပြင်ဝတ်ရဦးမည်ဖြစ်သည်။ “ဟယ်..ကိုအောင်အိပ်တဲ့ထပ်ခိုးလေးကအကျယ်ကြီးနော်..ကဲ..ဘာပြောမှာလဲကိုအောင်..နှစ်ယောက်ထဲကျပြောမယ်ဆို..””ချစ်တယ်ချိုချိုရယ်..သိပ်ချစ်တယ်ကွာ”အသံတုန်တုန်ရင်ရင်နဲ့ပြောရင်းအောင်မင်းကချိုချို၏နောက်မှသိုင်း၍ဖက်ကာလည်တိုင်လေးကိုနမ်းတော့၏။
လက်တဖက်ကလည်းနို့အုံလေးတွေကိုအုပ်ကိုင်ထားရင်းနောက်လက်တဖက်ကစောက်ဖုတ်လေးကိုထမိန်ပေါ်မှပွတ်ပေးနေလိုက်တာချိုချို၏ရင်ထဲတွင်လွိုက်ဖိုနေရတော့၏။နောက်တော့မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်ကာနွုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကြပြန်သည်။ ကျောသိုင်းဖက်ရင်းနဲ့ဇစ်လေးဖြုတ်ပြီး အင်္ကျ ီကို ချွတ်လိုက်တော့သည်။ ဘရာစီယာလေးအတွင်း မလုံ့တလုံ့ဖြစ်နေရှာတဲ့ နို့နှစ်လုံးကို နမ်းနေသည့်အောင်မင်းမှာကလေးတယောက်လိုပင်။နို့နှစ်လုံးအကြားထဲကိုတရွိုက်မတ်မတ်နမ်းရွုံသည်။ နို့အားမထိတထိကိုက်လိုက်လျှာဖြင့်လျှက်လိုက်နှင့်ဆွနေသည်။ပြီးတော့ကိုအောင်ကချိုချို၏လက်တဖက်ကိုအသာဆွဲပြီးသူ့လီးကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။အောင်မင်း၏အကြောပြိုင်းပြိုင်းထလျက်မာတောင့်နေသောလီးကြီးမှာအတော်ပင်ကြီး၏။လက်ကလေးနဲ့အားကုန်ဖျစ်ညစ်တာအောင်လက်ညိုးနဲ့လက်မကောင်းကောင်းမထိချင်။ ” အင်း.. ဟင်း.. ကိုအောင်ရယ်..”အသံလေးမှမဆုံးခင်အောင်မင်းကသူမကိုနွုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာစုပ်ပြန်သေးသည်။
ဖောင်းကြွလာနေတဲ့ချိုချိုရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကို ထမိန်ပေါ်ကခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်နေပြန်တော့ချိုချိုတယောက်မရိုးမရွနဲ့အားမလိုအားမရဖြစ်လာရတော့သည်။အောင်မင်းကနွုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ရင်းချိုချိုကိုအိပ်ယာပေါ်လှဲသိပ်ပေးလိုက်၏။ ချိုချို၏လည်ပင်းလည်တိုင်လေး နို့လေးများကို နမ်းပေးရင်းက တဖြေးဖြေးအောက်ဘက်ကို လျှောပြီးသူမ၏ချက်ကလေးဆီရောက်လာတော့သည်။ ချိုချိုခမျာလည်း အင်း..ဟင်း..ဟင်းဟူသောအသံလေးများညီးတွားလျှက်သူမလက်ကလေးများဖြင့်အောင်မင်း၏ခေါင်းကဆံပင်များကိုထိုးဖွပေးနေမိသည်။ဒီအချိန်မှာပဲ ချိုချိုရဲ့ကိုယ်လုံးကလေးဟာ လူးလူးလွန့်လွန့်ဖြစ်လာလျက် အောင်မင်းက သူမ၏ထမီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ချိန်တွင် ဖင်ကလေးကိုပင် ကြွပေးလိုက်မိတော့သည်။ အောင်မင်းကချိုချို၏ဖြူဖြူဖွေးဖွေးပေါင်လုံးကြီးတဖက်ကိုနမ်းရွုံရင်းကျန်လက်တဖက်ကတော့ဖင်သားကြီးများကိုဆုပ်ချေနေလေသည်။အဲ့ဒီနောက်တော့သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ခေါင်းဝင်ပြီးဖောင်းမို့နေတဲ့ စောက်ဖုတ်နီတာရဲလေးကို လက်နဲ့အသာဖြဲပြီး စောက်စိချွန်ချွန်လေးကို သူ၏လျှာကြမ်းကြီးဖြင့် ကုန်းရက်လိုက်တော့သည်။
”အ.. ကိုအောင်.. အင်း.. ဟင့်.. ကိုအောင်ရယ်.. ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွယ်.. အင်း.. ဟင်း.. ဟင်း.. အား.. အား.. “ချိုချို၏ခါးလေးမှာကော့၍ ကော့၍ တက်လာရင်း သူမ၏အသက်ရှူသံများသည်လည်း ပြင်းလာရလေသည်။ ” အင့်.. ဟင့်.. ချိုချိုမနေနိုင်တော့ဘူးကွယ်.. “ချိုချိုမှာ ပြောရင်းက အားမလိုအားမရဟန်ဖြင့် အိပ်ယာခင်းကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ချေနေတော့သည်။ချိုချိုတယောက် စစ်ကနဲကျင်ကနဲခံစားနေရသည်မို့ညီးတွားနေရခိုက်သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့လျှာကြီးအဆုံးအထိတွင်လာချိန်မှာတော့ဖင်ကြီးပင်ကြွတက်သွားရတော့သည်။အောင်မင်းက ချိုချို၏ စောက်မွေးလေးများကို ဖွဖွလေးဆွဲပြီး စောက်ဖုတ်နွုတ်ခမ်းအတွင်းသားများကို ငုံရင်းစောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း အထက်အောက် လျှာဖြင့် ကလိပေးနေပြန်သည်။အောင်မင်း၏လျှာဒဏ်ကြောင့် ချိုချိုခမျာ ခါးလေးတွန့်ပြီး ကော့၍ ကော့၍တက်လာသည်။ချိုချို၏စောက်ပတ်တခုလုံးလည်း ပူနွေးလာပြီးရင်ထဲ ဟာ၍ဟာ၍သွားရ၏။
သူမ အသဲထဲပင် ကျင်ပြီး အေးစိမ့်သွားနေရတော့၏။ ချိုချိုသည် တခါမှ အမွုတ်မခံခဲ့ဘူးတော့ စောက်ပတ်ထဲကလား၊ ရင်ထဲကလားပင်မသိဟာသွားသလိုလိုဖိုသွားသလိုလိုဖြင့်ဖင်ကြီးများကိုပင်ကော့ကော့ပေးနေမိသည်။ အရသာရှိလိုက်တာကလဲမပြောပါနှင့်တော့။တခါတခါများအောင်မင်းရဲ့လျှာကြမ်းကြီးကချိုချိုရဲ့စောက်စိလေးကိုပွတ်တိုက်သွားတဲ့အခါဆိုရင်ချိုချိုတယောက်ဘယ်လိုကြီးခံစားသွားရမှန်း မသိဘူး။ချိုချိုတယောက် အောင်မင်းရဲ့ခေါင်းကို အတင်းထဖက်ပြီးနွုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ပစ်လိုက်တော့သည်။ဒီအခါမှာတော့ကိုအောင်ကချိုချိုရဲ့ဖင်သားကြီးကို ဆုပ်နယ်ပေးပြန်ပါသည်။သူတို့နှစ်ဦးစလုံးကာမစိတ်တွေပြင်းပြင်းထန်ထန်တက်ကြွနေကြပြီဖြစ်သည်။ခဏနေတဲ့အခါမှာတော့အောင်မင်းကချိုချိုကိုတစောင်းလဲှအိပ်ခိုင်းပြီး နောက်ကနေ သူမပေါင်တလုံးကို မပြီးဖြဲကာ နီတာရဲနေတဲ့ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ သူ၏ လီးကြီးကို အသာတေ့ရင်း ဖြေးဖြေးချင်းသွင်းလိုက်တော့သည်။
” အ..အ.. နာတယ်.. ကိုအောင်ရယ်..အင်း..”အောင်မင်း၏လီးကြီးသည်ချိုချို၏စောက်ပတ်လေးထဲတဝက်မရှိတရှိဝင်နေတဲ့အခိုက်မှာပင်စောက်ခေါင်းတခုလုံး ပြည့်ကျပ်သိပ်နေတော့၏။အောင်မင်းကသူ၏လီးတန်ကြီးကိုအသာရပ်ထားပြီးသူမနို့ကြီးတလုံးကိုနယ်ပေးရင်းနောက်နို့သီးခေါင်းလေးတခုကိုရွရွလေးချေပေးနေ၏။အောင်မင်းကသူမ၏လည်တိုင်လေးနှင့်ဆံစပ်လေးများကိုလျှာဖျားလေးဖြင့်ကလိပေးနေသည်။ချိုချိုကလဲဖင်ကြီးများကိုနောက်သို့မသိမသာကော့ကော့ပေးနေမိသည်။အလိုက်သိသော လီးကြီးက ဖြေးဖြေးမှန်မှန်ပင် စောက်ပတ်လေးထဲ တိုးဝင်သွားတော့သည်။ “ဖွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်..အား..အား..အင်း..ကျွတ်..ကျွတ်..”ငြီးသံလေးများထွက်လာသလိုချိုချို၏ရင်ထဲမောလာသလိုအောင်မင်း၏လီးကြီးကလည်းသူမစောက်ပတ်လေးထဲပိုကြီးလာသလိုခံစားလာရသည်။လီးကြီးကဆောင့်ချက်မှန်မှန်ဖြင့်ဝင်ထွက်နေသော်လည်းကာမစိတ်ပြင်းထန်နေသောချိုချိုကတော့အားမလိုအားမရဖြစ်ကာသူမ၏ဖင်ကြီးကိုနောက်သို့ပစ်ပစ်ပေး၏။
အောင်မင်းကဆောင့်၍အလိုးချိုချိုကဖင်ကြီးနောက်သို့ပစ်အပေးမှာဆုံသွားလျှင်တော့လီးကြီးသည်သူမရင်ခေါင်းထဲရောက်ရောက်သွားသလားပင် အောက်မေ့ရသည်။ ” တခါထဲကို အောင့်အောင့်သွားတာပဲ.. ကိုအောင်ရယ်.. “တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လာသည်။ အောင်မင်းက သူမနို့ကြီးတွေကိုအတင်းချေရင်း ဆောင့်ချက်တွေကို အရှိန်မြ ှင့်လာသည်။ နှစ်ဦးသား ချွေးတွေရွဲနေပေမဲ့အသဲထဲအေးနေ၏။”ဆက်ဆောင့်ပေးပါ..ကိုအောင်ရယ်..နာနာလေးဆောင့်ပေးစမ်းပါ..ချို ဘယ်လိုဖြစ်လာမှန်းမသိဘူး.. “အောင်မင်းက ကြုံး၍ကြုံး၍ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရာနှစ်ဦးသားကာမပန်းတိုင်သို့ရောက်သွားကြပြီးစောက်ရည်များနှင့်သုက်ရေများ ရွဲရွဲစိုကုန်တော့လေသည်။ ခဏအကြာမှာတော့အနားယူနေရင်းအောင်မင်းကချိုချို၏နွုတ်ခမ်းလေးများကိုခပ်မျှင်းမျှင်းလေးစုပ်ပေးနေသည်။ချိုချိုကလဲအောင်မင်းတကိုယ်လုံးကိုဖက်ရင်းပြန်၍နမ်းပေးလိုက်သည်။
ရမ္မက်စိတ်တွေငြိမ်းအေးမသွားသေးသောချိုချိုကအောင်မင်း၏လီးချောင်းကြီးကိုလှမ်းကိုင်လိုက်သည်။လီးတောင်မနေပဲနဲ့တောင်လုံးပတ်ကတုတ်ပြီး နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး။ချိုချိုအားပါးတရဆုပ်ကိုင်ကာဖျစ်ညှစ်ပွတ်သပ်မိတော့လက်ထဲတွင်တစထက်တစစံချိန်မှီအောင်ပင်မာတောင်လာခဲ့ရချေပြီ။ချိုချိုကသူမ၏ပေါင်တန်ကြီးတဖက်အောင်မင်း၏ပေါင်ပေါ်သို့ခွတင်လိုက်တော့လီးတန်ကြီးမှာသူမစောက်ဖုတ်လေးနှင့်မလွတ်မလပ်ဖြစ်ကာထိုးထောက်မိလိုက်ပြန်ပါသည်။ အောင်မင်းကချိုချို၏နွုတ်ခမ်းလေးများကိုဆွဲစုပ်ရင်းကပေါင်ကြီးတဖက်ကိုသူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲထိုးသွင်းလိုက်ပြီးနောက်လီးတန်ကြီးကိုစောက်ပတ်အဝတွင်တေ့ကာထိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။ခါးလေးတွန့်သွားရာမှပင်ချိုချိုသည်စောက်ပတ်ကြီးကိုကော့၍ပေးလိုက်ကာအောင်မင်းကလဲသူမ၏ခါးလေးကိုဆွဲ၍ဆွဲ၍ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။” အင့်.. ဟင့်.. ကို..ကိုအောင်ရယ်.. ဟင့်.. ဟင့်.. “လီးတန်ကြီးဝင်သွားပြီဆိုကတည်းက ချိုချိုတယောက်မျက်လုံးတွေမှေးစင်းကာကျိတ်မနိုင် ခဲမရဖြစ်နေရလေသည်။
အောင်မင်း၏ဆောင့်ချက်တွေကလည်းစီးစီးပိုင်ပိုင်ဖြင့်ပြင်းထန်လှသလိုသူမ၏စောက်စိလေးကိုဖိသိပ်သလိုပင်ဖြစ်နေပြန်တော့အသဲခိုက်အောင်ကောင်းနေရလေသည်။မကြာလိုက်ပါချေ။အောင်မင်းကိုဖက်ထားသောသူမလက်နှစ်ဖက်မှာတိုး၍တင်းကြပ်စွာဖက်လိုက်သလိုအောင်မင်းလက်တွေလည်းသူမခါးလေးကို အတင်းပင်သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်တော့သည်။ “အ..အင့်..ဟင်း..အား..ဟင့်..”လှမေသည်အသက်(၂၆)တခုလပ်တယောက်ဖြစ်ကာငွေကြေးလည်းပြည့်စုံသူတဦးဖြစ်သည်။ယောကျာ်းဆုံးသွားသည်မှာသုံးနှစ်ခွဲခန့်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်ပြီး ကာမအရသာကို ချိုသည်၊ ခါးသည်သိနေရက်နဲ့ သူမ၏မပြည့်ဝသော ဆန္ဒများအတွက် ရတက်မအေးနိုင်အောင်ဖြစ်နေရလေသည်။ယနေ့ညလဲ ကြွေးတောင်းသွားစရာရှိသဖြင့်အောင်မင်းကိုအဖော်ခေါ်ထားသည်။မိန်းမသားတယောက်ထဲနေသူမို့ဟိုနားသည်နားသွားစရာရှိလျှင်အောင်မင်းနဲ့သာသွားလေ့ရှိပါသည်။အောင်မင်းမှာသူမထက်အသက်အများကြီးငယ်သည်မို့လူအမြင်လဲတင့်တယ်သည်။
အပြင်သွားမည်ဖြစ်၍တံခါးအားလုံးပိတ်ကာအဝင်အထွက်ပေါက်လေးသာအသာဟထားလိုက်သည်။အောင်မင်းသည် ဟထားသော တံခါးလေးကို တွန်းဖွင့်ကာ အိမ်ထဲသို့လှမ်းကြည့်၍ပြုံးပြလိုက်ပြီးထိုင်ရာမှအထတွင်မလှမေသည်သူမခေါင်းလေးကို လက်တဖက်မှ ကိုင်ရင်း ကုလားထိုင်ပေါ်သို့ ပြန်ထိုင်ကျသွားသည်။ ” အို..မူးလိုက်တာ.. “အောင်မင်းက ကမန်းကတန်းအနားသို့ရောက်သွားသည်။ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘဲ မလှမေ၏နားထင်လေးနှစ်ဖက်ကိုသာ နှိပ်ပေးနေ၏။ မွေးကြိုင်လှသောလှမေ၏ရနံ့များကအောင်မင်း၏ရင်ကိုလွုပ်ခါလေပြီ။ထို့အပြင်အသက်ရှူလိုက်တိုင်းနိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်နေသောနို့အုံဖောင်းဖောင်းမို့မို့တွေက်လဲရမ္မက်စိတ်ကိုနွိုးဆွနေချေသည်။ အောင်မင်းသည်တံထွေးကိုမျိုချရင်းယပ်ခပ်ပေးနေသည်။သူမကိုစိုက်ကြည့်ကာယပ်ခတ်ပေးနေသောအောင်မင်းကိုမျက်လုံးလေးမှေးကြည့်ရင်းက လှမေ ထဖက်ချင်စိတ်တွေပေါက်နေရသည်။ မိန်းမသားမို့သာထိန်းနေရသည်။
အောင်မင်းအဖို့လဲ အခက်တွေ့နေသည်။ ဟိုတနေ့ကမှချစ်သူချိုချိုကိုပါကင်ဖွင့်ပြီးအသာချော့လိုးခဲ့သည်။ချိုချိုကိုနှစ်ချီနှစ်မောင်းလိုးပြီးသူ့ကိုနောက်ထပ်အတွေ့မခံသဖြင့် အောင်မင်း ကာမဆန္ဒတွေ မငြိမ်းသေးချေ။ ယခုလဲ ဒီလောက်တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် ဆော်ကြီးနဲ့ ပူးပူးကပ်ကပ်နေနေရတော့ စိတ်တွေမနည်းထိန်းနေရသည်။ မှိန်းနေသော မလှမေကို ကြည့်ရင်းအောင်မင်းတယောက်တက်လိုးပစ်ချင်စိတ်တွေပေါက်လာသည်။သူ၏လီးတန်ကြီးကတော့ပုဆိုးအောက်မှာတောင်မတ်နေသည်မှာ ပုဆိုးပင် ငေါထွက်လို့နေသည်။ အခုနေ မလှမေသာမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရင်တော့အခက်ပဲဟုတွေးမိနေ၏။လှမေ၏မျက်ခွံလေးများအသာမှေးရင်းအောင်မင်း၏ပုဆိုးထဲကတဆတ်ဆတ်တောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ကောင်းကောင်းမြင်နေရသည်။ တိတ်ဆိတ်မွုသည် ကာမစိတ်ကိုထကြွစေ၏။လှမေ၏စောက်ပတ်ထဲတွင်လည်းစောက်ရည်လေးများစို့ထွက်နေပြီဖြစ်သည်။
အကြင်နာလေးတွေနဲ့ ယက်ခတ်ပေးနေတဲ့ လေအေးလေးများသည် လှမေ၏ရင်ထဲအသဲထဲသို့ပင် အေးစိမ့်သွားနေသည်။ လှမေတယောက် သက်ပြင်းမျှင်းမျှင်းလေး ချလိုက်မိ၏။ အရွယ်ခြင်းမတူသူမို့ ပိုပြီးသေချာအောင် လှမေအချိန်ဆွဲနေရ၏။ နောက်တော့ မျက်လုံးလေးအသာဖွင့်ကြည့်ပြီး အံ့သြဟန်ဖြင့်… “ဟယ်..အောင်အောင်ခုထိအိမ်မပြန်ရသေးဘူးလား..””ဟုတ်တယ်..မမ၊မမကိုစိတ်မချလို့၊တော်ကြာခေါင်းပိုကိုက်လာရင်ဘယ်သူမှမရှိမှာစိုးလို့””အောင်အောင်ရယ်..ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..”လှမေကအသာအယာထပြီးလဲကျမဲ့ဟန်လေးလုပ်ပြလိုက်တော့လက်သွက်တဲ့အောင်မင်းကလှမ်းပြီးသူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုပွေ့ထားလိုက်၏။ ” လာ..မမ အခန်းထဲ တွဲပို့ပေးမယ် “အောင်မင်း၏ရင်ခွင်ထဲ မှေးရင်း လှမေသည် အခန်းထဲသို့ တွဲဝင်လာခဲ့သည်။ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ထိန်းထားပေးသော အောင်မင်း၏လက်တဖက်ကလှမေ၏နို့အုံလေးကိုဆုပ်ကိုင်ထား၏။အောင်မင်းသည်ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်စေတော့လိုးပစ်လိုက်တော့မည်ဟုဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။
သူကိုင်ထားသောလှမေ၏ရင်သားများသည်မာတင်းနေ၏။တွဲလာရင်းကြီးမားစွံ့ကားတဲ့ဖင်သားကြီးတွေကသူ့ကိုလာပွတ်နေတော့အောင်မင်း၏လီးကတဆတ်ဆတ်တောင်နေပေပြီ။လှမေ၏ခေါင်းက ဆံနွယ်လေးများကို အောင်မင်းတချက်နမ်းပစ်လိုက်သည်။ နုဖတ်နေသောလှမေ၏အသားစိုင်များကလည်းသူ၏ကာမစိတ်ကိုချွန်းမအုပ်နိုင်အောင်နွိုးဆွနေ၏။လှမေ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုကုတင်ပေါ်လှဲသိပ်ရင်းအောင်မင်း၏ကိုယ်လုံးကြီးက ကပ်ပါလာသည်။ သူ့ပခုံးပေါ်သို့တင်ထားသော လက်နှစ်ဖက်ကလဲ မလွတ်။တဦးကိုတဦးစိုက်ကြည့်ပြီးလှလှ၏နဖူးကိုအောင်မင်းကစနမ်းလိုက်တော့သည်။ နှစ်ဦးသား ထိန်းချုပ်ထားသော စိတ်များကိုလွတ်ပေးကာနွုတ်ခမ်းချင်းစုပ်လိုက်မိကြသည်။တော်တော်နှင့်မခွာကြပေ။လှမေကအောင်မင်း၏ကျောပြင်ကိုဖက်ထားသည်။ အောင်မင်းကလဲ အင်္ကျ ီပေါ်မှ သူမနို့နှစ်လုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ချေပေးနေ၏။ “ချစ်တယ်မမရယ်..ချစ်တယ်””မမလည်းမင်းလိုပါပဲအောင်အောင်ရယ်..”အောင်မင်းကလှမေ၏တကိုယ်လုံးကိုပွတ်သပ်ရင်းနှိပ်ကြယ်သီးလေးများကိုတလုံးချင်းဖြုတ်ကာ သူမ၏ဘရာစီယာပေါ်ကနေ နမ်းနေ၏။
ပြီးနောက် ဘရာစီယာအောက်ဖက်ကိုလက်လျှိုသွင်းပြီးနို့အုံကြီးကိုဆွဲကိုင်လျက်နို့သီးခေါင်းလေးကိုချေမွပေးလိုက်သည်။ လှမေ၏နို့အုံကြီးမှာတင်းတင်းအိအိလေးရှိနေသောကြောင့်အရသာခံကာကိုင်နေပေမယ့်ဘရာစီယာခံထားသည့်အတွက်လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကိုင်တွယ်ကာနယ်လို့မရဖြစ်နေသည်။ ထို့နောက် လှမေ၏နောက်ကျောကို လက်လှမ်းပြီး ဘရာစီယာချိတ်ကို ဖြုတ်ကာချွတ်လိုက်သောအခါနို့အုံကြီးနှစ်လုံးကထင်းထင်းလင်းလင်းကြီးပေါ်ထွက်လာပါသည်။ အောင်မင်းသည်မို့မို့ဖောင်းဖောင်းဖြစ်နေသောနို့အုံကြီးများကိုလက်ဖြင့်စုံကိုင်ပြီးစို့ပေးနေသည်။လှမေကတော့သူမလက်ချောင်းလေးတွေကိုအောင်မင်းဆံပင်များအကြား ထိုးဖွရင်းတအင့်အင့်ဖြင့်အသံလေးများထွက်နေရ၏။အောင်မင်းသည်လှမေ၏ခါးလေးကိုပွတ်ပေးနေရာကသူမ၏ထဘီကိုချွတ်လိုက်တော့သည်။လီးနဲ့ဝေးတာသုံးနှစ်တာင်ရှိနေတဲ့စိမ်းစိမ်းညို့ညို့မို့ထွက်နေတဲ့လှမေ၏စောက်ဖုတ်လေးကိုရွရွလေးပွတ်ပေးနေ၏။
အနေရခက်လှသောလှမေကအောင်မင်း၏နွုတ်ခမ်းကိုဖမ်းပြီးလျှာလေးထိုးပေးကာ နွုတ်ခမ်းချင်း စုပ်ပေးနေမိပြန်သည်။ ” ဟင့်..အင့်.. အောင်ရယ်..လိုးမှာဖြင့်လိုးတော့ကွယ်..မမ မနေတတ်တော့ဘူး..အောင်လေးရယ်.. “လှမေ၏ပေါင်နှစ်လုံးကို ဒူးကွေးကာ ထောင်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့အောင်မင်းကသူ့လီးကြီးနဲ့အသာတေ့ပြီးဖိသွင်းလိုက်တော့၏။”ဗြစ်..ဗြစ်..ဖွတ်..ဖွတ်””အား..အား..နာ..တယ်အောင်ရယ်.. “အောင်မင်း၏ရင်ဘတ်ကို သူမ စုံတွန်းထားလိုက်သည်။ အရင်ကအလိုးခံဘူးခဲ့ပေမဲ့ အခုအသစ်ဖြစ်နေတဲ့ စောက်ပတ်လေးက ကျဉ်းပြီးကျိန်းနေ၏။ သို့သော် အောင်မင်း၏လီးကြီးတချောင်းလုံးကတော့လှမေ၏စောက်ပတ်လေးထဲသို့တဆုံးဝင်သွားခဲ့ရချေပြီ။အောင်မင်းကသူမ၏နို့ကြီးများကိုတလှည့်စီစို့ပေးနေတော့ရာလှမေခမျာ တင်ပါးကြီးကိုတွန့်ပြီး ရမ်းလိုက်ရပြီး စောက်ရည်များလဲ ပိုထွက်လာတော့သည်။ ” ပြွတ်..ဖွတ်..ဖွတ်..ပြွတ် “အောင်မင်းက တချက်ချင်းစီလိုးပေးတော့ လှမေခံနိုင်ရည်နဲနဲရှိလာသည်။
သူမ၏စောက်ပတ်နွုတ်ခမ်းလေးများသည် ဆောင့်လိုက်ရင် ခွက်ဝင်သွားပြီး လီးပြန်အနွုတ်တွင် လီးတန်ကြီးနှင့် ကပ်ကပ်ပြီးပါလာကာ အပြင်သို့စူ စူထွက်လာကြရ၏။ထွက်လာသော အရည်များကြောင့် လီးဝင်ထွက်သံများ ပိုကျယ်လာပြီးတရှိန်ထိုးဆောင့်ဝင်လာတဲ့အောင်မင်း၏လီးကြီးကိုလှမေ၏စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများကညှပ်ပြီးဆွဲဆွဲပေးနေသည်။အောင်မင်းကအားရပါးရဆောင့်နေသလို သူမကလည်း ကော့ ကော့ပြီး အလိုးခံနေသည်။ ” ဟင့်..ဟင့်..နာနာဆောင့် စမ်းပါ..အောင်ရယ်..မမပြီးချင်ပြီ.. “” ဖွတ်.. ပြွတ်..ဖွတ်..အာ့..အား “ဒီတခါမှာတော့အောင်မင်းလဲရင်ထဲမှာဘလောင်ဆူနေပြီမို့ ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် လီးတချောင်းလုံး ကျင်တက်လာကာ သုံးလေးချက်မျှ အားကုန်ဆောင့်ပြီး လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးနှစ်လျှက် သုတ်ရည်တွေ တလျှော့ပြီး တလျှော့ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။
မလှမေကလည်း အောင်မင်း၏ခါးကို ခြေနှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲချိတ်လျက် သူမ၏ တင်ပါးကြီး ကော့တင်ထားရင်း တွန့်လိမ်လူးလွန့်နေတော့သတည်း။ ချိုချိုတို့မိသားစုမှာ လူများများရှိသည်မဟုတ်။ အမေရယ်၊ အမေ့နောက်ယောကျာ်းဦးဝင်းစိန်ရယ်၊ အစ်မခင်ခင်သိန်းရယ်၊ ချိုချိုရယ် တအိမ်ထဲနေခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။ ချိုချိုသည် ခင်ခင်သိန်းအိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက သူတို့နှင့်အတူလိုက်နေခဲ့လေသည်။ ခင်ခင်သိန်းယောကျာ်းကိုတင်အောင်ကခဏခဏခရီးထွက်နေရပြီးတလလျှင်ဆယ်ရက်လောက်သာအိမ်မြဲသူဖြစ်သည်။ဒီတခါတော့မခင်သိန်း၏ယောကျာ်းကိုတင်အောင်တယောက်ပြန်လာရမည့်ရက်ထက်စောပြန်ရောက်လာလေသည်။အိမ်တွင်လည်းမခင်သိန်းကမရှိ။အကိုတင်အောင်ပြန်လာတော့ချိုချိုကရေချိုးရန်အိမ်ဘေးသို့အဆင်းဖြစ်သည်။ ကိုတင်အောင်က ထမီရင်လျားထားတဲ့ ချိုချို့ကိုယ်လုံးလေးကို စူးစိုက်ကြည့်သွားသေးသည်။ ချိုချိုရေချိုးနေစဉ်မှာလဲ ကိုတင်အောင်က ပြူတင်းပေါက်နား မယောင်မလည် လုပ်နေတာတွေ့ရသေး၏။ ချို ရင်ထဲမှာတော့ လွုပ်ရှားမိသား။
ကိုတင်အောင်က သဘောကောင်းပြီး မခင်သိန်းကိုလည်း သံယောဇဉ်ကြီးရှာ၏။ ပြီးတော့ ခဲအိုသာဆိုရတယ်။ ချိုချိုအပေါ်လဲ ဂရုတစိုက်ရှိသူဖြစ်သည်။ ရေချိုးပြီးနောက်ခင်ခင်သိန်းတို့အခန်းကိုရှင်းလင်းပြီးခဲအိုအတွက်အိပ်ယာခင်းပေးရန်သတိရ၍သူတို့အခန်းဖက်သို့ကူးလာခဲ့သည်။အိပ်ယာခင်းပေးနေစဉ်ကုတင်ဘေးကို ခြေထောက်တစုံရောက်လာလို့ မော့ကြည့်လိုက်တော့ ကိုတင်အောင်ပင်ဖြစ်သည်။ သူက ချို့ရင်သားတွေကို ငုံ့ပြီးကြည့်နေတယ်လေ။ စောစောက အိမ်နေရင်းမို့ အင်္ကျ ီကြယ်သီးနှစ်လုံးကို ဖြုတ်ထားမိသည်။ ရေချိုးပြီးကာစဆိုတော့အောက်ခံဘော်လီကလည်းမပါချေ။ချိုချို၏ဝင်းမွတ်ဆူဖြိုးသောရင်သားစိုင်နှစ်ခုကအလှပြနေသလို ဖြစ်နေကြသည်။ချိုချိုကိုတင်အောင်ကိုမျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲလို့သူ့ခါးကိုမော့ကြည့်လိုက်တော့ချို့ရင်ထဲလွိုက်ဖိုလို့သွားရသည်။ပုဆိုးအောက်ကသူ့လီးကြီးကဖောင်းကြွလို့နေသည်။ ဟိုတခါက သူတို့လင်မယားလိုးကြတာကို ချို ချောင်းကြည့်ဖူးသည်။
ကြီးမားရှည်လျားလိုက်တဲ့ လီးကြီး။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ချို တံထွေးတချက် မျိုချလိုက်မိသည်။ ဆိတ်ကွယ်ရာမှာကာမစိတ်တွေထတတ်တာမို့ချိုမရဲတရဲလေးနဲ့ထပ်မော့ကြည့်လိုက်တော့ကိုတင်အောင်ကချို့တကိုယ်လုံးကိုမျက်တောင်မခတ်ပဲစိုက်ကြည့်နေတာများ…။ပြီးတော့ကိုတင်အောင်ကချို့ပခုံးနှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ချိုရူးတော့မယ်။ဆတ်ကနဲထပြီးပြေးရရင်ကောင်းမလား။”ဟင်း”ချိုချိုသက်ပြင်းတချက်ခိုးချလိုက်မိသည်။ ငုံ့နေသော ချိုချို၏မျက်နှာလေးကို မော့ယူပြီး အကိုတင်အောင်ကပါးလေးတဖက်ကိုညင်ညင်သာသာနမ်းသည်။ချိုချိုမှာကြည်နူးရွင်ပြမွုလေးနှင့်အတူကာမရမ္မက်ဇောကို ပူးတွဲခံစားလိုက်ရသည်။ပြီးတော့ချို့ပခုံးပေါ်မှသူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုပြန်ရုပ်သိမ်းသွားသည်။သဘောကတော့ချိုချိုထွက်သွားချင်တယ်ဆိုရင်ထွက်သွားနိုင်အောင်လမ်းဖွင့်ပေးတဲ့သဘော။ အသက်ကြီးသူမို့ အသိတရားက ထွက်သွားစေချင်ပေမဲ့ ကာမအခိုးတွေ လျှံနေတဲ့သူ့မျက်လုံးတွေကတော့မသွားပါနဲ့ချိုချိုရယ်ဟုအသနားခံနေဘိအလား။
ချိုချိုတယောက်ရင်တွေဖိုနေလို့လားမသိ။သူမ၏နို့နှစ်လုံးကနိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်နေသည်။ကုတင်စောင်းမှာထိုင်နေတဲ့ချိုကပဲသူ့ရင်ခွင်ထဲဝင်သွားသလား။သူကပဲချို့မျက်နှာလေးကိုမတ်တတ်ရပ်နေတဲ့သူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်တာလားမသိလိုက်မီမှာပင်ချို့မျက်နှာကသူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်လို့နေပြီ။သူကချိုချို့ခေါင်းလေးကိုဖက်ထားရင်းနောက်လက်တဖက်ကချိုဝတ်ထားသောရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုလှမ်းဖြုတ်နေသည်။ပြီးတော့ကိုတင်အောင်ကကုတင်ပေါ်ထိုင်ချရင်းချိုချို့နွုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းစုပ်တော့သည်။ချိုချိုကလဲ သူ့နွုတ်ခမ်းကြားထဲ တိုးဝင်လာသော ကိုတင်အောင့်လျှာကြီးအတွက်အသာလေးအလိုက်သင့်ဟပေးလိုက်သည်။အစ်မရယ်..အမိုက်မချိုချိုကိုခွင့်လွတ်ပါတော့လို့ စိတ်ထဲက အကြိမ်ကြိမ်တောင်းပန်ရင်း သူ့ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိတော့၏။ သို့နှင့် ကိုတင်အောင်က ဖိကပ်နမ်းရွုံ့နေမွုကို ရပ်လျက် နွုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ကာ ကြယ်သီးများပြုတ်ထွက်နေသာ ချိုချို့အင်္ကျ ီလေးကို ချွတ်လိုက်တော့သည်။
တလက်စတည်းပင် ထမီကိုလည်း ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ချိုချိုက တင်ပါးကြီးကို ကြွပေးလိုက်မှသာ လျောလျောလျူလျူကျွတ်ထွက်သွားလေသည်။ တင်အောင်က ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားသော ချိုချို့ဝတ်လစ်စလစ်အလှကို ကြည့်ရင်း နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ “အင့်..ဟင့်..ဟင့်..”ညည်းညူသံလေးပေါ်ထွက်လာပြီးချို့လက်တဖက်ကကိုတင်အောင်ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲရောက်သွားပြီးလီးချောင်းကြီးကိုပုဆိုးပေါ်မှအုပ်ကိုင်လိုက်မိတော့သည်။နို့စို့တာလဲအလွန်သန်တဲ့လူကြီးဟုပင်ဆိုရမလားမသိ။ဟိုဖက်စို့လိုက်ဒီဖက်စို့လိုက်နဲ့။လက်တဖက်ကလဲစောက်ဖုတ်လေးကိုပွတ်ပေးနေ၏။စောက်စေ့လေးကျမှ လက်ညိုး လက်မနဲ့ညှပ်ကာ ပွတ်ချေပေးနေသည်။ ” အာ..အ..အင်း.. “ချိုချိုတယောက် မနေနိုင်တော့ဘူး။ သူ့ပုဆိုးက ဆွဲချွတ်ချပြီး တောင်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို အတင်းဆုတ်ချေပေးမိတော့သည်။ အားပါးပါး..။ လီးကြီးကအကြောတွေတထောင်းထောင်းထလို့နေသည်။
သူကချိုချို့နွုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းစုပ်နေရင်းလိုးချင်စိတ်တွေအရမ်းထန်လာပုံရသည်။ချိုချို့ကိုပွေ့ပြီးကုတင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။ချို့လက်ထဲဆုတ်ကိုင်ထားတဲ့လီးကြီးကလဲကြီးမားရှည်လျားလွန်းလှသည်။ကိုအောင်မင်းလီးထက်တောင်ပိုကြီးနေသလိုပဲရှင်။စိတ်ထဲတွင်သာမကကျောထဲကပါစိမ့်ကနဲနေအောင်ခံစားမိပါတယ်။ ကုတင်ပေါ်ကိုရောက်တာနဲ့သူကချို့ကိုပေါင်ကနေဆွဲယူပြီးခြေဖဝါးတွေကိုသူ့ပခုံးပေါ်တင်လိုက်ကာလူကိုတစ်တီတူးဖြစ်စေတော့တာပါပဲ။စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် လီးကြီးနဲ့ ကော်တင်ရင်း ချို့ကို နှာထန်လာအောင် သူ ဆွနေတယ်လေ။ စောက်စေ့လေးနား ကျတော့မှ ဆတ်ကနဲ ထိုးပေးလိုက်တော့ ချို့စောက်ရည်တွေ ပွက်ကနဲ ထွက်ကျကုန်ရပြီပေါ့။ “အ..အ…အီး..လိုးမှာဖြင့်လိုး..တော့..အကိုရယ်..ချို..မနေနိုင်တော့ဘူး..””ကဲ..လိုးပါ့မယ်..ချို့ပေါင်လေးတွေကိုလက်နဲ့ထိန်းထား..ဒါမှကောင်းကောင်းလိုးလို့ရမှာ”ချိုကလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲထားလိုက်ရာစောက်ဖုတ်လေးမှာနီရဲပြဲလန်ထွက်လာလေသည်။
ထိုအခါမှကိုယ်တော်ချောကလီးချောင်းကြီးကိုဇိကနဲထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။ ” ဗြစ်..ဗြစ်..အာ..အင့်..ဖွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်”လီးကြီးကိုပစ်သွင်းဆောင့်တာများချို့ကိုယ်လုံးလေးမြှောက်မြှောက်သွားမိရော။သူ့လိုးချက်ကပြင်းထန်ပြီးမြန်လိုက်တာ။ သွင်းတယ်ထုတ်တယ်ခပ်သွက်သွက်။ချို့ကိုယ်လုံးလေးကိုထွေးနေအောင်ဖက်ထားရင်းဖိဖိပြီးလိုးနေလိုက်တာကွဲမတတ်ပါပဲရှင်။ချိုလဲတတ်သလောက်အောက်ကဖင်ကြီးကို ပြန်ကော့ကော့ပေးနေမိတယ်။ သူကပိုပြီး ဒေါသကြီးလာကာ အားစိုက်ပြီး ဖိလိုးလိုက်၏။ “အား..အား..ဘွပ်..ဘွပ်..အိ..အာ့..ဘွပ်..ပြွတ်..ဗြစ်..ဗြစ်..ဟင့်..ဟင့်..”နို့လေးတွေကိုလဲအတင်းဆုတ်နယ်ရင်းချို့နွုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကိုမီးပွင့်မတတ်စုပ်နေတာ။လိုးအားရောချေအားပါကောင်းလှသည်။နွုတ်ခမ်းအစုပ်လည်းအလွန်ကောင်း၏။သူ့လီးချောင်းကြီးကရှည်တော့တခါတခါချိုကသားအိမ်ဝကိုလာလာထောက်နေသေးရဲ့။
ချို..အကို လိုးတာကောင်းရဲ့လား “ချိုချိုတယောက် စကားပြောဖို့ အသက်ကိုလုရွုနေရသည်။” ကောင်းရဲ့လားလို့.. အကို မေးနေတယ်လေ “စကားပြောရင်း လီးကိုလည်းခပ်ပြင်းပြင်းလိုးသွင်းနေတာမို့ချိုချိုခမျာငြီးသံ၊အသက်ရွုမှားသံတွေပင်ထွက်လို့။”အာ့..ကောင်းတယ်..အကို..ကောင်းပါတယ်..အား…ရှီး..အင့်..ဟင့်..ဟင့်.. “”အင်း….အို..အို..””အထဲမှာပြည့်တင်းနေတာပဲ..အကိုရာ..အား…အီးး….””ဖွတ်..ပြွတ်..အား..အား..ဗလွတ်..ပြွတ်..အား..အင့်.. ” သူ့ရဲ့ဆောင့်အားတွေသိသိသာသာပိုပြီးပြင်းထန်လာတာနဲ့အမျှချိုချိုတယောက်အားတက်လာမိပြီးရှိသမျှအားလေးနဲ့ကော့ကော့ပြီးအလိုးခံလိုက်မိတော့၏။”သိပ်ကောင်းတာပဲ..အကိုရယ်..ဆောင့်ထည့်လိုက်စမ်းပါ..ဟင့်..ဟင့်..”ကိုတင်အောင့်လီးကြီးတဆုံးသူမစောက်ခေါင်းထဲဝင်၍သားအိမ်ဝဆီဒုတ်ဒုတ်ထိထိုးမိထိမိအောင်ချိုချိုတယောက်ပေါင်ကြီးတွေကိုဖြဲကားပေးလျက်လက်ကလေးများနှင့်ထိန်းထားပေးနေပါသည်။ကိုတင်အောင်ရဲ့အင်ဂျင်စက်တပ်ထားသလိုဆောင့်ချက်တွေအောက်မှာချိုချိုစောက်ရည်တွေဒလကြမ်းထွက်ကုန်တော့သည်။ဒေါသကြီးနေတဲ့သူ့လီးကြီးကလဲအားကျမခံစောက်ရည်တွေကိုတိုးပြီးအတင်းဆောင့်လိုးနေရင်းက ချိုချို့စောက်ခေါင်းအတွင်းပိုင်းဆီ သုက်ရည်ပူတွေပစ်သွင်းလိုက်ပါတော့တယ် …… ပြီးပါပြီ ။
